Το αλφαβητάρι της
αρετής
Ά ρχιζε πάντα απ’ το
Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του
Β ίου το κέρδος είν’
αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις
Γ νώριζε όλα τα καλά
έργα των δικαίων
Δ εινόν το να πεινάει
κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος
Ε υεργετείς; Μάθε
λοιπόν πως το Θεό μιμείσαι.
Ζ ήτα απ’ το Θεό να
σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ
Η σάρκα η ανθρώπινη
να συγκρατείται πρέπει και να δαμάζεται γερά
Θ υμό χαλίνωνε, μη
πέσεις έξω από τη λογική
Ί σια ψηλά το βλέμμα
σου, στη γλώσσα να ‘χεις μέτρο
Κ λειδί στ’ αυτιά να
βρίσκεται, το γέλιο σου να ‘ναι σεμνό
Λ υχνάρι να πορεύεται
η λογική μπροστά από κάθε σου έργο
Μ η σου γλυστράει
κάτω απ’ ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει
Ν α ερευνάς τα πάντα
με το νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται
Ξ ένος πως είσαι,
μάθε το καλά. Γι’ αυτό τίμα τους ξένους
Ό ταν στη γαλήνη
ταξιδεύεις, τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα
Π άντα να δέχεσαι
ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται
Ρ αβδί να σε χτυπά
του δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά
Σ τις θύρες των σοφών
να πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ’ τις θύρες των πλουσίων
Τ ο μικρό, μικρό δεν
είναι όταν σε κάτι μέγα οδηγεί
Ύ βριν χαλίνωνε,
μακρυά απ’ την έπαρση μέγας σοφός να γίνεις
Φ υλάξου συ απ’ το
πέσιμο, σαν όμως άλλος πέσει, μη γελάς
Χ άρισμα το να σε
φθονούν, αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ
Ψ υχή που στο Θεό
προσφέρεται, είναι η καλύτερη θυσία
Ω, ποιος θα τα
φυλάξει όλα αυτά; Αυτός και θα σωθεί!
Αγίου Γρηγορίου του
Θεολόγου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου