ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟ ΘΕΟ ΣΑΝ ΤΥΡΑΝΝΟ!

Μέγας Αθανάσιος: Μη φοβᾶσαι τό Θεό σάν τύραννο, ἀλλά νά Τόν φοβᾶσαι γιά τήν ἀγάπη Του, γιά νά μή φοβᾶσαι μόνον ἐπειδή ἁμαρτάνεις, ἀλλά καί γιατί ὁ Θεός σέ ἀγαπᾶ καί δέν Τόν ἀγαπᾶς, καί γιατί εὐεργετεῖσαι ἀναξίως. Ἔτσι μέ τόν φόβο τῶν αγαθῶν αὐτῶν ὠθεῖ κανείς τήν ψυχή του νά ἀγαπᾶ καί γίνεται ἄξιος τῶν εὐεργεσιῶν πού τοῦ γίνονται καί μέλλει νά τοῦ γίνουν, μέ τήν εὐγνωμοσύνη πρός τόν Εὐεργέτη· καί ἀπό τόν ἁγνό φόβο τῆς ἀγάπης φτάνει στήν ὑπερφυσική ταπείνωση.

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ!

Άγιος Μάρκος ο Ασκητής: Ὅλα τα κακά καί τα δεινά ποῦ μας συμβαίνουν, συμβαίνουν ἐξαιτίας της ὑπερηφάνειας μας.

(Ευεργετινός Α’, Σελ. 452) 

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ ΠΟΤΕ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Να μην στενοχωριέσαι ποτέ. Ο Χριστός αναστήθηκε για να μας δώση πολλή αγάπη και χαρά, από τώρα. Από τώρα, ν' αρχίσουμε να συμμετέχουμε, όλο και πιο αισθητά, στην φωτεινή ημέρα της βασιλείας της αγάπης του Χριστού, όπου δεν βραδυάζει ποτέ.

ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΘΟΣ!

Άγιος Αντώνιος: Ο ἄνθρωπος ποὺ γνωρίζει τὸν Θεόν, εἶναι ἀγαθὸς κι ἂν δὲν εἶναι ἀγαθός, τίποτα δὲν γνωρίζει, οὔτε θὰ μάθει ποτὲ τίποτα. Διότι τὸ ἀγαθὸν εἶναι τρόπος γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ, ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΜΑΣ!

  Ο νέος χρόνος:  Μια νέα ευκαιρία για την αλλαγή μας

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ,

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

 

Πολλοί άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και μέλη της Εκκλησίας, εορτάζουμε, πανηγυρικά και, συνήθως, με κοσμικό τρόπο, το τέλος του παλαιού χρόνου και την αρχή του νέου. Ωστόσο, το πέρασμα του κάθε χρόνου και η αρχή του νέου, είναι ανάγκη να εορτάζεται πρωτίστως, χριστιανικά, να εκλαμβάνεται, δηλαδή, ως άνωθεν ερχόμενο, χρονικό δώρο ή ως παράταση για τη δική μας προσωπική ευκαιρία για αλλαγή, ανανέωση και ανακαίνιση, επειδή, ως Χριστιανοί, γνωρίζουμε πως ο χρόνος και ο καιρός, που έχουμε στη διάθεσή μας, είναι λίγος και σύντομος και ότι είναι ανάγκη να συνδέεται με την Αιώνια Ζωή: «Ο καιρός συνεσταλμένος εστίν» (Α΄ Κορ. 7, 29). Αν η διδασκαλία του Αποστόλου, σημαίνει κάτι για μας, τότε, είναι λάθος να ξοδεύουμε τον χρόνο, ακολουθώντας δρόμους, χωρίς πνευματική πυξίδα, που μας οδηγούν στην απώλεια της αιωνιότητας.
Η διδασκαλία του Απ. Παύλου, που απευθύνεται σε όλους μας, ως Χριστιανοί που είμαστε, αναφέρεται  στην υπαρξιακή μας αλήθεια, που μας προσανατολίζει στο δικό μας πνευματικό μέλλον, βεβαιώνοντας ότι, όταν ο Χριστός, «η ζωή ημών»  θα φανερωθεί, στη Δευτέρα Του παρουσία, θα φανερωθούμε και θα δοξαστούμε και εμείς, μαζί μ Αυτόν. Τι μας επισημαίνει εδώ ο Απόστολος; Ότι ο άνθρωπος έχει μεν αρχή και προσωρινό τέλος, σε αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν τελειώνει, ούτε χάνεται με τον θάνατο, καθώς, με την νίκη Του Χριστού κατά του θανάτου, ο Χριστός μας χαρίζει τη δυνατότητα να αλλάξουμε και να γίνουμε μαζί Του, από άνθρωποι, θεάνθρωποι, συνεχίζοντας, έτσι, να έχουμε την ζωντανή την ελπίδα, να είμαστε μαζί Του στη Αιώνια Βασιλεία Του. Αυτό το δώρο, ο Χριστός δεν μας υποχρεώνει να το δεχτούμε. Το δίνει μόνον σε αυτούς, που, με γνήσια πίστη, το δέχονται ελεύθερα και το αξιοποιούν με την εφαρμογή στη ζωή τους των πνευματικών τους αρετών.
Ο Απ. Παύλος, αναφέρεται, σχετικά, στον παλαιό και στον νέο άνθρωπο (Κολ. 3, 4-10). Ο παλαιός άνθρωπος είναι εκείνος, που χρησιμοποιεί την ελευθερία του, για να ζει μέσα στην αμαρτία. Ο «καινός» άνθρωπος (Εφ. 2, 15), επιλέγει να ζει μέσα στην καινούργια πνευματική κατάσταση της χάριτος, που έφερε ο Θεάνθρωπος στον κόσμο, καθώς, αγωνίζεται να απαρνηθεί, με την καρδιά του, όλα εκείνα που τον χωρίζουν από τον Θεό και να εφαρμόζει το θέλημά Του, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, με στόχο να βρίσκεται, πάντοτε, κοντά στον Θεό.  Απαιτείται, συνεπώς, ένας διαρκής ανακαινιστικός αγώνας, εντός του χρόνου, καθώς η εν Χριστώ αγιαστική ζωή επιτυγχάνεται, συν Θεώ, με αδιάλειπτη προσευχή, αγαθοσύνη και αγαπητική αυτοπροσφορά, στην κατεύθυνση, πάντοτε, του θησαυρίζειν όχι «θησαυρούς επί της γης», αλλά «θησαυρούς εν Ουρανώ».
Ο παλαιός άνθρωπος είναι γαντζωμένος γερά στην ψυχή μας. Δεν αποβάλλεται ούτε φεύγει, εύκολα, όπως φεύγει ο χρόνος. Ακόμη και τα πιο μικρά πάθη μας, τα νομιζόμενα από μας μικρά, δεν υποχωρούν. Απαιτείται πολύχρονος αγώνας για να ελευθερωθεί κάποιος από τις τυραννικές του αμαρτίες. Εκεί που νομίζει πως νίκησε, αντιλαμβάνεται ότι κάποιο νέο πάθος ξεδιπλώνεται ολοζώντανο μέσα του και οι αισθήσεις σπεύδουν να το ικανοποιήσουν. Εξάλλου, τα πάθη του ανθρώπου, που τα εμπνέει ο πονηρός, λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, είναι φιλεπίστροφα, δηλαδή αγαπούν να επιστρέφουν ξανά και ξανά στον άνθρωπο και να τον ταλαιπωρούν. Χρειάζεται, συνεπώς, να επιστρατεύει ο άνθρωπος, όλο τον εαυτό του στον αγώνα για να τα νικήσει. Γι αυτό ο Ιησούς είπε: «Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται, ει μη εν προσευχή και νηστεία», δηλαδή, αυτό το γένος των δαιμόνων δεν εκδιώκεται, παρά μόνον, με προσευχή και νηστεία (Ματ. 17,21). Τον αγώνα αυτόν, για να νικήσει και να εξοβελίσει, από μέσα του, τον παλαιό άνθρωπο και να αναδείξει τον εν Χριστώ Νέον, ο άνθρωπος δεν μπορεί να τον διεξάγει μόνος του, αλλά με τη θεία φώτιση και τη δύναμη, όπως ξεκάθαρα τονίζεται από Αυτόν: «Χωρίς εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15, 5).
Όμως, η πίστη, η αγάπη και η ελπίδα στον Θεό βοηθά στον μεγάλο και ισόβιο αυτόν αγώνα μας. Συμπαραστάτης, εκτός από την άνωθεν βοήθεια, που μας προσφέρεται, μέσω της προσευχής, της άσκησης και της συμμετοχής στα μυστήρια, είναι ο Πνευματικός μας και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει και να προοδεύσει, εάν δεν έχει έναν πνευματικό οδηγό και εάν δεν ζει μέσα σ’ ένα υγιές περιβάλλον. Ζώντας μια γνήσια πνευματική ζωή, μέσα στην εκκλησιαστική μας κοινότητα, έχουμε ελπίδα να ντυθούμε τον Χριστό και να γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι. Αν  ο χρόνος αξιοποιείται από μας, με σοφία και γνώση Θεού, στην κατεύθυνση αυτής της αλλαγής του παλαιού – σαρκικού ανθρώπου, σε νέον εν Χριστώ, πνευματικό άνθρωπο, τότε, μπορούμε να πούμε, ότι ο νέος χρόνος έχει αξία και νόημα, επειδή αποτελεί μια νέα παράταση, για μια ακόμη νέα προσπάθεια αλλαγής πνευματικής βαθμίδας, που να μας ωθεί προς το οντολογικό μας Κέντρο, που είναι ο Θεός. Οι Χριστιανοί θα αξιολογηθούμε (κριθούμε) από τον Θεό, για τον τρόπο που ζήσαμε αυτήν τη ζωή και για το πόσο αγωνιστήκαμε, για να κερδίσουμε, μέσω αυτής, την αιώνια.
Ο Μέγας Βασίλειος, που τον εορτάζουμε την 1η του Έτους, έχει γράψει, επί του θέματος αυτού, ένα αξιόλογο και πολύ χρήσιμο έργο: «Εις το πρόσεχε σεαυτώ». Μέσα σ΄ αυτό, μπορεί να βρει κάθε πιστός αξιόπιστες συμβουλές, για τον τρόπο ζωής που μπορεί να ζήσει, εντός του παρόντος χρόνου, για να πραγματοποιήσει τον αγιαστικό αγώνα που απαιτείται για να μπορεί να ελπίζει στην αιώνια ζωή. Στη σκέψη του Μ. Βασιλείου, ο Χριστιανός είναι ανάγκη να ζει με αρμονία, ως ψυχοσωματικός άνθρωπος, για να βρει την ισορροπία, ανάμεσα στο θνητό σώμα και στην αθάνατη ψυχή του. Έτσι, δεν θα προσκολλάται στα θνητά, σαν να είναι αιώνια, ούτε θα περιφρονεί τα αιώνια, σαν περαστικά, αλλά θα επιμελείται την ψυχή, γιατί είναι αθάνατη. Η βασική φιλοσοφία ζωής, για τον Μ. Βασίλειο, είναι αυτό, που με μεγάλη πνευματική εμπειρία και σύνεση τονίζει: «Υπερόρα σαρκός, παρέρχεται γαρ. Επιμελού ψυχής, πράγματος αθανάτου». Δηλαδή, «ξεπέρασε τη σάρκα, που είναι πρόσκαιρη και προσωρινή και φρόντιζε την ψυχή, που είναι αθάνατη και αιώνια». Προτεραιότητα, συνεπώς, οφείλουμε να δίνουμε, όλοι οι Χριστιανοί, στο να βιώνουμε το πέρασμα του παλαιού χρόνου και την έναρξη του καινούριου, ως έναυσμα και ως ευκαιρία, έτσι ώστε να φροντίζουμε να αναβαπτίζεται η προσπάθειά μας, για την ολοκλήρωση της πνευματικής μας οντότητας.
Ο Απ. Παύλος, σε όλη τη διδασκαλία του, μας προτρέπει στην επίτευξη του υπαρξιακού μας σκοπού, συμβουλεύοντας και καθοδηγώντας μας να χρησιμοποιούμε, με σοφία και όχι με μωρία, τον χρόνο της ζωής μας: «Προσέχετε πώς να συμπεριφέρεστε, με κάθε ακρίβεια στη ζωή σας, όχι ως μωροί και άσοφοι, αλλά ως συνετοί και φρόνιμοι, προκειμένου να αξιοποιείτε τον χρόνο και τις ευκαιρίες της παρούσας ζωής (Εφεσ. 5, 15-17).
Ο Άγιος Βασίλειος, επίσης, που έχει συνδεθεί με την αρχή του νέου χρόνου, μας προτρέπει να μην αφήνουμε να μας κυβερνά ο χρόνος, ξοδεύοντας μέσα σ’ αυτόν τη ζωή μας άσκοπα, αλλά να τον κυβερνούμε εμείς, αξιοποιώντας τον, χριστιανικά, για τη σωτηρία μας. Αυτό, άλλωστε εύχεται και η Εκκλησία μας, στις ευχές και στα αιτήματα, που κάνει προς τον Θεό για όλους μας: «Τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών, εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι» (τον υπόλοιπο χρόνο μας να τον ζήσουμε με ειρήνη και μετάνοια). Και σε άλλη ευχή: «Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος» (Να είναι χριστιανικά τα τέλη της ζωής μας, χωρίς οδύνη, χωρίς ντροπή, ειρηνικά και να έχουμε να δώσουμε καλή απολογία, ενώπιον του Χριστού στην τελική Κρίση όλων των ανθρώπων).
Οι Χριστιανοί, επομένως, είναι σοφό, να εορτάζουμε την αλλαγή του παλαιού χρόνου, σε νέο χρόνο, ως ένα θείο δώρο χορήγησης μιας νέας παράτασης, για την αλλαγή του παλαιού ανθρώπου σε «καινόν άνθρωπο».
 
thriskeftika.blogspot.com

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ: ΠΩΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ;

 Πώς αγαπούν οι άγιοι;

Ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει ότι από τον λόγο του Χριστού «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι», έμαθε ο πρωτομάρτυρας Στέφανος να πει για τους λιθοβολιστές του: «Κύριε μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην…». Και όλοι γενικά οι Άγιοι, ως μιμητές του Χριστού και ακόλουθοι, από αυτόν τον λόγο έμαθαν να συγχωρούν τους εχθρούς τους».

«Όλοι οι Άγιοι, ενώ υπέφεραν, μακροθυμούσαν, χωρίς να ανταποδίδουν το κακό σε κανένα και χωρίς να οργίζονται. Και ενώ τους φόνευαν, τους λιθοβολούσαν, τους κατέκαιγαν, τους έπνιγαν ή τους κατέκοβαν, εκείνοι μακροθυμούσαν προς τους δημίους και προσδέχονταν γι’ αυτούς, για να συγχωρηθούν» (Αββάς Ησαϊας).

Η αγάπη ανοίγει το δρόμο της αγιότητας. «Όλοι οι Άγιοι γίνονται όμοιοι με το Θεό με την υπερχείλιση της αγάπης  τους  και της φιλανθρωπίας προς όλους.  Αυτό το σημείο επιδιώκουν να έχουν οι Άγιοι για να εξομοιωθούν με τον Θεό: Την τέλεια αγάπη προς τον πλησίον… Διότι όταν κάποιος αποκτήσει την αγάπη, ενδύεται μαζί με αυτήν και τον ίδιο τον Θεό.

Ας δούμε ένα παράδειγμα. Στο βίο του Αγίου Ευθυμίου του νέου, επισκόπου Μαδύτου – 5 Μαΐου- , διαβάζουμε ότι κάποιοι ιερόσυλοι τρύπησαν μία νύχτα τους τοίχους του ιερού Ναού, όπου λειτουργούσε ο Άγιος, και άρπαξαν τα ιερά κειμήλια. Το πρωί, όταν έγινε γνωστό το γεγονός, η πόλη όλη ξεσηκώθηκε, ζητώντας την εξιχνίαση του εγκλήματος. Επειδή λοιπόν η είδηση διαδόθηκε παντού, τελικά οι κλέφτες πιάστηκαν. Οι πολίτες, που τους είχαν στα χέρια τους, δεν ήθελαν να δείξουν καμιά επιείκεια, ζητούσαν μάλιστα να επιβάλλουν σ’ εκείνους τους ταλαίπωρους τιμωρίες πρωτάκουστες.

Μόλις  κατάλαβε ο Άγιος Ευθύμιος τί σκέπτονταν, μπήκε στη μέση και είπε:

-Δεν είναι καλό, παιδιά μου, αφού είμαι εδώ εγώ, που απ’ όλους έχω περισσότερου δίκιο ν’ αγανακτώ, μια και είμαι εκείνος που ζημιώθηκε. Θα τους τιμωρήσω ανελέητα, κάνοντας τους ν’ αργοπεθαίνουν από την πείνα και την δίψα.

Τους φάνηκε ότι ο Άγιος μίλησε σωστά. Έτσι, μόλις ο όχλος διαλύθηκε, πήρε τους κλέπτες  στο σπίτι του, τους έλυσε  από τα δεσμά, τους έκανε  φιλόφρονα το τραπέζι, τους έδωσε εφόδια και για το μέλλον, και του άφησε να πάνε όπου ήθελαν!

Έτσι μιμούνται οι Άγιοι τον Χριστό: Συγχωρώντας και αγαπώντας εκείνους που τους κάνουν κακό και τους αδικούν. 

 Ιερομονάχου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών»

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΣ

 Ο Άγιος Νεκτάριος και ο χωροφύλακας

 

Όταν ακόμη ζούσε ο Άγιος έλεγε σε ένα χωροφύλακα άπιστο, να πιστέψει. Ότι υπάρχει δηλαδή Θεός, να μετανοήσει, να εξομολογηθεί, να εκκλησιάζεται, να κοινωνεί. Ο χωροφύλακας όμως δεν επίστευε σε τίποτα. Ήλθεν εποχήν που ο χωροφύλακας μετετέθη επί 12 χρόνια, από την Αίγινα στην Μακεδονίαν.
 
Μετά όμως ξαναγύρισε εις στην Αίγινα και στην παραλία συνάντησε τον Άγιο Νεκτάριο, ο οποίος του επανέλαβε τα ίδια περί πίστεως λόγια. Στην συνέχεια πήγε στο καφενείο, ευρήκε τους παλαιούς του φίλους και -συν τοις άλλοις- τους είπε:
 
-"Εντύπωση μεγάλη μου κάνει πως αυτός ο Ηγούμενος της Αγίας Τριάδος (της Μονής του Αγίου) ζει ακόμη".
 
-"Ποιος Ηγούμενος;" τον ρωτούν.
 
-"Ο Ηγούμενος της Αγίας Τριάδος".
-"Μα ο Ηγούμενος της Αγίας Τριάδος, έχει πεθάνει τρία χρόνια τώρα".
 
-"Πώς είπατε, έχει πεθάνει τρία χρόνια; Μα εγώ τώρα τον συνάντησα στο δρόμο και τα είπαμε!".
 
Ιερή συγκίνηση κατέλαβε τους πάντες, ως και τον χωροφύλακα όταν διαπίστωσε ότι ο Άγιος παρουσιάσθηκε για να τον συνετίσει και τρέμοντας πήγε στο Μοναστήρι και προσεκύνησε -μετανοημένος- τον Χριστόν και τον Άγιο Νεκτάριο.

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ TOY ΠΟΛΕΜΟΥ!

 Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ TOY ΠΟΛΕΜΟΥ!

 

Ο διορατικός, μακαριστός πατήρ Παναγιώτης Τσιώλης των Αγράφων (+12-11-2021 μ.Χ.), είχε μιλήσει με ακρίβεια για το ξέσπασμα του Πολέμου με την Τουρκία και την πείνα που θα έρθει, αποτέλεσμα του οποίου θα είναι ο νέος Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η απόδοση της στρατηγικής Κωνσταντινούπολης στην Ελλάδα! 
Η περίοδος αυτή χωρίζεται σε διάφορα στάδια, κάποια από τα οποία που ήδη ζούμε. Ένα από αυτά αφορά όμως την επιχείρηση εισβολής της Τουρκίας σε νησιά της Ελλάδας, κάτι που θα επιτρέψει ο Θεός ίσα ίσα για να δοθεί "δικαίωμα" επίθεσης στην Ρωσίας κατά της Τουρκίας, που θα έχει κλείσει τότε τα Στενά! Δηλαδή η Ρωσία θα δουλέψει για εμάς, νομίζοντας ότι δουλεύει για τον εαυτό της... "Ξεπληρώνοντας" έτσι, κατά κάποιο τρόπο, την ένοχη σιωπή της στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και την Γενοκτονία του 1913 - 1922...
 
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Μιλώντας πρόσφατα στην Δράμα, ο εκδότης του "Στύλου Ορθοδοξίας"  Διονύσης Μακρής, επιβεβαίωσε όσα είχε γράψει τον Οκτώβριο 2023 στην εφημερίδα του, σχετικά με μία εκπληκτική και ανέλπιστη προφητεία του μακαριστού πατρός Παναγιώτη Τσιώλη, του λεγόμενου και "Γέροντα των Αγράφων".
Συγκεκριμένα, ο πατήρ Παναγιώτης ταξίδευε το 2011 με ένα πνευματικό του τέκνο, ονόματι Γιώργος Μπουζίκας, στον δρόμο Λαμίας προς Δομοκό, έναν από τους πιο επικίνδυνους δρόμους όλης της Ελλάδας, με απανωτά και συνεχή τροχαία δυστυχήματα.
Τότε ξαφνικά ρωτάει ο Γέροντας τον Γιώργο:
"Γιώργο, αν γίνει πόλεμος πού θα παρουσιαστείς";
"Το Φύλλο Πορείας αναφέρει τον Έβρο"...
"Αμ, δεν θα παρουσιαστείς στον Έβρο. Στο Ρίο θα πας. Θα φοράς σταυρό. Και εκεί θα σου ανατεθεί ως έργο να ενημερώνεις τους κατοίκους να ανεβούν στα βουνά που είναι δεξιά της Ναυπάκτου, γιατί θα περνούν στρατεύματα από το ΝΑΤΟ και θα ρημάζουν ό,τι βρίσκουν στον δρόμο τους"!
Τότε ο Γιώργος ρώτησε τον Γέροντα πότε θα γίνει ο πόλεμος:
"Ο πόλεμος Γιώργο θα ξεσπάσει όταν ολοκληρωθεί ο νέος δρόμος που συνδέει τον Δομοκό με την Λαμία! Τότε θα γίνει και θα έρθει μεγάλη πείνα στην Ελλάδα! Δεν θα κρατήσει πολύ. Και μετά θα πάμε στην Πόλη, την Βασιλεύουσα"!
 
ΝΕΟ ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ
Το φοβερό είναι ότι μετά από 10 μέρες από εκείνη την κουβέντα, ήρθε από την Στρατολογία νέο Φύλλο Πορείας στον Γιώργο, που έγραφε πως σε περίπτωση Επιστράτευσης θα παρουσιασθεί, όχι πια στον Έβρο, αλλά στο Ρίο! Όπως ακριβώς του είχε προφητέυσει ο Γέροντας των Αγράφων!
 
Και το φοβερότερο, ότι τώρα πια, μετά 12 χρόνια από τότε, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ο νέος δρόμος Λαμίας - Δομοκού, ως τμήμα της μεγάλης "Κεντρικής Οδού" (Ε65), που θα συνδέει την Λαμία με την Εγνατία Οδό! 

ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΙΩΛΗ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ!

Το θαυμαστό γεγονός του Π. Παναγιώτη Τσιώλη με τη φωτιά

Ἐκτὸς τῶν ἀδιαπραγμάτευτων θέσεων ποὺ ἐξέφραζε ὁ γέροντας γιὰ τὶς ταυτότητες ό Κίμωνας μᾶς ὑπενθύμισε ἐξ ἀφορμῆς τῶν προσφάτων πυρκαγιών ποὺ βίωσε ή χώρα ἕνα ἀκόμη θαυμαστό περιστατικό ποὺ ἀφοροῦσε μία πυρκαγιά που σημειώθηκε κοντά στὰ Βραγγιανά. Στὸ σημεῖο τῆς φωτιᾶς εἶχαν μεταβεί πυροσβέστες ἀλλὰ καὶ στρατιῶτες ἀπὸ τὴν Καρδίτσα. Πῆγε καὶ ὁ γέροντας πρὸς τὴ φωτιά καὶ ἔδειχνε πολύ ἀνήσυχος. Ὅταν πλησίασε μία δεκαπενταμελής ὁμάδα παιδιῶν προσπαθοῦσε νὰ δημιουργήσει ἀντιπυρική ζώνη. Ξαφνικὰ ὅμως ἄλλαξε κατεύθυνση ὁ ἄνεμος καὶ ὁρμητικὰ ἡ φωτιά πήγαινε πρὸς τὰ πάνω τους. Ένας ἀπὸ τὴν ὁμάδα ποὺ εἶδε τὸν παππούλη τοῦ φώναξε «πάτερ κάνε κάτι θὰ καοῦμε ζωντανοί». Αμέσως ὁ γέροντας σταύρωσε τὸν ἄνεμο καὶ ἐκεῖνος ἄλλαξε κατεύθυνση καὶ ἡ φωτιά γύρισε πρὸς τὸ μέρος που στεκόταν ὁ γέροντας. Ἡ ὁμάδα τῶν πυροσβεστῶν πρὸς στιγμή πίστεψε ὅτι ὁ π. Παναγιώτης κάηκε ἀφοῦ ἡ φωτιά ἤδη εἶχε φθάσει στὸ σημεῖο που στεκόταν. Ἀλλὰ ξαφνιάστηκαν ὅταν εἶδαν τὸν γέροντα νὰ περνᾶ ἀνάμεσα ἀπὸ τὶς φλόγες καὶ νὰ μεταβαίνει κοντά τους χωρίς νὰ τὸν ἔχει ἀγγίξει. Καὶ χαριτολογώντας ἔλεγε στὸν Κίμωνα: «Τόσο πολὺ παιδάκι μου θύμωσε ὁ διάολος πού μοῦ πέταξε μία πέτρα καὶ μὲ χτύπησε στὴν πλάτη. Ἕνα ὁλάκερο χρόνο έκανε να περάσει ὁ πόνος ἀπὸ τὸ κτύπημα».
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ μποροῦν κάλλιστα νὰ ἐπιβεβαιώσουν ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ παιδιὰ ποὺ μετείχαν στὴν προσπάθεια κατάσβεσης ἀφοῦ τὸ θαῦμα ποὺ ἔζησαν ἀποτέλεσε τὴν αἰτία γιὰ νὰ ἐπισκέπτονται συχνὰ τὸν γέροντα καὶ νὰ ζητοῦν τὴν εὐλογία του.
 
Πηγή: “Ο Γέροντας των Αγράφων – π. Παναγιώτης Τσιώλης”, Διονύσιος Α. Μακρής, Μέρος Β΄, εκδ. Αγαθός Λόγος, Αθήνα 2023, σελ. 81-83

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: Ο ΜΕΓΑΣ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΕΛΕΓΕ!

Ο Μέγας Στρατηλάτης των Ουρανίων Δυνάμεων, ο σκούρος (ο Μιχαήλ) έλεγε: “Αφού δεν λένε για μετάνοια και ντρέπονται να το πούνε εκείνοι που πρέπει λέγε εσύ στον κόσμο να μου φωνάζουν στα δύσκολα και να μου λένε: Έχων σε προστάτην και βοηθόν, φύλακα και ρύστην της ψυχής μου της ταπεινής, Μιχαήλ Πρωτάρχα και Μέγα Ταξιάρχα, εν ώρα του κινδύνου, σύ μοι βοήθησον”».
(Έψαλλε το Μεγαλυνάριο του Αρχαγγέλου που το απαγγέλει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της κάθε ημέρας).
 
Πηγή: “Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης”, Ιερά Μητρόπολις Μόρφου, εκδ. Θεομόρφου, Β΄ έκδοση, σελ. 149
 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ, Η ΣΑΡΚΑ ΘΑ ΤΑ ΦΕΡΕΙ ΑΥΤΑ!

«Η ΣΑΡΚΑ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ» (16 Δεκεμβρίου 2015)

Καταγραφή από τις φροντίστριές της.

Γερόντισσα: «Έρχονται δύσκολα… Η σάρκα θα τα φέρει αυτά. Έτσι λέει ο Θεός. Θα κλειστούνε οι άνθρωποι στα σπίτια τους, αναταραχή, αίμα, βοή και για λίγο Τούρκοι. Φταίνε και οι Σοΐκοι* γιατί γροικούνε* τους άλλους και λένε ένα σωρό βρομιές και γελούνε. Εγλυκαθήκανε όλοι σε τούτανα. Και όσοι δεν τα κάνουνε, τα γροικούνε και δεν τους νοιάζει καθόλου. Γι’ αυτό έφυγε το περιστεράκι που δεν είναι περιστεράκι αλλά Φως άπλετον (εννοεί το Άγιο Πνεύμα)».

* Σοϊκός = σωστός, καλής ποιότητας, καλής γενιάς άνθρωπος
* Γροικώ = ακούω, καταλαβαίνω

Πηγή: “Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης”, Ιερά Μητρόπολις Μόρφου, εκδ. Θεομόρφου, Β΄ έκδοση, σελ. 144 

Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΙΩΛΗΣ: Η ΑΘΗΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ!

Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΙΩΛΗΣ: ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΡΑΒΔΟΥΧΟΙ ΘΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ!

-Θεολόγε θὰ ἔρθει ἡ στιγμὴ ποὺ πολλοὶ ραβδούχοι θὰ προπαγανδίζουν τις νέες ταυτότητες καὶ θὰ λειτουργοῦν ὡς τυφλὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου, μοῦ εἶχε πεῖ τὸ Φθινόπωρο τοῦ 2019 στὴν Ἁλίαρτο, ὅπου κατέβαινε γιὰ νὰ ξεχειμωνιάσει.

-Αποκλείεται γέροντα, ἡ Ἱερά Σύνοδος ἔχει ἀποφανθεῖ ἀπὸ παλιά γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Δὲν νομίζω νὰ ἀναιρέσει τὶς ἀποφάσεις της.

-Μακάρι-μακάρι νὰ μὴν πέσουν στο στόμα τοῦ λύκου οἱ ραβδούχοι μας... Γιατί ἂν πέσουν θὰ καταστοῦν συγκάτοικοι τῶν σταυρωτῶν τοῦ Κυρίου μας στὴν Κόλαση.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ, ΜΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!

 Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ματαιοδοξία: Μια ασθένεια της ψυχής

Η ματαιοδοξία είναι μια ψυχική ασθένεια. Κυριεύει τούς ανθρώπους που έχασαν ή δεν απέκτησαν ποτέ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ. Το “βιβλίο της Ζωής” η Αγία Γραφή, γράφει: «ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ ΦΟΒΟΣ ΚΥΡΙΟΥ». Ο σοφός επιθυμεί να ομιλεί για τον δημιουργό του. Ο ματαιόδοξος για τον εαυτό του. Ο φίλος σου κολλάει μόνο σ’ εκείνους, που του κάνουν τα κέφια και τον κολακεύουν. Μιλάει μόνο για τον εαυτό του, και θέλει να μιλάνε οι άλλοι μόνο γι’ αυτόν! Μαζεύει τις φωτογραφίες του που μπήκαν στις εφημερίδες! Και ξεχνάει ότι οι εφημερίδες βάζουν και φωτογραφίες εγκληματιών! Και διαβάζει στους άλλους γράμματα που του στέλνουν και τον εκθειάζουν. Και το αποτέλεσμα; Έγινε ανυπόφορος σ’ όλους! Όλοι τον αποφεύγουν. Γιατί θέλει όλοι γύρω του να ασχολούνται μ’ αυτόν.
Είναι αξιολύπητος άνθρωπος! ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ! Γιατί αν χειροτερέψει η ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ του, θα κάμει κακό και στους άλλους αλλά και στον εαυτό του! Θύμισέ του στην κατάλληλη ευκαιρία από το βιβλίο των Παροιμιών τα λόγια του σοφού Σολομώντος: «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης». Κάνε μαζί του έναν περίπατο στο νεκροταφείο. Και ειπέ του: «Να κάτω από τα πόδια μας είναι σαπισμένα πια τα στόματα μερικών ανθρώπων, που όσο ζούσαν μας εγκωμίαζαν!».
 
Θυμηθείτε και την εξής ιστορία της Ανατολής: 
Στην άκρη του δρόμου ήταν μία ψηλή φοινικιά. Και από κάτω της είχαν φυτρώσει αγκάθια, πολλά αγκάθια. που έφραζαν τον δρόμο. Περνούσαν από εκεί οι ταξιδιώτες. και τα αγκάθια τους τρυπούσαν και τους έγδερναν. Και αυτοί νευρίαζαν και έβριζαν τα αγκάθια Γιατί δεν βρέθηκε κανείς να τα κόψει, να μη τρυπούν τους ανθρώπους! 
Το επήραν επάνω τους τα αγκάθια! Και σήκωσαν κεφάλι στον φοίνικα! Και τον έβριζαν με καταφρόνια:
- Κρίμα στο ύψος σου! Τι σε ωφελεί, αφού κανείς δεν μιλάει για σένα! Ακούς πόσο κάθε μέρα οι άνθρωποι μιλάνε για μας. Έχομε τιμή. Συ δεν έχεις τίποτε!
 
Τότε τους απάντησε ο φοίνικας:
- Πικρή είναι η δόξα σας, όπως είσθε και σεις πικρά. Καλύτερα να μη λένε τίποτε για μένα, παρά να λένε αυτά που λένε για σας. Οι άνθρωποι μιλάνε για μένα μόνο όταν μαζεύουν τους χουρμάδες μου! Ναι, είναι αλήθεια. Αραιά μιλάνε για μένα Μα πάντοτε γεμάτοι ευχαρίστηση και ευγνωμοσύνη! 
Οι αληθινοί άνθρωποι ενδιαφέρονται, για το πως θα πάρουν καλούς καρπούς για τη ζωή τους. Και όχι πως θα ακούσουν επαίνους.
Η δόξα ακολουθεί πάντοτε τους καλούς ανθρώπους. Μπορεί βέβαια να μην ακούγεται σ’ αυτή τη ζωή. Μα σίγουρα θα φανεί στην άλλη, στην αιώνια! Γι’ αυτό και ο Χριστός, όταν έκανε ένα καλό, συνήθως έλεγε στους ευεργετηθέντες: Προσέξτε, να μη το πείτε σε κανένα!
Το ίδιο και οι άγιοι της Εκκλησίας. Καταλάβαιναν, τι σημασία είχαν τα λόγια αυτά του Χριστού. και απέφευγαν την ανθρώπινη δόξα σαν την φωτιά!
Κάποτε μια ευγενής κυρία επήγε από την Ρώμη στην Αίγυπτο, να ιδεί τον Άγιο Αρσένιο. Και νάτη, μπροστά στον άγιο! Και άρχισε να τον εγκωμιάζει! Μα ο άγιος, μόλις άκουσε τα λόγια της, μπήκε στο κελί του γρήγορα και έκλεισε την πόρτα!

‘Ένας άλλος ασκητής, συνεπής στο Ευαγγέλιο, έλεγε:
Κάθε εγκωμιαστική λέξη που λένε για μένα, μου ανοίγει αγιάτρευτη πληγή στην ψυχή μου.
Εκείνον που θα θελήσει να διορθώσει έναν τέτοιον άνθρωπο, θα τον βοηθήσει ο Θεός! Και σένα, πίστεψέ με, θα σε βοηθήσει ο Πανάγαθος Πατέρας μας να θεραπεύσεις τον φίλο σου από την ματαιοδοξία. Μα να το ξέρεις: Δεν θα τον θεραπεύσεις εσύ. Ο Ουράνιος Ιατρός θα τον θεραπεύσει χάρις στη δική σου προσευχή.

Π. ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: Ο ΦΘΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ!

Π. Σάββας Αχιλλέως

Ο φθόνος είναι το φοβερότερο αμάρτημα!

 
Ο φθόνος είναι το φοβερότερο αμάρτημα! Και αν μεν καταλάβει τον ή την σύζυγο, ο έτερος σύζυγος υποφέρει φοβερά δοκιμασία. Εάν δηλαδή ο σύζυγος ζηλεύει την σύζυγό του, τότε εκείνη διέρχεται μαρτύριο εις την ζωήν της. Και αν η σύζυγος ζηλεύει τον σύζυγο τότε εκείνος μαρτυρεί πραγματικά και υποφέρει.

Εάν μεταφερθούμε στους άλλους αδελφούς και ζηλεύει ο ένας τον άλλον, έρχονται φοβερές καταστάσεις οι οποίες είναι ανεξέλεγκτες.
Εάν μεταφερθούμε στην εργασία, στην οποία εργάζεται ο καθένας από εμάς και ιδούμε την ζήλειαν και τον φθόνον, θα ιδούμε ότι και εκεί καταστρέφονται τα πάντα.
Εάν μεταφερθούμε σε μία επιχείρηση η οποία έχει πολλούς εργάτες με πολλά γραφεία, θα ιδούμε ότι ο ένας που κάθεται εις το ένα γραφείο, ζηλεύει τον άλλον, ο οποίος κάθεται στο άλλο γραφείο.
Και εάν μεταφερθούμε στους γειτόνους θα δούμε ότι ο γείτονας ζηλεύει και φθονεί τον γείτονά του και την πρόοδο των τέκτων του… κ.ο.κ.

Πρέπει να καταπολεμήσουμε τον φθόνον και την ζήλειαν, να αφαιρέσουμε από την ψυχή μας την πονηρία. «Αφέλετε τας πονηρίας από των ψυχών υμών» (Ησαΐας 1,16), λέει ο Θεός. Διώξτε την πονηρία από μέσα σας.
Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Ο φθονερός είναι αδύνατον να κληρονομήσει τον Ουρανόν. Ότι και να πράξει ο φθονερός άνθρωπος στον κόσμο τούτο, είναι ξένος από τον Παράδεισο. Κατατρώγει τον φθονερό ο διάβολος, όπως το σαράκι κατατρώγει το ξύλο. Ο φθονερός καταστρέφει τη σωφροσύνη της ψυχής. Δεν θα κάνει λάθος κανείς, εάν ονομάσει τους φθονερούς χειρότερους και από τα θηρία και απ’ αυτούς ακόμη τους δαίμονες!»

Εάν φανταστούμε αυτή τη σκέψη του Ιερού Χρυσοστόμου, φρίττουμε. Ο φθονερός χειρότερος από τους δαίμονες; «Ναι, λέει, διότι οι δαίμονες, δεν φθονούν ο ένας τον άλλον. Μόνο ο φθονερός φθονεί τον αδελφό του. Οι δαίμονες συγκεντρώνονται όλοι μαζί και έχουν έναν εχθρό, τον άνθρωπο. Ενώ ο άνθρωπος, έχει τον συνάνθρωπό του εχθρό. Αυτόν, ο οποίος την ώρα της Θείας Κοινωνίας, κοινωνεί από το ίδιο Άγιο Ποτήριο, από το ίδιο Αίμα του Θεού». Φοβερό το αμάρτημα του φθόνου αδελφοί μου!

Ένα παράδειγμα φοβερό είναι αυτό το οποίο παρουσιάζεται εις την σημερινή κοινωνία. Καταφεύγουν ενίοτε εις μαγείες αδελφοί εναντίον αδελφών. Καταφεύγουν εις τους μάγους, για να εκδικηθεί ο αδελφός τον αδελφό, διότι ο αδελφός του προοδεύει και εκείνος δεν προοδεύει. Ο αδελφός παντρεύει τα παιδιά του και εκείνος δεν τα παντρεύει. Ο αδελφός περνούν τα παιδιά του εις τα μαθήματα και στα πανεπιστήμια, εκείνου δεν περνούν. Και δεν προσπαθεί ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος να πει:
- Θεέ μου, όπως ευλογείς τον αδελφό μου, ευλόγησε και εμένα. Όπως δίδεις χαρά στον αδελφό μου, δώσε και σε μένα.
Δεν το κάνει. Και τί κάνει; Προσπαθεί να εξαφανίσει τον αδελφό του…

(π. Σάββας Αχιλλέως – ομιλία 379) 

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ, Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ!

Ο διάβολος, ο μοναχός και ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Γεροντικόν

 

Ο Αββάς Μακάριος όταν κατοικούσε στην Πανέρημο ήταν ο μόνος αναχωρητής σε αυτή, ενώ παρακάτω ήταν άλλη έρημος με περισσοτέρους αδελφούς.
Παρατηρούσε ο γέρων την οδό, και βλέπει το Σατανά με μορφή ανθρώπου να περνά δίπλα του καθώς ανέβαινε. Φαινόταν να φορά κεντητό χιτώνα από λινό διάτρητο και από κάθε τρύπα κρεμόντουσαν φιαλίδια. Και του λέγει ο μεγάλος γέροντας.
-Που πηγαίνεις; Και του είπε.
-Πηγαίνω να υπενθυμίσω τους αδελφούς.
Ο δε γέρων του λέει.
-Και τι σου χρειάζονται αυτά τα φιαλίδια;
Και είπε.
-Φέρνω γεύματα στους αδελφούς.
Και είπε ο γέρων.
-Και όλα αυτά;
Αποκρίθηκε ο Σατανάς.
-Ναι. Εάν δεν αρέσει σε κάποιον το ένα, φέρω το άλλο, Εάν δε ούτε τούτο, του δίνω το άλλο.
Οπωσδήποτε από αυτό κάποιο θα του αρέσει.

Και αφού είπε αυτά έφυγε. Ο δε γέρων εξακολουθούσε να παρατηρεί τους δρόμους, μέχρι που επέστρεψε εκείνος. Και καθώς τον είδε ο γέρων του λέει.
-Να σωθείς.
Αυτός αποκρίθηκε.
-Που μπορώ να σωθώ;
Του λέει ο γέρων.
-Γιατί;
Αυτός του απαντά.
-Γιατί όλοι μου έγιναν άγριοι και κανένας δεν με ανέχεται.
Του λέει ο γέρων.
-Δεν έχεις λοιπόν εκεί κανένα φίλο;
Αυτός του λέει. Ναι, έχω ένα φίλο και αυτός τουλάχιστον με υπακούει και όταν με βλέπει στρέφεται σαν ανέμη.
Του λέει ο γέρων.
-Και πώς λέγετε ο αδελφός;
Αυτός του απαντά.
-Θεόπεμπτος.

Όταν είπε αυτά έφυγε. Και αφού σηκώθηκε ο αββάς Μακάριος, πηγαίνει στην παρακάτω έρημο.
Και μόλις έμαθαν οι αδελφοί, πήραν βάια και εξήλθαν να τον υποδεχτούν. Και μάλιστα ο καθένας ευπρεπιζόταν, νομίζοντας ότι ο γέρων επρόκειτο να καταλύσει σε αυτόν.
Αυτός όμως ζητούσε να μάθη ποιος ήταν στο όρος που ονομάζονταν Θεόπεμπτος. Και, όταν τον βρήκε, μπήκε στο κελί του. Ο Θεόπεμπτος τον υποδέχτηκε χαρούμενος. Όταν δε άρχισε να εξοικειώνεται μαζί του, λέει ο γέρων.
-Πώς πηγαίνουν τα προβλήματα σου αδελφέ;
Αυτός του είπε.
-Με τις ευχές σας καλά.
Είπε ο γέρων.
-Μήπως σε πολεμούν οι λογισμοί;
Αυτός είπε.
-Για την ώρα καλά είμαι. Γιατί φοβόταν να πει. Του λέει ο γέρων.
-Ιδού πόσα χρόνια είμαι ασκητής και τιμούμαι από όλους, κι εμένα το γέροντα ενοχλεί το πνεύμα της πορνείας.
Αποκρίθηκε ο Θεόπεμπτός λέγοντας.
-Πράγματι κι εμένα Αββά.
Ο δε αββάς προφασιζόταν ότι και άλλοι λογισμοί τον πολεμούν, μέχρι να τον κάνει να ομολογήσει. Μετά του λέει.
-Πώς νηστεύεις;
-Μέχρι την ένατη ώρα του λέει.
Του λέει ο γέρων.
-Νήστευε έως το βράδυ, κάνε άσκηση και αποστήθιζε το Ευαγγέλιο και τις άλλες γραφές, και αν σου έλθει λογισμός, μην προσέξεις ποτέ κάτω, αλλά πάντοτε επάνω και αμέσως ο Κύριος θα σε βοηθήσει.

Και αφού σταύρωσε ο γέρων τον αδελφό, πήγε στην δική του έρημο. Και παρατηρώντας πάλι βλέπει τον δαίμονα και του λέει.
-Που πάλι πηγαίνεις; Να υπενθυμίσω τους αδελφούς του λέει. Και έφυγε.
Όταν επέστρεφε του λέει ο άγιος.
-Πως πηγαίνουν οι αδελφοί; Αυτός του λέει.
-Κακώς. Ο δε γέρων του λέει.
-Γιατί; Και απάντησε.
-Είναι όλοι άγριοι, και το μεγαλύτερο κακό είναι ότι και αυτός που είχα φίλο υπάκουο, δεν γνωρίζω πώς, διαστράφηκε και δεν υπακούει, αλλά έγινε αγριότερος από όλους, και ορκίσθηκα να μην ξαναπατήσω εκεί, παρά μόνο έπειτα από πολύ χρόνο.
Και αφού είπε έτσι, αναχώρησε, αφήνοντας τον γέροντα.
Και ο άγιος εισήλθε στο κελί του.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΤΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΠΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗ ΓΗ!

Τα πιο πολύτιμα πράγματα που υπάρχουν στη γη

 

Κάποια  στιγμή στον ουρανό ζήτησε ο Θεός από τους αγγέλους να του φέρουν τα πιο πολύτιμα πράγματα ,που υπάρχουν στη γη.

Οι άγγελοι ξεκίνησαν και έψαξαν ολόκληρη τη γη. Πολλοί ομολογουμένως έφεραν πολλά ωραία και πολύτιμα πράγματα. Ξεχώρισαν όμως τρείς.

Ο ένας έφερε και απέθεσε στον θρόνο του Θεού ένα ωραιότατο μαργαριτάρι. Ήταν μια σταγόνα ιδρώτα. Είχε πέσει από το μέτωπο κάποιου που τίμια προσπαθούσε να ζήσει την οικογένειά του.

-Ωραίο το εύρημα σου, είπε ο Θεός ,αλλά υπάρχει και πιο ωραίο από αυτό.

Ήρθε τότε δεύτερος άγγελος. Αυτός απέθεσε με σεβασμό μπροστά στον Θεό ένα κατακόκκινο ρουμπίνι. Ήταν μια σταγόνα αίματος ενός ήρωα, που είχε πέσει στο πεδίο της τιμής. Οι άγγελοι έμειναν εκστατικοί. Ασφαλώς αυτός θα κέρδιζε το βραβείο.

-Υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο ακόμη ,είπε ο Θεός.

 Τότε όλοι στράφηκαν προς το μέρος του τρίτου αγγέλου, που εκείνη την ώρα ερχόταν και με πολλή ευλάβεια άφησε να κυλίσει στον θρόνο του Θεού ένα αστραφτερό διαμάντι, που όμοιο μ ‘αυτό ποτέ δεν είχαν δει. Ήταν ένα δάκρυ κάποιου αμαρτωλού, που γονατιστός ομολογούσε τις αμαρτίες του μπροστά στον πνευματικό.

-Αυτό είναι το πιο πολύτιμο πράγμα , είπε τότε ο Θεός και το βραβείο δόθηκε στον τελευταίο άγγελο. Αλήθεια, πόσο αξίζει η μετάνοια και η εξομολόγηση.

Αυτό το βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος, που λέγει  «Λέγω ύμίν ότι ούτω χαρά έσται έν τω ούρανω έπί ένί άμαρτωλώ μετανοούντι… ούτω, λέγω υμίν, χαρά γίνεται ενώ­πιον των αγγέλων του Θεού έπί ένί άμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκά ιε’ 7, 10).

 

Γεροντικόν

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΘΑ ΕΠΕΜΒΕΙ Ο ΘΕΟΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Επειδή είναι ανθρωπίνως αδύνατο να διορθωθεί η κατάσταση, θα επέμβει ο Θεός. Θα γίνει φανερή η επέμβασή Του. Μετά ο κόσμος θα ζητά να μάθει για τον Θεό. Θα έλθουν καλές ημέρες. Εκεί θα δείτε ισότητα και δημοκρατία. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΡΕΜΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΕΡΙΚΩΝ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΛΟΝΙΣΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Στην εποχή μας, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες. Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζείται και δεν εξηγείται.