Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Όπου κι αν βρεθεί ο άνθρωπος, να μην απελπίζεται...Να μην τα χάνει, να μην σαστίζει... Για τον άλφα η βήτα λόγο, ο Θεός σε δοκιμάζει... Μπορείς να κρατήσεις αυτή τη θλίψη; Μπορώ!!! Θα σου δώσει χάρισμα... Δεν μπορείς; και αυτό που σου έδωσα, θα το αφαιρέσω... Εγώ δεν θέλω δειλούς ανθρώπους... Δειλός άνθρωπος, δεν αξίζει τίποτες... Ενώ ο τολμηρός πάντα βγαίνει νικητής!!!
Άγιος Αντώνιος: Έρχεται καιρός που οι άνθρωποι θα χάσουν τα λογικά τους. Και αν δουν κάποιον λογικό, θα ξεσηκώνονται εναντίον του, λέγοντας: «Εσύ είσαι ο παράλογος». Γιατί δεν θα είναι όμοιός τους.
Άγιος
Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ἀπό ἐδῶ μαθαίνουμε μία
μεγάλη ἀλήθεια της πίστεώς ὅτι δηλαδή δέν ἀρκεῖ η προθυμία, γιά νά ἐπιτύχει ο ἄνθρωπος
την ἀρετή καί τή σωτηρία. Χρειάζεται καί η συγκατάθεση, η εὔνοια καί η ἐνίσχυση
τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἐπίσης, δέν θά κερδίσουμε τίποτα ἀπό την ἄνωθεν Χάρη, ὅταν
λείπει η δική μας συγκατάθεση καί προθυμία.
ΕΠΕ 12, 210
«Άκουε, παιδί μου, και συμμορφώσου προς την
παιδαγωγίαν του πατρός σου, δια να γίνης και να μείνης σοφός μέχρι των
γηρατείων σου».
Παροιμίες 19,20
Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Τι τα θες τα χρόνια πολλά; Τα χρόνια πολλά μπροστά στήν αἰωνιότητα εἶναι ἀστεία. Ο ἄνθρωπος ἀγαπητοί μου εἶναι αἰώνιος.
Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης: Εἶναι ἀδύνατον νά σε πιάσει
η ἀπελπισία, ὅταν θυμηθεῖς ὅτι βοηθός καί ενισχυτής σου εἶναι ο Παντοδύναμος
Θεός.
(Περί Ἀπελπισίας)
Άγιος Αντώνιος: Αν θέλη ο άνθρωπος, μπορεί από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου να φθάση στην αγιότητα, με τη δύναμη της μετανοίας.
Μέγας
Βασίλειος: Τίποτα δεν χαρακτηρίζει τόσο το Χριστιανό, όσο το να εργάζεται για
την ειρήνη. Γι’ αυτό για την προσπάθεια αυτή ο Κύριος μας υποσχέθηκε πολύ
μεγάλη αμοιβή.
(Τοῖς ἕν Ταρσῷ περί Κυριακόν, ΕΠΕ 3, 254)
Μέγας Βασίλειος: Δεν μπορεί οποιοσδήποτε να αποκτήσει τη τέλεια αγάπη, παρά μόνο εκείνος που απέβαλε τον παλιό εαυτό του.
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Κάθε ψυχή περιμένει από στιγμήν εις στιγμήν το τηλεγράφημα από τους ουρανούς, δια να διαλύση πάσαν σχέσιν με τα γήινα. Να σφραγισθή ο καιρός της πανηγύρεως, να αποδοθή ακριβής λογαριασμός του πνευματικού εμπορίου και να τακτοποιηθή η αιωνιότης ή εις ύψος ή εις βάθος. (πατρικαί νουθεσίαι περί μνήμης θανάτου σελ.195).
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Τα δαιμόνια φοβούνται πολύ τη νηστεία, διότι η νηστεία είναι ο καθαιρέτης αυτών. «Το γένος τούτο (δηλαδή το γένος των δαιμόνων) ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία», είπε ο Κύριος (Ματθ. ιζ’ 21). Γι’ αυτό οι άγιοι πατέρες, πάντα, κάθε έργο κατά Θεόν το ξεκινούσαν με νηστεία. Πίστευαν ότι η νηστεία είναι πολύ ισχυρή και έλεγαν ότι το Πνεύμα το Άγιον δεν επισκιάζει, όταν ο άνθρωπος είναι εμπεπλησμένος τροφής και το στομάχι του γεμάτο. Αλλά και κάθε χριστιανός, που επιθυμεί την κάθαρσι, πρέπει να ξεκινήση από το θεμέλιο, το οποίον είναι η νηστεία, η προσευχή και η νήψις. Όταν σμίξουν νηστεία, προσευχή και νήψις, τότε ο άνθρωπος έρχεται εις μέτρον μέγα.
Γέρων
Σωφρόνιος Σαχάρωφ: Η ταπείνωση έχει πολλούς βαθμούς. Πρώτον, είναι η επίγνωση
της αμαρτωλότητος. Δεύτερον, συγκρίνει ο άνθρωπος τον εαυτό του με τον τέλειο
νόμο και βλέπει ότι είναι χειρότερος από όλο τον κόσμο. Τρίτον, δέχεται τα
χαρίσματα ως δώρα Θεού. Τέταρτον, βλέπει την ταπείνωση του Χριστού.
Γερόντισσα
Γαλακτία: «Να προσεύχεσθε με την ευχή <Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με>, αλλά
και Τριαδολογικά. Εγώ λέγω»:
«Πατέρα επουράνιε συγχώρεσέ με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Πνεύμα Άγιον φώτισέ με».
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Όταν ασπάζεστε το χέρι του ιερέα σας, ασπάζεστε όλη την αλυσίδα των οσίων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους αποστόλους μέχρι σήμερα. Είναι μεγάλη η τιμή που σου δίδετε. Να το εκτιμάς αυτό, να το περιφρουρείς, να το φυλάσσεις ως παρακαταθήκηκ ιερά. Ασπάζεσθε όλους τους επιγείους Αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους, που όταν ήταν στη γη εκοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό.
Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης: Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη. Διότι λέγει "Λάλει και μη σιωπήσης" [Πράξ. 18, 9]. Και "Εάν υποχωρήση δεν ευδοκεί η ψυχή μου σ' αυτόν" [Εβρ. 10,38]. Kαί "Αν αυτοί σιωπήσουν, οι λίθοι θα κράξουν" [Λουκ. 19, 40]. Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πη κανείς "Εγώ ποιός είμαι; Ώστε και αυτός ο πένης, θα στερηθεί κάθε απολογία την Ημέρα της Κρίσεως, καθώς θα κριθεί και δια τούτο μόνον.
Ο παπα- Ηλίας στο θεραπευτήριο «Ευαγγελισμός» είχε
ζεστό κονάκι για τον αποκαρδιωμένο. Κάθε μέρα από τις 4 το απόγευμα μέχρι τις
δέκα το βράδυ παρείχε πλούσια νοσηλεία με πολλή υπομονή στους περιπεσόντας εις
τους ληστάς και καυτηρίαζε και βαλσάμωνε ψυχές. Σε κανένα δεν αρνείτο να τον
ακούση, όσο κουρασμένος και να ήταν. Πάντοτε με το επιτραχήλιο καθισμένος στην
«ηλεκτρική καρέκλα», όπως συνήθιζε να την χαρακτηρίζη, άκουγε με πρόσωπο
εκστατικό τον μετανοούντα. Έδειχνε ότι σε πρόσμενε στο εξομολογητήριο. Πόσα δεν
άκουσε εκείνο το «περίπτερο» που είχε στήσει στην γωνιά της εκκλησιάς του
Ευαγγελισμού. Για να διευκολύνη τους προσερχομένους στην εξομολόγηση, έγραψε
μικρό βιβλίο, επιγράφοντας το «Γιατί δεν του ανοίγεις;», με εικόνα στο εξώφυλλο
τον Κύριο που κτυπά την χωρίς μάνταλο πόρτα . Τις πρωινές ώρες περιεφέρετο
στους θαλάμους των ασθενών κάθε μέρα. Παρηγορούσε, εξωμολογούσε και βοηθούσε
τους εγκαταλελειμμένους. Πολλές φορές θεάθηκε μ’ ένα χαρτί στα χέρια να πηγαίνη
από γραφείο σε γραφείο, για να βγάλει πιστοποιητικό απορίας για εγκαταλελειμμένους,
μέχρι και αγιορείτες κελλιώτες και σκητιώτες. Παρακινούσε τους ασθενείς στην
εξομολόγηση, χωρίς να γίνεται φορτικός και ανεπιθύμητος. Την γνώριζε καλά την
τέχνη των τεχνών, την διαποίμανση των ψυχών. Στην εμμονή της αμαρτίας ήταν
άτεγκτος, και μάλιστα στους ρασοφόρους. Είχε την εκτίμηση και τον σεβασμό όλου
του προσωπικού. 
