ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΑΜΑΚΙΩΤΟΥ!

 Θαυμαστό γεγονός από τον βίο του οσίου πατρός ημών Αθανασίου Χαμακιώτου! (Μνήμη 17 Αυγούστου)

Ένα ανδρόγυνο είχαν στα νιάτα τους πνευματικό τον Γέροντα. Έφυγαν όμως για το εξωτερικό και έχασαν την επικοινωνία μαζί του. Πέρασαν 20 χρόνια όταν ένα απόγευμα βρέθηκαν σε μικρό παρεκκλήσι στο κέντρο της Αθήνας. Άναψαν κερί και είδαν ένα γέροντα ιερέα να κάνει μόνος του τον Εσπερινό. Κοίταξαν καλύτερα και διαπίστωσαν πώς ο ιερέας ήταν ο πάτερ Αθανάσιος. Χάρηκαν και είπαν:

- Ας μείνουμε στον εσπερινό να δούμε τον πατέρα Αθανάσιο, που έχουμε τόσα χρόνια να τον συναντήσουμε. Ο εσπερινός τελείωσε. Περίμεναν να βγει ο γέροντας αλλά τίποτα. Απευθύνθηκαν στη νεωκόρο.

- που είναι ο παππούλης που έκανε τον Εσπερινό; η νεοκώρος  τους κοίταξε παράξενα.

- Ποιος παπούλης και ποιος εσπερινός...

- Μα τώρα δεν έκανε Εσπερινό ο πάτερ Αθανάσιος;

- ο εφημέριος δεν ήρθε σήμερα, ούτε λέγεται πάτερ Αθανάσιος!

Οι άνθρωποι απόρησαν. Ο σύζυγος κατευθύνθηκε προς το ιερό. Δεν υπήρχε κανείς μέσα, ούτε είχε άλλη πόρτα εξόδου. 

Έφυγαν προβληματισμένοι και μετά από λίγες μέρες επισκέφτηκαν τη Νερατζιώτισσα. Εκεί τους πληροφόρησαν ότι ο γέροντας έχει κοιμηθεί αρκετά χρόνια πριν και ότι ο τάφος του βρίσκεται στη Μονή Φανερωμένης! Κατάπληκτοι ανέβηκαν στη Ροδόπολη, προσκύνησαν με συγκίνηση τον τάφο του πνευματικού πατέρα τους, που δεν τους ξέχασε και διηγήθηκαν στις μοναχές το θαυμαστό γεγονός που έζησαν...

Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΑΜΑΚΙΩΤΗΣ: "Η ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΑΜΑΚΙΩΤΟΥ".

 Η παρρησία του οσίου πατρός ημών 
Αθανασίου Χαμακιώτου (Μνήμη 17 Αυγ)

Το ενδιαφέρον του γέροντα για το μοναστήρι και θαυμαστές παρεμβολές του ξεφεύγουν από τα ανθρώπινα μέτρα. Το 1970 ετοιμάζονταν στο μοναστήρι για το μνημόσυνο του γέροντα. Οι μοναχή  Παρασκευή, από τις πρώτες που ξεκίνησαν το ησυχαστήριο, ετοίμαζε το φαγητό για την επόμενη μέρα, που θα φιλοξενούσαν αρχιερείς, ιερείς, φίλους της μονής κ.λ.π. όμως ξαφνικά οι μοναχή πέθανε! Και την άλλη μέρα αντί για μνημόσυνο, όλοι οι προσκαλεσμένοι βρέθηκαν σε κηδεία. Η θλίψη ήταν μεγάλη για την απώλεια. Κάποιο όμως γεγονός ήρθε να απαλύνει τον πόνο και να ενδυναμώσει την ελπίδα. Μία μοναχή είδε σε όνειρο την κεκοιμημένη μοναχή Παρασκευή πολύ χαρούμενη!

- Πώς είσαι αδελφή; την ρώτησε.

- Σε πολύ καλό τόπο.

- Είδες την Οσία Πελαγία την Οσία Μακρίνα;

- Αυτές είναι Σε άλλη θέση. Εγώ, ευτυχώς που ήταν ο γέροντας.

-Πού είναι ο γέροντας;

-Κοντά στον θρόνο του Θεού! Όταν με είδε, κατέβηκε με υποδέχθηκε, με πήρε και με σύστησε. Είπε πολλά για μένα και κατέληξε:

-Εδώ στο Τάγμα των παρθένων θα την βάλετε, Όχι εδώ πίσω που την έχετε.

Κάποιοι σαν να αντέδρασαν...

-Μα γι' αυτή τη θέση άλλοι αγωνίστηκαν πολύ, είπαν. 

-Όχι! Αυτή είναι αγωνίστρια, είναι η πρώτη αδελφή του Μοναστηριού μου. Είναι πνευματικό μου παιδί και παρακαλώ να μπει εδώ!

Μεγάλη η παρρησία του γέροντα...

(Τα χαρτιά του Γέροντος είναι προς έγκριση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για αγιοκατάταξη)

ΟΣΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: "Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ".

«Οι 'Άγιοι της Εκκλησίας μας, που υπήρξαν οι κατεξοχήν προσευχόμενοι άνθρωποι, μας έχουν παραδώσει την ιερή τους εμπειρία με τρόπο εκφραστικό και κατηγορηματικό. 

Η προσευχή, μας λένε, είναι ανύψωση του νου στον Θεό και συνομιλία μαζί Του. 

Η προσευχή είναι ένωση τού ανθρώπου με τον Θεό· έργο των αγγέλων κλειδί τού Παραδείσου· φωτισμός της ψυχής· συγχώρηση των αμαρτημάτων μητέρα των αρετών. 

Η προσευχή είναι όπλο ακαταμάχητο· θησαυρός αδαπάνητος· γέφυρα που σώζει από τους πειρασμούς· τείχος που προστατεύει από τις θλίψεις. 

Η προσευχή είναι καθρέφτης της πνευματικής ζωής τού ανθρώπου και εργασία που ποτέ δεν τελειώνει». 

Όσιος Νείλος ο Ασκητής (✞ 12-11)

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: "ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ".

Ο Όσιος γέρων, Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο κοιμηθείς εν ειρήνη το έτος 1959, στην αρχή της ασκητικής του ζωής, σε ώρα γλυκυτάτης νοεράς προσευχής, είδε το έξης όραμα, όπως το διηγήθηκε ο ίδιος:

<<Εκεί που ευρισκόμουν βυθισμένος στον εαυτό μου και πρόσεχα τα λόγια της ευχής, ξαφνικά γέμισα φως(!!), και έπειτα όλος ο τόπος έγινε φως! Ξαφνικά παρουσιάσθηκαν τρία παιδάκια, σε ηλικία έξι μέχρι οκτώ ετών, όμοια κατά πάντα στην μορφή και τα χαρακτηριστικά τους, χαριτωμένα και τόσο ωραία που η θέα τους αιχμαλώτισε όλες μου τις αισθήσεις!

Βάδιζαν προς εμένα με τον ίδιο ρυθμό, το ίδιο βήμα, σαν να ήταν ένα και όμως ήταν τρία! Έψαλλαν μελωδικότατα το: «Όσοι είς Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, αλληλούϊα!»!
Όταν με πλησίασαν πολύ, μέχρι που νόμιζα ότι θα τα έπιανα, εάν άπλωνα τα χέρια μου, επήγαιναν πάλι εμπρός-πίσω, χωρίς να γυρίζουν την πλάτη τους και συνέχισαν το ίδιον ύμνο και στο «αλληλούϊα» με ευλογούσαν με τα χεράκια τους, καθώς κάνει ο ιερέας>>!!!

dromokirix.gr

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: "ΑΝΤΙΛΟΓΙΑ, ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ Ή ΣΙΩΠΗ".

Αντιλογία, πολυλογία ή σιωπή; 
(Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής)

Κάποτε ο Γέροντας Ιωσήφ είχε κάποια δουλειά να κάνει στη Μεγίστη Λαύρα, επειδή η Σκήτη του Αγίου Βασιλείου εκεί υπάγεται διοικητικά.

Όταν λοιπόν έφτασε στην αυλή της Μονής ήσαν μαζεμένοι μερικοί πατέρες και μιλούσαν. Μόλις οι πατέρες είδαν τον Γέροντα – που είχαν ακούσει την φήμη του ως ασκητού – θέλησαν να τον δοκιμάσουν. Και τούτο διότι οι Αγιορείτες πατέρες, ως κληρονόμοι ασκητικής πείρας, γνωρίζουν καλά πως οι πλανεμένοι ή οι ψευτοασκητές είναι πάντοτε υπερήφανοι, θεληματάρηδες και αντιλογούν.

- Έλα εδώ, του λένε.

- Ευλόγησον, λέει ο Γέροντας.

- Κάτσε μες στη μέση.

- Να ’ναι ευλογημένο.

- Τώρα, πάρε δρόμο και φύγε.

- Να ’ναι ευλογημένο.

Και έλεγαν κατόπιν με θαυμασμό οι πατέρες:

- Αυτός είναι καλόγερος!

Αντιθέτως η πολυλογία αποδιώκει όλα τα καλά. Γι’ αυτό και ο Γέροντας Ιωσήφ σ’ όλη του τη ζωή καλλιέργησε εντατικά την μητέρα αυτή των αρετών (σ. εδώ εννοεί τη σιωπή).

(Πηγή: Γ. Εφραίμ του Φιλοθεΐτου «Ο Γέροντας μου Ιωσήφ")

ΟΣΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΥΡΙΠΟΥ

Όσιος Τιμόθεος Επίσκοπος Ευρίπου

Κτίτορας της Ιεράς Μονής Πεντέλης

 

Ο Όσιος Τιμόθεος γεννήθηκε στο χωριό Κάλαμος Αττικής το έτος 1510. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και του δίδαξε τα πρώτα χριστιανικά γράμματα.
Από παιδί ο Τιμόθεος διακρινόταν για το αγνό ήθος του και την ευλάβεια του στα θεία. Σπούδασε τα Ιερά γράμματα στην Αθήνα με τη βοήθεια του τότε επισκόπου Ωρωπού. Μετά τις σπουδές του, επέστρεψε στον Ωρωπό, κοντά στον προστάτη του Επίσκοπο, ο όποιος τον χειροτόνησε διάκονο και κατόπιν ιερέα. Μετά τον θάνατο του επισκόπου αυτού, τη θέση του ανέλαβε ο Τιμόθεος. Τόσο όμως μεγάλο ήταν το πνευματικό έργο του Τιμοθέου στον λαό του Θεού, ώστε αργότερα εκλέχτηκε Αρχιεπίσκοπος Ευρίπου (Χαλκίδος).
Οι δυσκολίες όμως της εποχής εκείνης, ανάγκασαν τον Τιμόθεο να καταφύγει το 1575 στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Κάλαμο Αττικής. Εκεί, αναχώρησε στο όρος της Πεντέλης, όπου το 1578 έκτισε την Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και αργότερα πήρε το όνομα του Οσίου αυτού Πατρός. Το 1590 πήγε στο νησί Κέα (Τζια), όπου στις 16 Αυγούστου παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του. Η αγία του κάρα σώζεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή Πεντέλης. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 16 Αυγούστου.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΗΤΗΣ ΚΑΙ ΡΕΝΤΙΝΗΣ

 Άγιος Ακάκιος, Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης

 

Άγιος Ακάκιος έζησε στα τέλη του 15ου αιώνα μ.Χ. Χειροτονήθηκε επίσκοπος της ιστορικής επισκοπής Λητής και Ρεντίνης από τον τότε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και αργότερα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Άγιο Νήφωνα, με τον οποίο συνδεόταν πνευματικά. Όπως επίσης είχε στενή πνευματική σχέση με τον εκ Ζίχνης καταγόμενο Όσιο Θεόφιλο το Μυροβλύτη, τον οποίο και χειροτόνησε ιερέα. Ο Όσιος Θεόφιλος τον είχε Γέροντα, «διότι εὗρε τόν Ἀκάκιον εὐλαβῆ καί ἐνάρετον», όντως δοχείο ακακίας. Έτσι, διά του Ακακίου, ο Όσιος Θεόφιλος, συνδέθηκε με τον Άγιο Νήφωνα, αλλά και με όλη εκείνη την ιερή συντροφιά που αποτελούσε τον περίγυρο του Αγίου Νήφωνος, δηλαδή τους μετέπειτα οσιομάρτυρες Μακάριο και Ιωάσαφ, τον γέροντα Ιάκωβο τον Διονυσιάτη και τον διάκονο Ιάκωβο, που μαρτύρησαν στην Αδριανούπολη, τον Άγιο Θεωνά, τους αυταδέλφους Αψαράδες Θεοφάνη και Νεκτάριο, αλλά και τον γνωστό Άγιο Μάξιμο τον Γραικό.
Όταν ο Άγιος Νήφων, ως Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, έμαθε για τα μεγάλα και θαυμαστά, που συνέβησαν στην Αίγυπτο, απέστειλε εκεί, το 1486 μ.Χ., ίσως τον μόνο άνθρωπο που εμπιστευόταν απόλυτα και που διεκρίνετο για την σοφία και την αρετή του, τον Επίσκοπο Λητής και Ρεντίνης Ακάκιο, που τον ευλαβείτο και εσέβετο πολύ, μαζί με τον υποτακτικό του, τον Άγιο Θεόφιλο, και μια ομάδα ακόμη κληρικών, για να μάθουν καταλεπτώς και να πληροφορηθούν καλύτερα, διά της ακοής και των οφθαλμών τα γενόμενα. Μετέφεραν δε γράμμα του Νήφωνος προς τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Άγιο Ιωακείμ τον Πάνυ, όπου ευχαριστούσε τον Κύριο, που επήκουσε τις προσευχές του Ιωακείμ και ενήργησε διά τρόπου θαυμαστού τα μεγάλα αυτά θαύματα.
Ο Πατριάρχης Ιωακείμ, δέχθηκε με πολύ αγάπη και χαρά τους φιλοξενουμένους του και τους κράτησε αρκετό καιρό στο Πατριαρχείο, όπου κατά τον συναξαριστή «τούς ἐπεριποιεῖτο καί τούς ἐφιλοφρόνει», δείχνοντας τον θαυμασμό για τις προσωπικότητες που του έστειλε ο Κωνσταντινουπόλεως.
Κατόπιν οι Όσιοι Ακάκιος και Θεόφιλος με τους λοιπούς της συνοδείας τους αναχώρησαν και πήγαν στο θεοβάδιστο όρος Σινά, και αφού προσκύνησαν ευλαβώς, πήγαν και στην έρημο, για να γνωρίσουν τους ασκητές της ερήμου και κατέληξαν στην αγία Πόλη, την Ιερουσαλήμ, και αφού προσκύνησαν κατά τον πόθο τους τον Ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου, πήγαν στο όρος Θαβώρ, κατόπιν στη Δαμασκό, όπου συνάντησαν τον Πατριάρχη Αντιοχείας, ο οποίος τους έδωσε επιστολή για τον Κωνσταντινουπόλεως, και επέστρεψαν στα Ιεροσόλυμα. Εκεί ο Όσιος Ακάκιος αιφνιδίως ασθένησε και «ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ». Ετάφη από τον υποτακτικό του Θεόφιλο με πολύ ευλάβεια, ο οποίος τον έθαψε κατά τις μοναχικές και ασκητικές παραδόσεις της εποχής, επειδή δε ήταν άκρως εχθρός της κενοδοξίας και της ματαιότητας του κόσμου, πιθανώς να τον έθαψε κάπου ταπεινά, όπως θα το ήθελε ο Ακάκιος, ο οποίος υπέγραφε άλλωστε ως «ὁ ταπεινός ἐπίσκοπος Λητῆς καί Ρεντίνης», κρυμμένος πάντα από τη δόξα των ανθρώπων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 16 Αυγούστου.
 
https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: "ΠΩΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΑΛΛΕΙΠΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ".

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής: 
Πως του έδωσε η Παναγία την αδιάλειπτη προσευχή;

Όταν άρχισε να βραδιάζη, έστρεψε το βλέμμα του προς τον ναό της Μεταμορφώσεως, ο οποίος βρίσκεται στην κορυφή του Άθωνος.

«Προτού δε να καθίσω εις τον Γέροντα, είχον συνήθειαν κάθε απόγευμα δυο τρεις ώρες μέσα εις την έρημον -όπου είναι μόνον θηρία- εκαθήμην και απαρηγόρητα έκλαιγα, ώσπου εγένετο λάσπη το χώμα από τα δάκρυα και με το στόμα έλεγα την ευχήν.

Δεν εγνώριζα με τον νουν να την λέγω, αλλά παρεκάλουν την Παναγίαν μας και τον Κύριον να με δώσουν την χάριν να λέγω νοερώς την ευχήν, καθώς γράφουν εις την Φιλοκαλίαν οι άγιοι».

Η Παναγία πράγματι εισήκουσε τις δακρύβρεχτες παρακλήσεις του νεαρού ακόμη Φραγκίσκου και με έναν θαυμαστό τρόπο του έδωσε το χάρισμα της αδιάλειπτης προσευχής.

Μια μέρα που είχε δοκιμάσει έναν δύσκολο πειρασμό, καθόταν εξαντλημένος σε μια χαράδρα και έκλαιγε ασταμάτητα για 10-12 ώρες.

Όταν άρχισε να βραδιάζη, έστρεψε το βλέμμα του προς τον ναό της Μεταμορφώσεως, ο οποίος βρίσκεται στην κορυφή του Άθωνος, και προσευχήθηκε λέγοντας:

«Κύριε, καθώς μεταμορφώθης εις τους μαθητάς Σου, μεταμορφώθητι και εις την ψυχήν μου. Παύσον τα πάθη, ειρήνευσον την καρδίαν μου. Δος ευχήν τω ευχομένω και κράτησον τον ακράτητον νουν μου».

Τότε ήλθε πνοή, ένας λεπτός αέρας από τον ναό γεμάτος ευωδία, και γέμισε η ψυχή του χαρά, φωτισμό, θεία αγάπη και η καρδιά του άρχισε να βρύη αδιάλειπτα την ευχή.

Από τότε, μέχρι το τέλος της ζωής του, η καρδιά του δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να προσεύχεται, παρά τους μεγάλους πειρασμούς που πέρασε.

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ: "ΕΝΩ ΠΕΤΑΞΕ ΕΠΑΝΩ Η ΠΑΝΑΓΝΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ, ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΦΥΛΑΤΤΕΙ ΤΑ ΚΑΤΩ".

Τώρα λοιπόν, ενώ έκλεισε τους αισθητούς οφθαλμούς η Θεοτόκος, υψώνει για χάρη μας τους νοητούς, σαν λαμπρούς και μεγάλους φωστήρες που ποτέ ως τώρα δεν βασίλεψαν, για να αγρυπνούν και να εξιλεώνουν τον Θεό υπέρ της σωτηρίας του κόσμου. Τώρα, ενώ στα θεοκίνητα χείλη της σίγησε ο έναρθρος λόγος, αείλαλο ανοίγει το πρεσβευτικό της στόμα υπέρ όλου του γένους. Τώρα, ενώ συνέστειλε τις σωματικές και θεοφόρες της παλάμες, τις υψώνει άφθαρτες προς τον Δεσπότη υπέρ ολόκληρης της οικουμένης. Τώρα, ενώ μας απέκρυψε τα ηλιοειδή και φυσικά χαρακτηριστικά της, ακτινοβολεί διά μέσου της σκιαγραφίας της εικόνας της και την παρέχει στο λαό προς ασπασμό ευεργετικό και σχετική προσκύνηση, είτε το θέλουν οι αιρετικοί είτε όχι. Ενώ λοιπόν πέταξε επάνω η πάναγνος περιστερά, δεν παύει να φυλάττει τα κάτω. Ενώ εξήλθε του σώματος, με το πνεύμα της είναι μαζί μας. Ενώ οδηγήθηκε στους ουρανούς, εξοστρακίζει από ανάμεσά μας τους δαίμονες μεσιτεύοντας προς τον Κύριο.

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης

ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ ΟΛΗ ΜΕΡΑ!

Οι ευχές της Παναγίας να σας συντροφεύουν όλη μέρα!