ΜΟΔΑ: Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΚΙΡΚΗ

του Φώτη Κόντογλου

Από τη Δύση βγήκε η Μόδα, αυτό το ανεξήγητο και ακατανόητο τέρας, που δεν αντιστέκεται στις προσταγές του κανένας άνθρωπος .

Ένα φόρεμα, ή ένα οποιοδήποτε πράγμα, που ήτανε όμορφο την περασμένη εβδομάδα, σήμερα δεν είναι πια όμορφο, γιατί τέτοια διαταγή ήρθε από το Παρίσι, από την Λόντρα ή από την Αμερική. Αυτή η αλλαγή δίνει μεγάλη κίνηση στο εμπόριο, στο αλισβερίσι.

Στην Δύση λοιπόν, όλα γίνονται λεφτά. Πώς να μην έχουμε σε μεγάλη υπόληψη ό,τι κάνει, ό,τι μας στέλνει, ακόμα και τα πιο τρελά πράγματα; Πλήθος εργοστάσια δουλεύουνε και γεμίζουν τον κόσμο γυαλιά, στυλό, αναπτήρες (όλο πιο τέλεια και όλο πιο τελειοποιημένα), μηχανές φωτογραφικές, ραδιόφωνα της τσέπης, ρολόγια ίσαμε ένα κουμπί, που για να δεις την ώρα πρέπει να έχεις φακό, κι άλλα κι άλλα. Δεν έμεινε άνθρωπος που να μην έχει ένα και δύο στυλό, δύο – τρία ζευγάρια γυαλιά, μια μηχανή , ένα ραδιόφωνο σαν ταμπακιέρα. Η μάγισσα Κίρκη πίνει το αίμα τους, ρουφά τον παρά τους και αυτοί ορκίζονται στο όνομα της. Η αλήθεια είναι πως τους δίνει ένα σωρό χρειαζούμενα πράγματα, τους φορτώνει όμως και ένα σωρό αδιαφόρετα , κι αλίμονο σ’ όποιον δεν συμμορφωθεί με τις προσταγές της να τα φορτωθεί!

Οι Έλληνες είναι οι πιο πιστοί προσκυνητές  της. Μόλις μαθευτεί πως η Μάγισσα έβγαλε κάτι «καινούργιο», ή στη μόδα της φορεσιάς, ή στην τέχνη καμιά καινούργια «τεχνοτροπία», ή κάποια νέα θεωρία, ή κανέναν καινούργιο αναπτήρα , ή κάποιο άλλο «θαύμα» τέλος πάντων, τρέχουν ποιος να πρωτοφτάσει να το πάρει ή να το μιμηθεί. «Είναι ευρωπαϊκό!» που θα πει: «Βασιλικιά διαταγή και τα σκυλιά δεμένα».

Εξ άλλου , όπως είπαμε, ευρωπαϊκό θα πει πάντα «το τερπνό μετά του ωφελίμου». Τζίρος!

Απόσπασμα από το βιβλίο «Μυστικά Άνθη» του Φώτη Κόντογλου

Συντάκτης  π. Σπυρίδων Σκουτής

https://ellasnafs.blogspot.gr

HΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ;

Hρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Η διδασκαλία όλων των θρησκειών σε όλα τα παιδιά 

είναι ή δεν είναι θρησκευτικός ολοκληρωτισμός;

Η θέση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών (ΠΣ) ότι  “πρέπει να διδάξουμε σε όλα τα παιδιά όλες τις θρησκείες”, προκειμένου να εξασφαλιστεί «θρησκευτική εκπαίδευση σε όλους τους μαθητές χωρίς εξαιρέσεις», αποτελεί τη βιτρίνα παραπλάνησης, διότι πίσω από μια τέτοια φιλοσοφία για το μάθημα των Θρησκευτικών κρύβεται το αληθινά σημαινόμενο, που περιγράφεται με το παρακάτω σχήμα: Θρησκευτικά, κοινά για όλους τους μαθητές όλων των θρησκευτικών αποχρώσεων, σημαίνει, κατ’ ουσίαν θρησκευτικά για κανένα μαθητή. Σημαίνει ακόμη επιβολή ενός θρησκευτικού ολοκληρωτισμού και μιας ενιαίας κατήχησης σε όλους τους μαθητές, μέσω μιας αναμεμειγμένης και αόριστης πολυθρησκειακής θρησκευτικότητας και πνευματικότητας, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει σχέση με τη χριστιανική διδασκαλία και πίστη ή με την ανάπτυξη της οικείας θρησκευτικής συνείδησης, αλλά μόνον με την αποδόμησή τους.

Αυτή η νέα «πνευματικότητα», στο νέο πολυθρησκειακό Πρόγραμμα συγκροτείται από ένα θρησκευτικό συμπίλημα, αποτελούμενο από στοιχεία όλων των θρησκειών με αυτονόητη και ορατή, από παιδαγωγική οπτική, στόχευση, να οδηγήσει τους μαθητές σε ένα θρησκευτικό αποχρωματισμό, σε μια συγκρητιστική συνένωση των πίστεων, δηλαδή στην ομογενοποίησή τους σε ένα κράμα ή πολτό.

Τελικά, το σύνθημα: «θρησκευτική εκπαίδευση για όλους τους μαθητές», φαίνεται να αποκαλύπτει την εφαρμογή ενός σχεδίου για την κατάργηση και του Χριστιανισμού και όλων των θρησκειών και την αντικατάστασή τους από μία κοινή για όλους παγκόσμια θρησκεία. Είναι προφανές ότι ένα μοντέλο θρησκευτικής εκπαίδευσης με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι ούτε ορθόδοξο μάθημα ούτε μάθημα θρησκειολογίας, αλλά ένα μάθημα που θα μπορούσε να ονομαστεί «πολυθρησκειακός πολτός», διότι  η Ορθοδοξία και οι θρησκείες διδάσκονται πλημμελώς και ως ακταρμάς. Σημειωτέον ότι στο θρησκειολογικό μοντέλο οι θρησκείες διδάσκονται ξεχωριστά, συστηματικά και διαδοχικά, η μία μετά την άλλη.         

Είναι γνωστό, μάλιστα, ότι κατά τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε αντίρρηση  από κανένα στο να διδάσκονται οι μαθητές, καταρχάς τη δική τους πίστη με επιστημονικό, βιωματικό και ολοκληρωμένο τρόπο και, έπειτα, να μαθαίνουν, στο κατάλληλο ηλικιακό στάδιο της μαθητικής τους ζωής, με πληροφοριακή στόχευση, τα απαραίτητα στοιχεία για μια γενική γνώση των θρησκειών. Αυτό το μοντέλο είχαμε στο ελληνικό σχολείο και, χωρίς καν να αξιολογηθεί επιστημονικά, εφευρέθηκε, χωρίς να ερωτηθεί κανένας φορέας και με μία μη επιστημονικά δόκιμη μεθοδολογία, από την πλευρά του Υπουργείου και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), το νέο πολυθρησκειακό μοντέλο και με μια αντιπαιδαγωγική και απολυταρχική επιβολή εφαρμόζεται στα σχολεία.

Αυτή όμως η τακτική της επιβολής του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», στην πραγματικότητα αποτελεί θρησκευτικό ολοκληρωτισμό στον οποίο κυριαρχεί ο προσηλυτισμός, η παραποίηση της πίστεως και η πολυθρησκειακή προπαγάνδα σε βάρος των ορθοδόξων μαθητών. Διότι, όντως, το να επιχειρείται από το Υπουργείο Παιδείας να διδάσκονται όλες οι θρησκείες με βιωματικό και κατηχητικό προσανατολισμό και με στόχο να αποτελέσουν κομμάτι της  οντολογικής τους συγκρότησης, είναι μια απειλή εναντίον της πίστεως και της πνευματικής τους ταυτότητας με άμεσο κίνδυνο τη θρησκευτική αποδόμηση, σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό.

Το εγχείρημα των νέων ΠΣ, να εισαγάγουν τη διδασκαλία των θρησκειών στην υποχρεωτική εκπαίδευση για μικρά παιδιά και μάλιστα με αυτόν τον επιπόλαιο τρόπο της ανάμειξης στοιχείων από πολλές θρησκείες στην ίδια διδακτική ενότητα, είναι εντελώς ακατάλληλο, από πλευράς παιδαγωγικής και διδακτικής, διότι δείχνει, αφενός ότι ανατρέπονται βασικές αρχές και προϋποθέσεις της αγωγής των μαθητών και, αφετέρου, ότι, κατά τον σχεδιασμό και προγραμματισμό της μαθησιακής διαδικασίας, αντικαθίσταται η επιστημονικότητα με ιδεοληπτικές πρακτικές και άλλες σκοπιμότητες.

Με βάση όλα όσα προαναφέραμε, είναι σαφές ότι τα νέα ΠΣ δεν είναι κατάλληλα ούτε από θεολογικής ούτε από παιδαγωγικής πλευράς για να διδάσκονται στο ελληνικό σχολείο, σε παιδιά, μάλιστα, που βρίσκονται σε ένα τέτοιο ηλικιακό επίπεδο, που δεν έχουν την απαιτούμενη κρίση, διάκριση και αντιληπτικότητα για να δεχτούν τέτοια ποικιλία γνωστικών, πνευματικών και αξιακών στοιχείων μέσα από τόσες θρησκείες.

Το πιο βέβαιο προσδοκώμενο μαθησιακό αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου διδασκαλίας σε παιδιά αυτού του ηλικιακού φάσματος είναι η θρησκευτική σύγχυση, ο θρησκευτικός μηδενισμός και συνεπώς η αποδόμηση ενός από τα πιο σημαντικά στοιχεία της αυτοσυνειδησίας και της ταυτότητάς τους, που στην περίπτωση των ορθόδοξων μαθητών είναι η ορθόδοξη χριστιανική τους παράδοση.

Κατά συνέπεια, το πολυθρησκειακό μοντέλο θρησκευτικής εκπαίδευσης που εμπνεύστηκαν και νομοθέτησαν κάποιοι  στο Υπουργείο και στο ΙΕΠ και επιδιώκουν να το επιβάλουν στα παιδιά του ελληνικού λαού δηλητηριάζει και αλλοτριώνει την ορθόδοξη θεολογική τους συνείδηση και ταυτότητα. Ο σκοπός του πειράματος είναι να χρησιμοποιηθεί η σχολική θρησκευτική αγωγή για να υπάρξει, ως μαθησιακό αποτέλεσμα, η εξίσωση της αποκαλυφθείσας και παραδοθείσας από τον Σωτήρα Χριστό ορθόδοξης πίστης με όλες τις ανθρωποκατασκευασμένες θρησκείες και φιλοσοφικές κοσμοθεωρίες και τελικά η ομογενοποίηση όλων μαζί.

Επομένως, τα νέα αλλόκοτα Θρησκευτικά, πρόκειται να λειτουργήσουν ως μοχλός προπαγάνδας και προσηλυτισμού και ως πλύση εγκεφάλου των ορθοδόξων μαθητών, έτσι ώστε να μην αποτελεί πλέον η πίστη τους γι’ αυτούς μια ξεχωριστή, μοναδική και διαφορετική από όλες τις θρησκείες και φιλοσοφίες πίστη, αλλά να θεωρείται μια ισότιμη και ισόκυρη με όλες τις θρησκείες θρησκεία.

Αυτή η θρησκειοποίηση της χριστιανικής πίστεως διακατέχει  ολόκληρο το πρόγραμμα, όπου  γίνεται συνεχώς λόγος για θρησκεία και θρησκείες και όχι για τον Χριστιανισμό ως Εκκλησία και την εν Χριστώ πίστη και ζωή. Το αποκορύφωμα συνεπώς του θρησκευτικού ολοκληρωτισμού, που φέρνει το νέο δόγμα του Καίσαρα: «θρησκευτική αγωγή σε όλους τους μαθητές χωρίς εξαιρέσεις» είναι ότι δεν διατηρούνται τα διακριτά όρια της ταυτότητας και της ετερότητας του ορθόδοξου Χριστιανού μαθητή από τις άλλες χριστιανικές ομολογίες και τις θρησκείες. 

Αυτή η αντιπαιδαγωγική σύγχυση αποτελεί ένα σημαντικότατο σημείο, που δείχνει την μεθοδευμένη προσπάθεια αλλοτριώσεως και καταργήσεως βασικών χαρακτηριστικών της ταυτότητας, χωρίς τα οποία δεν υπάρχει ετερότητα ούτε ο διαφορετικός «άλλος». Η αποδοχή και διατήρηση αυτών των διακριτών ορίων της οικείας ταυτότητας  των μαθητών είναι εκείνη που καθορίζει αποφασιστικά και το σεβασμό της όποιας ετερότητας.

Ο θρησκευτικός ολοκληρωτισμός που επιβάλλεται με απολυταρχικό και βίαιο τρόπο σε όλους τους ορθόδοξους μαθητές με αυτόν τον μη παιδαγωγικό και μη ορθόδοξο δογματισμό του Υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ, αμφισβητεί, διαστρέφει και, τελικά, αφανίζει το βασικό δικαίωμα των ελλήνων ορθόδοξων παιδιών να διδάσκονται καθαρή, ανόθευτη και χωρίς επιμειξίες τη δική τους πίστη, την πίστη των γονέων και της παραδόσεώς τους, όπως ακριβώς διδάσκονται τη δική τους πίστη οι έλληνες εβραίοι, μουσουλμάνοι και ρωμαιοκαθολικοί μαθητές.

Αυτό που δεν πέτυχαν οι Μουσουλμάνοι κατακτητές για 400 περίπου χρόνια, δηλαδή την άλωση της ορθόδοξης συνείδησης και ταυτότητας του ελληνικού λαού, βάλθηκαν σήμερα να το πετύχουν «των κάμπων οι κιοτήδες», κατά τον Κωστή Παλαμά, συμμαχώντας φανερά με την κοσμική ισχύ και εξουσία εκείνων, που, επίσης, ομολόγησαν φανερά ότι θέλουν να μετατρέψουν το σχολείο από ορθόδοξο σε ουδετερόθρησκο και την ορθόδοξη Ελλάδα  σε ένα ουδετερόθρησκο κράτος. Υπάρχει όμως η πίστη και η ελπίδα ότι ο Θεός, με τη δική του πνευματική εξουσία, θα τους χαλάσει τα σκοτεινά τους σχέδια. 

Ορθόδοξη Αλήθεια
17/8/2017

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Με το αλάθητο η Δυτική Εκκλησία εισήγαγε τα σπέρματα της τάσης για απομάκρυνση από το κέντρο, διότι δίδαξε στον καθένα να αποδέχεται τη γνώμη του ατόμου. Στη λυπηρή αυτή κατάσταση περιήλθε (και) η Εκκλησία των διαμαρτυρομένων, η οποία αποσυντίθεται συνεχώς και με γιγάντια βήματα προχωρά στην τέλεια αποσύνθεση· διότι η αρχή, την οποία αυτή αποδέχθηκε, έχει μέσα της το σπέρμα της απομάκρυνσης από το κέντρο. Η Δυτική Εκκλησία, μολονότι θέλησε με το αλάθητο να συγκεντρώσει την Εκκλησία γύρω από τον Πάπα, εντούτοις απέτυχε στον σκοπό της και έφερε τελείως αντίθετα αποτελέσματα· διότι, αν και φαίνεται συγκεντρωμένη, η αποκέντρωση είναι πλήρης· διότι περικλείει, σε διαφορετική μορφή, τα ίδια σπέρματα που περικλείει και η Εκκλησία των διαμαρτυρομένων, και οδηγείται στο ίδιο τέλος· διότι τα άκρα είναι όμοια μεταξύ τους.

Η Δυτική Εκκλησία περιορίζοντας το αλάθητο σε ένα άτομο προχώρησε σε μια στιγμή περισσότερο απ’ όσο η Εκκλησία των διαμαρτυρομένων σε ολόκληρους αιώνες· διότι η Δυτική Εκκλησία σε μια στιγμή προσπέρασε αυτή των διαμαρτυρομένων και έφτασε σε εκείνο το σημείο, όπου η Εκκλησία των διαμαρτυρομένων θα φτάσει μετά από αιώνες. Και ο λόγος είναι ο εξής:

Η Δυτική Εκκλησία, αφού της αφαιρέθηκε το αλάθητο, έχασε το κύρος και τη δύναμη ή, να το πούμε καλύτερα, τη φωνή και τη ζωή και κατέληξε από στόμα να γίνει σώμα πιο άφωνο από το ψάρι και όρισε κάποιο μέλος ως κεφαλή της για να έχει τη φωνή και τη ζωή. Αλλά με αυτό δεν κατέληξε η Εκκλησία άτομο; Σε αυτή δεν ομιλεί πλέον το άτομο; Πώς μπορεί να ελέγξει τον διαμαρτυρόμενο για την ελευθερία του ατόμου που διαμορφώνει την πίστη του με βάση το προσωπικό του φρόνημα; Δεν συμβαίνει το ίδιο και σ’ αυτή;

Και η μόνη διαφορά ανάμεσα στα δύο συστήματα είναι η εξής: Στη Δυτική Εκκλησία το άτομο, δηλαδή ο Πάπας, συγκεντρώνει γύρω του πολλά βουβά και ανελεύθερα πρόσωπα που συμμορφώνονται κάθε φορά προς τις αρχές και τις πεποιθήσεις του ατόμου που κατέχει τη θέση του. Ενώ στον Προτεσταντισμό η Εκκλησία συγκεντρώθηκε στο άτομο. Επομένως η Δυτική Εκκλησία είναι άτομο και τίποτε περισσότερο. Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί για την ομοφροσύνη όλων των Παπών; Αφού κάθε Πάπας κρίνει περί του ορθού κατά τη γνώμη του και ερμηνεύει τη Γραφή όπως θέλει και αποφαίνεται όπως το θεωρεί σωστό, σε τι διαφέρει αυτός από τους κάθε είδους δογματιστές της Προτεσταντικής Εκκλησίας; Ποια η διαφορά των αρχόντων; Ίσως ότι στην Εκκλησία των Προτεσταντών το κάθε άτομο αποτελεί μία Εκκλησία, ενώ στη Δυτική όλη η Εκκλησία αποτελεί ένα άτομο, όχι πάντα το ίδιο, αλλά πάντοτε διαφορετικό.

Με το αλάθητο λοιπόν η Δυτική Εκκλησία αποσυντέθηκε, ο δε σύνδεσμος είναι φαινομενικός και συγκρατείται μόνο με τον υφιστάμενο εντός της μηχανισμό. Από την ανακήρυξη του αλάθητου του Πάπα η Δυτική Εκκλησία βρέθηκε σε πολύ κατώτερη θέση από την Εκκλησία των διαμαρτυρομένων. Διότι το σύστημα που καθιερώθηκε σε αυτήν υπολείπεται πολύ από αυτό της Εκκλησίας των διαμαρτυρομένων. Διότι, ενώ σε αυτή ανακηρύχτηκε σεβαστή η ελευθερία του ανθρώπινου πνεύματος, σε εκείνη υπογράφηκε η δουλεία αυτού. Ενώ σε αυτήν ο άνθρωπος αφήνεται ελεύθερος να αποδέχεται ό,τι ο ίδιος καταλαβαίνει, σε εκείνη υποχρεώνεται να ασπάζεται ό,τι δεν καταλαβαίνει αλλά ό,τι του επιβάλλεται.

Με το αλάθητο η Δυτική Εκκλησία έχασε την πνευματική ελευθερία της, έχασε τον στολισμό της, κλονίστηκε συθέμελα και στερήθηκε την άφθονη χάρη του Αγίου Πνεύματος και την παρουσία του Χριστού. Από πνεύμα και ψυχή κατάντησε σώμα άφωνο. Θλιβόμαστε από καρδιάς για την αδικία που έγινε στην Εκκλησία και ευχόμαστε από καρδιάς να φωτίσει το Πνεύμα το Άγιο τον ιερό Ποντίφικα, ώστε να δώσει πίσω στην Εκκλησία ό,τι της αφαίρεσε.

[Από το βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου «Περί των Ιερών Συνόδων», που το συνέγραψε το 1888, όταν ήταν Αρχιμανδρίτης στην Αλεξάνδρεια (δημοσίευση στο περιοδικό «Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία» 38-39, Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, σ. 42. Γλωσσική προσαρμογή για την Κ.Ο.)]

http://alopsis.gr

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΑΛΙΩΡΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΕΘ: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Η ΠΟΛΥΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ;

Εκπομπή "ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΑΜΑΤΑ"

με τον Δημήτρη Νατσιό, Δάσκαλο - Θεολόγο.

Καλεσμένος ο Κωνσταντίνος Σπαλιώρας, Πρόεδρος της ΠΕΘ.  Θέμα: Ορθόδοξη παράδοση ή πολυθρησκειακή σύγχυση;

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ (ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ)

5 λέξεις ικανές να απωθούν το ταγκαλάκι από τη ζωή σου.

+ Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. +

Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες απο την φωτογραφική μου όταν επισκέφθηκα το Άγιο όρος στις 13 Ιανουαρίου 2012 Εκεί άκουσα τους μοναχούς να λένε την ευχή άπειρες φορές και την ονομάζουν καρδιακή προσευχή. Ο Θεός δίνει την χάρη του σε εκείνους που την λένε συχνά και στο τέλος η ευχή αυτή λέγεται και απο τα χείλη της καρδιάς... όπως χτυπάει η καρδιά σου έτσι προσεύχεται κι εκείνη προς τον Δημιουργό της.

+ Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. +

π. Αθανάσιος Σκαρκαλάς

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΑΤΑΚΗΣ: ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ''ΠΝΕΥΜΑ'' ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΕΙΣ ΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Ποιος ο ρόλος και το ‘πνεύμα’ των τραγουδιών

εις τα Νέα Θρησκευτικά

του Χρήστου Μπονατάκη

Είναι γεγονός πως η μουσική, υπήρξε διαχρονικά για τον άνθρωπο μέσο έκφρασης αλλά και προώθησης αντιλήψεων, συναισθημάτων, καθώς επίσης της πνευματικότητας ή θρησκευτικότητάς του. Η μουσική στον ακροατή ‘μεταφράζεται’ σε συναισθήματα και αισθήσεις, ενώ έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί πρότυπα, να διεισδύει στην ψυχή και να ‘μεταφέρει’ μηνύματα ή απλά, να την κάνει δεκτική σε αυτά. Μεγάλη φυσικά, είναι η επίδρασή της στις εύπλαστες ψυχές των ανηλίκων.

Ουσιώδης παράμετρος στο παιδαγωγικώς, συνταγματικώς και επιστημονικώς αμφισβητούμενο, πολυθρησκευτικό (όχι θρησκειολογικό) Νέο Πρόγραμμα Σπουδών (ΝΠΣ) του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ), είναι μεταξύ άλλων και η χρήση διαφόρων κοσμικών τραγουδιών. Η προτεινόμενη λίστα ωστόσο, συνιστά στο σύνολό της υλικό ουσιαστικά ασύνδετο αφενός με το υπό της αντίστοιχης ενότητας θέμα, αφετέρουμε το ...‘θρησκευτικό φαινόμενο’.

Παρατίθενται ενδεικτικά μονάχα κάποια παραδείγματα (για πολλά εκ των οποίων, αδυνατεί κανείς να πιστέψει ότι προορίζονται για Μάθημα Θρησκευτικών), από το πώς στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), κατανοούν την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των ανηλίκων μαθητών:

(Το «Μπαγάσας» του Άσημου αφαιρέθηκε μεν, ήταν όμως ενδεικτικό του ‘πνεύματος’ που διέπει πολλές απ’ τις προτεινόμενες δραστηριότητες. Στίχοι τραγουδιού: «Ρε μπαγάσα (αναφέρεται στο Θεό), περνάς καλά εκεί πάνω ...σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις»!)

Ø  -«Παντοκράτορας», Ξυδάκης:

«Στην Πάτρα ο Παντοκράτορας μου έδειξε το χρώμα
Να ζωγραφίσω ...το φιλί που μού ’δωσες στο στόμα»

Ø  -«Ο Δίας», Ψαραντώνης:

«Ο Δίας ήτονε βοσκός(!) στ’ Ανωγειανό αόρι
ήτονε και το σπίτι του μέσα στο Περαχώρι».

(Τι κάνεις Γιάννη μου; ...κουκιά σπέρνω...)

Ø  -«Προσκυνητής», Ιωαννίδης:

Στο τραγούδι αυτό , ο εν λόγω ...«προσκυνητής», είναι σαφές ότι  ‘κινεί γη και ουρανό’ (ταξιδεύει), όχι λόγω θρησκευτικών αναζητήσεων, αλλά αναζητώντας ...την αγαπημένη του!

Ø  -«Το μερτικό μου απ’ τη χαρά», Καζαντζίδης:

«Θεέ μου τη δεύτερη φορά που θα ‘ρθω για να ζήσω
όσο η καρδιά κι αν λαχταρά δε θα ξαναγαπήσω»...

Ø  -«Ρίσκο», Πορτοκάλογλου:
«Δυο αγάπες μου γελάνε κι έπαθα ζημιά
όλα ή τίποτα ζητάνε κι εγώ ...τις δυο τους(!) ή καμιά.
Βρες μου τρόπο να τις σώσω, σ’ ένα ρυθμό ...να τις ενώσω!!
.............Πόσο τη βρίσκω μ`αυτό το ρίσκο...»

(Καμαρώστε  θρησκευτικό ‘γραμματισμό’!)

Ø  -«Εν κατακλείδι», Σιδηρόπουλος:

«Σκεπάσαμε όλους τους νεκρούς

με ...αρρωστιάρικους ψαλμούς».

Ø  «Σαμάνο», Παπακωνσταντίνου-Σαββόπουλος:

«Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα ‘ρθει
να δροσίσει ...άγνωστων γυναικών το κορμί.

Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες(!)
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή...»

(Μήπως πρόκειται ...για φάρσα;;)

Ø  -«Ο δικός μου Θεός», Θαλασσινός:

«Ο δικός μου Θεός δε μυρίζει λιβάνι,

δεν φοράει στεφάνι δε χωράει ...σε εικόνες»!!

Ø  -«Σουλτάνος της Βαβυλώνας», Μαχαιρίτσας (αναφέρεται σε κάποιο ‘ρασοφόρο’ που κήρυττε την καλοσύνη και την ανθρωπιά...):

«Σ’ ένα πηγάδι σταματάει να ξεδιψάσει

Μα μια γυναίκα δεν αργεί να πλησιάσει...................

Με ...το κορμί της τον καλεί σ’ άλλο μαρτύριο(!)

Για το δικό σου Θεό ...Μαζί σου θα καώ»!

Ø  -«Γλυκό σταφύλι», Θαλασσινός:

«κάνε με γλυκό σταφύλι, για να σε φιλώ στα χείλη, 

.......Κέρασέ με όσο θέλεις,  μοίρασέ μου το κορμί»!

Ø  -«Ο Χορός των σκύλων», Χατζηδάκης-Καγιαλόγλου:

 «Πέντε πεινασμένοι σκύλοι στου παράδεισου την πύλη,

περιμέναν απ’ τους πρώτους για να στήσουν το χορό τους,

μα προτού η αυγή χαράξει στου ουρανού την Άγια τάξη,

χωροφύλακες αγγέλοι ...τους κρεμάσαν στο τσιγκέλι»!!

(Είναι δυνατόν;;)

Ø  -«Καθρέφτης», Δεληβοριάς (Εν: Μπορούν οι άνθρωποι να εικονίζουν το Θεό;):

«Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες

 κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό

μπροστά του ...γδύνονται(!)του λεν γλυκές κουβέντες,

 πίσω απ’ το τζάμι ...εγώ ολομόναχος κοιτώ»!!!

(Το πού παραπέμπουν οι τελευταίοι στίχοι ...αισχρόν εστί και λέγειν, Εφεσ. εˊ12)

Μουσικές επιλογές σαν τις προαναφερθείσες, άνευ της αρμόζουσας για Μάθημα Θρησκευτικών ιεροπρέπειας και θεοπρέπειας και σε τάξεις μαθητών 8-14 ετών, εκτός του ότι ευτελίζουν (έως εκχυδαΐζουν) τον ρόλο του εκπαιδευτικού στις συνειδήσεις των μαθητών του, μπορεί εύκολα κανείς να φανταστεί σε τι εμπαιγμό των θείων,  παρεκτροπές, ενδεχομένως χειρονομίες και τι πρότυπα ...’πνευματικότητας’ μπορούν να οδηγήσουν...

Συν τοις άλλοις όμως, θέτουν συνειρμικά υπό αμφιβολία ή σκεπτικισμό, ακόμα και ...την ψυχοσύνθεση ή τουλάχιστο τις προθέσεις όσων πρότειναν και επικύρωσαν τη χρήση τους για τα παιδιά μας. Αναρωτιέται κανείς: Αλήθεια, μήπως το ζήτημα, χρήζει ...περαιτέρω έρευνας;; Μήπως ανατέθηκε σε λύκους ...να ‘ταΐσουν’ πρόβατα;;

Ας φανταστούμε όμως και την έντονη αμηχανία ή και δυσφορία ενδεχομένως, πολλών ενσυνείδητων παιδιών και ασφαλώς, όχι μόνο Ορθοδόξων. Άραγε, έπειτα από τέτοιες ...‘βιωματικές’ προσεγγίσεις, θα έχει κάποιος εκπαιδευτικός τρόπο (και ‘μούτρα’) να διδάξει στα ίδια παιδιά, την 3η εντολή της Παλαιάς Διαθήκης που λέει: «Ου λήψει (Να μη χρησιμοποιήσεις)το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» (δηλ. με προχειρότητα, χωρίς σεβασμό);

Τα ‘ατοπήματα’ ωστόσο, δεν περιορίζονται φυσικά στην εν λόγω λίστα καθ’ ότι ...επαφίεται πλέον στις αντιλήψεις, ή καλύτερα ...στην ‘πνευματικότητα’ του εκπαιδευτικού το τι εν γένει υλικό θα φέρει στην τάξη, όπως άλλωστε διευκρινίζει σε πρόσφατη συνέντευξη ο Πρόεδρος του ΙΕΠ κ. Κουζέλης, κατά τον οποίο:

Ø  -«Ο εκπαιδευτικός είναι πλέον στο επίκεντρο, μπορεί να φέρει ό,τι υλικό θέλει στην τάξη, ελεγμένο βέβαια από την πλευρά μας (κάτι που βέβαια αναιρείται στην ίδια κιόλας συνέντευξη), και είναι όλο στη διάθεσή του ..........Δεν χρειάζεται την άδειά μας για να φέρει στην τάξη ένα τραγούδι»!

 Να επισημανθεί εδώ με έμφαση το αναντίρρητο  γεγονός ότι:

Ø  -«με το κάλυμμα του παιχνιδιού και της νότας εύκολα μπορεί να διεισδύσει, να ‘περάσει’ όπως λέμε, ένα μήνυμα στον νου και στην καρδιά του νέου κυρίως ανθρώπου και να διαμορφώσει μέσα του τρόπο ζωής, χαρακτήρα, συμπεριφορά, ηθική και ιδεολογία».(π. Κυριακός Τσούρος, Γραμματέας Συν. Επιτροπής επί των αιρέσεων, http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/heresies/bibliothiki_satanchild.html)

Ποιες όμως σκοποθεσίες επιδιώκονται εν προκειμένω, με τις προτεινόμενες διαδραστικές μεταξύ των μαθητών δραστηριότητες; (μερικές από τις οποίες τυγχάνουν χριστιανικά και ηθικά επιλήψιμες, πχ. ‘κύκλος κουτσομπολιού ή κατάκρισης’(!) ΠΣ-σελ.125)Οι συντάξαντες το ΝΠΣ είναι ομολογουμένως σαφείς και κάνουν λόγο για:

Ø  -...«θετικό(!) ενδιαφέρον για τις θρησκευτικές πρακτικές και εμπειρίες των άλλων»(ΟΕ-σελ.124).

Ø  -«...από κοινού ψάξιμο της αλήθειας(!) και του νοήματος της ζωής» (ΟΕ-σελ.127). Και τελικά:

Ø  -«Αναθεώρηση ατομικών απόψεων και ...ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΟΙΝΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ!!!» (ΟΕ-σελ.110-113)

Πρόκειται με άλλα λόγια, ουσιαστικά για μία διαδικασία κοινωνικής αλληλεπίδρασης (κάποιοι μάλιστα επισημαίνουν ότι διέπεται από ένα σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο). Ενώ εξ’ απόψεως θρησκευτικότητας ...για τον απόλυτο σχετικισμό και στη βάση μίας συγκρητιστικής προοπτικής!

Κάτι τέτοιο όμως για τους Ορθοδόξους συνιστά σαφώς μία μεθοδολογία-αίρεση και πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για «δημόσια μύηση στην επερχόμενη Πανθρησκεία».(πρώην καθηγούμενος της Ι.Μ. Γρηγορίου Αγ. Όρους, π. Γεώργιος Καψάνης,«ΤΟ ΝΠΣ ΤΟΥ ΜτΘ ΟΔΗΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ,2012)

Οι Ορθόδοξοι γονείς φυσικά, δεν στέλνουν τα παιδιά τους  7-15 ετών στο σχολείο, για να (τους) ‘διαμορφώσουν’ ...κοινές θρησκευτικές απόψεις με τους πιστούς άλλων ετερόδοξων χριστιανικών κοινοτήτων και θρησκειών•  αναμένουν δε εναγωνίως απ’ τη σεπτή Ιεραρχία, τη ‘χάραξη’ επίσημης κοινής ‘γραμμής’ και αντιμετώπισης, εκ παραλλήλου με τις ‘καθαρές’-σαφείς θέσεις και αποφάσεις της (το ναι ναι, και το ου ου, Ιακ. εˊ12).

http://aktines.blogspot.gr 

ΤΡΙΚΥΜΙΑ, ΣΑΝ ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Τρικυμία, σαν μάθημα θρησκευτικών

Γράφει ο Καθηγούμενος Πορφύριος της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας | Romfea.gr

Τις προάλλες δημοσιεύσαμε λίγες σκέψεις με αφορμή το βιβλίο των Θρησκευτικών, αυτό τέλος πάντων που μοιράστηκε στα παιδιά ως βιβλίο Θρησκευτικών, στην Δευτέρα Γυμνασίου.

Ευτυχώς που η λέξη Δευτέρα αντικαθίσταται με ένα Βήτα Κεφαλαίο και δεν έγινε Δεύτερη Γυμνασίου, από τους «φερέλπιδες» συγγραφείς.

Αλλά βέβαια υπάρχει μέλλον. Τώρα μοίρασαν «Φάκελλο Μαθήματος». Ας μην δίνουμε ιδέες, γιατί μπορεί να το δούμε και αυτό, μαζί με την «ανοιχτότητα» που ήδη σχολιάσαμε.

Βέβαια, μετά τις πρώτες δημόσιες σκέψεις μας, ασχοληθήκαμε κάπως ειδικότερα με τα Θρησκευτικά ως σχολικό μάθημα, και σε μαθητές Γυμνασίου αλλά και του Δημοτικού.

Παιδί λοιπόν Πέμπτης Δημοτικού, μεγάλης κωμόπολης της Ημαθίας, μας είπε ότι στο Σχολείο τους ΔΕΝ κάνουν Θρησκευτικά.

Και τί κάνετε στην ώρα τους; Ρωτήσαμε. Αριθμητική. Και τί λέει ο δάσκαλός σας για αυτό;

Ότι τα μαθηματικά θα μας χρειαστούν περισσότερο. Αλλά και στις άλλες τάξεις δεν κάναμε Θρησκευτικά. Μόνο στην Τρίτη τάξη, είχαμε μία πολύ καλή δασκάλα και μας έκαμνε Θρησκευτικά.

Είχα ακούσει για αυτήν την πόλη μας, πως, αν κάποιος δάσκαλος θρησκεύει, δέχεται μεγάλον πόλεμο, «μπούλιγκ» δηλαδή και στους δασκάλους, στους εκπαιδευτικούς γενικότερα, επειδή θρησκεύουν.

Φοβάμαι πως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Δεν ξέρω αν πρέπει να ρωτάμε τα παιδιά για το θέμα αυτό. Μάλλον η έρευνα πρέπει να είναι πιο συστηματική και πιο ουσιαστική.

Οι δάσκαλοί μας φαίνεται «πήραν» το Ωρολόγιο Πρόγραμμα στα χέρια τους και το εφαρμόζουν κατά το δοκούν ...

Ας έρθουμε τώρα σε κάποιες, λίγες, σκέψεις, ακόμα, για το «Βιβλίο». Επειδή το προαναγγείλαμε.

Όταν ήμασταν παιδιά, όταν διαβάζαμε κάποιο βιβλίο, κρατούσαμε σημειώσεις. Υπογραμμίζαμε κιόλας, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο πρέπον, γιατί μουντζουρώνεις τελικά το βιβλίο, αλλά «προδίδεις» και αυτά που σου αρέσουν.

Έτσι, όσα μας άρεσαν, τα αντιγράφαμε και σχηματίζαμε το δικό μα βιβλίο, μικρό από το μεγάλο.

Κάτι τέτοιο μας θύμισε και αυτός ο «Φάκελλος» του μαθήματος. Δεν είναι φάκελλος αλλά έτσι τον ονόμασαν, ίσως για να φανερώσουν ότι περιέχει πολλά κεφάλαια, σαν τα ντοσιέ ένα πράμα.

Ίσως πάλι να πουν ότι βρίσκεται εν εξελίξει και δεν «έγινε» ακόμα τέλειο βιβλίο.

Αγαπητή θεολόγος της περιφέρειάς μας, μας είπε να δούμε το ποίημα στην σελίδα 100 – Ευτυχώς το εκατό δεν αλλάζει στην «Δημοτική».

Αυτό λοιπόν το ποίημα, που έγινε και τραγούδι, μιλάει για τα «έργα» του Τρελλού Θεού.

Ακούσατε Εσείς για κανέναν Τρελλό Θεό; Και όμως τρελλός Θεός δεν είναι προφανώς κάποιο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ούτε κάποιας άλλης «θρησκείας» αλλά ο Πάνας, συνοδός του Διόνυσου, που ανήκουν στο Δωδεκάθεο ... Αυτό μας ήρθε, συνειρμικά. Δηλαδή εισάγεται στα παιδιά, δίχως πολλά πολλά, δαιμονολοατρεία.

Να πώς την αλήθεια. Ασχολήθηκα περισσότερες από δέκα ώρες με αυτόν τον Φάκελλο. Αφάνταστη κούραση. Μα είναι αυτό εγχειρίδιο, όπως λένε, για παιδιά Β΄ Γυμνασίου;

Τόσες γνώσεις μπορεί να τις αφομοιώσει ένα παιδί; Τέτοιο μπέρδεμα μπορεί να το βάλει σε τάξη ένα παιδί, σε δύο διδακτικές ώρες την εβδομάδα; Η ανομοιογένεια της ύλης μπορεί να αφομοιωθεί σε μία ώρα των σαρανταπέντε – κι αυτό δεν μεταφράζετε – λεπτών;

Προσωπικά κουράστηκα πάρα πολύ ξεφυλλίζοντάς το, και σταματώντας σε πολλά σημεία.

Δεν θα συνεχίσω. Ίσως θα μπορούσαμε να καταλογίσουμε καλές προθέσεις στους συγγραφείς.

Να Σας πω πώς ένοιωσα; Σαν τους εξυπνάκηδες (τους λένε και αλλοιώς), της τάξης, που όταν μάθαιναν καμιά παράξενη λέξη, «έκαμναν τον μάγκα» στα άλλα παιδιά. Δεν ξέρω αν οι συγγραφείς είναι γενικά «διαβασμένοι» ή διάβασαν για να γράψουν αυτό το συνονθύλευμα.

Μού φαίνονται «εξυπνάκηδες», και δεν ξέρω με ποιό κριτήριο έγινε η επιλογή τους, για να λεν οι κυβερνητικοί ότι συνεργάστηκαν με τους θεολόγους.

Για να το διδάξει Αυτό το βιβλίο ένας θεολόγος οφείλει να διαβάσει και να μελετήσει πολλές ώρες. Δηλαδή Δεν διαβάζεται. Πολύ λυπάμαι που το λέω.

Δεν ξέρω αν μυρίζει τσιγάρο, ή ακόμα και χασίσι, γιατί έγινε πολύ δουλειά, και σηκώνει μερικές τζούρες ...

Και κλείνω με κάτι, που βλέποντάς το μόνον σημειολογικά, με έθλιψε βαθύτατα.

Στα εξώφυλλα των Βιβλίων, γενικά, βάζουμε κάτι που νοηματοδοτεί το περιεχόμενό τους.

Στο Βιβλίο αυτό δεν υπάρχει μία εικόνα, σωστή εννοώ εικόνα, του Χριστού, της Παναγίας, ιερών προσώπων, αγιογραφία.

Στο εμπροσθόφυλλο, υπάρχει τρικυμία και ένα καράβι, δίχως σταυρό, που ταρακουνιέται.

Στο οπισθόφυλλο, εκεί όπου παλαιά υπήρχε η σοφή κουκουβάγια επάνω στα κλειστά βιβλία, τώρα τί υπάρχει; Μία σπείρα.

Δεν ξέρω αν η σπείρα είναι το σήμα του εκδοτικού Ινστιτούτου, ή είναι διακοσμητική επιλογή των συντακτών.

Πάντως η σπείρα, ως σύμβολο, παραπέμπει, σημειολογικά, στην Θεοσοφία και στον Αποκρυφισμό.

Τελικά το βιβλίο αυτό πετυχαίνει τον στόχο του. Είναι βιβλίο των συντακτών του και της εποχής του: Σε μπερδεύει αφάνταστα.

Καλή υπομονή και στους διδάσκοντες και στους διδασκόμενους. Και στους καθηγητές και στα παιδιά.

Αλλοίμονο. Ο Θεός να βάλλει το χέρι του ...

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ

Χθες συγκεντρωθήκαμε στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Τρικκαίων μετά από πρόσκληση 10 συνολικά Συλλόγων, Σωματείων και Φορέων της πόλεως και του Νομού Τρικάλων, προκειμένου να ενημερωθούμε επί του νέου Προγράμματος Σπουδών που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας για το μάθημα των Θρησκευτικών και τα νέα βιβλία -φάκελοι μαθήματος- Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου.

Μετά τις εισηγήσεις των κυρίων:

- Ιωάννου Φύκαρη, επίκουρου Καθηγητή του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του πανεπιστημίου Ιωαννίνων,

- Κωνσταντίνου Σπαλιώρα, Προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και

- Δήμου Θανάσουλα, Δικηγόρου,

Αποφασίζουμε τα παρακάτω:

Καταγγέλλουμε τις αντισυνταγματικές, παράνομες, ασύμβατες προς το ευρωπαϊκό δίκαιο και ολέθριες για την ορθόδοξη πίστη μεθοδεύσεις και ενέργειες του Υπουργείου Παιδείας και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο μάθημα των Θρησκευτικών των ορθοδόξων μαθητών μας.

Απαιτούμε να αποσυρθεί το παράνομο και καταστροφικό πολυθρησκειακό Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά, το οποίο βασιζόμενο στην φιλοσοφική αρχή της σχετικοκρατίας αποδομεί την ορθόδοξη πίστη και συμπαραθέτει το απαράμιλλο και άφθαστο φως του Ευαγγελίου με τις διάφορες ετεροδιδασκαλίες των αιρετικών της Δύσης, του Κορανίου και των λοιπών ανατολικών θρησκειών.

Το πολυθρησκειακό αυτό Πρόγραμμα είναι παιδαγωγικά απαράδεκτο, διότι επιφέρει σύγχυση στους μικρούς μαθητές, που δεν γνωρίζουν ακόμη επαρκώς την ορθόδοξη πίστη, και γίνεται εργαλείο προπαγάνδας στις διάφορες θρησκευτικές δοξασίες και αιρέσεις και τελικά οδηγεί στον μηδενισμό και στην αθεΐα.

Αξιώνουμε την ανάκληση του Οδηγού Εκπαιδευτικού, γιατί θέλει τους εκπαιδευτικούς ουδετερόθρησκους και τους ζητάει «κατά την εκπαιδευτική διαδικασία να αποστασιοποιούνται κατά το δυνατόν από την θρησκεία στην οποία ενδεχομένως ανήκουν …» (σελ. 267).

Διαμαρτυρόμαστε εντονότατα για την κατάφωρη παραβίαση της συνταγματικής αρχής της ισονομίας και ισοπολιτείας. Το Υπουργείο Παιδείας αποδεικνύει ακραίο ρατσισμό επιβάλλοντας πολυθρησκειακό μάθημα μόνον για τους ορθόδοξους μαθητές, ενώ ταυτόχρονα δίδει το δικαίωμα στους Μουσουλμάνους, τους Παπικούς και τους Εβραίους μαθητές να διδάσκονται αμιγώς ομολογιακά το θρησκευτικό τους μάθημα και από ιεροδιδασκάλους της επιλογής τους, σύμφωνα με τον Ν.4386/2016, άρθρο 55.

Αποκρούουμε ως απαράδεκτο το πρόγραμμα της Κυβέρνησης να ανατεθεί η διδασκαλία του μαθήματος των ορθοδόξων μαθητών και σε εκπαιδευτικούς άλλων ειδικοτήτων. Θέλουμε αληθινά ορθόδοξη αγωγή από ορθοδόξους θεολόγους και αξιώνουμε να σταματήσει ο εμπαιγμός και η παραπλάνηση με το σαθρό επιχείρημα των γελοίων ποσοστώσεων διδασκαλίας.

Συντασσόμαστε με τις αντιδράσεις πλήθους γονέων, οι οποίοι επιστρέφουν ως απαράδεκτους τους νέους φακέλους μαθήματος των Θρησκευτικών.

Απαιτούμε να συνταχθούν νέα βιβλία με βάση τον ισχύοντα Ν. 1566/85, που ορίζει για τους μαθητές: «Να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία, να εμπνέονται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνείδησης είναι απαραβίαστη».

Απευθύνουμε έκκληση προς τον μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και τη σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας να μη συναινέσουν στην αλλοίωση του ορθόδοξου χαρακτήρα του Μαθήματος, αλλά να εμμείνουν στην απαίτηση του λαού μας για μια ακραιφνώς ορθόδοξη αγωγή και παιδεία. Να ορθώσουν φραγμό και τείχος ενάντια στα σχέδια παράδοσης των ορθοδόξων παιδιών μας στην Πανθρησκεία. Να μην αφήσουν να χαθεί αυτή η μάχη του λαού μας.

Προτρέπουμε τους Έλληνες πολίτες, γονείς ή μη, όσους ακόμα δακρύζουν στην ανάκρουση του εθνικού μας Ύμνου, όσους ευλαβικά τιμούν την πλειάδα των μαρτύρων της πίστεώς μας, όσους εξακολουθούν σε πείσμα των καιρών να ζουν και να πολιτεύονται εντός της Μίας και μόνης, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, όσους αγωνιούν για το μέλλον της πατρίδας μας, να εντείνουν τον αγώνα και να πολεμήσουν σκληρά, με όπλα την γνώση και την αλήθεια.

Καλούμε τους Έλληνες γονείς να μην ανεχθούν τις ύπουλες μεθοδεύσεις και πρακτικές της ανεύθυνης Διοίκησης που με προφορικές οδηγίες και εντολές καταπατά τους Νόμους και αυτό το Σύνταγμα, και να επιστρέψουν τα απαράδεκτα, αντιχριστιανικά, αντορθόδοξα, αντιπαιδαγωγικά και αντισυνταγματικά αυτά εγχειρίδια εκεί που τους πρέπει. Χωρίς φόβο, χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς αναστολές.

Απέναντι σε ένα στυγνό και ολοκληρωτικό καθεστώς, αντιπαραθέτουμε την ομολογιακή μας διάθεση, το αγωνιστικό μας φρόνημα και την πεποίθησή μας ότι σε αυτή την δυσκολία δεν είμαστε μόνοι!

Οι συνδιοργανωτές

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων

Κέντρο Ενότητος και Μελέτης Προβολής των Αξιών μας “Ενωμένη Ρωμηοσύνη”

Σύλλογος για την Ανάδειξη και Διαφύλαξη της Αγιομετεωρίτικης Κληρονομιάς “Μετεώρων Λιθόπολις”

Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων Ν. Τρικάλων

Ορθόδοξη Χριστιανική Αδελφότητα “Ο Ελεήμων Σαμαρείτης”

Ένωση Γονέων “Η Χριστιανική Αγωγή” (ΓΕΧΑ) Τρικάλων

Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολής “Ο Μέγας Βασίλειος”

Σύλλογος Πολυτέκνων Νομού Τρικάλων

Σύλλογος Τριτέκνων Γονέων Νομού Τρικάλων

Ορθόδοξος Σύλλογος “Ομοθυμαδόν”.

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΜΗΤΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ Π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: ΤΟ ΕΝΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ, ΤΟ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ, ΤΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΣΤΕ; ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ; ΚΑΝΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟ!

Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, σᾶς πῇ κάποιος, ὅτι ἕ­νας λύκος ἔγινε ἀρνί, ποιός θὰ τὸπιστέ­ψῃ; Κανείς. Γιατὶ ὁ λύκος τρώει ἀρνιά. Γεννιέ­ται λύκος καὶ λύκος πεθαίνει. Ὁ λαός μας λέει· «ὁ λύκος τρίχα ἀλλάζει, ἀλλὰ τὴ γνώμη (=τὸ νοῦ) δὲν τὸν ἀλλάζει», μένει λύκος. Αὐ­τὸ ὅμως ποὺ δὲν συμβαίνει στὸ φυσικὸκόσμο, συμβαίνει στὸν πνευματικὸ καὶ ἠθικὸ κό­σμο. Θέλω δηλαδὴ νὰ πῶ, ὅτιὑπάρχουν ἄν­θρωποι γεμᾶτοι κακίες καὶ ἐλαττώματα, ποὺ εἶνε σὰν ἄγρια θηρία, καὶ ὅμως αὐτοὶ μπορεῖ ν᾿ ἀλλάξουν, νὰ γίνουν καλοί, νὰ γίνουν ἅγιοι.Ἕνας λύκος μπορεῖ νὰ γίνῃ ἀρνί· αὐτὸ μᾶς λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Ματθ. 9,9-13).

Γιά νὰ δοῦμε, πῶς γίνονται αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ πράγματα;

* * *

Στὴν ἐποχὴ τοῦ Xριστοῦ ὑπῆρχαν ὡρισμένοι ἄνθρωποι ποὺ τοὺς ἔλεγαν τελῶνες, γιατὶ τὸ ἐπάγγελμά τους ἦταν τέτοιο. Εἰσέπρατταν τοὺς φόρους τοῦδημοσίου. Ἀλλὰ στὴν εἴσ­πραξι ἔκαναν ἀδικίες. Δὲν εἰσέπρατταν τὰ νό­μιμα.Ἐκεῖ ποὺ ἔπρεπε νὰ εἰσπράξουν 100 δρα­χμές, εἰσέπρατταν 200. Τὶς 100 τὶςἔδιναν στὸ δημόσιο, τὶς ἄλλες 100 τὶς ἔβαζαν στὴν τσέπη τους. Ἔτσι αὐτοί, κλέβοντας τὸ λαό, κατώρθωναν νὰ κάνουν τεράστιες περιουσί­ες, νὰ κτίσουν σπίτια καὶ μέγαρα, καὶ νὰ ζοῦν μὲ πολυτέλεια μεγιστάνων.

Ἦταν εὐτυχεῖς; Ὄχι. Γιατὶ ὁ κόσμος τοὺς ἤξερε καὶ δὲν τοὺς ἀγαποῦσε. Ὅλοι τοὺς μισοῦσαν. Τελώνης = ἁμαρτωλός, τελώνης = κλέφτης, τελώνης = λύκος τῆς κοινωνίας.

Ἕνας ἀπὸ τοὺς τελῶνες αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Ματθαῖος ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα. Ἄλλαξε ὅμως· ἀπὸ τελώνης ἔγινε εὐαγγελιστής, ἀπὸ κάρβουνο ἔγινε διαμάντι, ἀπὸ κόρακας ἔγινε περιστέρι, ἀπὸ λύκος ἔγινε ἀρνί. Ποιός τὸνἄλλαξε καὶ πῶς; Ἀκοῦστε.

Ὁ Ματθαῖος βρισκόταν στὸ τελωνεῖο. Ὅ­πως ἡ ἀράχνη στήνει τὸ δίχτυ της καὶπεριμένει ν᾿ ἁρπάξῃ διάφορα ζῳύφια, ἔτσι κι αὐ­τὸς περίμενε ἐκεῖ ν᾿ ἁρπάξῃἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς λῃστέψῃ. Ἀλλὰ μιὰ μέρα πέρασε κάποιος, ποὺ ἄλλος σὰν αὐτὸν δὲν ὑπάρχει, κάποιος ποὺ κάνει θαύματα. Τὸ ὄνομά του εἶνε τὸγλυκύτερο στὸν κόσμο. Ὁ Χριστός!

Ὁ Χριστὸς κοίταξε τὸ Ματθαῖο καὶ ὡς καρδιογνώστης Θεὸς εἶδε, ὅτι στὸ βάθος τῆς ἁ­μαρτωλῆς αὐτῆς ὑπάρξεως ὑπῆρχε κάποιο καλὸ σπέρμα, μία καλὴδιάθεσι, μιὰ σπίθα. Γιατὶ πρέπει νὰ ξέρουμε, ὅτι καὶ ὁ πιὸ ἅγιος ἄνθρωποςἔχει κάποιο ἐλάττωμα, ἀλλὰ καὶ ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἔχει κάτι καλὸ μέσα του· καὶ ἂν αὐτὸ τὸ καλὸ κατορθώσουμε νὰ τὸ καλλι­εργήσουμε, τότε ὁ κακὸςἄνθρωπος γίνεται καλός.

Εἶδε λοιπὸν ὁ Χριστός, ὅτι στὰ βάθη του ἔ­κρυβε μιὰ σπίθα. Κι ὅπως ἀπὸ μιὰσπίθα ἀνάβεις φωτιά, ἔτσι ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴ σπίθα αὐτὴ ἄναψε ἅγια φωτιὰστὴν καρδιὰ τοῦ Ματθαίου, ποὺ ἔκαψε ὅλο τὸ δάσος τῆς ἁμαρτίας. Τὸν κοίταξε καὶ τοῦ εἶπε δύο λόγια· «Ἀκολού­θει μοι» (Ματθ. 9,9). Ἄσε τὸ τελωνεῖο κ᾿ ἔλα μαζί μου· κ᾿ ἐγὼ θὰ σοῦ ἀναθέσω ἄλλη ἀποστολή. Καὶ ὁ τελώνης, χωρὶς ἀντιρρήσεις, ἀκολούθη σε ἀμέσως τὸ Χριστό. Ἡ χαρά του ἦ­ταν πολὺμεγάλη.

Γιὰ νὰ πανηγυρίσῃ τὸ γεγονός, ἔκανε τραπέζι στοὺς συναδέλφους του καὶἄλλο κόσμο. Στὸ τραπέζι ἦταν καὶ ὁ Χριστὸς μὲ τοὺς μαθητάς του. Οἱφαρισαῖοι, ὅταν εἶδαν τὸ Χρι­στὸ μαζὶ μὲ τοὺς τελῶνες, τὸν κατηγόρησαν. Γιάἰδέστε, εἶπαν, μὲ ποιούς συναναστρέφεται… Καὶ ὁ Χριστὸς τοὺς ἀπήντησε μὲτὰ ἑξ­ῆς λόγια.

Ὅποιος εἶνε καλά, δὲν χρειάζεται γιατρό. Στὸ γιατρὸ πάει ὁ ἄρρωστος. Κ᾿ ἐγὼἦρθα γιὰ τοὺς ἀρρώστους. Οἱ ἄρρωστοι ἔρχονται σ᾿ ἐ­μένα. «Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Ματθ. 9,13).

Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ὁ Ματθαῖος ἔμεινε πιὰ κοντὰ στὸ Χριστό. Ὅπως τὸ ἀρνὶἀκολου­θεῖ τὸν τσομπάνο, ἔτσι κι ὁ Ματθαῖος τὸ Χριστό. Κοντά του ἦταν ὅτανἐκεῖνος στὴν ἔρημο εὐλόγησε τὰ ψωμιὰ καὶ χόρτασε τὸν κόσμο. Κοντά τουὅταν περπατοῦσε πάνω στὰ κύματα. Κοντά του ὅταν θεράπευε τοὺς ἀρ­ρώστους. Κοντά του τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ὅταν τέλεσε τὸ ΜυστικὸΔεῖπνο καὶ εἶπε τὸ «Λάβετε φάγετε…» (Ματθ. 26,26). Κοντά του τὴν ἡμέρα τῆςἈναστάσεως, ὅταν ἔφερε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα. Κοντά του ὅταν ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανούς. Καὶ στὸ ὑπερῷο τῆς Πεντηκοστῆς ἦταν πάλι ἐκεῖ. Μετά, ὅταν οἱ μαθηταὶ σκόρπισαν σὲ διάφορα μέρη γιὰ νὰ κηρύξουν, ὁ Ματθαῖος πῆρε τὸῥαβδί του καὶ πῆγε μακριά, μέσα σὲ ἀγρίους ἀνθρώπους, καὶ κήρυξε τὸ Χριστὸκαὶ τὸ εὐαγγέλιο, καὶ εἶ­χε μαρτυρικὸ τέλος διὰ πυρός.

* * *

Θέλω, ἀγαπητοί μου, νὰ προσέξετε ἕνα σημεῖο, ἐκεῖ ποὺ ὁ Χριστὸς τοῦ εἶπε· «Ἀκολούθει μοι». Δύο λόγια τοῦ εἶπε, κι αὐτὸς τ᾿ ἄφησε ὅλα· καὶ τελωνεῖο, καὶσπίτια, καὶ λεφτά, καὶ περιουσία, καὶ φίλους, τὰ πάντα, καὶ ἀκολούθησε τὸΧριστό.

Ποιός τὸ κάνει σήμερα αὐτό; Τὸ θεωρεῖτε εὔκολο; Γιά φανταστῆτε νὰ ἐρχόταν πάλι ὁ Χριστὸς καὶ νὰ πήγαινε στὸ γεωργὸ τὴν ὥρα ποὺ ὁδηγεῖ τὸ τρακτέρ, στὸν ψαρᾶ τὴν ὥρα ποὺ ῥίχνει τὸ δίχτυ, στὸν ἐργάτη, στὸν ὑπάλληλο, στὸν πλούσιο, στὸν ἔμπορο, νὰ πήγαινε στὸ νομάρχη, στὸ δήμαρχο, στὸν ὑπουργό. Νὰ πήγαινε καὶ νὰ ἔλεγε· Ἔλα μαζί μου κι ἄφησέ τα αὐτά. Ποιός ἀπ᾿ αὐτοὺς θ᾿ ἀκολουθοῦσε τὸ Χριστό; Σήμερα εἶνε ἐποχὴ τοῦ χρή­ματος. Οἱ ἄνθρωποι ψοφᾶνε γιὰ λεφτά. Χωρὶς λεφτὰ δὲν κάνουν τίποτα.

Ἀλλὰ ὁ Ματθαῖος δούλεψε χωρὶς λεπτά.

Ἤμουν σ᾿ ἕνα χωριὸ ποὺ δὲν εἶχε παπᾶ. Πα­ρακάλεσα τὸν πρόεδρο· –Βρῆτεἕναν, εἴτε βο­σκὸ εἴτε γεωργό, νὰ τὸν κάνουμε ἱερέα, νὰ χτυπᾷ ἡ καμπάνα τὴν Κυριακή… Κανείς δὲν βρέθηκε. Μόνο ἕνας αὐθάδης μοῦ εἶπε· –Ἂν μᾶς δώσῃς, δεσπότη, τόσα τὸ μῆνα, γινόμαστε ὅλοι παπᾶδες. –Δὲν σᾶς χρειάζομαι, τοῦλέω.

Καὶ ὅμως νὰ ξέρετε, ὅτι καὶ σήμερα ὑπάρχουν παιδιὰ ποὺ ἐγκαταλείπουν τὰπάντα καὶ πᾶνε κάτω στοὺς ἀγρίους, καὶ κηρύττουν τὸ Χριστό, καὶθυσιάζονται. Αὐτοὶ ὅμως εἶνε λίγοι. Τρία ἑκατομμύρια ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ σκορπίστηκαν στὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος· ἄλλος πῆγε στὴν Ἀμερική, ἄλλος στὴν Αὐστραλία, ἄλλος στὸν Καναδᾶ, ἄλλος στὴΓερμανία, ἄλλος ἀλλοῦ.

Γιατί πήγανε; Γιὰ τὸ χρῆμα. Γιὰ τὸ Θεὸ πόσοι πῆγαν ἐκεῖ;…

Ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐδῶ δὲν θὰ σᾶς πῶ ν᾿ ἀφήσετε τὸν τόπο σας καὶ νὰ πᾶτε μακριὰ νὰγίνετε ἱεραπόστολοι. Σᾶς λέω κάτι ἄλλο, πιὸ εὔκολο. Δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς τὸμεγάλο; Ἔ, κάνε τὸ μικρό. Ἐγὼ δὲν θὰ σᾶς πῶ νὰ σηκώσετε τὸν Ὄλυμπο· θὰσᾶς δώσω νὰ σηκώσετε ἕνα χαλίκι. Μὴν ἀφήσῃς λοιπὸν τὸ σπίτι σου. Μεῖνε κοντὰ στὴ γυναῖκα καὶ στὰ παιδιά σου. Συνέχισε τὴ δουλειά σου. Νὰ εἶσαιἐργατικὸς καὶ φιλότιμος· Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο δουλειά! μυρμήγκι νὰ εἶσαι, αὐτὸ θέλει ὁ Χριστός. Ἦρθε ὅμως Κυριακὴ καὶ χτύπησε ἡ καμπάνα; Ὁ ἦχος ἐκεῖ­νος εἶνε μήνυμα Κυρίου. Τὴνὥρα ποὺ χτυπᾷ ἡ καμπάνα μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός. «Ἀκολούθει μοι», σοῦ λέει.Ἔλα, Χριστιανέ μου, νὰ ἐκκλησιαστῇς. Δὲν σὲ καλεῖ νὰ πᾷς κάτω στοὺς ἀ­γρίους, γιὰ νὰ γίνῃς ἐκεῖ κήρυκας τοῦ εὐαγγελίου· δὲν σὲ καλεῖ νὰ γίνῃς παπᾶς ἢ ἱεροκήρυκας ἢ κάτι ἄλλο. Ἔλα στὴν ἐκκλησία, σοῦ λέει, ν᾿ ἀνάψῃς τὸκερί σου καὶ νὰ στα­θῇς στὴ θεία λειτουργία. Πόσο νὰ σταθῇς; Μία ὥρα! Ἀπὸτὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία…» μέ χρι τὸ «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων…» μία ὥρα εἶνε. Ὅλη ἡ βδομάδα ἔχει 168 ὧρες, καὶ ἀπὸ τὶς 168 ὧρες 1 ὥρα μᾶς ζητάει ὁ Θεός· κ᾿ ἐμεῖς οὔτε 1 ὥρα δὲν τοῦ ἀφιερώνουμε; Τόσο φύγαμε μακριὰἀπὸ τὸ Θεό;

Γι᾿ αὐτὸ σήμερα, ποὺ ἑορτάζουμε τὴ μνήμη τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου καὶθαυμάζου­με τοὺς ἥρωες ἐκείνους ποὺ ἐγκατέλειψαν τὰ πάντα καὶ ἐργάζονταιὡς ἱεραπόστολοι στὰ δι­άφορα μέρη τῆς γῆς, κάνω μία ἔκκλησι σὲ ὅ­λους. Σᾶς παρακαλῶ, ἀφοῦ δὲν μπορεῖτε –ἢ μᾶλλον δὲν θέλετε– νὰ κάνετε τὸ μεγάλο, νὰ κάνετε τὸ μικρό. Σεῖς οἱ ἴδιοι δὲν συγκινεῖσθε καὶ δὲν ἐνδιαφέρεστε γιὰἱεραποστολή. Kά­ποιο καλὸ παιδί σας δὲν τ᾿ ἀφήνετε νὰ γίνῃ ἱ­ερεύς. Ἔτσι φθάσαμε νὰ ἔχουμε στὴν Ἑλλάδα χίλιες (1.000) θέσεις ἱερέων κενές. Τὸπαιδάκι σας θέλετε νὰ γίνῃ δικηγόρος, γιατρός, μηχανικός…· ἀλλὰ παπᾶς ὄχι.Ἕνα μικρὸ χαρι­τωμένο παιδάκι πήγαινε στὸ κατηχητικὸ καὶ τοῦ ἄρεσε ἡἐκκλησία· καὶ λέει στὸν πατέρα του· –Ἐγὼ θέλω νὰ γίνω παπᾶς. – Ἂν τὸξαναπῇς, τοῦ εἶπε, θὰ σὲ σκοτώσω!…

Λοιπόν; Τὸ ἕνα δὲν τὸ κάνετε, τὸ ἄλλο δὲν τὸ κάνετε, τί Χριστιανοὶ εἶστε;Ἐλᾶτε τοὐλάχιστον τὴν Κυριακὴ μιὰ ὥρα στὴν ἐκκλησία, γιὰ νὰ ἔχετε τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ φωτιστῆτε· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου Πτελεῶνος – Ἑορδαίας τὴν 16-11-1980

https://ellasnafs.blogspot.gr 

Ο ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Σε μια λαϊκή εξέγερση, ο όχλος είχε πετροβολήσει ένα άγαλμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου και του είχε παραμορφώσει το πρόσωπο. Οι αυλικοί, τότε, του συνέστησαν να προβεί σε παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.

- Δεν υπάρχει, του είπαν, ποινή ισάξια με το έγκλημα που διέπραξαν οι άνθρωποι αυτοί, τολμώντας να λιθοβολήσουν το σεπτό σου πρόσωπο.

- Μα τι λέτε, απάντησε ο Μέγας Κωνσταντίνος με αγαθότητα, φέρνοντας συγχρόνως τα δάχτυλά του στο πρόσωπό του. Εγώ δεν νοιώθω καμιά πληγή στο πρόσωπό μου.

Και τους συγχώρησε όλους.

https://ellasnafs.blogspot.gr