ΟΣΙΟΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ΤΟΥ ΤΣΕΡΝΙΓΚΩΦ: ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ Η ΚΟΛΑΣΗ ΘΑ ΑΔΕΙΑΣΕΙ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ!

Άγιος Λαυρέντιος τού Τσέρνιγκωφ: Στους έσχατους καιρούς η κόλαση θα αδειάσει απ’ τους δαίμονες. Όλοι θα είναι στη γη και στους ανθρώπους.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΒΙΩΜΑΤΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μεγαλύτερη αξία έχει ένας λόγος ταπεινού ανθρώπου με βιώματα, που βγαίνει με πόνο από τα βάθη της καρδιάς του, παρά ένας σωρός φιλολογίες εξωτερικού ανθρώπου, που βγαίνουν με ταχύτητα από την εκπαιδευμένη του γλώσσα, η οποία δεν πληροφορεί τις ψυχές, γιατί είναι σάρκα και όχι πύρινη γλώσσα της Αγίας Πεντηκοστής.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη συναισθάνεται ὁ ἄνθρωπος τὶς μεγάλες εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ καὶ γίνεται εὐγνώμων δοῦλος. «Ἐμένα, Θεέ μου, λέει, δὲν πρέπει νὰ μὲ βοηθήσης ἄλλο· βοήθησε ἐκεῖνον ποὺ ἔχει περισσότερη ἀνάγκη, βοήθησε τὸν ἄλλον...». Καὶ ὅσο ὁ Θεὸς βλέπει τὴν ἀγάπη του καὶ τὴν ταπείνωσή του, τόσο τὸν λούζει μὲ τὴν Χάρη Του. Καὶ γίνεται αὐτὸ τὸ κυνηγητὸ συνέχεια: εὐγνωμοσύνη ὁ ἄνθρωπος, νέα δῶρα ὁ Θεός.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΤΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΑΒΟΥΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ;

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Κάνει νὰ ἀνακατέψουμε τὴν σαβούρα μὲ τὸν χρυσό; Ἔγινε τόσος ἀγῶνας, γιὰ νὰ λαμπικάρει τὸ δόγμα. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καὶ ἀπαγόρευσαν τὶς σχέσεις μὲ αἱρετικό. Σήμερα λένε: ὄχι μόνο μὲ αἱρετικὸ ἄλλα καὶ μὲ Βουδιστή καὶ μὲ πυρολάτρη καὶ μὲ δαιμονολάτρη νὰ συμπροσευχηθοῦμε. Πρέπει - λένε - νὰ βρίσκονται στὶς συμπροσευχές τους καὶ στὰ συνέδρια καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι. Εἶναι μιὰ παρουσία. Τί παρουσία; Τὰ λύνουν ὅλα μὲ τὴν λογικὴ καὶ δικαιολογοῦν τὰ ἀδικαιολόγητα.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΘΕΛΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Και το φιλότιμο θέλει διάκριση…
 
Αν ό άλλος έχη φιλότιμο καί έσύ του δείξεις πολλή αγάπη, τότε αλλοιώνεται μέ τήν καλή έννοια καί προσπαθεί μέ κάθε τρόπο νά σέ ευχαρίστηση, νά μή σέ λυπήση.
Ό αναιδής όμως, άν του δείξης πολλή αγάπη, γίνεται ακόμα πιό αναιδής, γιατί η πολλή αγάπη τους μέν φιλότιμους τους κάνει πιό φιλότιμους, τους δέ αναιδείς, τους κάνει πιό αναιδείς. Οπότε, όταν δής πώς δέν βοηθάς μέ τήν αγάπη σου, τήν λιγοστεύεις μέ διάκριση- αλλά καί αυτό από αγάπη τό κάνεις.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΘΕΛΕΙ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Και η αγάπη διάκριση θέλει. Να η μαϊμού από την υπερβολική αγάπη προς τα μαϊμουδάκια της τα σφίγγει γερά και στο τέλος τα πνίγει!

ΔΙΔΑΧΕΣ ΜΟΝΑΧΗΣ ΠΟΡΦΥΡΙΑΣ

 Διδαχές μοναχής Πορφυρίας

 

1. Πρώτα εντοπίζω το βασικό πρόβλημα αυτού που έρχεται να ζητήσει βοήθεια και μετά προχωρώ στα πνευματικότερα. Πολλοί εδώ έχουν πετάξει τα ψυχοφάρμακα. Ήρθε μια και της είπα κάτι τρελό: «Φτιάξε τα μαλλιά σου για να γίνεις καλά». 
Μου λέει: «Γερόντισσα, είσαι τρελή;». 
Τελικά δεν ήμουν και τόσο τρελή. Πράγματι, μόλις έφτιαξε τα μαλλιά της και ομόρφυνε, ανέβηκε το ηθικό της και πέταξε τα ψυχοφάρμακα.

2. Χρησιμοποιούμε τον Χριστό, δεν Τον εμπιστευόμαστε, γι’ αυτό δεν εμφανίζεται. Να λέμε: «Γεννηθήτω το θέλημά Σου».

3. Από τον πόνο μου πήγα να κοιμηθώ. Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε μέσα μου: «Σήκω να διαβάσεις το κόκκινο βιβλίο που έχουν γράψει για μένα». Μου ήρθε να το πετάξω. Πάλι όμως άκουσα τη φωνή του: «Σήκω να διαβάσεις το βιβλίο». Τελικά το διάβασα όλη νύχτα και από τότε τον αγάπησα. Πήρα το όνομά του και τον λατρεύω. Μαζί τρώμε, μαζί μιλάμε, μαζί περπατάμε. Του ζητάω και κάνει θαύματα στους ανθρώπους. 
Του λέω: «Γεροντάκο μου, βοήθησε αυτό τον άνθρωπο» και ο Γέροντας κάνει το θαύμα. Είμαστε με τον Γεροντάκο πολύ κοντά.

4. Στον πονεμένο δεν μπορείς να μιλήσεις κατευθείαν για τον Θεό. Πρώτα πρέπει να ηρεμήσεις την ψυχούλα του, να τον γιατρέψεις, να του δώσεις χαρά και μετά να πας στον Θεό.

5. Ο πόνος σε πάει στον Θεό. Η θλίψη σε απομονώνει. Όλο ζητάμε από τον Χριστό , ενώ θα έπρεπε να Τον εμπιστευόμαστε . 

Ο π. Πορφύριος είχε πολλή αγάπη. Η αγάπη του ήταν γιατρικό, όχι τα θαύματα που έκανε. Η αγάπη του ήταν αυτή που σε συγκινούσε, τα θαύματα τα έκαμε η χάρη του Θεού. Αισθάνομαι ότι είμαστε μαζί με τον Γέροντα και με τον Χριστό. Του λέω: «Γεροντάκο, πάρε με αγκαλίτσα να κοιμηθούμε, γιατί είμαι κουρασμένη. Αν δεν ‘έλθει κάποια φορά , το λέω στον Χριστό και νιώθω την παρηγοριά Του. Η αγνή αγάπη είναι δοτική!

6. Όταν με απορρίπτουν, λέω πως έτσι ήθελε ο Χριστός. Ένα πράγμα με πικραίνει. Που η μητέρα δεν αγαπάει το παιδί της. Που έχει εγωιστική αγάπη. Δεν έχω άλλη πίκρα στη ζωή μου. Και ''μαλώνω'' τον Γεροντάκο που δεν κάνει κάτι για να μην υπάρχει χάσμα μεταξύ μάνας και παιδιών. Τα παιδιά που έμπλεξαν με τα ναρκωτικά μου λένε: «Αν η μάνα μας μας αγαπούσε όπως εσύ, δε θα φτάναμε στα ναρκωτικά… Πώς θα θέλαμε να είσαι μαμά μας!». 
Αυτό με διαλύει όταν το ακούω. Και θέλω οι γονείς να αγαπούν με θεϊκή αγάπη τα παιδιά τους. Όταν τα μωρά κλαίνε, πρέπει η μάνα να τα βάζει πάνω στο μάγουλό της. Διότι μπορεί να σταματάνε κάποια στιγμή το κλάμα, γιατί παραιτούνται, όμως αποξενώνονται από τους γονείς. Και έτσι γίνονται νευρικά όταν μεγαλώνουν.
 
7. Οι ψυχολόγοι δεν μπορούν να βοηθήσουν διότι δεν ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Ένας που έχει βουλιάξει στα προβλήματά του δεν μπορεί να βοηθήσει τον άλλον. Έχω ξεπεράσει τον βαθύ μου πόνο, γι’ αυτό μπορώ και απαλύνω τον πόνο των άλλων.

8. Κατά τη διάρκεια μιας κούρσας είπα σε κάποια: «Μωρέ , γιατί λες πως θες να κάνεις εξωσωματική; Τώρα που σε είδα στην κοιλιά, έχεις εκεί μια γυάλα, με ένα μωράκι μέσα. Είσαι έγκυος». Πράγματι η κοπέλα με πήρε τηλέφωνο μετά από λίγες μέρες και μου είπε πως είναι έγκυος. Εκείνη τη νύχτα νύσταζα πολύ και όλο κουτούλαγα πάνω στο τιμόνι, αλλά με το που μου είπε η κοπέλα αυτά για την εξωσωματική ξύπνησα, και έτσι έγινε η αποκάλυψη.

9. Όταν νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο «Σωτηρία», δίπλα μου ήταν μια κοπέλα 21 χρονών με φυματίωση στο τελικό στάδιο, πετσί και κόκαλο. Πόνεσα γι’ αυτή πολύ. Έκανα προσευχή να γίνει καλά και να πάρω την αρρώστια της. Έτσι κι έγινε! Την άλλη μέρα ήταν καλά η κοπελίτσα. Εγώ ακόμα υποφέρω.

10. Πέρασα πέτρινα χρόνια. Πέρασα όλο τον δικό μου πόνο, και έγινα μια αγκαλιά αγάπης… Όπως λέει και ο γέροντας Παΐσιος, «πέταξέ τα όλα για να πετάξεις». Και μετά γνώρισα τον γέροντα Πορφύριο κι έτσι ολοκλήρωσα την αγάπη μου…

«Από το χάος στο φως. Στα ίχνη ενός σπουδαίου
ανθρώπου του Θεού»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2012

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΓΙΑ ΟΛΑ ΝΑ ΛΕΤΕ "ΔΟΞΑ ΣΟΙ, ΚΥΡΙΕ!"

 Για όλα να λέτε: «Δόξα σοι, Κύριε!»

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

 

Τα βάσανα σας είναι πολλά. Τα χτυπήματα πέφτουν επάνω σας αδυσώπητα απ’ όλες τις μεριές. Αλλά μην απελπίζεστε…
Δοκιμασίες είναι, που σας βρίσκουν με παραχώρηση του φιλάνθρωπου Θεού, για να καθαριστείτε από τα πάθη και τις αδυναμίες σας. 
Παραδώστε, λοιπόν, τον εαυτό σας στα χέρια Του με εμπιστοσύνη, ευψυχία, χαρά και ευγνωμοσύνη. 
 
Μη θυμώνετε, μη δυσφορείτε, μην τα βάζετε με κανέναν άνθρωπο. Αφήστε τους ελεύθερους να επιτελούν επάνω σας και μέσα σας το έργο της πρόνοιας του Κυρίου, που, αποβλέποντας στη σωτηρία σας, πασχίζει να βγάλει από την καρδιά σας κάθε ακαθαρσία. 
 
Όπως η πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει τα ρούχα μέσα στη σκάφη, για να τα λευκάνει, έτσι και ο Θεός τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει εσάς, για να λευκάνει την ψυχή σας και να την ετοιμάσει για την ουράνια βασιλεία Του, όπου κανένας ακάθαρτος δεν θα μπει. 
 
Αυτή είναι η αλήθεια. Προσευχηθείτε να σας φωτίσει το νου ο Κύριος, για να την αντιληφθείτε. Τότε με χαρά θα δέχεστε καθετί το δυσάρεστο σαν φάρμακο που σας δίνει ο επουράνιος Γιατρός. Τότε θα θεωρείτε όσους σας βλάπτουν σαν ευεργετικά όργανα Εκείνου. Και πίσω τους θα βλέπετε πάντα το χέρι του μεγάλου Ευεργέτη σας. 
 
Για όλα να λέτε: «Δόξα σοι, Κύριε!». Να το λέτε, αλλά και να το αισθάνεστε.
 
Σας συμβουλεύω να εφαρμόσετε τους παρακάτω κανόνες: 
 
1). Κάθε στιγμή να περιμένετε κάποια δοκιμασία. Και όταν έρχεται, να την υποδέχεστε σαν ευπρόσδεκτο επισκέπτη.
 
2). Όταν συμβαίνει κάτι αντίθετο στο θέλημα σας, κάτι που σας προκαλεί πίκρα και ταραχή, να συγκεντρώνετε γρήγορα την προσοχή σας στην καρδιά και ν’ αγωνίζεστε μ’ όλη σας τη δύναμη, με βία και προσευχή, ώστε να μη γεννηθεί οποιοδήποτε δυσάρεστο και εμπαθές αίσθημα μέσα σας. Αν δεν επιτρέψετε τη γέννηση τέτοιου αισθήματος, τότε όλα τελειώνουν καλά. Γιατί κάθε κακή αντίδραση ή ενέργεια, με λόγια ή με έργα, είναι συνέπεια και επακόλουθο αυτού του αισθήματος. 
Αν, πάλι, γεννηθεί στην καρδιά σας ενα ασθενικό εμπαθές αίσθημα, τότε τουλάχιστον ας αποφασίσετε σταθερά να μην πείτε και να μην κάνετε τίποτα, ώσπου να φύγει αυτό το αίσθημα. Άν, τέλος, είναι αδύνατο να μη μιλήσετε ή να μην ενεργήσετε με κάποιον τρόπο, τότε υπακούστε όχι στα αισθήματα σας, αλλά στον θείο νόμο. Φερθείτε με πραότητα, ηρεμία και φόβο Θεού.
 
3). Μην περιμένετε και μην επιδιώκετε να σταματήσουν οι δοκιμασίες. Απεναντίας, προετοιμάστε τον εαυτό σας να τις σηκώνει ως το θάνατο. Μην το ξεχνάτε αυτό! Είναι πολύ σημαντικό. Αν δεν τοποθετηθείτε έτσι απέναντι στις δοκιμασίες, η υπομονή δεν θα στερεωθεί στην καρδιά σας.
 
4). Εκείνους που σας χτυπούν, να τους «εκδικείστε» με την αγάπη σας και την αμνησικακία σας. Με τα λόγια σας, με τη συμπεριφορά σας, ακόμα και με το βλέμμα σας να τους δείχνετε ότι, παρ’ όλα όσα σας κάνουν, εξακολουθείτε να τους αγαπάτε. Και βέβαια, ποτέ μην τους θυμίσετε πόσο σας αδίκησαν. 

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΠΩΣ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΚΟΥΝΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ!

 Πῶς οἱ ἅγιοι ἀκοῦνε τίς προσευχές μας

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος 

Πολύ χαίρομαι που σου άρεσαν όσα σου έγραψα για τον αιθέρα. Δέξου πως υπάρχει και κράτα τον αδιάλειπτα στο νου σου. Θα δεις πόσο θα σε βοηθήσει αυτό. Εξηγεί τόσα πράγματα, δίνει τόση παρηγοριά!
Ίσως έχεις ακούσει κάποιους να ρωτάνε: “Πώς ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας;”. Ίσως κι εσύ να έχεις αναρωτηθεί για το ίδιο πράγμα. Απαντήσεις και απαντήσεις έχουν δοθεί, μα το ερώτημα παραμένει ακόμη αναπάντητο. 
 
Κατά τη γνώμη μου, αν δεχθούμε την ύπαρξη ενός στοιχείου, όπως ο αιθέρας, τότε δεν είναι δυνατό να μην ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας. 
 
Ξέρεις πώς λειτουργεί ο ηλεκτρικός τηλέγραφος; Στην Πετρούπολη, για παράδειγμα, ενεργοποιούν έναν ειδικό μηχανισμό. Την ίδια στιγμή η ενέργεια αυτή αντανακλάται σ’ έναν όμοιο μηχανισμό, που βρίσκεται, ας πούμε, στη Μόσχα. Τότε και ο δεύτερος μηχανισμός ενεργοποιείται όπως ο πρώτος. Γιατί; Επειδή οι δύο μηχανισμοί, πρώτον, είναι του ίδιου τύπου και, δεύτερον, συνδέονται με σύρμα. 
 
Η επικοινωνία μας με τους αγίους γίνεται με όμοιο τρόπο. Εμείς και οι άγιοι είμαστε σαν τις τηλεγραφικές συσκευές, σαν δύο μηχανισμοί του ιδίου τύπου, και ο αιθέρας, το στοιχείο δηλαδή μέσα στο οποίο κινούνται οι άγιοι και το οποίο συνάμα περιβάλλει την ψυχή μας, είναι … το σύρμα!
 
Όταν μέσα στην ψυχή μας ενεργεί προσευχή αληθινή, προσευχή ειλικρινής και καθαρή, η προσευχή αυτή, διαμέσου του στοιχείου που περιβάλλει την ψυχή, πετάει σαν ακτίνα φωτός προς τους αγίους και τους μεταφέρει τα αιτήματά μας. Δεν μεσολαβεί κανένα χρονικό διάστημα ανάμεσα στη στιγμή που κάνουμε στην προσευχή μας και στη στιγμή που αυτή ακούγεται από τους αγίους. Αμέσως μας ακούνε οι άγιοι, φτάνει μόνο να προσευχόμαστε εγκάρδια. Η εγκάρδια προσευχή είναι η τηλεγραφική γραμμή μας με τους ουρανούς. 

Η ίδια ακριβώς προσευχή, όταν δεν βγαίνει από την καρδιά μας αλλά μόνο από τον εγκέφαλο και το στόμα μας, δεν φτάνει στον ουρανό και δεν ακούγεται από τους αγίους. Αυτή, βλέπεις, δεν είναι καν προσευχή, είναι μόνο κάτι σαν προσευχή.
Νομίζω πως είχες ήδη κάποιαν εμπειρία αληθινής προσευχής, μολονότι όλα τούτα δεν τα γνώριζες. Περιγράφεις το πώς, ύστερ’ από θερμή προσευχή, γαλήνεψες, παίρνοντας την εσωτερική πληροφορία ότι θα λυτρωνόσουν από το πρόβλημα που σε βασάνιζε, όπως και πραγματικά έγινε. 
 
Φαίνεται, λοιπόν, πως είναι σωστή η παρομοίωση της εγκάρδιας προσευχής, που ανεβαίνει αόρατα προς τα ουράνια μέσω του αιθέρα, με τον τηλέγραφο. Από την καρδιά σου βγήκε μία αστραπή, μια ακτίνα, και πήγε στον ουρανό. Από κει, πάλι, ήρθε μια άλλη ακτίνα σ’ εσένα. Ήταν η ανταπόκριση στο αίτημά σου. Αυτό συμβαίνει μόνο με την προσευχή που βγαίνει από την καρδιά. Τέτοια προσευχή δεν γίνεται πάντα μέσα σε μια στιγμή, εισακούεται όμως πάντα μέσα σε μια στιγμή .
Μη φουσκώσεις από κενοδοξία γι’ αυτή την επιτυχία σου. Μακάρι, με την χάρη του Κυρίου, να προσεύχεσαι με τον ίδιο τρόπο πιο συχνά. Θυμήσου πώς προσευχήθηκες τότε και προσπάθησε να προσεύχεσαι πάντα έτσι, εγκάρδια, όχι μόνο με τη γλώσσα και το νου. 
 
Αν το κάνεις, θα πάρεις μίαν ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα: Πώς μπορεί να χει κανείς πνευματικά; Γιατί η εγκάρδια προσευχή είναι η αναπνοή και η ζωή του πνεύματος. Με την εγκάρδια προσευχή το πνεύμα μένει «εν τω Θεώ», ενώνεται μαζί Του. Και με την ένωση αυτή αποκτά την πλήρη ζωτικότητά του. Μάθε, λοιπόν, πως η ψυχή ζει μόνο όταν προσεύχεται με τον τρόπο που ήδη γνώρισες. Αλλιώς, βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, αν δεν έχει ολότελα νεκρωθεί.
Δεν θα σου κρύψω πως, αν και μπόρεσες να προσευχηθείς εγκάρδια μια φορά, πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να το ξανακάνεις. Ο Θεός είναι που χαρίζει την αληθινή προσευχή και ο φύλακας άγγελος που την ενισχύει. Έρχεται και φεύγει.
 
Εμείς, όμως, δεν επιτρέπεται να παραιτούμαστε από τον προσευχητικό αγώνα. Η προσευχή επισκέπτεται πάντα τον άνθρωπο που αγωνίζεται για την απόκτησή της, ποτέ τον οκνηρό και ράθυμο. Οι άγιοι πατέρες κοπίασαν πολύ στην προσευχή και μ’ αυτούς ακριβώς τους κόπους άναψαν μέσα τους ένα προσευχητικό πνεύμα, που την εικόνα του μας άφησαν στα συγγράμματά τους. Όσα σχετικά έγραψαν, συνιστούν, μιαν ολόκληρη επιστήμη, την επιστήμη της προσευχής, που είναι η επιστήμη των επιστημών…
… Μου γράφεις ότι έχεις στο νου ταπεινούς λογισμούς και στην καρδιά ταπεινά συναισθήματα για τον εαυτό σου. Αυτά είναι, θα έλεγα, αγγελικά. Πόσο τέλειοι και φωτεινοί είναι οι άγγελοι! 
 
Και όμως είναι συνάμα τόσο ταπεινοί, περισσότερο κι από τον πιο ταπεινό άνθρωπο. Μια ταπεινή ψυχή είναι πάντα φωτεινή. Σκοτεινή γίνεται όταν υψηλοφρονεί, γιατί η έπαρση προέρχεται από τα σκοτεινά πνεύματα. Ο Θεός να δώσει, ώστε, ποτέ να μη χάσεις αυτά τα ταπεινά συναισθήματα, κι έτσι να είσαι πάντα λουσμένος στο φως…

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
 
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Η ΓΛΩΣΣΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ, ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ!

Μέγας Αθανάσιος: Όπως ακριβώς, όταν ένα μαχαίρι είναι ακονισμένο, σκοτώνει με πολλή ευκολία, έτσι και η γλώσσα όταν είναι διεφθαρμένη, σκοτώνει με τις διάφορες κατακρίσεις και κατηγορίες. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΣ ΜΗ ΚΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ας μη κακίζουμε τον κόπο, ας μην καταδικάζουμε την εργασία, γιατί από αυτήν παίρνουμε μεγάλη αμοιβή πριν από τη Βασιλεία των Ουρανών.
ΕΠΕ 31,670  

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μετά τη μπόρα τη δαιμονική,θα έρθει η λιακάδα η θεϊκή. Στο τιμόνι της Ελλάδας βρίσκεται η Παναγία.Το γένος μας θα μεγαλώσει αλλά μην περιμένεις πόλεμο.Θα μεγαλώσει,χωρίς να ματώσει Ελληνικό ρουθούνι.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν. Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση.

ΠΑΠΑ ΦΩΤΗΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: ΜΟΥ ΕΙΠΑΝΕ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

 Μου είπανε Χριστός Ανέστη μέσα από τον Παράδεισο

(Παπα Φώτης ο δια Χριστόν Σαλός)

 

Ο παπά Ν. είναι ένας απλός λευίτης και προπάντων εμπερίστατος, με πολλά προσωπικά προβλήματα, όμως ήταν ένας αγαπημένος φίλος του παπαΦώτη Λαυριώτη του διά Χριστόν Σαλού… και πολλές φορές όταν τον έβλεπε τον πείραζε ο Παππούλης, γιατί ο παπα Ν. είναι μια πολύ απλή ψυχή, καθαρή, παιδική θα έλεγα… και ο Παππούλης αναπαυόταν σε τέτοιες ψυχές!

Φέτος πήρε εντολή από τον Αρχιερατικό να λειτουργήσει τη Λαμπρό Τρίτη σε μια εκκλησία σε ένα άλλο χωριό, όπως και έγινε. Γυρνώντας στο σπίτι του έπρεπε να περάσει μπρος από το κοιμητήριο που είναι θαμμένος ο παπα Φώτης και το σκεφτόταν…

Όταν έφτασε πολύ κοντά βλέπει μπροστά του τον Παππούλη όρθιο ντυμένο με μια άσπρη ιερατική στολή και πολύ λαμπερό να του χαμογελά και να τον χαιρετά... Ο παπα Ν. καθώς είναι απλός και άδολη ψυχή τρόμαξε, όπως ομολογεί ο ίδιος με συστολή, και πάτησε το γκάζι του αυτοκινήτου…
Προχωρώντας πιο κάτω σε ένα εκκλησάκι που πήγαινε ο Παππούλης και λειτουργούσε βλέπει πάλι ολοζώντανο το παπα Φώτη με την λαμπερή εκείνη ιερατική στολή να τον χαιρετά χαρούμενος και φωτεινός! Ο παπα Ν. πίστεψε ότι ήταν ιδέα του και φοβούμενος μη τον πειράζουν δεν είπε τίποτα…
 
Το βράδυ καθώς κοιμήθηκε βλέπει τον παπα Φώτη πάλι στον ύπνο του να του λέει πειράζοντας τον:
-Τι φοβήθηκες ευλογημένε; Εγώ ήμουν και ήθελα να σου ευχηθώ Χριστός Ανέστη και να σε χαιρετίσω, γιατί δε στάθηκες;
Το πιο χαρούμενο, το πιο χαριτωμένο, το πιο Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη. Για σκέψου έλεγε ο παπα Ν… Μου είπανε Χριστός Ανέστη μέσα από τον Παράδεισο… και δάκρυζε από Αναστάσιμη Χαρά και αγαπητική νοσταλγία για τον αγαπημένο του Παππούλη που πάντα τον στήριζε στα δύσκολα του…

Π. ΦΩΤΗΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: ΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ!

ΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

 
Στην δεκαετία της μεγάλης φτώχειας του 40, με βαρυχειμωνιά έπρεπε να μεταβώ από ένα χωριό σε ένα άλλο γειτονικό διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς! Οι χωρικοί μου έδωσαν για βοήθεια ένα φακό για να βλέπω στο σκοτάδι αλλά κάπου κατά τα μέσα της διαδρομής με περικύκλωσε ξαφνικά μία αγέλη λύκων!
Τρόμαξα φυσικά πάρα πολύ και
Τρόμαξα φυσικά πάρα πολύ και ξεκίνησα να λέω τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας!
Τότε είδα να συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο!
Οι αγριεμένοι και πεινασμένοι λύκοι πλησίαζαν ένας ένας με την σειρά, ακούμπαγαν με τις τρίχες τους το ράσο μου, με ξεπερνούσαν βαδίζοντας ήσυχοι μπροστά από μένα!
Και αυτό γινόταν καθόλη την διάρκεια της απαγγελίας των Χαιρετισμών!
Τότε είδα να συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο!

Όταν τελείωσα χάθηκαν κι αυτοί στο σκοτάδι! 

Και ο παπά-Φωτης ο Λαυριώτης ολοκλήρωσε αυτή του την διήγηση με μία παραίνεση προς όλες κι όλους μας!

"Τώρα που βαρείς λύκοι πλάκωσαν στην πατρίδα μας, έτσι να κάνετε κι εσείς!"