ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Ο ΠΑΠΑΣ, Ο ΑΘΕΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΑΣ

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.

Η κόρη του, μια εξαιρετική κοπέλα, είχε παντρευτεί πρόσφατα μ’ ένα νοικοκυρεμένο παληκάρι. Έφτασε, λοιπόν, ο καιρός να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδάκι της. 
Κατά τον τοκετό όμως, πέθανε! Πήγε Μάρτυρας να συναντήσει τον Πλάστη της, αφήνοντας πολύ πόνο πίσω της.

Ο ιερέας πατέρας της πόνεσε κι αυτός πολύ στο χωρισμό, αλλά με ακλόνητη Πίστη στο Θεό πρόσφερε δοξολογία στο άγιο όνομά Του. Την αγάπη του δε, για την θυγατέρα του εξέφραζε με θερμές προσευχές για την ψυχή της και με κρυφές ελεημοσύνες.

Ο ιερέας είχε έναν αδελφό καπετάνιο που, απόμαχος πια της θάλασσας, είχε γίνει στεριανός για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Είχε δημιουργήσει περιουσία κι απολάμβανε πλέον τους κόπους του. Δυστυχώς όμως ήταν σχεδόν άπιστος, παρ’ όλο που είχε καλή καρδιά. Τα βραδάκια, όταν μαζεύονταν στο φιλόξενο σπίτι του παπά μαζί με μερικούς φίλους, κάποιους αγαθούς νησιώτες που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην εκκλησία, έπιναν το ζεστό τους φασκόμηλο και κουβέντιαζαν. Ο καπετάνιος ένα βράδυ ειρωνεύτηκε τον ιερέα και του είπε:

– Σιγά καημένε παπά, μην υπάρχει άλλη ζωή και σε βλέπει η κόρη σου τι λέμε και τι κάνουμε!

Ο ιερέας με πραότητα προσπάθησε να τον βοηθήσει ν’ αποβάλει την απιστία, γιατί ήξερε πως κατά βάθος υπέφερε η ψυχή του μέσα στη θανατερή παγωνιά της. Εκείνος όμως δε φάνηκε να επηρεάζεται.

Ένα βράδυ, λοιπόν, ο ιερέας βλέπει τη θυγατέρα του στον ύπνο του. Ήταν ολόφωτη. Λευκοντυμένη, χαρούμενη, και του λέει: “Πατέρα, σ’ ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη σου, τις προσευχές σου, και τις ελεημοσύνες που κάνεις για την ψυχή μου. Πες, σε παρακαλώ, και στον θείο μου (τον καπετάνιο) ότι τον ευχαριστώ για το ψάρι που μού ’στειλε!”.

Αυτά είπε κι ενώ χαμογελούσε αγγελικά, τ’ όνειρο έσβησε…

Ο ιερέας, όταν σηκώθηκε το πρωί, αισθανόταν μεγάλη χαρά και συγκίνηση.

Το βράδυ διηγήθηκε τ’ όνειρο στη συντροφιά. Όλοι συγκινήθηκαν, μόνο ο καπετάνιος κοιτούσε δύσπιστα τον αδελφό του. Όταν όμως του είπε ότι η ανιψιά του τον ευχαριστεί για το ψάρι που της έστειλε, κι ότι δεν μπορεί να εξηγήσει αυτά τα λόγια της, ο καπετάνιος τινάχθηκε όρθιος. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν. Απ’ το στόμα του βγήκε η κρυφή Πίστη της καρδιάς του:

– “Θεέ μου!”, ψιθύρισε και μια κοίταζε τον ένα και μια τον άλλον σαστισμένος.

Όλοι τον ρώτησαν τι συνέβαινε. Γιατί τόση ταραχή, γιατί τόση συγκίνηση; Εκείνος, όταν συνήλθε κάπως, ξανακάθησε στην καρέκλα του και χωρίς να εμποδίζει τα δάκρυά του να τρέχουν στο ηλιοψημένο πρόσωπό του, τους είπε με ταπεινή φωνή: “- Ναι, είναι αλήθεια, ζουν οι ψυχές και μας βλέπουν! Ανήμερα στην κηδεία της ετοιμαζόμουν να κατέβω στην εκκλησία, όπου θα την διαβάζατε. Είχα πολύ πόνο μέσα μου. Το ξέρεις, παπά, πόσο αγαπούσα αυτή τη θυγατέρα σου. Ήταν πάντα άγγελος…
Εκείνη τη στιγμή έφθασε ένας φίλος μου ψαράς κάτω απ’ τον πέρα γιαλό. Τούχα πει πως, όταν έπιανε καλό ψάρι να μου τό ’φερνε κι εγώ θα το πλήρωνα όσο-όσο. Εκείνη όμως τη στιγμή με νευρίασε η παρουσία του, καθώς κρατούσε το ροφό κρεμασμένο στο πλάι του. Του είπα λοιπόν απότομα:
– Δε θέλω ψάρια σήμερα, δεν θέλω τίποτε. Σήμερα κηδεύω την ανηψιά μου!

Ο άνθρωπος όταν τ’ άκουσε πάγωσε και με κοίταζε αμίλητος. Τον λυπήθηκα και του είπα:

– Όμως, να, στο πληρώνω και συ δώστο σε κανένα φτωχό για την ψυχή της!

Εκείνος πήρε τα χρήματα, με συλλυπήθηκε κι έφυγε γρήγορα. Το περιστατικό αυτό δεν τό ’πα σε κανέναν και το είχα ξεχάσει. Αλλά η ψυχούλα της δεν το ξέχασε και μού ’στειλε τις ευχαριστίες της”, είπε και σκούπισε με την ανάστροφη του χεριού του τα δάκρυά του. Μετά χαμογέλασε γλυκά, μα τόσο γλυκά! Μέσα σ’ αυτό το χαριτωμένο χαμόγελο ο ιερέας διέκρινε το γλυκοχάραμα της αναγεννημένης Πίστεώς του. Η νύχτα της απιστίας έφυγε…

– “Δοξασμένο τ' όνομά Σου Πολυέλεε Κύριε”, ψιθύρισε ο ιερέας και τον αγκάλιασε με το βλέμμα του…

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΔΙΔΑΧΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ

Διδαχή του Γέροντος Βαρλαάμ

Διδαχή του Γέροντος Βαρλαάμ στον Ιωάσαφ: σε κάποια πόλη οι πολίτες είχαν έθιμο να επιλέγουν για βασιλιά τους έναν άγνωστο που δεν ήξερε τους νόμους και τα έθιμά τους. Αφού τον έστεφαν βασιλιά, τον έντυναν με πανέμορφα ρούχα, τον έτρεφαν αφειδώς και τον περιέβαλαν με κάθε πολυτέλεια. Ωστόσο μόλις περνούσε ένας χρόνος από τη στέψη του, τον εκθρόνιζαν, του έπαιρναν πίσω τα ρούχα και όλες τις ανέσεις που του έδωσαν και τον οδηγούσαν τελείως γυμνό σε κάποιο απομακρυσμένο νησί, όπου μπορούσε να πεθάνει από τις κακουχίες και τη δυστυχία. Ύστερα, οι πολίτες αυτής της πόλεως διάλεγαν άλλον ξένο για βασιλιά τους, μόνο για ένα χρόνο πάλι, κατόπιν διάλεγαν έναν τρίτο ξένο, ύστερα έναν τέταρτο, πέμπτο, έκτο κ.ο.κ.

Κάποτε συνέβη να επιλέξουν έναν πολύ σοφό και προσεκτικό άνθρωπο για βασιλιά τους. Αυτός πληροφορήθηκε από τους υπηρέτες του το τι είχε συμβεί στους προηγούμενους βασιλείς, μετά την ετήσια θητεία τους. Έτσι, λοιπόν, στη διάρκεια της δικής του θητείας συγκέντρωνε επιμελώς προμήθειες τροφίμων και αγαθών και τα έστελνε καθημερινά σ’ εκείνο το νησί. Όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος του και ήρθαν και του πήραν όλα όσα είχε, αγαθά και ρούχα, οδηγώντας τον ύστερα στο νησί της εξορίας, εκείνος βρέθηκε με τεράστια αποθέματα φαγητών, πολύτιμων λίθων, ασημιού και χρυσού, κι έτσι συνέχισε να ζει εκεί ακόμη καλύτερα απ’ ό,τι είχε ζήσει στην πόλη!
Η ερμηνεία αυτής της ιστορίας; Η πόλη αντιπροσωπεύει τον κόσμο, οι πολίτες τα πονηρά πνεύματα και οι βασιλείς είναι οι άνθρωποι, άφρονες ή σοφοί. Οι άφρονες σκέπτονται μόνο τις απολαύσεις της παρούσας ζωής, σαν να ήταν αιώνιες˙ στο τέλος έρχεται ο θάνατος κα τους στερεί όλες τις απολαύσεις και τότε, απογυμνωμένοι από κάθε αγαθό, πηγαίνουν στην κόλαση. Απεναντίας, οι σοφοί επιτελούν πολλά καλά έργα και στέλνουν τα καλά έργα τους να προπορεύονται στον άλλο κόσμο. Στην κοίμησή τους, οι σοφοί βασιλείς – οι αγαθοί άνθρωποι- αναχωρούν για εκείνο τον κόσμο, όπου τους περιμένουν συσσωρευμένοι θησαυροί και όπου βασιλεύουν με ακόμη μεγαλύτερη δόξα και ομορφιά απ’ ό,τι βασίλευαν εδώ στη γη!

Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πνευματικό ημερολόγιο
Ο Πρόλογος της Αχρίδος
Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

ΔΙΗΓΗΣΗ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΡΣΕΝΙΟ

Ο Μέγας Αρσένιος (4ος -5ος αἰώνας), ὁ ἀρνητής κάθε σωματικῆς ἀπολαύσεως, εἶχε τήν συνήθεια νά διηγεῖται στούς πατέρες ὠφέλιμες ἱστορίες καί ὀπτασίες του, τίς ὁποῖες ἀπέδιδε σέ ἄλλα πρόσωπα, γιά ν’ ἀποφύγει ὁ ἴδιος τήν κενοδοξία.

''Κάποτε'', διηγήθηκε ὁ ὅσιος, ''ἕνας ἡλικιωμένος μοναχός, ἐνῶ καθόταν στό κελλί του, ἄκουσε ἀγγελική φωνή νά τοῦ λέει: 

''- Βγές ἔξω, νά σοῦ δείξω τήν ἀξία τῶν ἔργων τῶν ἀνθρώπων.

''Βγῆκε ὁ μοναχός καί ἀκολούθησε τόν ἄγγελο σέ κάποιο τόπο, ὅπου ἕνας ἄνθρωπος ἔκοβε ξύλα. Ὅταν τελείωσε, τά ἔδεσε καί προσάθησε νά τά σηκώσει, ἀλλά δέν μπόρεσε. Ἄφησε τότε κάτω τό δεμάτι, πρόσθεσε κι ἄλλα ξύλα καί διαρκῶς συνέχιζε νά προσθέτει. 

''Προχώρησαν πιό κάτω, καί δείχνει ὁ ἄγγελος στό μοναχό ἄλλον ἄνθρωπο, πού ἀντλοῦσε νερό ἀπό ἕνα πηγάδι μέ τρύπιο κουβά. Καί ὅπως ἦταν φυσικό μέχρι ν’ ἀνεβάσει τόν κουβά, τό νερό χυνόταν ὅλο.

''Πιό πέρα βλέπουν ἕνα μεγάλο ναό. Δυό καβαλάρηδες, κρατώντας ὁριζόντια ἕνα τεράστιο ξύλο, προσπαθοῦσαν γιά πολύ ὥρα νά μποῦν μέσα. Δέν τά κατάφεραν ὅμως, γιατί, οὔτε ἔσκυβαν οὔτε τό ξύλο ἄφηναν.

''-Ἄκουσε τώρα πῶς ἐξηγοῦνται αὐτά, εἶπε ὁ ἄγγελος.

Αὐτοί πού βαστούσαν τό ξύλο, συμβολίζουν ὅσους πιστεύουν, πώς εἶναι δίκαιοι. Κι ἔτσι,γιά τήν ὑπερηφάνειά τους, μένουν ἔξω ἀπό τόν παράδεισο. 

Ἐκεῖνος πού ἔβγαζε νερό μέ τό τρύπιο δοχεῖο, καλλιεργεῖ βέβαια τίς ἀρετές, νηστεία, προσευχή, ἐλεημοσύνη, ἀλλά εἶναι ἀνθρωπάρεσκος. Κι ἐπειδή τοῦ ἀρέσουν ἡ ἐπίδειξη κι ὁ ἕπαινος τῶν ἀνθρώπων, γι’ αὐτό δέν θά ἔχει καθόλου μισθό. 

Ἐκεῖνος, τέλος, πού δέν μποροῦσε νά σηκώσει τά ξύλα, συμβολίζει καθένα πού ἔχει πολλές ἁμαρτίες, κι ἀντί νά τίς ἀποβάλει μέ τή μετάνοια, προσθέτει κι ἄλλες''.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» (σελ.138-140) Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου,Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007

Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

ΙΝΔΟΣ ΓΚΟΥΡΟΥ ΕΠΕΙΣΕ 400 ΑΝΔΡΕΣ ΝΑ ΕΥΝΟΥΧΙΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΝ ΤΟ ΘΕΟ

Ο Gurmeet Ram Rahim Singh, ένας Ινδός ποπ στα και τηλεοπτικός ιεροκήρυκας με προσωπική περιουσία που λέγεται ότι αγγίζει τα 50 εκατομμύρια δολάρια. Βρίσκεται στο μικροσκόπιο της δικαιοσύνης καθώς φέρεται ότι χειραγώγησε περίπου 400 άνδρες να αφαιρέσουν τους όρχεις τους.

Σύμφωνα με το India Today, ένας από τους πρώην οπαδούς του, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε ευνουχισμό πριν από επτά χρόνια - το όνομα του είναι Hans Raj Chauhan - είναι ένας από τους λίγους που έσπασαν τη σιωπή τους.
«Είπαν στα θύματα, ότι μόνο εκείνοι που θα ευνουχιστούν, θα είναι σε θέση να συναντήσουν τον Θεό», δήλωσε ο δικηγόρος του Chauhan, Navkiran Singh.
Ο 35χρονος Chauhan, κατέθεσε αγωγή κατά την γκουρού το 2012 και το Κεντρικό Γραφείο Ερευνών άρχισε να εξετάζει τις αιτιάσεις που χρονολογούνται ήδη από το 2000. Ωστόσο, πολλοί οπαδοί του πιστεύεται ότι φοβούνται να μιλήσουν.
Ο Gurmeet Ram Rahim Singh έχει πάνω από 87.000 ακόλουθους στο twitter και ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως: «πνευματικός/Άγιος /φιλάνθρωπος/τραγουδιστής/αθλητής /σκηνοθέτης /καλλιτεχνικός διευθυντής/μουσικός διευθυντής/σεναριογράφος/στιχουργός κ.α.».
Επιπλέον, είναι ιδιοκτήτης εργοστασίων, καταστημάτων, εστιατορίων, ξενοδοχείων, ορφανοτροφείων...
Η απίστευτη δράση του εμφανιζόμενου ως «πνευματικού Αγίου» Gurmeet Ram Rahim Singh αποκαλύφθηκε όταν ένας πρώην οπαδός του, ο Hans Raj Chauhan, που υποβλήθηκε σε αφαίρεση όρχεων πριν από επτά χρόνια, αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή του και να καταγγείλει δημόσια τον απατεώνα.
«Έλεγε στα θύματά του ότι μόνο αυτοί που θα υποβληθούν σε ευνουχισμό θα είναι σε θέση να συναντήσουν το Θεό», δήλωσε ο δικηγόρος του θύματος. Ο Chauhan κατέθεσε αγωγή κατά του γκουρού το 2012 και το Κεντρικό Γραφείο Ερευνών άρχισε να εξετάζει τις αιτιάσεις που χρονολογούνται ήδη από το 2000. Πιστεύεται ότι υπάρχουν πολλοί ακόμα οπαδοί του Singh, οι οποίοι, ωστόσο, αρνούνται να μιλήσουν επειδή βρίσκονται υπό το καθεστώς φόβου.
Οι ευνουχισμοί λέγεται ότι πραγματοποιήθηκαν σε νοσοκομείο που ανήκει στην οργάνωση του Singh με το όνομα Dera Sacha Sauda, η οποία κατέχει μια τεράστια ακίνητη περιουσία σε εργοστάσια, αγορές, εστιατόρια, ξενοδοχεία ενώ διοικεί σχολεία και ορφανοτροφεία.
Ο Singh, που έχει πάνω από 87.000 ακόλουθους στο Twitter, αρνείται τις κατηγορίες.
Η περιουσία του εκτιμάται σε πάνω από 50 εκατομμύρια δολάρια.

ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΣΑΪΕΝΤΟΛΟΓΙΑΣ

Μετά την πρόσφατη παρουσίαση του εκρηκτικού ντοκιμαντέρ «Going Clear» του Αλεξ Γκίμπνεϊ στο HBO, αποκαλύφθηκαν κρυφές πτυχές της Σαϊεντολογίας, της αίρεσης που τόσο έχει απασχολήσει το παγκόσμιο κοινό με τους διάσημους οπαδούς της.
Το ντοκιμαντέρ είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Λόρενς Ράιτ και η HBO χρειάστηκε 160 δικηγόρους προετοιμασμένους να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε αντίδραση από τους Σαϊεντολόγους.
Ακολουθούν μερικά από τα μυστικά της αίρεσης που αποκάλυψε το ντοκιμαντέρ
Οι Σαϊεντολόγοι ήταν η αιτία διαζυγίου Κρουζ-Κίντμαν
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Marty Rathbun, του πρώην δεύτερου υψηλότερου αξιωματούχου στην Εκκλησία της Σαϊεντολογίας που αποχώρησε το 2004, ο επικεφαλής Ντέιβιντ Μισκάβιτς δεν ήθελε τη δεύτερη σύζυγό του Κρουζ [Νικόλ Κίντμαν], της οποίας ο πατέρας ήταν ένας διάσημος ψυχολόγος στην πατρίδα του την Αυστραλία. Η Σαϊεντολογία είναι κατηγορηματικά αντίθετη στην ψυχιατρική και την ψυχολογία, και ο Rathbun υποστηρίζει ότι λόγω του πατέρα της Κίντμαν αποφάσισαν να παρέμβουν στο γάμο. Ο Rathbun ισχυρίζεται στο ντοκιμαντέρ, ότι η Εκκλησία της Σαηεντολογίας προχώρησε σε επιθετική εκστρατεία για να πείσει τον Κρουζ να χωρίσει, συμπεριλαμβανομένων υποκλοπών από το ιδιωτικό τηλέφωνό της. Επιπλέον, ο Rathbun λέει ότι η Εκκλησία της Σαϊεντολογίας "διαπαιδαγώγησε" τα υιοθετημένα παιδιά των Κρουζ και Κίντμαν, Connor και Isabella, να στραφούν εναντίον της, ώστε ο Κρουζ να κρατήσει την επιμέλεια.
Ο Τραβόλτα μένει στην αίρεση γιατί απειλούν να βγάλουν τα άπλυτα του στη φόρα
Σύμφωνα με δημοσιογράφους, η αίρεση έχει πολλά ράμματα για τη γούνα του ηθοποιού ώστε να τον εκβιάζει να μην τους εγκαταλείψει.
Η εκκλησία της Σαϊεντολογίας κακομεταχειρίζεται και κακοποιεί όσους αποφασίζουν να την εγκαταλείψουν
Το Hollywood Reporter αναφέρει ότι «γνωστά πρώην μέλη αποκαλύπτουν πόσο καταχραστική και καταπιεστική μπορεί να γίνει η συγκεκριμένη αίρεση όταν νιώθει ότι χάνει τον έλεγχο»
Τα μέλη της έχουν μειωθεί στα 50.000 σε όλο τον κόσμο.
Οπως γράφει ο Τζος Ντίκι από το Mashable, ο οποίος είδε το ντοκιμαντέρ: «είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η Σαϊεντολογία εξακολουθεί να διατηρεί περίπου 50.000 μέλη (περίπου το μισό των 100.000 μελών στις αρχές της δεκαετίας του '90)
Το «Going Clear» εκτιμά ότι η Σαϊεντολογία έχει συγκεντρώσει πάνω από 1.000.000.000 δολάρια σε αφορολόγητο πλούτο.
«Ενας οργανισμός που έχει καταφέρει να διατηρήσει το καθεστώς φορολογικής απαλλαγής του με βάση την κατάταξή του ως θρησκεία, σύμφωνα με την IRS με πρόσβαση σε περίπου 3 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία, εξακολουθεί να είναι ένα φοβερό θηρίο να αντιμετωπίσει το κράτος» αναφέρει το Hollywood Reporter. Το ντοκιμαντέρ είναι μια ομοβροντία κατά την αμφιλεγόμενη θρησκεία,. Υποστηρίζει ότι η Σαϊεντολογία εκμεταλλεύεται το καθεστώς φορολογίας για να συγκεντρώσει εκατομμύρια δολάρια σε ακίνητα και δωρεές. Συμπεριφέρεται περισσότερο σαν μια επιχείρηση παρά μια φιλανθρωπική οργάνωση.

Πηγή: iefimerida

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

Ο ΑΝΤΙΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

 Ο αντιπαθητικός μοναχός που πήγε στον Παράδεισο

Κάποτε πολύ παλιά σε ένα μοναστήρι στο Όρος, πριν ακόμα η ανθρωπότητα μάθει τι είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν μία μικρή αδελφότητα νέων κατά βάσει μοναχών με τον Γέροντά τους, ο οποίος ήταν και αυτός σχετικά νέος. Μέσα σε αυτήν την αδελφότητα υπήρχε όμως και ένας μεγάλος σε ηλικία παππούλης. Ο παππούλης της ιστορία μας, λοιπόν, δεν έλεγε ποτέ καλημέρα και περπατούσε πάντα με κατεβασμένο το βλέμμα. Όποτε συναντούσε κάποιον αδελφό του σταματούσε μπροστά του χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από το έδαφος και
κατευθείαν γυρνούσε την πλάτη του και άλλαζε πορεία. Δεν πήγαινε ποτέ στης Παρακλήσεις και στους Εσπερινούς. Μπορεί να τον έβλεπαν καμιά φορά στο απόδειπνο μετά την τράπεζα, αλλά θα έφευγε πριν τελειώσει. Μονάχα τις Κυριακές πήγαινε στην Λειτουργία καθυστερημένος και καθόταν μέχρι να τελειώσει. Όλοι οι αδελφοί του τον χαρακτήριζαν μονόχνοτο, παράξενο και τον συκοφαντούσαν συνέχεια στον Γέροντά τους. Πολλές φορές ο Γέροντας μπήκε στον πειρασμό να τον επιπλήξει για την συμπεριφορά του αυτή, αλλά κάθε φορά κάτι τον σταματούσε και τον δικαιολογούσε λέγοντας πως είναι ’’καμώματα της ηλικίας’’. Κάποια μέρα λοιπόν κάλεσε ο Καλός Θεούλης τον Παππούλη μας και αυτός έφυγε για πάντα για ένα πολύ μακρινό ταξίδι.

Οι αδερφοί του δεν στεναχωρήθηκαν καθόλου για την απώλεια του. Ίσα, ίσα χάρηκαν κιόλας, γιατί δεν θα έβλεπαν άλλο το ξινισμένο γέρικο πρόσωπό του. Αναρωτιόντουσαν όμως: ’’ τι κατάληξη θα έχει η ψυχούλα αυτού του παράξενου γεράκου που δεν τελούσε κανένα από τα θρησκευτικά του καθήκοντα;’’ Το ρώτησαν στο Γέροντά τους και αυτός με την σειρά του είπε να κάνουν για 40 μέρες προσευχή και νηστεία και τότε θα τους φανερώσει ο Καλός Θεούλης τι έγινε με την ψυχούλα του γέρου αδελφού τους. 

Μετά από 40 μέρες Άγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε στο Γέροντα και του αποκάλυψε ότι ο Γεράκος τους είναι στον Παράδεισο κοντά στον Καλό Θεούλη και προσεύχεται για αυτούς και για την σωτηρία της ψυχής τους. Ο Γέροντας απόρησε. Ρώτησε τον Άγγελο: ’’Μα πως; Αφού…’’ Πριν προλάβει όμως να τελειώσει αυτό που ήθελε να πει του απάντησε ο Άγγελος: ’’Ο αδελφός σας είναι στον Παράδεισο γιατί ποτέ δεν είπε κακό λόγο για αδελφό του και ποτέ δεν κατέκρινε κανέναν σας! Πάντα το βλέμμα του κοιτούσε στο έδαφος για να μην δει κανέναν σας και τον κακολογήσει, δεν ερχόταν στις ακολουθίες για μην δει κανέναν αδελφό να κοιμάται στο στασίδι του, ή να μην κάνει τις μετάνοιες του και τον κρίνει’’. 

Ο Γέροντας έμεινε άφωνος. Τα νέα γρήγορα διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα όχι μόνο στο μικρό κοινόβιο αλλά και στις γύρω Μονές και Σκήτες. Αντί για χαρά όμως απλώθηκε μια απέραντη λύπη. Μέχρι και τα πουλιά σίγησαν εκείνη την μέρα. Ο αέρας δεν φύσηξε και τα λευκά προβατάκια της θάλασσας σταμάτησαν να γλύφουν τους τοίχους του μοναστηριού. Εκείνο το βράδυ ούτε τα άστρα βγήκαν στον ουρανό. Θρηνούσαν οι άνθρωποι, αλλά θρηνούσε και όλη η γη μαζί τους.

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Ο ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΠΕΙΡΟΣ ΘΕΟΣ

Ό παπα-Γιώργης, ιερεύς σε κάποιο χωριό της πατρίδος μου, έλεγε κάποτε ότι τον κατέτρωγε ή απορία πώς είναι άπειρος ο Θεός και πώς είναι άπειρος στα ιδιώματα Του, όπως: άπειρος στην σοφία Του, στην παντοδυναμία Του, στην πανταχού παρουσία Του, στην παγγνωσία Του, στην αγαθότητα Του, στην αγάπη Του... άπειρος!!! άπειρος!!! αυτή ή στοχαστική και επίμονη απορία τον κατέτρωγε μέρα-νύχτα. 
Σε μια γιορτή του αγίου Δημητρίου, τον κάλεσε ο ιερεύς του διπλανού χωρίου να συλλειτουργήσει μαζί του, για να λαμπρυνθεί "έτι περισσότερο" το πανηγύρι του Ναού. Πράγματι πήγε και προΐστατο της Θείας Λειτουργίας ως φιλοξενούμενος, αλλά και ως έχων τα πρεσβεία της χειροτονίας.

Άρχισε ή Θεία Λειτουργία και ήλθε ή ώρα της αγίας Αναφοράς με τις εκφωνήσεις: «Στώμεν καλώς...» του ιερέως και «Ελεον ειρήνης...» των ιεροψαλτών. και ακολούθησε ή τριαδική αναφορά: «Ή Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού...» και ή απάντησης του λαού δια των ιεροψαλτών: «και μετά του πνεύματος σου...» και ευθύς αμέσως υψώνοντας τα χέρια του ο λειτουργός παπα-Γιώργης προς τον Παντοκράτορα του τρούλου του Ναού εκφώνησε το «Άνω σχώμεν τάς καρδίας...» και τότε, σ' αυτή την στάσι κοκάλωσε!

Μετά το «Έχομεν προς τον Κύριον ..» και βλέποντας ο συλλειτουργός του την "μαρμάρωσι" του, κατάλαβε ότι κάτι θα του συνέβη, όχι όμως κακό. Τον έπιασε απαλά και τον έβαλε μέσα στο Άγιο Βήμα κατεβάζοντας συγχρόνως και τα χέρια του κάτω αφήνοντας τον, όπως μέσα του πληροφορήθηκε, στην έκσταση του και συνέχισε την Θεία Λειτουργία μόνος.
 
Στον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων συνήλθε ο παπα-Γιώργης, επανήλθε στη θέση του και συνέχισε κανονικά μέχρι το τέλος την Θεία Λειτουργία.

Στις επίμονες ερωτήσεις του συλλείτουργου του πατρός' Ιωάννη, απαντούσε ότι "δεν θυμάται τίποτα".

Με αφορμή το βιβλίο «Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία», μου εξομολογήθηκε ο παπα-Γιώργης την δική του εμπειρία για πρώ τη φορά, με την παράκληση να σεβασθώ την ανωνυμία του.

«Με το "Άνω σχώμεν τάς καρδίας..." ένοιωσα και είδα με τα μάτια της ψυχής μου να αρπάζονται όλες οι καρδιές των εκκλησιαζόμενων χριστιανών μαζί με την δική μου και ως αστραπή να εισέρχονται σε μια απέραντη ανοιχτή ουράνια αγκαλιά του Θεού.
 

Μα ήταν τόσο ανοιχτή αυτή ή αγκαλιά του Θεού Πατρός, όσο όλοι οι ουρανοί των ουρανών μαζί και πιο πλατειά...και όσο ανήρχοντο κατά εκατομμύρια οι καρδιές των ορθοδόξων χριστιανών τόσο και πιο πολύ πλάταινε και άνοιγε αυτή ή άπειρη σε άνοιγμα αγκαλιά του Θεού...και τότε ένοιωσα; βίωσα; κατάλαβα; δεν ξέρω. 

Ήρθε όμως στη ψυχή μου κάτι, πού είχα ξεχάσει "και τούτο μόνον καταληπτόν ή ακαταληψία αυτού..." και δεν χόρταινα να το απολαμβάνω μέχρις ότου συνήλθα στον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων.

Αλήθεια! Ποιος ήμουν εγώ ο χωριάτης παπάς, πού ο Θεός καταδέχτηκε να μου λύση την απορία της ψυχής μου;

Από τότε φροντίζω, όσο μπορώ, γιατί είμαι αμαρτωλός, να μη βγω άπ' αυτή την ασύνορη αγκαλιά του Θεού Πατρός και να πεθάνω μέσα σε αυτήν!!!! Ό Θεός ας με συγχώρεση»!!!
 

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ 2016

Η προστασία των ομοφυλόφιλων στο τραπέζι της συζήτησης από τους εκπροσώπους του Οικουμενικού Πατριαρχείου!!! 

Τα σλαβικά Πατριαρχεία έσωσαν την τιμή της συνόδου που σχεδιάζουν να κάνουν στην Κωνσταντινούπολη το 2016 με αποκλειστική συμμετοχή των "προοδευτικών" αρχιερέων και με αποκλεισμό των παραδοσιακών!!!

-Ποιοι εκπρόσωποι εκκλησιών επέμεναν να υποστηρίξουν την ομοφυλοφιλία και παραλίγο να γίνουν αιτία «να διαγραφεί από την Αγία Γραφή το κεφάλαιο για τα Σόδομα και Γόμορα».
Βαθιά ανησυχία στους κόλπους της εκκλησίας για την στάση Ιεραρχών και για την προσπάθεια τροποποίησης της Αγίας Γραφής με τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων.

Το παρασκήνιο που αποκαλύπτουμε σήμερα για την συνεδρίαση της ειδικής διορθοδόξου επιτροπής αποδεικνύει περίτρανα ότι κάποιοι από τους φύλακες της Ορθόδοξης Πίστης προσπαθούν να αποδυναμώσουν τα στηρίγματά της Ορθοδοξίας .

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ

Από 16 έως 20 Φεβρουαρίου 2015 στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης υπό την προεδρία του μητροπολίτου Γέροντος Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα, σεβαστού θεολόγου και ακαδημαϊκού, συνεδρίασε η Ειδική Διορθόδοξος Επιτροπή για την προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Την Σύνοδο αυτή όλοι οι ορθόδοξοι την περίμεναν παραπάνω από 50 χρόνια, και παρόλα αυτά, οι προετοιμασίες δεν είχαν ακόμη ολοκληρωθεί.

Όταν τον Μάρτιο της περσινής χρονιάς οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών βρέθηκαν στο Φανάρι μετά από την πρόσκληση του Οικομενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου αποφάσισαν η Πανορθόδοξος Σύνοδος να συγκληθεί το καλοκαίρι του 2016 στην Κων/λη.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

Τότε όμως διαπίστωσαν τότε ότι πολλά κείμενα, τα οποία είχαν ετοιμαστεί για αυτή τη συνάντηση των ορθοδόξων αρχιερέων ακόμη από τα χρόνια του ψυχρού πολέμου και μάλιστα σε συνθήκες κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, δεν ήταν πια επίκαιρα.
Γι’αυτό οι Πατριάρχες και οι Αρχεπίσκοποι ίδρυσαν μια νέα επιτροπή, αποτελούμενη από τους εκπροσώπους όλων των 14 Αυτοκέφαλων Εκκλησιών ώστε να αναθεωρήσουν τα εν λόγω παρωχημένα κείμενα.

Ο στόχος αυτής της επιτροπής ήταν να επικαιροποιήσει τα παρωχημένα αυτά κείμενα για να γίνουν αποδεκτά από τους αρχιερείς που θα συμμετείχαν στην Σύνοδο. Άλλωστε όλες οι συνοδικές αποφάσεις, όπως το συμφώνησαν οι Προκαθήμενοι τον περασμένο Μάρτιο, έπρεπε να ληφθούν ομόφωνα.

Είναι δύσκολο να υπολογισθεί ο χρόνος θα καταφέρουν να εκπληρώσουν τους στόχους τους, αφού οι προκάτοχοί τους χρειάστηκαν δεκαετίες να ετοιμάσουν τα κείμενα που τώρα πρόκειται να υποβληθούν σε αναθεώρηση.

Πάντως αν λάβουμε υπόψη μας το περιεχόμενο της τελευταίας 

συνεδρίας της επιτροπής στο Σαμπεζύ το οποίο αποκαλύπτουμε σήμερα είναι καλύτερα να μη βιαστούν να πάρουν αποφάσεις.

Κι ακόμη καλύτερα θα ήταν να μη συγκληθεί καθόλου η Σύνοδος αυτή εφόσον κάποιοι που πρόκειται να πάρουν μέρος στις εργασίες της, είναι έτοιμοι να αναθεωρήσουν και να τροποποιήσουν όχι μόνο τα προσχέδια των θεολόγων του περασμένου αιώνα, αλλά και την ίδια την Αγία Γραφή με τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων.

Αυτή τη φορά οι σοφοί, που μαζεύτηκαν στην Ελβετία, συζήτησαν το κείμενο που είχε συνταχτεί από την Τρίτη Πανορθόδοξη Προσυνοδική Διάσκεψη ακόμη το 1986 και φέρει τον ηχηρό τίτλο «Η συμβολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις επικράτησιν της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης καί της αγάπης μεταξύ των λαών, καί άρσιν των φυλετικών καί λοιπών διακρίσεων».

Οι Ιεράρχες από το Ανατολικό μπλοκ ήταν αυτοί που έβαλαν το κείμενο αυτό στην ατζέντα της επερχόμενης Συνόδου. Άλλωστε έπρεπε να δώσουν αναφορά στις δικτατορικές αρχές των κομμουνιστικών κρατών τους και να τους αποδείξουν ότι οι κόποι τους κατά τα επαγγελματικά ταξίδια στο εξωτερικό δεν πάνε χαμένοι.

Επίσης έπρεπε να τους καθησυχάσουν ότι αγωνίζονται εκεί για την "ειρήνη", όπως βέβαια την καταλάβαιναν την ειρήνη στο Ανατολικό μπλοκ.

Τώρα όμως άλλαξαν τα πράγματα και παρόλο που βρισκόμαστε ακόμη πολύ μακριά από την αδελφοσύνη και την αγάπη μεταξύ των λαών, ο αγώνας κατά των φυλετικών διακρίσεων δε φαίνεται να είναι και πολύ επίκαιρο θέμα.

Και πράγματι, το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική αφορά πλέον το μακρινό παρελθόν, "οι αποικιακές χώρες" κατάφεραν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, ενώ εκπρόσωπος μιας καταπιεσμένης κάποτε φυλής μετακόμισε στο Λευκό Οίκο και διευθύνει το πιο δυνατό κράτος του σύγχρονου κόσμου.

ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΜΑΧΕΣ 

Κανείς λοιπόν δε θα περίμενε το ζήτημα αυτό να προκαλέσει έντονες συζητήσεις μεταξύ των συμμετεχόντων στην περασμένη συνεδρία.
Οι διαμάχες όμως που προέκυψαν πήραν διαστάσεις θύελλας σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες . Ήταν μάλιστα τόσο θερμές και ηχηρές ώστε έφτασαν από την αίθουσα των κλειστών συσκέψεων, στα αυτιά τόσο του τεχνικού προσωπικού του Ορθόδοξου Κέντρου, όσο και των φοιτητών που σπουδάζουν εκεί ορθόδοξη θεολογία.

Όπως αποδείχτηκε, αντικείμενο διαφωνιών έγιναν τα δικαιώματα των σεξουαλικών μειονοτήτων. Τις μειονότητες αυτές ο μητροπολίτης Περγάμου κατ ευφημισμόν αποκάλεσε "μειονότητες άλλης φύσεως" και οι οποίες κατά τη γνώμη του πρέπει να προστατεύονται από κάθε είδους διάκριση και άδικους διωγμούς

"Δεν έχουμε δικαίωμα να ταπεινώνουμε και να διώκουμε την εικόνα του Θεού", είπε σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ο 84χρονος καθηγητής ορθόδοξης θεολογίας απευθυνόμενος στους "άσπλαχνους"συναδέλφους του.
"Ας αναρωτηθούμε εάν πρέπει να θεωρούμε τους ομοφυλόφιλους αποδιοπομπαίους τράγους που αξίζουν να υφίστανται διώξεις; Εάν οι ίδιοι θέλουμε να υφίστανται διώξεις; Κι εάν δε θέλουμε να καθιερωθεί η αρχή σύμφωνα με την οποία αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να προστατεύονται, αυτό σημαίνει ότι θέλουμε να τιμωρούνται και να φυλακίζονται".

Ο μητροπολίτης επανέλαβε με αυτόν τον τρόπο τα πιστεύω εκείνων που υποστήριξαν το αντιρατσιστικό, αλλά στην ουσία αντιορθόδοξο νομοσχέδιο το οποίο ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης .

Το νομοσχέδιο αυτό θυμίζουμε ότι αποτέλεσε αντικείμενο κατάκρισης εκ μέρους του σεβασμιώτατου μητροπολίτη Πειραιώς, κ. Σεραφείμ, καθώς και πολλών άλλων αξιοπρεπών εκκλησιαστικών παραγόντων με μεγάλο πνευματικό κύρος οι οποίοι αντιπροσωπεύουν την ηθικά υγιή πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.

Ωστόσο οι προσπάθειες να ενσωματωθεί στο κείμενο της Αγίας Συνόδου η θέση που απαιτεί σεβασμό απέναντι στις "κοινότητες μειονοτήτων εθνικής, θρησκευτικής, γλωσσικής και άλλης φύσεως" και "εγγυήσεις γι' αυτούς να αναπτύσσονται ελεύθερα σύμφωνα με τις αρχές τους" δε βρήκε υποστήριξη από την πλειοψηφία.

Τότε προσπάθησε να βοηθήσει τον μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη ένας άλλος καθηγητής θεολογίας, κοσμήτορας του Ινστιτούτου Ορθόδοξης Θεολογίας στο Σαμπεζύ Βλάσιος Φειδάς ο οποίος τόνισε :

«Σεξουαλικές μειονότητες υπάρχουν, τόνισε ο καθηγητής, είναι όπως κι εμείς, μέλη της Εκκλησίας, αυτοί μετέχουν στη ζωή της, είναι αμαρτωλοί, αλλά κι εμείς όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Το κράτος τους αναγνωρίζει ως σεβαστά μέλη της κοινωνίας, επομένως και εμείς δεν πρέπει να τους αγνοούμε. Σεξουαλικές αμαρτίες δεν είναι με τίποτα οι πλέον βαριές", γι' αυτό πρέπει να αντιμετωπίζουμε την LGBT κοινότητα όχι με καταδίκη, αλλά με αγάπη και σεβασμό.»

Στην αρχή ανάμεσα στους συμμετέχοντες βρέθηκαν ελάχιστοι που συμμερίστηκαν αυτή τη στάση. Αντιθέτως η αντιπροσωπεία της Ρωσικής Εκκλησίας με επικεφαλής τον μητροπολίτη Ιλαρίωνα Αλφέγιεφ, εξέφρασε την απόλυτη διαφωνία της.

Την θέση για σεβασμό απέναντι στις ομοφυλοφιλικές κοινότητες και για προστασία τους από τις διώξεις δεν ήθελαν με τίποτα να την εγκρίνουν ούτε ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αντιοχείας μητροπολίτης Βασίλειος από τη Συρία, όπου οι αδελφοί μας χριστιανοί υφίστανται σκληρούς διωγμούς λόγω της πίστης τους, ούτε ο μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος , ο οποίος αντιστέκεται με θάρρος στα Φεστιβάλ Υπερηφάνειας στην πρωτεύουσα της χώρας του, ούτε οι άλλοι Ιεράρχες.

Αλλά η πλύση εγκεφάλου μαζί με την έντονη ψυχολογική πίεση που την άσκησε κατά τη διάρκεια 7 (!) ωρών ο πρόεδρος της Επιτροπής πάνω στους συμμετέχοντες, δεν έμεινε άκαρπη.

Το αποτέλεσμα ήταν να διατυπωθεί μια συμβιβαστική τροπολογία, ότι "οι μειονότητες άλλης φύσεως δεν πρέπει να αποτελούν αντικείμενο διάκρισης, αλλά το γεγονός αυτό δεν απαιτεί από κανένα να συμμεριστεί τις απόψεις και τις αρχές τους".

Την τροπολογία αυτή λοιπόν, προς μεγάλη μας λύπη και ντροπή, σύμφωνα με το αποκλειστικό μας ρεπορτάζ την ψήφισαν όλοι οι Ιεράρχες ελληνικής καταγωγής, συμπεριλαμβανομένου του μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνατίου.

Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος δήλωσε ότι στην Ελλάδα "οι φορείς ναζιστικής ιδεολογίας" δήθεν επιτίθενται στις σεξουαλικές μειονότητες.

Την τροπολογία ψήφισαν ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος (εκκλησία Κύπρου), ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης Αρίσταρχος (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων) και ο μητροπολίτης Καλής Ελπίδος Σέργιος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας).

Σε αυτόν τον συμβιβασμό της ντροπής, εκτός από τους προαναφερθέντες Ιλαρίωνα Βασίλειο ,Αμφιλόχιο, αντιστάθηκαν σθεναρά ,οι ιεράρχες των Εκκλησιών της Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας και Ρουμανίας .

Όλοι αυτοί, προς τιμήν τους, δεν άλλαξαν γνώμη μέχρι τέλος. Χάρη σε αυτούς η προδοτική αναθεώρηση της ορθόδοξης θεολογίας δεν πραγματοποιήθηκε, αφού αρνήθηκαν να ενσωματωθεί στο κείμενο που συντάχτηκε για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, η θέση για την προστασία ομοφυλοφίλων.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως και πριν, θα ονομάζει την αμαρτία, αμαρτία και την αλήθεια, αλήθεια.

Δε θα διαγραφούν από την Αγία Γραφή ούτε το κεφάλαιο για τα Σόδομα και Γόμορρα, ούτε τα λόγια του αποστόλου Παύλου, ότι "οι αρσενοκοίται Θεού Βασιλείαν ου κληρονομήσουσιν." 

Πάντως το γεγονός, ότι τέτοιου είδους συζήτηση, έλαβε χώρα ανάμεσα σε αυτούς που τους έβαλε ο Θεός ποιμένες του λαού Αυτού και φύλακες της ορθόδοξης πίστης, προκαλεί βαθιά ανησυχία.

Ενώ η συμπεριφορά στη συζήτηση αυτή συγκεκριμένων ιεραρχών οι οποίοι εξαιτίας φόβου απέναντι στον κόσμο τούτο και εν ονόματι αιρετικής πολιτικής ορθότητας ,κρυφά από το ποίμνιό τους, προδίδουν την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, προξενεί βαθιά θλίψη.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Το τρένο σταμάτησε στο σταθμό. Ένα μικρό ανάπηρο αγόρι πουλούσε φρούτα στους επιβάτες. Ένας ταξιδιώτης, στην προσπάθεια του να κατέβει γρήγορα από το τρένο, έπεσε πάνω στο αγόρι, σκορπίζοντας τα φρούτα γύρω του. Βιαστικός καθώς ήταν και βλέποντας ότι ο ζημιωμένος ήταν απλά ένα παιδί, ο άνθρωπος απομακρύνθηκε. Σε λίγο κατέβηκαν οι άλλοι επιβάτες. Ανάμεσά τους κι ένας άντρας που είδε με μιας την κατάσταση: τα σκορπισμένα φρούτα, το ανάπηρο παιδί, το βλέμμα το γεμάτο απόγνωση. Αν και βιαστικός σταμάτησε και χωρίς κουβέντα άρχισε να μαζεύει τα φρούτα και να τα σώζει από τους διαβάτες πριν τα ποδοπατήσουν. Αφού τέλειωσε, έβγαλε από την τσέπη του ένα κέρμα και το έβαλε πάνω στο καλάθι.

Το παιδι τον κοίταξε μέσα από τα δάκρυά του. Κύριε είπε μήπως είστε ο Χριστός; Όχι χαμογέλασε ο άνθρωπος. Είμαι απλά ένας ακόλουθός Του και προσπαθώ να κάνω αυτό που Εκείνος θα έκανε αν ήταν εδώ. Μακάρι να μπορούν οι άνθρωποι στη ζωή μας να βλέπουν τον Ιησού. Στο τρόπο μας, στη συμπεριφορά μας να αναγνωρίζουν τα δικά Του χαρακτηριστικά.

Οι άνθρωποι γύρω μας έχουν ανάγκη να δουν τον Ιησού Χριστό. Μας έδωσε οδηγό το Λόγο Του, την Αγία Γραφή. Μας δίνει το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά μας. Και έτσι κάθε στιγμή μπορούμε να Τον ρωτάμε και να ξέρουμε πως να φερθούμε, ώστε να είμαστε άξια παιδιά Του.

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Ο ΨΑΛΤΗΣ ΜΑΣ, Ο "ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ" (Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΧΩΡΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΡΛΙΚΟΒΑ)!

Ο ΨΑΛΤΗΣ ΜΑΣ, Ο "ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ"
(Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΧΩΡΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΡΛΙΚΟΒΑ)
Π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Κάπως έτσι περίπου θά ήταν καί ο μπαρμπα - Νικόλας ο ψάλτης, ο "Κύριε Ελέησον". 
Διηγείται ο πατηρ Στέφανος Αναγνωστόπουλος τον αγιασμένο βίο ενός λαϊκού που έζησε στη Δράμα...

"...Χριστιανοί μου, εργασία πνευματική με την ταυτόχρονη πρακτική εφαρμογή των Ευαγγελικών εντολών, μας δίδει η παρακάτω αληθινή ιστορία, του μπαρμπα Νικόλα του ψάλτου από την Καρλίκοβα της Δράμας.
Υπήρχε ένας χωρικός γύρω στο 1930, και ήταν και ψάλτης στο χωριό, αλλά ψάλτης πρακτικός. Αυτός λοιπόν πήγαινε κάθε πρωί στην εκκλησία και το βράδυ στον εσπερινό και βοηθούσε τον παπά.
Άφηνε όποια δουλειά είχε, είτε στα χωράφια, είτε οπουδήποτε αλλού και πήγαινε. Ήτο φιλόξενος, ελεήμων. Όποιος χωρικός αρρώσταινε πήγαινε αυτός σαν οργώσει το χωράφι του, να το σπείρει, να το θερίσει, να του μαζέψει τα ξύλα για το χειμώνα, άμα ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε.
Εκείνα τα χρόνια εύκολα χήρευαν οι άνθρωποι, είτε από την γυναίκα, που πέθαινε πάνω στις γέννες, είτε από πρόωρες ασθένειες στους άνδρες. Παντού και πάντοτε ο μπαρμπα Νικόλας βοηθούσε. Όποιος έκτιζε μάνδρα ή σπίτι πήγαινε και τον βοηθούσε. Έτρεχε και στο μαραγκό και στο σιδερά για δωρεάν βοήθεια, - αυτούς που έκαναν τις ρόδες από τους αραμπάδες εκείνης της εποχής.
Ο καλός Σαμαρείτης λοιπόν σε όλους τους κατοίκους του χωριού. Και συνεχώς έψελνε. Ό,τι κι αν έκανε όλη την ημέρα έψελνε. Γλυκαινόταν δε πάρα πολύ όταν εκατοντάδες φορές έλεγε το «Κύριε ελέησον» σ’ όποιον ήχο νόμιζε ότι μπορούσε να το πει. Αλλά έλεγε το «Κύριε ελέησον». «Κύριε ελέησον», «Κύριε ελέησον».
Γι’ αυτό τον είχαν βαφτίσει οι χωρικοί ο «μπαρμπα Νικόλας ο Κύριε ελέησον». Τι καλά να μας δίναν και μας ένα τέτοιο όνομα !... Ήταν δε περίπου πενήντα ετών.
Ένα βράδυ λοιπόν, όπως έκανε ολονύκτια προσευχή, βλέπει ξαφνικά να ανοίγουν τα ουράνια, να κατεβαίνουν άγγελοι και να του βάζουν, ουράνιο στεφάνι στο κεφάλι. Ο άνθρωπος είχε γαλήνη, ειρήνη, και θεϊκή ακατάληπτη ευτυχία μέσα του. Αλλά είχε την απορία. Ποιος πάνω, τι ήταν αυτό, και ποιος είμαι εγώ; Και πως γίνεται αυτό; Άντε δε βαριέσαι, όνειρο ήταν, θα περάσει.
Φαίνεται αποκοιμήθηκα και το είδα έτσι. Την άλλη νύχτα κάνει πάλι προσευχή, πάλι το ίδιο θεϊκό όραμα. Την τρίτη ημέρα το ίδιο, την τετάρτη ημέρα το ίδιο, μα λέει, πρέπει να πάω να το πω στον παπα Μιχάλη.
Τρέχει λοιπόν του λέει παπά, το πρωί μετά την ακολουθία του όρθρου, το και το μου συμβαίνει.
-- Τι να σου πώ, του λέει. Ίσως είναι του Θεού, ίσως είναι και του διαβόλου. Ε, ξέχασέ το καλύτερα, κάνε τη δουλειά εσύ, πήγαινε στο σπίτι σου, τούπε καλά πράγματα, αλλά φεύγοντας όμως είπε μέσα του ο παπα Μιχάλης, βρέ και μπας και από το πολύ ψάλσιμο και το πολύ διάβασμα που κάνει ο μπαρμπα Νικόλας του σάλεψε το μυαλό και τον τρέλανε ο διάολος; Μάλλον δε θάναι καλά, ας ψέλνει, αλλά καλά δεν θάναι. Μπορεί νάναι καλός άνθρωπος, να τρέχει εδώ, να τρέχει από κει, αλλά φαίνεται τον πήρε τούμπα η τρέλα.
Δεν πέρασαν μερικές ημέρες και αρρωσταίνει ο «μπαρμπα Νικόλας ο Κύριε ελέησον». Το πρώτο πράγμα που ζήτησε ήταν να εξομολογηθεί στον παπα-Μιχάλη και να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Μέχρι την τελευταία του στιγμή, έδινε τις καλές του χριστιανικές και πατρικές συμβουλές, όλες γεμάτες από αγάπη και θεία ευλογία. Και προς τα παιδιά του και προς όλους εκείνους που τον επισκέπτονταν.
Σε λίγες μέρες πέθανε. Κι όταν πέθανε όλο το χωριό βρέθηκε στην κηδεία του, γιατί ήξεραν την καλοσύνη του και γιατί πληροφορήθηκαν τις κρυφές του ελεημοσύνες, και σχεδόν όλες του τις κρυφές προσφορές, αγρυπνίες, προσευχές, συνδρομές και τα λοιπά. Όλο το χωριό πήγε στην κηδεία του. Και τον έθαψαν με πολλή συγκίνηση μακαρίζοντας την αγία του ζωή, παρά τις επιφυλάξεις του παπα Μιχάλη.
Ύστερα από δύο ακριβώς χρόνια, πέθανε ο πατέρας του παπα Μιχάλη. Σε ηλικία ενενήντα δύο ετών. Ο ιερεύς με δυο συγγενείς, μετέβησαν στο νεκροταφείο του χωριού κατά τις δέκα η ώρα το πρωί, και άρχισαν να σκάβουν ένα λάκκο δίπλα στον τάφο του «μπαρμπα Νικόλα του Κύριε ελέησον».
Όσο έσκαβαν και κατέβαιναν προς τα κάτω από το πλάι και από την μεριά του τάφου του μπαρμπα Νικόλα, άρχισε να βγαίνει μια παράξενη ευωδία πολύ γλυκειά, σαν να υπήρχαν χιλιάδες λουλούδια με έντονη μυρουδιά, μυρίπνοα ουράνια άνθη, τόση άρρητη ευωδία έβγαινε από κει μέσα.
Συγκλονίστηκε ο παπα Μιχάλης και είπε φωναχτά: «Τον αδίκησα τον άνθρωπο, αυτός πράγματι ήταν άγιος, σαν τους Αγίους που προσκυνάμε στην Εκκλησία». Και φεύγοντας για το σπίτι του το διέδωσε παντού.
Άρχισαν αμέσως να καταφθάνουν οι χωρικοί, άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, οι περισσότεροι όμως από περιέργεια, για να δουν τι το παράξενο συμβαίνει. Όταν όμως έφταναν στον τάφο, θαύμαζαν έκπληκτοι, την πρωτοφανή ευωδία που εξήρχετο τόσο άφθονη από τον τάφο του «μπαρμπα Νικόλα του Κύριε ελέησον» και δε χόρταιναν να την απολαμβάνουν δοξάζοντας τον Θεό του διδόναι τοιαύτα τοις ανθρώποις.
Αυτά είναι τα θαυμάσια της πίστεώς μας, και της αληθινής κατά Χριστόν, ζωής, προσφοράς και θυσίας. Πρώτα ο πνευματικός αγώνας, πρώτα η πρακτική τήρησις των εντολών και δη της αγάπης, μαζί με την συμμετοχή στα πανάγια μυστήρια, την αδιάλειπτη προσευχή και το ταπεινό φρόνημα, και ύστερα οι αμοιβές, και τα δώρα του Αγίου Θεού.
Η ιστορία του κεχαριτωμένου αυτού απλού χριστιανού, του «μπαρμπα Νικόλα του Κύριε ελέησον» χριστιανοί μου, μας φανερώνει τις πιο μεγάλες αλήθειες της πίστεώς μας. Προηγείται η εφαρμογή του θελήματος του Θεού. Η πράξις και τα έργα των Ευαγγελικών εντολών.
Η Συμμετοχή στα μυστήρια. Και ύστερα ακολουθεί η ενέργεια της προσευχής στην καρδιά. Αν δεν αιχμαλωτίζουμε καθημερινά παν νόημα στην υπακοή του Χριστού, και κάθε σκέψη μας και κάθε ενέργεια της ζωής μας σ’ αυτήν την υπακοή, οι προσευχές μας θα είναι άκαρπες, στείρες και μουχλιασμένες.