ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥ!

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥ

Κάποιος πλούσιος άνθρωπος είχε μια συλλογή από πίνακες γνωστών ζωγράφων.
Είχε συλλέξει πίνακες σημαντικής αξίας του Πικάσο και του Van Gogh που στόλιζαν τους τοίχους της μεγάλης βίλας του. Όταν ήρθε ο χειμώνας, ένας πόλεμος ξέσπασε σ' αυτή την χώρα και ο γιος αυτού του πλουσίου έπρεπε να τον αφήσει και να πάει στον πόλεμο. Μετά από λίγες εβδομάδες πήρε ο πατέρας την είδηση, ότι ο γιος του σκοτώθηκε στο μέτωπο.
Μονάχος τώρα και τσακισμένος στην καρδιά έβλεπε ο πατέρας να πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Η χαρά των Χριστουγέννων τώρα είχε χαθεί με τον θάνατο του γιού του. Το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων ξύπνησε από ένα χτύπημα στην πόρτα του. Όταν άνοιξε είδε ένα στρατιώτη ο οποίος κρατούσε ένα μεγάλο πακέτο στο χέρι του και Του είπε: «Ήμουν φίλος τού γιου σας. Ο γιος σας μου έσωσε την ζωή. Με αυτό τον τρόπο όμως έχασε την ζωή του. Να μπω μια στιγμή μέσα; Σας έχω φέρει κάτι.»
Ο στρατιώτης είπε, ότι είναι καλλιτέχνης και του έδωσε το πακέτο. Όταν ξετύλιξε το πακέτο ο γέρο πατέρας, είδε πως ήταν ένας πίνακας με το πορτρέτο τού γιου του. Ο πίνακας έδειχνε με μεγάλη λεπτομέρεια το πρόσωπο τού γιου του.
Κατασυγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια ο γέρος πατέρας, κρέμασε τον πίνακα στο καλύτερο μέρος του σαλονιού, στη θέση ενός άλλου πίνακα αξίας πολλών εκατομμυρίων. Ύστερα, κάθισε στην πολυθρόνα και πέρασε την γιορτή των Χριστουγέννων κοιτάζοντας τον πίνακα. Το πορτρέτο του γιου του έγινε γι’ αυτόν το πολυτιμότερο αντικείμενο καλλιτεχνίας που είχε στο σπίτι του. Ήταν ο σπουδαιότερος πίνακας απ’ όλους του υπόλοιπους μεγάλης αξίας που κατείχε.
Την επόμενη άνοιξη, ο πατέρας πέθανε. Μετά από μερικές μέρες μαζεύτηκαν πολλοί καλλιτέχνες για να πάρουν μέρος στην δημοπρασία των πινάκων που είχε ο πλούσιος αυτός άνθρωπος. Πριν αρχίσει η δημοπρασία, ανακοινώθηκε ότι η επιθυμία του ανθρώπου που τους κατείχε, ήταν, η δημοπρασία να γίνει την ημέρα των Χριστουγέννων, και κάτι ακόμη: Να αρχίσει με τον πίνακα που έδειχνε το πορτρέτο του γιου του.
Τα Χριστούγεννα ήρθαν και μαζευτήκανε συλλέκτες από όλο τον κόσμο για να συμμετέχουν στην δημοπρασία παγκοσμίου φήμης έργων. Όλοι πιστεύανε ότι θα εκπλήρωναν τα όνειρα τους να αποκτήσουν ένα από τους ακριβούς πίνακες. Η δημοπρασία ξεκίνησε με έναν πίνακα, ο οποίος δεν αναφερόταν στον κατάλογο. Ήτανε το πορτρέτο του γιου του. Ο διαχειριστής ρώτησε για μια πρόταση προσφοράς, όμως στην αίθουσα απλώθηκε σιωπή. «Ποιος θέλει να διαθέσει εκατό δολάρια;» Κανείς όμως δεν προσφέρθηκε. Μετά από λίγο, φωνάζει κάποιος: «Ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτό τον πίνακα; Είναι απλά η απεικόνιση του γιου του. Αφήστε μας επιτέλους να ασχοληθούμε με πίνακες αξίας. «Όχι, είπε ο ντελάλης, ρητώς αναφέρεται στην διαθήκη ότι πρέπει να αρχίσουμε μ’ αυτόν το πίνακα. Λοιπόν, ποιος θέλει να πάρει τον πίνακα που εικονίζει τον γιο;» Τελικά προτείνει ένας γείτονας του γέροντα 10 δολάρια. «Είναι ότι έχω, περισσότερα δεν μπορώ να διαθέσω. Γνώριζα τον γιο. Θα ήθελα πολύ να αποκτήσω τον πίνακα.» Ο διαχειριστής φωνάζει: «Ένα, δύο, τρία!» Χτυπάει το σφυρί. «Κατοχυρώθηκε!» Ακούστηκαν χειροκροτήματα και ένας από τους συλλέκτες φώναξε ανακουφισμένα: «Τώρα μπορούμε επιτέλους να ασχοληθούμε με της πραγματικές αξίες.»
Τότε, ο ντελάλης ανακοίνωσε, ότι η δημοπρασία κύριοι τελείωσε. Στην συνέχεια υπήρξε μεγάλη αμηχανία. Κάποιος σηκώθηκε και ρώτησε: «Τι εννοείτε, τελείωσε η δημοπρασία; Ξέρουμε ότι υπάρχουν κι άλλοι πίνακες μεγάλης αξίας, εκατομμυρίων! Τι συμβαίνει;» Τότε ο διαχειριστής της δημοπρασίας εξήγησε: «Είναι πολύ απλό. Σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του Διαθέτη πατέρα, όποιος πάρει τον γιο, θα του ανήκουν και όλα τα άλλα.

Ο μεγάλος διαχειριστής, ο Θεός, ρωτάει σήμερα κι’ εσένα: Θέλεις να πάρεις τον Υιό μου, τον Ιησού Χριστό; Αν δεχτείς και πιστέψεις στον Ιησού Χριστό, τότε ο Θεός θα σου χαρίσει και όλα τα άλλα.

Τρίτη 5 Μαΐου 2015

ΔΕΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΑΦΤΗΚΑΝ ΜΕ ΑΙΜΑ



Τάγματα και οργανώσεις που οδήγησαν στο όνομα των ιδεολογιών και των προφητειών τους δεκάδες ανθρώπους στο θάνατο, είτε μέσω μαζικών αυτοκτονιών, είτε μέσω δολοφονιών.
Από τους εξωγήινους που δημιούργησαν τους ανθρώπους και ήθελαν να τους μεταφέρουν στις πύλες του παραδείσου, μέχρι την Ουτοπία που οδήγησε στην αυτοκτονία 900 ανθρώπους. Οι δέκα οργανώσεις των οποίων οι ιδεολογίες έβαψαν με αίμα την ιστορία.

1. Ο Ναός του Λαού

Το τάγμα δημιουργήθηκε από τον αιδεσιμότατο Jim Jones σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει μια Ουτοπία. Το σχέδιο οδήγησε στη σφαγή της Αμερικάνικής κωμόπολης Jonestown, όπου περισσότεροι από 900 μέλη του τάγματος αυτοκτόνησαν πίνοντας δηλητήριο, στο όνομα του δόγματος.  




2. To Ραελιανό Κίνημα

Το κίνημα υποστήριζε ότι οι εξωγήινοι έφτασαν στη Γη πριν από περίπου 25.000 χρόνια και δημιούργησαν τους ανθρώπους. Το δόγμα είχε σκοπό τη διασφάλιση της αιώνιας ζωής μέσω της κλωνοποίησης και της μεταμόσχευσης μυαλού, οι πρακτικές του οδήγησαν δεκάδες ανθρώπους στο θάνατο.


3. Το παρακλάδι των Διαβυδιανών

Ήταν ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά τάγματα που χρησιμοποιούσε σημαντικά όπλα και πυρομαχικά ώστε να είναι έτοιμοι για την Ημέρα της κρίσης. Η εγκληματική τους δράση οδήγησε σε μια πολιορκία περίπου 51 ημερών της Ένωσής τους από το FBI. Περίπου 80 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις μάχες μεταξύ των αστυνομικών και των μελών της οργάνωσης.


4. Η αποκατάσταση των Δέκα Εντολών

Ήταν μια σκληροπυρηνική Καθολική Οργάνωση που πίστευε ότι το 2000 θα ερχόταν το τέλος του κόσμου. Όταν έφτασε ο καιρός και η προφητεία δεν εκπληρώθηκε οι ηγέτες του δόγματος προχώρησαν σε μαζικές δολοφονίες των πιστών. Στόχος ήταν οι προβλέψεις να βγουν αληθινές, ακόμη και αν χρειαζόταν να δολοφονήσουν τα μέλη του δόγματος.

5. Η οικογένεια Manson

Το δόγμα, τα μέλη του οποίου θεωρούνταν μεταξύ τους οικογένεια, πίστευε ότι θα εκδηλωνόταν ένας καταστρεπτικός φυλετικός πόλεμος. Έτσι, το 1969 η οργάνωση πραγματοποίησε μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων στοχοποιώντας διάφορες κοινωνικές ομάδες, με την ελπίδα ότι θα ξεκινούσε ο πόλεμος και η προφητεία τους θα εκπληρωνόταν. 




6. Chen Tao

Ήταν μια οργάνωση που πίστευε πως ο Θεός θα τους έσωζε από τον αμαρτωλό κόσμο με εναέρια μέσα, έτσι περίμεναν τη διάσωση. Παράλληλα, το 1998 προέβλεψαν ότι ο Θεός θα εμφανιζόταν στο αμερικάνικό κανάλι 18 για να τους δώσει τα μηνύματά του. Δεν εμφανίστηκε ποτέ.


7. Aum Shinrikyo

H οργάνωση είχε εμμονή με το ξέσπασμα ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου και για αυτό είχε επιδοθεί σε μια σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων. Η σημαντικότερη από τις οποίες, ήταν αυτή που σημειώθηκε στο μετρό του Τόκιο το 1995 και στοίχισε τη ζωή σε 13 πολίτες.


8. Το τάγμα του Ηλιακού Ναού

Αποτέλεσε μια από τις πιο επικίνδυνες οργανώσεις που δρούσε κυρίως το 1990. Η οργάνωση μάλιστα είχε αναλάβει την ευθύνη για μια σειρά επιθέσεων αυτοκτονίας τη δεκαετία του 1990.
Μερικές από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του τάγματος περιλάμβαναν ξέπλυμα μαύρου χρήματος και εμπόριο ναρκωτικών και όπλων. Στόχος της οργάνωσης ήταν η σωστή προετοιμασία του κόσμου για τη Δευτέρα Παρουσία.


9. Ha no Hana

Ήταν το δόγμα που ειδικευόταν στη "ποδομαντεία", αυτό που έκαναν, δηλαδή, οι "Ιερείς" του ήταν να διαβάζουν το πέλμα του ποδιού και να εντοπίσουν τις ασθένειες ή τα προβλήματα του οργανισμού που ήταν αδύνατο να διαγνωστούν από τους γιατρούς και έταζαν θεραπείες που οδηγούσαν συχνά στο θάνατο. Τα μέλη της οργάνωσης έφτασαν να απαριθμούν τα 30.000 άτομα.


10. Η πύλη του Παραδείσου


Το συγκεκριμένο δόγμα πίστευε πως ένα διαστημικό σκάφος εξωγήινων θα τους μετέφερε στις πύλες του παραδείσου. Μάλιστα το 1997, 39 από τα μέλη της οργάνωσης πραγματοποίησαν ομαδική αυτοκτονία, ελπίζοντας πως το διαστημόπλοιο που θα μετέφερε τις ψυχές τους ακολουθούσε τον κομήτη Hale Βopp, που περνούσε τότε από τη Γη.

ΠΗΓΗ: NEWS247

Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ''ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ΄΄


Ζούμε σε μια κοινωνία που το
''Ακολούθησε την καρδιά σου''
...σαν προτροπή...σαν must!!
είναι το μήνυμα της εποχής.

Θα διαβάσετε χιλιάδες άρθρα,
από παιδαγωγούς,
ψυχολόγους, ειδικούς και μη...
για το πως να το διδάξετε αυτό στα παιδιά σας...
για το πως πρέπει αυτό να είναι
το όνειρό σας για το μέλλον τους.
Και πόσο περήφανοι θα είσαστε για αυτά..
(θα είστε άραγε?)

Όμως αναρωτηθήκατε
σε τι θα τα βοηθήσει αυτό?

Θα μπορούσαμε να κάνουμε οτιδήποτε θέλουμε
(μας έρθει στο κεφάλι, επί το λαϊκότερο)
με την δικαιολογία ότι
''ακολουθήσαμε τις καρδιές μας»
και στην πραγματικότητα,
πολλές καταστροφικές αποφάσεις ζωής
βασίζονται  σε αυτή την συμβουλή...

Πόσοι σύζυγοι έχουν χωρίσει
 ''ακολουθώντας την καρδιά τους''?
Πόσες παρανομίες θεωρούνται ''φυσιολογικές''
γιατί τις κάνουμε ''με την καρδιά μας''...
Πόσοι άνθρωποι έχουν γίνει
 υπερβολικά φιλόδοξοι...
άπληστοι... αχόρταγοι...
''ακολουθώντας την καρδιά τους''?

πόσα παιδιά και έφηβοι 
έχουν χάσει την παιδική τους ηλικία..
έχουν οδηγηθεί σε λάθους δρόμους..
''ακολουθώντας την καρδιά τους''...
και η λίστα συνεχίζεται...

Όχι, σίγουρα δεν θα πρέπει 
να ακολουθούμε τυφλά τις καρδιές μας,
και πρέπει να διδάξουμε  τα παιδιά μας
(ίσως πρώτα τους εαυτούς μας)
να μην την ακολουθούν!!

Η καρδιά δρα παρορμητικά...
ξεγελιέται από αυτά που ελπίζει....
όταν αποκτά υπερβολική
 ΄΄αυτοπεποίθηση''
ξεχνά τον Θεό 
και υπερεκτιμά τις δυνάμεις της..

Κανείς δεν ξέρει τι είναι το καλύτερο για εμάς...
και σίγουρα ούτε η καρδιά μας
 μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτό...

Μόνο Εκείνος γνωρίζει!!
Εκείνος ξέρει..και μας οδηγεί στο καλύτερο ..
όχι πάντα από τον πιο εύκολο δρόμο...
γιατί το καλύτερο συχνά αποκτιέται
μέσα από δυσκολίες και δοκιμασίες…

Αν μοιάζει δύσκολο για μας...
όμως σκεφτείτε πως όλοι 
στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν...
στον απολογισμό της ζωής τους…

Πως τελικά δεν ελέγχουμε
 την ζωή μας όσο νομίζουμε!

Άλλοι το ονομάζουν μοίρα... άλλοι τύχη...
όσοι γνωρίζουν … ξέρουν
 πως Θεός έχει το σχέδιό Του 
για τον καθένα από εμάς.
Από την ώρα που γεννιόμαστε!

Αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει ανελευθερία...
αλλά ο καθένας ... κατά την καρδία του...
υπηρετεί ένα ανώτερο σκοπό...
και αναλόγως τον βοηθάει ο Θεός να φτάσει στο 
καθ' ομοίωση..

Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε μεγαλύτερη
 και καλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά σας...
από το να τα διδάξετε ακριβώς αυτό??
Και μάλιστα να το μάθουν αυτό
 όσο γίνεται πιο νωρίς…
(έτσι θα τους είναι και πιο εύκολο )

Πως το σημαντικό είναι 

να αφεθούμε στο θέλημά Του...

και όχι να ''ακολουθούμε την καρδιά μας''?!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Οι Έλληνες απομακρύνονται από την Εκκλησία
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία δημοσκόπησης για τη σχέση των Ελλήνων με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η εφημερίδα «Το Βήμα» σε δύο συνεχείς Κυριακές (12 και 19 Απριλίου 2015) δημοσίευσε δημοσκόπηση της εταιρείας «Κάπα Research Α.Ε.». Σύμφωνα με αυτή  το 81,4% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι –έναντι παλαιότερα του 95%  -  και το 14,7% άθεοι, έναντι παλαιότερα του 2%.
Όμως ενώ δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι μέσα σε δεκαπέντε χρόνια υπερτριπλασιάστηκαν όσοι δηλώνουν ότι δεν θρησκεύονται:

-         Το 2001 το 13,8% δήλωσε ότι δεν θρησκεύεται, ενώ το 85,6% ότι θρησκεύεται.
-         Το 2015 το 45,9% δηλώνει ότι δεν θρησκεύεται, ενώ μόνο το 51,9% ότι θρησκεύεται.

Ένα άλλο συνταρακτικό στοιχείο είναι πως μέσα σε δέκα χρόνια μειώθηκαν στους μισούς όσοι καθημερινά προσεύχονται και υπερτετραπλασιάστηκαν όσοι δεν προσεύχονται ποτέ :
-Το 2006 το 54,2% προσευχόταν καθημερινά και το 7,2% ποτέ.
-Το 2015 το 24,4% προσεύχεται καθημερινά και το 29,6% ποτέ.
     Εξίσου συνταρακτικό είναι το στοιχείο της δημοσκόπησης ότι μέσα σε δέκα χρόνια μειώθηκαν στο ένα τρίτο εκείνοι που εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή, ενώ υπερπενταπλασιάσθηκαν όσοι δεν πηγαίνουν ποτέ στην Εκκλησία:

-         Το 2006 το 22,7% πήγαινε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, το 24,6% έως τρεις φορές τον μήνα και το 6,9% ποτέ.
-         Το 2015 το ποσοστό όσων πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην Εκκλησία περιορίζεται στο 6,7%, στο 10% όσων πηγαίνουν έως τρεις φορές, ενώ  το ποσοστό όσων δεν πηγαίνουν ποτέ στην Εκκλησία έφτασε το 36,7%.
Άλλες παράμετροι που δείχνουν την τάση της κοινωνίας του 2015 να απομακρυνθεί από τη διδασκαλία και τους Κανόνες της Εκκλησίας είναι και αι ακόλουθοι:
-         Οριακά πλέον τάσσεται υπέρ της διατηρήσεως των θρησκευτικών συμβόλων στους δημόσιους χώρους: Το 51,3% είπε «ναι» και «μάλλον ναι» και το 45,4% «όχι» και «μάλλον όχι».
-         Το 2006 το 36,7% τάχθηκε υπέρ του να διδάσκεται το Ορθόδοξο δόγμα στα θρησκευτικά του σχολείου, ενώ το 2015 τάσσεται μόνο το 13,8%, δηλαδή υποτριπλασιάστηκε.
-         Οριακά πλέον - το 50,5% -  τάσσεται κατά του γάμου των ατόμων του ιδίου φύλου. Όμως το 65,6% τάσσεται υπέρ της άποψης ότι «η ομοφυλοφιλία είναι ένας τρόπος ζωής που πρέπει να γίνει αποδεκτός από την κοινωνία».
-         Το 82,3% τάσσεται υπέρ του πολιτικού γάμου.
-         Το  73% υπέρ της καύσης των νεκρών.  Και
-         Το 78,4% υπέρ του να πληρώνει η Εκκλησία τους μισθούς των ιερέων Της.
-         Το 74,5% τάσσεται υπέρ του διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας.

Από τη δημοσκόπηση γίνεται σαφές το γεγονός ότι μέσα στην τελευταία δεκαετία η επιρροή της ποιμαίνουσας Εκκλησίας στην κοινωνία έχει σημαντικά υποχωρήσει. Αυτό ενώ οι συνθήκες που θα μπορούσε να ασκήσει το έργο της ήσαν σχεδόν ιδανικές:
-         Παρά την γενική και βαθειά κρίση η Πολιτεία έδειξε πνεύμα συνεργασίας. 
-         Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει οποιαδήποτε αντιπολίτευση στο εσωτερικό της Ιεραρχίας. Ο Αρχιεπίσκοπος κυριαρχούσε και κυριαρχεί στην Ιεραρχία και επέβαλλε και επιβάλλει τις απόψεις του σε όλα τα θέματα και τις επιλογές του στις εκλογές Αρχιερέων.
-         Δεν υπάρχει οποιαδήποτε ενόχληση από το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ. Αντίθετα ό,τι δημοσιεύεται είναι δελτία τύπου με φωτογραφίες που αποστέλλουν η Αρχιεπισκοπή και οι Μητροπολίτες, όσοι έχουν μπει σε αυτό τον πειρασμό… Γι΄ αυτό και στην πραγματικότητα όσα γράφονται είναι παντελώς αδιάφορα και διαβάζονται μόνο από όσους αρέσκονται στο κουτσομπολιό…
-         Με το Φανάρι μπορεί οι σχέσεις να μην είναι στο καλύτερο σημείο, αλλά δεν υπάρχουν εμφανείς συγκρούσεις.

Μια εξήγηση για την απομάκρυνση των πιστών από την Εκκλησία είναι πως έχει αμβλυνθεί ο ιεραποστολικός ζήλος και  αντίστοιχα έχει αυξηθεί η γραφειοκρατική αντίληψη για την αρχιεροσύνη και την ιεροσύνη. Ο  Μητροπολίτης και ο ιερέας δεν τρέχουν στο πρόβατο που απομακρύνθηκε και κινδυνεύει, απλώς το περιμένουν να επιστρέψει... Όσοι το περιμένουν… Γιατί ορισμένοι πηγαίνουν τακτικά στο εξοχικό τους και απολαμβάνουν τη φύση…
Παράλληλα σε Μητροπολίτες και ιερείς όσο μειώνεται η ιεραποστολή, κάτι το δύσκολο, τόσο αυξάνονται οι ενέργειες που ενισχύουν την χωρίς επίγνωση  λαϊκή ευσέβεια. Τα τελευταία χρόνια έχει εντυπωσιακά αυξηθεί η κινητικότητα σε μεταφορές ιερών λειψάνων και εικόνων…
Εκδίδονται και περιοδικά από Μητροπόλεις που, τα περισσότερα, είναι χρήματα πεταμένα. Περιεχόμενο χωρίς τίποτε το ουσιώδες. Εκκλησιαστική ξύλινη γλώσσα και έντονη Δεσποτική παρουσία… Σε προσφάτως εκδοθέν περιοδικό Μητροπόλεως επί 64 σελίδων υπάρχουν 36 φωτογραφίες του Δεσπότη και  μόνο 4 του Ιησού Χριστού. Μέχρι  φωτογραφίες Δεσπότη επί αλόγου, με πλήρη στολή ενδεδυμένου, δημοσιεύονται….  Έξαρση επίσης κατασκευών ποικίλων κτιρίων, χωρίς, σε περίοδο μάλιστα κρίσεως, να εξετάζεται η χρησιμότητά τους... Στην Εκκλησία θάπρεπε  να κυριαρχεί η ιεραποστολή και να έπονται τα κτίρια και το κοινωνικό έργο. Όμως συχνά συμβαίνει το αντίθετο…
Στη δημοσκόπηση έλαβε δημοσίως θέση ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας. Γράφει όπως ένας τρίτος και όχι ως ένας από τους 82 της Ιεραρχίας. Ως Επίσκοπος θα έπρεπε να δώσει πληροφορίες για  τους πνευματικούς καρπούς της   Μητρόπολης που του εμπιστεύθηκε ο Θεός και η Ιεραρχία. Πνευματικούς καρπούς και όχι φυσικά παραγωγή πατάτας, για τη συγκομιδή της οποίας  άλλος Μητροπολίτης επαίρεται...
Το 2005 ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, διαβλέποντας τη δυσκολία στην κατήχηση του λαού και τον κίνδυνο να απομακρυνθεί από την Εκκλησία,  ανέθεσε σε επιτροπή, υπό τον τότε Μητροπολίτη Θηβών και σήμερα Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, να μελετήσει το θέμα και να το φέρει ως εισήγηση στην Ιεραρχία. Πράγματι στις 6 Οκτωβρίου του 2005 ο τότε Μητροπολίτης Θηβών μίλησε με θέμα τα πορίσματα της Επιτροπής. Ο κ. Ιερώνυμος ως αιτήματα των πιστών μετέφερε στην Ιεραρχία, μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
Απόλυτη διαφάνεια στην οικονομική διαχείριση του ιερού χρήματος.
Μεγαλύτερη συμμετοχή του λαϊκού στοιχείου στα πράγματα της Εκκλησίας.
Αγιότητα βίου των κληρικών, επιμόρφωση του κλήρου και αλλαγή στο υπάρχον σύστημα εκλογής Επισκόπων.
Αίτημα συνέχισης του διαλόγου με την κοινωνία και σε επίπεδο Μητροπόλεων.
Ανάγκη επανευαγγελισμού των πιστών.
Μεγαλύτερη συμμετοχή των νέων στα εκκλησιαστικά δρώμενα.

Έκτοτε πέρασαν δέκα χρόνια και από το 2008  ο κ. Ιερώνυμος έχει αναλάβει το πηδάλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από όλα όσα ο ίδιος ανέφερε ουδέν έχει κινηθεί και επομένως επιτευχθεί κατά τα τελευταία χρόνια. Αποτέλεσμα, ο ρόλος της Εκκλησίας να έχει αποδυναμωθεί στην ελληνική κοινωνία. Το 2005 το 73,7% δήλωσε στην αντίστοιχη δημοσκόπηση ότι ο ρόλος της Εκκλησίας είχε ενισχυθεί κατά τα τελευταία χρόνια, ενώ το 2015 το ποσοστό περιορίζεται στο 43,9%. Αντίθετα, το 2005 μόνο το 19,8% δήλωσε ότι ο ρόλος της Εκκλησίας είχε αποδυναμωθεί τα τελευταία χρόνια, ενώ το 2015 το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται στο 47%! Ένα τελευταίο στοιχείο προς προβληματισμό είναι πως στο ερώτημα «πόσο ικανοποιημένος είστε από τη δραστηριότητα της Εκκλησίας της Ελλάδος τα τελευταία χρόνια;», το 63,9% απάντησε λίγο και καθόλου, μόνο το 5,1% απάντησε πολύ και το 27% αρκετά!...
Η δημοσκόπηση πρέπει άμεσα να συζητηθεί στην Ιεραρχία, που έχει την ευθύνη των ενεργειών για να σταματήσει ο κατήφορος και η απομάκρυνση των πιστών από την Εκκλησία. Πρέπει να σημάνει συναγερμός συνειδήσεων, να ηχήσουν οι σάλπιγγες, να υπάρξει ανάταση ψυχών κλήρου και λαού. Μπορούμε; Είναι δυνατόν να ξεφύγουμε από τη ραστώνη και το βόλεμα; Μήπως πάσχουμε από οξεία πνευματική αγκύλωση, που δεν επιτρέπει τη μετάνοια και την αλλαγή της στάσης μας; Μήπως δεν υπάρχουν πια αντανακλαστικά στις ψυχές μας; Μήπως έχουμε υποταγεί στον τρόπο ζωής και σκέψης, που μας διαμορφώνουν οι άρχοντες του κόσμου τούτου;

Υπόδειγμα για την απαιτούμενη δραστηριοποίησή μας αποτελούν όσες εστίες πνευματικής αντίστασης στην παρακμή υπάρχουν, και θα υπάρχουν ως αποτελεσματικά ψυχικά αντιβιοτικά στην πανούκλα του υλισμού και του ηδονισμού  της κάθε εποχής.  Στους αιώνες η Εκκλησία μπορεί να ταλανίζεται, αλλά ο Θεάνθρωπος Ιησούς δεν Την αφήνει να καταποντισθεί. Οι πιστοί όμως έχουν την ευθύνη  να εφαρμόζουν την εντολή Του, για ζωντανή μαρτυρία Πίστεως στον κόσμο που ζουν.

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΙΠΕ: Ο ΘΕΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΘΛΙΒΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ!

Ἀδελφὸς ζήτησε ἀπὸ κάποιον Γέροντα νὰ μάθει λέγοντας:
«Πόσο ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή μου τὰ δάκρυα, καθὼς ἀκούω τοὺς Γέροντες νὰ μιλοῦν γι᾿αὐτά, ἀλλὰ δὲν ἔρχονται καὶ θλίβομαι».

Καὶ ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε:

«Οι Ἰσραηλῖτες περίμεναν σαράντα χρόνια γιὰ νὰ μποῦν στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Τὰ δάκρυα εἶναι ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας, στὴν ὁποία ἐὰν ἐπιστρέψεις, δὲν ἔχεις στὸ ἑξῆς νὰ φοβηθεῖς πόλεμο. Ἔτσι ὁ Θεὸς θέλει νὰ θλίβεται ἡ ψυχή, γιὰ νὰ ἐπιθυμεῖ πάντοτε νὰ μπεῖ στὴ χώρα ἐκείνη».

ΕΙΠΕ ΓΕΡΟΝΤΑΣ: ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΧΥΝΟΥΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΠΑΝΤΟΤΕ!


Κάποιος ἀδελφὸς ρώτησε ἕναν Γέροντα: «Τί νὰ κάνω;»

Καὶ τοῦ εἶπε ὁ Γέροντας: «Ὀφείλουμε νὰ χύνουμε δάκρυα πάντοτε. Συνέβη κάποτε κάποιος ἀπὸ τοὺς πατέρες νὰ πεθάνει καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὴ ὥρα ἐπανῆλθε στὸν ἑαυτό του καὶ τὸν ρωτήσαμε:

«Τί εἶδες ἐκεῖ, ἀββᾶ;» Καὶ μᾶς εἶπε τότε κλαίοντας:
«Άκουσα ἐκεῖ ἕναν ἀσταμάτητο θρῆνο ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔλεγαν ἀλίμονό μου, ἀλίμονό μου».
Τὸ ἴδιο καὶ ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ λέμε πάντοτε».

Σάββατο 2 Μαΐου 2015

ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΤΕΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ

Στις αρχές του ΙΘ΄ αιώνος, η Μονή του Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους, το Ρωσικό, που την εποχή αυτή είχε Έλληνες μοναχούς, ήταν πλήρως εγκαταλελειμμένη.

Η Ιερά Κοινότης, λοιπόν, το έτος 1803, αποφάσισε να διαγράψει το μοναστήρι από τον αριθμό των αγιορειτικών μονών, και απευθύνθηκε στον οικουμενικό πατριάρχη Καλλίνικο με ανάλογη αίτηση.

Ο πατριάρχης απέρριψε αποφασιστικά τέτοια πρόταση και έδωσε εντολή να φροντίσουν αμέσως για την εξεύρεση εμπείρου και πνευματικού ηγουμένου, στου οποίου τα χέρια θα παρέδιδαν όσο το δυνατόν γρηγορώτερα το κοινόβιο για να το ανασυγκροτήση.

Μόλις η Ιερά Κοινότης έλαβε γνώση της Πατριαρχικής αποφάσεως, επέλεξε και πρότεινε τον Έλληνα π. Σάββα, ηλικιωμένο ιερομόναχο της Σκήτης Ξενοφώντος, ο οποίος κατά τη γνώμη τους ήταν ικανός να αντεπεξέλθη στο έργο που επρόκειτο να του ανατεθή.

(Ο π. Σάββας τελικά με εντολή του Πατριάρχη πάει στην Κωσταντινούπολη και το κείμενο συνεχίζει ως ακολούθως) :

Μεταξύ των πιστών της Κωνσταντινουπόλεως, από τους οποίους πολλοί εγνώριζαν και προσωπικώς το Γέροντα, γρήγορα διαδόθηκε η είδησις για τον ερχομό του.

Ο π. Σάββας έμεινε τελικά τέσσερα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη για τη συγκέντρωση δωρεών και γνωρίστηκε με πολλές ευλαβείς ελληνικές οικογένειες.
Ο μαθητής του, ο αρχιμανδρίτης Προκόπιος (1848+) διηγήθηκε ως αυτόπτης μάρτυς το εξής γεγονός: 

Σε κάποια από τις ελληνικές οικογένειες, του ανέφεραν για ένα συγγενή τους, νεαρό έμπορο, ο οποίος σχετιζόταν με τους αντιπροσώπους των σουλτανικών χαρεμιών και προμήθευε στο προσωπικό τους ποικίλα εμπορεύματα.

Πέραν τούτου όμως, ο νεαρός έμπορος δημιούργησε και άλλου είδους σχέσεις με τις φυλακισμένες, τις οποίες επισκεπτόταν καθημερινώς.

Οι συγγενείς του, μιλώντας περί αυτού στον π. Σάββα, είπαν ότι θα τιμωρηθή αυστηρά από τους Τούρκους σε περίπτωση που αυτό γίνη γνωστό.
 Ετσι, τον παρεκάλεσαν να λυτρώσει με τη μεσολάβησή του, το νεαρό από τέτοιο κίνδυνο.

Ο π. Σάββας, με πίστη στη βοήθεια της Χάριτος του Θεού και τη συνεργία της Θείας Κοινωνίας, άρχισε το έργο.
 Μετά από μακρές και ανεπιτυχείς προτροπές προς τον φιλήδονο νέο να εγκαταλείψη τις αμαρτωλές σχέσεις με τις μουσουλμάνες, πρότεινε εν τέλει ευκολώτερους όρους από την πλευρά του, υποσχόμενος ότι δεν θα τον ενοχλήση πλέον για να τον αποτρέψη από την αμαρτία.

Τον παρακάλεσε, λοιπόν, να μην πάη στο χαρέμι μία ημέρα και κατά τη διάρκειά της να νηστεύση, μετά να του αναγνωσθή η συγχωρητική ευχή, να κοινωνήση των αχράντων Μυστηρίων και κατόπιν ας κάνη ό,τι θέλει!

Ο δυστυχής….ελκόμενος από την αμαρτία όπως ο σίδηρος από τον μαγνήτη δυσκολεύτηκε αλλά δέχθηκε τη συμβουλή.
 Ίσως εξ αιτίας ντροπής ενώπιον του Γέροντος και των συγγενών του, περισσότερο όμως επειδή ο σοφός Γέροντας δεν του ζητούσε παραίτηση από την αμαρτία, αλλά στέρηση μόνο για μία ημέρα.

Ενήστευσε εκείνη την ημέρα, έλαβε τη συγχώρηση δια της ευχής και τη θεία Κοινωνία και μετά τη θεία Λειτουργία γευμάτισε με τον π. Σάββα και με τους συγγενείς.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος και δήθεν τυχαίως, ο Γέροντας πρότεινε να προσπαθήση εκείνη την ημέρα να μην πάη στο χαρέμι και να κοινωνήση πάλιν την επόμενη.

Επειδή δεν έβλεπε καμία αντίδρασι, άρχισε εγκαρδίως να τον παρακαλή, υποσχόμενος εκ νέου ότι μετά τη Θεία Κοινωνία θα τον αφήση ελεύθερο να πράξη κατά την επιθυμία του.
 Αφού έλαβε την συγκατάθεσι τον κοινώνησε και την άλλη ημέρα.

Πρότεινε να τον ξανακοινωνήση με τους ίδιους όρους, δηλαδή και εκείνη την ημέρα να μην πάει στο χαρέμι, και τον κοινώνησε και την τρίτη ημέρα.

Τότε φάνηκε πώς ενήργησε σωτηριωδώς η χάρις του Θεού, κατά την ζώσαν πίστιν του Γέροντος και τις προσευχές των συγγενών. Η καρδιά του νέου μαλάκωσε και άρχισε σιγά σιγά μέσα του να αισθάνεται τη νέκρωσι των φλογισμένων παθών.

Ο π. Σάββας συνέχισε να τον κοινωνή επί σαράντα ημέρες και την τελευταία φορά του είπε:

- Πήγαινε τώρα όπου επιθυμείς, ακόμη και στο χαρέμι δεν σε εμποδίζω!

Αλλά στην ψυχή του νέου είχε ήδη συντελεσθή η μεταστροφή.

- Ας κάνουν μαζί μου, ό,τι θέλουν, είπε. Μπορούν και να με κατακόψουν. Για τίποτε στον κόσμο δεν θα δεχτώ να πηγαίνω εκεί όπου νωρίτερα έτσι ασυγκράτητα έτρεχα!

Με αυτόν τον τρόπο ο φιλεύσπλαγχνος Κύριος….έσωσε το…πρόβατό Του.

Όταν ο π. Σάββας συγκέντρωσε αρκετές δωρεές, επέστρεψε στο Άγιο Όρος και στην ακτή της θάλασσας άρχισε να κτίζη το μοναστήρι.

Ο Γέροντας εκοιμήθη το 1821.
(Αναδημοσίευση από το αναφερθέν βιβλίο του ιερομόναχου Αντωνίου)

Πηγή: βιβλ. υπ.αριθμ. 4, της σειράς Αγιορείτες Πατέρες του 19 αιώνος - του ιερομονάχου Αντωνίου - εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2005