ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΡΟΣΤΩΦ: Η ΠΡΑΟΤΗΤΑ ΜΑΛΑΚΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΠΕΤΡΙΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ!

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ: Η πραότητα μαλακώνει και τις πιο πέτρινες καρδιές. Η οργή σκληραίνει και τις πιο μαλακές. Αν έχεις εξουσία, μην επιβάλλεσαι ποτέ με την οργή, προκαλώντας στους υφισταμένους σου τον φόβο. Είναι καλύτερο να σ’ αγαπούν παρά να σε φοβούνται. Από τον φόβο προέρχονται το ψεύδος και η υποκρισία, από την αγάπη η ειλικρίνεια και η εγκαρδιότητα.

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αγίου τη βασιλεία των ουρανών, ενώ στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη βασιλεία είτε στην κόλαση. 

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΡΔΙΑ!

Άγιος Νεκτάριος: Τίποτε δεν είναι μεγαλύτερο απ' την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτε. Λέει ο Θεός γι' αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός» (Β' Κορ. 6,16). 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ : "Ω, ΤΑΛΑΙΠΩΡΗ ΜΗΤΕΡΑ, ΑΝ ΗΞΕΡΕΣ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΩΡΑ!"

 «Ξέρετε πόσοι γονείς -γιατί με καίει το θέμα, γι’ αυτό το λέω κάθε φορά το ίδιο παράδειγμα- γονείς, πατέρες η μητέρες, να στέλνουν το παιδί τους να ξεπορτίσει, δηλαδή να πέσει στην πορνεία, για να μη γίνει τάχα, δήθεν, ανώμαλο, να μην αποκτήσει κόμπλεξ! Και επιθυμούν, τα αγόρια τους τουλάχιστον, να έχουν φιλενάδα; Ω, ταλαίπωρε πατέρα! Ω, ταλαίπωρη μητέρα, αν ήξερες τι κάνεις τώρα! Ρίχνεις εσύ με τα χέρια σου το παιδί σου στην πορνεία, δηλαδή στην κόλαση! Δεν το αντιλαμβάνεσαι αυτό; Τι λόγο θα δώσεις στο Θεό;».

Απόσπασμα από την 4η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης 

« Προφήτης Ιεζεκιήλ »

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: "Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ".

 Όλοι θέλουμε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα. Άλλο η συμφιλίωση των ανθρώπων και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Ο Χριστιανισμός επιβάλλει ν' αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τους πάντες, όποια πίστη και αν έχουν! Συγχρόνως όμως μας διατάζει  να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα Δόγματά της. Σαν Χριστιανοί πρέπει να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! Ακόμη και την ζωή σας να δώσετε γι' αυτούς. Αλλά τις Αλήθειες του Χριστού δεν έχετε δικαίωμα να τις θίξετε. Γιατί δεν είναι δικές σας. Η πίστη του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνωμε ό,τι θέλομε.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΥΤΟΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο άνθρωπος αυτοτιμωρείται, απομακρυνόμενος από τον Θεό. Είναι, ας πούμε: Εδώ νερό, εκεί φωτιά. Είμαι ελεύθερος να διαλέξω, βάζω το χέρι μου στο νερό, δροσίζομαι, το βάζω στη φωτιά, καίγομαι. 

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΚΙ ΕΥΚΟΛΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Τα πράγματα είναι απλά κι εύκολα στην πνευματική ζωή, στη ζωή εν Χριστώ· αρκεί να ξέρετε να διακρίνετε. Όταν σας ενοχλήσει κάτι, ένας λογισμός, ένας πειρασμός, μια επίθεση, περιφρονώντας όλ’ αυτά, θα στρέφετε την προσοχή σας, το βλέμμα σας, στον Χριστό. Εκείνος μετά θα αναλάβει να σας ανεβάσει!

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΠΟΘΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΖΗΤΩ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Ποθεί η ψυχή μου τον Θεό και Τον ζητώ, με δάκρυα. Εύσπλαχνε Κύριε, Σύ βλέπεις την πτώση μου και τη θλίψη μου. Ταπεινά όμως παρακαλώ το έλεός Σου: Χορήγησέ μου, του αμαρτωλού, την χάρη του Αγίου Σου Πνεύματος. Η θύμησή της οδηγεί το νου μου να ξαναβρή την ευσπλαχνία Σου. Κύριε, δώσε μου πνεύμα ταπεινώσεως, για να μη ξαναχάσω τη χάρη Σου και ξαναρχίσω να την θρηνώ, όπως θρηνούσε ο Αδάμ για τον παράδεισο και τον Θεό. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: : "Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΘΥΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΙΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ".

 Λέει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος έναν λόγο που τον έλεγε και ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο γέροντάς μας, ότι η ευχαριστία είναι το κλειδί που ανοίγει τη θύρα των μυστηρίων. 

Και κάποτε μας έλεγε ο Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης ότι κάποτε, λέει, θυμάμαι που ο γέροντάς μας ο Ιωσήφ ο Ησυχαστής είπε ευρισκόμενος σε μία κατάσταση πνευματική ότι: "Βρήκα τη θύρα των μυστηρίων του Θεού". Και ο παπά Εφραίμ από συστολή δεν τον ρώτησε: "ποια είναι αυτή η θύρα;" δεν τον ρώτησα, λέει, και μετά χρειάστηκε χρόνια να περάσουν να καταλάβω τι ήθελε να πει ο γέροντας. Και αυτό που ήθελε να πει είναι ότι η ευχαριστία, η ευγνωμοσύνη είναι αυτή η θύρα από την οποία εισέρχονται και εξέρχονται οι ευλογίες του Θεού.

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: "ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗ ΜΟΥ!".

 Ἕνας ἡλικιωμένος ἱερεύς (85 ἐτῶν), ὁ ὁποῖος δέν ἔχει πανεπιστημιακά πτυχία ἤ πτυχίο Θεολογίας, ὁ π. Γεώργιος Χιωτάκης (ἔγινε ἱερεύς εἰς ἡλικίαν 49 ἐτῶν καί εἶχεν 12 παιδιά) παρευρέθη πρό ἐτῶν εἰς Θεολογικόν Συνέδριον, τό ὁποῖον διεξήχθη εἰς τήν Κρήτην, διά τάς σχέσεις Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν. 

Ἐζήτησε νά θέση ἐρωτήματα, ἀλλά ἐπειδή δέν εἶχε πτυχίον Θεολογίας δέν τοῦ ἐπέτρεψαν νά ὁμιλήση. 

Τότε ἀπήντησεν: ὅτι ἡ Θεολογία εἶναι μυστήριον καί δέν εἶναι ἀριθμός πτυχίων.

Ἐνῶ εἰς γραπτόν σημείωμα, τό ὁποῖον ἀπέστειλεν εἰς τήν ὀργανωτικήν ἐπιτροπήν ἐτόνισε διά τό θέμα, τό ὁποῖον ἐξήταζε τό συνέδριον:

«Εὐκολώτερον εἶναι νά βαπτίσεις τόν δαίμονα παρά νά συνετίσεις τόν Πάπαν».

Καί τούς ἄφησεν ὅλους ἀφώνους..

===

Τον μακαριστό παπα Γιώργη (20 Φεβ. 2016) αγαπούσε πάρα πολύ ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, το οποίο πολλές φορές ο Όσιος το έδειχνε έμπρακτα.

Συγκεκριμένα, ο Όσιος Πορφύριος κατέβηκε στα Χανιά και έμεινε στο σπίτι του παπα Γιώργη για δύο ολόκληρες εβδομάδες, κάτι που δεν συνήθιζε να κάνει ο Όσιος Πορφύριος.

Κάποτε ο παπα Γιώργης μου είχε πει ένα θαυμαστό γεγονός με το Όσιο Πορφύριο: 

"Αιμίλιε μου, μια φορά πήγαινα με τον Γέροντα Πορφύριο σε ένα μέρος εδώ στην Κρήτη. Τότε μπροστά μας είδαμε ένα ποτάμι και του λέω:

"Γέροντα, να 'χαμε ένα γάιδαρο! 

Και απαντά ο Γέροντας Πορφύριος: 

Που να τον βρούμε παπα Γιώργη; 

''Νάτος Γέροντα", και έδειξε τον εαυτό του. 

Τότε Αιμίλιέ μου τον έβαλα σε μία πέτρα και τον πήρα στους ώμους μου. 

Μόλις μπήκα στο ποτάμι ο Γέροντας Πορφύριος μου χάιδεψε το κεφάλι και μου λέει: 

''Αυτό πρέπει να γίνει ζωγραφιά παπά Γιώργη μου.'' 

Στην συνέχεια ο Παπα Γιώργης μου είπε: 

''Όταν επιστρέψαμε πάλι στο ποτάμι και έσκυψα να τον ξαναβάλω στους ώμους μου, ώ του Θαύματος βρεθήκαμε απέναντι χωρίς να θυμάμαι πως περάσαμε, αλλά ούτε είμασταν βρεγμένοι.''...

===

romfea.gr

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: Η ΣΚΕΠΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Η σκέπη και η πρόνοια του Θεού απλώνεται επάνω σε όλους τους ανθρώπους, την βλέπουν όμως όσοι καθάρισαν τον εαυτό τους από την αμαρτία.

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Οι εντολές του Θεού είναι ανώτερες από όλους τους θησαυρούς του κόσμου και όποιος τις φυλάττει, ευρίσκει μέσα τους τον Θεό. 

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ;

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Θέλεις να βρεις την αιώνια ζωή; Κράτησε αυτά τα δύο, την πίστη και την ταπεινοφροσύνη! 

ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΙΘΙΟΠΑΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΦΡΟΝΗ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΚΟΥΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ!

Όσιος Μωυσής ο Αιθίοπας: Όποιος προσεύχεται ἐὰν δὲν φρονῇ πὼς εἶναι ἁμαρτωλός, δὲν εἰσακούεται ὑπό τοῦ Κυρίου, οὐδὲ λαμβάνει παρ᾿ αὐτοῦ τὴν αἴτησίν του. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ, ΤΟ ΗΡΕΜΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΣΤΡΕΦΕΤΑΙ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Μεγαλύτερη κόλαση είναι να δούμε την ημέρα της κρίσεως, το ήρεμο πρόσωπο και το γαλήνιο εκείνο βλέμμα του Κυρίου να μας αποστρέφεται.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΒΕΡΟ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Είναι βλαβερό το να μην διαμαρτύρεσαι για τα δημόσια αμαρτήματα. Διότι ανοίγεις το δρόμο στους άλλους, να επιχειρούν τα ίδια. Όσα είναι και εις βάρος της πίστεως, τα ελέγχουμε και με πολλή αυστηρότητα. 

ΟΣΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ΤΗΣ ΧΙΟΥ: "Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΕΦΤΕΙ ΟΛΟΕΝΑ ΣΕ ΣΦΑΛΜΑΤΑ".

 Ο άνθρωπος πέφτει ολοένα σε σφάλματα. Αλίμονο αν δεν πρόφτανε η χάρις της Κυρίας Θεοτόκου, διότι δεν έχουμε άλλον μεσίτη προς τον φιλάνθρωπο Θεό. Γι' αυτό πρέπει ολοψύχως να την παρακαλούμε να μεσιτεύει στον Υιό της για λόγου μας.     

                                            

~Όσιος Άνθιμος της Χίου

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΑΣ".

 

Να γνωρίσουμε την αρρώστια μας

ΛΟΓΟΙ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

-Γέροντα, συχνά βλέπω τα ελαττώματα των άλλων και τους κρίνω.

-Την αρρώστια την δική σου την ξέρεις;

-Όχι.

-Γι’ αυτό ξέρεις την αρρώστια των άλλων. Αν ήξερες την δική σου αρρώστια ,δεν θα ήξερες την αρρώστια των άλλων. Δεν λέω να μη συμμετέχης στον πόνο τους , αλλά να μην ασχολήσαι με τα σφάλματά τους.

Αν ο άνθρωπος δεν ασχολήται με τον εαυτό του, ο πειρασμός θα του ανοίξη δουλειά να ασχολήται με τους άλλους. Αν όμως κάνη δουλειά στον εαυτό του, τότες γνωρίζει τον εαυτό του, γνωρίζει και τον άλλον.

Διαφορετικά, με τα λανθασμένα συμπεράσματα που βγάζει από τον εαυτό του κρίνει λανθασμένα και τους άλλους.

-Γέροντα, τί βοηθάη περισσότερο να διορθωθή κανείς;

-Κατ’ αρχάς η θέληση. Η θέληση είναι κατά κάποιον τρόπο το καλό ξεκίνημα. Ύστερα, πρέπει να καταλάβη κανείς ότι είναι άρρωστος και να αρχίση η ανάλογη αντιβίωση. Γιατί, αν είναι άρρωστος και κρύβη την αρρώστια του, κάποτε θα σωριασθή κάτω απότομα, χωρίς να το καταλάβη, και δεν θα μπορή να βοηθηθή ιατρικά.

Π.χ. κάποιος ξέρει ότι είναι προφυματικός ,γι’ αυτό έχει ανορεξία. Του λένε: «γιατί δεν τρως;». «Ε, λέει, δεν μ’ αρέσει αυτό το φαγητό»! Μετά έχει κομμάρες και δεν μπορεί να περπατήση καλά. «Γιατί περπατάς έτσι;», τον ρωτάνε. «Α, μ’ αρέσει ,λέει, να πηγαίνω σιγά-σιγά∙ τί; Να τρέχω σαν παλαβός;».

Δεν λέει ότι έχει κομμάρες και δεν μπορεί να περπατήση. Μετά έχει βήχα. «Γιατί βήχεις;», του λένε. «Ε, από αλλεργία», λέει! Δεν λέει ότι οι πνεύμονες μέσα είναι χάλια. Εν τω μεταξύ βγάζει και κανένα πύελο αιματηρό. «Τί είναι αυτό;», τον ρωτάνε. «Ε, λέει, ερεθίστηκε ο λάρυγγας»!

-Και όλα αυτά, Γέροντα, επειδή δεν θέλει να φανερώσει την φυματίωση;

-Ναι, επειδή την καλύπτει-την καλύπτει και μετά παθαίνει καλπάζουσα φυματίωση. Σπάζει ο πνεύμονας, γεμίζουν οι λεκάνες αίμα, πέφτει κάτω, και τελικά αποκαλύπτεται η αρρώστια του, αλλά και δύσκολα βοηθιέται.

Ενώ, αν παραδεχθή ότι τα δέκατα που παρουσιάζει είναι από την φυματίωση και δεχθή την ανάλογη θεραπεία, γίνεται πιο υγιής από τον υγιή. Θέλω να πω, και στην πνευματική ζωή, όποιος δικαιολογεί τα πάθη του, δέχεται τελικά δαιμονική επίδραση και δεν μπορεί να κρυφτή.

Ξέρεις τί είναι να δεχθή ο άνθρωπος δαιμονική επίδραση; Αγριεύει, γίνεται θηρίο, αντιδρά, μιλά άσχημα, με αναίδεια και δεν δέχεται από κανέναν βοήθεια.

Γι’ αυτό όλη η βάση είναι να γνωρίση πρώτα κανείς την πάθηση που έχει και να χαίρεται που την γνώρισε. Από ‘κει και πέρα πρέπει να δεχθή την θεραπεία, τα ανάλογα φάρμακα , και να αισθάνεται και ευγνωμοσύνη προς τον γιατρό – τον Πνευματικό ή τον Γέροντά του- όχι να αντιδράη.

Να, ο άλλος κρεμά το χέρι του , για να του κάνουν μετάγγιση ∙ τον τρυπούν, πονάει, αλλά το δέχεται, γιατί αυτό θα τον βοηθήση. Ή μια εγχείριση πόση ταλαιπωρία έχει! Αλλά δέχεται ο άνθρωπος να την κάνη, για να γίνη καλά.

-Όταν, Γέροντα, ξέρω λ.χ. ότι μια αυστηρή παρατήρηση θα με βοηθήση, γιατί δεν την δέχομαι ευχάριστα;

-Κοίταξε, μπορεί να μην την δέχεσαι ευχάριστα, αλλά τουλάχιστον καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν είναι σωστό;

-Ναι, το καταλαβαίνω.

-Ε, αν το καταλαβαίνης κάτι είναι κι αυτό. Βλέπεις, ο άρρωστος παίρνει ένα χάπι που είναι φαρμάκι πικρό, αλλά το δέχεται καλύτερα από την καραμέλα, γιατί καταλαβαίνει ότι θα τον ωφελήση. Αν δεν δέχεται το πικρό φάρμακο, δεν θεραπεύεται. Πρέπει να γνωρίση κανείς την αδυναμία του , να δεχθή τα φάρμακα, για να τον δυναμώση ο Θεός.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Γ΄ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ»

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – 2007

 Askitikon.eu

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΨΥΧΗ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Για να γίνει κανείς Χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. «Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει. Ο χριστιανός, έστω και μόνο όταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην ποίηση.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος: Ο Ιησούς Χριστός θυσιάστηκε για να μας ελευθερώσει από τις αμαρτίες μας, και μάλιστα θυσιάστηκε όχι μόνο για τις δικές μας αμαρτίες, αλλά και όλου του κόσμου! 

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΤΣΙΑΝΙΝΩΦ: "ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΜΗΝ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΜΕΛΕΤΑΣ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ".

Ώς το τέλος της ζωής σου μήν πάψεις να μελετάς το Ευαγγέλιο! 

Μή σκεφθείς ποτέ ότι σου είναι γνωστό, έστω κι αν το ξέρεις απ' έξω. "Οι εντολές του Κυρίου είναι πολύ πλατιές". (Ψαλμ.118:96) είναι απεριόριστες, αν και περιορίζονται σε λίγες λέξεις. Οι εντολές του Κυρίου είναι άπειρες, όπως κι Εκείνος που τις έδωσε. Η τήρηση των εντολών και η πρόοδος σ' αυτές, λοιπόν, δεν έχουν όρια. Ακόμα και οι χριστιανοί που με τη χάρη του Θεού έφτασαν σε κατάσταση τελειότητας, παραμένουν ατελείς ως πρός τήν τήρηση των ευαγγελικών εντολών.

~ Άγιος Ιγνάτιος Μπριατσιανίνωφ 

(Προσφορά στον Σύγχρονο Μοναχισμό Α' Έργα 9 Σελ, 68).

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΜΟΛΙΣ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΗΘΑΡΓΟ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ, ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΨΥΧΗ ΝΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Έτσι συμβαίνει και με την καρδιά του ανθρώπου, μόλις ξυπνήσει από τον λήθαργο της αμαρτίας, αρχίζει η ψυχή να δέχεται τα μηνύματα του Θεού κι αρχίζει ο πρώην σκληρός, ο πρώην θυμώδης, ο πρώην άσωτος, ο πρώην νεκρός να γίνεται ευκατάνυκτος, πράος, υπομονετικός, ταπεινός, να υπερίπταται των γήινων πραγμάτων, σιγά-σιγά να προχωρεί προς τον Θεό. Η ακρίβεια της τηρήσεως των εντολών του Θεού είναι το κλειδί το οποίο σπάζει την αναισθησία της καρδιάς μας. 

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΡΑΖΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ, ΧΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΟΥ!

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος: Ο κήπος που δεν έχει φράχτη, ποδοπατιέται και ερημώνεται. Κι αυτός που δε φράζει το στόμα του, χάνει τους πνευματικούς καρπούς του. 

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΔΙΨΑ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

ΔΙΨΑ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

 
Διψᾶ ἡ ψυχή μου τὸν Κύριο καὶ μὲ δάκρυα Τὸν ζητῶ. Πῶς νὰ μὴ Σὲ ζητῶ; Σὺ μὲ ζήτησες πρῶτος καὶ μοῦ ἔδωσες νὰ γευθῶ τὴν γλυκύτητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ ἡ ψυχή μου Σὲ ἀγάπησε ἕως τέλους.
 
Βλέπεις, Κύριε, τὴ λύπη καὶ τὰ δάκρυά μου … Ἂν δὲν μὲ προσείλκυες μὲ τὴν ἀγάπη Σου, δὲν θὰ Σὲ ζητοῦσα ὅπως Σὲ ζητῶ. Ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιο μοῦ ἔδωσε τὸ χάρισμα νὰ Σὲ γνωρίσω καὶ χαίρεται ἡ ψυχή μου, γιατί Σὺ εἶσαι ὁ Θεός μου καὶ ὁ Κύριός μου καὶ Σὲ διψῶ μέχρι δακρύων.
 
Ποθεῖ ἡ ψυχή μου τὸν Θεὸ καὶ Τὸν ζητῶ, μὲ δάκρυα. Εὔσπλαχνε Κύριε, Σὺ βλέπεις τὴν πτώση μου καὶ τὴ θλίψη μου. Ταπεινὰ ὅμως παρακαλῶ τὸ ἔλεός Σου: Χορήγησέ μου, τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος. Ἡ θύμησή της ὁδηγεῖ τὸ νοῦ μου νὰ ξαναβρῆ τὴν εὐσπλαχνία Σου. Κύριε, δῶσε μου πνεῦμα ταπεινώσεως, γιὰ νὰ μὴ ξαναχάσω τὴ χάρη Σου καὶ ξαναρχίσω νὰ τὴν θρηνῶ, ὅπως θρηνοῦσε ὁ Ἀδὰμ γιὰ τὸν παράδεισο καὶ τὸν Θεὸ. 

ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: "Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΠΑΘΗΣ ΣΑΝ ΤΟ ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ".

 "Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ευπαθής σαν το αγριολούλουδο. Όλοι το αγαπούν και όλοι το ποδοπατούν. Άλλοτε βρίσκεται σε δόξα και άλλοτε σε ατιμία. Όποιος, όμως, αγαπά τον Θεό, ευχαριστεί τον Κύριο για όλες τις θλίψεις και παραμένει ήρεμος και στην τιμή και την εξουθένωση."

"Θυμάστε τα λόγια του Κυρίου: ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Όποιος αγαπά τον Κύριο, αυτός προσεύχεται με διάθεση μέρα και νύχτα ακόρεστα, διότι η ψυχή θυμάται τον Κύριο, με Αυτόν θέλει να ζει."

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (✞ 24 Σεπτεμβρίου 1938)

ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: "ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΣΥΓΧΥΣΩ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΑΠΑΝΤΗΣΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ".

Κάποτε θέριζαν στο χωράφι (ο άγιος Σιλουανός και ο πατέρας του) και ήταν η σειρά του νεαρού Συμεών (του μετέπειτα αγίου Σιλουανού) να μαγειρέψει. Ξέχασε ότι ήταν Παρασκευή και μαγείρεψε χοιρινό κρέας από το οποίο έφαγαν όλοι. Μετά από έξι μήνες, μια γιορτινή μέρα, ο πατέρας του του είπε μειδιώντας με πραότητα: «Θυμάσαι, παιδί μου, που μου έβρασες χοιρινό κρέας στο χωράφι; Ήταν Παρασκευή, ξέρεις, και το έτρωγα σαν να ήταν πτώμα». Και ο Συμεών του είπε· «Και γιατί δεν μου το είπες τότε, πατέρα;». «Δεν ήθελα να σε συγχύσω, παιδί μου», απάντησε ο πατέρας του. Το περιστατικό αυτό το διηγείτο πολύ αργότερα ο άγιος Σιλουανός στον Άγιον Όρος και έλεγε· «Να, τέτοιον Γέροντα ήθελα να έχω. Ποτέ του δεν θύμωνε και ήταν πάντοτε μετρημένος και ήσυχος. Σκεφθείτε, έκανε υπομονή μισό χρόνο και βρήκε την κατάλληλη στιγμή, ώστε να με διορθώσει και να μην με συγχύσει»!

(Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1988, σελ. 10-11)

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

 
Ο Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης έγινε γνωστός πριν ακόμα αγιοκαταχτεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία με το βιογραφικό έργο «Ο γέροντας Σιλουανός τιυ Αθω" που το συνέγραψε με ωραίο τρόπο ο Ηγούμενος της Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος, που έζησε κοντά στον Άγιο για πολύ καιρό στον Άθω.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Σωφρόνιο, ο Άγιος Σιλουανός ασκήθηκε στο Άγιον Όρος για 46 ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα. Γεννήθηκε το 1866 μ.Χ. στο χωριό Σόβοκ της επαρχίας Λεμπεντιάσκ της Ρωσίας και το κοσμικό του όνομα ήταν Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ. Στη Ρωσία έκανε το επάγγελμα του ξυλουργού. Στο Άγιο Όρος ήλθε το 1892 μ.Χ. και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην άσκηση και την προσευχή. Το 1911 μ.Χ. έγινε μεγαλόσχημος και στολίστηκε με πολλές άγιες αρετές και γέμισε όλος από θείο φως. Το 1915 μ.Χ. βγήκε για λίγο από το Άγιον Όρος και επισκέφθηκε τα μοναστήρια της πατρίδας του. Απεβίωσε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1938 μ.Χ. και η Ορθόδοξη Εκκλησία πρόσφατα τον αγιοποίησε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 24 Σεπτεμβρίου. 
 
https://www.saint.gr

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ

Σύναξη της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας στα Κύθηρα

 
Σύμφωνα με την παράδοση η αυθεντική εικόνα της Θεοτόκου με το Χριστό βρέθηκε από ένα βοσκό σε μια κοιλάδα νοτιοδυτικά του νησιού γεμάτη από μυρτιές, που ονομάζονται «Μυρτίδια», τον 13ο αιώνα μ.Χ. Στην εικόνα αυτή αρχικά «διεκρίνοντο καθαρά τα χαρακτηριστικά μέχρι στέρνων» της Θεομήτορος και του Χριστού, «με την πάροδο του χρόνου όμως απέκτησε σταδιακά το σκούρο χρώμα».
Το πιθανότερο είναι η ιστόρηση της εικόνας αυτής να έγινε από τον Ευαγγελιστή Λουκά (1ος αιώνας μ.Χ.). Στη θέση της «εύρεσης» ο πτωχός βοσκός έκανε ένα μικρό εκκλησάκι και στην περιποίηση του αφιέρωσε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του. Μετά το θάνατο του ευσεβούς βοσκού, την περιποίηση του μικρού Ναού της Μυρτιδιώτισσας ανέλαβε ο Μοναχός Λεόντιος, ο οποίος με χρηματική βοήθεια Κυθηρίων μεγάλωσε λίγο το αρχικό εκκλησάκι και έκτισε γύρω του μερικά κελιά για τη φιλοξενία των προσκυνητών.
Όμως το πλήθος των προσκυνητών που κατέφθαναν από διάφορα μέρη δημιούργησε την ανάγκη ενός μεγάλου Ναού. Το δύσκολο αυτό έργο της ανέγερσης ξεκίνησε με πολύ ζήλο, προσπάθειες και εράνους ο δραστήριος Ιερομόναχος Αγαθάγγελος Καλλίγερος το 1841 μ.Χ. και σε δεκαέξι χρόνια έγινε ένα υπέροχο συγκρότημα που αποτελείται από μεγαλοπρεπή Ναό, ένα αριστουργηματικό πανύψηλο καμπαναριό και πολλά κελιά φιλοξενίας.
Ο μικρός Ναός της «εύρεσης», το Καθολικό, όπως λέγεται, παρέμεινε κάτω από το μεγάλο Ναό, διατηρείται σε άριστη κατάσταση και εκεί φυλάσσεται κατά τους χειμέριους μήνες η εικόνα της Παναγίας που η αγάπη των Κυθηρίων τη φύλαξε μέσα σε μια ολόχρυση επένδυση, αληθινό αριστούργημα φτιαγμένο από τον Κρητικό καλλιτέχνη Νικόλαο Σπιθάκη το 1827 μ.Χ.
Στο κάτω μέρος της χρυσής επένδυσης απεικονίζονται τρία θαύματα: το θαύμα της εύρεσης της εικόνας από το βοσκό, το θαύμα της θεραπείας του παραλύτου στις 24 Σεπτεμβρίου (αρχές του 17ου αιώνα) και το θαύμα της διάσωσης του φρουρίου των Κυθήρων από τους κεραυνούς (22 Ιανουαρίου 1829) κατά τη διάρκεια της φύλαξης της εικόνας της Παναγίας εντός του φρουρίου για το φόβο των πειρατών που μάστιζαν τη Μεσόγειο.
Ο Ιερός Ναός εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου, ημέρα εορτασμού του θαύματος της θεραπείας του παραλύτου. Στον Ιερό Ναό υπάρχουν δύο παρεκκλήσια, το ένα αριστερά του Τέμπλου, αφιερωμένο στην Οσιοπαρθενομάρτυρα Ελέσα και το άλλο δεξιά στον Όσιο Θεόδωρο.
Αξίζει να επισημάνουμε ότι στο στέμμα της Πανσέπτου Εικόνας της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, υπάρχει προσαρμοσμένο «Πολυτιμότατον αδαμαντοκόλλητον εν σχήματι ημισελήνου χρυσούν κόσμημα». Ας θυμηθούμε την ιστορία του:
Σύμφωνα με όσα ο αείμνηστος Σοφοκλής Καλόυτσης, ο υμνογράφος της Μυρτιδιώτισσας διέσωσε (ακολουθία Μυρτιδιωτίσσης, έκδοσις 5η, σελ. 149), βρισκόταν κάποτε στα Κύθηρα, κάποιος Τούρκος πλούσιος και επιφανής, εγκατεστημένος στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη, ο οποίος ήταν Μωαμεθανός.
Κάποια ημέρα παρατήρησε ασυνήθη συγκέντρωση κόσμου, στην πλατεία του Μητροπολιτικού Ναού του Εστευρωμένου στη Χώρα. Ρώτησε τι συμβαίνει και του είπαν ότι το Νησί μαστίζεται από πολύμηνη ανομβρία και για αυτό θα πραγματοποιηθεί Λιτανεία της Αγίας Εικόνας της Μυρτιδιώτισσας, η οποία είχε ήδη κατέβει από το κάστρο που φυλασσόταν τότε και βρισκότανε μέσα στον Εσταυρωμένο.
Όμως ο ουρανός ήταν καταγάλανος και δεν φαινόταν ούτε ίχνος νέφους στον ορίζοντα. Ο Τούρκος εχλεύασε αυτή την ενέργεια γιατί η λογική έλεγε ότι δεν θα φέρει αποτελέσματα. Και ήταν τόσο σίγουρος για αυτό, που δήλωσε ότι εάν μετά την Λιτανεία επακολουθήσει βροχή, θα αφιέρωνε το χρυσό κόσμημα της ημισελήνου που είχε μαζί του, στην Ιερή Εικόνα.
Η Λιτανεία έγινε με κατάνυξη και οι Κυθήριοι γονυκλινείς παρακάλεσαν για την λύση της ανομβρίας. Και το θαύμα έγινε. Μόλις η Ιερά Πομπή επέστρεψε στον Ναό, άρχισε να πέφτει ραγδαία βροχή. Ο αλλόθρησκος τήρησε την υπόσχεση του και αφιέρωσε το κόσμημα στην Παναγία.
Πότε έγινε αυτό δεν αναφέρεται. Ίσως έγινε πριν το 1837 μ.Χ. Τότε έγινε η χρυσή επένδυση της Εικόνας από τον Καλλίτέχνη Νικόλαο Σπιθάκη και μάλλον αυτός έκανε την προσαρμογή της ημισελήνου στο στέμα της Παναγίας «Εις αιωνίαν ανάμνησιν του τελεσθέντος θαύματος της λύσεως της ανομβρίας». Πιθανόν λοιπόν η αφιέρωση να είχε προηγηθεί του 1837 μ.Χ.
 
https://www.saint.gr 

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ, ΒΑΣΤΑΖΩ ΤΑΣ ΥΒΡΕΙΣ, ΤΑ ΟΝΕΙΔΗ, ΑΔΙΚΙΑΣ, ΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΘΛΙΨΕΙΣ!

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Δια την αγάπην σου, Ιησού μου, γλυκεία αγάπη!, βαστάζω τας ύβρεις, ονείδη, αδικίας, κόπους, και πάσας τας θλίψεις, ό,τι ήθελε μου συμβεί. Και ευθύς, τοιαύτα λογιζόμενος, το φορτίον του πόνου ελαφρούται και η πικρία του δαίμονος καταπαύει.

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: ΜΗ ΦΟΒΗΣΑΙ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ!

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Μη φοβήσαι τους πειρασμούς. Κάν πέσης πολλές φορές, ανάστα. Μη χάνης την ψυχραιμία σου, μην απογοητεύεσαι. Σύννεφα είναι και θα περάσουν.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΕΝΑΣ ΜΟΝΟ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΔΥΝΑΜΗ!

Άγιος Νεκτάριος: Ένας μόνο ξέρει τί έχεις περάσει και μόνο Αυτός, μπορεί να σου  δώσει δύναμη. Μόνο ο Θεός.

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: "ΟΤΑΝ Ο ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΘΕΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΘΕΙ".

"Ὅταν ὁ νοῦς τοῦ ἄνθρώπου καθαρισθῇ καί φωτισθῇ.."

Κάποτε, ἐνῷ ἦταν κλεισμένος μέσα στό κελλάκι του ο Όσιος Ιωσήφ ο ησυχαστής κι᾿ ἔκανε προσευχή, χτυπάει ἡ πόρτα, (εἶχε ἔρθει ὁ πατήρ Ἀθανάσιος, ἀλλά δέν τό ἤξερε ὁ Γέροντας πώς θά ἐρχόταν).

Ἄνοιξε, πάτερ Ἀθανάσιε, τοῦ εἶπε.

Πῶς ἤξερες, Γέροντα ὅτι θά ἐρχόμουν;

Καί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας:

Καλά, δέν ἐρχόσουν ἀπό ἐκεῖνο τόν δρόμο καί πέρασες ἀπό τήν σπηλιά πού εἶνια ἡ Παναγία, ἄναψες τό καντηλάκι, κάθισες λίγο καί ξεκουράστηκες, κι᾿ ἀπό ᾿κεῖ τώρα ἦρθες ἐδῶ;

Ναί.

Σέ παρακολουθῶ ἀπό ποῦ ἔρχεσαι.

Ὁ πατήρ Ἰωσήφ ὁ νεώτερος, πλησίασε τότε τόν Γέροντα ζητώντας νά μάθῃ τόν τρόπο πού τό πληροφορήθηκε αὐτό καί τοῦ εἶπε τά ἑξῆς:

«Εἶναι καλύτερα νά σοῦ εὐχηθῶ νά τό αἰσθανθῇς μᾶλλον, παρά νά μάθῃς τό πῶς γίνεται σάν ξερή γνῶσι ὅμως, ἀφοῦ ἐπιμένεις, ἄκουσε:

Καθόμουν ἐδῶ στό παράθυρο μου γονατιστός, στά κουρέλια μου, κι᾿ ἔλεγα τήν εὐχή. 

Σέ μιά στιγμή, ὅπως κρατοῦσα τόν νοῦ μου στήν ἐνέργεια τῆς, αὐξήθηκε περισσότερο τό Φῶς καί ὁ νοῦς μου ἄρχισε νά πλατύνεται καί νά περισσεύῃ τόσο, πού ὅλα ἔγιναν φωτεινά πλέον καί ἔβλεπα ὅλη τήν πλευρά τοῦ τόπου μας. Ἀπό τά Κατουνάκια ὥς τά μοναστήρια κάτω…μέχρι τήν Δάφνη! καθώς καί πίσω μου καί τίποτα δέν μοῦ ἦταν ἀφανές ἤ ἄγνωστο. Τό δέ Φῶς ἐκεῖνο δέν ἦταν ὅπως τό φυσικό πού δίνει ὁ ἥλιος ἤ τό τεχνητό πού κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά ἦταν Φῶς ἐξαίσιο, λευκό, ἄϋλο, πού δέν εἶναι μόνον ἀπ᾿ ἔξω, καθώς τοῦτο τό φυσικό, πού ἐπιτρέπει στούς ἔχοντας ὅρασι νά βλέπουν ἐξωτερικά. 

Τό Φῶς ἐκεῖνο εἶναι καί μέσα στόν ἄνθρωπο καί τό αἰσθάνεται σάν δική του πνοή καί τόν γεμίζει σάν τροφή καί ἀναπνοή καί τόν ἐλαφρύνει ἀπό τό φυσικό του βάρος καί τόν μεταμορφώνει ἔτσι, ὥστε νά μήν ξέρῃ, ἄν ἔχῃ σῶμα καί βάρος ἤ περιορισμό τινά.

Τότε, εἶδα καί τόν Ἀθανάσιο νά ἔρχεται πρός ἐμᾶς ἀπό τήν στράτα τοῦ Ἁγίου Παύλου φορτωμένος μέ τόν μεγάλο ντορβᾶ του καί ἔμεινα νά τόν παρακολουθῶ, ἕως ὅτου ἦρθε μέχρις ἐδῶ. Τόν ἔβλεπα σ᾿ ὅλες του τίς κινήσεις, πού καθόταν νά ξεκουραστῇ ἤ ἀκουμποῦσε τό φορτίο του, στή πηγή τῆς Ἁγίας Ἄννας, στό μῦλο, ὅπου σταμάτησε καί ἤπε νερό, καί μέχρι πού ἔφτασε στήν πόρτα μας καί πῆρε τό κλειδί καί ἄνοιξε καί μπῆκε μέσα καί ἦθρε μπροστά μου καί ἔβαλε μετάνοια. Ἀλλά τί εἶναι αὐτό καί σᾶς ἔκανε τόση κατάπληξι;

Ὅταν ὁ νοῦς τοῦ ἄνθρώπου καθαρισθῇ καί φωτισθῇ, ἐκτός τοῦ ὅτι ἔχει τόν δικό του φωτισμό, χωρίς τήν προσθήκη τῆς θείας Χάριτος, βλέπει καί πέραν τῶν δαιμόνων, καθώς λέγουν οἱ Πατέρες, τότε δέχεται ἐπιπροσθέτως καί τόν φωτισμό τῆς θείας Χάριτος, ὥστε αὐτή νά μπορῇ νά μένῃ μόνιμα σ᾿ αὐτόν καί τότε τόν ἁρπάζει σέ θεωρίες καί ὁράσεις, ὅπως καί ὅσο γνωρίζει αὐτή.

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

ΓΕΡΩΝ ΜΩΥΣΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ, ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ".

 Ρώτησα μία φορά ένα παιδάκι: «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;» 

– Ό,τι βγάζει πιο πολλά λεφτά»!, απάντησε

Εξεπλάγην, ειλικρινά τάχασα.

Τί φταίει αυτό το παιδί;

Έτσι ακούει, έτσι έμαθε, αυτό λέει. Αυτό το παιδί όραμα έχει την απόκτηση πολλών χρημάτων.

Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής του. Γι’ αυτό ζει. Αυτό μόνο το ενδιαφέρει.

Για χρήματα ακούει συνεχώς τους γονείς του να μιλούν, τ’ αδέλφια του, οι φίλοι του, οι γείτονες, οι συγγενείς.

Αυτό είναι το ρεύμα της εποχής. Τίθεται ως ευτυχία η οικονομική ευημερία, ο πλούτος, η κατανάλωση.

Ο Μέγας Βασίλειος λέγει πως σκοπός του ανθρώπου είναι να ομοιωθεί με τον Θεό, όσο αυτό είναι δυνατόν.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει στους γονείς:

Ανάθρεψε έναν αθλητή για τον Χριστό και μάθε τον και σαν άνθρωπος του κόσμου να είναι ευσεβής από μικρός.

Ο άγιος Χρυσόστομος δεν θεωρεί παιδεία την πολυμάθεια και την ξηρή μετάδοση τυπικών γνώσεων, αλλά την ευσέβεια, την ευλάβεια και τη μετάληψη αγιότητος. Προτεραιότητα δίνει στην υπεύθυνη στάση των γονέων και των δασκάλων, αυτών που κυρίως δίνουν την αγωγή, κι όχι στην απειρία των παιδιών. Οι άγιοι πατέρες μιλούν σοφά για τη διάκριση που χρειάζεται στη μετάδοση της αγωγής κατά ηλικία και κατ’ άνθρωπο. Δεν μπορούν όλοι όλα. Δεν είναι για όλους εξίσου όλα. Σημασία μεγάλη δίνουν στη βιωματικότητα των λόγων των παιδαγωγών. Μην κριθούν και κατηγορηθούν από το σοφό λαϊκό λόγιο: «Δάσκαλε που δίδαξες και νόμο δεν κρατούσες».

x

Ο άγιος Χρυσόστομος συνηθίζει να λέει, αυτό που ήδη είπαμε, πως το παράδειγμα των γονέων προς τα παιδιά είναι το πάν. Ο τρόπος της συνομιλίας τους θα επηρεάσει τα παιδιά. Αν ο σύζυγος προσβάλλει, επιτίθεται, βρίζει τη σύζυγο, και τ’ αντίστροφο, πληγώνονται τα παιδιά, αλλά και συνηθίζουν να συμπεριφέρονται έτσι. Ο σεβασμός, η αγάπη, η υπακοή εμπνέονται καλύτερα και δύσκολα διδάσκονται με ξερά λόγια. Είναι πολύ διαφορετικό να κάνει κανείς αυτό που του λένε από φόβο, πειθαρχία, καταναγκασμό και υποχρέωση, κι άλλο να προτιμά το θέλημα του άλλου από αγάπη.

Στα μαθήματα, στα παιχνίδια, στ’ αθλήματα θα πρέπει να μάθουν από μικρά τα παιδιά ότι τ’ αγαθά αποκτιούνται με κόπο, μόχθο, αγώνα, άσκηση, δυσκολία, υπομονή κι επιμονή. Έτσι δεν είναι σωστό να τους τα παρουσιάζουμε όλα εύκολα. Είναι καλό να μάθουν να προσπαθούν, να ζητούν και τη βοήθεια του άλλου, να ταπεινώνονται, να φιλοτιμούνται, να βγαίνουν από τον ατομισμό, εγωισμό και τη φιλαυτία. Το παιδί θα μάθει πως αντιδρά ο γονιός στην ασθένεια, το πένθος, τη δυσκολία, τη στέρηση και την καθυστέρηση και θα πράξει παρόμοια.

+ Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ: ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ!

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος: Όταν είμαστε παιδάκια, φοβόμαστε τον πατέρα⸱ τη μάνα μας δεν την φοβήθηκε κανένας. Και όταν θέλαμε κάποια χάρη από τον πατέρα μας, τρέχαμε στη μάνα μας. Αυτή είναι η Παναγία μας!

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ!

Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Είναι Μητέρα και εξουσιάζει. Και το άλλο της χέρι το έχει κάτω, στα άλλα της παιδιά που κάμπτονται και λυγίζουν και τα τραβάει προς τα πάνω. Ποιος θα απελπιστεί; Ποιος θα κινδυνεύσει; Κανείς! Απολύτως κανείς!

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ!

Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ με! Δεν θέλω τίποτε. Θέλω Εσένα! Δεν μπορώ να σε βρω. Τράβα με Εσύ! 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: "ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ, ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ".

Γλυκιά μου Μανούλα, Παναγία μου. 

Επίτρεψέ μου να σου  μιλήσω, να σε απασχολήσω λίγο. 

Όλα στην ζωή έχουν τέλος, Μανούλα μου. 

Έτσι και η δική μου ζωή έφτασε πια στο τέλος.  

Θέλω όμως, προτού φύγω από αυτόν τον κόσμο, Παναγία  μου, να κάμω μια σύντομη αναδρομή της ζωής μου ενώπιόν σου. 

Να σε ευχαριστήσω, γιατί σε όλη την ταλαίπωρη ζωή, 

την γεμάτη περιπέτειες,θλίψεις και διωγμούς, ήσουν κοντά μου…..

Σε ευχαριστώ και που μου έδωσες την αγία εικόνα σου, την Παντάνασσά μου, να την έχω εγκόλπιο σε όλη μου την ζωή….

Εις σε, Μανούλα μου, ανατίθημι τα πάντα.

Όταν έρθει η ώρα, παράλαβε την άθλια ψυχή μου. 

Μη με αφήσεις να χαθώ. 

Δι’ευχών του Πατρός μου Ιωσήφ. Αμήν.

Απόσπασμα από την Προσευχή του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού προ της «Γλυκιά Μανούλα Παναγία».

Ι.Μ Μ Βατοπαιδίου, 3 Ιουνίου 1999

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ: " ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ: ΟΧΙ".

 Στὴν προσπάθεια ποὺ γίνεται νὰ φτιάξουν ἕνα κόσμο 

χωρισμένο ἀπὸ τὸν Θεό, ἐμεῖς πρέπει νὰ ποῦμε «ὄχι»!

Ἀρχιμανδρίτου Γεωγρίου Καψάνη,

προηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους

Τὸ λάθος τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου εἶναι τὸ ἴδιο λάθος τοῦ Ἀδάμ. Θέλει νὰ κτίση ἕνα κόσμο ποὺ νὰ μὴν ἔχη ὡς κέντρο τὸν Θεό, ἀλλὰ τὸ ἐγώ μας.

Ὁ πολιτισμὸς ποὺ ἔχουμε φτιάξει εἶναι ἕνας πολιτισμὸς ἐγωιστικός, πολιτισμὸς φιλαυτίας. Καὶ ἐπειδὴ εἶναι πολιτισμὸς φιλαυτίας, εἶναι καὶ πολιτισμὸς ἀκοινωνησίας. Δὲν μποροῦμε οἱ ἄνθρωποι πραγματικὰ νὰ κοινωνήσουμε ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλον, νὰ αἰσθανθοῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ὡς ἀδελφό, νὰ ἑνωθοῦμε ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλον ἀδελφικά. Εἶναι φυσικὸ ὅτι ἕνας τέτοιος πολιτισμὸς γίνεται ἀσφυκτικὸς καὶ ἀδιέξοδο. Ὁ ἄνθρωπος σκάει. Αὐτοὶ ποὺ τὸ αἰσθάνονται περισσότερο εἶναι οἱ νέοι ποὺ ὡς πιὸ εὐαίσθητοι καὶ εὐάλωτοι, μὴ μπορώντας νὰ ἀναπνεύσουν σ΄ αὐτὸν τὸν ἐγωιστικὸ πολιτισμὸ τῆς φιλαυτίας, καταφεύγουν στὰ ναρκωτικά, στὴν ἀναρχία καὶ στὶς ἄλλες ἀντικοινωνικὲς ἐκδηλώσεις.

Τὸ δυσάρεστο εἶναι ὅτι αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς τῆς φιλαυτίας, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ἡ ἀρρώστια μας ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ποὺ μᾶς φέρνει πάλι στὴν ἐξουσία τοῦ διαβόλου, γίνεται προσπάθεια νὰ ἐπιβληθῆ μὲ θεσμοὺς καὶ νόμους καὶ νὰ διαδοθῆ ἀπὸ τὰ μαζικὰ μέσα ἐπικοινωνίας.

Δὲν εἶναι βέβαια πρόσφατο τὸ γεγονός. Εἶναι κάτι ποὺ ἔχει ἀρχίσει ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια. Εἶναι κάτι ποὺ πιστεύω ὅτι κι ἐσεῖς τὸ βλέπετε, τὸ αἰσθάνεσθε καὶ... γιὰ τὸ ὁποῖο πονᾶτε.

Ὅταν βγαίνω στὸν κόσμο, συναντῶ ἀδελφοὺς πού μοῦ ἐκφράζουν τὸν πόνο τοὺς γι΄ αὐτὰ ποὺ δείχνει ἡ τηλεόρασι. Πονάω καὶ ἐγὼ μαζί τους, διότι διαπιστώνω ὅτι αὐτὰ δὲν εἶναι ἡ παράδοσις τοῦ λαοῦ μας, δὲν εἶναι τὸ ἑλληνορθόδοξο ἦθος, δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ εὐχαριστιακὴ ζωὴ γιὰ τὴν ὁποία μιλᾶμε, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἐγωκεντρικὸς καὶ ἄρρωστος πολιτισμὸς τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου.

Ζοῦμε σὲ μία κρίσιμη ἱστορικὴ ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία γίνεται προσπάθεια νὰ μᾶς ἐπιβληθῆ αὐτὸς ὁ ἐγωιστικός, αὐτόνομος, μὴ εὐχαριστιακὸς τρόπος ζωῆς. Ἴσως οἱ ἡγέτες μας ἔχουν καλὲς προθέσεις. Θέλουν νὰ διορθώσουν τὰ πράγματα, νὰ κάνουν ἀλλαγές. Αὐτὸ εἶναι καλὸ καὶ πρέπει νὰ τὸ ἐπαινέσουμε.

Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ καλὰ θέλουν νὰ τὰ ἐπιτύχουν χωρὶς τὸν Χριστό. Χωρὶς τὸν Θεό. Χωρὶς νὰ τὰ συνδέσουν μὲ τὸν Θεό.

Καὶ ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι κάθε τι ποὺ δὲν εἶναι συνδεδεμένο μὲ τὸν Θεό, ἔχει μέσα του τὸν θάνατο. Δὲν ἔχει τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Δὲν δίνει στὸν ἄνθρωπο τὴν δυνατότητα νὰ ἑνωθῆ μὲ τὸν Θεό.

Ἐπιτρέψτε μου νὰ ἀναφερθῶ πάλι στὸ θέμα τοῦ γάμου. Δύο ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι κάνουν τὸ γάμο τους ἐν Χριστῷ, ἐν Ἐκκλησίᾳ, ἔχουν τὴν συνείδησι ὅτι ὁ γάμος τους εἶναι ἕνας δρόμος ποὺ θὰ τοὺς φέρει στὸν Θεό. Μὲ τὸν ἐν Χριστῷ ἀγώνα ποὺ κάνουν μέσα στὸ γάμο, μὲ τὴν ταπείνωσι, μὲ τὴν προσφορά, μὲ τὴν θυσία, μὲ τὴν προσευχή, μὲ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὁ γάμος τους γίνεται δρόμος ἁγιασμοῦ καὶ σωτηρίας γι΄ αὐτοὺς καὶ τὰ παιδιά τους.

Ἄλλοι ἄνθρωποι κάνουν γάμο χωρὶς Χριστό. Ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Μὲ κέντρο ὄχι τὸν Θεό, ἀλλὰ τὸ ἐγώ τους. Τέτοιος εἶναι ὁ πολιτικὸς γάμος. Γάμος ἔξω ἀπὸ τὴν εὐχαριστία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ γάμος εἶναι κάτι καλό. Ἀλλὰ ἀκόμη καὶ αὐτὸ τὸ καλό, ὅταν γίνη ἔξω ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν σώζει καὶ δὲν ἁγιάζει τοὺς συζύγους. Καὶ ἕνας τέτοιος ἐγωιστικὸς γάμος ποὺ δὲν ἀναφέρεται καὶ δὲν προσφέρεται στὸν Θεό, τελικὰ ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό. Χωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό.

Αὐτὸ συμβαίνει μὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ πολιτισμοῦ μας, ὅπως μὲ τὴν παιδεία. Ἡ παιδεία εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. «Γράμματα, σπουδάσματα, τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα», ὅπως ἔλεγαν οἱ πρόγονοί μας κατὰ τὴν Τουρκοκρατία.

Ἡ παιδεία χωρὶς Χριστὸ καὶ χωρὶς Θεὸ εἶναι κάτι ποὺ χωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό. Ἡ παιδεία καὶ ἡ μόρφωσι συνδεδεμένες μὲ τὸν Θεὸ ἑνώνουν τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό. 

Γι΄ αὐτὸ λοιπὸν σ΄ αὐτὴν τὴν προσπάθεια ποὺ γίνεται ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι κακῆς διαθέσεως, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν βαθύτερα τὰ πράγματα, καὶ θέλουν νὰ φτιάξουν ἕνα κόσμο καλύτερο, μὰ χωρισμένο ἀπὸ τὸν Θεό, ἐμεῖς σ΄ αὐτὴν τὴν προσπάθεια πρέπει νὰ ποῦμε «ὄχι». Λέμε «ὄχι», διότι αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ καὶ αὐτὴ ἡ καλυτέρευσις δὲν συνδέεται μὲ τὴν παράδοσι τοῦ λαοῦ μας. Δὲν συνδέεται μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ εἶναι ἡ ἀληθινὴ παράδοσις τοῦ λαοῦ μας.

πηγή:  www.orthodoxia-ellhnismos.gr