Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος
π. Συμεών Κραγιόπουλος
Αν πάρουμε με τη σειρά τους ορθοδόξους χριστιανούς και τους ρωτήσουμε: «Έχετε Πνεύμα Άγιο; Πήρατε Άγιο Πνεύμα;», αν θελήσουν να είναι ειλικρινείς, θα πουν πως ούτε ξέρουν τι είναι αυτό. Και όμως εκεί καταλήγουν όλα, στο να λάβουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Όπως τονίζουν μερικοί πατέρες, όλοι οι κόποι, όλες οι προσπάθειες που κάνουμε αφ’ ενός να αποφεύγουμε το κακό, αφ’ ετέρου να κάνουμε το καλό, να αποκτήσουμε αρετές, αποβλέπουν στο να αποκτήσουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, διότι η χάρη του Αγίου Πνεύματος αναγεννά τον άνθρωπο. Δεν φθάνει απλώς να προσπαθήσει ο άνθρωπος. Αν ήταν έτσι… Πρέπει η χάρη του Αγίου Πνεύματος να είναι μέσα σου, για να σε αναγεννήσει, να σε αναπλάσει, να σε φτιάξει τέτοιον που να μπορείς να έχεις ως καρπό τις αρετές που δίνει το Άγιο Πνεύμα.
Βλέπουμε στην προς Γαλάτας επιστολή, στο πέμπτο κεφάλαιο (Γαλ. 5:19-23), τον απόστολο Παύλο να κάνει λόγο για τον καρπό του Αγίου Πνεύματος. Αλλά πιο μπροστά κάνει λόγο για τα έργα που έχει κανείς, όταν λείπει το Άγιο Πνεύμα. Λέει: «Φανερά δε εστί τα έργα της σαρκός». Γνωστά είναι, φαίνονται, και ξέρουμε ποια είναι τα αμαρτωλά έργα, ποιος είναι ο καρπός του ανθρώπου που είναι απλώς άνθρωπος, και δεν έχει μέσα του το Πνεύμα το Άγιο. Όπως και να έχει το πράγμα, ό,τι και αν μας λέει, ό,τι και αν νομίζει, στην αμαρτία ζει. Ποια είναι τα έργα αυτά; Είναι «η μοιχεία, η πορνεία, η ηθική ακαθαρσία, η αισχρότητα, είναι η ειδωλολατρία, η μαγεία, είναι οι έχθρες, οι φιλονικίες, οι ζήλειες, οι θυμοί, οι διαπληκτισμοί, είναι οι διχόνοιες, τα σχίσματα, οι φθόνοι, οι φόνοι, οι μέθες, οι ασωτίες και τα παρόμοια».
Όταν ο άνθρωπος δεν έχει μέσα του το Πνεύμα το Άγιο, αυτά τα έργα θα κάνει. Ή, αν θέλετε να πούμε καλύτερα, εμείς ναι μεν έχουμε το Πνεύμα το Άγιο, επειδή βαπτισθήκαμε και χρισθήκαμε, αλλά είναι κάπου σε μια γωνιά της ψυχής μας ξεχασμένο, καταχωνιασμένο, καθώς δεν προσφέρουμε τον εαυτό μας στη δωρεά αυτή του Αγίου Πνεύματος και δεν έχουμε διάθεση να ζήσουμε σύμφωνα με το πώς μας οδηγεί αυτό. Όταν ένας επισκέπτης σού κάνει την τιμή και έρχεται στο σπίτι σου, κι εσύ δεν του λες τίποτε και με την όλη στάση σου δείχνεις ότι ούτε τον πρόσεξες ούτε του έδωσες σημασία, ότι τον περιφρονείς, τότε αυτός θα σηκωθεί να φύγει. Έτσι, ναι μεν, επειδή είναι με μυστήριο μέσα μας το Άγιο Πνεύμα, βρίσκεται εκεί σε μια γωνιά καταχωνιασμένο, αλλά ως ενέργεια όμως φεύγει. Φεύγει η χάρη, και μένεις σκέτος άνθρωπος. Οπότε, όση καλή διάθεση κι αν έχεις, τι θα κάνεις; Τέτοια θα κάνεις: αμαρτίες. Όλες αυτές που αναφέρει ο απόστολος και τα όμοια με αυτές. Αυτά ακριβώς τα οποία κάνουν οι άνθρωποι και δεν κουράζονται να κάνουν. Λέει γι’ αυτούς ο απόστολος Παύλος: «Α προλέγω υμίν καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν».
Όλοι αυτοί, λέει, που κάνουν αυτές τις αμαρτίες και ζουν έτσι, το ξαναείπα, το λέω και τώρα ότι δεν πρόκειται να κληρονομήσουν βασιλεία Θεού. Δεν πρόκειται να σωθείς. Δεν πρόκειται να σωθείς, αν υπηρετείς τα πάθη σου, τις αμαρτίες σου, όλα αυτά τα τόσο άσχημα και τόσο διαβολικά πράγματα. Όμως, και να θέλεις να μην κάνεις αμαρτίες, χωρίς το Πνεύμα το Άγιο δεν μπορείς να το αποφύγεις. Επομένως, το θέμα δεν είναι απλώς μόνο να προσπαθείς να μην κάνεις αμαρτίες, να θέλεις να μην κάνεις αμαρτίες. Το θέμα είναι να καταλάβεις καλά-καλά και να τα πιστέψεις έτσι τα πράγματα, ότι θα σε βοηθήσει, θα σε ενδυναμώσει το Άγιο Πνεύμα που έχεις μέσα σου και θα δημιουργήσει ανάλογη κατάσταση μέσα σου. Αυτό θα σε βοηθήσει να μην έχεις καρπούς αμαρτίας, αλλά καρπούς αρετής, καρπούς όντως του Αγίου Πνεύματος και να έχεις ελπίδα να σωθείς.
Και ποιος είναι ο καρπός του Αγίου Πνεύματος; Το αναφέρει στη συνέχεια ο απόστολος Παύλος εδώ στο πέμπτο κεφάλαιο της προς Γαλάτας επιστολής. «Ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Να, τι φέρνει το Πνεύμα το Άγιο μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Και φυσικά η αγάπη που αναφέρει δεν είναι οι αγάπες που έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους από συμφέρον· και αυτό, ότι δηλαδή είναι από συμφέρον, φαίνεται. Μόλις δεν γίνεται αυτό που θέλουμε, πάει και η αγάπη μας, παν και όλα, και η αγάπη γίνεται μίσος. Ως προς την πίστη, την πίστη στον Θεό, να πούμε ότι άλλο είναι θεωρητικά να πιστεύεις στον Θεό, και άλλο να είναι βεβαιωμένη η καρδιά σου και να στηρίζεται στον Θεό. Να είναι μέσα σου πιο ζωντανός ο Χριστός από ό,τι είσαι εσύ ο ίδιος ζωντανός και νιώθεις τον εαυτό σου ζωντανό.
Την ημέρα αυτή λοιπόν που γιορτάζουμε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος και γενικότερα εορτάζουμε το Άγιο Πνεύμα – και όλη η εβδομάδα αυτή, όπως ξέρετε, είναι αφιερωμένη στο Άγιο Πνεύμα – πολύ να το σκεπτόμαστε αυτό ή, αν θέλετε, αυτές τις ημέρες πολύ να σκεφτούμε πάνω στο θέμα αυτό.
Δεν θα βγει τίποτε αν νομίζεις ότι έχεις το Άγιο Πνεύμα, ενώ δεν το έχεις. Και το ένα και το άλλο φαίνονται από τα έργα σου, φαίνονται από τον καρπό που έχεις. Όσο κι αν μας λες ότι έχεις Άγιο Πνεύμα, αν ο καρπός, οι εκδηλώσεις της ψυχής σου είναι αυτά όλα που είπε – οι φθόνοι, οι φόνοι, οι κακίες, οι ζήλειες, οι διχοστασίες, τα μαλώματα…– τότε δεν ενεργεί μέσα σου, δεν λειτουργεί μέσα σου, δεν υπάρχει μέσα σου η χάρη του Αγίου Πνεύματος· γι’ αυτό έχεις καρπούς αμαρτίας. Αν πάλι έχεις αυτούς τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος που λέει εδώ, τότε έχεις μέσα σου το Άγιο Πνεύμα. Αν έχεις μέσα σου το Άγιο Πνεύμα, απαραιτήτως θα έχεις και τους καρπούς αυτούς.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “…ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον…”, Β’ έκδ., Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2016, σελ. 87.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου