Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΟΛΛΑΝΔΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ JOZEF VAN DEN BERG Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΑΘΕΟΣ ΠΙΣΤΕΨΕ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ & ΤΩΡΑ ΖΕΙ ΩΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Ο διάσημος Ολλανδός ηθοποιός Jozef van den Berg

ο οποίος από άθεος πίστεψε και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός

 καί τώρα ζει ως Μοναχός Ερημίτης στην Ολλανδία

Ὁ Ἀρχιμ. Ἰωάννης Κωστώφ στό βιβλίο του “Θεός Ἐφανερώθη – Ἀπό τόν Ἀθεϊσμό στό Χριστό, ἐκδ. Ἁγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός, Αθήνα 2011” μᾶς ἀναφέρει πῶς γνώρισε τόν Ὁλλανδό ἠθοποιό Joseph Van den Berg καί μᾶς διηγεῖτε τήν μεταστροφή του στήν Ὀρθοδοξία.

Ἦταν ἕνας μεγάλος ἠθοποιός τοῦ Ὁλλανδικοῦ Κρατικοῦ Θεάτρου [ὁ Joseph Van den Berg], καί συνειδητός ἄθεος. Κάποτε, σέ ρόλο ἀθέου, ἔλεγε: “Δέν ὑπάρχει Θεός, δέν ὑπάρχει Θεός”. Ἀκούει τότε μιά φωνή μέσα του νά τοῦ λέη: “Ὑπάρχω, ψάξε νά μέ βρῆς!”. Πραγματικά ἔψαξε, Τόν βρῆκε στήν Ἑλλάδα καί βαπτίσθηκε Ὀρθόδοξος. Μιά Κυριακή, μάλιστα, ἕνας γνωστός μου, καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς, πού τόν φιλοξενοῦσε, τόν ἔφερε νά ἐκκλησιασθῆ στήν Ἐκκλησία ὅπου ἱερουργοῦσα κι ἔτσι τόν γνώρισα κι ἐγώ. Μοῦ ἔλεγε, λοιπόν, ὁ γνωστός μου καθηγητής, ὅτι κάποια μέρα στή διάρκεια γεύματος τοῦ διηγεῖτο τό βίο τοῦ ὁμοτέχνου του Ἁγ. Πορφυρίου τοῦ ἀπό μίμων, τοῦ ἠθοποιοῦ δηλ., καί ὅταν αὐτός τόν ρώτησε πότε γιορτάζει, τοῦ ἀπήντησε: “15 Σεπτεμβρίου”. Ὁ Ἰωσήφ [Joseph], αὐτό ἦταν τό ὄνομά του, ἔμεινε μέ τό στόμα ἀνοικτό: Ἦταν ἡ μέρα κατά τήν ὁποία εἶχε ἀκούσει τό: “Ὑπάρχω, ψάξε νά μέ βρῆς”!!!

Στα παρακάτω video υπάρχουν αποσπάσματα από τη βάπτιση ενός Ολλανδού και στη συνέχεια την υπαίθρια Θ. Λειτουργία και την πρώτη φορά που ο νεοφώτιστος μεταλαμβάνει το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού… Και το όνομα αυτού Nektarios !!! Βλέπουμε την πομπή προς το σημείο όπου θα γίνει η βάπτιση με τους πιστούς να κρατάνε εικόνες στα χέρια: του Αγίου Νεκταρίου αλλά και του μακαριστού Γέροντος Πορφυρίου!

Η βάπτιση έγινε την Πέμπτη 21 Απριλίου 2011. Ο μοναχός με τα άσπρα γένια [νονός σ’ αυτή τη βάφτιση] είναι ο Ολλανδός Joseph Van den Berg, πρώην μαριονετίστας, θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός, ο οποίος τώρα ζει ως ερημίτης.

Γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1949 και παράτησε το θέατρο στα 42 του, στο απόγειο της δόξας του και με θαυμαστό τρόπο κάτι άλλαξε μέσα του και αποφάσισε να παρατήσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΧΡΗΜΑ, ΔΟΞΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΦΙΛΟΥΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ, να γίνει Ορθόδοξος Χριστιανός και να ασκητέψει σε μια καλύβα στην Ολλανδία, αφού πρώτα συνάντησε τον Γέροντα Σωφρόνιο στο Έσσεξ και στη συνέχεια το γέροντα Πορφύριο αλλά και τον Γέροντα Παϊσιο στο Αγ. Όρος.

Η βάπτιση έγινε στο Waal κοντά Neerijnen από τον πατέρα Dušan. Παρόντες ήταν αρκετοί διάκονοι και ιερείς από τις σερβικές ενορίες Sveti Nektarije Eginski από Breda, Sveta Trojica από το Ρότερνταμ, αλλά και τη ρωσική ενορία Αγίου Τύχων από Nijmegen και εβδομήντα ορθόδοξοι πιστοί.

Αυτά είναι τα θαύματα της πίστεως μας ανά την Ορθόδοξη Οικουμένη. Στο βίντεο αξίζει να παρατηρήσετε το υπαίθριο παρεκκλήσιο αλλά και την Αγία Τράπεζα που είναι πάνω στο μικρό καροτσάκι που χρησιμοποιούσε ως μαριονετίστας ο ερημίτης Ολλανδός μοναχός.

https://netherlandsofmyheart.wordpress.com

ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑ ΒΑΣΑΝΑ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ…

Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος
και χίλια βάσανα να υποφέρω δεν με πειράζει…

Αγαπητοί αδελφοί, έχουμε λαμπρά παραδείγματα Χριστιανών στην Ιεραποστολή μας που πραγματικά είναι άξια προς μίμηση και έχουν να μας διδάξουν πολλά. Υπάρχουν νεοφώτιστοι στο Μαλάουι, εκτός από τους ιερείς μας, που με τη συμπεριφορά τους πραγματικά μας έχουν τραβήξει την προσοχή και μας έχουν συγκινήσει.

Ένας από αυτούς είναι και ο Μηνάς. Όταν τον γνωρίσαμε πριν από έξι χρόνια, δεν ήταν ανάπηρος. Περπατούσε κανονικά, παρόλο που μας έλεγε συχνά ότι πονούσε πολύ στα πόδια. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τι έχει. Ο πόνος δυνάμωνε, παράλληλα όμως αύξανε και η υπομονή του Μηνά. Ώσπου ήρθε εκείνη η ευλογημένη ώρα, η σημαντικότερη της ζωής του, που βαπτίστηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Η χαρά του ήταν μεγάλη. Από τη μία οι πόνοι στα πόδια, από την άλλη η χαρά της ψυχής. Είχε εσωτερική χαρά, που δεν μπορούσε να την εξωτερικεύσει. Άρχισε μία συνειδητή χριστιανική ζωή. Ερχόταν ανελλιπώς στη Θεία Λειτουργία, την οποία παρακολουθούσε με μεγάλη προσήλωση και λαχτάρα. Μετά από λίγο διάστημα, όμως, η υγεία του επιδεινώθηκε και δεν μπορούσε να σηκωθεί ούτε κατά την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Τα πόδια του δεν τον «άκουγαν» πλέον και στενοχωριόταν. Ο Μηνάς έμεινε τελείως ανάπηρος. Αποκούμπι του ένα μεταχειρισμένο παλιό αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό είναι το κάθισμά του και η ξεκούρασή του.

Παρακολουθούσαμε την εξέλιξή του με λύπη, ενώ εκείνος έδινε κουράγιο σε μας. Έλεγε με αυτοπεποίθηση: «Δεν πειράζει, αρκεί που έχω την αληθινή πίστη. Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και χίλια βάσανα να υποφέρω δεν με πειράζει. Τώρα έχω τον Χριστό και την Ορθοδοξία». Πώς λοιπόν να μην θαυμάσουμε τέτοιον άνθρωπο; Η πίστη του φλογερή. Δεν λύγισε ούτε στους πόνους ούτε στην αναπηρία. Τα δέχτηκε όλα με δοξολογία. Είχε ακούσει μία φορά να λέμε τα λόγια του Ρώσου παπα-Τύχωνα, του Πνευματικού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη, και μας έλεγε: «Το Κύριε ελέησον κάνει 100 δραχμές, το Δόξα σοι ο Θεός 1.000 δραχμές». Ήξερε ότι η δοξολογία, ειδικά όταν αντιμετωπίζουμε πειρασμούς, έχει αμέτρητη αξία.

Ο Μηνάς δεν μπορεί πια να εργαστεί. Γυρίζει στους δρόμους και ζητιανεύει. Το καροτσάκι του είναι σε άθλια κατάσταση, έτοιμο να διαλυθεί. Τον λυπάται η ψυχή μας και πρέπει να του αγοράσουμε σύντομα καινούριο. Κατά καιρούς έρχεται στην Ιεραποστολή και του δίνουμε λίγα τρόφιμα. Παρόλο που είναι επικίνδυνο, πηγαίνει τις Κυριακές στη Θεία Λειτουργία στον Ι. Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου. Ο δρόμος είναι δύσβατος και όμως αυτός επιμένει. Το έχει δέσει με κάτι σχοινιά, με την ελπίδα να αντέξει λίγο ακόμα…

Ο Μηνάς αποτελεί παράδειγμα για μας. Στη δύσκολη ζωή που κάνει, δεν το βάζει κάτω. Έχει την ελπίδα του στον Θεό. Τον ευχαριστεί το κάθε τι. Κρατάει την πίστη του ζεστή. Αγωνίζεται θέτοντας τον εαυτό του σε κίνδυνο, προκειμένου να λειτουργηθεί. Τις Κυριακές χαιρόμαστε που έχουμε έναν τέτοιον Ορθόδοξο ανάμεσά μας. Καμιά φορά, αν έχουμε θλίψεις και δοκιμασίες, τον φέρνουμε στη μνήμη μας, τον βλέπουμε μπροστά μας να μας δίνει κουράγιο καθισμένος στο αναπηρικό του καροτσάκι που τρίζει κάθε τόσο.

Αλήθεια, αδελφοί μου, πόσο αναπολόγητοι και αδικαιολόγητοι είμαστε, όταν εμείς που ζούμε κοντά σε Εκκλησίες, τις αγνοούμε και δεν εκκλησιαζόμαστε, αρνούμενοι την πνευματική ζωή. Τέτοιοι άνθρωποι σαν τον Μηνά θα μας κρίνουν στη Δευτέρα Παρουσία και τότε θα αισθανθούμε ντροπή, που δεν προσπαθήσαμε περισσότερο για τη σωτηρία της ψυχής μας και δεν αγαπήσαμε τον Χριστό από καρδιάς.

Σαν τον Μηνά υπάρχουν κι άλλοι ανάπηροι στο Μαλάουι. Όταν τα οικονομικά μας το επιτρέψουν, θα φροντίσουμε και για την αγορά αναπηρικών αμαξιδίων. Δόξα σοι ο Θεός, έχουμε και στηριζόμεθα στα γερά μας πόδια, ενώ αυτοί οι άνθρωποι ζουν και πεθαίνουν πάνω στα καροτσάκια τους. Ο Θεός ας ευλογήσει και αυτή μας την προσπάθεια.

Αναφερθήκαμε στον ευλογημένο Μηνά προς δόξαν Κυρίου αλλά και προς παρηγοριά και ενδυνάμωση της πίστης των Ελλήνων αδελφών μας, ιδιαίτερα το διάστημα αυτό που η Πατρίδα, η Πίστη και η Εκκλησία μας πολεμούνται από παντού. Ο Κύριος είναι κοντά και κάνει αισθητή την παρουσία του στις καρδιές που τον ποθούν και τον αναζητούν, τον εμπιστεύονται και τον καλούν στη ζωή τους. Ο Κύριος είναι κοντά και στη γλυκιά μας Ελλάδα, που μοιάζει τόσο ανυπεράσπιστη και αδικημένη μπροστά στη λεηλασία και την αρπαγή όλου του υλικού και πνευματικού της πλούτου. Χρέος όλων μας είναι, τόσο για μας τους ίδιους όσο και προς τους προγόνους αλλά και στους απογόνους μας, να αντισταθούμε γενναία σ’ αυτήν την καταστροφή που συνετελείται, με όπλο την Ορθόδοξη πίστη που κάνει θαύματα! Την πίστη που παράγει καρπούς μετανοίας, υπακοής, θυσίας και την έμπονη προσευχή. Έμπονη και θερμή προσευχή για όλους και για όλα. Ζει Κύριος ο Θεός μας, όλα θα τα οικονομήσει.

Αυτόν τον τρόπο ζωής ας ακολουθήσουμε, αυτόν που βιώνουν μερικοί από τους νεοφωτίστους ιθαγενείς αδελφούς μας.

π. Ερμόλαος Ιατρού

Τριμηνιαίο Περιοδικό Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός»
Τεύχος 111
Το περιοδικό αποστέλλεται δωρεάν. Αν σας ενδιαφέρει καλέστε στο 2310606920

http://ierapostolos.gr/, https://orthodoxaperasmata.blogspot.gr 

Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΟΚΟΣ: «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»

«΄Εστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία»

(αρχαίος γεωγράφος Στράβων)

Οι αρχαίοι Μακεδόνες θεωρούσαν

και ονόμαζαν τον εαυτό τους Έλληνες

π. Δημητρίου Μπόκου

Σε επιστολή του προς τον ηττημένο βασιλιά της Περσίας Δαρείο ο Μέγας Αλέξανδρος, τη στιγμή που έχει συντρίψει για δεύτερη φορά τον πολυάριθμο περσικό στρατό στη μάχη της Ισσού, διατρανώνει ότι

Η Μακεδονία είναι κομμάτι της Ελλάδας. Και ότι ό ίδιος είναι ηγεμόνας των Ελλήνων.

«Οι πρόγονοί σου, λέγει στον Δαρείο, εισέβαλαν στη Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα («εις Μακεδονίαν και εις την άλλην Ελλάδα», [άρα χωρίς τη Μακεδονία είναι μισή και όχι ολόκληρη η Ελλάδα]) και μας προξένησαν καταστροφές, χωρίς εμείς να τους έχουμε κάμει προηγουμένως κανένα κακό· «εγώ δε των Ελλήνων ηγεμώνκατασταθείς» (=αφού εμένα οι Έλληνες με όρισαν για αρχηγό τους) εισέβαλα στην Ασία, επειδή ήθελα να τιμωρήσω τους Πέρσες, εφόσον εσείς πρώτοι αρχίσατε τις εχθροπραξίες» (Αρριανού, Αλεξάνδρου Ανάβασις, 2, 14, 4).

Αλλά και κατά τη μάχη του Γρανικού ποταμού που είχε προηγηθεί, είχε συλλάβει αιχμαλώτους Έλληνες μισθοφόρους που πολεμούσαν με το μέρος των Περσών. Αυτούς ο Αλέξανδρος απέστειλε δεμένους με χειροπέδες στη Μακεδονία για να δουλεύουν ως σκλάβοι, επειδή, παρά τις κοινές αποφάσεις των Ελλήνων (και όχι Μακεδόνων και Ελλήνων) και μολονότι ήταν Έλληνες, πολέμησαν για χάρη των βαρβάρων κατά της Ελλάδας (και όχι ειδικά κατά της Μακεδονίας). Πουθενά δηλαδή δεν διαστέλλονται οι Μακεδόνες από τους άλλους Έλληνες. Και από τα λάφυρα της μάχης έστειλε ο Αλέξανδρος τριακόσιες ασπίδες-αφιέρωμα στον Παρθενώνα με το επίγραμμα: «Αλέξανδρος και οι Έλληνες (πλην Λακεδαιμονίων)» από τα λάφυρα των βαρβάρων που κατοικούν την Ασία (Αρριανός, 1, 16, 6-7).

Ο Μέγας Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες του είχαν πλήρη συνείδηση ότι ήταν Έλληνες.

Ελλάδα είναι και η Μακεδονία, βοούν οι πρόγονοί μας Έλληνες (Στράβων). Ακούμε οι Νεοέλληνες;

4 Φεβρ. 2018

http://aktines.blogspot.gr 

ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡ. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΕ Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΡΙΖΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΑΚΕΛΟΥΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Εν αναμονή της απόφασης του ΣτΕ

Βαρυσήμαντη παρέμβαση για την αναμενόμενη απόφαση του ΣτΕ για τους Φακέλους Μαθήματος των Θρησκευτικών έκανε στην ημερίδα με θέμα:«Θρησκευτική Συνείδηση: Συνταγματικές & Εκπαιδευτικές Προσεγγίσεις» της Ι.Μ. Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας (Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018) ο κ. Σωτήριος Ρίζος, πρ. Πρόεδρος του Σ.τ.Ε.

Στην κυρίως εισήγησή του απέφυγε να τοποθετηθεί στο θέμα, απαντώντας όμως σε σχετική ερώτηση τοποθετήθηκε σχετικά με την αναμενόμενη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ διατυπώνοντας παράλληλα και την προσωπική του θέση σχετικά με το χαρακτήρα των Φακέλων Μαθήματος των Θρησκευτικών. 

Ο κ. Ρίζος ανέφερε χαρακτηριστικά: 

«Βρισκόμαστε εν αναμονή βασικής αποφάσεως της Ολομελείας του ΣτΕ. Η υπόθεση έχει συζητηθεί και αναμένεται από ώρα σε ώρα ή από μήνα σε μήνα ή από εβδομάδα σε εβδομάδα, η απόφαση του ΣτΕ διότι έχουν προσβληθεί οι αποφάσεις του προηγούμενου Υπουργού οι οποίες σχετίζονται με τα βιβλία αυτά και επομένως φαντάζομαι ότι αν εμμείνει το ΣτΕ στην μέχρι τώρα νομολογία, θα κάνει και την υπαγωγή και θα μας πει αν τα βιβλία αυτά έχουν κατηχητικό περιεχόμενο, ομολογιακό ή έχουν θρησκειολογικό περιεχόμενο, οπότε αν έχουν θρησκειολογικό περιεχόμενο θα τεθούν εκποδών.

Εγώ τα είδα αυτά τα βιβλία στην ηλεκτρονική σελίδα. Άτακτα είναι και βεβαίως έχουν θρησκειολογικό χαρακτήρα. Δηλαδή μπορεί να είναι άτακτα αλλά με λίγη εμπειρία βλέπει κανείς ότι δεν εισάγουν το μαθητή στο ορθόδοξο δόγμα ούτε καν στον χριστιανισμό. Αλλά είναι τήδε κακείσε Ισλάμ, άλλες θρησκείες, ποιήματα ποιητών διαφόρων εγχωρίων, αλλοδαπών, είναι ένα μείγμα το οποίο εγώ δεν το κατενόησα καθόλου αλλά αν θέλουμε να το υπαγάγουμε στη νομική κατηγορία «κατήχησις» ή «θρησκειολογία», θα πρέπει να τα υπαγάγουμε στη θρησκειολογία. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη».

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΡΙΖΟΣ, ΠΡ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Σ.Τ.Ε., «ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΡΥΘΜΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ»

Εκπαιδευτική Ημερίδα με θέμα: «Θρησκευτική Συνείδηση: Συνταγματικές & Εκπαιδευτικές Προσεγγίσεις» στην Ι.Μ. Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας

Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018 η Εκπαιδευτική Ημερίδα που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας

σε συνεργασία με το Θεολογικό Εργαστήρι της Ιεράς Μητροπόλεως, αφιερωμένη στο υπεύθυνο και πολυσχιδές έργο των Εκπαιδευτικών σήμερα, με γενικό τίτλο: «Θρησκευτική Συνείδηση: Συνταγματικές & Εκπαιδευτικές Προσεγγίσεις» στο συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Νέας Ιωνίας.

Στην ως άνω Ημερίδα έλαβαν μέρος ο κ. Σωτήριος Ρίζος, πρ. Πρόεδρος του Σ.τ.Ε., ο οποίος εισηγήθηκε το θέμα: «Η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως των Ελλήνων ως μέρος της εκπαιδεύσεως (άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος» και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αχαΐας κ. Αθανάσιος, Διευθυντής της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση με θέμα εισήγησης: «Μία σύγχρονη οπτική στη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών».

Την Ημερίδα προλόγισε ο έγκριτος δημοσιογράφος κ. Αλέξης Παπαχελάς, ενώ στη συνέχεια ο Βυζαντινός χορός της Ιεράς Μητροπόλεως έψαλε Τροπάρια από την εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών υπό την καθοδήγηση του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της ΜτΧΜΕ κ. Χάρη Νταραβάνογλου.

Χαιρετισμούς επίσης απηύθυναν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαθανασίου, ο Δήμαρχος Νέας Ιωνίας κ. Ηρακλής Γκότσης και ο Δήμαρχος Ηρακλείου Αττικής κ. Νικόλαος Μπάμπαλος.

Την όλη συζήτηση συντόνισε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ, ο οποίος απηύθυνε θερμό καλωσόρισμα τόσο προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, όσο και προς τους δυο έγκριτους εισηγητές.

Στην εισήγησή του ο κ. Ρίζος αναφέρθηκε αναλυτικά σε δύο βασικά άρθρα του Συντάγματος (αρ. 3 και αρ. 13) και έθεσε τρεις βασικούς πυλώνες-ερωτήματα, κάνοντας λόγο για τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, την υποχρεωτικότητα που αυτό έχει στο γενικότερο πλαίσιο παιδείας καθώς και στη δυνατότητα που έχει ο κάθε πολίτης να συνδέσει την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησής του με το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας.

Ο κ. Ρίζος τόνισε χαρακτηριστικά: «στο Σύνταγμα ρυθμίζονται τα ζητήματα της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών με μεγάλη ακρίβεια, και για το λόγο αυτό το μάθημα των Θρησκευτικών δεν μπορεί να είναι ουδέτερο, ήτοι να συνίσταται σε θρησκειολογία, αλλά το περιεχόμενό του θα πρέπει να αποδίδει το συγκεκριμένο δόγμα και να μεταδίδει στους μαθητές της διδασκαλία της συγκεκριμένης θρησκευτικής κοινότητος», θέτοντας προς όλους το εξής ερώτημα: «μήπως ο λεπτολόγος και σχολαστικός τονισμός της αρνητικής πλευράς του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας, του δικαιώματος του «μη θρησκεύεσθαι», βλάπτει δυσανάλογα την θετική πλευρά της θρησκευτικής ελευθερίας;»

Στην εισήγησή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αχαΐας κ. Αθανάσιοςαναφέρθηκε σε πέντε βασικά στοιχεία προκειμένου να επιτευχθεί η έννοια της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών, κάνοντας αναφορά στην πίστη ως απαραίτητη προϋπόθεση και ως συλλογικό αγαθό, στο κείμενο της Συνθήκης της Λισαβόνας, όπου διακρίνεται ξεκάθαρα η έννοια της θρησκευτικής κληρονομιάς για κάθε χώρα-μέλος της Ε.Ε., στην αρχή της επικουρικότητας, η οποία ορίζει τις προϋποθέσεις που δίνουν στην Ε.Ε. προτεραιότητα δράσης έναντι των κρατών μελών, στον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Βέλγιο καθώς και στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, σχετικά με το ποιος θα πρέπει να είναι ο χαρακτήρας του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Ο Σεβασμιώτατος ανέφερε: «Στους φακέλους των θρησκευτικών υπάρχει αναμφίβολα συγκεντρωμένο ένα πλούσιο θεολογικό υλικό που αναδεικνύει τις γνώσεις και το οποίο βεβαίως χρειάζεται οπωσδήποτε περαιτέρω επεξεργασία, μέσα από την οποία οι εκπαιδευτικοί θα βοηθήσουν τον μαθητή να κατανοήσει την αξία του προτεινόμενου υλικού και να αξιοποιήσει ορθά τις εκπαιδευτικές και θρησκευτικές δυνατότητες που προσφέρει το εκτιθέμενο αυτό υλικό». Παροτρύνοντας όλους χαρακτηριστικά είπε: «ας σκεφτούμε όλοι μας σοβαρά και υπεύθυνα τους κινδύνους που εμφωλεύει το φάσμα της λήθης όταν μιλούμε για την Ελλάδα, όχι μόνο ως κρατική οντότητα, αλλά κυρίως ως πολιτιστική παρακαταθήκη, η οποία είναι πολύτιμη για όλη την ανθρωπότητα».

Την Ημερίδα τίμησαν επίσης με την παρουσία τους ο κ. Γεώργιος Χρυσικός Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο κ. Αθανάσιος Φαλούκας Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Β’ Αθήνας, Μέλη των Δ.Σ. Νέας Ιωνίας και Ηρακλείου Αττικής, επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων, πρόεδροι και εκπρόσωποι τοπικών συλλόγων και Μικρασιατικών Σωματείων, Εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, θεολόγοι καθηγητές, φοιτητές, μαθητές και πλήθους κόσμου.

Κατά τη διάρκεια της Ημερίδος πραγματοποιήθηκε ανοικτή συζήτηση με τους παρισταμένους να θέτουν πολλά και ποικίλα ερωτήματα προς τους εισηγητές, σχετικά με ζητήματα νομικής και εκπαιδευτικής προσέγγισης της ανάπτυξης της θρησκευτικής συνείδησης, καθώς και της συμβολής του μαθήματος των Θρησκευτικών στην παιδεία του σύγχρονου σχολείου.

Οι εργασίες της Ημερίδος ολοκληρώθηκαν με την ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Γαβριήλ, ο οποίος ευχαρίστησε θερμά τον Μακαριωτάτο Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο για την τιμητική παρουσία του, τον κ. Σωτήριο Ρίζο και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Αθανάσιο τόσο για την αποδοχή της προσκλήσεως, όσο για τις εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες επιστημονικά εισηγήσεις τους, καθώς και όλους τους παρισταμένους για την ενεργή συμμετοχή τους.

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε ακόμη στα γόνιμα και πολύτιμα συμπεράσματα που αποκομίσθηκαν από τις εργασίες της Εκπαιδευτικής αυτής Ημερίδος, ευχόμενος να αποτελέσουν την ουσιώδη αρχή και να συμβάλουν καθοριστικά στον επίσημο διάλογο Πολιτείας και Εκκλησίας σχετικά με τον χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών και την ανάπτυξη ελεύθερης θρησκευτικής συνείδησης.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΑΓΙΑ ΑΓΑΘΗ

Η Αγία Αγάθη, καταγόταν από το Παλέρμο ή την Κατάνη της Σικελίας. Έζησε και μεγαλούργησε στο χρόνια του αυτοκράτορα Δέκιου (249 - 251 μ.Χ.). Η οικογένειά της διέθετε τεράστια περιουσία, η δε Αγία διακρινόταν για τη φυσική της ομορφιά αλλά και για το ήθος, τις αρετές και τη μεγάλη της πίστη.

Σε ηλικία δεκαπέντε ετών, μένει ορφανή και μοναδική κληρονόμος της μεγάλης περιουσίας των γονέων της και τότε αναδείχθηκε η υπέροχη προσωπικότητα της Αγάθης. Αγνοώντας τις προσκλήσεις και τις κολακείες του κόσμου, διέθεσε όλη της την περιουσία σε φιλανθρωπικούς σκοπούς βοηθώντας όλους όσους είχαν ανάγκη.

O Θεός όμως έκρινε ότι η Αγία έπρεπε να δοκιμαστεί περισσότερο. O έπαρχος Κιντιανός προσπάθησε χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα, να την πείσει να τον παντρευτεί. Η Αγία όμως όχι μόνο δεν απαρνήθηκε την πίστη της, αλλά θέλησε να μαρτυρήσει γι' αυτήν. Έτσι υπέμεινε με θαυμαστή καρτερικότητα όλα τα βασανιστήρια και μάλιστα δοξολογώντας τον Θεό που την αξίωσε της τιμής του μαρτυρίου.

Παρέδωσε το πνεύμα της το 251 μ.Χ. μετά από φρικτά βασανιστήρια και ενώ βρισκόταν στη φυλακή, λαμβάνοντας έτσι το στέφανο του μαρτυρίου.

Η Σύναξη της Αγίας Μάρτυρος Αγάθης ετελείτο στο Μαρτύριό της, το οποίο βρισκόταν στο έβδομο του Βυζαντίου (Σικελία). Τα ιερά λείψανά της μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη κατά την περίοδο των αυτοκρατόρων Βασιλείου Β' (976 - 1025 μ.Χ.) και Κωνσταντίνου Η' (1025 - 1028 μ.Χ.). Η μνήμη της εορτάζεται στις 5 Φεβρουαρίου.

http://www.saint.gr

ΘΕΟΥ ΘΕΑ- ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ

Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ- Η ΕΥΧΗ

Η ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Τι είναι η μέση κατάσταση των ψυχών;

Όσοι λένε ότι η ψυχή μετά τον θάνατο του σώματος πλανάται στον αέρα, εμφανίζεται όπου θέλει ή μπαίνει σε άλλα σώματα για να εμφανισθεί πάλι και να ξαναζήσει στον κόσμο, κάνουν λάθος

Οι ψυχές μετά θάνατο βρίσκονται κάπου, θα λέγαμε σ’ ένα ιδιότυπο χώρο, του οποίου δεν γνωρίζουμε τη φύση. Είναι συγκεντρωμένες όλες μαζί, στερούμενες της δυνατότητας για αυτοδιάθεση. Φυλάσσονται για τη μεγάλη ημέρα του Κυρίου, περιμένοντας την κρίση του Δεσπότη. Ότι οι ψυχές μετά θάνατο πηγαίνουν σε ορισμένο τόπο όπου φυλάσσονται, βλέπουμε στην παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου (Λουκ. 16,19-31). Ο πλούσιος πέθανε και πήγε στον τόπο των βασανιστηρίων, ενώ ο φτωχός Λάζαρος οδηγήθηκε από τους αγγέλους στον κόλπο του Αβραάμ (Λουκ. 16,22).

Μεταξύ των δύο αυτών καταστάσεων ανοίγεται χάσμα μέγα και αγεφύρωτο. Ο πλούσιος είναι ριγμένος στη φωτιά, ζητώντας λίγες σταγόνες νερού να δροσίσει την καιόμενη γλώσσα του. Θα ήθελε να γυρίσει στον κόσμο για να βάλει μυαλό στ’ αδέλφια του για να μην καταλήξουν, όπως κι αυτός, στα μεταθανάτια βασανιστήρια. Όμως δεν μπορούσε. Ζητούσε βοήθεια από τον Λάζαρο, ο οποίος ζούσε ευτυχισμένος στην ηρεμία και τη χαρά του Παραδείσου.

Το διάστημα ζωής που μεσολαβεί μεταξύ του θανάτου κάθε ανθρώπου και της δευτέρας παρουσίας και της καθολικής κρίσης λέγεται μέση κατάσταση των ψυχών. Είναι το μεσοδιάστημα μέχρι τον δεύτερο ερχομό του Χριστού στον κόσμο. [Ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή αναφέρει: ...και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν του Θεού περί ημών κρείττον τι προβλεψαμένου ίνα μη χωρίς ημών τελειώθωσιν (Εβρ. 11, 39-40)]. 

Η μερική κρίση δεν είναι λόγος κενός, κάτι που λέμε ρητορικά και σχηματικά, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Είναι κατάσταση πραγματικής ζωής, που εμείς που ζούμε εδώ δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Αλήθεια, πως ζει η ψυχή απαλλαγμένη από το σύνοικο σώμα με το οποίο πλάστηκε κι έζησε τόσα χρόνια στη γη; Αυτή μονάχα το γνωρίζει και ο Θεός. Θα το μάθουμε βέβαια κι εμείς, όταν έρθει η ώρα μας. Να μη βιαζόμαστε λοιπόν.

Εν πάση περιπτώσει η ζωή δεν θα είναι ίδια για όλες τις ψυχές.

Όσες έζησαν καλά στην κάτω ζωή, αγάπησαν τον Θεό και τον συνάνθρωπο και πέθαναν ειρηνικά στους κόλπους της Εκκλησίας, θα πάνε στο φωτεινό μέρος της μέσης κατάστασης, τον παράδεισο, κοντά στον θεό, απολαμβάνοντας ένα μέρος της χαράς της θείας ευλογίας και περιμένοντας με λαχτάρα τη δεύτερη παρουσία του Χριστού για να λάβουν το πλήρες μέτρο της ευτυχίας του ουρανού, για το οποίο έζησαν στον μοχθηρό τόπο της επίγειας ζωής.

Αντίθετα, όσες έζησαν μακριά από τον Θεό, κομμένες από τη σωστική χάρη του, αδιάφορες για το τι έκανε ο Χριστός με το λυτρωτικό έργο της θείας του ενανθρώπισης, όσες έζησαν για την σάρκα μόνο και τις ορέξεις της και ήσαν σκληρές και απάνθρωπες για τον συνάνθρωπο, θα ριφθούν στην κόλαση, στο μέρος των κολαστηρίων (πάντοτε στην μέση κατάσταση), όπου θα τιμωρούνται μερικώς για την αντίθετη και απάνθρωπη διαγωγή τους, τρέμοντας την έλευση της δευτέρας παρουσίας του Κριτή.

από το βιβλίο: «Απαντήσεις σε ερωτήματα Σωτηριολογικά», Ανδρέα Θεοδώρου.

https://kaini-ktisis.blogspot.gr 

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο «ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ» ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

π. Βενέδικτος Νεοσκητιώτης

Αυταπάτη - Ορισμός: Νά πιστεύεις λάθος πράγματα γιά τόν εαυτό σου καί συνήθως κολακευτικά.

Παράδειγμα: “Έπρεπε να τήν δώση σέ μένα τήν θέση! Εργάζομαι περισσότερο από όλους,είμαι ο πιό έξυπνος καί οι ηγετικές μου ικανότητες είναι παραπάνω από προφανείς”.

Η ίδια η αυταπάτη καί η άγνοια είναι από μόνα τους τό μεγάλο μείον στή ζωή, άν όχι η καταστροφή της.

Καί στήν εκκλησία βλέπουμε ότι η ηθική αυταπάτη αιχμαλώτισε πολλούς από τούς χριστιανούς. Έτσι άλλοι ενώ κυλίονται στήν αμαρτία καί στήν διαφθορά θεωρούν τούς εαυτούς των ηθικούς καί τέλειους.

Άλλοι πάλι, έχοντας κατορθώσει μερικές αρετές νομίζουν, ότι έφθασαν στήν τελειότητα λέγοντας ο καθένας από αυτούς αυτό πού είπε εκείνος ο νεανίσκος τού Ευαγγελίου· «Ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητος. Τί έτι υστερώ;». Μέ τόν λογισμό αυτό εξαπατούν τόν εαυτό τους καί κοιμούνται μαζί μέ τήν αμαρτία καί μέσα στήν αμαρτία.

Ο «κατά φαντασίαν» Χριστιανός:

1. Δέχεται αμέσως τίς επιδράσεις τής κοσμικής ζωής.

2. Ο προσανατολισμός του είναι κυρίως εξωστρεφής.

3. Η πνευματική του ζωή μειώνεται από τίς εξωτερικές επιδράσεις.

4. Είναι πιστός στό βαθμό πού εκείνος φαντάζεται.

5. Στήν εκκλησιαστική του ζωή κυριαρχεί ο σεβασμός τών εκκλησιαστικών τύπων. Η ουσία τών τύπων τόν αφήνει αδιάφορο.

6. Τό αγωνιστικό του ενδιαφέρον γιά τή ζωή τής πίστεως καί τού αγιασμού περιορίζεται στά όρια πού προσδιορίζει η αρχή τής ανώδυνης πνευματικής ζωής, η οποία δεσπόζει σταθερά στό πνεύμα του.

7. Προσέρχεται στά μυστήρια τής Εξομολογήσεως καί τής θείας Ευχαριστίας, επειδή παραδέχεται ότι «κάνουν καλό».

8. Πιστεύει στό Θεό, όταν η ζωή του είναι χωρίς θλίψεις καί δοκιμασίες.

9. Τίς παρεκκλίσεις του από τήν ευαγγελική αλήθεια τίς δικαιολογεί μέ τό επιχείρημα τού δικαιώματος νά αυτοπροσδιορίζεται.

10. Ο κατά φαντασία χριστιανός κυριαρχείται από αισθήματα ανασφάλειας.

11. Φοβάται τόν θάνατο καί υπάρχει μέσα του η αγωνία γιά τό άγνωστο τέλος τής υπάρξεώς του.

Ο πραγματικός Χριστιανός:

1. Η πνευματική του αυτοσυνειδησία είναι ευαγγελική καί αγιοπνευματική. Τόν ενδιαφέρει η ουσία τών εκκλησιαστικών τύπων.

2. Βασικός πνευματικός στόχος είναι ο αδιάλειπτος διάλογός του μέ τόν έσω άνθρωπο τής αμαρτίας. Επιδιώκει τήν νέκρωση τής αμαρτίας.

3. Στοχεύει παράλληλα στήν εν Χριστώ τελείωση μέ τήν χάρη τού Θεού.

4. Πυξίδα τής ευαγγελικής του ζωής είναι η πιστή εμμονή του στό θέλημα του Θεού.

5. Ολόκληρη την ζωή του τήν βιώνει προσευχητικά, κατά τό «αδιαλείπτως προσεύχεσθε».

6. Είναι άνθρωπος τής νήψεως καί τής εγρηγόρσεως.

7. Βαδίζει θεληματικά την στενή και τεθλιμμένη οδό των θλίψεων και ποικίλων δοκιμασιών.

8. Ζεί στό πνευματικό κλίμα τής Βασιλείας τών Ουρανών.

9. Την γνώση τού εαυτού του την εμπιστεύεται στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Θέλει νά σκέπτεται το «δεν είμαι τίποτα, δεν γνωρίζω τίποτα καλό στον εαυτό μου».

10. Αποκρούει κάθε εσωτερικό λογισμό για κατάκτηση κάποιας αρετής ή αγιότητας.

11. Φροντίζει να αγαπά τόν πλησίον του καί να ειρηνεύει, κατά τό δυνατόν, μέ αυτόν, αλλά καί νά αναγνωρίζη τόν εαυτό του κατώτερο ενώπιον όλων των ανθρώπων.

12. Η μνήμη τού θανάτου είναι ο καθημερινός του άρτος, πού τόν στηρίζει στόν δύσκολο δρόμο τής στενής καί τεθλιμμένης οδού.

Αυτά είναι τα γνωρίσματα τής αυταπάτης καί μή, καί τού κατά φαντασίαν καί αληθούς Χριστιανού.

http://theomitoros.blogspot.gr

ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ… ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Οι αληθινοί Έλληνες ενδιαφέρονται να μαθαίνουν την ιστορία τους. Οι αληθινοί Έλληνες αγαπούν την πατρίδα τους και το γένος ολόκληρο, έστω και αν είναι διασκορπισμένο στα πέρατα της γης. Οι αληθινοί Έλληνες είναι γνήσιοι πατριώτες, ασπαζόμενοι το ομηρικό απόφθεγμα: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Θεωρούν αλάνθαστη επιλογή το να υπερασπίζονται την πατρίδα.

Βέβαια μερικοί βιάζονται να το ονομάσουν αυτό εθνικισμό, ρατσισμό, φυλετισμό. Το λένε οι απάτριδες, οι μισέλληνες, οι πατριδοκάπηλοι, οι εθνομηδενιστές, όσοι ξεπουλάνε τον τόπο, την ιστορία, την πατρίδα μας για τριάκοντα αργύρια. Αυτοί είναι οι σύγχρονοι προδότες του έθνους μας. Βαδίζουν στα ίχνη των παλιών προδοτών που γεμίζουν δυστυχώς τις σελίδες της ιστορίας μας, μελανά στίγματα δίπλα στα μεγάλα φωτεινά αναστήματα των ηρώων και των μαρτύρων μας.

Τους εθνοπροδότες αυτούς σιγοντάρουν και κάποιοι άκαπνοι θεολογούντες, ασκούμενοι επί χάρτου με μια ασπόνδυλη θεολογία, που διατείνεται ότι ο Χριστιανός δεν δικαιολογείται να ασχολείται με επίγειες πατρίδες, μια και «ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλ. 3, 20) και «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. 13, 14).

Αλλά ο απόστολος Παύλος με τα λόγια αυτά δεν αναφέρεται στην επίγεια πατρίδα ή στην εθνικότητα των Χριστιανών. Κάμνει λόγο για ανθρώπους με επαίσχυντο τρόπο ζωής, που δεν έχει καμμιά σχέση με τον τρόπο ζωής (πολίτευμα) που εντέλλεται ο Χριστός. Από αυτούς τους ανθρώπους, λέει ο απόστολος, να διαχωρίζουμε τη ζωή μας και να την προσαρμόζουμε προς το ουράνιο πολίτευμα που δίδαξε ο Χριστός. Κατά τον ίδιο τρόπο καλεί τους Χριστιανούς να εξέλθουν από την επίγεια ιουδαϊκή παρεμβολή, να απομακρυνθούν δηλαδή από τον ιουδαϊκό τρόπο λατρείας και ζωής, εφόσον ο πνευματικός προσανατολισμός τους δεν είναι, όπως για τους Ιουδαίους, η επίγεια Ιερουσαλήμ, αλλά η Άνω Ιερουσαλήμ, η Βασιλεία του Θεού.

(Οι πολύ …αιθεροβάμονες βέβαια καλό θα ήταν πατούν και λίγο το πόδι τους στη γη και να συγκαταβαίνουν περισσότερο στις «χαμηλές» προσκολλήσεις των γήινων. Θα τους βοηθούσε ίσως μια ματιά στο Γεροντικό [βλ. του αββά Ιωάννου του Κολοβού, β΄ και του αββά Σιλουανού, ε΄], Εκδόσεις ΑΣΤΗΡ, Αθήνα, 1970).

Ο ίδιος απόστολος από την άλλη όμως επιδεικνύει ζωηρό ενδιαφέρον για το γένος του, για τους ομοεθνείς του, για τους Ιουδαίους και θλίβεται βαθύτατα γιατί σταύρωσαν τον Χριστό. Και είναι τόση η αγάπη του για τους ομοεθνείς αδελφούς του, ώστε λέγει το αδιανόητο: «Να χαθεί αυτός, να χωρισθεί οριστικά από τον Χριστό, αν αυτό ήταν δυνατό να σώσει τους αδελφούς του, δηλαδή τους ομογενείς του Ισραηλίτες» (Ρωμ. 9, 2-4). Μήπως εδώ είναι ρατσιστής ο απόστολος, μια και αγαπάει τόσο πολύ τους συμπατριώτες του; Φάσκει και αντιφάσκει;

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός αναλώθηκε για το πολύπαθο γένος του. Άφησε τη μοναχική άσκηση στο Άγιον Όρος για να βοηθήσει την αλύτρωτη πατρίδα του. Λέει χαρακτηριστικά: «Επειδή το γένος μας έπεσε εις την αμάθειαν, είπα: Ας χάσει ο Χριστός εμένα, ένα πρόβατο, και ας κερδίσει τα άλλα». (Μήπως εδώ θυμίζει τον Παύλο;) Και είναι τόση η λαχτάρα του να αναστηθεί η σκλαβωμένη πατρίδα του, που περιτρέχει για είκοσι χρόνια τον ελλαδικό χώρο, στηρίζει τους σχεδόν τουρκεμένους ραγιάδες στην πίστη, χτίζει σχολεία για να διδάσκεται ο λαός τη γλώσσα του την ελληνική, ενσταλάζει την ελπίδα για την εκπλήρωση των πόθων του βασανισμένου γένους. «Το ποθούμενο θα έλθει…», ήταν πάντα τα αγαπημένα του λόγια. Για ποιο ποθούμενο μιλούσε ο άγιος Κοσμάς; Για ποια ελευθερία; Δεν περνούσαν όλοι καλά με τους κατακτητές; Μήπως ήταν ρατσιστής και αυτός;

Στη γραμμή του αγίου Κοσμά στοιχεί το έθνος ολόκληρο. Αναρίθμητοι δάσκαλοι του γένους, επώνυμοι και ανώνυμοι μάρτυρες, εθνομάρτυρες, ιερομάρτυρες, ήρωες, άγιοι, με κορυφαίο τον άγιο ιερομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄, χιλιάδες και χιλιάδες εκατόμβες για την πίστη και την πατρίδα τους.

Όσοι αγαπούν την οικογένειά τους, κάνουν τα πάντα για την προκοπή της και την υπερασπίζονται από κάθε κίνδυνο. Αυτό δεν σημαίνει ότι μισούν ή επιβουλεύονται τις άλλες οικογένειες. Μπορούν να συνυπάρχουν όλες οι οικογένειες αρμονικά, να συγκροτούν κοινωνίες αγάπης, συνεργασίας, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Είναι ρατσισμός αυτό;

Έτσι και οι αληθινοί Έλληνες μπορούν να αγαπούν την πατρίδα τους και να κάνουν τα πάντα για την ευημερία και την προκοπή της. Χωρίς να μισούν και να υποσκάπτουν τα άλλα έθνη. Μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά με όλους τους λαούς, πράγμα που έχουν αποδείξει άλλωστε στη μακρά ιστορική τους πορεία. Γιατί να είναι ρατσισμός η φιλοπατρία;

Οι Χριστιανοί, όσο ζούμε στον επίγειο κόσμο, έχουμε οικογένεια, πατρίδα, ομοεθνείς αδελφούς, συμπατριώτες. Δεν πέφτουμε από τον ουρανό. Από κάποια ρίζα κρατάμε. Όχι απλώς μπορούμε, αλλά και επιβάλλεται να αγαπάμε την πατρίδα μας. Να είμαστε και αληθινοί Έλληνες. Και να πεθαίνουμε για όλα αυτά.

Τη βαρειά ευθύνη μας απέναντι στην πατρίδα και το έθνος μας τονίζει ο μεγάλος άγιος της εποχής μας Παΐσιος ο Αγιορείτης, που μόνο άκαπνος θεολόγος δεν υπήρξε, αφού έζησε στο πετσί του από μωρό παιδί, μαζί με τους άλλους μεγάλους συγχρόνους αγίους μας, την προσφυγιά και όλες τις συνέπειες από τις επιβουλές κατά του γένους μας.

Έλεγε σε προσκυνητές κάποια Τρίτη της Διακαινησίμου: «Οι γονείς, κάνετε πολύ καλά να υπενθυμίζετε στα παιδιά σας ότι είναι Ελληνόπουλα. Τί φοβερό πρόβλημα η σημερινή αδιαφορία των Ελλήνων για την πατρίδα τους! Οι Αλβανοί έχουν κυκλοφορήσει χάρτη που πιάνει μέχρι την Ναύπακτο. Οι Εβραίοι χάρτη που περιλαμβάνει και την Κρήτη. Οι Τούρκοι χάρτη με τα νησιά του Αιγαίου. Οι Σέρβοι ζητούσαν από τους αντάρτες – αν έπαιρναν την εξουσία – το κομμάτι ως την Λάρισα, ως αντάλλαγμα για την βοήθειά τους. Οι ξένοι μπορεί να μην πιστεύουν σε τίποτα, ωστόσο ενδιαφέρονται πολύ για την πατρίδα τους, για τα σύνορά της.

Ως λαός έχουμε μεγάλη ευθύνη απέναντι στον Θεό. Από τα αρχαία χρόνια ο Θεός μάς έδειξε ιδιαίτερη εύνοια. Ήταν στην πρόνοιά Του η δημιουργία του απέραντου κράτους του Μ. Αλεξάνδρου, ώστε να μεταδώσει τα φώτα του ελληνικού πολιτισμού στους βαρβάρους και ειδικότερα, την ελληνική γλώσσα, για να διαδοθεί ευκολότερα μέσω αυτής το Ευαγγέλιο…».

Ο κάθε Έλληνας, χωρίς καμμιά μισαλλοδοξία για κανένα άλλο έθνος, έχει χρέος να αγαπά και να αγωνίζεται για την πατρίδα του. Με όποιον τρόπο μπορεί. Άλλος στην πρώτη γραμμή, άλλος στη δεύτερη, άλλος στα μετόπισθεν. Άλλος με τα όπλα, άλλος με τον λόγο, άλλος με την πέννα, άλλος με την παρουσία του στο κάλεσμά της, ο καθένας με το δικό του χάρισμα.

Και όλοι ανεξαιρέτως με την προσευχή!

Και τώρα, που η πατρίδα δοκιμάζεται με το πρόβλημα της Μακεδονίας μας, και πάντοτε!

2 Φεβρουαρίου 2018 

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ

Παραχώρηση του ονόματος «Μακεδονία» σημαίνει παραχώρηση 
της ελληνικής γης

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής 
στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Αυτοί που εμφανίζονται πρόθυμοι για το κατ΄αυτούς «συμφέρον» της χώρας να παραχωρήσουν το όνομα «Μακεδονία» σε λαό που εμφανίζεται τα τελευταία 60 χρόνια στο ιστορικό γίγνεσθαι να διεκδικεί ως πατρική του γη τη Μακεδονία μας θα πρέπει να καταλάβουν ότι «παίζουν εν ου παικτοίς». Αυτό ήταν το μήνυμα του λαού στο Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, το οποίο θα ξαναδοθεί προς όλες τις κατευθύνσεις από το Συλλαλητήριο της Αθήνας. Οι κύριοι εκπρόσωποι της ελληνικής διπλωματίας και της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, δεν μπορούν για μια ακόμη φορά να ενεργούν φασιστικά και ολοκληρωτικά, πιστεύοντας ότι ο ελληνικός λαός δεν γνωρίζει, κάνει λάθος στις εκτιμήσεις του και ότι μόνον αυτοί με τις διεθνιστικές τους ιδεοληψίες είναι εκείνοι που γνωρίζουν το συμφέρον της Ελλάδας. Η διπλωματία και η εξωτερική πολιτική της χώρας οφείλει να διαλέγεται με άλλα έθνη, χωρίς, όμως, να απειλούνται και να διακυβεύονται, κατά τους διαλόγους αυτούς, τα εθνικά συμφέροντα είτε στο παρόν είτε στο μέλλον. Η διαφαινόμενη πρόθεση παραχώρησης του ονόματος «Μακεδονία» στους διεκδικητές της Μακεδονίας μας φανερώνει ότι ορισμένοι αγνοούν τον βασικό κανόνα της ιστορίας, κατά τον οποίο αυτός που διεκδικούσε χθες, διεκδικεί και σήμερα και είναι βέβαιο ότι θα διεκδικεί και αύριο και μάλιστα περισσότερα. Επιπλέον, φαίνεται να παραβλέπεται ένα σπουδαίο γεγονός, ότι το όνομα θα χρησιμοποιηθεί ως ένα πολιτικό προηγούμενο, πάνω στο οποίο θα κτιστεί η μετέπειτα διεκδίκηση της μακεδονικής μας γης, για την οποία έχυσαν το αίμα τους χιλιάδες Έλληνες ήρωες. Επομένως, το γεγονός και μόνον της συζήτησης της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας αποτελεί απειλή της εθνικής γης. Πότε θα υπάρξει η απειλή στο άμεσο ή στο απώτερο μέλλον δεν έχει σημασία, ούτε μπορείς να το ξέρει κανείς, όταν η ρευστότητα γύρω από τα σύνορα στην περιοχή των Βαλκανίων είναι ορατή. Τα ερωτήματα, λοιπόν, που απασχολούν τον τελευταίο καιρό τον λαό είναι εύλογα. Πώς είναι δυνατόν να προσέρχεται ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας μας σε διάλογο με τον Πρωθυπουργό μιας άλλης χώρας, η οποία, φανερά, μέσω του ίδιου του Συντάγματός της, επιβουλεύεται τα σύνορα και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας; Προφανώς, διάλογος μπορεί να διεξάγεται μεταξύ δύο χωρών. Η απάλειψη όμως όλων των αλυτρωτικών και εθνικιστικών διατυπώσεων του Συντάγματος και όλων των ανάλογων διεκδικήσεων θα έπρεπε να τεθεί ως προϋπόθεση κάθε συζήτησης για την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ ή σε άλλες συμμαχίες και ενώσεις. Άλλωστε, γιατί θα πρέπει να υποχωρεί ή να εκχωρεί δικαιώματα η χώρα μας, προκειμένου μια άλλη χώρα να δημιουργήσει τις όποιες ενταξιακές της προϋποθέσεις και όχι η ίδια η χώρα που επείγεται προς αυτόν τον σκοπό; Γιατί η πολιτεία αντιμετωπίζει με τέτοια επιπολαιότητα τα εθνικά θέματα, ακροβατώντας πάνω σε τεντωμένο σχοινί και δημιουργώντας εύλογες ανησυχίες στον λαό; Γιατί θα πρέπει ο ελληνικός λαός να αναστατώνεται και να ταλαιπωρείται ψυχικά από επιπόλαιους διπλωματικούς χειρισμούς, που αποκαλύπτουν την αναντιστοιχία ανάμεσα στην πολιτική της εξουσίας και το πατριωτικό του αίσθημα; Πώς να έχει εμπιστοσύνη ο ελληνικός λαός και να μην ξεσηκώνεται σε διαμαρτυρίες, όπως αυτές των συλλαλητηρίων, όταν διαπιστώνει ότι τα φαινόμενα προχειρότητας της εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας αυξάνονται. Ήδη, τον τελευταίο καιρό το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας ένιωσε εθνικά ταπεινωμένο, όταν διαπίστωνε, για μια ακόμη φορά να ασκείται επιπόλαια και  αντιλαϊκά η εξωτερική πολιτική της χώρας μας, παρακολουθώντας τις επισκέψεις του Προέδρου και Υπουργών της Τουρκίας στη Θράκη. Εκεί, παρατηρούσαν όλοι να εκτοξεύονται απαράδεκτες σοβινιστικές κορώνες ενώπιον ημετέρων υπουργών και άλλων πολιτειακών θεσμών και να χαρακτηρίζονται οι Έλληνες πολίτες, μέλη της θρησκευτικής μειονότητας της Θράκης, ως πολίτες της τουρκικής μειονότητας. Τώρα, ο λαός βλέπει να συνεχίζεται η ίδια υποχωρητική και ενδοτική πολιτική και στο θέμα των Σκοπίων. Οι διεκδικητικές προκλήσεις των Σκοπιανών εντείνονται, ενώπιον μιας ελληνικής πολιτείας, που κινείται ανάμεσα σε ένα πολιτικό και διπλωματικό ερασιτεχνισμό και σε ένα αναχρονιστικό μαρξιστικοφιλελεύθερο διεθνισμό, ενώ οι όποιες εκδηλώσεις υποχωρητικότητας από την πλευρά των Σκοπίων να περιορίζονται σε κάποια επιφανειακά και όχι ουσιαστικά σημεία. Τα ερωτήματα ωστόσο του κυρίαρχου ελληνικού λαού είναι πολλά. Γιατί, για παράδειγμα, αρχίζουμε διάλογο με δικές μας υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, σε μια χρονική περίοδο, μάλιστα, που τα Σκόπια -και όχι εμείς- επιζητούν και βιάζονται να βρουν λύση στα αλυτρωτικά προβλήματα που οι ίδιοι -όχι εμείς- έχουν δημιουργήσει στο έθνος τους με την διαχρονική επιχείρηση καπηλείας της Ιστορίας μας και τις εδαφικές και πολιτισμικές διεκδικήσεις που προκύπτουν από αυτήν; Γιατί εκ προοιμίου τους δίνουμε τη λύση που επιδιώκουν, δηλαδή σύνθετη ονομασία, που θα περιλαμβάνει το όνομα «Μακεδονία», καθιστώντας τους συγκληρονόμους της εδώ και 30 αιώνες ελληνικής Μακεδονίας μας, όταν, μάλιστα, η έως τώρα διαγωγή αυτής της χώρας διαπιστώνεται ότι είναι αλυτρωτική, εθνικιστική και διεκδικητική; Αυτά όλα, φυσικά, τα βλέπει και τα γνωρίζει η ελληνική πολιτεία. Πώς προχωράει λοιπόν  την υπόθεση του Μακεδονικού, όταν, μάλιστα, διαπιστώνει ότι σύσσωμος ο κυρίαρχος ελληνικός λαός της δείχνει κόκκινη κάρτα για τους χειρισμούς της;  Μήπως αυτοί οι πολιτικοί χειρισμοί για θέματα μείζονος εθνικής σημασίας, εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες και άλλα πολιτικά παίγνια; Ό,τι και αν συμβαίνει, όμως, η προκλητική και εμφανής υποτίμηση της φωνής του κυρίαρχου λαού δείχνει ότι περιφρονείται η δημοκρατία. Αν, όμως, δεν υπάρχει δημοκρατική συνείδηση και ευαισθησία, στη διακυβέρνηση μιας χώρας και μάλιστα σε ό,τι αφορά τα εθνικά θέματα, τότε αρχίζουν, πλέον, να ανοίγουν τα παρασκήνια και να αποκαλύπτεται μια τάση για μια ολοκληρωτική και φασιστική διακυβέρνηση,  που με αντιλαϊκές, δηλαδή δικτατορικού τύπου πολιτικές, αντί να υπηρετείται ο λαός, μεθοδεύεται η υποδούλωση και καταδυνάστευσή του. Μετά μάλιστα από την μεγαλειώδη λαοσύναξη της Θεσσαλονίκης και την αναμενόμενη στις 4 Φεβρουαρίου της Αθήνας, είναι εμφανές ότι δεν μπορεί πλέον κανείς πολιτικός να πιστεύει ότι είναι εφικτό να εξαπτά τον ελληνικό λαό. Ο λαός γνωρίζει και κατανοεί τα πάντα και τους πάντες. Ας αφήσουν ορισμένοι τις παλαιοκομματικές τακτικές και προσδοκίες που στόχευαν και ήλπιζαν στην παραπλάνηση του λαού με μεθοδεύσεις εμπνεόμενες και κατευθυνόμενες  έσωθεν και έξωθεν. Δεν μπορεί κανείς Έλληνας να βαπτίζει τις παραχωρήσεις ελληνικών εθνικών συμφερόντων ως ευκαιρίες επίλυσης θεμάτων που απασχολούν άλλο κράτος ή ως ιστορικούς συμβιβασμούς. Δεν μπορεί να κόβουμε κομμάτια της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και να τα δίνουμε σε άλλο κράτος, όταν μάλιστα είναι βέβαιο ότι αργότερα θα υπάρξουν πιέσεις για εδαφική εξαργύρωσή τους από το κράτος αυτό και τους υποστηρικτές του. Το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας μας είναι υπόθεση της ελληνικής ψυχής, που, από ό, τι φαίνεται, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι  υπάλληλοι της Παγκοσμιοποίησης στη χώρα μας, παραμένει αγέρωχη, ηρωϊκή, αντάξια της ψυχής των ηρώων που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.Αν ορισμένοι προτίθενται να βάλουν στο περιθώριο την ήδη εκπεφρασμένη θέληση του ελληνικού λαού και να υπογράψουν την παραχώρηση της εθνικής μας Ιστορίας και υπερηφάνειας, τότε θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο κυρίαρχος λαός, στο όνομα της ελληνικής δημοκρατίας, προτίθεται να βρει τρόπους να υπερασπιστεί την ελληνικότητα της Μακεδονίας, συνεχίζοντας τους Μακεδονικούς αγώνες των προγόνων του «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».Αυτή η Πατρίδα, όπως λέει ο ποιητής Σαράντος Παυλέας, «είναι γεννημένη απ’ τους πεθαμένους» και κάθε αγνός Έλληνας πατριώτης «ακούει κάτω απ΄ το χώμα να τον φωνάζει το αίμα» της πατρίδας. Και, όπως σημειώνει και ο Ελύτης, τα θεμέλια αυτής της ελληνορθόδοξης πατρίδας «είναι στα βουνά και πάνω τους η μνήμη καίει άκαυτη βάτος. Μνήμη του λαού που σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω».

Ορθόδοξη Αλήθεια, 31.01.2018

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΜΗΤΡ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΟΙ «ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ» ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Ἡ λέξη «σαλτιμπάγκος», κατά τό «Μικρό λεξικό τῆς Νέας Ἑλληνικῆς γλώσσας» τοῦ Γ. Μπαμπινιώτη, σημαίνει «πλανόδιος διασκεδαστής πού ἐκτελεῖ διάφορα κωμικά νούμερα σέ ἀνοικτούς χώρους». Πρόκειται γιά μιά ὁμάδα ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι κάνουν διάφορα παιχνίδια, μέ σκοπό νά διασκεδάσουν τά μικρά παιδιά καί τούς μεγάλους, κυρίως σέ πανηγύρια, σέ λούνα πάρκ, σέ ἐμποροπανηγύρεις.

Τόν ὅρο αὐτόν χρησιμοποιῶ ἐδῶ γιά νά χαρακτηρίσω μερικούς ἐκκλησιαστικούς παράγοντας, Κληρικούς ἤ λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι κάνουν λογοπαίγνια καί ἁπλοποιοῦν ἤ καί γελοιποιοῦν τά μεγάλα θέματα τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς θεολογίας.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἕνα μυστήριο πού δέν μπορεῖ κανείς νά τό βιώση μέ τήν λογική καί τίς σωματικές αἰσθήσεις, οὔτε βέβαια μέ τήν φαντασία.

Ἐπίσης, ἡ θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι μιά σοβαρή ὑπόθεση πού δείχνει ποιός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου, τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου καί βεβαίως ὁ σκοπός τῆς ὑπάρξεως τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἄνθρωπος, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, εἶναι «κεκελευσμένος Θεός», καί ἡ ἀνθρωπολογία, ὅπως τήν ἀνέπτυξαν οἱ Πατέρες, εἶναι ὁλοκλήρωση τοῦ κατ’ εἰκόνα καί τοῦ καθ’ ὁμοίωση. Ἀκόμη, ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπέβλεπε στήν νίκη πάνω στήν ἁμαρτία, τόν διάβολο καί τόν θάνατο.

Μιά τέτοια θεολογία τήν ὁποία συναντᾶμε στά κείμενα τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, ὅπως ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Ἄσαρκο στήν Παλαιά Διαθήκη καί τόν Σεσαρκωμένο Λόγο στήν Καινή Διαθήκη, δέν μπορεῖ νά γίνη «ταχυδακτυλουργικό» παιχνίδι, δέν μπορεῖ νά γελοιοποιῆται, νά πέφτη χαμηλά γιά νά τό φθάνουν ὅλοι, δέν εἶναι δυνατόν νά γίνη ἕνα λίπασμα γιά νά συντηρῆ κάτι ἀρρωστημένο καί νά ἱκανοποιῆ τά πάθη τῶν ἀνθρώπων, δέν μπορεῖ νά χωρέση στό «star system» τῆς ἐποχῆς μας.

Δυστυχῶς, παρατηρῶ ὅτι συνεχῶς ἐμφανίζονται σέ δημόσιους χώρους μερικοί τέτοιοι «σαλτιμπάγκοι» πού κάνουν τήν ὀρθόδοξη θεολογία, τήν ἐκκλησιαστική ζωή καί τήν ὀρθόδοξη ἀσκητική παράδοση ἕνα παιχνίδι τῆς ἀγορᾶς, μιά διασκεδαστική παρουσίαση τῶν μεγάλων καί ὑψηλῶν, ἕνα παιχνίδι λέξεων καί ἐντυπώσεων στήν «τηλεοπτική ἀγορά», μιά χιουμοριστική προσφορά.

Θά μποροῦσα νά χρησιμοποιήσω μερικά παραδείγματα γιά νά κάνω πιό φανερά αὐτά τά σύγχρονα φαινόμενα, ἀλλά δέν θά τό κάνω γιατί δέν θέλω νά τό συγκεκριμενοποιήσω σέ μερικούς Κληρικούς.

Τό γεγονός εἶναι ὅτι, ὅπως γίνονται διάφορα τηλεοπτικά παιχνίδια ἤ διάφοροι διαγωνισμοί στούς τηλεοπτικούς σταθμούς, τό ἴδιο μέ ἕναν ἔμμεσο τρόπο γίνονται τέτοια παιχνίδια συναγωνισμῶν καί ἀνταγωνισμῶν στόν «ἐκκλησιαστικό ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό τύπο». Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἀφ’ ἑνός μέν κρίνουν ὅσους ὁμιλοῦν μέ αὐθεντικό τρόπο γιά τά ἱερά καί ὅσια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ἀφ’ ἑτέρου δέ χρησιμοποιοῦν διαφόρους κωμικούς τρόπους, σάν νά εἶναι «πλανόδιοι διασκεδαστές» τῆς κοινῆς γνώμης, γιά νά ἐντυπωσιάσουν καί νά τύχουν ἀναγνωρισιμότητας.

Ἐπί τέλους, ἡ σωτηρία εἶναι πολύ μεγάλη γιά νά τήν ἐμπιστεύεται κανείς σέ μερικούς «σαλτιμπάγκους τῆς θεολογίας».

Ν.Ι.

Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου

“Εκκλησιαστική Παρέμβαση“ ΤΕΥΧΟΣ 257 - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017- parembasis.gr

http://aktines.blogspot.gr 

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΠΕΘ: ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΚΦΟΒΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ!

Αθήνα, 31 Ιανουαρίου 2018

Αριθμ. Πρωτ.  22

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Υπουργείο Παιδείας εκφοβίζει και εκβιάζει τους γονείς

που επιστρέφουν τα αντιχριστιανικά βιβλία των νέων Θρησκευτικών!

Παραμονές των Τριών Ιεραρχών βρήκε το Υπουργείο Παιδείας του κ. Κ. Γαβρόγλου να επιχειρήσει νέο εκφοβισμό των γονέων

μπροστά στο κύμα επιστροφής των ακατάλληλων και επικίνδυνων βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών, που με το παράνομο και αντισυνταγματικό περιεχόμενό τους επιβάλλει στα παιδιά τους. Συγκεκριμένα, το Υπουργείο Παιδείας έστειλε φιρμάνι στα σχολεία και ζητά την καταγραφή των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών που έχουν επιστραφεί σε κάθε σχολείο, προκειμένου να απειληθούν οι γονείς και να συμμορφωθούν στους πνευματικούς φονευτές της ορθόδοξης συνείδησης των παιδιών τους.

Στις τοπικές κοινωνίες, όμως, τα πράγματα δεν λειτουργούν με φιρμάνια και απειλές, ειδικά σε θέματα παιδείας και μάλιστα θρησκευτικής παιδείας και αυτό δυστυχώς δεν το έχουν κατανοήσει φαίνεται στο Υπουργείο Παιδείας, εγκλωβισμένοι καθώς είναι σε αναχρονιστικές ιδεοληψίες του παρελθόντος, οι οποίες υιοθετούσαν και ενέκριναν κάθε μορφή ιδεολογικής επιβολής, με κύριο γνώμονα την αρχή ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ούτε έχουν φαίνεται υπόψη τους το άρθρο 3  του ελληνικού Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει προστατεύει και θεωρεί απαραβίαστη τη θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων!

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ), έχοντας υπόψη της παρόμοια περιστατικά που συμβαίνουν από τις αρχές της σχολικής χρονιάς, είχε καταγγείλει δημόσια τις απαράδεκτες πρακτικές βίας και εκφοβισμού μιας μικρής μερίδας Διευθυντών Σχολικών μονάδων Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης καθώς και κάποιων δασκάλων ή καθηγητών, εναντίον των γονέων και των παιδιών τους που επιστρέφουν στο Υπουργείο Παιδείας τα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών ως απαράδεκτα.

Το Υπουργείο Παιδείας, δείχνοντας μια παντελή και πρωτοφανή έλλειψη στοιχειώδους παιδαγωγικής ευαισθησίας που πραγματικά σοκάρει κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο, εσκεμμένα προφανώς, αγνόησε τα υπομνήματα και τις διαμαρτυρίες της ΠΕΘ, που αφορούσαν στην ακαταλληλότητα των νέων Προγραμμάτων και βιβλίων, θεωρώντας ότι με τις απειλές, τον εκφοβισμό και τη βία θα επιβάλουν στα ελληνόπουλα τον θρησκευτικό γενιτσαρισμό και την αλλαξοπιστία που περιλαμβάνουν τα βιβλία-Φάκελοι του νέου πολυθρησκειακού Προγράμματος  του μαθήματος των Θρησκευτικών. Πίστευαν ίσως ότι οι γονείς δεν θα καταλάβαιναν ότι άλλο είναι η Ορθόδοξη Πίστη και άλλο ο θρησκευτικός συγκρητισμός της πολυθρησκείας που παρέχουν τα βιβλία-Φάκελοι που μοίρασαν στα παιδιά τους.

Πλανώνται πλάνην οικτράν, οι υπεύθυνοι του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής και του Υπουργείου Παιδείας αν συνεχίζουν να πιστεύουν στην  αποτελεσματικότητα της βίας, των μεθοδεύσεων και του εκφοβισμού, θεωρώντας ότι η οικονομική εξαθλίωση του ελληνικού λαού καλλιεργεί ταυτόχρονα μειωμένες άμυνες και ότι αυτό αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για να επιτευχθεί η αλλαξοπιστία των νέων μας και η επιβολή της πολυθρησκείας. Οι γονείς όμως τι τους λένε στην ουσία με την επιστροφή των βιβλίων-Φακέλων: Ότι δεν θα επιτρέψουν να αλλάξει η πίστη των παιδιών τους. Ότι έχουν νόμιμο και κατοχυρωμένο δικαίωμα, όπως όλοι οι γονείς των πολιτισμένων και δημοκρατικών χωρών, να διδάσκονται τα παιδιά τους την πίστη που αυτοί θέλουν ή επιλέγουν και με αυτήν να αναπτύσσεται η θρησκευτική συνείδηση των παιδιών τους.

Όμως, τα απαράδεκτα αυτά κρούσματα βίας και εκφοβισμού δυστυχώς συνεχίζονται και λαμβάνουν πλέον τη μορφή χιονοστιβάδας(βλ. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Τρίκαλα, Κόρινθο, Μυτιλήνη, Πάτμο, Κάλυμνο, κ.λπ.). Οι Διευθυντές Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης, οι  Διευθυντές Σχολικών μονάδων καθώς και οι δάσκαλοι ή οι καθηγητές που έχουν ήδη καταγγελθεί στην ΠΕΘ για τη βίαιη και άπρεπη συμπεριφορά τους εναντίον μαθητών και γονέων, που επιστρέφουν στα σχολεία τα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών ως απαράδεκτα, αυξάνονται καθημερινά όσο αυξάνονται οι επιστροφές των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία.

Η άσκηση βίας από αυτούς τους «εκπαιδευτικούς», εκφράζεται είτε μέσω λεκτικών προπηλακισμών και απρεπών χαρακτηρισμών είτε μέσω της χαμηλής βαθμολογίας στους μαθητές, των οποίων οι γονείς επιστρέφουν τα βιβλία, ή ακόμη αρνούμενοι να παραλάβουν τα επιστρεφόμενα βιβλία, θέλοντας, έτσι, να προσκομίσουν στην Κυβέρνηση τα πιστοποιητικά της κομματικής τους νομιμοφροσύνης, ενθαρρυμένοι προφανώς και από την στάση του Υπουργού στο συγκεκριμένο θέμα.

Σε όλα αυτά προστέθηκε ένα ακόμη κρούσμα που συνέβη στην Κάλυμνο. Συγκεκριμένα ανακοίνωση γονέων που είδε το φως της δημοσιότητας στο διαδίκτυο, κάνει λόγο «για μια πρωτοφανή ένδειξη φασιστικής τακτικής, η οποία έχει κάνει την εμφάνισή της στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Χώρας Καλύμνου». Όπως αναφέρεται επίσης στην ανακοίνωση, «προηγουμένως είχε προηγηθεί κίνηση γονέων των μαθητών από κάποιες τάξεις επιστροφής των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Υπουργείο Παιδείας με ενυπόγραφες δηλώσεις, ασκώντας το νόμιμο συνταγματικό τους δικαίωμα, επειδή αυτοί οι φάκελοι εισάγουν θρησκειολογία κατά ευθεία παράβαση του Συντάγματος και των Διεθνών Συνθηκών, οι οποίες επιβάλλουν το διδασκόμενο μάθημα να είναι ομολογιακό. Η κίνηση αυτή έγινε κατόπιν ενημέρωσης του σχολείου.

Πριν λίγες μέρες, όμως, έκπληκτοι οι γονείς παρέλαβαν μέσω των παιδιών τους ένα ενημερωτικό-απειλητικό σημείωμα του Διευθυντή, με το οποίο καλούνται να αναζητήσουν τα υποτιθέμενα χαμένα βιβλία και να τα επιστρέψουν στο σχολείο, διαφορετικά θα διωχθούν ποινικά. Καλούνται επίσης να αγοράσουν τα βιβλία από το εμπόριο, εάν δεν τα επιστρέψουν.

Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει τη γενική κατακραυγή και έχουμε υποχρέωση να το αναδείξουμε, για να αναγκαστεί να ανασκευάσει το σχολείο αυτού του είδους τις τακτικές, που θυμίζουν ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά και για να αποτραπούν μελλοντικά παρόμοια κρούσματα».

Μετά από όλα αυτά, θα είναι απόλυτα δικαιολογημένοι οι Καλύμνιοι γονείς, αν απαντήσουν σε όσους τους απειλούν και τους εκβιάζουν, λέγοντας τους ότι «αν ζητήσετε κάτι άλλο, μπορούμε ευχαρίστως να σας το δώσουμε, παρεκτός τα βιβλία των Θρησκευτικών, διότι από αυτά δεν διαθέτουμε, καθώς ήδη, τα έχουμε παραδώσει όλα στο Υπουργείο Παιδείας»!

Το Υπουργείο Παιδείας να είναι βέβαιο ότι η ΠΕΘ παρακολουθεί στενά αυτές τις εξελίξεις και όλα τα περιστατικά που συμβαίνουν σε βάρος των γονέων και των μαθητών και θα αντιδράσει, χρησιμοποιώντας κάθε νόμιμο τρόπο και μέσο για να προστατέψει μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς και το μάθημα των Θρησκευτικών απέναντι σε αυτή την κρατική – «εκπαιδευτική βία και αυθαιρεσία».

Το Διοικητικό Συμβούλιο

http://thriskeftika.blogspot.gr