ΕΝΑ ΠΛΗΘΟΣ ΓΑΪΔΑΡΟΙ ΜΑΛΩΝΑΝΕ ΣΕ ΞΕΝΟ ΑΧΥΡΩΝΑ

Έχει ξεσπάσει μια αντιπαράθεση μεταξύ Εκκλησίας και Υπουργείου Παιδείας, για το ποια τραγούδια θα κοπούν ή όχι από τη διδασκαλία των θρησκευτικών. Από την άλλη ο Γιάννης Αγγελάκας ζητάει ν' αποσυρθεί το τραγούδι του για το εάν πρέπει να περάσει από την έγκριση του ιερατείου.

Κι εγώ σας λέω ότι ένα πλήθος γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα, γιατί τα τραγούδια σας θα πάνε στα σκουπίδια, όπως κι όλοι σας, και θα είστε έξω από τη διδασκαλία.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΜΗΤΡΟΠ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: «ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ»

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος εξηγεί με απλό τρόπο γιατί η Ορθοδοξία δε συμβαδίζει και δεν μπορεί να συμβαδίσει με την ομοφυλοφιλία.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΤΟ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛ.ΑΣ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ

Ένα πραγματικά σοκαριστικό βίντεο που δείχνει σε όσους δεν μπορούν να το υποψιαστούν ποιοι κίνδυνοι μπορεί να κρύβονται πίσω από τον οποιοδήποτε στο Διαδίκτυο, ανέβασε η Ελληνική Αστυνομία στους λογαριασμούς της στα social media.

Το βίντεο έχει διάρκεια 10 λεπτών και 35 δευτερολέπτων και είναι εξαιρετικά καλογυρισμένο και προσεγμένο στο μοντάζ. Δείχνει εφήβους που συνομιλούν με κάποιους υποτίθεται συνομηλίκους τους στο Διαδίκτυο και βήμα-βήμα οδηγεί στην σοκαριστική αποκάλυψη: Ποτέ δεν ξέρεις ποιος κρύβεται πίσω από το προφίλ του οποιοδήποτε σου πιάνει την συζήτηση. Στο βίντεο εξετάζονται κατά κύριο λόγο δύο περιπτώσεις. Στην πρώτη είναι θύμα ένα αγόρι, που παρασύρεται από μια υποτιθέμενη κοπέλα στην οποία αρέσει και η οποία του ζητά να βγάλει πρώτος τα ρούχα του στην κάμερα του υπολογιστή του. Στο επόμενο μήνυμα, του λέει πως τον έχει καταγράψει σε βίντεο και πως αν δεν στείλει 100 ευρώ θα το στείλει στους φίλους του. Στην άλλη περίπτωση, μια κοπέλα πιεσμένη και στενοχωρημένη, παρασύρεται από έναν υποτίθεται νεαρό που της ζητά φωτογραφίες για να της κάνει επαγγελματική φωτογράφιση. Της λέει πόσο όμορφη είναι και της ζητά όλο και περισσότερα. Η κοπέλα στέλνει μια φωτογραφία της που είναι μόνο με το σουτιέν και τότε αρχίζει ο εκβιασμός: Αν δεν στείλει και γυμνές της φωτογραφίες, εκείνη με το εσώρουχο θα κυκλοφορήσει σε όλο το σχολείο… Η αποκάλυψη έρχεται όταν το βίντεο δείχνει ποιος είναι πίσω από όλα αυτά τα μηνύματα: Ένα καλοστημένο δίκτυο, μια σειρά ανθρώπων που εργάζονται στην απάτη και ένας «εγκέφαλος» που μαζεύει τα κέρδη. 

http://titogian54.blogspot.gr

ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Σύναξη των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει τη μνήμη τους στις 30 Ιουνίου

Οι Απόστολοι του Χρίστου θα ξεχωρίζουν μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας, σαν οι υπέρλαμπροι αστέρες πρώτου μεγέθους της πνευματικής ζωής. Την 30η Ιουνίου, η Εκκλησία γιορτάζει τους δώδεκα Αποστόλους που αρχικά εξέλεξε ο Κύριος, πλην του Ιούδα Ισκαριώτη. Αυτοί είναι: Σίμωνας (Πέτρος), Ανδρέας, Ιάκωβος, Ιωάννης, Φίλιππος, Θωμάς, Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ), Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου, Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού και ο Ματθίας, που εξελέγη μέσα στο υπερώο τις παραμονές της Πεντηκοστής, σε αντικατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη. Τη ζωή του καθενός των Αποστόλων αυτών, σκιαγραφούμε στις ιδιαίτερες γιορτές τους. Εδώ γίνεται υπενθύμιση της ενότητας που είχαν μεταξύ τους, αλλά και της ηθικής τους, που τόσο συνέβαλε στην πνευματική εν Χριστώ αναγέννηση του κόσμου. Έχουμε, λοιπόν, χρέος και εμείς οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, να κινούμαστε στα ίχνη τους και με θερμό ζήλο για τη διάδοση του σωτηριώδους μηνύματος του Ευαγγελίου, που διέπνεε κι αυτούς, να γίνουμε μιμητές του έργου τους.

https://www.saint.gr

ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΜΕ Ή ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ

Ο Αντώνης είναι κάτι παραπάνω από συνηθισμένος έφηβος. Μοναχογιός και μεγαλωμένος με όλες τις ανέσεις, έμαθε να ζει με διαρκείς απαιτήσεις και διεκδικήσεις. Ο εκρηκτικός χαρακτήρας του

συχνὰ γίνεται ἀ­φορμὴ γιὰ συγκρούσεις μὲ τὸν περίγυρό του, ἰδιαίτερα στὸ Γυμνάσιο, τόσο μὲ τοὺς συμμαθητὲς ὅσο καὶ μὲ τοὺς καθηγητές του. Ὡστόσο εἶναι ἀφοπλιστικὰ εἰ­λικρινὴς καὶ χαίρεσαι νὰ συζητᾶς μαζί του.

Μιὰ μέρα πλησίασε τὸν θεολόγο τῆς τάξης του:

–Κύριε, θέλω νὰ συζητήσουμε. Ὄχι γιὰ τὸ μάθημα. Νὰ κουβεντιάσουμε προ­σωπικά. Ἔχω ἀνάγκη τὴ συμβουλή σας.

Ξαφνιάστηκε ὁ καθηγητής, ἀλλὰ δὲν τὸ ἔδειξε. Συνήθως ἀπὸ τὸν Ἀντώνη δεχόταν εἴτε ἀντιρρήσεις εἴτε παράπονα γιὰ ἄλλα παιδιά. Ἆραγε τώρα τί ἤθελε νὰ τοῦ πεῖ;…

–Δὲν πάει ἄλλο, κύριε. Θέλω νὰ μὲ βοηθήσετε νὰ βάλω ὅρια στὸν ἑαυτό μου.

–Γιατί τὸ λὲς αὐτό, Ἀντώνη; Ὅλοι κινούμαστε μέσα σὲ κάποια ὅρια. Γιὰ πα­­ράδειγμα, τὸ σχολεῖο ἔχει κανόνες. Ἀλ­λὰ καὶ ἡ οἰκογένεια ἐπίσης. Ἂν θέλεις ὅ­ρια, τὸ καλύτερο εἶναι νὰ συζητήσεις μὲ τοὺς γονεῖς σου καὶ νὰ καθορίσετε μαζὶ τὰ ὅρια στὰ ὁποῖα θὰ κινεῖσαι.

Ὁ Ἀντώνης πετάχτηκε σὰν νὰ τὸν κτύπησε ἠλεκτρικὸ ρεῦμα.

–Αὐτὸ δὲν γίνεται! φώναξε κι ἀμέσως ἐξήγησε: Οἱ γονεῖς μου ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ μοῦ βάλουν ὅρια. Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα. Κάνουν τὰ πάντα γιὰ νὰ μὴ μοῦ χαλάσουν χατίρι. Ἂν θελήσω κάτι νὰ ἀγοράσω, ἀμέσως θὰ τὸ ἔχω. Ἂν τοὺς ζητήσω νὰ πάω αὔριο στὸ Ντουμ­πάι, θὰ πάω. Ἀκόμη κι ἂν τοὺς ζητήσω νὰ ἀνεβῶ σ’ ἕναν οὐρανοξύστη καὶ νὰ πέσω, θὰ μοῦ ποῦν: «Αὐτὸ ποὺ ζητᾶς δὲν εἶναι πολὺ εὔκολο. Εἶναι καὶ ἐπικίνδυνο ἴσως, ἀλλὰ ἀφοῦ θέλεις, μποροῦμε νὰ τὸ κάνουμε προετοιμάζοντας τὸν χῶρο ὅπου θὰ πέσεις γιὰ νὰ μὴν κτυπήσεις». Δὲν εἶναι παράλογο;… Δὲν μπορῶ νὰ ζήσω ἔτσι! Αἰσθάνομαι ἀνασφαλής. Εἶμαι μόλις 15 χρονῶν. Ἐγὼ μπορεῖ νὰ θέλω ὁτιδήποτε. Κάποιος δὲν πρέπει νὰ μὲ σταματήσει;… Μήπως μπορεῖτε ἐσεῖς νὰ μὲ βοηθήσετε;… Θέλω ὅρια!

Ὁ θεολόγος ἔμεινε ἄφωνος. Ποτὲ δὲν περίμενε ἀπὸ ἕναν ἐπαναστάτη ἔφηβο νὰ ἀκούσει μία τόσο ὥριμη κριτικὴ ἐπισήμανση γιὰ τὴν ἀγωγὴ τῶν νέων.

***

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι σὲ παλαιότερες ἐπο­χὲς τὸ πρόβλημα ἐντοπιζόταν ἀκριβῶς στὴν ἀντίθετη κατεύθυνση. Ἡ ὑπερβολικὴ αὐστηρότητα καὶ ἡ ἄκαμπτη ἐπιβολὴ πειθαρχίας στοὺς νέους προκαλοῦσε δικαιολογημένα τὴν ἀντίδρασή τους. Τώρα ὅμως, μὲ τὴ φιλοσοφία «ἀ­φῆστε τὰ παιδιὰ νὰ ἐκφραστοῦν ἐλεύθε­ρα – δῶστε τους ὅ,τι ἐπιθυμοῦν», φτά­σαμε στὸ ἄλλο ἄκρο. Καὶ ἤδη τὰ ἴδια τὰ παιδιὰ μᾶς ἀνακαλοῦν στὴν τάξη καὶ μᾶς ζητοῦν νὰ τοὺς θέσουμε ὅρια!

Ἡ ψυχολογία διδάσκει ὅτι οἱ ἔφηβοι, ἂν καὶ ἀναπτύσσουν κριτικὴ σκέψη καὶ διεκδικοῦν τὴν ἀνεξαρτησία τους, στὴν πραγματικότητα δὲν διαθέτουν τὴν ὡριμότητα οὔτε τὴν πείρα γιὰ νὰ ζήσουν αὐτόνομα. Χρειάζονται καθοδήγηση κι ἕνα πλαίσιο καλὰ κατανοητοῦ νόμου καὶ πειθαρχίας. Χωρὶς αὐτὸ νιώθουν ἀνασφάλεια καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἀπολαύσουν τὴν ἄνεση καὶ τὴν ἐλευθερία ποὺ τοὺς προσφέρεται. Ἡ ψυχή τους ἀγωνιᾶ καὶ προχωροῦν σὰν νὰ ἔχουν χάσει τὸν δρόμο.

Ἡ ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ, λέει ὁ ἔμπειρος παιδαγωγὸς καὶ καταξιωμένος διδάσκαλος ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μοιάζει μὲ πόλη ἡ ὁποία ἔχει μάλιστα ξένους καὶ ἄπειρους πολίτες ποὺ εὔκολα θὰ δεχθοῦν τοὺς νόμους ποὺ θὰ θεσπίσεις. «Τίθει τοίνυν νόμους καὶ πρόσεχε ἀκριβῶς· ὑπὲρ γὰρ τῆς οἰκουμένης ἡμῖν ἡ νομοθεσία καὶ πόλιν κτίζομεν σήμερον»· ὅρισε λοιπὸν νόμους στὴν πόλη αὐτὴ καὶ πρόσεχε νὰ τηροῦνται μὲ ἀκρίβεια, διότι ἡ νομοθεσία μας εἶναι γιὰ τὴν οἰκουμένη· γιὰ τὸ μέλλον τοῦ κόσμου (ΕΠΕ 30, 646).

Εἶναι σημαντικὸ νὰ μάθουμε στὰ παιδιὰ ὅτι ἡ ἐλευθερία ποὺ ὁδηγεῖ σὲ εὐτυχισμένη ζωὴ εἶναι δυνατὴ μόνο ὅταν ἔχουμε ὅρια καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους. Ὅπως γιὰ νὰ κυκλοφορήσουν τὰ αὐτοκίνητα στοὺς δρόμους μὲ ἀσφάλεια εἶναι ἀπαραίτητο οἱ ὁδηγοὶ νὰ συμμορφώνονται μὲ τὸν Κώδικα Ὁδικῆς Κυκλοφορίας, ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι, γιὰ νὰ ζοῦν ἁρμονικά, ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ νόμους. Γιὰ παράδειγμα, ὁ νέος χρειάζεται ὅρια στὴ διασκέδασή του· ἂν ξενυχτᾶ μέχρι τὶς πρωινὲς ὧρες, ἀντὶ νὰ ξεκουράζεται, θὰ ἐξαντλεῖται.

Καὶ φυσικὰ ἡ πιὸ κατάλληλη ἡλικία γιὰ νὰ τεθοῦν οἱ κανόνες αὐτοὶ εἶναι ἡ παιδικὴ ἡλικία. Λέει πάλι ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ἄγριον ἡ νεότης», δύσκολη ἡλικία ἡ νεότητα· ἄν, λοιπόν, ἀπὸ νωρὶς καὶ ἀπὸ τὴ μικρὴ ἡλικία «ὅρους αὐτῇ πήξωμεν καλούς, οὐ δεησόμεθα πολλῶν μετὰ ταῦτα πόνων». Ἂν δηλαδὴ θέσουμε σωστὰ ὅρια, δὲν θὰ κοπιάσουμε πολὺ μετὰ ἀπὸ αὐτά, διότι θὰ ἔχουν συνηθίσει οἱ νέοι στὴν πειθαρχία (ΕΠΕ 23, 266).

Ποιὸς ὅμως μπορεῖ νὰ ρυθμίσει τὰ ὅρια αὐτὰ ὥστε νὰ εἶναι κατάλληλα γιὰ τὴ σωστὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν;… Δὲν ὑπάρχει καλύτερος ὁδηγὸς ἀπὸ τὴν ἀλάνθαστη πυξίδα, τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ. Μόνο ὁ πάνσοφος καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς μπορεῖ νὰ φωτίσει τὴν καρδιά μας καὶ νὰ μᾶς κατευθύνει σωστὰ στὴν πορεία τῆς ζωῆς μας. Αὐτὸ καλούμαστε νὰ ἐμπνεύσουμε καὶ στὰ παιδιά μας.

Ἂς μὴ διστάζουμε λοιπὸν νὰ θέτουμε σωστὰ καὶ κατανοητὰ ὅρια γιὰ τὰ παιδιά. Αὐτὸ θὰ τὰ βοηθήσει νὰ γίνουν ὑπεύθυνα καὶ θὰ τοὺς ἀνοίξει τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἀληθινὴ ἐλευθερία καὶ χαρά.

Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ», τ. 2157 (15 Ἰουνίου 2017)

http://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΚΡΙΣΙΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ!

Ένα επικίνδυνο επίσημο έκτρωμα κυκλοφόρησε χτες από την κυβέρνηση που αφορά στο Πολίτευμα της χώρας, τις αρμοδιότητες του Προέδρου, τις βασικές Αρχές της Οικονομίας, τον Όρκο και την Εκκλησία. Πρόκειται για το ερωτηματολόγιο Διαβούλευσης (με ποιους;) της κατ ευφημισμόν Επιτροπής Διαλόγου για την αναθεώρηση του Συντάγματος με ερωτήματα προς τους πολίτες, που τους κρύβουν τις πολιτικές και ατομικές επιπτώσεις που έχει κάθε απάντηση που καλούνται να δώσουν! Εξαπάτηση ή βλακεία;

Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τη μέγγενη της Οικονομίας που βουλιάζει αποφάσισε να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα της Αναθεώρησης του Συντάγματος. Χωρίς να έχει συναίσθηση ότι το Σύνταγμα δεν είναι παιχνίδι, αλλά είναι σημαντικότερο από την οικονομία. Γιατί ΑΥΤΟ βάζει τους κανόνες του παιχνιδιού.

Σ αυτό το πλαίσιο η λεγόμενη Επιτροπή Διαλόγου, που έχει για δουλειά της να βάλει συνταγματικά θέματα για συζήτηση στο λαό και απ αυτή τη συζήτηση να φέρει προτάσεις αλλαγής κρίσιμων άρθρων του Συντάγματος, εκπόνησε ένα ερωτηματολόγιο προς όποιον θέλει να απαντήσει από το λαό.

Αφού κάνει μια θεωρητικούρα δήθεν δημοκρατικότητας η Επιτροπή βάζει σε δημόσια διαβούλευση(!) μια σειρά από ερωτήματα, που συμπέρανε ότι είναι άξια λόγου από «αναρτήσεις στο διαδίκτυο για την αναθεώρηση και από κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς».

Από την καταγραφή των ερωτημάτων και τη σοβαρότητά τους συμπεραίνει κανείς αβίαστα ότι αυτοί οι φορείς και οι …διαδικτυακοί πολίτες είναι συγγενείς, φίλοι, συνοδοιπόροι και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ!

Πριν ξεσκεπάσουμε την επικίνδυνη αντιδημοκρατική αρπακόλα των ερωτημάτων να πούμε ότι όταν μιλάμε για το Σύνταγμα μιλάμε για τον νόμο που καθορίζει τις ζωές μας. Τη σχέση μας με την εξουσία, με τους άλλους πολίτες, με τους νόμους.

Η εκπόνηση Συντάγματος απαιτεί βαθειά γνώση κάθε επίπτωσης που έχει κάθε λέξη που το απαρτίζει. Επειδή μια λέξη μπορεί να μετατρέπει τη Δημοκρατία σε δικτατορία και το δικαίωμα σε υποχρέωση. Το Σύνταγμα δεν είναι καταστατικός χάρτης καφενείου και συζήτησης μεταξύ τυρού και αχλαδιού. Θέλει γνώση.

Για να έχει γνώμη ο πολίτης για κάθε άρθρο του Συντάγματος απαιτείται προηγουμένως να ξέρει τι λέει, τι σημαίνει και τι εξυπηρετεί το κάθε άρθρο. Η κάθε λέξη. Το Σύνταγμα έπρεπε να διδάσκεται πριν από ο,τιδήποτε στα σχολεία. Δε συμφέρει, όμως, τις εξουσίες που δήθεν το υπηρετούν παραβιάζοντάς το.

Η κυβέρνηση με την ίδια επιπολαιότητα που ήρθε στην εξουσία, που εκπόνησε τα προγράμματα Θεσσαλονίκης, που έκανε δημοψήφισμα, που έφτιαξε το παράλληλο πρόγραμμα, που δεν ήξερε ποια ήταν η δύναμη των δανειστών και που διαπραγματεύεται και κυβερνά, με την ίδια φέρνει σε διαβούλευση (με ποιους;) κορυφαία άρθρα του Συντάγματος, χωρίς να έχει επίγνωση της ασόβαρης σχέσης μεταξύ της σημασίας των άρθρων και της ασχετοσύνης των ερωτώμενων!

Μα, δεν έχει ο λαός λόγο για το Σύνταγμα που τον αφορά; Φυσικά. Πρώτιστο. Αφού πρώτα του μάθεις ότι όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τη Βουλή έχει προεδρευόμενη Δημοκρατία και όταν εκλέγεται από το λαό έχει προεδρική. Κάνει διαφορά; Τεράστια! Στην πρώτη περίπτωση ο Πρόεδρος είναι σχεδόν διακοσμητικός και ισχυρός είναι ο πρωθυπουργός. Στη δεύτερη, ο Πρόεδρος είναι ο ισχυρός και διορίζει και παύει τον πρωθυπουργό!

Πόσοι πολίτες ξέρουν αυτή τη θεμελιώδη διαφορά; Ελάχιστοι. Στο ερωτηματολόγιο της Επιτροπής Διαλόγου, λοιπόν, χωρίς να εξηγείται στους πολίτες αυτό το απλό και σημαντικό, τους ζητιέται να απαντήσουν πώς θέλουν να εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας!!! Ποιος αφελής και άμαθος πολίτης δεν θα απαντήσει «από το λαό»; Κανείς !! Πόσοι θα θέλουν «από το λαό» άμα τους εξηγήσεις ότι η Βουλή (οι εκπρόσωποι του λαού) είναι πιο αδύναμη όταν ο πρόεδρος είναι πιο ισχυρός; Έλα ντε!!!

Το ερωτηματολόγιο, λοιπόν, της Επιτροπής Διαλόγου της κυβέρνησης για το Σύνταγμα καλεί το λαό να απαντήσει σε μια σειρά από κρίσιμα τέτοια ερωτήματα χωρίς να εξηγεί στους ερωτώμενους τι σημαίνει κάθε απάντησή τους! Κι αυτό δεν θα ήταν σημαντικό αν οι απαντήσεις όλων των αφελών και πρόθυμων πολιτών δεν καταχωρούνταν για να κατατεθούν με βαρύνουσα σημασία στη συζήτηση για την αναθεώρηση!

Μ αυτή την προοπτική, της βαρύνουσας σημασίας των απαντήσεων των απληροφόρητων και χωρίς γνώση πολιτών, η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος ωθείται με μαθηματική ακρίβεια σε συζήτησεις επιπέδου καφενείου. Κι αυτό δεν είναι το επικίνδυνο. Το επικίνδυνο είναι που η κυβέρνηση με υποκριτικές ιαχές για «το δικαίωμα του λαού να έχει λόγο για το Σύνταγμά του» θα περάσει ο,τιδήποτε τη συμφέρει κομματικά και ιδεοληπτικά!

Παραθέτω δειγματοληπτικά μερικά από τα ερωτήματα της Επιτροπής και ο αναγνώστης μπορεί να βγάλει αβίαστα τα συμπεράσματά του. Όταν ρωτάς κάποιον υπεύθυνα για τον θεμελιώδη νόμο της χώρας πρέπει να του πεις και ποιες είναι οι επιπτώσεις από κάθε απάντηση. Τι αλλαγές επιφέρει και τι σημαίνει στην πράξη. Αλλιώς τον παγιδεύεις για να περάσεις τις θέσεις σου. Λίγο δικτατορία ακούγεται. Και μάλιστα δειλή. Καλυμμένη. Πάμε:

Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας θα πρέπει να γίνεται: άρθρο 32

Με αυξημένη πλειοψηφία από τη Βουλή (όπως προβλέπει το Σύνταγμα)

-Απευθείας από το λαό

-Από το λαό, αν δεν επιτευχθεί η αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή, χωρίς τη διάλυσή της

-Από ειδικό σώμα εκλεκτόρων που θα απαρτίζεται από βουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους.

-Από την Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 στις δύο πρώτες ψηφοφορίες και εφόσον δεν επιτευχθεί η εκλογή με απλή πλειοψηφία στην τρίτη ψηφοφορία για να αποφευχθεί η διάλυση της Βουλής.

-Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ

Ποιες από τις παρακάτω αρμοδιότητες θα πρέπει να διαθέτει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; άρθρο 35

-Να συγκαλεί το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών

-Να προκηρύσσει δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα κατά την κρίση του

-Να απευθύνει διαγγέλματα προς το λαό

-Να αναπέμπει στη Βουλή ψηφισμένο νομοσχέδιο.

-Να παραπέμπει ψηφισμένο νομοσχέδιο για έλεγχο συνταγματικότητας σε Ανώτατο Δικαστήριο.

Στην περίπτωση που θεωρείτε ότι το Σύνταγμα θα πρέπει να επεκτείνει τα ασυμβίβαστα με τη βουλευτική ιδιότητα, ποια από τα παρακάτω, κατά τη γνώμη σας, θα πρέπει να συμπεριλάβει: άρθρο 57

-Το ασυμβίβαστο βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας

-Το ασυμβίβαστο βουλευτικής και οποιασδήποτε επαγγελματικής -δραστηριότητας

-Τα δύο παραπάνω

- Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ

«Οικονομικό Σύνταγμα»

Ποια από τις παρακάτω αρχές θεωρείτε ότι θα πρέπει να κατοχυρωθούν συνταγματικά; άρθρο 106

-η αρχή της ανταγωνιστικότητας

-η αρχή της επιχειρηματικότητας

-η αρχή του ελεύθερου ανταγωνισμού

-η αρχή της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας

-η προστασία των επενδύσεων

-όλες οι παραπάνω

-καμία από τις παραπάνω

-Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ

Ποιοι από του παρακάτω δημοσιονομικούς κανόνες θεωρείτε ότι πρέπει να κατοχυρωθούν συνταγματικά;

-ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός (χρυσός κανόνας)

-η θέσπιση ανώτατου ορίου ως προς τα ελλείμματα

-ο καθορισμός ανώτατου ορίου δανεισμού σε καθορισμένο ποσοστό του ΑΕΠ

-όλοι οι παραπάνω

-κανένας από τους παραπάνω

-Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ

Θεωρείτε ότι η διάταξη του Συντάγματος που προβλέπει αποκλειστικά θρησκευτικό όρκο για τον εκλεγέντα ΠτΔ πρέπει να: άρθρο 33

-Καταργηθεί

Διατηρηθεί

-Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ     

Το Σύνταγμά μας προβλέπει ότι μεταξύ άλλων βασικός σκοπός της παιδείας είναι και η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης. Θεωρείτε ότι η διάταξη αυτή θα πρέπει: άρθρο 16

-Καταργηθεί

-Να παραμείνει ως έχει

-Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ 

                

Θεωρείτε ότι το Σύνταγμα πρέπει να εξακολουθεί να ρυθμίζει το καταρχήν καθεστώς διοίκησης της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Ιησού: άρθρο 3

-Ναι

-Όχι

-Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ

Και το ερώτημα που βγαίνει αβίαστα από το ερωτηματολόγιο της Επιτροπής Διαλόγου είναι «βαλτοί ή βλάκες;»

Δεν γνωρίζω/ δεν απαντώ.

Γ. Παπαδόπουλός - Τετράδης

Πηγή Liberal & kostasxan

http://aktines.blogspot.gr

ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Οι εισηγήσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και του Μητροπολίτου Ύδρας Εφραίμ στην συνεδρίαση της Ιεραρχίας για τα Θρησκευτικά αλλά και το Δελτίο Τύπου που εκδόθηκε μετά το πέρας των εργασιών της Συνόδου αποκαλύπτουν ότι η Ιεραρχία κατέθεσε τα όπλα στο ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών, σύρθηκε πίσω από τους σχεδιασμούς του Υπουργείου Παιδείας και φάνηκε αδύναμη να υπερασπιστεί τον θεολογικό χαρακτήρα του μαθήματος.

Το αρχιεπισκοπικό «πρωτείο» που επί ημερών Ιερωνύμου λειτουργεί πλήρως επικράτησε για μια ακόμη φορά αφού το συνοδικό σύστημα στην Εκκλησία της Ελλάδος δεν λειτουργεί ουσιαστικά και αποφασιστικά εδώ και πολλά χρόνια. Οι ιεράρχες, θεατές των αρχιεπισκοπικών σχεδιασμών υποτάχτηκαν πλήρως και ανέθεσαν οποιαδήποτε ενέργεια σχετική με τα Θρησκευτικά στην ίδια Τριμελή Επιτροπή αρχιερέων υπό τον Μητροπολίτη Ύδρας!

Πολλά σημεία της εισήγησης του Μητροπολίτου Ύδρας επιδέχονται ανάλυσης και σχολιασμού καθότι φαίνεται πως παρά την υποχρέωση που ανέλαβε να μελετήσει τα σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών, ή πολλές παραμέτρους αγνοεί ή απλώς υπηρετεί το αρχιεπισκοπικό σχέδιο συνδιαλλαγής με την κυβέρνηση με οποιοδήποτε κόστος.

Σημειώνουμε όμως τα τρία κύρια λάθη που αποδέχτηκε η Διοικούσα Εκκλησία για το μάθημα των Θρησκευτικών:

1. Η Διοικούσα Εκκλησία αποδέχτηκε τον κοσμικό χαρακτήρα του μαθήματος, την μετατροπή του σε ένα μάθημα κοινωνιολογικό και πολιτισμικό και την πλήρη αποκοπή του από την ορθόδοξη θεολογία. Όμως εάν το μάθημα των Θρησκευτικών χάσει τον θεολογικό του χαρακτήρα τότε ουσιαστικά οδηγείται αργά ή γρήγορα σε πλήρη κατάργηση. Η περιγραφή των θρησκευτικών εθίμων ή των πολιτισμικών παραδόσεων του τόπου μας (και των άλλων θρησκευτικών παραδόσεων) είναι σημαντική, μπορεί όμως να γίνει εύκολα στο μάθημα της Λογοτεχνίας. Κάλαντα, παραδόσεις, ήθη και έθιμα, κείμενα του Παπαδιαμάντη, ποιήματα με θρησκευτικές αναφορές αποτελούν αντικείμενο μελέτης των φιλολογικών μαθημάτων. Η αρχιτεκτονική των ναών π.χ. της Αγιάς Σοφιάς μπορεί να μελετηθεί και στη Γεωμετρία ενώ κοινωνιολογικές μετρήσεις της θρησκευτικότητας των κατοίκων της υφηλίου περιέχονται ήδη στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής.

Αυτό που δεν μπορεί κανένα άλλο μάθημα πλην των Θρησκευτικών να προσφέρει είναι η ορθόδοξη θεολογία. Αυτός ο λόγος που γεννάται από τους Αγίους, ανθρώπους πλήρεις Πνεύματος Αγίου που καμία σχέση δεν έχουν με θρησκευτικές προσωπικότητες αιρετικών ομολογιών ή ξένων θρησκευμάτων. Δυστυχώς οι συντάκτες των νέων Θρησκευτικών και μαζί τους η Ιεραρχία φαίνεται πως δεν μπορούν πλέον να διακρίνουν τη διαφορά της ορθόδοξης θεολογίας ως ζωής, λόγου και εμπειρίας αγιοπνευματικής από τον στείρο ή και πλανεμένο θρησκευτικό λόγο, κενό ουσιαστικού σωτηριώδους περιεχομένου. Προσεγγίζουν ακόμη και την ορθόδοξη θεολογία με κριτήρια εκκοσμικευμένα και καταβιβάζουν στο επίπεδο της κοσμικής σοφίας και διανόησης την πνευματοφόρο διδασκαλία της Αγίας Γραφής και της Πατερικής Παράδοσης.

2. Επιπλέον λόγω της εξάπλωσης του οικουμενιστικού ιού που μολύνει πλείστα όσα μέλη της Εκκλησίας μας σε όλα τα επίπεδα η πανθρησκεία, η εξίσωση των θρησκειών, η ισοπέδωσή τους και η ψευδεπίγραφη «καταλλαγή» μεταξύ τους γίνεται θεμέλιος λίθος των νέων Θρησκευτικών. Άλλοθι για την παρεκκλίνουσα προς την αίρεση ουσιαστική αυτή μετάλλαξη του μαθήματος η συμμετοχή σε οικουμενιστικές δράσεις και πρωτοβουλίες υψηλόβαθμων προσώπων της εκκλησιαστικής διοίκησης. Όταν η αντίδραση των Ιεραρχών στον καθημερινά επιταχυνόμενο οικουμενιστικό βηματισμό Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, επισκόπων, κληρικών, μοναχών, θεολόγων είναι δραματικά περιορισμένη πώς να αναμείνει κανείς σχετική παρέμβαση της Ιεραρχίας για την μετάλλαξη του ορθόδοξου θεολογικού μαθήματος των Θρησκευτικών σε ένα πανθρησκειακό μείγμα που οδηγεί στη σύγχυση και εν τέλει την πλήρη κατεδάφιση της ορθόδοξης θεολογίας; Πώς να χωρέσουν τότε στα νέα Θρησκευτικά οι κατά των αιρέσεων αγώνες των Αγίων για τη διαφύλαξη της ορθόδοξης πίστης; Πώς να κατανοήσουν οι μαθητές ότι η αίρεση οδηγεί στην απώλεια και η πλάνη κλείνει την οδό της ζωής όταν οι ίδιοι οι Ιεράρχες μας άλλως αποφασίζουν σε επίπεδο Συνόδων όπως σε εκείνη της Κρήτης; Αντιθέτως η «Μεγάλη Σύνοδος» αποτελεί πλέον αντικείμενο διδασκαλίας των μαθητών!

3. Το σημαντικότερο τέλος λάθος της Ιεραρχίας ήταν ότι αποδέχτηκε την δομική αλλαγή του θρησκευτικού μαθήματος δηλ. την εγκατάλειψη της ιστορικής δομής της διδασκόμενης ύλης και την αντικατάστασή της από τη διδασκαλία Θεματικών Ενοτήτων. Μεθοδική διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης, της Καινής Διαθήκης, της εκκλησιαστικής ιστορίας και της Ορθόδοξης Λατρείας και Ηθικής δεν υπάρχει πλέον. Τον κίνδυνο να διολισθήσει η Ιεραρχία στην αποδοχή αυτής της σημαντικής αλλαγής είχε επισημάνει ήδη από καιρό ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου. Δεν εισακούστηκε. Αντιθέτως τέθηκε στο περιθώριο παρά την πολύμοχθη εργασία του επί του θρησκευτικού μαθήματος και τις πολύωρες μελέτες πλήθους σχετικών κειμένων από όλες τις πλευρές. Η Ιεραρχία μοιάζει πλέον να μην θυμάται καν τις σημαντικότατες επισημάνσεις του. Το αρχιεπισκοπικό «πρωτείο» θριάμβευσε και πάλι.

Δυστυχώς η Ιεραρχία αποδείχτηκε πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Όσοι θεολόγοι και δημοσιογράφοι κάνουν λόγο για απόφαση των Ιεραρχών να μην συνταχθούν στο πλευρό «ακραίων» κύκλων θα πρέπει να αναλογιστούν με ποιους κύκλους τελικά συντάχθηκε η Διοικούσα Εκκλησία και που μπορεί να οδηγηθούν τα πράγματα με τέτοιες επιλογές όχι μόνο για το μάθημα των Θρησκευτικών αλλά γενικότερα.

Μόνη ελπίδα για τη διάσωση του θρησκευτικού μαθήματος αποτελεί η έμπρακτη στάση των διδασκόντων το μάθημα στα ελληνικά σχολεία. Όταν η πόρτα της τάξης κλείνει ο θεολόγος ή ο δάσκαλος είναι «βασιλιάς». Τότε κάθε συμφωνία ή διαφωνία Εκκλησίας - Κράτους, κάθε διαμάχη θεολόγων ή πολιτικών, κάθε αθεολόγητος «Φάκελος Μαθήματος» ή κάθε κακογραμμένο σχολικό βιβλίο λαμβάνουν τη θέση που τους αρμόζει.

Αποφύγαμε τον διαρκή σχολιασμό όσων συμβαίνουν παρά τις καταιγιστικές εξελίξεις γύρω από το μάθημα. Κάθε μέρα που περνάει αποκαλύπτει πλέον τις θέσεις καθενός και την ευθύνη του απέναντι στο μάθημα των Θρησκευτικών αλλά και στη γενικότερη πορεία της εκπαίδευσης και της Εκκλησίας. Τα σχόλια περιττεύουν όταν οι ίδιες οι ειδήσεις μας ξεπερνούν…

http://thriskeftika.blogspot.gr

Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ (27.06.2017)

Τά νέα προγράμματα τῶν Θρησκευτικῶν

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Παρέμβαση στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,

τήν 27-6-2017

Ἔχω γράψει πάρα πολλά γύρω ἀπό τό θέμα τῶν Θρησκευτικῶν καί δέν θά ἤθελα νάἐπαναλάβω τά ἴδια. Ἐπίσης, θά μποροῦσα νά ἀναφέρω πολλά γύρω ἀπό τό Πρόγραμμα Σπουδῶν, σύμφωνα μέ τήν Ὑπουργική Ἀπόφαση πού δημοσιεύθηκε στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως καί ὅπως ἀναρτήθηκαν οἱ φάκελλοι τῶν μαθητῶν στό διαδίκτυο, διότι τά μελέτησα διεξοδικά.

Ὅμως θά ἀρκεσθῶ στήν διατύπωση μερικῶν συντόμων βασικῶν ἀπόψεών μου καί ἄν ἐρωτηθῶ, τότε θά κάνω εὐρύτερες ἀναλύσεις καί ἐπιχειρήματα.

1. Τό Πρόγραμμα Σπουδῶν δέν εἶναι οὔτε τοῦ Ὑπουργοῦ Φίλη οὔτε τοῦ Ὑπουργοῦ Γαβρόγλου, ἀλλά οὔτε καί τῆς Ὑπουργοῦ Ἄννας Διαμαντοπούλου τοῦ ἔτους 2010. Εἶναι ἕνα πρόγραμμα τό ὁποῖο ἑτοιμάσθηκε ἀπό μιά ὁμάδα θεολόγων, πού εἶναι γνωστοί στούς ἐκκλησιαστικούς κύκλους καί δέν χρειάζεται νά ἀναφερθοῦν ὀνόματα, ἡ ὁποία ἔχει μιά μεταπατερική κατεύθυνση.

Ὅταν διαβάση κανείς ἔστω καί πρόχειρα τούς φακέλλους τοῦ μαθητῆ καί ὅταν δῆ ἀπό ποῦ ἐπιλέγεται τό ὑλικό, θά τό διαπιστώση εὐχερῶς. Μνημονεύονται χωρία ἀπό κείμενα συγκεκριμένων ἀνθρώπων πού ἔχουν συγκεκριμένη θεολογική σκέψη. Αὐτό γιά μένα εἶναι πάρα πολύ ἐπικίνδυνο.

Πρέπει νά σταθοῦμε μέ μεγάλη εὐθύνη ἀπέναντι στήν Παράδοση αὐτοῦ τοῦ τόπου καί ἀπέναντι στά 1.200.000 παιδιά, πού θά διδαχθοῦν αὐτό τό ἐπικίνδυνο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

2. Τό πρόγραμμα αὐτό ἀπό τήν βάση του εἶναι προβληματικό, θά μποροῦσα δέ νά πῶ ἐκθεμελιωτικό, διότι ἀποδομεῖ τά πάντα. Παρουσιάζει τίς θρησκεῖες μέσα ἀπό τήν κοινωνιολογική τους προοπτική καί μέ τόν τρόπο αὐτόν ἀποδομεῖ ὄχι μόνον τήν Ὀρθόδοξη θεολογία, ἀλλά καί τήν διδασκαλία καί τῶν ἄλλων θρησκειῶν.

Αὐτή ἡ ἀποδόμηση δέν γίνεται μόνον στά θρησκευτικά, ἀλλά καί στήν ἱστορία. Διότι καί γιά τό μάθημα τῆς ἱστορίας εἰσάγεται ἡ θεματική μέθοδος Σπουδῶν. Ἔχουν δημοσιευθῆ στόν τύπο ἀπόψεις τῶν ὑπευθύνων γιά τήν ἀναμόρφωση τοῦ μαθήματος τῆς ἱστορίας, ὅπου ὑποστηρίζονται τά Δεκεμβριανά, πού θεωροῦνται ὅτι εἶναι «ἐπανάσταση πού χάσαμε», τά Σκόπια νά μετονομασθοῦν σέ Μακεδονία, γίνεται λόγος γιά τούς μύθους τοῦ 1821, γιά τήν Πηνελόπη Δέλτα ὡς ἐθνικίστριας κ.ἄ., καθώς ἐπίσης ἔχουν δημοσιευθῆ ἄλλες ἀπόψεις ἱστορικῶν πού ἀντιδροῦν σέ αὐτόν τόν τρόπο καταγραφῆς τῆς ἱστορίας.

Ἐπίσης, εἶναι πολύ σημαντικές οἱ παρατηρήσεις καί τά συμπεράσματα τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Φιλολόγων γιά τό προτεινόμενο πρόγραμμα σπουδῶν στήν ἱστορία.

Ὅταν, λοιπόν, θά γίνη ἐντονώτερη ἡ συζήτηση γιά τήν θεματική συγγραφή τῆς ἱστορίας, μέ ὅλα αὐτά πού ἀνέφερα, τότε τί θά κάναμε ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία,ὅταν ἔχουμε ἀποδεχθῆ τό πρόγραμμα Σπουδῶν στά Θρησκευτικά, ὅπου ἐπιχειρεῖται ἡ ἴδια ἀποδόμηση; Θά μιλήσουμε γιά τήν ἀποδόμηση τῆς ἱστορίας, ὅταν συμφωνήσαμε στήν ἀποδόμηση τῶν Θρησκευτικῶν;

3. Θεωρῶ ἀνεπίτρεπτο, ὅπως τό ἔχω γράψει καί σέ κείμενό μου, τό ὅτι ὁ διάλογος ἔγινε μεταξύ τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς καί τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι καί μέ τήν Πανελλήνια Ἕνωση τῶν Θεολόγων. Παραγνωρίσθηκαν τελείως οἱ θεολόγοι πού ἐργάζονται τό μάθημα στήν τάξη καί δέν τούς δόθηκε ἡ δυνατότητα νά ἐκφράσουν τίς ἀπόψεις τους, ὅπως δόθηκε ἡ δυνατότητα νά ἐκφράσουν τίς ἀπόψεις τους ὁ Θεολογικός Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ.

4. Θεωρῶ ὅτι ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς 9ης Μαρτίου 2017, στήν ὁποία καταλήξαμε κατόπιν ψηφοφορίας, πού ἦταν σαφέστατη πρόταση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, δέν ἐφαρμόσθηκε καί στά τρία σκέλη της, ἤτοι νά συνεχισθῆ ὁ διάλογος μέ νομικό παραστάτη, νά γίνη προσπάθεια ἀποδόμησης τοῦ νέου προγράμματος καί νά ἔλθη ἡ συμφωνία στήν Ἱεραρχία γιά ἀποδοχή τῆς ἀποφάσεως τῶν δύο Ἐπιτροπῶν, προφανῶς πρίν δημοσιευθοῦν στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως καί πρίν οἱ φάκελλοι τῶν μαθημάτων ἀναρτηθοῦν στό διαδίκτυο. Αὐτό εἶναι σοβαρή ἔλλειψη.

Θεωρῶ ὅτι δέν ἄλλαξε τίποτε ὡς πρός τήν θεματολογία, ἐκτός ἀπό τήν Γ΄καί Δ΄Τάξη τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου πού βγῆκαν τά σχετικά μέ τίς Ἀνατολικές Θρησκεῖες καί παρέμειναν οἱ λεγόμενες «Ἀβρααμικές Θρησκεῖες», ἔγιναν μερικές ἀλλαγές στό ὑλικό καί στόν φάκελλο τοῦ μαθητῆ, ἀλλά τό πρόβλημα τό οὐσιαστικό παραμένει, ὅτι πρόκειται γιά ἕνα διαθρησκειακό ὑλικό.

Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή θέλω νά τονίσω γιατί γίνεται λόγος καί πῶς νοεῖται ὁ ὅρος «Ἀβρααμικές θρησκεῖες»; Γνωρίζω ὅτι ἀποτελεῖ κεντρικό πρόσωπο ὁ Ἀβραάμ. Ὅμως, οἱ συντάξαντες τά προγράμματα γνωρίζουν πολύ καλά ὅτι ὁ Χριστιανισμός εἶναι Ἐκκλησία καί ὄχι θρησκεία καί ἐπίσης στήν Παλαιά Διαθήκη ἐμφανίζεται ὁ Ἄσαρκος Λόγος καί στήν Καινή Διαθήκη ὁΣεσαρκωμένος Λόγος. Ἔτσι, οἱ Χριστιανοί πιστεύουμε στόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ καί τήν Ἐκκλησία Του, πού εἶναι τό Σῶμα Του. Ἄλλωστε, κατά τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη: «εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρός αὐτόν (τόν Χριστό)· πεντήκοντα ἔτη οὔπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας; εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγώ εἰμι» (Ἰω. η΄, 57-58).

Ἕνα παράδειγμα εἶναι ἐκφραστικό. Στήν Β΄ Γυμνασίου καί τήν ἑνότητα «Ποιός εἶναι ὁ Θεός τῶν χριστιανῶν;», ὕστερα ἀπό τά βιβλικά κείμενα πού ἀναφέρουν τί εἶπε ὁ Χριστός στόν Πιλάτο, παρατίθενται μαρτυρίες ἀπό τόν Ἰώσηπο, τόν Τάκιτο, τόν Κέλσο, τόν Πασκάλ Μπρυκνέρ, Μάρτιν Μπούμπερ, τόν Γκάντι, τόν Καζαντζάκη καί τόν Λειβαδίτη, ἀπό τό Κοράνιο. Ὑπάρχουν περικοπές τῆς Καινῆς Διαθήκης καί ἑρμηνεία τῶν περικοπῶν ἀπ' ὅλους αὐτούς πού ἀναφέρθησαν, χωρίς νά ὑπάρχουν ἑρμηνεῖες τῶν Ἁγίων γιά τόν Χριστό (Φάκελλος Β΄ Γυμνασίου, σελ. 32-38).

Ἐπίσης νά ἀναφέρω ἕνα προσωπικό παράδειγμα. Πῆγα στό Ἡράκλειο τῆς Κρήτης καί ὁμίλησα γιά τόν Ντοστογιέφσκι. Μετά ἀπό τήν ὁμιλία κάποιος ἀκροατής μοῦ εἶπε νά πῶ ποιά εἶναι ἡ ἄποψή μου καί γιά τόν Καζαντζάκη. Ὁ διευθύνων τήν συζήτηση μέ προέτρεψε νά μήν ἀπαντήσω. Ὅμως ἐγώ ἀπάντησα, ἀναφέροντας τήν ἄποψή μου γιά τόν Καζαντζάκη διότι ἔχω διαβάσει ὅλα τά κείμενά του ἐκτός ἀπό τόν «Τελευταῖο πειρασμό», τοῦ ὁποίου τήν ἀνάγνωση ἀπό τίς πρῶτες σελίδες δέν ἄντεξα νά συνεχίσω. Ἐπί  τρία τέταρτα τῆς ὥρας ὁμιλοῦσα γιά τόν Καζαντζάκη, λέγοντας τά θετικά καί τά ἀρνητικά του καί στό τέλος μέ χειροκρότησαν.  Καί ὅμως στόν φάκελλο τῶν μαθητῶν ὑπάρχει ἀπόσπασμα ἀπό τό χειρότερο ἔργο τοῦ Καζαντζάκη «Ὁ τελευταῖος πειρασμός» (Φάκελλος Β΄Γυμνασίου, σελ. 37-38).  

5. Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους πού ἀνέφερα προηγουμένως μέ συντομία νομίζω ὅτι ἡ Ἱεραρχία δέν πρέπει νά ἀναλάβη τήν εὐθύνη ἀποδοχῆς αὐτοῦ τοῦ προγράμματος, διότι πέρα ἀπό τήν μεθοδολογία ὑπάρχουν καί προβλήματα πού σχετίζονται μέ τό ὑλικό πού χρησιμοποιεῖται. Γενικά, τό πρόγραμμα αὐτό παραπέμπει στήν ἀρχή τῶν «πολλαπλῶν ταυτοτήτων».

Ἡ πρότασή μου εἶναι: Ἐπειδή ἡ ὅλη δομή καί ἡ διάρθρωση τοῦ προγράμματος αὐτοῦ δέν θεραπεύεται, γι' αὐτό ἡ Ἱεραρχία, ἄν δέν μπορῆ, γιά διαφόρους λόγους, νά τό ἀπορρίψη ὁλοσχερῶς, τοὐλάχιστον θά πρέπει νά ἐπιφυλαχθῆ, γιά νά μήν ἀναλάβη τίς εὐθύνες ἑνός τέτοιου προγράμματος, τό ὁποῖο θά διδαχθοῦν περίπου 1.200.000 μαθητές στά σχολεῖα μας.

Παρέμβασις

http://thriskeftika.blogspot.gr

Η ΠΕΘ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΟ ΙΕΠ ΓΙΑ ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΨΕΥΔΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Αιδώς κύριοι του ΙΕΠ

«Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον,

πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. 3, 13)

Καταγγέλλουμε την ηγεσία του ΙΕΠ, η οποία συνεπικουρούμενη από τους Θεολόγους συμβούλους της (;;), εξέδωσε Δελτίο Τύπου (28/06/2017), στο οποίο με περίσσιο θράσος ψεύδεται ασύστολα και ολοφάνερα καιπροσπαθεί να εξαπατήσει την κοινή γνώμη και τον εκπαιδευτικό και θεολογικό κόσμο, διαδίδοντας την ψευδέστατη είδηση ότι η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος στη συνεδρίαση της (27/06/2017), δήθεν «αποδέχθηκε ομόφωνα τα νέα προγράμματα σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση».

Μια απλή ανάγνωση του Δελτίου Τύπου (27/06/2017), της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αποδεικνύει την αγωνία και τον προβληματισμό της, καθώς και την απαίτησή της για περαιτέρω διάλογο σχετικά με τη διαμόρφωση της ύλης του μαθήματος των Θρησκευτικών. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να είναι και διαφορετικό, όταν ο πρώην Υπουργός Παιδείας κ. Φίλης, με ανακοίνωσή του, πανηγυρίζει για την επικράτηση των απόψεών του, σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών, απόψεις που γνωρίζουμε πολύ καλά πως έχουν καταδικαστεί από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας με προηγούμενη απόφασή της;

Η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία «την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη», συγκατένευσε σε συνέχιση του διαλόγου με το Υπουργείο μέχρι την έκδοση των νέων βιβλίων, χωρίς ουδέποτε να λάβει καμία απόφαση επί των νέων Προγραμμάτων, των νέων ΦΕΚ και των «Φακέλων μαθητή». Το θέμα δεν ετέθη καν σε ψηφοφορία στην προειρημένη συνεδρίαση της Ιεραρχίας, παρά μόνο έγινε ενημέρωση και συζήτηση, μεταξύ των Ιεραρχών.Στο Δελτίο Τύπου, που εκδόθηκε στο τέλος της συνεδριάσεως, δεν υπάρχεικαμιά νύξη περί έγκρισης των νέων Προγραμμάτων, τα οποία ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2016, ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος έχει χαρακτηρίσει «απαράδεκτα και επικίνδυνα». Κατόπιν τούτων αιτούμαστε την άμεση παραίτηση της ηγεσίας του ΙΕΠ, γιατί ψεύδεται και εξαπατά τον λαό! Ο Υπουργός Παιδείας οφείλει να αποπέμψει άμεσα τους εμπλεκόμενους συνεργάτες του, διότι προσπαθούν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη με ψευδείς ειδήσεις, μια μορφή, δηλαδή, μαύρης προπαγάνδας, που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Γκαίμπελς.

Καλούμε το ΥΠΠΕΘ και το ΙΕΠ αφού δεν σέβονται Χριστό, δεν σέβονται θεσμούς, όπως την Εκκλησία της Ελλάδος, ας σεβαστούν τουλάχιστον, στοιχειωδώς την αλήθεια.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ!

ΑΓΙΟΙ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ

ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ

Άγιοι Πέτρος και Παύλος: Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι

Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου. Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά μαζί με την πεθερά του. Όπως μας πληροφορεί το Ευαγγέλιο, όταν ο Ιησούς έφθασε στη λίμνη της Γεννησαρέτ συνάντησε τους δυο αδελφούς Πέτρο και Ανδρέα οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα τους. Αμέσως μετά την κλήση τους, άφησαν τα δίχτυα και τις οικογένειές τους και τον ακολούθησαν. Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός, και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις πράξεις των Αποστόλων. Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις οποίες να τι προτρέπει τους χριστιανούς: «Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ Πέτρου, ε΄ 8). Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας ο διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη και να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση (που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι την Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68μ.Χ.) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω περί το έτος 64 μ.Χ.

Ο δε Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας σε ένα χωρίο που ονομάζεται Γίσχαλα και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του Χριστιανισμού. Το 36 μ.Χ. περίπου, όταν κάποτε μετέβαινε στη Δαμασκό για να διώξει και εκεί χριστιανούς, έγινε θαύμα στο οποίο φανερώθηκε ο Χριστός, ο οποίος τον πρόσταξε να πάει στον Ανανία ο οποίος τον κατήχησε και τον βάπτισε. Έτσι, έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και την ζωή του γι’ αυτό. Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων μεγάλων αποστολικών περιοδειών του. Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε. Τη ζωή του με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη. Ο Απόστολος Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Προς Γαλάτας β΄ 20). Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Προς Κολασσαείς γ΄ 11). Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις τις ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός. Ο Απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς να είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) δι’ αποκεφαλισμού στη Ρώμη μεταξύ των ετών 64 - 67 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει τη μνήμη των Αγίων στις 29 Ιουνίου 

http://www.saint.gr

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΑΓΙΟΙ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ: ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ!

ΟΣΕΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΝΑ ΛΕΣ ΠΑΝΤΑ "ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ"!

Όσες κι αν είναι οι δυσκολίες της ζωής σου να λες πάντα "Δόξα σοι ο Θεός"!

ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΥΜΝΕΙΤΕ, ΚΑΙ ΥΠΕΡΥΨΟΥΤΕ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ!

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗ ΦΥΛΑΞΕ ΜΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΠΗ ΣΟΥ!

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ Η ΟΧΙ;

Εδώ και αρκετά χρόνια γίνεται μια άγρια επίθεση ενάντια στην Παλ. Διαθήκη από διάφορες πλευρές: από άθεους διαφόρων αποχρώσεων, από νεο-ειδωλολάτρες (που ξεφύτρωσαν ξαφνικά), αλλά κι από χριστιανούς επηρεασμένους από τους παραπάνω. Στην επίθεση αυτή προβάλλεται η άποψη ότι η Παλ. Διαθήκη δεν είναι αληθινό ιερό βιβλίο, ότι γράφτηκε από απατεώνες και όχι από αγίους κι ότι πρέπει να αφαιρεθεί από την Αγία Γραφή των χριστιανών και να σταματήσει να διαβάζεται στην Εκκλησία.

Τα βασικά επιχειρήματα αυτής της άποψης θεωρούμε πως είναι:

Α) Ότι η Παλ. Διαθήκη είναι βιβλίο που μιλάει για τους Εβραίους (τους Ισραηλίτες, το έθνος του Ισραήλ), αφορά μόνο σε αυτούς και δεν έχει καμιά σχέση με μας, τους Έλληνες, ή με τους άλλους λαούς της γης.

Β) Ότι στην Παλ. Διαθήκη περιγράφονται πολλές ανήθικες πράξεις και διαστροφές, επομένως η ανάγνωσή της κάνει κακό και όχι καλό στον άνθρωπο – π.χ. ότι ο Αβραάμ, όταν πήγε στην Αίγυπτο, επειδή φοβήθηκε μήπως ο Φαραώ τον σκοτώσει και του πάρει τη γυναίκα, τη Σάρρα, είπε ότι ήταν αδελφή του κι όχι γυναίκα του. Ο Φαραώ πράγματι την πήρε στο χαρέμι του, αλλά ο Θεός του έστειλε μια ασθένεια, με την οποία προβληματίστηκε, έψαξε την αλήθεια και, όταν την έμαθε, επέστρεψε τη Σάρρα στον Αβραάμ. Άλλο παράδειγμα: ότι ο Ιακώβ (εγγονός του Αβραάμ) ξεγέλασε τον αδελφό του, τον Ησαύ, και του πήρε τα πρωτοτόκια, δηλαδή την ευλογία και το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομιάς του πατέρα τους, του Ισαάκ. Στην Παλ. Διαθήκη υπάρχουν πολλά τέτοια περιστατικά.

Γ) Ότι ακόμη κι ο Θεός στην Παλ. Διαθήκη πολλές φορές συμπεριφέρεται άγρια. Παράδειγμα ο κατακλυσμός του Νώε, τα Σόδομα και τα Γόμορρα.

Δύο άλλα παραδείγματα: α) Σε πολέμους των Εβραίων εναντίον των εχθρών τους, κάποιες φορές ο Θεός τους διατάζει να μπουν στις εχθρικές πόλεις και να σκοτώσουν τους πάντες, ακόμη και τις γυναίκες και τα παιδιά! β) Στο Μωσαϊκό Νόμο – το Νόμο που έδωσε ο Θεός στο Μωυσή, που δεν έχει μόνο τις 10 εντολές, αλλά είναι μια πλήρης νομοθεσία με ποινικό δίκαιο (εγκλήματα και ποινές) και αστικό δίκαιο (διατάξεις για οικονομικές συναλλαγές, γάμους και διαζύγια κ.τ.λ.), υπάρχουν και αδικήματα που τιμωρούνται με ποινή θανάτου και μάλιστα λιθοβολισμού! Για παράδειγμα, η βλασφημία κατά του Θεού ή κατά των γονιών, αλλά και η μοιχεία, τιμωρούνται με λιθοβολισμό!

Πώς λοιπόν ένας τέτοιος Θεός μπορεί να είναι ο αληθινός Θεός, ο Θεός της αγάπης, που δίδαξε ο Χριστός; 

Βιβλίο των Εβραίων;

Τα Α και Β είναι εύκολο να απαντηθούν.

Α) Η Παλ. Διαθήκη δεν είναι βιβλίο των Εβραίων, ούτε βιβλίο «για τους Εβραίους». Είναι το βιβλίο που μιλάει για την προετοιμασία της ανθρωπότητας για τον ερχομό του Χριστού. Το μέσο για την προετοιμασία αυτή ήταν ένας λαός, ο εβραϊκός, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας προσβάλλει, αν και εμείς φυσικά θα θέλαμε να είναι οι Έλληνες. Τι να κάνουμε; Ο Θεός διάλεξε τον Αβραάμ και ο Χριστός γεννήθηκε από το εβραϊκό έθνος, όχι από το ελληνικό. Όμως γεννήθηκε για όλους τους λαούς κι όχι μόνο για τους Εβραίους.

Ο Θεός δεν είναι Θεός ενός μόνο έθνους, αλλά όλων των λαών. Αυτό αναφέρεται και μέσα στην ίδια την Παλ. Διαθήκη. Στο βιβλίο του προφήτη Δανιήλ φαίνεται ότι τα διάφορα έθνη (π.χ. οι Πέρσες) έχουν από έναν άγγελο φύλακα. Ο προφήτης Ιωνάς κηρύττει στην ειδωλολατρική πόλη Νινευή ότι ο Θεός θα την καταστρέψει, οι κάτοικοι της Νινευή μετανοούν για τη μεγάλη τους διαφθορά και ο Θεός δεν την καταστρέφει, αλλά αποκαλύπτει στον Ιωνά πόσο πολύ τους αγαπάει (και τους ανθρώπους και τα ζώα) και πόσο θα λυπόταν αν δεν μετανοούσαν και καταστρέφονταν.

Ο Ιακώβ, γέρος πια και άγιος, προφητεύει τον ερχομό του Χριστού λέγοντας ότι αυτός θα είναι «η προσδοκία των εθνών». Στον Αβραάμ ο Θεός λέει ότι από «το σπέρμα του» (τον απόγονό του, δηλ. τον Ιησού Χριστό) θα ευλογηθούν «όλα τα έθνη της γης». Άρα στην Παλ. Διαθήκη φαίνεται ότι ο Θεός δεν είναι μόνο εβραϊκός, αλλά όλων των ανθρώπων, και ότι το σχέδιό Του είναι να καλέσει κοντά Του όλους τους λαούς της Γης. Γι’ αυτό εξάλλου, στην Καινή Διαθήκη, οι πρώτοι που έμαθαν το γεγονός της γέννησης του Χριστού ήταν οι Μάγοι (σοφοί αστρονόμοι) από την ειδωλολατρική Περσία, καθώς βέβαια και οι απλοί και πιστοί Ισραηλίτες βοσκοί.

Επιπλέον, η Παλ. Διαθήκη δεν επαινεί καθόλου τους Ισραηλίτες. Οι Ισραηλίτες (δηλ. οι Εβραίοι), στους αιώνες της ιστορίας τους, συχνά έχασαν την πίστη τους, έφεραν στη χώρα τους ειδωλολατρικούς θεούς, έκαναν ένα σωρό αμαρτίες και αδικίες… Γι’ αυτό οι προφήτες στην Παλ. Διαθήκη συνεχώς καλούν το λαό και τους βασιλιάδες των Εβραίων να μετανοήσουν. Και είναι τόσο αυστηρό το κήρυγμα των προφητών, που πολλοί απ’ αυτούς δολοφονήθηκαν από τους βασιλιάδες ή και από τον ίδιο το λαό των Εβραίων!

Γι’ αυτό, όταν ήρθε ο Χριστός, ο εβραϊκός λαός είχε καταλάβει λάθος το θέλημα του Θεού και, αντί να Τον δεχτεί, Τον απέρριψε και οι αρχηγοί των Εβραίων Τον σταύρωσαν. Όχι όλος ο λαός βέβαια, γιατί αρκετές χιλιάδες Εβραίοι έγιναν χριστιανοί και πολλοί απ’ αυτούς έδωσαν και τη ζωή τους για το Χριστό και αγίασαν.

Ο Αβραάμ, λοιπόν, δέχτηκε την πρόσκληση του Θεού. Άραγε ο Θεός θα έβρισκε Έλληνες που θα τη δέχονταν; Αλλά κι αν υποθέσουμε ότι θα έβρισκε, δεν είναι σωστό να συνδέουμε την αλήθεια με την εθνική μας υπερηφάνεια. Δεν είμαστε ο καλύτερος ή ο «εκλεκτός» λαός της Γης.

Πάντως, κατά τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας (δηλαδή τους αγίους διδασκάλους του χριστιανισμού), και ο ελληνικός λαός δέχτηκε θεία φώτιση και δημιούργησε τη φιλοσοφία, με την οποία δίδαξε στους ανθρώπους αλήθειες, που τους βοήθησαν να δεχτούν το μήνυμα του Χριστού.

Ο απόστολος Παύλος στην Αθήνα είπε ότι ο Θεός, στον οποίο ήταν αφιερωμένος ο βωμός του «Αγνώστου Θεού», είναι ο αληθινός Θεός. Ο άγιος Ιουστίνος χαρακτήρισε «χριστιανούς προ Χριστού» το Σωκράτη, τον Ηράκλειτο και άλλους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Ο Μέγας Βασίλειος έγραψε ένα βιβλίο με παραδείγματα ηθικής και θάρρους μόνο από αρχαίους Έλληνες (το λόγο «Προς τους νέους»), ενώ βλέπουμε τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και πολλούς άλλους αρχαίους συγγραφείς να είναι ζωγραφισμένοι σε ορθόδοξες εκκλησίες, όχι ως άγιοι, αλλά με το χαρακτηρισμό «ο σοφός Πλάτων», ο «σοφός Αριστοτέλης» κ.λ.π., ως άνθρωποι φωτισμένοι από τον αληθινό Θεό.

Ανηθικότητες στην Παλαιά Διαθήκη;

 Β) Οι ανήθικες πράξεις που αναφέρονται στην Παλ. Διαθήκη καταδικάζονται από το Θεό, δεν επαινούνται. Ο Θεός δεν ενέκρινε την πράξη του Αβραάμ, να παρουσιάσει τη γυναίκα του ως αδελφή του. Δεν ενέκρινε την απάτη του Ιακώβ κατά του αδελφού του – ο Ιακώβ μετά έφυγε κυνηγημένος και αργότερα έπεσε στα πόδια του αδελφού του ζητώντας συγχώρεση. Ο προφήτης Ηλίας έσφαξε τους ιερείς του Βάαλ (ενός θεού που λατρευόταν και με ανθρωποθυσίες), αλλά ο Θεός (όπως ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος) μετά του αφαίρεσε το θάρρος και άρχισε να κρύβεται απελπισμένος και πανικόβλητος στις ερημιές.

Η σκληρότητα του Θεού

 Γ) Αυτό το πρόβλημα είναι όντως δύσκολο να το χωρέσει ο νους του ανθρώπου. Στην Παλ. Διαθήκη βλέπουμε το Θεό να φέρεται όπως οι ειδωλολατρικοί θεοί, που προστάτευαν τους πιστούς τους, αλλά τσάκιζαν τους εχθρούς τους.

Υπάρχει η ερμηνεία ότι οι λαοί που εξολόθρευσαν οι Εβραίοι με εντολή του Θεού ήταν λαοί που λάτρευαν ως θεούς φρικτούς δαίμονες, όπως η θεά Ανάθ, και που έπρεπε να λείψουν από την ιστορία για να εξαφανιστεί η λατρεία αυτών των δαιμόνων. Ο Θεός έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει τη ζωή των ανθρώπων, γιατί Αυτός την έχει δώσει. Είναι δική Του. Και τα παιδιά που σκοτώνονταν στην Παλ. Διαθήκη, ίσως είχαν καλύτερη μοίρα μετά θάνατον, παρά αν ζούσαν και λάτρευαν σε όλη τους τη ζωή τούς δαίμονες.

Υπάρχει επίσης η ερμηνεία ότι ο Θεός στην Παλ. Διαθήκη είναι αυστηρός και πολλές φορές θανατώνει τους αμαρτωλούς, για να κρατηθεί οπωσδήποτε το Ισραήλ ως ένας λαός με καθαρή θρησκεία (ενώ όλοι οι άλλοι λαοί λάτρευαν τα είδωλα), ώστε να μπορέσει να γεννηθεί ο Χριστός μέσα σ’ αυτόν.

Πρέπει πάντως να πούμε ότι, όταν γεννήθηκε ο Χριστός, οι Εβραίοι ήταν τριακόσια χρόνια συνεχώς σκλάβοι, ενώ και νωρίτερα είχαν συρθεί σκλάβοι στη Βαβυλώνα σχεδόν για 100 χρόνια. Δεν έκαναν πια πολέμους σαν τους προηγούμενους, μόνο απελευθερωτικές επαναστάσεις. Η περίοδος αυτή είχε περάσει αιώνες πριν.

Όμως έχουμε να πούμε κάτι ακόμα: ότι οι άνθρωποι που πέθαναν στην Παλ. Διαθήκη, συνάντησαν το σταυρωμένο Χριστό στον Άδη (τον τόπο των νεκρών), άκουσαν το κήρυγμά Του, βγήκαν από τον Άδη και οδηγήθηκαν απ’ το Χριστό στον «ουρανό», τον τόπο όπου πηγαίνουν οι ψυχές σήμερα, που είναι τόπος προσωρινού θανάτου και αναμονής της ανάστασης στη Δευτέρα Παρουσία. Δεν πέθαναν λοιπόν για να τους τιμωρήσει ή να τους εκδικηθεί ο Θεός, αλλά για να τους σώσει τελικά, με τη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού.

(Για τον κατακλυσμό του Νώε πρέπει να πούμε ότι ο Θεός μέσω του Νώε προειδοποίησε όλους τους ανθρώπους, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν να μετανοήσουν για τη διαφθορά τους. Για τα Σόδομα και τα Γόμορρα, πρέπει να πούμε ότι ο Θεός είπε στον Αβραάμ πως και δέκα δίκαιους αν έβρισκε στην πόλη, θα άφηνε όλη την πόλη να ζήσει για το χατήρι τους. Όμως ούτε δέκα δίκαιους δε βρήκε σε όλη την πόλη. Μόνο το Λωτ, που τον έσωσε μαζί με την οικογένειά του).

Η ιερότητα της Παλαιάς Διαθήκης

 Η Παλ. Διαθήκη είναι ένα βιβλίο, όπου η σχέση του Θεού με τον άνθρωπο είναι ακόμη σε επίπεδο νηπίου. Ο Θεός τιμωρεί τον άνθρωπο, όπως ο πατέρας το μικρό παιδί του, όχι όμως επειδή τον μισεί, αλλά επειδή τον αγαπά. Ακόμη ο άνθρωπος ήταν πρωτόγονος και δεν ήταν σε θέση να καταλάβει το βάθος της θείας αγάπης. Έτσι, ο Θεός φέρεται περίπου όπως οι ειδωλολατρικοί θεοί. Όμως σε πολλές στιγμές συγχωρεί και δείχνει το μεγαλείο της αγάπης Του.

Ο Χριστός παίρνει το Νόμο και τη διδασκαλία της Παλ. Διαθήκης και τα αλλάζει τελείως. Τις 10 εντολές τις κάνει μία εντολή: «Θα αγαπήσεις τον Κύριο και Θεό σου και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Όποιος έχει τηρήσει αυτή την εντολή, τις έχει τηρήσει όλες, λέει η Καινή Διαθήκη (κατά Ματθαίον, κεφ. 22, στίχοι 34-30. Επιστολή του αποστόλου Παύλου προς Ρωμαίους, κεφ. 13, στίχοι 8-10).

Ο Χριστός καταργεί τις θυσίες ζώων, με τις οποίες λάτρευαν το Θεό οι Εβραίοι, και τις αντικαθιστά με τη δική Του θυσία, τη σταύρωσή Του, η οποία διδάσκει το να θυσιαζόμαστε για τους άλλους. Στη λατρεία του Θεού, οι χριστιανοί δεν θυσιάζουμε ζώα, αλλά τελούμε την αναίμακτη (=χωρίς αίμα) θυσία της θείας μετάληψης.

Η διδασκαλία του Χριστού ξεπερνά την ιδέα ότι υπάρχει Ένας Θεός, αυστηρός αρχηγός του λαού Του, και αποκαλύπτει ότι ο Θεός δεν είναι απλά Ένας, αλλά είναι και Τριαδικός, δηλαδή Θεός της αγάπης, που τους αγαπά όλους, δίκαιους και άδικους. Τη σωτηρία τη χάνει ο άνθρωπος που δεν αγαπά το Θεό (άρα Τον βγάζει από την καρδιά του και Του απαγορεύει να τον σώσει), κι όχι εκείνος που «δεν τον αγαπά ο Θεός», γιατί ο Θεός όλους τους αγαπά.

«Σώζεται», εδώ, εννοούμε ότι πηγαίνει στον παράδεισο, όχι ότι δεν παθαίνει τίποτα στη Γη. Και οι άγιοι ακόμη έχουν βάσανα, αρρώστιες και συμφορές. Αλλά όποιος έχει το Θεό μέσα του, δε φοβάται τις συμφορές. Αντίθετα, γίνεται πιο δυνατός ψυχικά και πιο άγιος, παλεύοντας ενάντια στις συμφορές, με όπλα την προσευχή, την πίστη και την αγάπη του.

Στη μεταμόρφωση του Χριστού (όταν έλαμψε σαν τον ήλιο μπροστά στα μάτια τριών μαθητών Του), εμφανίστηκαν δίπλα του δύο άντρες: ο Μωυσής και ο προφήτης Ηλίας. Αυτή η εμφάνιση, καθώς και οι πολλές αναφορές του Χριστού στους προφήτες και τους αγίους της Παλ. Διαθήκης, λύνει κάθε αμφιβολία για το αν η Παλ. Διαθήκη είναι ιερό βιβλίο ή όχι. Δε γίνεται κάποιος να πιστεύει στο Χριστό και να απορρίπτει την Παλ. Διαθήκη, γιατί ο Χριστός τη δέχτηκε.

Όμως, το ξαναλέμε, η δική μας η πίστη (η χριστιανική) δε βασίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά στην Καινή Διαθήκη. Οι χριστιανοί αγαπάμε το συνάνθρωπό μας και λατρεύουμε το Θεό όπως μας δίδαξε ο Χριστός (στην Καινή Διαθήκη), όχι όπως έλεγε ο Νόμος της Παλαιάς Διαθήκης. Η εποχή της Παλαιάς Διαθήκης τελείωσε. Στην Εκκλησία τη διαβάζουμε από ιστορική σκοπιά, επειδή προετοίμασε τους ανθρώπους για τον ερχομό του Χριστού. Έτσι κι εμείς τη διαβάζουμε στον εσπερινό των εορτών, δηλαδή στην προετοιμασία για τη θεία λειτουργία. Ομοίως, λέμε μερικούς παλαιοδιαθηκικούς στίχους στην αρχή της θείας λειτουργίας, πάλι σαν προετοιμασία για όσα θα επακολουθήσουν. Στη λειτουργία όμως διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη.

Ας κλείσουμε λέγοντας ότι οι ίδιοι οι απόστολοι (οι μαθητές του Χριστού), κάνοντας συμβούλιο το 49 μ.Χ., μαζί με τους αγίους της πρώτης χριστιανικής κοινότητας, αποφάσισαν ότι ο Νόμος της Παλ. Διαθήκης δεν δεσμεύει τους χριστιανούς, εκτός από ένα δυο βασικά πράγματα. Το γεγονός αυτό (η «αποστολική σύνοδος») αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, στο βιβλίο «Πράξεις των αποστόλων» (κεφάλαιο 15), που το έγραψε ο ευαγγελιστής Λουκάς και βρίσκεται μετά τα Ευαγγέλια. Αξίζει να το διαβάσετε.

Σύγχρονα ορθόδοξα ερμηνευτικά έργα στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν πολλά. Ένα από τα σημαντικότερα είναι το πολύτομο έργο «Η Παλαιά Διαθήκη» του σοφού αρχιμανδρίτη π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου (εκδόσεις Πουρναράς). Επίσης, πολλά ενδιαφέροντα άρθρα με απαντήσεις για την Παλαιά Διαθήκη θα βρείτε στο Διαδίκτυο, στην ιστοσελίδα www.oodegr.com, στην ενότητα «Αγία Γραφή». Τέλος, αξίζει να διαβάσετε το βιβλίο του Νικολάου Βασιλειάδη «Αρχαιολογία και Αγία Γραφή» (εκδ. «Ο Σωτήρ»), που περιέχει πάρα πολλά στοιχεία που επιβεβαιώνουν διηγήσεις της Παλ. Διαθήκης.

Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης είναι:

Η Πεντάτευχος (τα πέντε πρώτα βιβλία, που αφηγούνται την ιστορία του Αδάμ και της Εύας, τον Κατακλυσμό, την ιστορία του Αβραάμ και των πρώτων απογόνων του, και την ιστορία του Μωυσή και της εξόδου από την Αίγυπτο): Γένεσις, Έξοδος, Λευιτικόν, Αριθμοί, Δευτερονόμιον.

Ιστορικά Βιβλία: Ιησούς του Ναυή, Κριταί, Ρουθ, Α΄ Βασιλειών, Β' Βασιλειών, Γ' Βασιλειών, Δ' Βασιλειών, Α' Παραλειπομένων, Β' Παραλειπομένων, Α' Έσδρας, Β' Έσδρας, Νεεμίας, Εσθήρ, Ιουδίθ, Τωβίτ, Α΄ Μακκαβαίων, Β΄ Μακκαβαίων, Γ΄ Μακκαβαίων.

Ποιητικά βιβλία: Ψαλμοί, Παροιμίαι, Εκκλησιαστής, Άσμα Ασμάτων, Ιώβ, Σοφία Σολομώντος, Σοφία Σειράχ.

Τα βιβλία των προφητών: Οι μεγάλοι προφήτες: Ησαΐας, Ιερεμίας, Βαρούχ, Θρήνοι, Επιστολή Ιερεμίου, Δανιήλ, Ιεζεκιήλ.

Οι μικροί προφήτες: Ωσηέ, Αμώς, Μιχαίας, Ιωήλ, Οβδιού, Ιωνάς, Ναούμ, Αββακούμ, Σοφονίας, Αγγαίος, Ζαχαρίας, Μαλαχίας.

http://euxh.gr