ΟΣΙΟΣ ΥΠΕΡΕΧΙΟΣ: Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΜΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΩΝΤΑΣ!

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ὑπερέχιος:
«Ὁ μοναχός τη νύκτα τὴν κάνει μέρα ἀγρυπνώντας καὶ ἐπιμένοντας στὴν προσευχή. Ἔτσι κατανύσσοντας τὴν καρδιά του χύνει δάκρυα καὶ ἐπικαλεῖται ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἔλεος».

ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ: ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΚΟΠΟΣ ΠΟΛΥΣ!

 
Εἶπε ἡ ἀμμᾶς Συγκλητική:
«Αὐτοὺς ποὺ πρωτοέρχονται στὸν Θεὸ τοὺς περιμένει ἀγῶνας καὶ κόπος πολύς, ὕστερα ὅμως ἀκολουθεῖ χαρὰ ἀνείπωτη. Ὅπως ἀκριβῶς αὐτοὶ ποὺ θέλουν ν᾿ ἀνάψουν φωτιά, στὴν ἀρχὴ καπνίζονται καὶ τὰ μάτια τους δακρύζουν καὶ κατόπιν πετυχαίνουν αὐτὸ ποὺ θέλουν. Καὶ μάλιστα ἡ Γραφὴ λέει, «ὁ Θεός μας εἶναι φωτιὰ ποὺ κατακαίει».
Ἔτσι πρέπει κι ἐμεῖς τὴ θεϊκὴ φωτιὰ νὰ τὴν ἀνάψουμε μέσα μας μὲ δάκρυα καὶ κόπο».

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟΚΑΡΔΙΑΣ

Είναι φοβερό το γεγονός, αλλά αληθινό. Κάποιοι χριστιανοί φοιτητές του Πανεπιστημίου το διηγήθηκαν πολύ εντυπωσιασμένοι, όταν ήρθαν στην Παναγιά για να προσκυνήσουν. Είπαν συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον:

“- Είχαμε έναν καθηγητή, που φαινόταν πολύ καλός και μελιστάλακτος. Επειδή μας φερόταν ήπια, τον συμπαθούσαμε. Τον βλέπαμε δε μερικές φορές να έρχεται και στην Εκκλησία και να κοινωνάει. Μετά από αυτά, πιστεύαμε πως ήταν καλός χριστιανός. Όμως μας περίμενε μεγάλη έκπληξη , για να μην πούμε φρίκη!

Κάποια μέρα μάθαμε ότι αρρώστησε βαριά. Αποφασίσαμε να τον επισκεφτούμε. Πήγαμε σπίτι του σε μια μοναχική βίλλα σε αριστοκρατικό προάστιο, αλλά η γυναίκα του σχεδόν μας έδιωξε , ταραγμένη και ενοχλημένη. Ενώ δε μας μιλούσε από την πόρτα, ακούγονταν μέσα στο σπίτι γαυγίσματα και ουρλιαχτά. Μερικοί το σχολίασαν και είπαν:

- Αυτοί οι πλούσιοι και τρανοί, πολλές φορές τα σκυλιά τους τα βάζουν μέσα στο σπίτι και ζουν μαζί τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι τα ζώα πρέπει να ζουν στους κήπους ή στα κτήματα. Αυτός είναι ο προορισμός τους.

Τέλος πάντων , φύγαμε απογοητευμένοι. Όταν όμως μάθαμε ότι τον καθηγητή μας τον πήγαν στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατο, αποφασίσαμε να τον επισκεφθούμε εκεί. Αγοράσαμε και λουλούδια και σε λίγο ανεβαίναμε τις σκάλες του νοσοκομείου που οδηγούσαν σε ειδικές σουίτες, ιδιαίτερα πολυτελή δωμάτια για τους οικονομικά ισχυρούς. Καθώς πλησιάζαμε , πάλι σκυλιά ακούγαμε , πάλι ουρλιαχτά. Ένας είπε αγανακτισμένος:

- Κι εδώ σκυλιά; Ούτε στο νοσοκομείο δεν τ’ αποχωρίζονται;

Εκείνη τη στιγμή έβγαινε από ένα διαμέρισμα η προϊσταμένη , η οποία έτυχε να είναι γνωστή ενός φοιτητή της συντροφιάς μας. Μας ρώτησε ποιόν θέλαμε και όταν άκουσε το όνομα, ταράχθηκε και μας λέει:

- Φύγετε! Φύγετε γρήγορα! Αυτά τα γαυγίσματα και τα ουρλιαχτά που ακούτε είναι από αυτόν! Δεν υπάρχουν σκυλιά. Έχει φοβερή αγωνία και επιθετικότητα. Σηκώνεται και παλεύει με αόρατους για μας εχθρούς. Οι νοσοκόμες αρνούνται να μπουν στο δωμάτιό του. Μάθαμε ότι ανήκε σε μια σκοτεινή αίρεση, που είναι αντίχριστη και αντίθεη. Εκεί θεό έχουν τον μαμωνά (το χρήμα) και την ανθρώπινη δόξα.

- Μα αυτός κοινωνούσε!... , παρατήρησε ένας από μας.

- Ίσως γι’ αυτό η ευθύνη του είναι μεγαλύτερη. Ήθελε να κοροϊδέψει τον Θεό και τους ανθρώπους αλλά “ο Θεός ου μυκτηρίζεται” ,παρατήρησε η προϊσταμένη λυπημένη , και συνέχισε:

- Τώρα , οι δαίμονες , που έχουν δικαιώματα επάνω του, απαιτούν την ψυχή του!... Κάντε του λίγη προσευχή, παιδιά μου, να τον ελεήσει ο Θεός, μας προέτρεψε φιλάνθρωπα.

Φύγαμε από κει πολύ προβληματισμένοι . Καταλάβαμε πολύ καλά όλοι πως δεν πρέπει να παίζουμε με την ψυχή μας και την σωτηρία μας”.

Πηγή: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ & ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ» ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ ΔΩΡΙΔΑ 2007

10 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΓΡΗΓΟΡΑ

Δεν είναι ασυνήθιστο κάποια νέα θρησκεία ή αίρεση να κάνει την εμφάνιση της και μάλιστα χιλιάδες πιστοί να την ακολουθούν. Αρκετές μάλιστα από αυτές τις θρησκείες ή αιρέσεις κατάφεραν να εδραιωθούν και να επιβιώσουν μέσα στο χρόνο.

Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντα. Μερικές θρησκείες κάνουν την εμφάνισή τους, μαζεύουν κάποιους πιστούς αλλά μετά χάνονται μέσα στο χρόνο.

Δείτε 10 θρησκείες που δημιουργήθηκαν αλλά δεν κράτησαν για πάρα πολύ :

1. Ο χορός της νόσου- Taki Onquoy

Τριάντα χρόνια μετά την ισπανική κατάκτηση των Ίνκας, μια μεγάλη θρησκευτική εξέγερση ξέσπασε εναντίων των Καθολικών, που επικρατούσαν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι πιστοί αυτής της θρησκείας πίστευαν στους παραδοσιακούς θεούς των Άνδεων (Άνδεις είναι η μακρύτερη οροσειρά της γης και βρίσκεται στην Νότια Αμερική). Το κίνημα αυτό λοιπόν ονομάστηκε Taki Onquoy δηλαδή ο χορός της νόσου, εξαιτίας του εκστατικού χορού των οπαδών του.

Τη νέα αυτή θρησκεία στήριζε ο ηγέτης των Ίνκας Tupac Amaru, ενώ αντλούσε αρκετούς πιστούς από όσους πίστευαν παλαιότερα στους θεούς των Ίνκας και με το καιρό η πίστη αυτή είχε εξαλειφθεί.

Οι πιστοί της Taki Onquoy είχαν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται κάτι που δεν άρεσε στις παραδοσιακές δυνάμεις της Ισπανίας. Τελικά η νέα αυτή θρησκεία διαλύθηκε έπειτα από μια εκστρατεία που οργάνωσε ο κληρικός Cristobal de Albornoz.

2. Burkhanism ή Ak Jang

Το 1904 η δωδεκάχρονη Chugul, η υιοθετημένη κόρη του βοσκού Chet Chelpanov, ανέφερε ότι είδε μια φιγούρα πάνω σε ένα λευκό άλογο και πίστεψε ότι είναι ο θρυλικός Oirot Khan, ηγέτης του λαού Αλτάι. Η Chungul είπε ότι ο Khan είχε σταλεί από την υπέρτατη θεότητα το λαού Burkhan, Kalmyk, προκειμένου να δημιουργήσει μια νέα θρησκεία που θα δώσει στη Ρωσία τη παλιά της αίγλη.

Συνδυάζοντας στοιχεία του σαμανισμού, του Χριστιανισμού και του Βουδισμού η νέα θρησκεία ονομάστηκε Ak Jang, δηλαδή “Λευκή Πίστη''. Αυτή η νέα θρησκεία είχε αυστηρούς κανόνες, όπως οι πιστοί να φοράνε μόνο μπλε και κίτρινο, καθώς και να απορρίψουν κάθε τι ρωσικό και να ''βαφτιστούν'' Αλτάιανς.

Τελικά η θρησκεία άρχισε να παρακμάζει περίπου το 1930, όταν και από θρησκεία μετατράπηκε σε έναν αστικό μύθο. Ωστόσο ακόμα και σήμερα μπορεί κανείς να τη συναντήσει παραλλαγμένη σε διάφορες μορφές.

3. Donghak- Ανατολική Μάθηση

Στην Κορέα η πρώτη νέα-μοντέρνα θρησκεία είχε το όνομα Donghak και ξεκίνησε τη δεκαετία του 1860. Τότε ένα νεαρό αγόρι, ο Choe Je-u, ισχυρίστηκε ότι άκουσε μία φωνή να του λέει: ''Μη φοβάσαι, οι άνθρωποι με αποκαλούν Ανώτατο Sanje και σε έστειλα για να σώσεις την ανθρωπότητα.''.

Αυτή η νέα θρησκεία αποτελούσε ένα μείγμα του νεο-Κομφουκιανισμού, του παραδοσιακού σαμανισμού και του Ταοϊσμού. Ο Choe δίδασκε πως ο Sanje θα ερχόταν στην γη όταν η ανθρωπότητα θα υπέφερε από μια τρομερή ασθένεια. Εκείνος θα άνοιγε μια πύλη για το παράδεισο και θα πρόσφερε ένα μέλλον ενότητας μεταξύ Ουρανού και Γης, ανδρών και γυναικών.

Αυτή η θρησκεία οδήγησε σε μια αγροτική εξέγερση το 1894. Τότε η κυβέρνηση ανησύχησε και κατέστειλε αυτή τη θρησκεία μια και καλή.

4. Qarmatians-Από τον ιεροκήρυκα Hamdan Qarmat

Μια αίρεση , η οποία είχε ξεκινήσει από μια κομουνιστική κοινωνία στο Ισλαμ, είχε χωριστεί σε δύο ομάδας. Η πρώτη ομάδα πίστευε ότι ο Μωάμεθ πέθανε και η δύναμη του πέρασε στον Ubayd-Allah Mahdi, ιδρυτή της δυναστείας των Φατιμιδών, και η δεύτερη αποτελούνταν από εκείνους που αρνήθηκαν το θάνατο του Μωάμεθ και πίστεψαν ότι θα επιστρέψει για να φέρει την ειρήνη στο κόσμο.

Αυτή η δεύτερη ομάδα λοιπόν σύντομα άρχισε να κυριαρχείται από έναν χαρισματικό ιεροκήρυκα γνωστό ως Hamdan Qarmat. Έτσι λοιπόν  η αίρεση πήρε το όνομα Qarmatians και κατέληξε να είναι ένα επαναστατικό κίνημα των εκτοπισμένων αγροτών που επιδίωκαν να ανατρέψουν τις παραδοσιακές δομές εξουσίας του μουσουλμανικού κόσμου. Η κοινωνία τους ήταν ισότιμη, χωρίς φόρους και με άτοκα δάνεια.

Τελικά όμως αυτή η αίρεση εξαλείφθηκε όταν έχασε το έλεγχο του Μπαχρέιν το 1077. Τότε οι πιστοί της απορροφήθηκαν από άλλες αιρέσεις.

5. Chupu- Η θεότητα της γης

Το 1801 η φυλή Chumash στη Καλιφόρνια ξεκίνησε ένα μεσσιανικό κίνημα . Τότε διάφορες επιδημίες ταλαιπωρούσαν τους ανθρώπους, όπως πνευμονία και πλευρίτιδα, και μια νεαρή γυναίκα ισχυρίστηκε ότι είδε ένα όνειρο με την θεά Chupu να την επισκέπτεται. Η θεά της είπε ότι οποιοσδήποτε από τη φυλή Chumash βαπτιστεί θα πεθάνει, ενώ αν έχει βαπτιστεί ήδη και δεν είναι πρόθυμος να αρνηθεί τη πίστη του για να επιστρέψει στο ποίμνιο της τότε και εκείνος θα έρθει αντιμέτωπος με το θάνατο. Η νεαρή γυναίκα ισχυρίστηκε επίσης ότι η θεά την προσέξατε να μη πει κανείς στους Ιεραπόστολους για το όνειρο. 

Τελικά αυτή η μεσαιωνική θρησκεία σταμάτησε όταν Μεξικανικά στρατεύματα πολιόρκησαν την αυτονομιστική κοινωνία που είχαν δημιουργήσει οι Chumash.

6. Babism- από τον Σαγιέντ Αλί-Μοχάμαντ Shirazi, γνωστό ως Bab

Η αίρεση Babism ξεκίνησε το 19αιώνα και είχε ως έδρα το Ιράν. Αυτό το κίνημα βασιζόταν στις διδασκαλίες του Σαγιέντ Αλί-Μοχάμαντ Shirazi, γνωστού και ως Bab. Από εκείνον πήρε και την ονομασία της αυτή η νέα θρησκεία. Οι πιστοί αυτής της θρησκείας πίστευαν ότι ο Shirazi είχε βρει τον κρυφό δωδέκατο Ιμάμη και εκείνος τον ανακήρυξε ως Bab. Μάλιστα ο  Σαγιέντ Αλί είχε συγκέντρωση γύρω του μια ομάδα μαθητών ανάμεσα τους και μια γυναίκα.

Αυτό το κίνημα ήταν κυρίως αντί-κληρικό και πίστευε σε μια νέα αποκάλυψη που θα αντικαταστήσει το Κοράνι και τον ισλαμικό νόμο. Μάλιστα οι διδασκαλίες του απέκλιναν από το Ισλάμ, ζητώντας την καταστροφή των ιερών τόπων των προηγούμενων θρησκειών.

Η θρησκεία Babism έφτασε στο τέλος της όταν ο αρχηγός της εκτελέστηκε περίπου το 1850. Σήμερα θεωρείται ότι υπάρχει μια σύγχρονη Babism που έχει ως πιστούς μερικούς χιλιάδες ανθρώπους που όμως δεν αποκαλύπτουν την πίστη τους.

7. Joachimites-Joachim of Fiore ένας Ιταλός μυστικιστής

Ο Ιωακείμ του Φιόρε ήταν ένας Ιταλός μυστικιστής ο οποίος ισχυριζόταν ότι είχε ένα όραμα κατά τη διάρκεια ενός προσκυνήματος του στους Αγίους Τόπους. Σε αυτό το όραμα είδε ότι η ιστορία είναι χωρισμένη σε τρεις περιόδους: Την ηλικία του Πατέρα (που διήρκεσε από τη δημιουργία έως τη γέννηση του Ιησού Χριστού), την εποχή του Υιού (διήρκεσε από τη ζωή του Χριστού έως την γέννηση του Ιωακείμ) και την Εποχή του Πνεύματος (η οποία θα ξεκινήσει πιθανότατα κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιταλού μυστικιστή ) .  Σε αυτή τη τελευταία εποχή ισχυριζόταν ότι θα υπήρχε ένα ''Αιώνιο Ευαγγέλιο'' και η εποχή αυτή θα ήταν μια εποχή της αγάπης και της ελευθερίας.

Ο Ιωακείμ άρχισε να έχει αρκετούς οπαδούς, οι οποίοι πίστευαν τα όσα έλεγε και έτσι μια νέα αίρεση έκανε την εμφάνισή της. Όπως είναι φυσικό η Καθολική Εκκλησία δεν μπορούσε να επιτρέψει κάτι τέτοιο. Έτσι λοιπόν καταδίκασε τέτοιες ιδέες και αφόρισε όσους τις πίστευαν.

8. Nakaidoklini’s Movement- Από τον Προφήτη Nakaidoklini

Το 1881 μια νέα θρησκεία γεννήθηκε στην Αριζόνα και συγκεκριμένα στο Λευκό Βουνό των Apache (φυλή Ινδιάνων στην Αμερική). Ο καταλύτης για να δημιουργηθεί αυτή η θρησκεία ήταν ένας προφήτης με το όνομα Nakaidoklini, ο οποίος ισχυριζόταν ότι μπορούσε να επικοινωνήσει με τους νεκρούς. Μάλιστα είχε υποσχεθεί πως αν του δοθούν αρκετά άλογα και κουβέρτες θα μπορούσε να αναστήσει δύο πολεμιστές των Apache. Τελικά χρέωσε την αποτυχία του στη παρουσία λευκών στη γη.

Οι πιστοί του Nakaidoklini βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους Ευρωπαίους που είχαν πάει στην Αμερική, έχασαν και έτσι η θρησκεία τους εξαλείφθηκε.

9. Οι Thugge- Πίστευαν στην θεά  Kali

Ίσως μια από τις πιο βίαιες θρησκείες που έκανε την εμφάνιση της τον 13ο αιώνα. Στη βόρεια Ινδία λοιπόν όσοι πίστευαν στην Kali καλούνταν να παίρνουν ταξιδιώτες ομήρους και να τους θυσιάζουν στην θεά. Αυτό που θα κέρδιζαν εκείνοι ήταν τα λάφυρα καθώς και θα αποδείκνυαν ότι ήταν ανώτεροι από τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Αυτή η απάνθρωπη θρησκεία είχε μόνο άνδρες πιστούς ενώ όπως είναι φυσικό με τη πάροδο του χρόνου έμεναν όλο και λιγότεροι πιστοί, οι οποίοι δρούσαν σαν εγκληματίες. Τελικά οι Βρετανοί εξάλειψαν εντελώς τους Thugs (όπως ονομάζονταν οι πιστοί) το 19ο αιώνα.

10. Ο Λευκός Λωτός

Αυτή η θρησκεία ξεκίνησε τον 10ο αιώνα και αποτελούσε ένα μείγμα από Βουδιστές και Ταοιστές. Η θρησκεία με την ονομασία ''Λευκός Λωτός''  ΄χαρακτηριζόταν από τη πίστη στην Αιώνια μητέρα , τη δημιουργό της ανθρωπότητας και μέσω της οποίας θα μπορούσε να έρθει η σωτηρία.

Το κίνημα αυτό είχε αναπτυχθεί στη Κίνα και υπήρχε σε μικρές, μυστικές κοινότητες. Ο Λευκός Λωτός παρείχε μια εναλλακτική λύση στην οργανωμένη κρατική θρησκεία, προσφέροντας ένα όραμα της επικείμενης σωτηρίας και θεία αποκάλυψη.

Τελικά η νέα αυτή θρησκεία  έφτασε στο τέλος της μετά από μια μακροχρόνια εξέγερση που είχε προκληθεί τον 18ο αιώνα όπου κατηγορούσαν τους οπαδούς της για πίστη σε δυνάμεις του κακού.

ΠΗΓΗ: NEWS247

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ

1. Μην κάνετε το δάσκαλο στο/στη σύντροφό σας. Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον αγαπάτε. 

2. Ο γάμος είναι μια διαρκής, αλλά ωραία περιπέτεια, που βοηθάει να ανακαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας, τον ψυχικό κόσμο του συντρόφου μας και να γνωρίσουμε τον Θεό. 

3. Το σύντροφο μας τον αποδεχόμαστε όπως είναι, με τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες του, και όχι όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. Η οικογένεια είναι παλαίστρα και γυμναστήριο. 

4. Προσπαθείτε να καταλάβετε το/τη σύζυγό σας. Μην λησμονείτε ότι ο άντρας σκέφτεται περισσότερο με τη στεγνή λογική, ενώ η γυναίκα με την καρδιά. 

5. Μην προσπαθείτε να επιβάλετε τη γνώμη σας και να διορθώσετε το/τη σύντροφό σας. Φροντίστε καλύτερα να διορθώσετε τον εαυτό σας. 

6. Με την πίστη, την υπομονή και την αγάπη αντιμετωπίζονται νικηφόρα όλες οι δυσκολίες της ζωής. 

7. Ο μεγαλύτερος εχθρός της συζυγικής ζωής είναι ο εγωισμός. Δε μας σώζει η επίθεση κατά του συντρόφου μας, αλλά η επίθεση κατά του εγώ μας. 

8. Το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας είναι να αγαπάει ο πατέρας τη μητέρα τους και η μητέρα τον πατέρα τους. 

9. Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης είναι να μπορεί κανείς να συγχωρεί. 

10. Ο γάμος είναι «Μυστήριο μέγα», που αρχίζει μέσα στην Εκκλησία και ανανεώνεται με η Θεία Λειτουργία και τα Μυστήρια Της.

ΠΗΓΗ: ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ

Ο ΑΒΒΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΝΙΟ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕ!

Διηγήθηκαν γιὰ τὸν ἀββᾶ Μακάριο τὸν μεγάλο ὅτι περπατώντας κάποια φορὰ στὴν ἔρημο, βρῆκε παραπεταμένο πάνω στὸ χῶμα ἕνα κρανίο νεκροῦ.
Τὸ κούνησε λίγο μὲ τὸ φοινικένιο ραβδὶ τοῦ λέγοντάς του: «Σύ, ποιὸς εἶσαι; Ἀποκρίσου με».

Τὸ κρανίο τοῦ μίλησε καὶ εἶπε:
«Ἐγὼ ἤμουν ἀρχιερέας τῶν εἰδωλολατρῶν ποῦ παρέμειναν σ᾿ αὐτὸν τὸν τόπο, κι ἐσὺ εἶσαι ὁ ἀββᾶς Μακάριος ποὺ ἔχει μέσα σου τὸ ἅγιο Πνεῦμα. Ὅποια ὥρα λοιπὸν σπλαχνίζεσαι αὐτοὺς ποὺ εἶναι στὴν κόλαση, παρηγοροῦνται λίγο».

Τὸν ρωτάει ὁ ἀββᾶς Μακάριος: «Καὶ τί λογῆς παρηγοριὰ ἔχουν;»
Καὶ ἀπαντᾷ τὸ κρανίο: «Ὅση εἶναι ἡ ἀπόσταση μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς, τόση εἶναι ἡ φωτιὰ κάτω ἀπὸ μᾶς. Καθὼς λοιπὸν στεκόμαστε μέσα στὴ φωτιὰ ἀπὸ τὸ κεφάλι ὡς τὰ πόδια, δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ ἕνας νὰ δεῖ τὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου, γιατὶ ἡ ράχη τοῦ ἑνὸς εἶναι κολλημένη στὴ ράχη τοῦ ἄλλου. Ὅταν ὅμως προσεύχεσαι γιὰ μᾶς, βλέπει ἐν μέρει ὁ ἕνας τὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου».

Ἔκλαψε τότε ὁ Γέροντας καὶ εἶπε: «Ἀλίμονο στὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε ὁ ἄνθρωπος, ἐὰν αὐτὴ εἶναι ἡ παρηγοριὰ τῆς κόλασης».
Τὸν ξαναρωτάει ὁ Γέροντας: «Ὑπάρχει ἄλλο χειρότερο βάσανο ἀπ᾿ αὐτό;»
Καὶ λέει τὸ κρανίο: «Τὸ μεγαλύτερο βάσανο εἶναι κάτω ἀπὸ μᾶς».

«Και ποιοὶ εἶναι σ᾿ αὐτό;» ρωτᾷ ὁ Γέροντας.
«Ἐμεῖς -ἀπαντᾶ τὸ κρανίο-ποὺ δὲν γνωρίσαμε τὸν Θεό, βρίσκουμε ἔστω λίγο ἔλεος. Ἐκεῖνοι ὅμως ποὺ γνώρισαν τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἀρνήθηκαν καὶ δὲν ἔκαναν τὸ θέλημά του, αὐτοὶ εἶναι ποὺ βρίσκονται κάτω ἀπὸ μᾶς».

Μετὰ ἀπ᾿ αὐτὰ πῆρε ὁ Γέροντας τὸ κρανίο του, τὸ ἔθαψε στὴ γῆ καὶ συνέχισε τὸν δρόμο του.

ΑΒΒΑΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΕΙΜΑΙ ΒΥΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΒΟΥΡΚΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

Ὁ ἀββᾶς Παῦλος εἶπε:
«Μέχρι τὸν λαιμὸ εἶμαι βυθισμένος σὲ βοῦρκο καὶ κλαίω μπροστὰ στὸν Κύριο λέγοντας: Ἐλέησέ με».

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΣΕΡΑΠΙΩΝΑ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΕΝΟΣ ΠΟΥΛΙΟΥ!

Ἔλεγαν γιὰ τὸν ἀββᾶ Σεραπίωνα, ὅτι ἡ ζωή του ἦταν σὰν ἑνὸς πουλιοῦ.
Δὲν ἀπόκτησε ποτὲ κανένα πρᾶγμα τοῦ κόσμου αὐτοῦ οὔτε ἔμεινε σὲ κελί, ἀλλὰ τυλιγμένος ἕνα σεντόνι καὶ κρατώντας ἕνα μικρὸ Εὐαγγέλιο τριγυρνοῦσε ἔtσι σὰν νὰ μὴν εἶχε σῶμα.
Πολλὲς φορὲς τὸν ἔβρισκαν νὰ κάθεται στὸν δρόμο ἔξω ἀπὸ ἕνα χωριὸ καὶ νὰ κλαίει γοερὰ καὶ τὸν ρωτοῦσαν:
«Γέροντα, γιατί κλαῖς ἔτσι;»
 
Κι ἐκεῖνος τοὺς ἀπαντοῦσε:
«Ὁ Κύριός μου, μοῦ ἐμπιστεύθηκε τὰ πλούτη του, ἀλλὰ ἐγὼ τὰ ἔχασα, γι᾿ αὐτὸ θέλει νὰ μὲ τιμωρήσει».
Ἐκεῖνοι, σὰν τὸν ἄκουγαν, νόμιζαν ὅτι μιλάει γιὰ χρυσάφι καὶ πολλὲς φορὲς τοῦ ἔριχναν ἕνα κομμάτι ψωμὶ καὶ τοῦ ἔλεγαν:
«Ἀδελφέ, δέξου το αὐτὸ καὶ φάε, ὅσο γιὰ τὰ πλούτη ποὺ ἔχασες, ὁ Θεὸς ἔχει τὴ δύναμη νὰ σοῦ τὰ στείλει».
Καὶ ὁ Γέροντας ἀποκρινόταν: «Ἀμήν».

Ο ΑΒΒΑΣ ΠΑΜΒΩ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ!

Ὁ μακάριος Ἀθανάσιος, ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ἀλεξάνδρειας, παρακάλεσε τὸν ἀββᾶ Παμβὼ νὰ κατέβει ἀπὸ τὴν ἔρημο στὴν Ἀλεξάνδρεια.
Πραγματικά, κατέβηκε καὶ βλέποντας μία θεατρίνα, γέμισαν δάκρυα τὰ μάτια του.

Ὅταν τὸν ρώτησαν ὅσοι ἦταν κοντά του νὰ μάθουν γιατί ἔκλαψε, εἶπε:
«Δύο πράγματα μοῦ ἔφεραν τὰ δάκρυα, τὸ ἕνα ἡ ἀπώλεια ἐκείνης, καὶ τὸ ἄλλο τὸ ὅτι ἐγὼ δὲν ἔχω τόση φροντίδα νὰ ἀρέσω στὸν Θεό, ὅση ἔχει αὐτή, προκειμένου νὰ ἀρέσει σὲ ἀνήθικους ἀνθρώπους».

ΡΩΣΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΑΪΣΙΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

Μία μοναδική ταινία ρωσικής παραγωγής σε 3 συνέχειες που περιδιαβαίνει τα μέρη όπου γεννήθηκε, έζησε, ασκήτεψε και δίδαξε ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης. 

       

Επεισόδιο 1ο: Οι απαρχές του βίου του.
Κεφάλαιο 1: Γέννηση και βάπτιση.
Κεφάλαιο 2: Στήριγμα για την οικογένειά του.
Kεφάλαιο 3: Η στρατιωτική θητεία. Η αυτοθυσία.
Κεφάλαιο 4: Αναζήτηση και προετοιμασία για τη Θεία Χάρη.

        

Επεισόδιο 2ο: Η απαρχή της μοναχικής πορείας
Κεφάλαιο 5: Κοινοβιάτης στη Μονή Εσφιγμένου.
Κεφάλαιο 6: Πρόθυμος διακονητής και αφανής αγωνιστής.
Kεφάλαιο 7: Ανακαίνιση του μοναστηριού.

       

Επεισόδιο 3ο: "O αναχωρητής του Σινά"

Επεισόδιο 4ο: "Επιστροφή στον Άθω"

Επεισόδιο 5ο: "Παναγούδα"

Επεισόδιο 6ο: "Τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής"

Παραγωγή: ΕΠΕ Παραγωγικό Κέντρο "POKROV"

ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΥΡΙΝΟΙ ΣΤΑΥΡΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΟΥ 2015!

Εκατοντάδες πύρινοι σταυροί εμφανίστηκαν πάνω από τις αναμμένες λαμπάδες των πιστών στην πρόσφατη τελετή του Αγίου Φωτός του 2015. Το μοναδικό αυτό φαινόμενο αποτυπώνεται σε ένα βίντεο που τραβήχτηκε μέσω iphone από μία νεαρή νηπιαγωγό αρμενικής καταγωγής, την Hasmig Kalaydjian, η οποία είναι μόνιμη κάτοικος της Ιερουσαλήμ. Πάνω από τις αναμμένες λαμπάδες διακρίνονται πύρινοι φωτεινοί σταυροί, οι οποίοι βγαίνουν μέσα από τις φλόγες των λαμπάδων και έχουν ύψος 2-3 μέτρα.
Στην ουσία κάθε πιστός που κρατάει μια αναμμένη λαμπάδα, χωρίς να το γνωρίζει, κρατάει και έναν πύρινο σταυρό Αγίου Φωτός. Είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται ένα τόσο ξεχωριστό φαινόμενο.

                 

http://www.volcanotimes.com/2015/04/2015_17.html

Η “ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ” ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Ολόκληρη η εβδομάδα από το άγιο Πάσχα μέχρι την επομένη Κυριακή, δηλαδή, την Κυριακή του Θωμά, λέγεται «διακαινήσιμος».

Γιατί ονομάζεται έτσι;

Στην πάλαια εποχή στην Εκκλησία υπήρχε η τάξη των Κατηχουμένων, όσων δηλ. προέρχονταν από τους ειδωλολάτρες ή τους Ιουδαίους και διδάσκονταν τις αλήθειες της χριστιανικής πίστεως για να γίνουν μέλη της με το μυστήριο του Βαπτίσματος. Το Βάπτισμα δεν ήταν τότε ατομικό ή οικογενειακό γεγονός, όπως σήμερα, αλλά γεγονός που αφορούσε το πλήρωμα της Εκκλησίας. Γι’ αυτό οι Κατηχούμενοι βαπτίζονταν ομαδικά κατά τη νύχτα του Μ. Σαββάτου προς την Κυριακή του Πάσχα. Με το βάπτισμα στο νερό ο «παλαιός άνθρωπος», ο άνθρωπος της αμαρτίας με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος πεθαίνει και  γεννιέται ο νέος, ο ανακαινισμένος, ο καινούριος που ζει την αναγέννηση, την ανανέωση. Η εβδομάδα που ακολουθούσε το Πάσχα ονομάζεται «διακαινήσιμος» γι’ αυτό το γεγονός της ανακαινίσεως. Επειδή οι βαπτισμένοι ολόκληρη την εβδομάδα φορούσαν λευκά φορέματα ονομάζεται και «λευκή εβδομάδα».

Οι εφτά ημέρες της διακαινησίμου εβδομάδας θεωρούνται ως «μία» ημέρα, όπως η Κυριακή του Πάσχα. Οι πιστοί σύμφωνα με τον 66^ο Κανόνα της Έκτης Οικουμενικής Συνόδου πρέπει να τη γιορτάζουν με πνευματική ευφροσύνη, δηλ. ψάλλοντας ψαλμούς και ύμνους, όχι με χορούς και διασκεδάσεις, συμμετέχοντας όλη την εβδομάδα στη λατρεία της Εκκλησίας κοινωνώντας καθημερινά, άν και την προηγουμένη ημέρα έφαγαν αρτύσιμα φαγητά, συνανιστάμενοι με τον αναστημένο Κύριο. Κατά τη διακαινήσιμη εβδομάδα τρώμε κρέας και την Τετάρτη και την Παρασκευή. Ο πένθιμος χαρακτήρας της νηστείας δεν έχει θέση στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού. «Κατά δε την εβδομάδα της Διακαινησίμου ακινδύνως κρεωφαγήσομεν (να τρώμε κρέας) κατά  την αυτής Τετράδα και Παρασκευήν· ως μία γαρ λογίζεται Κυριώνυμος το επταήμερον τούτο διάστημα».

Κατά τη διακαινήσιμη εβδομάδα ψάλλεται καθημερινά η ακολουθία του Πάσχα χωρίς το «Δεύτε λάβετε φως», που είναι μεταγενέστερη συνήθεια και που δεν αναφέρεται στα έντυπα Πεντηκοστάρια. Η ακολουθία αυτή έγινε κατά μίμηση της ακολουθίας του «αγίου φωτός» του ναού του Παναγίου Τάφου των Ιεροσολύμων.

Και γιατί γιορτάζουμε κάθε χρόνο τη «Διακαινήσιμο» εβδομάδα; Πολλοί απαντούν. Για λόγους ιστορικούς. Η Εκκλησία δεν ζει όμως με το παρελθόν. Ο λόγος του εορτασμού είναι καθαρά πνευματικός. Ποιός; Επειδή λόγω των αμαρτιών μας μολύνουμε τον λευκό χιτώνα του βαπτίσματος χρειαζόμαστε με τη μετάνοια εξαγιασμό. Χρειάζεται πάλι να γίνουμε ναός του Αγίου Πνεύματος. Όπως λέει ο απ. Παύλος «εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6,4). Χρειαζόμαστε λοιπόν εγκαίνια, αναγέννηση, ανανέωση. «Εγκαινίζεσθε, αδελφοί», λέει ένα τροπάριο, « και αφού αφήσετε τον παλαιό άνθρωπο να ζείτε την καινούρια ζωή». Ή όπως ψάλλει ένας άλλος ύμνος: «Επίστρεψε στον εαυτό σου άνθρωπε! Γίνε καινούριος, αντί παλιός και γιόρταζε τα εγκαίνια (την ανανέωση) της ψυχής σου. Όσο είναι καιρός η ζωή σου ας αναγεννηθεί».

Η «διακαινήσιμος εβδομάδα» γίνεται για τους πιστούς αφορμή πνευματικής καρποφορίας και καλής αλλοιώσεως.

ΠΗΓΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: ΑΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΕ ΟΛΑ!

Ἕνας ἀδερφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα:
«Τί νὰ κάνω;»
Ὁ Γέροντας τοῦ ἀπαντᾶ: «Τὴν ὥρα ποὺ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἐπισκεφθεῖ, γιὰ ποιὸ πρᾶγμα θὰ ἀνησυχήσουμε;»
Τοῦ λέει ὁ ἀδελφός: «Γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας».

Λέει λοιπὸν ὁ Γέροντας:
«Ἂς μποῦμε ἑπομένως στὸ κελί μας καὶ μένοντας ἐκεῖ ἂς θυμόμαστε τὶς ἁμαρτίες μας καὶ τότε ὁ Κύριος θὰ μᾶς βοηθάει σὲ ὅλα».

Ο ΑΒΒΑΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΕΚΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ!

 
Ὁ ἀββᾶς Ἰωσὴφ διηγήθηκε ὅτι ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ εἶπε:
«Κάποτε καθόμουν μαζὶ μὲ τὸν ἀββᾶ Ποιμένα καὶ τὸν εἶδα νὰ πέφτει σὲ ἔκσταση.
Ἐπειδὴ τοῦ εἶχα πολὺ θάρρος, τοῦ ἔβαλα μετάνοια παρακαλώντας τον «πές μου, ποῦ ἤσουν;»

Ἐκεῖνος ἀναγκάσθηκε καὶ εἶπε:
«Ὁ λογισμός μου ἦταν ἐκεῖ στὸν Σταυρὸ τοῦ Σωτῆρος, ὅπου ἔστεκε ἡ ἁγία Μαρία ἡ Θεοτόκος καὶ ἔκλαιγε, καὶ ἐγὼ ἤθελα πάντοτε ἔτσι νὰ κλαίω».

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ, ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα:
«Τί νὰ κάνω μ᾿ αὐτὲς τὶς ἐσωτερικὲς ἀνησυχίες ποὺ μὲ ταράζουν;»

Τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Γέροντας:
«Νὰ κλάψουμε μπροστὰ στὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ ἀκούραστα, ἕως ὅτου μᾶς δώσει τὸ ἔλεός του».

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΛΥΤΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΛΥΤΡΩΝΕΤΑΙ!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα:
«Τί νὰ κάνω μὲ τὶς ἁμαρτίες μου;»

Καὶ ἀπαντώντας ὁ Γέροντας τοῦ λέει:
«Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του, μὲ δάκρυα λυτρώνεται ἀπ᾿ αὐτὲς καὶ ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ ἀποκτήσει ἀρετές, μὲ δάκρυα τὶς ἀποκτᾷ.
Γιατὶ τὸ νὰ κλαῖμε εἶναι ἡ ὁδὸς ποὺ μᾶς παρέδωσε ἡ Γραφή, καθὼς καὶ οἱ πατέρες, ποὺ ἔλεγαν: Κλᾶψτε, ἄλλη ὁδὸς δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνον αὐτή».

ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΙΘΙΟΠΑΣ: ΜΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΑΠΟΚΤΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ!

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Μωυσῆς:
«Μὲ τὰ δάκρυα ἀποκτᾷ ὁ ἄνθρωπος τὶς ἀρετὲς καὶ μὲ τὰ δάκρυα ἐπίσης συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες.
Τὴν ὥρα ὅμως ποὺ κλαῖς, μὴν ὑψώσεις τὸν τόνο τοῦ ἀναστεναγμοῦ σου.
Καὶ ἂς μὴ γνωρίζει τὸ ἀριστερό σου χέρι τί κάνει τὸ δεξί. Τὸ ἀριστερὸ βέβαια εἶναι ἡ κενοδοξία».

ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΙΘΙΟΠΑΣ: ΟΣΟΙ ΝΙΚΗΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΠΑΘΟΣ, ΑΣ ΜΗΝ ΑΜΕΛΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ!

 

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Μωυσῆς:

«Ὅσοι νικηθήκαμε ἀπὸ κάποιο σωματικὸ πάθος, ἂς μὴν ἀμελήσουμε νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ πενθήσουμε τοὺς ἑαυτούς μας, προτοῦ μᾶς βρεῖ τὸ πένθος τῆς κρίσεως».

ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΙΘΙΟΠΑΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΙΡΑΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ, ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΑΘΟΤΑΤΟ ΘΕΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Μωυσῆ:
«Τί νὰ κάνει ὁ ἄνθρωπος σὲ κάθε πειρασμὸ ποὺ τοῦ ἔρχεται ἢ σὲ κάθε λογισμὸ ποῦ τοῦ ὑποβάλλει ὁ ἐχθρός;»

Ὁ Γέροντας ἀπαντᾷ:
«Ὀφείλει νὰ κλαίει μπροστὰ στὸν ἀγαθότατο Θεό, γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει καὶ πολὺ γρήγορα θὰ βρεῖ ἀνάπαυση, ἂν παρακαλεῖ μὲ ἐπίγνωση, γιατὶ εἶναι γραμμένο: Δὲν θὰ φοβηθῶ τί θὰ μοῦ κάνει ἄνθρωπος».

Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ!

Ω γλυκύ μου έαρ,

γλυκύτατόν μου Τέκνον,

πού έδυ σου το κάλλος;

Υιέ Θεού παντάναξ,

Θεέ μου πλαστουργέ μου,

πώς πάθος κατεδέξω;

Έρραναν τον τάφον

αι Μυροφόροι μύρα,

λίαν πρωί ελθούσαι.

Ω Τριάς Θεέ μου,
Πατήρ Υιός και Πνεύμα,
ελέησον τον κόσμον.
Ιδείν την του Υιού σου,
Ανάστασιν, Παρθένε,
αξίωσον τους δούλους σου.

Απόσπασμα από την τρίτη στάση των εγκωμίων