ΓΕΡΩΝ ΜΟΔΕΣΤΟΣ Ο ΚΩΝΣΤΑΜΟΝΙΤΗΣ: ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΕΚΟΥΣΙΑ ΤΥΦΛΩΣΗ!

ΙΕΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ: Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΜΗΛΗ ΘΥΡΑ!

Άγιος Αυγουστίνος: Ο λόγος του Θεού έχει χαμηλή θύρα. Για να εισέλθει κάποιος μέσα ή πρέπει να είναι παιδί ή πρέπει να σκύψει ταπεινά το κεφάλι. 

ΑΒΒΑΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΑΚΙΕΣ!

Αββάς Δωρόθεος: Επειδή ο άνθρωπος δεν φροντίζει για τις δικές του κακίες, επειδή δεν κλαίει, τον πεθαμένο εαυτό του, δεν μπορεί σε τίποτε απολύτως να διορθώσει τον εαυτό του, αλλά πάντοτε απασχολείται με τον πλησίον. Και τίποτα δεν παροργίζει τόσο τον Θεό, τίποτα δεν ξεγυμνώνει τόσο τον άνθρωπο και δεν τον οδηγεί στην εγκατάλειψη, όσο η καταλαλιά, η κατάκριση και η εξουδένωση του πλησίον.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΑΥΤΟ ΘΑ ΘΕΡΙΣΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ!

Μέγας Βασίλειος: Εκείνο που σπέρνει ο άνθρωπος σε αυτήν την ζωή, αυτό θα θερίσει κατά την ημέρα της κρίσεως!

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΙΜΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Κατάθεση Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου 

Η ανακομιδή της τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου, άλλοι λένε ότι έγινε από το βασιλιά Αρκάδιο και άλλοι από το γιο του Θεοδόσιο τον Β'. Η μεταφορά έγινε από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη και την τοποθέτησαν σε μια χρυσή θήκη, που ονομάσθηκε αγία Σωρός. Όταν πέρασαν 410 χρόνια, ο βασιλιάς Λέων ο Σοφός άνοιξε την αγία αυτή Σωρό για τη βασίλισσα σύζυγο του Ζωή, που την διακατείχε πνεύμα ακάθαρτο. Όταν λοιπόν άνοιξε την αγία Σωρό, βρήκε την τίμια Ζώνη της Θεοτόκου να ακτινοβολεί υπερφυσικά. Και είχε μια χρυσή βούλα, που φανέρωνε το χρόνο και την ήμερα που μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Αφού λοιπόν την προσκύνησαν, ο Πατριάρχης άπλωσε την τιμία Ζώνη επάνω στη βασίλισσα, και αμέσως αυτή ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο. Όποτε όλοι δόξασαν το Σωτήρα Χριστό και ευχαρίστησαν την πανάχραντη Μητέρα Του, η οποία είναι για τους πιστούς φρουρός, φύλαξ, προστάτις, καταφυγή, βοηθός, σκέπη, σε κάθε καιρό και τόπο, ήμερα και νύκτα.

Στη συνέχεια η Αγία Ζώνη τεμαχίστηκε και τεμάχιά της μεταφέρθηκαν σε διάφορους ναούς της Κωνσταντινούπολης. Μετά την άλωση της Πόλης από τούς Σταυροφόρους το 1204 μ.Χ., κάποια τεμάχια αρπάχτηκαν από τους βάρβαρους και απολίτιστους κατακτητές και μεταφέρθηκαν στη Δύση. Ένα μέρος όμως διασώθηκε και παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη και μετά την απελευθέρωση της Πόλης από τον Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο. Φυλασσόταν στον ιερό ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών. Η τελευταία αναφορά για το άγιο λείψανο είναι ενός ανώνυμου Ρώσου προσκυνητή στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του 1424 και 1453 μ.Χ.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τούς Τούρκους το 1453 μ.Χ., είναι άγνωστο τι απέγινε το υπόλοιπο μέρος της Αγίας Ζώνης στη συνέχεια. Έτσι το μοναδικό σωζόμενο τμήμα είναι αυτό που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου· με εξαιρετικά περιπετειώδη τρόπο έφτασε εκεί.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος είχε κατασκευάσει έναν χρυσό σταυρό για να τον προστατεύει στις εκστρατείες. Στη μέση του σταυρού είχε τοποθετηθεί τεμάχιο Τιμίου Ξύλου· ο σταυρός έφερε επίσης θήκες με άγια λείψανα Μαρτύρων, και ένα τεμάχιο της Τιμίας Ζώνης. Όλοι οι βυζαντινοί αυτοκράτορες έπαιρναν αυτόν τον σταυρό στις εκστρατείες. Το ίδιο έπραξε και ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Β Ἄγγελος (1185-1195) σε μία εκστρατεία εναντίον του ηγεμόνα των Βουλγάρων Ασάν. Νικήθηκε όμως και μέσα στον πανικό ένας ιερέας τον πέταξε στο ποτάμι για να μην τον βεβηλώσουν οι εχθροί. Μετά από μερικές μέρες όμως οι Βούλγαροι τον βρήκαν· έτσι πέρασε στα χέρια του Ασάν.

Οι Βούλγαροι ηγεμόνες μιμούμενοι τούς Βυζαντινούς αυτοκράτορες έπαιρναν μαζί τους στις εκστρατείες το σταυρό. Σε μία μάχη όμως εναντίον των Σέρβων ο βουλγαρικός στρατός νικήθηκε από τον Σέρβο ηγεμόνα Λάζαρο (1371-1389). Ο Λάζαρος αργότερα δώρισε το σταυρό του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου μαζί με το τεμάχιο της Τιμίας Ζώνης.

Οι Άγιοι Πατέρες της Ιεράς Μονής διασώζουν και μία παράδοση σύμφωνα με την οποία η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου αφιερώθηκε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου από τον αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ Καντακουζηνό (1341-1354), ο οποίος στη συνέχεια παραιτήθηκε από το αξίωμα, εκάρη μοναχός με το όνομα Ιωάσαφ και μόνασε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου.

Τα θαύματα που πραγματοποίησε και πραγματοποιεί η Τιμία Ζώνη είναι πολλά. Βοηθά ειδικά τις στείρες γυναίκες να αποκτήσουν παιδί. Αν ζητήσουν με ευλάβεια τη βοήθειά της Παναγίας, τούς δίδεται τεμάχιο κορδέλας που έχει ευλογηθεί στην λειψανοθήκη της Αγίας Ζώνης· αν έχουν πίστη, καθίστανται έγκυες. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου στις 31 Αυγούστου. 

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΚΟ!

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Όπου ευρίσκεται ο Θεός, εκεί δεν υπάρχει κακό. Όλα όσα απορρέουν από τον  Θεόν, έχουν μέσα τους την ειρήνη και οδηγούν τον άνθρωπο προς την αυτοκατάκριση και ταπείνωση.

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΑΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Ας ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, και ο Κύριος θα δώσει να γνωρίσουμε την δύναμη της προσευχής του Ιησού.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΠΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΚΕ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο κάθε άνθρωπος θα πληρωθεί από το αφεντικό που εργάστηκε. Όσοι εργάζονται στον Χριστό, θα λάβουν ''εκατονταπλάσια και Ζωήν Αιώνιον'', και όσοι εργάζονται στο μαύρο αφεντικό, τους κάνει την ζωή μαύρη από εδώ.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΠΟΛΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΠΟΛΛΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο πολύ αμαρτωλός έχει και πολύ υλικό για ταπείνωση και η πολλή ταπείνωση δέχεται την θεία Χάρη, αρκεί ο άνθρωπος να αποφεύγη στη συνέχεια τις αφορμές, τα αίτια, για να την διατηρήσει.

ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Άγιος Αλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης 

Ήταν, όπως λέγουν, «ἀποστολικοῖς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος». Σαν πρεσβύτερος ακόμα, διακρινόταν για τη μεγάλη του ευσέβεια, την αρετή και την αγαθότητα του. 

Στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο τότε Πατριάρχης τον εξέλεξε αντιπρόσωπο του. Και όταν στη Σύνοδο αυτή καταδικάστηκε ο Άρειος, ο Αλέξανδρος, αν και γέροντας 70 χρονών, δέχθηκε να περιοδεύσει στη Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να διδάξει και να γνωστοποιήσει τα ορθά δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά ενώ βρισκόταν στην περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε. Όρισε όμως διάδοχο του τον Αλέξανδρο, διότι, παρά το γήρας του, είχε τα κατάλληλα εφόδια για τη διακυβέρνηση της αρχιεπισκοπής της πρωτεύουσας. 

Πράγματι, σαν Πατριάρχης ο Αλέξανδρος ανταποκρίθηκε σωστά στις δύσκολες περιστάσεις των καιρών. Τότε ο Άρειος είχε εξαπατήσει το βασιλιά Κωνσταντίνο ότι δήθεν πιστεύει ορθά. Και ο βασιλιάς διέταξε τον Αλέξανδρο να αφήσει τον Άρειο να μετέχει της Θείας Κοινωνίας. Ο Αλέξανδρος, λυπημένος, προσευχήθηκε στο Θεό και ζήτησε τη βοήθεια Του. Η δέηση του Ιεράρχη εισακούσθηκε. Και το πρωί που ο Άρειος με πομπή θα πήγαινε στην εκκλησία, βρέθηκε το σώμα του σχισμένο και σκωληκόβρωτο! Ο Άγιος Αλέξανδρος απεβίωσε ειρηνικά το 337 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 30 Αυγούστου.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ

Κάποιος κύριος, πνευματικοπαίδι μου, μεγάλος κάπως στην ηλικία, οδηγούσε ένα πρωινό το αυτοκίνητο του και σε κάποιο σημείο του δρόμου είδε ένα προσκυνητάρι.

Επειδή λόγω της ηλικίας του οδηγούσε σχετικά αργά, πρόλαβε να δει μέσα στο προσκυνητάρι την εικόνα της Παναγίας. Τότε σκύβοντας ελαφρώς και απευθυνόμενος προς την εικόνα της Παναγίας είπε:

- Καλημέρα, Παναγία μου!

Και αμέσως ή Παναγία βρέθηκε μπροστά του, ολόσωμη, ολοζώντανη, ολόλαμπρη και του απάντησε με γλυκύτητα:

- Καλημέρα, παιδί μου! 

Όταν συνήλθε, βρισκόταν έξω από το αυτοκίνητο του, στη μέση του δρόμου, γονατιστός και γεμάτος δάκρυα.

Από τότε κάθε φορά πού βλέπει εικόνα της Παναγίας κατανύσσεται και τα μάτια του γεμίζουν δάκρυα.

Πηγή: Από το βιβλίο «Γνώσις και βιώμα της Ορθοδόξου Πίστεως»
π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου

ΤΟ ΦΤΩΧΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΦΑΓΗΤΟ

Μια μέρα, ένα πολύ φτωχό αγόρι που πουλούσε μικροπράγματα από πόρτα σε πόρτα, για να πληρώνει τα εισιτήρια του για το σχολείο, ένοιωσε πολύ πεινασμένο και στην τσέπη του δεν είχε παρά μόνο μερικές δεκάρες.

Έτσι, αποφάσισε ότι στο επόμενο σπίτι, θα ζητούσε λίγο φαγητό. Ωστόσο, έχασε το θάρρος του, όταν μια όμορφη νεαρή γυναίκα άνοιξε την πόρτα. Αντί για φαγητό, ζήτησε ένα ποτήρι νερό.

Η γυναίκα κοίταξε το αγόρι, κατάλαβε ότι ήταν ταλαιπωρημένο και πεινασμένο και αντί για νερό του έδωσε ένα ποτήρι γάλα. Το ήπιε μονορούφι και στη συνέχεια ρώτησε τη γυναίκα: «Πόσα σας χρωστάω;» «Δεν μου χρωστάς τίποτα» απάντησε εκείνη. «Η μητέρα μου με έχει διδάξει, να μην αποδεχόμαστε ποτέ χρήματα για την καλοσύνη που προσφέρουμε».

Το αγόρι ευχαρίστησε θερμά τη γυναίκα και συνέχισε την πορεία του. Ένοιωσε δυνατότερος, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά, αφού η πίστη του στους ανθρώπους και στο Θεό, είχε γίνει ισχυρότερη με το περιστατικό αυτό.

Χρόνια αργότερα, η υγεία της γυναίκας κλονίστηκε και η ζωή της έφθασε σε κρίσιμη κατάσταση. Οι γιατροί του τοπικού ιατρείου, σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν εκεί την ασθένειά της. Την παρέπεμψαν σε ιατρικό κέντρο μεγαλύτερης πόλης, όπου την εξέτασαν οι γιατροί και της έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις. Ο καθηγητής ιατρός, κλήθηκε να κάνει τη διάγνωση.

Όταν άκουσε το όνομα της πόλης απ’ όπου ήρθε η ασθενής, ένα περίεργο συναίσθημα τον έλουσε. Αμέσως σηκώθηκε και πήγε κάτω από την αίθουσα του νοσοκομείου στο δωμάτιό της, ντυμένος με τη στολή του γιατρού.

Την αναγνώρισε αμέσως. Πήγε πίσω στο δωμάτιο ιατρικών συσκέψεων αποφασισμένος να κάνει το καλύτερό δυνατόν, για να σώσει τη ζωή της. Από εκείνη την ημέρα έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στην περίπτωση.

Μετά από ένα μακρύ αγώνα, η μάχη κερδήθηκε. Η ασθενής έγινε καλά.

Ο Δρ. ζήτησε από το γραφείο οικονομικού, να του προσκομίσουν τα έγγραφα του ασθενή και το λογαριασμό, για την τελική έγκριση.

Όταν έφθασε στα χέρια του ο λογαριασμός του ασθενή, τον κοίταξε και στη συνέχεια έγραψε κάτι στην άκρη του χαρτιού και τον έστειλε πίσω, για επίδοση στην ασθενή. Εκείνη φοβόταν να το ανοίξει. Ήταν σίγουρη, ότι θα έπρεπε να πληρώνει τα έξοδα νοσηλείας της, μέχρι το τέλος της ζωής της.

Τελικά άνοιξε το φάκελο. Όπως διάβαζε το τιμολόγιο, μια φράση με μεγάλα γράμματα στο τέλος του χαρτιού, τράβηξαν την προσοχή της.

«Ολοσχερώς εξοφλημένο, με ένα ποτήρι γάλα» Από κάτω, υπήρχε η υπογραφή του καθηγητή ιατρού.

Θυμήθηκε!!! Δάκρυα χαράς πλημμύρισαν τα μάτια της και άρχισε να προσεύχεται.

«Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, που η δική Σου αγάπη, έχει εξαπλωθεί και φωλιάσει στις καρδιές των ανθρώπων……..»

Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα από την ζωή του Δρ. Χάουαρντ Κέλι (1858-1943). 

https://frappetime.gr

ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΛΙ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ

Κάποιος, κάποτε, βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας. Μια μέρα, παρουσιάστηκε ένα μικρό άνοιγμα στο κουκούλι. Ο άνθρωπος κάθισε και παρατηρούσε

την πεταλούδα για ώρες, καθώς εκείνη αγωνιζόταν να περάσει το σώμα της μέσα από την μικρή τρύπα

Κάποια στιγμή φάνηκε ανήμπορη να προχωρήσει άλλο.Έτσι, ο άνθρωπος αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα.

Με ένα ψαλίδι έκοψε το υπόλοιπο κομμάτι του κουκουλιού. Η πεταλούδα πρόβαλε εύκολα, αλλά είχε πρησμένο σώμα και μαραμένα φτερά.

Ο άνθρωπος συνέχισε να παρατηρεί την πεταλούδα, γιατί περίμενε ότι τα φτερά της θα μεγάλωναν και θα άπλωναν για να στηρίξουν το σώμα της, το οποίο θα ξεπρήζονταν σιγά-σιγά.

Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε.

Αντίθετα, η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της σέρνοντας το πρησμένο της σώμα και έχοντας μαραμένα φτερά. Ποτέ δεν μπόρεσε να πετάξει.

Αυτό που ο άνθρωπος, με την καλοσύνη και την βιασύνη του, δεν κατάλαβε, ήταν πώς ό αγώνας για να βγει η πεταλούδα από το άνοιγμα, ήταν ο τρόπος με τον οποίο ό Θεός διοχέτευε υγρό από το σώμα της προς τα φτερά, ούτως ώστε να είναι έτοιμη να πετάξει, μόλις ελευθερωθεί από το κουκούλι.

Ο άνδρας της ιστορίας μας παρορμητικά και επιπόλαια πήγε να βοηθήσει την πεταλούδα και ξέχασε πώς οι δυσκολίες της θα ήταν η πηγή τής δύναμης της. Θα ήταν τα όμορφα πετάγματα της, το υγιές μέλλον της.

Ξέχασε πώς οι δυσκολίες στη ζωή ζωογονούν, είναι ευεργετικές , είναι ακριβώς αυτές που έχουμε ανάγκη.

Ίσως προκαλεί τη λογική μας ή πιο πάνω σκέψη αλλά ναι, ό πόνος, οι αντιξοότητες, τα δύσκολα, μας κάνουν δυνατούς, αν σοφά ξέρουμε να τα χρησιμοποιούμε.

Μας αλλάζουν οπτικές, αναθεωρούμε, αξιολογούμε τα της ζωής μας διαφορετικά. Γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας, συνειδητοποιούμε την ανεπάρκεια μας και αναζητούμε την παρουσία του Θεού.

Ο δικός μας πόνος, όποιας μορφής, συντελεί στο να αποκτήσουμε σπλάγχνα οικτιρμού για τους άλλους. Σωστά ελέχθη πώς όποιος πόνεσε έμαθε πολλές γλώσσες, εύκολα επικοινωνεί με τον πονεμένο συνάνθρωπο του.

Τα βάσανα μας υπενθυμίζουν μια σώζουσα διέξοδο στα αδιέξοδά μας, την προσευχή. Τα δύσκολα τής ζωής είναι το υνί του Θεού να οργώνει την καρδιά για περισσότερες αρετές. Μπορεί τάχα να υπάρξει σοδειά χωρίς βροχές;

Οι δοκιμασίες χτίζουν χαρακτήρα, όταν αντιμετωπίζονται εν Χριστώ.

Εξάλλου, ο Θεός μας δεν υποσχέθηκε εύκολο ταξίδι, αλλά ασφαλές αγκυροβόλημα. Και ύστερα, η αγιότητα πηγάζει από τα παθήματα, γιατί ότι μας ταιριάζει μας κοιμίζει, ότι είναι αντίθετο αυτό μας αφυπνίζει.

Η στάση μας απέναντι στις ποικιλόμορφες δυσκολίες είναι θέμα πίστης. Μπορούμε γι’ αυτά και για κείνα και για τα άλλα να ευχαριστήσουμε το Θεό; Έτσι είναι, φίλοι μας.

Η δειλή ψυχή προσπαθεί να ψάλλει μέσα στο φως. Η πυρφόρα, όμως και γεμάτη πίστη, μέσα στο σκοτάδι Τον υμνεί.

Ο πόνος ευεργετικός. Ας φιλούμε το χέρι Του ευγνωμόνως που μας τον προσφέρει.

ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΙΕΡΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΤΕΥΧΟΣ 4ο – ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

https://kaini-ktisis.blogspot.gr

MΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΕ ΤΟ «ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ», ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ «ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»

Και είπε ο αδελφός: «Τι σημαίνει κόσμος;»

Κόσμος είναι – απάντησε ο Γέροντας, να ικανοποιούν οι άνθρωποι τα

σαρκικά τους θελήματα, το να νομίσει κανείς ότι μένει παντοτινά στη ζωή αυτή. Και να καυχιέται γι΄αυτά που αφήνει πίσω του.

To μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου χριστιανού. Ο »κόσμος» και τα θέλω του, αποτελεί εμπόδιο στο ...Θέλημα του Θεού. Αλλά και τον σκοπό της ζωής μας… Την καθαρότητα της καρδιάς, την θεραπεία των παθών μας, την ένωση μαζί Του δια των Άκτιστων ενεργειών Του, την θέωση και σωτηρία της ψυχής μας.

Θεωρίες δύσκολες θα μου πείτε τώρα…Έχετε δίκιο θα σας απαντήσω. Βλέπεται μεγαλώσαμε με εκείνο το »Τι θα πει ο κόσμος», Και όχι τι θα πει ο Χριστός …

https://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: «ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΜΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΦΩΤΙΑ, ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΤΑ ΠΑΝΤΑ …»

Τό πανέμορφο νησί τῶν Κυθήρων δοκιμάσθηκε πολύ μέσα στήν ἱερή περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἔπειτα ἀπό τό ξέσπασμα τῆς φοβερῆς πυρκαγιᾶς τῆς Παρασκευῆς 4ης Αὐγούστου ἐ.ἔ., πού κράτησε γιά 4 ἡμέρες καί κατέκαυσε 25 περίπου χιλιάδες στρέμματα, δηλ. τό 1/8 σχεδόν τῆς ἐκτάσεως τοῦ νησιοῦ μας.

Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Σεραφείμ διεκτραγωδεῖ αὐτό τό φρικτό γεγονός τῆς πυρκαγιᾶς σέ δύο συνεντεύξεις του - ἠχητικά ντοκουμέντα, τά ὁποῖα καί παραθέτουμε. Ἡ πρώτη ἀνταπόκρισις τοῦ ζητήθηκε ἀπό τόν Ρ/Σ «Ἄλφα» στίς 8/8 καί ἡ ἄλλη ἀπό τόν σταθμό τῆς «Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας» στίς 10/8. Σ’ αὐτές τίς ραδιοφωνικές ἐπικοινωνίες φαίνεται ὁ βαθύς πόνος καί ἡ ἐναγώνια ἀνησυχία τοῦ Σεβασμιωτάτου γιά τήν ἀδόκητη αὐτή συμφορά.

Ἀκοῦστε τήν συνέντευξη τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας στόν Ρ/Σ ALPHA 989  στίς 08-08-2017 

http://www.imkythiron.gr/images/stor...9_08082017.mp3

Ἀκοῦστε τήν συνέντευξη τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας στόν Ρ/Σ  τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας στίς 10-08-2017 

http://www.imkythiron.gr/images/stor...o_10082017.mp3

Στίς ἡμέρες αὐτές τῆς φρικτῆς δοκιμασίας ἀναρτήθηκε στό ἱστολόγιο: panagiotisandriopoulos.blogspot.gr – Π.Α.Α. σχετικό σχόλιο μέ τίτλο: «Ἡ φωτιά … τιμωρία γιά τόν Κυθήρων Σεραφείμ;», τό ὁποῖο ἀναδημοσιεύεται ἀπό τά «Κυθηραϊκά νέα» τοῦ νησιοῦ μας. Ὁ συντάκτης του, διατυπώνοντας, ὅπως γράφει, τό ἀμείλικτο ἐρώτημα «ἀντιοικουμενιστῶν» πού συνδυάζουν τό γεγονός τῆς φωτιᾶς τῶν Κυθήρων «μέ τήν φωτιά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού καίει μετά τήν Σύνοδο τῆς Κρήτης», ἐπιχειρεῖ νά παρουσιάση τό πρῶτο ὡς τιμωρία γιά τόν Μητροπολίτη μας ἕνεκα τῆς δῆθεν χλιαρῆς στάσεώς του ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν Οἰκουμενιστῶν. Δύο πράγματα ἐντελῶς ἄσχετα καί ἀσυνάρτητα.

Τήν στάσι τοῦ Σεβασμιωτάτου ἔναντι τῆς φυσικῆς φωτιᾶς τήν διαπιστώνουμε μέ τά παραπάνω δύο ἠχητικά ντοκουμέντα. Τήν στάσι του ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης (πρίν καί μετά τήν σύγκλησί της) δέν τήν γνωρίσαμε μέσῳ τῶν ἐπισήμων ἐγγράφων του πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πρός τούς Πατριάρχας καί Ἀρχιεπισκόπους τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν καί γενικώτερα πρός τόν Ὀρθόδοξο Χριστεπώνυμο Πλήρωμα, ἔπειτα καί ἀπό τήν Ἡμερίδα, στήν ὁποία συμμετέσχε τόν Μάρτιο τοῦ 2016 στό στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας καί πού ἀφοροῦσε στά θέματα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης; Γραπτῶς καί προφορικῶς ὁ Μητροπολίτης μας, ἐν Συνόδῳ καί ἐκτός Συνόδου, μέ τά προφορικά καί γραπτά του μηνύματα, τοποθετεῖται εὐκαίρως - ἀκαίρως κατά τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κατά τῶν αἱρέσεων τοῦ Παπισμοῦ καί κατά τῶν ποικιλωνύμων προτεσταντικῶν παραφυάδων, ἀφοῦ αὐτές αὐτοθεωροῦνται ἤ διεκδικοῦν τό ὄνομα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Προασπίζεται σθεναρῶς τοῦ βασικοῦ καί καιρίου ἐκκλησιολογικοῦ δόγματος τῆς Μιᾶς (καί Μόνης) Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, μή δεχόμενος τό παράπαν ἀπόδοσιν ἐκκλησιαστικότητος σέ ἑτερόδοξες ὁμολογίες καί κοινότητες (σύμφωνα καί μέ τήν ἀρχική Ἀπόφασι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τοῦ Μαΐου τοῦ 2016). Καί γενικώτερα ἐμμένει σταθερά στήν Ὁμολογία Πίστεως, τήν ὁποία ἔδωκε πρό τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας του (2-7-2005) «μηδέν προστιθείς, μηδέν ἀφαιρῶν, μηδέν μεταβάλλων, μήτε τῶν δογμάτων, μήτε τῶν Παραδόσεων». 

Ἡ φωτιά τῶν Κυθήρων μέ τά δυσάρεστα ἀποτελέσματά της πέρασε καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ σέ πνευματική ἐγρήγορσι, προσευχή καί δραστηριοποίησι γιά τήν ἐν καιρῷ ἀποκατάστασι τῶν ὑλικῶν ζημιῶν. Ὅμως, τά μάτια μας πρέπει νά εἶναι στραμμένα στήν ἄλλη φωτιά, τήν φωτιά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού θέλει νά ἰσοπεδώση τά πάντα καί νά ὁδηγήση στό καταλυτικό ρεῦμα τῆς Παγκοσμιοιποίησης καί τῆς Πανθρησκείας.

Αὐτό ἄς τό λάβη σοβαρά ὑπ’ ὄψιν του ὁ θεολόγος συντάκτης τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ καί οἱ συμφρονοῦντες μέ αὐτόν.

http://aktines.blogspot.gr 

Ο ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΒΑΣ. ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΨΕΥΤΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ο ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

ΒΑΣ. ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Σὲ ὁμολογιακὴ καὶ θαρραλέα ἐπιστολή του πρὸς τὸν π. Θεόδωρο Ζήση

12 Ἰουλίου 2017

Πρὸς

Τὸν Αἰδεσιμολογιώτατον

Πρωτοπρεσβύτερον

Πατέρα Θεόδωρον Ζήσην

Περαία Θεσσαλονίκης

Σεβαστὲ Πατέρα Θεόδωρε,

Ἀπὸ πολλοῦ χρόνου ἤθελα νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί Σας διὰ τηλεφώνου, ἀλλὰ δὲν κατέστη δυνατόν, γι᾽ αὐτὸ καὶ ἀποφάσισα νὰ Σᾶς γράψω τὴν παροῦσαν ἐπιστολή. Ὁ λόγος εἶναι ἡ μεγάλη ὑποχρέωση ποὺ αἰσθάνομαι στὸ σεβαστὸ πρόσωπό Σας, νὰ Σᾶς εὐχαριστήσω ὡς ἁπλὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας Τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τοὺς ἀγῶνες ποὺ ἀναλάβατε μὲ πρωτοχριστιανικὸ ζῆλο καὶ ἁγιοπατερικὸ θυσιαστικὸ πνεῦμα ὑπὲρ τῆς διαφυλάξεως ἀλωβήτου καὶ ἀκεραίας τῆς ἀμώμητης ὀρθόδοξης πίστεώς μας, ἰδιαίτερα μετὰ τὴν σύγκληση τῆς δῆθεν πανορθόδοξης ψευτοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία κάθε ἄλλο παρά «ὀρθόδοξη» ἀπεδείχθη, ἀφοῦ ἀπομακρύνθηκε τῆς ὀρθόδοξης συνοδικῆς καὶ πατερικῆς παραδόσεως, υἱοθετήσασα πλήρως τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀναγνωρίζοντας γιὰ πρώτη φορὰ τὸν παπισμὸν καὶ προτεσταντισμὸν ὡς «ἐκκλησίες», ἐνῶ οἱ πάντες γνωρίζομε ὅτι πρόκειται γιὰ αἱρέσεις, ποὺ καταδικάσθηκαν συνοδικῶς καὶ ἑπομένως εἶναι ἐκτὸς τοῦ Σώματος τῆς «Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας». Ἐσεῖς, ἐχόμενος τῶν «πατρικῶν παραδόσεων», μὲ τὸ ἀκαδημαϊκό Σας κῦρος, τὶς ἀκένωτες ἁγιοπατερικὲς γνώσεις Σας καὶ προπάντων τὴν ἀταλάντευτη ὀρθόδοξη πίστη Σας, ἀγωνίζεσθε γιὰ τὴν τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τὴν κανονικὴ εὐταξία στὴν Ἐκκλησία, ὡς ἐξέχων ἱερεὺς αὐτῆς, προβάλλοντας τὰ ἱερατικά Σας στήθη, ὥστε νὰ μὴν περάσουν στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἀντορθόδοξες καὶ ἄκρως αἱρετικὲς ἀποφάσεις τῆς ὡς εἴρηται ψευτοσυνόδου, φθάνοντας μέχρι τῆς διακοπῆς τῆς μνημόνευσης τοῦ ἐπιχωρίου μητροπολίτη, ὡς αἱρεσιάζοντος, λόγω τῆς υἱοθετήσεως ἐκ μέρους του τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευτοσυνόδου τῆς Κρήτης, ὅπως ἐπιτάσσουν οἱ ἱεροὶ κανόνες, τοὺς ὁποίους μετ᾽ εὐλαβείας πιστῶς ἐφαρμόζετε, ὅπως πιστῶς καὶ ἀκλινῶς τοὺς ἐδιδάσκατε ἀπὸ τῆς πανεπιστημιακῆς ἕδρας, τιμώντας ἔτσι τὴν ἀκαδημαϊκή Σας ἰδιότητα. Τὸ σθένος Σας, ἡ σύνεση καὶ μετριοπάθεια, ἡ διάκριση, ἡ σταθερότητα καὶ ἡ ἀταλάντευτη προσήλωσή Σας στὶς ἁγιογραφικὲς καὶ ἁγιοπατερικὲς παραδόσεις εἶναι αὐτὰ ποὺ Σᾶς διακρίνουν στοὺς ἀγῶνες Σας γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ποὺ ἐμπνέουν σὲ μᾶς τοὺς ἁπλοὺς πιστοὺς αἰσιοδοξία καὶ πίστη.

Ἐμεῖς οἱ ἁπλοὶ χριστιανοὶ αἰσθανόμαστε προδομένοι ἀπὸ τήν «Διοικοῦσα» Ἐκκλησία, ἐννοῶ τὰ διοικητικά της ὄργανα, ὅπως τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία εἶναι ἐπιλήσμονες τῆς ἱερωσύνης τους, «μεριμνῶντες καὶ τυρβάζοντες περὶ πολλά» ἄλλα, τὰ ὁποῖα ὅμως δυστυχῶς δὲν εἶναι  μόνο ἁπλῶς περιττά, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἄκρως ἐπικίνδυνα καὶ πνευματικῶς θανατηφόρα, ἀφοῦ εἶναι αἱρετικὰ καὶ ἀντορθόδοξα. Ἀντὶ οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Πατριάρχη καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο νά «ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας» τοῦ Θεοῦ, ἀντὶ νὰ πολεμοῦν μὲ κάθε μέσον καὶ ἐν παντὶ καὶ πάντοτε τὶς ποικιλώνυμες αἱρέσεις, καὶ κυρίως τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, αὐτοὶ ἀφήνουν ἐγκαταλελειμμένα τὰ ποίμνιά τους «εἰς βοράν» τῶν αἱρετικῶν λύκων, ἀσχολούμενοι μὲ τά «φαγοπότια» καὶ «τσιμπούσια», τοὺς βδελυροὺς ἐναγκαλισμοὺς καὶ πομπώδεις φαρισαϊκοὺς ἀσπασμοὺς μετὰ τῶν αἱρετικῶν ἐκπροσώπων τοῦ πάπα καὶ τῶν προτεσταντῶν, ἀναλισκόμενοι σὲ ἐπιδεικτικοὺς ἀτέρμονες διαλόγους ὑπὲρ δῆθεν «τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», καταπατώντας ἔτσι ἀπροκάλυπτα ὄχι μόνο τοὺς ἀπαγορευτικοὺς ὅλων αὐτῶν τῶν βδελυρῶν ἐκδηλώσεων θείους καὶ ἱεροὺς κανόνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ἀκόμη τὸ Ἅγιον καὶ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον παραγγέλλει ρητῶς«αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει..» (Τίτ. γ´ 10). Καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης, λέγει ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἀθετεῖ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν μένει πιστὸς σ᾽ αὐτὴν τηρώντας την μὲ ἀκρίβεια, δὲν ἔχει τὸν Θεὸν μέσα του, ἀλλὰ εἶναι χωρισμένος ἀπὸ αὐτόν, καὶ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο, δηλαδὴ τὸν αἱρετικό, «μὴ λαμβάνετε εἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε» (Β´ Ἰω. 10). Αὐτοὶ ὅμως οἱ πατριάρχες, οἱ ἀρχιεπίσκοποι καὶ ἐπίσκοποι, ὅσοι ἀκολουθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὄχι μόνο ἀνταλλάσσουν χαιρετισμὸν μὲ τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη Πάπα, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ὀρθοδόξους ναοὺς τὸν ὑποδέχονται καὶ συμπροσεύχονται μαζί του καὶ ἐναγκαλίζονται ὡς ἀδελφοὶ περιπόθητοι καὶ ἐπιπόθητοι! Καὶ τὸ χειρότερο, μετέχουν, ἂν καὶ ὀρθόδοξοι, στὸ σιωνιστικὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ παρακάθηνται σὲ κοινὰ τραπέζια τρώγοντες καὶ πίνοντες μὲ παπικούς, προτεστάντες, μουσουλμάνους, βουδδιστές, ἰνδουϊστὲς καὶ ὅ,τι ἄλλο βάλλει ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ὡς δῆθεν «ἐκκλησία», προδίδοντες ἔτσι τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας, καί «ὀρθοτομοῦντες (ἀντὶ τῆς ἀληθείας) τὸν λόγον τῆς πανθρησκείας», ὡς γνήσια τέκνα τοῦ οἰκουμενισμοῦ! Ὅλοι αὐτοὶ οἱ «κύριοι», (διότι πῶς ἀλλιῶς νὰ τοὺς πεῖ κανείς, ἀφοῦ ὡς αἱρεσιάρχες ἀπώλεσαν πλέον τὴν χάρη τῆς ἱερωσύνης καὶ δὲν θεωροῦνται ὡς ἐκ τούτου ἐπίσκοποι καὶ πατριάρχες), ἐξακολουθοῦν νὰ συμπεριφέρονται ὡς ἐπίσκοποι, νὰ εἰσέρχονται εἰς τοὺς ἱεροὺς ναούς, ἀκόμη δὲ καὶ εἰς τὸ θυσιαστήριον ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, καὶ περιβεβλημένοι τὶς αὐτοκρατορικὲς ἁλουργίδες νὰ καμαρώνουν «ὡς δεσπότες καὶ αὐθέντες», διεκδικοῦντες ἔτσι τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία τοῦ «ἀλαθήτου», μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουμε δυστυχῶς καὶ ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ἀντὶ ἕνα ἀλάθητο πάπα, τόσους ἀλάθητους, ὅσοι καὶ οἱ αἱρεσιάρχες οἰκουμενιστὲς ἐπίσκοπο!

Ἐσεῖς, πατέρα Θεόδωρε, ἐγκαίρως, ἐπικαίρως καὶ εὐκαίρως διαγνώσατε τὸν κίνδυνον καὶ ὀρθώσατε τὸ ὀρθόδοξο ἀνάστημά σας καταδικάζοντας ὅλους αὐτοὺς τοὺς πατριάρχες, ἀρχιεπισκόπους καὶ ἐπισκόπους ὡς αἱρεσιάρχες, ἐπειδὴ ἐγκολπώθηκαν τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ ἐπρόδωσαν ἔτσι τὴν ὀρθοδοξία μας. Ἡ γενναία ἀπόφασή Σας νὰ διακόψετε τὴν μνημόνευση τοῦ μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ὡς αἱρεσιάρχου οἰκουμενιστῆ, ἀναλαμβάνοντας ἀγώνα πρὸς ὑπεράσπιση τῆς φιλτάτης ὀρθοδοξίας, Σᾶς ἀνύψωσε στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ὡς ἄλλον Ἅγιον Μᾶρκον τὸν Εὐγενικόν, τὸν Ἀνθενωτικόν, ἀλλὰ καὶ ὡς ἄλλον Ἅγιον Μ. Φώτιον, κι ἀκόμη ὡς ἄλλον Ἅγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν, τὰ ἀνεξίτηλα ὀρθόδοξα ἴχνη τῶν ὁποίων ἀκολουθεῖτε πιστῶς καὶ ἀπαρασαλεύτως! Στὸ πάνσεπτο πρόσωπό Σας ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἁπλοὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ἀναγνωρίζομε τὸν μεγάλο μαχητὴ τῆς πίστως, τὸν ἀρχηγὸ τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγώνα κατὰ πάσης αἱρέσεως, κυρίως δὲ τῆς σύγχρονης αἱρετικῆς πανώλους τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Νὰ εἶστε βέβαιος, πατέρα Θεόδωρε, ὅτι χιλιάδες καὶ μυριάδες πιστῶν ἀνὰ τὸν κόσμον βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὸ λάβαρο τῶν δικῶν Σας ἀντιαιρετικῶν ἀγώνων, ἕτοιμοι νὰ θυσιαστοῦν γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας!

Τὸ κατ᾽ ἐμὲ πρέπει κατ᾽ ἀρχὴν νὰ δηλώσω ὅτι οὔτε θεολόγος εἶμαι, οὔτε ἔχω τέτοιες καὶ τόσες γνώσεις ποὺ νὰ μοῦ ἐπιτρέπουν νὰ ὁμιλῶ γιὰ πολὺ λεπτὰ ὅσο καὶ κρίσιμα θέματα τῆς πίστεώς μας. Γι᾽ αὐτὸ παρακαλῶ πολὺ νὰ συγχωρέσετε τὰ ὅποια τυχὸν σχετικὰ λάθη ἐντοπίσετε στὴν ἐπιστολή μου αὐτή. Φρονῶ ὅμως ταπεινῶς ὅτι τὸ γεγονὸς ὅτι εἶμαι βαπτισμένος «εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» καὶ ὡς ἐκ τούτου ἔχω ἐνδυθῆ Τὸν Χριστὸν κατὰ τὴν διαβεβαίωση τοῦ Ἀπ. Παύλου, μοῦ δίνει τὸ δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ μοῦ ἐπιβάλλει τὴν ὑποχρέωση ὡς χριστιανοῦ, νὰ ἀγωνίζομαι γιὰ τὴν πίστη μου, ὁμολογώντας κυρίως αὐτὴν ἐν παντὶ καὶ πάντοτε. Σὲ θέματα πίστεως ὅλοι οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἀγωνιζόμαστε, χωρὶς νὰ σκοντάφτομε σὲ τίτλους καὶ περγαμηνές. Εἶμαι χριστιανὸς ὀρθόδοξος καὶ ὁμολογῶ τὴν πίστη μου, ἀναλαμβάνοντας ὁποιαδήποτε θυσία πρὸς ὑπεράσπισή της. Τάσσομαι κάτω ἀπὸ τὸ πετραχήλι Σας, πατέρα Θεόδωρε, στὸν μεγάλο ἀντιαιρετικὸ ἀγώνα, χωρὶς αὐτὸ νὰ ἔχει γιὰ κανέναν ἄλλο κάποια ἰδιαίτερη σημασία. Γιὰ μένα ὅμως συνιστᾶ πράξη ὁμολογίας, τὴν ὁποία αἰσθάνομαι ὑποχρεωμένος νὰ κάνω ὡς ἁπλός, ἀφανὴς καὶ ἐλάχιστος χριστιανός. Καὶ ναὶ μὲν δὲν διαθέτω, ὅπως εἶπα, θεολογικὲς γνώσεις καὶ συνεπῶς δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω γιὰ εἰδικὰ δογματικὰ θέματα, πλὴν ὅμως διαθέτω τὶς βασικὲς γνώσεις τῆς πίστεώς μας, ὅπως μᾶς τὶς δίδαξαν τὰ ὡραῖα ἐκεῖνα παλιὰ χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ πενήντα (1950) οἱ δάσκαλοί μας στὸ σχολεῖο, Δημοτικὸ καὶ Γυμνάσιο, οἱ ὁποῖες μοῦ ἐπιτρέπουν νὰ πῶ καὶ νὰ διακηρύξω ὅτι ὁ παπισμὸς δὲν εἶναι ἐκκλησία, ἀλλὰ αἵρεση. Εἰδικότερα μὲ βάση ἐκεῖνες τὶς ἐγκύκλιες, «θεολογικές», ἐλλιπεῖς, ἀλλὰ καθόλου ἀτελεῖς, γνώσεις μου ἔμαθα νὰ λέω ὅτι: «τὸ 1054 μ.Χ. ἡ Ἐκκλησία Τοῦ Χριστοῦ ἐσχίσθη στὰ δύο, σὲ Ἀνατολικὴ καὶ Δυτική, προσδιορισμοὶ γεωγραφικοί, οἱ ὁποῖοι ὅμως μὲ τὸν καιρὸ προσέλαβαν δογματικὸ περιεχόμενο. Ἡ Δυτικὴ ἐκκλησία μὲ ἡγέτη τὸν πάπα Ρώμης ἀπομακρύνθηκε δογματικῶς ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία, ἀπώλεσε τὴν καθαρότητα τῆς πίστεως μὲ νοθεύσεις ἀποκλειστικῶς παπικῆς ἐμπνεύσεως, ποὺ δὲν στηρίζονται στὶς Γραφὲς παρὰ πᾶσαν ἔρευναν αὐτῶν, καὶ προσέλαβε κοσμικὴ ὀργάνωση μεταξελιχθεῖσα σὲ Κράτος, τὸ ὁποῖον τῆς ἐστέρησε τὴν ἐκκλησιαστικὴ της ὀντότητα. Πρόκειται γιὰ τὸ γνωστὸ κρατίδιο τοῦ Βατικανοῦ. Ἔτσι ἀναφερόμενοι σ᾽ αὐτὴν δὲν μποροῦμε πλέον νὰ κάνομε λόγο γιὰ Ἐκκλησία καὶ μάλιστα γιὰ Ἐκκλησία Τοῦ Χριστοῦ, οὔτε βέβαια καὶ γιὰ χριστιανικὴ πίστη μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀλήθειας, ἀλλὰ μόνο περὶ θρησκείας καὶ μάλιστα κρατικίστικης, ἡ ὁποία ὑποστηρίζεται ὡς ἀνθρώπινο πλέον κατασκεύασμα ἀπὸ τὶς δυνάμεις τοῦ Βατικανοῦ, οἱ ὁποῖες τὴν στηρίζουν ἀνὰ τὸν κόσμον. Ὅπως ἐξελίχθηκε λοιπὸν ἡ Δυτική-Παπική «ἐκκλησία» ἀπώλεσε τόν «ἀποκαλυπτικό» της χαρακτήρα καὶ περιέπεσε σὲ ἀνθρώπινο ὀργανισμὸ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν θεωρεῖται πλέον Ἐκκλησία, οὔτε πίστη. Ὁ πάπας τῆς Ρώμης κατ᾽ ἐπίφαση θεωρεῖται ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι παρὰ πολιτικός-κρατικὸς ἄρχων». (ἀπὸ τὸ βιβλίο μου: «Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΘΕΟΣ» σελ. 112). Ὅλα αὐτὰ βεβαίως εἶναι ξένα πρὸς τὸν χριστιανισμὸ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἀποβλητέα ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας Τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὲς τὶς στοιχειώδεις βασικὲς γνώσεις τῆς πίστεώς μας εἶμαι βέβαιος, πατέρα Θεόδωρε, ὅτι τὶς ἐγνώριζαν καλλίτερα ἀπὸ ἐμένα καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ συμμετεῖχαν στὴν ψευτοσύνοδον τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης, καὶ παρόλα αὐτὰ προχώρησαν στὴν ἐπαίσχυντη πράξη τῆς ἀναγνώρισης τοῦ παπισμοῦ ὡς Ἐκκλησίας, προδίδοντας, ὅπως προεῖπα, μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν τὴν ὀρθόδοξη πίστη μας. Ὀρθῶς λοιπὸν καὶ δικαίως Ἐσεῖς, πάτερ Θεόδωρε, τοὺς κατηγορεῖτε ὡς αἱρεσιάρχες καὶ διακόψατε τὴν μνημόνευση ὅλων ἐκείνων ποὺ δέχονται τὴν ἀπόφαση αὐτὴ τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου, κολυμπώντας στὰ λασπόνερα τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς πλάνης.

Τελειώνοντας δεχθεῖτε Σᾶς παρακαλῶ τὶς ἄπειρες εὐχαριστίες μου γιὰ τὸν μεγάλο ἀγώνα ποὺ ἀναλάβατε καὶ νὰ εἶστε πλέον ἢ βέβαιος ὅτι θὰ στεφθῆ ὑπὸ πλήρους ἐπιτυχίας, ὅπως κάθε ἀγώνας ποὺ δόθηκε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς πίστεως, διότι τὸ εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός: «θαρσεῖτε ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον»! Περιττὸν νὰ Σᾶς βεβαιώσω ὅτι τάσσομαι ὡς ἁπλὸς χριστιανὸς στὸ πλευρό Σας, ὄχι γιατὶ Ἐσεῖς μὲ χρειάζεστε, ἀλλὰ διότι ἐγὼ τὸ αἰσθάνομαι ὡς ἀνάγκη. Γι᾽ αὐτὸ καὶ Σᾶς παρακαλῶ νὰ δεχθεῖτε αὐτὴν τὴν διαβαβαίωσή μου. Σᾶς εὐχαριστῶ καὶ πάλι γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον μᾶς στηρίζετε στὴν ὀρθόδοξη πίστη μας καὶ Σᾶς εὔχομαι ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν νὰ Σᾶς ἐνισχύει στὸν δύσκολο ἀγώνα Σας καὶ νὰ Σᾶς χαρίζει πολλὰ καὶ καρποφόρα γιὰ τὴν πίστη μας ἔτη, εὐλογημένα καὶ πάνω ἀπ᾽ ὅλα ὀρθόδοξα χριστιανικά.

http://aktines.blogspot.gr 

ΡΩΣΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ: Ο ΙΕΡΕΑΣ

Αληθινή ιστορία. Είμαστε στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάπου στη Ρωσία. Ο πάτερ Αλέξανδρος

κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του και ν' ανακουφίσει τις πληγές τους. Επιβιώνει ισορροπώντας ανάμεσα στον κίνδυνο να εκτελέστεί από τους Γερμανούς ή να εκτελεστεί από τους Ρώσους, θεωρούμενος συνεργάτης των Γερμανών. 

Η ταινία ξεκινά δείχνοντάς μας το κόσμο με τα μάτια μιας μύγας. Μιας μύγας της οποίας τη ζωή, ο πάτερ Αλέξανδρος χαρίζει, μιας και έχει και αυτή αξία. Όλη η ταινία πραγματεύεται την υψηλή αξία της ζωής, δείχνοντας την αντιμετώπιση σοβαρότατων καταστάσεών της κατά τον πόλεμο, μέσα από τον Χριστιανικό τρόπο σκέψης. Προβάλλεται η δύναμη της Ελπίδας που δίνει η Ορθοδοξία και τα υψηλά ιδανικά απλών ανθρώπων. Φως, στις σκοτεινές μέρες μας, μην το χάσετε.

Ελληνικοί υπότιτλοι

https://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΑΣΚΕΙ BULLYING ΣΕ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Απίστευτες επιστολές εργαζομένων προς το Μαξίμου - Η διευθύνουσα σύμβουλος του ΕΟΠΠΕΠ Ελένη Γιαννακοπούλου απολύει, βρίζει και τράβηξε τον σταυρό από τον λαιμό υφισταμένης της παραμονές Δεκαπενταύγουστου - Κατηγορείται και για bullying κατά εργαζομένων- Η ίδια αρνείται τις κατηγορίες και μιλά για στοχοποίηση

Με τη δυσφορία που κατά καιρούς εκφράζει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα για την παρουσία θρησκευτικών συμβόλων στα δημόσια κτίρια ήταν προφανές ότι αργά ή γρήγορα θα εμφανίζονταν και κρούσματα όπως αυτό που αποκαλύπτει σήμερα το «ΘΕΜΑ».

Διευθύνουσα σύμβουλος κρατικού οργανισμού, που εποπτεύεται μάλιστα από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, κατηγορείται από υπαλλήλους της υπηρεσίας στην οποία προΐσταται ότι τους υποχρέωσε να βγάλουν θρησκευτικές εικόνες από τα γραφεία τους, αλλά και τα σταυρουδάκια από τον λαιμό τους, προκαλώντας τεράστια αναστάτωση, αλλά και τις επίσημες καταγγελίες των εργαζομένων, τις οποίες ωστόσο η ίδια αρνείται μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε. Tο ζήτημα είναι ιδιαιτέρως σοβαρό και κινδυνεύει να λάβει μορφή επιδημίας στο Δημόσιο από προϊσταμένους δημοσίων υπηρεσιών που θεωρούν ότι πρέπει να ξεκινήσουν «διωγμούς» έναντι των υπαλλήλων που θέλουν να εργάζονται έχοντας ένα εικόνισμα στο γραφείο τους.

Η καταγγελία που αποκαλύπτει σήμερα το «Θέμα» είναι έγγραφη και επίσημη και έχει φτάσει ως το γραφείο του πρωθυπουργού. Εργαζόμενοι στον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ) κατήγγειλαν στο υπουργείο Παιδείας και σε όλους τους συναρμόδιους φορείς ότι η νέα διευθύνουσα σύμβουλος Ελένη Γιαννακοπούλου έχει ξεκινήσει διωγμούς εναντίον όσων φορούν ή έχουν στους χώρους της εργασίας τους χριστιανικά σύμβολα απαιτώντας την απομάκρυνσή τους.

Τα κείμενα των καταγγελιών σοκάρουν. Η διευθύνουσα του ΕΟΠΠΕΠ κατηγορείται ότι παραμονές Δεκαπενταύγουστου πέταξε εικόνες της Παναγίας στο καλάθι των αχρήστων, ενώ προσπάθησε να αφαιρέσει σταυρό από τον λαιμό υπαλλήλου της ρωτώντας τη: «Θα σε σώσει αυτό που φοράς στο λαιμό σου;». Εφτασε μάλιστα στο σημείο να αποκαλέσει «παπαριές» τις θρησκευτικές εικόνες να και ζητάει από το προσωπικό του Οργανισμού να αποχωριστεί τα θρησκευτικά σύμβολα που έχει εντός του εργασιακού χώρου.  Η ίδια, πάντως, όλα αυτά τα αρνείται. Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» κάνει λόγο για ψευδείς κατηγορίες εκ μέρους μερίδας εργαζομένων που έχουν ως στόχο να απαξιώσουν το έργο της που αφορά στην προσπάθεια διοικητικού εξορθολογισμού και οικονομικής βιωσιμότητας του Οργανισμού. 

To χρονικό 

Τετάρτη, 9 Αυγούστου. H διευθύνουσα σύμβουλος του ΕΟΠΠΕΠ, Οργανισμού που υπάγεται στο υπουργείο Παιδείας, Ελένη Γιαννακοπούλου εκδίδει την απόφασή της για μετακίνηση και του γραφείου της προϊσταμένης Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών υπηρεσιών από τον 2ο όροφο του κτιρίου στο ισόγειο, όπως όριζε η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Οργανισμού που είχε ληφθεί στις 27/7.

Η διευθύνουσα σύμβουλος μετακινεί την προϊσταμένη χωρίς την μεταφορά του αρχείου της, όπως αναφέρεται στο περιεχόμενο της καταγγελίας της. Την επόμενη μέρα, Πέμπτη 10 Αυγούστου, η διευθύνουσα σύμβουλος επισκέπτεται το γραφείο Τμήματος/Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών με σκοπό να επιληφθεί της μετακόμισης, όπως αναφέρει στην καταγγελία της η προϊσταμένη της εν λόγω Διεύθυνσης . Σύμφωνα πάντα με το περιεχόμενο της καταγγελίας, φτάνοντας στο γραφείο εργασίας της πρώην προϊσταμένης, η οποία βρισκόταν σε άδεια, άρχισε να ελέγχει τα έγγραφα που βρίσκονταν πάνω στο γραφείο. 

«Θα σε σώσει ο σταυρός που φοράς;»

Τα όσα ακολουθούν στο περιεχόμενο της καταγγελίας ακούγονται απίστευτα, αλλά διατυπώνονται επωνύμως και ενυπογράφως από δύο υπαλλήλους:«Τη στιγμή που διαπίστωσε την ύπαρξη της ιερής εικόνας της Παναγίας Θεοτόκου πάνω στο γραφείο της, την άρπαξε και την πέταξε σε καλάθι σκουπιδιών, λέγοντας ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται εικόνες στα γραφεία. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το μέρος μου και μόλις διαπίστωσε ότι φέρω σταυρό στο λαιμό μου φώναξε “τι είναι αυτά που φοράς”, άρπαξε τον σταυρό που φορούσα, ρωτώντας με aν νομίζω ότι θα με σώσει αυτό που φορώ. Συνεχίζοντας προχώρησε στο γραφείο εργασίας μου, λέγοντας να μαζέψω τις εικόνες από δω μέσα (τις οποίες αποκάλεσε “παπαριές”) αναφερόμενη στις μικρές εικόνες που έχω πάνω στο γραφείο εργασίας μου, ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται».

 Σύμφωνα με την καταγγελία της προϊσταμένης της Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών, η διευθύνουσα σύμβουλος την απείλησε ότι θα την οδηγήσει στο Δ.Σ. με το ερώτημα της απόλυσης χωρίς να εξηγήσει τον λόγο και ότι «μου το φυλά ως απάντηση στην έκπληξη που της έκανα, διότι της έστειλα έγγραφη διαμαρτυρία κατά της εντολής της να αφήσω τα καθήκοντα της προϊσταμένης και να μεταβώ στο ισόγειο για να αναπληρώνω την υπάλληλο πρωτοκόλλου (μολονότι υπήρχε άλλη κατάλληλη υπάλληλος), γεγονός που συνιστούσε δυσμενή μεταβολή των όρων εργασίας μου».

 Και συνεχίζει στην καταγγελία της: «Αυτό που με συγκλόνισε βαθύτατα ήταν η στάση και η εντολή σχετικά με τις ιερές εικόνες και τα θρησκευτικά σύμβολα της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, καθόσον έπληξε το θρησκευτικό μου συναίσθημα. Από καμία διάταξη νόμου ή κανονισμού δεν υποχρεούμαι να αποκρύπτω στον χώρο της εργασίας μου ότι είμαι μέλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ούτε υποχρεούμαι να ανέχομαι μέσα στον χώρο της εργασίας μου την προσβολή ιερών αντικειμένων της Εκκλησίας όπου ανήκω. Εχω το δικαίωμα, όπως κάθε κάτοικος αυτής της χώρας ασχέτως θρησκεύματος, να φέρω πάνω μου θρησκευτικά σύμβολα της πίστης μου και να τα ’χω στη θέση εργασίας μου εφόσον δεν κωλύουν την εκτέλεση των υπηρεσιών μου (τέτοιο ζήτημα άλλωστε ουδείς προϊστάμενος μου έθεσε μέχρι σήμερα). Καμία επίσης ιεραρχική εξουσία δεν χορηγεί σε κανέναν προϊστάμενο το δικαίωμα να καταφέρεται με έργα ή λόγια εναντίον της θρησκευτικής πίστης, να προσβάλει ή να απαγορεύει θρησκευτικά σύμβολα- αντικείμενα που ανήκουν σε οποιονδήποτε εργαζόμενο του Οργανισμού».

 «Με αφορμή το ανωτέρω εξαιρετικά οδυνηρό για μένα περιστατικό», καταλήγει στην καταγγελία της προς τον πρόεδρο του Δ.Σ του ΕΟΠΠΕΠ Βασίλη Δαγδιλέλη, τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, τον υφυπουργό Δημήτρη Μπαξεβανάκη και τον γενικό γραμματέα Θρησκευμάτων Γιώργο Καλαντζή, «ζητάω να μου απαντήσετε στην παρούσα αίτηση-αναφορά μου αν το Διοικητικό Συμβούλιο συμφωνεί με την εντολή της διευθύνουσας συμβούλου και αν απαγορεύει στους υπαλλήλους του Οργανισμού να φέρουν θρησκευτικά σύμβολα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, είτε πάνω τους είτε στο γραφείο εργασίας τους». 

Η δεύτερη καταγγελία

Οπως ήταν επόμενο, η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών ενημέρωσε την υπάλληλο από το γραφείο της οποίας φέρεται να πετάχτηκε η εικόνα της Παναγίας στον κάλαθο των αχρήστων. Η υπάλληλος με επιστολή της διαμαρτυρήθηκε προς τον πρόεδρο Βασίλη Δαγδιλέλη και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. του Οργανισμού δηλώνοντας «δικαιολογημένα θιγμένη από το περιστατικό αλλά και από την υπηρεσιακή αυτή εντολή, η οποία αμφισβητεί την θρησκευτική μου ελευθερία ως πολίτη και εργαζόμενης».

Στην επιστολή της με τίτλο «Υπηρεσιακή εντολή αφαίρεσης θρησκευτικών συμβόλων - αντικειμένων ιδιοκτησίας μου από τον χώρο εργασίας μου», αναφέρει επί λέξει: «Ενημερώθηκα από τη συνάδελφό μου στις 10.8.2017 καθώς τελώ σε κανονική άδεια, τόσο για τη ρίψη από τη διευθύνουσα σύμβουλο κ. Ελένη Γιαννακοπούλου στα σκουπίδια την εικόνα της Παναγίας που έχω τοποθετημένη στο γραφείο της εργασίας μου, όσο για την εντολή της διευθύνουσας συμβούλου να μην υπάρχουν ιερές εικόνες στα γραφεία μας, επειδή πρόκειται για δημόσιο οργανισμό. Αισθάνομαι την ανάγκη να εξηγήσω το αυτονόητο, ότι η ιερή εικόνα βρίσκεται πάνω στο γραφείο εργασίας μου, φυσικά δεν εμποδίζει την παροχή υπηρεσιών μου και να δηλώσω ότι αισθάνομαι δικαιολογημένα θιγμένη από το περιστατικό, αλλά και από την υπηρεσιακή αυτή εντολή, η οποία αμφισβητεί τη θρησκευτική μου ελευθερία ως πολίτη και εργαζόμενης».

http://www.protothema.gr

ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ

«Εγώ είμαι πολύ θρήσκος άνθρωπος, έλεγε κάποιος. Να φανταστείτε ότι ποτέ δεν αρχίζω κάποια εργασία ημέρα Τρίτη»! Η άγνοια και η σύγχυση είναι προφανής.

Οι κάθε είδους προλήψεις και δεισιδαιμονίες, τα όποια είδωλα, είναι εντελώς ασυμβίβαστα και αντίθετα με την χριστιανική πίστη και συνάμα προσβάλουν την ελευθερία του ανθρώπου.

Η βαθύτερη αιτία των προλήψεων είναι η έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης στον αληθινό Θεό. Κι εδώ συμβαίνει το παράδοξο:  Μερικοί άνθρωποι την πίστη στον Θεό την θεωρούν «οπισθοδρόμηση», την εμπιστοσύνη στην πάνσοφη Πρόνοιά Του την περιφρονούν. Και από την άλλη υποδουλώνονται σε πράγματα άλογα και γελοία, σε πέταλα και κρεμμύδια, σε κατακάθια του καφέ και σε τραπουλόχαρτα!!!

Είναι ποτέ δυνατόν, τα κατακάθια του καφέ στο φλυτζάνι να απεικονίσουν το μέλλον; Είναι ποτέ δυνατόν, οι κινήσεις των άστρων να προσδιορίζουν την ζωή μας; Είναι ποτέ δυνατόν, η ημέρα γεννήσεως κάθε ανθρώπου να τον κατατάσσει σε ζώδιο-αστερισμό και να ισχύουν για εκατομμύρια ανθρώπους του ιδίου ζωδίου οι ίδιες οδηγίες που δίνουν οι «ειδικοί αστρολόγοι» στα ωροσκόπια; Είναι ποτέ δυνατόν, κάθε τραπουλόχαρτο να παίρνει αυθαίρετα νόημα και να ορίζει την ζωή μας;

Με ποια λογική ο αριθμός 13 ή η μέρα Τρίτη φέρνει κακό; Με ποια λογική το πέταλο φέρνει γούρι; Και πού την βρήκε το πέταλο την ιδιότητα να απομακρύνει τα δεινά, την «κακοτυχία»; Τα χαϊμαλιά, οι χάντρες, τα «μάτια» έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τον Σταυρό;

Είναι δυνατόν για κάθε κακό ή αναποδιά που μας συμβαίνει να φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι;

Δεν πήγε καλά ο αρραβώνας; Του έκαναν μάγια.

Δεν πήγαν καλά οι δουλειές; Τον γλωσσόφαγαν.

Έχει πονοκέφαλο; Τον μάτιασαν.

Αλλά ας πούμε ότι πράγματι έχουμε απανωτές αναποδιές. Πού θα τρέξουμε; Στις «ξεματιάστρες» ή στον Ιερέα και στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας;

Μεγάλος κίνδυνος είναι επίσης τα όνειρα. Η Εκκλησία μας συμβουλεύει να απορρίπτουμε τα όνειρα - ή τουλάχιστον να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, καθώς σπανίως ο Θεός «μιλάει» μέσα από όνειρα. Η πίστη στα όνειρα όχι μόνο δεν ωφελεί καθόλου αλλά κρύβει τεράστιους πνευματικούς κινδύνους. Και όμως όχι μόνο πολλοί επιρρεπείς στις προλήψεις ανατρέχουν σε ονειροκρίτες, αλλά πολλοί είναι αυτοί που επιδιώκουν να ονειρευτούν (!!!) π.χ. ποιόν θα παντρευτούν βάζοντας κάτω από το μαξιλάρι τους κουφέτα από γάμο ή ένα κομμάτι φανουρόπιτα ...

Η ποικιλία όμως των προλήψεων είναι ανεξάντλητη.

Με ποια λογική δύο αδέρφια δεν μπορούν να παντρευτούν μέσα στον ίδιο χρόνο; Ή αδέρφια γεννημένα κατά τον ίδιο μήνα άλλου έτους, δεν «κάνει» να παρευρεθεί ο ένας στον γάμο του άλλου; Με ποια λογική δεν «κάνει» να παντρευτούμε μήνα Μάϊο ή σε δίσεκτο έτος; Με ποια λογική αυτοί που θα παραλάβουν τον κουμπάρο πρέπει να γυρίσουν από άλλο δρόμο "για να μην χαλάσει" ο γάμος; Με ποια λογική δεν κάνει το νιόπαντρο ζευγάρι να φυτέψει δέντρα κατά τον πρώτο χρόνο του γάμου τους; Γιατί η νύφη δεν πρέπει να σκουπίσει το σπίτι της την πρώτη εβδομάδα μετά τον γάμο της; Γιατί λέμε ότι «χαλάει» το προξενιό αν μπούμε από μια είσοδο και βγούμε από μια άλλη;

Αλλά και για την τεκνογονία πόσες προλήψεις υπάρχουν: π.χ. αν ακούσει η μητέρα να λαλεί κουκουβάγια θα γεννήσει κορίτσι, αν ακούσει μπούφο, θα γεννήσει αγόρι. Την όγδοη ημέρα αντί να έρθει ο Ιερέας και να δίνεται το όνομα του παιδιού, πολλές μητέρες φτιάχνουν γλυκά για να γλυκάνουν τις «μοίρες», να' χει το παιδί καλή μοίρα.

Και πολλοί, δυστυχώς, αντί να εφοδιάζουν τα παιδιά τους με το πανίσχυρο όπλο του σταυρού, τα εμπιστεύονται στις πράσινες, μπλε και κόκκινες χάντρες και στα ειδωλολατρικά φυλακτά.

Άλλες προλήψεις, που αποτελούν αληθινή βλασφημία του Θεού: Η παρουσία ενός Κληρικού, ειδικά το πρωί, είναι για αρκετούς κακός οιωνός! Πολλοί είναι αυτοί που απαγορεύουν στον Ιερέα να επισκεφθεί έναν ασθενή στο σπίτι ή στο νοσοκομείο, λόγω της πρόληψης που επικρατεί ότι η παρουσία του Κληρικού θα προκαλέσει τον θάνατό του! Αυτά όμως αποτελούν πλάνη και ασέβεια του ανθρώπου προς τον Θεό και τον λειτουργό Του ...

Δεν είναι επίσης λίγες οι φορές που οι χριστιανοί ζητούν παράλογα πράγματα από τους Ιερείς, π.χ. τη ζώνη, την άγια ζέση, το άγιο μύρο και πολλά άλλα. Το χειρότερο είναι ότι ζητούν όλα αυτά γιατί έτσι τους συμβούλεψε κάποιος μάγος! ...

Και έπεται συνέχεια: το αλάτι μην χυθεί κάτω, ούτε καφές ή λάδι, το κρασί δεν πειράζει. Προς Θεού μη σπάσει καθρέπτης και αν υπάρχει τζάκι και τρίζουν τα ξύλα ... αλλοίμονο! Βουίζει το δεξί αυτί; Είναι για καλό. Αν βουίζει το αριστερό είναι για κακό ... Τρεμοπαίζει το μάτι; Φαγωμάρα στην μύτη ή στο χέρι; Ο λόξυγκας; Καθένα έχει την «ερμηνεία» του. Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τη μαύρη γάτα ...

Πραγματικά δεν έχουν τέλος οι προλήψεις.

Οι περισσότερες συνδέονται με το τέλος της επίγειας ζωής του ανθρώπου. Ο άνθρωπος κάποια μέρα, είτε σε βαθύ γήρας είτε σε νεότερη ηλικία, θα έλθει αντιμέτωπος «με την φοβεράν ώραν του θανάτου». Κανείς όμως δεν γνωρίζει ποια θα είναι αυτή η ώρα, παρά μόνον ο Θεός, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Το μόνο που μας προτρέπει είναι να είμαστε άγρυπνοι και έτοιμοι: «Γρηγορείτε!».

Τη φιλάνθρωπη αυτή προτροπή οι άνθρωποι λησμονούν ή αγνοούν και προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από μύριες προλήψεις. Π.χ. όταν ο ασθενής ξεψυχήσει, σε πολλά χωριά τρέχουν να χύσουν όλα τα νερά από δοχεία και άλλα σκεύη γιατί το νερό αυτό θεωρείται πεθαμένο. Μόλις βγαίνει ο νεκρός από την πόρτα σπάνε ένα πιάτο, ένα σκεύος για να «σπάσει» το κακό και να μείνει εκεί. Άλλοι πάλι τοποθετούν στον τάφο διάφορα τρόφιμα για να φάει ο νεκρός! Πολλοί είναι αυτοί που γυρίζουν από άλλο δρόμο για να μην δευτερώσει το κακό. Άλλοι πάλι δεν τρώνε κρέας για σαράντα μέρες.

Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι οι πενθούντες δεν εκκλησιάζονται, γιατί τάχα απαγορεύεται! Έτσι υπάρχουν άνθρωποι που για χρόνια ολόκληρα δεν εκκλησιάζονται, δεν συμμετέχουν στα Ιερά Μυστήρια και αποκόπτονται από την Εκκλησία. Στερούν τον εαυτό τους από την παρηγοριά και την ελπίδα που δίνει μόνο η Εκκλησία, απομονώνονται, φθείρουν την υγεία τους και παραδίδονται σε σκέψεις απελπισίας. Ζουν όπως οι άθεοι, «οι μη έχοντες ελπίδα» και η ζωή τους μεταβάλλεται σε τραγωδία ...

Ο λόγος του Αποστόλου Ευαγγελιστού Ιωάννου είναι και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρος: «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων» (Α΄ Ιωάν. 5, 21).

Στοιχεία από το βιβλίο «Δεισιδαιμονίες και προλήψεις», έκδοση της Ιεράς Μονής Σαγματά

  

http://www.askitikon.eu/, https://ellasnafs.blogspot.gr