Γέρων Εφραίμ Αριζόνας:
Διαισθανόμαστε
ότι θα γίνουν
καταστροφικά πράγματα
Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2022
ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΔΙΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΩΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΘΙΟΠΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
«Οι μοναχοί θα περπατούν ανάμεσα στους θορύβους και στις ταραχές, εσκοτισμένοι, ανωφελείς και ράθυμοι, μη επιμελούμενοι την αρετή, υποδουλωμένοι στα πάθη της αμαρτίας και θα συναναστρέφονται μέσα στις πόλεις χωρίς φόβο θεού, με λαιμαργία και οινοποσία…
Στις μέρες εκείνες θα βασιλεύει το μίσος και η διχόνοια στα κοινόβια μοναστήρια. Θα χειροτονούνται ηγούμενοι και ποιμένες των μοναχών, άνθρωποι αδόκιμοι, μη διακρίνοντες την δεξιάν οδό από την αριστερά και πολλοί μοναχοί θα απορρίψουν το σχήμα για να παντρευτούν».
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ
Άγιος Νικηφόρος
Νεομάρτυρας εκ Κρήτης
Νυμφεύθηκε με μια Μωαμεθανή, που την έλεγαν Φετμά και απέκτησε δύο υιούς. Όμως ο Νικηφόρος αλλαξοπίστησε και έγινε Μουσουλμάνος λαβών το όνομα Ιμπραχίμ. Αλλά με την πρόνοια του Θεού ήλθε στον εαυτό του και μετανόησε για το ολίσθημά του. Από τότε ζούσε την Χριστιανική πίστη και ζωή.
Η γυναίκα του, βλέποντας αυτή την μεταστροφή του, τον κατήγγειλε στις αρχές. Τότε ο Νικηφόρος συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον του βαλή της Κρήτης, στο Χάνδακα (Ηράκλειο), του Μουσταφά Πασά. Η υπόθεση παραπέμφθηκε στο Ιεροδικείο, ενώπιον του οποίου ο Μάρτυρας ομολόγησε με γενναιότητα την πίστη του στον Χριστό. Η απόφαση ήταν καταδικαστική.
Ο Νεομάρτυς Νικηφόρος απαγχονίστηκε το έτος 1832 μ.Χ., σε ηλικία 30 ετών και έλαβε τον αμαράντινο στέφανο της δόξας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 11 Ιανουαρίου.
Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2022
ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: "ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ "
Και να το φωνάζεις μωρέ και να το λέγεις ότι ο Χριστός είναι το παν! Ο Χριστός θα τακτοποιήσει τα πάντα!
Πολλές φορές έχουν ξεκινήσει, επειδή θέλουν να ρίξουν την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, αλλά ο Χριστός μας δεν τους αφήνει και δεν θα τους αφήσει. Μόνο η ελπίδα μας να μη χαθεί και να λέγεις στους ανθρώπους ότι ο Χριστός είναι το παν! Όλα τα καλά είναι στο Χριστό.
Να ελπίζουμε, να ελπίζουμε, να ελπίζουμε...! Ο Χριστός είναι για όλους. Μας αγαπά όλους. Σταυρώθηκε για όλους μας και δεν θα μας αφήσει ότι και αν γίνει.
Τοοοοόση μεγάλη είναι η αγάπη Του! Γι' αυτό είναι πάντοτε δίπλα μας, είναι στον καθένα μας..., για να βρει ευκαιρία να μας αρπάξει, να μας σώσει...!"
Άγιος Πορφύριος
Από βιβλίο Ο Όσιος Πορφύριος Ο Προφήτης Μαρτυρίες Σελ 37-38.(Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελί Αγίων Θεοδώρων).
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ"
«Το όλο ζήτημα είναι, να μας ''ανοίξει'' ο Χριστός τον νου. Αλλά για να τον ανοίξει, χρειάζεται να Του δώσουμε το κλειδί. Και το κλειδί δεν είναι άλλο, παρά ο εαυτός μας. Να δώσουμε στο Χριστό τον εαυτόν μας και τα θελήματά μας, για να τα επεξεργαστεί Αυτός, κατά τον δικό του τρόπο. Εάν όμως κρατήσουμε το δικό μας θέλημα, κλειδί στα χέρια του Χριστού δεν δίνουμε και δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε τίποτα το σπουδαίο...!».Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΛΕΟΠΑΣ ΗΛΙΕ : " ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ"
Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να τρως πολύ. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να τρως γαλακτερά σε απαγορευμένες ημέρες. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να κάνεις αμαρτίες στις νηστείες ή στις μεγάλες εορτές και να μην εγκρατεύεσαι, που είναι επιβεβλημένο και στους παντρεμένους. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να δικάζεις άλλους ανθρώπους.
Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει, όταν δεις φτωχό άνθρωπο, να τον προσπεράσεις, χωρίς να τον βοηθήσεις. Ο φόβος του Θεού σε προκαλεί να ενθυμείσαι τον θάνατο, την κρίση, τη γέεννα, την κόλαση, τον παράδεισο του ουρανού, τη δόξα των δικαίων.
Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να μιλάς για το κακό, δεν σε αφήνει να συκοφαντήσεις, δεν σε αφήνει να λες ψέματα. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να υπερηφανεύεσαι και να αλαζονεύεσαι. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να είσαι ζηλιάρης, δεν σε αφήνει να μισείς κάποιον ή να τον φθονείς και να τον ζηλεύεις. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να εκδικείσαι τον άλλον και να του κάνεις κακό.
Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να κακολογείς τους άλλους, να αστειεύεσαι, να πληγώνεις ή να περιγελάς τους άλλους.
Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να αγαπάς την κακία, να επιθυμείς να διασκεδάζεις με τους άλλους, να αγαπάς την κοσμική δόξα, να υποκρίνεσαι και να έχεις την πονηρία μέσα σου. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να αγαπάς τον εαυτό σου και να ζεις με αναισθησία. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να αμαρτήσεις ούτε με το βλέμμα, ούτε με την ακοή, ούτε με την όσφρηση, ούτε με τη γεύση, ούτε με την αφή, ούτε με τη φαντασία.
Ο φόβος του Θεού σε φυλάγει από τη λησμοσύνη, από την αγνωσία, από την ακηδία και, μ’ ένα λόγο, μας προστατεύει από όλο το βασίλειο του σκότους.
Ο φόβος του Θεού είναι εκείνος που σε φυλάγει να διατηρείσαι στο σώμα και στην ψυχή άγιος· και αυτό συμβαίνει όχι μόνο στους μοναχούς. Ο φόβος του Θεού παρακινεί να εργάζονται και οι χριστιανοί του κόσμου και οι αφιερωμένοι στον Θεό με τις μοναχικές τους ακολουθίες.
Ο φόβος του Θεού κάνει τον ιερέα να στέκεται στο άγιο Θυσιαστήριο σαν ένα Σεραφείμ: να λειτουργεί με φόβο Θεού, να προσέχει να μη σφάλει στις εκτενείς δεήσεις, να λαμβάνει με ευλάβεια το Σώμα και το Αίμα του Χριστού στα χέρια του, να επιτελεί με φόβο την αγία Προσκομιδή και να προσέχει να μην έχει κανέναν αντίθετο λογισμό στην τέλεση της θείας Λειτουργίας.
Ο φόβος του Θεού σε παρακινεί να βοηθήσεις τον ξυπόλυτο, τον άρρωστο, να τον παρηγορήσεις ή να τον συμβουλέψεις. Και γι’ αυτό όλοι οι Άγιοι τιμούν και δοξάζουν τον φόβο του Θεού.
Έτσι, ο σοφότερος άνθρωπος στον κόσμο είναι εκείνος που φοβάται τον Θεό. Άκουσες τι λέει ο Ψαλμωδός; «Μακάριος ο άνθρωπος που φοβάται τον Θεό και με τις εντολές Του θα κάνει σπουδαία πράγματα».
Από το βιβλίο: «Μας ομιλεί ο Γέροντας Κλεόπας», Βιβλίο 1. Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2018.
https://apantaortodoxias.blogspot. http://hristospanagia3.blogspot.com
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΗΣ ΒΙΡΙΤΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΞΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!
Η προφητεία του Αγίου
Σεραφείμ της Βίριτσα
για
την νεολαία των έσχατων χρόνων που θα δοξάσει την Εκκλησία
Έλεγε επίσης ότι θα έλθει η εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους…
Θα τους καλέσει όμως ο Θεός, και θα καταλάβουν... ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή, και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. Σε πολλούς θα υπάρχει τάση για ασκητική ζωή.
ΟΣΙΟΣ ΔΟΜΕΤΙΑΝΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΕΛΙΤΗΝΗΣ
Όσιος Δομετιανός
Επίσκοπος Μελιτηνής
Η δε μεγάλη προσωπική του αξία δεν άργησε να τον ανεβάσει στην επισκοπή της Μελιτηνής στη Μεσοποταμία. Ο Δομετιανός, μαζί με τα εκκλησιαστικά πλεονεκτήματα του, κατείχε και μεγάλη πολιτική ικανότητα και επιδεξιότητα. Γι' αυτό και ο αυτοκράτωρ Μαυρίκιος, του εμπιστεύθηκε σπουδαία πολιτική αποστολή στο βασιλιά των Περσών Χοσρόη τον Β'. Η επιτυχία, με την οποία την εξετέλεσε, έκανε τον αυτοκράτορα να παραχωρεί κατά καιρούς στον επίσκοπο Μελιτηνης μεγάλα χρηματικά ποσά, που ο Δομετιανός τα ξόδευε στις εκκλησιαστικές ανάγκες και την ίδρυση πτωχοκομείων.
Πέθανε τον Ιανουάριο του 602 μ.Χ., σε μια από τις επισκέψεις του στην Κωνσταντινούπολη. Η κηδεία του έγινε με μεγάλη επισημότητα και ενταφιάσθηκε με τιμές από τον Πατριάρχη Κυριακό στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Λέγεται, ότι λίγο καιρό μετά, το ιερό λείψανο αυτού ανεκομίσθη στη Μελιτηνή και έκανε πολλά θαύματα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 10 Ιανουαρίου.
https://www.saint.gr
ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
Άγιος Μαρκιανός ο
Πρεσβύτερος
Ο Άγιος Μαρκιανός ήταν πρεσβύτερος και οικονόμος της Μεγάλης Εκκλησίας. Οι προγονοί του κατάγονταν από τη Ρώμη, ήλθαν όμως και εγκαταστάθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Ο ίδιος έδρασε επί αυτοκρατόρων Μαρκιανού και Πουλχερίας, και επί Λέοντος του Θρακός, δηλαδή γύρω στο 450 - 474 μ.Χ. Ο Άγιος Μαρκιανός είχε αρχικά προσχωρήσει στην αίρεση των Ναυατιανών και αφού μετανόησε επέστρεψε στην πατρώα ευσέβεια και δαπάνησε την περιουσία του στην ανοικοδόμηση και επισκευή ναών.
Καταρτισμένος στα Ιερά γράμματα, διακρίθηκε σαν Ιερέας και οικονόμος του ναού της Αγίας Σοφίας. Η μεριμνά του για τους φτωχούς υπήρξε εξαιρετική. Επίσης με πρωτοβουλία του Μαρκιανού, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός της Αγίας Αναστασίας, κοντά στον μικρότερο που υπήρχε και τον οποίο δόξασε ο Γρηγόριος ο Θεολόγος με τους περίφημους λόγους του. Έπειτα πάλι με πρωτοβουλία του Μαρκιανού κτίστηκαν ο ναός της Αγίας Ειρήνης προς τη θάλασσα, ο κάτω απ' αυτή ναός Ισιδώρου του Μάρτυρα και ο ναός του Αγίου Στρατόνικου.
Γι' αυτή του λοιπόν την ευλάβεια, για την πολλή φιλανθρωπία και ελεημοσύνη του και την ευσεβή χρησιμοποίηση της παιδείας του, η Εκκλησία τον κατάταξε μεταξύ των Άγιων της. Η Σύναξη του Αγίου Μαρκιανού ετελείτο στο Προφητείο του Βαπτιστού Ιωάννου, κοντά στην Κινστέρνα, δηλαδή δεξαμενή, της Μωκησίας «εν τοις Δανιήλ», που ήταν κοντά στο ναό του Αγίου Μωκίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 10 Ιανουαρίου.
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2022
ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ"
Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού. Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός · δεν αφήνει αυτόν που την έχει να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να συντριβεί · αλλά ως οδηγός φωτεινός οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς.
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ "ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ" ΣΤΡΑΤΗ!
*(Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)*
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΓΗ ΑΓΙΟΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ!
Δεν υπάρχει στη γη αγιότερο έργο από τη Θεία Λειτουργία!
Η Θεία Λειτουργία αγιάζει. Δεν υπάρχει πάνω στη γη έργο αγιότερο, υψηλότερο, επισημότερο, ζωοποιότερο από τη Θεία Λειτουργία. Ο ναός κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργία γίνεται ουράνιος!
Όποιος κοινωνεί με πίστη των Αχράντων Μυστηρίων όχι μόνο κάνει την καρδιά του παράδεισο, αλλά εισάγει μέσα της τον Ίδιο τον Θεό και μαζί Του την «εἰρήνη... τήν ὑπερέχουσα πάντα νοῦν». (Φιλιπ. 4,7)
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
✞ 20 Δεκεμβρίου 1908
ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ Ο ΜΑΡΤΥΣ
Άγιος Πολύευκτος ο
Μάρτυς
Ο Άγιος Πολύευκτος
έζησε κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.) και Ουαλεριανού
(251 - 259 μ.Χ.) και ήταν στρατιωτικός. Υπήρξε ο πρώτος που μαρτύρησε για τον
Χριστό στη Μελιτηνή της Αρμενίας, όπου εκτελούσε τα στρατιωτικά του καθήκοντα.
Όταν μεταξύ των ετών 253 - 256 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ουλεριανός διέταξε σκληρό
διωγμό κατά των Χριστιανών, ο Πολύευκτος δεν διστάζει να ομολογήσει την πίστη
του στο στράτευμα. Όταν το πληροφορήθηκε ο αυτοκράτορας τον κάλεσε σε απολογία.
Στον πεθερό του, που τον συμβουλεύει να πειθαρχήσει στην αυτοκρατορική
προσταγή, ο Πολύευκτος του υπενθυμίζει ότι οφείλουμε να πειθαρχούμε στο Θεό
παρά στους ανθρώπους. Δεν λυγίζει ακόμη και στις ικεσίες και τα δάκρυα της
νεαρής συζύγου του, Παυλίνας. Παραμένει σταθερός στην πίστη του και
αποκεφαλίζεται κερδίζοντας το στέφανο του μαρτυρίου.
Η Σύναξη του Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου ετελείτο στο σεπτό
ναό που ανήγειραν οι πιστοί στον τόπο του μαρτυρίου του, που έκειτο κοντά στην
περιοχή του Φιλαδελφίου και του Ταύρου Κωνσταντινουπόλεως. Η Ορθόδοξη Εκκλησία
εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 9
Ιανουαρίου.
ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
Όσιος Ευστράτιος ο
Θαυματουργός
Ο Όσιος Ευστράτιος καταγόταν από την περιοχή της Ταρσίας (Ταρσός Βιθυνίας στη Μικρά Ασία), η οποία ανήκε στη μεγάλη διοικητική περιφέρεια των Οπτημάτων και συγκεκριμένα από την κωμόπολη που έφερε το όνομα Βιτζιανή και έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς του, Γεώργιος και Μεγεθώ, ήταν ευσεβείς και εύποροι. Ο Όσιος Ευστράτιος ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου και οι γονείς του φρόντισαν και για την εκπαίδευσή του. Όταν συμπλήρωσε το εικοστό έτος της ηλικίας του η καρδιά του κυριεύθηκε από Θείο έρωτα. Τότε άφησε τους γονείς του και μετέβη στον Όλυμπο της Βιθυνίας, στο Μοναστήρι του Αυγάρου, στο οποίο μόναζαν οι θείοι του, από τη μητέρα του, Γρηγόριος και Βασίλειος. Εκεί λοιπόν, έγινε δεκτός από τους θείους του και ακολούθησε και αυτός την επίπονη και σκληρή ζωή του μοναχού.
Ο Όσιος καθημερινά διακονούσε τους πάντες με πρόθυμη καρδιά και ταπεινό φρόνημα. Δεν ενδιαφερόταν για τίποτε από τα αγαθά του κόσμου. Δεν είχε τίποτε στην κατοχή του, παρά μόνο ένα τρίχινο ένδυμα και ένα ύφασμα από μαλλί προβάτου. Δεν είχε ούτε τόπο ορισμένο για να κοιμάται. Λένε μάλιστα, ότι από τότε που έγινε μοναχός, στα εβδομήντα πέντε του ασκητικού του βίου, δεν κοιμήθηκε ποτέ ύπτιος ή με το αριστερό πλευρό. Όταν πέθαναν οι προ αυτού ηγούμενοι της μονής, οι πατέρες εμπιστεύθηκαν στον Όσιο τη διοίκηση της μονής και τον ανέδειξαν ηγούμενο.
Εκείνο τον καιρό επέστρεψε νικητής από τον πόλεμο κατά των Βουλγάρων, ο εικονομάχος Λέων ο Ε’ (813-820 μ.Χ.), ο οποίος ανέτρεψε τον ευσεβέστατο αυτοκράτορα Μιχαήλ. Η αίρεση της εικονομαχίας άρχισε να φουντώνει. Ο Όσιος Ευστράτιος, μετά από προτροπή του Οσίου Ιωαννικίου του Μεγάλου, άφησε τη Μονή και επέστρεψε στην πατρίδα του. Μόλις όμως έγινε η αναστήλωση των αγίων εικόνων, ο Όσιος επανήλθε στο μοναστήρι του. Η μέρα περνούσε με Πνευματικά γυμνάσματα και άσκηση και η νύκτα με αγρυπνίες και γονυκλισίες. Η μονολόγιστη ελπίδα, η ευχή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ήταν στην καρδιά και τα χείλη του. Ο Θεός τον αξίωσε με το χάρισμα της θαυματουργίας.
Ο Άγιος προείδε, με τη Χάρη του Θεού, το θάνατό του. Λίγο πριν απέλθει από την παρούσα ζωή, κάλεσε τους μοναχούς και τους είπε: «Αδελφοί, ο χρόνος της επίγειας ζωής μου έφθασε στο τέλος του. Λοιπόν, τέκνα μου αγαπητά, να φυλάξετε την παρακαταθήκη που παραλάβατε, γιατί τα πράγματα της παρούσας ζωής είναι πρόσκαιρα και μάταια, ενώ της μέλλουσας ζωής είναι άφθαρτα και αιώνια». Μόλις τελείωσε τα σύντομα αυτά λόγια, τους ευλόγησε και τους σφράγισε με το σημείο του Σταυρού. Έπειτα, αφού ύψωσε το βλέμμα του στον ουρανό, είπε, «Κύριε, εις τας χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου».
Έτσι ο Όσιος Ευστράτιος κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία 95 ετών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 9 Ιανουαρίου.
https://www.saint.gr
Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2022
ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΙΟΙ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ!
Δεν πάμε να κοινωνήσουμε γιατί είμαστε άγιοι, αλλά γιατί θέλουμε...
Μερικοί τό Σῶμα τοῦ Κυρίου τό παίρνουν χωρίς φόβο Θεοῦ. Καί τό τρῶνε. Ἀλλά δέν χορταίνουν. Γιατί, ὅσο τό μυστήριο αὐτό τό παίρνουν μόνο μέ τό στόμα, ποτέ δέν θά γεμίζουν μέ τήν χάρη του. Θά μένουν ἀπό τήν πλευρά αὐτή, πεινασμένοι. Ἐπειδή, καί πρίν προσέλθουν, αἰσθάνονταν χορτᾶτοι. Ἡ θεία κοινωνία πού παίρνουν, ὅσο ἐξακολουθοῦν νά ἀγαπᾶνε τίς ἁμαρτίες τους, δέν τούς προσφέρει καρπό σωτηρίας.Μέ τήν Θεία Κοινωνία δέν χορταίνουν, παρά μόνο ἐκεῖνοι πού «πεινοῦν» γι’αὐτήν. Οἱ πεινασμένοι. Ἐκεῖνοι, πού ἀπό τίς κακές τους συνήθειες, κατάλαβαν ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι φτώχεια καί πεῖνα. Ἐκεῖνοι παίρνουν ἀπό τά θεία μυστήρια τήν πλήρη ἐνέργεια καί χάρη καί ἀποτελεσματικότητά τους.
Ἀπό τόν κανόνα ἀυτόν δέν ἐξαιροῦνται οὔτε οἱ λεγόμενοι ἐκλεκτοί. Γιατί καί αὐτοί (οἱ λεγόμενοι ἐκλεκτοί) δέν εἶναι δυνατό νά εἶναι χωρίς ἁμαρτία· ἀφοῦ ἀσφαλῶς καί αὐτοί κάτι τό ἐφάμαρτο θά πράξουν, ἄν δέν βιάζουν καθημερινά τόν ἑαυτό τους νά ἀποφεύγουν ἀκόμη καί ἐκεῖνα τά μικρά ἁμαρτήματα, ἀπό τά ὁποία τό εὐόλισθο τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως δέν θά πάψει ποτέ νά μολύνεται.Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν φροντίζει κάθε ἡμέρα νά ὑπερνικάει τίς ἀτέλειές του, ὅσο καί ἄν φαντάζεται ὅτι τά ἁμαρτήματα πού κάνει δέν εἶναι καί τόσο βαρειά, λίγο-λίγο ἡ ψυχή του γεμίζει ἁμαρτίες.. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος χάνει τόν καρπό τῆς ἐσωτερικῆς ἐκείνης κατάστασης, πού λέγεται πνευματικός πλοῦτος, ἐπειδή μᾶς γεμίζει πνευματική χαρά.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει, ὅτι τίς ἁμαρτίες αὐτές πρέπει νά τίς ἀποφεύγωμε. Μᾶς λέγει: «Ὁ καθένας ἔχει χρέος, πρῶτα νά ἐξετάζει τόν ἑαυτό του, καί μετά νά ἐσθίει ἀπό αὐτόν τόν Ἄρτο καί νά πίνει ἀπό αὐτό τό Ποτήριο» (Α΄ Κορ. 11,28).Τί σημαίνει αὐτό τό: «πρῶτα πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά ἐξετάζει τόν ἑαυτό του»; Τί ἄλλο, ἄν ὄχι ὅτι ὁ καθένας μας στήν Τράπεζα τοῦ Κυρίου μπορεῖ νά προσέλθει, μόνο ἀφοῦ πρῶτα διορθωθῆ καί καθαρισθῆ;Καί γιά νά τό ἀκοῦσουν οἱ «χορτασμένοι», προσθέτει: «Γιατί, ὅποιος ἐσθίει ἤ πίνει, χωρίς νά τό βιώνει ἔντονα ὅτι αὐτό εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, ἐσθίει καί πίνει "κρῖμα" καί παίρνει ἐπάνω του "κρῖμα"»(Α΄ Κορ. 11,29). Κάθε ἡμέρα ἁμαρτάνομε; Κάθε ἡμέρα ἄς άνατρέχωμε στά δάκρυα τῆς μετανοίας, πού εἶναι τό μόνο φάρμακο, πού μᾶς κάνει ἄξιους νά ἀπομακρύνομε ἀπό τήν ψυχή μας, αὐτά πού τῆς φορτώνει ἡ ἁμαρτία.
Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΤΑ ΠΑΘΗ ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΘΑΝΑΤΩΝΟΝΤΑΙ!
Κάποιος ασκητής απέκτησε την φήμη ότι επί πενήντα χρόνια έζησε με αυστηρή νηστεία, αποφεύγοντας και αυτό το ψωμί και το κρασί. Έλεγε μάλιστα και ο ίδιος:-Θανάτωσα την φιληδονία, την φιλαργυρία και την φιλοδοξία.
Όταν το άκουσε ο αββάς Αβραάμ, πήγε και τον συνάντησε.
-Εσύ είπες αυτά τα λόγια; Τον ρώτησε
- Ναι, απήντησε εκείνος.
-Δεν μου λες, εάν μπεις στο κελλί σου και βρεις μια γυναίκα, μπορείς να μείνεις τελείως αδιάφορος για το φύλο της.
-Όχι, αλλά θα αγωνισθώ να μην την αγγίξω.
-Άρα, συμπέρανε ο αββάς Αβραάμ, δεν θανάτωσες το πάθος της φιληδονίας. Το νίκησες μόνο και το έχεις δεμένο… Εάν τώρα, καθώς περπατάς δεις όστρακα, πέτρες και ανάμεσα χρυσάφι, μπορείς να μείνεις αδιάφορος γι’ αυτό και να το θεωρήσεις σαν τα όστρακα και τις πέτρες;
- Όχι, αλλά θα αγωνισθώ να μην το πάρω.
-Άρα, συμπέρανε πάλι ο αββάς Αβραάμ, δεν θανάτωσες το πάθος της φιλαργυρίας. Το νίκησες μόνο και το έχει δεμένο… Εάν τώρα μάθεις ότι έρχονται να σε επισκεφθούν δύο αδελφοί, και γνωρίζεις ότι ο ένας σε επαινεί, ενώ ο άλλος σε κακολογεί, θα τους δεχθείς με την ίδια διάθεση;
-Όχι, αλλά θα αγωνισθώ ν’ αναπαύσω και εκείνον που με κακολογεί, όπως και εκείνον που με επαινεί.
-Άρα, ούτε το πάθος της φιλοδοξίας έχεις θανατώσει. Τα πάθη λοιπόν δεσμεύονται, πλην όμως δεν θανατώνονται.
Πηγή : giorgosthalassis.blogspot
Φωτογραφία από Δια Χειρός Λεωνιδακη
ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΜΑΚΡΗΣ
Όσιος Μακάριος ο
Μακρής,
Ηγούμενος της Μονής
Παντοκράτορα Κωνσταντινούπολης
Ο Όσιος Μακάριος ο Μακρής γεννήθηκε περί το
1383 μ.Χ. από ευσεβείς κι επιφανείς γονείς στη Θεσσαλονίκη (κατά άλλους ήταν
Εβραίος και έγινε χριστιανός). Διακρινόταν για την παιδεία του, την αρετή και
τη σύνεση του. Είχε το προσωνύμιο Ασπρόφρυς.
Νέος ήλθε στο Άγιον Όρος (1401 μ.Χ.) κι έγινε μοναχός στη Μονή Βατοπεδίου υπό τον ενάρετο Γέροντα Αρμενόπουλο επί διετία και αργότερα τον ασκητή Δαβίδ και χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς. Με τον Δαβίδ πήγε στην Κωνσταντινούπολη, υστέρα από πρόσκληση του αυτοκράτορα Μανουήλ Β' του Παλαιολόγου. Ο αυτοκράτορας δεν κατάφερε να τους κρατήσει για πολύ κοντά του ως πνευματικούς συμβούλους. Επέστρεψαν στο Άγιον Όρος, όπου ο Δαβίδ ανεπαύθη (+1422 μ.Χ.).
Αργότερα, ο Όσιος Μακάριος πήγε ξανά στην Κωνσταντινούπολη κι έγινε ηγούμενος και ανακαινιστής της σε παρακμή ιεράς Μονής Παντοκράτορος. Στάλθηκε από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η' Παλαιολόγο ως αντιπρόσωπος του στη Ρώμη και διακρίθηκε για την άκαμπτη στάση του και το γνήσιο ορθόδοξο φρόνημα (1429 μ.Χ.). Υπήρξε πρωτοσύγκελλος του πατριάρχη και πνευματικός πατέρας του αυτοκράτορα.
Εκοιμήθη από τη λοιμική ασθένεια της πανώλης στη Χάλκη. Τον λάτρευαν οι πάντες. Ετάφη στη μονή Παντοκράτορος Κωνσταντινουπόλεως στις 7 Ιανουαρίου του 1431 μ.Χ.
Έγραψε τους βίους των αγίων Ανδρέου αρχιεπισκόπου Κρήτης, Μαξίμου του Καυσοκαλύβη, Δαβίδ του εν Θεσσαλονίκη, λόγο στην ανακομιδή των λειψάνων της αγίας Ευφημίας και άλλους. Επίσης λόγο κατά της «και εκ του Υιού» εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και άλλους, όπου τονίζει τις σοβαρές διαφορές μεταξύ Ορθοδόξων και Λατίνων. Ο όσιος Μακάριος ήταν πιστός ακόλουθος του αυστηρού ησυχαστικού βίου και αξιώθηκε της θέας του άκτιστου φωτός, κατά τον ανώνυμο βιογράφο του.
Ακολουθία συνέθεσε ο Χ. Μ. Μπούσιας, η όποια υπάρχει ανέκδοτη στη Μονή Βατοπεδίου. Επίσης, άλλη ακολουθία του βρίσκεται σε κάποιο Κώδικα του Καΐρου, που δημοσίευσε ο Κεραμεύς. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 8 Ιανουαρίου.
ΑΓΙΟΣ ΑΤΤΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
Άγιος Αττικός
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Στην Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως διαδέχτηκε τον αποθανόντα - κατά το μήνα Οκτώβριο του 405 μ.Χ. - Αρσάκιο. Η εκλογή του έγινε στα τέλη του 405 μ.Χ. ή αρχές του 406 μ.Χ. Επί της πατριαρχείας του έγιναν το 415 μ.Χ. τα εγκαινια του - πυρποληθέντος το 404 μ.Χ. - ναού της Αγίας Σόφίας ενώ το 421 μ.Χ. βάπτισε την περίφημη Αθηναΐδα, κόρη του Αθηναίου σοφιστή Λεοντίου, αφού τη μετονόμασε σε Ευδοκία και κατόπιν ευλόγησε τους γάμους της με τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Β'. Υπήρξε μεγάλος ευεργέτης των φτωχών. Εργάστηκε εναντίον των δεισιδαιμονιών. Με την μετριοπάθεια και την αγαθότητα του κέρδισε πολλούς σχισματικούς και αιρετικούς. Το 422 μ.Χ. έγραψε στα Δίπτυχα της Εκκλησίας τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Τέλος ο Άγιος Αττικός, παρά την μετριοπάθειά του, επέδειξε πολύ αυστηρή συμπεριφορά προς την αίρεση των Μασσαλιανών, που διατηρούσαν μοναχικά συγκροτήματα στη Μικρά Ασία και τη Συρία, και αυτοσεμνύνονταν ότι πραγματοποιούσαν την ηθική τελειότητα χωρίς να χρειάζεται ο Νόμος. Έφθασαν και μέχρι του να περιφρονούν την εργασία και να ζουν από ελεημοσύνες λέγοντας ότι έχουν συστηματικά αξιωθεί θείων οράσεων και καταφρονούντες τα ιερά μυστήρια και τις παραδόσεις της Εκκλησίας.
Ο Αττικός πέθανε ειρηνικά το 425 μ.Χ. αφού πατριάρχευσε 20 χρόνια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 8 Ιανουαρίου.
ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
Άγιος Κύρος
Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
Η πατριαρχεία του Άγιου Κύρου διήρκησε μέχρι το 711. Τα χρόνια εκείνα τάραζαν την Εκκλησία και το Κράτος οι αιρέσεις του Μονοφυσιτισμού και του Μονοθελητισμού, παρόλο που είχαν καταδικασθεί από την Δ' και ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδο. Οι οπαδοί των αιρέσεων αυτών ήταν πάρα πολλοί στη Συρία, την Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία, την Αρμενία, την Περσία, και βοήθησαν τους Άραβες στην κατάκτηση των χωρών αυτών και την απόσπαση τους από το Βυζάντιο. Ενώ όμως η ανάκτηση τους ήταν αδύνατη, υπήρχε μερίδα - κυρίως αιρετικών ανθρώπων, που επέμενε ότι ήταν δυνατό να ανακτηθούν οι χώρες εκείνες, εάν το Βυζάντιο καταργούσε τις δυσμενείς για Μονοφυσίτες και Μονοθελήτες αποφάσεις της Δ' και ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου. Πράγμα που δυστυχώς συνέβη από τον αυτοκράτορα Φιλιππικό.
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2022
ΓΕΥΣΑΣΘΕ ΚΑΙ ΙΔΕΤΕ!
Ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου εἶναι μία φράση ἀπό τόν 33ο Ψαλμό πού ὁλοκληρωμένη ἔχει ὡς ἑξῆς «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος• μακάριος ἀνὴρ ὃς ἐλπίζει ἐπ’ αὐτόν» (στ. 9). Πρόκειται γιά ψαλμό τοῦ Δαυΐδ, τόν ὁποῖο ὁ προφήτης καί βασιλιάς ἔγραψε ὅταν ξέφυγε ἀπό τά χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῶν Φιλισταίων Ἀγχοῦς προσποιούμενος τόν τρελό (βλ. A΄ Βα 21,12-22,1). Εἶναι ψαλμός εὐχαριστίας ἀλλά καί παραίνεσης. Ὁ Δαυΐδ ὄχι μόνον εὐχαριστεῖ τόν Θεό γιά τήν λύτρωσή του, ἀλλά συμβουλεύει τούς ἀκροατές του νά κάνουν κι αὐτοί τό ἴδιο καί νά δείχνουν σ’ ὅλη τους τήν ζωή πιστότητα στόν Κύριο καί στό θέλημά του. Ἔτσι θά Τόν ἔχουν σύμμαχό τους. «Γευθεῖτε», λέει, «καί δεῖτε ὅτι ὁ Κύριος εἶναι σπλαχνικός, στοργικός• καί εἶναι μακάριος, εὐτυχής, ἐκεῖνος πού ἐλπίζει σ’ Αὐτόν». Ὁ Δαυΐδ γνώριζε πολύ καλά αὐτή τήν ἀλήθεια. Γεύθηκε πάρα πολλές φορές τήν χρηστότητα τοῦ Κυρίου. Ὁ Θεός δέν τόν ἐγκατέλειψε ποτέ• στάθηκε πάντοτε γι’ αὐτόν ὁ καλός βοσκός, ὁ ὁποῖος φρόντιζε νά μή λείψει στό πρόβατό του τίποτε. Ἀλλά καί ὁ Δαυΐδ ὑπῆρξε ἐκεῖνος γιά τόν ὁποῖο ὁ Θεός εἶπε: «εὗρον Δαυῒδ τὸν τοῦ Ἰεσσαί, ἄνδρα κατὰ τὴν καρδίαν μου, ὃς ποιήσει πάντα τὰ θελήματά μου» (Πρξ 13,22).
Καί ἄν αὐτά ἰσχύουν γιά τούς ἀνθρώπους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἔστω καί γιά τόν Δαυΐδ, πολύ περισσότερο ἐφαρμόζουν, ἤ πρέπει νά ἐφαρμόζουν, σέ μᾶς, στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Διότι ἐμεῖς ὄχι ἁπλῶς ἐλπίζουμε στόν Θεό, ἀλλά μετέχουμε σ’ Αὐτόν, ὁ Κύριος εἶναι τό ἔνδυμά μας (βλ. Γα 3,27), εἴμαστε «θείας κοινωνοὶ φύσεως» (B΄ Πέ 1,4). Καί γευόμαστε τήν χρηστότητά του ποικιλοτρόπως καί πλούσια. Νά μερικά παραδείγματα:
Ὁ λόγος τῆς ἁγίας Γραφῆς. Τό διαβεβαίωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος∙ «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον... ὅτι ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται» (Ἰω 5,24-25). Ὑπάρχει κάτι πιό ποθητό ἀπό τήν ζωή τήν γλυκειά καί ἀτέλειωτη; Αὐτό δέν λαχταροῦμε ὅλοι οἱ θνητοί; Ζωή εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Γινόμαστε μέτοχοι τῆς ζωῆς καί ἐμεῖς ὅταν Τόν πιστεύουμε. Καί ποῦ θά στηριχθεῖ ἡ πίστη μας; Ποιός θά τήν καλλιεργήσει μέσα μας; Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἁγία Γραφή! Ὅποιος μέ ὄρεξη τήν μελετᾶ καί μέ ταπείνωση ἀγωνίζεται νά τήν ἐφαρμόζει καθημερινά, ἔτσι ὅπως ἡ ἁγία Ἐκκλησία Του τήν ἑρμηνεύει, γίνεται μέτοχος τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Ἡ προσευχή μας. Ὁ πιστός πού προσεύχεται μέ ζῆλο ἱερό, μέ καρδιά καθαρή, ὑψώνοντας «ὁσίους χεῖρας» (Α΄ Τι 2,8) βλέπει στήν ζωή του σημεῖα. Τό μαρτυροῦν αὐτό τά πλήθη τῶν ἁγίων, ὄχι μόνον αὐτῶν πού ἀπαντοῦν στίς σελίδες τῶν συναξαρίων, ἀλλά καί ἐκείνων πού ζοῦν ἀνάμεσά μας. Ὁ Κύριος εἶπε• «ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω» (Ἰω 14,13) καί πραγματοποιεῖ τήν ὑπόσχεσή του. Ἀρκεῖ τό θέλημά μας νά εἶναι σύμφωνο μέ τό θέλημά του καί νά μή ζητοῦμε «κακῶς» (βλ. Ἰα 4,3). Ἀλλά καί μόνον ἡ συναναστροφή μας μαζί του κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, ἡ συναναστροφή μέ τόν ἀόρατο Θεό, πού τόν βλέπουμε πλέον στό πρόσωπο τοῦ πράου καί ταπεινοῦ Ἰησοῦ, γεμίζει τήν καρδιά μέ ἄρρητη χαρά καί εὐλογία.
Τό μυστήριο τῆς μετανοίας. Εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Γεννηθήκαμε ὑπόδουλοι τοῦ θανάτου καί τῆς ἁμαρτίας. Ὅλες οἱ γενιές τῶν ἀνθρώπων φέρουν τήν σφραγίδα αὐτῆς τῆς ἀλήθειας. Καί δέν θά ὑπῆρχε διέξοδος, ἄν ἡ χρηστότητα τοῦ Κυρίου δέν μᾶς σήκωνε ἀπό τήν πτώση. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος καί ἔσχισε καί ἀκύρωσε τό γραμμάτιο τῶν ἁμαρτιῶν μας καρφώνοντάς το πάνω στόν σταυρό του (βλ. Κλ 2,14). Ἀπό τότε ὅποιος θέλει λαμβάνει τήν ἄφεση. Μέσα στήν Ἐκκλησία, τό θεραπευτήριο τοῦ Θεοῦ, μέ τό μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως ἡ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτία. Καί ὅποιος προσέρχεται μέ αὐτή τήν πίστη καί μέ πραγματική μετάνοια γεύεται τήν θεϊκή εὐσπλαγχνία μέ πλησμονή.
Τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὅμως ἡ κορύφωση τῶν εὐλογιῶν τοῦ Κυρίου, ἡ τέλεια ἔκφραση τῆς ἀγάπης του εἶναι τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἡ προσφορά τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματός του. Ὁ Κύριος θυσίασε τήν ζωή του γιά μᾶς. Πέθανε γιά νά ζήσουμε ἐμεῖς. Καί μέ τήν ἀνάστασή του μᾶς χαρίζει τήν δικαίωση, μᾶς κάνει μετόχους τῆς βασιλείας του (βλ. Ρω 4,25). Αὐτή ἡ ἀτίμητη δωρεά Του προσφέρεται σέ ὅλους κάθε φορά πού πλησιάζουμε τό ἅγιο Ποτήριο καί κοινωνοῦμε «εἰς ζωὴν αἰώνιον». Γιορτάζουμε τότε Πάσχα, διότι «τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός» (A΄ Κο 5,7). Μέσα στήν Ἐκκλησία ὅλα ἐξαρτῶνται ἀπό ἐκεῖ. Ὅλες οἱ ἐκφράσεις τῆς πνευματικῆς ζωῆς ὅπως καί ὅλα τά μυστήρια ἀρδεύονται ἀπό ἐκεῖ, ἀπό τόν ἱερό κρατήρα. Καί ἔτσι δικαιώνονται. Διότι πνευματικότητα χωρίς σύνδεσμο μέ τό μυστήριο τῆς ζωῆς εἶναι ἀνύπαρκτη. Καί φυσικά, τί πιό μεγάλη ἀπόδειξη τῆς ἄπειρης χρηστότητας τοῦ Κυρίου καί τοῦ θείου ἐλέους;
Ὅμως ὅλα αὐτά ἔχουν νόημα γιά μένα καί μοῦ χαρίζουν ὄχι μόνον γεύση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἀλλά τήν πληρότητά της, ἄν εἶμαι διατεθειμένος νά ἀρνηθῶ κάθε ἄλλη ἀπατηλή καί ψεύτικη γεύση πού μοῦ προσφέρει ὁ κόσμος. Τότε μόνο θά ἔχω ἐμπειρία τῆς θείας προσφορᾶς καί μόνον τότε θά μπορῶ νά προσκαλῶ μέ παρρησία καί πειστικότητα καί τούς συνανθρώπους μου στό τραπέζι τῆς αἰώνιας χαρᾶς.
Εὐάγγελος Ἀ. Δάκας
Άπολύτρωσις 70 (2015) σελ.196-197
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)