ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ!

ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ

 
Το 1967 είχε πάει μια επιτροπή επιστημόνων (ιατροδικαστών) για να εξετάσουν το λείψανο του Αγίου Γερασίμου και να δώσουν μια “επιστημονική” (αν μπορούσαν) λύση για την αφθαρσία του Ιερού Λειψάνου.
Κάθησαν αρκετές ημέρες και το εξέτασαν. Στο τέλος, συνέταξαν μια έκθεση που μεταξύ άλλων ομολογούσαν πως η αφθαρσία του Αγίου Λειψάνου είναι πάνω από την σφαίρα της επιστήμης.
Το θαυμαστότερο όλων όμως ήταν πως ο επικεφαλής τους ο οποίος ήταν ψυχρός και αδιάφορος ως προς την πίστη, επί είκοσι μέρες ήταν στο σπίτι του κλεισμένος και προβληματισμένος. Όταν αργότερα τον ρώτησαν γιατί, ομολόγησε πως καθώς εξέταζε το λείψανο, κάποια στιγμή, αισθάνθηκε στο χέρι του Αγίου σφυγμό (δείγμα ζωντανού ανθρώπου)!
 
Γενική περίληψη από ηχογραφημένη ομιλία του μακαριστού λαϊκού ιεροκήρυκα Δημητρίου Παναγόπουλου (+13 Φεβρουαρίου 1983 ή 1984).
 
ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ
 

Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων

του Αγίου Βαρθολομαίου του Αποστόλου

 
Ο Άγιος Απόστολος Βαρθολομαίος μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο στην Αρμενία. Το άγιο λείψανο του οι χριστιανοί το έβαλαν μέσα σε μια πέτρινη θήκη και το έκρυψαν στην Ουρβανούπολη. Επειδή, όμως, η θήκη γιάτρευε πολλές ασθένειες, συνέρεαν σ' αυτή πλήθη λαού. Γι' αυτό οι ειδωλολάτρες, όταν βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία, πέταξαν τη θήκη στη θάλασσα, μαζί με άλλες τέσσερις θήκες μαρτύρων. Τότε έγινε κάτι το θαυμαστό. Η θήκη με το λείψανο του Αγίου Βαρθολομαίου, συνοδεία των άλλων τεσσάρων θηκών, αφού πέρασαν τη Μαύρη Θάλασσα, τα στενά του Ελλησπόντου, το Αιγαίο πέλαγος και το Αδριατικό, έφθασαν αριστερά της Σικελίας, στο νησί Λιπαρά. Έπειτα, οι θήκες που συνόδευαν τη θήκη του Αγίου Βαρθολομαίου πήγε η κάθε μία σε διαφορετικούς τόπους της Ιταλίας. Τότε λοιπόν, ο Άγιος του Θεού αποκαλύφθηκε στον επίσκοπο της Λιπαρός Αγάθωνα, ο όποιος, αφού κατέβηκε στην παραλία και είδε τη θήκη, έμεινε εκστατικός. Με σεβασμό τότε, συνόδευσαν τη θήκη με το άγιο λείψανο εκεί όπου θαυματουργικά υπέδειξε ο Απόστολος του Θεού και όπου κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός. Δίκαια, έτσι, μπορεί να πει κανείς: «Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοὶς ἁγίοις αὐτοῦ» (Ψαλμός ξζ' 36). Θαυμαστός είναι ο Θεός στις προστασίες που παρέχει στους Αγίους Του, που είναι αφοσιωμένοι σ' Αυτόν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Βαρθολομαίου στις 25 Αυγούστου. 

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ

 

Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ

 
Η Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ έγινε το 1903 μ.Χ., 70 χρόνια μετά το θάνατο του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Οσίου στις 19 Ιουλίου εκάστου έτους.

Σχετικά με τα Λείψανα του Αγίου Σεραφείμ επικρατούν δύο απόψεις. Σύμφωνα με την πρώτη βρέθηκαν στο Μουσείο Αθεΐας της Αγίας Πετρουπόλεως (Ναός Παναγίας του Καζάν), μετά την κατάρρευση του Μαρξιστικού καθεστώτος (1989 μ.Χ.). Σύμφωνα με την δεύτερη, τα Λείψανα του Αγίου Σεραφείμ δεν κατασχέθηκαν ποτέ από τους Μπολσεβίκους, διότι είχαν κρυφτεί από πιστούς της Εκκλησίας των Κατακομβών. Ακόμη, μεταξύ των Κατακομβιτών πιστών κυκλοφορεί και προφητεία του Αγίου, σύμφωνα με την οποία τα Λείψανά του δεν θα βγουν από την Ρωσία, «ἄχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας».
 
https://www.saint.gr

ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ

 
Εύρεσις του Τιμίου Λειψάνου

του Οσίου Νείλου του Νέου του Μυροβλήτη

 
Ο Όσιος Νείλος καταγόταν (σύμφωνα με την Ακολουθία του που εκδόθηκε το 1847 μ.Χ.) από τον Άγιο Πέτρο Κυνουρίας και έζησε κατά το πρώτο ήμισυ του 17ου αιώνα μ.Χ. Από νεαρή ηλικία παρελήφθη από τον θείο του, ιερομόναχο Μακάριο, στην εκεί ιερά μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, την καλουμένη του Μαλεβή, όπου και αφού εκπαιδεύθηκε με θεοσέβεια, χειροτονήθηκε διάκονος. Ποθώντας όμως και οι δύο ακόμη πιο ασκητικό βίο, μετέβησαν στο Άγιον Όρος, όπου, αφού για λίγο χρόνο ασκήτεψαν στο σπήλαιο που είχε ασκητέψει ο Όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης, στη συνέχεια μετέβησαν σε έρημη έκταση κοντά στη Λαύρα του Οσίου Αθανασίου, έκτισαν ναό τιμώμενο στο όνομα της Υπαπαντής και παρέμειναν εκεί ασκητεύοντας με αυστηρότητα.
Αργότερα ο Όσιος Νείλος, για μεγαλύτερη άσκηση, κατέφυγε σε σπήλαιο που βρισκόταν σε πολύ απόκρημνο βράχο, όπου, αφού ανήγειρε μικρό ναό, παρέμεινε ασκούμενος και νυχθημερόν προσευχόμενος καθ' όλο τον υπόλοιπο βίο αυτού.
Ο Όσιος Νείλος κοιμήθηκε με ειρήνη στις του 1651 μ.Χ. και ενταφιάσθηκε πλησίον του σπηλαίου του. Μετά την οσία ταφή του, μύρο ευώδες ανέβλυσε από τον τάφο του, που παρείχε την ίαση σε όσους ασθενείς προσέφευγαν εκεί με πίστη.
Αργότερα, λόγω εδαφικών μεταβολών, ο τάφος του Οσίου εξαφανίσθηκε και παρέμεινε άγνωστος για πολλά χρόνια. Το 1815 μ.Χ., ο Όσιος Νείλος παρουσιάσθηκε σε κάποιον μοναχό, που ονομαζόταν Αιχμάλωτος και αφού του προείπε πολλά μέλλοντα, στην συνέχεια τον πρόσταξε να καταστήσει βατή τον οδό προς το σπήλαιό του, για να μεταβαίνουν οι μοναχοί να προσκυνούν και να λειτουργούν το ναό που είχε ιδρύσει. Αμέσως ο μοναχός Αιχμάλωτος ανακοίνωσε στους υπόλοιπους πατέρες όσα προστάχθηκαν από τον Όσιο, αυτοί δε έσπευσαν με προθυμία όχι μόνο να διανοίξουν την οδό, αλλά και να οικοδομήσουν νέο ναό προς τιμήν του Οσίου. Κατά την εκσκαφή των θεμελίων του ναού, ανευρέθη ο τάφος του και τα σεπτά λείψανά του, τα οποία ανέδιδαν άρρητη ευωδία.
 
https://www.saint.gr

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ

«Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης , δεν είναι όπως λένε για μένα, τον Γέροντα Παΐσιο και τον Γέροντα Πορφύριο! Αυτός είναι Μεγάλος, πολύ Μεγάλος Άγιος»!!!

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων «Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη, του Μάρτυρα, Ομολογητή και Θαυματουργού»!!! (9 Φεβρουαρίου).

Ο ένδοξος Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Μάρτυρας, Ομολογητής και Θαυματουργός, είναι ίσως ο μεγαλύτερος Έλληνας Άγιος του 20ου αιώνος. Οι περισσότεροι Έλληνες δυστυχώς δεν τον γνωρίζουν. Όποιος όμως γνωρίσει τον μαρτυρικό του βίο συγκλονίζεται από το σθένος αυτού του ταπεινού ανθρώπου του Θεού, που το μαρτύριο αλλά και η αφοσίωση του στον Θεό, μπορούν να συγκριθούν μόνο με τα αντίστοιχα των Μαρτύρων των πρώτων μετά Χριστού αιώνων. Ιδιαίτερα δε, η καρδιά λυγίζει, όταν δέχεται την αγάπη του Αγίου Γεωργίου, γιατί σαν γάργαρη πηγή αναβλύζει λυτρωτικό ύδωρ ικανό να δροσίσει κάθε πονεμένη καρδιά σε οποιαδήποτε δύσκολη στιγμή του μάταιου αυτού βίου.

Ο βίος του υπήρξε μαρτυρικός και συγκλονιστικός. Ο Άγιος έζησε στα μαύρα χρόνια των διωγμών στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπου το αθεϊστικό καθεστώς πίστευε πως θα διόρθωνε τα λάθη του Διοκλητιανού και του Νέρωνος!

Ο Άγιος φυλακίστηκε σε υγρή και σκοτεινή φυλακή, διαπομπεύτηκε από τους βασανιστές του στους δρόμους, δεμένος και χωρίς ρούχα, φωνάζοντας ειρωνικά γι' αυτόν: "Να ο Προφήτης"!

Πυροβολήθηκε και δέχτηκε τρεις σφαίρες. Μια τον χτύπησε στο σιδερένιο περίβλημα της εικόνας της Παναγίας που φορούσε, η άλλη τον βρήκε επιδερμικά στον λαιμό και η τρίτη στα πόδια. Ο Όσιος διασώθηκε θαυματουργικά και τελικά του χάρισαν τη ζωή, γιατί υπήρχε νόμος που έλεγε: "Να αθωώνεται κάθε κατάδικος που δέχεται τρεις σφαίρες όχι θανάσιμες".

Συνελήφθη και πάλι και του ζητήθηκε να απαρνηθεί την Ορθοδοξία του, όμως ο μοναχός τότε Συμεών, χτυπώντας με ένταση το χέρι του στο τραπέζι του ανακριτή είπε με έντονη φωνή: "Εσύ δεν έχεις εξουσία περισσότερη από τον Θεό", γι' αυτό και τον φυλάκισαν και πάλι, σε σκληρότερες και πιο απάνθρωπες συνθήκες.

Ο Άγιος ασθένησε βαριά, του έπεσαν τα δόντια και ένιωθε φριχτούς πόνους στα πόδια, όμως με την θαυματουργή επέμβαση του Θεού, ευγενείς άνθρωποι της περιοχής κατάφεραν να τον αποφυλακίσουν.

Εξέρχεται ο Όσιος με τα στίγματα του Μάρτυρος και του Ομολογητού και χειροτονείται Ιερεύς στις 8 Σεπτεμβρίου του 1928, λαμβάνοντας το όνομα Γεώργιος.

Ξεκινά μια νέα περίοδος πνευματικών αγώνων, όπου ο Άγιος γίνεται για τους ανθρώπους, φως, παραμυθία και δύναμη. Προικισμένος με το χάρισμα της διορατικότητας απεκάλυπτε τα προβλήματα των ανθρώπων και ως σοφός ιατρός προσέφερε τα κατάλληλα πνευματικά φάρμακα, καθοδηγώντας τους ανθρώπους στο δρόμο του Θεού.

Η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται και το 1929, γίνεται πραγματικότητα η επιθυμία του να έρθει στην Ελλάδα που τόσο αγαπούσε. Αποβιβάζεται στο λιμάνι της Αγιοτόκου Θεσσαλονίκης, που σαν δεύτερο Απόστολο Παύλο, υποδέχεται τον μεγάλο Άγιο των έσχατων καιρών.

Ο Θεός οδηγεί τα βήματα του στη Δράμα, όπου ο πολύπαθος Όσιος και Ομολογητής ιερομόναχος π. Γεώργιος, θα παραμείνει ως το τέλος της ζωής του.

Η αφοσίωση του στο Θεό, οι μεγάλοι ασκητικοί του αγώνες και η αγάπη του για τα πλάσματα του Θεού, τον αξίωσαν να λάβει πλείστων χαρισμάτων, καθώς το χάρισμα της θαυματουργίας, τόσο όταν ήταν εν ζωή, όσο και στις μέρες μας, όπου η αγάπη του και η στήριξη του είναι εμφανής σε όσους επικαλούνται τη Χάρη του.

Διένυσε ως Άγιος ανάμεσα μας 58 ολόκληρα χρόνια μαρτυρίας, ομολογίας, ασκήσεως, ταπεινώσεως, αγάπης, αυτοθυσίας, προσφοράς, από το 1901 έως της 4 Νοεμβρίου του 1959, ημέρα της οσιακής κοιμήσεως του, όταν τα δύο κυπαρίσσια που βρίσκονται δίπλα στον τόπο του ενταφιασμού του, έγειραν προσκυνώντας για σαράντα ημέρες, εκείνον που δόξασε με την πάνσεπτη βιωτή του, τον Ζωοδότη Κύριο, στην Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος, στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας (Σίψα), όπου πρώτος οικιστής και κτήτορας της μονής, κατά το έτος 1939, ήταν ο επίγειος άγγελος, ο ίδιος ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης.

Αν κοιτάξουμε προσεχτικά την Τίμια Κάρα του, μπορούμε να δούμε τον Σταυρό που εμφανώς υπάρχει σε αυτή, που όπως λένε εκείνοι που γνωρίζουν, είναι σημάδι μεγάλης αγιότητας και κάτι αντίστοιχο δεν υπάρχει σε ολόκληρο το Άγιο Όρος!

Να έχουμε τις πρεσβείες του Αγίου Γεωργίου, να τον τιμούμε με σεβασμό και αγάπη, για να λάβουμε πλούσια την ευλογία του και την περιφρούρηση του από τις παγίδες του αντίδικου.

(Από τον εν Χριστώ αδερφό μας Δημήτριο Γκιουζέλη).

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ

 
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων

του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου

 
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιγνάτιος ήταν διάδοχος των Αποστόλων και χρημάτισε δεύτερος Επίσκοπος Αντιοχείας. Υπήρξε, μαζί με τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της Σμύρνης Πολύκαρπο, μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου.
Ο χρόνος γέννησης και η εθνικότητα του Άγιου Ιγνατίου είναι ασαφή. Στο θρόνο της Αντιόχειας ο Ιγνάτιος ανέβηκε μεταξύ 68-70 μ.Χ. Ποίμανε σαν αποστολικός διδάσκαλος και στάθηκε φρουρός των ψυχών του ποιμνίου του.
 
Μαρτύρησε επί αυτοκράτορα Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.) στη Ρώμη, κατασπαραχθείς από τα θηρία. Όταν ο Τραϊανός διέταξε διωγμό κατά των Χριστιανών, θαρραλέα ο Ιγνάτιος, ενώ ο βασιλιάς περνούσε από την Αντιόχεια, παρουσιάστηκε μπροστά του και υπεράσπισε τα δίκαια της Εκκλησίας και την αλήθεια της χριστιανικής πίστης. Τότε ο Τραϊανός, διέταξε τη σύλληψη του Ιγνατίου και τη μεταφορά του στη Ρώμη. Οι χριστιανοί της Ρώμης σκόπευαν να τον απαλλάξουν από το μαρτύριο, αλλά ο Ιγνάτιος, με φλογερή δίψα προς το μαρτύριο, έγραψε σ’ αυτούς να αφήσουν να γίνει το θέλημα του Θεού.
 
Έτσι, την 20ή Δεκεμβρίου του έτους 107 μ.Χ., τον έριξαν στο αμφιθέατρο, όπου πεινασμένα θηρία τον κατασπάραξαν.
Μετά το φρικτό μαρτύριο του Αγίου, κάποιοι Χριστιανοί μάζεψαν από τον ιππόδρομο τα εναπομείναντα άγια λείψανά του και τα μετέφεραν στην Αντιόχεια. Η Σύναξη αυτού ετελείτο στην Μεγάλη Εκκλησία.
Διασώθηκαν μόνο τα μεγαλύτερα από τα οστά του, που μεταφέρθηκαν και τάφηκαν με τιμές στην Αντιόχεια.
 
Αργότερα μετακομίσθηκαν στη Ρώμη (β΄ ανακομιδή το 540 μ.Χ. και εναποτέθησαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Κλήμεντος). Έτσι, ο Ιγνάτιος έμεινε μέχρι τέλους πιστός στη διδαχή του Χριστού, και «ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει» (Β΄ επιστολή Ιωάννου, 9). Εκείνος δηλαδή, που μένει στη διδαχή του Χριστού, αυτός και τον Πατέρα και τον Υιό έχει, διότι αυτός έγινε ναός του Θεού και επομένως φέρει μέσα του το Θεό. Γι' αυτό και ο Ιγνάτιος επονομάσθηκε Θεοφόρος.
 
Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μητρόπολη Βεροίας. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους, Βαρνάκοβας Ναυπακτίας και Νταού Πεντέλης, στην Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 20 Δεκεμβρίου και την Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του στις 29 Ιανουαρίου.

https://www.saint.gr

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου και Ανάμνηση εγκαινίων του Ναού του στη Λύδδα της Ιόππης
 
Μετά την κατάπαυση των διωγμών και την επικράτηση του χριστιανισμού σ' όλο το Ρωμαϊκό κράτος, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι χριστιανοί ανήγειραν μεγαλοπρεπή Ναό στη Λύδδα της Ιόππης, όπου μετακόμισαν το ιερό λείψανο του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, για να το προσκυνούν πλέον άφοβα. Έγιναν δε μετά την κατάθεση του Ιερού λειψάνου και τα εγκαίνια του Ναού στις 3 Νοεμβρίου και από τότε κάθε χρόνο η Εκκλησία μας, τελεί κατά την ήμερα αυτή την ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του μεγαλομάρτυρα, προς δόξαν Θεού.

Σύντομη ιστορία του Ναού και της Λύδδας

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου μαρτυρεί την ακμή του Χριστιανισμού στη Λύδδα, που ήταν επισκοπή και μετέπειτα αρχιεπισκοπή. Σήμερα υπάρχει (τιτουλάριος) αρχιεπίσκοπος Λύδδης, που διαμένει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Στη Λύδδα διαμένει ο ηγούμενος της Μονής.
Μέχρι σήμερα επικρατούσε η γνώμη ότι η Λύδδα είχε κτιστεί από τη φυλή του Βενιαμίν, αλλά από πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές αποδεικνύεται ότι η Λύδδα είναι κτισμένη από τους Αιγυπτίους. Οι Εβραίοι την ονομάζουν Λοντ (LOD) και οι Άραβες Λιντ (LID).
Ο Δημήτριος Νικάτωρ απέσπασε την Λύδδα από τη Σαμάρεια και την κατέταξε στην Ιουδαία. Μετά το θάνατο του Ιουλίου Καίσαρος, ο Ρωμαίος Ανθύπατος Κάσσιος, αφού τυράννησε για αρκετό χρόνο τους κατοίκους της Παλαιστίνης πούλησε τους κατοίκους της Λύδδας ως δούλους, αυτοί όμως δεν άργησαν να απελευθερωθούν και να επανέλθουν στην πόλη τους, κατόπιν διατάγματος του Αντωνίου.
Η Καινή Διαθήκη αναφέρει το θαύμα της θεραπείας του παραλυτικού Αινέα στη Λύδδα από τον Απόστολο Πέτρο (Πράξ. θ' 32-35).
Μετά το Χριστό ο Ρωμαίος Ανθύπατος Κέστιος Γάλλος πέρασε από τη Λύδδα και την κατεδάφισε αλλά μετά λίγο χρόνο η πόλη επανήλθε στην πρώτη της κατάσταση, όπως φαίνεται, επειδή στη μεταγενέστερη Ιουδαία γίνεται έδρα τοπάρχου, που παραδόθηκε.
Καθώς πολλές πόλεις επί Ρωμαϊκής κυριαρχίας μετονομάστηκαν, έτσι και η λύδδα πήρε το όνομα Διόσπολις, προς τιμή του Δία. Και το όνομα υπάρχει στα νομίσματα, που χαράχθηκαν επί Σεπτιμίου Σεβήρου και Καρακάλλα.
Η Λύδδα των πρώτων Χριστιανικών αιώνων ήταν έδρα επισκόπου υπό το Μητροπολίτη Καισαρείας, αλλά έπειτα έγινε Αρχιεπισκοπή.
Στη Λύδδα έγινε η σύνοδος κατά του Πελαγίου, το 415 μ.Χ., που έλεγε ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί με τα έργα του, χωρίς να έχει ανάγκη της θείας χάριτος.
Ποιος έκτισε το ναό του Αγίου Γεωργίου δε γνωρίζουμεν ακριβώς, επειδή δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες. Άλλοι αναφέρουν ως κτίτορα το Μέγα Κωνσταντίνο, κυρίως οι συναξαριστές, και άλλοι τον Ιουστινιανό. Ο επίσκοπος Τύρου, Γουλιέλμος, λέγει ότι ο ναός κτίστηκε από τον Ιουστινιανό, αλλά ο ιστορικός Προκόπιος, που έγραψε περί των κτισμάτων του Ιουστινιανού, δεν αναφέρει τίποτα. Στους πρώτους πάντως χριστιανικούς αυτούς αιώνες πήρε η Λύδδα και το όνομα Γεωργιούπολις προς τιμή του Αγίου, και όπως αναφέρουν οι συναξαριστές, στις 3 Νοεμβρίου, έγιναν τα εγκαίνια του ναού.
Επί Χοσρόη, το 614 μ.Χ., ο ναός του Αγίου Γεωργίου δεν έπαθε καμμιά καταστροφή, επειδή οι Πέρσες περιορίστηκαν να φθάσουν μέχρι την Ιερουσαλήμ.
Επί Μουσουλμανικής κυριαρχίας, τον 8ον αιώνα μ.Χ., ο Σουλεϊμάν, ο υιός του Χαλίφη Αβδού Ελ Μάλεκ, κατεδάφισε τη Λύδδα αλλά το ναό του Αγίου Γεωργίου τον άφησε ανέπαφο, επειδή οι Μωαμεθανοί σέβονται τον Άγιο και του έχουν δώσει το όνομα Χάντερ (HADER), που σημαίνει πράσινος.
Επί Χαλίφου Χάκεμ, το 1010 μ.Χ., ξέσπασε διωγμός κατά των Χριστιανών, και καταστράφηκε ο ναός της Λύδδας, αλλά πριν την έλευση των Σταυροφόρων τον ανακαίνισε κατ' άλλους ο Κωνσταντίνος ο Μονομάχος ή οι εντόπιοι με τη βοήθεια των Βυζαντινών και κατ' άλλους ο Στέφανος της Ουγγαρίας.
Αναφέρεται ότι μετά την καταστροφή του Χάκεμ και την ανακαίνιση του ναού, έγινε άλλη μία καταστροφή από τους Μωαμεθανούς στο ναό, και τον ανακαίνισαν οι Σταυροφόροι. Αλλά αυτό δεν ισχύει απόλυτα, επειδή μετά τη μάχη της Αντιοχείας, οι σταυροφόροι ήλθαν στη Λύδδα για να προσκυνήσουν και να ευχαριστήσουν τον Άγιο Γεώργιο, που τους βοήθησε. Εκεί βρήκαν μεγαλοπρεπή ναό, όπως αναφέρουν οι ιστορικοί της εποχής εκείνης. Μόνο ο Γουλιέλμος, αρχηγός των Σταυροφόρων, αναφέρει ότι λίγο πριν την έλευση των Σταυροφόρων, οι Μωαμεθανοί κατέστρεψαν το ναό, αλλά αυτό αντιφάσκει με τα προαναφερθέντα.
Σε όλη την διάρκεια του Σταυροφοριακού βασιλείου η Λύδδα καθώς και άλλες πόλεις ήταν υπό τους Σταυροφόρους.
Το Λατινικό Πατριαρχείο στην Ιερουσαλήμ κατά τα πρώτα έτη της επικρατήσεως των Σταυροφόρων, απετελείτο από την Ιερουσαλήμ, την Ιόππη (Γιάφφα), και τη Λύδδα.
Ο Ιωάννης ο Φωκάς, το 1185 μ.Χ., ήλθε στη Λύδδα και γράφει για το ναό του Αγίου Γεωργίου ότι κάτω από την Αγία Τράπεζα ήταν ο τάφος του Αγίου, όπως του είπαν οι κληρικοί του ναού. Ο Λατίνος επίσκοπος έβγαλε τις πλάκες του ναού και βρήκε το σπήλαιο, που ήταν ο τάφος του Αγίου Γεωργίου, αφού προηγουμένως ο τάφος δεν φαινόταν και οι προσκυνητές προσκυνούσαν μαρμάρινο στόμιο. Δύο άνθρωποι προσπάθησαν να σηκώσουν την πλάκα του τάφου, αλλά βγήκε φωτιά, που άφησε τον ένα ημικαή και τον άλλο πεθαμένο.
Μετά τη μάχη της Χαττήν, η Λύδδα καθώς και άλλες πόλεις, ήλθαν στα χέρια των Μωαμεθανών, με αρχηγό τον Σαλαχεντίν, οι οποίοι κατέστρεψαν το ναό του Αγίου Γεωργίου.
Το 1191 μ.Χ., το ίδιο έτος της καταστροφής, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κατέλαβε ξανά τη Λύδδα, και επισκεύασε το ναό και ήλθε σε συνθηκολόγηση με τον αρχηγό των Μωαμεθανών, Σαλαχεντίν, αλλά η συνθήκη δεν κράτησε πολύ, επειδή το 1291 μ.Χ. οι Σαρακηνοί έδιωξαν τους Σταυροφόρους από την Παλαιστίνη και κατέστρεψαν το ναό του Αγίου Γεωργίου της Λύδδας.
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου έμεινε κατεστραμμένος έως το 1349 μ.Χ., οπότε ο αυτοκράτορας Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννης Κατακουζηνός, έστειλε πρέσβεις στο Σουλτάνο της Αιγύπτου, Νασρεντίν Χασάν Ίμπιν Ελ Νάσσερ, για την ανακαίνιση των ιερών προσκυνημάτων της Παλαιστίνης, όπως και ανακαινίσθηκαν.
Το 1442 μ.Χ., ξέσπασε διωγμός κατά των Χριστιανών της Παλαιστίνης επί Σουλτάνου της Αιγύπτου Αλ Μαλέκου Ντάχερ Τζάκμακ, που κατέστρεψε το ναό και το δυτικό μέρος το μετέτρεψε σε τζαμί. Τότε επίσης πρέπει να πήρε και το παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, και χρησιμοποίησε πέτρες της Εκκλησίας για την κατασκευή της γέφυρας του Ντάχερ.
Όπως φαίνεται από την Ιστορία της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, ο ναός του Αγίου Γεωργίου ανακαινίστηκε μετά το 1517 μ.Χ. επί Σουλτάνου Σελήμ του Α', που έδιωξε τους Μαμελούκους και έδωσε ελευθερία για την εξάσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων στους Χριστιανούς.
Για την τελευταία καταστροφή του ναού του Αγίου Γεωργίου δεν έχουμε ακριβή στοιχεία, αλλά υπάρχουν δύο πιθανότητες. Η πρώτη είναι ότι στις αρχές του 19ου αιώνα μ.Χ. καταστράφηκε από τους γενίτσαρους, επειδή τότε το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έπαθε μεγάλο πλήγμα από εκείνους. Η δεύτερη είναι όταν το 1837 μ.Χ. καταστράφηκε από σεισμό, που έγινε στην περιοχή, εξαιτίας του οποίου έπεσε η σκεπή του ναού και το ιερό του Παρεκκλησίου των Εισοδίων της Θεοτόκου.
Το 1871 μ.Χ., ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Κύριλλος ο Β', ανακαίνισε το ναό και επιπλέον μαρμαρόστρωσε το πάτωμα και τον τάφο του Αγίου Γεωργίου. Εκείνη η ανακαίνιση ήταν η τελευταία. Έκτοτε γίνονται μικρές ανακαινίσεις.
 
https://www.saint.gr 

ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Εύρεσις του Τιμίου Λειψάνου

του Αγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου

 
Το γεγονός αυτό συνέβη στα χρόνια που οι μεγάλοι διωγμοί των πρώτων χριστιανών είχαν κοπάσει και αυτοκράτωρ ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος. Τότε, ο Άγιος Στέφανος φανερώθηκε τρεις φορές σε κάποιον ευσεβή γέροντα Ιερέα, το Λουκιανό, και του αποκάλυψε τον τόπο, όπου ήταν κρυμμένο το λείψανό του. Αυτός αμέσως το ανέφερε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη, που με τη σειρά του πήγε στον υποδεικνυόμενο τόπο και πράγματι βρήκε το Ιερό λείψανο του Αγίου Στεφάνου.
Κατά την εύρεση έγινε μεγάλος σεισμός, και το λείψανο του Αγίου πλημμύρισε ευωδιά τους παρευρισκόμενους στον τόπο εκείνο. Λέγεται ότι από τον ουρανό ακούστηκαν αγγελικές φωνές, που έλεγαν «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Δηλαδή, δόξα ας είναι στο Θεό, στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στην ταραγμένη από την αμαρτία γη ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός φανέρωσε την ευαρέσκεια Του στους ανθρώπους, με την ενανθρώπιση του Υιού Του. Φανέρωναν, έτσι, οι άγγελοι περίτρανα ότι ο πρωτομάρτυρας Στέφανος μαρτύρησε για την αγάπη και τη δόξα του Θεού.
Αργότερα, τα λείψανα του Αγίου μεταφέρθηκαν από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη και εναποτέθηκαν στον - επ' ονόματι αυτού - ανεγερθέντα Ναό υπό του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
 
https://www.saint.gr 

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου

του Αγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου

 
Το γεγονός αυτό συνέβη στα χρόνια που οι μεγάλοι διωγμοί των πρώτων χριστιανών είχαν κοπάσει και αυτοκράτωρ ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος.
Τότε, ο Άγιος Στέφανος φανερώθηκε τρεις φορές σε κάποιον ευσεβή γέροντα ιερέα, το Λουκιανό, και του αποκάλυψε τον τόπο, όπου ήταν κρυμμένο το λείψανο του. Αυτός αμέσως το ανέφερε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη, που με τη σειρά του πήγε στον υποδεικνυόμενο τόπο και πράγματι βρήκε το Ιερό λείψανο του Αγίου Στεφάνου.
Κατά την εύρεση έγινε μεγάλος σεισμός, και το λείψανο του Αγίου πλημμύρισε ευωδιά τους παρευρισκόμενους στον τόπο εκείνο. Λέγεται ότι από τον ουρανό ακούστηκαν αγγελικές φωνές, που έλεγαν «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Δηλαδή, δόξα ας είναι στο Θεό, στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στην ταραγμένη από την αμαρτία γη ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός φανέρωσε την ευαρέσκεια Του στους ανθρώπους, με την ενανθρώπιση του Υιού Του. Φανέρωναν, έτσι, οι άγγελοι περίτρανα ότι ο πρωτομάρτυρας Στέφανος μαρτύρησε για την αγάπη και τη δόξα του Θεού.
Αργότερα, τα λείψανα του Αγίου μεταφέρθηκαν από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη και εναποτέθησαν στον – επ’ ονόματι αυτού – ανεγερθέντα Ναό υπό του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
 
https://www.saint.gr 

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου 

Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως

 
Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος εκοιμήθη από εξάντληση στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της τρίτης του εξορίας από την αυτοκράτειρα Ευδοξία και τάφηκε στα Κόμανα του Πόντου. Το σεπτό λείψανό του περίμενε επί τριάντα έτη, θαμμένο στον τόπο της εξορίας και του μαρτυρίου του.
Όταν όμως το 434 μ.Χ. πατριάρχης εξελέγη ο μαθητής του Άγιος Πρόκλος, παρεκάλεσε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο να ενεργήσει τα δέοντα, ώστε το λείψανο του μεγάλου αυτού πατέρα της Εκκλησίας να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Και πράγματι, τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιανουαρίου του 438 μ.Χ. έγινε η Ανακομιδή των Ιεωρών Λειψάνων του Αγίου.
Η μεταφορά των ιερών λειψάνων από τα Κόμανα συνοδεύτηκε από μια επιστολή - διαταγή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’, υιού του Αρκαδίου και της Ευδοξίας, η οποία έγραφε:
«Ἐπιστολὴ τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου.
Εἰς τὸν οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ Διδάσκαλον καὶ πνευματικὸν Πατέρα Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον, τὴν προσκύνησιν προσφέρω ἐγὼ ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος. Ἡμεῖς, Πάτερ τίμιε, νομίζοντες, πῶς εἶναι τὸ σῶμά σου νεκρόν, καθὼς εἶναι καὶ τὰ ἄλλα σώματα τῶν ἀποθανόντων, ἠθελήσαμεν να μεταφέρωμεν αὐτὸ ἁπλῶς εἰς ἡμᾶς. Διὰ τοῦτο καὶ τοῦ ποθουμένου δικαίως ὑστερήθημεν. Ἀλλὰ σύ, Πάτερ τιμιώτατε, συγχώρησον εἰς ἡμᾶς, ὀποῦ μετανοοῦμεν. Σὺ γὰρ ἐδίδαξες εἰς ὅλους τὴν μετάνοιαν. Καὶ δὸς τὸν ἑαυτόν σου, ὣς πατὴρ φιλοπαῖς, εἰς ἡμᾶς τοὺς φιλοπάτορας υἱούς σου, καὶ τοὺς σὲ ποθούντας εὔφρανον διὰ τῆς παρουσίας σου».
Αυτή την επιστολή του αυτοκράτορα την πήγαν στον Άγιο και την τοποθέτησαν πάνω στην λάρνακά του. Τότε ο Άγιος έδωσε τον εαυτό του στους απεσταλμένους του αυτοκράτορα και έτσι αυτοί μετέφεραν την λάρνακα που περιείχε το άγιο λείψανο στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να κοπιάσουν καθόλου. Η υποδοχή των ιερών λειψάνων του Αγίου υπήρξε παλλαϊκή. Σύσσωμος λαός, κλήρος και μοναχοί, με επικεφαλής τον αυτοκράτορα, τους αυλικούς, τη σύγκλητο και όλους τους άρχοντες, υποδέχθηκαν και προσκύνησαν με σεβασμό τα λείψανά του. Με πολύ ευλάβεια μετέφεραν αρχικά τη λάρνακα στο ναό του Αποστόλου Θωμά, στα Αμαντίου, έπειτα δε στο ναό της Αγίας Ειρήνης. Εκεί έβαλαν το άγιο λείψανο πάνω στο σύνθρονο και άπαντες εβόησαν: «Ἀπόλαβε τὸν θρόνον σου, Ἅγιε». Στη συνέχεια η λάρνακα τοποθετήθηκε σε αυτοκρατορική άμαξα και μεταφέρθηκε στο περιώνυμο ναό των Αγίων Αποστόλων. Εκεί έβαλαν το άγιο λείψανο πάνω στην ιερή καθέδρα και έγινε το θαύμα: ο Άγιος επεφώνησε προς τον λαό το «Εἰρήνη πάσι». Έπειτα το εναπέθεσαν μέσα στο Άγιο Βήμα, κάτω από την Αγία Τράπεζα.
Η Σύναξη του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ετελείτο στο πάνσεπτο ναό των Αγίων Αποστόλων. Ιερά λείψανα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου αφιέρωσε διά χρυσοβούλλου στη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους ο αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής (969 - 976 μ.Χ.) και τεμάχιο της αριστεράς χειρός ο Ανδρόνικος ο Παλαιολόγος (1282 - 1328 μ.Χ.), διά χρυσοβούλλου, τον Ιούλιο του έτους 1284 μ.Χ., στη Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους. Επίσης, τμήματα του ιερού λειψάνου φυλάσσονται στις μονές Βατοπαιδίου, Ιβήρων, Αγίου Διονυσίου και Δοχειαρίου.

http://www.saint.gr 

ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΟΙ ΛΕΙΨΑΝΟΘΗΚΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΧΑΡΗ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Οι ίδιες οι λάρνακες των αγίων είναι γεμάτες από πνευματική χάρη. Εάν δηλαδή αυτό συνέβη στην περίπτωση του Ελισαίου και νε­κρός που άγγιξε τη λάρνακα έσπασε τα δεσμά του θανάτου και επανήλθε πάλι στη ζωή, πολύ περισσότερο τώρα που η χάρη είναι αφθονότερη, τώρα που η ενέργεια του Πνεύματος είναι περισσότε­ρη, εκείνος που θα αγγίξει λάρνακα με πίστη θα λάβει πολλή δύνα­μη από εκεί. Γι’ αυτό και μας άφησε ο Θεός τα λείψανα των αγίων, θέλοντας να μας οδηγήσει στον ίδιο ζήλο με εκείνους και να μας προσφέρει κάποιο λιμάνι και ασφαλή παρηγοριά για τα κακά που μας συμβαίνουν πάντοτε.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: ΤΑ ΟΣΤΑ ΠΟΥ ΕΥΩΔΙΑΖΑΝ

Κάποιος πήγε για επίσκεψη στο Άγιο Όρος. Επίσκεψη και όχι προσκύνημα! Σχεδίαζε να παραμείνει στον Άθωνα έξι μέρες, μόλις όμως γνώρισε από κοντά τη μοναστική ζωή των αγιορειτών μοναχών άλλαξε γνώμη και δεν έβλεπε την ώρα να επιστρέψει στον πολιτισμό, όπως ο ίδιος το έθετε και το διαλαλούσε με μεγάλο θράσος.

Έφτασε στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα, η οποία θα ήταν και ο τελευταίος σταθμός της αρχικά εξαήμερης (και εν τέλει τριήμερης) περιήγησής του. Μάλιστα, κορόϊδευε την παρέα του, διότι όπως έλεγε, έβλεπαν τα πράγματα διαφορετικά και όχι όπως εκείνος, που μέτραγε τις ώρες για να βγει στον έξω κόσμο και επιτέλους να ελευθερωθεί.

Στην είσοδο της Μονής, τους υποδέχτηκε ο καλόγερος με λουκούμι και ρακί, έδειξε στους επισκέπτες-προσκυνητές τα δωμάτιά τους και τους ενημέρωσε για το πρόγραμμα των ακολουθιών. Η ώρα ήταν 12.00 το μεσημέρι και στις 16.00 είχε εσπερινό. Ο φίλος μας την προηγούμενη μέρα είχε παραστεί σε αγρυπνία που διήρκεσε 12 ώρες. Αμέσως λοιπόν έπεσε για ύπνο και το μόνο που άκουσε ήταν το σήμαντρο, το οποίο σήμανε στις 16.00 ακριβώς και καλούσε όλους τους παρευρισκόμενους για τον εσπερινό. Ξύπνησε και σκουντουφλώντας κυριολεκτικά, έφτασε στο Καθολικό της Μονής, όπου θέλοντας και μη παραβρέθηκε σωματικά στον εσπερινό. Και λέω σωματικά, διότι πνευματικά το μόνο που σκεφτόταν ήταν πότε θα ξεμπέρδευε, για να συνεχίσει τη δουλειά από την οποία τον έκοψε το καταραμένο σήμαντρο, έτσι έλεγε συνέχεια μέσα του.

Επιτέλους, τελείωσε ο εσπερινός, ο κόσμος όμως δεν έφευγε, καθώς περίμεναν να θέσουν σε προσκύνημα τα Ιερά Λείψανα Αγίων, που φυλάσσονται στη Μονή. Μέσα στο τσούρμο πήγε και αυτός. Καθώς έλεγε είχε πάρει το κολάϊ, αφού και στις άλλες Μονές που είχε πάει δεν έκανε άλλη δουλειά από το να ασπάζεται νεκρά κόκαλα, που ούτε παλμό είχαν, ούτε θερμότητα, ούτε ανάβλυζαν μύρο, παρά τα όσα έλεγαν οι αγιορείτες πατέρες. Προσκύνησε λοιπόν και ετοιμαζόταν να φύγει, παρόλο που ο υπόλοιπος κόσμος παρέμενε εντός του Καθολικού, όταν ο Παππούλης που βρισκόταν εκεί είπε με σπαστή φωνή, όσο μπορούσε δυνατή: «Παιδιά μου σας παρακαλώ, σας παρακαλώ στο Όνομα του γλυκού μας Ιησού, πείτε μου ποιος από σας δεν μύρισε από τα Ιερά Λείψανα τη Θεία ευωδιά που βγάζουνε»;

Εκείνος σταματάει ξαφνιασμένος στην είσοδο, αυτό δεν το είχε ξανακούσει σε κανένα Μοναστήρι. Αμέσως, πηγαίνει μπροστά στον παπά και με ύφος προκλητικό του λέει: «Εγώ». Τότε ξεπετάχτηκαν και καμιά δεκαριά ακόμη. Ο σεβάσμιος ιερέας πηγαίνει μπροστά στα Ιερά Λείψανα και με γλυκιά φωνή αρχίζει να ψέλνει το τροπάριο του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτη. Το πρόσωπό του, κίτρινο από τις χημειοθεραπείες, άρχισε να λάμπει τόσο πολύ, που στο τέλος δεν μπορούσες να το κοιτάξεις.

Ο γνωστός αυτός φοβήθηκε από αυτό που είδε και τότε συνειδητοποίησε ότι την ίδια στιγμή, τα Ιερά Λείψανα άρχιζαν να ευωδιάζουν τόσο έντονα και γλυκά, που δε χόρταινες να εισπνέεις. Σε λίγο, το πρόσωπο του ιερέα σταμάτησε να φωτίζει, όμως η Θεία ευωδιά από τα οστά ήταν τόσο έντονη, που ξεχύθηκε έξω από το Καθολικό, απλώθηκε σε όλη τη Μονή και ακολουθούσε τους επισκέπτες ακόμη και στην Τράπεζα και στα δωμάτιά τους. Όσοι την είχαν αμφισβητήσει, έκλαιγαν σα μωρά παιδιά και έλεγαν ότι εξαιτίας των αμαρτημάτων τους δεν μπορούσαν να την μυρίσουν αρχικά...

https://agiameteora.net

ΤΟ ΙΕΡΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ

Τα Ιερά Λείψανα της Αγίας Βαρβάρας

Η Κάρα της Αγίας βρίσκεται στο ρωμαιοκαθολικό Ναό του Montecotini Ιταλίας.

Μέρος της Κάρας της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.

Μέρος των Λειψάνων της Αγίας βρίσκεται στη ρωμαικοκαθολική Βασιλική του Αγ. Μάρκου Βενετίας, στη ρωμαιοκαθολική Μονή Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου Τορτσέλλο Βενετίας και στο ρωμαιοκαθολικό Κάθεδρικό Ναό του Ριέτι Ιταλίας.

Μέρος της δεξιάς της Αγίας και ένας βραχίονας βρίσκεται στη Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στις Μονές Χιλανδαρίου, Καρακάλου και Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους, Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Προυσού Ευρυτανίας, στο ομώνυμο Προσκύνημα Δήμου Αγίας Βαρβάρας Αττικής, στον Καθεδρικό Ναό Αγ. Βλαδιμήρου Κιέβου και στη Λαύρα Αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

Λειψανοθήκη της Ιεράς Μονής Θεοβαδίστου Όρους Σινά,

Αγίας Αικατερίνης,

με το άφθαρτο χέρι της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης.

ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΑΠΙΟΥ 1563 ΕΤΩΝ ΚΑΙ Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ

Ο Όσιος Πατάπιος υπήρξε πρότυπο της αρετής και αφού κόσμησε τη ζωή του με τα στολίδια της προσευχής, της νηστείας, των καλών έργων και των πολλών θαυμάτων, έφτασε η ώρα που θα έφευγε από την παρούσα ζωή, για να μεταβεί με το έλεος του Θεού στην ουράνια και αιώνια «άνω Ιερουσαλήμ», και να κληρονομήσει την ητοιμασμένην βασιλεία από καταβολής κόσμου (Ματθ.25, 34).

Συνάχθηκαν λοιπόν κοντά του οι αδελφοί της «Μονής των Αιγυπτίων», άλλοι συνασκητές από τα γύρω μοναστήρια και πολλοί «φίλοι της αρετής, λυπημένοι και δακρυσμένοι» και θεωρώντας τον αποχωρισμό τους ως ορφάνια, του έλεγαν: Γιατί, πατέρα μας πολυσέβαστε, δείχνεις ότι δεν αγαπάς τα πνευματικά σου παιδιά, αφού επιταχύνεις την εκδημία σου;

Γιατί μας αφήνεις έρημους; Γιατί δεν μας παίρνεις μαζί σου; Ποιος μετά από σένα θα σταματήσει τη λύπη μας, θα γιάνει το σώμα και θα θεραπεύσει την ψυχή μας με το λόγο, το παράδειγμα, τα θαύματα; Πως θα αντέξουμε τον αποχωρισμό;

Κι ενώ όλοι αυτοί έδειχναν με τη στάση και τα λόγια πως είχαν χάσει την ψυχραιμία τους, ο άγιος αντίθετα, χωρίς φόβο μπροστά στον επερχόμενο θάνατο, με μακάρια ιλαρότητα και στοργή τους είπε: «Μη κατευοδώνετε τον πατέρα σας έτσι με θρήνους και οδυρμούς.

Είναι καλύτερο να με προπέμψετε με ευχές. Διότι ενώ τα δάκρυα ζημιώνουν κι εσάς κι εμένα, οι ευχές βοηθούν όλους μας. Ιδιαίτερα εμένα για να βρω συγχώρεση των παραπτωμάτων μου και θάρρος όταν θα παρασταθώ ενώπιον του Ιησού Χριστού. Μη κλαίτε λοιπόν, παιδιά μου, διότι εγώ πηγαίνω σ’ Αυτόν που με καλεί. Εσείς πάλι προσέχετε τον εαυτό σας. Τη συμπεριφορά μου απέναντι σας την γνωρίζετε. Όλους σας αγάπησα και σας υπηρέτησα. Σας δέχθηκα και σας διακόνησα…»

Ύστερα έδωσε συμβουλές προσωπικά στον καθένα, ανάλογες με την ηλικία και την πνευματική του κατάσταση στους γέροντες άλλες, στους νεότερους διαφορετικές.

Και στο τέλος, αφού έκανε θερμή προσευχή, έκλεισε οριστικά τα μάτια του και παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή του στα χέρια των αγγέλων.

Το έθαψαν στον ιερό ναό του αγίου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, δηλαδή μες στο ίδιο το ξακουστό μοναστήρι των Αιγυπτίων, με ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές τον προέπεμψαν και τον έστειλαν στους ουρανούς, προς Εκείνον που έχει την εξουσία ζωής και θανάτου, δοξολογίας, επαίνου και ευχαριστίας.

Το ιερό Λείψανο από την Κωνσταντινούπολη στα Γεράνεια όρη

Το σκήνωμά του ήταν μια ανεξάντλητη πηγή των θαυμάτων για πολλούς ανθρώπους. Και είναι ακόμα!

Το μοναστήρι των Αιγυπτίων καταστράφηκε το 536 μ.Χ. Τότε ο πνευματικός αδελφός του Αγίου Παταπίου, ο άγιος Βάρας, μετέφερε το Άγιο λείψανο του Αγίου Παταπίου στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας’ το οποίο ήταν υπό την προστασία της βασιλικής οικογένειας της Κωνσταντινούπολης, των Παλαιολόγων, και ειδικά της Αγίας Υπομονής η οποία ήταν η μητέρα του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453, ο Αγγελής Νοταράς, συγγενής του αυτοκράτορα (ανιψιός της Αγίας Υπομονής), προκειμένου να προστατευθεί το λείψανο του Αγίου Παταπίου από τους Τούρκους, το μετέφερε στο βουνό Γεράνεια στη Νότια Ελλάδα (κοντά στην Αθήνα) και έκρυψε το λείψανο σε μια σπηλιά, κοντά στην πόλη «Θέρμαι» (που σήμερα ονομάζεται Λουτράκι).

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σπήλαιο στο οποίο μετεφέρθη το σκήνωμα του Αγίου Παταπίου ήταν ήδη ασκητήριο μοναχών από τον 11ο αιώνα μ.Χ.

Η ανεύρεση του Λειψάνου και η νέα Μονή

Το έτος 1904 υπηρετούσε στο Λουτράκι ως εφημέριος ο ευλαβής ιερέας Κωνσταντίνος Σουσάνης. Κάπου – κάπου ανέβαινε και λειτουργούσε και στο ναΐσκο Σπήλαιο, στην πλαγιά πάνω από την πόλη.

Καθώς ο ίδιος ήταν ψηλός, δυσκολευόταν κατά την ιερουργία, γιατί η οροφή του Σπηλαίου και τα πλαϊνά του ήταν χαμηλά. Έτσι ανέθεσε στον Βασ. Πρωτοπαπά να διευρύνει, λαξεύοντας, το χώρο.

Καθώς εκείνος λάξευε προς το δυτικό σημείο του Σπηλαίου διαπίστωσε ότι εκεί δεν υπήρχε βράχος αλλά τοιχίο.

Με ιδιαίτερη προσοχή και δέος συνέχισε την καθαίρεση του τοιχίου, όποτε με ευχάριστη έκπληξη και θαυμασμό απεκάλυψε «άφθορον και ευωδιάζον» το ιερό Σκήνωμα του Οσίου, τη μεμβράνη με το όνομά του, τον ξύλινο Σταυρό, τα βυζαντινά νομίσματα, μικρά οστά και τρεις κάρες, προφανώς άγνωστων ασκητών, που είχαν ασκηθεί προγενέστερα στο Σπήλαιο.

Το ιερό Σκήνωμα, για λόγους ασφαλείας, φυλάχθηκε προσωρινά στο σπίτι του ιερέα Κωνσταντίνου Σουσάνη, στο Λουτράκι.

Το 1936, με πρόνοια του τότε μητροπολίτου Κορίνθου Δαμασκηνού μετέπειτα αρχιεπισκόπου Αθηνών τοποθετήθηκε σε καλλιτεχνική ξυλόγλυπτη λειψανοθήκη, στην οποία και αναπαύεται μέχρι σήμερα, εναποτεθειμένη στο Σπήλαιο ασκητήριο, όπου και δέχεται τις τιμές, τις προσευχές, τις δεήσεις και τις ευχαριστίες όλων των ευλαβών προσκυνητών της Μονής και εκείνων τους οποίους παντοιοτρόπως ευεργετεί θαυματουργικά με τις θεοπειθείς πρεσβείες του στο θρόνο του ελεήμονος Θεού! Η εύρεση του ιερού Λειψάνου πανηγυρίζεται στη Μονή την Τρίτη του Πάσχα (Διακαινησίμου), οι δε μοναχές και οι συρρέοντες πιστοί ψάλλουν χαρμόσυνα: «…Νυν ημείς κεκτημένοι το ιερόν σον λείψανον ως θησαυρόν θεόσδοτον, πολλώ μάλλον αγαλλόμεθα, την προς ημάς σου κηρύττοντες, πολλήν κηδεμονίαν εξ αυτού γάρλαμβάνομεν αγιασμού τας δωρεάς, και πάσαν όνησιν σωτήριον και δυσχερών απαλλαγήν…».

dogma.gr

ΣΠΑΝΙΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟ 1965

Το σκήνωμα του Αγίου Σάββα το είχαν πάρει οι σταυροφόροι, αλλά επέστρεψε θαυματουργικά στο μοναστήρι το 1965 μετά από εμφάνιση του αγίου στον Πάπα, στον οποίο είπε ότι ήθελε να γυρίσει σπίτι του.

"...ΚΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΑ ΙΩΑΝΝΗ ΔΙΑΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΥΣΤΗΡΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΠΙΣΩ ΠΙΑ ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ,ΣΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΤΑ ΑΓΑΠΗΤΑ,ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ.

 Ο ΠΑΠΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΠΕΘΑΝΕ.

ΕΜΦΑΝΙΣΘΗ ΣΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ,ΠΙΟ ΑΥΣΤΗΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΣΑΝ ΝΑ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΜΗΝ ΤΟΝΕ ΒΡΕΙ ΙΔΙΑ ΣΥΜΦΟΡΑ.ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΣ ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΔΕΚΤΟ.

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ  ΣΕΡΑΦΕΙΜ,ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΦΥΓΑΝΕ ΑΠ'ΤΗ ΓΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΝΕ ΑΠΟΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ.

ΣΤΙΣ 19 ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ ΠΙΣΩ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΝ ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΙΕΡΟ ΝΑΟ,ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΣΕΒΟΤΑΝ.

ΤΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΤΑ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ,Ω,ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ,ΛΥΓΙΖΕ ΣΑΝ ΝΤΥΝΟΤΑΝ.

ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΑΙΩΝΩΝ ΚΙ ΕΥΚΑΜΠΤΟ ΖΕΣΤΟ,ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ!

ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΕ ΚΟΣΜΟΣ ΕΚΕΙ ΚΑΤΑΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΟΣ.ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΕΡΕΣ 17 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΣΜΟΣΥΡΡΟΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΟ 1965 ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ Τ0Υ ΑΥΤΟ,ΠΟΥ Η ΤΟΣΗ ΑΣΚΗΣΗ,Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ,Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΠΟΙ ΟΙ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟΙ,ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΟΝΟΜΑΣΤΟ Σ'ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ.....

"Απόσπασμα απο το βιβλίο της πρεσβυτέρας Καλυψούς Δημητριάδη"Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΣ"

https://proskynitis.blogspot.gr

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ Γ'

Δείτε που βρίσκονται τα Λείψανα όλων των Αγίων της Πίστης μας όπως αναφέρονται στη μελέτη του καθηγητού Αγιολογίας Αντωνίου Μάρκου με τίτλο Άγια Λείψανα – Οδηγός του προσκυνητή, τα οποία παρουσιάστηκαν στην ιστοσελίδα του Κέντρου Αγιολογικών Ερευνών «Όσιος Συμεών ο Μεταφραστής» Το Συναξάριο της Εκκλησίας.

Ν
ΝΑΟΥΜ του Προφήτου (7ος αι. π. Χ., 1η Δεκεμβρίου):
Απότμημα στη Μονή Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους.
ΝΑΤΑΛΙΑΣ Μάρτυρος, της μετά μ. Αδριανού (+ 305 – 311, 26η Αυγούστου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.

ΝΕΙΛΟΥ Οσίου, του Στολμπένσκ Ρωσίας (+ 1554, 27η Μαιου και 7η Δεκεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στο Ναό της Παναγίας του Σημείου, Οστάκοβας Ρωσίας.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΝΕΙΛΟΥ Οσίου, του Μυροβλύτου (+ 1651, 12η Νοεμβρίου και 7η Μαιου):
Η Κάρα στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
Μέρος βραχίονος στο Κυριακό της Σκήτης Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους.
Απότμημα στη Μονή Παναγίας Μαλεβής Κυνουρίας.

ΝΕΚΤΑΝ (Nectan) Οσιομάρτυρος, του Χάρτλαντ Βρεττανίας (+ 500, 17η Ιουνίου):
Απότμημα στη Ρωσική Ενορία του Ντέβον Βρεττανίας.

ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Οσίου, του Αθωνίτου (+ 1500, 5η Δεκεμβρίου):
Μέρος των Λειψάνων στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Απότμημα στη Νέα Θηβαιδα Αγίου Όρους.
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Οσίου, του Μετεωρίτου (+ 1550, 17η Μαιου):
Η δεξιά παλάμη αδιάφθορος στη Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Οσιομάρτυρος, του Αγιαννανίτου (+ 1820, 11η Ιουλίου):

Η Κάρα στη Σκήτη Αγίας Άννης Αγίου Όρους.

ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Αγίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως (+ 1920, 9η Νοεμβρίου):
Η Κάρα και τα περισσότερα Λείψανα στη Μονή Αγίας Τριάδος Αιγίνης.
Ένας αστράγαλος στο ομώνυμο Προσκύνημα Καμάριζας Λαυρίου.
Ένας σπόνδυλος στο ομώνυμο Προσκύνημα Χανίων Κρήτης.
Το Λείψανο του αγ. Νεκταρίου επ. Πενταπόλεως ενταφιάσθηκε στη Μονή του, της Αγίας Τριάδος Αιγίνης, το 1920, και κατά την επόμενη 20ετία διατηρήθηκε αδιάφθορο, όπως προέκυπτε από τις ανακομιδές που έγιναν. Στη συνέχεια το Λείψανο του Αγίου του 20ου αι. διαλύθηκε, για να μεταφερθεί η ευλογία του σε όλο τον κόσμο, όπως είπε ο ίδιος σε μία «κατ’ όναρ» εμφανισή του.

ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Οσίου, Στάρετς της Όπτινα Ρωσίας (+ 1928, 29η Απριλίου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Καλούγας Ρωσίας.
Ο Στάρετς Νεκτάριος κοιμήθηκε εξόριστος στο Χόλμισι του Μπριάνσκ, όπου και ενταφιάσθηκε. Το 1935 ο τάφος του μακαρίου Γέροντος έγινε στόχος τυμβωρύχων. Άγνωστοι τον άνοιξαν, έβγαλαν το φέρετρο, ερεύνησαν για πολύτιμα αντικείμενα και επειδή δεν βρήκαν τίποτα, άφησαν το φέρετρο έξω από την γη και έφυγαν! Το επόμενο πρωι κάποια παιδιά που έφερναν τα άλογά τους από την νυκτερινή βοσκή, είδαν το ανοικτό φέρετρο και είπαν στους χωρικούς, ότι «ένας μοναχός σηκώθηκε από τον τάφο»! Τότε το Λείψανο του Αγίου βρέθηκε άφθαρτο, με το δέρμα στο χρώμα του κεριού και τα χέρια ευλύγιστα και μαλακά! Οι χωρικοί, αφού τίμησαν το Λείψανο, το έβαλαν και πάλι στον τάφο του. Το 1987 η Μονή της Όπτινα επιστράφηκε στο Πατριαρχείο Μόσχας και την 16. 7. 1989 ανοίχθηκε ο τάφος του Στάρετς Νεκταρίου στο Χόλμισι. Τότε διαπιστώθηκε, ότι το Λείψανο του Γέροντος είχε διαλυθεί και τα οστά του ευωδιαζαν!

ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 4, του Ρεθύμνου (+ 1824, 28η Οκτωβρίου) :
Τρεις Κάρες στον ομώνυμο Ναό του Ρεθύμνου.
Μία Κάρα στη Ρωσία (άγνωστο που).
ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 5, της Σαμοθράκης (+ 1835, 6η Απριλίου):
Μέρος των Λειψάνων στο Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Χώρας Σαμοθράκης.
Αποτμήματα στις Μονές αγ. Ιω. Θεολόγου Αετοχωρίου Αλεξανδρουπόλεως, Παναγίας Έβρου και οσ. Νικοδήμου Πενταλόφου Κιλκίς.

ΝΕΟΦΥΤΟΥ Οσίου, του Εγκλείστου (12ος αι., 24η Ιανουαρίου και 28η Σεπτεμβρίου):
Η Κάρα και τα λοιπά Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Κύπρου.
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΝΕΟΦΥΤΟΥ Οσίου, του Άρτζες Ρουμανίας (16ος αι.):
Μέρος των Λειψάνων στη Μονή Στηνισιοάρα Άρτζες Ρουμανίας.
ΝΕΟΦΥΤΟΥ Οσιομάρτυρος, του Βατοπεδινού (+ 1822, 22α Ιουνίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρος.

ΝΕΣΤΟΡΟΣ Μάρτυρος, μαθητού Μεγαλομ. Δημητρίου (4ος αι., 27η Οκτωβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Ιβήρων και Ζωγράφου Αγίου Όρους, Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Ζάβορδας Γρεβενών, Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΝΕΣΤΟΡΟΣ Οσίου, Χρονικογράφου της Λαύρας Σπηλαίων (+ 1114, 28η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
ΝΕΣΤΟΡΟΣ Οσίου, μαθητού οσ. Ρωμύλου της Ραβάνιτσας Σερβίας (14ος αι.).
Τα Λείψανα στην πόλη Ντγιούνις της Σερβίας.

ΝΗΦΩΝΟΣ Αγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 1508, 11η Αυγούστου):
Η Κάρα και η δεξιά στη Μονή Κούρτεα Άρτζες Ρουμανίας.
Μέρος των Λειψάνων στον Καθεδρικό Ναό της Κράγιοβας Ρουμανίας και στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Μία ωμοπλάτη στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ Οσίου, της Ζάβορδας Γρεβενών (+ 1519, 7η Αυγούστου):
Η Κάρα και μέρος των Λειψάνων στην ομώνυμη Μονή.
ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ Αγίου:
Απότμημα στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Αγίου πρόκειται· της 15/3, 5/6, 8/6 (δύο), 6/11 και 7/11 (Μαρτύρων) ή της 4/11 (επ. Μύρων, Ιερομάρτυρα).

ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ Οσίου, του Γκοροντέσκ Ρωσίας (+ 1603, 15η Μαρτ. και 4η Νοεμ.):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Νόβγκοροντ Ρωσίας.
ΝΙΚΗΤΑ Μάρτυρος, του Γότθου (+ 372, 15η Σεπτεμβρίου):
Η Κάρα στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Η αριστερή παλάμη (με τον καρπό) αδιάφθορη στη Μονή Ντέτσανης Κοσσυφοπεδίου.
Αρχικά το αδιάφθορο Λείψανο του Μεγαλομ. Νικήτα, μεταφέρθηκε και ενταφιάσθηκε στη Μοψουεστία, από τον φίλο του Κίλικα. Δεν είναι γνωστό πότε και κάτω από ποιες συνθήκες το Λείψανο μεταφέρθηκε στην ΚΠολη, τον 13ο αι. πάντως ήταν κατατεθημένο στο Ναό του αγ. Ρωμανού, μαζί με τα Λείψανα του Προφήτου Δανιήλ και του Μάρτυρος Ρωμανού. Από την Πόλη συλήθηκε κατά την Φραγκοκρατία και μεταφέρθηκε στη Βενετία, όπου και σήμερα φυλάσσεται, στο Ναό του αγ. Νικολάου των Μεντίκολι.

ΝΙΚΗΤΑ Παιδομάρτυρος, της Νικομηδείας (12η Σεπτεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στο ΡΚ Ναό του Αρχαγγέλου Ραφαήλ Βενετίας.
Στην περίπτωση του Παιδομάρτυρος Νικήτα της Νικομηδείας η Βενετική παράδοση αντιγράφει τον βίο του Μάρτυρος Νικήτα του Γότθου. (Βλ. περισσότερα στον επ. Φαναρίου Αγαθάγγελο, αυτ. σελ. 267 – 268).
ΝΙΚΗΤΑ Αγίου, Επισκόπου Νόβγκοροντ Ρωσίας, του Εγκλείστου (+ 1108, 31η Ιανουαρίου και 30η Απριλίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στο Ναό αγ. Νικολάου Νόβγκοροντ Ρωσίας.
ΝΙΚΗΤΑ Νεομάρτυρος, της Νισύρου (+ 1732, 21η Ιουνίου):
Η Κάρα στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Μέρος των Λειψάνων στον ομώνυμο Ναό Νισύρου.
ΝΙΚΗΤΑ Ιερομάρτυρος, πολιούχου Σερρών (+ 1808, 4η Απριλίου):
Μέρος στη Σκήτη Αγίας Άννης Αγίου Όρους.
Απότμημα στο Μητροπ. Ναό Αγίων Ταξιαρχών Σερρών.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ Αγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 829, 2α Ιουνίου):
Η Κάρα στη Μονή αγ. Γεωργίου Μαλεσσίνας Φθιώτιδος.
Η αδιάφθορη ευλογούσα δεξιά στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους.
Απότμημα στη Μονή Καλαμίου Επιδαύρου.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Αγίου, Αρχιεπισκόπου Σερβίας (+ 1325, 11η Μαιου):
Τα Λείψανα στο Πατριαρχείο Πεκκίου Κοσσυφοπεδίου.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Οσίου, της Τισμάνας Ρουμανίας (+ 1406, 13η Ιουλ. και 26η Δεκεμβρίου):
Ένας αδιάφθορος αντίχειρας και άλλα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Ρουμανίας.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Οσίου, του Ησυχαστού (+ 1322, 11η Ιουλίου):
Η Κάρα στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.

ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Οσιομάρτυρος, του Ελβασάν Αλβανίας (+ 1722, 11η Ιουλίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Παναγίας Ελβασάν.
Απότμημα στη Σκήτη αγ. Άννης Αγίου Όρους.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Οσίου, του Αγιορείτου (+ 1809, 14η Ιουλίου):
Η Κάρα στο Κελλί των Σκουρταίων Αγίου Όρους.
Μέρος της Κάρας στην ομώνυμη Μονή Πενταλόφου Κιλκίς.

ΝΙΚΟΛΑΟΥ Αγίου, Επισκόπου Μύρων (+ 345, 6η Δεκεμβρίου):
Η δεξιά στον Ναό αγ. Γεωργίου του Νέου Βουκουρεστίου.
Ο αριστερός βραχίονας στον ομώνυμο ΡΚ Ναό του Ρίμινι Ιταλίας.
Απότμημα του αριστερού βραχίονος στο Μητροπολιτικό Ναό Βόλου.
Μέρος των Λειψάνων στην ομώνυμη ΡΚ Βασιλική του Μπάρι Ιταλίας.
Αποτμήματα στις Μονές Αγ. Νικολάου Άνω Βάθειας Ευβοίας και Φανερωμένης Σαλαμίνος, στον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος Μόσχας, στον ομώνυμο Ναό Αγίας Πετρουπόλεως και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως·
Ένας των οδόντων στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.

ΝΙΚΟΛΑΟΥ Οσιομάρτυρος, του εν Βουνένοις Θεσσαλίας (10ος αι., 9η Μαιου):
Η Κάρα στη Μονή αγ. Νικολάου Άνδρου.
Απότμημα στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Ο μ. Νικόλαος τελειώθηκε από τους Άραβες δεμένος σε μία βελανιδιά, μετά από βασανιστήρια. (Είναι άξιο σημειώσεως, ότι κατά την ημέρα της μνήμης του, το δένδρο του μαρτυρίου του «υδρώνει» ένα αιματώδες υγρό!). Το μαρτυρικό του Λείψανο βρήκε αδιάφθορο (αν και άταφο) στη ρίζα της βελανιδιάς, ο λεπρός Διοικητής της Θεσσαλονίκης Ευφημιανός, ο οποίος θεραπεύθηκε και έκτισε Ναό προς τιμήν του Μάρτυρος, όπου σήμερα υπάρχει και ο τάφος του. Δεν είναι γνωστό πότε και κάτω από ποιες συνθήκες διαλύθηκε το σώμα του Μάρτυρος.

ΝΙΚΟΛΑΟΥ Οσίου, εκ των κτιτόρων της Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους (10ος – 11ος αι., 17η Δεκεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Αγίου, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (29η Νοεμβρίου):
Απότμημα στην Αγία Μονή Ναυπλίου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Οσίου, του Σικελιώτου (23η Αυγούστου):
Απότμημα στη Μητρόπολη Χαλκίδος.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μάρτυρος:
Απότμημα στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται. Της 9/3, της 22/9 ή της 7/12.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ιερομάρτυρος, της Λέσβου (+ 1462, Τρίτη του Πάσχα):
Τα Λείψανα στη Μονή αγ. Ραφαήλ Θέρμης Λέσβου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Νεομάρτυρος, του εξ Ιχθύος Κορινθίας (+ 1554, 14η Φεβρουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Μεγ. Μετεώρου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ του Πσκώφ Ρωσίας, του διά Χριστόν Σαλού (+ 1576, 28η Φεβρουαρίου):
Τα Λείψανα στον Καθεδρικό Ναό Αγίας Τριάδος Πσκώφ Ρωσίας.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Νεομάρτυρος, του Μετσόβου (+ 1617, 16η Ιουνίου):
Η Κάρα στη Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.

ΝΙΚΟΛΑΟΥ Νεομάρτυρος, του Παντοπώλου (+ 1672, 23η Σεπτεμβρίου):
Η Κάρα στη Μονή Ξηροποτάμου Αγίου Όρους.
Μέρος των Λειψάνων στις Μονές Γρηγορίου Αγίου Όρους και Τατάρνας Ευρυτανίας.
Η σιαγόνα στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας.
Απότμημα στον ομώνυμο Ναό Καρπενησίου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Νεομάρτυρος, του Θεσσαλονικέως:
Απότμημα στη Βασιλική αγ. Δημητρίου Θεσσαλονίκης.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Β’ Νεομάρτυρος, Τσάρου της Ρωσίας και των συν αυτώ μελών της Τσαρικής Οικογενείας ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ Τσαρίνας, ΑΛΕΞΙΟΥ Τσάρεβιτς, ΜΑΡΙΑΣ, ΟΛΓΑΣ, ΤΑΤΙΑΝΑΣ και ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ των Μεγάλων Δουκισσών (+ 1918, 4η Ιουλίου):
Τα Λείψανα ενταφιασμένα στον Καθεδρικό Ναό αγ. Πέτρου και Παύλου Αγίας Πετρουπόλεως.

ΝΙΚΩΝΟΣ Οσίου, Ηγουμένου της Λαύρας των Σπηλαίων Κιέβου (+ 1088, 23η Μαρτίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
ΝΙΚΩΝΟΣ Οσίου, του «ξηρού», της Λαύρας των Σπηλαίων Κιέβου (12ος αι., 11η Δεκεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
ΝΙΚΩΝΟΣ Οσίου, του Ραντονέζ Ρωσίας (+ 1426, 17η Νοεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Λαύρα Αγίας Τριάδος – αγ. Σεργίου Μόσχας.
ΝΙΚΩΝΟΣ Οσίου, του Νέου, του Ξηρού Όρους (8η Δεκεμβρίου):
Η σιαγόνα στη Μονή οσ. Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας.

ΝΙΝΑΣ Ισαποστόλου, Φωτιστρίας της Γεωργίας (+ 335, 14η Ιανουαρίου):
Αποτμήματα στο Ναό αγ. Μαρίνης Θεσσαλονίκης και στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΝΤΟΒΜΟΝΤ – ΤΙΜΟΘΕΟΥ Αγίου, Ηγεμόνος του Πσκώφ Ρωσίας (+ 1299, 20η Μαιου):
Τα Λείψανα στον Καθεδρικό Ναό Αγίας Τριάδος Πσκώφ Ρωσίας.
ΝΥΜΦΟΔΩΡΑΣ Μάρτυρος (+ 305, 10η Σεπτεμβρίου):
Η δεξιά στη Μονή Ζερμπίτσας Σπάρτης·
Απότμημα στη Μονή Παν. Γουμένισσας Κιλκίς.

Ξ
ΞΕΝΗΣ Οσίας, της Ρωμαίας (5ος αι., 24η Ιανουαρίου):
Η Κάρα στο Ναό Τιμίου Προδρόμου Καβάλας.
Αποτμήματα στις Μονές Αγάθωνος Φθιώτιδος, Μεταμ. Σωτήρος Νικητών Χρυσουπόλεως Καβάλας, Λειμώνος Λέσβου και Νταού Πεντέλης και στον ομώνυμο Ναό Νικαίας Πειραιώς.
ΞΕΝΗΣ της Ρωσίδος, της διά Χριστόν Σαλής (17ος – 18ος αι., 24η Ιανουαρίου):
Τα Λείψανα εντός του τάφου της, στο Κοιμητήριο του Σμολένσκ Αγίας Πετρουπόλεως.
ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ Οσίου, συζύγου οσ. Μαρίας (6ος αι., 26η Ιανουαρίου):
Αποτμήματα στη Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας και στο Παρεκκλήσιο οσ. Ξένης της Ρωσίδος Μάνδρας Αττικής.

Ο
ΟΛΥΜΠΙΑΣ Οσιομάρτυρος, της Λέσβου (+ 1253, Τρίτη του Πάσχα):
Μέρος των Λειψάνων στην Μονή αγ. Ραφαήλ Θέρμης Λέσβου.
Απότμημα στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ Αγίας, της Διακονίσσης (+ 409, 25η Ιουλίου):
Αποτμήματα στις Μονές Αγάθωνος Φθιώτιδος και Νταού Πεντέλης.
ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ Οσιομάρτυρος:
Απότμημα στη Μονή οσ. Μελετίου Οινόης Βιλλίων Αττικής.
ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ Αγίου, της Αναρίτης Πάφου (; 18η Ιουλίου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ Μάρτυρος (+ 284 – 305, 9η Νοεμβρίου):
Απότμημα στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.

ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ Οσίου, του Αιγυπτίου (+ 400, 12η Ιουνίου):
Αποτμήματα στην ομώνυμη Μονή Κερατέας Αττικής και στη Μονή Λειμώνος Λέσβου.
ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ Οσίου, του Βορονέτς Ρουμανίας (+ 1789, 9η Σεπτεμβρίου):
Η Κάρα και τα Λείψανα χειρών και ποδών στη Σκήτη Βορονέτς, Μποτοσάνι Ρουμανίας.

ΟΡΕΣΤΟΥ Μάρτυρος, του μετά Ιερομάρτυρος Αυξεντίου (+ 284 – 305, 13η Δεκεμβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Καρακάλου Αγίου Όρους, Αρχαγγ. Μιχαήλ Αριδαίας Πέλλας και Κοιμ. Θεοτόκου Μικροκάστρου Σιατίστης.

ΟΡΕΣΤΟΥ Μάρτυρος, του μετά Μάρτυρος Ριγίνου (20η Αυγούστου):
Απότμημα στο Ναό Παναγίας Φασούλας Κύπρου.
ΟΣΒΑΛΒΟΥ Αγίου, Βασιλέως Νορθουμβρίας Βρεττανίας (+ 641, 5η Αυγούστου):
Η Κάρα στον Καθεδρικό Ναό του Ντάραμ Βρεττανίας.

ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ Μονής Χοζεβά Ιεροσολύμων:
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Ιεροσολύμων.
Αποτμήματα στη Μονή Σαγματά Βοιωτίας.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ Σινά και Ραιθώ (14η Ιανουαρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Σινά.
Αποτμήματα στις Μονές Παντοκράτορος Αγίου Όρους και Παρακλήτου Παιανίας Αττικής.
Πρόκειται για δύο χορούς Οσιομαρτύρων, 38 και 33 Πατέρων αντιστοίχως, που μαρτύρησαν από τον διωγμό του Διοκλητιανού (284 – 305), μέχρι και το τέλος του 4ου αι.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 44 Μονής αγ. Σάββα Ιεροσολύμων, υπό Περσών (+ 614, 13η Μαιου) :
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Ιεροσολύμων.
Αποτμήματα στη Μονή Αγάθωνος Φθιώτιδος.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ Μονής αγ. Σάββα Ιεροσολύμων (20η Μαρτίου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Ιεροσολύμων.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 179 Μονής Νταού Πεντέλης (+ 1680):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Πεντέλης.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 6.000 της Μονής Γκαρετζύ Γεωργίας (+ 1615, 26η Μαρτίου):
Λείψανα στη Μονή Αναστάσεως Γκαρεντζύ Γεωργίας.
ΟΣΙΩΝ 99 ΠΑΤΕΡΩΝ Κρήτης (; 7η Οκτωβρίου):
Αποτμήματα στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους, στο Κυριακό της Σκήτης των Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους και στον ομώνυμο Ναό Χανίων Κρήτης.

ΟΥΑΛΕΝΤΙΝΗΣ Μάρτυρος, της Παλαιστίνης (+ 308, 10η Φεβρουαρίου):
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Ναό του αγ. Σεβαστιανού Ρώμης.
ΟΥΑΡΟΥ Μάρτυρος, του Αιγυπτίου (+ 307; , 19η Οκτωβρίου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΟΥΡΣΟΥΛΑΣ Μάρτυρος (+ 383, 21η Οκτωβρίου):
Μέρος των Λειψάνων στον ομώνυμο ΡΚ Ναό της Κολωνίας.

Π
ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ Οσίου, της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου (13ος αι., 9η Φεβρουαρίου):
Τα Λείψανα στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.

ΠΑΪΣΙΟΥ Οσίου, του Βελιτσκόφσκι (+ 1794, 15η Νοεμβρίου):
Το αδιάφθορο Λείψανο ενταφιασμένο στο Καθολικό της Μονής Νεάμτς Ρουμανίας.
ΠΑΪΣΙΟΥ Οσίου, της Γαλικίας Ρωσίας (+ 1460, 23η Μαιου):
Τα Λείψανα στη Μονή Ουσπένσκαγια Σλόμποντα της Κοστρόμας.

ΠΑΝΑΓΗ – ΠΑΪΣΙΟΥ Οσίου, του Μπασιά (+ 1888, 9η Ιουνίου):
Τα Λείψανα στο Ληξούρι Κεφαλληνίας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Νεομάρτυρος, της Καισαρείας (+ 1765, 24η Ιουνίου):
Απότμημα στη Σκήτη αγ. Παντελεήμονος της Μονής Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Νεομάρτυρος, των Ιεροσολύμων (+ 1820):
Τα Λείψανα στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Ιεροσολύμων.

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ Μεγαλομάρτυρος, του Ιαματικού (+ 305, 27η Ιουλίου):
Τμήματα της Κάρας στις Μονές Παντελεήμονος και Γρηγορίου (το μετωπιαίο) Αγίου Όρους, Παναχράντου Άνδρου και αγ. Γεωργίου Βουλγαρελίου Άρτης.
Τμήμα Κάρας και μέρος χειρός στη Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Ο δεξιός καρπός και τρία τεμάχια στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Μέρος του δεξιού ποδός στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους.
Μέρος ποδός στη Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους.
Μία των χειρών στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Δάκτυλος στη Μονή Χουρέζ Ρουμανίας.
Μεγάλο μέρος των λοιπών Λειψάνων στο ΡΚ Καθεδρικό Ναό της Lucca Ιταλίας.
Έξη τεμάχια στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Λειμώνος Λέσβου, αγ. Γεωργίου Φενεού Κορινθίας και Αρχαγγελιωτίσσης Ξάνθης, στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.

ΠΑΠΥΛΟΥ Ιερομάρτυρος, του Διακόνου, του μετά Ιερομάρτυρος Κάρπου (+ 251, 13η Οκτωβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Σταυρονικήτα Αγίου Όρους και Τιμίου Σταυρού Σάμου.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ Οσιομάρτυρος, της Ρωμαίας (2ος αι., 26η Ιουλίου):
Μέρη της Κάρας στις Μονές Κουτλουμουσίου, Σιμωνόπετρας, Παντοκράτορος και Παντελεήμονος Αγίου Όρους, Πετράκη Αθηνών και Προφ. Ηλιού Θήρας.
Η σιαγόνα στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος.
Μέρη της δεξιάς στις Μονές Διονυσίου και Ιβήρων Αγίου Όρους.
Μία των χειρών στη Μονή Αμυαλών Γορτυνίας.
Μέρος χειρός στη Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Τέσσερα τεμάχια στην Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές αγ. Ανθίμου του Ίβηρος Βουκουρεστίου, Παν. Γουμενίσσης Κιλκίς, Σαγματά Βοιωτίας, αγ. Νικολάου Καλτεζών Αρκαδίας, οσ. Διονυσίου Λιτοχώρου Πιερίας, Λουκούς Κυνουρίας, Τιμίου Προδρόμου Καστρίτσης Ιωαννίνων, Γηροκομείου Πατρών, Σταγιάδων Καλαμπάκας, Σεπετού Ηλείας, Δουσίκου Τρικάλων, οσ. Θεοδοσίου Άργους, αγ. Κων/νου Καλαμών, Παν. Κορώνης Καρδίτσης και Αμπελακιωτίσσης Ναυπακτίας και στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ Οσίας, της Επιβατινής (11ος αι., 14η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον ομώνυμο Ναό Ιασίου Ρουμανίας.
Μέρος χειρός στο Βελιγράδι και την Σρέμσκα Καμένιτσα Σερβίας.
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.

ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Λαμψάκου (4ος αι., 7η Φεβρουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, Ροβελίστας Άρτας και Κύκκου Κύπρου.
ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Οσίου, της Μονής Αγαπίας Ρουμανίας (+ 1660):
Τα Λείψανα ενταφιασμένα σε άγνωστο σημείο της περιοχής Αγαπίας Ρουμανίας.
ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Ραδοβυζίου Άρτης (+ 1777, 21η Ιουλίου):
Η Κάρα στον Ενοριακό Ναό Βελετζικού Τρικάλων.
Η σιαγόνα στη Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Μέρος χειρός στη Μονή Δουσίκου Τρικάλων.
Μία κλείδα στο Ναό αγ. Γεωργίου Κωστακιών Άρτης.
ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Οσίου, της Μονής Κουδουμά Κρήτης (+ 1905, 10η Ιουλίου):
Η Κάρα και Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Κρήτης.
Μία των πλευρών στο Ναό αγ. Αικατερίνης Στρογγύλης Κορωπίου Αττικής.
Μέρος πλευράς στις Μονές Μεταμ. Σωτήρος Σλατιοάρας Ρουμανίας και αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Έτνα Καλλιφορνίας και στο Παρεκκλήσιο οσ. Ξένης της Ρωσίδος Μάνδρας Αττικής.
ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Οσίου, του Χίου:
Τα Λείψανα στη Μονή αγ. Μάρκου Χίου.

ΠΑΤΑΠΙΟΥ Οσίου, του Αιγυπτίου (7ος αι., 8η Δεκεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Λουτρακίου Κορινθίας.
ΠΑΤΑΠΙΟΥ Οσίου, του Νέου, του Ξηρού Όρους (8η Δεκεμβρίου):
Η Κάρα στη Μονή οσ. Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας.
ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΡΙΩΝ Οσίων (Νικήτα, Ιωάννου και Ιωσήφ), ιδρυτών της Νέας Μονής Χίου (11ος αι., 20η Μαιου):
Μία Κάρα (άγνωστο ποίου) στη Νέα Μονή Χίου.

ΠΑΤΡΙΚΙΑΣ Αγίας, της ΚΠόλεως (7ος αι., 25η Αυγούστου):
Τα Λείψανα στο ΡΚ Ναό των αγ. Νικάνδρου και Μαρκιανού Νεαπόλεως Ιταλίας.
Είναι άξιο σημειώσεως, ότι στο ΡΚ Μονή του αγ. Γρηγορίου επ. Αρμενίας Νεαπόλεως Ιταλίας, φυλάσσεται στερεοποιημένο αίμα της Αγίας, το οποίο υγροποιείται!

ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ Αγίου, Ιεραποστόλου της Ιρλανδίας (+ 461, 17η Μαρτίου):
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Καθεδρικό Ναό του Ντόουν Βορείου Ιρλανδίας.
ΠΑΤΡΩΒΑ Αποστόλου, εκ των Εβδομήκοντα (1ος αι., 5η Νοεμβρίου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.

ΠΑΥΛΗΣ Οσίας, της Κυπρίας (; 1η Αυγούστου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΠΑΥΛΙΝΟΥ Αγίου, Επισκόπου Νόλων Ιταλίας (+ 431, 22α Ιουνίου):
Απότμημα στη Συλλογή του ΡΚ Αββαείου του αγ. Φραγκίσκου, Φάργκο Νεβάδας Η.Π.Α.

ΠΑΥΛΟΥ Αποστόλου των Εθνών (1ος αι., 29η Ιουνίου):
Η Κάρα στη ΡΚ Βασιλική του αγ. Ιωάννου Λατερανού Ρώμης.
Μέρος των Λειψάνων στον ομώνυμο ΡΚ Ναό «Εκτός των Τειχών» Ρώμης.
Ένας των οδόντων στην Συλλογή των Ανακτόρων του Μπάκινχαμ Λονδίνου.
Απότμημα στη Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
Η αλυσίδα και το οδοιπορικό του ραβδί στο ΡΚ Παρεκκλήσιο «Φιόρι» της Ρώμης.

ΠΑΥΛΟΥ Οσίου, του Θηβαίου (+ 341, 15η Ιανουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Κοιμ. Θεοτόκου Μικροκάστρου Σιατίστης.
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Ναό του αγ. Ιουλιανού Βενετίας, στη ΡΚ Μονή του αγ. Παύλου του πρώτου Ερημίτου Βούδας Ουγγαρίας και στη ΡΚ Βασιλική της αγ. Μαρίας in Porto της Ραββένας.
Απότμημα στη Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους.

ΠΑΥΛΟΥ του Ομολογητού, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 350, 6η Νοεμβρίου):
Μέρος της Κάρας στη Μονή Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους.
Το Λείψανο αδιάφθορο στο ΡΚ Ναό του αγ. Γεωργίου του Μείζονος Βενετίας.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Το αδιάφθορο Λείψανο του αγ. Παύλου του Ομολογητού (που έπνιξαν οι Αρειανοί με το ωμοφόριό του, εξόριστο στην Κουκουσό της Αρμενίας), μετακομίσθηκε το 385 στην ΚΠολη, κατά την βασιλεία του Μεγάλου Θεοδοσίου. Αρχικά κατατέθηκε στο Ναό της Αγίας Ειρήνης και έπειτα σε ναό προς τιμή του. Το Λείψανο μεταφέρθηκε στη Βενετία το 1226 και κατατέθηκε στη γυναικεία Μονή του αγ. Λορέντζου, όπου φυλάσσονταν και τα Λείψανα του οσ. Βαρβάρου του Μυροβλύτου και της αγ. Κανδίδης. Άγνωστο κάτω από ποιες συνθήκες το Λείψανο χάθηκε, για να βρεθεί το 1493. Κατά την αναγνώριση του 1686 ο Βολλανδιστής C. Jannik διαπίστωσε και περιέγραψε την ακεραιότητα του Λειψάνου.

ΠΑΥΛΟΥ Οσιομάρτυρος, του Νέου, του Καιουμά (8ος αι., 8η Ιουνίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στο ΡΚ Ναό του αγ. Γεωργίου του Μείζονος Βενετίας.
Ο Οσιομ. Παύλος του Καιουμά δεν αναφέρεται από τους γνωστούς Αγιολόγους Ανατολής και Δύσεως (λ.χ. τον αγ. Νικόδημο τον Αγιορείτη και τον Ιππόλυτο Delehaye), αλλά η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την 8η Ιουνίου. Το Λείψανό του, βρέθηκε άφθαρτο, με φανερά τα σημεία του μαρτυρίου του (κομμένη μύτη, εγκαύματα), επί των ημερών του Πατριάρχη ΚΠόλεως Αντωνίου Β’ του Καυλέα (893 – 901). Μέχρι την Άλωση της Πόλεως από τους Σταυροφόρους (1204), ήταν κατατεθημένο στη Μονή του Χριστού Παντεπόπτου, η οποία κατά την διανομή δόθηκε στους Βενεδικτίνους Μοναχούς της Μονής του αγ. Γεωργίου Μείζονος Βενετίας.

Το 1222 το Λείψανο μεταφέρθηκε στη Βενετία από τον Ηγούμενο Παύλο (1206 – 1222), επί των ημερών του Δόγη Πέτρου Ziani (1206 – 1239), ο οποίος «έκπληκτος από την αξιοθαύμαστη κατάσταση διατηρήσεως του λειψάνου λέγεται ότι έβγαλε το Δουκικό «κέρας» και το τοποθέτησε στην Κάρα του Μάρτυρα» (επ. Φαναρίου Αγαθαγγέλου αυτ. σελ. 292). Λόγω αυτού του κοσμήματος στην ιστορική συνέχεια ο Άγιος πήρε την προσωνυμία του Δούκα.
Επί των ημερών του Πάπα Κλήμη Η’ (1592 – 1605) το Λείψανο τοποθετήθηκε μέσα στην Αγία Τράπεζα του λεγομένου Παρεκκλησίου των Νεκρών της αυτής Μονής, μαζί με το Λείψανο του αγ. Παύλου Πατριάρχου ΚΠόλεως του Ομολογητού, όπου και σήμερα φυλάσσεται.

ΠΑΥΛΟΥ Οσιομάρτυρος, του από Καλαβρύτων (+ 1818, 22α Μαιου):
Λείψανα στη Μονή Βαρσών Αρκαδίας.
Το τρίχινο ματωμένο ένδυμά του στη Μονή αγ. Ματρώνας Ύδρας.
ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΥ Οσίου, του Μπορόβσκ Ρωσίας (+ 1478, 1η Μαιου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Καλούγας Ρωσίας.

ΠΑΧΩΜΙΟΥ Οσίου, του Μεγάλου (+ 346, 15η Μαιου):
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους και Αγίας Τριάδος Εξαμιλίων Κορινθίας και στο Παρεκκλήσιο οσ. Ξένης της Ρωσίδος Μάνδρας Αττικής.
ΠΑΧΩΜΙΟΥ Οσίου, της Σλάτινας Ρουμανίας (16ος αι.):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Ρουμανίας.
ΠΑΧΩΜΙΟΥ Οσιομάρτυρος, του Ρώσου (+ 1730, 21η Μαιου):
Τα Λείψανα στη Μονή αγ. Ιωάννου του Θεολόγου Πάτμου.
Μέρος στη Σκήτη Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στη Μονή αγ. Παύλου και στη Νέα Θηβαιδα Αγίου Όρους και στη Μονή αγ. Γεωργίου Κρημνών Ζακύνθου.
ΠΑΧΩΜΙΟΥ Οσίου, του Νερέτκα Ρωσίας (+ 1384, 15η Μαιου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Κοστρόμας Ρωσίας.

ΠΑΧΩΜΙΟΥ Οσίου, της Χίου (+ 1905):
Τα Λείψανα στη Μονή Αγίων Πατέρων Χίου.

ΠΕΛΑΓΙΑΣ Μάρτυρος, της Ταρσού (+ 287, 4η Μαιου):
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους, Προυσού Ευρυτανίας και Νταού Πεντέλης και στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.
ΠΕΛΑΓΙΑΣ Οσίας, του Όρους των Ελαιών (+ 457, 8η Οκτωβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Διονυσίου Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου.
ΠΕΛΑΓΙΑΣ Οσίας, της Τήνου (+ 1834, 23η Ιουλίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Κεχροβουνίου Τήνου.

ΠΕΤΡΟΥ Αποστόλου, του Πρωτοκορυφαίου (1ος αι., 29η Ιουνίου):
Η Κάρα στη ΡΚ Βασιλική αγ. Ιωάννου Λατερανού Ρώμης.
Μέρος των Λειψάνων στη ΡΚ Βασιλική αγ. Πέτρου Ρώμης.
Αποτμήματα στο ΡΚ Ναό της αγ. Πουντεντιάνας Ρώμης και στις Μονές Ιβήρων και Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Οι αλυσίδες στη Ρ. Βασιλική του αγ. Πέτρου «των Δεσμών» Ρώμης.

ΠΕΤΡΟΥ Ιερομάρτυρος, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας (+ 311, 24η Νοεμβρίου):
Τμήματα της Κάρας στις Μονές Διονυσίου Αγίου Όρους και Κλειστών Αττικής.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΠΕΤΡΟΥ Μάρτυρος (ενός των Πεντεκαιδέκα Μαρτύρων):
Η δεξιά στη Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου.
ΠΕΤΡΟΥ Οσίου, του Αθωνίτου (+ 734, 12η Ιουνίου):
Αποτμήματα στις Μονές αγ. Διονυσίου και Δοχειαρίου Αγίου Όρους και Λειμώνος Λέσβου.
ΠΕΤΡΟΥ Αγίου, Επισκόπου Άργους (+ 928, 3η Μαιου):
Μέρος των Λειψάνων στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό Άργους.
ΠΕΤΡΟΥ Αγίου, Μητροπολίτου Μαυροβουνίου (+ 1830, 31η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Μονή Τσετίνιε Μαυροβουνίου.ΠΕΤΡΟΥ Οσίου, της Κορίσης Κοσσυφοπεδίου (13ος αι., 18η Ιουνίου):
Το μεγαλύτερο μέρος των Λειψάνων στη Μονή του Μαύρου Ποταμού Κοσσυφοπεδίου.
ΠΕΤΡΟΥ Αγίου, Μητροπολίτου Ρωσίας (+ 1326, 24η Αυγ. και 21η Δεκεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.
ΠΕΤΡΟΥ Οσίου, του Θαυματουργού, Ηγεμόνα Δαβίδ του Μούρωμ Ρωσίας (13ος αι., 25η Ιουνίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Αγίας Τριάδος Μούρωμ Ρωσίας.

ΠΙΤΙΡΙΜ Αγίου, Επισκόπου Περμ Ρωσίας (+ 1456, 29η Ιανουαρίου και 19η Αυγούστου):
Τα Λείψανα στο Ναό Ευαγγ. Θεοτόκου Ούστβιμ Βολόγδας Ρωσίας.
ΠΙΤΙΡΙΜ Αγίου, Επισκόπου Ταμπώφ Ρωσίας (+ 1698, 27η Φεβρ. και 28η Ιουλίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Καθεδρικό Ναό Αγίας Σκέπης Ταμπώφ Ρωσίας.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ Μάρτυρος, της Αγκύρας (+ 302 ; , 18η Νοεμβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, Ζωοδ. Πηγής Πόρου και Φανερωμένης Σαλαμίνας.

ΠΟΙΜΕΝΟΣ Οσίου, του Μεγάλου (+ 450, 27η Αυγούστου):
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ Νεομάρτυρος, της Λευκωσίας (+ 1794, 3η Σεπτεμβρίου):
Η Κάρα στο Ναό αγ. Αικατερίνης Αθηνών.
Απότμημα στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΥ Μάρτυρος:
Αποτμήματα στις Μονές Δοχειαρίου Αγίου Όρους και Κλειστών Αττικής.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· της 9/1, της 19/12 (δύο) ή της 1/8.

ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ Ιερομάρτυρος, Επισκόπου Σμύρνης (+ 167, 23η Φεβρουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας.
Η δεξιά στη Μονή Παν. Αμπελακιωτίσσης Ναυπάκτου.
Απότμημα στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ Μάρτυρος:
Η Κάρα στη Μονή Κλειστών Αττικής.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Μάρτυρος:
Απότμημα στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· της 10/2, της 16/2, της 15/9 ( του από μίμων), της 4/11 (της Εφέσου) ή της 9/11.
ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Γάζης (+ 420, 26η Φεβρουαρίου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.

ΠΟΥΔΕΝΔΙΑΝΑΣ (Pudenziana) Μάρτυρος, της Ρωμαίας, αδελφής μ. Πραξίδης (+ 160, 19η Μαιου):
Τα Λείψανα στο ΡΚ Ναό της αγ. Πραξίδης Ρώμης.
ΠΡΑΞΙΔΗΣ (Prassede – Praxedes) Μάρτυρος, της Ρωμαίας (+ 164, 21η Ιουλίου):
Τα Λείψανα στον ομώνυμο ΡΚ Ναό της Ρώμης.
ΠΡΟΚΛΟΥ Αγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 447, 20η Νοεμβρίου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.

ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ Μεγαλομάρτυρος, (+ 303, 8η Ιουλίου):
Τμήματα της Κάρας στις Μονές Χιλανδαρίου Αγίου Όρους, Αγίας Τριάδος Λιβαδίου Ελασσώνος και Μακαριωτίσσης Δομβραίνης Θηβών.
Η σιαγόνα στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Προυσού Ευρυτανίας, Κορνοφωλιάς Έβρου και Σεπετού Ηλείας και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ Οσίου, της Σαζάβας Βοημίας (+ 1053, 16η Σεπτεμβρίου):
Τα Λείψανα στον ομώνυμο ΡΚ Ναό της Πράγας.

ΠΡΟΤΑΣΙΟΥ Μάρτυρος, του μετά μ. Γερβασίου (+ 54 – 68, 14η Οκτωβρίου):
Τα Λείψανα στη ΡΚ Αμβροσιανή Βασιλική του Μιλάνου.
ΠΡΟΧΟΡΟΥ Αποστόλου, εκ των Εβδομήκοντα (1ος αι., 28η Ιουλίου):
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας και Παντελεήμονος Αγίου Όρους.

Ρ
ΡΑΔΟΥ Νεομάρτυρος (Μπρινκοβεάνου, υιού Ηγεμόνος μ. Κων/νου· + 1714, 16η Αυγούστου).
Το Λείψανο στον Ναό αγ. Γεωργίου του Νέου Βουκουρεστίου.
ΡΑΦΑΗΛ Ιερομάρτυρος, της Λέσβου (+ 1462, Τρίτη του Πάσχα):
Η Κάρα και το μεγαλύτερο μέρος των Λειψάνων στην ομώνυμη Μονή Θέρμης Λέσβου.
ΡΑΦΑΗΛ Οσίου, της Μονής Αγάπια Ρουμανίας (16ος – 17ος αι.):
Τα Λείψανα ενταφιασμένα σε άγνωστο σημείο της περιοχής Αγαπίας Ρουμανίας.
ΡΑΦΑΗΛ Αγίου, Επισκόπου Μπρούκλυν Νέας Υόρκης (+ 1915, 27η Φεβρουαρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή αγ. Τύχωνος South Canaan Πενσυλβάνιας ΗΠΑ.

ΡΙΓΙΝΟΥ Αγίου, Επισκόπου Σκοπέλου (+ 355, 25η Φεβρουαρίου):
Ο δεξιός βραχίονας στη Σκόπελο.
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΡΙΓΙΝΟΥ Μάρτυρος, του μετά μ. Ορέστου (; 16η Ιουλίου):
Απότμημα στο Ναό Παναγίας Φασούλας Κύπρου.
ΡΟΔΩΝΟΣ Αγίου, Επισκόπου Ταμάσου Κύπρου (1ος αι.):
Μέρος των Λειψάνων στη Μονή αγ. Ηρακλειδίου Κύπρου.
ΡΩΜΑΙΟΥ Οσίου, μαθητού του οσ. Ρωμύλου της Ραβάνιτσας Σερβίας (14ος αι., 18η Σεπτεμβρίου):
Τα Λείψανα στην πόλη Ντγιούνη της Σερβίας.
ΡΩΜΑΝΟΥ Αγίου, Πρίγκιπος του Ούγκλιτς Ρωσίας (+ 1285, 3η και 24η Φεβρουαρίου):
Μέρος των Λειψάνων στη Μονή Μεταμ. Σωτήρος Ούγκλιτς Ρωσίας.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΡΩΜΑΝΟΥ Οσίου, της Ραβάνιτσας Σερβίας (14ος αι., 6η Μαιου):
Τα Λείψανα στη Μονή αγ. Ρωμανού Ντζιούνις Σερβίας.
ΡΩΜΟΥ Ιερομάρτυρος, του Σιρμίου:
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Ναό της Κονκορδίας Ιταλίας.

Σ
ΣΑΒΒΑ Οσίου, του Ηγιασμένου (+ 532, 5η Δεκεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ιεροσολύμων.
Δάκτυλος «μετά σαρκός» στη Μονή αγ. Ραφαήλ Γρίβας Κιλκίς.
Απότμημα στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Το Λείψανο του αγ. Σάββα ανακομίσθηκε αδιάφθορο το 584, όταν ανοίχθηκε ο τάφος του για να ενταφιαστεί ο Ηγούμενος Κασσιανός. Αρχικά διαφυλάχθηκε στη Μονή του και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην ΚΠολη, κατά την περίοδο των Αραβικών επιδρομών.
Για τον χρόνο άφιξής του στη Βενετία επικρατούν δύο παραδόσεις. Σύμφωνα με την πρώτη το Λείψανο είχε μεταφερθεί στην ΚΠολη, απ’ όπου το 1026 το έκλεψε ο Βενετός ευγενής Πέτρος Centranico (έπειτα Δόγης, 1026 – 1031), επί των ημερών του Δόγη Tribunio Menio (982 – 1026), το μετέφερε στη Βενετία και το κατέθεσε στο Ναό του αγ. Αντωνίνου.
Κατά την δεύτερη παράδοση το Λείψανο δεν μεταφέρθηκε ποτέ στην ΚΠολη, αλλά διαφυλάχθηκε στον αγ. Ιωάννη της Άκρας, απ’ όπου μεταφέρθηκε από τους Γενουάτες στην ανταγωνίστρια της Βενετίας πόλη τους. Το 1257 οι Βενετοί πέτυχαν να μεταφέρουν το Λείψανο στη Βενετία.
Η παρουσία του Λειψάνου του αγ. Σάββα στη Βενετία επιβεβαιώνεται από την σχετική ομολογία του Σαββαιτου Μοναχού Σωφρονίου στον Μητροπολίτη Ρωσίας αγ. Μακάριο, το 1547.
Το 1965, μετά από ενέργειες του Πατριάρχου Βενεδίκτου, η ΡΚ Εκκλησία επέστρεψε το Λείψανο στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και φυλάσσεται έκτοτε στη Μονή του.

ΣΑΒΒΑ Μάρτυρος, του Γότθου, του Στρατηλάτου (+ 372, 18η Απριλίου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΣΑΒΒΑ Β’ Αγίου, Αρχιεπισκόπου Σερβίας (+ 1271, 8η Φεβρουαρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στο Πατριαρχείο Πεκκίου Κοσσυφοπεδίου.
ΣΑΒΒΑ Γ’ Αγίου, Αρχιεπισκόπου Σερβίας (+ 1316, 26η Ιουλίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στο Πατριαρχείο Πεκκίου Κοσσυφοπεδίου.
ΣΑΒΒΑ – «ΕΥΔΟΚΙΜΟΥ» Οσίου, του διά Χριστόν σαλού (14ος αι., 5η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο «εν δέρματι» στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.
Απότμημα στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.

ΣΑΒΒΑ Οσίου, του εξ Ιωαννίνων (15ος αι., 3η Φεβρουαρίου):
Μέρος ποδός στη Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.

ΣΑΒΒΑΤΙΟΥ Οσίου, του Σολόβκι Ρωσίας (+ 1435, 27η Σεπτεμβρίου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή Αρχαγγέλου Ρωσίας.
ΣΑΜΨΩΝ Οσίου, του Ξενοδόχου (+ 530, 27η Ιουνίου):
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους και Κρεμαστής Ηλείας.
ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ Μάρτυρος (+ 66, 26η Φεβρουαρίου):
Τα Λείψανα στον ομώνυμο ΡΚ Ναό Ρώμης.
Η Κάρα στο ΡΚ Παρεκκλήσιο των Τεσσάρων Εστεμμένων Μαρτύρων Ρώμης.
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Ναό του αγ. Medard στη Soissons Γαλλίας.

ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ιερομάρτυρος, Αρχιεπισκόπου Φαναρίου (+ 1601, 4η Δεκεμβρίου):
Η Κάρα αδιάφθορη στη Μονή Παν. Κορώνας Καρδίτσης.
Η τιμία Κάρα του Ιερομάρτυρος και Εθνομάρτυρος Ιεράρχου, παρά τις κακοποιήσεις και τις κακουχίες που υπέστει, αποτελεί ένα διαρκές θαύμα του Θεού, αφού «περιβάλλεται από το δέρμα, το οποίο σε μερικά μέρη έχει αποσπασθή από τους πιστούς, για φυλαχτό και φέρει τα σημάδια του μαρτυρίου· ενώ το αριστερό μάτι του Αγίου είναι γαλήνια κλεισμένο, το δεξί φέρει εμφανή τα ίχνη κακοποιήσεων, καθώς επίσης εμφανέστατα φαίνεται και η αποκοπή της μύτης!». (Αρχιμ. Μακαρίου Τόγκα, «Η Ιερά Μονή Παναγίας Κορώνας – Βίος και Πολιτεία του Αγίου του Χριστού Νέου Ιερομάρτυρος Σεραφείμ, Αρχιεπισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου, του Θαυματουργού (+ 1601)»· και «Ακολουθία…»· έκδοσις Ι. Μητροπόλεως Καστορίας 2001).

ΣΕΡΑΦΕΙΜ Οσίου, του Δομβού Βοιωτίας (+ 1602, 6η Μαιου):
Η Κάρα και μέρος των Λειψάνων στην ομώνυμη Μονή Βοιωτίας.
Απότμημα στη Μονή Αγάθωνος Φθιώτιδος.

ΣΕΡΑΦΕΙΜ Οσίου, του Σάρωφ Ρωσίας (+ 1833, 2α Ιανουαρίου και 19η Ιουλίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Ντιβίγιεβο Ρωσίας.
Αποτμήματα στη Μονή αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου Πενταλόφου Κιλκίς και στο Ναό αγ. Αικατερίνης Στρογγύλης Κορωπίου Αττικής.
Σχετικά με τα Λείψανα του αγ. Σεραφείμ επικρατούν δύο απόψεις. Σύμφωνα με την πρώτη βρέθηκαν στο Μουσείο Αθειας της Αγίας Πετρουπόλεως (Ναός Παναγίας του Καζάν), μετά την κατάρρευση του Μαρξιστικού καθεστώτος (1989). Σύμφωνα με την δεύτερη, τα Λείψανα του αγ. Σεραφείμ δεν κατασχέθηκαν ποτέ από τους Μπολσεβίκους, διότι είχαν κρυφτεί από πιστούς της Εκκλησίας των Κατακομβών. Ακόμη, μεταξύ των Κατακομβιτών πιστών κυκλοφορεί και προφητεία του Αγίου, σύμφωνα με την οποία τα Λείψανά του δεν θα βγούν από την Ρωσία, «άχρι της Δευτέρας Παρουσίας». (Αντ. Μάρκου, «Η Εύρεσις των Λειψάνων του οσ. Σεραφείμ του Σάρωφ»· Περιοδικό «Κ. Γ. Ο.», τ. 1991, σελ. 115 – 117).

ΣΕΡΒΑ (Servaas) Αγίου, Επισκόπου Μάαστριχτ Ολλανδίας (+ 384, 13η Μαιου):
Τα Λείψανα στον ΡΚ Καθεδρικό Ναό του Ολλανδίας.
ΣΕΡΓΙΟΥ Μάρτυρος, του μετά μ. Βάκχου (+ 290 – 303, 7η Οκτωβρίου):
Η Κάρα στη Μονή Κούρτεα Άρτζες Ρουμανίας.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΣΕΡΓΙΟΥ Μάρτυρος:
Η Κάρα στη Μονή Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· της 2/1, της 24/5, της 28/6 ή της 7/10.
ΣΕΡΓΙΟΥ Οσίου, του Ραντονέζ Ρωσίας (+ 1329, 5η Ιουλίου και 25η Σεπτεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Λαύρα της Αγίας Τριάδος Μόσχας.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΣΕΡΓΙΟΥ Οσίου, του Βαλαάμ Ρωσίας (14ος αι., 28η Ιουνίου και 11η Σεπτεμβρίου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή.
ΣΕΡΓΙΟΥ Οσίου, του Τσουχτόμ Νόβγκοροντ Ρωσίας (+ 1609, 19η Μαιου):
Τα Λείψανα στο Ναό της Αγίας Σκέπης της ομώνυμης Μονής.

ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΥ Αγίου:
Απότμημα στη Μονή Προφήτη Ηλία Σάμου.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Αγίου πρόκειται· της 2/1 (Πάπα Ρώμης) ή της 1/3 (δύο, Πατριάρχη και Μάρτυρος).
ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΥ Οσίου, της Ομπνόρας Ρωσίας (+ 1397, 25η Απριλίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Παγαγίας Μπορόκ Κοστρόμας Ρωσίας.

ΣΙΜΩΝΟΣ Αποστόλου, του Ζηλωτού (1ος αι., 10η Μαιου):
Μέρος των Λειψάνων στη ΡΚ Βασιλική του αγ. Πέτρου Ρώμης και στο ΡΚ Ναό αγ. Συμεών του Θεοδόχου Βενετίας.
Απότμημα στη Μονή Παν. Κορώνας Καρδίτσης.
ΣΙΜΩΝΟΣ Οσίου, των Σπηλαίων του Κιέβου, Επισκόπου Βλαδιμήρ και Σούζνταλ Ρωσίας (+ 1226, 10η Μαιου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
ΣΙΜΩΝΟΣ Οσίου, Κράλη των Σέρβων Στεφάνου Β’ του Πρωτοστεφούς (+ 1224, 24η Σεπτεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Μονή Στουντένιτσας Σερβίας.

ΣΟΛΩΜΟΝΗΣ Αγίας, μητρός των Αγίων 7 Μακκαβαίων + 167 π. Χ., 1η Αυγούστου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Πατριαρχικό Ναό του αγ. Γεωργίου Φαναρίου ΚΠόλεως.
Απότμημα στη Μονή Ξηροποτόμου Αγίου Όρους.

ΣΟΥΪΔΒΕΡΤΟΥ (Swidbert) Αγίου, Επισκόπου Friesland (+ 713, 1η Μαρτίου):
Τα Λείψανα στο ΡΚ Καθεδρικό Ναό του Ντίσελντορφ Γερμανίας.
ΣΟΦΙΑΣ Αγίας, μητρός των Μαρτύρων Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης (+ 137, 17η Σεπτ.):
Απότμημα στη Μονή αγ. Νικολάου Καλτεζών Αρκαδίας.
ΣΟΦΙΑΣ Οσίας, του Σούζνταλ Ρωσίας, Μεγ. Πριγκιπίσσης Σολωμονής, συζύγου Μεγ. Ηγεμόνος Βασιλείου Γ’, (16ος αι., 16η Δεκεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Αγίας Σκέπης Σούζνταλ Ρωσίας.

ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ Αγίου, Επισκόπου Τριμυθούντος (+ 348, 12η Δεκεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον ομώνυμο Ναό Κερκύρας.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ Νεομάρτυρος, της Δημητριάδος (+ 1680, 16η Αυγούστου):
Απότμημα στη Μονή Ταξιαρχών Πηλίου Μαγνησίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου (1ος αι., 27η Δεκ. και 2α Αυγούστου):
Μέρος της Κάρας και της σιαγόνος στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Μέρη της Κάρας στις Μονές Βατοπεδίου και Ξενοφώντος Αγίου Όρους και Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, καθώς και στη Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου.
Μέρος της σιαγόνας στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Η δεξιά (πλην της παλάμης) στη Μονή Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους.
Η δεξιά παλάμη στη Μονή Νεάμτς Ρουμανίας.
Μέρος μιάς των χειρών στη Μονή Σταυρονικήτα Αγίου Όρους.
Μέρος ωμοπλάτης στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.
Μέρος χειρός στον ομώνυμο Ναό Ν. Ιωνίας Αττικής.
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Ναό του αγ. Γεωργίου του Μείζονος Βενετίας, στον ομώνυμο ΡΚ Καθεδρικό Ναό της Βιέννης και στο ΡΚ Ναό του αγ. Λαυρεντίου Βεράνο Ρώμης.
Αποτμήματα στις Λαύρες Αγίας Τριάδος – αγ. Σεργίου Μόσχας και αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως, στη Συλλογή των Ανακτόρων του Μπάκινχαμ Λονδίνου, στην ομώνυμη Μονή των Μετεώρων και στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.

ΣΤΕΦΑΝΟΥ Οσιομάρτυρος:
Μέρος «μετά δέρματος» στη Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Αγίου πρόκειται.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Μάρτυρος, του Νέου:
Η Κάρα στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Μέρος Κάρας στη Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας.
Αποτμήματα στις Μονές Ιβήρων και Ζωγράφου Αγίου Όρους και Προυσού Ευρυτανίας.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Αγίου πρόκειται· της 21/10 (Μάρτυρος, του νεοφανούς), της 28/11 (Οσίου, του νέου Ομολογητού) ή της 9/12 (Οσίου, του Νεολαμπούς).
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Οσιομάρτυρος, του Νέου, του Όρους του αγ. Αυξεντίου (+ 767, 28η Νοεμβρίου):
Απότμημα στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Οσίου, του Σιναιτου (6ος αι.):
Το Λείψανο αδιάφθορο (σε καθήμενη στάση) στη Μονή Σινά.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Οσίου, του Σαββαιτου (+ 807, 28η Οκτωβρίου):
Απότμημα στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Αγίου, Βασιλέως της Ουγγαρίας (+ 1031, 15η Αυγούστου):
Η αδιάφθορη δεξιά κ. α. Λείψανα στον ομώνυμο ΡΚ Ναό της Βουδαπέστης.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Αγίου, Κράλη των Σέρβων (Μιλούτιν, + 1322, 30η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο (πλην της Κάρας, η οποία έχει χαθεί) αδιάφθορο στο Ναό αγ. Κυριακής Σόφιας Βουλγαρίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Αγίου, Κράλη των Σέρβων (Ντετσάνσκι, + 1331, 12η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Μονή Ντέτσανης Κοσσυφοπεδίου.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ούρος, Αγίου, Κράλη των Σέρβων (+ 1371, 15η Δεκεμβρίου):
Τα Λείψανα στον Καθεδρικό Ναό του Βελιγραδίου.

ΣΤΕΦΑΝΟΥ Αγίου, Δεσπότη των Σέρβων (Μπράνκοβιτς, + 1476, 9η Οκτωβρίου):
Τμήματα αδιαφθόρου Λειψάνου στη Μονή Κουπίνοβο Σερβίας.
Ο Δεσπότης Στέφανος Μπράνκοβιτς κοιμήθηκε εξόριστος στην Τεργέστη, έχοντας υποφέρει σαν άλλος Ιώβ πολλούς πειρασμούς. Το Λείψανό του ανακομίσθηκε αδιάφθορο, όταν ένα υπερκόσμιο φως άρχισε να επισκιάζει τον τάφο του. Το Λείψανο μετέφερε στη Σερβία και κατέθεσε στη Μονή του Κουπίνοβο (Κρούσεντολ), η σύζυγός του οσ. Αγγελίνα (η οποία μετά τον θάνατό του έγινε μοναχή). Το 1716 η Μονή καταστράφηκε από τους Τούρκους. Τότε κομματιάσθηκε και το άγιο Λείψανο και μεγάλα τμήματά του χάθηκαν. Σήμερα στη Μονή φυλάσσονται κάποια μικρά τμήματά του.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Αγίου, του Μεγάλου, Ηγεμόνος της Μολδαβίας (+ 1504, 2α Ιουλίου).
Τα Λείψανα ενταφιασμένα στη Μονή Πούτνας Μολδαβίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Αγίου, Δεσπότη των Σέρβων (Στυλιάνοβιτς, + 1540, 4η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Καθεδρικό Ναό του Βελιγραδίου.
Ο αγ. Στέφανος ενταφιάσθηκε στο λόφο του Djuntir, όπου η σύζυγός του Πριγκίπισσα Ελένη είχε καταφύγει κατά την διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων. Λίγο μετά τον θάνατό του, ένα υπερκόσμιο φως καταύγασε τον τάφο του και όταν οι Οθωμανοί τον ανέσκαψαν για να βρούν… θησαυρό, αποκαλύφθηκε το αδιάφθορο Λείψανό του. Κατ’ οικονομία Θεού, το Λείψανό του βρήκε ο εξισλαμισμένος συγγενής του αρχηγός των Γενιτσάρων Αμίρ, ο οποίος επέτρεψε σε κάποιους Σέρβους μοναχούς να το μεταφέρουν στη Μονή του Σισάτοβατς (την οποία είχε ιδρύσει το 1520 η σύζυγός του Ελένη). Μετά την ανακομιδή η Πριγκίπισσα Ελένη έγινε μοναχή στην ίδια μονή, με το όνομα Ελισσάβετ. Κοιμήθηκε εκεί ειρηνικά μετά από τρία χρόνια και ενταφιάσθηκε στη Μονή. (Τιμάται επίσης ως Αγία, την 4η Οκτωβρίου). Η Μονή του Σισάτοβατς καταστράφηκε από τους Παπικούς Κροάτες Ουστάσι κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίοι εκτέλεσαν τους Μοναχούς. Τότε το Λείψανο του αγ. Στεφάνου μεταφέρθηκε στον Καθεδρικό Ναό του Βελιγραδίου, όπου και σήμερα φυλάσσεται.

ΣΤΕΦΑΝΟΥ Οσίου, του Πιπέρσκ Σερβίας (+ 1697, 2α Ιουνίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Μονή Αρχαγγέλων Πιπέρσκ Σερβίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Νεομ. Μπρινκοβεάνου, υιού Ηγεμόνος Κων/νου (+ 1714, 16η Αυγούστου):
Το Λείψανο στο Ναό αγ. Γεωργίου του Νέου Βουκουρεστίου.
ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Οσίου, του Παφλαγώνος (; 26η Νοεμβρίου):
Η Κάρα στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος.
Αποτμήματα στις Μονές Δαμάστας Φθώτιδος, Λειμώνος Λέσβου, Δαδίου Φθιώτιδος και Κάτω Ξενιάς Αλμυρού Μαγνησίας.

ΣΥΜΕΩΝ Αγίου, του Θεοδόχου (1ος αι., 3η φεβρουαρίου):
Μέρος Λειψάνων στον ομώνυμο ΡΚ Ναό της Βενετίας και στο ΡΚ Ναό Aix La Chapelle Άαχεν Γερμανίας.
Τα Λείψανα του οσ. Συμεών, άγνωστο πότε, μεταφέρθηκαν από την Παλαιστίνη στην ΚΠολη και κατατέθηκαν στο Ναό της Παναγίας των Χαλκοπρατείων, όπου φυλάσσονταν και τα Λείψανα του Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου και του Προφήτου Ζαχαρίου, πατρός του Προδρόμου. Από εκεί αφαιρέθηκαν το 1204, πέντε ημέρες μετά την άλωση της Πόλεως από τους Φράγκους, από τους Βενετούς Πέτρο Steno, Άγγελο Drusiano και Ανδρέα Balduino και μεταφέρθηκαν στη Βενετία. Μετά την αναγνώριση του 1317 τα Λείψανα τοποθετήθηκαν σε μαρμάρινη σαρκοφάγο, η οποία το 1733 τοποθετήθηκε κάτω από την Αγία Τράπεζα του προς τιμήν του Ναού, όπου και σήμερα φυλάσσονται.
Λείψανα του αγ. Συμεών φυλάσσονται επίσης στο Ναό Aix La Chapelle, στο Άαχεν της Γερμανίας.

ΣΥΜΕΩΝ Οσίου, του Στυλίτου (+ 459, 1η Σεπτεμβρίου):
Μέρος ποδός στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους.
Μέρος της δεξιάς στη Μονή Μουτσιάλης Βεροίας.
Αποτμήματα στις Μονές Παντελεήμονος Αγίου Όρους, Τιμίου Προδρόμου Βεροίας και αγ. Βλασίου Τρικάλων Κορινθίας.

ΣΥΜΕΩΝ Οσίου, κτίτορος του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων (9ος αι., 18η Οκτωβρίου):
Η Κάρα στην ομώνυμη Μονή.
ΣΥΜΕΩΝ Οσίου, του Θαυμαστορείτου (+ 596, 24η Μαιου):
Η Κάρα στη Μονή Νεάμτς Ρουμανίας.
ΣΥΜΕΩΝ Οσίου, Στεφάνου Α’ Νεμάνια, Ηγεμόνος των Σέρβων (+ 1199, 28η Δεκεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Στουντένιτσας Σερβίας.
ΣΥΜΕΩΝ Οσίου, του Πιγκαράς Ρουμανίας (15ος αι.):
Μέρος των Λειψάνων στη Σουτσεάβα Ρουμανίας.
ΣΥΜΕΩΝ Οσίου, του Ανυποδήτου (+ 1594, 19η Απριλίου):
Η Κάρα στη Μονή Φλαμουρίου Μαγνησίας.
Αποτμήματα στις Μονές Κομνηνείου Λαρίσης και αγ. Γερασίμου Ζαγοράς Μαγνησίας.
ΣΥΜΕΩΝ Οσίου, του Βερχότσκ Ρωσίας (+ 1694, 12η Σεπτεμβρίου και 18η Δεκεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή αγ. Νικολάου Βερχότσκ Αικατερίενμπουργκ Ρωσίας.
ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΗΣ Οσίας, αδελφής οσ. Βενεδίκτου (6ος αι., 10η Φεβρουαρίου):
Τα Λείψανα στη ΡΚ Μονή του Μοντεκασίνο Ιταλίας.

ΣΩΖΟΝΤΟΣ Μάρτυρος, της Κιλικίας (+ 304, 7η Σεπτεμβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Σταγιάδων Καλαμπάκας, Παν. Κρεμαστής Ηλείας και Κύκκου Κύπρου.
ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΥ Αποστόλου, εκ των Εβδομήκοντα (1ος αι., 10η Νοεμβρίου):
Η Κάρα στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.
Αποτμήματα στη Μητρόπολη Κερκύρας, στο Μητροπ. Ναό Βέροιας και στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ Αγίου, Πατριάρχου Ιεροσολύμων (+ 638, 11η Μαρτίου):
Η Κάρα στη Μονή Φανερωμένης Χιλιομοδίου Κορινθίας.

Τ
ΤΑΡΑΣΙΟΥ Αγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 806, 25η Φεβρουαρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Παντελεήμονος Αγίου Όρους και Τατάρνης Ευρυτανίας.
ΤΑΡΑΣΙΟΥ του Ερημίτου (7η Μαιου):
Τα Λείψανα στο ΡΚ Ναό του αγ. Ζαχαρίου Βενετίας.
Ο οσ. Ταράσιος ο Ερημίτης δεν είναι γνωστός στους Συναξαριστές, αλλά αναφέρεται στο Λαυριωτικό Κώδικα Ι 70, φ. 217 β. Ο χρόνος ακμής του δεν είναι γνωστός. Τα Λείψανά του μεταφέρθηκαν από την ΚΠολη στη Βενετία πιθανώς κατά την βασιλεία του Βασιλείου Β’ του Βουλγαροκτόνου, μεταξύ των ετών 1018 και 1025, επί των ημερών του Δόγη Όθωνα Orselo, ως Λείψανο του αγ. Ταρασίου Πατριάρχου ΚΠόλεως. Σήμερα φυλάσσεται σε σαρκοφάγο που υπέρκειται της Αγίας Τραπέζης του Ναού του αγ. Ζαχαρίου Βενετίας.

ΤΑΡΣΙΖΙΟΥ Μάρτυρος (3ος αι., 15η Αυγούστου):
Τα Λείψανα στο ΡΚ Ναό του αγ. Σιλβέστρου in Capite Ρώμης.
Μέρος χειρός στη Συλλογή της ΡΚ Διεθνούς Σταυροφορίας.
ΤΑΡΣΩΣ της διά Χριστόν Σαλής (+ 1989, 7η Οκτωβρίου):
Η Κάρα στη Μονή Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας Αττικής.
Μέρος αδιαφθόρου δέρματος στο Παρεκκκλήσιο οσ. Ξένης της Ρωσίδος Μάνδρας Αττικής.
ΤΑΤΙΑΝΗΣ Μάρτυρος, της Ρωμαίας (+ 226 – 235, 12η Ιανουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Κούρτεα Άρτζες Ρουμανίας.

ΤΕΡΕΝΤΙΟΥ Μάρτυρος:
Απότμημα στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· της 13/3, της 10/4, της 5/4, της 16/10, της 17/10, της 28/10 (τρεις) ή της 11/122.
ΤΙΒΟΥΡΤΙΟΥ Μάρτυρος, του μετά μ. Βαλεριανού (+ 288, 22α Νοεμβρίου):
Τα Λείψανα στη ΡΚ Βασιλική της αγ. Κικιλίας Ρώμης.

ΤΙΜΟΘΕΟΥ Αποστόλου, εκ των Εβδομήκοντα (1ος αι., 22α Ιανουαρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Παντελεήμονος Αγίου Όρους, Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Κύκκου Κύπρου, στο Κοπτικό Πατριαρχείο της Αιγύπτου και στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.
ΤΙΜΟΘΕΟΥ Οσίου:
Μία των χειρών στην Σκήτη αγ. Παντελεήμονος, της Μονής Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.

ΤΙΜΟΘΕΟΥ Αγίου, Επισκόπου Ευρίπου (+ 1740, 16η Αυγούστου):
Η Κάρα και μέρος των Λειψάνων στη Μονή Πεντέλης Αττικής.

ΤΙΤΟΥ Αποστόλου, εκ των Εβδομήκοντα (1ος αι., 25η Αυγούστου):
Η Κάρα στον ομώνυμο Ναό Ηρακλείου Κρήτης.
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας, Παντοκράτορος και Παντελεήμονος Αγίου Όρους, Λειμώνος Λέσβου και στην Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

ΤΙΤΟΥ Οσίου, του Πρεσβυτέρου, της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου (+ 1190, 27η Φεβρουαρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.

ΤΟΥΝΟΜ Νεομάρτυρος, του Εμίρη (+ 1580):
Τα Λείψανα στη Μονή Μεγάλης Παναγίας Ιεροσολύμων.
ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Λεδρών Κύπρου (4ος αι.) :
Η Κάρα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
Ο αγ. Τριφύλλιος ενταφιάσθηκε στο Ναό που ο ίδιος είχε κτίσει, στη Λευκωσία. Ο οσ. Νεόφυτος ο Έγκλειστος στο έργο του «Εγκώμιον κεφαλαιώδες εις τον Όσιον και Θαυματουργόν Πατέρα ημών Διομήδην τον Νέον, τον εγγύς Λευκουπόλεως Κύπρου και κώμης Λευκομιάδος τηλαυγώς διαλάμψαντα», αναφέρει ότι ο οσ. Διομήδης κατά την διάρκεια μιάς Αραβικής επιδρομής κατά της Λευκωσίας, προσπάθησε να περισώσει το αδιάφθορο Λείψανο του αγ. Τριφυλλίου, όμως οι Άραβες το αποκεφάλισαν. Τότε συνέβη παράδοξο θαύμα. Από το Λείψανο του Αγίου έρρευσε αίμα, «σημείον ότι ο Θεός εβράβευσεν αυτόν ως Μάρτυρα». Παρά την φοβερή αυτή θεοσημεία, το Λείψανο ρίχθηκε στη φωτιά και καταστράφηκε και μόνον μικρά τμήματά του και η τιμία Κάρα διασώθηκαν.(Βλ. Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία» Λευκωσίας, φ.59/1999, σελ. 26).

ΤΡΥΦΩΝΟΣ Μάρτυρος (+ 250, 1η Φεβρουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους.
Μέρη Κάρας στη Μητρόπολη Άρτης και τις Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων και Ζωοδόχου Πηγής Άνδρου.
Η δεξιά (πλην της παλάμης) στη Μονή Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους.
Μέρος της δεξιάς στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.
Η δεξιά παλάμη στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας.
Τεμάχια της δεξιάς και 9 άλλα τεμάχια στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Ένας βραχίονας στη Μονή Φρασινέι Ρουμανίας.
Μέρος χειρός στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.
Μία πτέρνα στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Μέρος του αριστερού ποδός στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Κορνοφωλιάς Έβρου, Γουμένισσας Κιλκίς, οσ. Διονυσίου Λιτοχώρου, Θεοτοκιού Άρτης, Κορώνας Καρδίτσας, Κοιμ. Θεοτόκου Λιγοβιτσίου Αιτ/νίας, Αμπελακιώτισσας Ναυπακτίας, Σαγματά Βοιωτίας, Πεντέλης Αττικής, Νταού Πεντέλης, οσ. Θεοδοσίου Άργους, Χρυσοπηγής Δίβρης Ηλείας, Βουλκάνου Μεσσηνίας, καθώς και Κουτλουμουσίου, Καρακάλου και Δοχειαρίου Αγίου Όρους.

ΤΣΑΔ Αγίου, Επισκόπου Λίτσφιλντ Βρεττανίας (+ 672, 2α Μαρτίου):
Τα Λείψανα στον Καθεδρικό Ναό του Μπίρμινγχαμ Βρεττανίας.

ΤΥΧΩΝΟΣ Αγίου, Επισκόπου Αμαθούντος Κύπρου (4ος αι, 16η Ιουνίου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΤΥΧΩΝΟΣ Αγίου, του Ζαντόνσκ, Αρχιεπισκόπου Βορονέζ Ρωσίας (+ 1783, 13η Αυγούστου):
Απότμημα αφθάρτου Λειψάνου στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
ΤΥΧΩΝΟΣ Ιερομάρτυρος, Πατριάρχου Μόσχας και πάσης Ρωσίας (+ 1925, 25η Μαρτίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Μονή Ντόνσκοι Μόσχας.

Υ
ΥΑΚΙΝΘΟΥ Μάρτυρος:
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους και Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· της 3/7 (του Κουβικουλάριου), της 18/7, της 24/7 ή της 24/12.
ΥΠΑΤΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Γαγγρών (+ 360; 31η Μαρτίου):
Αποτμήματα στις Μονές Ιβήρων Αγίου Όρους, Βουλκάνου Μεσσηνίας, Ιερουσαλήμ Διαυλείας Βοιωτίας και Προφήτου Ηλιού Ζάχολης Κορινθίας.
ΥΠΑΤΙΟΥ Μάρτυρος:
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται. Της 19/1, της 3/6, της 12/6 ή της 14/12.
ΥΠΟΜΟΝΗΣ Οσίας, Βασιλίσσης Ελένης Παλαιολογίνας, (+ 1450, 29η Μαιου):
Η Κάρα στη Μονή οσ. Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας.

Φ
ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ Αγίου, του Ελεήμονος (+ 792, 1η Δεκεμβρίου):
Η Κάρα στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ Αγίου, Μητροπολίτου Μόσχας (+ 1867, 19η Νοεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Λαύρα Αγίας Τριάδος – αγ. Σεργίου Μόσχας.

ΦΙΛΙΠΠΟΥ Αποστόλου, εκ των Δώδεκα (1ος αι., 14η Νοεμβρίου):
Μία παλάμη στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
Ένας δάκτυλος στη Μονή Νεάμτς Ρουμανίας.
Μέρος των Λειψάνων στη ΡΚ Βασιλική των Αγίων Αποστόλων Ρώμης.
Αποτμήματα στις Μονές Διονυσίου και Ξενοφώντος Αγίου Όρους.
ΦΙΛΙΠΠΟΥ Αποστόλου, του Διακόνου (1ος αι, 11η Οκτωβρίου):
Μέρος Κάρας στη Μονή αγ. Ιωάννου Θεολόγου Πάτμου.
ΦΙΛΙΠΠΟΥ Μάρτυρος, του Νικολιτσέλ Ρουμανίας (4ος αι., 6η Ιουνίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Κοκός Τούλτσεας Ρουμανίας.ΦΙΛΟΘΕΟΥ Οσίου, του Διονυσιάτου (+ 1650):
Η Κάρα στη Μονή Κορώνης Καρδίτσης.
Μέρος Κάρας και Λειψάνων στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.

ΦΙΛΟΘΕΟΥ Οσίου, του Αγιορείτου:
Η Κάρα στη Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Οσίου πρόκειται· της 24/1 (του Αθωνίτη), της 21/10 (επίσης Αθωνίτη) ή της 5/12 (του Καρεώτη).
ΦΙΛΟΥΜΕΝΗΣ Παρθενομάρτυρος (4ος αι., 11η Αυγούστου):
Απότμημα στη Συλλογή του ΡΚ Αββαείου του αγ. Φραγκίσκου, Φάργκο Νεβάδας Η.Π.Α.

ΦΡΙΔΕΣΓΟΥΪΔΗΣ (Frideswide) Οσίας, της Οξφόρδης Βρεττανίας (+ 735, 19η Οκτωβρίου):
Τα Λείψανα στο Ναό του Χριστού Οξφόρδης Βρεττανίας.
ΦΩΚΑ Μάρτυρος:
Απότμημα στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· της 2/8, της 22/9 (του κηπουρού) ή της 18/12.
ΦΩΚΑ Μάρτυρος, του Κηπουρού (+ 320, 22α Σεπτεμβρίου):
Απότμημα στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας.
ΦΩΚΑ Ιερομάρτυρος, Επισκόπου Σινώπης (+ 117, 22α Σεπτεμβρίου):
Μέρος της Κάρας στη Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Σταυρονικήτα Αγίου Όρους και Παναγίας Σουμελά Βερμίου.

ΦΩΤΕΙΝΗΣ Μεγαλομάρτυρος, της Σαμαρείτιδος (+ 66, 26η Φεβρουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Ένας των ποδών και μία ωμοπλάτη στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Μία ωλένη με σάρκα στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Γηρομερίου Φιλιατών, Νταού Πεντέλης και Κύκκου Κύπρου.
ΦΩΤΕΙΝΗΣ Αγίας, της Καρπασίτιδος (; 2α Αυγούστου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.

ΦΩΤΙΟΥ του Μεγάλου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 891, 6η Φεβρουαρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Διονυσίου, Ξενοφώντος Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου.
ΦΩΤΙΟΥ Μάρτυρος, του μετά μ. Ανικήτου (+ 305, 12η Αυγούστου):
Μέρη της Κάρας στις Μονές Ιβήρων και Διονυσίου Αγίου Όρους.

ΦΩΤΙΟΥ Αγίου, του Πελοποννησίου, Μητροπολίτου Ρωσίας (+ 1431, 27η Μαιου, 2α Ιουλίου και 27η Αυγούστου).
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.

Χ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Ιερομάρτυρος (+ 202, 10η Φεβρουαρίου):
Το μεγαλύτερο μέρος της Κάρας στη Μονή αγ. Στεφάνου Μετεώρων.
Τμήματα της Κάρας στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας, στη Μονή Κλειστών Αττικής και στο Ναό Φανερωμένης Ν. Ηρακλείτσας Καβάλας.
Η σιαγόνα στη Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
Η αριστερά αδιάφθορη και μία πλευρά «μετά δέρματος» στη Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Δέρμα και απότμημα στο Παρεκκλησίο της οσ. Ξένης τη Ρωσίδος Μάνδρας Αττικής
Η δεξιά παλάμη αδιάφθορη «εις σχήμα ευλογίας» στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Ένας δάκτυλος στη Μονή Τσιολάνου Μπουζέου Ρουμανίας.
Μέρος ποδός στη Μονή Παν. Πορταιτισσας Κορνοφωλιάς Έβρου.
Μεγάλο τμήμα χειρός στη Μονή αγ. Γεωργίου Φενεού Κορινθίας.
Έξι τμήματα στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Ένας δάκτυλος και 9 τμήματα στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Δαδίου Φθιώτιδος, Λειμώνος Λέσβου, Παν. Γουμενίσσης Κιλκίς, Αρχαγγέλου Αριδαίας, οσ. Διονυσίου Λιτοχώρου, Ζάβορδας Γρεβενών, αγ. Αναργύρων Καστοριάς, Ροβελίστας Άρτης, Σταγιάδων Καλαμπάκας, Παν. Σπηλιάς Καρδίτσης, Αμπελακιώτισσας και Βαρνάκοβας Ναυπακτίας, Σαγματά Βοιωτίας, Πεντέλης Αττικής, Βουλκάνου Μεσσηνίας, Γηροκομείου Πατρών, οσ. Θεοδοσίου Άργους, αγ. Νικολάου Καλτεζών Αρκαδίας και Σεπετού Ηλείας και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Περί των Λειψάνων του αγ. Χαραλάμπους δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες. Η μ. Θεοτέκνη Αγιοστεφανίτισσα στο Συναξάρι του αγ. Χαραλάμπους (1995), καταχωρεί πληροφορίες σχετικά με την τιμία Κάρα του Αγίου, η οποία φυλάσσεται στη Μονή αγ. Στεφάνου Μετεώρων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές η Κάρα του Αγίου δωρήθηκε στη Μονή από τον Ηγεμόνα της Βλαχίας Βλαδισλάβο, το 1412 – 1413, μαζί με δύο κτήματα στο Μετόχι Μπουτόι. Για την εποχή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε το πολύτιμο αυτό κειμήλιο στη Βλαχία, δεν σώθηκαν πληροφορίες.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Οσίου, της Καλυβιανής Κρήτης (+ 1788):
Τα Λείψανα στη Μονή Παν. Καλυβιανής Μοιρών Ηρακλείου.
ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ Οσίου:
Μία ωμοπλάτη στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Οσίου πρόκειται· της 28/9 (του Ομολογητού) ή της 28/11.
ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ του Ομολογητού (3ος – 4ος αι., 28η Σεπτεμβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Διονυσίου Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου.

ΧΑΡΙΤΙΝΗΣ Μάρτυρος (+ 284 – 305, 5η Οκτωβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Κύκκου Κύπρου και Ιερουσαλήμ Βοιωτίας.

ΧΡΙΣΤΙΝΗΣ Μάρτυρος:
Μία των χειρών στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Ξηροποτάμου Αγίου Όρους, Προυσού Ευρυτανίας και Κύκκου Κύπρου.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίας Μάρτυρος πρόκειται· της 13/3 (της Περσίας), της 18/5, της 30/5 ή της 24/7 (της Μεγαλομάρτυρος).ΧΡΙΣΤΙΝΗΣ Μεγαλομάρτυρος (+ 193 – 211, 24η Ιουλίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στο ΡΚ Ναό του αγ. Φραγκίσκου της Αμπέλου Βενετίας.
Το αδιάφθορο Λείψανο της Μεγαλομ. Χριστίνας, άγνωστο πότε, μεταφέρθηκε από την Συρία όπου μαρτύρησε στην ΚΠολη και κατατέθηκε σε Ναό προς τιμήν της στην περιοχή του Ιερού Παλατίου, απ’ όπου αφαιρέθηκε κατά την Φραγκοκρατία και μεταφέρθηκε στη Βενετία. Το 1252 το Λείψανο κατατέθηκε στη Μονή του αγ. Μάρκου στο Τορσέλλο και το 1340 μεταφέρθηκε στο Ναό του αγ. Ματθαίου στο Μουράνο. Το 1435 ο Πάπας Ευγένιος Δ’ διέταξε την μεταφορά του στο Ναό του αγ. Αντωνίου, επίσης στο Τορσέλλο. Το 1793 μεταφέρθηκε στη Μονή της Μάρτυρος Ιουστίνης Βενετίας και το 1810 στο Ναό του αγ. Φραγκίσκου της Αμπέλου, όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σε κρυστάλλινη λάρνακα.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Οσίου, του Λατρινού (+ 1094, 16η Μαρτίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Μονή αγ. Ιωάννου του Θεολόγου Πάτμου.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ Μεγαλομάρτυρος (+ 249 – 251, 9η Μαιου):
Η Κάρα στη Μονή Καρακάλου Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Προυσού Ευρυτανίας, Γενν. Θεοτόκου Αιγίνης, αγ. Αναργύρων Καστοριάς και Κύκκου Κύπρου.

http://www.vimaorthodoxias.gr