10 ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΘΗΛΩΝΟΥΝ

1. Το μοναστήρι του Μοντσεράτ  στην Ισπανία:

Το μοναστήρι Μονσεράτ, βρίσκεται βορειοδυτικά της Βαρκελώνης και απέχει περίπου μία ώρα με το τρένο. Η λέξη «Μονσεράτ» κυριολεκτικά σημαίνει «ακανόνιστο βουνό» στα καταλανικά. Σε αυτό το βουνό και σε υψόμετρο 1024 μέτρων ορθώθηκε τον 11ο αιώνα το πρώτο μοναστήρι. Οι εγκαταστάσεις διευρύνθηκαν και η φήμη του γιγαντώθηκε κυρίως κατά τον μεσαίωνα. Η Παρθένος του Μονσεράτ είναι κέντρο προσκυνήματος, από τα πιο γνωστά στην Ευρώπη, αλλά και του παγκόσμιου καθολικισμού, που προσελκύει πλήθος πιστών που προστρέχουν στην θαυματουργή Παναγία.

2. Μονή Yumbulagang στο  Θιβέτ

Η Μονή Yumbulagang είναι όχι μόνο ένα από τα πρώτα κτίρια που κατασκευάστηκαν στο Θιβέτ, αλλά και το πρώτο παλάτι της χώρας. Το ηλικίας πάνω από 2.000 χρόνια κτίριο αν και υπέστη μεγάλες ζημιές κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, επαναλειτούργησε μετά από επισκευές που έγιναν το 1980. Ο επισκέπτης της μονής μπορεί να ανακαλύψει στους τοίχους της ζωγραφισμένη ολόκληρη την ιστορία του Θιβέτ.

3. Μετέωρα στην Ελλάδα

Tα Μετέωρα, ένα σύμπλεγμα από τεράστιους σκοτεινόχρωμους βράχους, αποτελούν ένα μοναδικό σε ομορφιά γεωλογικό φαινόμενο και ένα σημαντικό μνημείο της Ορθοδοξίας. Τα ξεκομμένα μεταξύ τους βράχια φτάνουν σε ύψος έως τα 400 μέτρα και φιλοξενούν στις κορυφές τους μοναστηριακές κοινότητες.

Μετά το Άγιο Όρος, είναι μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο μοναστικό σύνολο στον Ελληνικό χώρο. Το 1989 η Unesco κατέγραψε τα Μετέωρα στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ως ένα ιδιαίτερης σημασίας πολιτιστικό και φυσικό αγαθό.

4. Potala Palace στο Θιβέτ

Κατασκευάστηκε από τον βασιλιά Songtsen Gampo τον έβδομο αιώνα και βρίσκεται σκαρφαλωμένο ψηλά πάνω από την Λάσα, σαν να την προστατεύει από εχθρούς και αλλόθρησκους. Παρόλο που καταστράφηκε και από κεραυνό αλλά και από πόλεμο, το Patala Palace επισκευάστηκε με εντολή του πέμπτου Δαλάι Λάμα το 1645, και μετατράπηκε σε έδρα του Δαλάι Λάμα, αλλά και στο πολιτικό κέντρο του Θιβέτ. Το Potala Palace φτάνει τα 117 μέτρα σε ύψος και τα 360 μέτρα σε πλάτος και καλύπτει μια έκταση 130.000 τετραγωνικών μέτρων.

5. Paro Taktsang ή αλλιώς Η Φωλιά της Τίγρης, στο Μπουτάν

Το εκπληκτικό μοναστήρι – αξιοθέατο του 17ου αιώνα κρέμεται στα απόκρημνα βράχια της κοιλάδας Παρό στο Μπουτάν. Γνωστό ως Paro Taktsang , ήτοι η «Η Φωλιά της Τίγρης», το μοναστήρι συνεχίζει να λειτουργεί ευλαβικά έως και σήμερα με Βουδιστές μοναχούς. Εκπληκτική ομορφιά και γαλήνια ατμόσφαιρα που παραμένει σχεδόν άθικτη από τον τουρισμό. Στο αυτό έχει συνδράμει καθοριστικά το γεγονός ότι ο αριθμός των τουριστών που επιτρέπεται να το επισκεφτεί καθημερινά είναι εξαιρετικά περιορισμένος.

6. Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας  στην Ελλάδα

Για τα Μετέωρα ως μοναστικό σύνολο αναφερθήκαμε ξανά. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να κάνουμε μια πιο ειδική αναφορά στο πιο εντυπωσιακό αλλά και πιο δυσπρόσιτο από τα Μοναστήρια των Μετεώρων.

Η Μονή της «Αγίας Τριάδας» βρίσκεται σκαρφαλωμένη πάνω σ” ένα πανύψηλο βράχο με ιδιόμορφο σχήμα και με έκταση 5-6 στρεμμάτων, βορειοδυτικά της Μονής Αγίου Στεφάνου. Η ανάβαση στη Μονή παλιότερα  γινόταν με ανεμόσκαλες και με το δίχτυ. Σήμερα η πρόσβαση γίνεται με δύσκολη πεζοπορία και αφού προηγηθεί η άνοδος 140 σκαλιών σκαμμένων μέσα στην πέτρα. Το 1970 κατασκευάστηκε και ένας εναέριος μεταφορέας πραγμάτων και υλικών για τις ανάγκες και τη συντήρηση της Μονής. Ο επισκέπτης προσκυνητής αντικρίζει από ψηλά τη μαγευτική θέα, την κοιλάδα της Καλαμπάκας με τον Πηνειό Ποταμό, τον Κόζιακα και τα όρη Χάσια.

7. Μονή Παναγίας Σουμελά στην  Τουρκία

Η Μονή Παναγίας Σουμελά βρίσκεται κοντά στην Τραπεζούντα και αποτελεί σύμβολο επί 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού. Σύμφωνα με την παράδοση, το 386 οι Αθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου μετά από αποκάλυψη της Παναγίας, με σκοπό να ιδρύσουν το μοναχικό της κατάλυμα. Eκεί, σε ένα σπήλαιο, σε υψόμετρο 1063 μέτρων, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία, πάντα κατά την παράδοση, εικονογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς.

Οι μοναχοί Βαρνάβας και Σωφρόνιος έκτισαν, με τη συμπαράσταση της γειτονικής μονής Bαζελώνα, κελί και στη συνέχεια εκκλησία μέσα στη σπηλιά, στην οποία είχε μεταφερθεί θαυματουργικά η εικόνα.  H ανθρώπινη λογική αδυνατεί να απαντήσει στο θέαμα που βλέπουν και οι σημερινοί ακόμη προσκυνητές, να αναβλύζει αγιασματικό νερό μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους.

Κοντά στο σπήλαιο κτίστηκε το 1860 ένας πανοραμικός τετραώροφος ξενώνας 72 δωματίων και άλλοι λειτουργικοί χώροι για τις ανάγκες των προσκυνητών, καθώς και βιβλιοθήκη. Γύρω από τη μονή ανοικοδομήθηκαν μικροί ναοί αφιερωμένοι σε διάφορους αγίους.

8. Μονή Spassky στη Ρωσία

Στις όχθες του ποταμού Ντον, στη γραφική περιοχή Voronezh της Ρωσίας βρίσκεται ένα από τα πιο τουριστικά αξιοθέατα αυτής της χώρας. Μια εκκλησία που βρίσκεται κρυμμένη μέσα σε μια σπηλιά, η εκκλησία Spassky. Αν και για εκατοντάδες χρόνια, ο τόπος αυτός έπρεπε να αντιμετωπίσει τις κομμουνιστικές διώξεις, εξακολουθεί να υπάρχει έως σήμερα ως ένα προπύργιο του Χριστιανισμού στην Ρωσία.

Πιστεύεται ότι είναι από τις πρώτες σπηλιές που σκάφτηκαν για να γίνουν εκκλησίες πριν από την απελευθέρωση του Χριστιανισμού στη Ρωσία. Οι ερημίτες μοναχοί που ζούσαν στην σπηλιά χρησιμοποιούσαν τα μικρά κελιά για να κρύβονται από το καθεστώς.

9. Μοναστήρι Kye στην Ινδία

Το μοναστήρι Kye βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου, σε υψόμετρο 4.116 μέτρων κοντά στο ποταμό Spiti, στο  Himachal Pradesh, στην Ινδία.

Το μοναστήρι αποτελεί έναν από τους πιο πολυσύχναστους θρησκευτικούς προορισμούς των Βουδιστών όλου του κόσμου. Κατασκευάστηκε το 1000 μ.Χ και αν και δέχτηκε αρκετές επιθέσεις από Μογγόλους που προσπαθούσαν να το καταστρέψουν, άντεξε στο χρόνο και συνεχίζει να υφίσταται έως σήμερα. Μοναδικό ενθύμιο των αλλεπάλληλων επιθέσεων το ακανόνιστο σήμερα σχήμα του. Έπειτα από κάθε επίθεση υπήρχαν προσπάθειες ανακατασκευής που το οδήγησαν να θυμίζει περισσότερο ένα φρούριο παρά μοναστήρι.

10. Η Μονή του Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα 

(Ντάιρ Μαρ Μούσα αλ- Χαμπάσι) στη Συρία

Βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη κοιλάδα, στην περιοχή Κάλαμος, 80 χλμ βορειοανατολικά της Δαμασκού. Χτισμένη 1320 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα μοναστήρια της ερήμου στην σύγχρονη Συρία. Είναι έργο Ασσυρίων μοναχών κατά τον έκτο αιώνα ως ένα απομακρυσμένο ασκητήριο, ενώ πήρε το όνομα «Άγιος Μωυσής» από έναν Αιθίοπα μοναχό.

http://www.pronews.gr

ΤΟ ΚΕΛΙ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΝΙΤΣΑ

ΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΟΥΔΑ

Ένα πανέμορφο βίντεο στο όμορφο κελάκι του Γέροντα Παΐσίου.

Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ – ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ;

Η Παλαιά Διαθήκη θέτει τα θεμέλια για τις διδασκαλίες και τα γεγονότα που έγιναν στη Καινή Διαθήκη. Η Αγία Γραφή είναι μια σταδιακή αποκάλυψη. Εάν παραλείψεις το πρώτο μισό από οποιοδήποτε βιβλίο και προσπαθήσεις να το τελειώσεις, θα δυσκολευτείς να καταλάβεις τους χαρακτήρες, την πλοκή και το τέλος. Με τον ίδιο τρόπο, η Καινή Διαθήκη μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητή όταν θεωρείται ως η εκπλήρωση των γεγονότων, των χαρακτήρων, των νόμων, του συστήματος θυσιών, των διαθηκών και υποσχέσεων της Παλαιάς Διαθήκης.

Εάν είχαμε μόνο τη Καινή Διαθήκη, θα συναντούσαμε τα Ευαγγέλια και δεν θα γνωρίζαμε γιατί οι Εβραίοι αναζητούσαν ένα Μεσσία (ένα Βασιλιά Σωτήρα). Χωρίς τη Παλαιά Διαθήκη, δεν θα καταλαβαίναμε γιατί αυτός ο Μεσσίας ερχόταν ( βλ. Ησαΐα 53) και δεν θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε τον Ιησού της Ναζαρέτ ως το Μεσσία μέσω των πολλών λεπτομερών προφητειών που δόθηκαν και αφορούσαν Αυτόν π.χ. την γενέτειρά Του (Μιχαίας 5:2), το τρόπο του θανάτου Του (Ψαλμοί 22 ειδικά τα εδάφια 1, 7-8,14-18, 69:21), την Ανάστασή Του (Ψαλμοί 16:10), και πολλές ακόμη λεπτομέρειες της διακονίας Του (Ησαΐας 52:19, 9:2).

Χωρίς τη Παλαιά Διαθήκη, δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τα Εβραϊκά έθιμα που αναφέρονται στη Καινή Διαθήκη. Δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τις διαστροφές που έκαναν οι Φαρισαίοι στο νόμο του Θεού καθώς πρόσθεσαν δικές τους παραδόσεις σ΄ Αυτόν. Δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί ο Ιησούς ήταν τόσο αναστατωμένος καθώς καθάρισε την αυλή του ναού. Δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι μπορούμε να κάνουμε χρήση της ίδιας σοφίας που ο Χριστός χρησιμοποίησε στις πολλές Του απαντήσεις προς τους αντιπάλους Του.

Τα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης και οι Πράξεις των αποστόλων καταγράφουν την εκπλήρωση πολλών από τις προφητείες που καταγράφηκαν εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα στη Παλαιά Διαθήκη. Στα γεγονότα της γέννησης του Ιησού, της ζωής, των θαυμάτων, του θανάτου και της Ανάστασης όπως περιγράφονται στα Ευαγγέλια, βρίσκουμε την εκπλήρωση των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης που σχετίζονται με την πρώτη έλευση του Μεσσία. Οι λεπτομέρειες αυτές είναι που τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό του Ιησού ότι είναι ο ερχόμενος Χριστός. Ακόμα και οι προφητείες της Καινής Διαθήκης (πολλές από τις οποίες είναι στο βιβλίο της Αποκάλυψης) βασίζονται σε προγενέστερες προφητείες που βρίσκονται στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτές οι προφητείες της Καινής Διαθήκης σχετίζονται με γεγονότα που αφορούν την δεύτερη έλευση του Χριστού. Περίπου δύο στα τρία εδάφια στην Αποκάλυψη βασίζονται ή σχετίζονται με εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης.

Επίσης, επειδή η Αγία Γραφή είναι μια σταδιακή αποκάλυψη, η Καινή Διαθήκη εστιάζει σε διδασκαλίες που μνημονεύονται μόνο στη Παλαιά Διαθήκη. Η επιστολή προς Εβραίους περιγράφει πως ο Ιησούς είναι ο αληθινός Αρχιερέας και πως η θυσία Του αντικαθιστά όλες τις προηγούμενες θυσίες που ήταν απλώς απεικονίσεις. Η Παλαιά Διαθήκη μας δίνει το Νόμο που έχει δύο μέρη: τις εντολές και τις ευλογίες / κατάρες που έρχονται από την υπακοή ή την ανυπακοή σ΄ αυτές τις εντολές. Η Καινή Διαθήκη διευκρινίζει ότι ο Θεός έδωσε αυτές τις εντολές για να δείξει στους ανθρώπους την ανάγκη τους για σωτηρία, δεν προορίζονταν ποτέ να είναι μέσο σωτηρίας (Προς Ρωμαίους 3:19).

Η Παλαιά Διαθήκη περιγράφει το σύστημα θυσιών που ο Θεός έδωσε στους Ισραηλίτες για να καλύπτουν προσωρινά τις αμαρτίες τους. Η Καινή Διαθήκη διευκρινίζει ότι αυτό το σύστημα αναφέρεται στη θυσία του Χριστού μόνο μέσω Του οποίου έρχεται η σωτηρία (Πράξεις 4:12, Προς Εβραίους 10:4-10). Η Παλαιά Διαθήκη έδειξε πως χάθηκε ο παράδεισος, η Καινή Διαθήκη δείχνει πως η ανθρωπότητα ξανακέρδισε τον παράδεισο μέσω του τελευταίου Αδάμ (Χριστός) και πως αυτός μια μέρα θα αποκατασταθεί. Η Παλαιά Διαθήκη δηλώνει πως ο άνθρωπος χωρίστηκε από τον Θεό μέσω της αμαρτίας (Γένεση κεφ. 3), και η Καινή Διαθήκη δηλώνει πως τώρα ο άνθρωπος μπορεί να αποκαταστήσει τη σχέση του με τον Θεό (Προς Ρωμαίους κεφ. 3-6). Η Παλαιά Διαθήκη προφήτευσε για τη ζωή του Μεσσία. Τα Ευαγγέλια κυρίως καταγράφουν τη ζωή του Ιησού και οι Επιστολές εξηγούν τη ζωή Του και πως πρέπει να ανταποκριθούμε σε ότι έχει κάνει.

Χωρίς την Παλαιά Διαθήκη, δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τις υποσχέσεις του Θεού που θα εκπληρώσει για το Εβραϊκό έθνος. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσαμε να δούμε σωστά ότι η περίοδο της θλίψης είναι μια επταετής περίοδο κατά την οποία ο Θεός θα εργαστεί ειδικά με το Εβραϊκό έθνος που απέρριψε την πρώτη έλευσή Του αλλά που θα Τον αποδεχθεί στη δεύτερη έλευσή Του. Δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε πως η μελλοντική χιλιετή βασιλεία του Χριστού ταιριάζει με τις υποσχέσεις του Θεού για τους Εβραίους ή πως ταιριάζει για τα Έθνη. Ούτε θα μπορούσαμε να δούμε, πως στο τέλος η Αγία Γραφή κλείνει τις εκκρεμότητες της πτώσης, στη αρχή της Αγίας Γραφής, αποκαθιστώντας το κόσμο στο παράδεισο που αρχικά ο Θεός είχε δημιουργήσει.

Συνοπτικά, η Παλαιά Διαθήκη είναι η βάση που προοριζόταν για να ετοιμάσει τους Ισραηλίτες για την έλευση του Μεσσία που θα θυσίαζε τον εαυτό Του για τις αμαρτίες όλου του κόσμου (Α΄ Ιωάννη 2:2). Η Καινή Διαθήκη μοιράζεται τη ζωή του Ιησού Χριστού και στη συνέχεια εξετάζει τι έκανε και πως πρέπει εμείς να ανταποκριθούμε στο δώρο Του για αιώνια ζωή και πως να ζούμε σε ευγνωμοσύνη για όλα όσα έκανε Αυτός για μας (Προς Ρωμαίους κεφ. 12). Και οι δύο διαθήκες αποκαλύπτουν τον ίδιο άγιο, ελεήμων και δίκαιο Θεό, ο οποίος πρέπει να καταδικάσει την αμαρτία αλλά επιθυμεί να φέρει κοντά Του μια πεσμένη ανθρώπινη φυλή αμαρτωλών μέσω της συγχώρεσης που είναι δυνατή μόνο μέσω της εξιλαστήριας θυσίας του Χριστού. Και στις δύο διαθήκες, ο Θεός αποκαλύπτει τον Εαυτό Του σε μας και πως θα πάμε κοντά Του μέσω του Ιησού Χριστού. Και στις δύο διαθήκες, βρίσκουμε ότι χρειαζόμαστε για την αιώνια ζωή και την ευσεβή διαβίωση (Β΄ Τιμόθεο 3:15-17).

http://ellasnafs.blogspot.gr

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ

Οὗτος ὁ Μακάριος καὶ Πανθαύμαστος Ἀββᾶς καὶ Πατὴρ ἡμῶν Ἀντώνιος ὁ μέγας, εἰς καιρὸν ὁποῦ εὑρίσκετο εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἀσκήτευεν, ἐφάνη πρὸς αὐτὸν Ἄγγελος Κυρίου εἰς σχῆμα Καλογήρου, καὶ ὡς τὸν εἶδεν ὁ Ὅσιος, ἔκαμε πρὸς αὐτὸν μετάνοιαν.

Ὁ δὲ Ἄγγελος εἶπε πρὸς αὐτόν· «Εὐλόγησον Πάτερ Ἅγιε.»

Ὁ δὲ Ἅγιος νομίζοντας ὅτι εἶναι καλόγηρος ἀπὸ τοὺς ἐκεῖσε ἐρημίτας, λέγει πρὸς αὐτόν· «ὁ Θεὸς συγχωρήσοι σε τέκνον μου» καὶ πλησιάσας πρὸς τὸν Ἄγγελον εἶπεν εἰς αὐτόν· «ἂς περιπατήσωμεν μαζὺ ὁλίγον δρόμον» καὶ περιπατῶντες εἶπεν ὁ Ὅσιος· «θαυμάζω, ἀδελφὲ εἰς τὴν θεωρίαν σου καὶ εἰς τὴν νεότητα καὶ εἰς τὴν εὐμορφίαν ὁποῦ ἔχεις καὶ ἐκπλήττομαι, διότι τοσοῦτον κάλλος δὲν εἶδον εἰς ἄλλον ἄνθρωπον καὶ διὰ τοῦτο στοχάζομαι πῶς δὲν εἶσαι ἄνθρωπος. Λοιπὸν ὁρκίζω σε εἰς τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς νὰ μοῦ εἰπῇς τὴν ἀλήθειαν.»

Ὁ δὲ Ἄγγελος ποιήσας μετάνοιαν, λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον· «Πάτερ Ἅγιε, μὲ βλέπεις, ἐγὼ ἄνθρωπος δὲν εἶμαι, ἀλλά, Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤλθα νὰ σὲ διδάξω μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνα ὁποῦ δὲν ἠξεύρεις, καὶ τὰ ὁποῖα ἐπιθυμεῖς νὰ μάθῃς· λοιπὸν ἐρώτα με ὅτι θέλεις νὰ σοῦ εἰπῶ.»

Τότε ἔπεσεν ὁ Ἅγιος καὶ ἔκανε μετάνοιαν τοῦ Ἀγγέλου λέγοντας· «Εὐχαριστῶ σοι Κύριε ὁ Θεός μου, ὅτι μοῦ ἔπεμψας ὁδηγὸν διὰ νὰ μοῦ φανερώσῃ κεκρυμμένα μυστήρια, τὰ ὁποῖα ἐπιθυμοῦσα νὰ μάθω.»

Ὁ δὲ Ἄγγελος εἶπε πρὸς τὸν Ἅγιον· «ἐρώτα με λοιπόν.»

Ὁ δὲ Ἅγιος ἀποκριθείς, εἶπεν· «Εἰς τὸν αἰώνιον ἐκεῖνον κόσμον, γνωρίζονται οἱ ἀποθαμμένοι ἄνθρωποι ἕνας τὸν ἄλλον;»

Ὁ δὲ Ἄγγελος ἀποκριθείς, εἶπε, πρὸς τὸν Ὅσιον· «Βλέπεις εἰς τοῦτον τὸν κόσμον ὁποῦ ἀφ᾿ ἑσπέρας κοιμοῦνται οἱ ἄνθρωποι, καὶ τὸ πρωὶ ὅταν ξημερώσῃ ἀπαντῶνται ἕνας τὸν ἄλλον καὶ χαιρετοῦνται καὶ συνομιλοῦν ὡς φίλοι, ἀναφέροντες τὰ ὅσα εἶχον προμελετήσει, τοιουτοτρόπως γίνεται καὶ εἰς ἐκεῖνον τὸν Κόσμον, καὶ ἕνας τὸν ἄλλον γνωρίζεται καὶ συνομιλεῖ, καὶ καθὼς ἕνας ἄνθρωπος δὲν γνωρίζει ἄλλον ἐδῶ καὶ ἐρωτῶντας μανθάνει ποῖος εἶναι, οὕτω γίνεται καὶ ἐκεῖ· πλὴν οἱ δίκαιοι μόνον γνωρίζονται, οἱ ἁμαρτωλοὶ ὅμως διόλου.»

Λέγει του ὁ Ἅγιος· «Εἰπέ μοι καὶ τοῦτο παρακαλῶ σε, ὅταν εὐγαίνει ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ κορμὶ τοῦ ἀνθρώπου, τὶ γίνεται; Καὶ τὰ μνημόσυνα διατί τὰ κάμνουσι; καὶ τί ὄφελος δίδουσιν εἰς τοὺς ἀποθαμένους;»

Λέγει του ὁ Ἄγγελος· «Ἄκουσον, πάτερ Ἅγιε, ἡ ψυχὴ ἀφοῦ εὔγει ἀπὸ τὸ κορμί, τὴν λαμβάνουν οἱ ἄγγελοι καὶ τὴν ὑπάγουν εἰς τὸν οὐρανὸν -διὰ νὰ προσκυνήσῃ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν· γίνεται ὅμως καὶ τοῦτο, ὅτι ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἕως τὴν γῆν εἶναι τάγματα δαιμόνων, τὰ ὁποῖα λέγονται ἐναέρια Τελώνια τῶν ψυχῶν, καὶ ἀπαιτοῦσιν ἐκεῖνα τὰ πονηρὰ πνεύματα τὴν ψυχὴν καὶ φέρουσιν τὰ κατάστιχά των εἰς τὰ ὁποῖα εἶναι γραμμέναι οἱ ἁμαρτίαι τῶν ἀνθρώπων, καὶ τὰ δείχνουν εἰς τοὺς Ἀγγέλους· λέγοντες εἰς αὐτούς, ὅτι τὴν δεῖνα ἡμέραν εἰς τὰς τόσας τοῦ μηνὸς ἐποίησε τὴν δεῖνα ἁμαρτίαν, δηλαδὴ ἐδῶ ἔκλεψεν, ἐκεῖ ἐπόρνευσεν, ἐδῶ ἐμοίχευσεν, ἐκεῖ ἐμαλακίσθη, εἰς τὸν δεῖνα τόπον εἶπε ψέμματα· εἰς ἄλλον ἔκαμεν ἄλλην ἁμαρτίαν καὶ πάλιν ἂν ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ἔκαμε καλοσύνην ξέρουν καὶ οἱ Ἄγγελοι τὰ ἐδικά των κατάστιχα μὲ τὰ ὁποῖα δείχνουσι καὶ αὐτοὶ πόσας καλοσύνας ἔκαμεν εἰς τὴν ζωήν του, δηλαδὴ ἐλεημοσύνην, ἢ λειτουργίαν, ἢ νηστείαν, ἢ προσευχήν, ἢ σαρανταλείτουργον, ἢ ἄλλας καλὰς ἀρετάς, καὶ ἂν εὑρεθῶσιν περισσότεραι αἱ καλοσύναι ἁρπάζουν οἱ ἄγγελοι τὴν ψυχὴν καὶ τὴν ἀναβιβάζουν εἰς τὸ δεύτερον σκαλούνι, καὶ ἐκεῖ εὑρίσκουν ἄλλο τάγμα δαιμόνων, δυνατώτερον τρίζοντες τὰ ὀδόντιά των, ὡσὰν ἀγριότατα θηρία, καὶ ὑβρίζουν τὴν ψυχὴν καὶ πάσχουν νὰ τὴν ἁρπάξουν ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν Ἀγγέλων, γίνεται μία μεγάλη διάλεξις καὶ μέγας θόρυβος διὰ νὰ δυνηθοῦν οἱ Ἄγγελοι νὰ ἐλευθερώσουν τὴν ψυχὴν ἐκείνην ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν δαιμόνων, καὶ ἂν ἐλευθερωθῇ ἀναβαίνει εἰς τὸ τρίτον σκαλούνι· καὶ ἐκεῖ εἶναι ἄλλο τάγμα δαιμόνων δυνατώτερον καὶ ἀγριότερον καὶ γίνεται μέγας ἀγών, πολὺ σύγχυσις καὶ ταραχὴ εἰς αὐτούς πῶς νὰ κερδίσωσι τὴν ἐλεεινὴν ἐκείνην ψυχήν, οἱ ἄγγελοι ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν μιαρῶν δαιμόνων καὶ ἂν λυτρωθῇ καὶ ἀπὸ αὐτούς, ὑπάγουν καὶ εἰς τὸ παραπάνω σκαλούνιον, ἕως οὗ νὰ φθάσῃ εἰς τὸ ἕβδομον, καὶ ἐκεῖ εἶναι ἄλλο τάγμα δαιμόνων ὁποῦ λέγεται τῆς πορνείας· καὶ τὶς διηγήσεται πάτερ Ἅγιε, τὴν τοσαύτην ταραχὴν καὶ τὸν θόρυβον ὁποῦ κάμνουσι καὶ φοβερίζουν τὴν ταλαίπωρον ἐκείνην ψυχήν, καὶ ἂν τύχῃ καλόγηρος, τότε γίνεται ἄκομα σφοδρότερος θόρυβος· λέγοντες εἰς ἐκείνην τὴν ἐλεεινὴν ψυχήν· ποῦ ὑπάγεις, ὁποῦ ἐσὺ ἐπόρνευσες καὶ ἐμόλυνες τὸ ἀγγελικὸν σχῆμα· ἀποστρέφου εἰς τὰ ὀπίσω καὶ πήγαινε εἰς τὸ σκότος καὶ τὸν βρομερὸν τόπον τοῦ ᾅδου. Ἀλλοίμονον λοιπὸν εἰς αὐτήν! καὶ ποῖα γλῶσσα δύναται νὰ διηγηθῇ τὴν τοιαύτην τιμωρίαν ὁποῦ κάμνουν οἱ δαίμονες εἰς τὴν κατάδικον ἐκείνην ψυχήν! Ἐγὼ τίμιε Πάτερ, εἶμαι Ἄγγελος, καὶ πάλιν φρίττω, πόσον μᾶλλον νὰ μὴ τρέμῃ ἐκείνη ἡ ψυχὴ τὴν τοιαύτην παίδευσιν ὁποῦ λαμβάνει! Ἐὰν ὅμως ἐξ ἐναντίας εὑρεθῇ ἡ ψυχὴ καθαρὰ ἀπὸ ἁμαρτίαις τὴν ἁρπάζουν οἱ Ἄγγελοι καὶ ἀναβαίνει χαίρουσα εἰς τὸν Χριστόν, τότε βλέπει τοὺς χοροὺς τῶν Ἀγγέλων τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τὴν λαμπρότητα ἐκείνην τὴν ἄριστον, καὶ ἀκούει τῶν Ἀγγέλων τὴν μελῳδίαν καὶ τὸ κάλλος ἐκεῖνο τὸ ἀμήχανον.

Ἐρώτησε δὲ ὁ Ὅσιος· «Καὶ τὰ μνημόσυνα διατὶ τὰ κάμνουν;»

Ἀπεκρίθη ὁ Ἄγγελος· «αἱ τρεῖς γίνονται, ἐπειδὴ εἶπα ὅτι εἰς τὰς τρεῖς ἡμέρας ἔρχεται ἡ ψυχὴ καὶ προσκυνᾷ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ διὰ τοῦτο φαίνεται πῶς πέμπονται, ὥσπερ κανίσκιον εἰς τὸν Κύριον, ὑπὲρ τῆς ψυχῆς ταύτης· καὶ μετὰ τὴν προσκύνησιν τὴν περνοῦν πάλιν οἱ Ἄγγελοι καὶ δείχνουν εἰς αὐτὴν τοὺς τόπους ὁποῦ ἐπεριπάτησεν μὲ τὸ σῶμα καὶ τῆς ἐνθυμίζουν τὰς πράξεις, ὁποῦ εἰς αὐτοὺς ἔκαμε, λέγοντες εἰς αὐτήν, ἐδῶ ἔκλεψες, ἐκεῖ ἐπόρνευσες, ἀλλοῦ ἐφόνευσες, ἐκεῖ ἐβλασφήμησες καὶ ἀκολούθως τῆς ἐνθυμίζουν ὅλας τὰς ἁμαρτίας ὁποῦ εἰς ὅλην τὴν ζωὴν ἔκαμε, καὶ πάλιν τῆς δείχνουν ὅσα καλὰ ἔπραξε· δηλαδὴ ἐδῶ ἔκανες ἐλεημοσύνην, ἐκεῖ νηστείαν, ἐδῶ λειτουργίαν, ἐκεῖ μετάνοιαν, ἐδῶ παράκλησιν, ἐκεῖ ἀγρυπνίαν, ἐδῶ προσευχήν, ἐκεῖ γονυκλισίαν καὶ ὅσα ἄλλα ἀγαθὰ ἔπραξεν εἰς τὰς ἡμέρας ὅλας τῆς ζωῆς της· καὶ τὴν ἐννάτην ἡμέραν πάλιν ἔρχεται εἰς προσκύνησιν καὶ διὰ τοῦτο κάμνουν τὰ μνημόσυνα καὶ τὰς λειτουργίας πρὸς ὄφελος τῆς ψυχῆς καὶ διὰ τοῦτο εἶναι ἀνάγκη νὰ γίνωνται τὰ μνημόσυνα. Παίρνουσιν αὐτὴν πάλιν οἱ ἄγγελοι καὶ τὴν ὑπάγουν εἰς τὸν Παράδεισον καὶ τῆς δείχνουν τοὺς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ, καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, τὰς ἀναπαύσεις τῶν δικαίων, καὶ ὡσὰν ἰδῇ τὰς κατοικίας ἐκείνας τὰς ὡραίας καὶ θαυμαστάς, παρακαλεῖ τοὺς ἀγγέλους διὰ νὰ σταθῇ ἐκεῖ καὶ αὐτὴ εἰς ἐκεῖνα τὰ ἀγαθὰ τῶν δικαίων· παίρνοντάς την δὲ πάλιν ἀπὸ ἐκεῖ, τὴν ὑπάγουν εἰς τὴν κόλασιν καὶ τῆς δείχνουν πῶς κολάζονται οἱ ἁμαρτωλοί, λέγοντες εἰς αὐτήν, οὗτος ἐστὶν ὁ πύρινος ποταμὸς (δείχνοντες τοὺς τόπους), ὁ σκώληξ ὁ ἀκοίμητος, τοῦτος ἐστὶν ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, καὶ καθεξῆς τῆς δείχνουν ὅλας τὰς κολάσεις τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ ὡσὰν τελειώσουν αἱ τεσσαράκοντα ἡμέραι, ὑπάγουν πάλιν τὴν ψυχὴν καὶ προσκυνᾷ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διὰ τοῦτο πάλιν γίνονται τὰ μνημόσυνα, ἐπειδὴ μέλλει ἡ ψυχὴ νὰ λάβῃ τὴν ἀπόφασιν ὅθεν μέλλει νὰ τὴν διατάξῃ ὁ φιλάνθρωπος Θεός, νὰ κατοικήσῃ ἕως τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως, διὰ νὰ ἀπολαύσῃ μὲ τὸ ἴδιον της κορμὶ κατὰ τὰ ἔργα της.»

Τότε στενάξας ὁ Ἅγιος ἐκ καρδίας καὶ δακρύσας πικρῶς, εἶπεν· «Ἀλλοίμονον εἰς τὸν ἄνθρωπον τὸν ἁμαρτωλόν, ὁποῦ ἐγεννήθη, καλλίτερα ἦτον εἰς αὐτὸν νὰ μὴν γεννηθῇ, καὶ μακάριος ἐκεῖνος ὁ δίκαιος ἄνθρωπος ὅταν ἐγεννήθῃ·» καὶ ἀκολούθως λέγει ὁ Ἅγιος πρὸς τὸν Ἄγγελον· «Παρακαλῶ σε εἰπέ μοι καὶ τοῦτο, ἡ κόλασις τῶν ἁμαρτωλῶν ἔχει τέλος;»

Ὁ δὲ Ἄγγελος εἶπεν· «Οὔτε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἔχει τέλος, ἀλλ᾿ οὔτε καὶ ἡ κόλασις εἰς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἔχει τέλος, καὶ ἐὰν ἔπαιρνέ τις ἄνθρωπος κάθε χιλίους χρόνους ἕνα κόκκον ἀπὸ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης ἢ μίαν σταλαγματιὰν νερὸν ἀπὸ τὴν θάλασσαν, ἤθελεν ἐλπίσει τινὰς νὰ σωθῇ κανένα καιρόν, ἀμὴ ἡ κόλασις εἶναι διὰ τοὺς ἁμαρτωλούς, καὶ ἡ αἰώνιος βασιλεία διὰ τοὺς δικαίους, καὶ δὲν ἔχουν τέλος.»

Λέγει πάλιν ὁ Ἅγιος πρὸς τὸν Ἄγγελον· «Εἰπέ μοι παρακαλῶ σε καὶ τοῦτο· ποῖος Ἄγγελος εἶναι εὐσπλαγχνικώτερος εἰς τὸ νὰ παρακαλῇ τὸν Θεὸν διὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ πρεσβεύῃ δι᾿ αὐτούς;»

Καὶ ὁ Ἄγγελος ἀποκριθεὶς εἶπεν· «Ὅλοι οἱ Ἄγγελοι καὶ οἱ Ἅγιοι ἔχουν πολλὴν εὐσπλαγχνίαν εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ ποθοῦσι τὴν σωτηρίαν των, πλέον δὲ πάντων τούτων, ἡ Κυρία ἡμῶν Δέσποινα Θεοτόκος ἔχει περισσοτέραν τὴν εὐσπλαγχνίαν εἰς τὸ γένος τῶν Χριστιανῶν καὶ ἀκαταπαύστως δέεται εἰς τὸν Μονογενῆ της Υἱόν, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, δι᾿ αὐτούς, καὶ διὰ τὴν παράκλησίν της στέκεται ὁ κόσμος ἕως τὴν σήμερον, ὁποῦ ἔμελλε ν᾿ ἀπωλεσθῇ διὰ τὰς ἁμαρτίας, καὶ διὰ τὴν καταφρόνησιν ὁποῦ κάμουν οἱ ἄνθρωποι πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τοὺς ἁγίους.»

Λέγει δὲ ὁ Ἅγιος πρὸς τὸν Ἄγγελον· «Ποίαν ἁμαρτίαν μισεῖ ὁ Θεὸς περισσότερον ἀπὸ τὰς ἄλλας;»

Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἄγγελος εἶπε· «Τὴν μιαρὰν ὑπερηφάνειαν, διατὶ αὐτὴ ἔκαμε τὸν πρῶτον ἄγγελον καὶ φωτεινὸν ἑωσφόρον διάβολον, ῥίπτοντάς τον ἀπὸ τὸν οὐρανὸν εἰς τὴν ἄβυσσον τῆς κολάσεως· ὁμοίως ἀπὸ αὐτὴν τὴν ὑπερηφάνειαν καὶ παρακοὴν ἐξέπεσεν ὁ Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν Παράδεισον, καὶ ὁ Φαρισσαῖος ὡς διαλαμβάνει τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, κατεκρίθη. Καὶ ὅστις πέσει εἰς τοῦτο τὸ πάθος, δυσκόλως εἶναι νὰ σηκωθῇ καὶ νὰ εὔγῃ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, ἐὰν δὲν ἐπιστρέψῃ εἰς ταπείνωσιν.»

Ἐρωτῶ σε καὶ τοῦτο Ἅγιε Ἄγγελε, εἶπεν ὁ Ὅσιος· «Ποῖοι ἄνθρωποι κολάζονται περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους; Λέγει δὲ ὁ Ἄγγελος πρὸς τὸν Ἅγιον· οἱ πόρνοι καὶ οἱ βλάσφημοι ἄνθρωποι ἔχουν δυνατωτέραν κόλασιν, ὁμοίως καὶ οἱ φονεῖς, οἱ μοιχοί, οἱ ἀρσενοκοῖται, οἱ κλέπται, οἱ προδόται, καὶ οἱ ἱερεῖς οἱ πορνεύσαντες καὶ ὕστερον λειτουργοῦσιν, ὁμοίως καὶ οἱ μοναχοί, καὶ αἱ μοναχαί, οἱ διάκονοι καὶ αἱ διακόνισαι, ὁποῦ μιαίνουν τὸ Ἀγγελικὸν σχῆμα, καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ μεθοῦν. Ἐπειδή, τίμιε Πάτερ, τὸ πεσὸν Τάγμα τῶν Ἀγγέλων μέλλει νὰ ἀποκατασταθῇ ἀπὸ τοὺς καθαροὺς Ἱερεῖς καὶ Μοναχούς, διὰ τοῦτο ὅσοι ἀπὸ αὐτοὺς ἀπαραιτοῦν τὴν ἀκολουθίαν τους διὰ τὰ κοσμικὰ ἔργα, ἀλλοίμονον εἰς αὐτούς, διότι μίαν ἡμέραν νὰ ἀφήσουν τὴν ἀκολουθίαν καὶ τὸν κανόνα τὸν ἐκκλησιαστικόν, θέλουν δώσει δι᾿ αὐτὸν λόγον εἰς τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως, πόσῳ μᾶλλον ἐκεῖνοι ὁποῦ ἀπαραιτοῦν ὅλως διόλου τὴν ἱερὰν ἀκολουθίαν. Λέγει δὲ πάλιν ὁ Ὅσιος, οἱ καταφρονηταὶ τῆς ἁγίας Κυριακῆς, δηλαδὴ ἐκεῖνοι ὁποῦ δουλεύουν τὴν Κυριακήν, ἔχουν καμμίαν ἄνεσιν; Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἄγγελος, εἶπεν· Οὐαί! ἀλλοίμονον εἰς αὐτούς, διότι καταφρονοῦν τὴν ἁγίαν Κυριακὴν καὶ τὰς Δεσποτικὰς καὶ Θεομητορικὰς ἑορτὰς καὶ τῶν Ἁγίων τὰς μνήμας καταφρονοῦν, αὐτοὶ καταφρονοῦν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὴν Μητέρα του, καὶ τοὺς Ἁγίους, καὶ ὅστις τιμᾷ καὶ ἑορτάζει τὰς ἑορτὰς τῆς Κυρίας ἡμῶν καὶ Δεσποίνης Θεοτόκου, καὶ τὰς μνήμας τῶν Ἁγίων, τὸν βοηθοῦν καὶ αὐτοί, ἐπειδὴ ἔχουν μεγάλην παῤῥησίαν εἰς τὸν Θεόν, καὶ ὅ,τι ζητήσουν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν σωτηρίαν των, τὰ λαμβάνουν ἀναμφιβόλως. Εἰ δὲ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀποδιώξουν τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ ἀπὸ λόγου τους, οὔτε τὸν Θεὸν ἔχουν φίλον, οὔτε τοὺς Ἁγίους του, ἐπειδὴ ἀκολουθοῦν τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας, πράγματα πλαστὰ καὶ φθαρτά, καὶ ἀλλοίμονον εἰς αὐτούς, διότι ἄνθρωπος, ἢ ἱερεύς, ἢ μοναχός, ἢ κοσμικὸς ὅστις δὲν τιμᾷ τὴν Κυριώνυμον ἡμέραν, Θεοῦ πρόσωπον δὲν βλέπει, ἀλλ᾿ οὔτε ἔχει ἐλπίδα σωτηρίας.»

Καὶ ὅ,τι ἄλλο θέλεις νὰ μάθῃς, εἶπεν εἰς τὸν ὅσιον ὁ Ἄγγελος· «Ἐρώτησόν με, διότι εἶναι ὥρα καὶ βιάζομαι διὰ νὰ ὑπάγω εἰς τὸν οὐρανόν, διὰ νὰ παρασταθῶ εἰς τὸν Κύριόν μου.»

Τότε στενάξας ὁ Ἅγιος, καὶ δακρύσας πικρῶς εἶπεν· «Οὐαὶ εἰς ἐμέ! διότι ὁ Ἄγγελος τοῦ Κυρίου μου μὲ βίαν ὑπάγει ἀσώματος, ἂν καὶ ἀναμάρτητος, μὲ φόβον εἰς τοὺς οὐρανοὺς διὰ ν᾿ ἀποδώσῃ δοξολογίαν εἰς τὸν Παντοδύναμον Θεόν, ἡμεῖς δὲ ὁποῦ ἔχομεν σῶμα γεμάτον ἀπὸ ἁμαρτίας, καὶ δὲν βάνομεν ποσῶς εἰς τὸν νοῦν μας τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καταφρονοῦμεν τὰ προστάγματά του, καὶ δὲν ἐπιμελούμεθα τὴν σωτηρίαν μας, τὶ θέλομεν πάθει;»

Τότε λέγει πάλιν ὁ Ἅγιος πρὸς τὸν Ἄγγελον· «Παρακαλῶ σε, εἰπέ μοι, ποία προσευχὴ ἁρμόζει εἰς τὸν Μοναχόν;»

Ὁ δὲ Ἄγγελος εἶπε πρὸς τὸν Ἅγιον· «Εἰ μέν ἐστιν ἄνθρωπος γραμματισμένος, τὸν ψαλμὸν τοῦ προφήτου Δαβίδ, τουτέστιν τό, ῾Ἐλέησόν με ὁ Θεός κτλ.᾿, εἰ δέ ἐστιν ἀγράμματος, τὸ· ῾Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος, διὰ τῆς Θεοτόκου, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν᾿. Αὐτὴ ἡ προσευχὴ εἶναι δυνατωτέρα, ὑπάρχει καὶ εὐκολωτέρα πάντων τῶν προσευχῶν, μάλιστα καὶ πολλοὶ κατέλειπον ἄλλας προσευχὰς καὶ μόνον αὐτὴν ἐκράτησαν, νέοι καὶ γέροντες, ἀμαθεῖς καὶ πεπαιδευμένοι, καὶ ὅσοι ἐβουλήθησαν διὰ νὰ σωθοῦν, αὐτὴν ἀναφέρουν εἰς τὸν Θεὸν νύκτα καὶ ἡμέραν, εἰς τὸν δρόμον καὶ εἰς τὰ κελλία τους, αὐτὴν νὰ λέγουν ἱστάμενοι καὶ ὁδοιποροῦντες, καὶ ἐργαζόμενοι μετὰ πάσης εὐλαβείας καὶ πόθου· ἱκανὴ γὰρ ὑπάρχει ἡ τοιαύτη προσευχὴ εἰς βουλέμενον σωθῆναι.»

Καὶ πάλιν ὁ ὅσιος εἶπεν· «Ἐπειδὴ ἦλθες, δέομαί σου δίδαξόν με τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ φανέρωσέ μου καὶ τοῦτο· ἐὰν εὑρεθῇ τις ἄνθρωπος καὶ διδάξῃ ἕτερον καὶ τὸν ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, ἔχει τίποτε μισθόν;»

Καὶ ὁ Ἄγγελος εἶπεν· «Ὅστις ἄνθρωπος διδάξει ἄλλον καὶ τὸν ἐλευθερώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν καὶ σώσει τὴν ψυχήν του, ἔχει διπλὸν τὸν μισθὸν ἀπὸ τὸν Θεόν.»

Ταῦτα εἶπε ὁ Ἄγγελος πρὸς τὸν ὅσιον, καὶ εὐλόγησας αὐτόν, εἶπεν· «Εὐλόγησον πάτερ καὶ ἐμέ.»

Τότε ὁ Ὅσιος προσκυνήσας αὐτὸν λέγει· «Πορεύου εἰς εἰρήνην καὶ εἰς τὰ ἀμάραντα κάλλη τοῦ Παραδείσου, καὶ παράστηθι τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος, καὶ πρέσβευεν εἰς αὐτὴν ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν.»

Καὶ ἀναχωρήσας ὁ Ἄγγελος ἀνῆλθεν εἰς τὸν οὐρανόν.

Ὁ δὲ Ὅσιος Ἀββᾶς μακάριος Ἀντώνιος ἀπελθὼν εἰς τὸ κελλίον του, ἐδιηγήθη πάντα εἰς τοὺς μοναχοὺς ἀδελφούς του καὶ συνασκητάς του, δοξάζων καὶ εὐλόγων τὸν Θεόν, οὗ ἡ δόξα, τὸ κράτος καὶ ἡ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

Η στάση των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στη Σύνοδο της Κρήτης

Γ΄ Μέρος

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Συνεχίζεται η αναφορά για τη στάση των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στη Σύνοδο της Κρήτης, πάντα με τη σειρά που είναι γραμμένες στα Δίπτυχα.

Πατριαρχείο της Σερβίας

          Στο Πατριαρχείο Σερβίας και ως προς τη στάση Του στη Σύνοδο της Κρήτης παίχθηκε ένα θρίλερ.

Τα γεγονότα ξεπερνούν την πένα και του πιο ευφάνταστου σεναριογράφου. Από καιρό και στη διάρκεια των προπαρασκευαστικών διαδικασιών της Συνόδου είχε φανεί ότι υπάρχει ένας ανταγωνισμός μεταξύ δύο ρευμάτων, το ένα, το συντηρητικό, ρωσόφιλο και υπέρ του Πατριαρχείου της Μόσχας, υπό τον Μπάτσκας Ειρηναίο (Μπούλοβιτς) και το άλλο, το οικουμενιστικό, αμερικανόφιλο και υπέρ του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, υπό τον Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο (Ράντοβιτς). Και οι δύο είχαν γέροντά τους τον Άγιο Ιουστίνο (Πόποβιτς).

          Ο ανταγωνισμός φτάνει στο κέντρο του Πατριαρχείου Σερβίας και στον Πατριάρχη Ειρηναίο, που είναι μια χαμηλών τόνων εκκλησιαστική προσωπικότητα. Ο Μπάτσκας με την θεολογική του κατάρτιση και την  προσήλωσή του στην πατερική παράδοση έδειχνε, έως και τις τελευταίες ημέρες προ των συνεδριάσεων της Συνόδου στην Κρήτη, ότι έπεισε τον Πατριάρχη και την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Σερβίας να θέσουν στον Οικουμενικό Πατριάρχη ορισμένα ζητήματα, που αν δεν γίνονταν αποδεκτά δεν θα συμμετείχαν.  Όμως στο τέλος επικράτησαν οι απόψεις του Αμφιλοχίου και η Σερβία συμμετέσχε στη Σύνοδο... Μπορεί να προέβησαν σε ορισμένες προτάσεις τροπολογιών στα προς έγκριση κείμενα, όμως γενικά ήσαν θετικοί .Κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες ο Μπάτσκας πάντως δεν υπέγραψε το κείμενο για τη σχέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο. Εκείνο που μπερδεύει την κατάσταση είναι πως και ο Αμφιλόχιος μιλώντας σε σερβικό κανάλι είπε ότι δεν ψήφισε το ίδιο κείμενο! Κληρικός που έχει προσωπική πείρα για την προσωπικότητα του Μαυροβουνίου μας είπε ότι όλα κανείς μπορεί να τα περιμένει από αυτόν...  

          Από τις 24 Ιουλίου του 2015, δηλαδή πριν περίπου ένα χρόνο, η Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, με επιστολή της προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο σημείωσε τις επιφυλάξεις της επί των προταθέντων κειμένων. Το κείμενο πρέπει να είχε συνταχθεί από τον Μπάτσκας Ειρηναίο.

Το πρώτο που παρατήρησε ήταν ότι τα προγραμματισθέντα θέματα της Συνόδου δεν απαντούν εις ουσιαστικά ζητήματα, με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η σημερινή Ορθόδοξος Εκκλησία.

Το δεύτερο αφορά στο περί Εκκλησίας ερώτημα. (Σημ.γρ. Τονισμένο στο πρωτότυπο). Στην επιστολή της προς τον κ. Βαρθολομαίο επανέφερε το ζήτημα, που είχε ήδη θίξει από το 2011, δηλαδή, μεταξύ των άλλων, να επικυρωθεί «η  οικουμενικής σπουδαιότητος Σύνοδος του Φωτίου (879/890), ειδικώς δε η διδασκαλία αυτής περί του Filioque, το οποίο και ήτο ο κύριος λόγος δια τον χωρισμόν της Εκκλησίας της Ρώμης από το πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας». 

Το τρίτο σημείο είναι το κείμενο περί του γάμου. Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Σερβίας θεώρησε ότι είναι πολύ αδύναμο σε σχέση με τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα παγκοσμίως στο τομέα της σχέσεως των δύο φύλων. Τα άλλα σημεία που θίγονται στην επιστολή, όπως το Ημερολόγιο και το Αυτοκέφαλο, τελικά δεν συζητήθηκαν, λόγω ακριβώς των επιφυλάξεων που είχαν εκφράσει  οι περισσότερες Εκκλησίες.

Στις 6 Ιουνίου 2016 ο Πατριάρχης κ. Ειρηναίος απηύθυνε νέα επιστολή στον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Του γράφει ότι μετά λύπης του, αλλά και «με πλήρη συναίσθηση της εκκλησιαστικής εν γένει ευθύνης της» η Εκκλησία της Σερβίας «δυσκολεύεται να συμμετάσχει στη Σύνοδο της Κρήτης». Και του εξηγεί τους λόγους:

Η δυσφορία και οι επιφυλάξεις ορισμένων κατά τόπους Εκκλησιών όσον αφορά στα προσυνοδικώς προετοιμασθέντα κείμενα.

Η αμετάκλητη απόφαση των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Γεωργίας να μη συμμετάσχουν της Συνόδου. 

Τα προβλήματα των σχέσεων κοινωνίας μεταξύ των Εκκλησιών: Ιεροσολύμων και Αντιοχείας για το Κατάρ, όπως επίσης Σερβίας και Ρουμανίας, για αντικανονική εισπήδηση της Ρουμανικής Εκκλησίας στην Ανατολική Σερβία και ιδρύσεως εκεί Επισκοπής.

Η απροθυμία της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως να συζητήσει και να αποδεχθεί τις προτάσεις της Σερβικής Εκκλησίας στα θέματα περί του Αυτοκεφάλου, περί της ψήφου όλων των Αρχιερέων και όχι μόνο των Προκαθημένων στη Σύνοδο, και περί της αναγνωρίσεως των Συνόδων του εννάτου και του δεκάτου τετάρτου αιώνος.

Όλοι τότε θεώρησαν ότι η Σερβία δεν θα συμμετάσχει στη Σύνοδο. Στις 7 Ιουνίου 2016 ο υπεύθυνος των εξωτερικών σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας, Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, με δήλωσή του στο τηλεοπτικό ρωσικό σταθμό Russia-24TV,  ενημέρωσε ότι το Πατριαρχείο της Μόσχας ζήτησε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη την αναβολή της Συνόδου στην Κρήτη, διότι η Εκκλησία της Ρωσίας αδυνατεί να συμμετάσχει όταν δήλωσαν ότι δεν θα συμμετάσχουν τέσσερις Εκκλησίες, τα Πατριαρχεία Αντιοχείας, Σερβίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας...

Στις 9 Ιουνίου άρχισαν στην Κρήτη οι εργασίες της Επιτροπής προετοιμασίας του κειμένου που θα εκδιδόταν με τη λήξη των εργασιών της Συνόδου. Υπήρχε ένα μούδιασμα. Την πρώτη αυτή ημέρα ήσαν παρόντες οι εκπρόσωποι των τοπικών Εκκλησιών Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων, Ρουμανίας, Κύπρου, Ελλάδος, Πολωνίας και Αλβανίας. Έλειπαν όλες – πλην της Πολωνίας – οι σλαυικές Εκκλησίες και το Πατριαρχείο Αντιοχείας....Στις 11 Ιουνίου χαμογέλασαν τα χείλη των διοργανωτών. Προσήλθε ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας Τσεχίας και Σλοβακίας και ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος, εκ μέρους της Σερβικής Εκκλησίας!...Όμως το χαμόγελο έμεινε εκεί. Οι τέσσερις άλλες Εκκλησίες οριστικοποίησαν την απουσία τους.

Τί όμως συνέβη και το όχι της Σερβικής Εκκλησίας έγινε ναι στη συμμετοχή της στη Σύνοδο; Ο ρόλος του Αμφιλοχίου ήταν αποφασιστικός. Λέγονται πολλά για την αλλαγή. Ο Μπάτσκας Ειρηναίος είχε ετοιμάσει το γράμμα προς το Φανάρι, της 6^ης Ιουνίου 2016,  για τους λόγους της μη συμμετοχής της Εκκλησίας της Σερβίας στη Σύνοδο, το οποίο παρέδωσε στον Πατριάρχη, το υπέγραψε εκείνος και το έστειλε στο Φανάρι. Όταν όμως υπήρξε αντίδραση για το γράμμα από τους φιλοδυτικούς και οικουμενιστές Μητροπολίτες ο Πατριάρχης Ειρηναίος «άδειασε» τον Μπάτσκας Ειρηναίο, και τους αποκάλυψε ότι εκείνος είχε συντάξει το γράμμα... Τότε ξεσηκώθηκε ηθελημένη και ενορχηστρωμένη θύελλα διαμαρτυριών σε βάρος του Μπάτσκας, ότι παρασύρει σε λάθη τον Πατριάρχη. Ο κ. Ειρηναίος ευρισκόμενος σε δύσκολη θέση αποφάσισε να συμμετάσχει στη Σύνοδο και ζήτησε όλοι οι Αρχιερείς, που είχαν επιλεγεί, να τον ακολουθήσουν, πράγμα που έγινε. Σχεδόν αυθημερόν ο Αμφιλόχιος έφυγε για την Κρήτη... Χάρη σ’ αυτόν η φιλοδυτική και οικουμενιστική πλευρά της Σερβικής Εκκλησίας πέτυχε μια νίκη. Πάντως ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο πλευρών δεν τέλειωσε. Θα συνεχιστεί έως την εκλογή του νέου Πατριάρχου... Ο Πατριάρχης κ. Ειρηναίος είναι 86 ετών, ο Μπάτσκας Ειρηναίος 69 και ο Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος 78...

Η ύπαρξη δύο αντιθέτων ρευμάτων στην Ιεραρχία της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας φάνηκε στη Σύνοδο της Κρήτης και από δύο ακόμη γεγονότα. Η φιλορωσική πτέρυγα στο κείμενο για τις σχέσεις με τους ετεροδόξους πρότεινε πολλές προσθήκες και τροποποιήσεις, μεταφέροντας έτσι τις απόψεις της Ρωσικής Εκκλησίας, όπως είχαν εκφραστεί κατά τις προσυνοδικές διαδικασίες. «Έστω και αν απουσιάζει το Πατριαρχείο της Μόσχας δεν πρέπει να παρακάμπτουμε τις απόψεις του» είπε ένας από τους Σέρβους Ιεράρχες. Σημειώνεται ότι ο Πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος εξέφρασε τη δυσφορία του για την παλινωδία της Σερβικής Εκκλησίας, στο θέμα της συμμετοχής της στη Σύνοδο της Κρήτης. Η Ρωσική Εκκλησία, μαζί με την Ελλαδική, ήσαν αυτές που βοήθησαν με όλες τους τις δυνάμεις το Σερβικό λαό, όταν αυτός δοκιμάστηκε σκληρά από τον πόλεμο, τις αεροπορικές επιδρομές και τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ. Αντίθετα το Οικουμενικό Πατριαρχείο κράτησε ουδέτερη στάση...

Ενώ λοιπόν η προσπάθεια της μιας πλευράς είναι να διατηρήσει την αδελφική της σχέση με τη Ρωσική Εκκλησία, η φιλοδυτική πλευρά  τάσσεται αναφανδόν υπέρ του Φαναρίου... Απτό δείγμα της στάσης της είναι πως  έπεισε τον Πατριάρχη κ. Ειρηναίο να προσκαλέσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη να προστεί των εγκαινίων του Πατριαρχικού Ναού στο Βελιγράδι, που θα τελεσθούν στις 25 Σεπτεμβρίου 2016. Στο Ναό και προς τιμήν του κ. Βαρθολομαίου λέγεται ότι η συγκεκριμένη πλευρά πρότεινε να προστεθεί πίνακας, που θα παρουσιάζει τη Σύνοδο στην Κρήτη!...

Πατριαρχείο της Ρουμανίας

       Το Πατριαρχείο της Ρουμανίας είναι το μόνο «λατινογενές», ανάμεσα στις ελληνικές τοπικές Εκκλησίες, τις σλαβικές και το ελληνοαραβικό Πατριαρχείο της Αντιοχείας. Δεν λείπουν οι τριβές του εν λόγω Πατριαρχείου με το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης στη Διασπορά, με το Πατριαρχείο της Μόσχας για τη Μολδαυία και με το Πατριαρχείο της Σερβίας για την ανατολική Σερβία, όπου ζουν Ρουμάνοι στην εθνότητα. Έτσι ακολουθεί έναν μοναχικό δρόμο, που πάντως είναι εγγύτερα στην Κωνσταντινούπολη παρά στη Μόσχα. Η Ρουμανία είναι πλέον μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ... Ο Πατριάρχης Δανιήλ χρησιμοποίησε στη Σύνοδο τα γαλλικά, τα οποία γνωρίζει άριστα, αφού έχει διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου.  

Γενικά ο Πατριάρχης Ρουμανίας χωρίς να είναι αρνητικός προέβη σε ορθές παρατηρήσεις επί των κειμένων. Όταν μάλιστα χρειάστηκε να προβάλλει βέτο για ορισμένα θέματα πίστεως, στο κείμενο περί της σχέσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, το έκανε με αποφασιστικότητα και σε δύο – τρία καίρια σημεία επέβαλε την άποψή του.

Πατριαρχείο της Βουλγαρίας

       Το Πατριαρχείο της Βουλγαρίας δεν συμμετέσχε στις εργασίες της Συνόδου στην Κρήτη. Σε ανακοίνωσή του Γραφείου Τύπου του, την 3^η Ιουνίου 2016, απαντά στις φήμες που είχαν κυκλοφορηθεί από την Κρήτη, ότι δεν συμμετέσχε επειδή ζήτησε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να του καλύψει τη δαπάνη και αυτό δεν δέχθηκε και, στη συνέχεια, ότι ενήργησε ως δορυφόρος Εκκλησία του Πατριαρχείου της Μόσχας...

Για το οικονομικό ζήτημα στο Δελτίο Τύπου σημειώνεται ότι τα έξοδα μεταβάσεως στην Κρήτη και επιστροφής από αυτήν τα είχε αναλάβει η Βουλγαρική κυβέρνηση, που θα διέθετε το κυβερνητικό αεροσκάφος. Σημειώνεται επίσης ότι η αποχή από τη Σύνοδο ήταν για λόγους εκκλησιαστικής ευθύνης και ότι η απόφαση της Ιεραρχίας της Βουλγαρικής Εκκλησίας ήταν ομόφωνη. Τέλος τονίζει ότι «Η Εκκλησία της Βουλγαρίας με υψηλή εκκλησιαστική συνείδηση και έχοντας στο πλευρό της τον βουλγαρικό λαό, δεν θα υποκύψει σε περιττή και ανάξια χειραγώγηση».

Η Εκκλησία της Βουλγαρίας μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος γνώρισε αλλεπάλληλες κρίσεις και εσωτερικά σχίσματα. Σήμερα είναι μια Εκκλησία συντηρητική και προσεκτική έναντι των οικουμενιστικών ανοιγμάτων του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όπως είναι γνωστό έχει αποσυρθεί  από το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών και από ορισμένους θεολογικούς διαλόγους. 

http://thriskeftika.blogspot.gr

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΟΥ!

Το βίντεο είναι καθολικής προέλευσης, αλλά είναι πολύ διδακτικό και ενδεικτικό για τον προσωπικό μας σταυρό. 

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΑΪΒΑΝ: ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΒΗΣΕΙ Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ! (Γ' ΜΕΡΟΣ)

Και να που γνωρίστηκε με κάποιους ανθρώπους από το μουσείο των θρησκειών. Είδε την τεράστια αφίσα τους στον πελώριο σιδηροδρομικό σταθμό της Ταϊ-Πέι, τους έστειλε ένα email και απάντησαν θερμά. Ζήτησαν να τους μιλήσει για την Ορθόδοξη εκκλησία. Δεν ήξεραν τίποτα. Μια ρωσική παλιά εικόνα είχαν μόνο… που… δεν ήξεραν τι σημαίνει. Τους έδωσε τα άμφια του. Σήμερα βρίσκονται στο μουσείο και τα βλέπουν χιλιάδες άνθρωποι. Έβαλαν τεράστιες φωτογραφίες του με τα Άγια σκεύη, στο ύψος του τοίχου, όπως είχαν κάνει με άλλους ιερείς από όλες τις θρησκείες. Τους μίλησε για τη νοερά προσευχή.

Ο ιδρυτής του μουσείου, ένας βουδιστής μοναχός, που έζησε 15 χρόνια κάνοντας διαλογισμό μέσα σ’ ένα τάφο, έμεινε έκπληκτος από την Ορθόδοξη πνευματικότητα!!!… Ο παπάς, του χάρισε ένα σταυρό αρχιμανδρίτη και ο βουδιστής τον φόρεσε… Αργότερα, του είπε ότι τον φυλάγει ευλαβικά στο κελί του!!!… Οργανώνουν βραδιά με φωτογραφίες και σλάιτς για τον Ορθόδοξο μοναχισμό – σλαϊτς που η μοναδική συνεργάτης κ. Μ. έστειλε. Ο Θεός να ευλογεί τους τόσους λίγους ανεπίσημους που αυτοί πράγματι κάνουν την ιεραποστολή εδώ.

Στα εγκαίνια του μουσείου ήλθε ο ίδιος ο πρόεδρος της Ταϊβάν, υπουργοί κλπ.

Ο παπάς έδωσε την κάρτα του σε μεγάλους και τρανούς… ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…έγραφε η κάρτα. Και μέσα του ευχόταν να μην κοιτάξουν στα χαρτιά της αστυνομίας και δουν πως δεν υπάρχει νόμιμη Ορθόδοξη εκκλησία εδώ… για μια χούφτα δολάρια….

Όλα καλά, μέχρι που ήρθε αυτό το χαρτί της αστυνομίας. Γιατί, τι θα τους πει τώρα σε τρεις μήνες; Ότι σπουδάζει μόνο κινέζικα;

Το ξέρει όλη η Ταϊβάν ότι έχει ιεραποστολικές δραστηριότητες…

—Άχ, Θεέ μου…, σκεφτόταν… Μην αφήνεις να χαθεί η Ορθόδοξη εκκλησία της Ταϊβάν… για μια χούφτα δολάρια….

Μεσάνυχτα… Κοίταξε να μαζέψει όσες δυνάμεις του απόμεναν γι’ απόψε, ν’ αντιγράψει κάτι για το αυριανό διαγώνισμα στα κινέζικα…Για την άδεια, είχε μπροστά του τρεις μήνες καιρό….

Για κείνη τη μια χούφτα δολάρια θα φρόντιζε ο Θεός, που ποτίζει διαρκώς το δέντρο της Ορθοδοξίας, σε κάθε γωνιά της γής…

Πηγή: «Εκκλησιαστική Παρέμβαση», «Μια φωνή από την Νινευή»

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΑΪΒΑΝ: ΤΟ ΑΜΕΡΙΣΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΤΑΪΒΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ (Β' ΜΕΡΟΣ)

Βέβαια, πιο σημαντικές ήταν οι ραδιοφωνικές εκπομπές.

Στην πρώτη μονολόγησε ο δημοσιογράφος. Συζήτηση δεν έγινε, γιατί τα κινεζικά του παπά ήταν, βέβαια, λίγα.

Στη δεύτερη όμως στο ICRT, που ήταν στα αγγλικά, τα πήγε μια χαρά: Ο δημοσιογράφος, βουδιστής. Οι ερωτήσεις βροχή. Πάλι άρχισε να ξετυλίγεται το φως της ορθόδοξης θεολογίας σε χιλιάδες ακροατές της Ταϊβάν, αλλά και στο διαδίκτυο, γιατί μεταδιδόταν την ίδια στιγμή από εκεί σε όλο τον πλανήτη. Άκουσαν έκπληκτοι για την Αγία Τριάδα που είναι αγάπη, για μια διαφορετική ποιότητα ζωής από αυτή που ήξεραν, από αυτή που είχαν ακούσει από τον βουδισμό, πολύ πιο βαθειά, πολύ πιο ανθρώπινη.

Για πρώτη φορά ακούστηκε πως ο Θεός είναι Ένας αλλά δεν είναι μόνος: θεολογία του Γρηγορίου του θεολόγου: Επειδή έχει Υιό μπορώ να τον λέω Πατέρα. Άκουσαν για το Άκτιστο Θείο Φως και για τον Θεό που όχι μόνο πηγάζει την αγάπη, αλλά είναι η Αγάπη… Οι ερωτήσεις συνέχιζαν να πέφτουν βροχή… Η συνέντευξη ήταν για λιγότερο από μισή ώρα και κράτησε 50 λεπτά…. Και πάλι δόθηκαν στον αέρα τα τηλέφωνα και η διεύθυνση της ιστοσελίδας.

Όλα καλά μέχρις ότου έγινε η μοιραία ερώτηση;

—Και… έχετε καιρό που έχετε νομιμοποιηθεί; Σας βοηθά το κράτος;

Ο παπάς ξεροκατάπιε. Πήγε ν’ απαντήσει στα κινέζικα για να μην καταλάβουν τι θα πει, αλλά θυμήθηκε ότι δεν ήταν στην Ελλάδα που δεν ξέρουν κινέζικα. Έμπλεξε λοιπόν τα αγγλικά του.

—Ξέρετε… δηλαδή… πως…βεβαίως… προσπαθούμε… δηλαδή όχι ότι… αλλά…

Ο δημοσιογράφος κοίταξε απορημένα, αλλά τον έσωσε ο ραδιοσκηνοθέτης. Παρασυρμένοι απ’ τη συζήτηση, είχαν ξεχάσει τα διαφημιστικά της εκπομπής. Είχαν αργήσει πολύ, έπρεπε να τελειώσουν.

Σώθηκε.!!!….

Κάτι παρόμοιο έγινε και στο φημισμένο πανεπιστήμιο Φουρέν, από τα καλύτερα της χώρας που ιδρύθηκε και διευθύνεται από την καθολική εκκλησία της Ταϊβάν.

Κάλεσαν τον παπά να κάνει ένα μάθημα για την Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία. Οι φοιτητές της θεολογίας, με πολύ ενδιαφέρον άκουσαν για την Ορθόδοξη Λειτουργία, είδαν τα ιερά σκεύη και τα άμφια που είχε μαζί του ο παπάς, έκαναν ερωτήσεις…Ήταν πραγματικά κάτι πολύ συγκινητικό. Μερικοί καθηγητές μάλιστα εντυπωσιάστηκαν από τα βιβλία που τους έδωσε ένας άλλος Ιερέας Ορθόδοξης Θεολογίας (του τα είχαν στείλει δυο απλοί άνθρωποι απ’ την Ελλάδα).

Εντυπωσιάστηκαν ιδίως από την δογματική της Ορθοδοξίας, και πιο πολύ από την θεολογία του Σεβασμιωτάτου Ιωάννου Ζηζιούλα, Μητροπολίτου Περγάμου. Ο ιερέας αυτός, καθηγητής του εν λόγω πανεπιστημίου, πρότεινε στον παπά μας, το νέο ακαδημαϊκό έτος να οργανώσουν κάτι σαν σπουδαστήριο όπου θα προσπαθούν να μάθουν την Ορθόδοξη θεολογία….

Όλα καλά και δώ, μέχρι που, κάποιος σπουδαστής ζήτησε τα ακριβή στοιχεία της Ορθόδοξης εκκλησίας της Ταϊβάν, για να τα βάλει στην ιστοσελίδα του, και, φυσικά, ζήτησε τον αριθμό εγκρίσεως από την κυβέρνηση, θεωρώντας αυτονόητο ότι η εκκλησία είναι νόμιμη.

Εκεί, ο παπάς, με κομμένη ανάσα ψιθύρισε ότι τώρα τελειώνουν τα χαρτιά για την υποβολή της αιτήσεως. Ένας καθηγητής, πολύ ευγενικά, τον έσωσε στην κυριολεξία, αλλάζοντας το θέμα.

Βέβαια, η ιεραποστολή δεν είναι μόνο ένα άθροισμα επιτυχιών, αλλά, τουλάχιστον στην συγκεκριμένη, δική του περίπτωση, ένα άθροισμα λαθών.

Το ήξερε… Ένας απλός άνθρωπος ήταν, κατώτερος των περιστάσεων. Είχε κάνει τόσα λάθη… Μερικά τα αναγνωρίζει κιόλας… Το μυαλό του βρισκόταν κυριολεκτικά εν αιχμαλωσία… Οι αμαρτίες του… η μοναξιά του… οι παλιές πληγές που άνοιγαν ξανά… κι άλλες, νέες…Ήξερε ότι τα λάθη και οι αποτυχίες ήταν πιο πολλές αλλά δεν φαίνονταν. Και δεν ήταν εύκολο να περιγράφουν… Να, ήταν κάποιος που ζήτησε να γίνει ορθόδοξος, και…μετά από κάποια μαθήματα… τίποτα… Κάποια άλλη…τα ίδια…

Πίκρες και απογοητεύσεις πολλές…

Οι αμαρτίες του τον κρατούσαν να μην μπορεί να αποδώσει καλά…

Ήρθε μετά η νωθρότητα… η νέκρωση… η ακηδία…

Ούτε στο διαδίκτυο δεν μπορούσε να μπει… Δεν ήθελε…

Κι όμως ο Θεός υπάρχει κι εξακολουθεί να ενεργεί Με τη Χάρη Του, εκεί, στην Ταϊβάν, είχαν βαφτιστεί άνθρωποι…

[Συνεχίζεται]

Πηγή: «Εκκλησιαστική Παρέμβαση», «Μια φωνή από την Νινευή»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (Β' ΜΕΡΟΣ)

Η στάση των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στη Σύνοδο της Κρήτης

Β΄ Μέρος

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            

Συνεχίζεται η αναφορά στις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες, που έλαβαν, ή δεν έλαβαν, μέρος στη Σύνοδο της Κρήτης. Μετά το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως οι αναφορές σήμερα είναι στα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και Μόσχας.

Πατριαρχείο Αλεξανδρείας

            Η αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας στη Σύνοδο της Κρήτης είχε ελάχιστη συνεισφορά στην όλη διαδικασία. Ήταν «σε όλα ναι» προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, χωρίς καν να επιχειρηματολογεί...Όσοι μίλησαν περισσότερο προκαλούσαν αρνητικά ή/και ειρωνικά σχόλια. Οι έχοντες σοβαρή σκέψη απέφυγαν να μιλήσουν... Ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος στη διαδικασία εντός της Συνόδου ουδέν το ουσιώδες προσέφερε. Όσα εκτός Συνόδου είπε προς τους «συμπατριώτες» του Έλληνες της Κρήτης ήσαν απλοϊκά και γλυκανάλατα. Οι Μητροπολίτες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας συμμετέσχον στη Σύνοδο, αλλά και να απουσίαζαν, δεν θα γινόταν αισθητή η απουσία τους...

Πατριαρχείο Αντιοχείας

            Το Πατριαρχείο Αντιοχείας δεν συμμετέσχε στη Σύνοδο της Κρήτης. Η, όπως θεωρεί, με την υποστήριξη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της Ελληνικής κυβερνήσεως, εισπήδηση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων σε περιοχή (Κατάρ), την οποία θεωρεί κανονικό του έδαφος, επηρέασε αποφασιστικά την επιλογή του να μη συμμετάσχει.

            Μετά τη λήξη της Συνόδου στην Κρήτη και συγκεκριμένα στις 27 Ιουνίου 2016, συνεδρίασε η Σύνοδος του  Πατριαρχείου Αντιοχείας υπό την προεδρία του Πατριάρχου Ιωάννου Ι΄. Μετά τη συνεδρίαση οι Συνοδικοί Μητροπολίτες εξέδωσαν Ανακοινωθέν, με το οποίο δηλώνουν ότι δεν αναγνωρίζουν ως Σύνοδο αλλά ως «Συνέλευση» τη σύγκληση των δέκα τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Κρήτη. Στο Ανακοινωθέν ενημερώνουν για τις ακόλουθες ομόφωνες αποφάσεις τους:

Θεωρούν τη συνάντηση της Κρήτης ως μία προκαταρκτική Συνέλευση της Πανορθοδόξου μεγάλης Συνόδου. Επομένως θεωρούν ότι τα εγκριθέντα έγγραφα δεν είναι τελικά, αλλά ανοικτά προς συζήτηση και τυχόν τροποποιήσεις, όταν συγκληθεί η Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, με την παρουσία και τη συμμετοχή όλων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Επομένως οι αποφάσεις δεν δεσμεύουν καθ’ ονονδήποτε τρόπο το Πατριαρχείο Αντιοχείας και πάσης Ανατολής.

Αρνούνται την απόδοση του συνοδικού χαρακτήρα σε οποιαδήποτε ορθόδοξη συνέλευση, στην οποία δεν συμμετέχουν όλες οι Ορθόδοξες αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Επομένως αρνούνται την ονομασία της Συνελεύσεως της Κρήτης ως «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου».

Διαβεβαιώνουν ότι η αρχή της ομοφωνίας εξακολουθεί να είναι ο βασικός κανόνας, ο οποίος διέπει τις διορθόδοξες σχέσεις. Υπενθυμίζουν ότι η απόφαση των Προκαθημένων του 2014 ήταν ότι «Άπασαι αι αποφάσεις, κατά τε την Σύνοδον και κατά το προπαρασκευαστικόν αυτής στάδιον λαμβάνονται καθ’ ομοφωνίαν».

Κατά τη Σύνοδο τους οι Αντιοχείς Αρχιερείς μνημόνευσαν τον Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλο, ο οποίος απήχθη πριν από τρία και πλέον χρόνια από τους ισλαμιστές. Σημειώνεται ότι για τον απαχθέντα Μητροπολίτη, του οποίου αγνοείται η τύχη, δεν υπήρξε οποιαδήποτε μνεία στην Εγκύκλιο της Συνόδου στην Κρήτη... Επίσης προσευχήθηκαν υπέρ της αναπαύσεως όλων όσοι μαρτύρησαν για τη Χριστιανική τους Πίστη στη Συρία και στις άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής.

Το χειμαζόμενο και σκληρά δοκιμαζόμενο  Πατριαρχείο Αντιοχείας θα έπρεπε να είχε όλη την έμπρακτη αγάπη, την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση  των υπολοίπων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Έτσι θα φαινόταν η ενότητά της...Αντί αυτού επιδείχθηκε αδιαφορία προς τα ζητήματά του. Μητροπολίτης του Πατριαρχείου Αντιοχείας μας είπε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο τους συμπεριφέρεται ως να είναι δεύτερης κατηγορίας Ορθόδοξοι Χριστιανοί και εξέφρασε τη λύπη του, που ο κ. Βαρθολομαίος κατηγόρησε άδικα το Πατριαρχείο Αντιοχείας για την απουσία του από τη Σύνοδο της Κρήτης.

Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αποτέλεσε τον κύριο παράγοντα της αποτυχίας της Συνόδου στην Κρήτη.  Η επιμονή του στο να εισπηδήσει σε περιοχή του Πατριαρχείου Αντιοχείας και να εγκαταστήσει στο Κατάρ τον Αρχιεπίσκοπο Κατάρων Μακάριο προκάλεσε τη δικαιολογημένη αντίδραση του Πατριαρχείου Αντιοχείας και την απουσία του από τη Σύνοδο της Κρήτης.

Ο Πατριάρχης κ. Θεόφιλος έχει καλές σχέσεις με την ισλαμική εξουσία του Κατάρ και όχι μόνο δεν υποχωρεί μπροστά στην εύλογη αντίδραση του Πατριαρχείου Αντιοχείας, αλλά ενώ υποστηρίζει ότι δεν έχει χρήματα για να επισκευάσει τον Πανάγιο Τάφο προχωρεί  στην ανέγερση Ορθοδόξου Ναού στο Κατάρ, όπου ζουν ελάχιστοι Έλληνες εργαζόμενοι...

            Ο κ. Θεόφιλος είναι ικανοποιημένος από τη στάση του Οικουμενικού Πατριάρχου στο θέμα του Κατάρ και κατά τη Σύνοδο  χωρίς καμία συζήτηση ο ίδιος και οι συνοδεύσαντες αυτόν Αρχιερείς ακολούθησαν πιστά τα όσα ο κ. Βαρθολομαίος είπε και έκανε... Αρνητική εντύπωση στους συμμετασχόντας στη Σύνοδο Αρχιερείς έκανε το γεγονός ότι ενώ το Πατριαρχείο έχει άνω των δεκαπέντε Αρχιερέων, αρκετοί από τους οποίους έχουν καλές θεολογικές γνώσεις, ο Πατριάρχης πήρε μαζί του μόνο πέντε, από τους οποίους ο Φιλαδελφείας Βενέδικτος δεν έχει πτυχίο Θεολογίας... Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων έχει επιτύχει πάντως στο εσωτερικό του Πατριαρχείου να μην υπάρχει οποιοσδήποτε αντίλογος – ακόμη και διάλογος... Εκτός Πατριαρχείου διατηρεί καλές σχέσεις τόσο με τους Ισραηλινούς και τους Αμερικανούς, όσο και με τους Παλαιστινίους και τους Ιορδανούς... Προφανώς στην κρίση του έχει υποβαθμίσει τις αντιδράσεις της Αντιόχειας και της Μόσχας.

Πατριαρχείο της Μόσχας

            Το Πατριαρχείο της Μόσχας απέσχε της Συνόδου στην Κρήτη. Η διαφωνία και η μη υπογραφή δύο  κειμένων, για τις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τους ετεροδόξους Χριστιανούς και για το γάμο και τα κωλύματα του, από τα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Γεωργίας ήταν η δικαιολογία της Ρωσικής Εκκλησίας να μη συμμετάσχει. Τα επιχειρήματά της είναι ίδια με αυτά που εξετέθησαν στα του Πατριαρχείου Αντιοχείας. Επιγραμματικά η Μόσχα υποστήριξε ότι για να συγκληθεί η Σύνοδος θα έπρεπε όλα τα προς έγκριση στη Σύνοδο κείμενα να είναι υπογεγραμμένα από όλους, που δεν ήσαν, και στη Σύνοδο θα έπρεπε να είναι παρούσες όλες οι Εκκλησίες, που δεν ήσαν.

            Είναι αληθές ότι η Ρωσική Εκκλησία συμμετέσχε σε όλες τις διαδικασίες προετοιμασίας της Συνόδου, από το 1961 έως και το 2016. Η μία άποψη είναι πως ήθελε πραγματικά να διεξαχθεί η Σύνοδος και πως η αποχή της οφείλεται σε πραγματικούς λόγους και εύλογες αιτίες. Η άλλη είναι πως πάντοτε ήθελε να παρακολουθεί και να ελέγχει τις εξελίξεις εν όψει της Συνόδου, αλλά ποτέ δεν θα δεχόταν αυτή να συγκληθεί και να διεξαχθεί υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου. Αν ισχύει η δεύτερη περίπτωση, τότε η Μόσχα εξυπηρετήθηκε από τα λάθη του Φαναρίου και κυρίως από την εμμονή του να ενεργεί υπέρ του «ελληνικού» Πατριαρχείου Ιεροσολύμων σε βάρος του «αραβικού» Πατριαρχείου Αντιοχείας. Με την ίδια λογική, ότι η Μόσχα θα υπονόμευε την επιτυχία της Συνόδου, υποθέτει κανείς ότι και να λυνόταν το ζήτημα του Κατάρ και των κωλυμάτων του γάμου στη Σύνοδο δεν θα προσερχόταν ο Μόσχας και η αντιπροσωπεία της Ρωσικής Εκκλησίας θα πρόβαλε βέτο στο κείμενο για τις σχέσεις της Ορθοδοξίας με τους άλλους χριστιανούς. Στην άρνησή της θα ήταν απόλυτη και τότε ή το Φανάρι θα δεχόταν ότι οι ετερόδοξοι δεν είναι «Εκκλησίες», κάτι που θα κατέρριπτε όλο το οικουμενιστικό οικοδόμημα που έχει κτίσει επί δεκαετίες, ή θα προχωρούσε καταργώντας την αρχή της ομοφωνίας, που θα προκαλούσε πάλι την αποχώρηση της Ρωσικής Εκκλησίας και, τουλάχιστον, των άλλων τριών Πατριαρχείων, Αντιοχείας, Βουλγαρίας και Γεωργίας. Πάλι δηλαδή θα είχαμε σπάσιμο της ενότητας και ήττα του Φαναρίου... 

            Η Ρωσική Εκκλησία σήμερα είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση στην Ουκρανία. Ο εθνικισμός των αδελφών των Ρώσων Ουκρανών και ο πρόσφατος πόλεμος και οι συνέπειές του έχουν αυξήσει τον φανατισμό και το μίσος τους έναντι των Ρώσων. Στους μη ρωσόψυχους Ουκρανούς ο,τιδήποτε ρωσικό είναι απόβλητο, επομένως και η Ρωσική Εκκλησία. Για τους δυτικόψυχους εθνικιστές Ουκρανούς οι ρωσόψυχοι είναι προδότες. Στην κατάσταση αυτή η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να επιζήσει στην Ουκρανία. Αυτή είναι η κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Το Πατριαρχείο του Κιέβου, προϊόν του εθνικισμού και της φιλοδοξίας ορισμένων Ουκρανών, δεν αναγνωρίζεται από καμία Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά υποστηρίζεται από την δυτικόστροφη εθνικιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας.

Η πολιτική επηρεάζει στην Ουκρανία την εκκλησιαστική κατάσταση και πλέον η Ρωσική Εκκλησία πιέζεται αφόρητα όχι μόνο από την Ουκρανική κυβέρνηση, αλλά και από την εθνικιστική προπαγάνδα των Ουνιτών και των Ορθοδόξων του Πατριαρχείου του Κιέβου. Η αυτονομία που δόθηκε από το Πατριαρχείο της Μόσχας στην υπό τη δικαιοδοσία Του Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας δεν ικανοποιεί τους εθνικιστές Ουκρανούς που επιζητούν  τη δημιουργία ανεξάρτητης από τη Μόσχα Αυτοκεφάλου Εκκλησίας.

Το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης έχει εμπλακεί στο θέμα, και θέλει να ικανοποιήσει τη φιλοδυτική κυβέρνηση της Ουκρανίας, το Βατικανό και τους Αμερικανούς. Ομως γνωρίζει ότι το εγχειρημα είναι επικίνδυνο. Αν το Φανάρι προχωρήσει στη ντε φάκτο και ουσιαστικά πραξικοπηματική ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ο κ. Βαρθολομαίος δεν θα ήθελε εκτός από την αποτυχία της Συνόδου να χρεωθεί στην Ιστορία και ότι προκάλεσε το πρώτο και μεγάλο σχίσμα στην 2000ετή πορεία της Ορθοδοξίας.

http://aktines.blogspot.gr