ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΚΤΙΤΩΡ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Όσιος Διονύσιος, κτίτωρ Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους

 
Ο Όσιος Διονύσιος γεννήθηκε στο χωριό Κορησσό της Καστοριάς, από γονείς ευσεβείς γεωργούς. Σε νεαρή ηλικία, πήγε στο Άγιο Όρος, κοντά στον αδελφό του Θεοδόσιο. Ο Διονύσιος, με δάσκαλο τον ίδιο του τον αδελφό, έμαθε να μελετά την Αγία Γραφή και γρήγορα διακρίθηκε για το ταπεινό του φρόνημα και για τον φιλάνθρωπο χαρακτήρα του.
Μετά λίγα χρόνια, επί αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού του Γ' (1350 - 1390 μ.Χ.) ο Θεοδόσιος έγινε Μητροπολίτης στην Τραπεζούντα. Ο Διονύσιος, όταν το έμαθε χάρηκε πολύ, πρώτα από αδελφική αγάπη και δεύτερο διότι θα μπορούσε τώρα να πραγματοποιήσει πιο εύκολα ένα δικό του σχέδιο.
Μετά την χειροτονία του σε Πρεσβύτερο, ο Διονύσιος μετέφερε τον τόπο της ασκήσεώς του σ' ένα απότομο βουνό του μικρού Άθωνος ή Αντιάθωνος, το ονομαζόμενο Παλαιός Πρόδρομος και Παναγία. Και λίγο πιο κάτω ήθελε να κτίσει Ναό και ευπρεπή Μονή. Πράγμα που τελικά, με τη χάρη του θεού, κατόρθωσε. Έτσι, το 1375 μ.Χ. ο Αλέξιος Γ, με τη μεσιτεία του αδελφού του Μητροπολίτη Θεοδοσίου, ενέκρινε την ανέγερση της Μονής με το όνομα του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Έδωσε για το έργο αυτό ο αυτοκράτορας στον Διονύσιο, 50 σώμια (400.000 γρόσια) και μετά τρία χρόνια 1.000 Κομνηνάτα. Έτσι ο μοναχός Διονύσιος έκτισε τη Μονή Τιμίου Προδρόμου, γνωστή κατόπιν με αυτό το όνομα που της έδωσε ο κτήτοράς της.
Ο Διονύσιος πέθανε στην Τραπεζούντα, όπου είχε πάει για να ζητήσει και άλλο βοήθημα από τον αυτοκράτορα για την αγιογράφηση του ναού της Μονής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 25 Ιουνίου.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΟΤΑΝ ΑΣΠΑΖΕΣΤΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΣΑΣ, ΑΣΠΑΖΕΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΩΝ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Όταν ασπάζεστε το χέρι του ιερέα σας, ασπάζεστε όλη την αλυσίδα των οσίων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους αποστόλους μέχρι σήμερα. Είναι μεγάλη η τιμή που σου δίδετε. Να το εκτιμάς αυτό, να το περιφρουρείς, να το φυλάσσεις ως παρακαταθήκηκ ιερά. Ασπάζεσθε όλους τους επιγείους Αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους, που όταν ήταν στη γη εκοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Η ΧΑΡΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Και αν η ζωή των κληρικών είναι διεφθαρμένη, εσύ να προσέχεις τον εαυτόν σου. Τίποτε δεν θα σε βλάψει η ζωή εκείνου στην μετάδοση της Χάριτος, που του έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Λέω αυτά, όχι συμφωνώντας να διοικούν την Εκκλησία ανάξιοι, αλλά αντίθετα τους λυπάμαι και κλαίω.

Η χάρις ενεργεί τα πάντα δι μέσου της ιεροσύνης… Ο ιερέας δανείζει τη γλώσσα του και προσφέρει το χέρι του… Τον Θεό να φοβώμαστε και τους ιερείς να τιμάμε, αποδίδοντας σ’ αυτούς την αρμόζουσα τιμή.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΣ ΘΗΣΑΥΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ας θησαυρίζουμε για τον εαυτόν μας με πνευματικά βιβλία, που είναι φάρμακα της ψυχής μας. Όπου υπάρχουν πνευματικά βιβλία, απομακρύνεται από εκεί κάθε διαβολική ενέργεια και προέρχεται σ' εκείνους που τα μελετούν μεγάλη παρηγοριά και ενθάρρυνση ν' ακολουθήσουν την αρετή. Γιατί, αυτή η θέα μόνο των βιβλίων, μας κάνει πιο απρόθυμους να αμαρτήσουμε, ακόμα και αν τολμήσουμε κάτι από τα απαγορευμένα και βλέποντας τα βιβλία, περισσότερο καταδικάζουμε την συνείδηση μας και δεν πέφτουμε πάλι στα ίδια αμαρτήματα.

ΑΓΙΟΙ ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Άγιοι Αριστοκλής ο Πρεσβύτερος,
Δημητριανός ο Διάκονος και Αθανάσιος ο Αναγνώστης 

Και οι τρεις Άγιοι ήταν Κύπριοι και έζησαν κατά τον διωγμό της Εκκλησίας επί Μαξιμιανού και Διοκλητιανού (245-310 μ.Χ.). Το 302 μ.Χ., ο Αριστοκλής, που καταγόταν από την Ταμασό, στην αρχή δεν θέλησε να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του, διότι ήθελε να συνεχίσει την πνευματική οικοδομή των εν Χριστώ αδελφών του. Ανέβηκε λοιπόν σ' ένα βουνό και κρύφτηκε μέσα σε μια σπηλιά. Αλλά από 'κει μάθαινε, ότι στις πόλεις πολλοί πιστοί, έχυναν θαρραλέα το αίμα τους για την αγία πίστη του Χρίστου. Ο Αριστοκλής, έπειτα και από ένα όραμα που είδε, έκρινε ότι δεν του επιτρεπόταν, ως Ιερέας που ήταν, να βρίσκεται σε ασφάλεια, ενώ λαϊκοί, γυναίκες και παιδιά αψηφούσαν τα ξίφη και τη φωτιά, και πότιζαν με το αίμα τους το δένδρο του Ευαγγελίου. Έκανε λοιπόν τον σταυρό και κατέβηκε στη Σαλαμίνα της Κύπρου. Πήγε στο ναό της πόλης, όπου βρήκε προσευχομένους τον διάκονο Δημήτριο και τον αναγνώστη Αθανάσιο. Συμπροσευχήθηκαν, και μετά από συνεννόηση βγήκαν και οι τρεις, και στήριζαν τους διωκόμενους αδελφούς τους. Μόλις πληροφορήθηκε αυτό ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας, τους συνέλαβε. Και αφού απέτυχε να τους νικήσει με υποσχέσεις και απειλές, μετά από πολλά βασανιστήρια τους αποκεφάλισε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 23 Ιουνίου. 

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΙ ΖΗΝΩΝ ΚΑΙ ΖΗΝΑΣ

 Άγιοι Ζήνων και Ζηνάς ο υπηρέτης του 

Οι Άγιοι Ζήνων και Ζηνάς έζησαν στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα. Και ο μεν Ζήνων ήταν πλούσιος χριστιανός (καταγόταν από τη Φιλαδέλφεια της Αραβίας), όχι μόνο σε χρήμα, αλλά και σε ευσέβεια. Ο δε Ζηνάς ήταν υπηρέτης του Ζήνωνα, και τους συνέδεε περισσότερο αδελφική αγάπη, όπως όλα τα μέλη της Εκκλησίας.

Ο Ζήνων, φλεγόμενος από τον πόθο να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη διάδοση του Ευαγγελίου, διαμοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, και χάρισε την ελευθερία σ' όλους τους δούλους του. Απ' αυτούς όμως ο Ζηνάς, αρνήθηκε ν' αφήσει τον πρώην κύριό του και τον παρακάλεσε να μείνει κοντά του. Ο Ζήνων δέχτηκε να τον κρατήσει, σα φίλο και αδελφό εν Χριστώ.

Το 303 μ.Χ. στη Φιλαδέλφεια της Αραβίας, ο έπαρχος Μάξιμος κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών. Τότε ο Ζήνων παρουσιάστηκε μπροστά του και αγωνίστηκε να του καταδείξει τη ματαιότητα των αγώνων του κατά της χριστιανικής αλήθειας. Ο έπαρχος, αντί άλλης απάντησης, τον έδειρε και τον φυλάκισε. Όταν το έμαθε ο Ζηνάς, έτρεξε στον έπαρχο και τον παρακάλεσε να ελευθερώσει τον κύριο του. Ο έπαρχος τότε φυλάκισε και τον Ζηνά, και μετά από λίγες μέρες τους αποκεφάλισε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 22 Ιουνίου. 

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Πρόσεχε τους φίλους σου. Εάν η φιλία κάποιου σε βλάπτει απομάκρυνέ τον από κοντά σου. Διότι τίποτε δεν είναι τόσο βλαβερό, όσο η κακή συναναστροφή. Εκείνος ο οποίος συνάπτει φιλία με τους εχθρούς του βασιλέως, δεν μπορεί να είναι φίλος του βασιλιά. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Γιατί ως αδικημένοι έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν να βρίσκονται στον Παράδεισο, διότι, όπου Χριστός εκεί Παράδεισος…

Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι αυτούς που τους αδικούν οι άνθρωποι, τους δικαιώνει ο Θεός!

ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΘΕΟΣ!

Μην φοβάστε για το τι μπορεί να λένε οι άλλοι. Να φοβάστε για το τι λέει ο Θεός.

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ, ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΒΙΔ!

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Όποιος διαβάζει με πόνο ψυχής τους ψαλμούς μοιάζει με τον Δαβίδ γιατί εκείνος με πόνο τους έγραψε. Και είναι αδύνατο στο Θεό να μην ακούσει τέτοια ψυχή σε ότι του ζητήσει. «Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει». Κατάλαβες; 

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΠΟΥ ΕΥΧΕΤΑΙ!

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Το Πνεύμα το Άγιον σκεπάζει την ψυχήν που εύχεται. Εισέρχεται μέχρι τα βάθη της ψυχής, ελέγχει όλον τον εσωτερικόν κόσμον της ψυχής και τον κατευθύνει προς το θέλημα του Θεού το Άγιον. Τότε μόνον η ψυχή έχει την δύναμιν να ειπή μαζύ με τον Προφήτην. «Ευλογεί η ψυχή μου τον Κύριον και πάντα τα εντός μου, το όνομα το Άγιον αυτού»(Ψαλ. 102, 1). Λέγε λοιπόν την ευχήν διά να έχης την σκέπην του Άγιου Πνεύματος.

Όταν το Πνεύμα το Άγιον καλύπτει την ψυχήν σου αισθάνεσαι μιά πληρότητα και μιά ταπείνωσιν. Δεν επηρεάζεσαι από την αδικία, την ειρωνεία ή τον επαίνον. Ζης σε μιά ατμόσφαιρα πνευματική που δεν εισέρχεται εύκολα ο ιός της αμαρτίας. Ο πνευματικός ανακρίνει τα πάντα, αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται. 

ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΣ: Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΨΥΓΕΙΟ!

Γέρων Θεόφιλος: Η καρδιά μας έγινε ένα ψυγείο. Η καρδιά μας έγινε ένα παγόβουνο. Δεν μας συγκινεί το όνομα του Κυρίου. Αγαπήσαμε τον κόσμο και τα του κόσμου, τα μάταια, τα πρόσκαιρα και τα εφήμερα, και δεν έμεινε αγάπη, δεν έμεινε καρδιά, για ν’ αγαπούμε τον Χριστό.

ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΜΥΣΤΡΙΩΤΗΣ

Όσιος Γρηγόριος ο Μυστριώτης, ο εν Στρογγυλή των Λιχάδων

 

Ο Όσιος Γρηγόριος, ήταν γόνος επίσημης οικογένειας χριστιανών της περιοχής του σημερινού Μυστρά και έζησε κατά τον 11ο μ.Χ. αιώνα. Από μικρός διδάχθηκε τα ιερά γράμματα και επέδειξε ζήλο για τη μοναχική ζωή.
Σε ηλικία 16 ετών, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να αποσυρθεί σε μοναστήρι, χωρίς όμως να του το επιτρέψουν οι γονείς του. Αργότερα, ακολούθησε μια ομάδα μοναχών – επισκεπτών του Μυστρά, με σκοπό να προσκυνήσει μαζί τους, τους Αγίους Τόπους. Απρόβλεπτοι όμως λόγοι, τους οδήγησαν στη Ρώμη. Εκεί ο νεαρός Γρηγόριος γίνεται μοναχός, σε κάποια Ιερά Μονή της περιοχής.

Αργότερα αναχωρεί για τους Αγίους Τόπους, και στη συνέχεια φθάνει στη Νίκαια της Μικράς Ασίας και από εκεί μεταβαίνει στη Θράκη, Μακεδονία για να εγκατασταθεί τελικά στην Εύβοια. Η παρουσία του γεμάτου από τη Θεία Χάρη Γρηγορίου στη μικρή πόλη του Ωρεού, ξεσηκώνει παλλαϊκό συναγερμό. Ο Ιερός Ναός που έμενε, κατακλυζόταν καθημερινά από πλήθη πιστών, που πήγαιναν στον Όσιο για να ακούσουν το κήρυγμά του και τις βαθυστόχαστες συμβουλές του.
Πολύ γρήγορα όμως, για να αποφύγει την τιμή που του έκαναν οι άνθρωποι και για να βρει την πολυπόθητη ησυχία, φεύγει από τον Ωρεό και εγκαθίσταται σε ένα πολύ μικρό νησάκι, τη νήσο Στρογγυλή, το οποίο ανήκει στο συγκρότημα των Λιχαδονήσων στο Βορειοδυτικό άκρο της Ευβοίας. Δεν άργησε όμως το νέο αυτό κρησφύγετο του Οσίου Γρηγορίου να γίνει γνωστό και να προστρέχουν σ’ αυτόν πλήθη πλουσίων και φτωχών, Ιερείς και Αρχιερείς και Μοναχοί, για να διδαχθούν απ’ αυτόν την οδό της μετανοίας και ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Ο Όσιος Γρηγόριος, ο «εκ Μυστρά καταγόμενος», αφού διέπρεψε σε όλους τους τομείς της αρετής, και έγινε πλήρης ημερών, μετέστη προς την ουράνια μακαριότητα, συναντώντας τον Πατέρα και Πλάστη του.

Ο Όσιος Γρηγόριος είναι ο Πολιούχος της ιστορικής έδρας του Δήμου Σπάρτης και στον Μυστρά υπάρχει νεόδμητος Ιερός Ναός αφιερωμένος σε αυτόν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου 56 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα, την Κυριακή των Αγίων Πάντων.
Σήμερα, στη βορειοανατολική ακτή της Στρογγυλής υπάρχουν τα ερείπια του ησυχαστηρίου του Οσίου Γρηγορίου. Στο κτιριακό συγκρότημα διακρίνονται σήμερα ο Ναός της Παναγίας, ο τάφος του Οσίου Γρηγορίου, τα κελιά, η είσοδος, τα πελώρια τείχη και αλλά προσκτίσματα. Γύρω από τα ερείπια του ησυχαστηρίου υπάρχει πλήθος θραυσμάτων κεράμων, ογκόλιθοι και πολλοί πωρόλιθοι από τα κτίρια του ησυχαστηρίου. Το μνημείο χρήζει ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΥΠΑΤΙΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Άγιος Λεόντιος και οι συν αυτώ Υπάτιος και Θεόδουλος

 
Οι Άγιοι Λεόντιος, Υπάτιος και Θεόδουλος, μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Ουεσπασιανού. Ο Λεόντιος καταγόταν από την Ελλάδα (Αίγινα) και διακρινόταν για το μεγαλοπρεπές και αγέρωχο παράστημά του και τη ρωμαλεότητά του. Σε νεαρή ηλικία κατετάγη στο στρατό και σε όλες τις μάχες επεδείκνυε μεγάλη γενναιότητα και ανδρεία. Γι' αυτές του τις αρετές προβιβάσθηκε γρήγορα σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα. Παρά τη γρήγορη εξέλιξή του και την υψηλή του θέση, συμπεριφερόταν με πολλή μετριοφροσύνη και τιμιότητα.
Όταν βρισκόταν στην Αφρική διδάχθηκε την χριστιανική πίστη, στην οποία η ευγενής και τίμια ψυχή του ανταποκρίθηκε με θέρμη. Άρχισε να κηρύττει το λόγο του Θεού στους υφισταμένους του και τούς στρατιώτες, όσα δε χρήματα κέρδιζε τα διέθετε για την ανακούφιση των πτωχών, των χηρών και των ορφανών.
Η χριστομίμητη αυτή δραστηριότητά του γρήγορα απόδωσε εύχυμους καρπούς. Δύο συνάδελφοί του ο Υπάτιος (ή Υπάτος) και ο Θεόδουλος, πίστευσαν στο Χριστό και άρχισαν να ζουν με χριστιανική αγνότητα και άσκηση.
Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο αφρικανός ηγεμόνας Αδριανός, προσπάθησε με διάφορες υποσχέσεις να τούς κάμει να αρνηθούν την πίστη τους. Γρήγορα κατάλαβε ότι οι Άγιοι παρέμεναν ακλόνητοι, ως γενναίοι στρατιώτες Ιησού Χριστού. Διέταξε λοιπόν τον δι’ αποκεφαλισμού θάνατο του Υπάτιου και Θεόδουλου, τον δε Λεόντιο μαστίγωσε μέχρι θανάτου.
Έτσι με το τίμιο αίμα τους, επισφράγισαν την πίστη και την αγάπη τους στο Σωτήρα και Λυτρωτή τους και κέρδισαν τους αμαράντινους του μαρτυρίου στεφάνους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 18 Ιουνίου.
 
https://www.saint.gr

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Ο συνδυασμός της ψυχής και του σώματος, διατηρεί τη ζωή του σώματος. Ο συνδυασμός της ψυχής και του Θεού, διατηρεί τη ζωή της ψυχής. Αυτά που θέλει το σώμα, δεν τα θέλει η ψυχή μας και αυτά που θέλει η ψυχή μας, δεν τα θέλει το σώμα μας. Οι επιθυμίες της σαρκός, είναι αντίθετες με τις ανάγκες του πνεύματος. Η ψυχή στον άνθρωπο, πρέπει να έχει το ρόλο του αναβάτη και το σώμα, πρέπει να έχει το ρόλο του υποζυγίου. Αλίμονο στον άνθρωπο, αν αντιστραφεί αυτή η σχέση και αναβάτης γίνει η σάρκα του, ενώ υποζύγιο θα είναι η ψυχή του. Τότε με μαθηματική ακρίβεια, το σώμα του ανθρώπου θα τον οδηγήσει στον γκρεμό και στην καταστροφή.

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Δέν νοεῖται Χριστιανός πού νά μήν περάσει ἀπό θλίψεις καί πειρασμούς. Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἔχει θλίψεις καί βάσανα στή ζωή του, εἶναι ἐγκαταλειμμένος ἀπό τό Θεό.

Ὅταν μᾶς ἔρθει ἕνας πειρασμός στή ζωή μας, μήν ζητήσουμε ἀπό τό Θεό νά μᾶς τόν πάρει, ἀλλά νά ζητήσουμε, νά μᾶς δώσει δύναμη γιά νά τόν ἀντέξουμε. Γιά νά ἐπιτρέπει τόν πειρασμό αὐτό ὁ Θεός, σημαίνει, ὅτι θά μᾶς ὠφελήσει καί θά ἔχει ἀγαθό ἀποτέλεσμα. 

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Μέ τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς, ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται. Εἶναι σάν τό χρυσό, πού τό βάζουν στό καμίνι γιά νά «καθαριστεῖ» καί νά γίνει 24 καρατίων. Ἐμεῖς ὅμως εἴμαστε φυγόπονοι καί γογγύζουμε. Οἱ πραγματικοί Χριστιανοί στόν κόσμο τοῦτο θά πετροβοληθοῦν, θά διωχθοῦν, θά ἔχουν πειρασμούς. Ἀντίθετα ὁ σατανᾶς τούς δικούς του ἀνθρώπους δέν τούς πειράζει, γι᾿ αὐτό καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι πού πᾶνε μέ τόν σατανᾶ, περνοῦν πολύ καλύτερα στόν κόσμο τοῦτο, ἀλλά τούς περιμένει κόλαση. Συμφέρει ἑπομένως νά περάσουμε ἐδῶ δύσκολα καί ἐκεῖ καλά.  

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Πρέπει οἱ ἄνθρωποι νά γίνουν σάν τά βράχια στή θάλασσα, πού χρόνια τώρα δέχονται τά ἄγρια κύματα τοῦ νεροῦ, ὅμως δέν ὑποχωροῦν καί δέν συντρίβονται. Βράχος πρέπει νά εἶναι καί ὁ Χριστιανός, ὥστε τίς θλίψεις καί τίς δυσκολίες στή ζωή του, νά τίς ἀντιμετωπίζει μέ θάρρος καί ὑπομονή. Γιά νά ἔχει ὑπομονή ἕνας ἄνθρωπος, πρέπει νά εἶναι πρῶτα ταπεινός. Γι᾿ αὐτό καί ἡ ἀνυπομονησία, χαρακτηρίζει τόν ἐγωιστή ἄνθρωπο καί τόν κρατάει σέ διαρκή ἐκνευρισμό. 

ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ: ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΕΦ' ΟΣΟΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Με τον Επίσκοπο επιβάλλεται να ενωθεί κανείς, εφ’ όσον αυτός είναι ενωμένος με την Αλήθεια.

Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ: ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ!

Π. Σεραφείμ Ρόουζ: Τὴν Ὀρθοδοξία, 
τὴν ὁποία ποδοπατοὺν σήμερα οἱ ἴδιοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες. 

Ναί, ἡ ὑπόλοιπη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀποκόψει, καὶ θὰ διπλασιάσει τὶς προσπάθειές της… Ναί, εἴμαστε συνειδητοὶ ὅτι ὑπερασπιζόμαστε τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία ποδοπατοὺν σήμερα οἱ ἴδιοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες.

Ἀλλὰ πὼς εἴμαστε διαφορετικοὶ σὲ αὐτὸ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο τὸν 4ο αἰώνα, ποὺ βρήκε κάθε ναὸ στὴν πόλη, ἐκτὸς ἀπὸ ἕναν, στὰ χέρια τῶν Ἀριανῶν;

Πὼς εἴμαστε διαφορετικοὶ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, ὁ ὁποῖος ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι τρεῖς Πατριάρχες εἴχαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς Μονοθελητές, δήλωσε: «Ἀκόμη καὶ ἄν ὄλος ὁ κόσμος κοινωνήσει μαζὶ τους, ἐγὼ μόνος δὲν θὰ τὸ κάνω!»;

Πὼς εἴμαστε διαφορετικοὶ ἀπὸ τὸν ἅγιο Μάρκο τῆς Ἐφέσου, ποὺ ἀψήφισε μία «Οἰκουμενικὴ Σύνοδο» καὶ κάθε ἱεραρχία μὲ τὴν «καθαρὴ, σεκταριστική, παραληρηματικὴ» πεποίθηση ὅτι μόνος του ἤταν στὴν ἀλήθεια; 

π. Σεραφείμ Ρόουζ 
(ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ ἔτους 1970)