ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ- ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΩΦΟΥ!

 

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου: Για τη θεραπεία των δύο τυφλών
και του δαιμονιζόμενου κωφού

«Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ (: και ενώ έφευγε από εκεί ο Ιησούς, Τον ακολούθησαν δύο τυφλοί, οι οποίοι φώναζαν δυνατά και έλεγαν: “Σπλαχνίσου μας και θεράπευσέ μας, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ”). ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε (: και όταν έφθασε στο σπίτι, ήλθαν κοντά Του οι τυφλοί, και ο Ιησούς τους λέει: “Πιστεύετε ότι έχω τη δύναμη να κάνω αυτό που μου ζητάτε;” Και εκείνοι του απαντούν: “Ναι, Κύριε”). τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν (: τότε άγγιξε με τα δάκτυλά Του τα μάτια τους και τους είπε: “Ας γίνει αυτό που ζητάτε σύμφωνα με την πίστη σας”). καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί (:και aνοίχτηκαν τα μάτια τους)» [Ματθ. 9,  27-30].

Τι τέλος πάντων ήταν εκείνο που ωθούσε εκείνους τους δύο τυφλούς ώστε να φωνάζουν δυνατά; Με σκοπό πάλι να μας διδάξει ότι πρέπει να αποφεύγουμε τη δόξα εκ μέρους των πολλών· διότι επειδή βρισκόταν η οικία κοντά, τους οδηγεί εκεί για να τους θεραπεύσει κατ’ ιδίαν. Και αυτό επίσης καθίσταται φανερό και από το ότι τους έδωσε εντολή να μην αναφέρουν το συμβάν σε κανένα. Και δεν είναι μικρή αυτή η κατηγορία για τους Ιουδαίους, κατά τη στιγμή που αυτοί οι οποίοι είχαν τυφλά τα μάτια τους, πιστεύουν στον Ιησού μόνο από όσα ακούνε, ενώ οι Ιουδαίοι εμπόδιζαν και τους οφθαλμούς τους να βλέπουν όσα γίνονταν από Αυτόν, και μολονότι έβλεπαν τα θαύματα και είχαν ως μάρτυρα των όσων συνέβαιναν τους οφθαλμούς τους, προέβαιναν σε τελείως αντίθετες ενέργειες.

Πρόσεξε επίσης και την προθυμία τους, που γίνεται φανερή και από την κραυγή τους και από το περιεχόμενο της παρακλήσεώς τους· διότι όχι απλώς και μόνο πλησίασαν τον Ιησού, αλλά και φωνάζοντας δυνατά και δεν πρόβαλλαν με την παράκλησή τους τίποτε άλλο παρά μόνο να τους ευσπλαχνιστεί. Και Τον αποκαλούσαν «υιό του Δαβίδ» επειδή εθεωρείτο η ονομασία αυτή πολύ τιμητική. Πραγματικά, σε πολλές περιπτώσεις και οι προφήτες αποκαλούσαν έτσι τους βασιλείς εκείνους που ήθελαν να τους τιμήσουν και να τους παρουσιάσουν ως πολύ σπουδαίους.

Αφού λοιπόν τους οδήγησε στην οικία, τους υποβάλλει δεύτερη ερώτηση· διότι σε όλες τις περιπτώσεις επιδίωκε να θεραπεύει κατόπιν παρακλήσεων των ασθενών, για να μη νομίσει κανείς ότι ενεργούσε τα θαύματα αυτά απλώς και μόνο από φιλοδοξία· και όχι μόνο  γι’ αυτό, αλλά και για να δείξει ότι οι δύο αυτοί τυφλοί ήταν άξιοι θεραπείας, και επιπλέον για να μη λέγει κανένας, ότι εάν από την ευσπλαχνία Του μόνο έσωζε, έπρεπε όλους να τους σώζει· διότι και η φιλανθρωπία έχει κάποια αιτία, την πίστη δηλαδή εκείνων που σώζονται. Και βέβαια δεν ζητεί επίμονα μόνο γι΄αυτόν τον λόγο την πίστη από αυτούς, αλλά και επειδή Τον ονόμασαν «υιό του Δαβίδ», για να τους εξυψώσει πνευματικά και να τους διδάξει ποια γνώμη πρέπει να έχουν γι’ Αυτόν, τους λέγει: «Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; (: πιστεύετε ότι έχω τη δύναμη να κάνω αυτό που μου ζητάτε;”)» [Ματθ. 9, 28]. Δεν είπε: «Πιστεύετε ότι μπορώ να παρακαλέσω τον Πατέρα μου, ότι μπορώ να προσευχηθώ», αλλά ότι «εγώ μπορώ να κάνω αυτό που ζητείτε».

Τι απαντούν λοιπόν εκείνοι; «Ναί, Κύριε». Δεν Τον ονομάζουν πλέον υιό του Δαβίδ, αλλά ανέρχονται πνευματικά υψηλότερα και ομολογούν ότι είναι Κύριος. Και τότε λοιπόν και ο Ιησούς θέτει τη χείρα Του επάνω τους και λέγει: «Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν (: Ας γίνει αυτό που ζητάτε σύμφωνα με την πίστη σας”)» [Ματθ. 9, 29]. Το κάνει αυτό επίσης για να ενδυναμώσει την πίστη τους και να δείξει ότι και αυτοί συνεισέφεραν στην επιτέλεση του θαύματος και επιπλέον για να επιβεβαιώσει ότι τα λόγια τους δεν ήσαν λόγια κολακείας· διότι δεν είπε «Ας ανοίξουν οι οφθαλμοί σας», αλλά «ας γίνει σε σας αυτό που ζητείτε σύμφωνα με την πίστη σας», πράγμα που λέγει σε πολλούς από εκείνους που Τον πλησίασαν, με σκοπό να καταστήσει γνωστή την πίστη της ψυχής τους πριν από τη θεραπεία των σωμάτων τους, ώστε να καταστήσει εκείνους περισσότερο ενάρετους και ευδόκιμους σε πίστη και έργα και στους άλλους να προκαλέσει περισσότερη προθυμία.

Κατά τον ίδιο τρόπο ενήργησε και στον παραλυτικό, καθόσον πριν να θεραπεύσει το σώμα του, την ψυχή του εξυψώνει που ήταν πεσμένη, λέγοντας τα εξής: «Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου (: έχε θάρρος, παιδί μου˙ έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου)» [Ματθ. 9, 2]. Και την θυγατέρα του αρχισυναγώγου αφού την ανέστησε την κράτησε από το χέρι της και μέσω της τραπέζης, της δίδαξε τον Ευεργέτη της [πρβλ. Λουκά 8, 55-56: «Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός (: τότε η ψυχή της επέστρεψε στο σώμα και αναστήθηκε αμέσως. Και ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν φαγητό να φάει, για να πάρει δυνάμεις μετά από την εξάντληση που της είχε φέρει η χρόνια και θανατηφόρα ασθένειά της. Οι γονείς της έμειναν εκστατικοί και κυριεύτηκαν από βαθύ και μεγάλο θαυμασμό. Ο Ιησούς όμως τους έδωσε την εντολή να μην πουν σε κανέναν αυτό που έγινε, για να μην ερεθίζεται ο φθόνος των εχθρών Του)»].

Και στην περίπτωση του εκατόνταρχου ενήργησε κατά τον ίδιο τρόπο, εξαρτώντας τα πάντα από την πίστη [πρβλ. Ματθ. 8, 10-13: «ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ (: όταν ο Ιησούς άκουσε τα λόγια του αυτά, θαύμασε και είπε σε εκείνους που Τον ακολουθούσαν: “Αληθινά σας λέω, τόσο μεγάλη πίστη δεν βρήκα ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες, οι οποίοι είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού. Σας διαβεβαιώνω λοιπόν ότι πολλοί σαν τον εκατόνταρχο θα έλθουν από ανατολή και δύση, απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, και θα καθίσουν μαζί με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στο ευφρόσυνο δείπνο της βασιλείας των ουρανών, ενώ εκείνοι που κατάγονται από τον Αβραάμ και σύμφωνα με τις επαγγελίες και υποσχέσεις του Θεού είναι κληρονόμοι της βασιλείας, θα ριχθούν έξω απ’ αυτήν, στο σκοτάδι που είναι τελείως απομακρυσμένο από τη βασιλεία του Θεού. Εκεί θα κλαίνε και θα τρίζουν τα δόντια τους”. Και είπε ο Ιησούς στον εκατόνταρχο: “Πήγαινε στο σπίτι σου κaι ας γίνει σε σένα όπως το πίστεψες (ότι δηλαδή μόνο με τον λόγο μου και από μακριά μπορώ να θεραπεύσω το δούλο σου)”. Και πράγματι εκείνη τη στιγμή θεραπεύθηκε ο δούλος του)»].

Και τους μαθητές Του επίσης όταν τους έσωζε από την τρικυμία της θάλασσας, τους απάλλασσε κατά πρώτον από την ολιγοπιστία τους [πρβλ. Ματθ. 8,26: «Τί δειλοί ἐστε, ὀλιγόπιστοι; Τότε ἐγερθεὶς ἐπετίμησε τοῖς ἀνέμοις καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη (:“Γιατί είστε δειλοί, ολιγόπιστοι;”. Τότε, αφού σηκώθηκε όρθιος, διέταξε με αυστηρότητα τους ανέμους και τη θάλασσα, και αμέσως έγινε γαλήνη μεγάλη)»].

Κατά τον ίδιο τρόπο λοιπόν ενεργεί και στην περίπτωση αυτή. Γνώριζε μεν και πριν εκείνοι φωνάξουν, τις απόκρυφες σκέψεις της διάνοιάς τους, όμως για να εμβάλει και σε άλλους τον ίδιο ζήλο, τους φανερώνει και στους άλλους διακηρύσσοντας με την πράξη της θεραπείας τους την πίστη που κρυβόταν μέσα τους.

Στη συνέχεια μετά τη θεραπεία δίνει εντολή να μην αναγγείλουν το συμβάν σε κανένα· και δεν δίνει απλώς εντολή, αλλά μάλιστα με τόνο πολύ αυστηρό· διότι, λέγει, «καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω (: και ο Ιησούς με αυστηρότητα τούς πρόσταξε λέγοντας: “Προσέχετε, κανείς μη μάθει το θαύμα που σας έκανα”)» [Ματθ. 9, 30]. «Οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ (: αυτοί όμως, όταν βγήκαν από το σπίτι, διέδωσαν τη φήμη του Ιησού ως Μεσσία και θαυματουργού σε όλη τη χώρα εκείνη)» [Ματθ. 9, 31].

Δεν μπόρεσαν βέβαια να συγκρατηθούν οι τυφλοί, αλλά αντίθετα έγιναν κήρυκες και ευαγγελιστές του θαύματος· και μολονότι έλαβαν εντολή να μην αναγγείλουν το γεγονός, δεν μπόρεσαν να το κρατήσουν μυστικό. Εάν όμως σε άλλες περιπτώσεις φαίνεται να λέγει: «Πήγαινε και διηγήσου τη δόξα του Θεού» [πρβ. Μάρκ. 5, 19: «ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου πρὸς τοὺς σοὺς καὶ ἀνάγγειλον αὐτοῖς ὅσα σοι ὁ Κύριος πεποίηκε καὶ ἠλέησέ σε (: “Πήγαινε στο σπίτι σου κοντά στους δικούς σου και διηγήσου σε αυτούς όσα σου έκανε ο Κύριος και πόσο σε ελέησε, αφού σε ελευθέρωσε από τόσο πλήθος δαιμόνων”)» και Λουκά 8, 39: «ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός (: Γύρισε πίσω στο σπίτι σου και να διηγείσαι όσα σου έκανε ο Θεός, ο οποίος σε απάλλαξε από τα δαιμόνια)»] δεν δηλώνει αυτό αντίθεση προς αυτό που αναφέρθηκε προηγουμένως, αλλά αντιθέτως αυτό ακριβώς δηλώνει, σε μεγάλο μάλιστα βαθμό· διότι μας διδάσκει να μη λέμε τίποτε για τους εαυτούς μας, αλλά και να εμποδίζουμε αυτούς που θέλουν να μας εγκωμιάσουν. Όταν όμως η δόξα αναφέρεται στον Θεό, όχι μόνο δεν μας εμποδίζει, αλλά και προστάσσει να το πράττουμε αυτό.

«Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων (: και καθώς οι δύο αυτοί έβγαιναν από το σπίτι)», λέγει ο ευαγγελιστής,  «ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον (: ιδού, έφεραν προς τον Ιησού έναν άνθρωπο που ήταν κυριευμένος από δαιμόνιο και ήταν κουφός και άλαλος)». Η πάθησή του αυτή δεν ήταν εκ φύσεως, αλλά προερχόταν από ισχυρή επίδραση του δαίμονος· για τούτο και χρειαζόταν άλλους για να τον οδηγήσουν στον Ιησού. Ούτε βέβαια μπορούσε μόνος του να παρακαλέσει τον Κύριο, διότι ήταν άφωνος, ούτε άλλους να ικετεύσει, διότι ο δαίμονας τού έδεσε τη γλώσσα και μαζί με τη γλώσσα και την ψυχή του δέσμευσε. Για τον λόγο αυτό δεν απαιτεί πίστη από αυτόν, αλλά αμέσως θεραπεύει την ασθένειά του· διότι λέγει ο ευαγγελιστής: «καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός (: και μόλις ο Χριστός έδιωξε το δαιμόνιο αυτό, ο κουφός μίλησε)».

«Καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ (: Και τα πλήθη του λαού θαύμασαν και έλεγαν: “Ποτέ δεν φάνηκαν τέτοια θαύματα στο έθνος του Ισραήλ˙ ούτε όταν οι προφήτες και οι υπόλοιποι άγιοι άνδρες θαυματουργούσαν ανάμεσά του”)» [Ματθ. 9, 33]. Αυτό βέβαια κατεξοχήν ενοχλούσε τους Φαρισαίους, το ότι δηλαδή θεωρούσαν οι άνθρωποι του λαού τον Ιησού ως ανώτερο όλων, όχι μόνο εκείνων που ζούσαν τότε, αλλά και αυτών που έζησαν παλαιότερα. Τον θεωρούσαν επίσης ως ανώτερο όχι επειδή θεράπευε απλώς, αλλά επειδή θεράπευε εύκολα και αμέσως και πλήθος νοσημάτων και μάλιστα που ήταν αθεράπευτα. Και αυτή λοιπόν ήταν η γνώμη του πλήθους του λαού και έτσι εκδήλωνε έτσι τον θαυμασμό του.

Οι Φαρισαίοι όμως ενεργούσαν κατά εντελώς αντίθετο τρόπο· διότι όχι μόνο συκοφαντούσαν τα όσα συνέβαιναν, αλλά και δεν ντρέπονταν να αντιφάσκουν προς τα λεγόμενά τους· διότι τέτοια είναι η πονηρία. Και τι λένε λοιπόν; : «Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια (: με τη βοήθεια και τη συνεργασία του αρχηγού των δαιμόνων βγάζει τα δαιμόνια από τους δαιμονισμένους)». Τι θα μπορούσε να θεωρηθεί πιο ανόητο από αυτό; Διότι βέβαια είναι αδύνατο, όπως λέγει στη συνέχεια ο Ιησούς, ο δαίμονας να εκδιώκει τον δαίμονα, επειδή εκείνος συνηθίζει να οργανώνει και να συνενώνει τα δικά του και όχι να τα διαλύει· ενώ ο Χριστός όχι μόνο εξέβαλε δαίμονες αλλά και λεπρούς καθάριζε, και νεκρούς ανάσταινε, και τη θάλασσα χαλιναγωγούσε και τα αμαρτήματα συγχωρούσε και ουράνια βασιλεία κήρυττε και τους ανθρώπους οδηγούσε στον Πατέρα, πράγματα τα οποία ούτε θα μπορούσε ποτέ να εγκρίνει ο δαίμονας, ούτε βέβαια και θα ήταν δυνατόν ποτέ να τα πραγματοποιήσει· διότι οι δαίμονες οδηγούν τους ανθρώπους στα είδωλα και τους απομακρύνουν από τον Θεό και τους πείθουν να μην πιστεύουν στη μέλλουσα ζωή.

Ο δαίμονας όταν υβρίζεται, δεν ευεργετεί, αφού μάλιστα και όταν δεν υβρίζεται, βλάπτει αυτούς που πιστεύουν σε αυτόν και τον τιμούν. Ο Κύριος όμως πράττει το αντίθετο· διότι μετά από αυτές τις ύβρεις και τις λοιδορίες, λέγει ο ευαγγελιστής: «Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ (: και περιόδευε ο Ιησούς όλες τις πόλεις και τα χωριά, διδάσκοντας στις συναγωγές τους και κηρύττοντας το χαρμόσυνο κήρυγμα της βασιλείας του Θεού και θεραπεύοντας κάθε ασθένεια και αδιαθεσία στον λαό)» [Ματθ. 9, 35]. Και όχι μόνο δεν τιμώρησε αυτούς για την αναισθησία τους , αλλά ούτε καν τους επιτίμησε, και έτσι απέδειξε και την πραότητά Του και συγχρόνως μέσω αυτής έλεγξε την κατηγορία των Φαρισαίων. Συγχρόνως επίσης επιθυμούσε με τα θαύματα που επρόκειτο να επιτελέσει στη συνέχεια να καταστήσει ακόμη μεγαλύτερη την απόδειξη και τότε να τους ελέγξει και με τους λόγους Του.

Μετέβαινε λοιπόν και στις πόλεις και στα χωριά και στις συναγωγές τους, διδάσκοντάς μας να αμείβουμε κατά αυτόν τον τρόπο αυτούς που μας κατηγορούν, όχι δηλαδή με άλλες κατηγορίες, αλλά με μεγαλύτερες ευεργεσίες· διότι εάν ευεργετείς τους συνανθρώπους σου όχι για να σε δουν οι άνθρωποι αλλά για τη δόξα του Θεού, όσα και αν σου κάνουν, μη σταματήσεις να τους ευεργετείς, για να λάβεις ακόμη πιο μεγάλη αμοιβή· διότι βέβαια αυτός που σταματά την ευεργεσία μετά τη συκοφαντία δείχνει ότι προσπαθεί να ασκήσει αυτό το έργο, όχι για να δοξάσει τον Θεό, αλλά για να λάβει τον έπαινο των ανθρώπων. Για τον λόγο αυτό, θέλοντας να μας διδάξει ο Χριστός, ότι από αγαθότητα και μόνο προέβαινε στις ενέργειες αυτές, όχι μόνο δεν περίμενε να έλθουν προς Αυτόν οι ασθενείς, αλλά και ο Ίδιος μετέβαινε προς εκείνους, χαρίζοντάς τους τα δύο πιο μεγάλα αγαθά· το πρώτο ήταν το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, και το δεύτερο η θεραπεία όλων των ασθενειών. Και δεν παρέβλεπε καμία πόλη, ούτε παρέλειπε κανένα χωριό, αλλά επισκεπτόταν κάθε τόπο.

ΠΗΓΕΣ:

1. https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-matthaeum.pdf
2. Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Υπόμνημα στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, ομιλία ΛΒ΄, πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1990, τόμος 10, σελίδες 366-377.
3. Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Άπαντα των αγίων Πατέρων, Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, τόμος 65, σελ. 134-139.
4.(http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html
5. Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
6. Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
7. Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
8.http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm
9.http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm

(Επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος)

alopsis.gr

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ: ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΜΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ ΑΓΑΘΑ, ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΙΜΑ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ!

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
Συνεχίζουμε να κυνηγάμε μόνο τα πρόσκαιρα αγαθά,
σαν να ήταν μόνιμα και αιώνια

Τι φοβερή που είναι η τύφλωση μας! Και πόσο φανερά αποδεικνύεται, απ’ αυτή την τύφλωση, η πτώση μας! Βλέπουμε τους συνανθρώπους μας να πεθαίνουν. Γνωρίζουμε ότι κι εμείς οπωσδήποτε θα πεθάνουμε, ίσως μάλιστα και πολύ σύντομα, γιατί κανένας άνθρωπος δεν έμεινε παντοτινά στη γη. Βλέπουμε, επίσης, ότι για τους πιο πολλούς και πριν από τον θάνατο η επίγεια ευημερία συχνά μεταβάλλεται σε δυστυχία, όμοια κι αυτή στην πίκρα με τον θάνατο. Και παρά την τόσο καθαρή μαρτυρία της ίδιας της πείρας μας, συνεχίζουμε να κυνηγάμε μόνο τα πρόσκαιρα αγαθά, σαν να ήταν μόνιμα και αιώνια. Σ’ αυτά έχουμε στρέψει όλη μας την προσοχή. Ξεχάσαμε τον Θεό! Ξεχάσαμε τη μεγαλειώδη και συνάμα φοβερή αιωνιότητα!

Ας κοιτάξουμε, αδελφοί, δίχως εμπάθεια, κάτω από το φως του Ευαγγελίου, την επίγεια ζωή μας. Θα διαπιστώσουμε πως είναι μηδαμινής αξίας. Όλα τα αγαθά της αφαιρούνται με τον θάνατο ή και πολύ νωρίτερα με διάφορα απροσδόκητα περιστατικά. Δεν αξίζει, λοιπόν, να ονομάζονται αγαθά αυτά που χάνονται τόσο σύντομα! Απάτη είναι, ή μάλλον δίχτυα. Και όσοι μπλέκονται σ’ αυτά τα δίχτυα, στερούνται τα αληθινά, τα αιώνια, τα ουράνια, τα πνευματικά αγαθά, που μπορούν να τα αποκτήσουν μόνο αν πιστέψουν στον Χριστό και Τον ακολουθήσουν, τραβώντας τον μυστικό δρόμο της ευαγγελικής ζωής.

ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΠΑΠΑΤΣΙΟΚ: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ!

Γέρων Αρσένιος Παπατσιόκ: Τίποτα δεν με βοήθησε περισσότερο στην ζωή από τον πόνο. Ο πόνος από μόνος του είναι ένα πανεπιστήμιο θεολογίας. 

Η ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΓΟΥΣ

 Η Αγία Άννα με βοήθησε στον πόλεμο με τους μάγους
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

Μία ημέρα ήλθε στην Ιεραποστολή ο Κατηχητής τής ενορίας Αγίας Άννης του χωριού Καγιέμπε, ο κ. Συμεών. Ήθελε να μου πει μια ιστορία που έγινε στο χωριό του και έχει σχέση με τη μαγεία. Δεν είχα χρόνο να τον ακούσω και τον παρακάλεσα να μου τη γράψει. Ιδού τι έγραψε:

Είμαι ο κατηχητής Συμεών της ενορίας της Αγίας Άννης του χωριού Καγιέμπε. Η αδελφή μου ξέρω ότι είναι μάγισσα. Το αντιλήφθηκα αυτό από τότε που βαπτίσθηκα και ερχόταν μέχρι τότε στο σπίτι μου. Κάποτε προσευχόμουν μπροστά στην εικόνα της Αγίας Άννας. Ήλθε η αδελφή μου και με βρήκε να προσεύχομαι. Δεν της άρεσε αυτό που έκανα. Από τότε απαγόρευε στα παιδιά της να με επισκέπτονται. Τους έλεγε: «Μη πηγαίνετε στον θείο σας, διότι έχει ισχυρό δαιμόνιο. Η εκκλησία που ακολουθεί έχει δυνατό αρχηγό και οι μάγοι την φοβούνται πολύ αυτή την Εκκλησία».

Έτσι τα παιδιά της και η ίδια σταμάτησαν να έρχονται στο σπίτι μου. Μάλιστα πήγε και με κατήγγειλε στον δήμαρχο της περιοχής, ότι ενοχλώ τους μάγους με τις προσευχές που κάνω στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Ο δήμαρχος της είπε ότι δεν μπορεί να με διώξει από το σπίτι και το χωριό που μένω.

Προσέξτε μετά τι έκανε η αδελφή μου. Συναντήθηκε με τους άλλους μάγους και συνεργάτες της. Τους υποσχέθηκε να τους δώσει ένα πρόβατο για να ξεμπερδέψουν από τη ζωή ένα παιδί.

Μετά από αρκετές ημέρες, οι μάγοι της υπενθύμισαν τις υποσχέσεις της. Εκείνη τους είπε, ότι θα πάει πρώτα στο Λουμπουμπάσι και έπειτα θα τακτοποιήσει το θέμα.

Αυτή η αδελφή μου είχε σκοπό να τους δώσει το παιδί μου, τη Θέκλα, να κάνουν σύμφωνα με τις δαιμονικές τους συνήθειες την επίκληση των δαιμόνων, για να «πιάσουν» τα μαγικά τους. Τελικά πριν φύγει, άφησε τη Θέκλα, την οποία μάγεψε, και στους μάγους έδωσε την εγγονή μας. Αμέσως το παιδί μας αρρώστησε και ήταν σαν ξερό. Μόνο η καρδιά του λειτουργούσε. Βλέποντας το παιδί μου έτσι το πήγα μπροστά στην Εικόνα του Ιησού Χριστού και έκανα προσευχή.

Έκλαιγα και παρακαλούσα και την Αγία Άννα λέγοντας: «Εσύ είσαι εδώ η καταφυγή μας…». Μετά πήρα το παιδί και πήγα στο ιατρείο. Ο νοσοκόμος του Ερυθρού Σταυρού μου είπε: «Το παιδί θα θεραπευθεί, διότι προσεύχεσθε στον αληθινό Θεό της Ορθοδόξου Εκκλησίας. (Φαίνεται θα ήταν κατηχούμενος αυτός ο νοσοκόμος.)

Η εγγονούλα μας έμεινε στα χέρια των μάγων. Αρρώστησε αμέσως και είχε πόνους στο κεφάλι και στον λαιμό του. Δεν μπορούσε να φάει τίποτε. Πήγε να το επισκεφθεί η μάνα του και οι μάγοι την έδιωξαν. Μετά πήγαν άλλοι συγγενείς του παιδιού και δια της βίας το πήραν και το μετέφεραν στο ιατρείο. Ο νοσοκόμος είπε ότι η αρρώστεια του είναι πολύ δυνατή και πρέπει να αρχίσει τη θεραπεία του.

Εκείνη η ημέρα ήταν Κυριακή και εμείς μόλις είχαμε τελειώσει την ακολουθία του Εσπερινού το απόγευμα. Ήλθε η γυναίκα μου Μάρθα και μου είπε τα δυσάρεστα νέα. Λυπήθηκα πολύ. Μπήκα μέσα στο σπίτι και έπεσα σε προσευχή μπροστά στην Αγία Άννα. Της είπα: «Δος μου χρόνο να πάω να επισκεφθώ το παιδάκι, την εγγονή μας». Πήγα με πολύ πόνο. Βρήκα το παιδάκι, το οποίο μόνο ανέπνεε. Έκανα λίγη προσευχή. Ο γιατρός μού είπε ότι χρειάζεται ορός. Είχα μαζί μου 1000 φράγκα κογκολέζικα (3 δολλάρια), αλλά ο ορός κόστιζε 2500 φράγκα. Είπα στους γονείς του να βρουν άλλα 1500 φράγκα για να πάρουμε τον πρώτο ορό.

Πράγματι, ο γιατρός έβαλε τον πρώτο ορό και μετά μας είπε ότι χρειάζονται ακόμη άλλοι τέσσερεις. Του είπα ότι δεν έχω άλλα χρήματα σπίτι μου. Τότε μας είπε: «Πάρτε το παιδί και πηγαίνετε σπίτι σας. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε την θεραπεία του…».

Πήγαμε στο σπίτι. Μαζί μας φιλοξενούσαμε τον κατηχητή της πόλεως Ντιλόλο, Στέφανο, μέχρι που να βρει μέσο να συνεχίσει το ταξίδι του. Μας παρηγόρησε και μας είπε θα κάνουμε μαζί προσευχή για το παιδί.

Στο μεταξύ τα παιδιά της αδελφής μου, της μάγισσας, είχαν αλλάξει συμπεριφορά απέναντί μου. Είχαν έλθει σπίτι μου και είπαν: «Ξέρουμε ποιος οδήγησε το παιδί σ’ αυτό το χάλι».

Η μητέρα του παιδιού έστειλε δύο συγγενείς της στον μάγο της κεντρικής πόλεως Μουτσάτσα. Ο μάγος τους είπε μία παροιμία: «Μέλι στο πόδι, πείνα στο στομάχι».

– Πώς θα πάει η κατάστασις του παιδιού; τον ρώτησαν. Εκείνος είπε:

– Η μητέρα του παιδιού είναι μάγισσα. Τώρα που θα γυρίσετε, θα βρείτε το παιδί πεθαμένο. Πριν αναχωρήσουν, κάλεσαν ένα συγγενή τους που μόλις είχε έλθει από τη Ζάμπια και είχε μαζί του το μαγικό φάρμακο που λέγεται Κικόντο. Του είπαν ότι το παιδί πέθανε εξαιτίας του ορθόδοξου κατηχητή, διότι αυτός έχει πολλή μαγική δύναμη. Αυτό το φάρμακο που έφερα, τους είπε, ακόμη και κάτω από το νερό να το κρύψω, μόνο ένας νεκρός ή ένας πάστορας προτεστάντης θα μπορέσει να το βγάλει.

Όλοι αυτοί λοιπόν με φώναξαν και μου είπαν:

– Η αδελφή σου έχει φύγει για το Λουμπουμπάσι. Τον θάνατο του παιδιού εσύ τον έχεις προκαλέσει.

– Εγώ, τους είπα, είμαι κατηχητής. Δεν είναι δυνατόν να κάνω φάρμακα και να σκοτώνω ανθρώπους.

Αυτός ο μάγος από τη Ζάμπια μου είπε:

– Αυτό το φάρμακο Κικόντο, που έχω φτιάξει, θα οδηγήσει το φέρετρο με το παιδί μέσα στο σπίτι σου. Και, αν δεν το σκότωσες εσύ, θα φύγει και θα πάει να αποκαλύψει τον φονιά του.

Με πήραν και πήγαμε μαζί εκεί που ήταν το φέρετρο. Με εντολή του μάγου σηκώθηκε το φέρετρο κολλημένο στις πλάτες τεσσάρων μεταφορέων και πήρε τον δρόμο τρέχοντας προς το σπίτι μου. Μου είπε ο μάγος:

– Τώρα πάμε στο σπίτι σου. Θα δούμε τι θα κάνει το φέρετρο. (σ.σ. Το φέρετρο κινείται με δαιμονική δύναμη και εξουσία.)

Εγώ του είπα: «Ο Θεός είναι Ζωντανός».

Το φέρετρο μπήκε στην αυλή, όπου βρίσκεται και η λασποκαλύβα-εκκλησία της Αγίας Άννης και στάθηκε ακίνητο στις πλάτες των μεταφορέων του. Ο μάγος τού είπε: «Δώσε μας δρόμο. Πού θα βαδίσουμε;» Τότε εγώ έπιασα σφικτά τον σταυρό που φορούσα στον λαιμό μου και είπα:

– Φύγε, σατανά, από εδώ. Εδώ είναι το προαύλιο της εκκλησίας της Αγίας Άννης.

Το φέρετρο τράβηξε κοντά του τους τέσσερεις και επέστρεφε προς τα πίσω. Μπήκε στον κεντρικό δρόμο και γρήγορα-γρήγορα ήλθε στην αγορά του χωριού μας. Με ταχύτητα μπήκε στο σπίτι του μάγου Σαμουκούλι. Τον πλησίασε, τον κτύπησε και τον έριξε κάτω. Μετά έφυγε μαζί με το πλήθος των ανθρώπων που το ακολουθούσαν με φωνές και αλαλαγμούς. Μετά έλεγαν:

– Τώρα θα πάμε να συλλάβουμε τον ορθόδοξο κατηχητή.

Γι’ αυτό πήραν πέτρες και ξύλα. Με έβριζαν και μου έλεγαν:

– Σήμερα θα πεθάνεις κι εσύ με όλη την οικογένειά σου.

Ο μάγος μου είπε:

– Έχεις και συ διάβολο μέσα σου.

Με κράτησαν ακίνητο σ’ ένα μέρος και με έβριζαν με απειλές να με κτυπήσουν. Τότε φώναξα την Αγία Άννα και είπα:

– Αγία Άννα, πολέμησε τους αοράτους εχθρούς και προστάτεψέ με…

Κατόπιν το φέρετρο έπεσε κάτω από τις πλάτες των τεσσάρων και άνοιξε. Το ξαναπήραν οι τέσσερεις και πήγε και κτύπησε το σπίτι μιας άλλης γυναίκας που απέδειξε ο διάβολος ότι ήταν κι αυτή μάγισσα και συνεργάτις στον θάνατο του παιδιού. Μετά το φέρετρο μπήκε στο δωμάτιο της αδελφής μου, της μάγισσας. Έμεινε επάνω στο κρεββάτι. Τότε οι άνθρωποι πέταξαν τα ξύλα και τις πέτρες και ζητούσαν συγγνώμη, διότι έκαναν λάθος.

Τα παιδιά της αδελφής μου αισθάνθηκαν ντροπή, διότι δεν ήμουν εγώ ο μάγος, αλλά η μάνα τους και αδελφή μου.

Μετά ήλθε η αστυνομία, τους συνέλαβε και τους οδήγησε στη φυλακή. Ήσαν τρία άτομα που συνεργάσθηκαν για τον φόνο του παιδιού. Τους ζήτησαν για πρόστιμο 10.000 φράγκα κογκολέζικα, δηλαδή 30 δολάρια.

Από το βιβλίο: Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου, Η δράσις της μαγείας στην Αφρική. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 150.

koinoniaorthodoxias.org

ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ- Η ΒΛΑΣΤΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ

 Θαύμα Αγίας Άννας - Η βλαστήμια του μαθητή

Η Διαλεχτή Γεωργοπούλου κάτοικος Αιγίου διηγείται (1983) τα εξής:

«Όταν ο γυιός μου Γιώργος ήταν ηλικίας 10 χρονών του συνέβη το εξής περιστατικό. Ήταν τότε μαθητής στο δημοτικό σχολείο. Μια ημέρα γυρίζοντας από το σχολείο δε βρήκε της αρεσκείας του το φαγητό που είχε ετοιμαστή. Θύμωσε και πήρε να κόψη για να φάει πορτοκάλι, συγχρόνως όμως είπε στο θυμό του και μία βλαστήμια. Δε πρόλαβε όμως να κόψη το πορτοκάλι και σωριάσθηκε κάτω βγάζοντας αφρούς από το στόμα και χτυπώντας με τα πόδια του το πάτωμα. Βλέποντας εγώ το παιδί μου σ’ αυτή την κατάσταση κάλεσα το γιατρό κ. Γιαννάκη Σπυρόπουλο. Ο γιατρός μετά την εξέταση του παιδιού είπε:

– Αυτή δεν είναι αρρώστια για μας, εμείς δεν έχουμε δουλειά εδώ. Θα καλέσεις παπά. Κάλεσα τότε τον εφημέριο της ενορίας μας, ο οποίος διάβασε διάφορες ευχές. Μετά από το διάβασμα το παιδί ηρέμησε και τότε μπόρεσε να επικοινωνήση με το περιβάλλον του και να μιλήση. Διηγήθηκε τότε τα εξής: «Τη στιγμή που έκοβα το πορτοκάλι, ενώ είχα ειπή με το θυμό μου τη βλαστήμια είδα ν’ ανεβαίνη τη σκάλα μας ένας κοντός και μαύρος με μια μακριά ουρά. Με χτύπησε με την ουρά του στο πρόσωπο κι έπεσα κάτω. Από τότε δε θυμάμαι τίποτε άλλο. Πριν με χτυπήση και πίσω φοβέρισε τη γιαγιά μου (Μυρσίνη Πασχαλίδου) η οποία εκείνη τη στιγμή έκανε το σταυρό της. Για σένα θα ξανάρθω να εξηγηθούμε, της είπε».

Το παιδί εξακολουθούσε να είναι ανήσυχο. Έβλεπε πολλές φορές εκείνον τον μαύρο με την ουρά. Πήγαμε σε διάφορα προσκυνήματα και παρακαλέσαμε. Αυτό διήρκεσε περίπου ένα εξάμηνο. Τελευταία πήγαμε το παιδί στην Αγία Άννα ντυμένο καλογεράκι. Όσο βρισκόταν στην εκκλησία ήταν ήρεμο, έφευγε η ταραχή. Αυτή η εικόνα έλεγε δείχνοντας την εικόνα της Αγίας Άννας, με ανακουφίζει. Γι αυτό πηγαίναμε για αρκετό καιρό τακτικά στην Αγία Άννα. Δεν ξαναείδε τον κοντό με την ουρά, ηρέμησε, έγινε εντελώς καλά και μέχρι σήμερα χαίρει άκρας υγείας».

Βίος της Αγίας Άννας και θαύματα στο προσκύνημα
στο Βόρι Προικονήσου και στο Αίγιον Αχαΐας

Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ: ΠΩΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ;

Π. Σεραφείμ Δημόπουλος: Πώς απολαμβάνεις το καλοκαίρι; 

Εάν το φθινόπωρο η φύση αναδιπλώνεται στον εαυτό της, περιπίπτει σε περισυλλογή και αυτοσυγκέντρωση, εάν την άνοιξη όλη η δημιουργία ξυπνάει και προετοιμάζεται για την παραγωγή, το καλοκαίρι είναι η εποχή όπου στο κορυφαίο της σημείο, στην ολότητά της παρουσιάζει, εκθέτει την εργασία όλου του χρόνου.

Είναι το πανηγύρι της δημιουργίας, ο θρίαμβος της εργασίας. Ό,τι προετοιμαζόταν όλο το χρόνο, το απολαμβάνουμε τώρα.

Είναι πράγματι η ωραιότερη εποχή του έτους. Η θάλασσα μια απέραντη γαλάζια ομορφιά, που πολλές φορές διαδέχεται τη βαθυπράσινη στοχαστικότητα του βουνού. Η χρυσίζουσα άμμος γεμάτη θεραπευτικές ιδιότητες σε περιμένει για να δυναμώσει, να ανανεώσει τα κύτταρα του κουρασμένου σου σώματος. Κι έπειτα αυτές οι βραχονησίδες, οι σιωπηλές, οι καρτερικές στη μανία του υγρού στοιχείου, οι ήρεμοι κολπίσκοι κάνουν τις ελληνικές θάλασσες τις ωραιότερες, τις μαγικότερες του κόσμου. Την ομορφιά της θάλασσας συναγωνίζεται εκείνη του βουνού. Του ελληνικού βουνού, του καταπράσινου, του ήρεμου, του στοχαστικού βουνού.

Τα βουνά μας στρόγγυλα από τα σμιλεύματα του χρόνου είναι πολύ διαφορετικά από τα ευρωπαϊκά βουνά, τα γρανιτώδη, τα κατακόρυφα που καταλήγουν σε πύργο κάποιου μεσαιωνικού ηγεμόνα. Το βουνό μας στην κορυφή του στολίζεται με το ολόασπρο εκκλησάκι του προφήτη Ηλία, της αγίας Μαρίνας, της Μεγαλόχαρης. Τι διαφορά! Όση είναι η διαφορά των ριζών μας, της καταγωγής μας.

Αυτή την ομορφιά, που με τόση απλοχεριά ο μεγάλος καλλιτέχνης ζωγράφισε τη φλούδα της γης, καλούμαστε να απολαύσουμε.

Πώς όμως απολαμβάνεις αυτή την ομορφιά; Την απολαμβάνεις αναμάρτητα, βυθισμένος στο πνεύμα και στη χάρη του Θεού; Γεύεσαι τους καρπούς της δημιουργίας συνδέοντας την απόλαυσή τους με τον Δημιουργό και Χορηγό; Απολαμβάνοντας την ροδοκόκκινη ανατολή ή την βερυκοκκένια δύση στοχάζεσαι ότι υπάρχει και άλλο φως απλό και ανέσπερο που είναι ασυγκρίτως ωραιότερο; Εάν έτσι απολαμβάνεις την ομορφιά, τότε το καλοκαίρι θα περάσει ωραία, χωρίς να σκονισθεί η συνείδησή σου από την θανατηφόρο αμαρτία. Θα έχεις τότε μια σωματική ανανέωση και μια πνευματική αναγέννηση.

Εάν όμως τη θερινή διακοπή τη συνδέσεις με τις κατώτερες απολαύσεις, εάν βυθιστείς στο έλος της αμαρτίας, εάν οι αισθήσεις σου κυνηγούν τις προσωπικές χαρές, εάν η λάσπη επικαθήσει στην ψυχή σου, ω τότε, θα μονολογείς και θα λες: Έλα, Σοφοκλή, εσύ ο τραγικός που πήρες τα θέματά σου από τη βασιλική δυναστεία των Θηβών! Έλα, Ευριπίδη, εσύ που διερευνούσες τις δυναστείες των Μυκηνών για να βρεις θέματα της τραγωδίας σου! Έλα και διερεύνησε τη ζωή μου, τα σπλάχνα μου. Και θα βρεις μέσα μου πόνο και οδύνη, φρίκη και απελπισία, θανάτους και ερείπια για να γράψεις τραγωδίες πιο συγκλονιστικές από τον Οιδίποδα Τύραννο.

Με αρχή και σύνθημα λοιπόν ένα αναμάρτητο καλοκαίρι, ας πάρουμε τη θερινή μας άδεια. Και όταν θα παρέλθει μέσα στη χάρη, θα μας αφήσει μια γλυκιά ανάμνηση. Γιατί το καλοκαίρι γρήγορα περνάει και θα έρθει το φθινόπωρο. Και πρόσεξε μήπως οι κεραυνοί του ελέγχου αυλακώνουν τη συνείδησή σου και η πικρία της αμαρτίας είναι μόνιμα στο στόμα σου. «Ο κόσμος παράγεται και η επιθυμία αυτού· ο δε ποιών το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα» (Α’ Ιω. 2:17).

(Από το βιβλίο: † Αρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλου, ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ Α’. Έκδοση Φιλ. Σωματείου «Ιωάννης ο Χρυσόστομος», Λάρισα 2015)

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Πνευματικός Πατήρ

Ο π. Σεραφείμ ελειτούργει ταπεινά, απλά, με συναίσθηση βαθειά. Κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας, όταν έβγαινε στην Ωραία Πύλη για να πη το Ευαγγέλιο, δεν εχρειάζετο να κοιτάζη μέσα, γιατί το ήξερε απ’ έξω.
Το κήρυγμά του βγαλμένο από το βίωμά του ήταν περιεκτικό, κατανοητό και άγγιζε τις καρδιές των ακροατών. Μιλούσε με άνεση χωρίς να κρατά χειρόγραφο. Συνήθως κοίταζε λίγο ψηλά και κάθε τόσο ύψωνε τα χέρια του.
Ως Πνευματικός ήταν διακριτικός και πραγματικός θεραπευτής των ψυχικών νόσων. Κοντά του κατέφευγαν πλήθη ανθρώπων για να εξομολογηθούν, αν και ο ίδιος απέφευγε.
Διηγείται πνευματικό του τέκνο: «Εξωμολογιόμουν μία φορά τον χρόνο, όταν επισκεπτόμουν το Άγιον Όρος. Ο Πνευματικός μου, κάποια στιγμή, με συμβούλευσε να αναζητήσω εξομολόγο στην πόλη μου την Λάρισα για να βοηθηθώ καλύτερα. Ενώ έψαχνα να βρώ έναν καλό Πνευματικό, άκουσα σε συζήτηση ότι στην Λάρισα υπάρχει ένας Πνευματικός, ρακένδυτος και ατημέλητος, που μένει λίγο πιο κάτω από τις δικαστικές φυλακές σε ένα σπιτάκι, που είναι μέσα στα χωράφια, και στην βεράντα έχει μία σημαία Βυζαντινή. Αναπαύτηκα σε αυτά τα λόγια και σκέφτηκα να τον επισκεφτώ, αλλά γρήγορα το ξέχασα και αμέλησα. Πέρασαν 7-8 μήνες από τότε και μου παρουσιάστηκε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Φεύγοντας από τον γιατρό ταραγμένος, κατά το μεσημέρι, μου ήρθε μία έντονη επιθυμία να πάω να βρώ αυτόν τον Γέροντα, που ούτε το όνομά του δεν θυμόμουν με βεβαιότητα. Εντόπισα εύκολα το σπίτι, και μία γυναίκα που περίμενε απ’ έξω μου επιβεβαίωσε ότι εκεί μένει ο π. Σεραφείμ. Ήταν ένα μικρό σπίτι με ισόγειο και πρώτο όροφο. Στην βεράντα είχε δύο μπαλκονόπορτες με χοντρά κάθετα σίδερα που θύμιζαν φυλακή. Ο μικρός προαύλειος χώρος είχε συρματόπλεγμα. Χορταριασμένος, με σκουπίδια και 3-4 πλαστικές καρέκλες. Όλα έδιναν μία εικόνα εγκατάλειψης.
»Άρχισα να φωνάζω: «Πάτερ Σεραφείμ! Πάτερ Σεραφείμ!». Ένας αναμαλλιασμένος, μαυριδερός Γέροντας βγήκε στην μπαλκονόπορτα και είπε: «Γειά σου… (το όνομά μου). Τι κάνεις;». Ξαφνιάστηκα που είπε το όνομά μου, αλλά τον ρώτησα, αν μπορούμε να μιλήσουμε και είπε: «Φύγε, φύγε…».
— Πότε να έρθω;
— Φύγε και να μην ξανάρθης.
»Την επομένη το πρωί ξαναπήγα. Οι πόρτες (αυλόπορτα και κεντρική) ήταν τώρα ανοιχτές. Ήταν σαν να με περίμενε: «Έλα, έλα μέσα», μου είπε, και μπήκα σε ένα μικρό δωμάτιο, όπου υπήρχε μεγάλη ακαταστασία. Πάνω σε ένα τραπέζι ριγμένα κάθε είδους πράγματα. Αλλά σκεπτόμενος το πρόβλημά μου, δεν έδωσα καμμία σημασία. Ένιωθα απολογούμενος εμπρός στον θρόνο του Θεού. Κατέβαλα κόπο να πνίξω τα δάκρυά μου και ο Γέροντας απέναντί μου, ρακένδυτος, ηλιοκαμένος, χωρίς δόντια, με αστραφτερές ματιές με έπειθε ότι τα ξέρει όλα. Με διακριτικό τρόπο άρχισε να λέη τις αμαρτίες μου: «Είναι μερικοί άνθρωποι που κάνουν αυτό… κάποιοι άλλοι κάνουν εκείνο… και ζούνε έτσι…». Όταν τελείωσε πήρε το πετραχήλι, το φόρεσε και εγώ γονάτισα χωρίς να πω λέξη. Φεύγοντας μου χάρισε ένα βιβλίο του, το Λαυσαϊκόν.
»Ποτέ δεν του ανέφερα το πρόβλημα υγείας μου, το οποίο σιγά-σιγά υπεχώρησε, ενώ στις επόμενες συναντήσεις μας ξαλάφρωνα από το βάρος των πολλών μου αμαρτιών.
»Έκτοτε άρχισα να επισκέπτωμαι όλο και συχνότερα τον Γέροντα. Είχα την βεβαιότητα ότι είχα μπροστά μου έναν άγιο άνθρωπο και κάθε συνάντηση με συγκινούσε ιδιαίτερα. Πρώτη φορά συναντούσα άνθρωπο που ήταν ολοκληρωτικά δοσμένος στον Θεό. Καμμία φροντίδα για τον χώρο όπου ζούσε, καμμία έγνοια για τον εαυτό του, καμμία φιλοδοξία για καριέρα και μάταιη δόξα. Μία ψυχή εκατό τοις εκατό παραδομένη στην αγάπη του Θεού. Άρχισα να αναλογίζωμαι αν αξίζη να στενοχωριέμαι για όλα αυτά τα μάταια για τα οποία έτρεχα από το πρωί έως το βράδυ. Αναθεωρούσα καθημερινά τις απόψεις μου, σκεπτόμενος πως για την ψυχή μου δεν δούλεψα καθόλου. Τρόμαζα μπροστά στο ενδεχόμενο ενός αιφνίδιου θανάτου και μιας αιώνιας καταδίκης. Με τον Γέροντα ανακάλυψα έναν άλλο κόσμο, μία άλλη πορεία που με συνάρπαζε κάθε μέρα περισσότερο.
»Όταν έβλεπα τον Γέροντα, το άγχος, οι φοβίες, και οι στεναχώριες έφευγαν αμέσως, σε βαθμό που ξεχνούσα για ποιο λόγο πήγαινα και τι ήθελα να τον ρωτήσω. Από την συζήτηση όμως, σκεπτόμενος καθώς έφευγα, εύρισκα τις απαντήσεις. Αυτά που λίγο πριν φάνταζαν σπουδαία τώρα μου φαίνονταν ασήμαντα. Κάποιες φορές που δεν μπορούσε να με δεχτή, μου αρκούσε που τον έβλεπα και έφευγα ξαλαφρωμένος. Έτσι άρχισα να καταλαβαίνω πως συνήθως γνώριζε τον λόγο της επίσκεψής μου».
Ο Συνταγματάρχης Διαμαντόπουλος Ευστάθιος αναφέρει: «Αναζητούσα έναν Πνευματικό με βαθειά πίστη για να εξομολογηθώ. Το 2005 επισκέφθηκα το Άγιον Όρος και στη Νέα Σκήτη άκουσα γέροντα Ασκητή να μου μιλά για τον π. Σεραφείμ που μένει στην Λάρισα, την πατρίδα μου, με μεγάλη πνευματικότητα και σπάνια χαρίσματα. Έτσι κάποια ημέρα έφθασα στο σπιτάκι του για να εξομολογηθώ. Εκεί ήταν ακόμη οκτώ άτομα που τον περίμεναν. Μόλις ήρθε ο Γέροντας παρακάλεσε ευγενικά τους άλλους να αποχωρήσουν και κράτησε μόνο εμένα. Μου είπε να καθήσω σε μία καρέκλα χωμένη μέσα στα αγριόχορτα της αυλής, και ο ίδιος κάθησε κοντά μου φορώντας ένα παλαιό πετραχήλι. Μου έκανε νεύμα και άρχισα να εξομολογούμαι τις αμαρτίες μου, χωρίς να μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Ο Γέροντας κάλυπτε με τις παλάμες του το πρόσωπό του αποφεύγοντας να με κοιτάζη κατάματα. Αφού τελείωσα την εξομολόγηση, μου έδωσε κάποιες συμβουλές και πνευματικές οδηγίες, αποκαλώντας με με το όνομά μου κατ’ επανάληψη, χωρίς να με γνωρίζη. Μου αναπτέρωσε το ηθικό, με αναζωογόνησε, με γέμισε ελπίδες για την ζωή, με γέμισε θάρρος και δύναμη για να αγωνισθώ, και με συγκίνησε».
Τον κόσμο συνήθως τον εδέχετο απογευματινές ώρες. Τότε έβγαινε με ένα 300άρι κομποσχοίνι στην αυλή, καθόταν σε μία πλαστική καρέκλα και κοιτούσε προς την Ανατολή. Μιλούσε ελάχιστα και αινιγματικά. Μερικές φορές τον ρωτούσαν κάτι και εκείνος έμενε για λίγο σιωπηλός, κάτι ψυθίριζαν τα χείλη του, ίσως την ευχή «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και σε λίγο επανήρχετο και απαντούσε. Κάποτε είπε: «Αν δεν έχω πληροφορία, δεν μιλώ, ούτε μου αρέσει να κάνω τον δάσκαλο. Διδάσκαλος ήταν ένας, ο Κύριος».
Ήταν από τους λίγους Πνευματικούς που μπορούσε να δηλώση την άγνοιά του και σε ερωτήματα να απαντάη: «Δεν ξέρω».
Επίσης, εστενοχωρείτο για την πνευματική στασιμότητα των ανθρώπων που εξωμολογούντο. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Έρχονται και λένε τα ίδια και τα ίδια· δεν έχουν πνευματική πρόοδο».
Επανειλημμένα είχε ζητήσει από γνωστούς του να μη μιλούν σε τρίτους για τον ίδιο.
— Γέροντα, να σας φέρω κάποιους γνωστούς μου να τους εξομολογήσετε;
— Όχι, τόσοι Πνευματικοί είναι, να πάνε αλλού. Να μη λες τίποτα σε άλλους για μένα.
Ο χρόνος του Γέροντα αφιερώνετο κυρίως στην προσευχή και στην εξομολόγηση. Τα τελευταία χρόνια η φήμη του εξαπλώθηκε και ερχόταν κόσμος και εκτός Νομού. Σχηματίζετο μία μεγάλη ουρά αυτοκινήτων και άνθρωποι κάθε ηλικίας ήθελαν να τον δούν. Αυτός με διάκριση προσπαθούσε να βλέπη όσους είχαν πραγματική ανάγκη. Επειδή όμως πολλοί εγίνοντο πιεστικοί και φορτικοί, ο Γέροντας έχανε την ησυχία του και σπαταλούσε άσκοπα τον χρόνο του. Έτσι κρέμασε ένα σημείωμα στην εξώπορτα όπου έλεγε: «Όχι εξομολογήσεις, όχι επισκέψεις». Οι άνθρωποι όμως δεν έφευγαν. Θορυβούσαν συζητώντας και ο Γέροντας κατέφευγε κάποιες φορές στον παιδικό σταθμό «τα μικρά χελιδονάκια», για ησυχία, μελέτη και προσευχή.
 
  Συμβουλές
 
Έλεγε ο Γέροντας: «Η επιστήμη εξαπάτησε τον άνθρωπο για να επαναπαυθή σ’ αυτήν, και έτσι τον ελέγχει απόλυτα».
«Η Πολιτεία δυστυχώς άφησε ανεύθυνα τα σχολεία να παρακμάσουν και τους νέους χωρίς βοήθεια».
Επισκέφτηκε πνευματικό του τέκνο τον Γέροντα και είδε έναν ψυχοπαθή με τον συνοδό του να φεύγουν. Με αυτή την αφορμή τον ρώτησε: «Γέροντα, τι κάνετε με αυτούς; Πώς βοηθάτε τους ψυχοπαθείς;». Απάντησε: «Τους λέω να τους κοινωνούν συχνά. Το Σώμα και Αίμα του Κυρίου μεταμορφώνει ριζικά όλον τον άνθρωπο. Αναζωογονείται η ψυχή και το σώμα. Γίνεται ένας καινούργιος άνθρωπος με άλλο χαρακτήρα και ψυχισμό. Αλλά και τα κύτταρα αναζωογονούνται. Βλέπω πως πολύ σύντομα βελτιώνονται».
Τον ρώτησε ιερέας αν πρέπη να διαβάζη εξορκισμούς σε δαιμονισμένους και απάντησε: «Να διαβάζης, να διαβάζης. Να τους εξομολογής και να κοινωνούν τακτικά».
Κάποιος ρώτησε τον Γέροντα πώς είναι ο Θεός και τι μορφή έχει. Εκείνος απάντησε: «Σου λέω να ξερής. Όπως τα ψάρια είναι μέσα στη θάλασσα και δεν μπορούν καν να φανταστούν πως είναι ο άνθρωπος έξω από αυτήν, έτσι και εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε και ούτε καν να συλλάβη ο νους μας πως είναι η μορφή του Θεού».
Ο μακαριστός Γέροντας για τους γονείς που είχαν παιδιά με μεγάλα προβλήματα έλεγε συχνά: «Να ξέρετε ότι αυτοί οι γονείς που σηκώνουν τέτοιους μεγάλους σταυρούς για τα άρρωστα παιδιά τους, έχουν μεγάλη θέση στον παράδεισο».
Είπε σε κάποιον: «Δεν ξέρεις να προσεύχεσαι. Να κανονίσουμε να έρθης ένα βράδυ να σου μάθω. Πρέπει να λέμε πολλές φορές (ιδιαίτερα πρωί και βράδυ) τον Αρχαγγελικό χαιρετισμό «Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία…», αλλά και την ευχή να την λέμε συνέχεια. Να την καλλιεργήσης όσο μπορείς. Εγώ την ακολουθία την κάνω διαβαστά, δεν ψέλνω. Η ψαλμωδία μετεωρίζει το νου. Κάνε και μετάνοιες όσες αντέχουν τα γόνατά σου».
Ο Γέροντας πρότεινε σε αυτούς που θέλουν να μάθουν την ευχή, να διαβάσουν τις επιστολές του αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ.
Διηγήθηκε ο π. Παύλος Τσουκνίδας: «Κάποια μέρα το πρωί βρήκα τον Γέροντα στο σπιτάκι του μόνο του. Με κάλεσε μέσα και αφού συζητήσαμε διάφορα πνευματικά θέματα, ο Γέροντας άνοιξε το θέμα της προσευχής: «Άντε, άντε», μου λέει, «κάτσε τώρα εδώ που έχω τις εικόνες να προσευχηθής, να δω πως προσεύχεσαι!» Έκανα αμέσως υπακοή και εκείνη την στιγμή γονάτισα και προσευχόμουνα στην Παναγία μας και στους Αγίους μας, καθώς και στον γέροντα Παΐσιο, τον γέροντα Πορφύριο, που τους είχε εκεί και τους αγαπούσε πολύ. Μετά από κανένα τέταρτο περίπου μου λέει: «Σήκω τώρα, φτάνει. Άκου, πάτερ μου, στην προσευχή να μη σφίγγεσαι, να είσαι χαλαρός και πολύ συγκεντρωμένος για να την ακούη ο Θεός! Να, έτσι χαλαρά να προσεύχεσαι. Καλοί είναι και οι τύποι στην προσευχή, μας χρειάζονται κι’ αυτοί δεν λέω, να στο Άγιον Όρος πολύ τους προσέχουν τους τύπους, αλλά την ουσία να την προσέχης πολύ περισσότερο». Πολλές φορές ο Γέροντας με πολύ αγάπη μου έδειχνε τον τρόπο πώς πρέπει να προσεύχωμαι, πώς να διαβάζω τις ευχές στην θεία Λειτουργία, να μη βιάζωμαι όταν τις λέω και να είμαι συγκεντρωμένος σ’ αυτές, πώς να κάνω το κήρυγμά μου και άλλα τέτοια πολλά».
«Κάποτε, κατευθυνόμενος προς την Λάρισα», διηγείται ο κ. Χρυσοβέργης Αθανάσιος, Δήμαρχος Αμπελώνος, «συνάντησα τον π. Σεραφείμ έξω από τον Αμπελώνα να επιστρέφη πεζός στην Λάρισα. Τον παρακάλεσα να μπη στο αυτοκίνητό μου για να τον πάω στην Λάρισα. Δέχθηκε με χαρά, όμως υστέρα από λίγο, όταν διαπίστωσε την πολυτέλεια του αυτοκινήτου μου, είπε: «Διαπιστώνω ότι πολλοί χριστιανοί, ενώ θέλουν να ζουν ευσεβώς, έχουν πολυτελή αυτοκίνητα και άλλες ανέσεις στην ζωή τους».
«Να πέφτουμε στο δάπεδο με το κεφάλι κάτω και να προσευχώμαστε «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσε τον κόσμο σου», και να ζητούμε τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, γιατί χωρίς Αυτό δεν γίνεται τίποτε».
«Οι άνθρωποι που τρώνε κατά κόρον κρέας φαίνονται από το πρόσωπο αλλά κυρίως από τα μάτια. Είναι θολά. Είχε έρθει εχτές κάποιος με πρόσωπο σαν τριαντάφυλλο και τα μάτια του ήταν λαμπερά. Είχε πολλούς μήνες που δεν έτρωγε κρέας».
«Ο πνευματικός άνθρωπος και το νερό το πίνει με μέτρο, με εγκράτεια. Το πολύ να πιη την ημέρα το ένα τρίτο του ποτηριού».
«Να γνωρίζετε ότι και σ’ αυτήν την ζωή ο Κύριός μας θέλει να είμαστε χαρούμενοι και όχι να περνάμε μια ζωή με δυστυχία και κατάθλιψη».
Πνευματικό του τέκνο του εξωμολογήθηκε ότι είχε προσβολές σαρκικών λογισμών, και ο π. Σεραφείμ του είπε: «Τώρα που θα πας στο σπίτι σου άνοιξε το παράθυρο και πέταξε την τηλεόραση έξω». Αιφνιδιάστηκε από την απροσδόκητη εντολή, γιατί τον τελευταίο καιρό ήθελε να αγοράση μία πιο μεγάλη και πιο σύγχρονη τηλεόραση. Του είπε: «Γέροντα, μένω μόνος μου και η τηλεόραση είναι μία συντροφιά». Τότε ο Γέροντας χτύπησε την γροθιά του στο τραπέζι και είπε δυνατά: «Συντροφιά ο Σατανάς; Πέταξέ την».
Λυπήθηκε να την πετάξη, αφήρεσε τα καλώδια και για λίγο διάστημα δεν έβλεπε. Όταν αργότερα την άνοιξε πάντα πρόβαλλαν άσχημες εικόνες και είδε μία γυναίκα να μεταμορφώνεται σε διάβολο. Έτσι απεφάσισε οριστικά να την δώση. Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα καθάρισε ο νούς του και ειρήνευσαν οι λογισμοί του. Στην αρχή δυσκολεύτηκε να απεξαρτηθή, αλλά αργότερα εδυσκολεύετο να παρακολουθή και του δημιουργούσε πονοκέφαλο.
Άλλοτε κάποιο ανδρόγυνο έλεγαν στον Γέροντα για τα προβλήματα επικοινωνίας με τα παιδιά τους, είναι απείθαρχα, δεν διαβάζουν κ.ά. Ο Γέροντας αφού τους ακούσε προσεκτικά στο τέλος τους είπε: «Εάν θέλετε γρήγορη βελτίωση, βγάλτε την τηλεόραση από το σπίτι σας». Εκείνοι είπαν ότι θα την ανοίγουν μόνο για κάποιες εκπομπές, αλλά ο Γέροντας επέμενε να την πετάξουν και πρόσθεσε: «Από τις οικογένειες που γνωρίζω, όσες δεν έχουν τηλεόραση είναι πιο πνευματικές από τις άλλες που έχουν, γιατί η τηλεόραση κάνει μεγάλη ζημιά».

Πηγή: “Ασκητές μέσα στον κόσμο, τόμος Β΄“, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσης Χαλκιδικής, 2012

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΤΙΣ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ "ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ"

 Γιατί οι άνθρωποι καταφεύγουν στις λεγόμενες «εναλλακτικές θεραπείες»;
(Edzard Ernst)

Πρόκειται για ένα από τα συχνότερα ερωτήματα που μου τίθενται σε ομιλίες ή συζητήσεις σχετικές με τις λεγόμενες εναλλακτικές μορφές ιατρικής (ή αλλιώς SCAM: So-Called Alternative Medicine). Οι περισσότεροι περιμένουν μια απλή απάντηση με δύο ή τρεις βασικές αιτίες. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά· οι λόγοι είναι πολλοί και διαφέρουν ανάλογα με τις συνθήκες και το προσωπικό πλαίσιο κάθε ανθρώπου.

Παραθέτω παρακάτω 12 κύριους λόγους, όπως προκύπτουν από τη σχετική επιστημονική βιβλιογραφία αλλά και από την εμπειρία μου άνω των 30 ετών στην έρευνα για την SCAM:

1. Απογοήτευση από τη συμβατική ιατρική

Πολλοί πιστεύουν πως αυτός είναι ο κυριότερος λόγος. Δεν είμαι βέβαιος ότι ισχύει. Είναι αλήθεια πως αρκετοί καταφεύγουν στις εναλλακτικές πρακτικές λόγω απογοήτευσης από την κλασική ιατρική, για λόγους όπως ανεπαρκή αποτελέσματα, μεγάλες αναμονές, ανεπιθύμητες ενέργειες ή υψηλό κόστος. Η απογοήτευση είναι υπαρκτή και συχνά δικαιολογημένη, αλλά σπάνια αποτελεί τον βασικό καθοριστικό παράγοντα.

2. Παραπληροφόρηση

Πιστεύω πλέον ακράδαντα ότι αυτός είναι ο πρώτος και σημαντικότερος λόγος. Κυκλοφορεί τεράστιος όγκος ψευδών ή παραπλανητικών πληροφοριών γύρω από την SCAM, τις οποίες διακινούν θεραπευτές, δημοσιογράφοι, ιστότοποι, κοινωνικά δίκτυα, φίλοι, διάσημοι, ακόμα και πολιτικοί. Αν οι πολίτες είχαν πραγματική ενημέρωση για το τι είναι οι εναλλακτικές θεραπείες, είμαι πεπεισμένος ότι η χρήση τους θα μειωνόταν δραστικά.

3. Ολιστική προσέγγιση

Οι υποστηρικτές της SCAM τονίζουν διαρκώς τη λεγόμενη «ολιστική φροντίδα» – την αντιμετώπιση δηλαδή του ανθρώπου σε όλα του τα επίπεδα: σωματικό, ψυχικό και πνευματικό. Πολλοί ελκύονται από αυτή την προσέγγιση. Όμως αυτή η αντίληψη συνιστά, κατά την άποψή μου, μορφή παραπληροφόρησης: κάθε σωστή ιατρική, είτε είναι συμβατική είτε όχι, οφείλει να ασχολείται με το σύνολο του ανθρώπου. Η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότερες εναλλακτικές μέθοδοι απέχουν πολύ από την αυθεντικά ολιστική φροντίδα.

4. Λιγότερες παρενέργειες

Ορισμένοι πιστεύουν πως η ομοιοπαθητική έχει λιγότερες ή πιο ήπιες παρενέργειες από τα φάρμακα ή τις χειρουργικές επεμβάσεις. Αυτό ισχύει εν μέρει, αλλά στηρίζεται σε εσφαλμένο συλλογισμό. Η αξία μιας θεραπείας δεν έγκειται στην απουσία παρενεργειών, αλλά στη σχέση ωφέλειας/κινδύνου. Και όπως έχει αποδειχθεί επιστημονικά, οι περισσότερες SCAM θεραπείες δεν αποδίδουν κανένα αξιόλογο θεραπευτικό όφελος.

5. Αίσθηση προσωπικής ενδυνάμωσης

Οι εναλλακτικές θεραπείες ενισχύουν τη συμμετοχή του ασθενούς στη διαδικασία της θεραπείας (π.χ. μέσω αλλαγών στον τρόπο ζωής ή μεθόδων αυτοθεραπείας). Αυτό προκαλεί την αίσθηση αυτονομίας. Ωστόσο, και η συμβατική ιατρική ενθαρρύνει την ενεργό συμμετοχή του ασθενούς, για παράδειγμα με παραινέσεις για διακοπή καπνίσματος ή δίαιτα – απλώς συχνά αυτές οι παραινέσεις αγνοούνται.

6. Δυσπιστία απέναντι στη φαρμακοβιομηχανία

Πολλοί στρέφονται στην SCAM λόγω καχυποψίας απέναντι στα κίνητρα των φαρμακευτικών εταιρειών ή λόγω του φόβου της υπερ-ιατρικοποίησης. Αυτή η στάση συνδέεται άμεσα με τον πρώτο λόγο (απογοήτευση από την ιατρική). Αν και ένα μέτρο υγιούς σκεπτικισμού είναι θεμιτό, παρατηρείται συχνά το εξής παράδοξο: η δυσπιστία αυτή δεν μεταφέρεται καθόλου στην – εξίσου κερδοσκοπική – βιομηχανία των εναλλακτικών θεραπειών.

7. Εξατομικευμένη προσέγγιση

Οι SCAM θεραπευτές υποστηρίζουν ότι προσαρμόζουν τη θεραπεία στις ανάγκες του κάθε ατόμου. Αυτό φαίνεται ελκυστικό, όμως πρέπει να γίνει κατανοητό πως ακόμη και η πιο «προσωποποιημένη» ανοησία, παραμένει ανοησία. Μια γενική, μη εξατομικευμένη θεραπεία που είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη, είναι προτιμότερη από μια «κομμένη και ραμμένη» ψευδοθεραπεία.

8. Ευμάρεια και κοινωνική μόδα

Στις δυτικές χώρες, κυρίως άτομα υψηλού μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου καταφεύγουν στην SCAM. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για τέτοιες επιλογές – συχνά χωρίς δεύτερη σκέψη. Υπάρχει και η διάσταση του κοινωνικού μιμητισμού: «Αφού το κάνει ο τάδε, θα το δοκιμάσω κι εγώ.»

9. Εκπαίδευση

Οι μελέτες δείχνουν ότι οι χρήστες της SCAM είναι συνήθως μορφωμένοι. Ωστόσο, αυτή η μόρφωση συχνά δεν επαρκεί· πολλοί έχουν επιφανειακή κατανόηση των επιστημονικών θεμάτων. Η έλλειψη βαθύτερης γνώσης καθιστά δύσκολο τον εντοπισμό της παραπλάνησης.

10. Χρόνος και ενσυναίσθηση

Οι SCAM θεραπευτές αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στους ασθενείς τους από ό,τι συνήθως γίνεται στη συμβατική ιατρική. Οι άνθρωποι συχνά αναζητούν απλώς κάποιον να τους ακούσει. Η ανάγκη για ενσυναίσθηση, κατανόηση, προσοχή και ψυχολογική στήριξη είναι μεγάλη – και το σύστημα υγείας δεν έχει, δυστυχώς, επαρκείς πόρους χρόνου για να την καλύψει.

11. Αποτελεσματικότητα

Αυτός είναι ο πιο «προφανής» λόγος: οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η SCAM είναι αποτελεσματική. Όμως τα επιστημονικά δεδομένα δεν επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο για τις περισσότερες από αυτές τις μεθόδους. Πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν στη δύναμη της «προσωπικής εμπειρίας». Όμως η εμπειρία, χωρίς αντικειμενική τεκμηρίωση, είναι συχνά απατηλή. Το γεγονός ότι κάποιος ένιωσε καλύτερα δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι η θεραπεία λειτούργησε – μπορεί να πρόκειται για αυθυποβολή, φυσική ανάρρωση ή σύμπτωση.

Συμπέρασμα

Οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι προστρέχουν στις εναλλακτικές θεραπείες είναι πολλοί και σύνθετοι. Πολλές φορές κρύβουν πίσω τους εύλογες ανησυχίες για τη λειτουργία του σύγχρονου ιατρικού συστήματος. Αν οι επαγγελματίες της υγείας κατανοήσουν καλύτερα αυτούς τους λόγους, μπορούν να βελτιώσουν την προσέγγισή τους στους ασθενείς και να ενισχύσουν τη σχέση εμπιστοσύνης. Ωστόσο, η στροφή προς την SCAM δεν αποτελεί λύση – και η αντιμετώπισή της απαιτεί ενημέρωση, παιδεία και ειλικρινή διάλογο. 

σημείωση:  Η λέξη SCAM, όπως χρησιμοποιήθηκε στο αρχικό αγγλικό κείμενο, είναι ακρωνύμιο που σημαίνει So-Called Alternative Medicine (δηλαδή: «η αποκαλούμενη εναλλακτική ιατρική»). Ωστόσο, στα αγγλικά η λέξη “scam” σημαίνει επίσης “απάτη” — κάτι που δημιουργεί ένα λογοπαίγνιο με αρνητική χροιά για αυτές τις θεραπείες.  

(WHAT ARE THE REASONS FOR PEOPLE TO USE SO-CALLED ALTERNATIVE MEDICINE? – ΠΗΓΗ- ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ)

alopsis.gr

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΜΗ ΔΙΩΧΝΕΤΕ ΤΟ ΘΕΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!

 Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Μη διώχνετε το Θεό από τα παιδιά σας

Τα παιδιά και οι άγιοι αφοσιώνονται σε Σένα Κύριε. Οι άλλοι επαναστατούν εναντίον Σου. Τα παιδιά και οι άγιοι είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη βασιλεία των ουρανών (η φωτεινή ύπαρξη) και στο σκόταδι της ανυπαρξίας (Ματθ. 18. 2-5).
Οι φύλακες των παιδιών ονομάζουν τους εαυτούς των, γονείς και εγκαταλείπουν τα παιδιά Σου στο χάος.
Οι φύλακες παρουσιάζονται ως γονείς και γι᾽ αυτό καθοδηγούν τα παιδιά Σου σαν να είναι προσωπική τους ιδιοκτησία. Ακριβώς γι᾽ αυτό παρεκτρέπονται και διασπούν το ρόλο τους.
Τα παιδιά που εσείς οι φύλακες έχετε απαγάγει ανήκουν σε κάποιον άλλον και σεις ευθύνεστε για κλοπή και ληστεία.
Δεν σας ανήκει ούτε η δική σας ζωή, ούτε η ζωή των παδιών σας για την οποία εσείς έχετε μόνο το ρόλο του αγωγού. Όλα ανήκουν σε κάποιον άλλον, εκτός από την εσωτερική κακία σας και την αδυναμία που είναι μόνο δική σας. Για ότι άλλο κατέχετε θα θεωρηθείτε υπεύθυνοι κλοπής. Δηλαδή ευθύνεστε για ληστεία γιατί οικειοποιηθήκατε αυτά που στην ουσία δεν είναι δικά σας αλλά ανήκουν σε κάποιον άλλον. Θα ευθύνεστε για ληστεία επειδή έχετε ακρωτηριάσει εκείνα που ανήκουν σε άλλον.
Πάνω στη γη, υπάρχουν μόνο φύλακες, όχι δημιουργοί. Φύλακες της δημιουργίας του Θεού, και αυτό είναι μέγιστη τιμή.
Ο Θεός σας έχει εμπιστευτεί την προστασία, την κηδεμονία του πολυτιμότερου θησαυρού Του.
Και αυτό είναι ανυπολόγιστη τιμή.
Εκείνος που δεν έχει γεννηθεί και επομένως δεν του έχουν εμπιστευθεί την προστασία κανενός θα είναι ποιό ευλογημένος από σένα, αν η κηδεμονία που ασκείς είναι βδελυγμία και απονέκρωση των ψυχών (Ματθ. 18. 6).
Γιατί άλλο να χαίρεστε που έχετε παιδιά παρά μόνο για να αγρυπνείτε γι᾽ αυτά και να τα φυλάγετε σαν να είναι άγγελοι, από τον ουρανό; Γιατί να λυπάστε γι᾽ αυτά όταν φεύγουν νωρίς και πετούν με τους αγγέλους στον παράδεισο; Απολαμβάνετε η στεναχωρείστε για κάτι που ανήκει σε άλλον.
Μη φροντίζετε μόνο να διατηρείτε το σώμα των παιδιών σας ασφαλές γιατί ακόμα και οι αλεπούδες το ίδιο κάνουν για τα μικρά τους. Αλλά βασικά ενδιαφερθείτε για την παρουσία του Θεού στη ζωή των παιδιών σας. Εάν εσείς ενδιαφέρεστε για την παρουσία του Θεού, Εκείνος θα φρόντισει για όλα τα υπόλοιπα. Και ο,τι εσείς συσσωρεύετε με πόνο και κόπο για τα παιδιά σας Εκείνος τους τα παρέχει άνετα και ταχύτητα. (Ματθ 6: 33).
Μη διώχνετε το Θεό από τα παιδιά σας, γιατί θα τους στερήσετε την ειρήνη, την ευτυχία, την υγεία και την ευημερία τους.
Σε ανθρώπους που έχουν εγκαταλείψει το Θεό, και ολόκληρο τον κόσμο να τους αφήσετε, είναι σαν να τον αφήνετε σε πεινασμένους που θα τον καταβροχθίσουν ολόκληρο και ακόμη θα πεινούν και θα πεθάνουν από την πείνα.
Πολλές φορές κάνετε το παν για να εξασφαλίσετε ένα κομμάτι ψωμί για τα παιδιά σας αλλά αδιαφορείτε τελείως έστω και για την παραμικρή ποσότητα τροφής της ψυχής και της συνειδήσεώς τους. Μόνο μ᾽ αυτή την τροφή εξασφαλίζετε απόλυτα το μέλλον των παιδιών σας και εσείς ελκύετε την ευλογία του Θεού.
Ο Βασιλιάς Θεός εμπιστεύετε τα παιδιά Του στην κηδεμονία σας. Θα ανταμείψει δε βασιλικά εκείνους που αληθινά προστατεύουν την «πριγκιπική γενιά» και δεν σβύνουν με τον τρόπο τους το Όνομα του Πατέρα από τη μνήμη των παιδιών Του.
Μέσω των παιδιών Του ο Βασιλιάς παρακολουθεί εσάς που τα φροντίζετε και περιμένει την ανταπόκρισή σας. Αν η απάντησή σας είναι «νεκρή» αυτό θα σημαίνει ότι φροντίζετε….πτώματα!.
Τα παιδιά – πολύτιμες ύπαρξεις για το Θεό – μαζί με τους αγίους είναι στραμένα απόλυτα και ειλικρινά προς το Θεό… Τα παιδιά και οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο.
Εμείς οι άλλοι είμαστε επαναστάτες….
Πρόσεχε, ψυχή μου, πρόσεχε και μην κάνεις λάθη.

Ο ΑΒΒΑΣ ΣΙΣΩΗΣ ΟΤΑΝ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ

Ο Αββάς Σισώης όταν επρόκειτο να πεθάνει

Τοῦ Ἀββᾶ Σισώη

Ἔλεγαν γιὰ τὸν Ἀββᾶ Σισώη, ὅτι ὅταν ἐπρόκειτο νὰ πεθάνει καὶ κάθονταν οἱ ἄλλοι μοναχοὶ γύρω του, ἔλαμψε τὸ πρόσωπό του σὰν τὸν ἥλιο. Καὶ λέει ὁ ἀββᾶς στοὺς μοναχούς: «Νά, ἦρθε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος». Καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο λέει: «Νά, ἦλθε ἡ χορεία τῶν προφητῶν». Καὶ πάλι τὸ πρόσωπό του περίσσεια ἔλαμψε καὶ εἶπε: «Νά, ἡ χορεία τῶν ἀποστόλων ἦρθε». Καὶ ἔλαμψε πάλι τὸ πρόσωπό του πιὸ πολύ. Καὶ ἦταν σὰ νὰ μιλοῦσε μὲ κάποιους. Καὶ τὸν ρώτησαν οἱ ἄλλοι πατέρες λέγοντας: «Μὲ ποιοὺς μιλᾷς, Πάτερ;» Κι ἐκεῖνος εἶπε: «Νά, οἱ Ἄγγελοι ἦλθαν νὰ μὲ πάρουν καὶ τοὺς παρακαλῶ νὰ μὲ ἀφήσουν λίγο γιὰ νὰ μπορέσω περισσότερο νὰ μετανοήσω». Καὶ τοὺς εἶπε ὁ γέροντας: «Σᾶς βεβαιώνω ὅτι ἀκόμα δὲν ἔχω βάλει ἀρχὴ μετανοίας». Ὅλοι ἤξεραν ὅμως ὅτι ἦταν τέλειος πνευματικά. Καὶ πάλι, ξαφνικά, τὸ πρόσωπό του ἔγινε σὰν τὸν ἥλιο. Καὶ φοβήθηκαν ὅλοι. Καὶ τοὺς λέει πάλι: «Βλέπετε, ἦρθε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ φωνάζει: «Φέρτε μου τὸ σκεῦος τῆς ἐρήμου». Καὶ ἀμέσως παρέδωσε τὸ πνεῦμα. Καὶ φάνηκε σὰν ἀστραπή, ἐνῷ ὅλο τὸ κελὶ πλημμύρισε ἀπὸ μία θεϊκὴ εὐωδία!