Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: ΠΕΡΙΠΟΥ 4 ΕΚΑΤ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

Δύο στους πέντε Έλληνες ηλικίας 18-64 ετών διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας - Πάνω από το 1/4 των ανηλίκων διατρέχει τον ίδιο κίνδυνο - Χειρότερη κατάσταση μόνο σε Βουλγαρία και Ρουμανία.

Τα στοιχεία που δημοσιεύει η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, σχετικά με τη φτώχεια στη χώρα μας, αποτυπώνουν το μέγεθος του προβλήματος. Χωρίς να υπάρχουν εικόνες, μερικές φορές οι αριθμοί αρκούν, καθώς το 35,6% του πληθυσμού της Ελλάδας (3.789.300 άτομα) βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού το 2016. 

Αν και η κατάσταση δεν άλλαξε και πολύ, οι αριθμοί δείχνουν μια πενιχρή μείωση, καθώς το 2015, το ποσοστό είχε διαμορφωθεί στο 35,7 (3.828.500 άτομα ). 

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στην περίπτωση των ατόμων ηλικίας 18-64 ετών (39,7%) και εκτιμάται για τους Έλληνες σε 38% και για τους αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ελλάδα σε 59,7%.

Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιµώνται σε 832.065 σε σύνολο 4.168.784 νοικοκυριών και τα µέλη τους σε 2.262.808 στο σύνολο των 10.651.929 ατόµων του πληθυσμού της χώρας.

Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 26,3%, σημειώνοντας μείωση κατά 0,3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση µε το 2015. Ο κίνδυνος φτώχειας για άτοµα ηλικίας άνω των 65 ετών ανέρχεται σε 12,4% παρουσιάζοντας μείωση κατά 1,3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση µε το 2015.

Αύξηση σε σχέση µε το 2015 σημείωσε το ποσοστό του πληθυσμού που απειλείται από τη φτώχεια ως προς το σύνολο του πληθυσμού, στη περίπτωση των:

*Εργαζομένων γυναικών κατά 1,3 ποσοστιαίες μονάδες (12,3%)

*Ανέργων κατά 2,3 ποσοστιαίες μονάδες (47,1%). Η αύξηση αφορά και τα δύο φύλα, µε μεγαλύτερη αυτή των γυναικών

*Νοικοκυριών µε δύο ενήλικες και τρία ή περισσότερα εξαρτώμενα παιδιά κατά 2,4 ποσοστιαίες μονάδες (32%)

*Νοικοκυριών µε δύο ενήλικες κάτω των 65 ετών κατά 2,3 ποσοστιαίες μονάδες (20,1%)

Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (δηλαδή µη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο συνολικό διαθέσιµο εισόδημα των νοικοκυριών) ανέρχεται σε 52,9%, ενώ όταν περιλαμβάνονται μόνον οι συντάξεις και όχι τα κοινωνικά επιδόματα μειώνεται στο 25,2%. Αναφορικά µε τα κοινωνικά επιδόματα, επισημαίνεται ότι αυτά περιλαμβάνουν παροχές κοινωνικής βοήθειας (όπως το ΕΚΑΣ, το επίδοµα μακροχρόνια ανέργων κ.λπ.), οικογενειακά επιδόματα (όπως επιδόματα τέκνων), καθώς και επιδόματα ή βοηθήματα ανεργίας, ασθένειας, αναπηρίας ή ανικανότητας, ή και εκπαιδευτικές παροχές.

Τα κοινωνικά επιδόματα συμβάλλουν στη μείωση του ποσοστού του κινδύνου φτώχειας κατά 4,0 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ εν συνεχεία, οι συντάξεις κατά 27,7 ποσοστιαίες μονάδες. Το σύνολο των κοινωνικών μεταβιβάσεων μειώνει το ποσοστό του κινδύνου φτώχειας κατά 31,7 ποσοστιαίες μονάδες.

Οι κοινωνικές μεταβιβάσεις (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων) αποτελούν το 34,1% του συνολικού διαθέσιµου εισοδήματος των νοικοκυριών της χώρας, εκ του οποίου οι συντάξεις αναλογούν στο 86,9%, ενώ τα κοινωνικά επιδόματα στο 13,1%.

Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν χαμηλότερο κίνδυνο φτώχειας σε σύγκριση µε τους ανέργους και τους οικονοµικά µη ενεργούς (νοικοκυρές κ.λπ.). Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας για τους εργαζομένους ανέρχεται σε 14,1% και σε σχέση µε το 2015 εµφανίζεται στα ίδια επίπεδα στην περίπτωση των ανδρών, ενώ είναι αυξημένο στην περίπτωση των γυναικών (15,3% και 12,3% αντίστοιχα). Για τους ανέργους, , ο κίνδυνος φτώχειας ανέρχεται σε 47,1%, παρουσιάζοντας σηµαντική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών (51,9% και 42,4% αντίστοιχα). Ο κίνδυνος φτώχειας για όσους είναι οικονοµικά µη ενεργοί (µη συμπεριλαμβανομένων των συνταξιούχων) έχει μειωθεί κατά 0,8 ποσοστιαίες μονάδες και ανέρχεται σε 25,4%. Ο κίνδυνος φτώχειας για τους εργαζομένους µε πλήρη απασχόληση ανέρχεται σε 12,2%, ενώ για τους εργαζομένους µε μερική απασχόληση ανέρχεται σε 30,3%.

Σε σύγκριση με άλλες χώρες που υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για το 2016, η Ελλάδα βρίσκεται στην 3η χειρότερη θέση (35,6%) για τον κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, μετά από τη Βουλγαρία (40,4%) και τη Ρουμανία (38,8%). 

Ακολουθούν, η Λετονία (28,5%), η Ισπανία (27,9%), η Ουγγαρία (26,3%), το Βέλγιο (20,7%), η Αυστρία (18%) και η Φινλανδία (16,6%).

Το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 4.500 ευρώ ετησίως ανά άτομο και σε 9.450 ευρώ για νοικοκυριά µε δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών, ενώ το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της εκτιμάται σε 14.932 ευρώ.

http://www.protothema.gr

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΙΓΟΥΡΟΙ, ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΛΑΠΟΥΝ Ή ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΟΙΩΘΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΑ;

Ὅλοι μας, εἴτε σέ περισσότερο εἴτε σέ μικρότερο βαθμό, ἔχουμε αὐτοβούλως ἐκθέσει – ἴσως καί ἐσφαλμένως – πολλά ἀπό τά προσωπικά μας δεδομένα, στό διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως. 

Ἀμέτρητες φωτογραφίες, ἀκόμη καί μικρῶν ἀνηλίκων παιδιῶν καί ἐπίσης ἀμέτρητες ἀναρτήσεις μέ ἰδέες καί ἀπόψεις σέ Facebook, Twitter, e-mail, bloggs , skype , linkedin, viber, messenger , ἔξυπνες κάρτες μέ rfid , ἠλεκτρονικές συναλλαγές μέ τράπεζες γιά τό «χτίσιμο» τοῦ ἀφορολόγητου, κινητά μέ gps, πλοηγοί ὁδηγήσεως γιά αὐτοκίνητα , ἴσως καί ἠλεκτρονικά εἰσιτήρια δημόσιων μεταφορῶν, ψηφιακές κάρτες ἀσθενείας, κάρτες μισθοδοσίας – πληρωμῆς – ἐξοφλήσεως οἰκονομικῶν δεδομένων – χρεῶν, κωδικοί TAXIS, ἀριθμοί κάρτας πολίτη καί ἕνα σωρό ἄλλες ἐφαρμογές ἐναποθέτουν-ἀποθηκεύουν, σέ βάσεις δεδομένων ἀνά τόν κόσμο, ὁλόκληρη τήν καθημερινή μας ζωή, ὁλόκληρη τήν προσωπικότητα καί τόν χαρακτήρα μας, ὁλόκληρη τήν ψυχοσύνθεσή μας, ὅλη τήν κοινωνική δραστηριότητά μας σέ κάθε λεπτό σέ κάθε γεωγραφικό στίγμα!

Οἱ ἰδέες τοῦ καθενός μας, οἱ ἀπόψεις του, τά πιστεύω του, οἱ ἀδυναμίες, τά πάθη, τά λάθη, τά σφάλματα καί οἱ ἀποτυχίες του, τά ταλέντα καί οἱ ἀρετές του, οἱ προτιμήσεις του σέ κάθε τομέα, οἱ πράξεις του, τά λεγόμενα καί τά γραπτά του, οἱ ἔγνοιες του, οἱ ἀπόκρυφες καί φανερές ἐπιθυμίες καί τά ὁράματά του, τά ἰδανικά του καί οἱ ἀγῶνες του, ἡ ἐργασία του, ἡ οἰκονομική του κατάσταση, οἱ χρηματικές ὀφειλές του, ἐπιπλέον οἱ διατροφικές του συνήθειες, τό ἰατρικό του ἱστορικό, οἱ ἀσθένειες τίς ὁποῖες ἐνδεχομένως ἔχει σωματικές ἤ ψυχικές, ἡ ὁμάδα αἵματος, στοιχεῖα τοῦ ὀργανισμοῦ του, ἡ φαρμακευτική ἀγωγή τήν ὁποία ἴσως νά χρησιμοποιεῖ ἀλλά καί ἡ μελλοντική του ἰατρική κατάσταση καί γενικά ὁ χῶρος, ὁ τρόπος, ὁ τόπος καί ἡ διάρκεια διαμονῆς του σέ κάθε σημεῖο τοῦ πλανήτη, ἀπό τό ὁποῖο πέρασε στό διάβα τῆς ζωῆς του, ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα μαζί ἀποτελοῦν τόν πυρήνα τῶν εὐαίσθητων προσωπικῶν καί βιομετρικῶν δεδομένων τοῦ κάθε ἀτόμου.

Τελικά ποῦ ἀποθηκεύονται ὅλες αὐτές οἱ πληροφορίες γιά ἐμᾶς ;

Ποιός τίς ἀποθηκεύει καί μέ ποιά μορφή ;

Ποιός τίς φυλάσσει ; εἶναι ἠθικά ἀκέραιος αὐτός ἤ αὐτοί ποῦ τίς φυλάσσουν;

Οἱ χῶροι φύλαξης εἶναι ἀπολύτως ἀσφαλεῖς ;

Ποιός χειρίζεται ὅλα αὐτά τά δεδομένα, πότε καί μέ ποιό τρόπο ;

Οἱ χῶροι ἀποθηκεύσεως τῶν προσωπικῶν δεδομένων εὑρίσκονται στήν Ἑλλάδα ἤ στό ἐξωτερικό ;

Μπορεῖ κάποιος νά κλέψει , νά πουλήσει,  νά ἀλλοιώσει ἤ νά ἐξαφανίσει – διαγράψει δεδομένα καί πληροφορίες γιά κάποιον ἄλλον;

Τούς φύλακες ὅλων αὐτῶν ποιός τούς φυλάει καί τούς ἐλέγχει  καί μέ ποιά τεχνικά μέσα ;

Τί θά συνέβαινε …. Ἄν…κάποιος σέ μία συνέντευξη γιά ἐργασία, ἄκουγε τόν ὑπεύθυνο ἐργοδότη νά τοῦ λέει, ὅτι δέν τόν προσλαμβάνει γιατί θεωρεῖ, ὅτι κάποιες μύχιες καί αὐστηρῶς προσωπικές του ἀπόψεις δέν συνάδουν μέ τίς δικές του – δηλαδή τοῦ ἐργοδότη – ἤ γιατί ἀπό τόν ἰατρικό φάκελο τοῦ ὑποψηφίου γιά ἐργασία διαπίστωνε, ὅτι πάσχει ἀπό σοβαρή ἀσθένεια καί δέν θά τοῦ ἀπέδιδε στήν ἐργασία τά κέρδη ποῦ θά ἤθελε ;;;

….κάποιος πηγαίνοντας π.χ. σέ μία τράπεζα, τοῦ ἔλεγε, ὅτι δέν θέλει νά τοῦ χορηγήσει δάνειο, γιατί κρίνει ἡ τράπεζα μέ βάση τό καταναλωτικό του προσωπικό προφίλ ἀπό τίς καθημερινές του ἀγορές, ὅτι δέν εἶναι φερέγγυος ὀφειλέτης ἤ ὅτι εἶναι πολύ πιθανό, ὅπως προκύπτει ἀπό τό εἶδος τῶν ἀγορῶν, οἱ ὁποῖες γίνονται ἠλεκτρονικά καί ἄρα φαίνονται, νά χωρίσει μέ τήν σύζυγό του καί ἄρα δέν θά μπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ σέ ἕνα δάνειο ;;;

…. κάποιος πηγαίνοντας σέ μία ἀσφαλιστική ἑταιρεία τοῦ ἔλεγε ἡ ἑταιρεία, ὅτι ἀπό τόν ἰατρικό προσωπικό του φάκελο διαπιστώνει, ὅτι εἶναι φορέας μίας ἀσθένειας καί ἄρα δέν τόν ἀσφαλίζει γιατί ἐνδεχομένως νά μήν ἔχει πολλά χρόνια ζωῆς;;;

… ἄν κάποιος ἔβλεπε ξαφνικά το πρόσωπό του ἀπό φωτογραφίες του ἤ τῶν προσώπων τῆς οἰκογένειάς του ἤ τῶν ἀνήλικων παιδιῶν του σέ διάφορες διαφημιστικές ἀφίσες ἤ σέ διαφημίσεις πάσης φύσεως στήν τηλεόραση χωρίς νά τό γνωρίζει καθόλου καί οἱ ὁποῖες ἐνδεχομένως νά εἶναι μέχρι καί ἐντελῶς προσβλητικές ἤ ἐξευτελιστικές;;;

… ἄν κάποιος ἔμπαινε στό χειρουργεῖο καί ἀπό ἕνα λάθος τυχαῖο ἤ κακόβουλο χανόταν ἤ ἄλλαζε ἤ ἀλλοιωνόταν τό ψηφιακό ἀρχεῖο ἀσθενείας στόν κεντρικό ὑπολογιστή ἑνός νοσοκομείου καί ὁ ἀσθενής εἴτε ἔχανε τό χειρουργεῖο εἴτε ὑποβαλλόταν σέ λάθος χειρουργεῖο καί ἔμπαινε σέ κίνδυνο ἡ ζωή του ;;;

… σέ περιπτώσεις φαρμάκων γιά ἀσθένειες, ὅπου ἐνδεχομένως μεγάλες ἑταιρεῖες ἔχοντας τούς ἰατρικοῦ φακέλους χιλιάδων ἀσθενῶν νά παζαρεύουν τήν τιμή τοῦ φάρμακού τους στίς ἀγορές;;;

… ἀπό κακόβουλη ἐπίθεση ἤ ἔστω ἀπό κακόβουλη φάρσα, κάποιος χάκερ ἀλλοίωνε τά προσωπικά δεδομένα ἑνός ἀνθρώπου καί ἐκεῖνος μετά ἐμφανιζόταν νά ἔχει ἀσθένειες, ἐνῶ εἶναι ὑγιής, νά ἔχει ποινικό φάκελο, ἐνῶ εἶναι παντελῶς καθαρός σέ ὅλα, νά ἔχει οἰκονομικές ὀφειλές στήν ἐφορία, ἐνῶ στήν πραγματικότητα δέν χρωστάει τίποτα καί πουθενά, νά νοσηλεύεται σέ ἕνα νοσοκομεῖο καί ἀπό κακόβουλη ἐπίθεση νά ἀλλοιωθεῖ τό ἰατρικό ψηφιακό ἱστορικό του μέ ἀποτέλεσμα νά τοῦ χορηγηθεῖ λάθος φάρμακο, νά διαγραφεῖ ἐντελῶς τό ὄνομά του καί τό ἱστορικό του ἤ ἀκόμη νά μήν φαίνεται πουθενά στά ψηφιακά ἀρχεῖα τῆς χώρας του καί νά μήν μπορεῖ νά κάνει κανενός εἴδους συναλλαγή ἤ νά ζητήσει προστασία ἀπό τήν δικαιοσύνη τῆς χώρας του ;;;

… Τί θά γινόταν ἐάν κάτι τέτοιο συνέβαινε σέ χιλιάδες πολίτες μία χώρας ἤ στά κρατικά ἤ στρατιωτικά ἀπόρρητα ἀρχεῖα της καί σέ θέματα ἐθνικῆς ἀσφάλειας ;;;

…σέ μία χώρα ἐπίσης, ἡ ὁποία ἔχει ἐφαρμόσει τίς ἠλεκτρονικές συναλλαγές πλήρως καί τό ἠλεκτρονικό – ψηφιακό νόμισμα, μιά κακόβουλη ἐπίθεση ἀπό ἐξειδικευμένους χρῆστες διαδικτύου θά μποροῦσε νά ἐξαφανίσει ὅλη τήν ψηφιακή χρηματική περιουσία ἑνός πολίτη στό δευτερόλεπτο μέ τό πάτημα ἑνός κουμπιοῦ ἤ νά τοῦ ἀφαιρέσει ποσά γιά χρηματικές του ὀφειλές;  Ή ἀκόμη καί νά τοῦ δημιουργήσει ὀφειλές εἰκονικές ;;;

Θά μποροῦσε νά δημιουργήσει πρόβλημα μία συντονισμένη ψηφιακή ἐπίθεση στήν περιουσία τοῦ ἴδιου του κράτους ἀραγε ῆ στήν ἐθνική του ἀκεραιότητα ;;;

Μήπως στό βάθος ὅλων αὐτῶν διαφαίνεται κίνδυνος ἀπολύτου βλάβης τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου τελικά ;;;

Μήπως ὅλη αὐτή ἡ ἀτελείωτη διακίνηση καί διαρροή πολλές φορές τῶν προσωπικῶν δεδομένων μας δέν εἶναι ἀθώα ἀλλά μᾶλλον εἶναι ἐντελῶς πονηρή καί ἔχει σκοπό τό ἀπόλυτο φακέλωμα ὅλων μας ;

Στίς ἡμέρες μας σέ παγκόσμιο ἀλλά καί σέ στενό ἐθνικό ἐπίπεδο χτίζεται ἕνα ὁλόκληρο σύστημα παρακολούθησης καί ἐλέγχου, μία ὁλόκληρη φυλακή γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους. Ἁπλά δέν τό καταλαβαίνουμε, διότι ἑτοιμάζεται καθημερινά καί λίγο λίγο καί μάλιστα μέ πονηρό τρόπο.

Ἕνα σωρό νομοθετήματα, ἐγκύκλιοι, ἀποφάσεις θεσμῶν καί ἐπιτροπῶν, εὐρωπαϊκές ὁδηγίες καί πάσης φύσεως διεθνεῖς καί ἐθνικές ἀποφάσεις σχετικῶν φορέων, νομολογίες, πολιτικές καί διπλωματικές πιέσεις πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση εἶναι πλέον καθημερινό φαινόμενο! 

Οἱ δῆθεν αἰτιολογίες – προφάσεις εἶναι ἁπλές, γιά παράδειγμα ἡ δῆθεν ἀντιμετώπιση τῆς φοροδιαφυγῆς, θέματα ἀσφάλειας ἀλλά καί ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ὑποτιθέμενης γραφειοκρατίας στήν καθημερινή ζωή!

Οὐδείς εἶναι πλήρως ἐξασφαλισμένος καί καλυμμένος! ὅσα νομοθετικά πλαίσια κι ἄν ὑπάρξουν, ἡ παραχώρηση στό κράτος αὐξημένης ποσόστωσης προσωπικῶν δεδομένων τῶν πολιτῶν καθιστᾶ τό ἴδιο το κράτος δυνάστη καί τύραννό του ἴδιου του πολίτη! Δίνει τήν ἀπόλυτη δυνατότητα στό κράτος καί ὅσοι εἶναι πίσω ἀπό αὐτό τό ἐλέγχουν, νά γνωρίζουν καί νά προσπαθοῦν νά διαμορφώσουν τίς ἐπιλογές καί τήν ἴδια τήν ὑπόστασή του καί ἄρα νά τό ἐλέγχει πλήρως καί νά τό καθοδηγεῖ σάν ἄβουλο ἀντικείμενο, σάν ἕναν φυλακισμένο σκλάβο! Στήν οὐσία τοῦ κλέβει τήν ἐλευθερία καί τό χειρότερο τήν ἴδια τοῦ τήν ψυχή!

Ἀσύστολα ψεύδη καί δικαιολογίες ἀπό ἕναν μηχανισμό παρακολουθήσεως, ὁ ὁποῖος θέλει νά τοῦ πουλήσουμε τήν προσωπικότητά μας καί τήν ἐλευθερία μας γιά χάρη μιᾶς δῆθεν ψευδεπίγραφης ἀσφάλειας, ἡ ὁποία εἶναι κομμένη καί ραμμένη στά μέτρα πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν, οἱ ὁποῖες θέλουν νά ἐλέγχουν ἀπολύτως μέσω τῆς κρατικῆς δραστηριότητας τήν ἴδια μᾶς τήν ὑπόσταση μετατρέποντάς μας σέ δουλικά ἄψυχα στρατιωτάκια.

Ἕνα εἶναι τό σίγουρο, ὅτι στό βάθος αὐτό πού θέλουν νά πλήξουν ὅσοι χτίζουν γιά ἐμᾶς αὐτήν τήν φυλακή, εἶναι ἡ ἴδια μᾶς ἡ ψυχή στήν κυριολεξία!

Μακάρι νά μᾶς δώσει φώτιση Ὁ Θεός νά τό ἀντιληφθοῦμε ὅλοι, ὅσο τό δυνατό γρηγορότερα καί νά πράξουμε – ἀντιδράσουμε καταλλήλως, ὅπως ἀκριβῶς ἁρμόζει σέ Ἐλεύθερους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν Πίστη Στόν Θεό! 

Μακάρι ἡ Ρωμαίικη μαγιά νά σταθεῖ στό ὕψος της!

Ρούντας Νάπ. Γεώργιος

Ἀθήνα - 12-06-2017

enromiosini.gr

ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ Η ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ- ΧΩΡΙΣ ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΧΕΡΙ, ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Γραφήματα...ενημερωτικά

Στην Ελλάδα του βασικού μισθού των 400€ ευρώ απαιτείται το 44,3% του μισθού για την αγορά 1 καρβελιού ψωμί, ενός λίτρου γάλα, 1 κιλού ντομάτες, 2 αυγών και 1 κιλού ρύζι την ημέρα (x30 ημέρες). Το αντίστοιχο ποσοστό στην Ισπανία είναι 18,8% του μισθού, στη Γερμανία το 12,2% του μισθού και στην Ολλανδία το 12,1%

Το 1999 η αγορά 1 κιλού ντομάτες την ημέρα αντιστοιχούσε στο 2 % του μισθού. Σήμερα αντιστοιχεί στο 10% του μισθού.

Το 1999 η αγορά δυο καρβελιών ψωμί την ημέρα αντιστοιχούσε στο 2 % του μισθού. Σήμερα αντιστοιχεί στο 15% του μισθού.

Το 1999 η αγορά μιας τυρόπιτας την ημέρα αντιστοιχούσε στο 1,7 % του μισθού. Σήμερα αντιστοιχεί στο 11,3% του μισθού.

Το 1999 η αγορά δύο εισιτηρίων την ημέρα αντιστοιχούσε στο 2,6 % του μισθού. Σήμερα αντιστοιχεί στο 21,0% του μισθού.

http://jodi.graphics, http://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΑΞΙΑ ΕΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΑ ΧΙΛΙΑΡΙΚΟ

Τι αγοράζαμε με αυτό το 1999 και τι αγοράζουμε τώρα με 2,93 ευρώ;

Αναλυτικά:

Τσιγάρα: 400 δραχμές.

Τυρόπιτα: 100 δραχμές.

Καφές φραπέ: 500 δραχμές.

Σύνολο χίλιες δραχμές κι όλα αυτά, με… βασικό μισθό 170 χιλιάδες δραχμές (498 €).

Σήμερα (2015) τα ίδια προϊόντα κοστίζουν:

Τσιγάρα: 3,70 – 4,70 ευρώ.

Τυρόπιτα 1,5 ευρώ.

Καφές φραπέ ή freddo: 3 – 4 ευρώ.

Σύνολο 8-9 ευρώ, δηλαδή περίπου τρία χιλιάρικα, με βασικό μισθό 480 ευρώ.

Ο βασικό μισθός σε δραχμές υπολογίζεται ότι είναι 163.000 δρχ (περίπου όσο και το 1999).

Απλά 15 χρόνια μετά, το κόστος ζωής τριπλασιάστηκε.

Ο βασικός μισθός μειώθηκε και για ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού δεν υπάρχει καν.

Τα συμπεράσματα δικά σας….

http://www.pronews.gr

ΑΠΟΫΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΗΤΩΝ: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ – ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ

Γράφει ὁ οἰκονομολόγος MBA, κ. Νικόλαος Διάκος.

Ἡ κυβέρνηση, κατ’ ἐπιταγή τοῦ νέου μνημονίου, ἔχει συστήσει εἰδική ὁμάδα ἐργασίας -task force- γιά τή δραστική διάδοση χρήσης τοῦ λεγόμενου πλαστικοῦ χρήματος. Ἡ μελλοντική στόχευση, δέν ἀποκρύπτεται ὅτι, στήν οὐσία, ἀφορᾶ τή γενίκευση τῆς χρήσης τοῦ μέσου αὐτοῦ, πού μόνο καταχρηστικά μπορεῖ νά ὀνομάζεται «χρῆμα», δηλαδή πράγμα, ἀφοῦ εἶναι ἄυλο, δηλαδή μή-πράγμα.

Στήν πραγματικότητα, αὐτό πού ἐπιχειρεῖται, εἶναι ἡ ἀποϋλοποίηση τῶν μετρητῶν.

Εἰδικά ὁ ἑλληνικός λαός, θυμᾶται καλά τόν τραυματικό αὐτό ὅρο καί τήν ἀποϋλοποίηση τῶν μετοχῶν πού συντελέστηκε στήν ἰδιωτική οἰκονομία … Τό θυμᾶται καλά, γιατί λίγα χρόνια μετά, ἐπακολούθησε ἡ μεγαλύτερη ληστεία ἰδιωτικῆς περιουσίας, πού χαρακτηρίσθηκε ἀπό τήν ἀπερίγραπτη ἀδιαφάνεια μέ τήν ὁποία ἄλλαζαν τότε χέρια τά πακέτα τῶν μετοχῶν: ἀρχικά ἐντός τῆς χώρας, γιά νά φυγαδευτοῦν τελικά ἔξω ἀπό αὐτή. Ἄραγε θά εἶχε συμβεῖ τό σκάνδαλο τοῦ χρηματιστηρίου μέ τίς χάρτινες μετοχές πού ὑπῆρχαν πρίν;

Στή σχεδιαζόμενη ἀποϋλοποίηση τῶν μετρητῶν, προβάλλεται σταθερά μόνον ἡ μία ὄψη, αὐτή τῶν ἐπιδιωκομένων πλεονεκτημάτων, καί κυρίως, ὁ εὐρώ-ἀστικός μύθος τῆς «πάταξης τῆς φοροδιαφυγῆς».

Φοροδιαφυγή. Ἡ πιό χρησιμοποιημένη λέξη στά ἐκ τῆς ἀγγλικῆς μεταφραζόμενα νομοσχέδια καί στά ἐπίσης ἔξωθεν ὑπαγορευόμενα δελτία εἰδήσεων ἤ μᾶλλον δελτία πλύσης ἐγκεφάλου, πού ἀποτελεῖ ἕναν εὐρώ-ἀστικό μύθο. Καί αὐτό γιατί, ἀναπόδραστα, τά βάρη τῆς πάταξης τῆς φοροδιαφυγῆς θά πέσουν, γιά μία ἀκόμα φορά, στίς πλάτες τῶν ἀδυνάτων, δηλαδή ἐκείνων πού ἔχουν λίγη ἤ καθόλου διαπραγματευτική ἱκανότητα στήν ἐμπορική συναλλαγή : ἤδη τά φροντιστήρια μετακυλίουν τό ΦΠΑ, πού πρόσφατα τους ἐπιβλήθηκε, στούς ἐργαζομένους τους (μέ μικρότερη ἀμοιβή) καί στούς πελάτες τους (μέ ἀκριβότερη τιμή). Ἄς μήν ἀμφιβάλλει κανείς, ὅτι ἀνάλογα θά πράξουν καί οἱ λοιπές κατηγορίες ἐλεύθερων ἐπαγγελματιῶν, πού θά ὑποχρεωθοῦν νά βάλουν μηχανάκια POS. Οὔτε νά διερωτᾶται κανείς ἀπό ποιά τσέπη θά βγοῦν τά 7 – 9 δίς τῆς φοροδιαφυγῆς πού ἀναφέρει ἡ ἐτήσια ἔκθεση τῆς Κομισιόν γιά τήν Ἑλλάδα… Στό μεγαλύτερο μέρος τους, ἁπλά θά προστεθοῦν στίς ἐπιβαρύνσεις τῶν ἀδυνάτων μαζί μέ τούς ἄλλους φόρους, τίς ὑψηλότερες κρατήσεις κλπ., ἐνῶ θά ἀφαιροῦνται ἀπό τά διαρκῶς συρρικνούμενα εἰσοδήματά τους.

Ὅμως, ὑπάρχει καί ἄλλη ὄψη στήν ἀποϋλοποίηση τῶν μετρητῶν, καί αὐτή δέν εἶναι θετική:

1. Τά ἐπιδιωκόμενα πλεονεκτήματα ἀπό τήν χρήση τῶν καρτῶν κλπ εἶναι ὄντως πλεονεκτήματα;

Μπορεῖ νά πράττει κανείς σύμφωνα μέ τήν ἐλεύθερη βούλησή του ἤ/καί τοῦ ἀντισυμβαλλομένου του (π.χ. τοῦ πωλητῆ), συνήθως χωρίς νά χρειάζεται συγκατάθεση ἀπό κάποιον τρίτο (πού ἐποπτεύει ἤ παρακολουθεῖ). Μέ ἄλλα λόγια, ὁ φέρων χαρτονόμισμα ἔχει ἐξουσία στά χέρια του καί ἡ ἐξουσία αὐτή ἐνσωματώνεται στό ὑλικό χρῆμα. Ἡ χρήση κάρτας καί, ἀκόμα περισσότερο, ψηφιακοῦ «χρήματος» ἀφαιρεῖ ἀπό τόν πολύπαθο πολίτη αὐτή τήν ἐξουσία, καθώς μετατρέπεται σέ ἁπλό χρήστη μίας ὑπηρεσίας, ὁ ὁποῖος μπορεῖ μέν νά ἔχει διάφορα προνόμια, γιά ὅσο καιρό τοῦ ἐπιτρέπονται, ἀλλά ὄχι ἐξουσία.

Ἐνόψει τῆς σχεδιαζόμενης ἀποϋλοποίησης τῶν μετρητῶν (μετάβαση σέ μία ἀχρήματη κοινωνία), θά πρέπει νά γίνει κατανοητό ἀπό ὅλους, τόσο τούς ψηφοφόρους, ὅσο καί τούς ἐκλεγμένους ἀντιπροσώπους, ἡ οὐσιώδης διαφορά πού ὑπάρχει ἀνάμεσα στό χαρτονόμισμα καί τό πλαστικό ἤ ψηφιακό «χρῆμα»:

Μέ τό ὑλικό χρῆμα, τό κράτος (ἡ Ε.Ε. πλέον) ἐκδίδει καί κυκλοφορεῖ χαρτονόμισμα. Ταυτόχρονα, ἐκεῖνος πού ἔχει στήν κατοχή του χαρτονόμισμα διακρατεῖ καί ἰσόποση ἀξία, τήν ὁποία μπορεῖ νά μεταφέρει ἤ νά μεταβιβάσει ἐλεύθερα. Ὁ ρόλος τῆς Κεντρικῆς Τράπεζας (τῆς Ε.Κ.Τ. πλέον) περιορίζεται στό τύπωμα, τήν κυκλοφορία καί τήν ἀποθεματοποίηση τοῦ χρήματος, γιά ὅσο διάστημα χρειάζεται.

Μέ τό ἄυλο «χρῆμα» (πλαστικό-κάρτα ἤ ψηφιακό), ἡ Εὐρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή μία ὑπερεθνική τράπεζα ἰδιωτικῶν συμφερόντων, ἀποκτᾶ ἀπόλυτη ἐξουσία ἐποπτείας καί παρακολούθησης. Ἡ διόγκωση τοῦ ρόλου της γίνεται εἰς βάρος τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, πού ὑποβιβάζεται σέ ἁπλό διεκπεραιωτή, καί κυρίως, εἰς βάρος τοῦ πολίτη, ὁ ὁποῖος χάνει πλέον τήν ἐξουσία νά φέρει καί νά διακρατεῖ ἀξία καί ὑποβιβάζεται σέ ἁπλό χρήστη «ἔξυπνων» ὑπηρεσιῶν. Φυσικά, ἡ παροχή τῶν ὑπηρεσιῶν αὐτῶν ὑπόκειται σέ πολλές προϋποθέσεις πού πρέπει νά ἐκπληρώνει ὁ χρήστης, μέ τή λίστα τῶν προϋποθέσεων νά μεταβάλλεται διαρκῶς καί, πιθανά, μέ ἔλλειψη διαφάνειας. Ἀνά πᾶσα στιγμή, ὁ ἐποπτεύων – παρακολουθῶν (ἡ Ε.Κ.Τ.) πού ἔχει τήν πλήρη ἐξουσία, μπορεῖ νά ἀνακαλέσει τό δικαίωμα χρήσης («Μᾶς συγχωρεῖτε, ἡ κάρτα σας δέν γίνεται ἀποδεκτή») πού θά ἰσοδυναμεῖ μέ τόν … ξαφνικό θάνατο τοῦ χαζοῦ πλέον χρήστη. Τότε τί γίνεται;

2. Ἐξάλλου ἡ σχεδιαζόμενη ἀποϋλοποίηση τοῦ χρήματος καί ἡ ὁλική μετάβαση στό πλαστικό – ψηφιακό «χρῆμα», χαρακτηρίζεται ἀπό μία ἐπιπλέον δυσμενῆ ἐξέλιξη : ἐμπεριέχει ἔλλειμμα Δημοκρατίας, καθώς συνιστᾶ ἐπιδείνωση τῶν ὅρων τῆς Δημοκρατίας καί ἐπιστροφή σέ ὅρους φεουδαρχίας – ἀπολυταρχίας.
Κατά τούς τελευταίους τρεῖς αἰῶνες περίπου, παρατηρήθηκε μία ἐξελικτική πορεία στή μορφή τοῦ χρήματος, ἡ ὁποία ἀντιστοιχεῖ στίς κοινωνικές – πολιτειακές ἐξελίξεις πού ἔλαβαν χώρα στό ἴδιο διάστημα. Μέ ἁδρές γραμμές, μποροῦμε νά περιγράψουμε τήν ἐξέλιξη αὐτή σέ διαδοχικά βήματα μέσα στό χρόνο, ἔτσι :

α. χρυσό νόμισμα (φεουδαρχία)

β. χαρτονόμισμα ἀνταλλάξιμο σέ χρυσό «ἐπί τῇ ἐμφανίσει» (ἀστικό πολίτευμα)

γ. χαρτονόμισμα ἁπλό, δηλ. μή ἀνταλλάξιμο (κοινωνία τῶν πολιτῶν)

δ. πλαστικό «χρῆμα», δηλ. κάρτα πιστωτική, χρεωστική κλπ

ε. ψηφιακό «χρῆμα», δηλ. μέ χρήση τοῦ διαδικτύου (παγκόσμιο χωριό).

Καθώς ἀφαιρεῖται μέχρις ἐξαφανίσεως κάθε ἐξουσία πού βρίσκεται στά χέρια τοῦ ἁπλοῦ πολίτη, αὐτός ὁλοένα καί περισσότερο μοιάζει μέ τόν δουλοπάροικο, ἀπό τόν ὁποῖο καί προῆλθε. Ὅπως ἐπί φεουδαρχίας – ἀπολυταρχίας, ὁ ἄρχοντας ἤλεγχε ἀσφυκτικά κάθε δραστηριότητα τοῦ δουλοπάροικου, ὁ ὁποῖος δέν μποροῦσε νά κάνει τίποτα χωρίς τήν ἄδειά του, ἔτσι καί τώρα ὁ (χαζοχαρούμενος) χρήστης τῶν «ἔξυπνων» ὑπηρεσιῶν, ἄν παραβιάσει τούς ὅρους τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, μπορεῖ μέ τό πάτημα ἑνός κουμπιοῦ νά διαγραφεῖ ἀπό τό προσκήνιο.

3. Τό ὑλικό χρῆμα εἶναι ἀνώνυμο, ὅπως ἀκριβῶς καί ἡ ψῆφος, καί ἑπομένως, δημοκρατικό. Ἡ χρήση τοῦ ὑλικοῦ χρήματος, ὅπως καί τῆς ψήφου γίνεται ἐλεύθερα, καί μέ τόν τρόπο αὐτό, προστατεύεται ὁ ἀδύναμος πολίτης ἀπό τόν ἔλεγχο πού μπορεῖ νά ἀσκήσει ἐπάνω του κάποιος μέ πολύ περισσότερη δύναμη.

Ἀντίθετα, κάθε συναλλαγή πού πραγματοποιεῖται μέ τό πλαστικό – ψηφιακό «χρῆμα», καταγράφεται πλήρως : τό ὄνομα, ἡ τοποθεσία, ὁ χρόνος, τό κατάστημα, ἀλλά καί τό ἀκριβές εἶδος τῆς δαπάνης εἶναι στή διάθεση καθενός πού ἔχει τήν κατάλληλη πρόσβαση, νόμιμα ἤ παράνομα, καί μάλιστα σέ βάθος χρόνου.

Συμπερασματικά, ἐνῶ ὅλα τά γνωστά Συντάγματα προβλέπουν, ὅτι ἡ ἐξουσία πηγάζει ἀπό τό λαό, ὁ πολύπαθος πολίτης, ἰδιαίτερα στήν Ἑλλάδα, δέν βλέπει νά ἐπαληθεύεται κάτι τέτοιο στήν πράξη. Ὁλοένα καί περισσότερο, αἰσθάνεται ὡς ὑπόδουλος καί ὄχι ὡς κυρίαρχος. Ἡ πρόβλεψη τοῦ Συντάγματος ἔχει φαλκιδευθεῖ σέ μεγάλο βαθμό στήν πορεία τοῦ χρόνου, καθώς μέ τήν καταλυτική ἐπίδραση τῆς τεχνολογίας, τό προσωπικό στοιχεῖο σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς χάνει ἔδαφος ὑπέρ τοῦ ἀπροσώπου στοιχείου…

Ποιά ἐξουσία θά ἔχει ποιός λαός στό παγκόσμιο χωριό;

Δέν εἶναι ὑπερβολικό νά ἰσχυριστοῦμε, ὅτι τό χαρτονόμισμα ἀναδεικνύεται, ἴσως, ὡς τό τελευταῖο ὀχυρό λαϊκῆς ἐξουσίας!

Κι᾿ἀκόμα, πρέπει νά ἀναλογιστοῦμε ὅλοι μας, ὅτι ἄν ὑλοποιηθοῦν οἱ σχεδιασμοί περί ἀχρήματης κοινωνίας, θά διαμορφωθεῖ μία κοινωνική πραγματικότητα χειρότερη ἀπό τό ἐπί φεουδαρχίας παρελθόν, καθώς τότε μέν ὁ ἄρχοντας ἦταν γνωστός στούς ἀρχομένους, μέ τά καλά του καί τά κακά του, ἐνῶ τώρα στήνεται μία ὑποδομή γιά μεταβίβαση – παράδοση τῆς ἐξουσίας, στό κοντινό μέλλον, σέ κάποιον παγκόσμιο ἄρχοντα τοῦ παγκόσμιου χωριοῦ, πού μέχρι τώρα ἀκόμα, κατά τό χρόνο λήψης τῶν ἀποφάσεων, εἶναι ἄγνωστος. Ἕως πότε ὅμως;

ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ

ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Γιατί η επιστροφή στο Εθνικό νόμισμα αποτελεί μονόδρομο για τη σωτηρία της Ελλάδος

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η αρνητική αντιμετώπιση του εθνικού μας νομίσματος από την πλειονοψηφία των Ελλήνων, μπορεί να δικαιολογηθεί, μόνο, αν πιστεύουν πρώτον, ότι η σωτηρία μας είναι εντός των Μνημονίων και δεύτερον ότι οι δανειστές μας πασκίζουν για τη σωτηρία μας, την ανάπτυξή μας και την ταχεία έξοδό μας από την κρίση.

Θεωρώ και τις δύο αυτές υποθέσεις αυταπόδεικτα αστήρικτες και θα πρόσθετα και παρανοϊκές. Αλλά, αν έτσι είναι τότε η μοναδική λύση στο ελληνικό δράμα βρίσκεται εκτός Μνημονίων και τότε το εθνικό μας νόμισμα εμφανίζεται, πράγματι, ως μονόδρομος.

Την παράλογη απέχθεια των Ελλήνων προς το εθνικό τους νόμισμα, θα την αποδώσω στην απεριόριστη εξουσία των ΜΜΕ, και στη δυνατότητά τους να μεταβάλλουν την πραγματικότητα, δημιουργώντας μέσω της επανάληψης, εσφαλμένες εντυπώσεις και πεποιθήσεις. Ωστόσο, αυτή φαίνεται να τελειώνει, αφού η τελευταία ευρωπαϊκή έρευνα δίνει 44% υπέρ της δραχμής και μόνον 42% υπέρ του ευρώ, ενώ ταυτόχρονα περισσότερο από 60% των Ελλήνων πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα του ευρώ ήταν βλαβερά για την Ελλάδα.

ΜΕΡΟΣ Ι. Στον μνημονιακό αστερισμό δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας

Το πόσο ουτοπική είναι η υπόθεση προσμονής θετικών αποτελεσμάτων, από την εφαρμογή των Μνημονίων τώρα και στο διηνεκές, προκύπτει από την μέχρι σήμερα τραυματική εξαετή εμπειρία από αυτά, αλλά και από το σύνολο των λογικών προβλέψεων για το μέλλον.

Α. Οι συνέπειες των Μνημονίων μέχρι σήμερα

Η εφαρμογή των Μνημονίων επιδείνωσε όλους ανεξαιρέτως τους βασικούς οικονομικούς, κοινωνικούς και ψυχολογικούς δείκτες, έτσι που να είναι αυτόχρημα φαιδρές όλες οι κατά καιρούς διαβεβαιώσεις κυβερνητικών, που δήθεν διαπιστώνουν success stories, άμεση έξοδο στις αγορές, καταγραφή θετικών αναπτυξιακών ρυθμών και άλλα παρόμοια.

Ενδεικτικά θα υπενθυμίσω κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις καθολικής επιδείνωσης στην Ελλάδα και εν συνεχεία θα αναφερθώ σε προβλέψεις για τις εξελίξεις στο μέλλον. Από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα προκύπτει, αναμφίβολα, ότι οι μαχαιριές στην οικονομία και κοινωνία της χώρας στόχευσαν με ακρίβεια στο σύνολο των ζωτικών διαρθρώσεων και λειτουργιών της, έτσι που η ανόρθωσή της να αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Σε πρόσφατη δήλωση ο πρόεδρος των Ελλήνων βιομηχάνων είπε ότι θα χρειαστούν γύρω στα100δις ευρώ για να ξανασταθεί στα πόδια της η οικονομία. Τα θεωρώ ανεπαρκή, γιατί η οικονομία μας έχει διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Αυτή η καταστροφή που συνεχίζεται, και μάλιστα με εντεινόμενους ρυθμούς, είναι παρανοϊκό να υποστηρίζεται ότι αποβλέπει στη σωτηρία μας.

*Μακροοικονομικά δεδομένα

Στην αρχή της κρίσης το χρέος αντιπροσώπευε περίπου 100% του τότε ΑΕΠ, και ήταν βιώσιμο. Σήμερα, και παρά το αποτυχημένο, επειδή ανεπίτρεπτα αργοπορημένο "κούρεμα", το ποσοστό του χρέους έχει περίπου διπλασιαστεί, στο ΑΕΠ. Και συνεχίζει να σκαρφαλώνει ακάθεκτο έτσι που σε απόλυτους αριθμούς, από 324 δις ευρώ το 2014, θα φθάσει το 2016 στα 337,6 αντίστοιχα. Για την περίοδο 2007-2015 διαπιστώνεται δραματική και χωρίς προηγούμενο, για οικονομία σε ειρήνη, πτώση του κατά κεφαλή ΑΕΠ κατά 27,6%, που αντιστοιχεί σε 70 δις ευρώ και σε απώλεια εισοδήματος, για κάθε Έλληνα πολίτη, ίση με 6.100 ευρώ το χρόνο. Το ελληνικό κατά κεφαλή ΑΕΠ αναλογούσε στο 84,4% του αντίστοιχου Μ.Ο. των κρατών-μελών της ΕΕ, και τώρα εκτιμάται μόνο στο 53,6%2. Η επίσημη ανεργία έφθασε στο 27%, ενώ η ανεπίσημη αγγίζει εφιαλτικά ύψη, αν ληφθεί υπόψη και η σημαντική υποχώρηση της πλήρους απασχόλησης προς όφελος αβέβαιων και ανασφαλών μορφών της.

Πριν από την έναρξη της κρίσης η ανεργία ήταν μόνον 7.8%. Η ιδιωτική κατανάλωση, που αποτελεί την ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης έχει δραματικά συρρικνωθεί κατά περίπου 47 δισεκατομμύρια ευρώ. Ούτε και οι φετινές γιορτές μπόρεσαν να την ανακάμψουν, αφού ο τζίρος έπεσε κατά 8% σε σχέση με τον αντίστοιχο περυσινό, και σε σύγκριση με την έναρξη της κρίσης κατά περίπου 50%3. Εικόνα πανωλεθρίας εμφανίζει η επένδυση, δημόσια και ιδιωτική, αφού οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου από 57,2 δις ευρώ πριν από την κρίση, ελαχιστοποιήθηκαν στα 18,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Μισθοί και συντάξεις έχουν καταποντιστεί. Και στον χώρο των επιχειρήσεων η τελευταία έκθεση της Price Water House Coopers (PwC) που αφορά σε 2.824 ελληνικές επιχειρήσεις με έσοδα άνω των 10 εκατ. ευρώ, καταλήγει στο εφιαλτικό συμπέρασμα ότι το 40%, περίπου, από αυτές είναι υπερδανεισμένες, χωρίς καμιά πιθανότητα επιβίωσης. Ο δείκτης των αυτοκτονιών, έχει αυξηθεί, από 3,35 ανά 100.000 για την περίοδο 2003-2010 σε 4,56 το 2012 αντίστοιχα. Όπως θα ήταν αναμενόμενο, το 44% των Ελλήνων κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα, όπως φόβο, ανασφάλεια, αγωνία, απογοήτευση, αγανάκτηση και θυμό. Αλλά και η υγεία των Ελλήνων με χαμηλά εισοδήματα εμφανίζει τάση επιδείνωσης, αφού το 25% αδυνατεί να εξασφαλίσει τα φάρμακα και τη θεραπεία που έχει ανάγκη. 42% των ερωτηθέντων αντιμετωπίζουν χρόνια νοσήματα. Η πιο καταστρεπτική, γιατί γενικά μη αντιστρέψιμη εξέλιξη της κρίσης είναι, αναμφίβολα, η μαζική φυγή εγκεφάλων, προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Το κόστος αυτής της φυγής εκτιμάται στο αστρονομικό ποσό των 170 δισεκατομμυρίων ευρώ.

*Δημοσιονομικά και χρηματοπιστωτικά

Η φοροκαταιγίδα, στην οποίαν κατέφυγαν οι προηγούμενες και η παρούσα κυβέρνηση, απέβλεπε στην ικανοποίηση των ολοένα πιο απάνθρωπων απαιτήσεων των δανειστών. Λησμόνησαν, ωστόσο, ότι σε περίοδο συνεχώς μειούμενων εισοδημάτων, η φοροκαταιγίδα είναι καταδικασμένη να καταλήξει σε αποτελέσματα διαμετρικά αντίθετα από τα επιδιωκόμενα, καθώς ολοένα μεγαλύτερο ποσοστό των φορολογουμένων βρίσκεται σε αντικειμενική αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του.

Έτσι, ενώ το 2009 τα δηλωθέντα εισοδήματα φυσικών προσώπων ήταν 100,3 δις ευρώ, το 2014 δεν ήταν παρά μόνο 73 αντίστοιχα. Αναφορικά, με το σύνολο των φορολογικών εσόδων της χώρας, αυτά ήταν το 2009 51.266 δις ευρώ και το 2015 εκτιμάται ότι θα είναι μόνο 43.162 αντίστοιχα. Το κράτος αδυνατεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του. Και σε αυτόν τον κρανίου τόπο, κάποιοι αναζητούν πρωτογενές πλεόνασμα, που για το 2015 αναγγέλλεται της τάξεως του 4,3 δις ευρώ και, φυσικά, βουτηγμένο στο αίμα. Ωστόσο, ο τραγικός τρόπος δημιουργίας του, ουδόλως εμποδίζει το κουαρτέτο, αλλά και την Κυβέρνηση να το εξαγγέλλει θριαμβευτικά. Οι φόροι, που πληρώθηκαν το 2014 έφθασαν στο, όντως, αδιανόητο ποσοστό του 53,3% των εισοδημάτων των πολιτών. Κάτω από αυτές τις δραματικά ανθυγιεινές συνθήκες πως να υποστηριχθεί, σοβαρά, η ανάκαμψη της οικονομίας; Να πάμε και στην τραγωδία των καταθέσεων, που τελικά οδήγησε στα capital controls. Το διαθέσιμο χρήμα έχει μειωθεί από 262 δις ευρώ το 2009 σε 153 τώρα. Ακόμη, η Ελλάδα έχει, ουσιαστικά, μείνει χωρίς τράπεζες. Πράγματι, αφού από την αρχή της κρίσης χάθηκαν 3.500 καταστήματα και 50.000 θέσεις εργασίας εντός και εκτός της χώρας, τελικά η αξία τους μηδενίστηκε, και από περίπου 215 δις ευρώ σταθμισμένο ενεργητικό, τελικά, καταληστεύτηκαν από ξένα funds, που τις άρπαξαν για το εξευτελιστικό ποσό των 750 εκατομμυρίων ευρώ, και έτσι χάθηκαν και τα 40 δισεκατομμύρια ευρώ που δανείστηκαν οι Έλληνες για την ανακεφαλαιοποίησή τους.

Β. Οι προοπτικές για το μέλλον

Παρά τα συντρίμμια, που έφερε η εσφαλμένη πολιτική των Μνημονίων, οι αρμόδιοι τολμούν να υπόσχονται ότι το μέλλον μας θα είναι καλύτερο. Δυστυχώς, όμως, θα είναι χειρότερο, και μάλιστα στο διηνεκές. Ιδού μερικά συντριπτικά στοιχεία όχι μόνο για την παρούσα, αλλά και για τις επερχόμενες γενιές αρχίζοντας με τις προβλέψεις της παγκόσμιας έκθεσης του 2015 από την εταιρία PROGNOS ΑG:

Σύμφωνα με αυτές, και με την υπόθεση ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη, το χρέος στο ΑΕΠ, αναμένεται να αναρριχηθεί στο 245% του ΑΕΠ το 2022, ενώ παράλληλα και μέχρι το 2020 η οικονομία θα συρρικνώνεται με ετήσιο ρυθμό 0,8%. Υπολογίζεται, εξάλλου ότι η ανεργία θα χρειασθεί 25 χρόνια για να πέσει κάτω από το 10% του ενεργού πληθυσμού και μόνο το 2034 η Ελλάδα θα επιστρέψει στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από την κρίση.

Για το 2016 προβλέπεται, ακόμη, συνέχιση της πτώσης των εσόδων του Κράτους, κυρίως από την άμεση φορολογία, αλλά και πτώση δραματική των εσόδων κοινωνικής ασφάλισης που θα περιοριστούν στα 19 δισεκατομμύρια ευρώ από 26 που ήταν αντίστοιχα πριν από την κρίση. Δεκάδες πολίτες, που έπρεπε να είναι στην εντατική, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν κρεβάτι στα νοσοκομεία. Για το 2016 αναμένεται περαιτέρω πτώση του κατά κεφαλή εισοδήματος, που θα φθάσει συνολικά στο 30% και η επίσημη ανεργία θα ανέλθει σε 30% επίσης.

Σε πείσμα της αφανισμένης οικονομίας μας, οι δανειστές απαιτούν μέχρι το 2018, επιπλέον 7,5 δις ευρώ. Τέλος, συχνά, ακούμε διαβεβαιώσεις της μορφής, ότι αξίζει να υποστούμε και αυτήν την τελευταία θυσία, για να βγούμε από την επιτήρηση. Αυτές είναι εντελώς παραπειστικές, εφόσον η αλήθεια είναι ότι θα είμαστε, αναγκαστικά, υπό επιτήρηση ώσπου να αποπληρώσουμε το 75% του χρέους.

Β. Παντελώς αδικαιολόγητες οι υποθέσεις ότι τα Μνημόνια θα σώσουν την Ελλάδα

Η Ελλάδα είναι τελειωμένη αν παραμείνει στη φαρμακερή αγκαλιά του κουαρτέτου. Η πραγματικότητα αυτή, αναγνωρίζεται εδώ και καιρό από εκπροσώπους διεθνών οργανισμών, αλλά και από πολυάριθμους οικονομολόγους-ερευνητές, όχι όμως από τις ελληνικές κυβερνήσεις.

Πράγματι, η αποτελεσματικότητα προγραμμάτων, που περιστρέφονται γύρω από την εσωτερική υποτίμηση, την ελαχιστοποίηση των μισθών, και τον ανθυγιεινό πανικό εναντίον του πληθωρισμού, αμφισβητήθηκε, σχεδόν από την αρχή της εφαρμογής τους. Εντελώς, ενδεικτικά αναφέρομαι στις επόμενες δηλώσεις/αναγνωρίσεις σφαλμάτων:

-Η πιο σημαντική ομολογία του ότι το ελληνικό πρόγραμμα ήταν, εξαρχής, εσφαλμένο και ανίκανο να έχει θετική έκβαση, προέρχεται από τον, κατά κάποιο τρόπο πατέρα του, τον πρ. επικεφαλής οικονομολόγο του ΔΝΤ Olivier Blanchard, που στις αρχές του 2013, δήλωσε ότι

"η εκτίμηση των πολλαπλασιαστών δεν ήταν ορθή, με αποτέλεσμα να αναμένεται πολλαπλάσια ύφεση αυτής που αρχικά επιδιωκόταν".

Αλλά, υπάρχει και δεύτερη πρόσφατη και συντριπτική έκθεση του ΔΝΤ στην οποία αναγνωρίζεται το έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον της Ελλάδας, με την ομολογία:

"Δεν υπολογίσαμε την αναδιάρθρωση χρέους-Παραβιάσαμε το καταστατικό".

Είχαν προηγηθεί ανάλογες αντιδράσεις, από την κυρία Christine Lagarde, τον πρώην Γενικό Διευθυντή του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn, τον καθηγητή Assoka Monti, το γνωστό οικονομολόγο Martin Wolf και εντελώς πρόσφατα με επιστολή τους προς ΗΠΑ και ΕΕ. Η έκθεση αφήνει αιχμές για το εσφαλμένο πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την Τρόϊκα. Νομπελίστ ζητούν να εφαρμοστούν πολιτικές που να εξασφαλίσουν ανάπτυξη στην Ελλάδα. Πως αντέδρασαν οι ελληνικές κυβερνήσεις τότε και τώρα; Η απάντηση, όσο απίστευτη και αν είναι, είναι ότι απλώς δεν αντέδρασαν, αλλά δέχθηκαν πειθήνια την περιφρονητική δήλωση/προτροπή του Γερμανού ΥΠΟΙΚ ότι

"το πρόγραμμα είναι άριστο, αλλά οι ανίκανοι Έλληνες δεν το εφαρμόζουν σωστά, και δεν έχουν παρά να εξακολουθήσουν τις μεταρρυθμίσεις".

Ένα ειδεχθές έγκλημα που κατάστρεψε ένα ολόκληρο έθνος, και παραμένει χωρίς τιμωρία, αλλά και χωρίς αλλαγή της εξαρχής λανθασμένης πολιτικής.

Έγινε, τελικά, πιστευτή αυτή η εκδοχή του Γερμανού ΥΠΟΙΚ, που διαψεύδει το ΔΝΤ; Μα φυσικά όχι, και μια από τις πολλές αποδείξεις είναι η απάντηση του ίδιου υπουργού Οικονομίας της Γερμανίας στον πρ. Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, όταν του επέστησε την προσοχή ότι "αυτό το πρόγραμμα δεν θα επιτύχει", απάντησε με κυνισμό; " Το γνωρίζω".

Και να συνεχίσω με τον γνωστό Γερμανό οικονομολόγο Hans Werner Sinn του Ινστιτούτου ΙFO και σύμβουλο του Wolfgang Schäuble , ο οποίος δήλωσε:

"Η Ελλάδα θα επανέλθει σε δύο χρόνια στη σημερινή κατάσταση, και τότε θα βγει από την Ευρωζώνη με διπλό νόμισμα", δεδομένου ότι "το συμφωνημένο πρόγραμμα θα ναυαγήσει, και θα χρειαστεί και τέταρτο Μνημόνιο". Και εμείς, ως "πρόβατα για σφάξιμο" τι άραγε περιμένουμε;

* Οι δανειστές, φυσικά, δεν θέλουν το καλό μας, και αν και αυταπόδεικτο, ιδού μερικές κραυγαλέες αποδείξεις:

α) Αφού εξόντωσαν μισθωτούς και συνταξιούχους, οι δανειστές προχωρούν αδίστακτα στον αφανισμό των αγροτών και των επιχειρηματιών, που κατόρθωσαν, μέχρι στιγμής να επιβιώσουν. Η χαριστική βολή στην οικονομία μας που πνέει τα λοίσθια.

β) Απελευθερώνεται η πρόσβαση των λεγόμενων funds (άλλως, κοράκια ), που θα αγοράζουν τα κόκκινα δάνεια των δανειοληπτών, που δεν μπορούν να τα ξεπληρώσουν στο 5%-50% της αξίας τους. Εξανεμίζονται, έτσι, περιουσίες της τάξεως των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ , που εκπροσωπούν τους κόπους και τα όνειρα ζωής περίπου 420.000 νοικοκυριών, και πολλά από αυτά θα πυκνώσουν τις τάξεις των αστέγων.

γ) Με συνοπτικές διαδικασίες προχωρεί το αναίσχυντο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. 14 αεροδρόμια, ουσιαστικά, χαρίστηκαν σε Γερμανούς, και αγνοήθηκε πολυτελώς το 72% του ΟΧΙ των Επτανησίων σε σχετικό δημοψήφισμα. Είναι, παράλληλα, έκδηλη η ανυπομονησία των δανειστών για την επιτάχυνση της εκποίησης της χώρας, προτού καταρρεύσει πλήρως η χώρα. Τι είδους ανάπτυξη μπορεί, άραγε, να γίνει όταν δεν θα υπάρχει πια τίποτε για να αναπτυχθεί;

δ) Οι δανειστές έχουν το θράσος (και γιατί όχι, αφού γίνονται ασμένως αποδεκτά όσα παράλογα μας ζητούν ) να απαιτήσουν από τη Γενική Γραμματεία εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών την πλήρη καταγραφή με κάθε λεπτομέρεια, κάθε στοιχείου που βρίσκεται στην κατοχή των 10 εκατομμυρίων Ελλήνων. Και αυτά για αρπαγή.

  

Συμπέρασμα Μέρους Ι

Παρανοϊκό να πιστεύει κανείς ότι το περιεχόμενο των Μνημονίων αποβλέπει στη σωτηρία μας. Πού είναι λοιπόν το αίσθημα αυτοσυντήρησής μας;

Μέρος ΙΙ. Υπάρχει ελπίδα μόνον αν επανέλθουμε στο εθνικό μας νόμισμα

Δεν θα επεκταθώ σε τεχνητής φύσης λεπτομέρειες για το πως θα πρέπει να γίνει αυτή η μετάβαση, αλλά θα παραπέμψω στην πράγματι εξαιρετική εισήγηση του καλεσμένου μας καθηγητή Gerard Lafay με τίτλο "Έξοδος από το ευρώ", που πιστεύω ότι πρέπει να έχει μια όσο γίνεται ευρύτερη κυκλοφορία. Να σας πληροφορήσω ακόμη ότι ο καθηγητής Gerard Lafay έχει εκδώσει ένα βιβλίο για την Ελλάδα, που μόλις κυκλοφόρησε στο Παρίσι, με άρθρα Ελλήνων και Γάλλων υπέρ της επανόδου στο εθνικό μας νόμισμα, είναι αυτό και το συνιστώ σε όσους διαβάζουν γαλλικά. Θα αναφερθώ απλώς, στο τι σημαίνει κυρίαρχο εθνικό νόμισμα και τι μπορούμε λογικά να αναμένουμε από την πιθανότητα εισαγωγής του.

Α. Που έγκειται η σπουδαιότητά του

Συχνά, όσοι είναι εναντίον μιας νέας δραχμής αμφισβητούν τις δυνατότητές της με το επιχείρημα "τι περισσότερο θα κάνει η δραχμή που δεν το κατορθώνει το ευρώ";

Είναι, φυσικά, τραγικά λανθασμένη αυτή η άποψη. "Όχι μόνο επειδή το ευρώ είναι δανειζόμενο χρήμα, που μας δίνεται με το σταγονόμετρο, και συνεπώς δεν μπορεί να στηρίξει τις αναπτυξιακές ανάγκες μιας κατεστραμμένης οικονομίας, όχι μόνο γιατί η ΕΚΤ μπορεί να διακόψει την παροχή του όποτε και για οποιανδήποτε αιτία το αποφασίσει, προκαλώντας μας ασφυξία, όπως το βιώσαμε ήδη. Αλλά, και επειδή το χρήμα, εκτός από το ότι είναι μέτρο αξίας, μέσο ανταλλαγής και μέσο εξόφλησης υποχρεώσεων, αποτελεί επιπλέον και ισχυρότατο μέσο κατεύθυνσης της οικονομίας.

Το ευρώ κατασκευάστηκε ως ουδέτερο νόμισμα, ως νόμισμα φάντασμα ή νόμισμα ατελές και γι’ αυτό δεν έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει τα πραγματικά μεγέθη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Είναι, απλώς, προγραμματισμένο για να εξασφαλίζει στα κράτη-μέλη της ΕΕ νομισματική ισορροπία, αδιαφορώντας για την πορεία των πραγματικών οικονομικών μεγεθών. Οι σχετικές προδιαγραφές των εμπνευστών του, που ήταν πανικόβλητοι στη σκέψη του πληθωρισμού, στους κόλπους της Ευρωζώνης, κατασκεύασαν ένα νόμισμα απολύτως θωρακισμένο εναντίον του πληθωρισμού, αλλά φευ όχι και εναντίον της ύφεσης.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας απαιτεί από τα κράτη-μέλη την τήρηση όρων, όχι μόνον εξωπραγματικών, αλλά και βλαβερών, δεδομένου ότι καταλήγουν σε στραγγαλιστική λιτότητα, σε μόνιμο περιορισμό της οικονομικής δραστηριότητας, σε υψηλή ανεργία, αλλά και σε κραυγαλέες ανισότητες. Πρόκειται για τους μη παρεμβατικούς οικονομολόγους, που πιστεύουν στην αυτορρύθμιση των αγορών κτλ., σε αντίθεση με τούς παρεμβατικούς που επικρατούν το 1936 με τον J.M. Keynes. Οι παρεμβατικοί, λοιπόν, οικονομολόγοι αναγνωρίζουν, ως τον κυρίαρχο ρόλο του χρήματος, τη δυνατότητα επηρεασμού της οικονομίας. Κάθε μορφή ή βαθμός οικονομικού προγραμματισμού, για να καταλήξει σε συνθήκες ισορροπίας οφείλει να εξασφαλίσει κατευθυντήριο ρόλο στο χρήμα, καθώς και στη νομισματική πολιτική. Π.χ. η αναπτυξιακή προσπάθεια χρειάζεται κατάλληλη νομισματική πολιτική, με επαρκή ρευστότητα, ακόμη και κάποιο ποσοστό ελεγχόμενου πληθωρισμού, μέχρι το σημείο που η επιπλέον προσθήκη ποσότητας χρήματος δεν επηρεάζει το επίπεδο των τιμών, διότι εξαντλείται στη σταδιακή απορρόφηση της ανεργίας. Η πραγματοποίηση της πλήρους απασχόλησης σηματοδοτεί το σημείο, πέραν του οποίου η προσθήκη ποσότητας χρήματος αυξάνει τις τιμές, σύμφωνα με τη θεωρία του J.M. Keynes, αλλά όχι πριν. Εξάλλου, στις ιδιότητες του χρήματος, ο Keynes προσθέτει και αυτήν της προφύλαξης, αναμένοντας στο μέλλον καλύτερες ευκαιρίες. Η σπουδαιότητα του χρήματος έγκειται στο γεγονός ότι από την ποσότητά του εξαρτάται η ένταση της οικονομικής δραστηριότητας, ο ρυθμός ανάπτυξης, ο τρόπος κατανομής του εισοδήματος και ο όγκος της απασχόλησης. Είναι, συνεπώς, σαφές ότι η ισχύς ανήκει σε αυτούς που δημιουργούν το χρήμα και σε αυτούς που το ελέγχουν. Το χρήμα είναι δύναμις. Και αναφέρω τη σχετική ρήση του M.A. Rothschild׃ "Αφήστε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιού".

Β. Τι μπορούμε να επιτύχουμε με τη νέα δραχμή

Από αυτές τις απεριόριστες δυνατότητες του χρήματος έχει δραματική ανάγκη η κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, για να αρχίσει σχεδόν από το μηδέν την ανασυγκρότηση της παραγωγικής της βάσης, για να αναγεννήσει το διαλυμένο κράτος Πρόνοιας, για να περιορίσει τις χωρίς προηγούμενο ανισότητες κατανομής της, για να επικεντρωθεί στις μεταρρυθμίσεις από τις οποίες έχει πράγματι ανάγκη και όχι σε αυτές που συνίστανται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, και στη δημιουργία συνθηκών ζούγκλας στην αγορά εργασίας, για να αποκτήσουν και πάλι οι Έλληνες αυτοεκτίμηση και αξιοπρέπεια, για να ξαναγίνουν κυρίαρχοι της χώρας τους. Και, τελικά, για να πληρώσουν το χρέος τους, μέσω της ανάπτυξης και όχι της συρρίκνωσης της οικονομίας τους, όταν αυτό πάψει να είναι λερναία Υδρα, και βέβαια αφού συμψηφιστεί με τα χρέη των Γερμανών από το κατοχικό δάνειο και από τις καταστροφές της κατοχής.[***]

Με την εκτύπωση του εθνικού μας νομίσματος, και χωρίς πανικό απέναντι σε έναν ελεγχόμενο πληθωρισμό, που περιορίζει το χρέος και είναι επιθυμητός, θα αρχίσει η ανασυγκρότηση. Και ας εγκαταλείψουμε, όσο πιο γρήγορα γίνεται, τις ουτοπίες, που άλλοτε οραματίζονται συρροή ξένων επενδύσεων, που δήθεν εξασφαλίζουν την ανάπτυξη και άλλοτε διαπιστώνουν δήθεν την έναρξή της. Στο σημείο μηδέν που βρίσκεται η Ελλάδα, οι ξένοι προσελκύονται μόνον για να συμμετάσχουν στο γενικό ξεπούλημα.

Να επισημάνω, ακόμη, την άμεση ανάγκη μιας κυβέρνησης, οικουμενικής ή σωτηρίας, που να θέσει τέρμα στην εφαρμογή της κατά συρροή εγκλημάτων εναντίον του ελληνικού λαού και να επικεντρωθεί στην προσπάθεια εξεύρεσης του λιγότερου οδυνηρού τρόπου, για τη μετάβαση της χώρας στο εθνικό της νόμισμα.[***]

Το τελικό συμπέρασμα της εισήγησής μου είναι μια ευχή: δηλαδή, αυτό το τόσο ηθελημένα παρεξηγημένο GREXIT, που χρησιμοποιείται, ως Αρμαγεδδών, να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται η αρχή της αναγέννησης της Ελλάδας.[***]

*Από το Συνέδριο του ΜΑΧΩΜΕ 15-17/1.2016 στην πρ. ΑΣΟΕΕ 

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΡΕΥΣΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Η κατάργηση του ρευστού χρήματος οδηγεί στην απόλυτη δικτατορία

Γράφει η Α. Λεώνη

Το παγκόσμιο Τραπεζικό σύστημα εργάζεται σταθερά και οργανωμένα στην τελική εφαρμογή του πλαστικού χρήματος και εξαφάνιση του ρευστού χρήματος με πρόσχημα την φοροδιαφυγή και την παράνομη δραστηριότητα. Η κυβέρνηση προωθεί την χρήση των ηλεκτρονικών καρτών  και ήδη έχει εξαγγείλει την εφαρμογή της ηλεκτρονικής ταυτότητας. Για το σκοπό αυτό μας παρέχονται διάφορες ‘εξυπηρετήσεις’.

Ο στόχος, τσέπη άδεια αλλά όλοι με ‘ηλεκτρονικά πορτοφόλια’. Και είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι όταν έχουν άϋλη πίστωση –και όχι τον περιορισμό του φυσικού χρήματος- ξεφεύγουν ευκολότερα και ξοδεύουν περισσότερα διότι απλά δεν νιώθουν το φυσικό όριο που θέτει η έλλειψη του φυσικού χρήματος.  

 Ας δούμε πόσο εκτινάχθηκαν  οι προϋπολογισμοί των οικογενειών από τότε που άρχισε η χρήση του "πλαστικού" χρήματος. Κι αυτό γιατί επιτρέπει στον καθένα να αγοράζει  και πέραν των πραγματικών δυνατοτήτων του, με πίστωση. 

Μια κοινωνία χωρίς ρευστό χρήμα κατ’ αρχήν βρίσκεται ολοκληρωτικά στην ‘αγκαλιά’ των Τραπεζών. Κατά συνέπεια όλες οι χρηματικές κινήσεις του, καταγράφονται και αρχειοθετούνται από τις Τράπεζες απεικονίζοντας έμμεσα τον τρόπο ζωής μας.

Ας παραλείψουμε το γεγονός ότι οι Τράπεζες κερδίζουν εκμεταλλευόμενες την κίνηση των ‘χρημάτων’ αποκλειστικά μέσω αυτών και το γεγονός ότι έτσι καταφέρνουν να ελαττώσουν  τα έξοδά τους και ας δούμε αναλυτικά μερικές άλλες πολύ βασικές συνέπειες:

Απόλυτος Οικονομικός και πολιτικός έλεγχος

Με βάση αυτά τα αρχεία οι Τράπεζες θα γνωρίζουν όλες τις "επιλογές" μας. Αυτό σημαίνει, ότι κάθε στιγμή ΟΛΟΙ θα είναι εν δυνάμει αντικείμενα για εκβιασμό. Οι Τράπεζες και συνακόλουθα η ολιγαρχία η οποία θα τις ελέγχει θα είναι σε θέση να γνωρίζει τα πάντα για εμάς, εμείς όμως τίποτα δεν θα γνωρίζουμε για αυτούς. Αφού αυτοί θα είναι ‘αόρατοι’ για μας.

Θα είναι εύκολο να γνωρίζουν και να συμπεραίνουν το πώς σκεφτόμαστε δηλαδή τι ιδέες έχουμε και αν αυτές δεν αρέσουν στο σύστημα τότε αυτές θα διώκονται εύκολα και σχεδόν αυτόματα, και μάλιστα χωρίς αστοχίες. Το ηλεκτρονικό φακέλωμα καταργεί ακόμη και τους παραδοσιακούς ρουφιάνους. Δηλαδή θα έχουμε επαναφορά του ΄κουμμουνισμού’ από την άλλη πόρτα, με την έννοια ότι μελλοντικά κάποιοι άλλοι θα είναι σε θέση να μετρήσουν το έχειν και τις καταναλωτικές δαπάνες του κάθε πολίτη και στη συνέχεια θα μπορούν να καθορίζουν τις ανάγκες του. Δηλαδή αυτοί θα ορίζουν αυτό που λέχθηκε από τους θεωρητικούς του κομμουνισμού δηλαδή ‘στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του’. Μόνο που αυτό δεν θα προσδιορίζεται από το ίδιο το άτομο αλλά από τρίτους.

Τα ιατρικά δεδομένα των πολιτών επίσης μπορεί να είναι όχι μόνο ανιχνεύσιμα αλλά και εκμεταλλεύσιμα. Αν για παράδειγμα πήγε στον Ψυχίατρο και στη συνέχεια πήγε στο φαρμακείο και πήρε το συγκεκριμένο φάρμακο, κλπ. Και γίνεται αντιληπτό πόσο άσχημο είναι αυτές οι πληροφορίες να είναι εκμεταλλεύσιμες από τρίτους (πχ ασφαλιστικές εταιρείες, κλπ.);

Ακόμα και οι απ’ ευθείας συναλλαγές μεταξύ πολιτών θα πρέπει να γίνονται μέσω των Τραπεζών, κάτω δηλαδή από το άγρυπνο μάτι του μεγάλου αδερφού. Συνεπώς η   ιδιωτική ζωή και η ατομικότητα υπό πλήρη εξαφάνιση. 

Από την άλλη πλευρά η χρήση του ρευστού χρήματος όπως το ξέρουμε σήμερα, βοηθά στον  έλεγχο των δαπανών μας.  Έτσι πχ αν έχεις χρήματα αγοράζεις, αν δεν έχεις δεν αγοράζεις ή περιορίζεσαι στα απολύτως αναγκαία.

Η κατάργηση των μετρητών είναι η κατάργηση του δικαιώματος του κάθε πολίτη να μπορεί να αγοράζει ανώνυμα χωρίς να καταγράφεται. Συνεπώς η χρήση των μετρητών σημαίνει ελευθερία επιλογών χωρίς να νιώθει κάποιος ότι παρακολουθείται λόγω αυτών.  Από την άλλη οι συναλλαγές με πλαστικό χρήμα (καταγραφόμενο χρήμα), οι πολίτες θα είναι αιχμάλωτοι της εκάστοτε εξουσίας.

Ενοποίηση των Βάσεων Δεδομένων

Η ενοποίηση των Βάσεων δεδομένων σε συνδυασμό με την κατάργηση του ρευστού χρήματος είναι η απαρχή του απόλυτου ολοκληρωτισμού. Η ελευθερία των ανθρώπων όχι απλώς συρρικνώνεται – αλλά καταργείται πλήρως. Γνωρίζουμε σήμερα τις όψεις του φασισμού και την βαρβαρότητα του. Όμως η ενοποίηση των Βάσεων Δεδομένων οδηγεί σε ακόμη χειρότερη κατάσταση, είναι ο απόλυτος εφιάλτης.

Δεν υπάρχει δικτάτορας, διεστραμμένος ή άλλος παθολογικός τύπος, ο οποίος θα έρθει στην εξουσία και δεν θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις πληροφορίες που παρέχονται από μια ολοκληρωμένη Βάση Δεδομένων. Και τότε θα αρχίσει ένα νέο-εποχικό δράμα – που ακόμη δεν μπορούμε να το φανταστούμε.

Οι επιδιώξεις ενός αρχομανούς θα μπορούν να επιβληθούν με αφόρητές μαζικές, στερήσεις (πείνα, φτώχια, ανέχεια, έλλειψη υγείας, παιδείας, περιουσία δηλ. αποστέρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων) ώστε οι πολίτες να υποκύψουν στις διεστραμμένες βουλές του. Τα πυρηνικά όπλα μπορεί να επιφέρουν την φυσική καταστροφή μέρους της ανθρωπότητας. Οι χρήση των ενοποιημένων Βάσεων Δεδομένων μπορεί να ‘αλυσοδέσουν’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, αυτόματα. Γι’ αυτό ας προσέχουμε στο τι μας ετοιμάζουν.

Το μαύρο χρήμα

Άνθρωποι οι οποίοι θα βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά ή επειδή προσέφεραν κατάλληλες ‘υπηρεσίες’ (ή ακόμα και χάκερς) θα μπορούν να εμφανίζουν αθρόα πλαστικό χρήμα στο λογαριασμό τους. Κανείς δεν είναι σε θέση να ελέγξει απόλυτα το σύστημα.

Δηλαδή, θα υπάρχει και πάλι "μαύρο" χρήμα αλλά ηλεκτρονικό αυτή τη φορά και το κυριότερο προσβάσιμο μόνο στους αρεστούς και σε αυτούς που εργάζονται πιστά για το "βαθύ κράτος".  Μάλιστα το μαύρο χρήμα θα πολλαπλασιάζεται ταχύτητα.  Όταν καταργηθεί το χαρτί, η απόδειξη για το τί είμαστε και τι διαθέτουμε, τότε ο μόνος εγγυητής θα μείνει το ηλεκτρονικό σύστημα. Τι θα μας πούνε τότε τα ΜΜΕ ότι υπάρχει προστασία προσωπικών δεδομένων; Οι διαφορετικού τύπου κλοπές καθώς και οι αμφισβητήσεις διαφόρων συναλλαγών θα είναι τόσες πολλές που τα δικαστήρια δεν πρόκειται να τις προλάβουν. 

Μονοπώλιο συναλλαγών

Όταν απομείνουν μόνο οι ‘πλαστικές’ συναλλαγές, τότε ποιος θα προστατεύσει τους πολίτες από τους άπληστους Τραπεζίτες;  Αν προφασιστούν για παράδειγμα λόγους "οικονομικής κρίσης" ή άλλους λόγους και θέλουν να επιβάλλουν αρνητικά επιτόκια τότε, πως θα μπορέσουν οι  πολίτες να προστατεύσουν τα χρήματά τους και την αγοραστική τους δύναμη, από την ‘αφαίμαξη’ των Τραπεζών;    

Ακόμη, σήμερα για παράδειγμα οι πολίτες όταν βρίσκονται σε ανέχεια και ταυτόχρονα με μεγάλες φορολογικές οφειλές επιλέγουν να πληρώσουν την συντήρηση της οικογένειάς τους και να αφήσουν απλήρωτο το φόρο τους. Όμως με τη καθιέρωση του πλαστικού χρήματος το κράτος θα μπορεί να παίρνει απευθείας το φόρο, αψηφώντας για την κατάσταση των πολιτών και αφήνοντας τους σε απόλυτη ένδεια.

Ο κίνδυνος της εξαφάνισης

Όταν καταργηθεί το χαρτί, και τα μεταλλικά νομίσματα, τότε η ύπαρξη όχι μόνο του χρήματος αλλά και του πολίτη θα είναι μερικές ηλεκτρονικές εγγραφές στις οποίες μάλιστα δεν έχει πρόσβαση. Αν όμως παύσουν να υπάρχουν και οι ηλεκτρονικές εγγραφές, τότε απλά ακόμη και αυτή η ύπαρξη του πολίτη ‘εξαφανίζεται’!. Παύει να υπάρχει!

Δεν θα υπάρχει χαρτί που να αποδεικνύει ότι είχατε μισθοδοσία, ή ότι είχατε...τόσο "ηλεκτρονικό χρήμα" στον λογαριασμό σας. Τα ίχνη εξαφανίζονται εύκολα διότι είναι άϋλα. Σε μια πιο προχωρημένη εκδοχή, τότε ο κρατικός μηχανισμός απλά θα μπορεί ακόμη και να "εξαφανίσει" ηλεκτρονικά έναν άνθρωπο. Δηλαδή έμμεσα ακόμη και η ύπαρξή μας θα επιβεβαιώνεται ηλεκτρονικά από το κράτος.

Δρόμος χωρίς επιστροφή

Τα παραπάνω αποτελούν μερικές περιπτώσεις των συνεπειών απόσυρσης του ρευστού χρήματος. Σήμερα που οι συναλλαγές γίνονται και με ρευστό χρήμα ο έλεγχος και η παρακολούθηση των πολιτών είναι σχετικά δύσκολη και ανακριβής. Παρ’ όλα αυτά, ήδη αρκετοί πολίτες φαίνεται να αποδέχονται από τα όσα λέγονται για διευκολύνσεις που παρέχει το πλαστικό χρήμα και σκέφτονται θετικά στο ζήτημα της κατάργησης του ρευστού χρήματος. Στις Σκανδιναβικές χώρες αυτό θεωρείται αυτονόητο.  Όμως δεν φαίνεται να έχουν σταθμίσει καλά τις συνέπειες αυτού του εγχειρήματος. Όταν συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες θα είναι πολύ αργά. Η πόρτα της φυλακής θα έχει κλείσει και το κλειδί – η ελευθερία - θα έχει χαθεί.

Και οι γραφές προ είπαν …

Η αποκάλυψη του Ιωάννη στο Κεφ. Ιγ’ 16, αναφέρει: “ἵνα δώσουσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν, καί ἵνα μή τις δύναται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα, τό ὂνομα τοῦ θηρίου ἢ τόν ἀριθμόν τοῦ θηρίου˙ ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξς“ = 666."

Ακόμη η παράδοση σχετικά με τον Πατροκοσμά αναφέρει ότι μεταξύ των άλλων: «Θα 'ρθεί καιρός, που θα σάς πουν να βουλωθείτε με τη βούλα τού Σατανά. Να μη βουλωθείτε. Αν βουλωθείτε, και στου βοδιού το κέρατο να κρυφθείτε, θα σάς βρουν»    

Δηλαδή έχουμε ένα κείμενο γραμμένο σχεδόν πριν από 2.000 χρόνια και μια προφητεία 250 ετών παλιά, αλλά και πολλές άλλες πρόσφατες προρρήσεις συγχρόνων αγίων που εξειδικεύουν τα όσα πρόκειται να συμβούν. Και όμως κανενός  δεν ιδρώνει το αυτί!

Τι σύμπτωση. Δεν φαίνονται να γίνονται κατανοητά ούτε τα σημεία των καιρών;  Με τις νέες ταυτότητες με τα ηλεκτρονικά microchips, οι πολίτες θα παρακολουθούνται από τον big brother νύχτα και μέρα. Και όμως ούτε καν σαν σκέψη δεν φαίνεται να περνάει από μέρος των πολιτών και τα σύγχρονα ΜΜΕ. Δεν βρίσκουν πολύ ανησυχητικό ότι ένα ιερό κείμενο που περιγράφει φρικτά πράγματα που θα συμβούν σε όσους αποδεχτούν το "χάραγμα", μετά από δύο χιλιετίες πιθανόν να οδηγείται προς επαλήθευση.

Από efenpress.gr