«ΜΑΜΑ, ΜΠΑΜΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ», ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ...ΟΔΕΥΕΙ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Η πρωτοβουλία 1.000.000 πολιτών «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά» οδεύει επιτυχώς προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο! Πανευρωπαϊκό χαστούκι στους υποστηρικτές γάμων των ομοφυλοφίλων και ταυτότητας του κοινωνικού φύλου

Μεγάλη νίκη των λαών της Ευρώπης επιτεύχθηκε, ώστε να οδεύσει προς συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η έννοια της Οικογένειας, που σημαίνει μόνο τον φυσικό δεσμό ΑΝΔΡΑ, ΓΥΝΑΙΚΑΣ και ΠΑΙΔΙΩΝ.

Όχι συμβιώσεις του ιδίου φύλου ή άλλου είδους !

Σύμφωνα με την ανακοίνωση τύπου της 8.6.2017 από την Οργανωτική Επιτροπή της Πανευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας «MumDudKids» έχουν συγκεντρωθεί άνω του 1.000.000 εγκύρων υπογραφών. Επίσης εκπληρώνονται και όλα τα υπόλοιπα κριτήρια για να εισαχθεί το ζήτημα του Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η ξεκάθαρη αυτή στάση των λαών της Ευρώπης από 14 Χώρες έρχεται σε συνέχεια της πολύ σημαντικής αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου C‑443/15 /24.11.2016, ότι ο ορισμός του γάμου ως ένωση ανάμεσα σε ένα άνδρα και μια γυναίκα δεν αποτελεί διάκριση και ότι τα Κράτη-Μέλη δεν υποχρεούνται να υιοθετήσουν ίδιου φύλου «γάμο» ή «αστική/πολιτική σχέση.

Από τα παραπάνω αποκαλύπτεται η παραπλάνηση που γίνεται ως συστηματική πλύση εγκεφάλου στην ελληνική κοινή γνώμη από μεγάλα ΜΜΕ, Πολιτικά Κόμματα, ΜΚΟ, Χορηγούς παρελάσεων τύπου Pride και άλλους φορείς του εσωτερικού και εξωτερικού, ότι η υποτιθέμενη επέκταση του πολιτικού γάμου και της υιοθεσίας στους ομοφυλοφίλους αποτελεί δήθεν πρόοδο των δικαιωμάτων τους. Δεν είναι πρόοδος αλλά ... ανατροπή της φυσικής τάξης, αντίθετη με τη συνείδηση των λαών.

Επίσης η νίκη αυτής της πρωτοβουλίας αποδομεί και την προσπάθεια επιβολής των εμφύλων ταυτοτήτων και την θεωρία του δήθεν κοινωνικού φύλου (gender). Η φυσική οικογένεια απαιτεί διακριτούς ρόλους, σύμφωνα με τις ικανότητες και τα χαρίσματα του φυσικού φύλου του κάθε συζύγου που συμμετέχει σ΄ αυτήν. Αυτοί που κραυγάζουν για δικαιώματα και δημοκρατία, ας γνωρίζουν ότι οι λαοί δεν θέλουν τη διαστροφή καλυμμένη πίσω από διεκδικήσεις δικαιωμάτων.

Οι λαοί αντιστέκονται στην μεθοδευμένο διασυρμό της αληθινής οικογένειας.

http://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Η δημοσίευση των Φακέλων Μαθήματος για τα Θρησκευτικά επιβεβαίωσε, όπως ήταν αναμενόμενο, την μεγάλη αλλαγή του μαθήματος των Θρησκευτικών που οδηγεί σε σύγχυση και ανατρέπει εκ βάθρων το περιεχόμενο και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος. Οι Φάκελοι Μαθήματος, με υπερβολικό αριθμό σελίδων ο καθένας, είναι συλλογές υλικού (κείμενα, ποιήματα, τραγούδια, φωτογραφίες, κ.α.) που έχει συνταχθεί από ποικίλους συγγραφείς και παρατίθεται χωρίς συνοχή και λογική σειρά. Τα κείμενα της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων διαδέχονται κείμενα και τραγούδια κοσμικών συγγραφέων και καλλιτεχνών, άγευστα της ορθόδοξης θεολογίας και ζωής.

Η πνευματική ζωή συγχέεται με τις κοσμικές αντιλήψεις για όλα τα ζητήματα, οι θρησκείες της πλάνης αντιμετωπίζονται εξισωτικά με την αποκαλυφθείσα Αλήθεια του Τριαδικού Θεού.

Πέραν όμως του πλήθους προβληματικών στοιχείων των Φακέλων Μαθήματος υπάρχει μία σοβαρότατη δομική και ουσιαστική αλλαγή όλου του περιεχομένου του. Την είχε περιγράψει πολύ εύστοχα ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος και τώρα επιβεβαιώνεται πλήρως. Έγραφε ο Μητροπολίτης Ιερόθεος: «Πρέπει νά ὑπογραμμισθῆ ὅτι τό προηγούμενο Πρόγραμμα ἦταν Ἀναλυτικό, ὅπως ἴσχυε, κατά τούς εἰδικούς, ἐδῶ καί 2.500 χρόνια στόν χῶρο μας, δηλαδή σέ αὐτό τό Πρόγραμμα ὑπάρχει μιά ἱστορική δόμηση τῆς ὕλης τῶν μαθημάτων ἀπό τήν ἀρχαία ἐποχή μέχρι σήμερα.

Γιά παράδειγμα, γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀρχίζει ἡ διδασκαλία ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, προχωρεῖ στήν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας, καταγράφει ὅλα τά ἐκκλησιαστικά γεγονότα, ἀντιμετωπίζει τίς ἄλλες Ὁμολογίες καί Θρησκεῖες καί φθάνει μέχρι τήν ἀντιμετώπιση συγχρόνων θεμάτων.

Ὅμως, τό Πρόγραμμα Σπουδῶν πού εἰσήχθη στά Σχολεῖα μέ ὑπουργική ἀπόφαση, τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2016, ἀνατρέπει αὐτήν τήν ἀναλυτική μεθοδολογία καί εἰσάγει τήν θεματική μεθοδολογία, σύμφωνα μέ τήν ὁποία τό μάθημα διδάσκεται κατά θέματα, γιά παράδειγμα, τί εἶναι ἡ προσευχή καί πῶς προσεύχονται οἱ ὀπαδοί διαφόρων θρησκειῶν. Πρόκειται γιά μιά μεγάλη ἀλλαγή πού ἐπιφέρει τήν σύγχυση καί ἀνατρέπει τόν τρόπο διδασκαλίας στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν».

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

DENZEL WASHINGTON: ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ, ΒΑΛΕ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΣΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΕΣΑ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΤΟ ΠΡΩΪ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΓΟΝΑΤΙΣΕΙΣ!

ΠΡΟΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Σειρὰ ἔχει τώρα, μετὰ τὸ μάθημα τῶν Θρη­σκευτικῶν, τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας. Πρόσ­φατα ἡ εἰδικὴ ἐπιτροπὴ ὑπὸ τὸν καθηγητὴ Π. Βόγλη, στὴν ὁποία ἀνετέθη ἀπὸ τὸ Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) ἡ ἐκπόνηση νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν γιὰ τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας, κατέθεσε τὸ Σχέδιο Προγραμμάτων Σπουδῶν γιὰ τὸ μάθημα αὐτό, τὸ ὁποῖο καὶ ἐτέθη σὲ δημόσια διαβούλευση.

Σύμφωνα μὲ τοὺς εἰσηγητὲς τοῦ νέου προγράμματος, οἱ γενικοὶ σκοποί του πρέπει «νὰ βασιστοῦν στὴν ἀναζήτηση τοῦ παρελθόντος στὴ βάση τῆς ὑποκειμενικῆς ἀφήγησης καὶ σχετικῆς ἀλήθειας καὶ τῆς νέας ἀντίληψης γιὰ τὸ χρόνο (...). Νὰ ὑπάρχει διαφορετικὴ ροὴ τῶν γεγονότων, ἀντίθετη ἀπὸ τὴ γραμμικὴ ἱστορία καὶ ὑπέρβαση τοῦ ἐθνοκεντρισμοῦ καὶ τῆς μοναδικῆς ἀλήθειας». Τὸ πρόγραμμα πρέπει νὰ εἶναι «μαθητοκεντρικό, νὰ ἔχει αὐτονομία σὲ μεγάλο βαθμὸ καὶ νὰ στηρίζεται στὴ δημοκρατικὴ συνεργασία μέσα στὴν τάξη. Βασικὸ ἐργαλεῖο δὲν θὰ εἶναι τὸ ἐγχειρίδιο Ἱστορίας, ἀλλὰ οἱ θεματικοὶ φάκελοι (...)». Σημειωτέον ὅτι τὸ σχέδιο τοῦ νέου προγράμματος προβλέπει κατὰ κύριο λόγο τὴν ἐνασχόληση μὲ τὴ Νεότερη καὶ ἰδίως τὴ Σύγχρονη Ἱστορία, σὲ βάρος τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς καὶ τῆς Βυζαντινῆς. Ἀπὸ τὴ Νεότερη Ἱστορία ὑποβαθμίζεται ἡ Τουρκοκρατία καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση.

Πολὺ σημαντικὲς εἶναι οἱ παρατηρήσεις τῆς «Πανελλήνιας Ἕνωσης Φιλολόγων» (ΠΕΦ) ἐπὶ τοῦ σχεδίου τοῦ νέου προγράμματος. Ἡ ΠΕΦ «ἐκφράζει τὴ συνολική της ἀντίθεση στὸ προτεινόμενο σχέδιο, τὸ ὁποῖο μεταβάλλει ριζικὰ τὸν χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῆς Ἱστορίας ἐκτρέποντάς το πρὸς κατευθύνσεις ποὺ δὲν πληροῦν τοὺς ἐπιστημονικοὺς καὶ παιδαγωγικούς του στόχους». Ἡ ΠΕΦ ἀσκεῖ ἐποικοδομητικὴ κριτικὴ σὲ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ σχεδίου μὲ θέσεις πολὺ ἀξιόλογες, ὅπως οἱ παρακάτω:

«Σύμφωνα μὲ τὸ προτεινόμενο ΠΣ (Πρόγραμμα Σπουδῶν) κάθε ἐκπαιδευτικὸς μπορεῖ νὰ διδάσκει ὅ,τι τοῦ εἶναι ἀρεστό (...). Ἡ ἐπιλογὴ θεμάτων μόνο φαινομενικὰ εἶναι δημοκρατικὴ ἐνέργεια. Στὴν πραγματικότητα ἀ­ποδομεῖ τὸν ἑλληνικὸ ἱστορικὸ κορμό, προβάλλει τὰ ἐπιμέρους καὶ τὰ περιφερειακὰ ἔν­αντι τῶν βασικῶν ἱστορικῶν ζητημάτων.

Τὰ μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπισημαίνουν: “Θέλουμε πολίτες μὲ ἱστορικὴ σκέψη καὶ συνείδηση”. Τοὺς διαφεύγει ὅμως ὅτι πρώτιστο μέλημα τῆς Πολιτείας εἶναι ἡ διαμόρφωση πολιτῶν μὲ ἱστορικὴ σκέψη καὶ ἐθνικὴ συνείδηση, παράλληλα μὲ τὴν ἱστορική.

Ἡ ἀναφορὰ σὲ “πλουραλιστικὴ καὶ ἀνεκτικὴ ἐθνικὴ ταυτότητα” συνιστᾶ διατύπωση ἀντιφατικὴ καὶ ἀμφιλεγόμενη. Ὁ πλουραλισμὸς τῶν ἀπόψεων καὶ ἡ ἀνεκτικότητα τοῦ διαφορετικοῦ εἶναι ἀξίες, ποὺ πρέπει νὰ καλλιεργηθοῦν στοὺς μαθητὲς παράλληλα μὲ τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα.

Θεωροῦμε παιδαγωγικὰ ἀναγκαία τὴ γραμμικὴ χρονικὰ διάταξη τῆς ὕλης ἀπὸ τὸ ἀπώτατο παρελθὸν πρὸς τὴ σύγχρονη ἐποχή, γιατὶ αὐτὴ ἡ μέθοδος παρουσιάζει ἀδιάσπαστη τὴν ἱστορικὴ συνέχεια, διευκολύνει τὴν κατανόηση τοῦ χρόνου ἀπὸ τοὺς μαθητὲς καὶ συνεισφέρει στὴν καλλιέργεια τῆς ἱστορικῆς συνείδησης καὶ τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας».

Καὶ καταλήγουν οἱ ὀξύτατες παρατηρήσεις τῆς ΠΕΦ: «Τελικὰ σκοπὸς τῆς διδασκαλίας τῆς Ἱστορίας δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ ἀποδόμηση καὶ ἡ ἰδεολογικὴ κατασκευὴ τῆς Ἱστορίας, γιατὶ ἀποκλίνει ἀπὸ τὴ μάθηση καὶ γνώση καὶ ὁδηγεῖ στὴ σύγχυση, τὸ χάος» (www.esos.gr, 15 καὶ 17-5-2017).

Ἐνορχηστρωμένη λοιπὸν ἐπίθεση ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ τὸ ΙΕΠ σὲ ὅλα τὰ μέτωπα γιὰ ἀποδομήσεις ταυτοτήτων: θρησκευτικῆς, ἱστορικῆς, ἐθνικῆς, μέχρι καὶ ἔμ­φυλης. Ἀλλὰ πόσο ἀκόμη θὰ ἐπιχειροῦν τὶς ἐθνικὲς βεβηλώσεις τους; Ἂς σηκωθοῦμε ἐ­πά­νω ἀπὸ τὸ μούδιασμα ποὺ μᾶς διακατέχει. Ἂς βρεθοῦμε οἱ θεματοφύλακες τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων τῆς Φυλῆς μας. Τῆς Φυλῆς τούτης, τῆς τίμιας.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ” 

ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ

Με την εορτή των Αγίων Πάντων εορτάζουν κι όσοι αγίασαν από το Άγιο Πνεύμα, οι Προπάτορες και οι Πατριάρχες, οι Προφήτες και οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες και οι Ιεράρχες, οι Ιερομάρτυρες και οι Οσιομάρτυρες, οι Όσιοι και οι Δίκαιοι και όλες γενικά οι άγιες Γυναίκες και οι υπόλοιποι ανώνυμοι Άγιοι.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

Ο Άγιος αρχιεπίσκοπος Λουκάς, κατά κόσμον Βαλεντίν του Φέλιξ Βόινο - Γιασενέτσκι, γεννήθηκε στις 14/27 Απριλίου 1877 μ.Χ. στο Κέρτς της χερσονήσου της Κριμαίας. Το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε ήταν ιδιόμορφο καθώς ο πατέρας του ήταν Ρωμαιοκαθολικός ενώ η μητέρα του, αν και ορθόδοξη, περιοριζόταν σε καλές πράξεις χωρίς να συμμετέχει ενεργά στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Πολύ νωρίς μετακομίζουν στο Κίεβο. Στο Κίεβο ο Βαλεντίν αποφασίζει να σπουδάσει Ιατρική. Παίρνει το πτυχίο του το 1903 μ.Χ. και παρακολουθεί μαθήματα οφθαλμολογίας. Το 1904 μ.Χ., με το ξέσπασμα του Ρωσο - Ιαπωνικού πολέμου, βρέθηκε στην Άπω Ανατολή, όπου εργάστηκε ως χειρουργός με μεγάλη επιτυχία. Εκεί συναντήθηκε και με την Άννα Βασιλίεβνα Λάνσκαγια, τη μέλλουσα σύζυγό του, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Μετά το τέλος του πολέμου εργάζεται σε διάφορα επαρχιακά νοσοκομεία. Οι επιτυχίες του είναι τόσες πολλές που η φήμη του εξαπλώνεται γρήγορα και ασθενείς καταφθάνουν από παντού. Την ίδια εποχή μελετά σχετικά με την τοπική αναισθησία και συντάσσει επιστημονικά άρθρα. Διαπρέπει στις εγχειρήσεις των οφθαλμών και αποφασίζει να ασχοληθεί με τη θεραπεία των πυογόνων λοιμώξεων.

Το 1917 μ.Χ. ο Βαλεντίν εκλέγεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Η ρωσική επανάσταση είχε ήδη αρχίσει και η εκκλησία βρέθηκε στο στόχαστρο των Μπολσεβίκων. Η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Τότε ο Βαλεντίν συνελήφθη για πρώτη φορά. Αιτία ήταν η συκοφαντία ενός νοσοκόμου. Με τη βοήθεια του Θεού αποκαλύφθηκε η αλήθεια και ο γιατρός αφέθηκε ελεύθερος. Η περιπέτεια αυτή όμως, παρά το αίσιο τέλος της, αναστάτωσε την Άννα, η οποία έπασχε ήδη από φυματίωση, και η υγεία της επιδεινώθηκε σε βαθμό που λίγες ημέρες αργότερα υπέκυψε. Μετά τον θάνατό της ο γιατρός εμπιστεύτηκε τα παιδιά του στη Σοφία Σεργκέγεβνα, μια πιστή νοσοκόμα, η οποία τους στάθηκε σαν δεύτερη μητέρα για πολλά χρόνια. Ο Βαλεντίν ήταν πολύ πιστός και αυτό ήταν έκδηλο στον τρόπο που εργαζόταν. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν οι πρώτες αντιδράσεις από τους εκπροσώπους του αθεϊστικού καθεστώτος. Στο μεταξύ στους διωγμούς προστίθεται και η πληγή της «ζώσης εκκλησίας» που σκοπό είχε να υπηρετήσει τα συμφέροντα του κράτους διαιρώντας τους κληρικούς και τους πιστούς, και να τους απομακρύνει από την αληθινή πίστη. Σ' αυτή την εποχή των δοκιμασιών για την Εκκλησία, ο γιατρός συμμετείχε ενεργά στη ζωή της εκκλησίας.

Όταν κατηγορήθηκε ο αρχιεπίσκοπος Τασκένδης και Τουρκεστάν Ιννοκέντιος από τους σχισματικούς, ο γιατρός υπερασπίστηκε με σθένος την κανονική τάξη. Ο αρχιεπίσκοπος Ιννοκέντιος, εντυπωσιασμένος από την παρρησία του Βαλεντίν, του προτείνει να γίνει ιερέας. Πράγματι, η χειροτονία του σε διάκονο έγινε στις 26 Ιανουαρίου 1921 μ.Χ. και μια εβδομάδα αργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Το καλοκαίρι του 1923 μ.Χ. η «ζώσα εκκλησία» κάνει την επίθεσή της και εκτοπίζει τον επίσκοπο Ιννοκέντιο. Ο κλήρος και ο λαός της Τασκένδης, όντας στο έλεος των σχισματικών, εκλέγουν στη θέση του επισκόπου τον π. Βαλεντίν Βόινο - Γιασενέτσκι. Η κουρά του σε μοναχό έγινε κρυφά στο σπίτι του ιερέα - καθηγητή. Καταλληλότερο όνομα για το νέο επίσκοπο κρίθηκε εκείνο του αποστόλου, ευαγγελιστή, αγιογράφου και ιατρού Λουκά.

Στη συνέχεια, ταξίδεψε ως Πεντζικέντ για να χειροτονηθεί επίσκοπος. Το γεγονός αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο και πολύ σύντομα ο επίσκοπος Λουκάς συνελήφθη. Κατηγορήθηκε για προδοσία και φυλακίστηκε. Στη φυλακή είχε την ευκαιρία να ολοκληρώσει και το σύγγραμμά του: «Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων», το οποίο όμως δεν εκδόθηκε για πολλά χρόνια, παρόλη τη σημασία του για την ιατρική επιστήμη, επειδή ο συγγραφέας επέμεινε να γραφεί στο εξώφυλλο το αρχιερατικό του αξίωμα. Στο διάστημα της απουσίας του οι εκπρόσωποι της «ζώσης εκκλησίας» κατέλαβαν τις εκκλησίες, μα ο λαός, πιστός στις συμβουλές του ποιμένα του, απείχε από τους ναούς.

Λόγω της μεγάλης του επιρροής οι υπεύθυνοι της G.P.U. («Κρατική Πολιτική Διεύθυνση») αποφάσισαν να απομακρύνουν τον επίσκοπο Λουκά από την Τασκένδη. Την ώρα της αποχώρησής του πλήθος κόσμου στάθηκε στις γραμμές του τρένου προκειμένου να εμποδίσει την αναχώρηση. Ο κόσμος απομακρύνθηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις και ο επίσκοπος Λουκάς πήρε τον μακρύ και βασανιστικό δρόμο της εξορίας. Φυλακίζεται κάτω από άθλιες συνθήκες στη Μόσχα. Εκεί διαπιστώνει τα πρώτα συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας που θα τον συνοδεύσει σε όλη του τη ζωή. Παρόλες τις κακουχίες, η συμπεριφορά του επισκόπου απέναντι σε όλους τους κρατουμένους προκαλούσε το σεβασμό ακόμη και των πιο αρνητικών. Ενώ οι γιατροί βεβαίωναν πως η κατάσταση της υγείας του δεν το επιτρέπει, ο επίσκοπος Λουκάς αναχώρησε εξόριστος για τη Σιβηρία. Το καθεστώς τον εγκαθιστά στην πόλη Γενισέισκ, για να τον στείλει αργότερα ακόμη 2000 χλμ μακρύτερα στην πόλη Τουρουχάνσκ.

Και στο νέο τόπο της εξορίας δεν αρνήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όσους τις χρειάζονταν, παρόλες τις αντίξοες συνθήκες. Ο λαός του Τουρουχάνσκ τον περιέβαλλε με πολύ αγάπη και σεβασμό. Αυτό ήταν αρκετό για τους αθέους που σχεδίασαν νέα εξορία για τον επίσκοπο - γιατρό, αυτή τη φορά τον έστειλαν πέρα από τον αρκτικό κύκλο, στο χωριό Πλάχινο, όπου κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο ο ήλιος δεν ανατέλλει. Η υγεία του επισκόπου είχε επιδεινωθεί και μια τέτοια εξορία ήταν πολύ επικίνδυνη για τη ζωή του. Αυτός ήταν και ο σκοπός των διωκτών του. Εκεί, στο Πλάχινο, υπέφερε τα πάνδεινα, τόσο λόγω των καιρικών συνθηκών, όσο και λόγω τις αντιμετώπισης από τους κατοίκους της περιοχής. Ευτυχώς, δύο μήνες αργότερα, με αιτία το θάνατο ενός αγρότη οι κάτοικοι του Τουρουχάνσκ ξεσηκώθηκαν και απαίτησαν την επιστροφή του επισκόπου. Οι αρχές δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσουν. Έτσι ο επίσκοπος Λουκάς, που από όραμα είχε ειδοποιηθεί για το πέρας της δοκιμασίας του, επέστρεψε στο Τουρουχάνσκ και συνέχισε απερίσπαστος τις ασχολίες του για οκτώ ακόμη μήνες, μέχρι, δηλαδή, το τέλος της εξορίας του. Παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, δεν ξέχασε ποτέ τα παιδιά του και επικοινωνούσε μαζί τους όσο πιο συχνά μπορούσε. Στο Κρασνογιάρσκ παρουσιάζεται στη G.P.U. για ανάκριση. Εκεί ο βοηθός του διοικητή ανακοίνωσε στον επίσκοπο πως μπορούσε να πάει όπου ήθελε, ήταν ελεύθερος.

Όπως ήταν φυσικό ο επίσκοπος ξεκίνησε για την Τασκένδη. Δυστυχώς εκεί αντιμετωπίζει τις συκοφαντίες ακόμη και συνεργατών του, γεγονός που τον οδήγησε σε παραίτηση από την έδρα του επισκόπου. Στην Τασκένδη συνεχίζει τις φιλανθρωπίες του, μα οι αντίπαλοί του δεν έπαψαν να ψάχνουν ευκαιρία για να τον διώξουν. Η αφορμή δεν άργησε να βρεθεί και ο επίσκοπος βρέθηκε πάλι υπόλογος απέναντι στα κομματικά στελέχη. Ο σκοπός αυτή τη φορά ήταν να τον αναγκάσουν να παραιτηθεί από το ιερό του αξίωμα. Μετά από εξαντλητικές ανακρίσεις και απεργίες πείνας και αφού πέρασε ένα ολόκληρο χρόνο στη φυλακή, ο επίσκοπος, εξορίστηκε για μια ακόμη φορά στη Βόρεια Ρωσία. Οι δραστηριότητές του εκεί ενόχλησαν όχι μόνο τις αρχές αλλά και τους κατοίκους.

Σύντομα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας τον ανάγκασε να πάει στο Λένινγκραντ. Μετά την ανάρρωσή του πέρασε μια μακρά περίοδο δοκιμασιών και περιπλανήσεων. Οι εκπρόσωποι του Κόμματος πιέζουν τον επίσκοπο να εγκαταλείψει την ιερωσύνη. Στην περίοδο αυτή της πνευματικής δοκιμασίας αρχίζει να χάνει την όραση από το αριστερό μάτι λόγω αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς χιτώνα. Επίσης, τα «Δοκίμια για τη χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων» εκδίδονται χωρίς να αναγραφεί το αξίωμά του. Εν καιρώ επανακτά την εσωτερική γαλήνη, που είχε στερηθεί, και περνά δύο χρόνια ηρεμίας και ειρήνης κοντά στα παιδιά του. Ο επίσκοπος Λουκάς ήταν 60 ετών, όταν συνελήφθη για τέταρτη φορά. Από το φάκελλο που διατηρούσαν στην Ασφάλεια, μπορούμε να γνωρίζουμε τις δραστηριότητές του. Ενώ από τους ασθενείς του δεν έπαιρνε ποτέ χρήματα, έδινε και το μισθό του σε αγαθοεργίες, δηλαδή βοηθούσε όσους φτωχούς, άπορους και εξόριστους ανθρώπους τύχαινε να γνωρίζει. Οι φιλανθρωπικές ενέργειές του ενόχλησαν και πάλι το καθεστώς που τον συνέλαβε εκ νέου και τον οδήγησε στη Σιβηρία.

Όταν στις 21 Ιουνίου 1941 μ.Χ. τα χιτλερικά στρατεύματα μπαίνουν στη Ρωσία, ο επίσκοπος - γιατρός, αν και εξόριστος, προσφέρεται εθελοντικά να εργαστεί για τη θεραπεία των τραυματιών. Τα Κόμμα αναγνωρίζει την αξία του ως γιατρού και τον διορίζει αρχίατρο του στρατιωτικού νοσοκομείου και σύμβουλο όλων των νοσοκομείων της περιοχής. Παρόλα αυτά οι συνθήκες είναι οικτρές ενώ παράλληλα δεν του αναγνωρίζουν κανένα πολιτικό δικαίωμα. Την Άνοιξη του 1942 μ.Χ. αλλάζει η στάση της πολιτείας απέναντι στον ίδιο, αλλά και απέναντι στην Εκκλησία. Σε όλη την επικράτεια της Ρωσίας ανοίγουν εκκλησίες και ο λαός βρίσκει καταφύγιο στους ναούς από την παραφροσύνη του πολέμου. Για να καλυφθούν οι υπάρχουσες ανάγκες ο επίσκοπος Λουκάς προάγεται σε αρχιεπίσκοπο Κρασνογιάρσκ. Οι Γερμανοί υποχωρούν και ο αρχιεπίσκοπος μεταφέρεται δυτικότερα, στο Ταμπώφ. Εκείνη την εποχή είναι υπεύθυνος για 150 στρατιωτικά νοσοκομεία. Η Εκκλησία για να τον διευκολύνει τον μεταθέτει στην Αρχιεπισκοπή Ταμπώφ και Μιτσούρινσκ.

Το 1946 μ.Χ. ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς βραβεύθηκε με το βραβείο Στάλιν για την ηρωική εργασία του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και για την μεγάλη προσφορά του στην ιατρική επιστήμη. Στα 70 του χρόνια γίνεται αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Εκεί το έργο του είναι δύσκολο. Η φτώχεια έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που αναγκάζεται να ταΐζει καθημερινά, στο σπίτι του, τους άπορους της περιοχής. Στρέφει το ενδιαφέρον του στην εκκλησιαστική ζωή, καθώς τον αποκλείουν από κάθε επιστημονικό συνέδριο. Κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανοίξουν εκκλησίες. Ταυτόχρονα προσπαθεί να πατάξει την αμέλεια και την αδιαφορία των ιερέων τονίζοντας πως πρέπει οι ίδιοι να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους πιστούς. Παράλληλα εξασκεί το έργο του ιατρού προσφέροντας αναργύρως τις υπηρεσίες του στον πάσχοντα άνθρωπο. Ακολουθώντας το υπόδειγμα του Θεανθρώπου όλη του τη ζωή «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος».

Με τη βελτίωση στις σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους ο αρχιεπίσκοπος βρίσκει την ευκαιρία να επιστρέψει στην αγαπημένη του ασχολία, δηλαδή το κήρυγμα. «Θεωρώ βασικό αρχιερατικό μου καθήκον να κηρύττω παντού και πάντα το Χριστό». Σημειώνει ο ίδιος. Από τα κηρύγματά του καταγράφηκαν περίπου 750, τα οποία αποτέλεσαν 12 τόμους (4500 σελίδες), και έχουν χαρακτηριστεί «εξαιρετικό φαινόμενο στη σύγχρονη εκκλησιαστική ζωή και θεολογία». Την Άνοιξη του 1952 επιδεινώνεται η όρασή του, ενώ στις αρχές του 1956 τυφλώνεται οριστικά.

Το 1953 μ.Χ. τον Στάλιν διαδέχεται ο Νικήτας Κρουτσώφ, ο οποίος ξεκίνησε νέο κύμα διωγμών κατά της Εκκλησίας που κορυφώνονται το 1959 μ.Χ. Ο Αρχιεπίσκοπος μεριμνά για το ποίμνιό του και προσπαθεί να του δώσει κουράγιο. Εκείνη την εποχή γράφει στο μεγαλύτερο γιό το Μιχαήλ: «Είναι όλο και πιο δύσκολο να διευθύνει κανείς τις υποθέσεις της Εκκλησίας. Οι εκκλησίες κλείνουν η μία μετά την άλλη, δεν υπάρχουν ιερείς και ο αριθμός του όλο και ελαττώνεται...Κατά τόπους η αντίδραση φτάνει μέχρι εξεγέρσεως κατά της αρχιερατικής εξουσίας μου. Δεν μπορώ να το υποφέρω στα ογδόντα μου χρόνια. Αλλά με τη βοήθεια του Κυρίου, συνεχίζω το δύσκολο έργο μου». Η αγάπη του κόσμου προς τον αρχιεπίσκοπο Λουκά ήταν έκδηλη. Ακόμα και αλλόθρησκοι η άπιστοι τον έβλεπαν με σεβασμό. Ο αρχιεπίσκοπος είναι ήδη 84 ετών. Διαισθάνεται πως το τέλος του πλησιάζει. Τα Χριστούγεννα του 1960 μ.Χ. λειτουργεί για τελευταία φορά και για τον καιρό που απομένει, περιορίζεται στο να κηρύττει. Τελικά την Κυριακή 11 Ιουνίου 1961 μ.Χ., ημέρα που γιορτάζουν οι Άγιοι Πάντες της Αγίας Ρωσίας, κοιμήθηκε ο αρχιεπίσκοπος - γιατρός Λουκάς Βόινο - Γιασενέτσκι. Παρά την έντονη αντίδραση των Κομματικών, η κηδεία του αρχιεπισκόπου μετατράπηκε σε λαϊκή επανάσταση.

Η Ε.Π. Λέικφελντ περιγράφει: «Οι δρόμοι πλημμύρησαν από γυναικούλες με άσπρα μαντίλια στα κεφάλια. Προχώρησαν σιγά - σιγά μπροστά από τη σορό του Δεσπότη. Ακόμη και οι γερόντισσες δεν πήγαιναν πίσω. Τρείς σειρές τεντωμένων χεριών λες και οδηγούσαν το αυτοκίνητο. Ο δρόμος μέχρι και το κοιμητήριο ήταν στρωμένος με τριαντάφυλλα. Και μέχρι την πόρτα του κοιμητηρίου ακουγόταν πάνω από τα κεφάλια με τα άσπρα μαντίλια, ο ύμνος: «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς». Ό,τι και να έλεγαν σε αυτό το πλήθος, όσο κι' αν προσπαθούσαν να τους κάνουν να σιωπήσουν, η απάντηση ήταν μία, κηδεύουμε τον αρχιεπίσκοπό μας».

Το Νοέμβριο του 1995 μ.Χ. ανακηρύχτηκε άγιος από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Στις 17 Μαρτίου 1996 μ.Χ. έγινε με επισημότητα η ανακομιδή των λειψάνων του, που τέθηκαν για λαϊκό προσκύνημα στο ναό του κοιμητηρίου, αφιερωμένο στη μνήμη των Αγίων Πάντων. Τα λείψανά του εξέπεμπαν μιάν άρρητη ευωδία, ενώ πολλοί ασθενείς θεραπεύτηκαν θαυματουργικά. Τρείς μέρες αργότερα, στις 20 Μαρτίου 1996 μ.Χ., τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στον Ι. Ναό Αγ. Τριάδος. Η μνήμη του ορίστηκε να τιμάται στις 11 Ιουνίου επέτειο της κοιμήσεώς του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν ο Άγιος Λουκάς ήταν στο Γενισέισκ επιχείρησε μια πρωτοποριακή και δυσκολότατη επέμβαση. Του έφεραν ένα νέο άνδρα με βαριά νεφρική ανεπάρκεια σε απελπιστική κατάστασή. Ο επίσκοπος γιατρός, μην έχοντας άλλη λύση, αποφάσισε να κάνει μια «ηρωική» επέμβαση κι επεχείρησε μεταμόσχευση νεφρού από μοσχάρι στο νεαρό ασθενή, παρά τα πενιχρά μέσα που διέθετε. Ο γιατρός που διηγήθηκε το γεγονός αυτό, χαρακτηρίζει επιτυχημένη την επέμβαση, δίχως άλλες λεπτομέρειες για το πόσο έζησε ο ασθενης, τα μετεγχειρητικά προβλήματα κ.λπ. Παρόλο που ήταν η πρώτη εγχείρηση μεταμόσχευσης, δεν έγινε ευρύτερα γνωστή, προφανώς για πολιτικούς λόγους. Δεν θα έπρεπε να προβληθεί ένας «εχθρός του λαού»! Γι’ αυτό επίσημα ως πρώτη τέτοια εγχείρηση θεωρείται του καθηγητή Ι. Ι. Βορόνη το 1934 (μια δεκαετία μετά), όταν έκανε μεταμόσχευση νεφρού χοίρου σε μια γυναίκα με ουραιμία. Ἀπολυτίκιον Νέον ἅγιον τοῦ Παρακλήτου, σέ ἀνέδειξεν, Λουκᾶ ἡ Χάρις, ἐν καιροῖς διωγμῶν τε καί θλίψεων Νόσους μέν ὡς ἰατρός ἐθεράπευσας, καί τάς ψυχάς ὡς ποιμήν καθοδήγησας πάτερ τίμιε, ἐγγάμων τύπος καί μοναστῶν, πρέσβευε σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. 

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ, Ο ΙΑΤΡΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ: ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΣ ΚΑΝΕΝΑ!

Αγία Ματρώνα: Όταν είσαι στην Εκκλησία, μην κοιτάς κανένα. Να προσεύχεσαι με κλειστά μάτια ή να κοιτάς σε κάποια εικόνα.

ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΑΦΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ!

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 6ῃ Ἰουνίου 2017

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις :

«Θλίψη καὶ ἀγανάκτηση δοκιμάζει κανεὶς ἀπὸ τὴν ἐξοργιστικὴ ἀδιαφορία τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, γιὰ τὰ συνεχιζόμενα δεινὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ποὺ εἶναι «σάρξ ἐκ τῆς σαρκὸς καὶ ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων» τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος.

Γιατί, πῶς ἀλλοιῶς νὰ χαρακτηρισθῇ τὸ γεγονός, ὅτι ἡ ἀντιπροσωπεία τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἡ ὁποία, τελευταῖα, ἀνελάμβανε στὰ Τίρανα τὴν ὑποχρέωση νὰ ὀργανώσῃ «ἐργαστήρια προετοιμασίας», προκειμένου νὰ διευκολυνθῇ ἡ ἐνταξιακὴ πορεία τῆς Ἀλβανίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ; Κι’ αὐτό, ὅταν ἡ ἀντιπροσωπεία αὐτὴ δὲν βρῆκε νὰ πῇ οὔτε μιὰ λέξη γιὰ τοὺς Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες ἀδελφούς. Καὶ οὔτε τόνισε τὴν ὑποχρέωση τῆς ἀλβανικῆς κυβερνήσεως νὰ σεβασθῇ τοὺς νόμους καὶ τὶς συνθῆκες, ποὺ θεσμοθετοῦν τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματά τους ! Κι’ ἀκόμη, ποῦ εἶναι ἡ ἐκ μέρους της ἄσκηση πιέσεως πρὸς τὰ Τίρανα ἐν ὄψει τῆς ἐπιθυμίας καὶ τῆς προσπάθειά τους νὰ ἐνταχθοῦν στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ;

Ὅμως, τὰ γεγονότα, ποὺ συμβαίνουν στὴν Βόρειο Ἤπειρο, φωνάζουν ὅτι τέτοιες κινήσεις ρίχνουν νερὸ στὸν μύλο τῶν Ἀλβανῶν. Οἱ ὁποῖοι ἁρπάζουν μὲ δῆθεν σουλτανικὰ φιρμάνια περιουσίες τῶν Βορειοηπειρωτῶν, ἀσεβοῦν σὲ Ἐκκλησίες καὶ πολεμοῦν συστηματικὰ τὴν «ΟΜΟΝΟΙΑ» ἐπειδὴ καταγγέλλει τὶς ἀλβανικὲς αὐθαιρεσίες σὲ βάρος τῶν Βορειοηπειρωτῶν.

Ἀκόμη, οἱ Ἀλβανοὶ δὲν κρύβουν τὰ ὄνειρά τους γιὰ τὴν ... «Μεγάλη Ἀλβανία», ποὺ θὰ περιλαμβάνῃ τὴν Φλώρινα, τὴν Καστοριά, τὰ Ἰωάννινα καὶ ὅλη τὴν Ἤπειρο μέχρι τὴν Ἄρτα καὶ τὴν Πρέβεζα ! Καί, παράλληλα, ἐξωθοῦν τοὺς ἐγκληματίες «Τσάμηδες» στὸ νὰ προβάλλουν ἐξωφρενικὲς ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ξεχνῶντας ὅτι στὰ χρόνια τῆς Κατοχῆς (1941 – 44), συνεργαζόμενοι πρῶτα μὲ τοὺς Ἰταλοὺς κι’ ὕστερα μὲ τοὺς Γερμανούς, διέπραξαν ἀνήκουστα ἐγκλήματα στὴν Θεσπρωτία, μὲ κορυφαῖο τὴν ἐκτέλεση – δολοφονία τῶν 49 Προκρίτων τῆς Παραμυθιᾶς ...

Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμὸς δὲν τὰ γνωρίζει ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση καὶ ἡ ἀντιπροσωπεία της στὴν Ἀλβανία ; Ἔπρεπε ἤ, μᾶλλον, πρέπει νὰ τὰ γνωρίζῃ. Ἐμεῖς, πάντως, λέμε ξεκάθαρα, ὅτι ἄν μὲ τέτοιου εἴδους ἐνέργειες θέλουν νὰ προετοιμάσουν τὴν ἔνταξη τῆς γείτονος στὴν Ε.Ε. , νὰ ξεύρουν ὅτι ἀπεμπολοῦν τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Τὸ παράδειγμα τῆς ἐντάξεως τῆς Ἀλβανίας στὴν ΔΑΣΕ, πρὸ ἐτῶν, μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι δῆθεν θὰ σεβόταν τὶς ὑποχρεώσεις της ἀπέναντι στὴν Ἑλληνικὴ Μειονότητα, ἐπιβεβαιώνει τοὺς φόβους μας. Γιατὶ ἡ Ἀλβανία, ὅπως συνηθίζει, ἔγραψε τὶς ὑποχρεώσεις της στὰ παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων της !

Γι’ αὐτό, ἐμεῖς στὴν ἐκδήλωση ποὺ ἔγινε στὸ Δελβινάκι, στὶς 14 Μαΐου ἐ.ἔ., διακηρύξαμε ὅτι ἡ μόνη λύση γιὰ τὴν σωτηρία τῶν Ἑλλήνων ποὺ ζοῦν στὴν Ἀλβανία, ἐξ αἰτίας τῶν δολοπλοκιῶν τῶν τότε «Μεγάλων Δυνάμεων», εἶναι ἡ Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Διαφορετικά, «οὐκ ἔσται παῦλα τῶν δεινῶν».

Ἀκουέτω ταῦτα Κυβέρνηση καὶ ὁλόκληρος ὁ πολιτικὸς κόσμος τῆς Πατρίδας μας. Κι’ ἄς ξυπνήσουν ἀπὸ τὸν ὕπνο τῆς ἀπάθειας καὶ τῆς ἀδιαφορίας. Γιατὶ οἱ καιροὶ εἶναι ἰδιαίτερως κρίσιμοι στὰ βόρεια σύνορά μας ».

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)

ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ: ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΕΧΕΙ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ

Γενική κατακραυγή έχει προκαλέσει η αντίδραση κατά των ομολογητών ιατρών της Σάμου, οι οποίοι αρνούνται να εκτελέσουν αμβλώσεις. Οι κατ' επίφαση "προοδευτικοί κύκλοι" μαίνονται και λασπολογούν εναντίων της καθόλα σύννομης και προπαντός επαινετής πράξης των ιατρών οι οποίοι επικαλούμενοι των κώδικα δεοντολογίας απέχουν από την εν ψυχρώ δολοφονία των ανυπεράσπιστων εμβρύων.

Ο Ιατρικός Σύλλογος Φλώρινας έστειλε μια γενναία επιστολή συμπαράστασης στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, η οποία εκτός των άλλων αναφέρει τα εξής:

"Ορκιστήκαμε να προστατεύουμε την ανθρώπινη ζωή και όχι να πράττουμε το αντίθετο. Δεν έχουμε κανένα ηθικό δικαίωμα να αφαιρούμε τη ζωή των εμβρύων. Αποτελούν ζωντανές υπάρξεις και η δόλια και βίαιη αφαίρεση της ζωής τους συνιστά έγκλημα ιδιαζόντως ειδεχθές και ανεξίτηλο στίγμα για τον πολιτισμό μας που διαπράττεται, μάλιστα, εν ονόματι και με πρόσχημα την πρόοδο και τα ανθρώπινα δικαιώματα! Τα φληναφήματα που εκπορεύονται, λανσάρονται και προωθούνται από κάποιους γνωστούς και μη εξαιρετέους δήθεν "προοδευτικούς" κύκλους περί "αυτοδιάθεσης της εγκύου γυναίκας" κ.τ.ό. προς δικαιολόγηση του αποτρόπαιου και φρικαλέου αυτού εγκλήματος αποτελούν αξεπέραστο δείγμα φαρισαϊσμού, υποκρισίας και ηθικής εξαχρείωσης αφού δεν υφίσταται δικαίωμα στη δολοφονία αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρωπίνων υπάρξεων."

Διαβάστε ΕΔΩ όλη την επιστολή!

Δόξα τω Θεώ που υπάρχουν ακόμη ιατροί με φόβο Θεού. Ας είναι αυτό το έναυσμα για να σταματήσει το ειδεχθές αυτό έγκλημα της παιδοκτονίας και αυτογενοκτονίας του έθνους μας! Ο Θεός να δίνει φώτιση για να υπάρξουν και άλλοι ιατροί σύμμαχοι σε αυτόν τον Θεάρεστο αγώνα.  

επιμέλεια Κ.Ι.Κ. βασισμένο σε πηγή

για την Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Πάντοτε σκεφτόμουν ότι ειδικά υπουργός παιδείας θα έπρεπε να ήταν ένα ανεξάρτητο πρόσωπο μακριά από κόμματα, που θα είχε ζωντανές εμπειρίες στη ζωή του για την εκπαίδευση του τόπου. 

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ένας καθηγητής πανεπιστημίου με ειδικότητα πολύ κοντά στην εκπαίδευση των νέων θα έπαιρνε αποφάσεις εντελώς αντίθετες προς την πραγματικότητα. Σήμερα η Ελλάδα μεταξύ άλλων πάσχει από υπερπαραγωγή επιστημόνων και εξαιτίας της αδυναμίας εξευρέσεως εργασίας το πλέον δυναμικό προσωπικό εγκαταλείπει τη χώρα για να σταδιοδρομήσει στο εξωτερικό. Μια χώρα όπως η Ελλάδα με τις καλύτερες οικονομικές επιδόσεις δεν μπορεί να απορροφήσει επιστήμονες πέραν του 15% του φοιτητικού πληθυσμού. Εμείς όμως υποβιβάζουμε συνεχώς τις εξετάσεις εισόδου των φοιτητών στα πανεπιστήμια και καυχόμαστε ότι 90% και πλέον των αποφοίτων των Λυκείων στρέφονται προς την ανώτερη και ανώτατη παιδεία. Έτσι ιδρύσαμε 23 πανεπιστήμια τα οποία θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις εκπαιδευτικές ανάγκες μιας χώρας όπως η Ρωσία! Αναφέρω ότι η Αγγλία, η οποία εκπαιδεύει μεγάλο αριθμό ξένων φοιτητών, έχει μόνο 20 πανεπιστήμια.

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ένας υπουργός του οποίου η ειδικότητα σχετίζεται άμεσα με την εκπαίδευση του μαθητικού δυναμικού της χώρας θα εξήγγελλε την κατάργηση δύο ΤΕΙ για να ιδρύσει ένα ακόμα πανεπιστήμιο. Το ΤΕΙ, κύριε υπουργέ, σκοπό έχει να προετοιμάσει ανώτερα τεχνολογικά στελέχη, απαραίτητα για να ανασυγκροτήσουν οικονομικά τη χώρα. Αυτό έπραξε π.χ. η Γερμανία, και χάρις στα ΤΕΙ –όπως εξήγησε στους Έλληνες πρυτάνεις το 1979 ο υπουργός παιδείας της Βαυαρίας– οι Γερμανοί ανασυγκρότησαν την οικονομία τους. Ο ίδιος υπουργός είπε επίσης ότι ήταν τόση η σημασία που διδόταν στα ΤΕΙ ώστε υπήρχαν καθηγητές ΤΕΙ που αμείβονταν πολύ περισσότερο από καθηγητές πανεπιστημίων.

 Εμείς όμως αντί να φροντίσουμε ώστε να συμπτύξουμε κάπως σιγά σιγά την ανώτατη παιδεία και να επεκτείνουμε την τεχνική παιδεία με τεχνικές σχολές και πραγματικά ΤΕΙ που αποσκοπούν στην παραγωγή ανώτατων στελεχών τεχνολογίας για να μείνουν και να εργαστούν στην πατρίδα μας, ιδρύουμε ελαφρά τη καρδία και άλλα πανεπιστήμια. 

Κονομής Ν.

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΝΟΤΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Κ. ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Όταν σε μία χώρα η επένδυση στην Παιδεία θεωρείται το σημαντικότερο διαβατήριο για το μέλλον θα περίμενε κανείς ότι ο υπουργός Παιδείας της θα έβαζε ως πρώτη του προτεραιότητα την αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες και την βελτίωση του επιπέδου των ελληνικών πανεπιστημίων σε σχέση με τον διεθνή ανταγωνισμό.

Πρώτη προτεραιότητα ,ωστόσο, του υπουργού Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γαβρόγλου δεν είναι η καλύτερη εκπαίδευση αλλά η αναβάθμιση (δήθεν) της ...Δημοκρατίας στα Πανεπιστήμια, η συμμετοχή των φοιτητών στην διοίκηση των πανεπιστημίων και η επαναφορά του φοιτητικού ασύλου ! Λες και τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι καταπιεστικά και ανελεύθερα για τους φοιτητές τους!

Όταν είναι τοις πάσι γνωστό ότι -αν υπάρχει κάτι σε μεγάλη αφθονία στα πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι η υπερβολική ελευθερία που φτάνει στην απόλυτη ασυδοσία σε βάρος της εύρυθμης λειτουργίας των πανεπιστημίων.

Δεν γνωρίζει ο κ.Γαβρόγλου ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια της Αθήνας χώροι που αποτελούν άβατο για τους καθηγητές, την διοίκηση αλλά και τους φοιτητές και τελούν υπό κατάληψη από άτομα που συχνά δεν έχουν καμία σχέση με το πανεπιστήμιο ; Δεν δείχνει αυτό μία πρωτοφανή ανοχή στην ανομία στα πανεπιστήμια στο όνομα των δημοκρατικών ελευθεριών;

Δεν γνωρίζει ο υπουργός ,ότι το πολυτεχνείο εξακολουθεί να αποτελεί ορμητήριο αναρχοαυτόνομων και κουκουλοφόρων αριστεριστών για την κατασκευή μολότοφ και άλλων πολεμοφοδίων που χρησιμοποιούνται στις καθημερινές σχεδόν συγκρούσεις με την αστυνομία, για καταστροφή δημόσιας περιουσίας ,πυρπόληση ΙΧ αυτοκινήτων ,λεωφορείων και τρόλεϊ στο όνομα της επαναστατικής γυμναστικής χωρίς καμία συνέπεια ;

Δεν γνωρίζει ακόμη ο κ. Γαβρόγλου ότι μικρές μειοψηφίες φοιτητών απειλούν ,επιτίθενται και χτίζουν μη αρεστούς καθηγητές μέσα στα γραφεία τους, κλείνουν με το έτσι θέλω κάθε ίδρυμα και επιβάλλουν τις αποφάσεις τους στην μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών και του εκπαιδευτικού προσωπικού κάνοντας φανερό ότι αυτό που λείπει από τα Πανεπιστήμια δεν είναι η ελευθερία αλλά η πειθαρχία και η τήρηση στοιχειωδών πανεπιστημιακών κανόνων και διαδικασιών; 

Πως γίνεται ο υπουργός Παιδείας να μην εξανίσταται με την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα ανώτατα ιδρύματα , όταν αυτή η διάλυση ζημιώνει κυρίως τους οικονομικά ανίσχυρους φοιτητές για τους οποίους θάπρεπε , ως Αριστερός , να νοιάζεται και να θέλει να τους προστατεύσει .Αυτοί είναι εξάλλου οι μεγάλοι χαμένοι από την μπαχαλοποίηση του πανεπιστημίου- οι υπόλοιποι θα μάθουν ,αν θέλουν, γράμματα αφού έχουν τη δυνατότητα να φύγουν από την Ελλάδα και να σπουδάσουν στο εξωτερικό.

Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τα γνωρίζει ο κ. Γαβρόγλου - τόσα χρόνια εξάλλου ασχολείται με τα θέματα της Παιδείας. Γνωρίζει επίσης την πλήρη ακινησία και οπισθοδρόμηση που είχε φέρει στα πανεπιστήμια ο νόμος πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ , τον οποίο το ίδιο το ΠΑΣΟΚ τον απαρνήθηκε. Και προσπάθησαν να τον αλλάξουν τόσο η κυρία Γιαννάκου, όσο (κυρίως) η κυρία Διαμαντοπούλου η οποία μάλιστα έβαλε τις βάσεις με διακομματική συναίνεση ενός πραγματικά εξωστρεφούς ελληνικού Πανεπιστημίου .

Είναι φανερό, όμως, ότι ο κ.Γαβρόγλου βάζει πιο ψηλά από την εκπαίδευση των φοιτητών και το μέλλον τους ,την μακροημέρευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Και επιχειρεί με κάθε τρόπο να χαϊδέψει τους συνδικαλιστές , τους βολεμένους και τους φοβισμένους στα πανεπιστήμια. Αυτούς που δεν θέλουν την αλλαγή προς το καλύτερο γιατί δεν μπορούν να την υπηρετήσουν. Τρέμουν την αξιολόγηση, αντιλαμβάνονται πως θα χάσουν έτσι τα όποια κεκτημένα τους και θα πρέπει να δουλέψουν σκληρότερα σε ένα αναβαθμισμένο και πιο απαιτητικό πανεπιστήμιο που θα πασχίζει να πιάσει τα διεθνή στάνταρντ.

Επιχειρεί ουσιαστικά με τις λαϊκίστικες ,οπισθοδρομικές αποφάσεις του ο κ. Γαβρόγλου να αντισταθμίσει την απότομη στροφή δεξιά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με την υπογραφή δυο μνημονίων και την εφαρμογή σκληρών μέτρων 15 δισ ευρώ, πουλώντας «αριστερτιλίκι » στους οργισμένους οπαδούς και τους νεολαίους του κόμματος.

Προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφορους του κόμματος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αριστερό κόμμα, που θεωρεί ότι η γνώση είναι κοινωνικό αγαθό για όλους κι όχι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς σε μία ανταγωνιστική κοινωνία όπου οι καλύτεροι προχωρούν μπροστά.

Άλλο αν με τις επιλογές του και την υποβάθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου αποκλείει επί της ουσίας ,από τις σοβαρές σπουδές και την όποια κοινωνική και οικονομική ανέλιξη μπορεί αυτές να προκαλέσουν τους λιγότερο προνομιούχους της κοινωνίας μας.

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ: ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ

Του Δημήτρη Ριζούλη

Κύριο άρθρο της εφημερίδας "Ορθόδοξη Αλήθεια"

Στα κρυφά προχωρά ολοταχώς ο σχεδιασμός του υπουργείου Παιδείας και κυρίως του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την πλήρη μετάλλαξη των Θρησκευτικών στα σχολεία. Δεν ξέρω τι λένε επισήμως οι αρμόδιοι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, η αλήθεια όμως είναι ότι το παιχνίδι έχει χαθεί για τα καλά.

Αυτές τις ημέρες αξιολογητές του υπουργείου Παιδείας και άλλοι αρμόδιοι παράγοντες ενημερώνουν τους θεολόγους για τις αλλαγές και, ουσιαστικά, τους εξηγούν ότι πρέπει να ξεχάσουν όλα όσα γνώριζαν.

Ακόμα και την ίδια τη Θεολογία που έχουν διδαχθεί. Ενα νέο θρησκευτικό μόρφωμα θα διδάσκεται πλέον στα σχολεία -με την ανοχή της Εκκλησίας, όπως φαίνεται-, όπου ακόμα και οι παραβολές του Ιησού θα προσεγγίζονται ως ιστοριούλες, χωρίς κανένα θεολογικό βάθος.

Πρόκειται, δηλαδή, για την απόλυτη ισοπέδωση και τη διάλυση του μαθήματος! Ουδείς όμως μιλά γι' αυτό! Οι Αρχιερείς σιωπούν, οι συνομιλητές του υπουργείου Παιδείας μάλλον έχουν παραδοθεί και οι απλοί θεολόγοι, άφωνοι, παρακολουθούν τις αλλαγές, χωρίς να μπορούν να πιστέψουν όσα συμβαίνουν.

Τελικά αυτοί, οι απλοί καθηγητές θεολόγοι, είναι οι μόνοι που με κάποιον τρόπο (όσο μπορούν) αντιδρούν και προσπαθούν να διασώσουν ό,τι είναι δυνατόν.

Προ ημερών στην Κέρκυρα, σε μια τέτοια ενημέρωση από τα στελέχη του υπουργείου Παιδείας, οι θεολόγοι αντέδρασαν έντονα και αμφισβήτησαν τις αλλαγές που τους παρουσιάστηκαν.

«Αυτά δεν είναι Θρησκευτικά. Θέλετε να μας μετατρέψετε σε... ψυχολόγους» ήταν ένα σχόλιο από όσα ακούστηκαν. Αυτή η αντίδραση -την οποία μάλλον δεν ανέμεναν στην Κέρκυρα οι επιτελείς του κ. Γαβρόγλου- είναι ίσως και η μόνη λύση για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα των αλλαγών, που μεταλλάσσουν τα Θρησκευτικά σε ένα θολό, γενικόλογο και χωρίς θεολογικό υπόβαθρο μάθημα. Δηλαδή μια «σούπα» με ολίγον από θρησκεία...

Η αντίσταση των θεολόγων στις συναντήσεις με τους αξιολογητές του υπουργείου Παιδείας και η άρνησή τους να διδάξουν αυτά τα αλλοιωμένα στις αίθουσες είναι οι μόνες λύσεις που απέμειναν.

Ολοι οι άλλοι φαίνεται ότι φανερά ή μυστικά συμφώνησαν να υποταχθούν στις ορέξεις της Πολιτείας. Αξιολόγηση του μαθήματος ουσιαστικά δεν θα γίνει ποτέ και όλες οι αλλαγές που συνέλαβαν νοσηρά μυαλά θα προχωρήσουν χωρίς καμία διόρθωση!

Οι αντιστάσεις, λοιπόν, παραμένουν μόνο στη «βάση»: στους καθηγητές θεολόγους και τους απλούς πιστούς. Μόνο αυτοί είναι η ελπίδα για να μη συμβεί μια ανεπανόρθωτη ζημιά, που θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στο μέλλον του τόπου μας και στη θρησκευτική συνείδηση των παιδιών μας.

Εμπρός, λοιπόν! Οι απλοί αγωνιστές της Παιδείας σε όλη την Ελλάδα, οι τίμιοι αν και κακοπληρωμένοι καθηγητές μας, ας δώσουν την ύστατη μάχη, μήπως και σώσουν ό,τι μπορούν. Μόνο σε αυτούς ελπίζουμε πλέον!

romfea.gr