ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΚΑΘΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Καθαρός στην καρδιά είναι εκείνος που βλέπει όλους τους ανθρώπους καλούς. Καλός οφθαλμός δεν βλέπει πονηρά. Επίσης και αυτός που από απλότητα και ακακία ομοιάζει με νήπιο!

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ Ν' ΑΡΕΣΕΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Κανείς δεν μπορεί να δουλεύει στο Θεό και συγχρόνως ν' αρέσει σ' όλους τους ανθρώπους!

ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠΟ ΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΓΝΟΗΣΑΝ ΟΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Σ΄ΑΥΤΟΥΣ Ο ΟΦΙΣ!

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Γι’ αυτό το λόγο επιστρέφουν στην αμαρτία μερικοί από κείνους που μετανοούν, επειδή αγνοήσαν ότι κρύβεται σ’ αυτούς ο όφις· Και αν συνέβη να το αντιληφθούν, όμως δεν τον έδιωξαν εντελώς· διότι άφησαν εκεί κάποιο ίχνος της μορφής του, και λίγο λίγο, μορφοποιώντας αυτός, σαν μέσα σε μήτρα, την εικόνα της κακίας του, την ανυψώνει πάλι. Όταν δεις κάποιον να μετανοεί και πάλι να αμαρτάνει, κατάλαβε ότι δεν έχει απαλλαγεί από τη νοοτροπία του, επειδή υπάρχουν μέσα του όλα τα ερπετά της κακίας.

ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ

Θαύμα Αγίου Παντελεήμονα: Ο καρδιολόγος κ. Βασίλειος Καρογιάννης μας εξομολογείται μια συγκλονιστική εμπειρία και ένα… απίστευτο Θαύμα του μεγάλου Ιατρού Αγίου Παντελεήμονα.

Διαβάστε τα όσα συγκλονιστικά περιγράφει ο ίδιος: Σας αναφέρω με ακρίβεια ένα από τα πολλά ιατρικά θαύματα που πολλοί συνάδελφοι έχουν βιώσει στην ιατρική τους καριέρα χωρίς πάντα να τα ανακοινώνουν δημοσία.

Ήταν καλοκαίρι του 2000 ή 2001 δεν θυμάμαι ακριβώς το έτος και εφημέρευα ως ειδικευόμενος καρδιολόγος στο Νοσοκομείο Σωτήρια. Πάντα έπαιρνα το γερμανικό επονομαζόμενο ωράριο 3-6πμ .

Όπως όλες οι εφημερίες ήταν παρότι καλοκαίρι αρκετά εξαντλητική. Μετά τις 5 όμως το πρωί ουδείς ασθενής προσήλθε στα επείγοντα. Είχε ξημερώσει 27 Ιουλίου και στις 6 άρχιζε η θερινή μου άδεια. Στις 5.55 πμ άρχιζα κατάκοπος άλλα και χαρούμενος που θα άρχιζα διακοπές να ετοιμάζω τα πράγματα μου και να κλείσω το βιβλίο της εφημερίας για να φύγω.

Τότε ήρθε περιστατικό με φορείο του ΕΚΑΒ. Ήταν μία γυναίκα όπως μου είπε ο οδηγός του ΕΚΑΒ καθαρίστρια από το γειτονικό Νοσοκομείο Γεννήματα, η οποία πονούσε στο στήθος και ζήτησε να μεταφερθεί στο δικό μας νοσοκομείο που εφημέρευε για να εξετασθεί από καρδιολόγο.

Είπε στον οδηγό του ΕΚΑΒ να τη βάλει μέσα στο εφημέριο και θυμάμαι ότι με καθησύχασε λέγοντας μου΄γιατρέ μην ανησυχείς δεν έχει τίποτα είναι 45 ετών μάλλον νευροφυτικά. Μπαίνοντας το φορείο στο γραφείο η νοσηλεύτρια μου φώναξε, γιατρέ γρήγορα . Έπαθε ανακοπή!

Τρέχοντας άρχισα ανάνηψη/απινίδωση, μάλαξις, κλπ. Επί μακρό διάστημα άλλα το ΗΚΦ της ασθενούς ήταν ισοηλεκτρική γραμμή δηλαδή ευθεία γραμμή χωρίς η γυναίκα να έχει καρδιακή, πνευμονική και εγκεφαλική λειτουργία ουσιαστικά ήταν νεκρή και οι νοσηλεύτριες ετοίμαζαν τη μεταφορά της στον νεκροθάλαμο .

Βαθιά στεναχωρημένος για το νεαρό της νεκρής γυναίκας και σκεπτόμενος αστραπιαία τη γιορτή του άγιου Παντελεήμονος που ξημέρωνε άρπαξα τον απινιδωτή και παρακάλεσα από μέσα μου Άγιε Παντελεήμονα είσαι γιατρός βοήθησε σήμερα στη γιορτή σου αυτή τη νέα γυναίκα.

Αμέσως έκανα ίσως ιατρικά άσκοπα την απινίδωση ενώ η νεκρή ήταν συνδεδεμένη στο μόνιτορ χωρίς σημεία ζωής και όμως αυτόματα άρχισε στο μόνιτορ να εμφανίζεται ΗΚΓ και μάλιστα με εικόνα προσθίου εμφράγματος.

Αμέσως το ΕΚΑΒ την πήρε και την μετέφερε στη μονάδα εμφραγμάτων. Σημειώνω ότι η γυναίκα σε όλη τη διάρκεια της συνάντησης μας ουδέποτε με είδε διότι η ήταν σε ανακοπή η σε κώμα.

Έφυγα κατάκοπος για το σπίτι μου και το περιστατικό το έσβησα από τη μνήμη μου σε όλη τη διάρκεια τω ν θερινών διακοπών. Επέστρεψα στις 14 Αυγούστου στις 8πμ για δουλεία και όταν χαιρέτησα τις νοσηλεύτριες της πρωινής βάρδιας ξαφνικά θυμήθηκα το περιστατικό.

Ρώτησα αν η ασθενής της συγκεκριμένης εφημερίας της οποίας ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζω το ονοματεπώνυμο της αν ζει, νοσηλεύεται ακόμη ή πήρε εξιτήριο και μου απάντησαν: σήμερα φεύγει είναι στο δωμάτιο τάδε.

Χωρίς να φορέσω μπλούζα έτρεξα στο δωμάτιο που μου υπέδειξαν. Χωρίς να μιλήσω είδα μία γυναίκα που έτρωγε καθιστή στο κρεββάτι της το πρωινό της. Μόλις με είδε άστραψε το βλέμμα της και μου είπε σας ευχαριστώ μου σώσατε τη ζωή.

Τότε τις είπα όχι εγώ άλλος σε έσωσε. Με δάκρυα στα μάτια μου έδειξε μία εικόνα στο κομοδίνο της.

Ήταν ο άγιος Παντελεήμων. Συγκινημένος και ταραγμένος έφυγα από το δωμάτιο χωρίς να πω άλλη λέξη. Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζω το όνομα αυτής της γυναίκας. Αυτά σε απόδειξη της ζωντανής παρουσίας της πίστης μας του Θεού και των άγιων μας .

Με τιμή,
Βασίλειος Καρογιάννης, καρδιολόγος

Αθήνα

dogma.gr

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: ΤΑΠΕΙΝΟΛΟΓΙΑ, Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!

Γέρων Εφραίμ Βατοπαιδινός: Ταπεινολογία, η παγίδα των Χριστιανών

Μπορεί κάποιος να μιλάει για τις αμαρτίες του και να είναι υπερήφανος κι άλλος να μιλάει για τις αρετές του και να είναι ταπεινός. Να είμαστε ταπεινοί, αλλά να μην ταπεινολογούμε.

Η ταπεινολογία είναι παγίδα του διαβόλου, που φέρνει την απελπισία και την αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει την ελπίδα και την εργασία των εντολών του Χριστού. Δεν γίνεται κανείς χριστιανός με την τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά.

ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ: ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΠΑΘΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΕΧΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Η συκοφαντία είναι ψευδής κατηγορία… Είναι, διαβολή. Το να σηκώσει ο άνθρωπος τη συκοφαντία είναι μεγάλος άθλος. Και τον σηκώνει μόνο εκείνος που προσβλέπει προς τον Κύριο Ιησού, ο οποίος όταν «ενηνθρώπησε» και ήλθε στη γη, σήκωσε τον Σταυρό της συκοφαντίας και οδηγήθηκε ως τον ατιμωτικό θάνατο. Ο αββάς Ησαΐας λέει ότι «αυτός που κατηγορεί και εξουθενώνει τον αδελφό του, αποξενώνει τον εαυτό του από το έλεος που απολαμβάνουν οι Άγιοι».

Και ο Νικήτας Στηθάτος μας υπογραμμίζει ότι η εγκατάλειψη της Χάρης έχει σαν αποτέλεσμα την πτώση ή σε παράπτωμα σαρκικό ή σε παράπτωμα γλώσσας ή λογισμού .Και η πτώση αυτή, αν δεν επέλθει η μετάνοια, ώστε να αποκατασταθεί η σχέση με τον Θεό και τον αδελφό, «είναι θάνατος της ψυχής», δηλαδή βίωμα κόλασης πριν από την επικείμενη κόλαση.

Οι Άγιοι σκέπαζαν τα αμαρτήματα του πλησίον, για να μας υποδείξουν την αγάπη και τη συγχωρητικότητα και το ότι πρέπει να ασκήσουμε τον εαυτό μας στο να μην κακολογούμε και να μη λέμε ψέματα εναντίον του αδελφού μας.Η συκοφαντία είναι μέγα άλγος για τον συκοφαντούμενο και φοβερή δοκιμασία για την πνευματική του υπόσταση.

«Ουκ έστιν», μας λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, «ουδέν αφορητότερον τοις οδυνωμένοις λόγον δυνάμενον δακείν ψυχήν». Δεν υπάρχει δηλαδή τίποτε πιο αφόρητο για όσους υφίστανται την οδύνη της συκοφαντίας, γιατί η συκοφαντία είναι πραγματικά δάγκωμα για την ψυχή. Γι” αυτό και ο προφήτης Δαβίδ έλεγε προς τον Κύριο: «Λύτρωσέ με από τις συκοφαντίες των ανθρώπων και θα φυλάξω τις εντολές σου».Τί είναι όμως εκείνο που κινεί τον άνθρωπο στο να συκοφαντεί τον συνάνθρωπό του και να λέει ψέματα εναντίον του;

Η ασκητική εμπειρία μας έχει υποδείξει ότι τα κίνητρα του συκοφάντη συνήθως είναι η ζήλεια, ο φθόνος, η μνησικακία, η υπερηφάνεια και τα σαρκικά πάθη.

Μας λέει ο όσιος Θαλάσσιος: «Η ψυχή του κακόγλωσσου και του συκοφάντη έχει πολύ κακή γλώσσα. Ένας τέτοιος άνθρωπος βλάπτει τον εαυτό του, αυτόν που τον ακούει και καμιά φορά και αυτόν που συκοφαντεί».Αυτός που εξευτελίζει και συκοφαντεί τον πλησίον του εξοργίζει τον Θεό και οι συνέπειες για τη στάση του αυτή είναι πολύ βαριές, διότι έχει ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί από τη Χάρη του Θεού.

Αναφέρει το Γεροντικό ότι κάποιος από τους Πατέρες είδε έναν αδελφό να αμαρτάνει Έκλαψε τότε πικρά και είπε: «Αυτός σήμερα, εγώ αύριο!», θέλοντας να δείξει πόσο τρεπτή είναι η ανθρώπινη φύση και πόσο όλοι είμαστε επιρρεπείς προς την αμαρτία.

Συνήθως βέβαια οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι δεν κακολογούν και δεν συκοφαντούν κανέναν, αλλά ότι εκείνοι υφίστανται κατηγορίες και συκοφαντίες από το περιβάλλον τους. Όμως και οι ανακρίβειες, οι υπερβολές, οι εύκολες κρίσεις και κατακρίσεις, που τόσο πολύ ασύστολα σήμερα διατυπώνονται από μερικούς από μας για οποιονδήποτε ήθελε πέσει στην κριτική μας, είναι συχνά δυσφημιστικές και συκοφαντικές για το πρόσωπο του πλησίον.

Όλοι έχουμε δοκιμάσει την πικρότητα και το φαρμάκι της συκοφαντίας. Κι αυτό γιατί άλλα κίνητρα είχαμε εμείς σε κάποια κίνηση μας και άλλα κίνητρα μας απέδωσαν οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μας. Και συχνά μπορεί αυτοί να είναι και φίλοι μας ή συγγενείς μας ή και πνευματικοί αδελφοί μας, οπότε ο πόνος μας γίνεται μεγαλύτερος και περισσότερο απαράκλητος. Ας προσέχουμε λοιπόν να μην έχουμε στο στόμα μας δολιότητα για τον αδελφό μας. Γιατί η συκοφαντία είναι εξουθενωτική για τον κάθε άνθρωπο, «ακόμη και τον πιο συνετό τον κάνει να παραφέρεται και να χάσει την ευγένειά του»

Εκτός όμως απ” αυτά η πείρα έχει δείξει ότι ο Κύριος «ταπεινώνει τον συκοφάντη» ο οποίος με τη μοχθηρία του αυξάνει πάρα πολύ τις συμφορές του και πέφτει τελικά στο λάκκο που ανοίγει για τον πλησίον του.

Η κακολογία και η συκοφαντία δείχνουν ότι ο άνθρωπος που τις έχει εγκολπωθεί νοσεί και χρειάζεται θεραπεία η ψυχή του. Και η θεραπεία επέρχεται με το να «έλθουμε στον εαυτό μας», να δούμε τα δικά μας πάθη και να θεωρήσουμε ότι όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για τις αμαρτίες και τα λάθη που γίνονται στο χώρο μας και ανάμεσά μας.

Θα πρέπει να αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για την κρίση μας, διότι αυτή δεν είναι πάντα ασφαλής. Τα αισθητήριά μας συχνά κάνουν λάθος. Δεν γνωρίζουμε την πρόθεση του άλλου, γι” αυτό ερμηνεύουμε λανθασμένα τη συμπεριφορά του. Άλλωστε δεν έχουμε τη δυνατότητα να κρίνουμε τον άλλο, γιατί δεν μπορούμε να μπούμε στην ψυχή του. Η κρίση είναι έργο μόνο του Θεού.

Και σε τελευταία ανάλυση, τί ωφελεί το να συκοφαντήσουμε τον συνάνθρωπό μας ή το να παρουσιάσουμε το τυχόν σφάλμα του, έστω κι αν ακόμη είναι αληθινό; Αν το σκεφθούμε ώριμα, θα δούμε ότι αυτή η ενέργειά μας εξυπηρετεί μόνο την εμπάθειά μας.

Πώς όμως θα αντιμετωπίσουμε τους άλλους όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε θύματα της συκοφαντίας τους;

Ο άνθρωπος ο οποίος θέλει να διατηρήσει αλώβητη τη σχέση του με τον Κύριο Ιησού και τον αδελφό, που είναι απαραίτητα στοιχεία για να μη χάσει το πρόσωπό του, αφενός μεν φροντίζει να υπομείνει την αδικία της συκοφαντίας με σιωπή, ταπείνωση και προσευχή, χωρίς να καλλιεργεί πάθος και εκδικητικότητα για τον συκοφάντη, και αφετέρου φροντίζει με τη στάση του να βοηθήσει και τον άνθρωπο που τον αδικεί, να καταλάβει το σφάλμα του και να διορθωθεί.

Εκείνο δε που τον παρηγορεί και τον κάνει να πάρει δύναμη είναι το ότι έχει ως στόχο του την Κρίση του Πανάγιου και Δικαιοκρίτη Θεού, καθώς το λέει και ο Μ. Βασίλειος προς τη Σιμπλικία, μια αιρετική γυναίκα που τον κατηγόρησε και τον συκοφάντησε πολύ προκλητικά: «Προτιμώ», της λέει, «από τους γήινους δικαστές, να περιμένω τον Ουράνιο Δικαστή, ο Οποίος ξέρει να υπερασπίζεται κάθε είδους αδικία καλύτερα από τον καθένα».

Άλλωστε αυτός που μας συκοφαντεί γίνεται αίτιος να λάβουμε μεγάλη Χάρη. Μας το παραγγέλλει κι ο Κύριός μας, όταν λέει:

«Μακάριοι είσθε όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι… και σας χλευάσουν και δυσφημήσουν το όνομά σας εξαιτίας του Υιού του ανθρώπου. Να χαίρεσθε και να αγάλλεσθε όταν συμβεί αυτό, γιατί θα είναι μεγάλος ο μισθός σας, μεγάλη δη λαδή η Χάρη, που θα λάβετε στον Ουρανό» Στον μεγάλο αυτό άθλο της υπέρβασης της συκοφαντίας, που πολύ λίγοι βέβαια μπορούν να τον σηκώσουν με χρηστότητα, αναφέρεται το μικρό τούτο τευχίδιο με τον τίτλο: «Το πάθος της συκοφαντίας».

Για να γνωρίσουμε το φοβερό αυτό πάθος της συκοφαντίας, διαλέξαμε και μεταφράσαμε ένα λόγο του Αντιόχου του μοναχού που αναφέρεται στη συκοφαντία και ένα λόγο του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου από το βιβλίο του «Χρηστοήθεια».

Επίσης προσθέσαμε και μερικές ωφέλιμες ιστορίες από την Αγία Γραφή και τη ζωή των ασκητών της ερήμου, οι οποίες μας μαλακώνουν την ψυχή και μας βοηθούν να είμαστε πιο ευαίσθητοι στο θέμα της κακολογίας και της συκοφαντίας προς τους αδελφούς μας. Ή, αν είμαστε στη δυσμενή θέση του συκοφαντημένου, να σηκώσουμε τον πόνο της συκοφαντίας με καρτερικότητα και, όσο γίνεται, με ειρήνη ψυχής, για να επιδοθούμε με περισσότερη θέρμη στο έργο της εν Χριστώ τελειώσεως και οικοδομής μας.

https://iellada.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΧΗ ΘΕΛΗΣΗ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΗ ΤΙΠΟΤΕ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Αν ο άνθρωπος δεν έχει θέληση, δεν μπορεί να κάνη τίποτε. Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει: «Εν τω θέλειν και τω μη θέλειν κείται το παν». Δηλαδή όλα εξαρτώνται από το αν θέλη ή αν δεν θέλη ο άνθρωπος.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΙ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΛΕΞΗ!

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Ο Θεός είναι μαζί μας. Ο Θεός είναι μέσα μας κι ακούει κάθε μας λέξη, διαβάζει κάθε μας σκέψη και κάθε επιθυμία, βλέπει κάθε μας δάκρυ!

«Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου» Τ. α΄ σελ, 175

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Η ΑΓΑΠΗ ΑΛΛΑΖΕΙ ΘΕΤΙΚΑ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Η αγάπη αλλάζει θετικά την φύση των πραγμάτων.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΩΝΗΣ; ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Είσαι τελώνης; Μπορείς να γίνεις ευαγγελιστής. Είσαι βλάσφημος; Μπορείς να γίνεις απόστολος. Είσαι ληστής; Μπορείς να λεηλατήσεις τον παράδεισο. Είσαι μάγος; Μπορείς να προσκυνήσεις τον Κύριο. Δεν υπάρχει καμιά αμαρτία που να μη σβήνεται από τη μετάνοια.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΓΑΠΗ ΤΗΝ ΠΕΠΙΚΡΑΣΜΕΝΗΝ ΨΥΧΗΝ ΓΛΥΚΑΙΝΕΙ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Αγάπη την πεπικρασμένην ψυχήν γλυκαίνει, την τεθλιμμένην θεραπεύει, την τεταπεινωμένην αναθάλλει!

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ Η ΑΠΟΑΣΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ

Εθνική ανάγκη η αποασυλοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Μία από τις «κατακτήσεις» ορισμένων  πολιτικών και παραπολιτικών οργανώσεων υπήρξε η μετατροπή του ασύλου, από άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών σε άσυλο καταφυγής, προστασίας και δράσης παράνομων, παραβατικών και κακοποιών στοιχείων.

 Όλοι οι λογικοί  Έλληνες και προπαντός οι  Ακαδημαϊκοί αγανακτούν, βλέποντας τα Ανώτατα Ιδρύματα της χώρας, τα τελευταία 30 χρόνια, να λειτουργούν ως κέντρα βίας, αναρχίας, παρανομίας και τρομοκρατίας, διότι το φαινόμενο αυτό είναι μοναδικό σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο.

 Ομάδες εισβολέων, άγνωστης ταυτότητας, εισέρχονται  καθημερινά στα ΑΕΙ και χρησιμοποιούν το άσυλο ιδεών ως  άσυλο παρανομίας, ασυδοσίας και παραβατικότητας και ως χώρο στέγασης, κρυψώνα, προστασίας και οργάνωσης κακοποιών δράσεων, ανεξέλεγκτου από την αστυνόμευση.

  Η κατάσταση αυτή δεν επιτρέπει στα ΑΕΙ να εκπληρώσουν το ερευνητικό, διδακτικό και διοικητικό τους έργο, με αποτέλεσμα να λειτουργούν με πολύ μεγάλη δυσχέρεια οι εκπαιδευτικοί και μορφωτικοί τους στόχοι.

Δεν είναι δυνατό και συνετό, όμως, στην Ελλάδα του 2019, να μην μπορούν κάποιοι να κατανοήσουν τι είναι πρόοδος και τι δεν είναι, τι είναι δημοκρατία και τι δεν είναι, τι είναι άσυλο ιδεών και τι είναι άσυλο παρανόμων και παρανομιών.

Δεν είναι δυνατό να επιβάλει μια ισχνή μειοψηφία σε όλους τους πολίτες της χώρας μια άποψη για τη δημοκρατία και την πρόοδο, που να εκθέτει τον διαχρονικό πολιτισμό της χώρας και να επιβάλει ένα παράλογο και  φασιστικό καθεστώς, ως δημοκρατικό μέσα από την απειλή, τη βία, την αναρχία και την τρομοκρατία, όπως ακριβώς τα έχουμε γνωρίσει τα τελευταία χρόνια.

Υπάρχει άμεση ανάγκη να επιστρέψει η χώρα στην αποασυλοποίηση των ασύλων που επέβαλαν ορισμένοι. Η ορατή πλέον σταδιακή κατάλυση του Συντάγματος, των Νόμων και της Δημοκρατίας στα ΑΕΙ της χώρας, με την έκνομη δράση των γνωστών παράνομων εισβολέων και την κατάχρηση του ασύλου που ακολουθεί, ωθεί σε ένα συναγερμό συνειδήσεων, που αφορά σε όλους τους αληθινά δημοκράτες πολίτες αυτές της χώρας και πιέζει στην ανάγκη επιστροφής στην κανονικότητα.

 Είναι επίσης απαραίτητο, όλοι οι λογικοί πολιτικοί να σταματήσουν άμεσα την ανοχή σε δράσεις που οδηγούν στις παρανομίες, στην κατάπτωση και στον διεθνή ευτελισμό της χώρας και σχετίζεται με το αντιδημοκρατικό άσυλο, με την έλλειψη ασφάλειας και τάξεως, με τα άσυλα της οικονομικής παρανομίας και με τόσα άλλα που αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας και εμποδίζουν την ανάπτυξή της.

Και τούτο διότι τα διάφορα άσυλα είναι εκείνα που δίνουν εδώ και αρκετά χρόνια την εντύπωση στους εκτός Ελλάδος παρατηρητές ότι πρόκειται για μια χώρα, όπου ακμάζει η αναρχία, η αυτοδικία, η ισχύς των οργανωμένων μειοψηφιών, που φρενάρει τους ρυθμούς της χώρας προς τα εμπρός.

Είναι βέβαιο ότι εάν δεν αποασυλοποιηθεί η χώρα από τα αντιδημοκρατικά άσυλα της ανομίας, που προξενούν μια χρόνια αρρωστημένη κατάσταση, όχι μόνον δεν θα μπορέσει να ελπίζει σε εξυγίανση, αλλά, παράλληλα, θα συνεχίσουν να εκτρέφονται οι προϋποθέσεις για επέκταση παρόμοιων ασύλων σε όλους τους κρατικούς χώρους.

Στα ΑΕΙ της χώρας, η ελληνική πολιτεία οφείλει να βοηθήσει ουσιαστικά την Ακαδημαϊκή κοινότητα να επανέλθει στην ασφάλεια, στην ακαδημαϊκή ειρήνη και τάξη, για να μπορούν διδάσκοντες και διδασκόμενοι να λειτουργούν ανεμπόδιστα, χωρίς την απειλή και τον φόβο των όποιων επίδοξων κακοποιών.

Τα ΑΕΙ θα πρέπει να αποτελούν υποδείγματα προς μίμηση υψηλού επιπέδου νομιμότητας, δικαιοσύνης, ειρήνης, ασφάλειας και όχι υποδείγματα παραβατικότητας προς αποφυγή.

Κανένα άσυλο ελεύθερης και ανεμπόδιστης διακίνησης των ιδεών, δεν απειλείται με την κατάργηση του ασύλου της βίας και της τρομοκρατίας. Το αντίθετο, μάλιστα, αφού η παιδεία είναι ανάγκη να λειτουργεί σε συνθήκες ελευθερίας και όχι ελευθεριότητας και ασυδοσίας.

Η ελευθερία, η δημοκρατία και η πρόοδος, για να υπάρξουν σε συγκεκριμένο πολιτειακό τόπο και χρόνο είναι ανάγκη να λειτουργούν οι θεμελιώδεις κανόνες και οι νόμοι της δημοκρατίας, που ορίζονται πρωταρχικά με βάση τον Συνταγματικό χάρτη της χώρας και όχι οι κανόνες που επιβάλουν οι ιδιοτελείς μειοψηφίες και οι ομάδες. 

 Δεν μπορεί να υπάρχουν, από τη μια πλευρά, τα ΑΕΙ, η λειτουργία και ο σκοπός των οποίων βασίζεται στην τήρηση του Συντάγματος και των νόμων και, από την άλλη, να υπάρχουν εντός του Πανεπιστημίου, οι ποικίλες ομάδες αναρχικών και παράνομων που τις αντιστρατεύονται και τις περιφρονούν χωρίς να εμποδίζονται.

 Δεν είναι δυνατό σε μια Δημοκρατία να δίνεται χώρος σε κάποιες μειοψηφίες να επιβουλεύονται, στον υψηλού συμβολισμού χώρο των ΑΕΙ, τη δημοκρατική και νόμιμη λειτουργία του κράτους και των Πανεπιστημίων.

 Δεν είναι δυνατό να δίνονται ευκαιρίες σε κάποιους να οργανώνουν, με το πρόσχημα αυτοφυών μη συνταγματικών, ψευτοπροοδευτικών ιδεών, την αποξένωση των Πανεπιστημίων και των φοιτητών από το δημοκρατικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τοπίο αυτής της χώρας και από τις πατροπαράδοτες δημοκρατικές της αξίες.

 Δεν είναι δυνατό να δίνεται η δυνατότητα σε έκνομες μειοψηφίες να ακυρώνουν όσα δημιουργικά διδάσκονται και επιτελούνται στα πανεπιστήμια υπέρ της συνταγματικής νομιμότητας, της δημοκρατίας και της ελευθερίας του ανθρώπου και υπέρ της καλλιέργειας των αρετών, των προτύπων και των αρχών της χώρας και να εμποδίζουν ή να αλλοιώνουν το έργο ευθύνης των  ΑΕΙ που είναι να καλλιεργούν τις συνειδήσεις  των νέων υπό εκκόλαψη επιστημόνων, που θα αποτελέσουν τα στελέχη της αυριανής κοινωνίας.

 Μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα τις ιδέες τους εντός της κοινότητας των ΑΕΙ, εφόσον είναι μέλη της, αλλά δεν είναι δυνατό εξωπανεπιστμιακοί παράγοντες να επιβάλουν με αυτόν τον παράνομο και βίαιο τρόπο, που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, μια ιδεολογία παραποιημένης ελευθερίας και δημοκρατίας, εθίζοντας την ακαδημαϊκή κοινότητα σε έναν αντισυνταγματικό και αντεθνικό προσανατολισμό «εκτραχηλισμού», «εθνομηδενισμού», «αυθάδειας» και αποπνευματοποιημένου  μαρξιστικού  ή καπιταλιστικού Υλισμού.

Το άσυλο της παρανομίας, ως όργανο επιβολής των λίγων έναντι των πολλών, των φασιστικών ιδεοληψιών έναντι της δημοκρατικής συνειδήσεως, αποτελεί ένα πλαίσιο κυριαρχίας και αποδόμησης των ελληνικών αξιών.

Είναι φανερό ότι οι γνωστές κολώνες στήριξης του ασύλου της ανομίας, που υπάρχουν εντός και εκτός των ΑΕΙ έχουν μια δική τους θεωρητική άποψη περί δημοκρατίας, η οποία αντιτίθεται σε αυτά που ορίζει το ελληνικό Συνταγματικό δίκαιο.

Είναι επίσης φανερό ότι αυτή η άποψη ουδεμία συγγένεια ή σχέση έχει με την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια δημοκρατία.

Είναι κρίμα που κάποιοι, υπολογίζοντας σε στενά μικροπολιτικά οφέλη, φλερτάρουν με εκείνους που επιβουλεύονται στα πανεπιστήμια –και όχι μόνον- τους συνταγματικούς δημοκρατικούς θεσμούς.

 Η διατήρηση εντός των ανωτάτων ιδρυμάτων της χώρας τέτοιων μορφών παραβατικότητας και συμφερόντων, όσες κρύβονται πίσω από το άσυλο, οδηγεί σταδιακά σε μορφές ολοκληρωτισμού.

Ολοκληρωτισμός δεν είναι απλώς η επιβολή μιας ιδεολογίας, αλλά η οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, που παρακάμπτει τη λαϊκή δημοκρατική βούληση, προβάλλοντας και συντηρώντας προσχήματα δημοκρατικότητας, με παράλληλη λειτουργία αυθαίρετων πράξεων και λειτουργιών, που στην ουσία φθείρουν,  πληγώνουν και, σταδιακά, σχεδιάζουν την κατάλυση της Δημοκρατίας.

Είναι γεγονός ότι σήμερα στη χώρα μας  εκείνοι που καταχρώνται τη δημοκρατία στο χώρο της Παιδείας και των ΑΕΙ , προκειμένου να προωθήσουν την ιδεοληψία του ριζοσπαστικού μαρξιστικού ολιγαρχικού ολοκληρωτισμού ή της νέας Τάξης, είναι οι ίδιοι με εκείνους, που στηρίζουν και τη διατήρηση του ασύλου, με τη μορφή που οι πλείστοι Έλληνες απεχθάνονται. Πρόκειται, όπως ήδη έχει ήδη ειπωθεί, για έναν «προοδευτικό Καρνάβαλο» ή έναν «προοδευτικό εμπαιγμό», που το μόνο που πετυχαίνει είναι η χρόνια οπισθοδρόμηση της χώρας.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 14-08-2019

http://thriskeftika.blogspot.com

ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ Π. ΕΥΜΕΝΙΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΟΚΟΤΑ!

Σε εκπομπή, που παρουσίαζε ο δημοσιογράφος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, παρευρισκόταν και ο τραγουδιστής Σταμάτης Κόκοτας. Το θέμα της εκπομπής ήταν για τα θαύματα και ο τραγουδιστής διηγήθηκε μια προσωπική εμπειρία που είχε.
Βρισκόταν στον Ευαγγελισμό, για να επισκεφθή κάποιον γνωστό του. Περνώντας από τα δωμάτια, είχε δει τον πατέρα Ευμένιο [Ιερομόναχος, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)].
Όπως ήταν στον διάδρομο και μιλούσε, σε ένα δωμάτιο πιο πέρα γινόταν αναταραχή, ο κόσμος έκλαιγε. Πήγε και ρώτησε, τι συμβαίνει. Ήταν ένα κορίτσι που το περιμένανε.
Οι γιατροί έλεγαν, πως δεν έχει ζωή, μέχρι το πρωί θα έχη τελειώσει.
Ο τραγουδιστής τους λυπήθηκε και τους είπε ότι σ’ ένα δωμάτιο ασθενής ήταν ένας ιερεύς, να τον φωνάξουν, να διαβάση κάτι στο παιδάκι.
Ήρθε ο Παππούλης και τους έλεγε:
– Μην κλαίτε. Καλά είναι.
Τους έβγαλε όλους έξω και έκανε προσευχή. Το παιδί συνήλθε και ζήτησε να φάη.
– Αυτό έγινε μπροστά στα μάτια μου, είπε ο τραγουδιστής.
Μετά από αυτό το γεγονός, οι δημοσιογράφοι πήγαν στο Λοιμώδων και βρήκαν τον πατέρα Ευμένιο [ήταν εφημέριος εκεί], ο οποίος, όμως, δεν ανέφερε τίποτε για το γεγονός αυτό στην συνέντευξη.
Ανέφερε μόνο ένα δικό του περιστατικό, πως είχε πρόβλημα στο πόδι και η Παναγία τον έκανε καλά.

Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, “Πατήρ Ευμένιος, ο ποιμήν ο καλός και θαυματουργός”.

https://www.pemptousia.gr

Α' ΙΩΑΝΝΟΥ: Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΟ ΦΟΒΟ!

Η τέλεια αγάπη διώχνει το φόβο.

Όποιος αγαπάει δεν φοβάται. Η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο. Γιατί ο φόβος σχετίζεται με την τιμωρία κι όποιος φοβάται την τιμωρία, δείχνει πως δεν έχει φτάσει στην τέλεια αγάπη. Εμείς αγαπάμε το Θεό γιατί εκείνος πρώτος μας αγάπησε. Αν κάποιος πει «αγαπώ το Θεό», μισεί όμως τον αδερφό του είναι ψεύτης. Γιατί, πραγματικά, αυτός που δεν αγαπάει τον αδερφό του, τον οποίο βλέπει, πως μπορεί να αγαπάει το Θεό, τον οποίο δεν βλέπει; Αυτή την εντολή μας έδωσε ο Χριστός: Όποιος αγαπάει το Θεό πρέπει να αγαπάει και τον αδελφό του.

Επιστολή Α' Ιωάννου (4,16 - 4,21) 

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

Η EΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΚΟΡΕΑΤΙΚΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ GRACE ROAD CHURCH ΞΥΛΟΦΟΡΤΩΝΕΙ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ … ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ

Στο βίντεο που παραχώρησε η τοπική αστυνομία στον Guardian καταγράφει βίαιες επιθέσεις κατά μελών της αίρεσης Grace Road Church στη Νότια Κορέα και τα νησιά Φίτζι, όπου κατέφυγαν περίπου 400 μέλη της οργάνωσης, όταν η αρχηγός Σιν Οκ Γιου προέβλεψε λιμό στην κορεατική χερσόνησο.

Η αστυνομία συνέλαβε τον περασμένο μήνα την Σιν Οκ Γιου κι άλλα τρία στελέχη της αίρεσης στο αεροδρόμιο της Σεούλ, με την κατηγορία ότι εξανάγκαζε τους οπαδούς να εργάζονται απλήρωτοι και να υφίστανται βίαια τελετουργικά.

Πρώην μέλη της αίρεσης λένε ότι όταν έφθασαν στα Φίτζι οι υπεύθυνοι της Grace Road Church τους κατέσχεσαν τα διαβατήρια και τους εξανάγκασαν να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται και να αλληλοδέρνονται στο πλαίσιο πειθαρχικών κυρώσεων.

Στο βίντεο διακρίνεται η Σιν Οκ Γιου να κουρεύει διά της βίας μία οπαδό της αίρεσης, να χαστουκίζει έναν άλλο, να τραβά από τα μαλλιά μια γυναίκα, «για να της βγάλει τα δαιμόνια» και να βάζει μια κόρη να χτυπά τη μητέρα της και αντιστρόφως.

Εκπρόσωπος της αίρεσης υποστήριξε ότι η Σιν Οκ Γιου «έκανε ό,τι επιτάσσουν τα παραγγέλματα της Βίβλου».

Πηγή: iefimerida.gr

Ποινή φυλάκισης 6 ετών σε γυναίκα ηγέτη εσχατολογικής σέχτας που κτυπούσε αλύπητα τους 400 οπαδούς της για να … απομακρύνει τα κακά πνεύματα

Μετάφραση-Επιμέλεια: Ελένη Ζήνωνος ppu.org.cy

Η ηγέτης Νοτιοκορεάτικης εσχατολογικής αίρεσης που κρατούσε περίπου 400 οπαδούς της σε συνθήκες αιχμαλωσίας στα νησιά Φίτζι και τους υπέβαλλε σε βασανιστήρια για ν' απομακρύνει τα «κακά πνεύματα», καταδικάστηκε την περασμένη Δευτέρα σε 6 χρόνια κάθειρξης, σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες.

Η Shin Ok-ju, ιδρυτής της λεγόμενης «εκκλησίας της Οδού της Χάριτος», (Grace Road Church), έπεισε τους οπαδούς της να μετακομίσουν στα νησιά Φίτζι το 2014, λέγοντάς τους ότι εκεί θα ήταν ασφαλείς από μια επικείμενη φυσική καταστροφή και παγκόσμιο λιμό.

Από τη στιγμή που έφθαναν στο νησί, η Shin φέρεται να κατάσχε τα διαβατήρια των οπαδών της, κρατώντας τους ουσιαστικά αιχμάλωτους να εργάζονται στις μεγάλες εκτάσεις γης που νοίκιαζε η οργάνωση έξω από την πρωτεύουσα Σούβα, ανέφερε το BBC News.

Μέλη της αίρεσης που προσπάθησαν να διαφύγουν τιμωρούνταν «παραδειγματικά» με άγριο δημόσιο ξυλοδαρμό, μετέδωσε το Αγγλόφωνο ειδησεογραφικό κανάλι στη Σιγκαπούρη Channel News Asia (CNA). Επίσης, η Shin επέβαλλε τακτικά στους οπαδούς της μαζικούς ξυλοδαρμούς, που αποσκοπούσαν στην εξαφάνιση των κακών πνευμάτων.

Δικαστήριο στη Νότια Κορέα βρήκε τη Shin ένοχη πολλών εγκλημάτων, συμπεριλαμβανομένης της βίας, της κακοποίησης παιδιών και της απάτης.

«Τα θύματα υπέφεραν αβοήθητα τους πολλαπλούς ξυλοδαρμούς και βίωναν όχι μόνο σωματικά βασανιστήρια αλλά, και έντονο φόβο και σοβαρό ψυχικό και νευρικό κλονισμό», όπως γράφτηκε στα πρακτικά υποδικείου του Επαρχιακού Δικαστηρίου της Σουόν.

«Η βαριά τιμωρία θα είναι αναπόφευκτη για όσους ενεργούν παράνομες πράξεις στο όνομα της θρησκείας», πρόσθεσε το Δικαστήριο στην καταδίκη του.

Η «εκκλησία» «του δρόμου της Χάριτος» που ίδρυσε η Shin είχε εξασφαλίσει πολλά κατασκευαστικά συμβόλαια με την Κυβέρνηση των Φίτζι, τα οποία της έδωσαν την ευκαιρία ν’ αναπτυχθεί σε επιχειρηματική αυτοκρατορία χρησιμοποιώντας την καταναγκαστική εργασία των οπαδών της. Μάλιστα ο πρωθυπουργός των Φίτζι έδωσε στην «εκκλησία» το βραβείο καλύτερης επιχείρησης για την οικονομική της επιτυχία…

https://www.foxnews.com

O ΠΡΩΗΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΠΟΥ ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Ο Αχμέτ γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα χωριό στο Αφγανιστάν σε περίοδο πολέμου. Το παζλ των παιδικών του αναμνήσεων αποτελείται από σκόνη, φτώχεια, υποχρεωτική ισλαμική εκπαίδευση, πόλεμο, θάνατο.
«Δεν θυμάμαι πια ποιός πολεμούσε με ποιόν, υπήρχε ένας συνεχής πόλεμος», λέει χαρακτηριστικά.

Για χρόνια βρισκόταν στους χώρους των ταλιμπάν. Φανατικός μουσουλμάνος ανήκε στο «ριζοσπαστικό» Ισλάμ. Μέχρι που αποφάσισε ότι δεν μπορούσε πλέον να αντέξει αυτό το είδος ζωής – τη δυστυχία, τη φτώχεια, τη βία, τον πόνο και τη μυρωδιά του θανάτου που έβλεπε παντού γύρω του.

Στα 23 ταξίδεψε στα αδιάβατα βουνά στο Πακιστάν και στη συνέχεια στο Ιράν. Εργάστηκε δύο χρόνια εκεί «χωρίς έγγραφα» και τελικά έφτασε στην ακτή της Μικράς Ασίας στην Τουρκία, η οποία γι ‘αυτόν ήταν η πύλη στον παράδεισο της Δύσης.

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ πριν από εννέα χρόνια, με ένα φουσκωτό στρώμα από αυτά που τα παιδιά παίζουν στις παραλίες, με δύο κουπιά και τέσσερα μπουκάλια νερό, πήδηξε στη θάλασσα λίγο έξω από τη Λέσβο.

«Η θάλασσα ήταν μαύρη,το κρύο τσουχτερό και φυσούσε πολύ. Δε γνώριζα καλό κολύμπι, τα κύματα έμοιαζαν βουνό. Μου πήρε περίπου δέκα ώρες να φθάσω στην απόκρυμνη ακτή με τα βράχια, ήμουν σε απόγνωση επειδή δεν ήξερα αν θα μπορούσα να αναρριχηθώ, ήταν πολύ κοφτερά … Τελικά ανέβηκα περπάτησα αρκετά και ο πρώτο άνθρωπος που συνάντησα ήταν μια μαυροφορεμένη ηλικιωμένη γυναίκα με μαντήλι στο κεφάλι. Δεν την κατάλαβα και δεν με κατάλαβε… Με νοήματα μου έδειξε το δρόμο προς έναν πλακόστρωτο δρόμο και μου έδωσε μερικά νομίσματα για να πάρω το λεωφορείο προς την πόλη. Βρέθηκα σε ένα μικρό κέντρο υποδοχής για τους μετανάστες. Έμαθα ελληνικά και δούλεψα σε διάφορες δουλειές μέχρι να βρω μια κανονική δουλειά σε μια εταιρεία που τοποθετούσε ηλιακούς συλλέκτες. Με πλήρωσαν καλά, απέκτησα ασφάλιση και έκανα τα χαρτιά μου για πολιτικό άσυλο. Εργάστηκα στην ίδια εταιρεία στην Αθήνα για έξι χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια μετά την εργασία πήγαινα στην εκκλησία – κάτι με τραβούσε εκεί. Μου χάριζε ηρεμία, ήθελα να μάθω περισσότερα για τον Χριστό. Βρήκα μια Καινή Διαθήκη. Άρχισα να το διαβάζω. Αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω Χριστιανός. Έφυγα από την Αθήνα όταν η εταιρεία έκλεισε και πήγα στην επαρχία όπου απασχολήθηκα σε διάφορες αγροτικές εργασίες. Λίγο πριν το Πάσχα το 2013, αποφάσισα να ζητήσω να γίνω Χριστιανός », λέει ο ίδιος.

«Ήταν Τετάρτη 5 Ιουνίου, όταν βρέθηκα στον Άθωνα να κοιτάζω προς την Σκήτη του Αγίου Ανδρέα και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου… Ήταν η μέρα που έγινα χριστιανός και πήρα το όνομα Αλέξανδρος.»

https://www.orthodoxianewsagency.gr

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΕΙΡΗΝΗ : ΑΠΟ ΤΟΥΡΙΣΤΡΙΑ ΕΓΙΝΕ ΜΟΝΑΧΗ ΚΑΙ ΒΟΗΘΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Μια γερόντισσα στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Βαλσαμίτη, στην Αμοργό συγκινεί με τα λόγια της. Ανέλαβε την εγκαταλελειμμένη από το 1757 μονή και την έκανε έναν μικρό παράδεισο.

Σύμφωνα με την ίδια, μπορεί να βοηθήσει κάποιον με κατάθλιψη στο να γίνει καλά, αν μείνει μαζί της για λίγο.

Ο λόγος γίνεται για την Γερόντισσα Ειρήνη. Είναι η μοναδική μοναχή που βρίσκεται στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Βαλσαμίτη στην Αμοργό. Από τουρίστρια, έγινε καλόγρια και ανέστησε την εγκαταλελειμμένη μονή. Το κτήριο αυτό, παρέμενε ερειπωμένο από το 1757. Πρόκειται για έναν παράδεισο που δεν πρέπει με τίποτα να παραλείψετε, αν ποτέ επισκεφθείτε την Αμοργό.

«Φέρτε μου εδώ κάποιον με κατάθλιψη και θα τον κάνω καλά», είναι τα λόγια που τονίζει σε όσους επισκέπτονται το ξακουστό Μοναστήρι.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Π. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΟΦΕΡΗ ΛΑΙΛΑΨ!

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος:   Ο Οικουμενισμός είναι μια φοβερή λαίλαψ, που προετοιμάζεται να ξεθεμελιώσει, όπως φαντάζεται, την ''Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν'' του Χριστού. Είναι άγριος τυφώνας των δυνάμεων του σκότους, που συγκεντρώνει την καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας, με το σκοτεινό του πόθο να την εκμηδενίσει και να την αφανίσει.

Π. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ!

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος:   Συγχώρεση σημαίνει, να είναι ο άλλος ευτυχισμένος...

Όσο κι αν ένας άνθρωπος έχει πέσει σε ολέθρια λάθη, ακόμη κι αν κινείτε μέσα σε φρικτά πάθη και αμαρτίες, αδύναμες στιγμές και αστοχίες, δεν παύει να είναι εικόνα Θεού. Να ζει δηλαδή μέσα του το θεϊκό στοιχείο. Γι αυτό και η συγνώμη δεν είναι απλά μια συναισθηματική ανοχή προς τον άλλο, αλλά η θέαση του Θεού στο βάθος της ύπαρξης του άλλου ανθρώπου. Η συγχώρεση δεν είναι συναίσθημα αλλά πράξη ζωής, κίνηση και άνοιγμα. Κάνω χώρο στην ζωή μου να χωρέσει ο άλλος ακόμη και με τα λάθη του. Δεν ζητώ να τον αλλάξω, ούτε να τον κρίνω ή ερμηνεύσω αλλά να τον αγαπήσω, έτσι όπως είναι και όχι όπως θα ήθελα να είναι. Συγχώρεση σημαίνει κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να είναι ο άλλος καλά.

Η εκκλησία δεν είναι μια κοινωνία τελείων, αλλά ένας χώρος που με την χάρη του Θεού, διαχειριζόμαστε τα τραύματα και τα σκοτάδια μας.

Η αλήθεια όμως είναι, ότι για να συμβούν τα παραπάνω δεν φτάνει, ούτε αρκεί μονάχα η δική μας βούληση, χρειάζεται η ενίσχυση της χάριτος του Θεού. Ωστόσο εμείς θα κάνουμε αυτό που μπορούμε και αντέχουμε σε κάθε φάση της ζωής, δηλαδή θα αγαπάμε τους άλλους δίχως να σκεφτόμαστε εάν το αξίζουν ή όχι. Αυτή η πράξη μας ακόμη και αν δεν είναι σε τέλεια μορφή θα φέρει το επόμενο στάδιο, όταν εντός μας, θα ξημερώσει η βασιλεία του Θεού, δηλαδή όταν ο άλλος πάψει να είναι ο εχθρός μας και θα γίνει ο αδελφός μας. Είναι ακριβώς το σημείο εκείνη που η ύπαρξη μας, δια της Χάριτος του Θεού, αντιλαμβάνεται ότι η αίσθηση της ξεχωριστότητας ήταν η μεγαλύτερη πλάνη μας, μια και στην πραγματικότητα είμαστε ενωμένοι, δηλαδή όλοι είμαστε ένα…