ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ!

 Περί Αντιχρίστου

Αγίου Ιωάννη  Δαμασκηνού

Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι ο αντίχριστος πρέπει να έλθει. Καθένας βέβαια που δεν παραδέχεται ότι ο Υιός του Θεού, και Θεός ο ίδιος, δεν έχει σαρκωθεί, ότι δεν είναι τέλειος Θεός και δεν έγινε τέλειος άνθρωπος παραμένοντας Θεός, αυτός είναι αντίχριστος.

Όμως ιδιαίτερα και ξεχωριστά Αντίχριστος ονομάζεται αυτός που θα έλθει στα τέλη των αιώνων. Πρώτα, δηλαδή, πρέπει το ευαγγέλιο να κηρυχθεί σε όλα τα έθνη, όπως είπε ο Κύριος, και τότε (ο Αντίχριστος) θα έλθει για να ελέγξει την ασέβεια των Ιουδαίων. Διότι ο Κύριος τους είπε: «Εγώ ήλθα απεσταλμένος από τον Πατέρα μου, και δεν με δέχεσθε· θα έλθει όμως άλλος από δική του πρωτοβουλία, και εκείνον θα τον δεχθείτε».  

Και ο απόστολος (λέει): «Επειδή δεν δέχθηκαν την αγάπη και την αλήθεια (δηλαδή το Χριστό), για να σωθούν, γι’ αυτό και ο Θεός θα τους στείλει μια πλάνη, για να πιστέψουν στο ψέμα, και έτσι να καταδικασθούν όλοι όσοι δεν πίστεψαν στην αλήθεια, αλλά τους άρεσε η αδικία». Οι Ιουδαίοι, λοιπόν, αν και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι Υιός του Θεού και Θεός ο ίδιος, δεν τον δέχθηκαν, ενώ θα δεχθούν τον απατεώνα που θα διαδίδει ότι δήθεν είναι Θεός.  

Και πως θα τολμήσει να καλέσει τον εαυτό του Θεό, το πληροφορεί ο άγγελος στο Δανιήλ με τα εξής λόγια: «Δεν θα φροντίζει τους θεούς των πατέρων του». Το λέει και ο απόστολος: «Κανείς με κανένα τρόπο να μην σας εξαπατήσει· διότι (δε θα έρθει η ημέρα εκείνη της κρίσεως), εάν δεν έλθει πρώτα η αποστασία και δεν φανερωθεί ο άνθρωπος της αδικίας, ο γιός της απώλειας, αυτός που αντιτάσσεται και υψώνει τον ενάντια σε καθέναν που λέγεται θεός ή σέβασμα, ώστε αυτός να καθίσει σαν θεός στο ναό του Θεού, για να δείχνει τον εαυτό του ότι είναι θεός».  

Εννοεί, βέβαια, όχι το δικό μας ναό του Θεού, αλλά τον παλαιό, τον Ιουδαϊκό. Διότι δεν θα έλθει σε μας, αλλά στους Ιουδαίους· δεν θα έλθει για το Χριστό, αλλά εναντίον του Χριστού και των χριστιανών, γι’ αυτό και ονομάζεται Αντίχριστος. Πρέπει, λοιπόν, πρώτα να κηρυχθεί το ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη. «Και τότε θα φανερωθεί ο άνομος, του οποίου η παρουσία θα είναι σύμφωνα με την ενέργεια του σατανά με πολλή δύναμη, με σημεία και τέρατα ψεύδους, με κάθε απάτη αδικίας σ’ αυτούς που χάνονται· αυτόν ο Κύριος Ιησούς θα εξολοθρεύσει με την πνοή του στόματός του και θα τον καταργήσει με την επιφάνεια της παρουσίας του».  

Ο Διάβολος βέβαια δεν γίνεται άνθρωπος, όπως ο Κύριος έγινε άνθρωπος –αλίμονό μας–, αλλά γεννιέται πρώτα ένας άνθρωπος με τρόπο πορνικό και δέχεται μετά όλη την ενέργεια του Σατανά. Επειδή, δηλαδή, ο Θεός προγνωρίζει τη διαστροφή της μελλοντικής προαιρέσεως (αυτού του ανθρώπου), επιτρέπει (ο Θεός) να μπει μέσα του ο Διάβολος.  

Γεννιέται, λοιπόν, (ο Αντίχριστος) όπως είπαμε, με πορνεία, και ανατρέφεται κρυφά· και ξαφνικά επαναστατεί, ανταρτεύει και κυριαρχεί ως βασιλιάς. Και στην αρχή της βασιλείας του –ή καλύτερα της τυραννίας του–, προσποιείται αγιότητα· όταν όμως στερωθεί καλά στην εξουσία, τότε καταδιώκει την Εκκλησία του Θεού και εκδηλώνει όλη την πονηριά του. Και θα έλθει «με σημεία και τέρατα ψεύτικα», πλαστά και όχι αληθινά· θα εξαπατήσει και θα απομακρύνει από το ζωντανό Θεό όλους αυτούς που έχουν ετοιμόρροπη και χωρίς θεμέλιο τη βάση της διάνοιάς τους, με αποτέλεσμα να σκανδαλισθούν «και οι εκλεκτοί, αν είναι δυνατόν». Τότε θα αποσταλεί ο Ενώχ και ο Ηλίας ο Θεσβίτης και θα επιστρέψουν οι καρδιές των πατέρων κοντά στα παιδιά τους· θα επιστρέψει, δηλαδή, η συναγωγή κοντά στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και στο κήρυγμα των αποστόλων, και τότε (ο Αντίχριστος) θα τους φονεύσει.  

Και αμέσως ο Κύριος θα έλθει από τον ουρανό, όπως ακριβώς οι άγιοι απόστολοι τον είδαν ν’ ανεβαίνει στον ουρανό, με δόξα και δύναμη, δηλαδή ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, και θα εκμηδενίσει με την πνοή του στόματός του τον άνθρωπο της αδικίας και γιό της απωλείας (τον Αντίχριστο). Κανείς, λοιπόν, ας μην περιμένει ο Κύριος να έλθει από τη γη, αλλά από τον ουρανό, όπως ο ίδιος μας το βεβαίωσε. 

Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού, Έκδοση ακριβής Ορθοδόξου πίστεως.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΕ ΤΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

 Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΕ ΤΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΧΕΡΙ
ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Ο όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός έζησε στα χρόνια της βασιλείας Λέοντος Γ' του Ισαύρου (717‐741 μ.Χ.), καθώς και του διαδόχου του Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου.

Πατρίδα του ήταν η Δαμασκός της Συρίας,  έδρα τότε του αραβικού χαλιφάτου. Οι γονείς του,  επιφανείς Ελληνοσύριοι, συγκαταλέγονταν στους ελάχιστους  χριστιανούς της πόλεως.

Ο πατέρας του Σέργιος ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του χαλίφη, υπεύθυνος για τις υποθέσεις των χριστιανών. Σύμφωνα με την παράδοση, ο όσιος ακολούθησε  τις εγκύκλιες σπουδές κοντά στον σοφό δάσκαλο Κοσμά, αιχμάλωτο Έλληνα μοναχό από την Ιταλία. Με την οξύνοια και επιμέλειά του απέκτησε σύντομα άρτια παιδεία, όπως φαίνεται από τα συγγράμματά του. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, μπαίνει κι αυτός στην υπηρεσία του χαλιφάτου σαν πρωτοσύμβουλος.

Με την κήρυξη της εικονομαχίας από τον αυτοκράτορα Λέοντα Ίσαυρο, ο Ιωάννης τάσσεται με την πέννα του στον αγώνα υπέρ των Ιερών εικόνων. Με τη «μαχαίρα του Πνεύματος» αντικρούει το δόγμα του Λέοντος. Τεκμηριώνει τις θέσεις του με θεολογικές αποδείξεις, ιστορικά στοιχεία και αγιολογικά παραδείγματα, και αποκαλεί τους εικονομάχους αιρετικούς και αντίθεους. Γράφει επιστολές υπέρ των εικόνων, υποστηρίζοντας τη θέση πως "μέσω της σωματικής μας όρασης φτάνουμε στην πνευματική ενόραση". 

Εξοργισμένος όμως ο αυτοκράτορας Λέων Γ΄ θέλησε να τον εκδικηθεί. Πλαστογραφεί λοιπόν μία επιστολή του Ιωάννη, στην οποία δήθεν ο Ιωάννης τον ικέτευε να επιτεθεί στη Συρία και τη στέλνει στον χαλίφη της Δαμασκού της Συρίας, με ένα φιλικό σημείωμα: "Προφανώς έχεις έναν Χριστιανό προδότη στην αυλή σου..." 

Ο χαλίφης κάλεσε αμέσως τον Ιωάννη και χωρίς να του επιτρέψει ν’ απολογηθεί, του είπε: "το χέρι που έγραψε αυτό το γράμμα θα κοπεί...". Έβαλε λοιπόν τον δήμιο κι έκοψε με το σπαθί το δεξί χέρι του Ιωάννη, που έπεσε στο πάτωμα. Έτσι, πολύ σύντομα, το ιερό εκείνο χέρι που στηλίτευε τους εικονομάχους, κόπηκε, και βαμμένο στο αίμα του, κρεμάστηκε στην αγορά σε δημόσια θέα. 

Το βράδυ ο όσιος στέλνει μεσίτες και ζητά το χέρι του να το ενταφιάσει. Μόλις το φέρνουν, το παίρνει και κατευθύνεται στο εκκλησάκι που είχε στο σπίτι του. Πλησιάζει στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, πέφτει με το πρόσωπο καταγής, τοποθετεί το κομμένο χέρι στη θέση του και παρακαλεί και θρηνεί και στενάζει: 

«Δέσποινα πάναγνη, Μητέρα του Θεού μου, η δεξιά μου κόπηκε για τις σεπτές εικόνες. Δεν αγνοείς την αφορμή που  οργίστηκε ο Λέων. Πρόφθασε γρήγορα λοιπόν και γιάτρεψε το χέρι. Η δεξιά του Ποιητού, που είναι  εκ της σαρκός σου, πολλές δυνάμεις ενεργεί με την παράκλησή σου. Τώρα λοιπόν το δεξιό θεράπευσέ μου χέρι, για να συγγράφει με ρυθμό και αρμονία ύμνους, όσους μου δώσεις να ποιώ για σε και τον Υιό σου και για την υπεράσπιση πίστεως ορθοδόξου. Όσα ζητήσεις δύνασαι ως του Θεού μητέρα!» 

Αυτά είπε με δάκρυα ο όσιος κι αποκοιμήθηκε. Βλέπει τότε τη Θεομήτορα στην εικόνα της, να τον κοιτάζει με ιλαρότητα και πονετικά να του λέει:
‐ Για κοίτα! Το χέρι σου θεραπεύτηκε. Μη στενοχωριέσαι άλλο. Κάνε το όμως, καθώς μου υποσχέθηκες, «κάλαμον γραμματέως οξυγράφου». 

Ξυπνά ο Ιωάννης και βλέπει κατάπληκτος το χέρι του θεραπευμένο και συγκολλημένο. Ήταν τόση η χαρά του, ώστε όλη εκείνη τη νύχτα έψαλλε εγκώμια και ευχαριστίες στην Παναγία.  

Μετά το θαύμα παρήγγειλε σ’ έναν χρυσοχόο και του έφτιαξε μιαν ασημένια παλάμη, την οποία και κόλλησε πάνω στην εικόνα που προσευχήθηκε, για να του θυμίζει την ευεργεσία της Παναγίας. Έτσι εκείνη η εικόνα της Παναγίας απόκτησε τρία χέρια και πήρε από τότε το όνομα Παναγία η Τριχερούσα.

Η θαυμαστή θεραπεία τον έχει συγκλονίσει βαθιά και τον οδηγεί σε μία μεγάλη απόφαση. Ελευθερώνει τους δούλους του, μοιράζει την περιουσία του και ξεκινά, ελεύθερος από κάθε βιοτικό, για τη μονή του αγίου Σάββα με τον σκοπό να μονάσει. 
Μαζί του παίρνει μόνο την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας, να του θυμίζει την ουράνια ευεργεσία που δέχτηκε στη ζωή του. Εκεί, στο μοναστήρι, δείχνει απαράμιλλη υπακοή και ταπείνωση στον γέροντά του. Δεν κάνει τίποτε χωρίς την ευλογία του. 

Κάποτε όμως ο γείτονάς του μοναχός τον πίεσε να γράψει ένα νεκρώσιμο ύμνο. Εκείνος συνέθεσε το τροπάριο «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα...» και το έψαλλε κατανυκτικά στο κελί του. Ο γέροντας τυχαία τον άκουσε. Κι επειδή του είχε απαγορεύσει να συγγράφει και να ψάλλει, τον κανόνισε με το επιτίμιο να καθαρίσει όλα τα αποχωρητήρια της μονής. Ο Ιωάννης υπάκουσε πρόθυμα, αρχίζοντας από το αποχωρητήριο του μοναχού που έμενε στο διπλανό κελί. Ύστερα  από λίγες ημέρες παρουσιάζεται η Υπεραγία Θεοτόκος στον γέροντα, την ώρα που κοιμόταν, και του λέει: 

‐ Γιατί έφραξες τέτοια πηγή, που αναβλύζει ουράνιο νέκταρ; Άφησέ τη να τρέξει, για να ποτίσει ολόκληρη την οικουμένη. Ο Ιωάννης θα υπερβεί τη λύρα του Δαβίδ, θα συνθέσει ύμνους καλύτερους απ'  την ωδή του Μωυσή και θα μελωδήσει πιο τεχνικά από τον Ορφέα. Θα στηλιτεύσει τις αιρέσεις και θα ορθοτομήσει τα δόγματα της πίστεως.  

Από τότε ο όσιος, με την ευλογία πια του γέροντά του, σαν άλλος χείμαρρος πνευματικός, άρχισε να ψάλλει, να στιχουργεί, να μελοποιεί και να συγγράφει προς δόξαν Θεού, της Παναγίας Μητέρας Του και των αγίων. Και όταν «ετελείωσε το έργον, ο δέδωκεν αυτώ ο Κυριος ίνα ποιήση», μετοίκησε στον ουρανό, για ν’ απολαύσει εκεί πολλαπλάσια την αμοιβή των κόπων του.  Η μνήμη του οσίου Ιωάννη Δαμασκηνού τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 4 Δεκεμβρίου. 

Όσον αφορά την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας, την είχε ο άγιος πάντα μαζί του. Άφησε παρακαταθήκη, αφού πεθάνει, να δοθεί η εικόνα στον πρώτο επίσκοπο Σάββα που θα επισκεπτόταν το Μοναστήρι. Πέρασαν πολλά χρόνια κι όταν επισκέφθηκε το Μοναστήρι ο βασιλιάς της Σερβίας Σάββας (ο Άγ. Σάββας 1175-1235), του έδωσαν ως δώρο εκείνη την εικόνα της Παναγίας, που είχε στο κελλί του ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Την πήγε στην πατρίδα του, μα κάποτε, επειδή έγινε επανάσταση φοβήθηκαν μήπως καταστραφεί. Τη φόρτωσαν λοιπόν σ’ ένα μουλάρι και το άφησαν να πάει όπου θέλει. Το μουλάρι έφτασε στο Άγιο Όρος, έξω από τη Μονή Χιλανδαρίου, όπου μόλις οι μοναχοί είδαν την εικόνα της Παναγίας, την υποδέχτηκαν με πολλές προσευχές δοξολογίας. Σήμερα βρίσκεται ακόμα εκεί και συνεχίζει να κάνει πολλά θαύματα προς δόξαν Θεού.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ, ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Αν θέλεις να κυβερνάσαι από το Θεό, να μη θέλεις να αμαρτάνεις. Γιατί αν αμαρτάνεις, πως θα κυβερνηθείς από το Θεό; 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΟ ΘΕΟ ΜΕ ΕΡΓΑ ΣΕΜΝΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Να σέβεσαι το Θεό με έργα σεμνά, να Τον υμνείς με λόγια και να Τον τιμάς με τη σκέψη. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ, ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Αν θέλεις να κυβερνάσαι από το Θεό, να μη θέλεις να αμαρτάνεις. Γιατί αν αμαρτάνεις, πως θα κυβερνηθείς από το Θεό; 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΜΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Με το άγιο Πνεύμα αναγνωρίζουμε το Χριστό, τον Υιό του Θεού και με τον Υιό θεωρούμε τον Πατέρα.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΠΙΔΑ ΚΑΙ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΤΡΟΠΑΙΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Ο Σταυρός είναι ασπίδα και όπλο και τρόπαιο κατά του διαβόλου. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΝΕ ΓΝΩΣΤΟ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Να μην αγωνιάς καθόλου, αλλά κάνε γνωστό το κάθε τι στον Θεό, με την προσευχή και την παράκληση μαζί και με την ευχαριστία, γιατί Αυτός είπε στην σκληρότητα της ζωής «δεν θα σε αφήσω, ούτε θα σε εγκαταλείψω».

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΒΙΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΒΙΩΤΟΣ, ΕΑΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Ο ανθρώπινος βίος θα ήταν αβίωτος, εάν οι πιστοί δεν είχαμε την Παναγία να συνομιλούμε μαζί της. Είναι η Μεσίτρια και η αληθινή παρηγορία μας. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΩΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΟΡΙΖΕΤΑΙ Η ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Ως μετάνοια ορίζεται η επάνοδος από το παρά φύση στο κατά φύση και όδευση προς το υπερ φύση. Είναι πορεία από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΠΙΔΑ ΚΑΙ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΤΡΟΠΑΙΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Ο σταυρός μας δόθηκε σαν σημείο στο μέτωπο, γιατί με τον σταυρό οι πιστοί ξεχωρίζουμε από τους άπιστους και γνωριζόμαστε. Αυτός είναι μεγάλη ασπίδα και όπλο και τρόπαιο κατά του Διαβόλου. Αυτός είναι σφραγίδα, για να μη μας προσβάλλει αυτός που σπέρνει τον όλεθρο, όπως λέγει η Γραφή.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΟΣ, ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ!

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος είναι διπλός, αποτελούμενος από ψυχή και σώμα, έχει επομένως διπλές τόσο τις αισθήσεις, όσο και τις αρετές τους. Οι αισθήσεις του της ψυχής, τις οποίες οι σοφοί ονομάζουν και δυνάμεις, είναι οι εξής πέντε:
Νούς, διάνοια, δόξα (γνώμη), φαντασία και αίσθηση.
Οι αισθήσεις του σώματος είναι πάλι πέντε, όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση και αφή. Από αυτά συνάγεται ότι και οι αρετές είναι διπλές, όπως και οι κακίες. Είναι λοιπόν αναγκαίο να γνωρίζουμε με σαφήνεια πόσες οι σωματικές, ποια είναι τα σωματικά πάθη και ποια τα ψυχικά.
Ψυχικές αρετές είναι κατ᾽αρχήν οι γενικότερες τέσσερις αρετές, ανδρεία, φρόνηση, σωφροσύνη και δικαιοσύνη. Από αυτές γεννούνται οι ψυχικές αρετές, πίστη, ελπίδα, αγάπη, προσευχή, ταπείνωση, πραότητα, μακροθυμία, ανεξικακία, χρηστότητα, αοργησία, γνώση, ευθυμία, απλότητα, αταραξία, ανυποκρισία, η χωρίς έπαρση υπερηφάνεια, φθόνο και δόλο διάθεση, αφιλαργυρία, συμπάθεια, ελεημοσύνη, μεταδοτικότητα, αφοβία, έλλειψη λύπης, κατάνυξη, σεμνότητα, ευλάβεια, επιθυμία των μελλόντων αγαθών, πόθος της βασιλείας του Θεού και έπιθυμία της θείας υιοθεσίας.
Σωματικές αρετές, η μάλλον εργαλεία αρετών, οι οποίες όταν πράττονται κατά Θεόν, με γνώση και χωρίς καμία υποκρισία και ανθρωπαρέσκεια, οδηγούν τον άνθρωπο στην πραγμάτωση της ταπεινώσεως και της απάθειας, είναι οι εξής: εγκράτεια, νηστεία, πείνα, δίψα, αγρυπνία, ολονύκτια, στάση στην προσευχή, συνεχής γονυκλισία, αλουσία, χρήση μόνον ενός ενδύματος, ξηροφαγία (..) και άλλα παρόμοια, που είναι πολύ αναγκαία και ωφέλιμα όταν το σώμα είναι εύρωστο και ενοχλείται από τα σαρκικά πάθη. Όταν όμως ασθενεί και έχει κυριαρχήσει στα πάθη με την βοήθεια του Θεού, τα παραπάνω δεν είναι και τόσο αναγκαία, διότι η αγία ταπείνωση και η ευχαριστία αναπληρώνει τα πάντα.
Η αναίρεση των οκτώ (κυρίαρχων) παθών γίνεται ως εξής:
Με την εγκράτεια αναιρείται η γαστριμαργία· με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών αναιρείται η πορνεία· με την συμπάθεια προς τους φτωχούς η φιλαργυρία· με την αγάπη προς όλους και την αγαθωσύνη η οργή· με την πνευματική χαρά αναιρείται η κοσμική λύπη· με την υπομονή, την καρτερία και την ευχαριστία προς τον Θεό η ακηδία· με την κρυπτή εργασία των αρετών, την αδιάλειπτη προσευχή και την συντριβή της καρδιάς η κενοδοξία. Με το να μην κρίνουμε κάποιον και να τον εξουθενώνουμε, όπως ο αλαζόνας Φαρισαίος, αλλά να θεωρούμε τον εαυτό μας έσχατο όλων, αναιρείται η υπερηφάνεια. Έτσι, καθώς ο νούς ελευθερώνεται από τα παραπάνω πάθη και ανυψώνεται προς τον Θεό, ζεί από αυτήν την ζωή την μακάρια ζωή, δεχόμενος τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος. Αναχωρώντας λοιπόν από τα γήινα, με άπάθεια και αληθινή γνώση, παρίσταται ενώπιον του φωτός της Αγίας Τριάδος και λαμπρύνεται μαζί με τους θείους αγγέλους στους απέραντους αιώνες.
Ας προσθέσουμε στον άπέριττο αυτόν λόγο, σαν χρυσό επισφράγισμα, και λίγα περί του «κατ᾽εικόνα και καθ᾽ ομοίωσιν» του πλέον τιμημένου από όλα τα κτίσματα του Θεού. Το νοερό λοιπόν και λογικό «ζώον», ο άνθρωπος, αυτό μόνον από όλα τα κτίσματα πλάσθηκε «κατ᾽εικόνα και καθ᾽ ομοίωσιν» του Θεού.
Κάθε άνθρωπος λοιπόν λέγεται κατ᾽εικόνα, σύμφωνα με το αξίωμα (δωρεά) του νού και της ψυχής, δηλαδή το ακατάληπτο, το αθεώρητο, το αθάνατο και το αυτεξούσιό τους· και για όχι μόνον αυτά, αλλά και για το ότι (ο άνθρωπος) ηγείται (όλης της φύσεως), τεκνογονεί και οικοδομεί. Λέγεται πάλι καθ᾽ ομοίωσιν άνάλογα με την αρετή του και όταν, ως ενάρετος, εκτελεί όλες τις θεώνυμες και θεομίμητες πράξεις της αρετής. Δηλαδή για το ότι φερόμασθε φιλάνθρωπα προς τον συνάνθρωπο, το ότι συγχωρούμε και ελεούμε και αγαπούμε τους συνδούλους μας, δείχνοντας κάθε ευσπλαγχνία και συμπάθεια· γιατί ο Χριστός ο Θεός μας προτρέπει, να είσθε οικτίρμονες, όπως και ο Πατέρας σας στους ουρανούς είναι οικτίρμων.
Το κατ᾽εικόνα το κατέχουν όλοι οι άνθρωποι, διότι τα χαρίσματα του Θεού είναι αμετάκλητα. Το καθ᾽ ομοίωσιν όμως είναι σπάνιο· (το κατέχουν) μόνον οι ενάρετοι και οι άγιοι, που μιμούνται την αγαθότητα του Θεού, όσο είναι δυνατόν στους ανθρώπους. Ας αξιωθούμε λοιπόν και εμείς την υπεράγαθο φιλανθρωπία Του, όσοι Τον ευαρεστήσαμε με αγαθές πράξεις, και ας μιμηθούμε εκείνους που ευαρέστησαν από αιώνων τον Χριστό· διότι σε Αυτόν άνήκει το έλεος και αρμόζει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, μαζί με τον Άναρχο Πατέρα και το Πανάγιο, αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων, αμήν.
 
Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΙΔΕΥΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΡΩΝ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Τα αμαρτήματα των γυναικών οφείλονται στην απαιδευσία των αντρών.

ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

 
Διαπρεπέστατος θεολόγος και ποιητής του 8ου αιώνα μ.Χ. και μέγας πατήρ της Εκκλησίας. Γεννήθηκε στη Δαμασκό στα τέλη του 7ου αιώνα μ.Χ. και έτυχε επιμελημένης αγωγής από τον πατέρα του Σέργιο, που ήταν υπουργός οικονομικών του άραβα χαλίφη Αβδούλ Μελίκ του Α’. Δάσκαλός του ήταν κάποιος πολυμαθής και ευσεβέστατος μοναχός, που ονομαζόταν Κοσμάς και ήταν από τη Σικελία. Ο Σικελός μοναχός πράγματι, εκπαίδευσε τον Ιωάννη και τον θετό του αδελφό Κοσμά τον Μελωδό, άριστα σ' όλους τους κλάδους της γνώσης.

Όταν πέθανε ο Σέργιος, ο γιός του Ιωάννης διορίστηκε, χωρίς να το θέλει, πρωτοσύμβουλος του χαλίφη Βελιδά (705 - 715 μ.Χ.). Αργότερα, όταν ο χαλίφης Ομάρ ο Β' εξήγειρε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Ιωάννης μαζί με τον θετό του αδελφό Κοσμά (τον έπειτα επίσκοπο Μαϊουμά), έφυγαν από τη Δαμασκό και πήγαν στην Ιερουσαλήμ. Εκεί ο Ιωάννης έγινε μοναχός στην περίφημη Μονή του αγίου Σάββα, όπου έμεινε σ' όλη του τη ζωή, μελετώντας και συγγράφοντας.

Στο διωγμό κατά των αγίων εικόνων, επί Λέοντος του Ισαύρου (726 μ.Χ.), πήρε ενεργό μέρος και εξαπέλυσε κατά του ασεβούς αυτοκράτορα, τους τρεις γνωστούς λόγους υπέρ των αγίων εικόνων, πράγμα που θορύβησε τον Λέοντα. Αναφέρεται ότι ο Λέων διέταξε να μιμηθούν την γραφή του Δαμασκηνού και να στείλουν στο Χαλίφη πλαστή επιστολή του, με την οποία να φαίνεται ότι αυτός προσέφερε τη Δαμασκό στους Βυζαντινούς. Ο Χαλίφης πείστηκε και του έκοψε το δεξί χέρι. Το βράδυ έστειλε μεσίτες ο Ιωάννης στο βάρβαρο παρακαλώντας να του χαρίσει το κομμένο χέρι για να το θάψει. Ο Σαρακηνός συμφώνησε και του έδωσε το χέρι. Ο Άγιος το πήρε το πήγε στο ναό, που είχε στο σπίτι του. Έπεσε κάτω μπροστά στη αγία εικόνα της Θεομήτορος και προσευχόμενος με δάκρυα έλεγε:

«Δέσποινα Πάναγνε Μήτερ, η τον Θεόν μου τεκούσα,
δια της θείας εικόνας η δεξιά μου εκόπη.
Ουκ αγνοείς την αιτίαν, δι' ην εμάνη ο Λέων
Προφθασον, τοίνυν, ως τάχος και ιασαί μου την χείρα.
Η δεξιά του Υψίστου, η από Σου σαρκωθείσα,
Πολλάς ποιεί τας δυνάμεις δια της Σης μεσιτείας.
Την δεξιάν μου ταύτην και νυν ιασάτω λιταίς σου.
Ως αν, Σους ύμνους, ους δοίης και του εκ Σου σαρκωθέντος.
Εν ρυθμικαίς αρμονίαις συγγράψηται, Θεοτόκε,
Και συνεργός χρηματίση της Ορθοδόξου λατρείας,
Δύνασαι γαρ όσα αν θέλης, ως του Θεού Μητηρ ούσα»

Λέγοντας αυτά ο Ιωάννης αποκοιμήθηκε και βλέπει την αγία εικόνα της Αειπαρθένου και του λέγει: «Γιατρεύτηκε το χέρι σου και μη λυπάσαι πλέον γι' αυτό. Κάνε τώρα αυτό γραφίδα γραμματέως όπως μου υποσχέθηκες».
Τότε ξύπνησε ο Άγιος και βλέποντας το χέρι του θεραπευμένο, δοξολογούσε και ευχαριστούσε τον Κύριο και την Άχραντη Μητέρα του. Έψαλλε όλη την νύκτα λέγοντας: «Η δεξιά σου χειρ, Κύριε, εν ισχύι δεδόξασται η δεξιά σου την θραυσθείσαν μου δεξιάν εθεράπευσε. Δια της δεξιάς μου ταύτης θέλεις θρυμματίσει και συντρίψει τους υπεναντίους εικονοθραύστας».

Ο Ιωάννης κατανάλωσε όλη του τη ζωή για τη δόξα της Εκκλησίας και άφησε σε μας θησαυρούς ανυπολόγιστης αξίας. Έζησε με οσιότητα πάνω από εκατό χρόνια και κοιμήθηκε ειρηνικά το 749 μ.Χ. Τάφηκε στη Μονή του Αγίου Σάββα. Χάρη στην ευγλωττία του ονομάσθηκε και «Χρυσορρόας», ενώ για το πλούσιο μουσικό του έργο ονομάστηκε «Μαΐστωρ της μουσικής».
 
Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας στις 4 Δεκεμβρίου.
 
http://www.saint.gr

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΤΟ ΚΑΚΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΕΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΑΘΟΥ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Το κακόν είναι η στέρησις του αγαθού. Αν δηλαδή ο άνθρωπος εφαρμόζει, υποστασιοποιεί το αγαθό, το καλό του Θεού θέλημα, τότε το κακό παύει και να υφίσταται και να δρα.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΠΑΘΩΝ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Η καταργηση των οκτώ παθών

Η κατάργηση των οκτώ παθών του ανθρώπου γίνεται με τον εξής τρόπο:

Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.

Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η πορνεία.

Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείτε η φιλαργυρία.

Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή.

Με την πνευματική χαρά καταργείται η κοσμική λύπη.

Με την υπομονή, την καρτερία και την ευχαριστία προς τον Θεό καταργείται η ακηδία.

Με την κρυφή εργασία των αρετών και την συνεχή προσευχή με συντριβή καρδιάς, καταργείται η κενοδοξία.

Με το να μην κρίνει κανείς τον άλλο ή να τον εξευτελίζει, όπως έκανε ο αλαζόνας Φαρισαίος, αλλά να νομίζει τον εαυτό του τελευταίο από όλους καταργείται η υπερηφάνεια.

Έτσι λοιπόν αφού ελευθερωθεί ο νους από τα παραπάνω πάθη και ανυψωθεί στο Θεό, ζει από εδώ τη μακάρια ζωή και δέχεται τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος . Και όταν φύγει από εδώ, έχοντας απάθεια και αληθινή γνώση, στέκεται μπροστά στο φως της Αγίας Τριάδος, και καταφωτίζεται μαζί με τους αγίους άγγελους στους απέραντους αιώνες.

Από τη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ, ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Αν θέλεις να κυβερνάσαι από το Θεό, να μη θέλεις να αμαρτάνεις. Γιατί αν αμαρτάνεις, πως θα κυβερνηθείς από το Θεό;

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Μετάνοια σημαίνει επάνοδο από το παρά φύση στο κατά φύση και όδευση προς το υπέρ φύση. Είναι πορεία από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση.