ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ: ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

 Όσιος Μακάριος της Όπτινα

Εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού

 

Άκουσε! Ο ίδιος ο Κύριος λέει για τον άνθρωπο που εμπιστεύεται τον εαυτό του στην θεία πρόνοια: «Επ΄ εμέ ήλπισε, και ρύσομαι αυτόν· σκεπάσω αυτόν, ότι έγνω το όνομά μου.
Κεκράξεται προς με, και επακούσομαι αυτού, μετ’ αυτού ειμί εν θλίψει· εξελούμαι αυτόν και δοξάσω αυτόν» (Ψαλμ. 90: 14-15).
Οι θλίψεις και τα βάσανα εδραιώνουν την πίστη μέσα μας, και μας διδάσκουν να περιφρονούμε τον κόσμο και τη δόξα του. Πίστευε πάντοτε ότι κανένα κακό, καμιά λύπη δεν μπορεί να μας βρεί-ούτε μια τρίχα δεν μπορεί να πέσει από το κεφάλι μας-χωρίς να το παραχωρήσει ο Θεός.
Τίποτα δεν γίνεται, λέει ο αββάς Δωρόθεος, χωρίς την πρόνοια του Θεού. Καί όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, οπωσδήποτε αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναί, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή. Μη λυπάσαι λοιπόν και μη μικροψυχείς για τους πειρασμούς σου.
Να τους δέχεσαι ατάραχα, με ταπεινοφροσύνη και ελπίδα στο Θεό. Πίστεψέ το: Ποτέ δεν είναι δυνατό να πάρουν τα πράγματα καλύτερη εξέλιξη, παρά μόνο έτσι όπως τα επιτρέπει ο Θεός μέσα στο έλεός Του. Γι’ αυτό δόξαζέ Τον για όλα.
Καί μη ρίχνεις τις ευθύνες, για ο, τι σού συμβαίνει, σε άλλους ανθρώπους. Αν και έχουμε πάντα την τάση ν’ αποδίδουμε τα προβλήματά μας στους άλλους, στην κακία ή την ανικανότητά τους, στην πραγματικότητα αυτοί δεν είναι παρά εργαλεία στα χέρια του Θεού. Εργαλεία, που τα χρησιμοποιεί για να οικονομήσει τη σωτηρία μας.
Πάρε λοιπόν θάρρος και προσευχήσου. Προσευχήσου θερμά στον Κύριο, που πάντοτε εργάζεται για τη σωτηρία μας, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό το σκοπό και τα δυό μέσα: Καί ο, τι εμείς αποκαλούμε ευτυχία και ο, τι εμείς αποκαλούμε δυστυχία.
Γιά μας, που σταθερά και ακλόνητα πιστεύουμε στην πρόνοια του Θεού, ακόμα και η χειρότερη αναποδιά δεν είναι παρά μια κίνηση του χεριού Εκείνου, του Κυρίου μας, που δεν κουράζεται ποτέ να ελκύει τον άνθρωπο στο δικό Του δρόμο προς την αιωνιότητα. Καί δεν κουράζεται ποτέ να δείχνει αυτό το δρόμο.
Αλλά γι’ αυτούς που δεν έχουν την πίστη μας, οι θλίψεις αυτού του κόσμου είναι πραγματικές πικρές, πικρότατες. Τούς λείπει, βλέπεις, η ελπίδα.
Η ελπίδα που, όπως είπε κάποιος άγιος, γεννιέται από τη γεύση και την εμπειρία των δώρων του Κυρίου. Είναι μετά ν’ απορεί κανείς, όταν ο θάνατος κάποιου αγαπημένου τους προσώπου τους αφήνει απαρηγόρητους και τους γεμίζει απελπισία;
 
Πνευματικές Νουθεσίες Οσίου Μακαρίου της Όπτινα Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής

ΟΣΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ Ο ΕΞ ΑΜΟΡΙΟΥ

Όσιος Βλάσιος ο εξ Αμορίου 

Ο Όσιος Βλάσιος καταγόταν από το Αμόριο της Μικράς Ασίας, από το χωριό Απλατιανή, και το κοσμικό του όνομα ήταν Βασίλειος. Στις αρχές του 9ου αιώνα μ.Χ. εγκαταλείπει την πατρίδα του και πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου χειροτονήθηκε διάκονος της Αγίας Σοφίας από τον άγιο πατριάρχη Ιγνάτιο. Στον ίδιο ναό είχε τον αδελφό του ιερέα.

Μετά από μια περιπετειώδη φυγή στη Βουλγαρία και τη θαυματουργή σωτηρία του, ταξιδεύει για τη Ρώμη. Εκεί έμεινε περίπου μια δωδεκαετία, χειροτονήθηκε ιερεύς, έζησε υπερθαύμαστη ζωή σε κοινόβιο του αγίου Καισαρίου επιτελώντας θαύματα και δυο φορές τον επισκέφθηκε σε όραμα η Θεοτόκος. Επιστρέφει και μονάζει στην περιβόητη μονή του Στουδίου επί τετραετία, όπου συνδέεται με ισχυρούς άρχοντες, τον αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ΄ τον Σοφό και τον άγιο πατριάρχη Αντώνιο.

Περί το 896 μ.Χ., «την καταμόνας μαρτυρικήν παλαίστραν διεξελθείν εφιέμενος», έρχεται στον Άθωνα με μερικούς μαθητές του και ιδρύει μονύδριο. Αφού το αγλάισε και άφησε διάδοχό του έναν από τους μαθητές του, αποσύρθηκε στα πιο ερημικά μέρη του Όρους και δόθηκε στην άσκηση και την προσευχή. Έμενε μόνος στην έρημο και δινόταν όλος στην προσευχή, δίχως να νοιάζεται για τροφή και να φοβάται τα άγρια θηρία. Τρεφόταν με τα θεία λόγια και τα χόρτα του βουνού. Τα θηρία του δάσους έγιναν φίλοι του και τον πλησίαζαν με σεβασμό. Συχνά σε υπαίθριες λειτουργίες του συλλειτουργούσε με αγγέλους και οι ποιμένες έμεναν έκθαμβοι από τις ουράνιες μελωδίες και διηγούνταν «μεγάλη τη φωνή πάση τη περιχώρω τα του Θεού τεράστια». Για όλο τον Άθωνα ήταν «ως αστήρ διαυγής πάντας καταφωτίζων τοις αυτού προτερήμασιν. όθεν αυτό τε το όρος και οι τούτου οικήτορες τη αυτού παρακελεύσει διεξαγόμενοι βαθείαν ήγον ειρήνην ταις αύραις του πνεύματος επαναπαυόμενοι».

Μετά από μια δωδεκαετία αγώνων, επέστρεψε στη μονή Στουδίου, γιατί είχαν αρχίσει οι άνθρωποι να τον συγχίζουν. Ύστερα από έναν υψηλό πυρετό και αφού προείδε το τέλος του και λειτούργησε για τελευταία φορά, παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Πλάστη του, το έτος 909 ή 912 μ.Χ.. Ετάφη ένδοξα στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου της μονής Στουδίου. Ο ωραίος βίος του γράφηκε περί το 940 μ.Χ. από Στουδίτη μοναχό, που ήταν μαθητής του μαθητή του Λουκά, ο μεταξύ των «πατέρων άριστος» και «μαθητής του προσφιλέστατος». Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 31 Μαρτίου.

https://www.saint.gr

ΚΑΘΕ ΠΡΩΪ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΓΝΩΜΩΝ!

Όσο καλή ή κακή είναι η ζωή σου, κάθε πρωΐ που ξυπνάς να είσαι ευγνώμων γι’ αυτήν! 

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ! 

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΕΙΝ' Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΕΙ Σ' ΕΜΕΝΑ!

Ευλογημένος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει σε εμένα και με εμπιστεύεται…" (Ιερεμίας 17,7)

ΑΓΙΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΩΤΙΚΗΣ

 Άγιος Διάδοχος, Επίσκοπος Φωτικής

 

Τον Άγιο Διάδοχο, δεν τον αναφέρουν οι Συναξαριστές. Συναντάται στον Λαυριωτικό Κώδικα Δ 34 φ. 68α, μαζί με τον πρεσβύτερο Μάρκο τον μεγάλο ασκητή (+5 Μαρτίου), όπου υπάρχει και κοινός Κανόνας των δύο μη ολοκληρωμένος.
Ο Άγιος Διάδοχος, επίσκοπος Φωτικής της Παλαιάς Ηπείρου, έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ.. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 29 Μαρτίου.
 
Ο Άγιος Διάδοχος είχε το χάρισμα της ευγλωττίας, αλλά και της συναρπαστικής συγγραφής. «Τα Εκατό γνωστικά ασκητικά κεφάλαια» πού έγραψε, διαβάζονταν με απληστία από τους μοναχούς. Επίσης έγραψε και αλλά, όπως την «Όραση» και «Λόγος στην Ανάληψη του Κυρίου».
Στα «Εκατό γνωστικά κεφάλαια» ο Άγιος Διάδοχος στο προοίμιο του βιβλίου εκθέτει τους «δέκα όρους», που είναι κατά κάποιο τρόπο τα κύρια σημεία του βιβλίου και θα μπορούσαμε κατ' επέκταση να ισχυρισθούμε ότι είναι οι δέκα όροι της πνευματικής ζωής. Συγκεκριμένα γράφει:

Πρώτος όρος της πίστεως: Έννοια περί Θεού απαθής.
Δεύτερος όρος της ελπίδος: εκδημία του νου εν αγάπη προς τα ελπιζόμενα.
Τρίτος όρος της υπομονής: Τον αόρατον ως ορατόν ορώντα τοις της διανοίας οφθαλμοίς αδιαλείπτως καρτερείν.
Τέταρτος όρος της αφιλαργυρίας: Ούτω θέλειν το μη έχειν ως θέλειν τις το έχειν.
Πέμπτος όρος της επιγνώσεως: Αγνοείν εαυτόν εν τω εκστήναι τον Θεόν.
Έκτος όρος της ταπεινοφροσύνης: Λήθη των κατορθουμένων προσευχής.
Έβδομος όρος της αοργησίας: Επιθυμία πολλή του μη οργίζεσθαι.
Όγδοος όρος της αγνείας: Αίσθησις αεί κεκολλημένη Θεώ.
Ένατος όρος της αγάπης: Αύξησις φιλίας προς τους υβρίζοντας.
Δέκατος όρος της τελείας αλλοιώσεως: Εν τρυφή Θεού χαράν ηγείσθαι το στυγνόν του θανάτου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΡΕΘΟΥΣΙΩΝ

Άγιος Μάρκος, Επίσκοπος Αρεθουσίων

 
Ο Άγιος Μάρκος ήταν επίσκοπος Αρεθουσίων (Η Αρέθουσα είναι οικισμός στα ανατολικά του Νομού Θεσσαλονίκης) και ήκμασε στα χρόνια του Μέγα Κωνσταντίνου, του βασιλέως Κωνσταντίου (337-361 μ.Χ.) και του Ιουλιανού του Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.).
Το 341 μ.Χ. συμμετείχε στην Σύνοδο της Αντιόχειας. Στα Πρακτικά μάλιστα αυτής, διασώζεται «Ἔκθεσις Πίστεως Μάρκου Ἀρεθουσίων». Το επόμενο έτος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία Επισκόπων, η οποία μετέβη στα Τρέβηρα για να συναντήσει τον αυτοκράτορα Κώνσταντα. Το 343 μ.Χ. έλαβε μέρος στην Σύνοδο της Φιλιππουπόλεως και το 351 μ.Χ. στην Σύνοδο του Σιρμίου, η οποία καταδίκασε τον Φωτεινό, Επίσκοπο Σιρμίου, ως οπαδό του αιρετικού Επισκόπου Αγκύρας, Μαρκέλλου. Τον συναντάμε, επίσης, στην Σύνοδο της Σελευκείας της Ισαυρίας, το 358 μ.Χ.
Μια μέρα, κινούμενος από θείο ζήλο, γκρέμισε ένα ναό των ειδώλων και τον έκανε εκκλησία. Όταν όμως ανέλαβε αυτοκράτωρ ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, συνέλαβε το Μάρκο (363 μ.Χ.), διότι γκρέμισε τον ειδωλολατρικό ναό. Τότε οι στρατιώτες, αφού τον γύμνωσαν και τον μαστίγωσαν αλύπητα, τον έριξαν μέσα σε χαντάκια με βρώμικο νερό. Μετά τον έβγαλαν από 'κει, και τον παρέδωσαν σε μικρά παιδιά, να τον τρυπούν με βελόνες. Έπειτα, έβρεξαν το σώμα του με άλμη. Κατόπιν τον άλειψαν με μέλι και τον κρέμασαν ανάποδα στον ήλιο, για να είναι τροφή στις μέλισσες και στις σφήκες. Όλα αυτά τα βάσανα ο Μάρκος τα υπέστη με ανδρεία και πολλή υπομονή. Οπότε, βλέποντας οι ειδωλολάτρες αυτή την ανδρεία και μεγαλοψυχία του γέροντα Μάρκου, έγινε στις ψυχές τους μέγα θαύμα. Αφού τον κατέβασαν από 'κει που τον είχαν κρεμασμένον, μετενόησαν, έγινε διδάσκαλος τους και έμαθαν απ' αυτόν την αληθινή πίστη.
 
Ο Άγιος Μάρκος κοιμήθηκε με ειρήνη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 29 Μαρτίου.
 
https://www.saint.gr

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ MINVODY ΤΟ 1948 ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ!

Ο Γέροντας Θεοδόσιος του Minvody για την τύχη της Ουκρανίας 

το 1948: “Θα ενωθούν οι τρεις αδελφοί λαοί”

 

Προφητεία του Γέροντος Θεοδοσίου (Kashin) του Minvody που κοιμήθηκε το 1948, για την Ουκρανία! Ο Γέροντας Θεοδόσιος, ανάμεσα σε άλλες προφητείες του για την Ρωσία και την Κίνα, είδε και το μέλλον Ουκρανίας και Λευκορωσίας, κάνοντας λόγο για μια Νέα Ρωσική Ένωση, αναφερόμενος και σε εκείνους που δεν την θέλουν! Συγκεκριμένα, σε ερώτηση που του είχε υποβληθεί σχετικά με το μέλλον Ουκρανίας και Λευκορωσίας, απάντησε:
 
“Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους που είναι ενάντια με την ένωση με την Ρωσία ακόμη και αν θεωρούν τον εαυτό τους πιστό θα γίνουν υπηρέτες του διαβόλου.
Οι Σλαβικοί λαοί έχουν μια μόνο τύχη, και οι μοναχοί Πατέρες της Λάβρας των Σπηλαίων του Κιέβου δεν πρόκειται να αλλάξουν τον βαρύνοντα λόγο τους. Αυτοί, μαζί με την χορωδία των Νεομαρτύρων της Ρωσίας θα κερδίσουν με την προσευχή τους μια νέα Ένωση των τριών αδελφών λαών”!
 
Ο Μοναχισμός στα Σπήλαια της Λαύρας του Κιέβου, θεμελιώθηκε από τον Όσιο Αντώνιο από το Άγιον Όρος! Ο Ναός της Λαύρας των Σπηλαίων κτίστηκε το 1073 από βυζαντινούς μαστόρους τους οποίους έστειλε στο εκεί η ίδια η Θεοτόκος των Βλαχερνών, από την Πόλη μας!
Στα δαιδαλώδη Σπήλαια-Κατακόμβες της Λαύρας του Κιέβου, θησαυρίζονται 118 αδιάφθορα λείψανα και 61 ευωδιάζουσες κάρες Αγίων! Η Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, αποτελεί επομένως το “Αγιον Όρος” της Ρωσίας και ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Ορθοδοξίας!

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ MINVODY

 ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ MINVODY

 

Μετά το Β’ΠΠ έλεγε: “Νομίζετε, ότι αυτός ήταν ο μόνος πόλεμος; Ο πραγματικός πόλεμος ακόμα δεν έχει έρθει. Θα αρχίσει από την Ανατολή και τότε από όλες τις πλευρές σαν έντομα οι εχθροί θα ξεπηδήσουν πάνω στη Ρωσία! Αυτός θα είναι ο πραγματικός πόλεμος! Όλη η Σιβηρία θα καταληφθεί στο μέλλον από τους Κινέζους.

Στην αρχή θα έσπαγαν οι Σλαβικοί λαοί, μετά θα αποχωρίζονταν οι δημοκρατίες της Ένωσης: οι Βαλτικές, η Κεντρική Ασία, οι δημοκρατίες του Καυκάσου και η Μολδαβία.
Η μεγαλύτερη τραγωδία θα είναι η κατάληψη της Σιβηρίας από την Κίνα. Αυτό δε θα λάβει χώρα με στρατιωτικά μέσα. Μάζες Κινέζων θα μετακινηθούν εκεί και θα αρπάξουν περιουσίες. Σταδιακά θα αναλάβουν τον έλεγχο στην οικονομική ζωή των πόλεων. Ένα πρωί οι Ρώσοι που ζουν στη Σιβηρία θα ξυπνήσουν σε μια κινεζική επαρχία. Οι Κινέζοι θα αντιμετωπίσουν τους Ορθοδόξους με τη βία και πολλοί θα μαρτυρήσουν.
Η Δύση θα βοηθήσει την ύπουλη κατάκτηση της γης μας με κάθε τρόπο. Όταν όμως οι Κινέζοι θα προσπαθήσουν, να περάσουν τα Ουράλια, με στρατιωτικό τρόπο αυτή τη φορά, θα το αποτρέψουν με κάθε μέσο. Τότε θα βοηθήσουν τη Ρωσία να επανακάμψει, ώστε να αποτρέψει την εισβολή από την Ανατολή. Η Ρωσία πρέπει, να αμυνθεί σθεναρά σε αυτήν τη μάχη.
Μετά από πολλά βάσανα και ολοκληρωτικό υποσιτισμό – πείνα η Ρωσία θα ξανασηκωθεί και να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της. Οι Ρώσοι θα αντιληφθούν, τι έχουν χάσει και θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως πολίτη της μητέρας πατρίδας. Πολλοί Ρώσοι θα επιστρέψουν από το εξωτερικό. Θα ξαναγεμίσουν τα εγκαταλελειμμένα χωριά, θα ξαναχρησιμοποιήσουν τις ορυκτές πηγές, θα βρουν πετρέλαιο και αέριο.
Ο Κύριος θα επιτρέψει την απώλεια μεγάλων περιοχών της Ρωσίας αλλά θα αφήσει τις περιοχές που ήταν η βάση της Μεγάλης Ρωσικής Αυτοκρατορίας με ανοίγματα στη Μαύρη, Κασπία και Βόρεια Θάλασσα. Η Ρωσία δε θα είναι πλούσια αλλά θα μπορεί, να θρέψει τα παιδιά της και να χαίρει της αναγνώρισης και του σεβασμού των άλλων χωρών.
Όλα τα παραπάνω κατά πάσα πιθανότητα τοποθετούνται πριν την εποχή του Αντιχρίστου.

ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ

Όσιος Διονύσιος ο Ελεήμων

 
Για τον Άγιο Διονύσιο τον Ελεήμονα, Μητροπολίτη Λαρίσης και κτίτορα της μονής του Αγίου Νικολάου Αναπαυσά των Μετεώρων, δεν διασώζονται αγιολογικά κείμενα, ακολουθίες, συναξάρια ή βίος.
Ο Άγιος Διονύσιος εικονίζεται σε τοιχογραφία του 1627 μ.Χ. στο αριστερό κλίτος του ναού των Αγίων Αναργύρων Τρικάλων, όπου κατά χρονολογική σειρά από αριστερά προς δεξιά τοιχογραφούνται επτά «Άγιοι Αρχιεπίσκοποι Λαρίσης». Ο Άγιος Θωμάς ο Γοριανίτης, ο Άγιος Κυπριανός ο Θαυματουργός, ο Άγιος Αντώνιος ο Λογιώτατος και Νέος Θεολόγος, ο Άγιος Βησσαρίων, ο Άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων, ο Άγιος Μάρκος ο Ησυχαστής και ο Άγιος Βησσαρίων του Σωτήρος.
Η επιγραφή της τοιχογραφίας (ο Άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων Αρχιεπίσκοπος [Λαρίσης]), μαρτυρεί ότι ο Άγιος καταξιώθηκε στη συνείδηση του πιστού ποιμνίου του και συγκαταριθμήθηκε στην τιμητική χορεία των τοπικών Αγίων της περιοχής. Ακόμη, η επωνυμία Ελεήμων που του αποδόθηκε, αποδεικνύει αναντίρρητα την πλούσια προσφορά του, τόσο στον Εκκλησιαστικό όσο και στον κοινωνικό τομέα, ως φιλεύσπλαχνου διακόνου σε όσους βρίσκονταν σε χαμηλή κοινωνική κατάσταση και ως παρηγορητή σε εκείνους που έπασχαν.
Με βάση την χρονολογική σειρά των παραπάνω επτά Αγίων Μητροπολιτών της Λάρισας, η αρχιερατεία του Αγίου Διονυσίου του Ελεήμονος, πρέπει να τοποθετηθεί μετά το 1489 - 1490 μ.Χ. και πριν το 1499 μ.Χ. και οπωσδήποτε θα ήταν μικρής διάρκειας. Περί το έτος 1499 μ.Χ. ο Άγιος Διονύσιος παραιτήθηκε από το αξίωμά του και την θέση του κατέλαβε ο Άγιος Μάρκος ο Ησυχαστής. Μετά την παραίτησή του αποσύρθηκε και μόνασε στη μονή Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, της οποία υπήρξε και ο νεότερος κτίτορας.
Επίσης ο Άγιος Διονύσιος Λαρίσης μνημονεύεται πολλές φορές στο «Σύγγραμμα Ἱστορικόν» ή «Χρονικὸν τῶν Μετεώρων», το οποίο πρέπει να γράφτηκε λίγο μετά το έτος 1529 μ.Χ. Σύμφωνα λοιπόν, με το κείμενο αυτό, ο Άγιος Διονύσιος ήταν εκείνος που πρώτος έδωσε τον τίτλο του ηγουμένου στον «πατέρα» της μονής Μεταμορφώσεως του Μετεώρου, ιερομόναχο Ιωάσαφ, ο οποίος δεν είχε καμία σχέση προς τον ομώνυμο κτίτορα της μονής βασιλέα Ιωάννη Ούρεση Παλαιολόγο - Ιωάσαφ μοναχό, και κατόπιν τον χειροτόνησε Επίσκοπο Φαναρίου.
Ο Όσιος Διονύσιος κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη, την Μεγάλη Πέμπτη του έτους 1510 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 28 Μαρτίου.
 
https://www.saint.gr