ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΜΕΤΑ ΜΙΑΝ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΝΟΥΘΕΣΙΑΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥ!

Απόστολος Παύλος: Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού.

ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ Σ' ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΛΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ Μ' ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ!

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Αλλοίμονο σ’ εκείνους που μολύνουν την άγια πίστη μας μ’ αιρετικές διδασκαλίες η συναναστρέφονται μ’ αιρετικούς.

ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ;

Φανερά επηρεασμένος ο σύγχρονος άνθρωπος από τις αναδυόμενες ιδεοληψίες που βρίσκονται στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια, πνιγμένος μέσα σε απόψεις κάθε είδους και επιπόλαιος στην κριτική του σε όλους και σε όλα, τοποθετείται αρνητικά και με απέχθεια, απέναντι στην Εκκλησία.

Και εννοείται ότι δεν θα μπορούσε να λείπει η Εκκλησία από τη ζώνη του πολέμου που έχουν ανοίξει ορισμένοι δήθεν «χριστιανοί».

Και χρησιμοποιείται η λέξη «χριστιανοί», διότι αυτοί οι άνθρωποι κάποτε, εισήχθησαν ως μέλη μέσα στην Εκκλησία.

Με την πάροδο του χρόνου βέβαια, φρόντισαν κάποιοι «καλοί» γονείς και ανάδοχοι, να τους «απενεργοποιήσουν» με την αδιαφορία τους και να τους αφήσουν στο έλεος του Θεού.

Απειράριθμες μαρτυρίες υπάρχουν που φανερώνουν τις επινοήσεις μερικών ανθρώπων, οι οποίοι επιχειρούν να αλλοιώσουν την θεόπνευστη διδασκαλία της Εκκλησίας μας.

Συχνά βλέπουμε όχι μόνο να αδιαφορούν, αλλά και να υιοθετούν μία συμπλεγματική εμπάθεια για την Εκκλησία, ενώ καταιγιστική είναι και η επιχειρηματολογία αυτών των ανθρώπων, σχετικά με την κατάσταση που φαντάζονται ότι υπάρχει.

Και λέμε φαντάζονται, διότι στηριζόμενοι σε μεμονωμένα περιστατικά, τοποθετούνται ως γνώστες και βγάζουν ένα συνολικό συμπέρασμα, χωρίς οι ίδιοι να έχουν τις περισσότερες φορές προσωπική εμπειρία, αφού όπως προαναφέρθηκε έχουν προ πολλού αποστασιοποιηθεί.

Κάποτε φτάνουν και σε ακραίες καταστάσεις, αν δεν το χειριστεί καλά αυτός με τον οποίο συζητούν για τα θέματα αυτά.

Η αποστασιοποίηση αυτών των ανθρώπων από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας, έγκειται στο γεγονός ότι έχουν υποβάλει τον εαυτό τους σε ένα είδος ιδεολογικής «αυθυποβολής», που συνδέεται ολοφάνερα με την αμάθεια και την άγνοια, πράγματα για τα οποία ως ένα βαθμό δεν ευθύνονται οι ίδιοι.

Μία ιδεολογία επίσης, η οποία τους δημιουργεί την αίσθηση της ανωτερότητας, φανερό σημάδι του εγωισμού που τους διακατέχει.

Διότι όταν προσπαθεί κάποιος να απαξιώσει την Εκκλησία, είναι σαν να προσπαθεί να δικαιώσει τις προσωπικές του επιλογές, όσο αφορά τον τρόπο ζωής του και τη στάση του συνολικά.

Και φυσικά, καμία αγκιστρωμένη αντίληψη δεν μπορεί κανείς να μετακινήσει, όταν ο άλλος δεν έχει διάθεση να δει τα πράγματα διαφορετικά και μοιάζει κακόπιστος.

Πολύ εύκολα κατατάσσει την ορθόδοξη πίστη, ανάμεσα σε ένα πλήθος από ιδεολογικοποιημένες θρησκείες, ενώ ταυτόχρονα ο ίδιος άνθρωπος δηλώνει και ορθόδοξος.

Και εδώ εύκολα αναδεικνύεται το συμπέρασμα, ότι ο ίδιος τελικά είναι αιρετικός και δεν το ξέρει. Η εμμονή σε εσφαλμένες τοποθετήσεις καθιστά έναν άνθρωπο αιρετικό όπως ξέρουμε.

Μέσα σε μία «καμουφλαρισμένη» αίρεση βρίσκεται και δεν το γνωρίζει συνειδητά, λόγω της ελλιπούς γνώσεως στα θέματα της πίστεως.

Ένα παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό.

Πρόσφατα μιλούσα με κάποιον, ο οποίος δήλωνε ορθόδοξος, αλλά αποκαλούσε το Χριστό ημίθεο !!!

Το κερασάκι της «τούρτας» στο τέλος της κουβέντας ήταν ότι απέρριψε και την Παλαιά Διαθήκη.

Ομολογώ ότι εξεπλάγην από την πεποίθησή του, να θεωρεί τον εαυτό του ορθόδοξο.

Πως είναι δυνατόν όλα αυτά να βρίσκονται μέσα σε έναν συγχυσμένο εγκέφαλο… και προφανώς σε έναν σκοτισμένο νου και να μην αντιλαμβάνεται αυτός που τα υπερασπίζεται, αν όχι ότι είναι αιρετικός, τουλάχιστον ότι κάτι του ξέφυγε στην πορεία; 

Και φυσικά δεν απέχει και πολύ αυτός ο άνθρωπος, από το να εισχωρήσει σε μία σέχτα, μία παραθρησκευτική ομάδα, ή μία αίρεση, αν τον προσεγγίσουν με έναν πλάγιο, ωραιοφανή και αληθοφανή τρόπο.

Να μην φανταστεί κανείς βέβαια, ότι από το σημείο αυτό που ασπάστηκε την αίρεση έγινε αιρετικός, διότι ήταν ήδη από πριν.

Κι ας δήλωνε ορθόδοξος, μετά βεβαιότητας.

Μπερδεμένες και αποπροσανατολισμένες υπάρξεις, που χρειάζεται να ανοίξουν την καρδιά τους και τ’αυτιά τους, αν θέλουν να βγουν από την πλάνη της αιρέσεως. Άνθρωποι που θέλουν αγάπη για να σπάσει το «τσιμέντο» της ψυχής τους.

Άλλες επίσης καταστάσεις που φανερώνουν την αποστασιοποίηση αυτή, είναι η απόρριψη των μυστηρίων της εκκλησίας, -μερική ή ολική- όπως για παράδειγμα, η «εξομολόγηση» στο εικονοστάσι, η απόρριψη των κληρικών, της διδασκαλίας των Πατέρων, ακόμα και της ίδιας της Αγίας Γραφής, όπως θα μπορούσαμε ενδεικτικά να αναφέρουμε.

Δηλαδή με λίγα λόγια ένας χριστιανισμός «à la carte», κουμπωμένος επάνω στις παθογένειες του καθενός, ανάλογα με αυτό που κουβαλάει στο κεφάλι του.

Ως εκ τούτου, μιλάμε για τη δημιουργία ενός ιδιότυπου θρησκευτικού μορφώματος, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την Εκκλησία του Χριστού.

Ακατανόητες αντιφάσεις βυθισμένες στο χάος και πράγματα που δεν στηρίζονται πουθενά.

Παρατηρείται επίσης μία μηχανική απομίμηση και αναπαραγωγή αυτών των θέσεων, από ακατήχητους που επηρεάζουν άλλους ομοίως ακατήχητους.

Δηλαδή έχουμε ήδη μία δημιουργημένη αίρεση μέσα από τα πιστεύω του καθενός, κατάσταση η οποία αποκόπτει τον άνθρωπο από το σώμα της Εκκλησίας.

Εγκολπώνει ο παθών το ψέμα, πιστεύοντας ότι πορεύεται σωστά μέσα από αυτές τις τοποθετήσεις και νιώθει ότι δεν έχει ανάγκη κάτι άλλο, το οποίο θα βρει στα μυστήρια της Εκκλησίας, αφού συνειδησιακά εφησυχάζεται.

Μέσα από αυτά τα δεδομένα που έχει δημιουργήσει, αισθάνεται ευχαριστημένος με τον εαυτό του, θεωρεί ότι απέναντι στο Θεό είναι «εντάξει», ενώ χάνει ακόμη και την αίσθηση του πραγματικού σε κάποιες περιπτώσεις.

Δηλαδή βιώνει ένα ιδεολογικό «παραλήρημα» από εμμονές που υποστηρίζει σθεναρά και ταυτόχρονα δείχνει να αρέσκεται στην επικεντροποίηση της ζωής του σε καλές πράξεις, οι οποίες θεωρεί ότι αρκούν για να κερδίσει κάποια στιγμή έναν παράδεισο που θα του προσφερθεί «απλόχερα».

Καταληκτικά θα λέγαμε, ότι ο μόνος τρόπος για την επανενσωμάτωση αυτόν των «νεκρωμένων» μελών στο σώμα της Εκκλησίας, δεν είναι άλλος από την επανασύνδεση με τα μυστήρια της Εκκλησίας και την πνευματική καθοδήγηση από έναν καλό και έμπειρο πνευματικό οδηγό.

Τέλος θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι  για να μην φθάσει κανείς στην αίρεση, σημαντικό ρόλο παίζει και η κατήχηση παράλληλα με το βίωμα μέσα στην οικογένεια, ώστε να προφυλαχθούν τα νέα μέλη της Εκκλησίας, από κάθε είδους καταστάσεις που θα τους απομακρύνουν από το Χριστό.

Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποφευχθεί, η δημιουργία αιρέσεων από βαπτισμένους ορθοδόξους χριστιανούς.

  

Συντάκτης 

Γεώργιος Αραμπατζόγλου

Αναγνώστης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών – Ιερός Ναός Αγίου Λουκά Πατησίων.

  

ΠΗΓΗ

Η EΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΚΟΡΕΑΤΙΚΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ GRACE ROAD CHURCH ΞΥΛΟΦΟΡΤΩΝΕΙ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ … ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ

Στο βίντεο που παραχώρησε η τοπική αστυνομία στον Guardian καταγράφει βίαιες επιθέσεις κατά μελών της αίρεσης Grace Road Church στη Νότια Κορέα και τα νησιά Φίτζι, όπου κατέφυγαν περίπου 400 μέλη της οργάνωσης, όταν η αρχηγός Σιν Οκ Γιου προέβλεψε λιμό στην κορεατική χερσόνησο.

Η αστυνομία συνέλαβε τον περασμένο μήνα την Σιν Οκ Γιου κι άλλα τρία στελέχη της αίρεσης στο αεροδρόμιο της Σεούλ, με την κατηγορία ότι εξανάγκαζε τους οπαδούς να εργάζονται απλήρωτοι και να υφίστανται βίαια τελετουργικά.

Πρώην μέλη της αίρεσης λένε ότι όταν έφθασαν στα Φίτζι οι υπεύθυνοι της Grace Road Church τους κατέσχεσαν τα διαβατήρια και τους εξανάγκασαν να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται και να αλληλοδέρνονται στο πλαίσιο πειθαρχικών κυρώσεων.

Στο βίντεο διακρίνεται η Σιν Οκ Γιου να κουρεύει διά της βίας μία οπαδό της αίρεσης, να χαστουκίζει έναν άλλο, να τραβά από τα μαλλιά μια γυναίκα, «για να της βγάλει τα δαιμόνια» και να βάζει μια κόρη να χτυπά τη μητέρα της και αντιστρόφως.

Εκπρόσωπος της αίρεσης υποστήριξε ότι η Σιν Οκ Γιου «έκανε ό,τι επιτάσσουν τα παραγγέλματα της Βίβλου».

Πηγή: iefimerida.gr

Ποινή φυλάκισης 6 ετών σε γυναίκα ηγέτη εσχατολογικής σέχτας που κτυπούσε αλύπητα τους 400 οπαδούς της για να … απομακρύνει τα κακά πνεύματα

Μετάφραση-Επιμέλεια: Ελένη Ζήνωνος ppu.org.cy

Η ηγέτης Νοτιοκορεάτικης εσχατολογικής αίρεσης που κρατούσε περίπου 400 οπαδούς της σε συνθήκες αιχμαλωσίας στα νησιά Φίτζι και τους υπέβαλλε σε βασανιστήρια για ν' απομακρύνει τα «κακά πνεύματα», καταδικάστηκε την περασμένη Δευτέρα σε 6 χρόνια κάθειρξης, σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες.

Η Shin Ok-ju, ιδρυτής της λεγόμενης «εκκλησίας της Οδού της Χάριτος», (Grace Road Church), έπεισε τους οπαδούς της να μετακομίσουν στα νησιά Φίτζι το 2014, λέγοντάς τους ότι εκεί θα ήταν ασφαλείς από μια επικείμενη φυσική καταστροφή και παγκόσμιο λιμό.

Από τη στιγμή που έφθαναν στο νησί, η Shin φέρεται να κατάσχε τα διαβατήρια των οπαδών της, κρατώντας τους ουσιαστικά αιχμάλωτους να εργάζονται στις μεγάλες εκτάσεις γης που νοίκιαζε η οργάνωση έξω από την πρωτεύουσα Σούβα, ανέφερε το BBC News.

Μέλη της αίρεσης που προσπάθησαν να διαφύγουν τιμωρούνταν «παραδειγματικά» με άγριο δημόσιο ξυλοδαρμό, μετέδωσε το Αγγλόφωνο ειδησεογραφικό κανάλι στη Σιγκαπούρη Channel News Asia (CNA). Επίσης, η Shin επέβαλλε τακτικά στους οπαδούς της μαζικούς ξυλοδαρμούς, που αποσκοπούσαν στην εξαφάνιση των κακών πνευμάτων.

Δικαστήριο στη Νότια Κορέα βρήκε τη Shin ένοχη πολλών εγκλημάτων, συμπεριλαμβανομένης της βίας, της κακοποίησης παιδιών και της απάτης.

«Τα θύματα υπέφεραν αβοήθητα τους πολλαπλούς ξυλοδαρμούς και βίωναν όχι μόνο σωματικά βασανιστήρια αλλά, και έντονο φόβο και σοβαρό ψυχικό και νευρικό κλονισμό», όπως γράφτηκε στα πρακτικά υποδικείου του Επαρχιακού Δικαστηρίου της Σουόν.

«Η βαριά τιμωρία θα είναι αναπόφευκτη για όσους ενεργούν παράνομες πράξεις στο όνομα της θρησκείας», πρόσθεσε το Δικαστήριο στην καταδίκη του.

Η «εκκλησία» «του δρόμου της Χάριτος» που ίδρυσε η Shin είχε εξασφαλίσει πολλά κατασκευαστικά συμβόλαια με την Κυβέρνηση των Φίτζι, τα οποία της έδωσαν την ευκαιρία ν’ αναπτυχθεί σε επιχειρηματική αυτοκρατορία χρησιμοποιώντας την καταναγκαστική εργασία των οπαδών της. Μάλιστα ο πρωθυπουργός των Φίτζι έδωσε στην «εκκλησία» το βραβείο καλύτερης επιχείρησης για την οικονομική της επιτυχία…

https://www.foxnews.com

ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΝΑΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Έναν αιρετικό άνθρωπο ο διάβολος δεν τον πειράζει. Δεν τον βάζει επιθυμία χρήματος, γυναίκας, κόσμου κ.ά. για να φαίνεται ''άγιος'' στα μάτια του κόσμου, ώστε να μπορεί να πλανέψει, όσο το δυνατόν περισσότερους στην αίρεσή του. Έτσι ακούς πολλούς αιρετικούς να λένε, ότι από τη στιγμή που μπήκαν σε μια αίρεση, μπόρεσαν να κόψουν κάποια πάθη τους π.χ. χαρτοπαιξία, κάπνισμα, πορνεία κ.ά. Γίνανε αιρετικοί και δεν τους πολεμάει άλλο ο διάβολος με τα πάθη τους. Γιατί άμα είσαι αιρετικός, δεν είναι ανάγκη να είσαι για παράδειγμα και πόρνος, αφού η αίρεση αρκεί να σε κολάσει. Και εμφανίζεται αυτός στον κόσμο ως άγγελος, ως αρνάκι, ενώ στην ουσία είναι ένας αρνητής της πίστεως και του Χριστού και είναι από τώρα κολασμένος.

Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: ΟΧΙ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΑΤΟ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ

σ.σ. Υπάρχει κάποια αμφιβολία ότι η θρασύτητα με την οποία οι αντίχριστες δυνάμεις μας κουνάνε σήμερα το δάχτυλο δεν είναι απότοκο των πολύχρονων δαιμονικών διαλόγων που έχουν ανοίξει δεξιά και αριστερά πολλοί ταγοί της Εκκλησίας; Οι λεγόμενοι νεο-ορθόδοξοι, οι μεταπατεριστές και λοιποί κληρικοί και θεολόγοι που αλλοιώνουν μεθοδικά την διδασκαλία της Εκκλησίας μπροστά στους ‘δεν είδα, δεν άκουσα’ ταγούς της Εκκλησίας, δεν είναι οι δούρειοι ίπποι των διαλόγων;

 Σε άλλη ομιλία του ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος μας περιέγραψε την μέθοδο: διάλογος, συνύπαρξις, διείσδυσις, ανατροπή. Και φτάσαμε σήμερα στο σημείο να ποινικοποιείται η Πίστη μας και να μην ακούγεται κιχ. Όταν όμως επρόκειτο για τους μισθούς τους, τότε όλοι ξεσηκώθηκαν.

……………………………

Θα ‘θελα να σας έλεγα κάτι. Δεν θα το επεκτείνω πολύ αλλά σύντομα θα το πω. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να δημιουργήσουν έναν διάλογον με τον Χριστιανισμόν και αυτοί είναι η αιρετική Δύσις. Οι Προτεστάνται, το λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» και οι Ρωμαιοκαθολικοί. 

Χρόνια επί χρονών κουβεντιάζουν και κουβεντιάζουν. Και διάλογοι επί διαλόγων συνεχώς για να βρούμε τί; Είναι τόσο απλό. Εάν, ω Προτεσταντική ή Ρωμαιοκαθολική Δύση επιθυμείς να γνωρίσεις την Αλήθειαν, δεν χρειάζονται οι διάλογοι, μετανόησε και έλα εις την Ορθοδοξία. Τελείωσε. Η οδός είναι απλή, είναι η μετάνοια.

Τόσο πολύ έχει κατηγορηθεί αυτό το «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών», και μην νομίζετε πως είναι κάτι που δεν μας ενδιαφέρει όλους, διότι απλούστατα παρέλκει τον χρόνον, δημιουργεί φθορά εις την Ορθοδοξίαν, διότι όσοι πηγαίνουν εκεί υφίστανται αυτήν την φθοράν και είναι ένα δυστύχημα πως μέχρι τώρα παρά τις τόσες ημιεπίσημες, ανεπίσημες και επίσημες κατακραυγές δεν το έχουμε κατανοήσει. Φοβερή φθορά.

Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Είναι τελευταία η δημιουργία ενός λεγομένου «νεοορθοδόξου ρεύματος». Ο χαρακτηρισμός δεν είναι δικός μου. Έχει δημοσιευθεί σε κάμποσα περιοδικά… και δεν είναι τι άλλο παρά μία προσπάθεια κάποιων θεολόγων και κληρικών «προοδευτικών» κατά τον χαρακτηρισμό των αντιθέτων -ποίων; των Μαρξιστών- να δημιουργηθεί διάλογος ανάμεσα στον Μαρξισμό και τον Χριστιανισμόν. Δεν λέγω καινούρια πράγματα ούτε κομίζω γλαύκας εις Αθήνας. Γνωστά. Δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες δήθεν υπό την μορφή μίας ερεύνης. Μία σειρά άρθρων να γίνει ένας τρόπος προσεγγίσεως και ευρέσεως -άκουσον άκουσον- κοινών σημείων. Κοινών σημείων! Ένας διάλογος λοιπόν μεταξύ Μαρξισμού και Χριστιανισμού. [σ.σ. ήδη είχαμε το «επιστημονικό»!! συνέδριο «Εκκλησία και Αριστερά»]

Είναι τόσο απλό το πράγμα. Δεν χωράει κανένας διάλογος. Εάν θα ήθελες να γίνεις Χριστιανός, θα γίνεις μόνο Χριστιανός και δεν μπορείς να είσαι Μαρξιστής. Δεν γίνεται. Και πως θα γίνεις Χριστιανός; Μόνο με μία μέθοδο. Όχι με τον διάλογο αλλά με την μετάνοια. Άλλη οδός πλην της μετανοίας δεν υπάρχει. Ή θα πεις, μετανοώ για ό,τι είμαι, Μασώνος είμαι, Μαρξιστής είμαι, ό,τι είμαι, άθεος είμαι, αναρχικός είμαι… Ό,τι είσαι, εάν θέλεις να γίνεις Χριστιανός θα μετανοήσεις χωρίς να ανοίξεις διάλογο.

Ο διάλογος στην Αγία Γραφή υπάρχει. Στην Καινή Διαθήκη υπάρχει. Ο Χριστός ανοίγει διάλογο με την Σαμαρείτιδα, αλλά ο διάλογος εκεί είναι στοιχείον παιδαγωγικόν δια να αγρευθεί ο υποψήφιος πιστός, με την έννοια να εμβαθύνει μέσα εις το νόημα των πραγμάτων. Έχομε μάλιστα αν θέλετε, δύο κυρίως διαλόγους κάπως έτσι ανεπτυγμένους. Είναι ο διάλογος του Κυρίου με τον Νικόδημο και ο διάλογος του Κυρίου με την Σαμαρείτιδα γυναίκα. Δεν υπάρχει πρόθεσις του Κυρίου ανοίγοντας διάλογο να υποχωρήσει σε κάτι από την διαλεκτική που θα διημείβετο ανάμεσα στον Χριστό και τον Νικόδημο ή την Σαμαρείτιδα γυναίκα. Ούτε στο ελάχιστο. Αλλά ο διάλογος, ξαναλέγω, έχει παιδαγωγική φόρμα για να κατανοηθεί εκ μέρους του άλλου κάτι. Φερ’ ειπείν: -«Δωσ’ μου να πιω». -«Μπα, εσύ Ιουδαίος ζητάς από μένα μία Σαμαρείτιδα;» Αν ήξερες ποιός είναι Εκείνος που σου λέγει αυτό… 

Ένας τρόπος είναι αλλά όχι με την έννοια να βρούμε κοινά σημεία. Ο διάλογος που θα καταλήξει διαλεκτική, δηλαδή να βρούμε κοινά σημεία για να ΣΥ-ΝΥ-ΠΑΡ-ΧΟ-ΜΕ… Βλέπετε πόσο αργά μιλάω; Εγώ μιλάω πολύ γρήγορα, αλλά μιλάω αργά επίτηδες… Για να ΣΥ-ΝΥ-ΠΑΡ-ΧΟ-ΜΕ… Να συνυπάρχει ο Μασωνισμός με τον Χριστιανισμό. Να συνυπάρχει ο Χριστιανισμός με τον Μαρξισμό. Να συνυπάρχει ο Χριστιανισμός με την αναρχία. Να συνυπάρχει -άκουσον και αυτό- ο Χριστιανισμός με την αθεΐα. Αυτό το πράγμα ως διαλεκτική… είναι εκ του πονηρού. ΕΙΝΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΕΚΑΤΟ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ. 

Θα ξαναπώ άλλη μία φορά. ΜΙΑΝ ΟΔΟΝ ΕΓΝΩΡΙΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Σ’ ΑΥΤΟΝ. ΕΙΝΑΙ Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. 

ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ. Και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αυτό έλεγε και ο Κύριος με αυτό άρχιζε το κήρυγμά Του. Μετανοείτε. Θέλετε να μπείτε στην Βασιλεία του Θεού; Μετανοείτε.

ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. Η Αλήθεια είναι πλήρης και αποκεκαλυμμένη. Ή την δέχεσαι ή δεν την δέχεσαι. Τα παραπανήσια από τον διάβολο είναι, τα περισσά εκ του πονηρού εστί.

Το λέγω με την ευκαιρία εδώ της μετανοίας και μάλιστα επειδή τελευταία πολλά γράφονται στα περιοδικά, αυτά τα κουλτουριάρικα περιοδικά που έχουνε βγει και κυκλοφορούν. Πολλά κουλτουριάρικα περιοδικά. Γράφονται αυτά τα πράγματα: διάλογος, λέει, με το Άγιον Όρος. Και εκεί βλέπετε κάτι παράξενα, παράξενα πράγματα… Αυτές οι περίεργες προσεγγίσεις χωρίς να εγκαταλείπουν τις θέσεις των εκείνοι που έχουν αυτές που έχουν. Μαρξισταί. Το λένε καθαρά. Είμεθα Μαρξισταί και θέλομε να κάνουμε διάλογο. 

Τι θα βγάλουμε; Δεν βγαίνει τίποτα. Θέλεις να σωθείς; Θα γίνεις Χριστιανός… Δεν έχουμε τίποτα να κουβεντιάσουμε. Μπορεί αύριο να ‘ρθουν και σε μένα να μου πουν «τι έχετε να πείτε;» Τα είπα πιο μπροστά. Αυτά που σας λέγω. 

Σας το λέγω καθαρά αυτό το πράγμα. ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ.
Το λέγω δια τρίτην φορά. ΜΙΑ ΟΔΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ. Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.

Είναι αληθή; Είναι Αγιογραφικά αυτά; Εάν κανείς θα ήθελε να ελέγξει αυτά που λέγω ας τα ελέγξει. Είναι Αγιογραφικά, είναι ίσια. Οτιδήποτε άλλο δεν είναι σωστό.

 ……………………………..

Απομαγνητοφώνηση Φαίη. Τας Θύρας Τας Θύρας -

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΤΟ ΜΕΝ ΠΛΑΝΑΣΘΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ, ΤΟ ΔΕ ΕΜΜΕΝΕΙΝ ΤΗ ΠΛΑΝΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΝ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Το μεν πλανάσθαι ανθρώπινον, το ομολογείν την πλάνην θείον, το δε εμμένειν τη πλάνη δαιμονικόν.

Η ΝΕΟΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ" ΣΑΡΩΣΕ ΤΗΝ ΑΡΤΑ

Σε χρόνο ρεκόρ, πάνω από είκοσι νέες και νέοι (σ.σ. μπορεί να λέμε και λίγους) γέμισαν την Άρτα, με την «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ» και δυό ακόμη έντυπα, στο πλαίσιο του προσηλυτισμού, που επιχειρεί η νεοπροτεσταντική αίρεση, με την εξόρμηση «Joshua 2019», που εξελίσσεται ταυτόχρονα στους νομούς Άρτας, Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας.

Μετά τις 2 το μεσημέρι, εμφανίστηκαν στο κέντρο της πόλης, νέα αγόρια και κορίτσια και σε κάθε πολυκατοικία μετρώντας τα διαμερίσματα, άφηναν τις ειδικά σχεδιασμένες σακούλες, που περιείχαν την ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, όπως προαναφέρουμε…

Και μόνο αυτό το γεγονός, οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι έχουμε να κάνουμε με μια οργάνωση, στην οποία εκτός της Καινής Διαθήκης, διακινείται και πολύ χρήμα. Μιλάμε για πολλά λεφτά. Όλα γίνονται με απόλυτη επαγγελματική επάρκεια και κανένας, σε κάθε πόλη, δεν μπορεί να καταλάβει το τι έγινε και πως έγινε.

Βεβαίως εξ όσων μπορούμε να συμπεράνουμε, απ’ τις συζητήσεις που κάναμε με συμπολίτες μας που βρήκαν στην πόρτα τους, στην συσκευασία της «Ελληνικής Ιεραποστολικής Ένωσης», δεν επείσθη κανένας ν’ ακολουθήσει την νεοπροτεσταντική αίρεση! Αντίθετα ενισχύθηκε ο προβληματισμός, σε σχέση με τα ποσά που διατίθενται για την κάθε καμπάνια που γίνεται σε τρεις τέσσερις νομούς κάθε φορά.

-Που βρέθηκαν αυτά τα εκατομμύρια ευρώ, ήταν η ερώτηση που μας έθεσαν πολλοί συμπολίτες μας…

Είναι απορίας άξιον. Και βεβαίως ως θέμα, πρέπει ν’ απασχολήσει την Πολιτεία, για να διαπιστωθεί το που βρίσκονται τόσα εκατομμύρια και διατίθενται κατά τον τρόπο αυτό και με δεδομένο ότι δεν αποδίδουν, σε επίπεδο προσηλυτισμού…

Απ’ την άλλη πλευρά, υπάρχει ο προβληματισμός, που μας έθεσε άλλος συμπολίτης μας και έλεγε πως αν δεν υπήρχαν αποτελέσματα, δεν θα συνεχιζόταν αυτή η προσπάθεια. Είναι μια λογική προσέγγιση του όλου θέματος, που σημαίνει ότι η Πολιτεία, αλλά και η Εκκλησία, θα πρέπει ν’ αναλύσουν το φαινόμενο, τα αποτελέσματα και τους κρυφούς στόχους και με κάθε τρόπο, ν’ αποκαλυφτούν.

Η προτεσταντική οργάνωση «χτύπησε» και στην Άρτα

Όπως ακριβώς είχε ειδοποιήσει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με Δελτίο τύπου την 24 Ιουνίου ε.ε., η προτεσταντική οργάνωση με πρόσχημα την δωρεάν διανομή της Καινής Διαθήκης (εκδόσεως γνωστής εταιρείας), προσπάθησε να διακινήσει διαφημιστικά έντυπα της οργάνωσής της παραπλανώντας (συνήθης ενέργεια των αιρετικών), ανυποψίαστους πιστούς.

Ενώ γίνεται λόγος για διακίνηση και μόνο του Ευαγγελίου, στην ουσία παραπέμπουν και προτρέπουν τους κατόχους του ενημερωτικού εντύπου «να εισέλθουν και να εγγραφούν μέσω ειδικού εντύπου» που βρίσκεται εντός της Καινής Διαθήκης στην οργάνωσή τους.

Ο σκοπός τους είναι σαφής και ξεκάθαρος.

Προκειμένου να καλύψουν την καθαρά προσηλυτιστική τους ενέργεια η οποία τυγχάνει παράνομη, απευθύνονται σε Ορθόδοξους Λαϊκούς και Κληρικούς να συνεχίσουν «να διαβάζουν την Καινή Διαθήκη, γνωρίζοντας ότι υπάρχει μετάφραση στη δημοτική εγκεκριμένη από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας, κι αν το γνωρίζουν, δεν έχουν κάποιο αντίγραφο στο σπίτι τους. Η ανάγκη αυτή μας κινητοποίησε στην απόφαση να δωρίσουμε μια Καινή Διαθήκη σε κάθε Ελληνικό σπίτι», όπως αναφέρουν στο έντυπό τους.

Όπως αναφέραμε και στην αρχή η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος φρόντισε εγκαίρως να ενημερώσει το Χριστεπώνυμο πλήρωμα και στην Ιερά Μητρόπολη Άρτης δια μέσου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Καλλινίκου, ο οποίος κοινοποίησε άμεσα το Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου, για την κίνηση της συγκεκριμένης ομάδας.

Εδώ θα έπρεπε η Εκκλησία της Ελλάδος να λάβει πιο δραστικά μέτρα.

Αντί να παρέχει την ευλογία και άδεια για την έκδοση αμφιβόλου μεταφράσεων όπως η παρούσα Καινή Διαθήκη (εκδόσεων γνωστής εταιρείας) που δίνουν αφορμή παρερμηνειών από αιρετικούς να προβεί σε συνεργασία με την Αποστολική Διακονία, στην έκδοση και δωρεάν διακίνηση της Καινής Διαθήκης.

https://www.vimaorthodoxias.gr

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΘΟΥΣ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 11^η Ιουλίου 2019

ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΘΟΥΣ;

           

Στους έσχατους και αποκαλυπτικούς καιρούς μας, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, από οικουμενιστικούς κύκλους, μια γιγαντιαία προσπάθεια να αποχαρακτηρισθούν οι σύγχρονοι αιρετικοί, ως αιρετικοί και να προβληθούν ως έχοντας δήθεν μια διαφορετική παράδοση. Η αίρεση και η κακοδοξία «βαπτίστηκε» ως  «νόμιμη διαφορετικότητα», όπως την χαρακτήρισε πρόσφατα, ο αιρεσιάρχης του Βατικανού, ορθά – κοφτά, στην ορθόδοξη αντιπροσωπία, κατά την «θρονική εορτή» της «εκκλησίας της Ρώμης». Αυτό διδάσκει, περί των συγχρόνων αιρέσεων, ο Παπισμός, αυτό δυστυχώς δέχονται και διδάσκουν και οι δικοί μας ορθόδοξοι θιασώτες της λεγομένης «Οικουμενικής Κινήσεως». Μάλιστα πολλοί έχουν φτάσει στο σημείο να αρνούνται την ύπαρξη αιρέσεων, με την στενή σημασία της, στην εποχή μας, και να την περιορίζουν στην αρχαία Εκκλησία! Πρόκειται για την καλλιέργεια του λεγομένου «λαϊκού οικουμενισμού», ώστε μέσω του οποίου, λίγο κατ’ ολίγο, να «εξοικειωθεί» το ορθόδοξο πλήρωμα με τις αιρέσεις και να μην αντιδρά στα «ανοίγματα» προς αυτές, μέσω του λεγομένου «επανακαθορισμού» ή αμνηστεύσεως των αιρέσεων.

       Εφόσον δεν «βλέπουν» κακοδοξίες και αιρέσεις στον, εκτός της Ορθοδοξίας, κατακερματισμένο χριστιανικό κόσμο, συμπεριφέρονται στους αιρεσιάρχες ως να είναι ορθόδοξοι, ως να είναι εκκλησιαστικά πρόσωπα, να τους αποδίδουν εκκλησιαστικές τιμές, ως να έχουν ιεροσύνη, ως αρχηγούς αληθινών «εκκλησιών». Κι ακόμα δεν παραλείπουν να τους εγκωμιάζουν υπερβαλλόντως για κάποιες πράξεις τους και τα λεγόμενά τους, προβάλλοντάς τους ως πρότυπα εκκλησιαστικού ήθους και ποιμαντικής για τους ορθοδόξους!

        Αφορμή για το παρόν σχόλιό μας πήραμε από πρόσφατο άρθρο, δημοσιευμένο στο ιστολόγιο «ΡΟΜΦΑΙΑ» (9-7-2019), του κ. Αλεξάνδρου Ντελόπουλου, με θέμα: «ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΘΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ». Δεν γνωρίζουμε το αρθρογράφο, ούτε αν έχει επαρκείς θεολογικές γνώσεις. Διαβάζοντας όμως το άρθρο του διαπιστώνουμε δυστυχώς, πόσο στρεβλή εικόνα έχει για τις πραγματικές διαστάσεις της αίρεσης στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας και τις ολέθριες συνέπειες στη ζωή των πιστών. Προφανώς αγνοεί ότι η αίρεση δεν είναι ένα απλό ιδεολόγημα, μια απλή επιλογή ορισμένων θρησκευτικών αρχών και δοξασιών, αλλά δημιουργεί τεράστιες οντολογικές αλλοιώσεις στον πλανεμένο άνθρωπο. Αλλοιώνει βαθύτατα και το ήθος του, διότι ο αιρετικός στερημένος της θείας χάριτος, γίνεται αποδέκτης καταιγισμού της δαιμονικής ενέργειας, η οποία τον αλλοτριώνει και τον εμποδίζει να έρθει «εις εαυτόν» και να επιστρέψει στην αλήθεια για να σωθεί. Κύριο γνώρισμα των αιρετικών και ιδίως των αιρεσιαρχών, είναι η υπερηφάνεια, η οποία τους κλείνει κάθε χαραμάδα συνειδητοποίησης τη πλάνης τους. Τους δίνει την ψευδαίσθηση της «αλήθειας» και για τούτο εμμένουν πεισματικά στις πλάνες τους. Για το ότι η αίρεση αλλοτριώνει και το ανθρώπινο ήθος, θυμίζουμε στον αρθρογράφο, πως οι αρχαίες και σύγχρονες κακοδοξίες αποτελούν την μήτρα της κακοδαιμονίας του κόσμου. Αν η Εκκλησία του Χριστού «συνέχει τα το πριν διεστώτα», θεραπεύει τα ανθρώπινα πρόσωπα από την αμαρτία και το κακό και τα εντάσσει στο άγιο Σώμα Της και δημιουργεί κοινωνίες αγίων, η αίρεση κάνει ακριβώς το αντίθετο: τα αποσπά και τα απομακρύνει από τη σωστική αγκαλιά Της και τα κάνει έρμαια των παθών τους και της δαιμονικής ενέργειας. Τρανή απόδειξη αυτών, η τραγωδία της προχριστιανικής εποχής, αλλά και τα ολέθρια αποτελέσματα των αιρέσεων στην πορεία του κόσμου. Φτάνει να μελετήσουμε λ.χ. την ιστορική πορεία του αιρετικού Παπισμού, τα τελευταία χίλια χρόνια, για να διαπιστώσουμε αβίαστα πως η σύγχρονη κακοδαιμονία του κόσμου, η κοινωνική αδικία, η αυθαιρεσία των ισχυρών και η ηθική κα πνευματική αποστασία, είναι απότοκα των φρικωδών πλανών του, οι οποίες επέδρασαν καταλυτικά στις δυτικές κοινωνίες. Και μόνον αυτό μπορεί να αποδείξει, ότι δεν είναι δυνατόν να λογισθεί ο Παπισμός ως η αγία Εκκλησία του Χριστού, «μη έχουσα σπίλον ή ρυτίδα, ή τι των τοιούτων»(Εφ.5,27), αλλά μια αδίστακτη εγκόσμια εξουσιαστική κατάσταση, με ένα διαρκές εγκληματικό παρελθόν.

       Ο αρθρογράφος παίρνει, αφορμή από την τραγωδία του ουκρανικού προβλήματος, όπου οι σχισματικοί, αφορισμένοι και αχειροτόνητοι έλαβαν αντικανονικά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο αυτοκεφαλία, για να στηλιτεύσει την αίρεση του εθνοφυλετισμού, η οποία πράγματι είναι καταδικασμένη από την Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως του 1872. Τη διαπιστώνει στους Ρώσους, οι οποίοι «δεν χάνουν ευκαιρία να αναφέρονται στην «Αγία Ρωσία» και να παρασύρονται από την αριθμητική θεολογία, εκτιμώντας την Εκκλησία με βάση κοσμικά κριτήρια». Αλλά και στους Σέρβους, Ρουμάνους και Άραβες, οι οποίοι«έχουν προβλήματα μεταξύ τους και παρασυρόμαστε από εθνικιστικά πάθη, που ουδεμία σχέση έχουν με την ορθόδοξη πνευματικότητα και μακραίωνη παράδοσή μας». Δεν διαφωνούμε με τον αρθογράφο για τα φαινόμενα της αίρεσης του εθνοφυλετισμού στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Αλλά θα περιμέναμε, εφόσον παίρνει αφορμή από τα γεγονότα των ουκρανικών σχισμάτων, να καταδείξει την αίρεση αυτή και σ’ αυτά και να τα καταδικάσει, διότι, σε αυτά είναι η πιο εμφανής περίπτωση εθνοφυλετισμού στην Εκκλησία μας. Όμως δυστυχώς δεν το έκανε! Άρα το άρθρο του αλλού στόχευε.

       Αυτό φανερώνει η συνέχειά του. Γράφει πως, ενώ η Ορθοδοξία μας σπαράσσεται από διασπαστικά φαινόμενα, «Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, που εύκολα πολλοί από εμάς κατηγορούμε για την οργανωτική δομή της και τη θέση του Πάπα ως ηγέτη του κράτους του Βατικανού, έχει αποδείξει σε βάθος χρόνου ότι έχει προσπεράσει όλα αυτά τα προβλήματα με μεγάλη επιτυχία. Βέβαια μαστίζεται από άλλα προβλήματα αλλά όχι από εθνοφυλετισμό, πολλαπλά σχίσματα και αυτοκεφαλίες ή αυτονομίες. Διοικητικά τουλάχιστον, το μοντέλο που ακολουθεί διασφαλίζει την παγκόσμια ενότητα δια της πειθαρχίας, παρόλο που απαριθμεί 1.4 δισεκατομμύρια πιστούς σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου»! Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο αρθρογράφος προσπαθεί να«αποδείξει» την υπεροχή της «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας» σε σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας! Και το χειρότερο: να αμνηστεύσει την χείριστη πλάνη του Παπισμού, το δαιμονικό «παπικό πρωτείο», τον φράγκικο, δηλαδή, τον φεουδαρχικό τρόπο διακυβέρνησης της Εκκλησίας!  Προτείνει, εμμέσως πλην σαφώς να εγκαταλείψει η Εκκλησία μας το θείο συνοδικό της πολίτευμα και να προχωρήσει στο απολυταρχικό παπικό, για να«απολαμβάνει» την καταναγκαστική «ηρεμία» της «καθολικής εκκλησίας»! Μόνο που, ίσως δεν γνωρίζει, ότι η απολυταρχία του Παπισμού, όχι μόνο δημιούργησε διασπαστικές περιπτώσεις στην «καθολική εκκλησία», αλλά υπήρξε η μήτρα του ιλιγγιώδους χριστιανικού κατακερματισμού,(βλ.Προτεσταντισμός, Αγγλικανισμός, Παλαιοκαθολικισμός, κλπ.). Όλοι αυτοί αποσχίστηκαν από τον Παπισμό, εξαιτίας του «πρωτείου εξουσίας» του Φράγκου εγκάθετου του παπικού θρόνου και των φρικωδών ιστορικών γεγονότων της «εκκλησίας» του τα τελευταία χίλια χρόνια!

      Και συνεχίζει: «Αφορμή για αυτό το σχόλιο στάθηκε η χθεσινή συνάντηση που είχε ο Ποντίφικας με της Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία (ή αλλιώς Ελληνόρυθμη ή Βυζαντινή Καθολική Εκκλησία). Ο Πάπας Φραγκίσκος προειδοποίησε με αυστηρότητα την Ελληνοκαθολική Εκκλησία της Ουκρανίας να μην συνδέεται με «εκκλησιαστικά, εθνικιστικά ή πολιτικά συμφέροντα». Οι Ρωμαιοκαθολικοί Λατινικού Τυπικού είναι δεδομένο ότι ποτέ δεν εμπλέκονται σε εθνικιστικές παγίδες και τοποθετούν την Εκκλησίας πάνω από την εθνική τους ταυτότητα. Ακόμα όμως και οι Ελληνοκαθολικοί (Ουνίτες), παρόλο που είναι κατά τα πάντα ίδιοι με εμάς, είναι εξίσου πειθαρχημένοι και αντιλαμβάνονται την Εκκλησία ως κάτι πέρα και έξω από την εθνική τους συνείδηση». Μα και βέβαια δεν αποδέχεται ο «πάπας» κανενός είδους εθνικής συνείδησης των ανά τον κόσμο οπαδών του, διότι, απλούστατα πρωτίστως τους θεωρεί «πολίτες του παγκόσμιου κράτους του»! Το Βατικανό είναι τυπικά έναν μικρό κρατίδιο στη Ρώμη, αλλά η εξουσία του έχει παγκόσμιες διαστάσεις. Θεωρεί όλους τους «καθολικούς», όπου γης, ως πολίτες του κράτους του. Απόδειξη αυτού είναι το τρομερό γεγονός να δίνει άσυλο σε καταζητούμενους «καθολικούς» εγκληματίες, όπως λ.χ. των φασιστών Ουστάσι (βλέπε εγκληματίας Α. Πάβελιτς), κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και να μη μπορεί κανένας να τους αποσπάσει από αυτό!

       Μας εξέπληξε και κάτι άλλο για τον αρθρογράφο. Γράφοντας για τους ουνίτες, δεν αναφέρει το παραμικρό, για το ότι αυτοί είναι οι πλέον δόλιοι παπικοί, οι οποίοι ως προβατόσχημοι λύκοι «κατασπαράσσουν»ορθοδόξους πιστούς. Όντας φανατικοί παπικοί στο φρόνημα, ντύνονται ορθόδοξα ράσα και άμφια, χτίζουν ναούς σύμφωνα με την ορθόδοξη ναοδομία και ακολουθούν το ορθόδοξο λειτουργικό τυπικό για να παραπλανούν τους αφελείς ορθοδόξους. Αλλά δυστυχώς, για τον αρθογράφο οι ουνίτες είναι «είναι κατά τα πάντα ίδιοι με εμάς»! Ανακρίβεια ασυγχώρητη: όμοιοι με μας είναι ως  προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, ενώ ως προς την πίστη και το φρόνημα είναι φανατικοί παπικοί!

         Η Ουνία είναι ίσως η χειρότερη επινόηση του Παπισμού, για να υποτάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, στην εξουσία του «πρώτου», του «πάπα». Η ιστορική της πορεία είναι γεμάτη ανείπωτα εγκλήματα κατά της Εκκλησίας μας, που δεν έχουμε τη δυνατότητα να αναφέρουμε στο σχόλιό μας αυτό. Εκείνο που θα γνωρίζαμε στον αρθρογράφο είναι πως η Ουνία είναι τόσο ολέθριο σύμπτωμα στον παναιρετικό Παπισμό και τόσο επιζήμια για την Εκκλησία μας, ώστε «βάλτωσε» και αυτούς ακόμη τους θεολογικούς διαλόγους!

      Και κάτι άλλο σημαντικό. Ο αρθρογράφος αγνοεί (ή θέλει να αγνοεί) πως οι ουνίτες στην Ουκρανία, όχι μόνο εμπλέκονται «σε εθνικιστικές παγίδες»,αλλά πρωτοστάτησαν για τη χορήγηση της περιβόητης αυτοκεφαλίας στην«νέα εκκλησία», υπό τον «προκαθήμενο» Επιφάνιο, στο πρόσωπο του ουνίτη πρώην Προέδρου της χώρας Π. Ποροσένκο! Κι ακόμα ας διαβάσει τις δηλώσεις των ουνιτών της Ουκρανίας, αλλά και των ορθοδόξων σχισματικών, για «στενή συνεργασία», με «στόχο την ένωση των εκκλησιών», η οποία«μπορεί να ξεκινήσει στην Ουκρανία», για να διαπιστώσει κατά πόσον δεν πέφτουν «σε εθνικιστικές παγίδες»!  

          Αναφέρει ο αρθρογράφος πως ο «πάπας» Φραγκίσκος τόνισε στους ορθοδοξοφανείς παπικούς ουνίτες του, ότι κάνουν άσχημα όσοι «εμπλέκουν τη θρησκεία (με την πολιτική), η οποία εκ των πραγμάτων και σύμφωνα με την παράδοση δύο χιλιετιών της Εκκλησίας, δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική»! Η υποκρισία του στο έπακρο! Ο άνθρωπος ο οποίος πιστεύει ότι ενσαρκώνει «όλες τις εξουσίες του κόσμου», (θρησκευτικές, πνευματικές, πολιτικές) στο πρόσωπό του και έχει θέσει την Εκκλησία υποπόδιο των ποδών του, ομιλεί ότι η θρησκεία δεν έχει σχέση με την πολιτική! Μάλιστα ψεύδεται και διαστρέφει την ιστορία, όταν λέει ότι αυτή είναι η παράδοση δύο χιλιετιών! Λάθος, η υποταγή της Εκκλησίας στην εξουσία των Φράγκων φεουδαρχών ανάγεται στη δεύτερη χιλιετία, αφότου αυτοί κατέλαβαν την Δυτική Εκκλησία το 1009! Το Βατικανό είναι κράτος, από το1929, με «κονκορδάτο» του τότε φασιστικού καθεστώτος του δικτάτορα Μουσολίνι και ασκεί ταυτόχρονα με την «ιερατική» εξουσία και πολιτική! Πως λοιπόν δεν έχει η «θρησκεία του» σχέση με την πολιτική;

       Κλείνοντας το σχόλιό μας, θα θέλαμε να εκφράσουμε τη λύπη μας, για το άρθρο του κ. Α. Ντελόπουλου, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας καλεί να πάρουμε «μαθήματα ορθοδόξου ήθους από τον πάπα Φραγκίσκο». Από τον αμετανόητο αιρεσιάρχη, ο οποίος κρατά στην εξουσιαστική του πλάνη τα εκατομμύρια των οπαδών του. Μας ζητά να γίνει δάσκαλός μας, να μας διδάξει ορθόδοξο ήθος, αυτός ο οποίος έχει ενσαρκώνει ένα άλλο «ήθος»,ολότελα ξένο προς το ήθος των αγίων της Εκκλησίας μας. Ένα «ήθος», τόσο αντιχριστιανικό και ένα φρόνημα τόσο κοσμικό, ώστε ουδόλως διαφέρει από αυτό των «δυνατών», αυτού του κόσμου! Από αυτόν που φέρνει την κύρια ευθύνη για τα χιλιάδες θύματα παιδεραστίας σ’ όλο τον κόσμο και την καταστρατήγηση των Κυριακών Εντολών και των Ιερών Κανόνων. Δεν μας χρειάζεται, λοιπόν, κανένα μάθημα ήθους από τους αιρεσιάρχες, διότι εμείς έχουμε τους δικούς μας δασκάλους, τους θεωμένους αγίους μας, να μας καθοδηγούν στον τελεολογικό μας προορισμό! 

       Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://thriskeftika.blogspot.com

ΜΙΑ ΘΟΛΗ ΚΑΙ ΘΛΙΒΕΡΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ: Ο "ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ" ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Αυτές τις ημέρες λαμβάνουμε ανώνυμες προσκλήσεις για να συμμετάσχουμε στην ετήσια «Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού» από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά (εφεξής ΜτΙ).
Η θρησκεία των ΜτΙ έχει τις απαρχές της στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα, ως ακραία παραφυάδα μίας νέας προτεσταντικής κίνησης με εσχατολογικές εμμονές και χιλιαστικές αντιλήψεις. (Αντβεντισμός: ανέμεναν στις μέρες τους τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού).

Βασικό κληροδότημα του προτεσταντικού υποβάθρου των ΜτΙ είναι, μεταξύ άλλων, η κακόδοξη θέση απέναντι στα Μυστήρια της Εκκλησίας, ιδιαίτερα της ιερωσύνης και της Θ. Ευχαριστίας. Θα σταθούμε εδώ, με την ευκαιρία της αναφερόμενης σύναξης των ΜτΙ.

Σε αντίθεση με τους Διαμαρτυρόμενους, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τη δωρεά του Χριστού μας διατηρώντας αναλλοίωτη τη συνείδηση και πίστη ότι μεταλαμβάνουμε το ίδιο το Σώμα και Αίμα Του, όπως μεταβάλλονται κατά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στη Θ. Λειτουργία που τελεί ο Ιερέας με την δοθείσα σ’ αυτόν Χάρη της ιερωσύνης. Τούτο το πράττουμε καθ’ υπόδειξη και εντολή του Κυρίου «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἑμὴν ἀνάμνησιν»[1]. Η ανάμνηση όμως της σταυρικής Του θυσίας και Ανάστασης σφραγίζεται ως Θ. Ευχαριστία με τη διαβεβαίωση: «ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς»[2]· και «ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις»[3].

Επομένως η Εκκλησία του Χριστού ανέκαθεν παρέλαβε και τηρεί τη φρικτή αυτή παρακαταθήκη της Θ. Ευχαριστίας, α) ως ανάμνηση του Κυριακού Δείπνου, της μετ’ αυτό σταυρώσεως και Αναστάσεως του Χριστού και όλης εν γένει της ενσάρκου οικονομίας του και β) για να μετέχει στη ζωή του ενανθρωπήσαντος Χριστού δια της αληθούς βρώσεως και πόσεως της σαρκός και αίματός Του.

Είναι γνωστό ότι ο Προτεσταντισμός γεννήθηκε ως η οργισμένη απάντηση, το “όχι”, στη σκαιότητα και τις ωμότητες του αιρετικού - παπικού ιερατείου. Ο προτεστάντης δεν θέλει πια να ακούει για ιερωσύνη.  Προσάρμοσε την πίστη του χωρίς αυτήν. Η πεισματική άρνηση της ιερωσύνης αλλοιώνει την εκκλησιαστική του συνείδηση και συνεπιφέρει αυτομάτως την απόρριψη του μυστηριακού χαρακτήρα των λιγοστών τελετών του, αφήνοντας αυτές εσκεμμένα “κούφιες” από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και θεωρώντας τις ως απλές συμβολικές πράξεις ή αναμνηστικές τελετουργίες (όπως η Θ. Ευχαριστία). Θεωρούν ότι ο Θεός ενεργεί απευθείας στον πιστό και όχι δια των καθαγιασμένων προσφερομένων δώρων. Τελικά τα προσφερόμενα -ψωμί και κρασί- δε διαφέρουν από οποιοδήποτε άλλο γεύμα αφού εύκολα μπορούν να βρεθούν σε κάθε τραπέζι, όπου συνδυάζοντας κάποιος λίγη προσευχή και ανάγνωση μπορεί να τελέσει μία προτεσταντικού τύπου «ανάμνηση». Τί το ιδιαίτερο ζήτησε επομένως ο Χριστός μας στο Μυστικό Δείπνο; Να τρώμε, μόνο για να θυμόμαστε; Δεν μπορούμε να θυμόμαστε και χωρίς να τρώμε; Αυτά για τον προτεσταντισμό.

Οι ΜτΙ βυθίζονται πέραν του προτεσταντικού σκοτασμού. Όχι μόνον απορρίπτουν την ιερωσύνη και τη μεταβολή των δώρων σε Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά αποκλείουν τους περισσότερους πιστούς από το δικαίωμα να μεταλάβουν! Συνεπώς ούτε ανάμνηση του Κυριακού Δείπνου τελούν.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι ΜτΙ χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: α) Το «Μικρό Ποίμνιο», στο οποίο συμμετέχουν μόνο 144.000 χριστιανοί και προορίζονται να συμβασιλεύσουν με τον Ιησού στον ουρανό από το 1914, οπότε και πραγματοποιήθηκε η Β’ Παρουσία του! Μόνο αυτοί είναι οι μέτοχοι της Καινής Διαθήκης του Θεού με τον άνθρωπο[4]! Για τους υπόλοιπους ΜτΙ δεν ισχύει η Καινή Διαθήκη, ως συμφωνία, με βάση τα κείμενά τους[5]. Η γενιά του ’14 μάλιστα, σύμφωνα με τις ψευδοπροφητείες τους, θα ήταν και η τελευταία πριν από τον Αρμαγεδδώνα (δηλαδή την καταστροφή από τον Θεό όλων των απίστων, μη μαρτύρων) και κανείς από εκείνη τη γενιά δε θα γνώριζε θάνατο. Όπως ήταν αναμενόμενο οι περισσότεροι πέθαναν. Μόνον όσοι ολίγιστοι από αυτούς βρίσκονται ακόμη εν ζωή έχουν δικαίωμα να κοινωνούν! «Σήμερα», λένε, «υπάρχει μόνο ένα υπόλοιπο από τους 144.000 πιστούς ακολούθους του Χριστού, οι οποίοι “έχουν χρίσμα από τον άγιο”, τον Ιεχωβά»[6]. β) Οι υπόλοιποι απαρτίζουν τον «πολύ όχλο», που δεν έχει καμία απολύτως ουράνια προοπτική αλλά ανταμείβεται με την υπόσχεση ενός αιωνίου και επιγείου παραδείσου αφθονίας, ευδαιμονίας και χαράς, χωρίς ασθένειες, θάνατο και κακία. Αυτοί, η συντριπτική πλειονότητα δηλαδή, δεν κοινωνούν ποτέ[7].

Ο Κύριος προσκαλεί όλους τους πιστούς  «λάβετε, φάγετε.. πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες»[8], εντούτοις οι ΜτΙ έχουν εκπαιδευτεί από τα έντυπά τους “Ξύπνα”, “Σκοπιά” κλπ να αποδέχονται ότι η κοινωνία δεν προορίζεται γι’ αυτούς. Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος: “Από τη μία μας στερείτε τη συμμετοχή στο Δείπνο, από την άλλη μας προσκαλείτε στην Ανάμνηση. Η Ανάμνηση όμως προϋποθέτει Δείπνο, λέει η Γραφή. Γιατί τελικά να παρευρεθούμε στη σύναξή σας”; «Από ευγνωμοσύνη», απαντά εμπαικτικά το “Κυβερνών Σώμα” στα επίσημα κείμενά του![9]

Οι ΜτΙ απορρίπτουν κι αυτήν ακόμα τη θεότητα του Χριστού. Αρνούνται την Αγία Τριάδα. Η αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού από τον ίδιο τον σαρκωθέντα Θεό Λόγο, το κέντρο της Αγίας γραφής, είναι “ειδωλολατρία” για τους ΜτΙ[10]. Και τι απομένει λοιπόν να κάνουν στην σύναξή τους; Απομένει ο θάνατος…. ο θάνατος του Ιησού! Αποκλείεται ακόμα και η εν σώματι πραγματική Του Ανάσταση!

Ο Ιησούς Χριστός μας, ο Νυμφίος της Εκκλησίας, πρέπει να μείνει σωματικά νεκρός για τους ΜτΙ! Δεν επιτρέπεται να αναστηθεί διότι «αν ανασταινόταν με το ίδιο σάρκινο σώμα, θα ακύρωνε τη λυτρωτική θυσία»[11] του! Εξηγούμε: Διδάσκουν ότι ο Ιησούς που προϋπήρχε των ανθρώπων, ως το πρώτο δημιούργημα του Ιεχωβά με το όνομα ‘αρχάγγελος Μιχαήλ’[12], έπρεπε να πάρει ανθρώπινο σώμα για να εξαγοράσει με τη θυσία του -σαν λύτρο- την ανθρωπότητα από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου. Δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Ιεχωβά με άλλο τρόπο, διότι μετά την πτώση των πρωτοπλάστων «οι κανόνες δικαιοσύνης του Θεού απαιτούσαν να μην παραβλέψει ούτε να συγχωρήσει απλώς τις αμαρτίες τους»[13]. Έπρεπε λοιπόν να τους «προμηθεύσει το απαραίτητο νομικό μέσο για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες τους»[14]! Αυτό το λύτρο είναι η ζωή του Ιησού και «αποτελεί τη νομική βάση»[15], για να λυθεί και νομικά η παρεξήγηση… Για να το πούμε διαφορετικά, το σώμα του Χριστού είναι το πρόστιμο που χρωστάμε στον Ιεχωβά! Αν αναστηθεί σωματικά είναι σαν παίρνει πίσω το καταβληθέν...

Δυστυχώς όμως το λύτρο του Ιησού είναι ατελές καθώς δεν εξασφαλίζει, όπως θα περιμέναμε, καθολική ανάσταση -όλης δηλαδή- της ανθρωπότητας, αλλά μόνο μερική διότι θα αναστηθούν εδώ στη γη μόνο όσοι δέχονται τον Ιεχωβά ή θα τον δεχτούν, ενώ οι πονηροί δεν θα αναστηθούν ποτέ· απλά έχουν σβήσει[16].

Ακόμα κι ο θάνατος του Ιησού λοιπόν, μισή δουλειά έκανε! Αλλά έστω κι έτσι, προς χάριν των λεγομένων, πώς να τιμήσουμε τον θάνατό Του στη σύναξη των ΜτΙ; Περιμένει κανείς να γίνει αναφορά τουλάχιστον στο πιο χαρακτηριστικό σημείο αυτού, δηλαδή τον Τίμιο Σταυρό, αλλά και πάλι οι ΜτΙ έχουν εκπαιδευτεί να βλασφημούν τον Σταυρό του Χριστού μας, κακοποιώντας τα κείμενα της Αγ. Γραφής.

Θάνατος του Ιησού χωρίς Σταυρό, χωρίς Ανάστασή Του, χωρίς ανάσταση όλων των ανθρώπων, χωρίς Μυστικό Δείπνο, χωρίς Σώμα και Αίμα, χωρίς Θεό… Τι να κάνουμε τότε σ’ αυτήν την θολή και θλιβερή σύναξη; Καλύτερα να μη γινόταν. Καλύτερα να μην παρέδιδε τίποτε ο Χριστός, αν τα πράγματα ήταν όπως τα παρουσιάζει η εταιρεία «Σκοπιά». Αντιλαμβανόμαστε πως ό, τι παραλαμβάνουμε από την Εκκλησία μας δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, παραδίδεται εντελώς αντεστραμμένο και διεστραμμένο από τους ΜτΙ, οι οποίοι αφού εβλασφήμησαν το όνομα του Χριστού και της Αγίας Τριάδος με κάθε τρόπο -περισσότερο κι από τον αιρεσιάρχη Άρειο (τον οποίο εθαύμαζε ο ιδρυτής τους)- αξιώνουν να ονομάζονται χριστιανοί.

Η έκθεση αυτή δεν έχει σκοπό να αναιρέσει συστηματικά τις αναρίθμητες κακοδοξίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά να ενημερώσει τους ορθοδόξους αδελφούς που δέχονται αυτόν τον καιρό τις διαρκείς ενοχλήσεις των επιμόνων γειτόνων μας. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στην ενορία σας, όπου διατίθεται πλούσιο υλικό για μελέτη και αρχείο με πολύτιμες μαρτυρίες αδελφών που κατάφεραν με τραγικό κόστος να ξεφύγουν από την μάλλον τρομοκρατική και όχι “του Θεού” οργάνωση της Σκοπιάς.

Καλό και ευλογημένο το υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής! Με τη χάρη του Τριαδικού Θεού να ζήσουμε τα Άγια Πάθη του Χριστού μας και να εορτάσουμε τη λαμπροφόρο Του Ανάσταση!

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΨΑΛΙΔΙΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

_________________________________

[1] Λκ. 22,19

[2]Ιω. 6, 53

[3]Ιω. 6, 55

[4]«Αυτή η διαθήκη, αυτό το συμβόλαιο σαν να λέγαμε, δίνει σε 144.000 πιστούς Χριστιανούς τη δυνατότητα να πάνε στον ουρανό. Εκεί θα υπηρετήσουν ως βασιλιάδες και ιερείς», Τι διδάσκει πράγματι η Αγία Γραφή;, 2005, σ. 207

[5]Τι διδάσκει..., ό.π. . The Watchtower, 15-3-2010, σσ. 26-27

[6]Σκοπιά, 15-1-2015, σ. 17

[7]«Υπακούοντας στην εντολή του Ιησού παρακολουθούν το Δείπνο του Κυρίου, αλλά μόνο ως γεμάτοι σεβασμό παρατηρητές, χωρίς να συμμετέχουν», Τι διδάσκει…, ό.π.

[8]Μτθ 26, 26-28

[9]Σκοπιά, ό.π.

[10]Πραγματική πίστη, 2016, σ. 24

[11] https://bit.ly/2UBo5SM

[12]«...ο αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο Ιησούς στην προανθρώπινη ύπαρξή του. Μετά την ανάσταση και την επάνοδό του στον ουρανό, ο Ιησούς ανέλαβε και πάλι την υπηρεσία του ως ο Μιχαήλ», Σκοπιά, 1-4-2010, σ. 19

[13] https://bit.ly/2D8kd0P

[14]Ό.π.

[15]Ό.π.

[16] Τι Μπορεί να μας Διδάξει η Αγία Γραφή;, σσ.77-79

Εστία Πατερικών Μελετών

http://thriskeftika.blogspot.com