ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΕΚ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Άγιος Διονύσιος ο Νέος ο εκ Ζακύνθου 

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε το 1547 μ.Χ. στο χωριό Αιγιαλός της Ζακύνθου. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Δραγανίγος ή Γραδενίγος Σιγούρος (ή Σηκούρο). Η οικογενειά του ήταν εύπορη και κατείχε μεγάλη έκταση γης, ενώ οι γονείς του συμμετέχοντας στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων απέκτησαν και αριστοκρατικό ιδίωμα. Ο πατέρας του λεγόταν Μώκιος και η μητέρα του Παυλίνα, ενώ είχε άλλα δύο αδέλφια τον Κωνσταντίνο και τη Σιγούρα. Σύμφωνα με τοπικές παραδόσεις της Ζακύνθου, που δεν επιβεβαιώνονται ιστορικά, ο Άγιος είχε για ανάδοχο τον Άγιο Γεράσιμο. 

Ο Άγιος Διονύσιος, ανατράφηκε με τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα και την αρετή. Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει στην ανακούφιση των φτωχών. Κατόπιν έγινε μοναχός στη βασιλική Μονή των Στροφάδων, παίρνοντας το όνομα Δανιήλ, όπου ασκήθηκε στην αγρυπνία, την εγκράτεια και τη μελέτη των Γραφών. 

Αργότερα ο Διονύσιος, θα χριστεί ιερέας παρά τις αρχικές του επιφυλάξεις λόγω της βαριάς ευθύνης της ιεροσύνης, από τον επίσκοπο Κεφαληνίας και Ζακύνθου, Θεόφιλο. Έπειτα, το 1577 μ.Χ., πήγε στην Αθήνα, για να βρει καράβι προκειμένου να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα. Αλλά ο τότε αρχιερέας των Αθηνών, Νικάνορας, άκουσε κάποια Κυριακή το λαμπρό του κήρυγμα και μετά από πολλές παρακλήσεις τον έκανε επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν έγκριση της Εκκλησίας Κωνσταντινούπολης, δίνοντας του το όνομα Διονύσιος. 

Τα ποιμαντικά του καθήκοντα, επιτέλεσε άγρυπνα και άοκνα. Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του. Η φήμη του είχε διαδοθεί παντού, αλλά αυτός παρέμενε απλός και ταπεινός. 

Ασθένησε όμως από τους πολλούς κόπους και παραιτήθηκε. Γύρισε στη Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579 μ.Χ. ήταν προσωρινός επίσκοπος. Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνητρίας, όπου ασκήτευε και με αγάπη κήρυττε και βοηθούσε τους κατοίκους του νησιού. 

Οι οικογένειες Σιγούρου και Μονδίνου από διασωθέντα έγγραφα που ανάγονται στα αρχεία της Βενετίας, φαίνεται να είχαν θανάσιμο μίσος. Συμπλοκές μεταξύ των δυο οικογενειών συνέβαιναν διαρκώς. Σε μια από αυτές ο αδελφός του Αγίου, Κωνσταντίνος, δολοφονήθηκε. Στην προσπάθεια όμως να διαφύγει ο δολοφονός του Κωνσταντίνου αναζήτησε καταφύγιο στο μοναστήρι που βρισκόταν ο Άγιος, χωρίς όμως να γνωρίζει τη συγγένεια. Όταν ο δολοφόνος έφτασε στη Μονή, ερωτήθη από τον Διονύσιο, που ήταν ο ηγούμενος της Μονής, γιατί ζητεί καταφύγιο, αφού κανονικά δεν επιτρέπετο να εισέλθει. Ο ίδιος απάντησε πως τον κυνηγούσαν οι Σιγούροι, ενώ μετά από διαρκείς ερωτήσεις ομολόγησε πως δολοφόνησε τον Κωνσταντίνο Σιγούρο. Ο Διονύσιος παρά τη θλίψη του, όχι μόνο έκρυψε τον δολοφόνο αλλά και τον φυγάδευσε. Έτσι με αυτόν τρόπο κατάφερε να αποτρέψει ένα ακόμα έγκλημα και ταυτόχρονα να δώσει τη δυνατότητα μετανοίας στον δολοφόνο, παρά την πικρία για το χαμό του αδελφού του, δίνοντας ένα παράδειγμα συγχωρητικότητας και υψηλής εφαρμογής των Χριστιανικών ιδεωδών. Για τον λόγο μάλιστα αυτό ονομάστηκε και «Άγιος της Συγνώμης». 

Ο Διονύσιος πέθανε σε βαθιά γεράματα, 17 Δεκεμβρίου 1622 μ.Χ. Τάφηκε στη Μονή Στροφάδων και κατά την εκταφή το λείψανό του βγήκε ευωδιαστό και αδιάφθορο. 

Η αγιότητά του αναγνωρίσθηκε από το οικουμενικό πατριαρχείο το 1703 μ.Χ., αλλά στο νησί ένεκα του βίου του, αλλά και του λειψάνου του ετιμάτο ως άγιος αρκετά νωρίτερα. 

Στις 24 Αύγούστου του 1717 μ.Χ. μετεκομίσθη το Σεπτό Σκήνωμά του στη Ζάκυνθο για να προστατευθεί από τους πειρατές. Αρχικά φυλάχτηκε στον Ιερό Ναό του Μετοχίου της Ι. Μονής, στο προάστιο Καλλιτέρος. Το 1764 μ.Χ. εναποτέθηκε οριστικά στην ομώνυμη Ιερά Μονή του, που έχτισαν oί Μοναχοί των Στροφάδων. Από τότε το Σεπτό Σκήνωμά του αποτελεί μέχρι σήμερα πόλο έλξεως χιλιάδων προσκυνητών και πηγή συνεχών ιάσεων και θαυμάτων. 

Η ανακήρυξη του Αγίου Διονυσίου σαν Προστάτη της Ζακύνθου, αντί της Παναγίας της Σκοπιώτισσας και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, έγινε από την Κοινότητα Ζακύνθου ύστερ’ από το έτος 1758 μ.Χ. και πριν από το 1763 μ.Χ., όταν η Βενετσιάνικη Γερουσία ενέκρινε απόφαση του Προβλεπτή Ζακύνθου Φραγκίσκου Μανωλέσου, για την αναγνώριση σαν επίσημης ημέρας της 17ης Δεκεμβρίου κάθε χρόνου. Ως τότε, η επέτειος της Κοιμήσεως του Αγίου Διονυσίου (17 Δεκεμβρίου), θεσπισμένη από τη Συνοδική Έκθεση του 1703 μ.Χ., γιορταζόταν ανεπίσημα, με τη λιτανεία στην πόλη του ιερού Λειψάνου και πανηγύρι. Επίσης, ορίσθηκε να γιορτάζεται επίσημα και η 24η Αυγούστου, επέτειος της μετακομιδής του ιερού Λειψάνου από τα Στροφάδια στη Ζάκυνθο, με πανηγύρι και λιτανεία του Πολιούχου στην πόλη. 

http://www.saint.gr 

ΑΓΙΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Άγιος Μόδεστος, Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων

 
Τα βιογραφικά στοιχεία του Αγίου Μοδέστου είναι αρκετά συγκεχυμένα. Για παράδειγμα, τον πατέρα του Ευσέβιο και τη μητέρα του Θεοδούλη από τη Σεβάστεια της Παλαιστίνης, τους θέλουν επί Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) να πεθαίνουν στη φυλακή, ενώ γνωρίζουμε ότι τα χρόνια της πατριαρχίας του Αγίου αυτού ήταν από το 632 μ.Χ. μέχρι το 634 μ.Χ.
Ο Άγιος Μόδεστος, ανακαίνισε τα Ιερά προσκυνήματα, που καταστράφηκαν από τους Πέρσες και ζήτησε τη συνδρομή των χριστιανών από την Ανατολή. Οσιακά αφού έζησε και πολλά για τους Αγίους τόπους αφού έκανε, απεβίωσε ειρηνικά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει τη μνήμη του Αγίου στις 16 Δεκεμβρίου.

Ο Άγιος φέρεται να προστατεύει τα ζώα, ιδιαίτερα αυτά που σέρνουν άροτρο. Στην εορτή του δεν «εορτάζουν» μόνο τα βόδια, αλλά κατά επέκταση όλα τα οικόσιτα ζωντανά. Σε πολλά μέρη γίνονται συλλείτουργα, αγιασμοί και αφού «ευλογηθούν - διαβαστούν» από τον παπά τα ζώα, φτιάχνονται κόλλυβα. Τελικά το δίνουν στα ζώα να το φάνε. Στην Λέσβο του Αγίου Μόδεστου, παίρνουν αγιασμό και ραντίζουν με αυτόν τα χωράφια τους, για να γλυτώσουν από τις ακρίδες και όλα τα άλλα κακά. Υπάρχει και «ευχή του Aγίου Mοδέστου Eπισκόπου Iεροσολύμων, λεγομένη εις πάσαν θανατηφόρον ασθένειαν και βλάβην βοών, ίππων, όνων, ημιόνων, προβάτων, αιγών, μελισσών, και των λοιπών ζώων».
 
https://www.saint.gr 

ΑΓΙΑ ΣΩΣΑΝΝΑ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ

Αγία Σωσάννα η Οσιομάρτυς  

Η Αγία Σωσάννα έζησε στα τέλη του τρίτου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την Παλαιστίνη, είχε πατέρα τον Αρτέμιο, εθνικό και ιερέα των ειδώλων και μητέρα Ιουδαία τη Μάρθα. Η ίδια όμως γνώρισε την χριστιανική πίστη, γι' αυτό βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Σιλουανό, χριστιανή.
Αυτό εξόργισε πολύ τους Εθνικούς και τους Εβραίους, οι οποίοι αποφάσισαν από κοινού να την σκοτώσουν. Το σχέδιο της δολοφονίας της όμως, το πληροφορήθηκε ο επίσκοπος και μαζί με την Αγία προσπάθησαν να βρουν μία λύση. Τελικά τη λύση την έδωσε η Σωσάννη. Διαμοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς, ντύθηκε ανδρικά και εγκατάλειψε τα Ιεροσόλυμα. Στο δρόμο προς την έρημο συνάντησε αναχωρητήριο ευσεβών ανδρών, στο οποίο και ζήτησε καταφυγή. Λέγεται μάλιστα, ότι εκεί μετονομάστηκε σε Ιωάννης και ασκήτεψε είκοσι ολόκληρα χρόνια. Αργότερα πήγε στην Ελευθερούπολη, αφού έβαλε πάλι τη γυναικεία της στολή.

Όταν κινήθηκε ο διωγμός της Εκκλησίας από τον Διοκλητιανό, η Σωσάννα χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξακολούθησε να λατρεύει τον Ιησού Χριστό φανερά. Συλληφθείσα γι' αυτό και επειδή δεν θέλησε να θυσιάσει στα είδωλα καταδικάστηκε μαζί με άλλους σε θανατική ποινή. Η Αγία Σωσάννα παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο της μέσα στην πυρά.

Η μνήμη της, από ορισμένους Συναξαριστές, τοποθετείται περιτώς την 19η Σεπτεμβρίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει τη μνήμη της Αγίας στις 15 Δεκεμβρίου.

http://www.saint.gr

ΕΣΥ ΝΑ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΙ ΑΣ ΣΕ ΚΑΚΟΛΟΓΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ!

Εσύ να τα έχεις καλά με τον Θεό κι ας σε κακολογεί ο κόσμος όλος. 

ΑΝΕΘΕΣΕ ΣΤΟ ΘΕΟ ΟΛΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΕ!

Ανέθεσε στο Θεό όλα τα αιτήματά σου και ησύχασε. 

ΜΕ ΑΡΤΟΝ ΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΖΗΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Ο Ιησούς είπε: “είναι γραμμένο στην Παλαιά Διαθήκη. Με άρτο μόνο δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού. (Κατά Ματθαίον 4,4). 

ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ, ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ, ΕΥΓΕΝΙΟΣ, ΜΑΡΔΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΕΣΤΗΣ

Άγιοι Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος, Μαρδάριος και Ορέστης

 
Οι Άγιοι Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος, Μαρδάριος και Ορέστης μαρτύρησαν κατά το σκληρό διωγμό των χριστιανών επί Διοκλητιανού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 13 Δεκεμβρίου.

Ο Ευστράτιος, που ήταν ανώτερος αξιωματικός, συνελήφθη από το Δούκα Λυσία. Αυτός, αφού τον βασάνισε με τον πιο φρικτό τρόπο, έπειτα τον έστειλε στον έπαρχο Αγρικόλα. Φημισμένος αυτός για την ωμότητα του απέναντι στους χριστιανούς, έβαλε τον Ευστράτιο να βαδίσει με σιδερένια παπούτσια, που είχαν μέσα μυτερά καρφιά. Κατόπιν τον αποτελείωσε, αφού τον έριξε μέσα στη φωτιά.

Τον Αυξέντιο, που ήταν Ιερέας και συμπολίτης του Ευστρατίου, ο ηγεμόνας τον πίεσε να αλλαξοπιστήσει με πολλές δελεαστικές υποσχέσεις. Αλλά ο άξιος λειτουργός του Χριστού απάντησε: «Δεν είναι ανάγκη να λέω πολλά λόγια Λυσία. Στη ζωή αυτή είμαι του Χριστού και θα είμαι δικός Του μέχρι θανάτου. Και αν αναρίθμητους δαρμούς και πληγές μου δώσεις, και αν με φωτιά και σίδερο με λιώσεις, ο Χριστός μου είναι παντοδύναμος και ο Σταυρός Του ακαταμάχητος. Αυτός καθ' εαυτόν ο Αυξέντιος είναι αδύνατος. Αλλά του χριστιανού Αυξεντίου το φρόνημα δε θα κάμψεις ποτέ». Εξαγριωμένος ο ηγεμόνας από την απάντηση, αμέσως τον αποκεφάλισε.

Το Μαρδάριο, αφού τρύπησαν τους αστραγάλους του τον κρέμασαν με το κεφάλι προς τα κάτω και τον έκαψαν.

Ο αξιωματικός Ευγένιος, αφού του έκοψαν τη γλώσσα και τα χέρια και του έσπασαν τα πόδια, εξέπνευσε.

Τον δε στρατιώτη Ορέστη τον θανάτωσαν, αφού τον ξάπλωσαν σε πυρακτωμένο κρεβάτι. 
 
https://www.saint.gr 

ΑΓΙΑ ΛΟΥΚΙΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ

Αγία Λουκία η Παρθενομάρτυς

 
Η Αγία Λουκία έζησε γύρω στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τις Συρακούσες της Σικελίας. Μοναχοκόρη, είχε ορφανέψει μικρή από τον πατέρα της και έμεινε μόνη με τη μητέρα της, η οποία ήταν βαριά άρρωστη με μία ανίατη ασθένεια. Έχοντας απελπιστεί από την βοήθεια των γιατρών, ευελπιστούσαν μόνο στη Θεία Χάρη για την ίαση της ασθένειάς της. Γι' αυτό μετέβηκαν στην Κατάνη, όπου βρίσκονταν το λείψανο της Αγίας Αγαθής.
Το βράδυ που έπεσε να κοιμηθεί η Λουκία, αφού είχε προσευχηθεί θερμά για την υγεία της μητέρας της, είδε την Αγία Αγαθή σε όραμα. Η Αγία της είπε ότι η μητέρα της θα γιατρευτεί, αλλά η ίδια θα στεφθεί το στέφανο του μαρτυρίου. Η Λουκία περιχαρής, ξύπνησε το πρωί για την ανάρρωση της μητέρας της, αλλά και για το μαρτυρικό στέφανο που την περίμενε.
Όταν γύρισαν στις Συρακούσες την κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα Δέκιο, λόγω του φιλανθρωπικού και χριστιανικού της έργου. Επειδή δε δεν απαρνήθηκε την πίστη της στον Κύριο, διατάχθηκε ο θάνατός της. Η αγία Λουκία παρέδωσε το πνεύμα της κάτω από το ξίφος του δημίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας στις 13 Δεκεμβρίου.
 
https://www.saint.gr 

ΑΓΙΕ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός,
Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου 

Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.

Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών. Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου.

Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας. Και πράγματι, υπήρξε αληθινός ιερέας του Ευαγγελίου, έτσι όπως τον θέλει ο θείος Παύλος: «Ἀνεπίληπτον, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητας» (Α' προς Τιμόθεον γ' 2-7). Δηλαδή ακατηγόρητο, προσεκτικό, εγκρατή, σεμνό, φιλόξενο, διδακτικό, και να έχει παιδιά που να υποτάσσονται με κάθε σεμνότητα. Έτσι και ο Σπυρίδων, τόσο σωστός υπήρξε σαν ιερέας, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, δια βοής λαός και κλήρος τον εξέλεξαν επίσκοπο. Από τη θέση αυτή ο Σπυρίδων προχώρησε τόσο πού στην αρετή, ώστε τον αξίωσε ο Θεός να κάνει πολλά θαύματα.

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης. Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ' το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό. Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.

Ο Άγιος Σπυρίδων κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ. Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στον ομώνυμο Ναό Κερκύρας. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 12 Δεκεμβρίου. 

https://www.saint.gr 

ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΑΧΑΪΑΣ

Όσιος Λεόντιος Αχαΐας

 
O Όσιος Λεόντιος γεννήθηκε στην Μονεμβασία της Πελοποννήσου από τον Ανδρέα και την Θεοδώρα. Ο πατέρας του ήταν αρκετά πλούσιος και επίσημος άνδρας. Ο βασιλιάς Ανδρόνικος Β', ο Παλαιολόγος (1283 - 1328 μ.Χ.) ανέθεσε σ' αυτόν σπουδαία θέση στην κεντρική διοίκηση του Μοριά. Ο Λέων λοιπόν, έτσι ονομαζόταν πριν, έτυχε μεγάλης φροντίδας από τους γονείς του και σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη ξένες γλώσσες, φιλοσοφία και θεολογία.
Όταν πέθανε ο πατέρας του, επέστρεψε στη Μονεμβασία και φρόντισε τη μητέρα του. Κατόπιν η μητέρα του αποσύρθηκε σε μοναστήρι και ο Λέων με την ευχή της παντρεύτηκε. Υπήρξε πρότυπο συζύγου, οικογενειάρχη και κοινωνικού ευεργέτη.
Έπειτα όμως ήλθαν και οι μεγάλες δοκιμασίες. Πέθανε η γυναίκα του, κατόπιν τα παιδιά του και έτσι ο ίδιος αποφάσισε να γίνει μοναχός. Έγινε λοιπόν μοναχός με το όνομα Λεόντιος και πήγε κοντά σ' ένα έμπειρο ασκητή, τον Μενίδη, όπου έμεινε κοντά του για αρκετό χρονικό διάστημα.
Στη συνέχεια πήγε στο Άγιον Όρος, όπου έλαβε αρκετά μεγάλη ασκητική εμπειρία και επέστρεψε πάλι στην Πελοπόννησο. Εκεί διάλεξε τόπο διαμονής του το βουνό που βρίσκεται κοντά στο Αίγιο και από 'κει πήγαινε σε πόλεις της Αχαΐας και κήρυττε τον Θείο λόγο. Κοντά του πήγαν και άλλοι ζηλωτές της αγγελικής ζωής, που αργότερα, πολλοί απ' αυτούς διέπρεψαν στον Ιερό κλήρο.
Ο Λεόντιος απεβίωσε ειρηνικά και η φήμη της αρετής του παρέμεινε και μετά τον θάνατο του. Οι δε αδελφοί Παλαιολόγοι, Θωμάς και Θεόδωρος, προς τιμήν του οσίου, έκτισαν Μονή στον τόπο της ασκήσεώς του, στο όνομα του αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Το μεγαλύτερο μέρος των Ιερών Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 11 Δεκεμβρίου.
 
https://www.saint.gr 

ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΝΕΟΣ ΣΤΥΛΙΤΗΣ

Όσιος Λουκάς ο Νέος Στυλίτης

 
Ο Όσιος Λουκάς έζησε στα μέσα του 10ου αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τη Μικρά Ασία. Οι γονείς του, Χριστόφορος και Καλή, τον ανέθρεψαν σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Υπηρέτησε σαν στρατιώτης και όχι μόνο διατήρησε την αγνότητά του, αλλά και επηρέαζε προς το καλό νεαρούς συστρατιώτες του, που είχαν ροπή στη διαφθορά.

Αργότερα ο Λουκάς έγινε ιερέας και αφιερώθηκε στο φωτισμό των ψυχών της ενορίας του. Κατόπιν ανέβηκε ασκούμενος στον Όλυμπο, από 'κει στην Κωνσταντινούπολη και έπειτα στη Χαλκηδόνα, όπου έστησε την καλύβα του πάνω σ' ένα στύλο.
Από το νέο του ασκητικό ορμητήριο, πήγαινε σε διάφορα μέρη και κήρυττε τον λόγο του Θεού και έκανε πολλά θαύματα. Πάνω στον στύλο αυτό ο Λουκάς, πέρασε 45 ολόκληρα χρόνια και απεβίωσε με θαυμαστή πνευματική λαμπρότητα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 11 Δεκεμβρίου.
 
https://www.saint.gr 

ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ Ο ΣΤΥΛΙΤΗΣ

Όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης 

Ο Όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης, λοιπόν, γεννήθηκε το 410 μ.Χ., στο χωριό Μαρουθά της περιφερείας Σαμοσάτων. Οι ευσεβείς γονείς του ονομάζονταν Ηλίας και Μάρθα. Ο Δανιήλ γεννήθηκε ενώ η μητέρα του ήταν στείρα. Γι' αυτό και οι γονείς του υποσχέθηκαν να τον αφιερώσουν στην υπηρεσία του Θεού. Τον ανέθρεψαν με πολλή επιμέλεια, και οι κόποι τους δεν πήγαν χαμένοι. Ο Δανιήλ απέδωσε καρπούς.

Νεαρός ακόμα, πήγαινε στις γειτονικές πόλεις και εξηγούσε το Ευαγγέλιο. Έπειτα πήγε σε κοινόβια Μονή, όπου επιδόθηκε σε ευσεβείς ασκήσεις, θεολογικές μελέτες και καλλιέργεια της ταπεινοφροσύνης. Κάποτε, σ' ένα ταξίδι με τον ηγούμενο της Μονής, συνάντησε το Συμεών το Στυλίτη και πήρε την ευλογία του.

Όταν πέθανε ο ηγούμενος της Μονής, ο Δανιήλ ξαναπήγε στο Συμεών και ζήτησε τη συμβουλή του που να πάει. Ο Συμεών τον συμβούλευσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, πράγμα που ο Δανιήλ έπραξε. Εκεί εγκαταστάθηκε στον περίβολο του ναού του αρχιστρατήγου Μιχαήλ στην Προποντίδα.

Μετά από λίγο καιρό, είδε όραμα το Συμεών να τον καλεί. Ο Δανιήλ, ερμηνεύοντας αυτό το όραμα, έκτισε υψηλό στύλο και εγκαταστάθηκε πάνω σ' αυτόν. Σκοπός της εγκατάστασής του πάνω στο στύλο, ήταν ο αγώνας για την εξάλειψη των παθών και η απόκτηση περισσότερων αρετών. Έλαβε το προορατικό χάρισμα, έκανε πολλά θαύματα και ήταν σημαντική η συμμετοχή του στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας.

Πέθανε 80 χρονών, πλήρης «καρπῶν δικαιοσύνης τῶν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Προς Φιλιππησίους, α' 11). Δηλαδή γεμάτος από καρπούς, που παράγει η αρετή και που κατορθώνονται δια του Ιησού Χριστού. Απότμημα ου Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 11 Δεκεμβρίου. 

https://www.saint.gr 

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΕΘΩΝΗΣ

Άγιος Αθανάσιος, Επίσκοπος Μεθώνης

 
Ο Άγιος Αθανάσιος γεννήθηκε στην Κατάνη της Σικελίας μάλλον μεταξύ των ετών 814 - 818 μ.Χ. Περί το 827 μ.Χ. οι γονείς του, εξαιτίας των Αράβων που λυμαίνονταν την Σικελία, ήρθαν στην Παλαιά Πάτρα της Πελοποννήσου. Είναι η μεγάλη εποχή όπου κατοικούσε ακόμη στην Πάτρα ο συνομήλικος του και μελλοντικός μέγας και σοφός Ιεράρχης της Καισαρείας, Αρέθας ο Πατρεύς.

Ενώ ακόμη ήταν μικρός στην ηλικία, ο Αθανάσιος ζήτησε και έγινε μοναχός σε ένα από τα μοναστήρια της περιοχής. Με ανδρεία αποδύεται στους μοναχικούς αγώνες και βιάζεται να κατακτήσει το βραβείον της άνω κλήσεως, γι' αυτό και ο τότε Μητροπολίτης των Πατρών τον κατέστησε ηγούμενο του μοναστηριού, παρά τις συνεχείς αρνήσεις του.
Η θέση του ως ηγούμενου όχι μόνο δεν ανέκοψε την ενάρετη ζωή του, αλλά απέδειξε ότι θα μπορούσε να υπηρετήσει την Εκκλησία και σε ψηλότερο αξίωμα, γι' αυτό και ο Πατρών τον χειροτονεί επίσκοπο Μεθώνης, όπου τότε υπήγετο στην Μητρόπολη του.
Ως επίσκοπος ο Αθανάσιος στην μικρή Μεθώνη, εργάσθηκε μετά ζήλου θαυμαστού προκειμένου να ανταποκριθεί σε όλες τις υλικές και πνευματικές ανάγκες του ποιμνίου του, ενώ παράλληλα ο ίδιος ήταν τέλειο υπόδειγμα της ευαγγελικής πενίας και όλων των χριστιανικών αρετών. Όταν πλησίασε η ώρα της προς το Θεό εκδημίας του, κάλεσε τους μαθητές του και τους συμβούλευσε να ασκούν πάντοτε την αρετή της αγάπης και να διατηρούν αδιαλείπτως την μνήμη της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας.
Μετά την μακαρία του κοίμηση (περί το 880 μ.Χ.), ο τάφος του έγινε πηγή θαυμάτων, γι' αυτό και πλήθος κόσμου προσέτρεχε για να λάβει την θεραπεία του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 10 Δεκεμβρίου.
 
https://www.saint.gr 

Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΛΕΕΙ "Η ΤΙΜΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΑ ΑΓΑΘΑ"!

Π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Αποποινικοποίησαν την μοιχεία., αποποινικοποίησαν την έκτρωση. Ποινικοποίησαν την φοροδιαφυγή. Επίσημα δηλαδή το κράτος λέει: Η τιμή και η ζωή είναι κατώτερα αγαθά., διότι όταν αποποινικοποιεί τη μοιχεία λέει: "Μπορείς να προσβάλλεις βάναυσα την τιμή του συντρόφου σου. Μπορείς να σκοτώνεις το παιδί σου, έγκλημα κατά της ζωής". Η πολιτεία δε σε τιμωρεί. "Το νου σου μη κλέψεις το κράτος". Ύψιστη αξία το χρήμα. Πάνω από τη τιμή, πάνω από τη ζωή, το χρήμα. "Μη κλέψεις το κράτος, σ' έχωσα φυλακή". Μια τέτοια πολιτεία έχει σαθρά θεμέλια και φοβούμαι για το μέλλον. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: ΧΩΡΙΣ ΕΡΓΑ Η ΠΙΣΤΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΑ!

Μητροπολίτης Φλώρινας π. Αυγουστίνος Καντιώτης: Ὁ ἀετός δέν πετάει μέ μιά φτερούγα. χρειάζεται δύο φτεροῦγες. Ἀλλά καί ὁ κάθε χριστιανός, πού εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας, χρειάζεται τό ζεῦγος αὐτό τῶν πτερύγων. Ἡ μιά πτέρυγα εἶναι ἡ ὀρθή πίστις. Ἡ ἄλλη πτέρυγα εἶναι τά καλά ἔργα. Ἀναγκαῖα ἡ πίστις, ἀλλ᾿ ἀναγκαῖα καί τά καλά ἔργα. Χωρίς ἔργα ἡ πίστις εἵνε νεκρά. Καί τά ἔργα ὅμως χωρίς τήν πίστι δέν μποροῦν νά εἶναι ὅπως τά θέλει ὁ Κύριος. Καί γιά νά εἴμαστε ἀκριβέστεροι στή διατύπωσι, λέμε ὅτι ἡ μία πτέρυγα εἵνε ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ ἄλλη εἶναι ἡ ὀρθοπραξία. Χριστιανοί μου! Ἐάν θέλουμε νά φθάσουμε σάν ἀετοί στά ὕψη τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀποκτήσουμε τίς δύο αὐτές πτέρυγες. Ἄς πιστεύουμε ἀκραδάντως στόν Χριστό καί ἄς ζοῦμε σύμφωνα μέ τήν πίστι μας. Ὀρθοδοξία ἀλλά καί ὀρθοπραξία.

ΟΣΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ: Η ΑΙΤΙΑ ΚΑΘΕ ΤΑΡΑΧΗΣ ΕΙΝΑΙ, ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΑΙΜΕ ΓΙ' ΑΥΤΕΣ!

Όσιος Δωρόθεος: Η αιτία κάθε ταραχής είναι το ότι δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τις αμαρτίες μας και να κλαίμε γι’ αυτές. Γι’ αυτό νοιώθουμε όλη αυτή την κατάθλιψη. Γι’ αυτό δεν βρίσκουμε ποτέ ανάπαυση. 

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗ ΦΥΛΑΞΕ ΜΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΠΗ ΣΟΥ!

Παναγία καλή φύλαξέ με υπό την σκέπη σου! 

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ!

Η Παναγία θα μας σώσει! 

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ!

Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς!  

ΨΑΛΜΟΣ 140- ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΗΤΩ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ!

ΨΑΛΜΟΣ 140

ΚΥΡΙΕ, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου· πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ. 2 κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου, ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή. 3 θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου. 4 μὴ ἐκκλίνῃς τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις τὴν ἀνομίαν, καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν. 5 παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει με, ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου· ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς εὐδοκίαις αὐτῶν· 6 κατεπόθησαν ἐχόμενα πέτρας οἱ κριταὶ αὐτῶν· ἀκούσονται τὰ ρήματά μου ὅτι ἡδύνθησαν. 7 ὡσεὶ πάχος γῆς ἐρράγη ἐπὶ τῆς γῆς, διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ αὐτῶν παρὰ τὸν ᾅδην. 8 ὅτι πρὸς σέ, Κύριε, Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί μου· ἐπὶ σοὶ ἤλπισα, μὴ ἀντανέλῃς τὴν ψυχήν μου. 9 φύλαξόν με ἀπὸ παγίδος, ἧς συνεστήσαντό μοι, καὶ ἀπὸ σκανδάλων τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν. 10 πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτῶν οἱ ἁμαρτωλοί· κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγὼ ἕως ἂν παρέλθω. 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

1 Κυριε, πολλές φορές έκραξα προς σέ. Καμε δεκτήν την προσευχήν μου. Δώσε προσοχήν εις την φωνήν της δεήσεώς μου κάθε φοράν, που με κραυγήν ισχυράν απευθύνομαι προς σέ.
2 Ας ανέλθη κατ'ευθείαν η προσευχή μου ως ευάρεστον ευώδες θυμίαμα ενώπιόν σου. Κατά την ώραν της προσευχής, η ανύψωσις των χειρών μου προς σε ας γίνη δεκτή ως ευάρεστος εσπερινή θυσία.
3 Θέσε, Κυριε, φρουράν στο στόμα μου, ώστε να ελέγχη και μη αφήνη να βγαίνουν όλα τα λόγια μου. Θέσε, Κυριε, θύραν, ώστε να περικλείη τα χείλη μου, δια να μη εξέρχωνται λόγοι κακοί από αυτά.
4 Μη επιτρέψης να παρεκκλίνη η καρδία μου εις λόγους και αποφάσεις πονηράς, ώστε να παρασυρθώ εις ανοήτους προφάσεις, δια να δικαιολογήσω ολοφάνερες αμαρτίες μου, κατά το παράδειγμα των ανθρώπων, οι οποίοι καταπατούν τον Νομον σου και εργάζονται το κακόν. Δεν θέλω να συναναστρέφομαι και να έχω επικοινωνίαν ούτε με τους εκλεκτούς άνδρας αυτών.
5 Ας με διαπαιδαγωγήση ο δίκαιος, έστω και με αυστηρότητα, την οποίαν όμως θα του εμπνέη η προς εμέ αγάπη του και συμπάθεια, και ας με ελέγξη. Μυρωμένον ευώδες έλαιον αμαρτωλού να μη αρωματίση ποτέ την κεφαλήν μου. Δεν ζηλεύω την ευημερίαν των αμαρτωλών, προσεύχομαι εξ αντιθέτου ποτέ να μη μετάσχω εις αυτήν.
6 Διότι οι πρόκριτοι και επίσημοι μεταξύ αυτών κατεποντίσθησαν εις την θάλασσαν πλησίον αποκρήμνων βράχων. Οι δίκαιοι θα ακούσουν τα λόγια μου αυτά και θα αισθανθούν γλυκείαν και δικαίαν ικανοποιησιν.
7 Οπως οι βώλοι του παχέος χώματος όταν ρίπτωνται εις την γην, σπάζουν και διασκορπίζονται ως χώμα, έτσι θα διασκορπισθούν άταφα τα οστά των ασεβών ανθρώπων παραπλεύρως στο στόμα του άδου.
8 Θα τιμωρηθούν αυτοί, διότι εγώ προς σε, Κυριε Κυριε, έχω εστραμμένα τα μάτια μου. Εις σε έχω στηρίξει την ελπίδα μου. Μη επιτρέψης να αφαιρεθή η ζωη μου από τους πονηρούς ανθρώπους.
9 Φυλαξέ με από τας παγίδας, τας οποίας αυτοί ολόγυρά μου έχουν στήσει και από τα προσκόμματα, τα οποία παρεμβάλλουν στον δρόμον μου αυτοί, που καταπατούν τον Νομον σου και εργάζονται το κακόν.
10 Οι αμαρτωλοί θα πέσουν και θα περιπλακούν εις τα δίκτυα της δολιότητός των, τα οποία είχαν κατασκευάσει και στήσει δια τους άλλους. Εγώ όμως θα ζω μεμονωμένος, χωρισμένος από αυτούς, έως ότου προσπεράσω σώος και αβλαβής από τα πονηρά διαβούλιά των.