ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΑΜΑΡΤΙΕΣ!

Άγιος Αντώνιος: Το σημαντικό δεν είναι να κάνεις θαύματα, το σημαντικό δεν είναι να βλέπεις τους Αγγέλους, το σημαντικό είναι να βλέπεις τις δικές σου αμαρτίες. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΘΕΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΟΣ ΟΛΩΝ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Όποιος έχει το Θεό μαζί του, είναι ο πιο ισχυρός όλων. Όποιος όμως δεν έχει το Θεό μαζί του και στερείται την βοήθεια Του, είναι ο πιο ανίσχυρος όλων, ακόμη και αν περιφρουρείται από μυριάδες στρατού.

ΙΕΡΕΥΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΙΑΣ: ΟΙ ΕΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ

Οι εορτές τής Εκκλησίας στη δίνη τής σύγχρονης εκκοσμίκευσης
(Ιερεύς Σωτήριος Ο. Αθανασούλιας) 

Ἡ Ἐκκλησία καί οἱ ἑορτές της 

Οἱ ἑορτές εἶναι κάτι ἀπαραίτητο στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. «Βίος ἀνεόρταστος μακρά ὁδός ἀπανδόκευτος», εἶχε πεῖ στήν ἀρχαιότητα ὁ Δημόκριτος, δηλαδή «ζωή χωρίς ἑορτή εἶναι μακρύς δρόμος χωρίς πανδοχεῖο», χωρίς σταθμό γιά ξεκούραση! Ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν τίς ἑορτές τους. Ἀλλά καί οἱ λεγόμενοι «κοσμικοί» ἄνθρωποι (ὅσοι δέν πιστεύουν σέ κάτι ἤ, τουλάχιστον, ὅσοι δέν πιστεύουν ἀρκετά) ἔχουν τίς ἑορτές τους. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν Ἐκκλησία μας. Ἔχει κι αὐτή τίς δικές της ἑορτές, κατανεμημένες κατάλληλα στή διάρκεια τοῦ ἔτους. Τό ζητούμενο, ὅμως, εἶναι, τί ἑορτάζουμε, γιατί τό ἑορτάζουμε καί πῶς τό ἑορτάζουμε. Γιά τούς πολλούς, γιά τούς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου τούτου, οἱ ἑορτές εἶναι εὐκαιρίες διασκέδασης καί ἀπόδρασης ἀπό τήν καθημερινότητα. Οἱ διάφορες θρησκεῖες ἑορτάζουν γιά τούς δικούς τους λόγους. Κάποιοι ἑορτάζουν χωρίς λόγο καί νόημα, δηλαδή ἑορτάζουν χωρίς νά ὑπάρχει αἰτία, ὅπως συμβαίνει στίς νεοφανεῖς «ἑορτές» τοῦ σκόρδου, τῆς ντομάτας, τῆς μελιτζάνας καί διάφορων ἄλλων φρούτων καί λαχανικῶν, «ἑορτές» πού προωθοῦνται δυναμικά μέ τήν πρόφαση τῆς προβολῆς καί τῆς διάθεσης τῶν ἀγροτικῶν προϊόντων!

Ἡ Ἐκκλησία μας, ὅμως, δέν ἑορτάζει ἔτσι. Δέν ἑορτάζει χωρίς σοβαρή αἰτία. Οἱ ἑορτές της δέν εἶναι «παράλογες» καί «ἀνόητες», ἀλλά ἔχουν λόγο καί νόημα! Εἰδικότερα, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πανηγυρίζει τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, πού πηγάζει ἀπό τό πρόσωπο καί τό ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι, λοιπόν, φυσικό ὅλες οἱ ἑορτές της νά στρέφονται γύρω ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, εἴτε ἄμεσα, εἴτε ἔμμεσα. Ἔτσι, οἱ σταθμοί τοῦ ἐπίγειου βίου τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἀφορμές μεγάλου ἑορτασμοῦ, γιατί εἶναι ταυτόχρονα σταθμοί τῆς διαδικασίας τῆς σωτηρίας μας. Στή θεολογική γλώσσα ὀνομάζονται σταθμοί τῆς θείας Οἰκονομίας. Θεία Οἰκονομία εἶναι τό σύνολο τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, πού ἀρχίζουν ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη καί κορυφώνονται στά γεγονότα ἀπό τήν Ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἀπό τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μέχρι τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή Του στούς οὐρανούς. Μεταξύ αὐτῶν τῶν κοσμοσωτήριων γεγονότων προέχει σαφῶς ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ἔτσι, ἡ ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως, τό Πάσχα, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἑορτή τῆς Ἐκκλησίας. Δεύτερο σέ σπουδαιότητα γεγονός τῆς θείας Οἰκονομίας εἶναι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ καί δεύτερη μεγάλη ἑορτή εἶναι τά Χριστούγεννα. Ἀκολουθοῦν ἡ Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου, ἡ Βάπτιση, ἡ Μεταμόρφωση, ἡ Σταύρωση κ.ἄ. Οἱ ἑορτές αὐτές, πού ἀναφέρονται ἄμεσα στό πρόσωπο καί στό ἔργο τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ὀνομάζονται «Δεσποτικές ἑορτές».

Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει καί τά πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων, πού συνδέονται στενά μέ τόν Χριστό. Αὐτά εἶναι ἡ Θεοτόκος καί οἱ Ἅγιοι. Οἱ ἑορτές πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου ὀνομάζονται «Θεομητορικές» καί εἶναι ἡ Γέννησή της, ὁ Εὐαγγελισμός, ἡ Κοίμηση κ.ἄ. Ἑορτάζουμε τό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου καί τά σπουδαιότερα γεγονότα τῆς ζωῆς της, λόγῳ τῆς ἰδιαίτερης σχέσης της μέ τόν Χριστό (εἶναι ἡ «Μήτηρ» τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας). Ἐπίσης, λόγῳ τῆς θέσης της στή διαδικασία τῆς θείας Οἰκονομίας καί λόγῳ τῆς «χαρᾶς», πού ἔφερε στόν κόσμο, προσφέροντάς μας τόν Χριστό: «Ἡ Γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαράν ἐμήνυσεν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ», ψάλλουμε, γιά παράδειγμα, στήν ἑορτή τῆς Γεννήσεώς της. Ἑορτάζουμε καί τίς «ἑορτές» ἤ «μνῆμες τῶν Ἁγίων», ἐπίσης λόγῳ τῆς σχέσης τους μέ τόν Χριστό. Οἱ Ἅγιοι ἀνεδείχθησαν γνήσιοι «φίλοι» τοῦ Χριστοῦ καί πρεσβευτές στόν οὐρανό γιά τή σωτηρία μας καί γιά τά εὔλογα αἰτήματά μας. Ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει τό Συνοδικό τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού διαβάζεται τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, τόν μέν Χριστό προσκυνοῦμε καί σεβόμεθα «ὡς Θεόν καί Δεσπότην», τούς δέ Ἁγίους «διά τόν κοινόν Δεσπότην, ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας» τιμοῦμε, «καί τήν κατά σχέσιν προσκύνησιν» τούς ἀπονέμουμε.

Καί πῶς ἀκριβῶς ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τίς ἑορτές της; Γιά τήν Ἐκκλησία, κορυφαία ἑορταστική ἐκδήλωση εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, καί γιά τόν Ὀρθόδοξο πιστό, κορυφαία πράξη ἑορτασμοῦ εἶναι ἡ μετοχή στή Θεία Εὐχαριστία, δηλαδή ἡ Κοινωνία τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Στίς Ἀκολουθίες τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τοῦ Ὄρθρου, πού εἶναι ἄρηκτα συνδεδεμένες μέ τή Θεία Λειτουργία, ψάλλονται οἱ ὕμνοι τῆς ἑορτῆς, ἐνῶ πρίν τίς μεγάλες ἑορτές ὑπάρχουν μακρές περίοδοι νηστείας, μέ σκοπό νά μᾶς προετοιμάσουν γιά τή σωστή μετοχή στήν ἑπερχόμενη ἑορτή. Βέβαια, καί στήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπάρχουν στοιχεῖα ἑορτασμοῦ, πού συναντᾶμε καί σέ ἄλλες περιπτώσεις, ὅπως τά πλούσια τραπέζια, τά τραγούδια, οἱ χοροί κ.ἄ. Ὅμως, αὐτά εἶναι προέκταση τῆς χαρᾶς, πού ἔζησαν ἤδη οἱ ἑορτάζοντες στήν προηγηθεῖσα Λειτουργία. Ἄν ἀποσυνδεθοῦν ἀπό αὐτήν, δέν ἔχουν κανένα ἀπολύτως νόημα καί καμμία οὐσία. Ἑορτάζοντας σωστά καί μέ τίς παραπάνω προϋποθέσεις, λαμβάνουμε πλούσια τή Χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στήν προσωπική καί στήν κοινωνική μας ζωή. 

Ἀπόπειρες ἀποχριστιανισμοῦ τῶν ἑορτῶν 

Ὡστόσο, στήν ἐποχή μας καί μέσα στό κλίμα τοῦ γενικότερου ἀποπροσανατολισμοῦ καί τῆς ἀποδόμησης τῶν πάντων, οἱ ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας πλήττονται καί μάλιστα μέ ἔμμεσο καί ὕπουλο τρόπο. Στό ἐκκοσμικευμένο περιβάλλον μας, τά πάντα θεωροῦνται χωρίς ἀναφορά στόν Θεό, χωρίς καμμία σχέση μέ τόν Θεό. Ἡ ἐκκοσμίκευση δέν εἶναι ἄρνηση τοῦ Θεοῦ (θεωρητική ἀθεΐα), ἀλλά περιφρόνηση τοῦ Θεοῦ (πρακτική ἀθεΐα). Ἐκκοσμίκευση εἶναι τό νά ζεῖ κάποιος καί νά συμπεριφέρεται σάν νά μήν ὑπάρχει Θεός. Τό κλίμα αὐτό τῆς γενικευμένης ἐκκοσμίκευσης εἰσβάλλει μέ λαθραῖο τρόπο καί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ἐπηρεάζοντας ἀκόμη καί τίς ἑορτές της. Πολλές φορές, ὅμως, ἡ εἰσβολή αὐτή σχεδιάζεται μεθοδευμένα ἀπό σκοτεινά κέντρα ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, πού ἐπιχειροῦν νά τήν ἀποστερήσουν ἀπό τήν οὐσία της καί νά τήν μεταβάλλουν σέ μία «δομή» τοῦ κόσμου τούτου, δηλαδή νά μεταβάλλουν τήν ἴδια τήν Ἐκκλησία σέ «κόσμο». Ἄς δοῦμε ἐνδεικτικά κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα.

Εἶναι σέ ὅλους σχεδόν ἐμφανής ἡ ἀπόπειρα πού γίνεται, συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα, νά ἀποσυνδεθοῦν οἱ ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό τήν οὐσία τους, πού εἶναι ὁ Χριστός. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, τουλάχιστον στήν Ὀρθόδοξη ἑλληνική κοινωνία, μέ ἐξαίρεση τή μειονότητα τῶν συνειδητῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, «ἑορτάζει» «Χριστούγεννα χωρίς Χριστό», «Πάσχα χωρίς Χριστό» κ.λπ. Ἀπό πού προκύπτει αὐτό; Ἀπό τό γεγονός ὅτι, ἡ πλειόνοτητα τῶν κατ’ ὄνομα Ὀρθοδόξων πιστῶν δέν ἐκκλησιάζεται τίς μεγάλες ἑορτές καί, βέβαια, δέν κοινωνεῖ! Τηρεῖ μόνο τά ἐξωτερικά στοιχεῖα τῆς ἑορτῆς (φαγητά, διασκέδαση κ.λπ.) γιά ἐθιμικούς κυρίως λόγους. Τό Πάσχα τό πλῆθος τῶν «ἐκκλησιαζομένων» βιάζεται νά ἀκούσει τό «Χριστός ἀνέστη» κι ἔπειτα διασκορπίζεται, «ὡς ἐκλείπει καπνός», γιά νά ἀπολαύσει τήν τράπεζα (ἡ ὁποία δέν διαφέρει πολύ ἀπό τήν τράπεζα τῶν προηγούμενων ἡμερῶν, ἀφοῦ δέν τηρεῖται συνήθως ἡ νηστεία). Γενικά, οἱ νηστεῖες πρό τῶν ἑορτῶν δέν τηροῦνται ἤ τηροῦνται ἐλάχιστα καί μετά βίας! Καμμία σχεδόν προετοιμασία γιά τήν ἑορτή δέν γίνεται. Ἀντίθετα, πληθαίνουν τά τελευταῖα χρόνια οἱ συνάξεις γιά διασκέδαση σέ σπίτια ἤ σέ γνωστά κέντρα τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων καί ἄλλων ἑορτῶν (ἐννοεῖται, μέ πλήρη κατάλυση τῆς νηστείας!), πού διαρκοῦν πολλές φορές μέχρι τό πρωΐ. Κάποιοι, ἐπιστρέφοντας τό ξημέρωμα ἀπό τή νυκτερινή διασκέδαση, περνοῦν καί ἀπό τόν Ναό γιά νά ἀνάψουν ἕνα κερί καί ἀμέσως μετά «πᾶνε γιά ὕπνο», μέ τήν ψευδαίσθηση ὅτι ἐκπλήρωσαν καί τά καθήκοντά τους ἔναντι τοῦ Θεοῦ! Ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι, τά παραπάνω ἰσχύουν γιά τήν πλειονότητα τῶν κατ’ ὄνομα Χριστιανῶν καί ὄχι γιά τούς συνειδητούς Ὀρθοδόξους πιστούς, πού θεωροῦν ἀδιανότητο τόν ἑορτασμό χωρίς Ἐξομολόγηση, χωρίς μετοχή στή Λειτουργία τῆς ἑορτῆς καί χωρίς Θεία Κοινωνία.

Τό πνεῦμα τῆς ἐκκοσμίκευσης εἶναι ἐμφανές καί στίς εὐχές, πού ἀνταλλάσσονται μέ τήν εὐκαιρία τῶν μεγάλων ἑορτῶν. Οἱ παραδοσιακές εὐχές πρό τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Πάσχα «Καλά Χριστούγεννα» καί «Καλή Ἀνάσταση» ἤ «Καλό Πάσχα», ὅλο καί περισσότερο ἀντικαθίστανται ἀπό τίς ἄχρωμες καί οὐδέτερες εὐχές «Καλές γιορτές» καί «Χρόνια πολλά». Τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά ἐξαλειφθεῖ ἀπό τήν καθημερινότητα, πρέπει νά μήν ἀκούγεται κἄν! Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἐνδιαφέρεται μόνο νά ζήσει ἐδῶ στή γῆ γιά «χρόνια πολλά», εἴτε μέ τόν Χριστό, εἶτε χωρίς τόν Χριστό! Τοῦτο εἶναι περισσότερο ἐμφανές στίς εὐχές, πού ἀνταλλάσονται μετά τό Πάσχα: ὁ πασχάλιος χαιρετισμός «Χριστός ἀνέστη!» καί ἡ ἀπάντηση «Ἀληθῶς ἀνέστη!», πού, ὑποτίθεται, ἀντικαθιστοῦν ὅλους τούς ἄλλους χαιρετισμούς («καλημέρα», «καλησπέρα» κ.λπ.) γιά σαράντα μέρες μέχρι τήν παραμονή τῆς Ἀναλήψεως, ἔχουν σχεδόν ἀντικατασταθεῖ ἀπό τήν ἄχρωμη καί οὐδέτερη εὐχή «Χρόνια πολλά», κάτι ἀδιανόητο γιά τά ὀρθόδοξα δεδομένα. Ὅποιος δέν παραμένει στενά συνδεδεμένος μέ τόν Χριστό, δέν λέγει εὔκολα «Χριστός ἀνέστη»!

Ἡ σεμνότητα, μέ τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τίς ἑορτές της, ἔχει σέ πάμπολλες περιπτώσεις ἐκλείψει. Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἡ προετοιμασία γιά τά Χριστούγεννα ἀρχίζει στίς 15 Νοεμβρίου μέ τήν ἔναρξη τῆς νηστείας. Ἀπό τήν 21η Νοεμβρίου ψάλλονται οἱ πρῶτοι χριστουγεννιάτικοι ὕμνοι («Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε»), οἱ δέ προεόρτιοι ὕμνοι τῆς ἑορτῆς ἀρχίζουν ἀπό τήν 20η Δεκεμβρίου. Ὅμως, στίς πόλεις καί στά καταστήματα οἱ στολισμοί ἀρχίζουν πολύ νωρύτερα, τουλάχιστον δύο μῆνες πρό τῶν Χριστουγέννων, καί ξεπερνοῦν κάθε ὅριο, ἔνδειξη γιά τήν πλήρη ἐκκοσμίκευση καί ἐμπορευματοποίηση τῆς ἑορτῆς. Ὅσο περισσότερο ἔντονα καί ἐντυπωσιακά εἶναι τά ἐξωτερικά στοιχεῖα, τόσο περισσότερο ἀπουσιάζει ἡ οὐσία! Ὅμως, τί νόημα ἔχει ἡ ἐπέκταση τῶν στολισμῶν αὐτῶν καί σέ χῶρες ἤ κοινωνίες, πού δέν εἶναι χριστιανικές καί δέν ἑορτάζουν τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ; Παρατηροῦμε τά τελευταῖα χρόνια τέτοιους στολισμους σέ μουσουλμανικές χῶρες, στήν Κίνα καί ἀλλοῦ. Μήπως γιά νά δοξάζεται καί ἐκεῖ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ; Προφανῶς, ὄχι. Πρόκειται γιά «Χριστούγεννα χωρίς Χριστό»! Παρόμοια τραγελαφικά συμβαίνουν καί στή χώρα μας. Πρό λίγων ἐτῶν Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας διοργάνωσε χριστουγεννιάτικη ἐκδήλωση γιά μουσουλμάνους πρόσφυγες! Τά πρόσφατα Χριστούγεννα Πρόεδρος ἑλληνικοῦ κόμματος, πού ὑπηρετεῖ τή στρατευμένη ἀθεΐα, ἄκουσε μέ μεγάλη εὐχαρίστηση κάλαντα Χριστουγέννων ἀπό ὁμάδα μουσουλμάνων καί, βέβαια, ἀπό ἄλλες ὁμάδες, πού ἔψαλλαν τά κάλαντα. Σέ κάποια περίπτωση χόρεψε μάλιστα, ὅπως δημοσιεύεται στά διαδικτυακά μέσα! Ἔτσι ἐμφανίζεται τό παράδοξο, ἄνθρωποι πού δέν πιστεύουν στόν Χριστό, νά ψάλλουν κάλαντα πού μιλοῦν γιά τόν Χριστό, σέ κάποιους πού δέν πιστεύουν στόν Χριστό! 

Οἱ Χριστιανικές ἑορτές σέ Ἀνατολή καί Δύση 

Θά ἔχουμε, προφανῶς, παρατηρήσει, ὅτι στίς λεγόμενες Δυτικές χῶρες (Εὐρώπη καί Ἀμερική) τά Χριστούγεννα ἑορτάζονται μέ πολύ ἐπισημότερο τρόπο ἀπ’ ὅ,τι τό Πάσχα. Στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ὅμως, συμβαίνει τό ἀντίθετο: τό Πάσχα εἶναι μεγαλύτερη ἑορτή καί ἑορτάζεται ἐπισημότερα. Ἔτσι, πρό τῶν Χριστουγέννων ὑπάρχει νηστεία σαράντα ἡμερῶν, ἐνῶ πρό τοῦ Πάσχα νηστεία πενήντα ἡμερῶν περίπου, αὐστηρότερη ἀπό τή νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Μετά τήν ἑορτή, τά Χριστούγεννα συνεχίζουν ἑορτάζονται γιά ἕξι μέρες, ἐνῶ τό Πάσχα γιά σαράντα μέρες. Ἐπιπλέον, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τό Πάσχα δέν ἑορτάζεται μόνο τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως καί τήν περίοδο μετά τήν ἑορτή, ἀλλά ἑορτάζεται ἐπαναλαμβανόμενα καί κάθε Κυριακή: Κάθε Κυριακή ψάλλονται ἀναστάσιμοι ὕμνοι καί ἑορτάζεται ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κυριολεκτικά «πλέει» μέσα στή χαρά τῆς Ἀναστάσεως!

Ἡ διαφορά αὐτή στόν ἑορτασμό τῶν μεγάλων ἑορτῶν δέν εἶναι τυχαία. Ἔχει βαθιές θεολογικές ρίζες, ὅσο καί ἄν οἱ ἑορτές ἐμφανίζονται σήμερα ἐκκοσμικευμένες, ἰδιαίτερα στή Δύση. Εἰδικότερα, ὀφείλεται στόν διαφορετικό τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἡ Δύση, καί κυρίως ἡ ρωμαιοκαθολική θεολογία, θεωρεῖ τά θέματα περί ἁμαρτίας, πτώσεως καί ἀπολυτρώσεως ἤ σωτηρίας, ἀπό τήν ἐποχή τοῦ πρώιμου Μεσαίωνα καί ἑξῆς. Ὁ τρόπος αὐτός εἶναι πεπλανημένος, δηλαδή αἱρετικός, ἀπό Ὀρθόδοξη ἄποψη.

Κατά τή Βιβλική καί Πατερική Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι ἐξέπεσαν ἀπό τήν κατάσταση τοῦ Παραδείσου α) ἐπειδή ἐξαπατήθηκαν ἀπό τόν διάβολο καί β) ἐπειδή, μέ τήν ἐλεύθερη βούλησή τους, συγκατατέθηκαν στήν ἐξαπάτηση τοῦ διαβόλου. Ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας ἦταν ἡ ὑποδούλωση στόν διάβολο καί, ἐπειδή ὁ διάβολος εἶναι «ὁ ἔχων τό κράτος τοῦ θανάτου» (Ἑβρ. 2,14), ἡ κυριαρχία τοῦ θανάτου στήν ἀνθρώπινη φύση καί τῆς φθορᾶς στόν φυσικό κόσμο. Ἔκτοτε, κάθε ἄνθρωπος ἐρχεται στόν κόσμο θνητός καί δέσμιος τοῦ διαβόλου. Σωτηρία ἤ λύτρωση εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τό κράτος τοῦ θανάτου καί ἀπό τά δεσμά τοῦ διαβόλου. Κάτι τέτοιο μόνο διά τοῦ Χριστοῦ ἦταν δυνατό. Ὄντως, ὁ Χριστός ἦλθε στόν κόσμο «ἵνα διά τοῦ θανάτου καταργήσῃ τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ’ ἔστι τόν διάβολον» (Ἑβρ. 2,14) καί «ἵνα λύσῃ τά ἔργα τοῦ διαβόλου» (Α΄ Ἰω. 3,8). Ἡ καθοριστική πράξη, μέ τήν ὁποία ἔγινε ἡ κατάργηση τοῦ θανάτου καί ἡ συντριβή τοῦ διαβόλου, εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Χωρίς τήν Ἀνάσταση, ἀκόμη καί ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ (ἡ Σταύρωση) εἶναι κάτι ἀνίσχυρο καί ἀναποτελεσματικό. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀρχή τῆς σωτηρίας μας (καί ἡ «ἀρχή εἶναι τό ἥμισυ τοῦ παντός», κατά τούς ἀρχαίους προγόνους μας), ἀλλά ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τῆς σωτηρίας μας. Μέ τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης ἔλαμψε στόν κόσμο, ἦλθε «ἐπί γῆς εἰρήνη», ἡ ἀνθρωπίνη φύση ἑνώθηκε μέ τήν θεία κ.λπ., ἀλλά ἡ διαδικασία τῆς σωτηρίας μας δέν ὁλοκληρώθηκε τότε.

Γιά τή μεταγενέστερη δυτική θεολογική παράδοση, ἀντίθετα, ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας τῶν Πρωτοπλάστων ἦταν α) ἡ ἐνοχή καί β) ἡ ἄπειρη προσβολή τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ζητοῦσε ἄπειρη «ἱκανοποίηση». Στό πλαίσιο αὐτό, ὁ διάβολος καί ὁ θάνατος εἶναι τά τιμωρητικά ὄργανα στά χέρια τοῦ Θεοῦ, μέ τά ὁποῖα τιμωρεῖται ἡ ἔνοχη ἀνθρωπότητα. Αὐτό σημαίνει, ὅμως, ὅτι ὁ διάβολος δέν εἶναι κάτι κακό, ἀφοῦ «συμβάλλει» στή «σωτηρία» μας, καί ὅτι αἴτιος τοῦ θανάτου, τελικά, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Ἡ σωτηρία προῆλθε μόνο ἀπό τόν Χριστό, ὅπως δέχεται καί ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση, πότε ὅμως; Μέ τή Σταύρωσή Του ὁ Χριστός προσέφερε «ἄπειρη ἱκανοποίηση» στήν τρωθεῖσα «δικαιοσύνη» τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι μᾶς ἀπάλλαξε ἀπό τήν ἐνοχή (τιμωρήθηκε στή θέση μας). Αὐτό σημαίνει, ὅτι ἡ Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ κορύφωση τῆς σωτηρίας μας. Ἡ Ἀνάσταση ἔχει δευτερεύουσα σημασία, εἶναι ἕνα ἁπλό «θαῦμα». Ἐπειδή, ὅμως, στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Σταύρωση τοῦ Κυρίου ποτέ δέν θεωρήθηκε αἰτία πανηγυρισμοῦ καί ἑορτασμοῦ, τά πρωτεῖα τοῦ ἑορτασμοῦ ἔλαβε ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. 

Οἱ «ἑορτές» τῆς «Νέας Ἐποχῆς» 

Στήν ἐποχή μας ὑπάρχουν δυνάμεις, πού ἐπιχειροῦν νά ὑποκαταστήσουν, νά ὑποτιμήσουν ἤ νά παραμερίσουν τίς χριστιανικές ἑορτές ἤ νά τίς ἀποστερήσουν ἀπό τήν οὐσία τους καί ἀπό τό περιεχόμενό τους. Μέσω αὐτοῦ ἐπιχειροῦν νά πλήξουν τό ἴδιο τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πολλές ἀπό τίς δυνάμεις αὐτές ἐκφράζονται ἀπό τό σύγχρονο κίνημα τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἤδη ἀναφερθήκαμε στήν ἀπόπειρα νά ὑποκαταστασθοῦν τοπικές ἑορτές καί πανηγύρεις, πρός τιμήν τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου ἤ τῶν Ἁγίων, ἀπό «ἑορτές» φρούτων καί λαχανικῶν καί ἄλλων προϊόντων τῆς γῆς. Γιά τίς «ἑορτές» αὐτές ρέει ἄφθονο χρῆμα. Ἔτσι, ἕνα μικρό χωριό, πού μέχρι πρόσφατα δέν εἶχε τή δυνατότητα νά ὀργανώσει οὔτε μιά μικρή ἐκδήλωση, ἐμφανίζεται ξαφνικά ὡς διοργανωτής μεγάλης «καλλιτεχνικῆς ἐκδήλωσης» γιά τήν «ἑορτή» τῆς πατάτας ἤ τῆς ντομάτας, εἰς βάρος, βέβαια, τῆς ἑορτῆς τοῦ τοπικοῦ Ἁγίου.

Ὡστόσο, αὐτές εἶναι οἱ «τοπικές ἑορτές» τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Γιατί ὑπάρχουν καί ἄλλες, μεγαλύτερες καί γενικότερες. Ὀνομάζονται, συνήθως, «Παγκόσμιες Ἡμέρες»: «Παγκόσμια Ἡμέρα χωρίς αὐτοκίνητο», «Παγκόσμια Ἡμέρα γιά τό κάπνισμα» κ.ἄ. Οἱ αἰτίες, πού καθιερώνονται, εἶναι ἐκ πρώτης ὄψεως εὔλογες. Ὁ βαθύτερος λόγος εἶναι, ἴσως, νά συνηθίσουν οἱ λαοί τῆς γῆς νά ἔχουν κοινή ἀντίδραση σέ ἐρεθίσματα πού δίνονται ἄνωθεν.

Παρόμοιες ὑποκαταστάσεις παρατηροῦμε καί σέ ἄλλες περιπτώσεις. Γιά παράδειγμα, οἱ χρονολογικές ἐνδείξεις «π.Χ.» (πρό Χριστοῦ) καί «μ.Χ.» (μετά Χριστόν), ἀντικαθίστανται ἀπό τίς ἐνδείξεις «Κ.Χ.» (Κοινή Χρονολογία) ἤ «Κ.Ε.» (Κοινή Ἐποχή) ἤ «Κ.Π.» (Κοινή Περίοδος) καί «π.Κ.Χ.» (πρίν ἀπό τήν Κοινή Χρονολογία) ἤ «π.Κ.Ε.» (πρό Κοινῆς Ἐποχῆς) ἤ «π.Κ.Π.» (πρίν ἀπό την Κοινή Περίοδο), ἄλλη μιά χαρακτηριστική ἀπόπειρα παραμερισμοῦ ἤ ἐξάλειψης τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ.

Εἶναι γνωστό, ὅτι ὁ Χίτλερ στή ναζιστική Γερμανία ἐπιχείρησε νά ἀντικαταστήσει τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, μέ μιά παγανιστική ἑορτή πρός τιμήν ἑνός ἀνώτερου ὄντος, συνδεδεμένου μέ τό φῶς καί τόν ἥλιο, χωρίς καμμία ἀναφορά στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ «ἅγια νύχτα» («Weihnachten») τῶν Χριστουγέννων ἔγινε ἡ «ἄγρια νύχτα» («Rauhnacht») τῶν Ναζί καί ἡ «ἐπί γῆς εἰρήνη» τοῦ Χριστοῦ ἀντικαταστάθηκε ἀπό «μιά εἰρήνη, πού θά μποροῦσε πιθανῶς νά ἐπιτευχθεῖ, μόνο μέ τήν ἀπαλλαγή ἀπό τούς ἐχθρούς τοῦ κράτους, ὅπως οἱ Ἑβραῖοι, οἱ Τσιγγάνοι, οἱ κομμουνιστές καί οἱ ὁμοφυλόφιλοι»!

Συμπερασματικά, ὁ σωστός ἑορτασμός τῶν ἑορτῶν τῆς Ἐκκλησίας ἐπιφέρει πλούσια τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί συμβάλλει στή σωτηρία μας, τίς ἀπαρχές τῆς ὁποίας ὁ συνειδητός πιστός ἀπολαμβάνει ἤδη ἀπό τήν παροῦσα ζωή. Ὁ ἐπιφανειακός ἑορτασμός, ἀντίθετα, δέν εἶναι ἁπλῶς ἀνώφελος, ἀλλά ἐπιφέρει καί τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ!  

(Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο «Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, τεῦχ. 129, Ὀκτ. – Δεκ. 2024) 

alopsis.gr 

ΔΩΡΕΑ ΩΑΡΙΩΝ- ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΣ Ή ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΣΕ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ ΚΙΝΔΥΝΟ;

 Δωρεά ωαρίων: Πράξη αγάπης ή έκθεση της γυναίκας
και των παιδιών της σε απρόβλεπτο κίνδυνο;

Καθώς εξακολουθούν οι αποκαλύψεις και οι απολογίες (1) για το κύκλωμα κλινικής IVF της Κρήτης του 2023, με τις παρένθετες μητέρες, ας δούμε ξανά τη διαδικασία της εξωσωματικής. Μιας πρακτικής που εξυπηρετεί τον ερχομό λίγων μωρών στο κόσμο, ζητώντας όμως από τους συμμετέχοντες να πληρώσουν βαρύ τίμημα.

Ακόμη και όταν η εξωσωματική γίνεται με τον τυπικό τρόπο δεν παύει να μετατρέπει μια φυσική διαδικασία αγάπης σε εμπορική και ψυχολογική συναλλαγή. Συνοδεύεται ακόμη από ευγονική επιλογή και θανάτωση έμψυχων εμβρύων, (πριν ή μετά την εμφύτευση), εμπορία γενετικού υλικού, εμπορία της γυναικείας μήτρας, απόδοση παιδιών σε μη βιολογικούς γονείς, ίσως και σε προβληματικές μορφές «οικογένειας», εγκαταλειμμένα – κατεψυγμένα έμβρυα, έμβρυα προορισμένα για πειραματισμό κ.α.

Η κατάσταση γίνεται ακόμη ποιο προβληματική όταν η εξωσωματική ξεφύγει από τα καθορισμένα όριά της. Χρήση γενετικού υλικού για υπεράριθμα παιδιά- αδέλφια, ανάμιξη γενετικού υλικού και σύγχυση της γενετικής ταυτότητας, εκμετάλλευση παρένθετων γυναικών, παράνομη λήψη και διακίνηση γενετικού υλικού, αγοραπωλησίες εμβρύων, βιολογική εκμετάλλευση των δοτών, παράνομες υιοθεσίες, οικονομική εκμετάλλευση των «κατά πρόθεση γονέων», τοποθέτηση παιδιών σε μη ελεγμένα νοικοκυριά κλπ. Καταστάσεις που ενοχλούν όταν αποκαλυφθούν, αλλά θεωρούνται συνηθισμένες πρακτικές στις ιδιωτικές συζητήσεις του χώρου.

Τον Ιούλιο του 2022 δημοσιεύθηκαν το ΦΕΚ του νόμου 4958/2022 για την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή.(2) Τώρα υπάρχει η δυνατότητα λήψης και κρυοσυντήρησης γεννητικού υλικού χωρίς σύνδεση µε συγκεκριμένους λήπτες και ανεξάρτητα από την ύπαρξη ληπτών κατά τον κρίσιμο χρόνο της διάθεσης. Υποστηρίζεται δηλ. η συντήρηση ανδρικού σπέρματος ή ωαρίων γυναικών χωρίς να σχετίζεται αυτή η συντήρηση με ορισμένη διαδικασία εξωσωματικής. Και στην περίπτωση που δεν χρειάζονται οι ίδιοι οι δότες το σπέρμα ή τα ωάριά τους (3): κατά το «άρθρο 1459 « ….οι κρυοσυντηρημένοι γαμέτες που τους ανήκουν αλλά δε θα τους χρειασθούν για να τεκνοποιήσουν: α) θα διατεθούν χωρίς αντάλλαγμα, κατά προτεραιότητα σε άλλα πρόσωπα, που θα επιλέξει ο ιατρός ή το ιατρικό κέντρο,  β) θα χρησιμοποιηθούν χωρίς αντάλλαγμα για ερευνητικούς ή θεραπευτικούς σκοπούς,  γ) θα καταστραφούν.

Μπορεί συνεπώς μία γυναίκα να γίνει δότρια δικών της ωαρίων, για να τεκνοποιήσουν άλλες γυναίκες, δημιουργώντας παιδιά που δεν θα έχουν βιολογική σχέση μαζί τους. Τα παιδιά αυτά θα είναι βιολογικά παιδιά της δότριας, που όμως θα τοποθετηθούν σε άλλα σπίτια. Με ετερόφυλα ζεύγη; Ομόφυλα; Μονογονεϊκές οικογένειες; Κανείς δεν ξέρει, μόνο το κέντρο της εξωσωματικής. Μήπως τα παιδιά της γίνουν αζήτητα κατεψυγμένα έμβρυα;  Και όλα αυτά για ένα δικό της οικονομικό αντάλλαγμα…

Αξίζει λοιπόν να μπει μια νέα γυναίκα στην διαδικασία να εμπορευτεί τα ωάριά της; Μήπως το οικονομικό κέρδος γίνει αιτία να ζημιωθούν τα παιδιά της και επιπλέον και η υγεία της;

Ας επικεντρωθούμε εδώ στις συνέπειες που έχει η  λήψη ωαρίων από τις ανυποψίαστες γυναίκες- δότριες στην υγεία τους και ας δούμε γιατί αυτή είναι μια σκληρή για εκείνες διαδικασία: (4) 

1. Η δωρεά ωαρίων συχνά περιλαμβάνει εξαναγκασμό 

·        Οι δότριες ωαρίων προσλαμβάνονται μέσω διαφημίσεων σε διαδικτυακές αγγελίες, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις πανεπιστημιακές εφημερίδες, λαμβάνοντας αρκετά μεγάλα ποσά. Αυτές οι διαφημίσεις σπάνια, αν το κάνουν ποτέ, αναφέρουν τους πιθανούς κινδύνους για την υγεία όσων εμπλέκονται και δεν αποκαλύπτουν ότι δεν έχουν γίνει ποτέ μακροχρόνιες μελέτες. Τέτοιες πληροφορίες όμως είναι απαραίτητες ώστε οι γυναίκες για να παίρνουν αποφάσεις μετά από πλήρη και ενημερωμένη συναίνεση.

·        Η δωρεά ωαρίων συχνά αφορά φτωχότερες γυναίκες που παρέχουν ωάρια σε πιο πλούσια ζευγάρια. Τα άνισα οικονομικά δυναμικά, η φτώχεια και ο πλούτος είναι εγγενώς εκβιαστικά.

·        Σε αντίθεση με τις γυναίκες που λαμβάνουν θεραπεία γονιμότητας, οι δότριες ωαρίων σπάνια θεωρούνται ασθενείς και ως εκ τούτου συχνά δεν έχουν επαρκή ιατρική φροντίδα και προσοχή. Επιπλέον κάνουν συμφωνίες για τη δωρεά των ωαρίων τους με ιατρικούς ή άλλους όρους που δεν είναι κατανοητοί.

·        Σε αντίθεση με τη δωρεά οργάνων, όπου η οικονομική αποζημίωση δεν επιτρέπεται, η δότρια ωαρίων, ακόμα και όταν ενημερωθεί για γνωστούς ή πιθανούς κινδύνους για την υγεία της, συχνά είναι πρόθυμη να διακινδυνεύσει λόγω οικονομικής ανάγκης. Το χρήμα παίζει πολύ καταναγκαστικό και ισχυρό ρόλο στην αγορά ανθρώπινων ωαρίων. 

2. Η δωρεά ωαρίων εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία και ψυχολογικούς κινδύνους που συχνά δεν αναφέρονται. 

·        Το πιο ανησυχητικό είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία σημαντική ιατρική έρευνα σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της συλλογής ωαρίων στην υγεία των νεαρών γυναικών που τα δίνουν. Για αυτό το λόγο είναι αδύνατο οι γυναίκες να δώσουν αληθινή και ουσιαστική ενημερωμένη συγκατάθεση για τους κινδύνους της ψυχικής και σωματικής υγείας.

·        Καθώς δεν έχουν μελετηθεί οι γυναίκες που δωρίζουν τα ωάρια τους στην κατοπινή ζωή τους, υπάρχουν λίγα εμπειρικά δεδομένα για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν αργότερα, για τα προβλήματα στη δική τους γονιμότητα, πιθανή ανάπτυξη καρκίνου, ψυχολογικές συνέπειες σχετικά με την απόφασή τους, ή οποιαδήποτε άλλη αρνητική επίδραση είχε η δωρεά ωαρίων στη ζωή τους.

·        Ακόμη και οι ιατρικές επιπλοκές που γίνονται γνωστές, σπάνια περιλαμβάνονται στην ιατρική βιβλιογραφία, γιατί τα άτομα και οι οργανισμοί που είναι επιφορτισμένοι με την καταγραφή, την ασφάλεια και την επίβλεψη της διαδικασίας, είναι επίσης οι ίδιοι που θα επωφεληθούν από τη δωρεά ωαρίων.

·        Σε αντίθεση με εκείνους που δωρίζουν όργανα ή αίμα, δεν υπάρχει υποχρέωση παρακολούθησης αυτών των γυναικών. Από τη στιγμή που η λήψη τελείωσε, οι γυναίκες ξεχάστηκαν. Δεν υπάρχουν αρχεία ή πληροφορίες για αυτές ή για το πού πήγαν τα ωάριά τους.

·        Η ιατρική διαδικασία που απαιτείται για την ανάκτηση ωαρίων είναι μακρά και υπάρχουν γνωστοί ιατρικοί κίνδυνοι που σχετίζονται με το κάθε βήμα. Οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν σύνδρομο υπερδιέγερσης ωοθηκών (λόγω υπερωορρηξίας), απώλεια γονιμότητας, συστροφή ωοθηκών, εγκεφαλικό επεισόδιο, νεφρική νόσο, πρόωρη εμμηνόπαυση, κύστεις ωοθηκών και σε ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις θάνατο.

·        To Leuprorelin, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται συνήθως στο πρώτο βήμα της διαδικασίας λήψης ωαρίων για να σταματήσει η λειτουργία των ωοθηκών (και έτσι ιατρικά επάγεται εμμηνόπαυση πριν από την υπερδιέγερση των ωοθηκών), είναι μια συνθετική ορμόνη που δεν είναι εγκεκριμένη από τον FDA για χρήση στη θεραπεία γονιμότητας. Έχει βαθμολογία κατηγορίας Χ, που σημαίνει εάν μια γυναίκα μείνει έγκυος ενώ παίρνει το φάρμακο, θα βλάψει το αναπτυσσόμενο έμβρυο. Αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό όσον αφορά τις δότριες ωαρίων που είναι πολύ γόνιμες και μπορεί να μην συμμορφώνονται με τις οδηγίες να μην είναι σεξουαλικά ενεργές κατά τη διέγερση των ωοθηκών.

·        Όταν μια δότρια ωαρίων υποστεί βλάβη στην υγεία της, συχνά αισθάνεται ένοχη επειδή «φάνηκε τόσο ανόητη» που πήρε μια απόφαση που προκάλεσε αυτό το κακό. Νιώθει ότι χρησιμοποιήθηκε από εκείνους που νόμιζε ότι ήταν επαγγελματίες και τη φρόντιζαν.

·        Τα παιδιά που γεννιούνται από ωάρια δωρήτριας είτε δεν ενημερώνονται ποτέ για αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια, είτε δεν έχουν τρόπο να μάθουν ποια είναι η γενετική τους μητέρα. Τα μυστικά γύρω από την ανώνυμη σύλληψη είναι στενόχωρα για πολλά παιδιά, που τώρα βλέπουμε να οργανώνονται και να απαιτούν να έχουν πρόσβαση σε αυτές τις σημαντικές, προσωπικές πληροφορίες. 

3. Η δωρεά ωαρίων είναι συχνά ευγονική 

·        Οι διαφημίσεις στοχεύουν συνήθως σε συγκεκριμένα φυλετικά, σωματικά και πνευματικά χαρακτηριστικά—δίνοντας στους γονείς την ευκαιρία (ή τουλάχιστον την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να είναι σε θέση) να δημιουργήσουν ένα σχεδιασμένο κατά παραγγελία παιδί.

·        Τα ωάρια με λιγότερο επιθυμητά χαρακτηριστικά που θεωρούνται ανεπιθύμητα για δημιουργία μωρών χρησιμοποιούνται για επιστημονική έρευνα, δημιουργώντας μια νέα αγορά κακοποίησης φτωχών και αμόρφωτων γυναικών. Τα ωάριά τους είναι ικανά για ερευνητικούς σκοπούς, αλλά όχι για τη δημιουργία μωρών.

·        Τα μεγαλύτερα χρηματικά ποσά προσφέρονται γενικά σε δωρήτριες πολύ συγκεκριμένων εκπαιδευτικών, σωματικών ή εθνοτικών χαρακτηριστικών, όχι μόνο διαιωνίζοντας αλλά στην πραγματικότητα κινητοποιώντας –πληρώνοντας περισσότερα– για χαρακτηριστικά που επιθυμεί ένα ζευγάρι ή ένα άτομο. 

Συμπεραίνουμε λοιπόν πως οι διαδικασίες της IVF προσβάλλουν και τις γυναίκες που δίνουν τα ωάριά τους για να βοηθήσουν άλλες να γίνουν μητέρες. Η δότρια βάζει τον εαυτό της σε απρόβλεπτους κινδύνους υγείας, αυξάνει τις πιθανότητες να μη κάνει δικά της παιδιά ή ακόμη και να πεθάνει, ενώ εκθέτει τα βιολογικά παιδιά της σε ανεξέλεγκτα γονεϊκά περιβάλλοντα. Είναι αρκετά τα λιγοστά χρήματα που θα πάρει να την παρηγορήσουν για αυτές τις απώλειες; Μάλλον δεν αξίζουν το κόπο και πρέπει να το ξανασκεφτεί.

Παραπομπές:

https://www.in.gr/2025/01/22/greece/kriti-ston-anakriti-o-gynaikologos-tou-pagni-gia-tin-ypothesi-emporias-vrefon/ 

https://www.e-nomothesia.gr/law-news/demosieutheke-sto-phek-nomos-4958-2022.html 

https://www.e-nomothesia.gr/kat-ygeia/tekhnete-gonimopoiese/nomos-4958-2022-phek-142a-21-7-2022.html

https://cbc-network.org/issues/  

(Από το «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά» και το «The Center for Bioethics and Culture Network», CBC) 

alopsis.gr