Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ – ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ;

Η Παλαιά Διαθήκη θέτει τα θεμέλια για τις διδασκαλίες και τα γεγονότα που έγιναν στη Καινή Διαθήκη. Η Αγία Γραφή είναι μια σταδιακή αποκάλυψη. Εάν παραλείψεις το πρώτο μισό από οποιοδήποτε βιβλίο και προσπαθήσεις να το τελειώσεις, θα δυσκολευτείς να καταλάβεις τους χαρακτήρες, την πλοκή και το τέλος. Με τον ίδιο τρόπο, η Καινή Διαθήκη μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητή όταν θεωρείται ως η εκπλήρωση των γεγονότων, των χαρακτήρων, των νόμων, του συστήματος θυσιών, των διαθηκών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης.

Εάν είχαμε μόνο τη Καινή Διαθήκη, θα συναντούσαμε τα Ευαγγέλια και δεν θα γνωρίζαμε γιατί οι Εβραίοι αναζητούσαν ένα Μεσσία (ένα Βασιλιά Σωτήρα). Χωρίς τη Παλαιά Διαθήκη, δεν θα καταλαβαίναμε γιατί αυτός ο Μεσσίας ερχόταν ( βλ. Ησαΐα 53) και δεν θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε τον Ιησού της Ναζαρέτ ως το Μεσσία μέσω των πολλών λεπτομερών προφητειών που δόθηκαν και αφορούσαν Αυτόν π.χ. την γενέτειρά Του (Μιχαίας 5:2), το τρόπο του θανάτου Του (Ψαλμοί 22 ειδικά τα εδάφια 1, 7-8,14-18, 69:21), την Ανάστασή Του (Ψαλμοί 16:10), και πολλές ακόμη λεπτομέρειες της διακονίας Του (Ησαΐας 52:19, 9:2).

Χωρίς τη Παλαιά Διαθήκη, δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τα Εβραϊκά έθιμα που αναφέρονται στη Καινή Διαθήκη. Δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τις διαστροφές που έκαναν οι Φαρισαίοι στο νόμο του Θεού καθώς πρόσθεσαν δικές τους παραδόσεις σ΄ Αυτόν. Δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί ο Ιησούς ήταν τόσο αναστατωμένος καθώς καθάρισε την αυλή του ναού. Δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι μπορούμε να κάνουμε χρήση της ίδιας σοφίας που ο Χριστός χρησιμοποίησε στις πολλές Του απαντήσεις προς τους αντιπάλους Του.

Τα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης και οι Πράξεις των αποστόλων καταγράφουν την εκπλήρωση πολλών από τις προφητείες που καταγράφηκαν εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα στη Παλαιά Διαθήκη. Στα γεγονότα της γέννησης του Ιησού, της ζωής, των θαυμάτων, του θανάτου και της Ανάστασης όπως περιγράφονται στα Ευαγγέλια, βρίσκουμε την εκπλήρωση των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης που σχετίζονται με την πρώτη έλευση του Μεσσία. Οι λεπτομέρειες αυτές είναι που τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό του Ιησού ότι είναι ο ερχόμενος Χριστός. Ακόμα και οι προφητείες της Καινής Διαθήκης (πολλές από τις οποίες είναι στο βιβλίο της Αποκάλυψης) βασίζονται σε προγενέστερες προφητείες που βρίσκονται στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτές οι προφητείες της Καινής Διαθήκης σχετίζονται με γεγονότα που αφορούν την δεύτερη έλευση του Χριστού. Περίπου δύο στα τρία εδάφια στην Αποκάλυψη βασίζονται ή σχετίζονται με εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης.

Επίσης, επειδή η Αγία Γραφή είναι μια σταδιακή αποκάλυψη, η Καινή Διαθήκη εστιάζει σε διδασκαλίες που μνημονεύονται μόνο στη Παλαιά Διαθήκη. Η επιστολή προς Εβραίους περιγράφει πως ο Ιησούς είναι ο αληθινός Αρχιερέας και πως η θυσία Του αντικαθιστά όλες τις προηγούμενες θυσίες που ήταν απλώς απεικονίσεις. Η Παλαιά Διαθήκη μας δίνει το Νόμο που έχει δύο μέρη: τις εντολές και τις ευλογίες / κατάρες που έρχονται από την υπακοή ή την ανυπακοή σ΄ αυτές τις εντολές. Η Καινή Διαθήκη διευκρινίζει ότι ο Θεός έδωσε αυτές τις εντολές για να δείξει στους ανθρώπους την ανάγκη τους για σωτηρία, δεν προορίζονταν ποτέ να είναι μέσο σωτηρίας (Προς Ρωμαίους 3:19).

Η Παλαιά Διαθήκη περιγράφει το σύστημα θυσιών που ο Θεός έδωσε στους Ισραηλίτες για να καλύπτουν προσωρινά τις αμαρτίες τους. Η Καινή Διαθήκη διευκρινίζει ότι αυτό το σύστημα αναφέρεται στη θυσία του Χριστού μόνο μέσω Του οποίου έρχεται η σωτηρία (Πράξεις 4:12, Προς Εβραίους 10:4-10). Η Παλαιά Διαθήκη έδειξε πως χάθηκε ο παράδεισος, η Καινή Διαθήκη δείχνει πως η ανθρωπότητα ξανακέρδισε τον παράδεισο μέσω του τελευταίου Αδάμ (Χριστός) και πως αυτός μια μέρα θα αποκατασταθεί. Η Παλαιά Διαθήκη δηλώνει πως ο άνθρωπος χωρίστηκε από τον Θεό μέσω της αμαρτίας (Γένεση κεφ. 3), και η Καινή Διαθήκη δηλώνει πως τώρα ο άνθρωπος μπορεί να αποκαταστήσει τη σχέση του με τον Θεό (Προς Ρωμαίους κεφ. 3-6). Η Παλαιά Διαθήκη προφήτευσε για τη ζωή του Μεσσία. Τα Ευαγγέλια κυρίως καταγράφουν τη ζωή του Ιησού και οι Επιστολές εξηγούν τη ζωή Του και πως πρέπει να ανταποκριθούμε σε ότι έχει κάνει.

Χωρίς την Παλαιά Διαθήκη, δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τις υποσχέσεις του Θεού που θα εκπληρώσει για το Εβραϊκό έθνος. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσαμε να δούμε σωστά ότι η περίοδο της θλίψης είναι μια επταετής περίοδο κατά την οποία ο Θεός θα εργαστεί ειδικά με το Εβραϊκό έθνος που απέρριψε την πρώτη έλευσή Του αλλά που θα Τον αποδεχθεί στη δεύτερη έλευσή Του. Δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε πως η μελλοντική χιλιετή βασιλεία του Χριστού ταιριάζει με τις υποσχέσεις του Θεού για τους Εβραίους ή πως ταιριάζει για τα Έθνη. Ούτε θα μπορούσαμε να δούμε, πως στο τέλος η Αγία Γραφή κλείνει τις εκκρεμότητες της πτώσης, στη αρχή της Αγίας Γραφής, αποκαθιστώντας το κόσμο στο παράδεισο που αρχικά ο Θεός είχε δημιουργήσει.

Συνοπτικά, η Παλαιά Διαθήκη είναι η βάση που προοριζόταν για να ετοιμάσει τους Ισραηλίτες για την έλευση του Μεσσία που θα θυσίαζε τον εαυτό Του για τις αμαρτίες όλου του κόσμου (Α΄ Ιωάννη 2:2). Η Καινή Διαθήκη μοιράζεται τη ζωή του Ιησού Χριστού και στη συνέχεια εξετάζει τι έκανε και πως πρέπει εμείς να ανταποκριθούμε στο δώρο Του για αιώνια ζωή και πως να ζούμε σε ευγνωμοσύνη για όλα όσα έκανε Αυτός για μας (Προς Ρωμαίους κεφ. 12). Και οι δύο διαθήκες αποκαλύπτουν τον ίδιο άγιο, ελεήμων και δίκαιο Θεό, ο οποίος πρέπει να καταδικάσει την αμαρτία αλλά επιθυμεί να φέρει κοντά Του μια πεσμένη ανθρώπινη φυλή αμαρτωλών μέσω της συγχώρεσης που είναι δυνατή μόνο μέσω της εξιλαστήριας θυσίας του Χριστού. Και στις δύο διαθήκες, ο Θεός αποκαλύπτει τον Εαυτό Του σε μας και πως θα πάμε κοντά Του μέσω του Ιησού Χριστού. Και στις δύο διαθήκες, βρίσκουμε ότι χρειαζόμαστε για την αιώνια ζωή και την ευσεβή διαβίωση (Β΄ Τιμόθεο 3:15-17).

http://ellasnafs.blogspot.gr

Ο ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Eισαγωγικά

Σε όλες τις εμφανίσεις του Θεού στην Π. Διαθήκη έχουμε την παρουσία του β΄ προσώπου της αγίας Τριάδας, του άσαρκου Λόγου, ο οποίος κατά τον Ιωάννη: «Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. πάντα δι’ αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν» (1. 2-3). Δημιουργήθηκε εξ αρχής από τον Πατέρα και οτιδήποτε συνέβη, έγινε από αυτόν και χωρίς αυτόν δεν έχει συμβεί τίποτε από όσα συνέβησαν. Επομένως και όλες οι θεοφάνειες, που συνέβησαν στην Π.Δ. έγιναν από τον άσαρκο Λόγο.

Οπότε, οι Προφήτες στην Π.Δ. έβλεπαν το δεύτερο πρόσωπο της αγίας Τριάδας, που αποκαλείται ως, «ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος», δηλ. έβλεπαν τον άσαρκο Λόγο, αφού όλες οι θεοφάνειες του Θεού στην Π.Δ. ήταν αποκάλυψη του Λόγου ασάρκως.

Η αγία Γραφή στα χέρια ενός θεόπνευστου, ο οποίος έχει κατάσταση φωτισμού ή θεώσεως είναι θεόπνευστη, στα χέρια όμως ενός κομπογιαννίτη θεολόγου δεν είναι τίποτα. Κάθεται εκεί με την φαντασία του και προσπαθεί να φαντασθεί τι λέγει η αγία Γραφή. Διαβάζει, ότι ο Μωυσής είδε στην καιόμενη βάτο τον άγγελο, τον άγγελο του Κυρίου, που του είπε «εγώ ειμί ο ων», «εγώ ειμί ο Θεός Αβραάμ, ο Θεός Ισαάκ» κ.λπ. και λέει: Έ, αυτά είναι μυθιστορήματα, και το περνάει έτσι και δεν δίδει καμμία σημασία. Αν δούμε, όμως, στις εικόνες έχουμε «ο Ων», αυτό σημαίνει ότι είναι ο άσαρκος Λόγος εκείνος ο οποίος ενεφανίσθη στον Μωυσή και σε όλους τους Προφήτες της Π.Δ.

Αυτό που συμβαίνει στον κομπογιαννίτη θεολόγο, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τους σπουδαγμένους δυτικούς θεολόγους, οι οποίοι είναι άμοιροι φωτισμού ή θεώσεως. Και αυτοί δεν παραδέχονται την παρουσία του Θεού Λόγου ασάρκως, αλλά θεωρούν ότι στις θεοφάνειες της Π.Δ. έχουμε την εμφάνιση του ίδιου του Θεού Πατέρα. Ακόμη και στη σκηνή της βάπτισης του Χριστού δεν μπορούν να κατανοήσουν, ότι η φωνή εξ Ουρανού, που λέγει: «ούτος εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» (Μτ. 3. 17) είναι του άσαρκου Λόγου. Ο Θεός Πατέρας, ούτε οράται, ούτε ακούγεται, ούτε μιλάει, ούτε εμφανίζεται. Είναι πάντοτε κρυμμένος. Όλα γίνονται στην Π.Δ. δια του άσαρκου Λόγου, του Θεού – Υιού.

  

ΧΡΙΣΤΟΣ. Ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος

Σε όλες τις θεοφάνειες είναι ο Χριστός που εμφανίζεται στους Προφήτες

Ο άσαρκος Λόγος στην Παλαιά Διαθήκη αποκαλυπτόταν ως Μεγάλης Βουλής Άγγελος, ως Άγγελος της Δόξης. Συγχρόνως, στην Παλαιά Διαθήκη συναντάμε εμφανίσεις διαφόρων αγγέλων. Έτσι γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ Αγγέλου της δόξης, που είναι ο άκτιστος Λόγος, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, και των κτιστών αγγέλων, που είναι δημιουργήματα του Θεού. Αυτό είναι ευδιάκριτο κατά την εμπειρία της αποκαλύψεως. Ο Άγγελος της δόξης είναι ο Λόγος, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που είναι εικών του Πατρός και έχει την ίδια δόξα, το ίδιο φως με τον Πατέρα και βέβαια και με το Άγιον Πνεύμα.

Βασικό κομβικό σημείο για την κατανόηση και ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης είναι το θέμα του Μεγάλης Βουλής Αγγέλου. Ποιος ήταν αυτός ο Άγγελος Κυρίου; Ήταν κτιστός ή άκτιστος; Συνδέεται αυτός ο Άγγελος Κυρίου με την Σοφία του Σολομώντος;

«Υπάρχουν δύο πράγματα: Πώς γράφηκε η Παλαιά Διαθήκη και πώς ερμηνεύεται. Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Το πως γράφεται και πως ερμηνεύεται είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η Παλαιά Διαθήκη ερμηνεύεται με βάση την Καινή Διαθήκη· έτσι ερμηνεύεται η Παλαιά Διαθήκη. Διότι ο Απόστολος Παύλος τι εννοεί «η δε (ακολουθούσα) πέτρα ην ο Χριστός;» (A’ Κορινθίους 10. 4) Ποιος ήταν αυτή η ακολουθούσα πέτρα δηλαδή; Ήταν ο Χριστός.

Επομένως, όταν ο Χριστός ο ίδιος εμφανίζεται από τον Ιωάννη και λέει: «περί εμού εκείνος (Μωυσής) έγραψεν» (Ιωάννης ε΄ 46) κλπ., υπό ποιαν μορφήν έγραψε; Έγραψε για ποιόν; Για τον Άγγελο του Κυρίου. Εκείνος ο Άγγελος που εμφανίζεται παντού στην Πεντάτευχο κατά την πατερική παράδοση, είναι ο Χριστός. Και για τον Απόστολο Παύλο, ο Χριστός δεν είναι; Ποιος είναι εκείνος που εμφανίζεται; Και το κλειδί πού είναι; Είναι η Σοφία Σολομώντος. Αν πάρεις την Σοφία Σολομώντος και πάρεις όλες τις περιπτώσεις που μιλάει για την Σοφία, θα δεις ποιος είναι η Σοφία. Είναι ο Άγγελος του Κυρίου, διότι περιγράφει όλο το έργο της Σοφίας και είναι παράλληλο με την Πεντάτευχο. Διάβασε τα δύο κείμενα παράλληλα και θα δεις, ότι η Σοφία Σολομώντος δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να περιγράφει, τι έκανε ο Χριστός στην Πεντάτευχο. Αυτό κάνει, δηλαδή. Είναι φανερό αυτό το πράγμα, ολοφάνερο.

Μετά, αν διαβάσεις τον Φίλωνα τον Ιουδαίο, ερμηνείες δικές του, δηλαδή, του Φίλωνα, βλέπεις ότι δεν είναι εφεύρεση πατερική αυτός ο τρόπος ερμηνείας της Παλαιάς Διαθήκης, αφού υπήρχε ολόκληρη παράδοση Εβραϊκή που ερμήνευε την Παλαιά Διαθήκη κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και οι δικοί μας τους περνάνε για φιλοσόφους όλους αυτούς, και τον Φίλωνα και τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή. Ό,τι θέλεις λένε».

Αυτό φαίνεται έντονα στην υμνογραφία της Εκκλησίας και στην όλη παράδοσή της.

«Σε όλες τις θεοφάνειες είναι ο Χριστός που εμφανίζεται στους Προφήτες. Σε όλες τις θεοφάνειες. Ο Χριστός στην Παλαιά Διαθήκη είναι ο Άγγελος Κυρίου, ο Κύριος της δόξης, ο Γιαχβέ, Κύριος Σαβαώθ, ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος κ.ο.κ.

Αν θέλετε να δείτε την πατερική ερμηνεία περί αυτών των θεμάτων, θα πάρετε την υμνολογία της Εκκλησίας και θα δείτε, ότι είναι γεμάτη από την πατερική αντίληψη περί Χριστού στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτό είναι το κλειδί της Παλαιάς Διαθήκης εξ επόψεως Ορθοδόξου θεολογίας. Και είναι μια ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης, που δεν λείπει από την Εβραϊκή παράδοση. Αρκεί να πάρουμε τον Φίλωνα τον Ιουδαίο. Ο Φίλων παραδέχεται ότι ο Θεός υπάρχει, η Σοφία του Θεού, που είναι ο Λόγος, οι ενέργειες του Θεού, που είναι άκτιστες και ότι στην καιομένη βάτο είναι η Σοφία του Θεού και όχι ο ίδιος ο Θεός ο οποίος εμφανίζεται.

Ένα κλειδί της Παλαιάς Διαθήκης είναι η Σοφία Σολομώντος. Αν πάρετε την ερμηνεία της Πεντατεύχου που γίνεται στην Σοφία Σολομώντος, θα δείτε εκεί όλη την πατερική ερμηνεία περί Παλαιάς Διαθήκης. Διότι, όπου στην Πεντάτευχο υπάρχει ο Κύριος της δόξης, ο Άγγελος Κυρίου, στην Σοφία Σολομώντος λέγεται Σοφία του Θεού. Είναι σαφές, δηλαδή, ποια είναι η Σοφία του Θεού. Είναι αυτός ο Λόγος του κατά Ιωάννην ευαγγελίου, ο Χριστός κ.ο.κ.

Ο Χριστός εμφανίζεται στους Προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη και οι Προφήτες είδαν τον Χριστό, Άκτιστον στην Παλαιά Διαθήκη, όχι κτιστόν. Δεν υπάρχει κτιστός Χριστός στην Παλαιά Διαθήκη, ακόμη. Είναι άκτιστος ο Χριστός στην Παλαιά Διαθήκη. Είναι αυτός ο Άγγελος που εμφανίζεται στους Προφήτες».

Βέβαια, στην Παλαιά Διαθήκη οι Προφήτες έβλεπαν τον «Μεγάλης Βουλής Άγγελον», τον «Άγγελον της Δόξης», τον άσαρκο Λόγο, την Σοφία του Θεού, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, προ της ενσαρκώσεως. Αλλά δεν τον εικόνιζαν, διότι δεν υπάρχει ομοιότητα μεταξύ κτιστού και ακτίστου. Ο εικονισμός του Χριστού γίνεται μετά την ενσάρκωση.

«Προ της ενσαρκώσεως, στην Παλαιά Διαθήκη ούτε ο Άγγελος εικονίζεται, διότι είναι άκτιστος. Και αφού δεν υπάρχει ομοιότητα μεταξύ άκτιστου και κτιστού, που είναι δόγμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της εβραϊκής παραδόσεως, το Άκτιστον δεν εικονίζεται. Αλλά αρχίζει να εικονίζεται πλέον ως άνθρωπος μόνο στην ενσάρκωση.

Στην Παλαιά Διαθήκη, αν και η εμπειρία της Θεώσεως υπερβαίνει όλα τα νοήματα και τα ρήματα, παρά ταύτα απαγορεύεται να εικονίζεται ο Θεός».

Ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο άσαρκος Λόγος, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.

«Όταν διαβάσει κανείς την Παλαιά Διαθήκη και βλέπει εκεί την καιομένη βάτο, είναι ο Άγγελος του Κυρίου. Αυτός είναι ο Χριστός, αλλά δεν μπορεί να ταυτίσει τον Άγγελο στην καιομένη βάτο με την υπόσταση του Λόγου του Θεού. Διότι, βλέποντας ο Μωυσής και ακούοντας τον Άγγελο Κυρίου, ακούει τον Θεό τον ίδιο. Έχουμε και άλλες περιπτώσεις στην Παλαιά Διαθήκη που εμφανίζεται ο Χριστός.

Είναι σαφεστάτη η Παλαιά Διαθήκη για την διάκριση των Προσώπων του Πατρός και του Λόγου. Δεν μπορεί να ταυτισθεί ο Άγγελος Κυρίου με τον Θεό τον ίδιο. Γιατί Άγγελος σημαίνει απεσταλμένος. Και αυτός ο Άγγελος λέγεται Θεός. Είναι άκτιστος αυτός ο Άγγελος».

Στην διδασκαλία των Αγίων Πατέρων φαίνεται ότι γίνεται συνεχής λόγος για τον Άγγελο της δόξης, διότι δι’ Αυτού οι Προφήτες γνώρισαν την Αγία Τριάδα.

«Εκείνο που θέλω να τονίσω είναι ότι, όταν οι Πατέρες κάνουν ερμηνευτική της Παλαιάς Διαθήκης και μιλάνε για τον Άγγελο της δόξης, τον Άγγελο Κυρίου κλπ., γιατί μιλάνε; Για τους Πατέρες, αυτή είναι η διδασκαλία περί Αγίας Τριάδος στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή Διαθήκη. Μιλώντας για τον Άγγελο Κυρίου, για τις θεοφάνειες του Αγγέλου της δόξης, για την εμπειρία της Θεώσεως στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή Διαθήκη, γιατί μιλάνε; Μιλάνε για την Αγία Τριάδα.

Αυτή είναι η διδασκαλία περί της Αγίας Τριάδος. Δεν ήταν ανάγκη να μιλάνε για μία ουσία και τρεις υποστάσεις, ούτε για το ομοούσιο. Δεν τους απασχολούσαν αυτά τα θέματα. Εκείνο που τους απασχολούσε, είναι ότι εφ’ όσον ο Άγγελος αυτός είναι εικών του αοράτου Θεού, ο Θεός κτιστή εικόνα δεν μπορεί να έχει, γι’ αυτό και απαγορεύεται να ζωγραφίζεται ο Θεός. Δεν μπορεί να έχει ο άκτιστος Θεός εικόνα. Και αυτή είναι διδασκαλία και της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου. Γι’ αυτό δεν εικονογραφείται ο Πατέρας. Εικονίζουμε τον Χριστό που είναι εικών του Πατρός και σαρκώθηκε».

Ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος της Παλαιάς Διαθήκης λοιπόν είναι ο Χριστός.

«Ο Άγγελος της δόξης, ο Κύριος της δόξης εμφανιζόμενος στον Ισραήλ διαμέσου των Προφητών, εν τη δόξη Αυτού, άκτιστος νεφέλη, πυρ, γνόφος, καπνός και αστραπή, που οδηγούσε τον λαό Του, κατέστρεφε τους εχθρούς του, κατοικούσε στην σκηνή και στον Ναό και έτσι, επικοινωνώντας άμεσα με μέσα της δικής Του φυσικής και άκτιστης δόξας, δεν είναι μόνο σύμβολα της μελλοντικής κοινωνίας μεταξύ Θεού και ανθρώπου μέσα στον Χριστό και την Εκκλησία, αλλά είναι ήδη μια αληθινή κοινωνία μεταξύ του άσαρκου Λόγου και του λαού Του, του Ισραήλ.

Ο Άγγελος ή Κύριος της δόξης του Ισραήλ είναι ακριβώς ο ίδιος ο Χριστός· και η παλαιοδιαθηκική δόξα Του, θρόνος της θεότητος, νεφέλη και γνόφος, Φως, με το οποίο περιβάλλεται και φαίνεται σ’ εκείνους μέσα σ’ αυτό το άκτιστο Άγιον των Αγίων, είναι η φυσική ενέργεια, με την οποίαν αποκαλύπτει τον Εαυτό Του, μέσα και διαμέσου της ανθρώπινης φύσης Του, την οποίαν πήρε από την Παρθένο Μαρία.

Πηγή: «π. Ι. Ρωμανίδη: Εμπειρική Δογματική» Τόμος Β΄. 

20.12.15

Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΠΙΣΤΙΣ, ΕΛΠΙΣ, ΑΓΑΠΗ!

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

(ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' 1-13)

1 Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 

2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. 

3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. 

4 ῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 

5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 

6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· 

7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 

8 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. 

9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· 

10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 

11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 

12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 

13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

1 Αν τις γλώσσες των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αλλά αγάπη δεν έχω, έχω γίνει χαλκός που ηχεί ή κύμβαλο που αλαλάζει. 

2 Και αν έχω προφητεία και ξέρω τα μυστήρια όλα και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε όρη να μετακινώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν είμαι. 

3 Και αν δώσω για τροφή όλα τα υπάρχοντά μου και αν παραδώσω το σώμα μου, για να καώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν ωφελούμαι. 

4 Η αγάπη μακροθυμεί, συμπεριφέρεται με χρηστότητα η αγάπη, δε ζηλεύει, η αγάπη δε μεγαλοκαυχιέται, δε φουσκώνει από υπερηφάνεια, 

5 δε συμπεριφέρεται άσχημα, δε ζητά τα δικά της, δεν παροξύνεται, δε λογίζεται το κακό, 

6 δε χαίρει για την αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. 

7 Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. 

8 Η αγάπη ποτέ δεν πέφτει. Είτε όμως προφητείες, θα καταργηθούν. είτε γλώσσες, θα πάψουν. είτε γνώση, θα καταργηθεί. 

9 Γιατί μερικώς γνωρίζουμε και μερικώς προφητεύουμε. 

10 Όταν όμως έρθει το τέλειο, το μερικό θα καταργηθεί. 

11 Όταν ήμουν νήπιο, λαλούσα σαν νήπιο, φρονούσα σαν νήπιο, λογιζόμουν σαν νήπιο. όταν έγινα άντρας, κατάργησα τα νηπιακά πράγματα. 

12 Γιατί βλέπουμε τώρα μέσα από κάτοπτρο αινιγματικά, τότε όμως πρόσωπο με πρόσωπο. τώρα γνωρίζω μερικώς, τότε όμως θα γνωρίσω καλά καθώς και γνωρίστηκα καλά. 

13 Τώρα λοιπόν μένουν: πίστη, ελπίδα, αγάπη. τα τρία αυτά. Μεγαλύτερη όμως από αυτά είναι η αγάπη. 

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ ΓΙΑ ΤΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΟΜΟΡΡΑ

Ἡ ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ ἦταν νὰ καταστρέψει τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα μὲ θειάφι καὶ φωτιά. Αἰτία οἱ πολλὲς καὶ μεγάλες ἁμαρτίες ἀσέλγειας τῶν κατοίκων τους ποὺ ἔφθαναν σὰν κραυγὴ ὑπερηφάνειας στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ. «Αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα» (Γεν. ιη΄ 20).

Τὴν ἀπόφασή Του ὁ ἅγιος Θεὸς τὴν ἀποκαλύπτει στὸν πατριάρχη Ἀβραὰμ ἀμέσως μετὰ τὴ φιλοξενία τῶν ἀγγέλων(*) στὴ δρῦ τοῦ Μαμβρῆ. Ὁ πιστὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ «συμπροπέμπων αὐτοὺς» πληροφορεῖται μὲ ὀδύνη ψυχῆς τὴν ἐπικείμενη καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ τῆς γύρω περιοχῆς κι ἀρχίζει τὶς εὐλαβεῖς ἱκεσίες του.

–Κύριε, εἶναι δυνατὸν νὰ καταστρέψεις τὸν δίκαιο μαζὶ μὲ τὸν ἀσεβή; Ἂν βρεθοῦν πενήντα δίκαιοι στὴν πόλη, θὰ τοὺς καταστρέψεις ὅλους; Ποτὲ Σὺ ὁ Θεὸς δὲν θὰ κάνεις αὐτό, νὰ φονεύσεις τὸν δίκαιο μαζὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλό. Εἶναι ἀδύνατο νὰ ἐξισώσεις τὸν δίκαιο μὲ τὸν ἀσεβὴ καὶ νὰ τοὺς συμπεριφερθεῖς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Σὺ ποὺ εἶσαι ὁ δίκαιος Κριτὴς ὅλου τοῦ κόσμου δὲν θὰ ἐφαρμόσεις δικαιοσύνη;
  
Ὁ Θεὸς ἀποκρίνεται στὸν Ἀβραὰμ καὶ τοῦ λέει:

–Ἐὰν βρεθοῦν πενήντα δίκαιοι, γιὰ χάρη τῶν λίγων δικαίων δὲν θὰ καταστρέψω τὴν πόλη.

Ὁ Ἀβραὰμ ἀντιλαμβάνεται ὅτι δὲν ὑπάρχουν οὔτε πενήντα δίκαιοι στὰ Σόδομα καὶ μὲ ταπείνωση ­ξαναρωτάει:

–Κύριε, ἐγὼ εἶμαι χῶμα καὶ στάχτη, ἀλλὰ παίρνω θάρρος ἀπὸ τὴν ἄπειρη ἀγαθότητά Σου. Ἂν βρεθοῦν σαράντα πέντε δίκαιοι, θὰ καταστρέψεις τὴν πόλη; Κι ὁ φιλάνθρωπος Κύριος τοῦ ἀπαντάει:

–Ὄχι, δὲν θὰ καταστρέψω τὴν πόλη, «ἐὰν εὕρω ἐκεῖ τεσσαρακονταπέντε» (Γεν. ιη΄ 28).

–Ἂν βρεθοῦν σαράντα;

–Οὔτε μὲ σαράντα δικαίους θὰ καταστρέψω τὴν πόλη.

Ὁ Ἀβραὰμ ἀρχίζει νὰ κατεβάζει τὸν ἀριθμὸ ὄχι πιὰ πέντε-πέντε ἀλλὰ δέκα-δέκα.

–Κύριε, μήπως θὰ Σὲ ἐξοργίσω, ἂν μιλήσω πάλι; Ἂν βρεθοῦν τριάντα, θὰ καταστρέψεις τὴν πόλη; Κι ὁ Θεὸς ἀπαντάει:

–Δὲν θὰ καταστρέψω τὴν πόλη, ἂν βρεθοῦν τριάντα.

–Ἂν βρεθοῦν εἴκοσι;

–Οὔτε μὲ εἴκοσι δικαίους θὰ καταστρέψω τὴν πόλη.

Ἡ δραματικὴ συνομιλία τους φθάνει στὸ ἀποκορύφωμά της. Ὁ δίκαιος Ἀβραὰμ βλέποντας τὸν πλοῦτο τῆς θείας συγκαταβάσεως μὲ συστολὴ ξαναρωτάει:

–Κύριε, θὰ μοῦ ἐπιτρέψεις νὰ κάνω μιὰ τελευταία ἐρώτηση; Ἂν βρεθοῦν δέκα;

–«Οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν δέκα». Δὲν θὰ καταστρέψω τὴν πόλη χάριν τῶν δέκα δικαίων, τοῦ ἀποκρίνεται ὁ ἅγιος Θεός.

Τόσο ἡ τελευταία ἀπόκριση τοῦ Θεοῦ ὅσο καὶ οἱ πέντε προηγούμενες δείχνουν ὅτι ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριος δὲν θὰ κατέστρεφε τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, ἂν κατοικοῦσαν σ’ αὐτὲς τὶς πόλεις ἔστω καὶ δέκα δίκαιοι! Ὁ πατριάρχης Ἀβραὰμ μετὰ τὴν τελευταία ἐρώτηση σιώπησε. Ἐπέστρεψε στὴ σκηνή του καὶ περίμενε νὰ δεῖ τί θὰ ἀπογίνει.

Τελικῶς τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα καταστράφηκαν. Διότι δὲν κατοικοῦσαν σ’ αὐτὲς τὶς πόλεις οὔτε δέκα δίκαιοι! Ὅλοι εἶχαν γίνει σάρκες. Σημειώνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὅτι ἐπειδὴ οἱ Σοδομίτες ἀνέτρεψαν τοὺς νόμους τῆς φυσικῆς τάξεως καὶ ἐπενόησαν νέους καὶ ἄνομους τρόπους σαρκικῆς ἐπαφῆς, ἄνοιξε ἡ γῆ καὶ τοὺς κατάπιε, γιὰ νὰ ἀφήσει ἐνθύμηση στὶς ἐπερχόμενες γενεὲς νὰ μὴ διαπράττουν τὶς ἴδιες ἁμαρτίες, γιὰ νὰ μὴν ὑποστοῦν τὴν ἴδια τιμωρία.

Ἡ συγκλονιστικὴ συνομιλία τοῦ πατριάρχη Ἀβραὰμ μὲ τὸν ἅγιο Θεὸ ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως (ιη΄ 23-33) ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι, ἂν δὲν ἤθελε νὰ καταστραφοῦν τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα ὁ γέρων Πατριάρχης, πολὺ περισσότερο δὲν ἤθελε νὰ καταστραφοῦν ὁ ἅγιος Θεός. Ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριος δὲν θἐλει τὸν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Εἶναι ἕτοιμος νὰ παρατείνει τὸ ἔλεός Του καὶ νὰ μὴ μᾶς τιμωρήσει παραδειγματικά, ὅπως θὰ ἦταν δίκαιο νὰ τὸ κάνει, ἐφόσον ἐξακολουθητικὰ ἁμαρτάνουμε. Ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν πέσει σὰν πέλεκυς ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ὑπάρχουν ἔστω καὶ λίγοι δίκαιοι, οἱ ὁποῖοι θὰ ὑψώνουν τὰ χέρια τους καὶ θὰ ἱκετεύουν τὸν πανοικτίρμονα Κύριο νὰ γίνει ἵλεως.

(*) Στὴ φιλοξενία τῶν ἁγίων ἀγγέλων οἱ θεῖοι Πατέρες βλέπουν τὴν προτύπωση τῆς Ἁγίας Τριάδος.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ

(ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 14,1-12)

1 Τον ασθενή όμως στην πίστη να τον δέχεστε, χωρίς να κρίνετε τις γνώμες του. 

2 Ο ένας πιστεύει ότι μπορεί να φάει απ’ όλα, αλλά ο ασθενής τρώει λάχανα. 

3 Αυτός που τρώει ας μην εξουθενώνει εκείνον που δεν τρώει, κι εκείνος που δεν τρώει ας μην κρίνει αυτόν που τρώει, γιατί ο Θεός τον δέχτηκε. 

4 Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις ξένο υπηρέτη; Στο δικό του κύριο στέκεται ή πέφτει – θα σταθεί όμως, γιατί ο Κύριος είναι δυνατός να τον κάνει να σταθεί. 

5 Γιατί, βέβαια, ο ένας κρίνει ανώτερη μια ημέρα από άλλη ημέρα, ο άλλος όμως κρίνει ότι κάθε ημέρα είναι ίδια. Καθένας μέσα στο δικό του νου ας πειστεί πλήρως. 

6 Αυτός που φρονεί την ημέρα ανώτερη, τη φρονεί για τον Κύριο. Και αυτός που τρώει, για τον Κύριο τρώει, γιατί ευχαριστεί το Θεό. Και αυτός που δεν τρώει, για τον Κύριο δεν τρώει και ευχαριστεί το Θεό. 

7 Γιατί κανείς από εμάς δε ζει για τον εαυτό του και κανείς δεν πεθαίνει για τον εαυτό του. 

8 Γιατί και αν ζούμε, για τον Κύριο ζούμε, και αν πεθαίνουμε, για τον Κύριο πεθαίνουμε. Είτε, λοιπόν, ζούμε είτε πεθαίνουμε, του Κυρίου είμαστε. 

9 Γιατί γι’ αυτό ο Χριστός πέθανε και έζησε, για να κυριαρχήσει και στους νεκρούς και στους ζωντανούς. 

10 Αλλά εσύ γιατί κρίνεις τον αδελφό σου; Ή κι εσύ γιατί εξουθενώνεις τον αδελφό σου; Γιατί όλοι θα παρουσιαστούμε στο βήμα του Θεού. 

11 Επειδή είναι γραμμένο: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος, ότι σ’ εμένα θα κάμψει κάθε γόνατο και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει τη δόξα του Θεού. 

12 Άρα, λοιπόν, καθένας μας για τον εαυτό του θα δώσει λόγο στο Θεό.

Η ΟΝΟΣ ΤΟΥ ΒΑΛΑΑΜ

Περάσανε την Ερυθρά, πέρασαν και την έρημο οι Ισραηλίτες. Λίγο πιο κει ήταν η γη των Μωαβιτών. Ανάμεσα στον λαό του Θεού κι ο μάγος Βαλαάμ.

Σαν είδε ο Βαλάκ, ο βασιλιάς των Μωαβιτών, να πλησιάζουνε τα πλήθη των Εβραίων, φοβήθηκε. «Αυτοί είναι τόσοι πολλοί, που αν έρθουν προς τα δω, θα κατακτήσουνε τη Μωαβία», σκέφτηκε.

Είχε ακούσει για τον Βαλαάμ, τον μάγο. Είχε μάθει πως ό,τι ευλογούσε ο Βαλαάμ έπαιρνε δύναμη. «Καλό θα ήταν», σκέφτηκε, «να καλοπιάσω τον Βαλαάμ, να τους καταραστεί. Να μην έχουνε δύναμη, να μην κινδυνεύει η χώρα μου».

Έστειλε, λοιπόν, στον Βαλαάμ αξιωματούχους Μωαβίτες με πλούσια δώρα για κείνον. Κάπου κοντά στον ποταμό Ευφράτη βρήκανε οι απεσταλμένοι τον Βαλαάμ.

– Ο βασιλιάς μας, ο Βαλάκ, σου στέλνει αυτά τα δώρα. Να  ΄ρθεις, λέει, να καταραστείς τους Ισραηλίτες, γιατί κινδυνεύει απ΄ αυτούς η χώρα του Μωάβ.

– Να καταραστώ; Και μάλιστα τους συμπατριώτες μου, τους Ισραηλίτες; Ποτέ! Αυτό δεν το θέλει ο Θεός μου. Πάρτε πίσω τα δώρα σας! Δεν τα θέλω!

Πήγαν οι απεσταλμένοι την είδηση στον Βαλάκ, μα εκείνος ξανάστειλε τους πιο επίσημους του κράτους. «Πείτε στον μάγο πως, αν έρθει, αν κάνει αυτό που του ζητάω, θα τον κάνω άρχοντα με τιμές και δόξες μεγάλες».

Κι αυτή τη φορά όμως ο Βαλαάμ, μετά από την προσευχή του στον Θεό, έστειλε πίσω και τους άρχοντες και τα δώρα: «Να πείτε στον βασιλιά σας πως ο Θεός μου δεν το θέλει αυτό και δε θα  ΄ρθω ακόμη κι αν μου χαρίσει το παλάτι του γεμάτο με χρυσάφι».

Πήρε το μήνυμα ο Βαλάκ και για τρίτη φορά τώρα στέλνει πολύ πλουσιότερα δώρα και δελεαστικές υποσχέσεις. Ο Βαλαάμ προσευχήθηκε:

– Τι να κάνω, Κύριε;

– Να πας! του είπε ο Θεός. Εκεί, όμως, που θα πας, θα πεις ό,τι σου πω εγώ!

Συμφώνησε ο προφήτης και ξεκίνησε. Καβάλησε τη γαϊδουρίτσα του, πήρε μαζί του και τους δυο του υπηρέτες και πήρε τον δρόμο για τη χώρα των Μωαβιτών. Φαίνεται όμως πως δελεάστηκε από τα δώρα, πως μπήκε μέσα του η σκέψη: «Καλά είναι και τα δώρα, καλές και οι τιμές».

Εκεί που βάδιζε η όνος, ξαφνικά, χωρίς λόγο – νόμιζε ο Βαλαάμ – το ζώο ξεστράτισε. Βγήκε από το μονοπάτι και τράβηξε κατά τα χωράφια. Σήκωσε το ραβδί του και το χτύπησε. Ανάγκασε το ζώο να ξαναμπεί στον σωστό δρόμο. Όμως σ΄ ένα σημείο στένευε το μονοπάτι. Απ΄ τη μια μεριά ήτανε ένας τοίχος, μια ξερολιθιά. Απ΄ την άλλη ο φράχτης του αμπελιού. Η γαϊδουρίτσα φάνηκε να τρομάζει, άφησε χώρο από τα δεξιά, σύρθηκε στον τοίχο και χτύπησε το πόδι του ο Βαλαάμ. Οργίστηκε με το ζώο. Σήκωσε το ραβδί του και του κατάφερε αλύπητα αρκετές ξυλιές.

Προχώρησε λίγο και πάλι τρόμαξε η όνος, μα, τώρα πια, τέντωνε τα πόδια και δεν έκανε βήμα.

– Πεισματάρικο ζώο, φώναξε καθώς το κτυπούσε. Γιατί δεν προχωράς; Αν είχα μαχαίρι, στ΄ αλήθεια, θα σε σκότωνα!

Για τρίτη φορά σήκωσε το ραβδί του ο Βαλαάμ. Και τότε… Τότε έγινε το απερίγραπτο: φωνή ανθρώπινη πήρε το ζώο και είπε στον αφέντη του:

– Γιατί με χτυπάς, μια δυο, τρεις φορές; Δεν είμαι εγώ που τόσα χρόνια σε υπηρετώ με υπομονή; Στη ράχη μου δεν έχεις φορτώσει τα μεγάλα βάρη που ήθελες να μεταφέρεις; Δεν καθόσουν πάνω μου, για να σε πηγαίνω όπου ήθελες; Ξεστράτισα ποτέ από τον δρόμο μου; Δε βάδιζα όπου ήθελες εσύ;

Τρόμαξε ο προφήτης σαν άκουσε το ζώο να μιλάει μ΄ ανθρώπινη γλώσσα. Και τότε άνοιξαν τα μάτια του και είδε αυτό που τόσην ώρα έβλεπε μόνο η γαϊδουρίτσα του, ενώ αυτός δεν το έβλεπε: είδε ολοφώτεινο άγγελο, τρομερό στην όψη, να κρατά πύρινη ρομφαία, να στέκει μπροστά στο ζώο εμποδίζοντας τον δρόμο και να λέει:

– Βαλαάμ, έχεις λυπήσει τον Θεό! Γιατί χτυπούσες μια, δυο, τρεις φορές την όνο; Εγώ έμπαινα μπροστά της. Μ΄ έβλεπε το ζώο, τρόμαζε κι άλλαζε δρόμο. Εσύ δε μ΄ έβλεπες. Δε μ΄ έβλεπες γιατί άλλα σου είπε ο Κύριος κι άλλα σκεφτόσουνα να κάνεις. Ξέχασες την εντολή του Θεού που σου είπε ότι Εκείνος θα σε καθοδηγήσει τι θα πεις και τι θα κάνεις. Κι έβαλες με τον νου σου τα πλούτη και τα δώρα και τις τιμές. Να ξέρεις: Με τούτο το πύρινο σπαθί που εμπόδιζα το ζώο, θα σε χτυπούσα και θα σε σκότωνα, αν είχα εντολή απ΄ τον Θεό.

Αυτά είπε ο άγγελος και χάθηκε! Συνήλθε ο Βαλαάμ, συνέχισε τον δρόμο του κι από κει και μετά εκτέλεσε κατά γράμμα την εντολή του Κυρίου.

http://www.pemptousia.gr

ΕΥΛΟΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ!

ΨΑΛΜΟΣ 102ος 

Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καί, πάντα τὰ ἐντός μου, τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ·
εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ·
τὸν εὐιλατεύοντα πάσας τὰς ἀνομίας σου, τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου·
τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν σου, τὸν στεφανοῦντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς·
τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν σου, ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου.
ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ Κύριος καὶ κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις.
ἐγνώρισε τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ Μωυσῇ, τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ τὰ θελήματα αὐτοῦ.
οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος·
οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ·
οὐ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν,
ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς ἐκραταίωσε Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν·
καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν.
καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱούς, ᾠκτείρησε Κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν,
ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλάσμα ἡμῶν, ἐμνήσθη ὅτι χοῦς ἐσμεν.
ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ· ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει·
ὅτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ, καὶ οὐχ ὑπάρξει καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτοῦ.
τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπὶ υἱοῖς υἱῶν
τοῖς φυλάσσουσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς.

Κύριος ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασε τὸν θρόνον αὐτοῦ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζει.
εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοὶ ἰσχύϊ ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αὐτοῦ.
εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ, λειτουργοὶ αὐτοῦ οἱ ποιοῦντες τὸ θέλημα αὐτοῦ·
εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ· εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. 

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΕΛΞΗ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ» ΟΤΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗ ΜΑΝΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ

Ἡ Καινή Διαθήκη ἀνατρέπει τούς ἰσχυρισμούς

τοῦ βιβλίου «Ἕλξη καί πάθος»

ὅτι ἡ καταστροφή τῶν Σοδόμων εἶναι ἄσχετη

ἀπό τήν ὁμοφυλόφιλη μανία τῶν κατοίκων της.

Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος

  

«ὁρισμένα ἐπιχειρήματα τους [τῶν φιλελεύθερων προτεσταντῶν] ὀφείλει κανείς νά μήν τά προσπεράσει ἀβασάνιστα, ἀκόμη καί ἄν καταρρίπτουν στερεότυπα μέ τά ὁποῖα πορεύθηκαν γιά αἰῶνες οἱ χριστιανοί.  Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ περίπτωση τῶν βιβλικῶν χωρίων γιά τά Σὀδομα. Πουθενά στήν Ἁγία Γραφή δέν συνδέονται μέ τήν ὁμοφυλοφιλία!»(δική μου ἡ ὑπογράμμιση)

( π. Βασ. Θερμός, Ἕλξη καί πάθος σ.361)

    Ἀρέσουν οἱ ταμπέλες στόν π. Βασίλειο, οἱ ταμπέλες μέ τίς ὁποῖες ἡ Νέα Ἐποχή προσπαθεῖ νά ἐξουδετερώσει ὄχι μόνο κάθε ἀντίθετη ἄποψη, ἀλλά καί, τήν ἐπικίνδυνη γι΄ αὐτήν, κριτική σκέψη.  Μιλώντας ὡς ἐάν  εἶναι ξένος ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική παράδοση ὁ π. Β. μᾶς κατηγορεῖ ὅτι γιά αἰῶνες πορευόμαστε οἱ χριστιανοί  μέ «στερεότυπα» (ἰδού ἡ ταμπέλα!), μέ παγιωμένες δηλαδή, ἀναπόδεικτες καί ἐσφαλμένες ἰδέες.  Ποιό θεωρεῖ ἐδῶ «στερεότυπο»; Τήν γνώμη τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἁγίων Πατέρων ὅτι τά Σοδομα καταστράφηκαν ἐξ αἰτίας τῆς ὁμοφυλοφιλίας.  Ἰσχυρίζεται μαζί μέ τούς φιλελεύθερους προτεστάντες ὅτι αὐτή ἡ γνώμη δέν στηρίζεται στήν Ἁγία Γραφή.

Σέ προηγούμενο κείμενό μας ἀποδείξαμε ὅτι τά χωρία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού ἐπικαλεῖται ὁ π. Β. Θερμός ἑρμηνευόμενα μέ νηφαλιότητα, ἀποδεικνύουν ἤ ὅτι δέν σχετίζονται ἄμεσα μέ τό ζήτημα πού μᾶς ἀπασχολεῖ ἤ ὅτι σαφῶς ὑπονοοῦν ὅτι ἡ φωτιά καί τό θειάφι ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό γιά νά ἐξαφανίσει τούς Σοδομῖτες ὡς λυσσώδεις ὁμοφυλοφίλους.

Ἀκολουθώντας τήν διάταξη τῶν ἑνοτήτων πού ὁρίσαμε στό προηγούμενο κείμενο ἀναφερόμαστε τώρα σέ χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Καινή Διαθήκη

Ἡ καταπόνηση καί ἡ βάσανος τοῦ δικαίου Λώτ ἐξ αἰτίας τῶν αἰσχρῶν ἔργων τῶν Σοδομιτῶν καί ἡ λύτρωσή του.

-1  «εἰ γάρ ὁ Θεός...καί πόλεις Σοδόμων καί Γομόρρας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς, καί δίκαιον Λώτ καταπονούμενον ὑπό τῆς τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ τῶν ἀναστροφῆς ἐρρύσατο∙ βλέμματι γάρ καί ἀκοῇ ὁ δίκαιος, ἐγκατοικῶν ἐν αὐτοῖς, ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ψυχήν δικαίαν ἀνόμοις ἔργοις ἐβασάνισεν∙ οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ρύεσθαι, αδίκους δέ εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν, μάλιστα δέ τούς ὀπίσω σαρκός ἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένους...(Β΄Πετρ. 2, 6-10).

Μετάφραση : Ἐάν ὁ Θεός... τάς πόλεις τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας μετέβαλε σέ στάκτην καί κατεδίκασε νά μένουν διά παντός κατεστραμμέναι καί τάς ἔθεσε φοβερόν παράδειγμα εἰς ἐκείνους πού εἰς τό μέλλον θά ζοῦσαν ἀσεβῶς ∙ καί ἄν ἐγλύτωσε τόν δίκαιον Λώτ, ὅταν κατεπιέζετο καί ὑπέφερε ἀπό τήν συμπεριφοράν ἐκείνων πού μέ τήν ἀσωτίαν καί τήν ἀσέλγειάν των παρεβίαζαν τόν φυσικόν νόμον∙ (καί τόν ἐγλύτωσεν ὁ Θεός, διότι βλέπων μέ τά μάτια του τά ἄσεμνα παραδείγματα καί μέ τά αὐτιά του ἀκούων τάς αἰσχρότητας ὁ δίκαιος ἐκεῖνος Λώτ, ὅταν ἐκατοικοῦσεν  ἐν μέσῳ τῶν ἀσεβῶν αὐτῶν, μέ τά παράνομα ἔργα των ἔθετε καθημερινῶς εἰς δοκιμασίαν τήν ψυχήν του) ...ἐξάγεται λοιπόν ἐκ τούτων ὅτι γνωρίζει καλά ὁ Κύριος νά ἐλευθερώνῃ ἀπό κάθε πειρασμόν τούς εὐσεβεῖς, τούς δέ ἀδίκους...γνωρίζει νά τούς φυλάττῃ διά τήν ἡμέραν τῆς Κρίσεως, ὁπότε θά τούς ἐπιβάλῃ ὁλόκληρον τήν ἁρμόζουσαν τιμωρίαν. Πρό παντός δέ..ἐκείνους, πού σύρονται ὀπίσω ἀπό σάρκα μέ ἐπιθυμία πού μιαίνει καί μολύνει...[1] 

 Συμπεραίνει ἀβίαστα κανείς ἀπό τό ἱερό κείμενο τοῦ Ἀπ. Πέτρου γιά ποιά αἰτία ἔκανε στάχτη ὁ Θεός τά Σόδομα καί τά Γόμορρα.  Καί ὅπως φαίνεται ἀπό τό στίχο 7 γλυτώνει ὁ καλός Θεός τόν δίκαιο Λώτ, τόν πολυβασανισμένο ἀπό τή συμπεριφορά «τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ» Σοδομιτῶν. Δέν τόν ἀφήνει νά γίνει στάχτη μαζί μέ τούς Σοδομίτες.  Ἡ συναναστροφή μαζί τους, οἱ αἰσχρότητες πού ἔβλεπε καί ἄκουγε ἦταν μιά δοκιμασία, ἕνα βάσανο γιά τήν ψυχή του. Ἔτσι ὅπως βασανίζονται σήμερα καί οἱ ψυχές τῶν χριστιανῶν βλέποντας νά κυριαρχεῖ παντοῦ, νά προπαγανδίζεται, νά προβάλλεται νά προστατεύεται ἡ ὁμοφυλοφιλία καί νά μήν τολμοῦν νά ἀρθρώσουν λόγο μή τυχόν μποῦν στό στόχαστρο του ἀντιρατσιστικοῦ νόμου! 

Ἀλλά ἄς δοῦμε καί ἄλλο ἕνα χωρίο :         

- «ὡς Σόδομα καί Γόμορρα καί αἱ περί αὐτάς πόλεις τόν ὅμοιον τούτοις ἐκπορνεύσασαι καί ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκός ἑτέρας πρόκεινται δεῖγμα, πυρός αἰωνίου δίκην ὑπέχουσαι». (Ἰούδα, 7)

Μετάφραση : ὅπως καί τά Σόδομα καί τά Γόμορρα καί αἱ τριγύρω των Πόλεις, πού κατά τόν ὅμοιον τρόπον πρός τούς ἀσεβεῖς αὐτούς, περί τῶν ὁποίων ὡμίλησα ἀνωτέρω, παρέδωκαν ἑαυτάς εἰς τήν πορνείαν καί ἐπῆγαν ὀπίσω ἀπό ἄλλην σάρκα καί παρεσύρθησαν εἰς παρά φύσιν ἀσελγείας, εἶναι ἐνώπιόν μας παράδειγμα ἁμαρτωλῶν, οἱ ὁποῖοι ἐτιμωρήθησαν μέ τήν ποινήν τῆς φωτιᾶς πού τούς ἔκαυσε ἀμετακλήτως καί γιά πάντα[2].

Τό χωρίο αὐτό ἀπό τήν Ἐπιστολή τοῦ Ἀδελφοθέου Ίούδα, δέν ἀφήνει ἐπίσης κανένα περιθώριο παρανοήσεως.   Τά Σόδομα, τά Γόμορρα καί οἱ γύρω πόλεις κατακάηκαν καί ἔμειναν παράδειγμα γιά ὅλους, ἐξ αἰτίας τῆς αἰσχρῆς ὁμοφυλοφιλίας τῶν κατοίκων τους.

Ἀναληθές λοιπόν καί ἀναξιόπιστο τό γραφέν ἀπό τόν π. Βασίλειο ὅτι « πουθενά στήν Ἁγία Γραφή δέν συνδέονται [τά Σόδομα] μέ τήν ὁμοφυλοφιλία!».  Μά θά διερωτηθεῖ κανείς : καλά, καί πῶς ἑρμηνεύει τά παραπάνω χωρία;

Τό πρῶτο χωρίο (Β΄Πετρ. 2, 6-10) δέν τό ἀναφέρει καθόλου.  Ὅσον ἀφορᾶ στό χωρίο Ἰουδ. 7, πολύ ἐπικίνδυνο γιά τούς ἰσχυρισμούς του,  τό παραθέτει σέ μιά ὑποσημείωση  προσπαθώντας μάταια νά  παραποιήσει τό νόημά του μέ τή βοήθεια  τοῦ John Eastburn Boswell : «...ἡ φράση ἑρμηνεύεται ἀπό κάποιους (ὁ Boswell εἶναι αὐτός) ὡς ἀπήχηση τοῦ θρύλου ὅτι γυναῖκες τῶν Σοδόμων εἶχαν μίξη μέ ἀγγέλους» («Ἕλξη καί πάθος», σ. 360, ὑποσ. 93).  Ξεκάθαρες ἀνοησίες ! Τώρα, ποιός εἶναι ὁ Boswell;  Ἕνας καθηγητής ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου Yale, ὁμοφυλόφιλος κατά δήλωσή του, πού συζοῦσε μέ τό σύντροφό του Jerone Hart γιά εἴκοσι χρόνια ὡς τό θάνατό του ἀπό AIDS τό 1994.  Καταλαβαίνουμε πόσο...αντικειμενική εἶναι ἡ ἑρμηνεία τοῦ χωρίου Ἰούδα 7 ἀπ’ αὐτόν, τήν ὁποία καί παρουσιάζει ὁ π. Β. Θερμός.

Εἴδαμε στό πρῶτο χωρίο ἀπό τήν Β΄ ἐπιστολή τοῦ Ἀπ. Πέτρου  πῶς ὁ Κύριος λύτρωσε τόν δίκαιο Λώτ, πού ὑπέφερε καί βασανιζόταν βλέποντας καί ἀκούοντας τά ἄνομα, αἰσχρά ἔργα τῶν Σοδομιτῶν. Πῶς τόν γλύτωσε ἀπό τήν αἰσχρή μανία τους καί τήν γενική καταστροφή πού ἀκολούθησε. Ἄμποτε νά λυτρώσει ὁ  Χριστός μας καί μᾶς καί τήν πατρίδα μας ἀπό τά δίχτυα τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἀπό τά σύγχρονα Σόδομα τῆς ἀσεβείας, τῆς ἀποστασίας καί τῆς ἀσελγείας.  Εἶναι προτιμότερο νά βασανιζόμαστε «καταπονούμενοι»  «βλέμματι καί ἀκοῇ» παρά νά συμβιβαστοῦμε μέ τίς αἰσχρότητες τῶν Νεοεποχητῶν, νά «συζητοῦμε» μέ βιβλία πού ἔχουν ἀνόσιο περιεχόμενο καί νά δείχνουμε δῆθεν κατανόηση καί ἀποδοχή στήν βδελυρή ὁμοφυλοφιλία.  Πρός τοῦτο ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ὁμιλεῖ γιά τό πάθημα τῶν ἀνόμων Σοδομιτῶν. Μᾶς λέει ὅτι στίς ἡμέρες τοῦ Λώτ «ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον ἐπώλουν ἐφύτευον  ᾠκοδόμουν∙ ᾗ δέ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λώτ ἀπό Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καί θεῖον ἀπ΄ οὐρανοῦ καί ἀπώλεσεν ἅπαντας»(Λουκ. 17, 28-29). Ὁ Λώτ μή συμμετέχοντας στήν ἀσέβεια καί στήν ἀρσενοκοιτία τῶν Σοδομιτῶν γλύτωσε τήν καταστροφή. Γι΄αὐτό ὁ Κύριος λέει ὅτι πρέπει νά βρισκόμαστε σέ ἐγρήγορση ἕτοιμοι νά θυσιάσουμε τά πάντα γιά τή δική Του ἀγάπη. Λίγο πιό κάτω, στούς στίχους 32-33  διαβάζουμε : «ὅς ἐάν ζητήσῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν, καί ὅς ἐάν ἀπολέσει αὐτήν, ζωογονήσει αὐτήν».  Ἔτσι ἔχουμε τήν ἐλπίδα νά μᾶς ἁρπάσει ὁ ἄγγελος ἀπό τό χέρι, ὅπως τόν δίκαιο Λώτ καί νά μᾶς ὁδηγήσει στή Σηγώρ, στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Γιά τό συγκεκριμένο θέμα, δηλ. τήν ἁγιογραφική κατοχύρωση τῆς ἀλήθειας ὅτι τά Σόδομα καταστράφηκαν ἐξ αἰτίας τῆς ὁμοφυλοφιλίας τῶν κατοίκων τους, δέν χρειάζεται νά ποῦμε τίποτε ἄλλο.  Μόνο, ὅτι εἶναι  ἐπίκινδυνο καί ἀσεβές παιχνίδι νά παραχαράσσουμε τήν ἁγία Γραφή εἴτε ἀποκρύπτοντας χωρία εἴτε διαστρέφοντας τό νόημα τους γιά νά προωθήσουμε τίς ἰδέες μας.

Ἀφήνοντας τώρα τό συσχετισμό Σοδόμων -ὁμοφυλοφιλίας παρατηρήσαμε ὅτι ἡ ἀσεβέστερη παραχάραξη τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπό τόν π. Β. Θερμό καί τούς φιλελεύθερους ομοφυλόφιλους γίνεται στό ἀπόσπασμα Ρωμ. 1, 24-28. Ἐκεῖ  ὁ ἀπόστολος Παῦλος κατακρίνει την ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος «παρά φύσιν», πάθος «ἀτιμίας» καί «ἀσχημοσύνη».  Διατυπώνεται στό ἀπόσπασμα αὐτό ἡ σαφής ἀντίθεση τοῦ Χριστοῦ στό φοβερό αὐτό πάθος, ὅπως ἐκφράζεται μέ τό στόμα τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν.  Ἀλλά ἐδῶ χρειάζεται ἀναλυτικότερη προσέγγιση πού θά κάνουμε σέ ἑπόμενο κείμενό μας.

[1] ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Ἡ Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας, σς. 944-945

[2] Ὡς ἄνω σ. 971

ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΕΤΡΩΓΕ ΚΡΕΑΣ- ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΡΚΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Σύμφωνα με πολλούς μελετητές τα ιερά κείμενα επιτάσσουν τη χορτοφαγία και απορρίπτουν την κρεοφαγία. Άλλωστε στα μοναστήρια και κυρίως στο Άγιο Όρος δεν τρώνε ποτέ κρέας, ακολουθώντας μια πιο ασκητική διατροφή, αλλά και τα κείμενα των αγίων γραφών.

Η κυρία Ελένη Οικονομοπούλου, μάζεψε από διάφορες πηγές, αναφορές στην Αγία Γραφή και σε κείμενα αγίων και παρουσιάζει και την ερμηνεία που δείχνει, ότι ο Ιησούς εμμέσως απέρριπτε την κρεοφαγία. Ωστόσο, η επίσημη εκκλησία δεν ακολουθεί κάποιον κανόνα στο συγκεκριμένο θέμα και οι πιστοί επιλέγουν ελεύθερα τη διατροφή τους, τηρώντας βέβαια τις ημέρες νηστείας.

«Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού βάλλει υπέρ των προβάτων•» Ιησούς Χριστός Κ. Διαθήκη (σσ. Ο ποιμήν ο καλός δεν τα τρώει, άρα ο Χριστός δεν έτρωγε κρέας. Αυτό αποτυπώνεται κι από τη πανάρχαια παράδοση της ακραιοφαγίας του Αγίου Όρους) «Μην κάνεις στους άλλους αυτό, που δεν θέλεις να κάνουν σ΄ εσένα» Καινή Διαθήκη, Ιησούς Χριστός… «Συμπεριφερόμαστε όπως οι λύκοι, όπως οι τίγρεις… (όταν τρώμε κρέας) κι ακόμη χειρότερα, γιατί η φύση κανόνισε για τα ζώα να τρέφονται με αυτόν τον τρόπο, μα εμείς που με την χάρη Του, έχουμε την ικανότητα του λόγου και την αίσθηση της δικαιοσύνης, γίναμε χειρότεροι από άγρια θηρία». Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «Οφείλουμε να δείξουμε στα ζώα μεγάλη καλοσύνη και ευγένεια για πολλούς λόγους. Αλλά πάνω απ’ όλα επειδή έχουμε την ίδια καταγωγή» Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος –Ο Νικηφόρος Θεοτόκης, ένας από τους νεότερους δασκάλους της Εκκλησίας αναφέρει χαρακτηριστικά: “Νηστεία ουκ εστίν η αποχή μόνον από τέσσερα ή δύο είδη τροφής. Ημείς όταν νηστεύομεν άνω κάτω φέρομεν γην και θάλασσαν. Την θάλασσαν ίνα εύρωμεν οστρακόδερμα, μαλάκια, κοχλίας, εχινούς και όσα άλλα εν αυτή ζωύφια εις την γεύσην δεκτά…, εξ αυτών δε δυσπεψίας, κακοχυμίας, αλμυρά φλέγματα και άλλα πολλά οχληρά πάθη ψυχής και σώματος. Νηστεία έστιν η παντελής αφαγία ή μονοφαγία χωρίς αρτύματα.” «Άνθρωποι που αποκλείουν οποιοδήποτε πλάσμα του Θεού από προστασία, συμπόνια και έλεος, θα συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο και στους συνανθρώπους τους.»

Όταν απορρίφθηκε η τελείωση, τότε επιτράπηκε η απόλαυση…» Μ. Βασίλειος «Ποιος εζημίωσε το σπίτι του με τη νηστεία; Υπολόγισε σήμερα τα πράγματα του σπιτιού και υπολόγισε τα και μετά· δεν θα λείψει τίποτε με τη νηστεία από τα υπάρχοντα στο σπίτι. Κανένα ζώο δεν βγάζει κραυγές θανάτου, πουθενά αίμα, πουθενά απόφαση, που υπαγορεύεται κατά των ζώων από την άκαμπτη κοιλιά. Έχει σταματήσει το μαχαίρι των μαγείρων· το τραπέζι αρκείται στα πρόχειρα. …………» Μ. Βασίλειος «όχι ακόμη οινοποσίες, όχι ακόμη ζωοθυσίες· ούτε όσα θολώνουν τον ανθρώπινο νου. Με τη νηστεία επανερχόμαστε στον Παράδεισο……… »Και όμως στους ασθενείς όχι ποικιλία φαγητών, αλλά ασιτία και δίαιτα γνωρίζω ότι επιβάλλουν οι ιατροί……… Η πολυτέλεια και η ποικιλία των φαγητών εδημιούργησε τα διάφορα είδη των ασθενειών….» Μ. Βασίλειος «»Ποίων τα σώματα έπεσαν στην έρημο; (Εβρ. 3, 17). Όχι αυτών που επιζητούσαν την κρεοφαγία; (Αριθμ.11, 33)………»

Όχι κρέας, ούτε οίνος, ούτε όσα είναι στην φροντίδα των δούλων της κοιλιάς.» Μ. Βασίλειος Χωρία της Παλαιάς Διαθήκης: «Όποιος σκοτώσει μια αγελάδα, αμαρτάνει σα να έχει σκοτώσει έναν άνθρωπο» Ησαΐα (66.3) «Σου δίνω χόρτα και καρπούς για τροφή…………….» Γένεση (1:29)

«Να μην φας κρέας με τη ζωή μέσα του, με το αίμα του… , γιατί θα ζητήσω το αίμα της δικής σου ζωή». Γένεση ( 9.4) «(Λέει ο Κύριος): «Προσφέρατε σε θυσία τόσα πρόβατα και βοοειδή, μα δεν Μου δίνει ευχαρίστηση το αίμα των δαμαλιών, των προβάτων και των κατσικιών. Όταν εσείς σηκώνετε τα χέρια, Εγώ παίρνω τα μάτια από πάνω σας και όταν προσεύχεστε δεν σας ακούω, γιατί τα χέρια σας είναι γεμάτα αίματα»Ησαΐας (1.5)

«Ου φονεύσεις» Μια από τις Δέκα Εντολές «Πορευθέντες δε μάθετε τι εστίν έλεον θέλω και ου θυσία» (Κ.Δ. Ματθαίος κεφ 9,13. & 12,7) (Η πίστη μας προς τον Θεό πρέπει να εκδηλώνεται με πράξη αγάπης και όχι με θυσίες.)

«Δεν πρέπουν σε χριστιανούς θυσίες μετά τη Θυσία του Χριστού» Απ. Παύλος στην προς Εβραίους Επιστολή 10: 1-18

«Αγάπη θέλω και όχι θυσίες, γνώση του Θεού και όχι ολοκαυτώματα» (Π.Δ. Ωσηέ κεφ 6,6). Γεννεσις, Κεφ. 2 , » 16 ΠΡΟΣΕΤΑΞΕ ΔΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΛΕΓΩΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΣ ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΤΡΩΓΕΙ»

«Οι Πατέρες της Χριστιανικής Εκκλησίας τόσο οι Ρωμαιοκαθολικοί όσο και οι Ορθόδοξοι είχαν καθιερώσει περιόδους στη διάρκεια του έτους που απαγόρευαν την κρεοφαγία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αυστηρότερη και απαγορεύει όχι μόνο την κρεοφαγία, αλλά και κάθε ζωική τροφή επί 220 ημέρες το χρόνο.

Την αποχή από τη βρώση ζωικών τροφών τη θεωρούν σαν μέσον εξαγνισμού, γιατί τις θεωρούν μιαρές!» (Απόσπασμα από το δίτομο έργο «Μέγας Οδηγός Διατροφής και Θεραπείας», Τηλέμαχου Ευθυμιάδη Ιατρού. Τόμος 1 σ.σ. 313-319)

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία προβλέπει συνολικά 215 ημέρες νηστείας εντός του έτους! Μεταξύ αυτών είναι: -οι 40 ημέρες νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής πριν το Πάσχα -Η νηστεία των Αγίων Αποστόλων (Από την Κυριακή των Αγίων Πάντων – την 29η Ιουνίου) -Η Νηστεία της Κοιμήσεως της Θ|εοτόκου (1-15 Αυγούστου) -Η νηστεία 29ης Αυγούστου (1 ημέρα) -Η νηστεία της 14ης Σεπτεμβρίου (1 ημέρα) -Η Τεσσαρακοστή (40 ημέρες) πρίν τα Χριστούγεννα -Η νηστεία της προτεραίας των Θεοφανείων (1 ημέρα) -Η νηστεία Τετάρτης και Παρασκευής Αυτό σημαίνει πως ακόμη και για τη σημερινή επίσημη θρησκεία είναι σημαντική η νηστεία για περισσότερες από τις μισές ημέρες του έτους ή η αποχή μας από ζωικά λευκώματα. Και αυτό μόνο του είναι αρκετό για την πρόληψη μεγάλης σειράς παθήσεων, όπως αναφέρει ο γιατρός Γ. Καράβης.... 

http://www.pronews.gr