Π. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΗΤΡΟΙΤ ΚΙ ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

O π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος διηγείται... 

Όταν τον Φεβρουάριο, πήγα στην Αμερική στην Αριζόνα, και είδα το γέροντά μου, μου έκανε μια ερώτηση, μου είπε «προσφέρεις πενήντα χρόνια τον λόγο του Θεού, και από ότι ξέρω από την πρώτη μέρα που έγινες διάκονος, άρχισες να κάνεις κηρύγματα εις την Νέα Μηχανιώνα. Και τα συνεχίζεις μέχρι σήμερα, πενήντα ολόκληρα χρόνια. Έγραψες και βιβλία πολύ ωφέλιμα. Μπορεί να έσωσες και εκατό χιλιάδες ψυχές και διακόσιες. Συ όμως, θα σωθείς ή θα κολασθείς;» Θέλετε να το επαναλάβω; Τον κοίταξα με βουβό το στόμα και το επαναλαμβάνει «παπά μου, συ θα σωθείς ή θα κολασθείς;» 

Πριν από χρόνια, μου είπε, πήγα στο Ντητρόιτ, και κει με κάλεσαν σ’ ένα σπίτι να εξομολογήσω έναν ογδοντάχρονο, ο οποίος δεν ήθελε εξομολόγηση στην ουσία, αλλά ήθελε να του κάνω ερμηνεία ενός ονείρου που είδε. Εγώ άρπαξα όμως την ευκαιρία, και από το όνειρο έβγαλα την εξομολόγηση. Και είπε, και είπε, και είπε αυτός ο ογδοντάχρονος άνθρωπος, πολλές και φοβερές αμαρτίες, ακατανόμαστες, που δεν μπορούμε ούτε καν να τις ονομάσουμε, στις εξωτερικές μας συζητήσεις, λέει, όχι μέσ’ την εκκλησία, ούτε έξω καν. Τόσο φοβερές ήταν αυτές οι αμαρτίες. Προσπάθησα λοιπόν να του βάλω μέσα, τη συναίσθηση της βαρύτητος της αμαρτίας, και ότι αύριο μεθαύριο, είτε του αρέσει είτε δεν του αρέσει, είτε το θέλει είτε δεν το θέλει θα βρεθεί μπροστά στην Κρίσιν του Αγίου Θεού. 

Και τότε εκείνος ο άνθρωπος, κάτω απ’ τη χάρη του Αγίου Θεού, ως άλλος ληστής, είπε «Θεέ μου, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλόν», δεν είπε «Μνήσθητί μου Κύριε όταν έρθεις εν τη βασιλεία Σου», είπε «Θεέ μου συγχώρεσέ με τον αμαρτωλόν», αυτό είπε, και άρχισε να κλαίει, και να κλαίει, και να κλαίει, και να κλαίει … Μισή ώρα, μια ώρα, μιάμιση ώρα, δύο ώρες… και ’γω καθόμουν και έκλαιγα μαζί του. 

Του διάβασα τη συγχωρητική ευχή, και έφυγα. Αυτός κάλεσε όλους τους δικούς του, και είπε πόσο ανάλαφρος ένοιωθε, γιατί ήταν και πολύ γεμάτος. Πάμπλουτος εν τω μεταξύ, με εκατομμύρια εκατομμυρίων χρημάτων, και άρχισε να αγκαλιάζει όλους και το υπηρετικό προσωπικό, και να θέλει να χορεύει τους Ελληνικούς χορούς από την χαρά του την πολλή, γιατί ξελάφρωσε, πέταξε όλη τη σαβούρα του, και την πήρε ο Σταυρός του Κυρίου, και χαρά, χαρά, χαρά, «πετάω σαν άγγελος, νοιώθω νάχω φτερά, νοιώθω νάχω φτερά», και έψαλλε ό,τι θυμόταν απ’ την πατρίδα του, μικρό παιδί, γιατί ήτο Ελληνοαμερικανός. 

…Και από τα πολλά πηδήματα και την πολλή του τη χαρά, αισθάνθηκε κούραση, λέει, «Ας ξαπλώσω παιδιά μου λίγο τώρα, πέντε λεπτά έτσι, να ξεκουραστώ. Θεέ μου σ’ ευχαριστώ, που δέχτηκες εμένα τον αμαρτωλό, Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ», και πέθανε. 

Θάνατος οσιακός, όπως αυτού του ανθρώπου, που ήταν απάνω στο Σταυρό του κακούργου. 

Ένα όραμα του γέροντα Εφραίμ 

Κάποτε ο γέροντάς μου, ο πατήρ Εφραίμ, είδε το εξής φοβερόν όραμα. Βρέθηκα, μας διηγείται, όπως μας το διηγείται, -μας το έχει διηγηθεί πέντε δέκα φορές μέχρι τώρα,- σε ένα απέραντο τόπο, όπου υπήρχαν χιλιάδες χιλιάδων άνθρωποι, πάσης ηλικίας και φύλου. Και μπροστά σ’ αυτό το πλήθος, στεκόμουν και γώ. Απέναντι από μένα βρισκόταν ένας γίγαντας, ένας δαιμόνιος άνθρωπος, ένας φοβερός κατήγορος, έτοιμος να κατηγορήσει, και να τους καταδικάσει όλους, με επιχειρήματα σατανικά. Επιχειρήματα που του έδιδε αυτό το πλήθος. Το αξιοπερίεργον λοιπόν ήτο, ότι όλο αυτό το πλήθος, ήταν βουβό, είχαν μεν όλοι στόματα, όπως και μάτια και τα λοιπά και πρόσωπο, αλλά το στόμα τους ήταν κλειστό. Ήταν όλοι τους μουγγοί. Διότι όλοι τους ήσαν αναπολόγητοι σ’ αυτή την κρίση που γινόταν, σ’ αυτό το δικαστήριο. Και τώρα τι θα γίνει; Τι πρέπει να κάνω εγώ; Και αμέσως του λέγω θαρρετά. Ο γέροντας, λέει θαρρετά, στον δαιμόνιο αυτόν άνθρωπο. Δεν μπορείς να τους καταδικάζεις όλους αυτούς τους ανθρώπους εσύ, επειδή συ έτσι το θέλεις! Εκεί τότε εκείνο το φοβερό δαιμόνιο, άρχισε να κατηγορεί τον καθέναν χωριστά, για τα αμαρτήματά του. Και πρώτον, διότι δεν είχε κανείς μετάνοια. Το επαναλαμβάνω σε όλους. Δεν είχε κανείς μετάνοια! Δεύτερον, τρίτον, τέταρτον, πέμπτο, έκτο, έβδομο, όγδοο, ένατο, δέκατο, θα απαριθμήσω μερικά απ’ αυτά. Ο ένας ήταν κλέπτης. Ο άλλος, μέρα νύχτα έλεγε ψέματα. Ο άλλος ήταν υπερήφανος. Και για να μη λέω ο άλλος, ο άλλος, λέω, εγωιστής, κενόδοξος, πόρνος, μοιχός, παιδεραστής, ομοφυλόφιλος, φονιάς, πατροκτόνος, μητροκτόνος, εκτρώσεις, αρσενοκοιτία, μέθυσοι χαρτοπαίκτες, λίδοροι, μαλακοί, δειλοί, φιλάργυροι, οργίλοι, θυμώδεις, κατακριτές, κουτσομπόληδες, αργολόγοι, αιμομίχτες, φθονεροί, ζηλιάρηδες, άδικοι, άρπαγες, δόλιοι, πονηροί, χωρίς προσευχή, χωρίς εκκλησιασμό, χωρίς εξομολόγηση και μετάνοια, χωρίς Θεία Κοινωνία, ανελεήμονες, άσπλαχνοι, άστοργοι, ασεβείς προς τους γονείς και μεγαλυτέρους, κακούργοι, αναρχικοί, ανήθικοι, αργόσχολοι, σκληροτράχηλοι, αγνώμονες, αχάριστοι, θέλετε να πω και άλλα; Και γώ, λέει ο γέροντας, τους υπερασπιζόμουν όλους αυτούς. Να τι κάνει το κομποσχοινάκι σας! Α, πούντα; Να τι κάνει η προσευχή. Να τι κάνει η αγιασμένη ζωή, να τι κάνει η παρρησία προς το Θεό! Υπερασπίζεσαι τον άνθρωπο που είναι αμετανόητος. Και τους παίρνεις φώς! Και θείον φόβον! Για να έρθει στη μετάνοια ! Και όμως αυτός τους καταδίκαζε, με βάση την Αγία Γραφή διότι όλες αυτές οι αμαρτίες που ανέφερα, είναι όντως γραμμένες, σε ολόκληρη την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και στο Ευαγγέλιο. Και συνεχίζει ο γέροντας: Κι όμως εγώ τους υπερασπιζόμουν όλους αυτούς, επικαλούμενος την ευσπλαχνία του Θεού, την άκρα μακροθυμία Του και το έλεός Του. Όχι, φώναζε αυτός, θα καταδικαστούν όλοι τους, στους αιώνας των αιώνων, διότι δεν είχαν μετάνοια ειλικρινή, θείον φόβον, αγάπη, μυστήρια, προσευχή, ελεημοσύνη, θεία μυστήρια, και δε συγχωρούσε ο ένας τον άλλον. Και άμα ξέρετε, θυμώσουμε λιγάκι, κατεβάζουμε μια μούρη μέχρι κει κάτω, έτσι, μέχρι κει κάτω πάει η μούρη μας. Ιδίως μεταξύ των συζύγων. Μη παρεξηγείται κανένας. Και μεταξύ φίλων, και μεταξύ συνεργατών, και μεταξύ γειτόνων, και μεταξύ παπάδων, και μεταξύ δεσποτάδων, και μεταξύ μοναχών, και μεταξύ όλων ημών. Έβλεπα αυτούς τους ανθρώπους μουγκούς και βουβούς, και τους λυπόμουνα κατάβαθα. Δεμένες οι γλώσσες τους. Κλειστά τα στόματά τους. Και όμως εγώ δεν σταματούσα να αντιμάχομαι, -προσέξτε τώρα με τι αντιμάχομαι,- όχι εγώ, ο γέροντας. Με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, μετάνοιες, κομποσχοίνι, ελεημοσύνη, εγκράτεια, δάκρυα παρακλητικά προς τον φιλάνθρωπον Κύριον, και Σωτήρα ημών Ιησούν Χριστόν και την Παναγία Μητέρα Του. Και ενώ συνεχώς μαχόμουν μαζί του, λέγοντας αυτός τα δικά του, και ’γω αντιλέγοντας, υπερασπιζόμενος όλους αυτούς, ακριβώς τότε, από τις πολλές φορές, που έλεγε κείνος και έλεγε και ο γέροντας, ήλθε εις εαυτόν. Και ερχόμενος εις εαυτόν, είπα. «Και τώρα τι γίνεται; Παναγία μου φώναξα μέσα στο κελί μου, Χριστέ μου, σε τι μέρες ζούμε; Χάνονται εκατομμύρια και δισεκατομμύρια ψυχές. Χριστέ μου, πού πάμε; Πού πάμε; Πού πάμε; 

Η ώρα του θανάτου έρχεται, οι άνθρωποι και μείς μαζί τους περπατάμε αδιάφοροι. Μας κατέλαβε όλους μια απέραντη πνευματική νάρκη και ραθυμία. Ούτε πίστις, ούτε Θεός, ούτε αγάπη, ούτε έλεος προς τον πλησίον, ούτε συμμετοχή στα άγια μυστήρια, ούτε προσευχή, ούτε μετάνοια, ούτε δάκρυα. Πώς θα σώσουμε; Πώς;

ΠΗΓΗ

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΟ «ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ» ΡΙΧΝΕΙ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

-Γέροντα, στενοχωριέμαι γιατί έχω πολλά προβλήματα υγείας.
– Όλα να τα δέχεσαι σαν μεγάλα δώρα του Θεού. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Στον ουρανό θα έχης πολλά να απολαύσης θα έχης σύνταξη μεγάλη, εάν δεν την μειώσης μόνη σου με τον γογγυσμό. 

 – Πώς, Γέροντα, αφού τώρα δεν νιώθω μέσα μου τον ουρανό;
– Δε νιώθεις τον Ουρανό, γιατί δεν δοξολογείς τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος κινείται στον χώρο της δοξολογίας,… χαίρεται με όλα. Υπάρχουν κοσμικοί άνθρωποι που θα μας κρίνουν εμάς τους μοναχούς. Να δήτε οι Βεδουίνοι τι ταλαιπωριά περνούν, αλλά ευχαριστούν τον Θεό και είναι χαρούμενοι! Το σιτάρι δεν το καθαρίζουν, για να βγάλουν την πέτρα, αλλά το αλέθουν όπως είναι, και το ψωμί τους είναι όλο πέτρα!

 Και οι τροφές τους, φαίνεται, δεν έχουν τα απαραίτητα συστατικά, ασβέστιο κ.λπ., οπότε τα δόντια τους καταστρέφονται τελείως. Και βλέπεις Βεδουίνους να έχουν μόνον ένα δόντι και να χαίρωνται σαν να είναι το δόντι μαργαριταρένιο. Και άλλος του λείπει ένα δόντι και αισθάνεται μειονεκτικά. Με όλα αυτά που ακούτε, να κινήσθε συνέχεια στην δοξολογία να δοξάζετε μέρα-νύχτα τον Θεό για τις ευεργεσίες Του.

Μου έλεγε κάποιος επίσκοπος ότι σε έναν ναό, την ώρα που ο διάκος διάβαζε το Ευαγγέλιο της θεραπείας των δαιμονισμένων των Γεργεσηνών, ένας άνθρωπος πολύ απλός στεκόταν πίσω από το δεσποτικό και έλεγε συνέχεια «δόξα σοι ο Θεός».
 Αρχίζει ο διάκος : «Τω καιρώ εκείνω ελθόντι τω Ιησού εις την χώραν των Γεργεσηνών,«δόξα σοι ο Θεός» λέει εκείνος, «υπήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι», «δόξα σοι ο Θεός» «χαλεποί λίαν», «δόξα σοι ο Θεός » «και ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη των χοίρων …εις την θάλασσαν», «δόξα σοι ο Θεός». 

  «Κατάλαβα, μου είπε ύστερα ο επίσκοπος,ότι είχε δίκαιο αυτός ο απλός άνθρωπος που έλεγε «δόξα σοι ο Θεός» γιατί το «δόξα σοι ο Θεός» ρίχνει τους δαίμονες στην θάλασσα. Και εσείς πάντα να λέτε «δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός», μέχρι να ορμήσει η αγέλη στην θάλασσα .

  Η δοξολογία αγιάζει τα πάντα. Με την δοξολογία διαλύεται ο άνθρωπος από ευγνωμοσύνη, παλαβώνει με την καλή έννοια, πανηγυρίζει τα πάντα. Και όταν ο άνθρωπος ευχαριστή τον Θεό ακόμη και για τα λίγα, έρχεται μετά τόσο πλούσια η ευλογία του Θεού, που δεν μπορεί να την αντέξη και τότε ο διάβολος δεν μπορεί πια να σταθή και φεύγει. 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ "Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ"

Τον χαρακτηρίζουν «ασκητή της πόλης». Μαγειρεύει μόνος του, καθαρίζει ο ίδιος το μητροπολιτικό σπίτι, δεν χρησιμοποιεί κινητό τηλέφωνο, ενώ σπάνια μιλά και στο σταθερό. Επισκέπτεται την Αθήνα για να συμμετάσχει στις Συνόδους χρησιμοποιώντας… το λεωφορείο του ΚΤΕΛ, κάνει περιοδείες στα «κουτσοχώρια» με τα πόδια και έχει ξεχάσει πώς είναι τα πλούσια αρχιερατικά άμφια. «Εγώ είμαι ένας καλόγερος», επιμένει ο ίδιος.

Ο 84χρονος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος ξεχωρίζει για τη λιτή και ταπεινή ζωή που κάνει. Μητροπολίτης από τις «Νέες Χώρες», τρέφει θαυμασμό για τον Οικουμενικό Πατριάρχη, «είναι άγιος άνθρωπος», λέει.

«Τι να το κάνει ένας καλόγερος το κινητό, αφήστε που βλάπτει κιόλας», απαντά με χαμόγελο στην παρατήρηση των «ΝΕΩΝ», ότι δεν ακολουθεί την τεχνολογία. «Εγώ είχα γέροντα τον Μητροπολίτη Κορινθίας, που πήγε μετά στην Αμερική. Αυτός μου είχε πει ότι ο επίσκοπος είναι καλόγερος και έτσι πρέπει να είναι». Όταν καλείται να σχολιάσει το ότι δεν συμβαίνει το ίδιο με άλλους μητροπολίτες, περιορίζεται να πει πως «πρέπει να έχουμε ακτημοσύνη, καρτερία και παρθενία, αυτές είναι οι αρετές του μοναχού».

«Άγιος άνθρωπος». Οι κάτοικοι της Σιάτιστας κάνουν λόγο για «άγιο άνθρωπο», που είναι κλειστός, δεν δίνει δικαιώματα και ζει όπως οι καλόγεροι. Μερικοί υποστηρίζουν ότι έχει περιορισμένη παρουσία στα κοινά, τονίζοντας πάντως ότι αποτελεί «στάση ζωής» για τον ίδιο. «Είναι κάτι παραπάνω από καλός. Δεν είναι διακοσμητικός, αρνείται τα λούσα και τις πολυτέλειες, ούτε αυτοκίνητο δεν έχει», είπε ο κ. Γιώργος Ράμος, που διατηρεί περίπτερο στη Σιάτιστα. «Τι σχέση μπορεί να έχει αυτός ο μητροπολίτης με τους άλλους, που έχουν καταθέσεις δισεκατομμυρίων», συμπληρώνει ο κ. Νίκος Τζάλας.

Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης απαντά με χαμόγελο σε όλα. Όταν όμως καλείται να σχολιάσει τα σκάνδαλα που συνταράσσουν το τελευταίο διάστημα την Εκκλησία της Ελλάδος, παίρνει αποστάσεις. «Δεν θα κρίνω κανέναν, εγώ είμαι πιο αμαρτωλός απ’ όλους, δεν μπορώ να πω τίποτε. H Ιεραρχία αποφάσισε να γίνει κάθαρση», λέει και κλείνει το θέμα.

«Ευτυχώς έχουμε δωρεές». Όσο για τις περιουσίες των Μητροπόλεων, ο ίδιος αποκαλύπτει, χωρίς μάλιστα να ερωτηθεί, ότι τα ετήσια έσοδα από τους ναούς δεν υπερβαίνουν τις τέσσερις χιλιάδες ευρώ. «Ευτυχώς έχουμε και κάποιες δωρεές και φροντίζουμε τα παιδιά να σπουδάσουν· με πενταροδεκάρες και φραγκοδίφραγκα χτίσαμε μοναστήρια», λέει. H Μητρόπολη Σιατίστης πληρώνει το ενοίκιο δύο φοιτητών στη Θεσσαλονίκη, ενώ χορηγεί μηνιαίο βοήθημα 100 ευρώ σε φοιτητές που κατάγονται από την περιοχή.

Είναι πρόθυμος να ξεναγήσει στα διαμερίσματα της Μητρόπολης, ενώ παράλληλα ικανοποιεί όλα τα αιτήματα υπαλλήλων και μοναχών. H μοναχή Ειρήνη, από το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου, που επισκέφθηκε τη Μητρόπολη για δουλειές του μοναστηριού, λέει: «Δεν τον βλέπετε, πόσο ταπεινός είναι; Ακόμη και τα ράσα του τα πλένει ο ίδιος, δεν αφήνει κανέναν να τον βοηθήσει».

«Είναι κατ’ ουσίαν ασκητής, ζει γι’ αυτό που τάχθηκε, που δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα», υποστήριξε ο υπάλληλος της Μητρόπολης κ. Ζήσης Γούτας. Ο Μητροπολίτης ασχολείται και με τις δουλειές, εξυπηρετώντας τον κόσμο που έρχεται να τον συναντήσει. «Δεν αρνείται σε κανέναν να ασχοληθεί με το πρόβλημά του».

H μεγάλη αγάπη του είναι τα «κουτσοχώρια», όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος τα ορεινά χωριά της περιφέρειάς του, αυτά των 20 και 30 κατοίκων. «Πήγαινα σε ένα χωριό με στρατιωτικό αυτοκίνητο και τα υπόλοιπα τα περπατούσα με τα πόδια». Αισθάνεται ακμαίος για να συνεχίσει τις περιοδείες του σε όλες τις ενορίες της Μητρόπολης, παρά τα χρόνια του. «Όταν ύστερα από χρόνια δεν θα μπορώ άλλο, θα αποσυρθώ στο μοναστήρι, εκεί είναι η ζωή μου», καταλήγει.»

[ΤΑ ΝΕΑ , 05/03/2005 , Σελ.: N18
Κωδικός άρθρου: A18182N181
ID: 458191]

«Δεν με πειράζει που δεν έχω αυτοκίνητο, όπως οι άλλοι μητροπολίτες, ούτε που με αποκαλούν δεσπότη των τρόλεϊ. Μπορεί να κουράζομαι αλλά, δόξα τω Θεώ, ακόμη κρατιέμαι γερά στα πόδια μου».»

[ΤΑ ΝΕΑ , 22/11/2001 , Σελ.: N04
Κωδικός άρθρου: A17199N043

14Μαρτίου, 2009 στο 12:49 πμ
alphaline

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Αντώνιος Κόμπος γεννήθηκε το 1920 στο Άργος Αργολίδος. Είναι απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Κάτοχος μεγάλης θεολογικής παιδείας, συμπλήρωσε της σπουδές του στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης και Παρισίων. Διετέλεσε καθηγητής και Διευθυντής Ιερατικών Σχολών. Κατά τα έτη 1971-74 υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας εις την Ιεράν Μητρόπολιν Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Διάκονος εχειροτονήθη εις τας 3.12.67, πρεσβύτερος δε εις τας 4.12.67. Την 23ην Μαΐου 1974 εξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης.

Εξέδωσε αξιόλογα επιστημονικά έργα. Δημοσίευσε βιβλιοκρισίας και άρθρα εποικοδομητικά εις διάφορα περιοδικά. Εκοιμήθη εν Κυρίω τη 17/12/2005.

Το κομμάτι αυτό είναι από την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”:

---

Πηγή: ΑΡΓΟΛΙΚΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, + AΝΤΩΝΙΟΣ (ΚΟΜΠΟΣ) - ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΣΚΗΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τί λέει γιά τήν κυβέρνηση καί τί ἀλλαγές προμηνύονται στή θρησκευτική ἡγεσία τοῦ τόπου. Ἡ Ἑλλάς θά κλονισθεῖ καί ἀπό τίς στάχτες θά ἀναγεννηθεῖ.

...ὁ ἐρχόμενος πρός μέ οὐ μή πεινάση, καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή διψήση πώποτε! (Ἰωάν. 6,35)

 «Τό χωράφι τοῦ Θεοῦ πού φέρει τήν ὀνομασία Ἑλλάς δέν ἀποδίδει ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες τούς ἀναμενόμενους ἀπό τόν οὐρανό γλυκούς καρπούς, ὅπως παλαιά. Θέλει τάχιστη ἀνανέωση. Θέλει μέ τό ὑνί  ὄργωμα, δηλαδή βαθύ ὄργωμα γιά νά ἀνασάνει καί νά πάρει ζωή τό χῶμα. Θέλει τάχιστη ἀπομάκρυνση τῶν ζιζανίων ἐκείνων πού πνίγουν σχεδόν ἐν τῆ γενέσει τους τά στάχυα, ἐμποδίζοντας τήν ἀνάπτυξή τους καί τήν καρποφορία τους. Ὁ καλός Θεός, δέν θά ἐπιτρέψει τό καλύτερο «φιλέτο» ὅπως εἴθισται νά λέμε, αὐτό πού τοῦ πρόσφερε δηλαδή τούς πιό γλυκούς χυμούς νά μαραζώσει καί ὁλότελα νά ξεραθεῖ. Καί κατά τό παράδειγμα τοῦ καλοῦ γεωργοῦ θά κάνει τό πᾶν γιά νά τό καταστήσει καί πάλι πάση θυσία καρποφόρο.

 Ποιά εἶναι ὅμως τά ζιζάνια ποῦ καθιστοῦν ἄγονο τό χωράφι; Εἶναι τό αὐξανόμενο φροῦτο τῆς ἀθεΐας μέ τό ὁποῖο δυστυχῶς τρέφονται ἀκόμη καί πρόεδροι, πρωθυπουργοί, ὑπουργοί τῆς πατρίδας μας... Εἶναι τό μουχλιασμένο φροῦτο τῆς ὀλιγοπιστίας καί ἐν γένει τῆς μάστιγας τῆς χλιαρότητας στή σχέση μας μέ τόν Πανάγαθο Θεό.  Φροῦτο πού μᾶς ταυτίζει μέ τά ὑλικά ἀγαθά, μᾶς προσκολλᾶ στά γήινα καί ἐφήμερα καί μᾶς κάνει νά γυρίζουμε τήν πλάτη στά αἰώνια καί τά οὐράνια. Εἶναι τό φροῦτο πού καθιστᾶ ἀτροφικές καί πεινασμένες τίς ψυχές μας καί μᾶς στερεῖ τήν πραγματική εὐτυχία.

Γιατί σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά διαπιστώνεται πώς πνευματική κατά κόρον ξηρασία μαστίζει τόν εὐλογημένο αὐτόν τόπο καί αὐτή ἀποτελεῖ τή βασική αἰτία κάθε κρίσεως, οἰκονομικῆς, οἰκογενειακῆς, πολιτικῆς. Ἀκόμη καί στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο, ὅπου θά ἔπρεπε νά κυριαρχεῖ ἡ ἀνιδιοτελής ἀγάπη, ὅπως αὐτή διδάσκεται ἀπό τίς εὐαγγελικές διδαχές δυστυχῶς ἐπικρατεῖ ὁ ἄκρατος φαρισαϊσμός. Καί ὁ φαρισαϊσμός αὐτός σταυρώνει καθημερινά τόν Κύριο τῆς Ζωῆς, τόν Ἰησοῦ Χριστό στερώντας τήν Ἀνάσταση καί τό φῶς ἀπό τόν ξακουστό στήν οἰκουμένη, ἐδῶ καί αἰῶνες τόπο πού ὀνομάζεται Ἑλλάς. Εἶναι κοινά πλέον ἀποδεκτό ἀπό ὅλους ὅτι ἡ Ἑλλάδα πού πάντοτε ξεχώριζε γιατί προτιμοῦσε τή συμπόρευση μέ τό Φῶς τώρα ὑποφέρει γιατί ἀγκάλιασε τό Σκότος καί ὅλα τά συναφῆ μέ αὐτό. Κυλιέται στό βοῦρκο μαζί μέ τά κάθε λογῆς ἐγχώρια καί ἀλλοδαπά γουρούνια.  Γι’ αὐτό κλυδωνίζεται καί ὑποφέρει...» τόνισε σύγχρονος γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους! Καί πρόσθεσε: «Γράψτε το γιά νά τό μάθουν καί νά τό κατανοήσουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες καί εἰδικά οἱ Ἀθηναῖοι. Γράψτε το μέ κεφαλαῖα. Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΓΛΥΤΩΣΕ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΙΣΜΟ. Ἡ ἔλευση τῆς Δέσποινας Κυρίας Θεοτόκου τῆς Ἱεροσολυμίτισσας στήν Ἀθήνα κάθε ἄλλο παρά τυχαία ἦταν. Ἡ Προστάτιδα τοῦ Ἔθνους τῶν Ἑλλήνων ἔφθασε στήν πρωτεύουσα ἀνταποκρινόμενη στήν ἱκετευτική πρόσκληση πού τῆς ἀπηύθυνε ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀεροπαγίτης. Ἦταν τό κατάλληλο  φάρμακο, στήν πιό κατάλληλη καί κρίσιμη περίοδο. Τό φάρμακο πού ἀποδυνάμωσε καί ἐξουδετέρωσε τόν Ἀντίδικο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕτοιμος νά πατήσει τή σκανδάλη πού θά προκαλοῦσε ὄχι δεκάδες ἀλλά ἑκατομμύρια θανάτους. Καί τήν παράταση αὐτή ὁ Χριστός μᾶς τήν παραχώρησε μέσω τῆς Μητρός Του γιά νά μετανοήσουμε ὅλοι καί πρωτίστως ὁ ὁμιλῶν. Καί ἡ μετάνοια ἔχει νά κάνει ὄχι μέ τό ποῦ πᾶς καί βαδίζεις, οὔτε μέ τό πῶς ζεῖς, οὔτε  ἄν βοηθᾶς τούς ἄλλους. Αὐτά δέν ἔχουν ἰδιαίτερη σημασία. Ἕνα ἔχει σημασία. Τό ποιόν καί τό ποσόν τῆς ἀγάπης πού δίνεις παντοῦ χωρίς διακρίσεις. Ἡ πίστη εἶναι ὑπόθεση τῆς καρδιᾶς καί ἐμεῖς δυστυχῶς τό ξεχνᾶμε. Κι γι’ αὐτό ταλανιζόμαστε σέ προσωπικό, οἰκογενειακό, φιλικό, κοινωνικό, οἰκονομικό, πολιτικό ἐπίπεδο. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΑΝΙΚΟΥ»!

Τά λόγια τοῦ γέροντα ἀσκητῆ τοῦ Παγγαίου Ὄρους, ὁ ὁποῖος ἔλυσε ἔπειτα ἀπό μῆνες τή συνειδητή ἐπιλογή τῆς σιωπῆς προμηνύουν πολύ ραγδαῖες ἐξελίξεις. Προμηνύουν σκληρά γεγονότα καί πολλαπλές δυσκολίες, οἱ ὁποῖες θά συμβάλουν ἔτσι ὥστε νά ξεχωρίσει ἡ ἤρα ἀπό τό στάρι. Δέν σᾶς κρύβω πώς τόν ρώτησα καί γιά τήν τύχη τῆς παρούσας κυβέρνησης πού διεξάγει σκληρές διαπραγματεύσεις μέ τούς δανειστές καί τούς λοιπούς δυνάστες τῆς πατρίδας.

 «Κοίταξε πού εἶπε μέ νόημα τί γινόταν κατά τό παρελθόν, ὅταν δηλαδή ὁ παλαιός Ἰσραήλ παρέκλινε τοῦ ὀρθοῦ δρόμου τῆς ταπείνωσης καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἔρχονταν οἱ Φιλισταῖοι ἤ οἱ Ἀσσύριοι, ἤ οἱ Βαβυλώνιοι καί τούς αἰχμαλώτιζαν μέχρι νά συνετισθοῦν καί νά ἀλλάξουν ρότα. Τό ἴδιο γίνεται καί σήμερα. Τή θέση τῶν Φιλισταίων καί τῶν ὑπολοίπων δυναστῶν ἔχουν πάρει οἱ Εὐρωπαῖοι καί οἱ μεγαλοτραπεζίτες. Ἀπό τήν ἄλλη ὑπῆρξαν ἄρχοντες βασιλιάδες στήν Ἑλλάδα ἀνέντιμοι καί πονηροί ὡς οἱ ὄφεις. Ὑποκριτές πού ξεπέρασαν τούς Φαρισαίους πρωθυπουργοί καί πρόεδροι, φιλοτομαριστές ὑπουργοί καί κάθε λογῆς τύποι χωρίς τσίπα εἶχαν στρώσει τό χαλί τοῦ ὀλισθηροῦ δρόμου χωρίς ἐπιστροφή. Τό ἴδιο κάνουν καί οἱ παρόντες ἄρχοντες μέ ἄλλο φυσικά τρόπο. Κι αὐτοί θά πέσουν πολύ γρήγορα ἐάν δέν ἐγκαταλείψουν –πρᾶγμα δύσκολο- τό φροῦτο τῆς ἀθεΐας, τό ὁποῖο καθορίζει τό πῶς νά πορεύονται. Ὁ Θεός ὅμως ἀφουγκράστηκε πολλούς ἁγίους πού κρύβονται ἐπιμελῶς καί πολύ σύντομα ἀπό τίς στάχτες, ὅπως καί παλιά θά δώσει ἡγέτη ἄξιο νά κυβερνήσει τήν Ἑλλάδα. Θά δώσει ἀκόμη καί ἅγιο θρησκευτικό ἡγέτη  πού θά ἀναλάβει νά ἀνοικοδομήσει τόν τόπο πνευματικά δίδοντας τέλος στήν πολιτική τῆς ἁρπαχτῆς, τῶν φονικῶν-καταστρεπτικῶν συμβιβασμῶν καί τῆς ἰδιοτέλειας. Μπορεῖ νά μηχανεύονται οἱ κύκλοι τῆς ἀνομίας νά ἀναδείξουν θρησκευτικό ἡγέτη φιλικά προσκείμενο στόν παπισμό γιά νά ἐξυπηρετηθοῦν τά ὑπό τό μόδιον καταστροφικά γιά τήν Ὀρθοδοξία μας σχέδια τους καί νά μᾶς ὁδηγήσουν στή σταδιακή ἀποδοχή τῆς πανθρησκείας ἀλλά ὁ Θεός ἄς γνωρίζουν καλά ἔχει ἄλλα σχέδια πού θά τούς αἰφνιδιάσουν δυσάρεστα ἐκείνους πού τρέφουν κούφιες προσδοκίες καί εὐχάριστα τό πιστό λαό».

Ἀπό ὅτι ἄλλωστε διαπιστώνεται ἀπό τό πολιτικό καί κοινωνικό ἐπίπεδο ἀπορρέει μία περίεργη ἀναμονή πού σ’ ἄλλους προκαλεῖ φόβο, σ’ ἄλλους ἀνεξήγητο πανικό καί σ’ ἄλλους ἐξαντλεῖ τά λιγοστά ἀποθέματα τῆς ὑπομονῆς. Τά ἀνωτέρω δυστυχῶς φανερώνουν τίς ἐπερχόμενες ἐξελίξεις καί οὐσιαστικά μᾶς θέτουν ἐνώπιον-ἐνωπίω μέ γεγονότα κατά τά ὁποῖα θά δοκιμαστοῦν οἱ ἀντοχές μας.  Μία ἐξ αὐτῶν τῶν δυσκολιῶν μετά βεβαιότητας μποροῦμε νά ἐπισημάνουμε ὅτι θά εἶναι ἡ πείνα. Εὔλογα θά ρωτήσετε ἀπό ποῦ προέρχεται αὐτή ἡ βεβαιότητα; Μά ἀκριβῶς ἀπό τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας στό κατά Ἰωάννη Εὐαγγέλιο καί συγκεκριμένα στό ἕκτο κεφάλαιο. Αὐτός πού θά εἶναι κοντά μου καί θά πιστέψει οὔτε θά πεινάσει οὔτε θά διψάσει. Αὐτός πού δέν εἶναι ὅμως καί θά πεινάσει καί θά διψάσει. Καί σήμερα ὁ ἑλληνικός λαός στήν πλειονότητά του δέν θέλει νά εἶναι κοντά στόν Χριστό οὔτε νά πιστέψει σ’ αὐτόν! Ζεῖ μακράν τῆς ταπείνωσης καί τῆς μετάνοιας πού τρέφουν τήν ψυχή. Καί ὅταν χορταίνει ἡ ψυχή ἀπό τά φαγητά πού τήν τρέφουν (ἀρετές καί πίστη), τότε τρέφεται καί τό σῶμα. Ἡ συνεχιζόμενη πορεία πρός τήν ἁμαρτία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ φέρνει τά ἐπερχόμενα δεινά καί τίς φοβερές μάστιγες ὡς συνειδητή ἐπιλογή μας... Καί οἱ πιστοί χριστιανοί δέν ἔχουν νά φοβηθοῦν τίποτε ἀκόμη καί ὅταν τά βουνά μετακινοῦνται στίς καρδιές τῶν θαλασσῶν καί ταράσσεται συθέμελα ἡ γῆ ἄν φυσικά μείνουν ἀγκιστρωμένοι στό ἅρμα τῆς Ζωῆς καί τοῦ Φωτός, στό ἅρμα τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ἄς μήν λησμονοῦμε ὅτι  «ὁ Θεός ἡμῶν καταφυγή καί δύναμις, βοηθός ἐν θλίψεσι ταῖς εὐρούσαις ἠμᾶς σφόδρα» (Ψάλμ. 45, 1).  

ΠΗΓΗ www.orthodoxia.gr  ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ  ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015 (ΤΕΥΧ.166)

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ 
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ!

Ἡ ἁμαρτία φέρνει τὶς συμφορές

 

– Ἔρριξες φάρμακο γιὰ τὶς κάμπιες;

– Ἔρριξα, Γέροντα.

– Τόσες καλόγριες οὔτε μία κάμπια δὲν μπορεῖτε νὰ σκοτώσετε! Στὴν Κατοχή, ὅταν εἶχε πέσει ἀκρίδα, εἶχαν βγάλει ἐδῶ στὴν Χαλκιδική τὴν Ἁγία Ζώνη ἀπὸ τὴν Μονή Βατοπεδίου καὶ ἡ ἀκρίδα ἔπεφτε σύννεφα-σύννεφα στὴν θάλασσα. Στὴν Ἤπειρο, θυμᾶμαι, ἦταν σάν τὸ χιόνι. Κάναμε ὅλοι προσωπική ἐργασία, μὲ τὰ σεντόνια τὴν μαζεύαμε καὶ μετά τὴν πετούσαμε. Ἦταν καὶ ἡ πείνα..., μήν τὰ ρωτᾶς! Τί σιτάρια εἶχαν ξαναδώσει, ἀλλὰ εἶχαν σακατευθῆ.

Οἱ ἀκρίδες, οἱ πόλεμοι, ἡ ἀνομβρία, οἱ ἀρρώστιες εἶναι μάστιγα. Ὄχι ὅτι ὁ Θεὸς θέλει νὰ παιδαγωγήση ἔτσι τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ εἶναι συνέπεια τῆς ἀπομακρύνσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅλα αὐτὰ  συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν Θεό. Ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ θυμηθῆ ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό καὶ νὰ ζητήση βοήθεια.. δὲν εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς τὰ κανονίζει ἔτσι καὶ βγάζει μία διαταγή νὰ ἔρθη κάποια συμφορά στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ὁ Θεὸς βλέπει μέχρι ποὺ θὰ φθάση ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι δὲν θὰ ἀλλάξουν, καὶ γι' αὐτὸ ἐπιτρέπει νὰ συμβῆ μία συμφορά, γιὰ νὰ συνετισθοῦν. Ὄχι ὅτι τὰ κανόνισε ἔτσι ὁ Θεός.

Στὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ εἶχε πεῖ ὁ Θεὸς νὰ μήν ἐξαφανίσουν μία φυλή, τούς Φιλισταίους, γιατί αὐτή θὰ ἦταν μάστιγα γιὰ τούς Ἑβραίους, ὅταν θὰ ξεχνοῦσαν τὸν Θεό. Ὅταν λοιπόν οἱ Ἑβραῖοι ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τὸν Θεό, εἶχε δικαιώματα ὁ διάβο­λος καὶ ἔβαζε τὰ «ξαδέρφιά» του, τούς Φιλισταίους, καὶ ὁρμοῦσαν στούς Ἑβραίους. Ἔ­παιρναν τὰ παιδιά τῶν Ἑβραίων καὶ τὰ χτυποῦσαν πάνω στὴν πέτρα, γιὰ νὰ τὰ σκοτώσουν. Κάποτε ὅμως ποὺ οἱ ἐχθροί ἦρθαν, χωρίς νὰ φταῖνε οἱ Ἰσραηλίτες, πολέμη­σε γι' αὐτούς ὁ Θεός. Ἔρριξε χαλάζι σάν πέτρες καὶ τούς ἐξόντωσε, γιατί τότε οἱ Ἰσραηλίτες δικαιοῦνταν τὴν θεία ἐπέμβαση.

Πόσες ὑποσχέσεις εἶχε δώσει ὁ Θεὸς γιὰ τὸν Ναό τοῦ Σολομῶντος, καὶ ὅμως πόσες φορές κάηκε, ρήμαξε. Ὅταν ξέφευγε ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ, οἱ Προφῆτες φώναζαν-φώναζαν, οἱ Ἰσραηλίτες τίποτε! Ἀνέπαυαν τὸν λογισμό τους: «Ἀφοῦ, ὅταν ἔκτισε ὁ Σολομῶν τὸν Ναό, ἔδωσε τόσες εὐλογίες ὁ Θεὸς καὶ εἶπε ὅτι ἀπὸ ἐδῶ θὰ εὐλογοῦνται καὶ θὰ ἁγιάζωνται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἄρα θὰ μείνουν ὅλα αὐτά, καὶ τὰ τείχη μας καὶ ὁ Ναός μας. Τέτοια ὑπόσχεση ἔδωσε ὁ Θεός»! Ὁ Θεὸς ἔδωσε τέτοια ὑπόσχεση, ἀλλὰ ἐφόσον καὶ οἱ Ἰσραηλίτες θὰ ζοῦσαν σωστὰ. Εἶχε δώσει Χάρη στὸν Ναό τοῦ Σολομῶ­ντος, ἀλλά, ὅταν οἱ Ἰσραηλίτες δὲν τηροῦσαν τὶς ἐντολές, ἐπέτρεπε καὶ καιγόταν ἤ καταστρεφόταν ὁ Ναός καὶ, ὅταν μετανοοῦσαν, πάλι τὸν ἔχτιζαν. Ὅταν λ.χ. ξέφυγαν ἐπί βασιλέως Σεδεκίου, ἔρχεται ὁ Ναβουχοδονόσορ, βάζει φωτιά στὸν Ναό τοῦ Σολομῶντος, γκρεμίζει καὶ τὰ τείχη, τούς Δὲνει καὶ τούς πηγαίνει στὴν Βαβυλώνα αἰχμάλωτους. Φυσικά, πῆγαν καὶ αὐτοί ποὺ δὲν ἔφταιγαν, ἀλλὰ αὐτοί εἶχαν καθαρό μισθό. Οἱ ἄλλοι ποὺ ἔφταιγαν πολύ, ξόφλησαν. Ὅσοι ἔφταιγαν λίγο καὶ ταλαιπωρή­θηκαν, εἶχαν καὶ λιγάκι μισθό. Ὅταν ἕνας γίνεται αἰτία νὰ ἔρθη ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ταλαιπωρηθοῦν καὶ ἄλλοι ποὺ δὲν ἔφταιγαν, ἀκόμη καὶ μισθό νὰ ἔχουν, αὐτὸ εἶναι ἐγκληματικό, γιατί οἱ ἄλλοι θὰ κληρονομοῦσαν τὴν Οὐράνια Βασιλεία χωρίς νὰ βασανισθοῦν, ἐνῶ τώρα βασανίζονται.

Πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι οἱ πιστοί ποὺ τηροῦν τὶς ἐντολές τοῦ Θεοῦ δέχονται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ Θεὸς – πῶς νὰ πῆ κανείς; – εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ τούς βοηθάη μέσα σ' αὐτὰ  τὰ δύσκολα χρόνια. Στὴν Ἀμερική εἶχα ἀκούσει πώς παρουσιάσθηκε μία νέα ἀρρώστια. Πολλοί ποὺ ζοῦν μία ἀφύσικη, ἁμαρτωλή ζωή, μολύνονται ἀπὸ αὐτήν καὶ πεθαίνουν. Τώρα ἔμαθα ὅτι παρουσιάσθηκε καὶ ἐδῶ αὐτή ἡ ἀρρώστια. Βλέπετε, δὲν καταστρέφει ὁ Θεὸς τούς ἀνθρώπους, μόνοι τους ἐξαφανίζουν τὸ σόι τους καὶ κατα­στρέφονται. Δὲν εἶναι δηλαδή ὅτι τούς τιμωρεῖ ὁ Θεός, ἀλλὰ τὴν τιμωρία τὴν δημιουρ­γοῦν μόνοι τους μὲ τὴν ἁμαρτωλή ζωή τους. Καὶ βλέπει κανεὶς νὰ ἑξαφανίζωνται ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχει νόημα ἡ ζωή τους.

 – Γέροντα, γιατί δὲν βρίσκεται τὸ φάρμακο τοῦ καρκίνου; Δὲν ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς ἤ οἱ ἄνθρωποι δὲν ἐπικαλοῦνται τὴν θεία βοήθεια;

– Τὸ κακό εἶναι ὅτι καὶ νὰ βρεθῆ τὸ φάρμακο γιὰ τὸν καρκίνο, θὰ βγῆ ἄλλη ἀρρώστια. Ἦταν ἡ φυματίωση, βρῆκαν τὸ φάρμακο γιὰ τὴν φυματίωση, παρουσιάσθηκε τώρα αὐτή. Καὶ ἄν βοηθήση σ' αὐτή, θὰ βγῆ ἄλλη ἀρρώστια. Οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι θὰ γίνουν αἰτία νὰ παρουσιασθῆ κάποια ἄλλη μετά, καὶ δὲν ἔχει τελειωμό!

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Α'- ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΡΩΣΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ: ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ

   

ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ!

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος: Ο φοβερός κατακλυσμός τῆς ἁμαρτίας ἀπειλεῖ νά καταποντίση ὅλους, λαϊκούς καί κληρικούς, πλούσιους καί πτωχούς, μεγάλους καί μικρούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, γέροντες, νέους καί νήπια, ἐπειδή ὅλοι σχεδόν ἔχουμε ξεκλίνει. Ὅσοι δέ ἔχουν ἐκκλίνει ἀπό τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου, προσπαθοῦν οἱ ἀσεβεῖς, μέ πολλούς τρόπους, νά ἀποπλανήσουν, γιά νά τούς καταστήσουν συνοδοιπόρους στόν δρόμο τῆς ἀπωλείας.

Ο ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ!

 Ο ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

 

Κάποτε ο γνωστός συγγραφέας Ντοστογιέφσκι βγήκε για τον απογευματινό του περίπατο. Ενώ κόντευε να νυχτώσει ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι του και του ζήτησε βοήθεια. Ο Ντοστογιέφσκι ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του. Ο μεγάλος συγγραφέας κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε: «Συγχώρα με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω»!
Και ο γέρο ζητιάνος απαντά: «Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα! Αυτό που μου έδωσες δεν μπορούσα να το βρω αλλού. Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω..»

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥ!

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥ

Κάποιος πλούσιος άνθρωπος είχε μια συλλογή από πίνακες γνωστών ζωγράφων. Είχε συλλέξει πίνακες σημαντικής αξίας του Πικάσο και του Van Gogh που στόλιζαν τους τοίχους της μεγάλης βίλας του. Όταν ήρθε ο χειμώνας, ένας πόλεμος ξέσπασε σ' αυτή την χώρα και ο γιος αυτού του πλουσίου έπρεπε να τον αφήσει και να πάει στον πόλεμο. Μετά από λίγες εβδομάδες πήρε ο πατέρας την είδηση, ότι ο γιος του σκοτώθηκε στο μέτωπο.

Μονάχος τώρα και τσακισμένος στην καρδιά έβλεπε ο πατέρας να πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Η χαρά των Χριστουγέννων τώρα είχε χαθεί με τον θάνατο του γιού του. Το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων ξύπνησε από ένα χτύπημα στην πόρτα του. Όταν άνοιξε είδε ένα στρατιώτη ο οποίος κρατούσε ένα μεγάλο πακέτο στο χέρι του και Του είπε: «Ήμουν φίλος τού γιου σας. Ο γιος σας μου έσωσε την ζωή. Με αυτό τον τρόπο όμως έχασε την ζωή του. Να μπω μια στιγμή μέσα; Σας έχω φέρει κάτι.»
Ο στρατιώτης είπε, ότι είναι καλλιτέχνης και του έδωσε το πακέτο. Όταν ξετύλιξε το πακέτο ο γέρο πατέρας, είδε πως ήταν ένας πίνακας με το πορτρέτο τού γιου του. Ο πίνακας έδειχνε με μεγάλη λεπτομέρεια το πρόσωπο τού γιου του.
Κατασυγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια ο γέρος πατέρας, κρέμασε τον πίνακα στο καλύτερο μέρος του σαλονιού, στη θέση ενός άλλου πίνακα αξίας πολλών εκατομμυρίων. Ύστερα, κάθισε στην πολυθρόνα και πέρασε την γιορτή των Χριστουγέννων κοιτάζοντας τον πίνακα. Το πορτρέτο του γιου του έγινε γι’ αυτόν το πολυτιμότερο αντικείμενο καλλιτεχνίας που είχε στο σπίτι του. Ήταν ο σπουδαιότερος πίνακας απ’ όλους του υπόλοιπους μεγάλης αξίας που κατείχε.
Την επόμενη άνοιξη, ο πατέρας πέθανε. Μετά από μερικές μέρες μαζεύτηκαν πολλοί καλλιτέχνες για να πάρουν μέρος στην δημοπρασία των πινάκων που είχε ο πλούσιος αυτός άνθρωπος. Πριν αρχίσει η δημοπρασία, ανακοινώθηκε ότι η επιθυμία του ανθρώπου που τους κατείχε, ήταν, η δημοπρασία να γίνει την ημέρα των Χριστουγέννων, και κάτι ακόμη: Να αρχίσει με τον πίνακα που έδειχνε το πορτρέτο του γιου του.
Τα Χριστούγεννα ήρθαν και μαζευτήκανε συλλέκτες από όλο τον κόσμο για να συμμετέχουν στην δημοπρασία παγκοσμίου φήμης έργων. Όλοι πιστεύανε ότι θα εκπλήρωναν τα όνειρα τους να αποκτήσουν ένα από τους ακριβούς πίνακες. Η δημοπρασία ξεκίνησε με έναν πίνακα, ο οποίος δεν αναφερόταν στον κατάλογο. Ήτανε το πορτρέτο του γιου του. Ο διαχειριστής ρώτησε για μια πρόταση προσφοράς, όμως στην αίθουσα απλώθηκε σιωπή. «Ποιος θέλει να διαθέσει εκατό δολάρια;» Κανείς όμως δεν προσφέρθηκε. Μετά από λίγο, φωνάζει κάποιος: «Ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτό τον πίνακα; Είναι απλά η απεικόνιση του γιου του. Αφήστε μας επιτέλους να ασχοληθούμε με πίνακες αξίας. «Όχι, είπε ο ντελάλης, ρητώς αναφέρεται στην διαθήκη ότι πρέπει να αρχίσουμε μ’ αυτόν το πίνακα. Λοιπόν, ποιος θέλει να πάρει τον πίνακα που εικονίζει τον γιο;» Τελικά προτείνει ένας γείτονας του γέροντα 10 δολάρια. «Είναι ότι έχω, περισσότερα δεν μπορώ να διαθέσω. Γνώριζα τον γιο. Θα ήθελα πολύ να αποκτήσω τον πίνακα.» Ο διαχειριστής φωνάζει: «Ένα, δύο, τρία!» Χτυπάει το σφυρί. «Κατοχυρώθηκε!» Ακούστηκαν χειροκροτήματα και ένας από τους συλλέκτες φώναξε ανακουφισμένα: «Τώρα μπορούμε επιτέλους να ασχοληθούμε με της πραγματικές αξίες.»
Τότε, ο ντελάλης ανακοίνωσε, ότι η δημοπρασία κύριοι τελείωσε. Στην συνέχεια υπήρξε μεγάλη αμηχανία. Κάποιος σηκώθηκε και ρώτησε: «Τι εννοείτε, τελείωσε η δημοπρασία; Ξέρουμε ότι υπάρχουν κι άλλοι πίνακες μεγάλης αξίας, εκατομμυρίων! Τι συμβαίνει;» Τότε ο διαχειριστής της δημοπρασίας εξήγησε: «Είναι πολύ απλό. Σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του Διαθέτη πατέρα, όποιος πάρει τον γιο, θα του ανήκουν και όλα τα άλλα.

Ο μεγάλος διαχειριστής, ο Θεός, ρωτάει σήμερα κι’ εσένα: Θέλεις να πάρεις τον Υιό μου, τον Ιησού Χριστό; Αν δεχτείς και πιστέψεις στον Ιησού Χριστό, τότε ο Θεός θα σου χαρίσει και όλα τα άλλα.

ΔΕΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΑΦΤΗΚΑΝ ΜΕ ΑΙΜΑ

Τάγματα και οργανώσεις που οδήγησαν στο όνομα των ιδεολογιών και των προφητειών τους δεκάδες ανθρώπους στο θάνατο, είτε μέσω μαζικών αυτοκτονιών, είτε μέσω δολοφονιών.

Από τους εξωγήινους που δημιούργησαν τους ανθρώπους και ήθελαν να τους μεταφέρουν στις πύλες του παραδείσου, μέχρι την Ουτοπία που οδήγησε στην αυτοκτονία 900 ανθρώπους. Οι δέκα οργανώσεις των οποίων οι ιδεολογίες έβαψαν με αίμα την ιστορία.

1. Ο Ναός του Λαού

Το τάγμα δημιουργήθηκε από τον αιδεσιμότατο Jim Jones σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει μια Ουτοπία. Το σχέδιο οδήγησε στη σφαγή της Αμερικάνικής κωμόπολης Jonestown, όπου περισσότεροι από 900 μέλη του τάγματος αυτοκτόνησαν πίνοντας δηλητήριο, στο όνομα του δόγματος.  

2. To Ραελιανό Κίνημα

Το κίνημα υποστήριζε ότι οι εξωγήινοι έφτασαν στη Γη πριν από περίπου 25.000 χρόνια και δημιούργησαν τους ανθρώπους. Το δόγμα είχε σκοπό τη διασφάλιση της αιώνιας ζωής μέσω της κλωνοποίησης και της μεταμόσχευσης μυαλού, οι πρακτικές του οδήγησαν δεκάδες ανθρώπους στο θάνατο.

3. Το παρακλάδι των Διαβυδιανών

Ήταν ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά τάγματα που χρησιμοποιούσε σημαντικά όπλα και πυρομαχικά ώστε να είναι έτοιμοι για την Ημέρα της κρίσης. Η εγκληματική τους δράση οδήγησε σε μια πολιορκία περίπου 51 ημερών της Ένωσής τους από το FBI. Περίπου 80 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις μάχες μεταξύ των αστυνομικών και των μελών της οργάνωσης.

4. Η αποκατάσταση των Δέκα Εντολών

Ήταν μια σκληροπυρηνική Καθολική Οργάνωση που πίστευε ότι το 2000 θα ερχόταν το τέλος του κόσμου. Όταν έφτασε ο καιρός και η προφητεία δεν εκπληρώθηκε οι ηγέτες του δόγματος προχώρησαν σε μαζικές δολοφονίες των πιστών. Στόχος ήταν οι προβλέψεις να βγουν αληθινές, ακόμη και αν χρειαζόταν να δολοφονήσουν τα μέλη του δόγματος.

5. Η οικογένεια Manson

Το δόγμα, τα μέλη του οποίου θεωρούνταν μεταξύ τους οικογένεια, πίστευε ότι θα εκδηλωνόταν ένας καταστρεπτικός φυλετικός πόλεμος. Έτσι, το 1969 η οργάνωση πραγματοποίησε μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων στοχοποιώντας διάφορες κοινωνικές ομάδες, με την ελπίδα ότι θα ξεκινούσε ο πόλεμος και η προφητεία τους θα εκπληρωνόταν. 

6. Chen Tao

Ήταν μια οργάνωση που πίστευε πως ο Θεός θα τους έσωζε από τον αμαρτωλό κόσμο με εναέρια μέσα, έτσι περίμεναν τη διάσωση. Παράλληλα, το 1998 προέβλεψαν ότι ο Θεός θα εμφανιζόταν στο αμερικάνικό κανάλι 18 για να τους δώσει τα μηνύματά του. Δεν εμφανίστηκε ποτέ.

7. Aum Shinrikyo

H οργάνωση είχε εμμονή με το ξέσπασμα ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου και για αυτό είχε επιδοθεί σε μια σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων. Η σημαντικότερη από τις οποίες, ήταν αυτή που σημειώθηκε στο μετρό του Τόκιο το 1995 και στοίχισε τη ζωή σε 13 πολίτες.

8. Το τάγμα του Ηλιακού Ναού

Αποτέλεσε μια από τις πιο επικίνδυνες οργανώσεις που δρούσε κυρίως το 1990. Η οργάνωση μάλιστα είχε αναλάβει την ευθύνη για μια σειρά επιθέσεων αυτοκτονίας τη δεκαετία του 1990.

Μερικές από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του τάγματος περιλάμβαναν ξέπλυμα μαύρου χρήματος και εμπόριο ναρκωτικών και όπλων. Στόχος της οργάνωσης ήταν η σωστή προετοιμασία του κόσμου για τη Δευτέρα Παρουσία.

9. Ha no Hana

Ήταν το δόγμα που ειδικευόταν στη "ποδομαντεία", αυτό που έκαναν, δηλαδή, οι "Ιερείς" του ήταν να διαβάζουν το πέλμα του ποδιού και να εντοπίσουν τις ασθένειες ή τα προβλήματα του οργανισμού που ήταν αδύνατο να διαγνωστούν από τους γιατρούς και έταζαν θεραπείες που οδηγούσαν συχνά στο θάνατο. Τα μέλη της οργάνωσης έφτασαν να απαριθμούν τα 30.000 άτομα.

10. Η πύλη του Παραδείσου

Το συγκεκριμένο δόγμα πίστευε πως ένα διαστημικό σκάφος εξωγήινων θα τους μετέφερε στις πύλες του παραδείσου. Μάλιστα το 1997, 39 από τα μέλη της οργάνωσης πραγματοποίησαν ομαδική αυτοκτονία, ελπίζοντας πως το διαστημόπλοιο που θα μετέφερε τις ψυχές τους ακολουθούσε τον κομήτη Hale Βopp, που περνούσε τότε από τη Γη.

ΠΗΓΗ: NEWS247

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ''ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ΄΄

Ζούμε σε μια κοινωνία που το

''Ακολούθησε την καρδιά σου''

...σαν προτροπή...σαν must!!

είναι το μήνυμα της εποχής.

Θα διαβάσετε χιλιάδες άρθρα,

από παιδαγωγούς,

ψυχολόγους, ειδικούς και μη...

για το πως να το διδάξετε αυτό στα παιδιά σας...

για το πως πρέπει αυτό να είναι

το όνειρό σας για το μέλλον τους.
Και πόσο περήφανοι θα είσαστε για αυτά..
(θα είστε άραγε?)

Όμως αναρωτηθήκατε

σε τι θα τα βοηθήσει αυτό?

Θα μπορούσαμε να κάνουμε οτιδήποτε θέλουμε

(μας έρθει στο κεφάλι, επί το λαϊκότερο)

με την δικαιολογία ότι

''ακολουθήσαμε τις καρδιές μας»

και στην πραγματικότητα,

πολλές καταστροφικές αποφάσεις ζωής

βασίζονται  σε αυτή την συμβουλή...

Πόσοι σύζυγοι έχουν χωρίσει
 ''ακολουθώντας την καρδιά τους''?
Πόσες παρανομίες θεωρούνται ''φυσιολογικές''
γιατί τις κάνουμε ''με την καρδιά μας''...

Πόσοι άνθρωποι έχουν γίνει
 υπερβολικά φιλόδοξοι...

άπληστοι... αχόρταγοι...

''ακολουθώντας την καρδιά τους''?

πόσα παιδιά και έφηβοι 
έχουν χάσει την παιδική τους ηλικία..
έχουν οδηγηθεί σε λάθους δρόμους..
''ακολουθώντας την καρδιά τους''...
και η λίστα συνεχίζεται...

Όχι, σίγουρα δεν θα πρέπει 
να ακολουθούμε τυφλά τις καρδιές μας,

και πρέπει να διδάξουμε  τα παιδιά μας

(ίσως πρώτα τους εαυτούς μας)

να μην την ακολουθούν!!

Η καρδιά δρα παρορμητικά...

ξεγελιέται από αυτά που ελπίζει....

όταν αποκτά υπερβολική
 ΄΄αυτοπεποίθηση''

ξεχνά τον Θεό 
και υπερεκτιμά τις δυνάμεις της..

Κανείς δεν ξέρει τι είναι το καλύτερο για εμάς...

και σίγουρα ούτε η καρδιά μας
 μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτό...

Μόνο Εκείνος γνωρίζει!!

Εκείνος ξέρει..και μας οδηγεί στο καλύτερο ..

όχι πάντα από τον πιο εύκολο δρόμο...

γιατί το καλύτερο συχνά αποκτιέται

μέσα από δυσκολίες και δοκιμασίες…

Αν μοιάζει δύσκολο για μας...
όμως σκεφτείτε πως όλοι 
στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν...
στον απολογισμό της ζωής τους…

Πως τελικά δεν ελέγχουμε
 την ζωή μας όσο νομίζουμε!

Άλλοι το ονομάζουν μοίρα... άλλοι τύχη...
όσοι γνωρίζουν … ξέρουν
 πως Θεός έχει το σχέδιό Του 
για τον καθένα από εμάς.
Από την ώρα που γεννιόμαστε!

Αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει ανελευθερία...
αλλά ο καθένας ... κατά την καρδία του...
υπηρετεί ένα ανώτερο σκοπό...
και αναλόγως τον βοηθάει ο Θεός να φτάσει στο 
καθ' ομοίωση..

Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε μεγαλύτερη
 και καλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά σας...
από το να τα διδάξετε ακριβώς αυτό??
Και μάλιστα να το μάθουν αυτό
 όσο γίνεται πιο νωρίς…
(έτσι θα τους είναι και πιο εύκολο )

Πως το σημαντικό είναι 

να αφεθούμε στο θέλημά Του...

και όχι να ''ακολουθούμε την καρδιά μας''?!

http://otanstelneienapaidi.blogspot.gr/