SAY NO: ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ONLINE

Ο ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟΣ

Στις 9 Φεβρουαρίου του 2009 το Facebook εισήγαγε το πασίγνωστο πλέον κουμπί του Like. Αρχικά το κουμπί ήταν ένα αθώο πραγματάκι, χωρίς να έχει σκοπό να κρατήσει σε ομηρία το μυαλό του χρήστη ως σύστημα προσωπικής διαδικτυακής επιβράβευσης

“Η βασική μου πρόθεση ήταν να κάνω την θετική ενέργεια το βασικό μονοπάτι”, δήλωσε στο αμερικανικό Vice ο Τζάστιν Ρόζεσταϊν, ένας εκ των τεσσάρων σχεδιαστών του κουμπιού. “Νομίζω ότι πέτυχα το σκοπό μου, όμως δημιούργησα και ένα σωρό αθέλητες αρνητικές επιπτώσεις. Με δυο λόγια, παρά ήταν επιτυχημένο”. Σήμερα, οι περισσότεροι από εμάς καταλήγουμε στα social media, όπως το Snapchat, το Instagram, το Facebook και το Twitter με ένα και μόνο σκοπό: Σε κάποιον μπορεί να αρέσει αυτό που κάνω.

Aυτή η διαρκής ανάγκη επιβεβαίωσης, την οποία βιώνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη, είναι που μαγνητίζει το κοινό σε αυτές τις πλατφόρμες με τρόπο που κανείς δεν είχε φανταστεί το 2009. Το ίδιο, όμως, και τα έσοδα των εταιρειών στις οποίες ανήκουν. Ο όρος “οικονομία της προσοχής” είναι σχετικά καινούριος. Περιγράφει την προσφορά και τη ζήτηση της προσοχής που δέχεται και δίνει κάποιος, αποτελώντας το μοναδικό προϊόν που εμπορεύεται στο internet. Το μοντέλο είναι απλό: Όσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον τραβά μια πλατφόρμα, τόσο πιο αποτελεσματικός γίνεται ο διαφημιστικός της χώρος και συνεπώς χρεώνει περισσότερο.

To πρόβλημα είναι, βέβαια, πως η προσοχή δεν είναι παραδοσιακό προϊόν, σαν το μαλλί ή το λάδι. Η προσοχή είναι μια ανθρώπινη κατάσταση και τα όριά της είναι πεπερασμένα. Επηρεάζεται από τον ύπνο, την εργασία, τα παιδιά, τις σχέσεις με τους φίλους, που το βρίσκουν αγενές να κοιτάμε όλη την ώρα το τηλέφωνό μας. Επομένως θέλουμε να ξοδεύουμε αυτή την περιορισμένη προσοχή που διαθέτουμε σε πράγματα που μας χαροποιούν. Αλλά όπως παρατήρησε το Facebook, ο κοινωνικός αντίκτυπος προσφέρει μια βίαιη και σύντομη δόση χαράς, που είναι εθιστική. Αυτός είναι και ο λόγος που όλη την ώρα επιστρέφουμε και σκρολάρουμε όλο και πιο κάτω.

“Το like ήρθε και μπήκε πάνω από το απύθμενο πάθος για κοινωνική αποδοχή. Δεν θεωρώ όμως ότι οι εταιρείες social media προσπαθούν να φτιάξουν εθιστικές πλατφόρμες. Όμως όταν όλες διεκδικούν τον περιορισμένο χρόνο και προσοχή μας, πάντα προσπαθούσαν να γίνουν όσο πιο ελκυστικές γίνεται”, δήλωσε στο vice ο Άνταμ Άλτερ, συγγραφέας του βιβλίου “Ακαταμάχητο: Η άνοδος της εθιστικής τεχνολογίας και η Βιομηχανία να μας κρατούν προσηλωμένους”.

Το 2010, ακολουθώντας το μοντέλο του Facebook, το Youtube εισήγαγε ένα δυαδικό σύστημα like/dislike. Το Instagram που εγκαινιάστηκε εκείνη τη χρονιά ήρθε κατευθείαν με κουμπί like που είχε σχήμα καρδιάς – σχήμα που υιοθέτησε και το Twitter για τον ίδιο σκοπό το 2015. Από εκείνα τα χρόνια και έπειτα, η Σίλικον Βάλεϊ έχει σκεφτεί ένα σωρό τρόπους για να κάνει πιο παιχνιδιάρικη την ανάγκη μας για κοινωνική επιβεβαίωση.

Το like είναι η πιο εμφανής διαδικασία που χρησιμοποιούν οι πλατφόρμες για να παρουσιάσουν τον αντίκτυπο που δέχεται κανείς. Όμως υπάρχουν και άλλοι που είναι πολύ δυσκολότερο να τους εντοπίσει κανείς.

Νομίζετε ότι ο λόγος που όταν ανοίγετε τα social media σας καθυστερούν λίγο να εμφανίσουν τις νέες ενημερώσεις, είναι τυχαίος; Απεναντίας, η προσμονή είναι εθιστική! Αυτά τα τρία δευτερόλεπτα δημιουργούν την αγωνία που δεν θα υπήρχε αλλιώς. Είναι ακριβώς σαν τους κουλοχέρηδες. Μια ακόμη πρακτική είναι η ένδειξη ότι ένα μήνυμα διαβάστηκε. Αμέσως ο παραλήπτης, που γνωρίζει ότι ξέρετε πως διάβασε το μήνυμα, αισθάνεται την ανάγκη να απαντήσει. Και εσείς θα επιστρέψετε εκ νέου στην εφαρμογή για να τη διαβάσετε. Την ίδια προσμονή νιώθετε και όταν βλέπετε τις φουσκίτσες που εμφανίζονται όσο ο άλλος πληκτρολογεί το μήνυμα. Δύσκολα θα κλείσετε την εφαρμογή όσο γνωρίζετε ότι η απάντηση είναι καθοδόν.

Στην περίπτωση του Snapchat υπάρχει μια ακόμη, υπόγεια ψυχολογική επιρροή για να επιστρέφετε διαρκώς: Εμφανίζει μια κόκκινη γραμμή το μήκος της οποίας μεταβάλλεται ανάλογα με τον χρόνο που δυο χρήστες έχουν να αλληλεπιδράσουν. Ο Άλτερ έχει παρατηρήσει την ανησυχητική ανάγκη των εφήβων να διατηρούν αυτή την γραμμή ψηλά! Μάλιστα άκουσε συζητήσεις όπου ζητούσαν από άλλους να “προσέχουν” τις ενδείξεις τους όσο εκείνοι βρίσκονται σε διακοπές! “Αντί να χρησιμοποιούν την εφαρμογή ως ένα μέσο κοινωνικής εμπειρίας, θέτουν ως στόχο την διατήρηση των στατιστικών! Είναι καθαρή ένδειξη ότι οι δεσμευτικοί μηχανισμοί προκαλούν πρωτίστως χρήση παρά απόλαυση”, εξήγησε ο συγγραφέας.

Για τον Ρόζεσταϊν, όμως, ο πιο ισχυρός μηχανισμός είναι οι ειδοποιήσεις. “Είναι απλά ένας περισπασμός. Μας ωθούν να βγάζουμε το κινητό από την τσέπη για να διαβάσουμε μια πληροφορία που θα μπορούσε να περιμένει για αργότερα ή μπορεί να μην έχει και καμία σημασία“, δήλωσε. Σύμφωνα με έρευνες του Facebook, ο μέσος έφηβος κοιτάζει την οθόνη του κινητού του τηλεφώνου 157 φορές την ημέρα. Αυτό ισοδυναμεί με 145 λεπτά κάθε μέρα, που νιώθουμε την ανάγκη επιβεβαίωσης.

Σύμφωνα με τον Άνταμ Άλτερ, όμως, η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο από τα κάτω. Το μοντέλο των social media είναι πια στημένο πάνω στις ανάγκες των διαφημιστικών εταιρειών αντί για τις ζωές των χρηστών. Αυτό είναι πλέον πολύ επικερδές για να αυτοδιοικείται. “Όσο οι εταιρείες επιλέγουν να κάνουν τις πλατφόρμες τους όλο και πιο εθιστικές, η χειραγώγηση των χρηστών θα συνεχίζεται”, λέει παροτρύνοντας τους χρήστες να προσπαθήσουν να κόψουν αυτή τη συνήθεια. Εξάλλου, όπως λέει και ο σχεδιαστής του like, “πρόκειται για τις ζωές μας. Για τις πολύτιμες, πεπερασμένες, θνητές ζωές μας. Εάν δεν είμαστε σε εγρήγορση, τότε οι υπολογιστές και οι κινητές συσκευές θα μας καθοδηγούν λανθασμένα“.

http://alopsis.gr

ΤΟ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛ.ΑΣ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ

Ένα πραγματικά σοκαριστικό βίντεο που δείχνει σε όσους δεν μπορούν να το υποψιαστούν ποιοι κίνδυνοι μπορεί να κρύβονται πίσω από τον οποιοδήποτε στο Διαδίκτυο, ανέβασε η Ελληνική Αστυνομία στους λογαριασμούς της στα social media.

Το βίντεο έχει διάρκεια 10 λεπτών και 35 δευτερολέπτων και είναι εξαιρετικά καλογυρισμένο και προσεγμένο στο μοντάζ. Δείχνει εφήβους που συνομιλούν με κάποιους υποτίθεται συνομηλίκους τους στο Διαδίκτυο και βήμα-βήμα οδηγεί στην σοκαριστική αποκάλυψη: Ποτέ δεν ξέρεις ποιος κρύβεται πίσω από το προφίλ του οποιοδήποτε σου πιάνει την συζήτηση. Στο βίντεο εξετάζονται κατά κύριο λόγο δύο περιπτώσεις. Στην πρώτη είναι θύμα ένα αγόρι, που παρασύρεται από μια υποτιθέμενη κοπέλα στην οποία αρέσει και η οποία του ζητά να βγάλει πρώτος τα ρούχα του στην κάμερα του υπολογιστή του. Στο επόμενο μήνυμα, του λέει πως τον έχει καταγράψει σε βίντεο και πως αν δεν στείλει 100 ευρώ θα το στείλει στους φίλους του. Στην άλλη περίπτωση, μια κοπέλα πιεσμένη και στενοχωρημένη, παρασύρεται από έναν υποτίθεται νεαρό που της ζητά φωτογραφίες για να της κάνει επαγγελματική φωτογράφιση. Της λέει πόσο όμορφη είναι και της ζητά όλο και περισσότερα. Η κοπέλα στέλνει μια φωτογραφία της που είναι μόνο με το σουτιέν και τότε αρχίζει ο εκβιασμός: Αν δεν στείλει και γυμνές της φωτογραφίες, εκείνη με το εσώρουχο θα κυκλοφορήσει σε όλο το σχολείο… Η αποκάλυψη έρχεται όταν το βίντεο δείχνει ποιος είναι πίσω από όλα αυτά τα μηνύματα: Ένα καλοστημένο δίκτυο, μια σειρά ανθρώπων που εργάζονται στην απάτη και ένας «εγκέφαλος» που μαζεύει τα κέρδη. 

http://titogian54.blogspot.gr

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ: ΠΩΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΑΣ

Στις μέρες μας η επιδίωξη και η αρχή της ανωνυμίας είναι ένα κοινωνικοπολιτισμικό φαινόμενο, το οποίο εκτός του ότι προσφέρει ιδιωτικότητα και ελευθερία, αναδύεται ως μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εποχής.

Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε την προσωπική αλλά και συλλογική ασφάλεια και να διεκδικήσουμε καλύτερη ζωή αξιοποιώντας την τεχνολογία, διατηρώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, δικαίωμα που υπάρχει από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας;

Η ανωνυμία, η οποία είναι λέξη ελληνική, είναι μια μοναδική ανθρώπινη ψυχοκοινωνική εμπειρία: μπορεί όλοι να έχουμε ταυτότητες να παρουσιάσουμε στον κόσμο, αλλά κάτω από ορισμένες συνθήκες, είτε θέλουμε είτε πρέπει, μπορούμε να αλλάξουμε την ταυτότητα και να λειτουργήσουμε με απόλυτη ιδιωτικότητα και μυστικά.

«Χρειαζόμαστε έναν εαυτό για να περιηγηθούμε στον κόσμο της οικογένειας, των φίλων, των συνομηλίκων, των συναδέλφων», λέει ο John Suler, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Rider στο New Jersey και συγγραφέας της ψυχολογίας του κυβερνοχώρου. «Αλλά χρειαζόμαστε επίσης έναν ιδιωτικό εαυτό – έναν εσωτερικό χώρο όπου μπορούμε να αναλογιστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας χωρίς την εξωτερική επιρροή, όπου μπορούμε απλώς να είμαστε μόνοι με τη δική μας ψυχή. Η ταυτότητά μας σχηματίζεται και από τους δύο εαυτούς. Χωρίς τον ένα ή τον άλλο, η ευημερία μας μπορεί εύκολα να διαταραχθεί».

Η ανωνυμία μάς επιτρέπει να δοκιμάζουμε νέα πράγματα ή να εκφράζουμε ιδέες χωρίς να κρίνουμε και να κρινόμαστε. Επιπλέον, η ανωνυμία σε περιβάλλον όπως το διαδίκτυο μπορεί να βοηθήσει στην προστασία της προσωπικής ασφάλειας.

Ανωνυμία στον κυβερνοχώρο: Το «παράδοξο ιδιωτικότητας»

Όπως αναλύεται σε θέμα του bbc, τα αποτελέσματα πλήθους ερευνών μας δείχνουν ότι άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα είχαν λόγο, κάποια στιγμή, να αναζητήσουν ή να επιδιώξουν την ανωνυμία, ωστόσο, ενώ οι περισσότεροι χρήστες του διαδικτύου θα ήθελαν να παραμείνουν ανώνυμοι, οι περισσότεροι δεν πιστεύουν ότι είναι εφικτό.

Και ενώ πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τα βασικά βήματα για να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, όπως η διαγραφή του ιστορικού περιήγησής τους, πολλοί χρήστες που λένε ότι επιθυμούν την ανωνυμία, δεν ακολουθούν τις προϋποθέσεις της.

Μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε σχετικά πρόσφατα στην «Journal of Communication» διερεύνησε κάτι που ονομάζεται «παράδοξο ιδιωτικότητας»: η ιδέα ότι, ενώ οι άνθρωποι επιθυμούν την ιδιωτικότητα, κάνουν στην πράξη ελάχιστα για να τη διαφυλάξουν. Σκεφτείτε το: πότε διαβάσατε την τελευταία φορά μία από αυτές τις πολλές, εκτενείς ενημερώσεις πολιτικής απορρήτου πριν κάνετε κλικ στο κουμπί «Συμφωνώ»; Η στάση μας απέναντι στην ιδιωτικότητα έχει γίνει ολοένα και πιο blasé.

Συχνά, οι πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου επιχείρησαν να αποθαρρύνουν τους χρήστες να αποκαλύπτουν ακόμη και βασικά tidbits στα δημόσια προφίλ τους, όπως το όνομα, η πόλη, ακόμα και το φύλο.

Σήμερα οι προσωπικές πληροφορίες διακινούνται ελεύθερα και ανοικτά ​​σε ολόκληρο τον ιστό, συχνά με τη βούλησή μας: φωτογραφίες και selfies των εαυτών μας και των αγαπημένων μας, οι τοποθεσίες που βρισκόμαστε, το επάγγελμα μας κ.λπ. είναι προς θέαση και γνώση όλων.

«Οι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται τον κυβερνοχώρο ως ένα είδος φανταστικού χώρου χωρίς πραγματικά όρια, έναν χώρο που δεν πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά και δεν υπόκειται στους ίδιους κανόνες και πρότυπα όπως ο πραγματικός κόσμος», λέει ο John Suler. Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, το επίπεδο άνεσης των ανθρώπων με το διαδίκτυο έχει φτάσει στο σημείο όπου η ανταλλαγή πληροφοριών μπορεί να είναι επιεικώς απρόσεκτη ή απερίσκεπτη.

Αλλά τι γίνεται αν είστε ένας από εκείνους τους ανθρώπους που αποφεύγουν το facebook, που δεν έχoυν παρουσία στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και δεν αφήνουν εύκολα ψηφιακό αποτύπωμα; Η ανωνυμία σας κινδυνεύει επίσης.

Σε άρθρο του, που προκάλεσε αίσθηση παγκοσμίως ο Paul Ohm, καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Κολοράντο στην Ουάσιγκτον υποστήριξε ότι ειδικοί επιστήμονες με τη χρήση διάφορων συσχετισμένων δεδομένων μπορούν να επαναπροσδιορίζουν με μεγάλη ακρίβεια δεδομένα που έχουν ανωνυμοποιηθεί.

Έτσι, π.χ οι πληροφορίες που σχετίζονται με την υγεία είναι εύκολο να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό και τη δημιουργία προφίλ του ασθενούς. Αυτό θολώνει τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στα προσωπικά και μη προσωπικά δεδομένα, καθώς επιτρέπει τη σύνδεση τμημάτων δεδομένων στην πραγματική ταυτότητα ενός προσώπου. Υποστηρίζεται ότι ερευνώντας μια βάση δεδομένων συχνά και θέτοντας διαφορετικές ερωτήσεις είναι δυνατόν να ανακαλύψεις που κατοικεί κάποιος, ή να βρεις τον ιατρικό φάκελο ενός συναδέλφου ή φίλου.

Πως οι εταιρίες μαθαίνουν τα μυστικά σας

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποκάλυψαν και οι New York Times. Είναι συνηθισμένο πια όταν ένα ζευγάρι αποκτήσει ένα νέο μωρό, να κατακλύζεται με προσφορές, κίνητρα και διαφημίσεις για κάθε είδους σχετικά με το μωρό προϊόντα. Αυτό βέβαια είναι εύκολο γιατί τα αρχεία γεννήσεων είναι συνήθως δημόσια. Αυτό που πραγματικά θα ενδιέφερε όμως τους κατασκευαστές και πωλητές των προϊόντων αυτών θα ήταν να γνωρίζουν πριν τη γέννηση ότι ένα μωρό έρχεται.

Συγκεκριμένα, η εταιρία Target η οποία ειδικεύεται στις πωλήσεις ειδών για μωρά αλλά στα καταστήματα της πουλά και μια σειρά από άλλα προϊόντα ήθελε να στείλει ειδικά σχεδιασμένες διαφημίσεις για τις γυναίκες στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τους, που είναι το τρίμηνο που οι περισσότερες μέλλουσες μητέρες αρχίσουν να αγοράζουν όλα τα είδη των νέων πραγμάτων.

Για δεκαετίες η Target συνέλεγε τεράστιες ποσότητες δεδομένων για κάθε πελάτη της, δίνοντας σε κάθε αγοραστή έναν μοναδικό κωδικό που τον συνέδεε με τις αγοραστικές συνήθειες και συμπεριφορές του (π.χ. εάν χρησιμοποίησε πιστωτική κάρτα ή ένα κουπόνι, ή συμπλήρωσε μια έρευνα, εάν κάλεσε τη γραμμή εξυπηρέτησης πελατών, τα email που αντάλλαξε με την εταιρία, οι επισκέψεις στην ιστοσελίδα κ.λπ.).

Δεν της αρκούσε όμως μόνο αυτό. Ήθελε να γνωρίσει τα πάντα για τους πελάτες της, όπως ηλικία, οικογενειακή κατάσταση, σε ποια περιοχή της πόλης ζούνε το μισθό τους, τις ιστοσελίδες που επισκέπτονται, στοιχεία για την εθνικότητα, την εργασία, εάν έχουν δηλώσει ποτέ πτώχευση εάν χώρισαν πρόσφατα, πολιτικές πεποιθήσεις και κάθε είδους καταναλωτικές συνήθειες. Όλα, στοιχεία που μπορεί να βρει κάποιος και να αγοράσει. Το θέμα είναι πια η αξία αυτής της πληθώρας πληροφοριών. Πως μπορούν να αξιοποιηθούν.

Οι αναλυτές, λοιπόν, από το τμήμα μάρκετινγκ της εταιρίας δημιούργησαν ένα μοντέλο ανάλυσης με το οποίο πίστευαν ότι θα μπορούσαν να εντοπίσουν έγκυες γυναίκες και έτσι να προσφέρουν πρώτοι τα προϊόντα που θα τις ενδιέφεραν.

Μετά από ένα χρόνο ένας πατέρας διαμαρτυρήθηκε έντονα στο διευθυντή ενός καταστήματος ότι η κόρη του μαθήτρια λυκείου έλαβε προσφορές με προϊόντα εγκυμοσύνης και ότι η πρακτική αυτή της εταιρίας ήταν σαν να την ενθάρρυνε να μείνει έγκυος. Ο διευθυντής φυσικά ζήτησε συγγνώμη χωρίς και ο ίδιος να μπορεί να καταλάβει τι συνέβη. Μετά από λίγες μέρες ο πατέρας της κοπέλας πήρε αυτός τηλέφωνο και ζήτησε συγγνώμη γιατί έμαθε τελικά ότι πράγματι η κόρη του ήταν έγκυος και το αγνοούσε.

Τι ακριβώς είχε γίνει; Συνδυάζοντας τις αγοραστικές συνήθειες και στη συγκεκριμένη περίπτωση αγορές συγκεκριμένων προϊόντων υγιεινής αλλά και ρουχισμού με άλλες συνήθειες κατέληξαν στην ταυτοποίηση εγκύων γυναικών μέσα από μια τεράστια βάση δεδομένων. Αναμφίβολα, μιλάμε για προσβολή του δικαιώματος στην προσωπική ζωή αλλά και το κυριότερο είναι ότι αυτές οι ικανότητες πρόβλεψης μπορούν να προκαλέσουν πραγματικά κοινωνικά προβλήματα.

Οι διαφημιζόμενοι παρακολουθούν τις διαδικτυακές σας συνήθειες στις συσκευές σας – τηλέφωνο, tablet, φορητό υπολογιστή – για να μάθουν πού πηγαίνετε συνήθως, να ψωνίζετε και για ποιους ιστότοπους επισκέπτεστε και υπάρχει αυξανόμενη διαμάχη σχετικά με το τι θα πρέπει να επιτρέπεται στις εταιρείες διαδικτύου να εντοπίζουν και να πωλούν τρίτους.

Αναμφισβήτητα, βρισκόμαστε πια σε μια νέα πραγματικότητα όπου η έννοια της ανωνυμίας όπως και της έννοιας της συγκατάθεσης μιας επεξεργασίας χάνει την έννοια της. Νομικό πλαίσιο που να προστατεύει όλες τις χρήσεις δεδομένων και να δημιουργεί υποχρεώσεις σε όλα τα μέρη που εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία, δεν υπάρχει, τουλάχιστον ακόμη.

«Είναι ολοένα και πιο σαφές ότι πρόκειται για ένα χαμένο παιχνίδι», λέει ο ακαδημαϊκός και γκουρού Paul Ohm, για την ανωνυμία εν έτει 2017. «Όσο κάποιος ξέρει κάτι για εσάς, έστω και μια πληροφορία, μπορεί πιθανότατα να βρει κι άλλα πράγματα για εσάς και να το κάνει πραγματικά με επιτυχία – περισσότερο από ό, τι μπορούσε στο πρόσφατο παρελθόν».

«Είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι ανώνυμος από ό, τι ήταν πριν από 20 χρόνια, τουλάχιστον όσον αφορά τις μεγάλες εταιρείες και το κράτος», λέει ο Peter Swire, καθηγητής Δικαίου, ο οποίος εργάστηκε στην Ομάδα για την τεχνολογία πληροφοριών και επικοινωνιών, του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.

Τον Μάρτιο, δυο μήνες πριν δηλαδή, η αμερικάνικη Γερουσία και στη συνέχεια η Βουλή των Αντιπροσώπων, στις οποίες την πλειοψηφία έχουν οι Ρεπουμπλικάνοι, ψήφισαν υπέρ της ανάκλησης των κανονισμών που είχε εγκρίνει η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών τον Οκτώβριο και οι οποίοι δεν είχαν ακόμη τεθεί σε εφαρμογή.

Βάσει των κανονισμών αυτών οι πάροχοι ίντερνετ θα έπρεπε να λαμβάνουν την έγκριση των πελατών τους προτού χρησιμοποιήσουν την ακριβή τοποθεσία τους, πληροφορίες για την οικονομική τους κατάσταση, την κατάσταση της υγείας τους, πληροφορίες για τα παιδιά τους, τον θρησκευτικό τους και σεξουαλικό τους προσανατολισμό, ή ακόμη και το ιστορικό των αναζητήσεών τους στο διαδίκτυο για εμπορικούς και διαφημιστικούς σκοπούς.

Έτσι, οι πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου στις ΗΠΑ θα μπορούν να συνεχίσουν να πωλούν τα προσωπικά δεδομένα των πελατών τους σε τρίτους χωρίς να λαμβάνουν πρώτα άδεια, μετά την ανάκληση από το Κογκρέσο του νομοσχεδίου που είχε ψηφιστεί επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα.

Ζούμε λοιπόν σε μια «χρυσή εποχή επιτήρησης». Ο Ohm λέει ότι προσεγγίζουμε με τα «επόμενα μεγάλα σύνορα στη διαφήμιση» τη θέση σας.

Σίγουρα, οι ιστότοποι μπορούν να βρουν τις διαφημίσεις που σας ενδιαφέρουν ή καλύτερα σας ταιριάζουν, βάσει των αναζητήσεων σας στο Web ή τους ιστότοπους που επισκεφτήκατε. Ωστόσο, οι εταιρείες και οι διαφημιστές κυνηγούν την τεχνολογία και τις επιχειρηματικές συμφωνίες, μέσω των οποίων σας εντοπίζουν γεωγραφικά και χαρακτηρολογικά σε πραγματικό χρόνο για«εξατομικευμένη» διαφήμιση. Για παράδειγμα, μια ένδειξη θα μπορούσε να αναβοσβήνει στην οθόνη του κινητού σας τηλεφώνου, προσφέροντάς σας ένα κουπόνι για ένα κατάστημα που απέχει μισό μίλι από εκεί που βρίκεστε.

Αν δεν είστε διατεθειμένοι να ζήσετε χωρίς το διαδίκτυο ή χωρίς κάποια έξυπνη συσκευή, είναι πρακτικά αδύνατο να βγείτε εντελώς από αυτό το δίκτυο.

Είναι καλός ο θάνατος της ανωνυμίας;

Ο Peter Swire λέει ότι η ανωνυμία είναι μια σχετικά νέα κατασκευή και οφείλεται κυρίως στην άνοδο των πόλεων.«Η ανωνυμία δεν υπήρχε στις μικρές πόλεις στο παρελθόν», λέει. «Σε κάποιο βαθμό, η αστική ζωή δημιούργησε την ανάγκη της ανωνυμίας. Η σημερινή διαφορά είναι ότι ακόμη και σε μια μεγάλη πόλη, ο καθένας από μας αφήνει ψίχουλα που μπορεί να ακολουθήσει ένας ερευνητής».

Η ανωνυμία έχει επίσης μια σκοτεινή πλευρά. Τη δυνατότητα της συμμετοχής σε κακόβουλες δραστηριότητες, όπως το hacking ή η παρενόχληση άλλων χρηστών του διαδικτύου, ή συμμετοχή σε «κοινωνικά ανεπιθύμητες δραστηριότητες», όπως επισκέψεις σε ιστοσελίδες που απεικονίζουν βία ή πορνογραφία.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να θέλουμε να κρατήσουμε μυστικές τις ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες όπως οι τραπεζικοί λογαριασμοί και τα ιατρικά αρχεία, όμως ίσως είναι χρησιμότερο να τις θυσιάσουμε για ένα μεγαλύτερο αγαθό. Την ασφάλεια όλων.

Σε μια μεγάλη έρευνα στις ΗΠΑ, οι Αμερικανοί που συμμετείχαν διχάστηκαν μεταξύ της διατήρησης της ιδιωτικότητάς τους και της διασφάλισης της εθνικής ασφάλειας: το 56% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι ανησυχούν περισσότερο ότι οι κυβερνητικές αντιτρομοκρατικές πολιτικές δεν φτάνανε για να προστατεύσουν τους πολίτες, που σημαίνει ότι ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν κάποιες πολιτικές ελευθερίες τους, όπως η ιδιωτικότητα στο διαδίκτυο.

Εν τω μεταξύ, η YouGov, μια εταιρεία έρευνας αγοράς στο διαδίκτυο, διαπίστωσε πέρυσι ότι περίπου οι μισοί Βρετανοί που ήρθαν σε επαφή με το θέμα δήλωσαν ότι «πρέπει να γίνουν περισσότερα για να βοηθήσουν τις δυνάμεις ασφαλείας να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι η ιδιωτικότητα των απλών ανθρώπων θα υποφέρει».

Ίσως, οι προσπάθειες για πλήρη ανωνυμία των δραστηριοτήτων μας είναι περισσότερο ή λιγότερο μάταιες.

Βέλτιστες πρακτικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε

Ποιες είναι μερικές από αυτές τις βέλτιστες πρακτικές; Κρατείστε τους κωδικούς πρόσβασης μυστικούς και χρησιμοποιείται διαφορετικό για κάθε υπηρεσία, έτσι τους δυσκολεύετε να μαντέψουν.

«Ακολουθήστε τη δοκιμή της πρώτης σελίδας», προτείνει ο Swire. «Μη βάζετε σχόλια σε κείμενα ή μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που θα σας ενοχλούσαν αν ήταν στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας. Δίνω τη συμβουλή αυτή στις υπηρεσίες πληροφοριών και δίνω αυτές τις συμβουλές στους απλούς ανθρώπους». Η χρήση κρυπτογραφημένων εφαρμογών ανταλλαγής μηνυμάτων όπως το Signal και το WhatsApp κάνουν τα μηνύματά σας πιο ιδιωτικά και πιο δύσκολο να εντοπιστούν.

Αλλά αν πρόκειται να επαναπροσδιορίσουμε την πραγματική πολιτιστική αξία στην ανωνυμία και να την εξασφαλίσουμε ως ένα βασικό δικαίωμα δεν αρκούν σίγουρα οι απλές μεμονωμένες ενέργειες , ούτε οι εφαρμογές κρυπτογράφησης που μπορείτε να φορτώσετε με το τηλέφωνό σας.

Θα χρειαστεί σαρωτική κοινωνική αλλαγή. Καταρχήν θα πρέπει κυβερνήσεις, διαφημιστές και εταιρείες τεχνολογίας παγκοσμίως να συμφωνήσουν σε ένα βασικό σύστημα δεοντολογίας.

«Όλοι μας πρέπει να διατηρήσουμε έναν ιδιωτικό χώρο όπου τα βαθύτερα όνειρα και οι πιο σκοτεινές φαντασιώσεις μας κρύβονται μακριά από άλλους ανθρώπους, έναν χώρο που μας δίνει το περιθώριο να εξελιχθούμε ως άνθρωποι, να δοκιμάσουμε διαφορετικές σκέψεις και διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας», λέει ο Swire. «Αυτό δεν πρέπει να αλλάξει εξαιτίας του διαδικτύου».

https://ellasnafs.blogspot.gr

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΙΓΟΥΡΟΙ, ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΛΑΠΟΥΝ Ή ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΟΙΩΘΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΑ;

Ὅλοι μας, εἴτε σέ περισσότερο εἴτε σέ μικρότερο βαθμό, ἔχουμε αὐτοβούλως ἐκθέσει – ἴσως καί ἐσφαλμένως – πολλά ἀπό τά προσωπικά μας δεδομένα, στό διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως. 

Ἀμέτρητες φωτογραφίες, ἀκόμη καί μικρῶν ἀνηλίκων παιδιῶν καί ἐπίσης ἀμέτρητες ἀναρτήσεις μέ ἰδέες καί ἀπόψεις σέ Facebook, Twitter, e-mail, bloggs , skype , linkedin, viber, messenger , ἔξυπνες κάρτες μέ rfid , ἠλεκτρονικές συναλλαγές μέ τράπεζες γιά τό «χτίσιμο» τοῦ ἀφορολόγητου, κινητά μέ gps, πλοηγοί ὁδηγήσεως γιά αὐτοκίνητα , ἴσως καί ἠλεκτρονικά εἰσιτήρια δημόσιων μεταφορῶν, ψηφιακές κάρτες ἀσθενείας, κάρτες μισθοδοσίας – πληρωμῆς – ἐξοφλήσεως οἰκονομικῶν δεδομένων – χρεῶν, κωδικοί TAXIS, ἀριθμοί κάρτας πολίτη καί ἕνα σωρό ἄλλες ἐφαρμογές ἐναποθέτουν-ἀποθηκεύουν, σέ βάσεις δεδομένων ἀνά τόν κόσμο, ὁλόκληρη τήν καθημερινή μας ζωή, ὁλόκληρη τήν προσωπικότητα καί τόν χαρακτήρα μας, ὁλόκληρη τήν ψυχοσύνθεσή μας, ὅλη τήν κοινωνική δραστηριότητά μας σέ κάθε λεπτό σέ κάθε γεωγραφικό στίγμα!

Οἱ ἰδέες τοῦ καθενός μας, οἱ ἀπόψεις του, τά πιστεύω του, οἱ ἀδυναμίες, τά πάθη, τά λάθη, τά σφάλματα καί οἱ ἀποτυχίες του, τά ταλέντα καί οἱ ἀρετές του, οἱ προτιμήσεις του σέ κάθε τομέα, οἱ πράξεις του, τά λεγόμενα καί τά γραπτά του, οἱ ἔγνοιες του, οἱ ἀπόκρυφες καί φανερές ἐπιθυμίες καί τά ὁράματά του, τά ἰδανικά του καί οἱ ἀγῶνες του, ἡ ἐργασία του, ἡ οἰκονομική του κατάσταση, οἱ χρηματικές ὀφειλές του, ἐπιπλέον οἱ διατροφικές του συνήθειες, τό ἰατρικό του ἱστορικό, οἱ ἀσθένειες τίς ὁποῖες ἐνδεχομένως ἔχει σωματικές ἤ ψυχικές, ἡ ὁμάδα αἵματος, στοιχεῖα τοῦ ὀργανισμοῦ του, ἡ φαρμακευτική ἀγωγή τήν ὁποία ἴσως νά χρησιμοποιεῖ ἀλλά καί ἡ μελλοντική του ἰατρική κατάσταση καί γενικά ὁ χῶρος, ὁ τρόπος, ὁ τόπος καί ἡ διάρκεια διαμονῆς του σέ κάθε σημεῖο τοῦ πλανήτη, ἀπό τό ὁποῖο πέρασε στό διάβα τῆς ζωῆς του, ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα μαζί ἀποτελοῦν τόν πυρήνα τῶν εὐαίσθητων προσωπικῶν καί βιομετρικῶν δεδομένων τοῦ κάθε ἀτόμου.

Τελικά ποῦ ἀποθηκεύονται ὅλες αὐτές οἱ πληροφορίες γιά ἐμᾶς ;

Ποιός τίς ἀποθηκεύει καί μέ ποιά μορφή ;

Ποιός τίς φυλάσσει ; εἶναι ἠθικά ἀκέραιος αὐτός ἤ αὐτοί ποῦ τίς φυλάσσουν;

Οἱ χῶροι φύλαξης εἶναι ἀπολύτως ἀσφαλεῖς ;

Ποιός χειρίζεται ὅλα αὐτά τά δεδομένα, πότε καί μέ ποιό τρόπο ;

Οἱ χῶροι ἀποθηκεύσεως τῶν προσωπικῶν δεδομένων εὑρίσκονται στήν Ἑλλάδα ἤ στό ἐξωτερικό ;

Μπορεῖ κάποιος νά κλέψει , νά πουλήσει,  νά ἀλλοιώσει ἤ νά ἐξαφανίσει – διαγράψει δεδομένα καί πληροφορίες γιά κάποιον ἄλλον;

Τούς φύλακες ὅλων αὐτῶν ποιός τούς φυλάει καί τούς ἐλέγχει  καί μέ ποιά τεχνικά μέσα ;

Τί θά συνέβαινε …. Ἄν…κάποιος σέ μία συνέντευξη γιά ἐργασία, ἄκουγε τόν ὑπεύθυνο ἐργοδότη νά τοῦ λέει, ὅτι δέν τόν προσλαμβάνει γιατί θεωρεῖ, ὅτι κάποιες μύχιες καί αὐστηρῶς προσωπικές του ἀπόψεις δέν συνάδουν μέ τίς δικές του – δηλαδή τοῦ ἐργοδότη – ἤ γιατί ἀπό τόν ἰατρικό φάκελο τοῦ ὑποψηφίου γιά ἐργασία διαπίστωνε, ὅτι πάσχει ἀπό σοβαρή ἀσθένεια καί δέν θά τοῦ ἀπέδιδε στήν ἐργασία τά κέρδη ποῦ θά ἤθελε ;;;

….κάποιος πηγαίνοντας π.χ. σέ μία τράπεζα, τοῦ ἔλεγε, ὅτι δέν θέλει νά τοῦ χορηγήσει δάνειο, γιατί κρίνει ἡ τράπεζα μέ βάση τό καταναλωτικό του προσωπικό προφίλ ἀπό τίς καθημερινές του ἀγορές, ὅτι δέν εἶναι φερέγγυος ὀφειλέτης ἤ ὅτι εἶναι πολύ πιθανό, ὅπως προκύπτει ἀπό τό εἶδος τῶν ἀγορῶν, οἱ ὁποῖες γίνονται ἠλεκτρονικά καί ἄρα φαίνονται, νά χωρίσει μέ τήν σύζυγό του καί ἄρα δέν θά μπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ σέ ἕνα δάνειο ;;;

…. κάποιος πηγαίνοντας σέ μία ἀσφαλιστική ἑταιρεία τοῦ ἔλεγε ἡ ἑταιρεία, ὅτι ἀπό τόν ἰατρικό προσωπικό του φάκελο διαπιστώνει, ὅτι εἶναι φορέας μίας ἀσθένειας καί ἄρα δέν τόν ἀσφαλίζει γιατί ἐνδεχομένως νά μήν ἔχει πολλά χρόνια ζωῆς;;;

… ἄν κάποιος ἔβλεπε ξαφνικά το πρόσωπό του ἀπό φωτογραφίες του ἤ τῶν προσώπων τῆς οἰκογένειάς του ἤ τῶν ἀνήλικων παιδιῶν του σέ διάφορες διαφημιστικές ἀφίσες ἤ σέ διαφημίσεις πάσης φύσεως στήν τηλεόραση χωρίς νά τό γνωρίζει καθόλου καί οἱ ὁποῖες ἐνδεχομένως νά εἶναι μέχρι καί ἐντελῶς προσβλητικές ἤ ἐξευτελιστικές;;;

… ἄν κάποιος ἔμπαινε στό χειρουργεῖο καί ἀπό ἕνα λάθος τυχαῖο ἤ κακόβουλο χανόταν ἤ ἄλλαζε ἤ ἀλλοιωνόταν τό ψηφιακό ἀρχεῖο ἀσθενείας στόν κεντρικό ὑπολογιστή ἑνός νοσοκομείου καί ὁ ἀσθενής εἴτε ἔχανε τό χειρουργεῖο εἴτε ὑποβαλλόταν σέ λάθος χειρουργεῖο καί ἔμπαινε σέ κίνδυνο ἡ ζωή του ;;;

… σέ περιπτώσεις φαρμάκων γιά ἀσθένειες, ὅπου ἐνδεχομένως μεγάλες ἑταιρεῖες ἔχοντας τούς ἰατρικοῦ φακέλους χιλιάδων ἀσθενῶν νά παζαρεύουν τήν τιμή τοῦ φάρμακού τους στίς ἀγορές;;;

… ἀπό κακόβουλη ἐπίθεση ἤ ἔστω ἀπό κακόβουλη φάρσα, κάποιος χάκερ ἀλλοίωνε τά προσωπικά δεδομένα ἑνός ἀνθρώπου καί ἐκεῖνος μετά ἐμφανιζόταν νά ἔχει ἀσθένειες, ἐνῶ εἶναι ὑγιής, νά ἔχει ποινικό φάκελο, ἐνῶ εἶναι παντελῶς καθαρός σέ ὅλα, νά ἔχει οἰκονομικές ὀφειλές στήν ἐφορία, ἐνῶ στήν πραγματικότητα δέν χρωστάει τίποτα καί πουθενά, νά νοσηλεύεται σέ ἕνα νοσοκομεῖο καί ἀπό κακόβουλη ἐπίθεση νά ἀλλοιωθεῖ τό ἰατρικό ψηφιακό ἱστορικό του μέ ἀποτέλεσμα νά τοῦ χορηγηθεῖ λάθος φάρμακο, νά διαγραφεῖ ἐντελῶς τό ὄνομά του καί τό ἱστορικό του ἤ ἀκόμη νά μήν φαίνεται πουθενά στά ψηφιακά ἀρχεῖα τῆς χώρας του καί νά μήν μπορεῖ νά κάνει κανενός εἴδους συναλλαγή ἤ νά ζητήσει προστασία ἀπό τήν δικαιοσύνη τῆς χώρας του ;;;

… Τί θά γινόταν ἐάν κάτι τέτοιο συνέβαινε σέ χιλιάδες πολίτες μία χώρας ἤ στά κρατικά ἤ στρατιωτικά ἀπόρρητα ἀρχεῖα της καί σέ θέματα ἐθνικῆς ἀσφάλειας ;;;

…σέ μία χώρα ἐπίσης, ἡ ὁποία ἔχει ἐφαρμόσει τίς ἠλεκτρονικές συναλλαγές πλήρως καί τό ἠλεκτρονικό – ψηφιακό νόμισμα, μιά κακόβουλη ἐπίθεση ἀπό ἐξειδικευμένους χρῆστες διαδικτύου θά μποροῦσε νά ἐξαφανίσει ὅλη τήν ψηφιακή χρηματική περιουσία ἑνός πολίτη στό δευτερόλεπτο μέ τό πάτημα ἑνός κουμπιοῦ ἤ νά τοῦ ἀφαιρέσει ποσά γιά χρηματικές του ὀφειλές;  Ή ἀκόμη καί νά τοῦ δημιουργήσει ὀφειλές εἰκονικές ;;;

Θά μποροῦσε νά δημιουργήσει πρόβλημα μία συντονισμένη ψηφιακή ἐπίθεση στήν περιουσία τοῦ ἴδιου του κράτους ἀραγε ῆ στήν ἐθνική του ἀκεραιότητα ;;;

Μήπως στό βάθος ὅλων αὐτῶν διαφαίνεται κίνδυνος ἀπολύτου βλάβης τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου τελικά ;;;

Μήπως ὅλη αὐτή ἡ ἀτελείωτη διακίνηση καί διαρροή πολλές φορές τῶν προσωπικῶν δεδομένων μας δέν εἶναι ἀθώα ἀλλά μᾶλλον εἶναι ἐντελῶς πονηρή καί ἔχει σκοπό τό ἀπόλυτο φακέλωμα ὅλων μας ;

Στίς ἡμέρες μας σέ παγκόσμιο ἀλλά καί σέ στενό ἐθνικό ἐπίπεδο χτίζεται ἕνα ὁλόκληρο σύστημα παρακολούθησης καί ἐλέγχου, μία ὁλόκληρη φυλακή γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους. Ἁπλά δέν τό καταλαβαίνουμε, διότι ἑτοιμάζεται καθημερινά καί λίγο λίγο καί μάλιστα μέ πονηρό τρόπο.

Ἕνα σωρό νομοθετήματα, ἐγκύκλιοι, ἀποφάσεις θεσμῶν καί ἐπιτροπῶν, εὐρωπαϊκές ὁδηγίες καί πάσης φύσεως διεθνεῖς καί ἐθνικές ἀποφάσεις σχετικῶν φορέων, νομολογίες, πολιτικές καί διπλωματικές πιέσεις πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση εἶναι πλέον καθημερινό φαινόμενο! 

Οἱ δῆθεν αἰτιολογίες – προφάσεις εἶναι ἁπλές, γιά παράδειγμα ἡ δῆθεν ἀντιμετώπιση τῆς φοροδιαφυγῆς, θέματα ἀσφάλειας ἀλλά καί ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ὑποτιθέμενης γραφειοκρατίας στήν καθημερινή ζωή!

Οὐδείς εἶναι πλήρως ἐξασφαλισμένος καί καλυμμένος! ὅσα νομοθετικά πλαίσια κι ἄν ὑπάρξουν, ἡ παραχώρηση στό κράτος αὐξημένης ποσόστωσης προσωπικῶν δεδομένων τῶν πολιτῶν καθιστᾶ τό ἴδιο το κράτος δυνάστη καί τύραννό του ἴδιου του πολίτη! Δίνει τήν ἀπόλυτη δυνατότητα στό κράτος καί ὅσοι εἶναι πίσω ἀπό αὐτό τό ἐλέγχουν, νά γνωρίζουν καί νά προσπαθοῦν νά διαμορφώσουν τίς ἐπιλογές καί τήν ἴδια τήν ὑπόστασή του καί ἄρα νά τό ἐλέγχει πλήρως καί νά τό καθοδηγεῖ σάν ἄβουλο ἀντικείμενο, σάν ἕναν φυλακισμένο σκλάβο! Στήν οὐσία τοῦ κλέβει τήν ἐλευθερία καί τό χειρότερο τήν ἴδια τοῦ τήν ψυχή!

Ἀσύστολα ψεύδη καί δικαιολογίες ἀπό ἕναν μηχανισμό παρακολουθήσεως, ὁ ὁποῖος θέλει νά τοῦ πουλήσουμε τήν προσωπικότητά μας καί τήν ἐλευθερία μας γιά χάρη μιᾶς δῆθεν ψευδεπίγραφης ἀσφάλειας, ἡ ὁποία εἶναι κομμένη καί ραμμένη στά μέτρα πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν, οἱ ὁποῖες θέλουν νά ἐλέγχουν ἀπολύτως μέσω τῆς κρατικῆς δραστηριότητας τήν ἴδια μᾶς τήν ὑπόσταση μετατρέποντάς μας σέ δουλικά ἄψυχα στρατιωτάκια.

Ἕνα εἶναι τό σίγουρο, ὅτι στό βάθος αὐτό πού θέλουν νά πλήξουν ὅσοι χτίζουν γιά ἐμᾶς αὐτήν τήν φυλακή, εἶναι ἡ ἴδια μᾶς ἡ ψυχή στήν κυριολεξία!

Μακάρι νά μᾶς δώσει φώτιση Ὁ Θεός νά τό ἀντιληφθοῦμε ὅλοι, ὅσο τό δυνατό γρηγορότερα καί νά πράξουμε – ἀντιδράσουμε καταλλήλως, ὅπως ἀκριβῶς ἁρμόζει σέ Ἐλεύθερους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν Πίστη Στόν Θεό! 

Μακάρι ἡ Ρωμαίικη μαγιά νά σταθεῖ στό ὕψος της!

Ρούντας Νάπ. Γεώργιος

Ἀθήνα - 12-06-2017

enromiosini.gr