ΠΕΘ: ΕΠΙΜΕΝΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ!

Αθήνα, 31 Ιανουαρίου 2018

Αριθμ. Πρωτ.  21

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επιμένει ο Υπουργός Παιδείας στην αλλαξοπιστία

των Ελλήνων Ορθοδόξων μαθητών!!

Το Υπουργείο Παιδείας μέσω των αρμόδιων οργάνων του, με έγγραφό του προς τους Διευθυντές των Σχολείων της χώρας ζητά να πληροφορηθεί  τον αριθμό των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών που έχουν επιστρέψει στα σχολεία οι γονείς των μαθητών.

Η κίνηση αυτή του Υπουργείου Παιδείας σημαίνει ότι:

1. Αναγνωρίζει ότι έχει δημιουργηθεί μείζον θέμα στα σχολεία, όταν ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου, στις αρχές Οκτωβρίου 2017, καταφερόταν απαξιωτικά ως προς το θέμα, χαρακτηρίζοντας ασήμαντες μειοψηφίες τους  γονείς που επιστρέφουν στο Υπουργείο Παιδείας τα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών.

2. Το Υπουργείο Παιδείας θα προσπαθήσει πιθανόν και πάλι, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που θα συγκεντρώσει, να μιλήσει για μειοψηφίες και να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό με ψευδή και ελλειπτικά στοιχεία, αγνοώντας ή αποσιωπώντας  ηθελημένα τα παρακάτω :

α) Το θέμα της επιστροφής των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν είναι ποσοτικό, αλλά καθαρά ποιοτικό. Η κίνηση αυτή των γονέων, δηλαδή, φανερώνει την κάθετη αντίθεσή τους απέναντι στην ιδεοληπτική και απεγνωσμένη προσπάθεια της σημερινής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, να επιβάλει δια της βίας και εξαναγκαστικά, διαμέσου ενός ιδιότυπου νέου γενιτσαρισμού, στους μικρούς μαθητές/τριες  των σχολείων της πατρίδας μας, ένα μοντέλο μαθήματος Θρησκευτικών που αποδομεί ευθέως στα μάτια τους, την αποκεκαλυμμένη πίστη των γονέων τους, εξισώνοντάς την με τις ανθρωποκατασκευασμένες θρησκείες του κόσμου. Ο αριθμός των επιστραφέντων βιβλίων-Φακέλων είναι συμβολικός και δείχνει σαφώς την παταγώδη αποτυχία του μεθοδευμένου εγχειρήματος να μετατραπεί βιαίως και παρανόμως η πίστη των μαθητών σε ένα συγκεχυμένο και πολτοποιημένο συνονθύλευμα θρησκειών που αντιτίθενται στη χριστιανική αλήθεια και πίστη των ορθοδόξων μαθητών.

β) Στην ανακοίνωσή του το Υπουργείο Παιδείας δεν αναφέρεται καθόλου σε όλους εκείνους τους Διευθυντές Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης και τους  Διευθυντές των Σχολικών μονάδων που αρνούνται, κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, να παραλάβουν τα επιστρεφόμενα από τους γονείς βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών.

γ) Από την ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας συμπεραίνουμε ότι εσκεμμένα δεν προσμετρούνται, στην καταμέτρηση που επιχειρείται, τα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών που έχουν επιστραφεί από τους γονείς ταχυδρομικώς απευθείας στο Υπουργείο.

δ) Το Υπουργείο Παιδείας δείχνει να αγνοεί ακόμη, τις εκατοντάδες των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών που συγκεντρώνουν ορισμένες Μητροπόλεις διαμέσου των Ιερών Ναών τους για να επιστραφούν μαζικά στο Υπουργείο.

ε) Το Υπουργείο Παιδείας επίσης, περιφρονεί επιδεικτικά τις χιλιάδες των δηλώσεων που έχουν υπογραφεί και δημοσιευθεί στο διαδίκτυο από αγανακτισμένους γονείς, οι οποίοι διαμαρτύρονται εντονότατα για τα νέα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών, χωρίς να τα έχουν επιστρέψει μέχρι στιγμής  στο Υπουργείο.

στ) Το Υπουργείο Παιδείας, επίσης, φαίνεται να μην λαμβάνει σοβαρά υπόψη του το γεγονός  ότι μέχρι τώρα οι όποιες επιστροφές στο Υπουργείο βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών από γονείς έγιναν αυτοβούλως και χωρίς καμιά κεντρική καθοδήγηση. Γι΄ αυτό και υπάρχει αυτή η ποικιλία των μορφών της αντίδρασής τους.

Από όλα τα παραπάνω, συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα  ότι το Υπουργείο Παιδείας και ο σημερινός Υπουργός Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου εθελοτυφλούν μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα, που ως υπεύθυνοι έχουν δημιουργήσει στα παιδιά, στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς, με τα νέα Προγράμματα και τα νέα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών, τα οποία εισήγαγαν στα σχολεία και επιβάλουν στους μαθητές να τα διδαχθούν.  

Είναι πλέον φανερό ότι ο κ. Κ. Γαβρόγλου επιμένει να προχωράει αυταρχικά και φασιστικά στην εφαρμογή της πολιτικής της Κυβέρνησής του στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας, ιδιαίτερα μάλιστα στον τομέα της θρησκευτικής αγωγής,  μη λαμβάνοντας υπόψη του τις αντιδράσεις που αυτή προκαλεί -όπως ακριβώς πράττει η Κυβέρνησή του και στο μέγα εθνικό θέμα της Μακεδονίας- προφανώς, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει ιδεοληπτικές σκοπιμότητες, άγνωστης για τον λαό μας προέλευσης, που αφορούν όμως άμεσα την πνευματική εξέλιξη των ελλήνων ορθοδόξων μαθητών.

Τελικά, όμως, αυτό που πετυχαίνει το Υπουργείο στην πράξη, με όλα αυτά που απεργάζεται, είναι να δημιουργεί κύμα αντιδράσεων, που τείνουν να λάβουν χαρακτηριστικά μαζικού κινήματος - όπως ακριβώς συνέβη και στο Μακεδονικό ζήτημα- εναντίον της αντορθόδοξης εκπαιδευτικής πολιτικής της Κυβέρνησής του,  με πρώτη στη σειρά την επαναστατική και πρωτοφανή στα παγκόσμια εκπαιδευτικά χρονικά, πρωτοβουλία των ελλήνων γονέων να επιστρέφουν πίσω στο Υπουργείο τα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Σύντομα, επίσης, πιστεύουμε θα αντιληφθούν οι υπεύθυνοι πρωτεργάτες του Υπουργείου Παιδείας αλλά και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, οι οποίοι έχουν την ευθύνη έγκρισης και προώθησης όλων αυτών των «επικίνδυνων και απαράδεκτων» πολιτισμικών και θρησκευτικών υποπροϊόντων, ότι η φασιστική τους ασέβεια προς τους γονείς και η μέσω των νέων Θρησκευτικών μεθόδευση αποορθοδοξοποίησης των παιδιών, θα λάβει και την ανάλογη απάντηση!

Το Διοικητικό Συμβούλιο

http://thriskeftika.blogspot.gr 

O ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

ΣΕΡΡΕΣ 29-01-2018

Αριθ. πρωτ: 56

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΟΛΟΓΩΝ  Ν. ΣΕΡΡΩΝ

"ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ Ο ΝΕΟΣ"

Από το έτος 1100 μ.Χ στις 30 Ιανουαρίου, η Εκκλησία μας τιμά τους Τρεις Ιεράρχες. Τιμά «Τους Τρεις Μεγίστους Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος», Βασίλειο τον Μέγα, Ιωάννη τον Χρυσόστομο και Γρηγόριο τον Θεολόγο. Μάλιστα από το έτος 1842,

το Πανεπιστήμιο Αθηνών καθιέρωσε για όλη την Ελλάδα αυτή την ημέρα των Αγίων, ως εορτή αφιερωμένη στην Παιδεία και στα Γράμματα, ώστε έτσι να τιμώνται ανά τους αιώνες οι προστάτες και τα πρότυπα των εκπαιδευτικών και των μαθητών.

Πολλές απορίες όμως δημιουργούνται κάθε χρόνο, την ημέρα αυτή, με αφορμή τις αποφάσεις των εκάστοτε Υπουργών Παιδείας σχετικά με τον τρόπο εορτασμού των Τριών Ιεραρχών. Στους διευθυντές των σχολείων και στους συλλόγους διδασκόντων δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για το πώς θα γιορταστεί και φέτος. Με ποιόν τρόπο; Θα είναι αργία; Θα γίνουν εκδηλώσεις; Θα έρθουν οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία ή όχι; θα γίνει εκκλησιασμός ; Θα συμμετέχουν οι μαθητές;

Τελικά, πώς πρέπει να ερμηνευθεί η λέξη «αργία»; Τι νόημα έχει να δημιουργούνται κάθε φορά αυτά τα ερωτήματα; Μήπως δεν θέλουμε να γιορτάζουμε τους Αγίους;

Σε μια χώρα αληθινά κουρασμένη και ταλαιπωρημένη, που το μόνο στήριγμα και καύχημά της είναι ο Τριαδικός Θεός με τους αγίους Του, αλλά και σε μια κακοποιημένη απ’ όλους Παιδεία, πώς μπορεί ένας Υπουργός Παιδείας και θρησκευμάτων να γράφει ότι στην αργία αυτή «..δύναται να γίνει εκκλησιασμός»; Τί είναι λοιπόν ο εκκλησιασμός; Έθιμο; Μπορεί να γίνει, μπορεί και να μην γίνει;

Είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε όλοι μαζί το πώς γιορτάζονταν εδώ στις Σέρρες, επί Τουρκοκρατίας, η γιορτή της Παιδείας. Όπως ακριβώς ο Β. Τζανακάρης αναφέρει το γεγονός, στην τοπική Ιστορία:

«Το απόγευμα της παραμονής τη μεγάλη Μητροπολιτική Εκκλησία γέμιζαν εκατοντάδες παιδιών όλων των σχολείων και κοντά στο προσκυνητάρι 12-14 τεράστιες λαμπάδες παρατάσσονταν. Την επόμενη μέρα γινόταν λειτουργία και λειτουργούσε πάντα ο Δεσπότης ο οποίος μνημόνευε τα ονόματα των δωρητών και μεγάλων ευεργετών της κοινότητας. Μετά τη λειτουργία όλα τα σχολεία και το συγκεντρωμένο πλήθος μαζεύονταν στη Γρηγοριάδα (το κεντρικό Παρθεναγωγείο Σερρών) όπου γινόταν τελετή. Σ’ αυτήν δεν παρέλειπαν να παραστούν οι τουρκικές αρχές, ο Πασάς δηλαδή, ο Μουτεσαρίφης, ο Δήμαρχος κ.ά». (Veteranus, «Ελεύθερος Πολίτης», 3-2-1929 Τζανακάρης, Β., (1991), Εικονογραφημένη ιστορία των Σερρών, τόμος Α΄, σελ. 63)

 Όταν οι Τούρκοι αγάδες ήξεραν να σέβονται την τοπική μας παράδοση, δεν είναι αυτονόητο να περιμένει κανείς από το Έλληνα Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων μεγαλύτερο σεβασμό και αναγνώριση της προσφοράς των Τριών Αγίων;

Βέβαια, όλα αυτά κρύβουν μια μεγάλη αλήθεια: Ότι η σημερινή παιδεία δεν έχει σχέση με την Παιδεία των Τριών Ιεραρχών. Η σπουδαία διδασκαλία των τριών Αγίων απευθύνεται στο πρόσωπο του κάθε δασκάλου, ενώ προβάλλει την μοναδικότητα της προσωπικότητας του κάθε μαθητή. Η σημερινή όμως Παιδεία, αντιθέτως, στοχεύει στη δημιουργία ανθρώπων που άγονται και φέρονται από τον σύγχρονο υπερκαταναλωτισμό και δρούν ατομικιστικά και χρησιμοθηρικά απέναντι στο συνάνθρωπο.

Γι’ αυτό έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε κάθε χρόνο και μια καινούργια εγκύκλιο για τη γιορτή των αγίων Τριών Ιεραρχών. Ίσως γι’ αυτό, (και γιατί όχι); θα μπορούσαμε κι εμείς να προτείνουμε κάτι άλλο στο Υπουργείο Παιδείας.

Ας είναι λοιπόν αργία, όπως την όρισαν.. Ας ονομαστεί Ημέρα Γραμμάτων, όπως τη θέλουν.. Άλλωστε, όπως λένε, δεν χρειαζόμαστε πρότυπα Αγίων ανθρώπων. Τότε γιατί θέλουμε αργία; Ας κάνουμε μάθημα κανονικά, με κάποιες αναφορές σε σπουδαίους, μορφωμένους ανθρώπους κι όχι βέβαια Αγίους.. γιατί αυτό ενοχλεί..!!!!

Αν θέλουμε τα παιδιά μας, οι μαθητές και οι μαθήτριες των σχολείων μας να πορευτούν σε βήματα αληθινής Παιδείας, ας ευχηθούμε να παραμείνει η γιορτή τιμητική στα ιερά πρόσωπα των Αγίων, όπως ήταν πάντοτε. Ας ξεκινά αυτός ο εορτασμός από τον χώρο του Ιερού Ναού. Άλλωστε δεν νοείται Θρησκευτική εορτή χωρίς εκκλησιασμό. Με τον εκκλησιασμό των ορθοδόξων εκπαιδευτικών και μαθητών, θα έχουν όλοι τη δυνατότητα να ζητούν από τους Τρεις Ιεράρχες φωτισμό, βοήθεια, στήριγμα και υπομονή στο δύσκολο έργο τους.

Ευχόμαστε ο Θεός να μας φωτίζει όλους, ελπίζοντας μόνο στο μέγα Του έλεος και στη θεία Του Χάρη που ανέδειξε τις προσωπικότητες των Αγίων μας!!!

    Ο Πρόεδρος                                         Ο Γραμματέας

Ιωάννης Παπαεμμανουήλ                   Πέτρος Πεχλιβάνης

http://thriskeftika.blogspot.gr 

Η ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

«Η διαπαιδαγώγηση των εφήβων κατά τους Τρεις Ιεράρχες»

Βικτωρία  Γ. Βοξάκη, θεολόγος

            

Επικαλούμενη την αρωγή των Τριών ενδόξων φωστήρων της Τρισηλίου Θεότητος, αλλά και τη δική σας επιεική κρίση, θα αναφερθώ στη διαπαιδαγώγηση των εφήβων κατά τους Τρεις Ιεράρχες.

            Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω επιλεκτικά, μερικές μόνο από τις παιδαγωγικές συμβουλές τους, οι οποίες παραμένουν ανέγγιχτες στο διάβα των αιώνων και συνεχίζουν να λάμπουν ως πολύτιμοι πνευματικοί «λίθοι». Δυστυχώς όμως, αν και διανύουμε εποχή ηθικής και πνευματικής πενίας, ο ανεκτίμητος αυτός θησαυρός παραμένει σχεδόν ξεχασμένος και αχρησιμοποίητος.

            Ο Μέγας Βασίλειος ονομάστηκε «παιδαγωγός της νεότητος» από τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, ένας χαρακτηρισμός όμως που μπορεί δίκαια να αποδοθεί και στους δύο αυτούς Καππαδόκες Πατέρες, αλλά παράλληλα και στον «κλεινώ Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορρήμονι».

            Όντως οι Τρεις αυτοί Ιεράρχες υπήρξαν πραγματικοί και υποδειγματικοί παιδαγωγοί. Αγάπησαν τη νεότητα, αλλά ουδέποτε έγιναν χαμερπείς κόλακές της, όπως αυτοί που είναι ανθρωπάρεσκοι και ουσιαστικά αδιαφορούν γι' αυτήν. Μέσα στα απαράμιλλα έργα τους θα συναντήσουμε λόγους στοργής και αγάπης, συνοδευμένους όμως πάντοτε με πνευματικές και παιδαγωγικές συμβουλές. Αλλά ταυτόχρονα όπου χρειαστεί υπάρχει και ο αυστηρός και επιτιμητικός λόγος.

            Δύσκολη ψυχολογικά, αλλά και κρίσιμη πνευματικά για την μετέπειτα ζωή του ανθρώπου είναι η περίοδος της εφηβικής ηλικίας. Αν δεν καθοδηγηθεί και διαπαιδαγωγηθεί σωστά, υπάρχει κίνδυνος να καταποντιστεί ο έφηβος πριν καλά καλά ξεκινήσει το «ταξίδι» του στη θάλασσα της ζωής. Πολύ παραστατικά το επισημαίνει αυτό ο ιερός Χρυσόστομοςλέγοντας ότι «η νεότης πελάγει προσέοικε μαινομένω, κυμάτων αγρίων και πνευμάτων γέμοντι πονηρών».

            Χρειάζονται λοιπόν οι έφηβοι αγάπη και ορθή διαπαιδαγώγηση από τους γονείς τους, τους δασκάλους τους, τους ιερείς και γενικότερα τους ενήλικους. Όμως οι ανθρώπινες προσπάθειες, αν δεν ενισχυθούν και δεν εμπνευστούν από τον Τριαδικό Θεό, αναπόφευκτα θα καταλήξουν σε φτωχά ή και μηδενικά αποτελέσματα. Γι' αυτό και ο ουρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος στη Θεία Λειτουργία του εύχεται: «Κύριε , … την νεότητα παιδαγώγησον».

            Με τη βοήθεια λοιπόν του Θεού και με αρχές εμπνευσμένες και στηριγμένες στις Ευαγγελικές αλήθειες πρέπει να διαπαιδαγωγηθεί η εφηβεία. Η ευθύνη όμως των παιδαγωγών είναι τεράστια, όσο και η δυσκολία του εγχειρήματος τής διαπαιδαγώγησης. Καθόλου υπερβολική δεν πρέπει να θεωρείται η διαπίστωση του Αγίου Γρηγορίου ότι  : «Τω όντι αύτη μοι φαίνεται τέχνη τις (είναι) τεχνών και επιστήμη επιστημών, άνθρωπον άγειν».

            Θεμελιώδη συμβολή στην ανατροφή του εφήβου έχει και η οικογένεια. Ανατρέχοντας στα παιδικά και εφηβικά χρόνια των Τριών Ιεραρχών, δεν γίνεται να παραβλέψουμε  τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε στην μετέπειτα εξέλιξή τους, η οικογένεια του καθενός από αυτούς και ιδίως οι μητέρες τους. Τα ονόματά τους, Εμμέλεια, Νόννα, Ανθούσα, αποτελούν πλέον παροιμιώδη πρότυπα μητέρων που πραγματικά αναλώθηκαν οι ίδιες για να γαλουχήσουν τα νεαρά βλαστάρια τους σύμφωνα με τα υψηλά ιδανικά της χριστιανικής πίστης. Ξεκάθαρο λοιπόν μήνυμα στέλνει το παράδειγμα των υγιών αυτών χριστιανικών οικογενειών στην εποχή μας που ο θεσμός της οικογένειας αναντίρρητα περνάει σοβαρή κρίση.

            Βάλλεται ιδιαίτερα σήμερα από παντού η οικογένεια και κυρίως από αντιχριστιανικά κέντρα, προκειμένου να διαλυθεί και να πάψει να ασκεί την ευεργετική επίδρασή της πάνω στις νεαρές ψυχούλες των τρυφερών βλαστών της. Όμως, για να αρδεύσουν την εφηβική ψυχή, πατέρες και μητέρες πρέπει να μιμηθούν τη Σαμαρείτιδα του Ευαγγελίου και να λάβουν «ύδωρ ζων» (Ιω.4,10) από τον Χριστό. Να μετατρέψουν το σπίτι τους και την οικογένειά τους σε μια κατ' οίκον Εκκλησία. Γιατί, όπως λέει και ο ιερός Χρυσόστομος  : «Εκεί που ο άνδρας και η γυναίκα και τα παιδιά είναι συνδεδεμένοι με δεσμούς ομόνοιας και φιλίας και αρετής, εκεί βρίσκεται ανάμεσά τους ο Χριστός». Για να επιτευχθεί αυτό οι γονείς οφείλουν να συνδεθούν με την Εκκλησία, να βιώνουν τον Χριστιανισμό τους και να μιμούνται στην καθημερινή ζωή τους τις αρετές που εφάρμοσαν στο βίο τους οι Τρεις Ιεράρχες , για να επιτύχουν έτσι να τους μιμηθούν με τη σειρά τους και τα δικά τους παιδιά.

            Η μίμηση λοιπόν και η ύπαρξη υγειών προτύπων είναι άλλη μια κεφαλαιώδους σημασίας παιδαγωγική αρχή, που ούτε και αυτή διαφεύγει της προσοχής των Τριών Ιεραρχών. Στην ψυχή του εφήβου, για να επιδράσουν ακόμα και οι άριστες των συμβουλών και τα ηθικότερα παραγγέλματα, πρέπει αυτά να συνοδεύονται απαραιτήτως με το καθημερινό και ζωντανό παράδειγμα των παιδαγωγών. Αλλιώς θα γίνουν λόγια του αέρα, δηλαδή «έπεα πτερόεντα», που θα έλεγε και ο συμπατριώτης μας, ο Όμηρος. Αυτό επισημαίνει και ο Μέγας Βασίλειοςσυμβουλεύοντάς μας ότι «Η περί του πως χρη ζην τον Χριστιανόν διδασκαλία, ου τοσούτον δείται λόγου, όσον του καθημερινού υποδείγματος».

            Συμφωνώντας για το προβάδισμα που έχει η έμμεση διδασκαλία δια των πράξεων σε σύγκριση με τους θεωρητικούς λόγους, που δεν εφαρμόζονται στην καθημερινή πράξη λέει ο έτερος Καππαδόκης, ο Άγιος Γρηγόριος : «άφωνον έργον κρείσσον απράκτου λόγου».

            Προβληματιζόμαστε στη σημερινή εποχή, άλλοι ειλικρινά, αλλά και αρκετοί υποκριτικά, τι έχει πάει στραβά, τι συμβαίνει με τους έφηβούς μας και κατρακυλούν όλο και προς το χειρότερο. Γιατί οι έφηβοί μας δεν έχουν πια ιδανικά, γιατί βαριούνται το διάβασμα, γιατί πέφτουν στα δίχτυα των ναρκωτικών και του αλκοολισμού, γιατί τόση βία και παραβατική συμπεριφορά; Την απάντηση μάς την προσφέρει η χρυσή γλώσσα του Αγίου Ιωάννου: «Τα αρχέτυπα ηφάνισται ^. δια τούτο ουδέ οι νέοι γίνονται θαυμαστοί» . Θέλουμε πραγματικά να διορθώσουμε τους νέους ; Ας διορθώσουμε πρώτα τους εαυτούς μας και παράλληλα ας προσφέρουμε σ' αυτούς διαχρονικά , υγιή και ολοκληρωμένα πρότυπα, για να ξεδιψάσουν οι αποξηραμένες εφηβικές ψυχές τους. Και πρώτα απ' όλα ας δώσουμε σ' αυτούς το αξεπέραστο πρότυπο, που είναι αναμφισβήτητα το Θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού και ακολούθως αυτό της Παναγίας και των Αγίων.

            Από την προσωπική μου εμπειρία σάς καταθέτω ότι δεν υπάρχει πιο ενδιαφέρουσα και πιο ελκυστική αφήγηση για τον έφηβο απ' το να ακούει να του διηγείσαι ιστορίες από το Ευαγγέλιο και τα Συναξάρια των Αγίων. Τέτοιο περιεχόμενο θα έπρεπε να έχουν τα βιβλία που θα τους χαρίσουμε. Αλλά και τα σχολικά βιβλία, και όχι μόνο των Θρησκευτικών, αλλά και αυτά της Ιστορίας, των Αρχαίων και των Νέων Ελληνικών θα έπρεπε να ξεχειλίζουν από αυτά τα κείμενα και όχι να είναι σε αλλά ολίγα και από άλλα παντελώς εξαφανισμένα.

            Ο Χρυσόστομος στο θέμα των προτύπων μάς προτρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα το πόσο εύκολα μπορεί να ταυτιστεί ο έφηβος με τα προβαλλόμενα σ' αυτόν πρότυπα συνομηλίκων του. Είναι γεμάτη η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη και η Εκκλησιαστική Ιστορία από αφηγήσεις όπου πρωταγωνιστούν έφηβοι, οι οποίες  μπορούν να διδάξουν στα παιδιά και τους μαθητές μας την πίστη, την αγάπη, την τιμιότητα, τη δικαιοσύνη, τη φιλαλήθεια, την υπομονή, τη φιλοπατρία, αλλά και κάθε άλλη αρετή.

            Θέλουμε να έχουν τέτοια πρότυπα ; Ας τα επιλέξουμε κι ας τα προβάλουμε. Αλλιώς ας τα αφήσουμε να έχουν ως πρότυπα τον τάδε αθλητή τον βυθισμένο στον κόσμο των αναβολικών ή την τάδε τραγουδίστρια την μπλεγμένη στα ναρκωτικά, τον δείνα ηθοποιό που μιλάει χυδαία και χρησιμοποιεί βία. Στο τέλος όμως ας μην χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για το πώς ξεστράτισε έτσι το παιδάκι μας ή ο μαθητής μας και ως ενήλικα τρομάζουμε να τον αναγνωρίσουμε!

            Ας χαρίσουμε λοιπόν την αιώνια πνευματική νεότητα στις ψυχές των εφήβων , μια νεότητα που θα διαρκέσει μέχρι τα βαθιά γεράματά τους. Διαφορετικά, ας είμαστε βέβαιοι ότι οι αμαρτίες και τα πάθη θα βυθίσουν σε βαθύτατα γηρατειά πριν της ώρας τους και το σώμα και την ψυχή, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο χρυσορρήμων πατήρ, ο Άγιος Ιωάννης: «Το γαρ βαρύ ταύτης γήρας η αμαρτία».

            Ας μην ξεγελιόμαστε, για να βελτιωθεί ηθικά η κοινωνία μας, πρωταρχικά πρέπει να εξυγιανθεί και να θωρακιστεί πνευματικά η νεολαία μας, που αποτελεί το μέλλον αυτού του τόπου. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμβουλεύει τους μαθητές να ζουν με αρετή και σωφροσύνη και να έχουν για υπόδειγμα τον ίδιο τον Ιησού ως νέο. Ο δε Θεολόγος Γρηγόριοςμάς εφιστά την προσοχή για την έγκαιρη καλλιέργεια ηθικών αρχών στην κρίσιμη παιδική και εφηβική ηλικία λέγοντας: «Είναι ευκολότερο από την αρχή να μην ενδώσεις στην κακία, παρά όταν εκείνη έρχεται ολοταχώς, να την ανακόψεις ^.  όπως ακριβώς με μια μεγάλη πέτρα είναι ευκολότερο να τη στερεώσεις στην αρχή, παρά, όταν αρχίσει να κατρακυλά να τη συγκρατήσεις».

            Ζώντας σε μια εποχή ηθικής κατάπτωσης και αντιστροφής των  εννοιών, όπου οι κακίες παρουσιάζονται ως αρετές, σε μια εποχή συγχύσεως, και έντονου, αλλά συγκαλυμμένου αντιχριστιανικού κλίματος, λόγοι του Αγίου Βασιλείου, όπως οι παρακάτω, είναι πιο επίκαιροι από ποτέ: «Άνθρωποι που επιθυμούν να φονεύσουν συνάνθρωπό τους με δόλιο τρόπο,ανακατεύουν το δηλητήριο με μέλι». Οι έφηβοι παρασυρμένοι γλυκαίνονται αρχικά από την αμαρτία, όταν όμως αντιληφθούν το δηλητήριο που αυτή έκρυβε μέσα της, ήδη σπαράζουν από τις οδύνες της πνευματικής τους δηλητηριάσεως.

            Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να επιδείξουμε στο πως όριζαν το σκοπό και το περιεχόμενο της αγωγής οι Τρεις Ιεράρχες. Ο φωστήρ της Καισαρείας, ο Μέγας Βασίλειος, θεωρεί ότι ο βασικός σκοπός της αγωγής είναι το « ομοιωθήναι Θεώ, κατά το δυνατόν ανθρώπου φύσει ». Δηλαδή, ο άνθρωπος πρέπει να επιτύχει να μοιάσει στον Θεό, όσο φυσικά του επιτρέπει η ασθένεια της ανθρώπινης φύσης του, δηλαδή να μιμηθεί τον Θεό, ώστε να κατορθώσει τη θέωση. Σύμφωνοι είναι σ' αυτό και οι άλλοι δύο Πατέρες της Εκκλησίας μας.

            Διανύουμε ημέρες λίαν χαλεπές, που υπάρχει σύγχυση γύρω από τις πρακτικές και τους στόχους της παιδείας, που άλλοι μεν τους καθορίζουν αποκλειστικά ως γνωσιολογικούς και τεχνοκρατικούς, ενώ άλλοι ως στυγνά χρησιμοθηρικούς και κάποιοι τρίτοι μιλούν για σχολεία της ήσσονος προσπαθείας. Συνεπώς η πρόταση των Τριών Ιεραρχών μάλλον ξενίζει, αν δε δυσαρεστεί κάποιους απ' αυτούς. Οι Άγιοι αυτοί επιθυμούν δια της αγωγής να διαπλασθούν άνθρωποι , όπως ο Θεός επιθυμεί να είμαστε. Άνθρωπος - με την πλήρη και χριστιανική έννοια του όρου - δεν είναι αυτός, ο όποιος έχει εξωτερικά ανθρώπινη μορφή, αλλά δεν διατηρεί μέσα του ούτε ίχνος ανθρώπινων αισθημάτων, αλλά είναι αυτός που με τη Θεία Χάρη καλλιεργεί την αρετή. Αυτό βροντοφωνάζει προς όλους μας ο Χρυσόστομος λέγοντας «Τούτο γαρ άνθρωπος, όταν αρετήν μετίη».

            Οι Τρεις Ιεράρχες αποτελούν τα κατεξοχήν σύμβολα της Ελληνορθόδοξης παιδείας, αλλά και τα διαχρονικά πρότυπά της. Αληθινή παιδεία υφίσταται, όταν συνυπάρχει το ελληνικό και το Ορθόδοξο στοιχείο. Η μόρφωση , για να έχει ουσιαστική αξία, πρέπει να αποβλέπει όχι μόνο στον πλουτισμό των γνώσεων, αλλά και στην καλλιέργεια της ψυχής με βάση τα χριστιανικά ιδεώδη και να συντείνει στη σωτηρία του ανθρώπου. Σύμφωνα με τους εορταζόμενους Αγίους μας - αυτούς «τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας» - επωφελής παιδεία είναι αυτή, που ούτε της «θεογνωσίας τα νάματα» καταφρονεί, ούτε την κοσμική σοφία παραμερίζει.

            Ο μεγάλος παιδαγωγός, ο Άγιος Ιωάννης, θεωρεί άξιους του ονόματος τού διδασκάλου, όσους παιδαγωγούς έχουν ως μόνη χαρά και ικανοποίηση την πρόοδο των μαθητών τους, στους οποίους επιδεικνύουν αγάπη. Η αγάπη αυτή είναι η καλύτερη παιδαγωγική μέθοδος, γιατί, όπως επεξηγεί: « ουδέν ούτω προς διδασκαλίαν επαγωγόν, ως το φιλείν και φιλείσθαι». Ενώ αντιθέτως δε διστάζει να καταδικάζει τους ανάξιους δασκάλους , που ενδιαφέρονται μόνο για τα χρήματα, αλλά αδιαφορούν για την ωφέλεια των μαθητών τους. Όμως οι κοπιάζοντες συνειδητοί παιδαγωγοί έχουν ως πνευματική αμοιβή την αγάπη και την αναγνώριση από τους μαθητές τους, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πόσο ωφελήθηκαν από αυτούς. Γράφει σχετικά ο Γρηγόριος ο Θεολόγος : «Καλότυχοι είναι οι μαθητές που σαν γεράσουν θυμούνται τον δάσκαλό τους, γιατί έτσι αποδεικνύεται ότι ακολούθησαν τον καλό δρόμο στη ζωή».

            Οι έφηβοι πρέπει από μικροί να μάθουν ν' αγαπούν την εργασία και ειδικότερα τους κόπους για την κατάκτηση τής γνώσης. Ο Μέγας Βασίλειος χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα από τη θαλάσσια ζωή συμβουλεύει: «το ψάρι τόσα πελάγη, διασχίζει, για να βρει κάποια ωφέλεια ^. τι θα πεις εσύ, που συζείς με την αργία; Η αργία είναι η αρχή για κάθε κακό». Το ίδιο τονίζει και ο Χρυσόστομος με μια εικόνα που βασίζεται στα σιδερένια εργαλεία : «και σίδηρος , κείμενος μεν διαφθείρεται , εργαζόμενος δε λάμπει».

            Αλλά και στο ζήτημα της φιλίας, που αποτελεί ουσιώδη ανάγκη της εφηβικής ψυχής, έχουν πολλά να μας συμβουλεύσουν οι Τρεις Ιεράρχες και με το βίο τους και με τη διδασκαλία τους. Παροιμιώδης παραμένει στους αιώνες η υποδειγματική φιλία του Αγίου Βασιλείου με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Μας εφιστά την προσοχή ο Μέγας Βασίλειος : «να προσέχουν τα παιδιά με ποιους συναναστρέφονται, να προσέχουν ποιους κάνουν φίλους. Γιατί όπως ο μολυσμένος αέρας, όταν τον εισπνεύσουμε αφήνει μέσα μας χωρίς όμως να το βλέπουμε την αρρώστια, έτσι και το κακό περιβάλλον αφήνει μέσα στην ψυχή του παιδιού τη μόλυνσή του». Και συμπληρώνει ο προσφιλής φίλος του, ο Άγιος Γρηγόριος: «Απόκτημα καλύτερο από τον φίλο δεν υπάρχει, όμως τον πονηρό ποτέ μην κάνεις φίλο». Οι φίλοι αποτελούν μετά τον Θεό τους καλύτερους συμπαραστάτες μας στις δυσκολίες της ζωής, γι' αυτό και ο Χρυσόστομος μάς θυμίζει ότι : « πολύ πιο εύκολα μπορεί κανείς να σηκώσει με τους φίλους του την πιο ανυπόφορη συμφορά, παρά μονάχος του την πιο μεγάλη ευτυχία».

            Με αφορμή τις διεκδικήσεις των Σκοπιανών πάνω σ' ένα τμήμα της ιστορίας και των εδαφών του Ελληνισμού, αυτό της Μακεδονίας, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ και σε μια  ακόμα παιδαγωγική αρχή τους, αυτή της παρακίνησης των εφήβων προς τη φιλοπατρία. Η αγάπη για την Πατρίδα έχει τόσο συκοφαντηθεί στις μέρες μας, ώστε κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να ντρεπόμαστε για το Έθνος μας, την ιστορία μας, τους ήρωές μας. Για να δούμε όμως τι πίστευαν οι Τρεις Ιεράρχες πάνω στο θέμα αυτό. Ο κοσμήσας τον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, της παλιάς πρωτεύουσας του Βυζαντινού Ελληνισμού, ο Άγιος Γρηγόριος, γράφει σε επιστολή του : Γνώρισμα όποιου είναι πραγματικά ευσεβής, είναι να τιμάει τη μητέρα του, κοινή όμως μητέρα όλων μας είναι η Πατρίδα μας.«Μητέρα τιμάν των οσίων ^. μήτηρ δε άλλη μεν άλλου, κοινή δε πάντων πατρίς». Ο επίσης Πατριαρχεύσας στη Βασιλίδα των πόλεων Άγιος Ιωάννης ξεκάθαρα αποφαίνεται ότι : «ουδέν πατρίδος γλυκύτερον». Αλλά και ο Μέγας Βασίλειος σε επιστολή του επαινεί τον παραλήπτη της γράφοντας ότι: «την ενεγκούσαν και θρέψασαν πατρίδα ίσα γονεύσι τιμά» και κατ' επέκταση επαινεί όλους τους χριστιανούς, μεγάλους και μικρούς σε ηλικία, που τιμούν την Πατρίδα τους εξίσου με τους γονείς τους.

            Κατακλείοντας αυτή τη σύντομη και ενδεικτική επιλογή από τον ανεκτίμητο πνευματικό θησαυρό των εγκωμιαζόμενων Αγίων, πρέπει να σταθούμε απέναντί τους τουλάχιστον με ειλικρίνεια. Δεν αρκεί μόνο να τους υμνούμε με λόγια και να τους πλέκουμε ρητορικά εγκώμια. Δεν αποσβέσαμε το ηθικό μας χρέος με το να τους ονομάζουμε μεγάλους παιδαγωγούς και σοφούς διδασκάλους. Οφείλουμε και να τους τιμήσουμε έμπρακτα ακολουθώντας ο καθένας μας, όσο μπορεί το παράδειγμά τους. Η Εκκλησία μας και η ελληνική παιδεία τιμώντας σήμερα την ιερή μνήμη των Τριών Ιεραρχών μάς δίνει την αφορμή και μάς προσκαλεί όλους, αλλά ιδιαίτερα τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, να τους μιμηθούμε: στην πίστη προς την Ορθοδοξία, στη δίψα για μάθηση, στον πλούτο των γνώσεων και στην συνεχή εφαρμογή των αρετών. Ας ευχηθούμε με τη Χάρη του Τριαδικού Θεού οι Τρεις αυτές μεγάλες Πατερικές μορφές της Ορθοδοξίας να στέκονται πάντοτε πολύτιμοι οδηγοί και βοηθοί στην προσπάθεια για την εν Χριστώ τελειοποίηση του χαρακτήρα μας και απλανής πυξίδα προσανατολισμού προς την αρετή και τη φιλομάθεια.

Βικτωρία  Γ. Βοξάκη

Θεολόγος καθηγήτρια

* Ομιλία  εκφωνηθείσα στην κεντρική εκδήλωση εορτασμού των Τριών Ιεραρχών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων του ιστορικού  1ου Γυμνάσιου Χίου, στις 30 Ιανουαρίου 2018 .

http://aktines.blogspot.gr 

Η LADY GAGA ΜΑΡΤΥΡΕΙ Η ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ

Το βίντεο είναι μια απόδειξη για όσους δεν πιστεύουν ότι ό καλλιτεχνικός κόσμος και η μεγάλη επιτυχία που έχουν διάσημοι ηθοποιοί και τραγουδιστές συνδέεται άμεσα με τον σατανισμό.
Ή μετάφραση έγινε απο τον χρήστη youtube "apodei"
Το original βίντεο είναι το : 
Lady Gaga, the Super Bowl, Satanic Spirit Cooking and Child Sacrifice 

http://thesecretrealtruth.blogspot.gr

ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ: ΣΩΘΗΚΑ ΑΠΟ ΠΝΙΓΜΟ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΤΑΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Ο Λάκης Λαζόπουλος μιλά στην Μαρία Ανδρέου και στην εφημερίδα Espresso και μεταξύ άλλων αναφέρεται στην ημέρα των Θεοφανίων και αποκαλύπτει πως πριν αρκετά χρόνια η κακοκαιρία παραλίγο να τον οδηγήσει σε πνιγμό σε ένα ταξίδι του.

Κύριε Λαζόπουλε, για σας τα Θεοφάνια είναι μια εορτή της χριστιανοσύνης με ιδιαίτερο συμβολισμό;

Από τα κάλαντα όλων των εορτών μού αρέσουν από παιδάκι πιο πολύ αυτά των Θεοφανίων «σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός» και πάντα θεωρώ ότι υπάρχει στη ζωή του ανθρώπου αυτή η φώτιση που έχει και μια θεϊκή προσέγγιση. Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι κατά τη διάρκεια της χρονιάς πέφτει στη ζωή του ανθρώπου μεγάλο σκοτάδι και αυτή η γιορτή έρχεται να σου θυμίσει την έξοδο προς το φως. Οπότε το νιώθω αυτό που έρχεται, το προσδοκώ και θα πάω να ανάψω το κερί μου.

Πιστεύετε;

Ναι. Θα σας αποκαλύψω κάτι. Έχω κάνει τάμα και έχω ανάψει με μεγάλη ευλάβεια μια λαμπάδα στη χάρη της Παναγίας στην Τήνο γιατί παραλίγο να πνιγώ σ’ ένα καράβι και σώθηκα. Είχα ταξιδέψει με ένα παλιό σκαρί και έναν γέρο καπετάνιο για 25 μέρες σε όλο το Αιγαίο και πέσαμε σε τέτοια κακοκαιρία που μου ήρθαν κλάματα στα μάτια. Περιμέναμε το τέλος, κύματα μας σκέπαζαν από παντού. 

Έτσι μου ήρθε και η ιδέα και έγραψα την επιθεώρηση «Ήταν ένα μικρό καράβι». Αυτός ο παππούς ήταν τόσο ιδιαίτερος που πέθανε χειμώνα κάνοντας μπάνιο στη Δρακολίμνη στα Ζαγοροχώρια. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.

http://athleticlarissa.gr

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΙΣΤΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ- Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ!

Άγιοι Τρεις Ιεράρχες 

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:
Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο, θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».

Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».

Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.

Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.

Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου. 

https://www.saint.gr

ΚΑΛΥΜΝΟΣ: ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΟΥΣ ΦΑΚΕΛΟΥΣ-ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Αγαπητά ΜΜΕ και φορείς,

Σας ενημερώνουμε για μια πρωτοφανή ένδειξη φασιστικής τακτικής, η οποία έχει κάνει την εμφάνισή της στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Χώρας Καλύμνου.

Προηγουμένως είχε προηγηθεί κίνηση γονέων των μαθητών από κάποιες τάξεις επιστροφής των φακέλων-βιβλίων των θρησκευτικών στο Υπουργείο Παιδείας με ενυπόγραφες δηλώσεις ασκώντας νόμιμο συνταγματικό τους δικαίωμα, επειδή αυτοί οι φάκελοι εισάγουν θρησκειολογία κατά ευθεία παράβαση του Συντάγματος και των Διεθνών Συνθηκών, οι οποίες επιβάλλουν το διδασκόμενο μάθημα να είναι ομολογιακό. Η κίνηση αυτή έγινε κατόπιν ενημέρωσης του σχολείου.

Πριν λίγες μέρες όμως έκπληκτοι οι γονείς παρέλαβαν μέσω των παιδιών τους ένα ενημερωτικό-απειλητικό σημείωμα του Διευθυντή, με το οποίο καλούνται να αναζητήσουν τα υποτιθέμενα χαμένα βιβλία και να τα επιστρέψουν στο σχολείο, διαφορετικά θα διωχθούν ποινικά. Καλούνται επίσης να αγοράσουν τα βιβλία από το εμπόριο, εάν δεν τα επιστρέψουν.

Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει τη γενική κατακραυγή και έχουμε υποχρέωση να το αναδείξουμε, για να αναγκαστεί να ανασκευάσει το σχολείο αυτού του είδους τις τακτικές, που θυμίζουν ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά και για να αποτραπούν μελλοντικά παρόμοια κρούσματα.

Σας ευχαριστούμε πολύ,

Γονείς της Καλύμνου

____________________________________

1^Ο  ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΩΡΑΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ-ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Αγαπητοί γονείς,

Μετά από εντολή της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δωδεκανήσου, ερευνήσαμε πόσα παιδιά δεν έχουν το βιβλίο των Θρησκευτικών. Από τη μεριά μας έγινε η σχετική έρευνα στις τάξεις Γ΄-ΣΤ΄ και διαπιστώσαμε ότι αρκετά παιδιά δεν έχουν το βιβλίο, διότι οι γονείς τους το παρέδωσαν σε τρίτους. Σε επικοινωνία με τη Διεύθυνση, για να απαντήσουμε στο ερώτημά τους, έγινε σαφές πως οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να δώσουν σε οποιονδήποτε σχολικά βιβλία, αφού τα σχολικά βιβλία δεν ανήκουν στις οικογένειες, αποτελούν κρατική περιουσία, διατίθενται δωρεάν μόνον για τον σκοπό για τον οποίο έχουν εκδοθεί και όσοι γονείς δεν επιθυμούν να διδάσκονται τα παιδιά τους κάποια από αυτά μπορούν μόνον να τα επιστρέψουν στο σχολείο.

Συνεπώς, σας παρακαλούμε να αναζητήσετε τα βιβλία των θρησκευτικών που έχετε δώσει σε τρίτα πρόσωπα με δικιά σας ευθύνη και να μας τα παραδώσετε εδώ στο σχολείο. Σε διαφορετική περίπτωση, σας μεταφέρουμε την προειδοποίηση της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δωδεκανήσου για ποινικές ευθύνες που ενδεχομένως θα προκύψουν εναντίον σας, με την κατηγορία της φθοράς δημόσιας περιουσίας. Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να επιστρέψετε τα βιβλία, σας υπενθυμίζουμε πως έχετε τη δυνατότητα να τα παραγγείλετε από το εμπόριο (τοπικά βιβλιοπωλεία-χαρτοπωλεία) ή από το διαδίκτυο, σε ιδιαίτερα χαμηλή τιμή.

Ο Διευθυντής

http://aktines.blogspot.gr

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΕΠΕΙΔΗ, ΕΓΩ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΑ!

Μὴ φοβοῦ, ὅτι ἐλυτρωσάμην σε· ἐκάλεσά σε τὸ ὄνομά σου, ἐμὸς εἶ σύ. (Ησαΐας 43,1)              

Μετάφραση: Μη φοβάσαι, διότι, εγώ σε ελευθέρωσα. Σε φώναξα με το όνομά σου. Συ είσαι δικός μου πλέον.

ΚΑΛΟ ΤΡΙΩΔΙΟ!

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: «H ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»

 Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής
της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

«H χριστιανική ταυτότητα της Μακεδονίας»

Διαβάζοντας κανείς τις Πράξεις των Αποστόλων διαπιστώνει αβίαστα ότι η Μακεδονία, εκτός από το γεγονός ότι είναι μία και Ελληνική, είναι επίσης και χριστιανική. Τα χριστιανικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ταυτότητάς της, που συμβάλλουν και στη  διαχρονική πολιτισμική και θρησκευτική της εξέλιξη, τα έλαβε από τον Απόστολο των Εθνών Παύλο ήδη από το 50 μ.Χ.

Οι ιστορικές μαρτυρίες, που αναφέρονται στις Πράξεις των Αποστόλων, αποτελούν ακλόνητα και αποστομωτικά επιχειρήματα, που αποδεικνύουν ότι η ήδη ιστορικά γνωστή ελληνική Μακεδονία υπήρξε η πρώτη χριστιανική περιοχή της Ευρώπης, οι κάτοικοί της οι πρώτοι ευρωπαίοι Χριστιανοί και οι πόλεις της οι πρώτες εκχριστιανισθείσες πόλεις της ευρωπαϊκής Ηπείρου.

Ο εκχριστιανισμός της Μακεδονίας, αφενός, έμελε να αποτελέσει μια νέα σελίδα στην πολιτισμική εξέλιξη ολόκληρης της Ευρώπης και, αφετέρου, αποτελεί μια ιστορική απόδειξη, η οποία διαψεύδει απόλυτα τους αβάσιμους και ανιστόρητους ισχυρισμούς που προβάλλονται και αποτελούν τα ερείσματα των επιχειρημάτων των σημερινών διεκδικητών του ονόματος της Μακεδονίας και των υποστηρικτών τους, αποδεικνύοντας, ως αυθαίρετη, την εκ του πονηρού μεθόδευση ανεύρεσης ψεύτικων στοιχείων για τη βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη αμφισβήτηση των ιστορικών και εθνικών μας ορίων.

Τα στοιχεία που αναφέρονται στις Πράξεις των Αποστόλων αποδομούν τις θέσεις των Σκοπίων, ότι έχουν ιστορική σχέση με τη Μακεδονία, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι οι νεωτερικές αυτές θέσεις είναι μεθοδευμένες και κατασκευασμένες για να στηρίξουν τα ποικίλα συμφέροντα των ισχυρών, εφόσον το νεόδμητο κράτος των Σκοπίων δεν έχει καμιά σχέση με την Μακεδονία και την ιστορική της συνέχεια.

Οι πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν ρητά ότι ο Απ. Παύλος, ενώ βρισκόταν στην Τρωάδα, είδε σε όραμα έναν Μακεδόνα να τον καλεί να περάσει από την Ασία στη Μακεδονία και να βοηθήσει τους Μακεδόνες. Ο Απ. Παύλος και οι μαθητές του ερμήνευσαν το όραμα ως εντολή του Χριστού να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στη Μακεδονία και αποφάσισαν να υπακούσουν.

Οι Πράξεις των Αποστόλων, επίσης, αναφέρουν λεπτομερώς τις Μακεδονικές πόλεις που πέρασαν ή που διέμειναν, λίγο ή πολύ, ο Απ. Παύλος και ο Σίλας (Πράξ. Κεφ. 16 και 17). Καταρχάς, έφτασαν στη Σαμοθράκη, στην Νεάπολη (Καβάλα), στους Φιλίππους, όπου έμειναν μερικές μέρες και, μετά την ίδρυση της τοπικής Εκκλησίας των Φιλίππων, αφού πέρασαν από την Αμφίπολη και την Απολλωνία, έφθασαν στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στη Βέροια. Όλες αυτές οι πόλεις υπήρχαν και τότε και σήμερα, ως ελληνικές πόλεις της ελληνικής Μακεδονίας.

 Αποτέλεσμα του Ιεραποστολικού έργου του Απ. Παύλου ήταν να βαπτιστεί στους Φιλίππους η Λυδία, η πρώτη χριστιανή της Ευρώπης και να πιστέψουν στον Χριστό πάρα πολλοί Ιουδαίοι και εθνικοί, άνδρες και γυναίκες  από τις πόλεις της Μακεδονίας που πέρασε. Κατά την Τρίτη περιοδεία του, ο Απόστολος, με αφετηρία την Έφεσο, επισκέφτηκε ξανά τη Μ. Ασία και, μέσω αυτής, ξαναήλθε, για δεύτερη φορά, στη Μακεδονία και από εκεί πορεύτηκε επίσης στις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις και κυρίως στην Κόρινθο. (Πράξ. κεφ. 19 και 20).Τέλος, επέστρεψε πίσω, πάλι μέσω Μακεδονίας (τρίτη επίσκεψη), και έφθασε από εκεί στην Τρωάδα.

 Είναι ανάγκη να επισημάνουμε ότι οι παραπάνω ιστορικές αναφορές μας στον εκχριστιανισμό της Μακεδονίας έχουν, εκτός των άλλων στη σημερινή συγκυρία, τεράστιο εκκλησιαστικό ενδιαφέρον, όπως εύστοχα και εύκαιρα επισημαίνεται και από τις πρόσφατες αποφάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και τούτο, διότι υπάρχουν σε διοικητικό επίπεδο δύο Εκκλησίες στα Σκόπια. Η μία είναι η σχισματική Εκκλησία της «πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», που προέκυψε από την διάσπαση των νοτιότερων επαρχιών της Σερβικής Εκκλησίας τον Οκτώβριο του 1958 και μέχρι το 1967 διατελούσε σε κανονική ενότητα με το Σερβικό Πατριαρχείο. Το 1967, όμως, αυτοανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη εκκλησία, με το όνομα «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία - Αρχιεπισκοπή της Οχρίδας», με αποτέλεσμα η έκτακτη Σύνοδος της Ιεραρχίας της Σερβικής Εκκλησίας να ανακηρύξει την ηγεσία της σχισματική. Από τότε έως σήμερα καμιά ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναγνωρίζει την ηγεσία της Εκκλησίας αυτής ως κανονική.

Η δεύτερη Εκκλησία, δημιουργήθηκε το 2005, όταν, μετά από διάλογο μεταξύ του Πατριαρχείου της Σερβίας και της σχισματικής Εκκλησίας, που δεν κατέληξε σε συμφωνία, το Πατριαρχείο της Σερβίας προχώρησε στην επανίδρυση της «Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας» στο κρατίδιο των Σκοπίων. Όμως, η κανονική αυτή Αρχιεπισκοπή δεν αναγνωρίστηκε από τα Σκόπια ο δε κανονικός Αρχιεπίσκοπός της Ιωάννης φυλακίστηκε αρκετά χρόνια, επειδή οι αρχές είχαν αρνηθεί να της δώσουν άδεια με το σκεπτικό ότι, εφόσον υπάρχει «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία», δεν μπορεί να υπάρξει και δεύτερη Εκκλησία για την ίδια ομολογία.

 Ωστόσο, τον Νοέμβριο του 2017, το ευρωπαϊκό δικαστήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Στρασβούργο δικαίωσε τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία στην προσφυγή της κατά των Σκοπίων για το θέμα της μη αναγνώρισης της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας. Η παράλληλη ύπαρξη και λειτουργία όμως έως και σήμερα της Μακεδονικής ορθόδοξης Εκκλησίας δημιουργεί τεράστιο θέμα, το οποίο, εκτός των άλλων, επισημαίνεται δικαίως στην απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος11-01-2017, που απευθύνεται προς την ελληνική πολιτεία, εξ αφορμής της έντονης διπλωματικής κινητικότητας που υπάρχει για το θέμα των Σκοπίων.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (Δ.Ι.Σ.), γνωστοποιώντας τις θέσεις της για τη σχισματική εκκλησία των Σκοπίων, τονίζει προς την ελληνική πολιτεία ότι συμμερίζεται την αγωνία των Ιεραρχών, που διαποιμαίνουν τις Ιερές Μητροπόλεις στην περιοχή της Μακεδονίας αλλά και του λαού και «υπενθυμίζει ότι η Εκκλησία έχει μαρτυρήσει, με τον λόγο και το αίμα κλήρου και λαού, την ελληνικότητα της Μακεδονίας από αρχαιοτάτων χρόνων, γι’ αυτό και δεν μπορεί να αποδεχθεί την απονομή του όρου «Μακεδονία» ή παραγώγου του ως συστατικού ονόματος άλλου Κράτους, το οποίο θα έχει επιπτώσεις και στην ονομασία της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας της «Μακεδονίας». Αναμένει δε από την υπεύθυνη Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία διαχειρίζεται το θέμα, να κατανοήσει την ανησυχία Της, που είναι και ανησυχία του οικουμενικού ελληνισμού». Η Εκκλησία της Ελλάδος σε αυτήν την συγκεκριμένη περίπτωση, εκφράζοντας την ιστορική της παράδοση και ευθύνη και ανταποκρινόμενη στις προσδοκίες του λαού του Θεού, ενήργησε έγκυρα και έγκαιρα, υπερασπιζόμενη, όπως έχει χρέος, τόσο τα εθνικά θέματα όσο και τη μακραίωνη χριστιανική παράδοση της Μακεδονίας, δίνοντας ταυτόχρονα το μήνυμα στους ορθόδοξους πιστούς της ότι η Μακεδονία είναι μία, ελληνική και χριστιανική. Η απάντηση του Υπ. Εξωτερικών, που προσπάθησε να πολιτικοποιήσει, να σπιλώσει και να υποτιμήσει τις καθαρές πατριωτικές και ορθόδοξες θέσεις της Εκκλησίας, είναι λυπηρή απαράδεκτη και δεν αντιστοιχεί στο ύψος των περιστάσεων, διότι εκφεύγει των ορίων του πολιτικού ήθους και εκφράζεται με ασέβεια έναντι θεσμών, όπως είναι, για παράδειγμα, η ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, η οποία εκ της φύσεώς της είναι υποχρεωμένη, στο πλαίσιο μάλιστα των δημοκρατικών ελευθεριών που απολαμβάνει, να αφουγκράζεται το κοινό αίσθημα, να το διακονεί και να το εκφράζει. Θα περίμενε πάντως κάποιος, τουλάχιστον σε ένα τέτοιας εθνικής σημασίας θέμα, όπως είναι το θέμα της χρήσης του ονόματος της Μακεδονίας στην ονοματοδοσία του κράτους των Σκοπίων, μεγαλύτερη σοβαρότητα, αυτοσυγκράτηση και ευθύνη, από την πλευρά της πολιτείας, προκειμένου να  καλλιεργείται και να διατηρείται η απαιτούμενη για τα μεγάλα εθνικά θέματα ενωτική σύμπνοια και συνοχή του ελληνικού λαού.

http://aktines.blogspot.gr 

ΓΕΡΩΝ ΝΙΚΩΝ: ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΣΕ ΙΕΡΕΑ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ 30 ΧΡΟΝΙΑ

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ

ΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ; ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε Βυζάντιο είναι δηλαδή η Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το κομμάτι της που δεν κατακτήθηκε αλλά επιβίωσε για άλλα χίλια χρόνια. Παρά τις μεγάλες αλλαγές που βίωσε τα επόμενα 1000 χρόνια, επρόκειτο, νομικά και ιδεολογικά τουλάχιστον, για το ίδιο κράτος. Οι κάτοικοι του ονομάζονταν Ρωμαίοι, οι πρωτεύουσα Νέα Ρώμη όπως ήδη είπαμε, ο αυτοκράτορας ήταν «καίσαρας» και «αύγουστος». Όταν μιλούσαν για το κράτος, το έλεγαν «Ρωμανία».

Ο όρος Βυζάντιο, αναφερόμενος στην ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία, εμφανίστηκε στη Γερμανία το 17ο αιώνα. Η νέα λέξη χρησιμοποιήθηκε για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, για να αφαιρέσει από την αυτοκρατορία τον ρωμαϊκό τίτλο. Η διεκδίκηση του τίτλου του συνεχιστή της Ρώμης είναι μία μεγάλη και περίπλοκη ιστορία που θα αναλύσουμε σε επόμενο βίντεο.

Το Βυζάντιο λοιπόν είχε έδρα την Κωνσταντινούπολη, το κυβερνούσε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας και εκτεινόταν, μέσες άκρες, στη Βαλκανική χερσόνησο, τη Μικρά Ασία και, ανάλογα με την περίοδο, στον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο. Κυριαρχούσε δηλαδή σε έναν χώρο που είχε από αιώνες κατακτήσει και κυβερνήσει η Ρώμη και πριν από αυτήν ο Μέγας Αλέξανδρος. Από την ιστορική της κληρονομιά και τη γεωγραφία της, η Βυζαντινή αυτοκρατορία παίρνει τα τρία βασικά χαρακτηριστικά που την ορίζουν: τον ελληνικό πολιτισμό, την πολιτική παράδοση της Ρώμης και τη χριστιανική πίστη.

Κατ’ αρχήν στο Βυζάντιο επικρατούσε, για το μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος της ιστορίας του, η ελληνική γλώσσα και παιδεία. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και σε ορισμένες περιόδους η πλειοψηφία, αποτελείτο από εθνικά Έλληνες ή ελληνόφωνους, ειδικά σε περιοχές όπως η κυρίως Ελλάδα, η παραλιακή και δυτική Μικρά Ασία, η κάτω Ιταλία και περιοχές της Συρίας και της Αιγύπτου. Με την πτώση του δυτικού τμήματος, που μιλούσε κυρίως λατινικά, και στη συνέχεια την εξαφάνιση της λατινικής από τα βόρεια Βαλκάνια, η ελληνική γλώσσα εξαπλώθηκε στη διοίκηση και τελικά έγινε η μόνη επίσημη της αυτοκρατορίας. Τα ελληνικά ήταν άλλωστε και η γλώσσα της Εκκλησίας. Οι Βυζαντινοί βάσιζαν την παιδεία τους στα αρχαία γραμματεία, κυρίως στην Ιλιάδα, την Οδύσσεια και τους μύθους του Αισώπου. Στις ανώτερες βαθμίδες, λόγιοι κληρικοί και λαϊκοί μελετούσαν Αριστοτέλη και Πλάτωνα και αντέγραφαν το ύφος του Θουκυδίδη και του Ξενοφώντα. Η Κωνσταντινούπολη ήταν γεμάτη από ελληνικά αγάλματα και μνημεία, ενώ σχολές και μοναστήρια ήταν κέντρα αντιγραφής και διατήρησης των αρχαίων κειμένων. Η σχέση της Νέας Ρώμης με την αρχαία ελληνική κληρονομιά δεν ήταν πάντα εύκολη και ιδίως στην αρχή υπήρξε και συγκρουσιακή λόγω της ανόδου του χριστιανισμού, εν τέλει όμως η ένωση των δύο αυτών στοιχείων διαμόρφωσε τη μοναδικότητα του βυζαντινού πολιτισμού.

http://www.antibaro.gr

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στην Αριανζό, κωμόπολη της Καππαδοκίας, από τον Γρηγόριο, επίσκοπο Ναζιανζού και την Νόννα. Έχει δύο αδέρφια: τον Καισάρειο και τη πασίγνωστη για την ευσέβειά της αδερφή Γοργονία.

Στη Ναζιανζό, διδάσκεται τη στοιχειώδη εκπαίδευση, ενώ τη μέση στη Καισάρεια, όπου γνωρίζεται με το συμμαθητή του Μέγα Βασίλειο. Έπειτα, πηγαίνει κοντά σε περίφημους διδασκάλους της ρητορικής στη Παλαιστίνη και στην Αλεξάνδρεια και, τέλος, στα Πανεπιστήμια της Αθήνας. Οι σπουδές του διήρκεσαν 13 ολόκληρα χρόνια (από 17 έως 30 ετών).

Μετά τις σπουδές στην Αθήνα ο Γρηγόριος επιστρέφει στη πατρίδα του μονολότι του πρόσφεραν έδρα Καθηγητή Πανεπιστημίου. Εκεί, ο πατέρας του, επίσκοπος Ναζιανζού, τον χειροτονεί πρεσβύτερο. Αλλά ο Άγιος Γρηγόριος προτιμά την ησυχία του αναχωρητηρίου στο Πόντο, κοντά στο φίλο του Βασίλειο, για περισσότερη άσκηση στη πνευματική ζωή.
Μετά, όμως, από θερμές παρακλήσεις των δικών του, επιστρέφει στην πατρίδα του και μπαίνει στην ενεργό δράση της Εκκλησίας. Στα 43 του χρόνια ο Θεός τον ανύψωσε στο επισκοπικό αξίωμα. Έδρα του ορίστηκε η περιοχή των Σασίμων την οποία ποτέ δεν ποίμανε λόγω των Αρειανών κατοίκων της.
Όμως, ο θάνατος έρχεται να πληγώσει τη ψυχή του, με αλλεπάλληλους θανάτους συγγενικών προσώπων. Πρώτα του αδερφού του Καισαρείου, έπειτα της αδερφής του Γοργονίας, μετά του πατέρα του και, τέλος, της μητέρας του Νόννας. Μετά απ’ αυτές τις θλίψεις, η θεία Πρόνοια τον φέρνει στην Κωνσταντινούπολη (378 μ.Χ.), όπου υπερασπίζεται με καταπληκτικό τρόπο την Ορθοδοξία και χτυπά καίρια τους Αρειανούς, που είχαν πλημμυρίσει την Κωνσταντινούπολη.
Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Όλοι οι ναοί της Βασιλεύουσας ήταν στα χέρια των αιρετικών. Όμως ο Άγιος δεν απελπίζεται. Μετατρέπει ένα δωμάτιο στο σπίτι που τον φιλοξενούσαν σε ναό και του δίνει συμβολικό όνομα. Ονομάζει το ναό Αγία Αναστασία δείγμα ότι πίστευε στην ανάσταση της Ορθόδοξης Πίστης.

Οι αγώνες είναι επικίνδυνοι. Οι αιρετικοί ανεβασμένοι πάνω στις σκεπές των σπιτιών του πετούν πέτρες και έτσι ο Άγιος Γρηγόριος δοκιμάζεται πολύ. Στο ναό της Αγίας Αναστασίας εκφωνεί τους περίφημους πέντε θεολογικούς λόγους που του έδωσαν δίκαια τον τίτλο του Θεολόγου.
Μετά το σκληρό αυτό αγώνα, ο Μέγας Θεοδόσιος τον αναδεικνύει Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (381 μ.Χ.). Η Β’ Οικουμενική Σύνοδος τον αναγνώρισε ως Πρόεδρό της. Όμως μια μερίδα επισκόπων τον αντιπολιτεύεται για ευτελή λόγο. Τότε ο Γρηγόριος, αηδιασμένος, δηλώνει τη παραίτησή του, αναχωρεί στη γενέτειρά του Αριανζό και τελειώνει με ειρήνη τη ζωή του, το 390 μ.Χ.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος άφησε μεγάλο συγγραφικό έργο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα φιλοσοφημένα 408 ποιήματά του 18.000 περίπου στίχων. Είναι από τα μεγαλύτερα πνεύματα του Χριστιανισμού και από τους λαμπρότερους αθλητές της ορθόδοξης πίστης.
Η τίμια κάρα του φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου, στο Άγιο Όρος ενώ το ιερό σκήνωμα του φυλάσσετε στον ομώνυμο Ναό του στην Νέα Καρβάλη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 25 Ιανουαρίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΜΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΣ: ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ, ΤΩΡΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΕΚ ΝΕΟΥ ΝΑ ΑΠΟΚΟΨΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Εγκύκλιος  Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου διά τόν ἑορτασμόν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὡς Προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Μέ θλίψη καί ἔντονο προβληματισμό πληροφορηθήκαμε τήν ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων νά θεσπίσει τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς «ἀργία», ἡ ὁποία ὅμως δέν θά περιέχει οὔτε ἐκκλησιασμό τῶν Μαθητῶν, ἀλλά οὔτε καί τήν πραγματοποίηση, ἔστω κάποιας, τιμητικῆς ἐκδήλωσης μέ ἀναφορά στή ζωή καί τό ἔργο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὡς Προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καί τῆς Παιδείας μας.

Καί διερωτώμεθα; Ποιά εἶναι ἄραγε ἡ σκοπιμότητα μιᾶς τέτοιας ἀπόφασης;

Σέ τί ὠφελεῖ ἡ θέσπιση μιᾶς «ἀργίας» μέ θρησκευτική ἀφορμή, ὅταν αὐτή δέν γίνεται γιά νά διευκολυνθεῖ ὁ ἐκκλησιασμός διδασκόντων καί διδασκομένων ἤ τῆς συμμετοχῆς τους σέ μιά ἐκδήλωση πνευματικοῦ περιεχομένου, γιά τόν ρόλο πού διαδραμάτισαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες στήν παιδεία καί τόν πολιτισμό τοῦ Ἔθνους μας;

Ἤ ἀκόμη σέ τί θά ἔβλαπτε ὁ Ἐκκλησιασμός καί ἡ συμπροσευχή ὅλων, ἀφ’ ᾗς στιγμῆς μάλιστα ἔχει ὁρισθεῖ νά ἀναπέμπεται καί εἰδική δέηση γιά τόν θεῖο φωτισμό καί τήν ἄνωθεν ἐνίσχυση τῶν Μαθητῶν, τῶν Καθηγητῶν τους, τῶν Γονέων καί Κηδεμόνων τους καί ὅλων ὅσων συντελοῦν στήν πνευματική συγκρότηση τῶν Νεοελλήνων;

Εἰλικρινά λυπούμαστε, διότι ἀδυνατοῦμε νά ἑρμηνεύσουμε μιά τέτοια ἀπόφαση καί νά κατανοήσουμε ἀκόμη τά κίνητρά της! Μᾶς στενοχωρεῖ δέ, ἡ θλιβερή διαπίστωση, ὅτι μετά ἀπό τήν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, πού, παρά τίς ἀντιδράσεις μας, ἐπέφερε στά Σχολεῖα μας τό Ὑπουργεῖο Παιδείας μέ τά νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν, τώρα ἐπιχειρεῖ ἐκ νέου νά ἀποκόψει τούς Νέους μας ἀπό τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία, ἐπισημοποιώντας τόν ἤδη κατά τά τελευταῖα χρόνια ἀποδυναμωμένο σύνδεσμο τῶν Σχολείων μέ τήν ἐκκλησιαστική ζωή.

Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας κατ΄ ἀρχήν ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τό μόλις περυσινό προεδρικό διάταγμα ΠΔ79/2017, πού ἀναφέρει, ὅτι «ἡ εορτή των Τριῶν Ἱεραρχῶν περιλαμβάνεται στίς ἡμέρες, πού πραγματοποιούνται Ἑορταστικές ἐκδηλώσεις στά σχολεῖα καί κατά τήν κρίση τους ἐκκλησιασμός».

Ὅμως πέρα ἀπό τήν πνευματική βλάβη, πού προκαλεῖται καί εἶναι ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς σημασίας, ἡ ἀπόφαση αὐτή τοῦ Ἀξιοτίμου κ. Ὑπουργοῦ Παιδείας, ἀποτελεῖ καί κατάφωρη παραβίαση τοῦ Συντάγματος τῆς Πατρίδος μας, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο, στό ἄρθρο 16 παράγραφος 2, ὡς σκοπός τῆς Παιδείας στήν Ἑλλάδα ἀναφέρεται ρητά μετάξύ ἄλλων ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης, σέ συνδυασμό μάλιστα καί μέ τό 201 Προεδρικό Διάταγμα τοῦ 1998 (παρ. 8 του άρθρου 13 του Π.Δ. 201/1998) (ΦΕΚ 161 Α΄/13-7-1998), περί «Ἐκκλησιασμοῦ Μαθητῶν», ὅπου ὁ ἐκκλησιασμός ἀναφέρεται ὡς ἀναφαίρετο δικαίωμά τους.

Γιά τήν ἱστορία ἐπιθυμοῦμε νά ἀναφέρουμε, ὅτι ὁ κοινός ἑορτασμός τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στίς 30 Ἰανουαρίου θεσπίσθηκε ἤδη στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τόν 11^ο αἰῶνα. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τιμώντας ἀπό κοινοῦ τίς μεγάλες καί ἐξέχουσες φυσιογνωμίες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, πού λάμπρυναν μέ τό πνευματικό τους ἀνάστημα τό στερέωμα τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς Παιδείας, ἀναδεικνύει τόν θαυμαστό καί ἀπαράμιλλο συνδυασμό τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καί πολιτισμοῦ μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί ζωή. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ὑπῆρξαν ἡ ἁπτή ἀπόδειξη τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος, ὅταν ζήτησαν νά τόν συναντήσουν οἱ Ἕλληνες, εἶπε: «Νῦν ἐδοξάσθη ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰω. ιγ 31)

Ἔκτοτε, ἀκόμη καί μέσα στά ζοφερά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἐθεωρεῖτο ὡς ἡ γιορτή τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας. Αὐτός ὁ συλλογισμός ἀποδεικνύεται εὐχερῶς, ἄν σκεφθοῦμε, ὅτι τόσο στή Σάμο καί κυρίως στήν Ἰκαρία, στή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας χτίσθηκαν Ἐνοριακοί Ναοί πρός τιμήν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, μεμονωμένα ἤ ἀπό κοινοῦ. Ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ο Χρυσόστομος στό Καρλόβασι, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στό ὁμώνυμο χωριό τῆς Ἰκαρίας καί στό Μαυρικάτο Ἰκαρίας, ἤ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος Γλαρέδου Ἰκαρίας καί ἀνάμεσά τους ὁ πρῶτος Ἐνοριακό Ναός στόν Ξυλοσύρτη Ἰκαρίας πρός τιμήν καί τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἕνας ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων Ναῶν τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας.

Σύμφωνα λοιπόν μέ αὐτή τήν μεγάλη ἀλήθεια καί τήν πραγματική τιμή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀπό μέρους τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ἡ Σύγκλητος τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐπαλήθευσε τόν ἑορτασμό καί μέ ἀπόφασή της το 1841 θέσπισε, νά θεωρεῖται ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στίς 30 Ἰανουαρίου ὡς ἡ ἑορτή τῶν ἑλληνικῶν Γραμμάτων, ἀπόφαση τήν ὁποία περιέβαλε μέ σχετική Νομοθεσία καί ἡ Πολιτεία ἀργότερα.

Ἐπαναλαμβάνουμε, ὅτι τό σκεπτικό τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων, παράλληλα πρός τήν ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἑδράζεται στό γεγονός ὅτι οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, μέ τόν τρόπο του ὁ καθένας, συνέζευξαν ἄριστα τήν Ἑλληνική μόρφωση καί παιδεία μέ τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη καί ζωή.

Ἡ ἀξία καί ἡ σπουδαιότητα τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὡς Ἐφόρων καί Προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καί κατ’ ἐπέκτασιν τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ἑλλήνων μαθητῶν καί διδασκάλων, κάθε ἐκπαιδευτικῆς βαθμίδος, ἐμφαίνεται καί ἀπό ἕνα ἀπόσπασμα τοῦ λόγου τοῦ καθηγητοῦ καί συγγραφέως τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Κωνσταντίνου Παπαρηγόπουλου, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν τοῦ ἔτους 1881 στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, ὅπου ὑπογραμμίζει: «Ὁ νεώτερος Ἑλληνισμός ταυτίσας τήν ἑορτήν τῶν Γραμμάτων μετά τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἀπέδειξε πόσο εὐκρινῆ εἶχε τήν συνείδησιν τοῦ χαρακτῆρος, δι’οὗ ἠθέλησε νά περιβάλῃ τήν ἐθνικήν ἡμῶν ἐκπαίδευσιν, καθ’ ὅτι παιδεία καί πίστις, πίστις καί παιδεία, ὑπῆρξαν οἱ δύο πόλοι περί οὕς ἔδει νά στρέφεται ἡ πνευματική καί ἐθνική ἡμῶν διάπλασις».

Ἀγαπητοί μου,

Γιά τούς λόγους αὐτούς καί πολλούς ἀκόμη, πού δέν χωροῦν σέ μία ἐγκύκλια ἀνακοίνωση, παρακαλοῦμε καί προτρέπουμε τούς Μαθητές, τούς Γονεῖς καί Κηδεμόνες τους, ἀλλά καί τούς Ἐκπαιδευτικούς ὅλων τῶν Βαθμίδων νά ἀξιοποιήσουν τήν «ἀργία», πού θέσπισε γιά χάρη τους ὁ Ὑπουργός Παιδείας μέ ἐκκλησιασμό στούς κατά τόπους Ἱερούς Ναούς, ὥστε νά προσευχηθοῦμε ὅλοι ζητώντας τήν χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ, μέ τίς πρεσβεῖες τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καί νά ἀκούσουμε καί ἕνα λόγο γιά τό λαμπρό βίο, τήν ξακουστή πολιτεία καί τήν ἀδιαμφισβήτητη προσφορά τους στόν ἑλληνορθόδοξο Πολιτισμό μας καί μάλιστα φέτος διά τῆς ὑπ’ἀριθμ. 5565/2705/21-12-2017 Ἐγκυκλίου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς μας, ἰδίως ὅπου ὑπάρχουν σχολικά συγκροτήματα, θά τελεσθεῖ πανηγυρική θεία Λειτουργία, στό τέλος τῆς ὁποίας θά γίνει, ὅπως κάθε χρόνο καί εἰδική προσευχή γιά τόν ἄνωθεν φωτισμό τῶν διδασκόντων καί διδασκομένων στά Σχολεῖα τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν.

Ὁ τιμητικός ἑορτασμός τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀπό μέρους ὅλων καί ἰδίως τῶν Μαθητῶν δέν εἶναι μόνο ἐποφειλομένη τιμή γιά τήν ἐπίτευξη τῆς ἀπό αἰώνων ἁρμονικῆς συνύπαρξης Ἑλληνισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί χρέος ἱερό πρός τήν Πίστη καί τήν Πατρίδα μας, ὡς Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καί πρός ἐπίτευξιν συγκροτημένης καί ἄρτιας ἐγκυκλοπαιδείας.

Μετά τῆς ἐν Χριστῶ ἀγάπης καί εὐχῶν

Ὁ Μητροπολίτης

^ Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

http://aktines.blogspot.gr