Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Συνέντευξη της Ιρίνα Bergseth στον

Δημοσιογράφο Andrew Fefelov της Ρωσικής Εφημερίδας ΑΥΡΙΟ

http://zavtra.ru/content/view/chto-na-nas-dvizhetsya/

9 Μαΐου του 2013

Εφημερίδα "Αύριο": Ιρίνα, θα μας πείτε πώς βρεθήκατε στη Νορβηγία, και τί εντύπωση έκανε σε σας αυτή η χώρα;

Irina Bergseth:  Το 2005 παντρεύτηκα στην Μόσχα με αλλοδαπό πολίτη της Νορβηγίας. Ο γιος μου ήταν τότε 7 ετών.  Πήγαμε να ζήσουμε στη Νορβηγία, στο χωριό Άουρσκογκ κοινότητας  Άουρσκογκ  Χιόκλαντ.

Δεν γνώριζα τότε, ότι πριν από μισό αιώνα, η Νορβηγία ήταν μία χώρα  με το επίπεδο  πολιτισμού συγκρίσιμο με τις χώρες της Κεντρικής Αφρικής. Το 1905 η Νορβηγία έπαψε να εξαρτάται όχι μόνο από την Δανία αλλά και από την Σουηδία. Η χώρα  ήταν και παρέμενε κράτος δουλοπάροικων, οι  κάτοικοι  δεν έχουν δει ποτέ τα  αφεντικά της. Πληρώνουν μόνο τους φόρους. Ανάπτυξη του πολιτισμού δεν υπήρχε. 

Οι κάτοικοι ομιλούσαν πότε την δανέζικη και πότε την σουηδική  δηλαδή τις  γλώσσες των καταπιεστών. Αργότερα, αυτές οι γλώσσες αναμίχθηκαν και δημιούργησαν  μια τεχνητή γλώσσα,  που ονομάστηκε  Μπούκμολ. Αν και σήμερα κάθε οικογένεια στη Νορβηγία μιλάει τη δική της διάλεκτο. Μέχρι τώρα, στη Νορβηγία δεν υπάρχει επίσημη  γλώσσα του κράτους. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η χώρα αυτή τώρα διαμορφώνεται, εάν δεν υπήρχε αντιβαίνουσα διαδικασία. 

Η Νορβηγική κοινωνία αποδομείται  ηθικά ταχύτατα, αντιγράφοντας αμερικανικούς νόμους και νοοτροπίες. Το πετρέλαιο βρέθηκε στην θάλασσα πριν από 50 χρόνια. Είναι σαφές ότι μια χώρα που δεν έχει επιστήμη και πολιτισμό, δεν θα μπορούσε να έχει την τεχνολογία για την εξόρυξη πετρελαίου από την θάλασσα - η Νορβηγία εκμεταλλεύτηκε την ξένη επιστημονική και τεχνολογική συνδρομή.

Όλα αυτά τα έμαθα αργότερα. Όταν έφευγα από την Ρωσία, ήξερα μόνο ότι στη Νορβηγία έχει το υψηλότερο επίπεδο ζωής στον κόσμο.  Παρά το γεγονός ότι αποφοίτησα από τη Σχολή Δημοσιογραφίας και έχω διδακτορικό φιλολογικών επιστημών, η Νορβηγία δεν αναγνώρισε την εκπαίδευσή μου.   

Μου προσφέρθηκε να εργασθώ ως δασκάλα σε γειτονική μας Fet-κοινότητα σε σχολείο  νέου τύπου, ανάλογο του προοδευτικού τύπου της Δανίας  που ονομάζεται "Riddersand», σε μετάφραση  σημαίνει  "Σχολείο των Ιπποτών". Σε σύγκριση με το ρωσικό σχολικό σύστημα, όλα τα  νορβηγικά  κρατικά  προγράμματα  στην ουσία μοιάζουν να είναι φτιαγμένα  για  διανοητικά καθυστερημένος.  

Στο δημοτικό σχολείο από την 1η έως την 7η τάξη το έργο του κρατικού προγράμματος συμπεριλαμβάνει: οι δάσκαλοι να διδάξουν  στα παιδιά το αλφάβητο, έως 13 ετών να μάθουν να μετράνε  και να διαβάζουν τις ετικέτες των τιμών στα καταστήματα. 

Το διάβασμα μεγαλόφωνα στην τάξη δεν επιτρέπεται, επειδή το παιδί αισθάνεται «ντροπή». 

Ειδικός δάσκαλος βγάζει το παιδί στον διάδρομο -και μόνο εκεί- ακούει το παιδί να διαβάζει, έτσι ώστε να μην ντροπιάσει το "μικρό". 

Ο δάσκαλος έχει το δικαίωμα να κάνει στα παιδιά

μέσα στην ημέρα δύο ασκήσεις μαθηματικών.

Αν τα παιδιά δεν μάθουν το μάθημα, στη συνέχεια, τρεις ημέρες αργότερα, πάλι προσπαθεί να τους εξηγήσει την ύλη  του περασμένου μαθήματος. Εργασία για το σπίτι για την εβδομάδα - 5 λέξεις στα αγγλικά ή οκτώ, κατά την διακριτική ευχέρεια του παιδιού.

Το Νορβηγικό Σχολείο είναι παράδειγμα της πλήρους υποβάθμισης της εκπαίδευσης. 

Δεν υπάρχουν μαθήματα  λογοτεχνίας, ιστορίας,  φυσικής, χημείας, φυσικής επιστήμης. Υπάρχουν φυσικές επιστήμες (όπως η μελέτη περιβάλλοντος) και ονομάζεται «αναθεώρηση», όπου τα παιδιά μαθαίνουν τον κόσμο σε γενικές γραμμές. 

Ξέρουν ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε. Όλα τα άλλα στοιχεία - είναι «κακοποίηση του παιδιού και της ψυχής του», σύμφωνα με το σύστημα παιδείας της Νορβηγίας. 

Η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο δεν ταΐζει τα παιδιά στα σχολεία και στα νηπιαγωγεία. Σωστότερα, τρέφουν τα παιδιά με κάποια ¨αηδιαστική σούπα¨, που ονομάζεται «ντοματόσουπα» από τη συσκευασία μία φορά την εβδομάδα. 

Είναι ακριβώς έτσι: σε παιδικούς σταθμούς, τόσο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού τομέα – τα τρόφιμα δίδονται μόνον μια φορά την εβδομάδα! 

Ο μεγαλύτερος γιος μου είχε κάνει στη Ρωσία δύο τάξεις σε ένα κανονικό σχολείο. Ως εκ τούτου, στη Νορβηγία ήταν ένα παιδί θαύμα. Έως την 7η τάξη, δε διάβαζε τίποτα - δεν υπήρχε καμία ανάγκη για να διδαχτεί. Στους τοίχους των σχολείων, υπάρχουν ανακοινώσεις: 

«Εάν οι γονείς σας επιβάλουν  να κάνετε τα μαθήματα - καλέστε στο τηλέφωνο. Εμείς  θα σας βοηθήσουμε να ελευθερωθείτε από τέτοιους γονείς.".

Ο μόνος τρόπος ασκήσεως της  μνήμης του γιου μου ήταν το πιάνο. Έλεγα στον γιό μου "Μην τολμήσεις και πεις κάπου ότι έχεις μια τέτοια απαιτητική μητέρα ..."

Η ιατρική στη Νορβηγία  είναι  συμφορά! Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι γιατροί στη Νορβηγία δεν υπάρχουν. Για να γίνεις γιατρός απαιτεί πολλά χρόνια σπουδών στο πανεπιστήμιο. Ως εκ τούτου, γιατροί αναζητούνται κατά κάποιο τρόπο κακήν κακώς απ' όλη τη δυτική Ευρώπη.  

Θα σας αναφέρω την εμπειρία μου με τον γιο μου Σάσα. Έπρεπε ο γιος μου να αφαιρέσει μια ελιά στο σώμα του. Του έμεινε ουλή σ' αυτό το σημείο ίση με 5 εκατοστά.  Ήταν τύχη  που η αγροτικός  ιατρός της περιοχής  μας  στο Borklangene δεν χειρούργησε τον γιό μου. Ήταν μια κυρία από την Ανατολική Γερμανία. Μας είπε ξεκάθαρα: " Ξέρεις, εγώ ποτέ δεν έχω κάνει αυτή την δουλειά στην Γερμανία, εγώ εργαζόμουν  σε ασφαλιστική εταιρεία. 

Εκεί ήταν έτσι... αν κάποιος έσπασε το πόδι του, τότε ερχόμουν  και διαπίστωνα  ¨ναι αυτό το πόδι είναι σπασμένο"… και ξαφνικά πρόσθεσε: «Μην ανησυχείτε, θα το κάνω».   

Άνοιγε ένα ιατρικό βιβλίο και διάβαζε: "Εδώ γράφει: το βαμβάκι βρέξτε  με οινόπνευμα, σκουπίστε το μέρος μέχρι ...". Φυσικά, αγκάλιασα τον γιο μου και γρήγορα απευθύνθηκα  προς την έξοδο... Ο γιατρός που χειρούργησε τον γιό μου -χειρουργός από το Όσλο, με εμπειρία 20 ετών- για τον οποίο περιμέναμε στην σειρά για περισσότερο από επτά μήνες, αυτός ο χειρουργός ¨τακτοποίησε¨ τον γιό μου, ως αγροτικός κτηνίατρος.

  
Εφημερίδα "Αύριο":  Όλο αυτό το τοπικό «colorize » μπορεί να δημιουργήσει ένα πρόβλημα, αλλά από πότε η ζωή σας στη Νορβηγία έχει γίνει αφόρητη και γιατί;

Irina Bergseth:  Η συμφορά συνέβη μετά από έξι χρόνια παραμονής μου στη Νορβηγία. Δεν ήξερα τίποτα για το σύστημά ονόματι ¨Barnevarn".  

Ζούσα με τις δικές μου ανησυχίες και μικροπροβλήματα: δουλειά, σπίτι, οικογένεια... Ζούσα με λίγο ενδιαφέρον για την κρατική δομή και τα πολιτικό-κοινωνικά δρώμενα της χώρας. 

Άκουγα που και πού, ότι  έπαιρναν  τα παιδιά  από  κάποιους,  όμως  εγώ  ήξερα,  ότι  ήμουν  κανονική  μητέρα. Χώρισα με τον άντρα μου μετά από τρία χρόνια γάμου, μετά την γέννηση του δεύτερου γιου μου. Αιτία  ήταν η σύγκρουση πολιτισμών. 

Μου λένε: "Αλλά υπάρχει σε κάθε σπίτι του χωριού μια τουαλέτα κι ένα ντους. " Ναι¨, τους απαντώ, όμως  οι Νορβηγοί συνήθως πάνε να ουρήσουν έξω,  πίσω από το σπίτι τους. Για τρία χρόνια ζούσα μόνη με τα παιδιά. Πήρα δάνειο, αγόρασα διαμέρισμα, είχα κανονική φυσιολογική ζωή, ποτέ δεν υπήρξα υπόδικη ή φοροφυγάς ή έκανα οτιδήποτε μεμπτό, προκειμένου να απασχολήσω τα όργανα του κράτους, παρά μόνον  εργαζόμουν  κι  αφιέρωνα επαρκή  χρόνο  για τα παιδιά. Τα παιδιά έμειναν μαζί μου, δεδομένου ότι ο μπαμπάς στεναχωρούσε τον γιο μου (από τον πρώτο μου γάμο), έθεσα θέμα να μην υπάρξουν συναντήσεις (με τον μεγάλο μου γιο κι αν ήταν δυνατόν και με τον μικρό).

Σύμφωνα με το νόμο, ο πατέρας του μικρού μου γιου ήταν υποχρεωμένος να  ανταποκριθεί. 

Κρατιόμουν όσο μπορούσα, ώστε ο πατέρας του παιδιού μου να μην μείνει μαζί του το βράδυ – διότι υπήρχε απειλή ξυλοδαρμού. Το νηπιαγωγείο κι άλλες κρατικές υπηρεσίες με πίεζαν να δίνω το παιδί στον πατέρα του. Έτσι ο γιος μου παρέμεινε με τον πατέρα του στην αρχή από δύο ώρες το Σάββατο ή την Κυριακή. Αλλά την τελευταία φορά, όταν έκλεισε τα τέσσερα του χρόνια, πέρασε με τον πατέρα του σχεδόν μια  εβδομάδα. 

Το παιδί  ήταν με  πυρετό,  όταν το πήρε για να το πάει σε συγγενείς στο Τροντχάιμ.  Έξω είχε παγετό με θερμοκρασία 30 βαθμοί υπό το μηδέν. 

Στις 7 Μαρτίου του 2011 πήγα στην αστυνομία του χωριού ¨Bjorlelangen¨, επειδή το μικρό  μου αγόρι μου είπε, ότι η θεία και ο θείος του, οι συγγενείς του πατέρα του, τον πόνεσαν στο στόμα και στον ποπό. Μου μίλησε για πράγματα, που εγώ δεν μπορούσα στην αρχή να τα πιστέψω.

Υπάρχει στην Νορβηγία κάποια νορβηγική λαϊκή παράδοση, συνδεδεμένη με το να σχετίζονται οι συγγενείς εξ αίματος στενά με παιδιά: αγόρια και κορίτσια, με μεταγενέστερη μεταφορά στους γείτονες τους. 

Να πιστέψω σε αυτή την τρέλα ή ανοησία ή κόλαση - εγώ στην αρχή δεν μπορούσα. ¨Έτσι πήγα στην αστυνομία και έκανα καταγγελία. Την 8η Μαρτίου κλήθηκα στην υπηρεσία της επιμέλειας των παιδιών ¨Barnevarn¨. 

Η ανάκριση διήρκεσε έξι ώρες.  Εκεί ήμουν μόνο εγώ και τα δύο παιδιά μου. Στην  Νορβηγία  υπάρχει  ένα ¨υποδειγματικό¨  σύστημα προστασίας των παιδιών,  που δημιουργήθηκε «για τα μάτια του κόσμου», ότι δήθεν αγωνίζονται και πολεμάνε την αιμομιξία.   

Αργότερα συνειδητοποίησα,  ότι τα κέντρα ¨Barnevarn¨,  που υπάρχουν  σε κάθε χωριό,  το μόνο σκοπό έχουν  να εντοπίσουν την  τάχα ¨ομολογία¨ του παιδιού περί μη ¨ευχαριστημένης¨ μητέρας  (ή πατέρα),  να απομονώσει τα παιδιά αυτά από τους γονείς τους  και να τους ¨τιμωρήσει¨ ( όπως τα παιδιά και τους γονείς ταυτόχρονα).

Από τις εφημερίδες έμαθα για την υπόθεση, όταν ένα κορίτσι 7 ή 8 ετών, καταδικάστηκε σε καταβολή των δικαστικών εξόδων και καταβολή αποζημιώσεων στον βιαστή της για την παραμονή του στη φυλακή. Στη Νορβηγία, όλα τα πράγματα είναι από την ¨ανάποδη¨. 

Η παιδεραστία  ουσιαστικά  δεν θεωρείται έγκλημα. Την 8η Μαρτίου 2011 ήταν η πρώτη φορά που κατασχέθηκαν και τα δύο παιδιά μου.  Η κατάσχεση  γίνεται ως εξής:  το παιδί δεν επιστρέφει από το νηπιαγωγείο ή το σχολείο, δηλαδή  ουσιαστικά  το  κλέβουν  από  σάς,  εξαφανίζεται.  Αυτό συμβαίνει επειδή το παιδί  ¨το απομακρύνουν¨ από εσάς σε μυστική διεύθυνση. 

Την ημέρα εκείνη, μου είπαν: "Καταλάβετε  την κατάσταση, εσείς  μιλάτε για  παιδική κακοποίηση. Πρέπει να εξεταστείτε από γιατρό και κριθείτε ότι είστε υγιείς."  

 Δεν είχα αρνηθεί.  Η πολυκλινική ήταν κοντά,  δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο. Μ' έβαλε στο αυτοκίνητο η υπάλληλος της ¨Barnevarn¨ , λέγοντας: « Εμείς θα σας βοηθήσουμε, θα παίξουμε με τα παιδιά σας. 

Τα παιδιά δεν είναι οπουδήποτε, είναι στην υπηρεσία της προστασίας των παιδιών. 

Τώρα συνειδητοποιώ ότι αυτό ήταν παράνομο.   

Όταν φτάσαμε στην κλινική, ο μεγαλύτερος μου γιος Σάσα, ήταν τότε 13 ετών, ου τηλεφώνησε και είπε: «Μαμά, μας πάνε σε ανάδοχη οικογένεια". 

Βρισκόμουν σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από τα παιδιά μου,  όταν τα παιδιά τα φυγάδευαν προς μυστική διεύθυνση. 

Σύμφωνα με την τοπική νομοθεσία, τα παιδιά μετακινούνται χωρίς έγγραφα. Το μόνο πράγμα που θα μπορούσα να κάνω – να κρατήσω την ψυχραιμία μου.  Το κλάμα στη Νορβηγία απαγορεύεται, θεωρείται ως ασθένεια, και σε αυτή την περίπτωση η ¨Barnevarn¨ θα εφάρμοζε  την  καταναγκαστική ψυχιατρική.

Αποδεικνύεται ότι στη Νορβηγία  υπάρχει  ένα κρατικό πρόγραμμα, η ποσόστωση για την απομάκρυνση των παιδιών από τους γονείς τους. Τα όργανα ¨προστασίας παιδιών¨  ανταγωνίζονται  για την υλοποίησή του – είναι κατά κάποιο τρόπο ένα είδος κρατικού διαγωνίσματος. Δημοσιεύονται ανά τρίμηνο οι πίνακες  και  τα διαγράμματα με τον  αριθμό  των ¨κατασχεμένων ¨παιδιών  ανά επιλεγμένη περιοχή.

Πρόσφατα πήρα ένα έγγραφο στα χέρια μου – Έκθεση των Σουηδών.  Πρόκειται για μια έκθεση σχετικά με τις περιπτώσεις απομάκρυνσης των παιδιών από οικογένειες στη Σουηδία και στις γειτονικές σκανδιναβικές χώρες (http://www.familypolicy.ru/read/1403).  

Πρόκειται για ένα περίεργο φαινόμενο. Η έκθεση αναφέρει, ότι στη Σουηδία από τους  γονείς κατασχέθηκαν 300.000 παιδιά. Μιλάμε για  μία  ολόκληρη  γενιά  που  εκλάπει από τους βιολογικούς  γονείς.  Οι επιστήμονες, εγκληματολόγοι, νομικοί,  δικηγόροι  -  οι άνθρωποι με τις παραδοσιακές αξίες που θυμούνται ακόμη ότι η οικογένεια  στη Σουηδία  υπήρχε - είναι σαστισμένοι.  Λένε ότι συμβαίνει κάτι παράξενο. 

Μια  κατάσταση - πογκρόμ  (κατάσταση καταστροφής)  των παραδοσιακών  οικογενειών. Οι ειδικοί εμπειρογνώμονες ονομάζουν τον αριθμό 10 χιλιάδες Κορόνες Νορβηγίας (ΝΟΚ)  ανά ημέρα (είναι περίπου 50χιλ ρούβλια ). Το ποσό αυτό το παίρνει μια νέα ανάδοχη οικογένεια για κάθε ένα  θετό παιδί (οποιοδήποτε).  

Κάθε ξεχωριστός  υπάλληλος  (agent) της οργάνωσης  Barnevarn λαμβάνει από τον κρατικό προϋπολογισμό ένα μεγάλο μπόνους  γι' αυτή την  ¨δουλειά¨:  δηλαδή για την καταστροφή της ¨οικογενειακής φωλιάς¨, για την κλοπή των απογόνων.  Αυτό συμβαίνει σε όλες τις σκανδιναβικές χώρες.

Εν τω μεταξύ ο θετός γονέας  μπορεί να επιλέξει το παιδί  ¨της  αρεσκείας  του¨,  όπως  γίνεται στο παζάρι.  Για παράδειγμα, σας άρεσε  εκείνο το γαλανομάτικο  κοριτσάκι  ρωσικής  καταγωγής και απλά θέλετε να το πάρετε για αναδοχή. 

Στη συνέχεια, το μόνο που χρειάζεται να καλέσετε ¨Barnevarn¨ και να πείτε:  "είμαι έτοιμος, έχω ένα μικρό δωμάτιο για το παιδί ..." αναφέροντας το όνομα του παιδιού. Και θα σας το παραδώσουν αμέσως. 

Δηλαδή,  πρώτα  βρίσκεται η ανάδοχη οικογένεια, και στη συνέχεια αποσύρεται από τους βιολογικούς γονείς "κατόπιν παραγγελίας"  το παιδί. Οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων  προσπαθούν - μάχονται μ' αυτό το παντοδύναμο  σύστημα  τιμωριών  ¨Barnevarn¨.  

 Πιστεύουν στα σοβαρά ότι δεν είναι τίποτα άλλο, από  το  διεφθαρμένο σύστημα της εμπορίας παιδιών. Ο  κόσμος που υπέφερε από το σύστημα ¨Barnevarn¨ στις 3 Μαΐου 2013 διοργάνωσαν διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά του βίαιου διαχωρισμού  των  γονέων  και  παιδιών στη Νορβηγία . 

Όσον αφορά την κλοπή των παιδιών από τους γονείς τους, η Νορβηγία  βαίνει μπροστά από τα υπόλοιπα κράτη, εδώ - ο διαχωρισμός των παιδιών από τους γονείς τους – αποτελεί εθνικό σχέδιο.   

Δείτε την επικεφαλίδα στη νορβηγική εφημερίδα: «Το ένα πέμπτο των παιδιών στη Νορβηγία έχει διασωθεί από τους γονείς τους."  

Το ένα πέμπτο - είναι, κατά κάποιον  τρόπο, από το ένα εκατομμύριο του συνόλου των παιδιών σε αυτή τη χώρα - σχεδόν διακόσιες  χιλιάδες  "σωσμένων " και ¨ζώντων¨ πλέον όχι στο σπίτι με τη μητέρα τους,  αλλά στο  ¨άσυλο¨, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια φυλακή του οικογενειακού τύπου.

Το επίδομα για το ένα παιδί που δίδεται στους ανάδοχους γονείς στη Νορβηγία είναι περίπου δώδεκα εκατομμύρια ρούβλια το χρόνο ή 2,1 εκατομμύρια κορόνες Νορβηγίας (ΝΟΚ) ανά έτος. 

Και αν πάρετε ένα παιδί με αναπηρία, (ή το κάνετε ανάπηρο) μπορείτε να πάρετε ακόμα περισσότερα οφέλη και επιδοτήσεις. 

Όσο μεγαλύτερο είναι το τραύμα του παιδιού, τόσο περισσότερο κέρδος για το ¨άσυλο¨…

Σύμφωνα με τις στατιστικές που δημοσιεύονται σε εφημερίδες της Νορβηγίας, από δέκα νεογέννητα μόνο τα δύο γεννιούνται από Νορβηγούς γονείς και τα οκτώ από τα δέκα είναι παιδιά των μεταναστών. Οι μετανάστες παρέχουν υγιές πληθυσμό για την  Νορβηγία, αφού στους μετανάστες  δεν συνηθίζονται οι στενές σχέσεις μεταξύ των συγγενών (αιμομιξίες), όπως αντίθετα συνηθίζονται στους Νορβηγούς. 

Τα περισσότερα παιδιά που γεννήθηκαν στη Νορβηγία και εν συνεχεία «έπεσαν στα νύχια» του συστήματος ¨Barnevarn¨ είναι παιδιά  μεταναστών  ρωσικής καταγωγής. 

Δηλαδή τα ρωσικά  παιδιά  είναι στην  πρώτη θέση των προτιμήσεων.  Σχεδόν όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν από ένα ή δύο Ρώσους γονείς είναι εγγεγραμμένα στις λίστες  του ¨Barnevarn¨ κι αποτελούν την ομάδα ¨υψηλού κινδύνου¨. Είναι  υποψήφιοι  υπ' αριθμόν  ¨ένα¨ για αρπαγή.

Εφημερίδα "Αύριο":  Αν ένα παιδί έχει αρπαχθεί, σε αυτή την περίπτωση, τι θα μπορούσαν να κάνουν οι γονείς;

Ιρίνα Μπέργκσετ:  Κάθε μήνα στη Νορβηγία αυτοκτονεί μια ρωσίδα γυναίκα.  Όταν έρθουν  να  πάρουν τα παιδιά σας, είστε άοπλοι,  είστε  ένας  με  το  σύστημα  απέναντι. 

Σας λένε: «Δεν κάνετε την ομελέτα σύμφωνα με την νορβηγική συνταγή… Εσείς  αναγκάζετε το παιδί  σας να πλένει τα χέρια του με το ζόρι… Εσείς  περπατάτε  κουτσαίνοντας,  δεν μπορείτε να καθίσετε με το παιδί σε ένα sandbox (σε άμμο).  Έτσι  είστε μια κακή μητέρα, το παιδί σας θα παρακρατηθεί !». 

Το σύστημα ¨προστασίας¨ των παιδιών στη Νορβηγία βασίζεται σε ¨τεκμήριο της ενοχής¨ των γονέων. 

Ο γονέας ¨προφανώς είναι ένοχος¨. Στους γονείς χύνεται θάλασσα ψεύδους.  Όλα ξεκινούν με μια απλή δήλωση: «Εσείς θέλετε να πάτε στη Ρωσία!!" Και εσείς δεν μπορείτε να το αρνηθείτε αυτό, εφόσον έχετε συγγενείς στη Ρωσία.

Ή σας λένε: «Θέλετε να σκοτώσετε τα παιδιά σας".  Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι οι Ρώσοι λένε μέσα από την καρδιά τους "θα σε σκοτώσω!....". Σας αναγκάζουν με τον τρόπο τους να βρίσκεστε μόνιμα σε θέση να πρέπει να δικαιολογήστε συνεχώς. Κι έχετε συνειδητοποιήσει ότι είναι αδύνατον να δικαιολογηθείτε. 

Κανείς μόνος δεν μπορεί να σταματήσει τη νορβηγική κρατική μηχανή,  φτιαγμένη για να δίνει  μυθικά  ¨βραβεία¨ σε δικηγόρους, σε υπαλλήλους της επιτροπείας, σε δικαστές, σε ψυχολόγους, σε ψυχιάτρους,  σε ανάδοχους γονείς, σε εμπειρογνώμονες. 

Τα ¨βραβεία¨ δίδονται για το κάθε ¨κατασχεθέν¨ γαλανομάτικο μωρό. 

Δυστυχώς,  εσείς  οι πραγματικοί γονείς δεν έχετε καμία πιθανότητα να διασώσετε το γιο σας ή την κόρη σας από το νορβηγικό ¨άσυλο¨.  Εγώ πέρασα μέσα από όλα τα κλιμάκια των Νορβηγικών δικαστηρίων. 

Παντού διαφθορά. 

Τα παιδιά είναι εμπόρευμα. Δεν επιστρέφονται. 

Οι δικηγόροι του ¨Barnevarn¨ μεταφράζανε και χρησιμοποίησαν εναντίον μου όλο το υλικό του ρωσικού τύπου, που ανέφερε τα παιδιά μου.  Είπαν στο δικαστήριο: «Είναι τρελλή, προστατεύει τα παιδιά της στον τύπο!" 

Στη Δύση δεν υπάρχει ελευθερία του τύπου σε σχέση με τα παιδιά. Είναι αδύνατον να κάνει κανείς έκκληση προς την κοινωνία. Εκεί ισχύει ο Νόμος της ιδιωτικής ζωής (Νόμος περί προστασίας προσωπικών δεδομένων),  τον οποίο Νόμο ενεργά προσπαθούν να τον προωθήσουν σήμερα και στη Ρωσία.

Εφημερίδα "Αύριο": ¨Έχετε καταστήσει σαφές, ότι το ισχύον στη Βόρεια Ευρώπη σύστημα  καταστροφής  της οικογένειας  ενθαρρύνει την σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Πώς λειτουργεί  ο μηχανισμός;

Ιρίνα Μπέργκσετ:  Το υπουργείο που έχει σχέση με παιδιά στην Νορβηγία ονομάζεται "κυριολεκτικά" Υπουργείο Παιδιών και Ισότητας όλων των μορφών σεξουαλικής διαφορετικότητας. 

Οι σεξουαλικές μειονότητες στη Νορβηγία δεν είναι πλέον μειονότητες, οι κανονικοί φυσικοί (natoural) άνθρωποι είναι σήμερα μειονότητα. 

Οι κοινωνιολόγοι έχοντας στην διάθεσή τους κάποια στοιχεία, διαπιστώνουν: το 2050 η Νορβηγία θα είναι ενενήντα τοις εκατό homo-χώρα. 

Τι σημαίνει "homo", είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς. 

Λένε ότι η ρωσική φαντασία μας ως "γκέι" και "λεσβία", είναι ¨περασμένος αιώνας¨. 

Η Δύση νομιμοποίησε τουλάχιστον τριάντα είδη μη παραδοσιακού γάμου. Από την άποψη αυτή- η πιο "προχωρημένη" χώρα είναι η Νορβηγία, όπου «άνδρας» και «γυναίκα» - είναι έννοιες παρωχημένες. 

Δεν είναι τυχαίο, ότι στη Νορβηγία ένα παιδί που γεννιέται σε μια φυσιολογική οικογένεια δεν μπορεί να καταστεί δυνατόν να προστατευτεί.   Φαίνεται ότι δεν σας αφορά. Και λέτε στον εαυτό σας: «Ας κάνουν ό, τι θέλουν. Τι σχέση έχω εγώ και τα παιδιά μου; ;!!»

Κι εγώ κάποτε λειτουργούσα μ' αυτό το σκεπτικό, ήμουν σε πλήρη άγνοια των γεγονότων, δεν γνώριζα ότι σε όλη την Ευρώπη εισήχθησαν κάποια σεξουαλικά πρότυπα που διέπουν την εκπαίδευση των παιδιών με ένα ορισμένο τρόπο (http://yadi.sk/d/oa3PNRtG3MysZ). 

Οι κανονισμοί αυτοί είναι δεσμευτικοί ως προς όλα τα κράτη που υπογράφουν την σχετική σύμβαση (convention), την έγκριση της οποίας ενεργά ¨προωθούν τα λόμπι¨ σήμερα στην Ρωσία. 

Ένα ειδικό τμήμα αυτού του ¨πανευρωπαϊκού σεξ στάνταρτ¨ αναφέρει το γιατί  πρέπει  το προσωπικό των νηπιαγωγείων κι οι γονείς, στα ευρωπαϊκά παιδιά να τα εξασκήσουν  στον ¨αυνανισμό¨  αυστηρά  έως  τεσσάρων ετών  και  κατά  κανέναν  τρόπο  αργότερα. Στο κείμενο αυτής της σύμβασης λέγεται ευθαρσώς, ότι οι γονείς μαζί με τους γιατρούς και τους νηπιαγωγούς καλούνται να διδάξουν τα μικρούλια παιδάκια "έρωτα διαφορετικών ειδών¨ 

Για μας τους ρώσους  ¨του σπηλαίου¨ είναι πολύ χρήσιμες  αυτές οι πληροφορίες. Στη σελίδα 46 του εν λόγω εγγράφου αναφέρεται, ότι ένα νεογέννητο πρέπει να συνειδητοποιήσει την ταυτότητα φύλου του (“genderidentification”). 

Ο επιβεβλημένος ¨σεξ-διαφωτισμός¨ θεωρεί, ότι την ώρα της γέννησης του παιδιού σας, είναι απαραίτητο να καθοριστεί τι είναι από: γκέι, λεσβιών, αμφιφυλόφιλων, τραβεστί ή τρανσέξουαλ. 

Και λόγω της ισότητας των φύλων οι έννοιες, όπως «άνδρας» και «γυναίκα» εξαιρούνται;. 

Τότε μόνοι σας βγάλτε τα συμπεράσματα σας. Αν το παιδί σας και πάλι δεν θα επιλέξει "φύλο¨ (¨gender"),  θα βοηθήσει σ' αυτή την περίπτωση η πανίσχυρη νορβηγική ¨Barnevarn¨ ή η φινλανδική ¨Lastensuoelu¨ ή γερμανική ¨Yugendamt¨  κ.ο.κ.

 Η Νορβηγία είναι μία από τις πρώτες χώρες στον κόσμο, η οποία δημιούργησε  Ινστιτούτο Επιστημονικών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Όσλο. 

Εκεί μελετάνε τις αυτοκτονίες των παιδιών από 0 μέχρι 7 ετών. Κατά την άποψη του μικροαστού, πολύ παράξενο. Πώς ένα νεογέννητο παιδί μπορεί να αυτοκτονήσει; 

Κατά την γνώμη των τοπικών ¨Barnevarn¨ - είναι φυσικό φαινόμενο. Αν τα παιδιά μετά τις σαδιστικές επιθέσεις - όργια καταλήγουν να πεθάνουν πραγματικά, τότε αυτό επισήμως μπορεί να αποδοθεί σε «αυτοκτονία».

Εφημερίδα "Αύριο": Ιρίνα ας πάμε στην προσωπική σας ιστορία ...

Irina Bergseth: Πήραν τα παιδιά μου για δεύτερη φορά της 30 Μαΐου 2011. Το κουδούνι χτύπησε, δύο αστυνομικοί και δύο υπάλληλοι του ¨Barnevarn¨. Άνοιξα την πόρτα με την αλυσίδα, κοίταξα έξω. 

Οι αστυνομικοί είχαν μαζί τους περίστροφα, ήρθε και ο αρχηγός της αστυνομίας Borklangen και λέει: «Ήρθαμε για να πάρουμε τα παιδιά σας». 

Κάλεσα τον δικηγόρο μου στο τηλέφωνο, μου απαντά : «Ναι, σύμφωνα με τους νόμους της Νορβηγίας, είστε υποχρεωμένη να δώσετε  τα  παιδιά . 

Αν θα αντισταθείτε, τα παιδιά θα τα πάρουν έτσι κ' αλλιώς, αλλά εσείς δεν θα τα δείτε ποτέ.  Θα πρέπει  να δώσετε τα παιδιά σας, και αύριο θα σας εξηγήσουν τι συμβαίνει...».

Τα παιδιά τα απομακρύνανε αμέσως, δεν επέτρεψαν καν ούτε να αλλάξουν ρούχα, εν τω μεταξύ δεν μου έδειξαν κανένα χαρτί, ούτε κάποια απόφαση. 

Μετά την διαδικασία της αφαίρεσης των παιδιών, ήμουν σε κατάσταση σοκ:  τώρα είχα να αποδείξω ότι είμαι μια καλή μητέρα. 

Στις νορβηγικές εφημερίδες διάβασα  για μία υπόθεση, πως ένα αγόρι, το οποίο το πήραν από τη μητέρα του ως παιδί, βιάστηκε σε όλα τα ¨άσυλα¨.  

Μόλις έγινε 18 ετών, αγόρασε ένα όπλο, μπήκε στο "σπίτι"  και  πυροβόλησε τους θετούς γονείς.  Κι άλλη περίπτωση: ένα νορβηγικό αγόρι έκλεγε όταν το πήραν, ήθελε την μητέρα του. 

Οι γιατροί είπαν, ότι το να κλαίει έτσι - είναι παράνοια. Από τα φάρμακά που του χορηγούσαν, έγινε φυτό. Μετά τις κραυγές του Τύπου, είχε σταλεί πίσω στη μητέρα του σε αναπηρική καρέκλα. Δεν μπορούσε να μιλήσει,  έχασε 13-15 κιλά.  Έπαθε δυστροφία,  με μη αναστρέψιμες διαδικασίες.

Μετά από ένα και μοναδικό ραντεβού μαζί μου, τα μεγαλύτερό μου αγόρι μου είπε, ότι έκανε επιστολή προς το Ρωσικό Προξενείο. "Θα πεθάνω, αλλά θα αποδράσω μακριά από τη Νορβηγία. 

Εγώ δεν θα ζήσω σε στρατόπεδο συγκέντρωσης."  Και μόνος του κατάφερε να οργανώσει την απόδρασή του. 

Στο Διαδίκτυο ήρθε σε επαφή με τον Πολωνό Krzysztof Rutkowski, ο οποίος έχει ήδη καταφέρει να σώσει μια κοπέλα πολωνικής καταγωγής από το νορβηγικό ¨άσυλο¨. 

Ο πολωνός  μου τηλεφώνησε την τελευταία στιγμή, όταν όλα ήταν προετοιμασμένα και μου είπε: «Αν θα πάρω τον γιο σας χωρίς εσάς - θα θεωρηθεί ότι κλέβω το παιδί κάποιου άλλου (kidneping) κι αν είμαι απλά μαζί σας, τότε θα θεωρηθεί, ότι βοηθώ την οικογένεια". Ήταν δύσκολο να αποφασίσω. Η επιλογή ήταν τρομερή: και οι τρεις να πεθάνουμε στη Νορβηγία ή τουλάχιστον να σώσω τον εαυτό μου και τον μεγαλύτερο μου γιο ... Ο Θεός  να  φυλάξει κανέναν  να  δοκιμάσει  αυτό!

Στην Πολωνία μείναμε για τρεις μήνες. Η εξ' αίματος μητέρα μόνο στη Ρωσία έχει δικαιώματα στα παιδιά της, αποτελεί το υποκείμενο του οικογενειακού δικαίου. 

Στην Ευρώπη αυτό δεν ισχύει πουθενά. 

Το παιδί μου εξ' αρχής έλαβε την πρώτη νορβηγική θετή μητέρα. 

Στη συνέχεια μας σταματήσανε στα σύνορα  με το αίτημα της δήθεν "άλλης" επίσημης νορβηγικής μητέρας. Η αίτηση ανέφερε, ότι κάποια ¨θεία¨ (εγώ) έκλεψε ένα παιδί από το έδαφος της Νορβηγίας. 

Στη συνέχεια η Πολωνία σύμφωνα με τους νόμους της Ευρώπης,  έδωσε το παιδί μου σε μία πολωνική θετή μητέρα. Και για να μεταφέρομε το παιδί από την Πολωνία στην Ρωσία, η μητέρα μου, που είναι η γιαγιά του γιου μου, ήταν η ρωσική θετή μητέρα. 

Έτσι, έγινε  ανταλλαγή μεταξύ της Πολωνικής και της Ρωσικής  θετής μητέρας.  Ιδού υπ' αριθμόν ¨ένα¨ νορβηγική γονέας, υπ' αριθμόν ¨δύο¨ πολωνική γονέας και υπ' αριθμόν τρία ρωσική γονέας . Μία κανονική βιολογική μητέρα δεν μετράει για την Ευρώπη .

Εφημερίδα "Αύριο":  Μετά την επιστροφή σας στην Ρωσία άρχισαν να συρρέουν σε σας πληροφορίες σχετικά με παρόμοιες υποθέσεις. Πείτε μας για τις κοινωνικές σας δραστηριότητες.

Ιρίνα Μπέργκσετ:  Μία από τις περιπτώσεις είναι η επόμενη: η Ιρίνα Σ. 18 χρόνια ζούσε στην Αγγλία. 

Είχε εκεί ένα φίλο.  Γέννησε κόρη. Κάποια στιγμή ανακάλυψε τυχαία, ότι ο φίλος της είναι  μέλος του σαδομαζοχιστικού συλλόγου. 

Το κοριτσάκι βλέποντας τηλεόραση  που έδειχναν έναν τοπικό δρομέα, φώναξε: «Μαμά, αυτός ο θείος ήρθε σε μένα, για να παίξουμε το γιατρό. Ω! Και η κυρία για να παίξει μαζί μου στο μπάνιο..." Μπορείτε να φανταστείτε πως είναι, όταν το παιδί σας σάς λέει αυτά;  

Η Ιρίνα Σ. πήγε στον βρετανικό παιδοψυχολόγο, ο οποίος της είπε "Αγάπη μου είστε το ¨κατακάθισμα¨, είστε ¨χτεσινή ημέρα¨. 

Αυτά που μου είπατε δεν είναι διαστροφή, είναι δημιουργικό σεξ για την ελίτ". Η κοπέλα ¨το βούλωσε¨ κι άρχισε να μαζεύει τα πράγματα και ήσυχα να προετοιμάζει την αποχώρησή τους για την Ρωσία. Σοφή γυναίκα. 

Πρώτα στη Νορβηγία νομιμοποιήθηκαν γάμοι ατόμων του ιδίου φύλου. Στη συνέχεια νομιμοποίησαν την υιοθεσία παιδιών από τους γονείς του ιδίου φύλου. Εκεί ιερείς - γυναίκες κι άνδρες – δηλώνουν  ανοικτά για τοναντισυμβατικό τους προσανατολισμό. Και σήμερα βγήκαν κάποιοι ¨τολμηροί¨ μεταξύ των ομοφυλόφιλων, οι οποίοι θέτουν θέματα σχετικά με το να δικαιούνται  να  στεφανώνονται  με  παιδιά. 

Εάν εμείς, οι παραδοσιακοί γονείς, θα καθόμαστε και θα  περιμένουμε, όπως τα φυτά, τότε θα χάσουμε αυτή την μάχη με τους ομοφυλόφιλους (ή με διαφορετικών ειδών gender-ιστές) για την υπεράσπιση των παιδιών μας.  

Οι ¨πειραματικές¨ περιοχές σήμερα είναι η Βόρεια Ευρώπη, οι ΗΠΑ , η Γερμανία, καθώς και οι πρώην βρετανικές αποικίες: Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία – εκεί είναι τα "καυτά σημεία" από όπου παίρνω τα σήματα «SOS» από τις ρωσίδες μητέρες. 

Αυτά τα σήματα  είναι η πρώτες λάμψεις του πολέμου για την ιερή εικόνα της παραδοσιακής ρωσικής οικογένειας. Η σκέψη για αναγκαιότητα ανοικτής αντίστασης μου έδινε την δυνατότητα να μην σπάσω, μην τρελαθώ εκεί στη Νορβηγία. Κάθε ένας από τους γονείς στην Ρωσία πρέπει να καταλαβαίνουν.

Τα τελευταία 30 χρόνια οι δομές του ενδιαφέροντος για την πώληση των παιδιών που ασχολούνται με την ανακατανομή των μαζών του πληθυσμού, θέσπισαν με νόμο την κατάσταση του γονέα και του παιδιού κατά τον εξής τρόπο: το παιδί δεν είναι ένα με τον γονιό.  

Τα παιδιά ανήκουν σε κάποια αφηρημένη κοινωνία ή το κράτος. Επιπλέον, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Χάγης περί κλοπής των παιδιών του 1980, που η Ρωσία υπέγραψε το 2011, τα παιδιά ανήκουν στην επικράτεια, στην οποία έζησαν τους τελευταίους τρεις μήνες. 

Η φιλοσοφία αυτών των μη-ανθρώπων αποκαλύπτεται εν μέρει από το πρόγραμμα του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος, για το οποίο μόλις πρόσφατα διάβασα στα νορβηγικά μέσα ενημέρωσης. 

Ο κ. Lisbakken, Υπουργός Παιδείας μη διστάζοντας, είπε: «Εγώ είμαι ομοφυλόφιλος. Θέλω όλα τα παιδιά της χώρας να είναι το ίδιο όπως είμαι εγώ». 

Δική του ιδέα ήταν η προώθηση του κρατικού πειραματικού προγράμματος:

1. Κατασχέθηκε από τα νηπιαγωγεία όλη η λογοτεχνία, όπως «η Σταχτοπούτα», όλα τα παραμύθια των Αδελφών Γκριμ.  

2. Αντί αυτών των κλασσικών βιβλίων είχαν γραφτεί άλλα βιβλία, ¨σεξιστικά" schёn literatyur, τύπου «βασιλιάς και βασιλιάς»  ή  «ομοφυλόφιλα παιδιά». 

Εκεί, για παράδειγμα, υπάρχει ο πρίγκιπας που ερωτεύεται τον βασιλιά ή πρίγκιπα,  η δεσποινίς-πριγκίπισσα ονειρεύεται να παντρευτεί την βασίλισσα.

3. Τα παιδιά ήδη από τα Νηπιαγωγεία (στο γιογιό), πρέπει να ακούν τις ιστορίες, με την επίδειξη εικόνων από τα καινούργια βιβλία ¨schёn literatyur¨,  που θα τους διαβάζουν οι νηπιαγωγοί.

Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό. Ρώσοι τουρίστες ταξίδεψαν στη Νέα Ζηλανδία με βραχυπρόθεσμη βίζα, για παράδειγμα 7 ημερών, η μητέρα, ο πατέρας και το παιδί. Είτε ο γονέας φώναξε στο παιδί, είτε το παιδί έκλαιγε δυνατά. 

Αμέσως από μια καφετέρια ή ξενοδοχείο καλέσανε την Υπηρεσία Προστασίας παιδιού. Ήρθε ομάδα «σωτήρων» και κατάσχεσαν το παιδί, «έσωσαν» από τους «σαδιστικούς γονείς".  

Ρώσοι διπλωμάτες είχαν αγωνιστεί για πάνω από ένα χρόνο, για να υπάρξει η  δυνατότητα  συνάντησης  του παιδιού  με  τους  βιολογικούς  του  γονείς. Εγώ η ίδια δύο χρόνια αγωνίζομαι για το δικαίωμα να πάρω ένα ραντεβού με τον μικρότερο μου γιο. 

Θα σας πω για τον Μπρέιβικ, ο οποίος πυροβόλησε 80 άτομα, όμως έχει το δικαίωμα να καλέσει στο τηλέφωνο κάθε μέρα τους συγγενείς του. 

Οι καταδικασμένοι σε θανατική ποινή σε όλο τον κόσμο έχουν το δικαίωμα της αλληλογραφίας και της επικοινωνίας δια τηλεφώνου και η βιολογική μητέρα δεν είναι σε θέση ούτε να μιλήσετε με το παιδί της!

Με την ευκαιρία, ο Μπρέιβικ "έσωζε" τη Νορβηγία από το Κυβερνόν Εργατικό Κόμμα "Arbeit  party». 

Στα ΜΜΕ δηλώσαν, ότι μισεί τους μουσουλμάνους. Η ιστορία του με δυο λόγια: Ο Μπρέϊβικ βιάστηκε για τέσσερα χρόνια από μια νορβηγική μητέρα. 

Το "Barnevarn" τον πήρε και ¨συνέχισε την πορεία του¨, ως συνηθίζεται. 

Η κάθε οικογένεια με την σειρά τον έχει δοκιμάσει "στη γεύση". Στη συνέχεια, το αγόρι από 9 ετών ετοίμαζε την δράση του. Νομίζω, ότι είναι πλέον απομονωμένος. Του είπαν να σιωπά για το θέμα αυτό!.... Αυτή η πτυχή της υπόθεσης σταδιακά αναδύεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι Σουηδοί δημοσιογράφοι έφεραν στο φως την ιστορία.

Ανά πενταετία το ¨Barnevarn¨ κάνει μια έκθεση σχετικά με τους μετανάστες, των οποίων τα περισσότερα παιδιά είναι στο ¨Barnevarn¨.  Σε αυτόν τον τop-κατάλογο είναι επικεφαλής το Αφγανιστάν, μετά η Ερυθραία,  μετά το Ιράκ. Από τα λευκά παιδιά η Ρωσία είναι στην πρώτη θέση και στον κατάλογο των χωρών είναι στην τέταρτη. 

Οι  ¨βιολογικοί γονείς¨  λαμβάνουν από το κράτος άδεια να επισκεφθούν τα κλεμμένα παιδιά τους  για  δύο ώρες μία φορά το εξάμηνο. Αυτό είναι το μέγιστο. 

Ο μεγαλύτερος γιος μου, ο οποίος διέφυγε στην Ρωσία, πρακτικώς είναι υποχρεωμένος να είναι στο ¨άσυλο ¨ τους, ως  ¨περιουσιακό  στοιχείο¨  του  νορβηγικού  πληθυσμού (Norwegian bifolkning) έως τα 23  του χρόνια. Το θέμα δεν είναι ¨η παιδοφιλία¨ ως τέτοια. 

¨Αυτό¨ είναι ένα διαφορετικό φαινόμενο. Στη Νορβηγία και μόνο 19.000 ΜΚΟ επικεντρώθηκαν στο θέμα μετάλλαξης των παιδιών -της αλλαγής του γενετικού τους προφίλ (mutated ) από τα «αρχαία» είδη ¨άνδρας¨, ¨γυναίκα¨ σε άλλα είδη,  μη-παραδοσιακά. 

Αναγκαστικά τα παιδιά αναπτύσσονται σε ορισμένες μη παραδοσιακές κατηγορίες των genders. 

Αυτά που είχα ακούσει από τον μικρό μου γιό, δεν είναι μια πρωτόγονη παιδοφιλία, είναι ένα είδος κάποιας "οργανωμένης¨ εκπαίδευσης- κατάρτισης, που στοχεύει σε διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό.

Εφημερίδα "Αύριο":  Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς αυτές τις φρικαλεότητες.

Ιρίνα Μπέργκσετ:  Όσο εσείς συζητάτε, να το πιστεύετε είτε να μην το πιστεύετε, έχει ήδη εμφανιστεί μια ολόκληρη γενιά των γονέων, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να ζουν με αυτή τη φρίκη. 

Στη σύγχρονη Ευρώπη όλα αυτά παρουσιάζονται ως ¨ανοχή προς τη διαφορετικότητα¨. 

Τα παιδιά υποτίθεται ότι έχουν το δικαίωμα στη σεξουαλική προτίμηση από μηδέν ετών, έχουν δικαίωμα να επιλέξουν από μια ¨ποικιλία σεξ¨.  Εναντίον μας, εναντίον των γονέων και των παιδιών, λειτουργεί καλά οργανωμένο εγκληματικό δίκτυο ανά τον κόσμο. 

Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να το παραδεχτούμε ανοιχτά και με ειλικρίνεια και να ξεκινήσει σε κάθε συνοικιακό τμήμα της ρωσικής αστυνομίας και σε όλη την κάθετη γραμμή της, να εισαχθούν ειδικές δυνάμεις, προκειμένου να καταπολεμηθούν αυτές οι διεθνείς ομάδες δημογραφικής  ληστείας. 

Εγώ ενθάρρυνα τους ανθρώπους στην διαδήλωση «Προστασία των παιδιών» στην Μόσχα, προκειμένου να δουν πίσω από την όμορφη μάσκα της δυτικής «juvenile justice» (δικαιοσύνης ανηλίκων), η οποία παρουσιάζεται σε μας με το πρόσχημα της δήθεν «σώστε τα παιδιά από αλκοολικούς γονείς», - δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παγκόσμιο πείραμα - μετάλλαξης του φύλου των παιδιών μας. 

Είναι ένα τερατώδες πείραμα που εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια ήδη εξελίσσεται  σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Ευρώπη, στον Καναδά, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία παντού εκτός Ρωσίας η πατρότητα και η μητρότητα συνθλίβονται και διαχωρίζονται. Η πατρότητα και η μητρότητα ως σύνδεσμοι γονέα με παιδί καταστρέφονται με πλάνο (σχέδιο). 

Οι αριθμοί των παιδιών που αποσύρονται είναι: 200.000 στη Νορβηγία, 300.000 στη Σουηδία, 250.000 στη Φινλανδία, τη Γερμανία, το Ισραήλ - το ίδιο τεράστιο ποσό - είναι κλεμμένες γενιές.

Εφημερίδα  "Αύριο":  Στο πλαίσιο αυτό, η χώρα μας η Ρωσία αποφαίνεται σαν ένα νησί με το  χριστιανικό τρόπο ζωής...

Ιρίνα Μπέργκσετ:  Σχετικά με εμένα, συχνά λένε: "Να, πρώτα έφυγε για την Δύση και τώρα έγινε ένθερμη πατριώτισσα!"  Ναι, εγώ – έγινα πατριώτισσα χωρίς την θέλησή μου. 

Προκειμένου να εκτιμήσετε την χώρα μας,  την Ρωσία μας, ίσως, θα πρέπει πρώτα να τα χάσετε όλα.   

Έχω πληρώσει πολύ υψηλό τίμημα για το λάθος μου – με το δικό μου παιδί και με την τρομακτική εμπειρία. 

Περισσότερες από εκατό ρωσικές οικογένειες σήμερα είναι στα γόνατα γύρω από την Ρωσία με την κραυγή απόγνωσης: «Εμείς είμαστε οι επισκέπτες του μέλλοντός σας. Στην Δύση έκλεψαν  τα παιδιά μας.  Κοιτάξτε τη θλίψη μας και να μαθαίνετε.   

Την συνέντευξη πήρε ο Andrei Fefelov

http://attikanea.blogspot.gr