ΑΓΙΟΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΙΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ Η ΑΤΑΞΙΑ!

Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος: Από την αργία προέρχεται η περιέργεια, από την περιέργεια η αταξία και από την αταξία κάθε κακία. 

ΑΓΙΟΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ: ΟΠΩΣ Ο ΣΚΟΡΟΣ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΡΟΥΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΥΛΗΚΙ ΤΟ ΞΥΛΟ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ Η ΛΥΠΗ ΚΑΤΑΤΡΩΓΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!

Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος: όπως ο σκόρος τρώει το ρούχο και το σκουλήκι το ξύλο, έτσι η λύπη κατατρώγει την ψυχή του άνθρωπου. Πείθει τον άνθρωπο να αποφεύγει κάθε καλή πνευματική συναναστροφή και δεν επιτρέπει ούτε από γνήσιους φίλους να δέχεται συμβουλή, ούτε καλή και ειρηνική απάντηση να δίνει σ' αυτούς, αλλά αφού καταλάβει όλη την ψυχή, τη γεμίζει με δυσαρέσκεια, πλήξη και μελαγχολία.

(…) Αυτή τη λύπη πρέπει να την αποφεύγομε, όπως και την πορνεία και τη φιλαργυρία και το θυμό και τα υπόλοιπα πάθη. Αυτή η λύπη θεραπεύεται με την προσευχή και την ελπίδα στο Θεό και τη μελέτη των θείων λόγων και με τη συναναστροφή με ευλαβείς ανθρώπους. 

ΟΣΙΟΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ

Όσιος Κασσιανός ο Ρωμαίος

Ο Όσιος Κασσιανός γεννήθηκε στην Ρώμη από γονείς ευσεβείς και επιφανείς, οι οποίοι φρόντισαν να τον αναθρέψουν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Η γνωριμία και η συναναστροφή του, από την παιδική του ηλικία, με Αγίους ανθρώπους επέδρασε ευεργετικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και του όλου τρόπου ζωής του. Σπούδασε την επιστήμη της φιλοσοφίας και της αστρονομίας και μελέτησε ιδιαίτερα τα συγγράμματα των Πατέρων και την Αγία Γραφή.

Ο Όσιος ακολούθησε το μοναχικό βίο, γενόμενος μοναχός σε μία σκήτη και επισκέφθηκε τα μοναστήρια της Αιγύπτου και της Θηβαΐδας, της Νιτρίας, της Ασίας και της Καππαδοκίας. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει χαρακτηριστικά: «ὁ Ἅγιος μετέβη εἰς διαφόρους τόπους καὶ συνήντησε ἁγίους καὶ γνωστικωτάτους Ὁσίους καὶ τᾶς ἀρετᾶς ὅλων συναθροίζει εἰς τὸν ἐαυτόν του, ὡς ἄλλη φιλόπονος μέλισσα, ὥστε καὶ αὐτὸς ἔγινε εἰς τοὺς ἄλλους τύπος καὶ παράδειγμα παντὸς εἴδους ἀρετῆς. Ὅθεν ἀνώτερος τῶν παθῶν γενόμενος καὶ τὸν νοῦν καθαρίσας, ἐγνώρισε τὴν τελείαν κατὰ τῶν παθῶν νίκην».

Στον πρώτο τόμο της Φιλοκαλίας, περιλαμβάνονται δύο λόγοι του Οσίου Κασσιανού, «Πρὸς Κάστορα Ἐπίσκοπον, περὶ τῶν ὀκτὼ τῆς κακίας λογισμῶν, γαστριμαργίας, πορνείας, φιλαργυρίας, ὀργῆς, λύπης, ἀκηδίας, κενοδοξίας καὶ ὑπερηφανείας» και «Πρὸς Λεόντιον ἡγούμενον, περὶ τῶν κατὰ τὴν Σκήτην ἁγίων Πατέρων καὶ λόγος περὶ διακρίσεως», που δείχνουν την καθαρότητα της ζωής του και το ορθόδοξο φρόνημά του και προξενούν μεγάλη ωφέλεια. Ο δε Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος πλέκει δίκαιο εγκώμιο στον Όσιο Κασσιανό στον περί υπακοής Λόγο του.

Ο Όσιος Κασσιανός κοιμήθηκε με ειρήνη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 28 Φεβρουαρίου. Όταν το έτος είναι δίσεκτο εορτάζει στις 29 Φεβρουαρίου, αλλιώς στις 28 Φεβρουαρίου.

http://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ

ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΕΛΕΙΟΣ...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΞΕΝΩΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΛΑΤΤΩΜΑ ΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΘΥΜΟΥ!

Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος: Όποιος λοιπόν θέλει να φθάσει στην τελειότητα και επιθυμεί να αγωνισθεί τον πνευματικό αγώνα, ας είναι ξένος από το ελάττωμα της οργής και του θυμού,  και ας ακούει τον Απ. Παύλο που λέγει  "́κάθε έχθρα και οργή και θυμός και κραυγή και βλασφημία, ας φύγει από σας μαζί με κάθε κακία"́-(Εφες.4,31).

ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ: ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΔΕΝ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΚΥΡΙΕΥΣΟΥΝ ΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ!

Όσιος Κασσιανός ο Ρωμαίος: Οἱ δαίμονες δέν δύνανται καθόλου νά κυριεύσουν οἱουδήποτε ἀνθρώπου τήν ψυχήν καί τό σῶμα, διότι δέν ἔχουν τήν ἐξουσίαν ἀπό Θεοῦ. Ἐκτός ἄν ὁ ἄνθρωπος προηγουμένος ἔχη ἀποβάλει ἐκ τῆς ψυχῆς του κάθε καλόν, διά τῆς ἀφοβίας, ἀπιστίας καί διαπράξεως κάθε ἁμαρτίας, καί ἐγκαταλειφθῆ ἀπό τόν Θεόν. Τότε εἰσορμοῦν οἱ δαίμονες εἰς τήν ψυχήν του, καί κάμνουν αὐτήν ἔρημον καί ἐστερημένην παντός πνευματικοῦ ἀγαθοῦ.

ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ!

Όσιος Κασσιανός ο Ρωμαίος: Ο πόλεμος εναντίον των ανθρώπων δεν είναι καθόλου εύκολος για τους δαίμονες. Νιώθουν μέσα στη μάχη θλίψη και ανησυχία, κυρίως όταν καταπιάνονται με πιο ισχυρούς αντίπαλους, δηλαδή με τους αγίους και τους τέλειους χριστιανούς. Διαφορετικά, δεν θα έπρεπε να μιλάμε για μάχη και αγώνα ανάμεσα σ’ εμάς και τους δαίμονες, αλλά για εξόντωση και πανωλεθρία μας, αφού αυτοί άκοπα και ακίνδυνα θα μας κατέστρεφαν ακαριαία και ολοκληρωτικά. Και από τις δύο πλευρές, λοιπόν, υπάρχει ανησυχία. Και στις δύο πλευρές η ήττα είναι οδυνηρή και προκαλεί σύγχυση, ενώ η νίκη γεννά τη χαρά. Έτσι, αν μερικές φορές μας κατατροπώνουν, εμείς με τη σειρά μας μπορούμε να τους το ανταποδώσουμε.

ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ: Η ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΣΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!

"Ας αγωνιστούμε λοιπόν με όλη τη δύναμη να αποκτήσουμε, με τη βοήθεια της αρετής της ταπείνωσης, την αρετή της διάκρισης, το οποίο θα μας προφυλάσσει από τις ακρότητες.

Όλοι έχουμε ακούσει το ρητό που λέει: "Μεταξύ των δύο άκρων υπάρχει η μέση οδός". Η υπερβολή στη νηστεία και η λαιμαργία έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. 

Οι συνεχείς αγρυπνίες δεν είναι λιγότερο καταστροφικές από τη νωθρότητα και τον άμετρο ύπνο. Οι υπερβολικές στερήσεις σίγουρα, εξασθενούν τον άνθρωπο και τον οδηγούν στην κατάσταση εκείνη, όπου λιμνάζουν η αμέλεια και η αθυμία.

Έχω δει πάρα πολλές φορές μοναχούς, οι οποίοι δεν υποχώρησαν στο πάθος της γαστριμαργίας, να καταβάλλονται από την υπερβολική νηστεία. Το πάθος της λαιμαργίας που είχαν νικήσει, πήρε την εκδίκησή του από την εξασθένιση του οργανισμού τους. Άλλοι έπεσαν, γιατί επιδόθηκαν σε άμετρες αγρυπνίες και παρατεταμένα ξενύχτια και έφθασαν στο σημείο να μην μπορούν στο τέλος να κλείσουν μάτι.

Ας κρατήσουμε λοιπόν το μέτρο, με την καθοδήγηση της διάκρισης και σύμφωνα με το λόγο του Αποστόλου: "Με τα όπλα της σωτηρίας τα επιθετικά και τα αμυντικά" (Β' Κορ. 6,7). 

Ας ψάξουμε να βρούμε τη μέση οδό και να μην ξεστρατίσουμε ποτέ απ' αυτή. Να μην εγκρατευόμαστε περισσότερο από εκείνο που μας παρέδωσαν οι Πατέρες, για να μην πέσουμε, από τη μια άκρη στην άλλη. Δηλαδή, από την ολέθρια χαλαρότητα στην κακή επιθυμία, στη λαιμαργία και στην ακράτεια".

Αββά Κασσιανού, Β’ Συνομιλία με τον αββά Μωϋσή, εκδ. "Ετοιμασία",

Ι.Μ. Καρέα, Καρέας 2004, σσ.176-177