Η ΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

Η ιδέα ότι η Μαρία Μαγδαληνή είναι η μοναδική γυναίκα απόστολος που έχει γράψει δικό της Ευαγγέλιο είναι παλιά και φτάνει μέχρι την αρχαιότητα.

Οι περισσότεροι μελετητές θεωρούν το “Ευαγγέλιο της Μαρίας” απόκρυφο, δηλαδή ότι γράφτηκε πολύ αργότερα από τα γεγονότα που ισχυρίζεται ότι καταγράφει και συγγραφέας δεν είναι η ίδια. Ωστόσο, η Μαρία ήταν μία σημαντική προσωπικότητα για ένα απόκρυφο χριστιανικό κίνημα γνωστό ως Γνωστικισμό, το οποίο ήταν αντίθετο προς την επικρατούσα ιδεολογία της Εκκλησίας.

Οι Γνωστικοί, όπως και όλοι οι άλλοι Χριστιανοί που η επίσημη Εκκλησία θεωρούσε αιρετικούς, διώχθηκαν. Σύμφωνα με την παράδοση της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μετά από τη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού, η Μαρία Μαγδαληνή συνόδευσε την Παρθένο Μαρία στην ελληνική πόλη της Εφέσου, όπου πέθανε και τάφηκε. Το σώμα της μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου διατηρήθηκε ως πολύτιμο λείψανο.

Σύμφωνα με μια άλλη, πολύ μεταγενέστερη παράδοση, η Μαρία ταξίδεψε στη ρωμαϊκή επαρχία Γκάλια Ναρμπογένσις, τη σημερινή Προβηγκία στη νότια Γαλλία, φέρνοντας μαζί της το Άγιο Δισκοπότηρο. Κατά τον Μεσαίωνα, δύο γαλλικά μοναστήρια ισχυρίστηκαν ότι έχουν τα λείψανα της Μαρίας Μαγδαληνής, αν και μάλλον πρόκειται για δύο μεσαιωνικές απάτες. Τα μοναστήρια καταστράφηκαν όπως και τα λείψανα, κατά τη Γαλλική Επανάσταση. Πάντως στη γαλλοκαθολική παράδοση, δεν υπάρχει καμία αναφορά σχετικά με τον γάμο της Μαρίας και του Ιησού.

Ο Νταν Μπράουν βάσισε το δημοφιλές μυθιστόρημά του, “Ο Κώδικας Ντα Βίντσι”, στο έργο των Μάικλ Μπέιτζεντ, Ρίτσαρντ Λι και Έρικ Λίνκολν, που εξέδωσαν το βιβλίο τους, “Άγιο αίμα, Άγιο Δισκοπότηρο” το 1982. Αν και υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ του βιβλίου τους και του Μπράουν, υπάρχουν επίσης σημαντικές διαφορές. Ο Μπράουν εμπλέκει την οργάνωση Opus Dei, περιγράφοντάς την ως ομάδα κρούσης της Καθολικής Εκκλησίας, επανδρωμένης με μισότρελους μοναχούς-δολοφόνους. Οι Μπέιτζεντ, Λι και Λίνκολν βασίζουν τη θεωρία τους για τους επιζώντες απογόνους του Ιησού Χριστού και της Μαρίας Μαγδαληνής σε έγγραφα που ανακάλυψαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας τη δεκαετία του 1970. Τα έγραφα που αποτελούν το “κλειδί” για το μυστήριο της συνωμοσίας, έχουν το όνομα “Μυστικοί φάκελοι του Ανρί Λομπινό”.

Οι Μυστικοί Φάκελοι του Ανρί Λομπινό

Οι φάκελοι αποκάλυψαν ένα εξωπραγματικό μυστικό, αν και όχι αυτό που αποκαλύπτεται στο “Άγιο αίμα, Άγιο Δισκοπότηρο” ή στον “Κώδικα ΝταΒίντσι”. Οι 27 σελίδες των Φακέλων είναι ένα μείγμα εγγράφων, μεταξύ των οποίων η “Γενεαλογία των Μεροβίγκιων Βασιλέων και η Μεροβίγκια προέλευση πολλών γαλλικών και ξένων Οίκων”. Υπάρχει ακόμα ένα τμήμα της ιστορίας του Κοινού της Σιών, της μυθικής οργάνωσης που υποτίθεται ότι κινούσε τα νήματα της πολιτικής και της θρησκείας για αιώνες, μαζί με μία λίστα των Μεγάλων Δασκάλων της, η οποία περιλαμβάνει φωτεινές μορφές όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Ισαάκ Νεύτων, ο Βίκτωρ Ουγκώ και ο Ζαν Κοκτό. Και μία γενεαλογία που αποδεικνύει την άμεση καταγωγή ενός Γάλλου, του Πιερ Πλαντάρ, από τον τελευταίο Μεροβίγκιο βασιλιά, τον Δαγοβέρτο τον ΙΙ. Ο Πιερ Πλαντάρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1920.

Οι γονείς του ήταν και οι δύο υπηρέτες, ενώ ο ίδιος εκπαιδεύτηκε ως σχεδιαστής. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η μισή Γαλλία βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή, ο Πλαντάρ προσπάθησε να σχηματίσει αρκετές οργανώσεις με ισχυρά εθνικιστική, αντισημιτική και αντιμασονική ιδεολογία. Αντί να ευχαριστηθούν οι γερμανικές αρχές, του απαγόρευσαν αυτές τις δραστηριότητες. Όταν αυτός συνέχισε, οι Γερμανοί τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στη φυλακή για τέσσερις μήνες. Το 1951 ο Πλαντάρ παντρεύτηκε και μετακόμισε στο Ανμάς στη νοτιοανατολική Γαλλία. Το 1953 κλείστηκε ακόμη έξι μήνες στη φυλακή για απάτη. Το Μάιο του 1956, ο Πλαντάρ αποφάσισε να σπρώξει λίγο το πεπρωμένο του και ίδρυσε μια τοπική οργάνωση με το όνομα Κοινό της Σιών, την οποία περιέγραψε με μεγαλοπρέπεια ως ένα “Καθολικό ιπποτικό τάγμα για την προαγωγή μιας ανεξάρτητης συντηρητικής ένωσης”.

Όμως, οι σκοποί του Κοινού αποδείχθηκαν αρκετά ήπιοι, καθώς περιορίστηκε στην εκστρατεία για κοινωνική στέγαση χαμηλού κόστους στην Ανμάς. Το όνομα “Σιών” δεν ήταν κάποια αναφορά στο Ισραήλ ή στην Ιερουσαλήμ, αλλά στο κοντινό Όρος Σιών. Σύμφωνα με το γαλλικό κράτος, το Κοινό της Σιών διαλύθηκε το φθινόπωρο του 1956 και δεν είχε καμία δραστηριότητα μετά από την ημερομηνία αυτή. Όμως η δημιουργία του ήταν μόνο το πρώτο νήμα σε έναν πολύπλοκο ιστό επινόησης, απάτης και πλαστογραφίες στις οποίες θα επιδίδονταν ο Πλαντάρ και οι συνένοχοί του, Φιλίπ ντε Σεριζί και Ζεράρ ντε Σεντ, στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας.

Η κομπίνα του Πλαντάρ

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Πλαντάρ γνώρισε τον Νοέλ Κορμπού, έναν ιδιοκτήτη εστιατορίου στο μικρό χωριό Ρεν-λε-Σατό στην περιοχή του Λανγκτό γκ στη νοτιοανατολική Γαλλία. Ο Κορμπού φημίζονταν στη Γαλλία για τον ρόλο που είχε παίξει στη διάδοση της ιστορίας του Πατέρα Φρανσούα Μπερενζέ Σονιέρ, του ιερέα του Ρεν-λε-Σατό ο οποίος, σύμφωνα με τον Κορμπού, είχε ανακαλύψει έναν αρχαίο θησαυρό, αλλά και κάτι μυστηριώδη έγγραφα κατά την ανακαίνιση του ναού του το 1891. Η αλήθεια ήταν κάπως πιο αποκρουστική. Ο ιερέας Σονιέρ στην πραγματικότητα εξαπατούσε τους ενορίτες του, εισπράττοντας χρήματα για ευχές προς του νεκρούς, τις οποίες δεν διάβαζε ποτέ. Ο θρύλος όμως ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον και ευνοϊκός για τη δουλειά του Κορμπού και τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης πίστεψαν την ιστορία του κρυμμένου θησαυρού. Ο Πλαντάρ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον θρύλο προς όφελός του, κατασκευάζοντας τα μυστηριώδη έγγραφα, τα οποία υποτίθεται ότι είχε βρει ο ιερέας Σονιέρ μαζί με τον θησαυρό. Φυσικά, τα έγγραφα αφορούσαν το τελείως φανταστικό μεσαιωνικό Κοινό της Σιών και περιείχαν αποδείξεις για τους δεσμούς του Πλαντράρ με τον Δαγοβέρτο τον ΙΙ.

Μαζί με τον Φίλιπ Σεριζί, ο Πλαντάρ δημιούργησε τους “Μυστικούς φακέλους” και τους “φύτεψε” στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας το 1967. Ταυτόχρονα, ένας άλλος συνεργός του, ο συγγραφέας Ζεράρ ντε Σεντ, έγραψε το βιβλίο, “Ο καταραμένος θησαυρός της Ρεν-λε-Σατό”, με περιγραφές των μυστηριωδών εγγράφων και του μεγάλου μυστικού τους. Το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ στη Γαλλία και μεταφράστηκε και στα Αγγλικά. Το μόνο που χρειαζόταν τώρα ο Πλαντάρ ήταν κάποιος που θα “ανακάλυπτε” τα πρωτότυπα και θα έκανε όλες τις συνδέσεις που ήθελε ο Πλαντάρ. Αυτός που τελείως τυχαία μπήκε στη σκηνή ήταν ο Έρικ Λίνκολν, ένας σεναριογράφος που είχε εργαστεί στην επιτυχημένη βρετανική εκπομπή επιστημονικής φαντασίας “Doctor Who”. Συνεργάστηκε με τον Αμερικάνο συγγραφέα Ρίτσαρντ Λι και τον Νεοζηλανδό Μάικλ Μπέιτζεντ για να διερευνήσουν το ζήτημα σε μεγαλύτερο βάθος, οπότε βρήκαν τους πλαστούς φακέλους του Πλαντάρ στη βιβλιοθήκη. Εξέδωσαν το μπεστ σέλερ “Άγιο αίμα, Άγιο Διοσκοπότηρο” το 1982. Σε αυτό το βιβλίο, και όχι στους φακέλους, χρωστάει ο Νταν Μπράουν την ιδέα ότι ο Ιησούς είχε παντρευτεί τη Μαρία Μαγδαληνή, της οποίας οι απόγονοι επέζησαν στη Γαλλία προστατευμένοι από το ψεύτικο Κοινό της Σιών. Πάντως, το μυθιστόρημα του Μπράουν είναι μία φανταστική περιγραφή μια ψευτοϊστορίας, που και η ίδια βασίζεται σε ένα σύνολο πλαστών εγγράφων.

http://news247.gr

Ο ΡΟΜΠΕΡΤ ΠΑΟΥΕΛ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ "Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ"

Ο Ρόμπερτ Πάουελ διακρίθηκε για τον ρόλο του ως Ιησούς από την Ναζαρέτ. Ο ρόλος του θεωρείται εξαιρετικά πετυχημένος και επειδή αρκετές φωτογραφίες τον εξυμνούν σαν να ήταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο ίδιος είχε σχολιάσει περί αυτού του θέματος:

Powell has cried out in the social media that he is not Jesus and that people should stop worshiping him. Rather, they should respect the true Jesus and worship God. His is among the most trending stories on social media in January 2016.

In his words: “I never cease to say and I repeat it to the world since 1977. I am not Jesus Christ, I am just an actor and British comedian. I am tired of seeing my photos displayed in places of worship and other places for worship. I just make a film for a living. Burn my picture and worship the only God in truth ! I am just an actor… Jesus is Lord!”

Ρόμπερτ Πάουελ: Εγώ είμαι ηθοποιός... Ο Ιησούς είναι ο Κύριος. Κάψτε την φωτογραφία μου και λατρέψτε τον Αληθινό Θεό!

http://www.xn--mxaflfydbbo.gr/post/4811-rompert-paoyel-ithopoios-iisoys-apo-tin-nazaret-ego-eimai-ithopoios-o-iisoys-einai-o-kyrios-kapste-tin-fotografia-moy-ka

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ;

Η κατάσταση, στην οποία έχει βρεθεί τον τελευταίο καιρό η χώρα μας, είναι οπωσδήποτε θλιβερή. «Εγενήθημεν όνειδος τοις γείτοσιν ημών, μυκτηρισμός και χλευασμός τοις κύκλω ημών», καθώς λέει ο θεόπνευστος Ψαλμωδός για τον λαό του (βλ. Ψαλμ. 78  4). Ασχολούνται μαζί μας ειρωνικά και περιφρονητικά όλοι οι γύρω λαοί. Βάλαμε ξένα αφεντικά στο κεφάλι μας και γράφουν και προτείνουν – κάποτε ίσως και σαρκαστικά – ορισμένοι ξένοι τρόπους εξόδου από την κρίση, οι οποίοι προσβάλλουν και αυτή την εθνική μας αξιοπρέπεια.

Πονάει κατάβαθα η ψυχή μας με την κατάσταση αυτή, η οποία είναι εξόφθαλμο ότι είναι πραγματική. Πολλοί σπουδαίοι Έλληνες επιστήμονες, που διαπρέπουν στο εξωτερικό, διστάζουν να πουν ότι είναι Έλληνες, διότι χλευάζονται από τους ξένους σχεδόν παντού.

Η πηγή της καταστροφής

Αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας, υπενθυμίζουν τον άλλο εκείνο λόγο τού θεοπνεύστου Ψαλμωδού, που έχει σχέση και με την επιβίωση των εθνών: «Ιδού οι μακρύνοντες εαυτούς από σού απολούνται» (Ψαλμ. 72  27). Όσοι απομακρύνονται, Κύριε, από Σένα, από το Νόμο σου τον άγιο, θα απολεσθούν, θα χαθούν, θα καταστραφούν.

Η Αγία Γραφή, το αιώνιο και αλάθητο Βιβλίο του Θεού – ανεξάρτητα αν το πιστεύουν ορισμένοι ή όχι – λέει πάντα την αλήθεια, η οποία επιβεβαιώνεται συνεχώς μέσα στην Ιστορία. Άνθρωποι, πρόσωπα και λαοί που διέκοψαν σχέσεις με τον Θεό και δεν θέλησαν να οδηγούνται από το Νόμο του, είχαν θλιβερή και φρικτή κατάληξη και εξαλείφθηκαν από τον χάρτη τού κόσμου.

Υπάρχει λύση

Η Αγία Γραφή όμως δεν αναγράφει μόνο τα αρνητικά, τις καταστρεπτικές συνέπειες της ανταρσίας κατά τού Θεού. Υποδεικνύει και τα θετικά, τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κανείς όχι μόνο να μην καταστραφεί, αλλά αντιθέτως να ζει ήρεμος και ευτυχισμένος. Το τονίζει σαφέστατα προς τους συμπατριώτες του ο θεοκίνητος και μεγαλοφυής προφήτης Ησαΐας εκ μέρους τού Θεού στην αρχή τού εξαίρετου Βιβλίου του: «Εάν θέλητε και εισακούσητέ μου, τα αγαθά της γης φάγεσθε» (Ησ. α΄ 19). Εάν θέλετε και αποφασίσετε να ακούτε και να εφαρμόζετε τους λόγους μου, θα τα έχετε όλα άφθονα, δεν θα σας λείψει τίποτε, δεν θα αναγκάζεσθε να ψωμοζητάτε.

Ιδού η λύση όλων των  λεγομένων οικονομικών κρίσεων και  προβλημάτων, η έξοδος από τα αδιέξοδα και το μυστικό της ευτυχίας. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και απλά, έστω κι αν φαίνονται δύσκολα. Όλα εξαρτώνται από τη θέλησή μας. Αν θελήσουμε αυτό που θέλει ο Θεός, λυτρωνόμαστε. Αν όμως δεν θελήσουμε αυτό που θέλει ο Κύριος, μας περιμένει συμφορά.

Καιρός για μετάνοια

Να διερωτηθούμε λοιπόν σχετικά με τη σημερινή μας κατάσταση: Εμείς σήμερα, οι Νεοέλληνες, ως άτομα και ως κράτος, θέλουμε αυτό που θέλει ο Θεός; Ναι ή όχι;

Ο Θεός απαγορεύει παραδείγματος χάριν τον φόνο. Κάθε μέρα όμως στη χώρα μας φονεύονται, με νόμο μάλιστα και με κρατική επιχορήγηση, εκατοντάδες ανθρώπινες ζωντανές υπάρξεις, με τις εκτρώσεις που γίνονται από αθεόφοβους γονείς και γιατρούς.

Ο Θεός ορίζει και ευλογεί τον μυστηριακό Γάμο. Στην Ελλάδα όμως νομοθετήθηκε ακόμη και η ελεύθερη συμβίωση και σχεδιάζουν να νομοθετήσουν και «γάμο» ομοφυλοφίλων, για να γίνουμε σαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, που τα κατέκαυσε με φωτιά και θειάφι ο Θεός για τις σαρκικές αμαρτίες τους.

Ο Νόμος του Θεού ορίζει να παιδαγωγούνται τα παιδιά και οι νέοι «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», με τη χριστιανική διδασκαλία (Εφ. ς΄ 4). Οι άρχοντες όμως, που εμείς εκλέγουμε, δεν θέλουν την εκκλησιαστική παρουσία και διδασκαλία στα σχολεία μας. Αποκλείουν την είσοδο των Πνευματικών στα σχολεία μας. Υποτιμούν το κατ’ εξοχήν παιδαγωγικό και μορφωτικό μάθημα των Θρησκευτικών.

Ο Νόμος τού Θεού τονίζει και ζητεί από τις γυναίκες να ντύνονται «εν καταστολή κοσμίω», με σεμνή ενδυμασία, και να στολίζουν τον εαυτό τους «μετά αιδούς και σωφροσύνης», με αιδώ, με συστολή, με σωφροσύνη και αγνότητα (Α΄ Τιμ. β΄ 9). Τι κάνουν όμως οι σημερινές Ελληνίδες; Δεν ντρέπονται να κυκλοφορούν σχεδόν ημίγυμνες και να εισέρχονται χωρίς σεμνή ενδυμασία και σ’ αυτούς ακόμη τους ιερούς Ναούς.

Ο Νόμος τού Θεού επίσης ορίζει τιμιότητα και αποφυγή της αδικίας και κλοπής. Τι γίνεται όμως σήμερα στην Ελλάδα μας, με τη διαφθορά των Δημοσίων υπηρεσιών, με τις πυκνές μηνύσεις στα δικαστήρια για αδικίες; Ποιος αγνοεί ότι δεν προφθαίνουν οι αστυνομικοί να συλλαμβάνουν ληστές και κλέφτες;

Θα μάκραινε πολύ ο κατάλογος, εάν συνεχίσουμε να αναφέρουμε περιπτώσεις, στις οποίες οι Έλληνες δεν θέλουμε τον Νόμο τού Θεού στη ζωή μας. Επαναλαμβάνουμε εκείνο που γράφει η Αγία Γραφή ότι λέει ο ασεβής προς τον Θεό: «απόστα απ’ εμού, οδούς σου ειδέναι ου βούλομαι» (Ιώβ κα΄ 14). Θεέ, φύγε από εμπρός μου. Δεν θέλω να ξέρω τί παραγγέλλεις. Θα ζήσω όπως νομίζω εγώ.

Αυτό λέμε με τις πράξεις μας, με όλη τη ζωή μας πολλοί Νεοέλληνες, επίσημοι και άσημοι, προς τον Θεό. Δεν Τον θέλουμε οδηγό της ζωής μας.

Πώς λοιπόν να μας ευλογεί, αφού δεν Τον θέλουμε; Πώς να μας  λυτρώσει από την κρίση και από την εθνική ανυποληψία, αφού ζούμε μακριά Του;

Επομένως δεν μας φταίνε μόνο οι άλλοι για την κατάστασή μας, αλλά πρωτίστως εμείς οι ίδιοι με τις επιλογές μας. Και ο μόνος δρόμος σωτηρίας είναι η μετάνοιά μας, η επιστροφή στη ζωή που θέλει και ορίζει ο Θεός. Ἔτσι μόνο υπάρχει ελπίδα ανακάμψεως και ζωής έντιμης, ειρηνικής και ευτυχισμένης.

ΠΗΓΗ-ΧΦΔ Ο ιστοχώρος της “Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης”

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΗΜΑΚΑΚΟΣ: Ο ΟΜΟΤΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

Στον Γιώργο Ρήγα

Ο πραγματικός ερευνητής αναζητά την αλήθεια και, τελικά, εκεί είναι που συναντά τον Θεό. Τέτοιο είναι το παράδειγμα του Παναγιώτη Δημακάκου, ομότιμου καθηγητή της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, ο οποίος σημειώνει στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»: 

«Θρησκεία και επιστήμη είναι δίδυμες αδελφές. Δεν συγκρούονται, αλλά είναι πυλώνες του κτιρίου που λέγεται αλήθεια».

Φλογερός ευπατρίδης και πρωτοπόρος στον τομέα της αγγειοχειρουργικής, με χιλιάδες επεμβάσεις στο ενεργητικό του, γνώρισε την αναγνώριση σε μεγάλα ιατρικά κέντρα στο εξωτερικό, αλλά επέστρεψε για να δημιουργήσει στον τόπο του. Παρά τις πολλές διακρίσεις του, με σεμνότητα και συγκίνηση εξομολογείται πως έχει την προσευχή ως νοερό όπλο. Με προσωπική του φροντίδα, το δωμάτιο στο οποίο εκοιμήθη ο Άγιος Νεκτάριος στο Αρεταίειο Νοσοκομείο έγινε χώρος προσκυνήματος, ενώ το παρεκκλήσι του αγίου στο νοσοκομείο αγιογραφήθηκε με τα θαύματά του.

Από τη μακρά εμπειρία σας στο χειρουργικό τραπέζι, έχετε ζήσει περιπτώσεις θείας παρέμβασης;

Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Μπορώ να σας πω την περίπτωση ενός αρρώστου 52 ετών από τη Σαμοθράκη, με 5 παιδιά, όπου είχε αποφραγμένη την αορτή του. Καθάρισα την αορτή και είδα ότι οι βλάβες αυτές προχωρούσαν και στις νεφρικές αρτηρίες. Αν μείνουν οι νεφροί μία ώρα χωρίς ροή αίματος και οξυγόνο, νεκρώνουν. Αυτό τότε δεν φαινόταν στις εξετάσεις και είχε ήδη περάσει μισή ώρα, ώσπου να καθαρίσω την αορτή και να την κλείσω. Συνειδητοποιώ πλέον ότι θα έχω έναν νεφροπαθή ασθενή, που θα πρέπει 2 και 3 φορές την εβδομάδα να υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση. Με λούζει κυριολεκτικά κρύος ιδρώτας, τα νεότερα παιδιά βέβαια δεν συνειδητοποιούν τίποτα, και εκείνη την ώρα ψελλίζω μέσα από τη μάσκα τρεις φορές, σαν προσευχή: «Γλυκέ μου Χριστέ, άπλωσε τα χέρια Σου και κατηύθυνε τα δικά μου δάχτυλα». Όπως έχω ανοιχτή την αορτή και εκφύονται τα αγγεία, «τυφλά» βγάζω με τις λαβίδες ό,τι σκληρά αθηρώματα και σε λιγότερο από μισή ώρα κάνω την πιο «τρελή» επέμβαση που θα μπορούσα να κάνω. Πέντε παιδιά τον περίμεναν εκεί έξω κι εγώ έκανα κάτι ανορθόδοξο!
Όταν κάναμε την επομένη μια ενδοφλέβια αγγειογραφία, που μας φωτογραφίζει τις αρτηρίες, ομολογώ ότι ο ασθενής φαινόταν, όχι σαν να είναι χειρουργημένος, αλλά όπως τον γέννησε η μάνα του. Σαν να μην είχε αρρωστήσει ποτέ! Τότε στην επίσκεψή μου επάνω έκανα ομολογία στους νέους συναδέλφους μου: «Δεν χειρούργησα εγώ, παρακάλεσα και χειρούργησε κάποιος άλλος». Δεν το ξεχνώ ποτέ αυτό.

Μπορούμε να μιλήσουμε και για περιστατικά που έχουν επανέλθει;

Θυμάμαι το παράδειγμα ενός ασθενούς που παρουσίασε ανακοπή της καρδιάς και είχε διάρκεια ανάνηψης πλέον της μίας ώρας. Όταν επανήλθε, με σοβαρότητα και ικανοποίηση, σαν να συμμετείχε ενεργά στην όλη διαδικασία. «Γιατρέ, είχατε σοβαρό πρόβλημα μαζί μου. Αργήσατε και κουραστήκατε πολύ», μου είπε και με ευχαρίστησε. Οι άρρωστοι σε «αποχωρητικές» καταστάσεις, όταν καταβάλλουμε προσπάθειες επανόδου τους στη ζωή, φαίνεται ότι συμμετέχουν στη διαδικασία αυτή. Κάποιοι μαρτυρούν ότι βρέθηκαν σε κάποιον κόσμο φωτεινό και όμορφο. Είναι ικανοποιημένοι. Κάποιοι άλλοι περιγράφουν λεπτομέρειες από τις ιατρικές μας ενέργειες, ακόμη κι από συζητήσεις, κατά τον χρόνο της ανάνηψης.

Εσείς προσωπικά έχετε προσευχηθεί για ασθενείς σας;

Χειρούργησα μια γυναίκα 65 ετών στην καρωτίδα, σε μια, κατά τα άλλα, επέμβαση ρουτίνας. Η ασθενής όταν ξύπνησε από τη νάρκωση ήταν ημιπληγική από τη μία πλευρά, στο χέρι και στο πόδι, δεν επικοινωνούσε κι έλεγε πράγματα ασυνάρτητα. Στην αγγειογραφία και στο κρανίο όλα έδειχναν απολύτως φυσιολογικά. Μιλώ με τους συγγενείς κι ανοίγω για δεύτερη φορά, προκειμένου να ελέγξω. Ακολούθησε συμβούλιο καθηγητών, ειδικών, αλλά κανείς δεν μπορούσε να δώσει απάντηση. Αποφασίσαμε την παραμονή της ασθενούς στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας μέχρι την άλλη ημέρα το πρωί, σε βαθιά νάρκωση. Δεν θα ξεχάσω την ημερομηνία: 8 Νοεμβρίου 2006, παραμονή του Αγίου Νεκταρίου. Δεν μπορούσα να εκκλησιαστώ, γιατί είχα στις 7 το πρωί προγραμματισμένο χειρουργείο. 

Γινόταν αγρυπνία στον Ι.Ν. του Αγίου Νεκταρίου στο Νέο Ηράκλειο. Στάθηκα για πολλή ώρα, παρακάλεσα τον άγιο και κοινώνησα. Την επομένη νωρίς το πρωί άνοιξα τον μικρό ναό που έχουμε φτιάξει για τον άγιο στο Αρεταίειο, άναψα ένα κεράκι, ζήτησα και πάλι τη βοήθειά του και πήγα και χειρούργησα. Η ασθενής ξύπνησε, είχε θαυμάσια επικοινωνία με το περιβάλλον, κινούσε ελεύθερα όλα τα άκρα, πήρε το πρόγευμά της κανονικά, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, με φυσιολογική επικοινωνία μαζί μας.

Νιώθετε την παρουσία του αγίου στο Αρεταίειο;

Ο άγιος, αφότου εγκαταστάθηκε μόνιμα το 1908 στην Αίγινα, σπάνια την εγκατέλειπε. Απέκρυπτε, μάλιστα, το πρόβλημα της υγείας του, υποφέροντας σιωπηλά τους σωματικούς πόνους και το βαρύ μαρτύριο. Όταν, όμως, η κατάστασή του επιδεινώθηκε, δέχθηκε την υπόδειξη του γιατρού για εισαγωγή σε νοσοκομείο της Αθήνας. Έκτοτε παραμένει μεγάλη η ευλογία του για το Αρεταίειο και το πανεπιστήμιό μας, αφού φιλοξένησε για νοσηλεία τον μεγάλο άγιο του 20ού αιώνα. Σύμφωνα με προσωπική μαρτυρία του ιατρού Καραπλή, οι γάζες που είχαν χρησιμοποιηθεί με την κοίμησή του ευωδίαζαν και γι’ αυτό δεν τις πέταξαν, αλλά τις τοποθέτησαν μέσα στη γη. Νοσηλεύτηκε στη γ’ θέση (απορίας), όπου στην παρακείμενη κλίνη νοσηλευόταν ύστερα από ατύχημα ένας παραπληγικός ασθενής. Από τότε κιόλας, αμέσως μετά την κοίμησή του, εκδηλώθηκε το πρώτο από μια σειρά θαυμάτων του Αγίου Νεκταρίου στο νοσοκομείο μας. Κατά την αλλαγή του ιερού λειψάνου, η μοναχή Ευφημία τοποθέτησε τη φανέλα του αγίου στο κρεβάτι του παραπληγικού, ο οποίος αιφνίδια σηκώθηκε και άρχισε να βηματίζει ελεύθερα. Έκτοτε, στο δωμάτιο υπάρχει η εικόνα του, ένα καντήλι που καίει συνεχώς και από το 2000 είναι τόπος προσκυνήματος, χωρίς να νοσηλεύονται ασθενείς. Όνειρό μου ήταν ο χώρος αυτός να γίνει εκκλησία και μάλιστα είχα βρει και τα οικονομικά μέσα για να το υλοποιήσω… αλλά η διοίκηση δεν ήθελε να ακούσει τίποτα από αυτά.

Πολλοί επιστήμονες κοιτάζουν με δυσπιστία ό,τι δεν εξηγείται με όρους επιστημονικούς. Τι θα τους λέγατε;

Ο αληθινός επιστήμονας αναζητά την αλήθεια. Επειδή ο Θεός αλήθεια εστί, εξαρτάται από τον Θεό. Γίνεται έτσι λάτρης, μύστης, ακόλουθος, μαθητής του. Ο ίδιος, ομολογώ, δεκαετίες τώρα, δεν χειρουργώ χωρίς να έχει προηγηθεί προσευχή και, κατά κανόνα, καθαρίζω με το αντισηπτικό την περιοχή του δέρματος που θα χειρουργήσω, ξεκινώντας με το σημείο του Σταυρού για ευλογία. 

Αν, μάλιστα, βρεθώ σε δύσκολα χειρουργεία, κάνω νοερά προσευχή. 
Σας εξομολογούμαι ότι πολλές φορές «εφημερεύει» ο ίδιος ο Χριστός 
και ζούμε την παρουσία του...

Με τις μαρτυρίες αυτές μπορώ να πω σε κάθε συνάδελφο: το απόλυτο είναι θεία κτίση. Το σχετικό με την πρόοδο της επιστήμης, την πείρα, την Τέχνη, την τόλμη και την αρετή χειρουργούμε. Δεν ανήκει, όμως, σε εμάς το 100%. Μπορεί να έχω εκτελέσει μία επέμβαση 200.000 φορές και ύστερα από τόση πείρα να παρουσιάσει κάποιος μια εμπλοκή, ένα κακό. Γι’ αυτό ο ίδιος προσωπικά έχω την προσευχή ως νοερό όπλο.

Η ασθένεια είναι κρίκος θρησκείας και επιστήμης. 
Αυτές οι δύο είναι δίδυμες αδελφές. 
Δεν συγκρούονται, αλλά είναι πυλώνες του κτιρίου που λέγεται αλήθεια.

Από τη μακρά εμπειρία σας, έχετε γνωρίσει ασθενείς που ξεπέρασαν το κλινικό πρόβλημα με όπλο την πίστη τους;

Ασθενείς με πίστη έχουν ιδιαίτερο χάρισμα, είναι γαλήνιοι, ήρεμοι, γεμάτοι ελπίδα και προσευχόμενοι συγκεντρώνουν περισσότερη δύναμη. Το θαύμα, άλλωστε, είναι προϊόν πίστεως, δώρο μέγιστο για όσους την κατέχουν, δύναμη ανεξάντλητη. Το θαύμα εμφανίζεται σιωπηλά, αθόρυβα, και, ξαναλέω, επιτυγχάνεται μέσω πίστεως, η οποία ούτε υποχρεωτική ούτε καταναγκαστική είναι, αλλά εδρεύει και πηγάζει από την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.

Ποια εφόδια πρέπει να έχει ένας νέος γιατρός;

Το κάλλος της ιατρικής επιστήμης βρίσκεται στην εμπιστοσύνη, την οποία ο ίδιος ο Δημιουργός έχει εκδηλώσει για την ιπποκράτεια επιστήμη, για τον διάκονο του ανθρώπινου πόνου στην Παλαιά Διαθήκη: «Και ιατρώ δος τόπον, και γαρ αυτόν έκτισε Κύριος». Ο γιατρός είναι το πρώτο και το τελευταίο πρόσωπο που βλέπει κανείς όταν έρχεται και όταν εγκαταλείπει τα γήινα. Στην ενδιάμεση λοιπόν ζωή, η αποστολή του είναι να φροντίζει την καλή ποιότητα υγείας, διότι χαρά μεγαλύτερη δεν υπάρχει από το να είναι κανείς υγιής. Όλοι καταλαβαίνουμε πόσο ευτυχής είναι ο ζητιάνος, όταν είναι υγιής, συγκριτικά με έναν άρρωστο βασιλιά. Γι’ αυτόν τον λόγο ο γιατρός πρέπει να είναι ένας οικουμενικός ευπατρίδης, όταν πλησιάζει τον άρρωστό του, στοργικός πατέρας, όπως ο Κύριος που μας δημιούργησε, με τριπλή προσωπικότητα: καλό επιστήμονα, ανθρωπιστή και με πίστη στον Χριστό. Αν έχει αυτές τις προϋποθέσεις, τότε μπορεί να δει και τις περιπτώσεις που αναφέραμε με τη θεία παρέμβαση σε πολλές στιγμές της ζωής του.

Τι φοβάστε από την κρίση στον τόπο;

Ένα έθνος και μία πατρίδα μπορεί να ελπίζουν, αν η νεολαία υπερέχει των γερόντων, αν οι γεννήσεις υπερέχουν των θανάτων. Τώρα εμείς έχουμε έναν γερασμένο πληθυσμό, με 120.000 θανάτους και μόνο 100.000 γεννήσεις. Με την Ελλάδα να ψυχορραγεί στην εντατική μονάδα, έχουμε ελεύθερες τις εκτρώσεις, με 1.000 δολοφονίες κάθε πρωί! Χίλια ελληνόπουλα κάθε πρωί σκοτώνονται. Αν κοιτάξεις το καρδιογράφημα ενός εμβρύου, θα δεις την καρδιά του να χτυπά από την 4η εβδομάδα. Μιλάμε για δολοφονίες σε άτομα που δεν μπορούν να αμυνθούν. Δείτε τα νούμερα: Πετάμε στους οχετούς 350.000 ζωές τον χρόνο, δηλαδή μια πόλη σαν την Πάτρα. Αντί να στηρίξουμε, λοιπόν, την οικογένεια και τα νέα ζευγάρια, που φοβούνται εξαιτίας της οικονομικής ανασφάλειας, δημιουργούμε αφύσικους στην οικογένεια θεσμούς.

ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ Κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ "ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ" ΝΟΜΟΥ

Οἱ ὀργανωμένες ὁμοφυλοφιλικὲς ὁμάδες, μὲ τὸ ψευδοεπιχείρημα τῆς καταπατήσεως δῆθεν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τους, ἐπιδιώκουν νὰ ἐπιβάλουν στὴν κοινωνικὴ ζωὴ νέα δικτατορία. Φίμωση δηλαδὴ ὅσων ἔχουν διαφορετικὴ ἀντίληψη, καὶ ἐπιβολὴ ἀπόλυτης λογοκρισίας, τέτοιας ποὺ μόνο οἱ πιὸ μαῦρες δικτατορίες ἔχουν ἐπινοήσει

Δὲν διστάζουν νὰ καταθέτουν μηνύσεις ἐναντίον ἐπισκόπων καὶ ἄλλων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ἀπαιτώντας τὴν τιμωρία τους βάσει τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου, ὅταν αὐ­τοὶ ὁμολογοῦν τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου γιὰ τὴν διαστροφὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας.

Ἔτσι τὸ περασμένο ἔτος στράφηκαν ἐν­αντίον τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καὶ Κυνουρίας κ. Ἀλεξάνδρου γιὰ δηλώσεις ποὺ εἶχε κάμει τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2015 σχετικὰ μὲ τὸν νόμο περὶ Συμφώνου συμβιώσεως ὁμοφυλοφίλων. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐρωτήθηκε δημοσίως γιὰ τὸ θέμα καί, ὅπως ὄφειλε, ἀπάντησε εὐθαρσῶς ὡς Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης. Εἶπε: «Ἡ Ἐκκλησία ἀκολουθεῖ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κατάσταση τῆς φύσεως. Ἐδῶ ἔχουμε παρὰ φύση κίνηση καὶ εἶναι καταδικαστέα». Τόνισε ἀκόμη ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι «εἶναι ἄρ­ρωστοι καὶ ἔχουν πάθος, καὶ θὰ πρέπει νὰ προσ­παθήσουν νὰ θεραπεύσουν τὴν ἀρ­ρώστια τους... Τοὺς λυπᾶμαι, προσεύχομαι νὰ τοὺς ἐλεήσει ὁ Θεός, νὰ μετανοήσουν, νὰ ἀλλάξουν τακτικὴ καὶ νὰ γίνουν τίμια μέλη τῆς κοινωνίας μας».

Λόγια ξεκάθαρα, χωρὶς ἴχνος μίσους ἢ ἐμ­πάθειας, ἀλλὰ μὲ πόνο καὶ ἀγάπη ἐκφερόμενα γιὰ τοὺς δυστυχεῖς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ὑποδουλωθεῖ στὸ δυσῶδες αὐτὸ πάθος. Πάθος ποὺ καταδικάζεται ἀπερίφραστα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴ δισχιλιετὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὑπῆρξαν δικαιότατες οἱ ἀ­πο­φάσεις τῆς Εἰσαγγελίας Τριπόλεως (4-11-2016) καὶ τῆς Εἰσαγγελίας Ἐφετῶν Ναυπλίου (20-12-2016) ποὺ ἐξέτασε τὸ θέμα σὲ δεύτερο βαθμό, νὰ θέσουν τὴν ὑπόθεση στὸ ἀρχεῖο, μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος δὲν διέπραξε κάποιο ἀδίκημα μὲ τὴν τοποθέτησή του ἐκείνη, σύμφωνη κατὰ πάντα μὲ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ποὺ ὡς Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης ὀφείλει νὰ διαγγέλλει. Ὑπάρχουν δικαστὲς στὸν τόπο! Καὶ οἱ δίκαιες ἀποφάσεις τους συντρίβουν τὶς μεθόδους ὁλοκληρωτισμοῦ ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ ὁμάδες κατατρομοκρατήσεως τῆς κοινωνίας μας.

Ἡ ὑπόθεση ὅμως αὐτὴ φανερώνει τὸ τραγικὸ κατάντημα, στὸ ὁποῖο ὁδηγεῖται μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα ἡ κοινωνία μας, ποὺ ὄχι μόνο ἀλλάζει παγκόσμιους νόμους χιλιάδων ἐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπειλεῖ μὲ δικτατορικὴ φίμωση τοὺς πολίτες.

Καὶ τὸ ἐρώτημα εἶναι τοῦτο: Πῶς ἀνέχον­ται οἱ πολιτικοὶ καὶ τὰ Μέσα Ἐνημέρωσης, ποὺ κόπτονται γιὰ τοὺς δημοκρατικοὺς θεσμούς, αὐτὴ τὴν ὕπουλα προωθούμενη νέα ἐφιαλτικὴ δικτατορία;

https://www.osotir.org/

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ- ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

Δυστυχώς ακόμη και στο Ορθόδοξο Συναξάρι  έγινε πλέον της μόδας να προσθέτουν και "εορτές" των παγκοσμίων  ημερών, όπως η 1η Σεπτεμβρίου  για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, και έπονται και άλλες

Μάλιστα σαν μαϊντανός πετάχθηκε πρόσφατα  και ο Πάπας, σε  δείγμα καλής θελήσεως για την ψευδο-ένωση των Εκκλησιών, προκειμένου  να δηλώσει και την συμμετοχή του Βατικανού στην επέτειο αυτή.

Ξεχνάνε όμως ότι μέσα στα ιερά πλαίσια της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας μας και της Ορθοδόξου πνευματικότητας είναι διάχυτα τα αιτήματα στον Ι. Χριστό «υπέρ υπέρ ευκρασιας αερίων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών»...Όλη η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας μυρίζει  συμπόνια, ευσπλαχνία  και συμπάθεια για τον άνθρωπο , τον κόσμο και όλη την θεϊκή δημιουργία. Δεν έχουμε λοιπόν καμία ανάγκη να καθιερώνουμε ειδικές εορτές και ημέρες μνήμης  που να ειδωλοποιούν την κτίση παρά τον Κτίσαντα.

Είμαι τόσα χρόνια κληρικός και από μικρό παιδί στην Εκκλησία ποτέ, μα ποτέ, δεν διάβασα σε Συναξάρι του μηναίου για παγκόσμιες ημέρες, αλλά για εορτές Μαρτύρων και Αγίων, κάποιες δε φορές για Θεοσωτήρια γεγονότα ύστερα από σεισμούς ή πυρκαγιές στην Βασιλεύουσα ή μνήμη θεϊκών γεγονότων και θαυμάτων. Όλες τις  αναφερόμενες συναξαρικές αναφορές, επί 2000 χρόνια Ορθόδοξης Παράδοσης, η Εκκλησίας μας τις θέτει συνεχώς στην μνήμη μας και στην Λειτουργική σύναξή μας (εξ’ ου και ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ») για να οδηγήσει τους πιστούς σε μετάνοια και στήριξη στην πνευματική ζωή, αφού σκοπός του αγώνα μας δεν είναι αυτός ο επίγειος και εφήμερος παράδεισος αλλά ο Ουράνιος.

Φοβάμαι ότι σε λίγο θα εκδοθούν νέα Μηναία (12 βιβλία με τροπάρια ανά τον μήνα) όπου θα μνημονεύονται όλες οι εορτές των παγκοσμίων ημερών για να φανούμε πιο εκλογικευμένοι στον κόσμον τούτο, ακόλουθοι των επινοημάτων των υπανθρώπων της Νέας Τάξης Πραγμάτων , και ίσως έτσι εκδώσουμε και ειδικές ακολουθίες για την ημέρα της πεολειχίας (14 Μαρτίου), της ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας, (27 Ιουνίου) της Αστρολογίας, (20 Μαρτίου) της  Δημόσιας τουαλέτας και άλλων...

Γι’ αυτό και κάθομαι και οργίζομαι για  την  ανθρώπινη κατάντια να βάζει στο περιθώριο της ζωής τους Αγίους Του θεού και να στήνει ένα δικό του συναξάρι. Το συναξάρι του αντικείμενου και υπεραιρόμενου ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα κατά πως λέει ο Απ΄ Παύλος (Β Προς Θεσσ. Β’ 2-4)

Να λοιπόν που μετά από χιλιάδες χρόνια αληθεύει η προφητεία του Πρ. Δανιήλ για τον Αντίχριστο : "καὶ λόγους πρὸς τὸν ῞Υψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους ῾Υψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον." (Δανιήλ ζ', 25) 

Δηλαδή:

"Αυτός θα εκσφενδονίσει λόγους αλαζονικούς και υβριστικούς εναντίον του Υψίστου Θεού. Θα καταδιώξει και θα αχρηστεύσει τους αγίους του Υψίστου Θεού. Θα σχεδιάσει να αλλάξει τους καιρούς και τον νόμον του Θεού, να δημιουργήσει νέαν τάξιν πραγμάτων."

Έπειτα από χιλιάδες χρόνια Ορθόδοξης ζωής και ποταμούς αιμάτων των μαρτύρων της Εκκλησίας μας, πετάμε τους Αγίους  στο χρονοντούλαπο της λησμοσύνης (λες και μας έχουνε οι Άγιοι ανάγκη) κάνοντας είδωλα και βωμούς τα ανθρώπινα στοιχειά και πάθη.

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΛΕΥΙΤΗΣ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ – ΤΟ ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΜΙΑΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

ΟΤΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΕ

Αν αυτό [τσουλήθρα που μοιάζει με ανδρικό γεννητικό όργανο] το θεωρείτε αποκρουστικό και διεστραμμένο, κατανοείσετε ότι θα σας βλέπουν σαν ένα μη ανεκτικό και ρηχό άτομο που θα πρέπει να πάει σε ψυχίατρο. Αυτή είναι μία συνηθισμένη τσουλήθρα σε παιδική χαρά !!! Δεν το πιστεύετε; Κοιτάξτε καλύτερα. Ένα αγόρι 5 χρονών γλυστράει τώρα εκεί …

Αυτή η τσουλήθρα είναι στη Νορβηγία και την έβαλαν εκεί ώστε τα παιδιά να μεγαλώνουν με τον ‘σωστό τρόπο’. Να μην ντρέπονται αλλά να είναι ‘προχωρημένα’ … Σοκαριστήκατε; Αν ναι, αυτό σημαίνει ότι είστε οπισθοδρομικοί και ότι δεν μπορείτε να εκτιμήσετε πόσο εξελίχθηκε ο ‘μοντέρνος πολιτισμός’. Πριν από λίγο καιρό οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να εκπολιτίσουν τους κατοίκους τους από την κούνια ώστε να μειώσουν τον αριθμό τέτοιων ανόητων ανθρώπων.

Τα μικρά παιδιά μαθαίνουν βασικές αξίες με παραδείγματα από παιχνίδια με ζώα. Αυτό το γαλλικό βιβλίο έχει τίτλο: «Η μικρή αλεπού Ζαν έχει δύο μαμάδες». Και να μια ιστορία για ένα πιγκουινάκι που έχει τίτλο: «Το ταγκό δύο μπαμπάδων. Γιατί όχι;» Νηπιαγωγοί διαβάζουν τέτοια βιβλία σε παιδιά νηπιαγωγείου.

Οι δάσκαλοι εκτελούν ειδικές μεθόδους και τεχνικές που σχεδιάστηκαν μέσα σε υπουργεία. Για παράδειγμα, ο Δανός υπουργός ισότητας εξέδωσε έναν οδηγό προς νηπιαγωγούς που λέγεται «Νηπιαγωγεία», όπου υπάρχει θέση για ευτυχισμένους πρίγκηπες και πριγκίπισσες πειρατίνες.

Στην Λετονία θα βρεις βιβλίο για αγόρια με τον τίτλο: «Όταν ο Κάρολος ήταν Καρολίνα» και για κορίτσια, «Όταν η Ρίτα ήταν Ρίτσαρντ» που εκδόθηκαν με την στήριξη του υπουργείου.

Θα συναντήσεις την ίδια κατάσταση και στη Γερμανία. Για παράδειγμα, σε ένα γερμανικό δημοτικό σχολείο οι μαθητές άλλαξαν το φύλο τους για να τιμήσουν την ημέρα ισότητας των φύλων, αγόρια και κορίτσια ντύθηκαν αντίστροφα. Όλοι πήραν μέρος, και οι μαθητές και οι δάσκαλοι, γιατί σύμφωνα με τους Ευρωπαίους ‘βοηθάει στην αλληλοκατανόηση’.

[αγόρι ντυμένο κορίτσι]

«Είναι πολύ σημαντικό να μπούμε στη θέση του άλλου.»

Αν σοκαριστήκατε από αυτό, το ότι άνδρες γυμναστές και δάσκαλοι τεχνικών μπορούν να έρθουν στο σχολείο σας με φούστα, μακιγιάζ, και τακούνια και η μαθηματικός μπορεί να έρθει με ανδρικό παντελόνι και ψεύτικο μούσι, τότε είστε οπισθοδρομικοί.

Οι LGBT πιστεύουν ότι στη βρεφική ηλικία όλοι είναι χωρίς φύλο γι’ αυτό και αργότερα μπορούν να διαλέξουν τι θέλουν να είναι: αρσενικό, θηλυκό ή ουδέτερο.

Αυτά τα χαριτωμένα κουτάκια δεν πωλούνται σε καταστήματα σεξ αλλά τα μοιράζουν σε νηπιαγωγεία στο Μπάζιλ (Βασιλεία) της Ελβετίας. Τα πλαστικά κουτιά έγιναν για παιδιά τεσσάρων και πάνω. Το σετ αποτελείται από κούκλες ομοφυλόφιλες, ειδικά εικονογραφημένα βιβλία και παιχνίδια-ομοιώματα γεννητικών οργάνων.

Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο αλλά το ότι τα παιδιά μας μεταμορφώνονται σε κάτι το ουδέτερο. Ένα πλάσμα που δεν ξέρει τι είναι: αρσενικό ή θηλυκό!

Αυτός είναι ο Μαξ, δύο ετών. Οι Άγγλοι γονείς του τον ντύνουν με αγορίστικα παντελόνια σαν αγόρι και με φούστες. Αν και ο Μαξ γεννήθηκε αγόρι, οι γονείς του αυτό το θεωρούν άνευ σημασίας. Μέχρι το αγόρι να αποφασίσει μόνο του ποιος είναι, οι γονείς του τον βάζουν να παίζει με αυτοκινητάκια και κούκλες. Η μητέρα του του βάφει τα νύχια και του βάζει κοκαλάκια στα μαλλιά και ο πατέρας του του δείχνει πως να συναρμολογεί ρομπότ. Οι γονείς λένε πως το κάνουν για χάρη του παιδιού τους. Σύμφωνα με τη Λίζα την 23χρονη μητέρα του Μαξ, η ανατροφή με ουδετερότητα στο φύλο δίνει στο παιδί την ευκαιρία να επιλέξει ανάμεσα στα ανδρικά ή γυναικεία στερεότυπα παιχνίδια ή ρούχα. Ντύνεται και παίζει όπως του αρέσει.

Από μικρή ηλικία ο Μαξ -ο οποίος μεγαλώνει ένας Θεός ξέρει ως τι- και οι γονείς του καθώς και εκατοντάδες χιλιάδες ευρωπαϊκές οικογένειες, έχουν πέσει θύματα μίας μοντέρνας θεωρίας περί φύλων που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε ουδέτερα πλάσματα.

Η μεταμόρφωση τέτοιων ανθρώπων του μέλλοντος ξεκινάει σε ειδικά νηπιαγωγεία. Να ένα τέτοιο νηπιαγωγείο στη Σουηδία. Το νηπιαγωγείο «Εγκάλια» λειτουργεί από το 2010 στην Στοκχόλμη. Εδώ τα παιδιά αντιμετωπίζονται σα να μην έχουν φύλο. Αντί για ‘χαν’ ή ‘χον’ που στα Σουηδικά σημαίνει ‘αυτός’ ή ‘αυτή’, ένα παιδί αποκαλείται ‘χεν’ που σημαίνει ‘αυτό’. Αυτή η ουδέτερη λέξη προστέθηκε από παιδαγωγούς στο λεκτικό τους οπλοστάσιο από μη παραδοσιακές σεξουαλικές μειονότητες. Αυτός ίσως είναι ο λόγος που η διευθύντρια του νηπιαγωγείου, Λότα Ρότζαλιν, θεωρεί αυτήν την μέθοδο ως την πιο δημοκρατική !!

Lotta Rajalin: «Μερικοί νομίζουν ότι θα αλλάξουμε τα κορίτσια σε αγόρια και τα αγόρια σε κορίτσια και φυσικά δεν κάνουμε αυτό. Θέλουμε να δώσουμε σε κάθε άνθρωπο τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες πιθανότητες, τις ίδιες ευθύνες και αυτό έχει να κάνει με τη δημοκρατία.» !!

Να πως δουλεύει αυτή η ‘δημοκρατία’: Τα παιδιά παίζουν με ουδέτερες κούκλες και διαβάζουν για ένα αγόρι που του άρεσε το ροζ και ένα πουά φόρεμα. Τα αγόρια πρέπει να παίζουν σε κουζίνα κουκλίστικη με τα κορίτσια και τα κορίτσια να χτίζουν πόλεις με λέγκο τουβλάκια.

Το ίδιο επίσης συμβαίνει στη Γαλλία όπου γραφειοκράτες από το Τμήμα Εκπαίδευσης ήρθαν σε ένα από τα νηπιαγωγεία. Έδειξαν σε ανοιχτό μάθημα πως οι νηπιαγωγοί μπορούν να ‘βοηθήσουν τα παιδιά να ξεπεράσουν τα στερεότυπα’. Φιγούρες αγοριών και κοριτσιών κολλούνται σε μαύρο πίνακα. Η εργασία των παιδιών είναι να ντύσουν τις φιγούρες έτσι ώστε να μην φαίνονται ούτε ανδρικές ούτε γυναικείες.

Ταινίες σχετικές με αυτά τα νέα παιδιά δείχνονται σε εφήβους 12-14 ετών. Για παράδειγμα αυτή η ταινία που λέγεται «αγοροκόριτσο». Αυτός όρος δηλώνει κορίτσι που συμπεριφέρεται σαν αγόρι και λέει την ιστορία της 10χρονης Λώρα που θεωρούσε τον εαυτό της αγόρι. Επιπλέον αυτό το κορίτσι ερωτεύεται μία γειτονοπούλα. Αυτή η ιστορία του αγοροκόριτσου επαινέθηκε από τους κριτικούς και κέρδισε το βραβείο Βερολίνου 2011. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι αυτή η εξωφρενική ταινία για ένα κορίτσι που θέλει να γίνει αγόρι προβάλλεται σε μαθητές στη Γαλλία. Μέσα στα πλαίσια του προγράμματος «Σχολεία και Κινηματογράφος» προβλήθηκε σε 46.000 μαθητές στην Γαλλία.

Στους Γερμανούς έφηβους επίσης στην ηλικία των 13 δίνονται περίεργα ερωτηματολόγια όπου πρέπει να σκεφτούν αν ανήκουν στο σωστό φύλο. Να μερικές ερωτήσεις:

– Πότε και γιατί αποφάσισες να γίνεις ετερόφυλος;

– Μήπως η ετεροφυλία είναι απλά μία φάση που θα ξεπεράσεις;

– Μήπως η ετεροφυλικότητά σου είναι αποτέλεσμα ενός νευρωτικού φόβου για ανθρώπους του ιδίου φύλου με σένα;

Πρέπει να παραδεχτείτε ότι τέτοιες ερωτήσεις δεν μπορούν να απαντηθούν ούτε από ενήλικες, πόσο μάλλον από παιδιά της Α’ Γυμνασίου.

Προσπαθούν να κάνουν ουδέτερα τα νέα παιδιά που πέφτουν θύματα μιας νέας δοξασίας που έγινε δεκτή το 1995. Τότε άρχισε η μεταμόρφωση του ανθρώπου σε ένα μυστηριώδες πλάσμα (σε ένα ‘αυτό’). Στο Πεκίνο στη συνάντηση κορυφής των Ηνωμένων Εθνών η λέξη sex ‘βιολογικό φύλο’ αντικαταστάθηκε από τη λέξη gender ‘κοινωνικό φύλο’ από σεβασμό προς τους ανθρώπους που δεν έχουν την παραδοσιακή σεξουαλική κατεύθυνση. Εκείνη την εποχή δεν φάνηκε ως κάτι ιδιαίτερο αλλά πολλοί ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι θεωρούν ότι μπορεί να οδηγήσει στην πτώση του ανθρώπινου πολιτισμού. …

Manuel Ochsenreiter πολιτικός αναλυτής του γερμανικού περιοδικού «Zuerst»: «Είναι ενάντια στη φύση. Η τάση που κυκλοφορεί για το φύλο είναι ιδεολογική και όχι επιστημονική. Μπορείς να μελετήσεις στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια μαθήματα περί φύλου αλλά δεν είναι επιστήμη, είναι ιδεολογία. Είναι ιδεολογικές σπουδές. Αυτή η ιδεολογία λέει ότι το κοινωνικό φύλο επιτυγχάνεται μόνο με την εκπαίδευση και τη μόρφωση και ότι εκτός του ανδρικού και του γυναικείου ρόλου υπάρχουν και πάρα πολλοί άλλοι που μπορεί να διαλέξει κάποιος για τον εαυτό του και ότι αυτό εμπλουτίζει την προσωπική ζωή, το να μπορεί να επιλέξει έναν από αυτούς τους ρόλους. Να επιβάλλουν για παράδειγμα τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις ως το ίδιο φυσιολογικές με τις ετεροφυλικές σχέσεις. Αυτή η ιδεολογία λέει ότι και η ετεροφυλική συμπεριφορά είναι κάτι που την κατακτά κανείς γι’ αυτό θα πρέπει να αφήσουμε τις πόρτες ανοιχτές στα παιδιά για να διαλέξουν την σεξουαλική τους ταυτότητα.»

Πως συνέβη στην συντηρητική Ευρώπη, που τιμούσε τις οικογενειακές παραδόσεις και τις παραδοσιακές αξίες, να δεχτεί την ‘ελευθερία’ των μειονοτήτων και να νομιμοποιήσει την διαφθορά των παιδιών από το νηπιαγωγείο; Γεγονός είναι ότι σήμερα πολλοί υποστηρικτές μη παραδοσιακών ευρωπαϊκών αξιών βρίσκονται σε θέση ισχύος όπως λένε οι αναλυτές.

Αυτός είναι ο Όντεν Λίσμπαχεν, ένας Νορβηγός πολιτικός και εκατομμυριούχος που δεν κρύβει τον μη παραδοσιακό του προσανατολισμό. Πριν λίγο καιρό είχε το Υπουργείο Παιδιών και Οικογενειακής Ανάπτυξης και τώρα είναι ηγέτης ενός αριστερού κόμματος στην Νορβηγία. Αφού άφησε την υπουργική του θέση, έδωσε 13 εκατομμύρια κορώνες για να προωθήσει ένα νέο πρόγραμμα μη παραδοσιακής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία και στα νηπιαγωγεία της Νορβηγίας.

Και αυτός είναι ο Ντάνιελ Κον Μπεντίτ. Είναι ηγέτης της Ενωμένης Παράταξης του Πράσινου Κόμματος στην ευρωβουλή. Ένας άντρας που ξεκίνησε την καριέρα του ως νηπιαγωγός στην Φρανκφούρτη. Κατηγορήθηκε για παιδοφιλία και επιπλέον πριν λίγες δεκαετίες δήλωσε χωρίς ενδοιασμούς σοκαριστικά πράγματα στην Γαλλική τηλεόραση.

Ντάνιελ Κον Μπεντίτ: «Τα μικρά παιδιά είναι φανταστικά σέξυ. Θα είμαι ειλικρινής, η πρώτη μου δουλειά ήταν με τα μικρά. Αυτό είναι κάτι άλλο. Αλλά όταν παιδιά 4-6 ετών … ξέρετε, όταν μια μικρή 5 ετών αρχίζει να σε ξεντύνει είναι υπέροχο …»

Θέλεις τα παιδιά σου να είναι ουδέτερο φύλο; Θέλεις να διαβάζουν βιβλία για τον έρωτα ανάμεσα σε δύο πριγκίπισσες ή για τον ευτυχισμένο γάμο δύο μουσάτων πριγκήπων; Τότε συνέχισε μαμά να υποστηρίζεις τον γάμο ατόμων ιδίου φύλου και σε αυτήν την περίπτωση, μέσα σε λίγα χρόνια, όλες οι οικογενειακές αξίες θα καταστραφούν …

Η Ευρώπη τελείωσε. Τίποτα δεν την σώζει τώρα. Δείτε την ηθική παρακμή και σήψη της κοινωνίας την οποία θέλουμε και εμείς να μιμηθούμε στην Ελλάδα.

http://aktines.blogspot.gr

ΓΕΡΩΝ ΜΑΚΑΡΙΟΣ: «ΟΥΚ ΕΠ’ ΑΡΤΩ ΜΟΝΟ ΖΗΣΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ»

Βρισκόμαστε κατά γενική ομολογία σε μια δύσκολη εποχή. Μια εποχή που η οικονομική δυσπραγία μας οδηγεί σε αναταραχές εσωτερικές γιατί ξεβολεβόμαστε από την ευμάρεια στην οποία είχαμε συνηθίσει, και σε μια γενικότερη ανασφάλεια για το μέλλον μας.
Είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να ζούμε με οικονομική άνεση, είχαμε απολαβές περισσότερες απ’ όσο αντιστοιχούσαν στην εργασία που κάναμε. Είχαμε βολευτεί καλά. Καλοπερνούσαμε. Και δυστυχώς οι πολλοί ξεχάσαμε ότι ο άνθρωπος δεν έχει μόνο υλική υπόσταση, και όταν κολλήσει στα υλικά θα ανισορροπήσει, και όταν για κάποιο λόγο δεν θα έχει την άνεση στα υλικά πράγματα, θα δυσκολευτεί να ξαναπροσδιορίσει την ύπαρξή του στον κόσμο αυτό που ζούμε.

Ο ηγαπημένος Ιακώβ ο προπάτωρ της Παλαιάς Διαθήκης «έφαγε, εχορτάσθη, ελιπάνθη, επαχύνθη και απελάκτισεν ο ηγαπημένος». Απελάκτισε θα πει κλώτσησε. Απομακρύνθηκε από τον Θεό.

Η καλοπέραση χοντραίνει το μυαλό και δεν σκεφτόμαστε τίποτε άλλο από το να καλοπερνούμε. Να όμως τώρα που η καλοπέραση τελειώνει.

Πολλοί μιλάνε για πείνα. Δεν ξέρω αν σήμερα μπορούμε να πούμε ακόμα αυτήν τη λέξη, αλλά προσωπικά έχοντας κάποια ηλικία, όπως και κάποιοι από σας τους παλαιότερους, που ζήσαμε σε δύσκολες συνθήκες, θα δυσκολευόμασταν να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την λέξη «πείνα» για σήμερα τουλάχιστον.

Ένας σοφός Έλληνας ζωγράφος έλεγε το εξής: «Ο Έλληνας έχασε ένα μεγάλο κίνητρο που είχε στη ζωή του: την πείνα. Τώρα τρώει και όλοι έχουν κοιλιά και στομάχι. Λοιπόν δεν μπορούμε να έχουμε τις δραστηριότητες που είχαμε ως πεινασμένοι. Ότι μεγάλο έκανε η Ελλάς –είτε από φιλοσόφους, είτε από απλούς ανθρώπους- το έκανε από την πείνα. Ο Έλληνας φαγωμένος γίνεται ένα αποκτηνωμένο ζώο. Η πείνα πρέπει σήμερα να γίνει δίαιτα». Αυτά τη δεκαετία του ’80.

Και σήμερα μαζί με τις οικονομικές υλικές δυσκολίες έχουμε και έναν βομβαρδισμό από απαισιόδοξες πληροφορίες για την γενικότερη κατάσταση του πλανήτη και ειδικότερα της χώρας μας.

Πριν λίγους μήνες βρέθηκα σε ένα αγιορείτικο μοναστήρι και μαζευτήκαμε στο αρχονταρίκι να κεραστούμε για την γιορτή του ηγουμένου της Μονής. Μεταξύ άλλων κυριάρχησαν οι πληροφορίες από το ίντερνετ για τα γενόμενα στον κόσμο, για τα σατανικά σχέδια των μασόνων, των πολιτικών, των οικονομολόγων, του Πάπα, του…, του…, του… Μια μαυρίλα. Δίπλα μου καθόταν ένας γέρος μοναχός ο οποίος άκουγε με προσοχή χωρίς να ταραχθεί, ενώ έβλεπε κανείς στα πρόσωπα των παρευρισκομένων μια κατήφεια, και ψιθύρισε τρεις φορές: «Και που είναι ο Θεός, και που είναι ο Θεός…»

Μαυρίζει η ψυχή μας γιατί δεν έχουμε την ελπίδα μας στην πρόνοια του Θεού.

Δεν είναι θέμα μας εδώ να αναλύσουμε αυτές τις σκοτεινές, για τους πολλούς, αρνητικές εξουσίες και δυνάμεις, που λένε ότι μας έφθασαν σ’ αυτό το σημερινό αδιέξοδο.

Το θέμα μας είναι πως μπορούμε, αν θελήσουμε, να ξεφύγουμε. Να ξεφύγουμε όχι από την υλική δυσκολία αλλά να βρούμε την πραγματική ψυχική δύναμη να σταθούμε στα πόδια μας, δίνοντας ελπίδα και φως στη ζωή μας.

Και το Φως και η Ζωή είναι ο Χριστός. Λεγόμαστε Χριστιανοί χωρίς στην ουσία να ζούμε χριστιανικά. Ο Χριστός έκανε τομή στην ιστορία όχι με την ηθική του διδασκαλία αλλά με τις δυο αλήθειες που μας έδειξε με τη ζωή Του και το κήρυγμά Του. Την Ανάσταση και την Αγάπη.

Με την Ανάστασή Του έδωσε λύση στο μεγαλύτερο αίνιγμα και πρόβλημα του ανθρώπου.

Σήμερα ο πολιτισμός μας είναι χρεωκοπημένος πνευματικά. Θέλει να διώξει από τη ζωή μας τη σκέψη του θανάτου και να μας κάνει να αποφεύγουμε τον πόνο, μιλάμε για τον σωματικό κυρίως πόνο. Η χρήση και κατάχρηση των φαρμάκων είναι σήμερα τρομακτική και όσο τα συνηθίζουμε τα φάρμακα τόσο δεν μας πιάνουν και αυξάνουμε τις δόσεις και ούτω καθ’ εξής. Όλοι μας συνηθίσαμε να ζούμε με τα χαπάκια μας. Χάπια για την υπέρταση, χάπια για την χοληστερίνη, χάπια για το ζάχαρο, χάπια, χάπια, χάπια… Τις περισσότερες φορές για να μην υποβληθούμε σε δίαιτα, σε εγκράτεια, σε στέρηση. Ζούμε περισσότερα χρόνια σήμερα. Ζούμε με φαρμακευτική όμως υποστήριξη, είτε για την σωματική μας υγεία, είτε για τα ψυχολογικά μας. Η κατάθλιψη παίρνει και δίνει.

Όλοι το ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε και ότι σίγουρα στον κόσμο αυτό θα πονάμε όσο κι αν θέλουμε να απωθούμε μέσα στο μυαλό αυτές τις δύο πραγματικότητες.

…….Μάθαμε να καλοπερνάμε στα εύκολα χωρίς ζόρι, και τώρα που ήρθαν τα ζόρια, γιατί την καλοπέραση δεν την κερδίσαμε με τον κόπο μας, η γκρίνια που έρχεται από τις ανασφάλειές μας έχει γίνει σαν επιδημία. Ο ένας βουλιάζει τον άλλον.

Έρχονται μερικοί επισκέπτες στο Άγιον Όρος και ρωτάνε: Σας επηρέασε εδώ η οικονομική κρίση; Τους απαντώ: Βεβαίως. Λένε: Μα πως, μισθούς δεν παίρνετε, συντάξεις δεν έχετε, πως επηρεαστήκατε; Και τους απαντώ: Η γκρίνια σας μας επηρεάζει. Και ευτυχώς πολλοί καταλαβαίνουν και αλλάζουν κουβέντα.

……Μερικοί έρχονται συνειδητά μετανοημένοι για την ως τώρα ζωή τους, ομολογούν τις αμαρτίες τους και προσπαθούν να αγαπήσουν τον Χριστό μας και να νιώσουν την Αγάπη Του. Οι άνθρωποι αυτοί πέφτουν και σηκώνονται και ξαναπέφτουν και ξανασηκώνονται, αλλά δεν ξανααμαρτάνουν με τον ίδιο τρόπο. Οι κακές συνήθειες, οι έξεις, δεν φεύγουν εύκολα, οι πειρασμοί σήμερα πιο έντονοι, αλλά οι άνθρωποι αυτοί μπορεί εξωτερικά να κάνουν αυτά που έκαναν και πιο μπροστά, η καρδιά τους όμως δεν είναι δοσμένη με τον ίδιο τρόπο στην αμαρτία, και γι αυτό έχουν ελπίδα. Μπορούν να χαρούν γιατί αποκτούν μια αγαπητική σχέση με τον Χριστό μας που σηκώνει όλα τα αμαρτήματα του κόσμου, αρκεί να θέλουμε να Του τα φορτώσουμε.

Είναι άλλοι που έρχονται να αναφέρουν τα σφάλματά τους από ηθικό καθήκον και λίγοι απ’ αυτούς έχουν μέσα τους χαρά, παρά την απόθεση των αμαρτιών τους – πολλές φορές προσπαθούν και με λεπτομέρειες να τις εκθέσουν για να καθαριστούν καλύτερα,- αλλά η χαρά λείπει γιατί δεν υπάρχει αγάπη για τον Χριστό. Δεν τους νοιάζει η σχέση με τον Χριστό μας αλλά η θρησκευτική, ψυχολογική τους τακτοποίηση. Αυτό το κάνουν και σε άλλες θρησκείες. Στο Ισλάμ π.χ., αν πλυθείς μετά από μια αμαρτία καθαρίζεσαι, σχέση όμως με τον Θεό έτσι δεν δημιουργείται, είναι απλή τήρηση του νόμου. Αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει με πολλούς από μας τους Χριστιανούς.

Δεν ζούμε. Ζωή υπάρχει μόνο στις σχέσεις. Η ατομική ηθική τακτοποίηση χωρίς αγάπη για τους ανθρώπους, χωρίς τουλάχιστον ανοχή, ο ένας για τον άλλον, δεν οδηγεί πουθενά.

Η έλλειψη πραγματικών ανθρωπίνων σχέσεων ξεραίνει την ψυχή, την αφήνει χωρίς νόημα και αναγκάζεται να τρέχει σήμερα ο άνθρωπος στους ψυχολόγους και στους ψυχιάτρους. Δυστυχώς γίναμε Δύση. Παλαιότερα δεν είχαμε ανάγκη από ψυχολόγους γιατί ο ένας μιλούσε στον άλλον και υπήρχαν σχέσεις. Δεν είχαμε βέβαια και χρήματα για τέτοιες πολυτέλειες.

Και μια παρένθεση που πονάει. Δυστυχώς σήμερα το ρόλο του ψυχολόγου προσπαθούν να παίξουν κάποιοι πνευματικοί, χωρίς την απαραίτητη γνώση και κατάρτιση και τα αποτελέσματα οικτρά.

Έρχονται άλλοι στο Άγιον Όρος για να βρουν προφήτες, μελλοντολόγους και τρέχα γύρευε. Τα βλέπουν οι ταλαίπωροι στις τηλεοράσεις και το ιντερνέτ και έρχονται να τα επιβεβαιώσουν από πρώτο χέρι, και γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης με την τρομοκρατία που δέχονται. Εκμεταλλεύονται ακόμη και τα λόγια και τα γραπτά του συγχωρεμένου, του Γέροντα Παΐσιου.

Ο γέροντας, όπως τον γνωρίσαμε, ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος ειρήνη, αγάπη και καλοσύνη. Πήγαινες κοντά του και γαλήνευε η ψυχή σου, σου ‘δινε ελπίδα, χαρά για ζωή. Σήμερα μοιράζονται εκατοντάδες φωτοτυπίες από ένα χειρόγραφό του για τον αντίχριστο και το 666, λες κι αυτό είναι το κύριο μήνυμα του γέροντα.

Είχε αγωνία για τα τεκτενόμενα. Του μετέφρασε κάποιος ένα φυλλάδιο από τα πολλά προτεσταντικά που κυκλοφορούσαν στα εγγλέζικα στην Αμερική και το πήρε στα ζεστά. Όλα αυτά είχαν ήδη ατονήσει τότε στην Αμερική και του το είπαμε, γιατί τα είχαμε διαβάσει αρκετά χρόνια πριν κυκλοφορήσει το φυλλάδιό του. Αλλά εκείνος επέμενε… ήταν και Καραμανλής. Του είχε μηνύσει και ο Γέροντας Πορφύριος να μην συνεχίσει να ασχολείται μ’ αυτά. Τα μελλοντολογικά είναι μια θρησκευτική φλυαρία που φέρνουν ταραχή και αδιαφορία για την σωτηρία της ψυχής.

Έρχονται κι άλλες στραπατσαρισμένες ψυχές γεμάτοι ενοχές, απελπισμένοι για την σωτηρία τους.

Δυστυχώς ο εγωισμός μας που ζητά πάντα την δικαίωση, δεν επιτρέπει να χαλάει η εικόνα του εαυτού μας με τις ηθικές παραβάσεις που κάνουμε. Μη υπάρχοντας μετάνοια, δηλαδή διάθεση να αποκατασταθεί η σχέση μας με το Θεό όπου υπάρχει ταπείνωση και ελπίδα, Θεός ο Σώζων, προσπαθούμε μόνοι μας να τακτοποιηθούμε συνειδησιακά χωρίς να σηκώνομε τα χέρια μας προς τα πάνω, γιατί θεωρούμε εαυτούς ανάξιους λόγω της αμαρτωλότητός μας. Βουλιάζομε συνεχώς σε μια ενοχική κατάσταση που πολλοί στο τέλος θέλουμε να διώξουμε το Θεό από τη ζωή μας γιατί, όπως λέει ο Ντοστογιέφσκι «αν βγάλεις το Θεό, όλα επιτρέπονται».

Κι είναι και άλλοι που ψάχνουν για τα μεγάλα ονόματα, για τους αγίους, για να στηριχθούν, και αυτά όχι μόνο στο Άγιον Όρος. Τις περισσότερες φορές αυτά τα μεγάλα ονόματα ειδωλοποιούνται, και Χριστός και είδωλα δεν συμβιβάζονται.

Νομίζω ότι η Δύση έχει ελαφρυντικά που προσπαθεί να αποχριστιανικοποιηθεί. Εκεί επικράτησε η αίρεση και ταυτίστηκε η σκληρή ηθικολογία που κούρασε τόσους αιώνες τους ανθρώπους και θέλουν να απαλλαγούν απ’ αυτό το φορτίο της θρησκείας που δεν ζωοποιεί.

Τους μιμούνται βέβαια και πολλοί δικοί μας άρχοντες, κυρίως από κόμπλεξ, αλλά και γιατί δεν γεύτηκαν την Ορθοδοξία.

Μεγάλη πλάνη στην εκκλησία μας επικράτησε κατά τον καιρό της τουρκοκρατίας. Μεταφράστηκαν δυτικά κείμενα για την πνευματική δήθεν κατάρτιση του Γένους μας, με τα περί ικανοποιήσεως της Θείας Δικαιοσύνης. Έκανες μια αμαρτία, θα κάνεις μια ενάρετη πράξη για να ικανοποιηθεί η θιγείσα Δικαιοσύνη του Θεού. Αλίμονο αν ο Θεός ήταν μπακάλης. Και βρίσκεται ο άνθρωπος σε συνεχές άγχος για να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του με τον Θεό. Αμαρτάνουμε, το συνειδητοποιούμε, ζητούμε συγχώρεση από τον Θεό που γνωρίζει τα πάντα και αν είναι κάτι σημαντικό, δια της Εξομολογήσεως ζητούμε την άφεση της εκκλησίας. Όχι γιατί πράξαμε μια προσωπική αμαρτία, αλλά γιατί αμαρτάνοντας πληγώνουμε το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία. Αν κάτσουμε να ψειρίζουμε τα καθημερινά, τότε στην προσπάθεια της τακτοποίησής τους χάνουμε το τραίνο, η ζωή προχωράει. Η Εκκλησία μας σε κάθε ακολουθία και κυρίως στη Θεία Λειτουργία προσεύχεται για την άφεση και συγχώρεση των αμαρτιών πάντων των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών και λαμβάνουμε την άφεση όταν αισθανόμαστε μέλη της εκκλησίας μας και δεν αγωνιζόμαστε μόνο για την ατομική μας τακτοποίηση. Έχουμε την αλήθεια ανόθευτη αλλά δεν την βιώνουμε. Το πολίτευμα του Χριστιανού εν ουρανοίς υπάρχει.

Εμείς προσπαθούμε και απαιτούμε από τους άλλους να χτιστεί ένας κόσμος αγγελικά πλασμένος. Αυτό δεν γίνεται. Το Ευαγγέλιο λέει: «εν τω κόσμω θλίψιν έχετε, αλλ’ εγώ νενίκηκα τον κόσμον».

…….Όταν χαλαρώσουμε από τις ενοχές μας μπορούμε, ως βάλσαμο, να δεχθούμε στην ψυχή τον λόγο του Θεού που μας τρέφει. Δεν τρέφεται ο άνθρωπος μόνο με ψωμί, αλλά και με τα ζωοποιά λόγια του Θεού. «Ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος αλλ’ εν παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού».

Αποσπάσματα απο ομιλία του Γέροντα Μακάριου του Ιερού Χιλιανδαρινού Κελλίου Γέννησης της Θεοτόκου, Μαρουδά, με θέμα: «ουκ επ” άρτω μόνο ζήσεται ο άνθρωπος». (απομαγνητοφωνημένη). 

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΩΧΝΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΒΟ!

Η αγάπη του Θεού διώχνει κάθε φόβο.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ!

Ο Θεός είναι σαν το οξυγόνο… αδύνατο να το δεις, αλλά το χρειάζεσαι για να ζήσεις.