ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΦΩΤΙΖΗ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Να παρακαλούμε να φωτίζη ο Θεός ανθρώπους όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και αυτούς που κυβερνούν, να έχουν φόβο Θεού, για να μπορέσουν κάτι να πούν. Λίγο, μία φωτισμένη κουβέντα αν πούν, τάκ, αλλάζουν μία κατάσταση.

(ΛΟΓΟΙ Α’ «Με Πόνο και Αγάπη» Σελ. 17)

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΕΝΟΣ ΙΔΑΝΙΚΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Είναι επιτακτική ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου προς μίμηση για τους πολιτικούς ηγέτες, αλλά και για υποβοήθηση του λαού να αποκτήση ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των κυβερνητών του Έθνους μας. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΠΟΙΟΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΤΕ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ποιός είναι πιο κοντά στην Εκκλησία, ποιός αγωνίζεται γι’ αυτήν και για την πατρίδα και ποιός έχει ζωή σύμφωνη μ’ αυτά που λέει; Όποιον βλέπετε πως είναι πιο καλός και πιο κοντά στην Εκκλησία, αυτόν να ψηφίζετε. Δε λέω να ψηφίζετε κόμματα, όπως αυτά που βγαίνουν και λέγονται Χριστιανοδημοκρατικά κλπ, γιατί είναι λάθος. Δεν πρέπει να κομματιζόμαστε. Εμείς πρέπει να αγαπούμε πρώτα την Εκκλησία μας και μετά την Πατρίδα μας και να ψηφίζουμε αυτούς που βλέπουμε να αγωνίζονται γι’ αυτά τα δύο. Βλέπετε, ο Μακρυγιάννης κι όλοι οι μεγάλοι ήρωες γι’ αυτά τα δύο αγωνίστηκαν κι έχυσαν το αίμα τους. Πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος. Γι’ αυτό και μεις, σήμερα, πρέπει να τους είμαστε ευγνώμονες, που είμαστε ελεύθεροι και όχι… δούλοι των Τούρκων και να προσπαθούμε τέτοιοι Έλληνες να βγαίνουν στην εξουσία, που να χύνουν το αίμα τους πρώτα υπέρ της πίστεως και μετά υπέρ της πατρίδος. Σήμερα δυστυχώς βάλαμε μέσα στη Βουλή ανθρώπους να μας διοικούν των οποίων το ιστορικό είναι πολύ επιβαρημένο. 

Ο Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ AΓΙΟ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ

[…]  Εμείς δυστυχώς δεν έχουμε πια κύριο τον Θεό! Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε πλέον για κύριό μας τον Θεό. Έχουμε άλλους κυρίους. Άλλους… Έχουμε τη δύναμή μας! Δεν είναι πια κύριος του λαού μας ο Θεός. Αυτό είναι ένα θλιβερό κατάντημα, που βέβαια εμείς οι Έλληνες σιγά-σιγά το εργασθήκαμε. Και ξέρετε από πότε; 

Από το 1821 μέχρι και σήμερα!...Αυτό είναι κάτι που δεν το διανοήθηκε ούτε το Βυζάντιο, ούτε η Τουρκοκρατία. Προσέξτε: ούτε η Τουρκοκρατία δεν το διανοήθηκε να μην είναι κύριος του λαού μας ο Θεός! Αυτό άρχισε να χαλκεύεται από το 1821,όπως σας είπα. Ήλθαν από την Ευρώπη οι λόγιοί μας και κουβάλησαν κι αυτήν την αρρώστια, ότι δεν μπορεί σε έναν λαό να είναι κύριος ο Θεός του, αλλά θα είναι κάποιος κυβερνήτης, θα είναι η Βουλή, θα είναι ο στρατός, θα είναι οι νόμοι... Αυτά θα είναι. Αλλά ότι αυτά τελικά δεν μπορούν να νικήσουν, αποδείχθηκε ιστορικά.

Το παράδειγμα που θα πω είναι ένα επιχείρημα και εναντίον του ιστορικού υλισμού. Δεν θα κάνω περισσότερη ανάλυση· όσοι έχετε διαβάσει ή όσοι καταλαβαίνετε, θα το ξέρετε. Είναι ένα επιχείρημα και εναντίον του ιστορικού υλισμού, που λέει ότι ανάλογα με τα υλικά δεδομένα κατακτάται και η Ιστορία. Αυτό, θα λέγαμε, είναι μία δογματική θέση του ιστορικού υλισμού. Έρχεται όμως η Ελληνική Επανάσταση του ’21 να απορρίψει αυτό το επιχείρημα, γιατί δεν υπήρχαν καθόλου τα υλικά δεδομένα για να νικήσουν οι Έλληνες μια τουρκική Αυτοκρατορία! Υπήρχε ένας άλλος παράγοντας, που δεν προβλέπεται οπωσδήποτε από τον ιστορικό υλισμό, και αυτός είναι η πίστη στον Θεό· και εκείνη την εποχή, πραγματικά, κύριος του λαού αυτού ήταν ο Θεός! Και ένας καταπέλτης εναντίον του ιστορικού υλισμού είναι ο 143ος Ψαλμός.

Αλλά πριν πάω στον 143ο Ψαλμό, πηγαίνετε στον στίχο 16 του 32ου Ψαλμού: «Οὐ σῴζεται βασιλεὺς διὰ πολλὴν δύναμιν, καὶ γίγας οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ». Δηλαδή: ούτε ο βασιλιάς δεν σώζεται επειδή έχει δύναμη-στρατιωτική-,ούτε ο γίγαντας θα σωθεί επειδή έχει μεγάλη δύναμη σωματική! Όταν λέει «βασιλιάς» εννοεί τον αρχηγό ενός κράτους. Δεν έχει σημασία τι είδους αρχηγός μπορεί να είναι αυτός, τι μορφή και τι σχήμα πολιτικό μπορεί να έχει.

Και εδώ γίνονται δύο υπαινιγμοί. Ο βασιλιάς με τη μεγάλη δύναμη είναι ο Φαραώ. Ο Φαραώ είχε πολλή δύναμη τότε, όταν ξεκίνησε τον αγώνα εναντίον των Εβραίων. Καταποντίσθηκε όμως. Κι όταν μιλάει για τον γίγαντα-αν είναι Ψαλμός του Δαβίδ- τότε ο υπαινιγμός είναι για τον Γολιάθ. Ο Γολιάθ, ο πολύς, ο σπουδαίος Γολιάθ, δεν κατάφερε τίποτα με την ασύγκριτα μεγαλύτερη σωματική του δύναμη, σε σχέση με τον Δαβίδ!

Και πιο κάτω, στον στίχο 17, θα πει: «Ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν, ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται». Δηλαδή, ψεύτικη είναι η ελπίδα στο ιππικό για τη σωτηρία, γιατί δεν σώζεται κάποιος με την πολλή του δύναμη.

Καταρχάς ο ίππος είναι το ιππικό, δηλαδή οι στρατιωτικές δυνάμεις. Στη γλώσσα μας αυτό θα μπορούσαμε να το πούμε στρατιωτικό εξοπλισμό. Ξέρετε, κάποτε τα κάρα τα τραβούσαν τα άλογα, και τα αμάξια και το μαγγανοπήγαδο το γύριζαν τα άλογα. Όταν εφευρέθηκε η ατμομηχανή, που αντικατέστησε τα άλογα, προς τιμήν του αλόγου, που τόσες χιλιάδες χρόνια δούλεψε εκεί στο μαγγανοπήγαδο και στο καρότσι, η ισχύς, η δύναμη ονομάστηκε «ίππος». Ρωτάμε: «Πόσοι ίπποι είναι το μοτέρ;» Ή : «Αυτή η μηχανή πόσο τραβάει;». Και τα λοιπά. Είναι μονάδες δυνάμεως σε ίππους. Λοιπόν, το άλογο αντικαταστάθηκε από τις μηχανές. Έτσι, ωραιότατα και πολύ μαλακά και απλά, σας είπα, όταν λέει εδώ «ίππος», εννοεί τον μηχανικό εξοπλισμό, δηλαδή τα αεροπλάνα, τα τανκς, τα κανόνια, τις βόμβες, τις οβίδες, τους πυραύλους, τους δορυφόρους; Και όλα τα όμοιά τους. Λοιπόν, ««ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν»! Νομίζετε πως θα σωθείτε με τον εξοπλισμό; «ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται»! Δεν θα σωθείτε· ο λόγος του Θεού το λέει.

Αν ένας λαός δεν έχει την προστασία του Θεού, μην πιστέψετε ποτέ ο λαός αυτός, με το πλήθος της ισχύος του και με την εξυπνάδα και τη στρατηγική των αρχόντων του, ότι θα καταφέρει σπουδαία πράγματα. Τίποτα δε θα καταφέρει! Αυτή τη στιγμή, ας πούμε ότι έχουμε τέλειο εξοπλισμό. Σας ρωτάω: Έχουμε όμως κύριό μας τον Θεό; Κάνουμε την αναφορά μας στον Θεό; «Κύριε, βοήθησέ μας!»;

Όσοι λόγοι εκφωνούνται προεκλογικά, μετεκλογικά, στη Βουλή, σε συνάξεις, σε δοξολογίες, σε επίσημες ώρες, από τους ανθρώπους που κυβερνούν τον τόπο μας, όποιοι και να είναι αυτοί, κάνουν χρήση του ονόματος του Θεού; Τα τελευταία χρόνια, αγαπητοί μου, λείπει σκανδαλωδώς το όνομα του Θεού! Κι αν το θέλετε, λείπει σκανδαλωδώς το όνομα του Θεού- προσέξτε- όσον αφορά τον Χριστό! Γιατί μπορεί κάποιος να πει «ο Θεός» και να εννοεί τον Μ.Α.Τ.Σ.[Μέγας Αρχιτέκτων Του Σύμπαντος, ο θεός των Τεκτόνων]. Να είναι Μασόνος, και να εννοεί τον Μ.Α.Τ.Σ.! Μπορεί  να λέει «Θεός», και να εννοεί τη Δημιουργία, να είναι ειδωλολάτρης. Να λέει «Θεός», και να εννοεί τον Βούδα. Τότε μόνο θα ήταν σαφής αλλά και η πίστη του αδαμάντινη, αν έλεγε καθαρά το όνομα του Ιησού Χριστού. Ακούσατε εσείς κανένα πρόσωπο να πει «ο Ιησούς Χριστός»; Ούτε καν Θεός δε λένε· όχι Ιησούς Χριστός…

Άρα πρέπει να κλαίμε! Δεν έχουμε πια κύριό μας τον Θεό. Κι άμα δεν έχουμε κάυριό μας τον Θεό, τότε είμαστε εκτεθειμένοι· δεν έχουμε προστασία! Μπορείτε να φανταστείτε πώς πρέπει να αισθάνεται ο άνθρωπος τη στιγμή που θα ανακαλύψει ότι δεν έχει ασφάλεια και προστασία; Είναι τρομερό!

Αλλά θα πάρω μια άλλη πλευρά, που πάλι η πατρίδα μας έχει ακολουθήσει, και που πολλοί λαοί τη θέλουν και την επιδιώκουν. Είναι η ευημερία· αλλά μία ευημερία χωρίς τον Θεό. Αν σε ένα σπίτι, σε μια οικογένεια, αναγνωρίζεται ο Θεός ως κύριος, δηλαδή ως αφεντικό, δηλαδή ο Θεός είναι εκείνος που κατευθύνει το σπίτι αυτό, πιστεύετε ότι το σπίτι αυτό οπωσδήποτε θα είναι πλούσιο; Όχι· γιατί το να έχω κύριό μου τον Θεό δε σημαίνει ότι πρέπει να έχω και καλή υγεία ή να έχω γεμάτες τις τσέπες μου. Θα ήταν αδιανόητο πράγμα αυτό. Προσέξτε: αδιανόητο! Σήμερα, όμως, δυστυχώς, εκείνο που θέλουμε και μας ενδιαφέρει δεν είναι τίποτα άλλο από το να έχουμε εξασφαλίσει στον λαό την ευημερία.. Και τότε η επιτυχία μας, ως υπόλογοι απέναντι σ’ αυτόν, θα είναι βέβαιη…

Χωρίς περιστροφές, σας το λέγω καθαρά: δεν είναι ορθό κριτήριο αυτό. Και δεν είναι ορθό κριτήριο γιατί μπορεί ένας λαός να είναι φτωχός, αλλά να έχει εξασφαλίσει άλλες προϋποθέσεις. Και μια θεμελιώδη προϋπόθεση, μέσα στη φτώχεια του, είναι να  έχει πάντοτε κύριό του τον Θεό. Πάντοτε! Και να είναι φτωχός, δεν πειράζει, δεν έχει σημασία αυτό. Άλλωστε δε βρισκόμαστε πλέον στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά στην Καινή, και γνωρίζουμε ότι τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να είναι κριτήριο της παρουσίας του Θεού. Έτσι, όταν σήμερα θέλουμε να έχουμε κριτήριο τα υλικά αγαθά, την ευδαιμονία, και στρεφόμαστε προς την Ευρώπη, προς τον Βόρειο Πόλο, προς τον Νότιο Πόλο, στρεφόμαστε προς τον Ειρηνικό Ωκεανό- καταλαβαίνετε τι θέλω  να πω τώρα.. πάμε στα βαθιά και στα ρηχά- για να έχουμε ευδαιμονία υλιστική, κατοχύρωση υλιστική, ασφάλεια υλιστική· άνοδο του βιοτικού επιπέδου, τι λέτε; Θα είμαστε τότε ευτυχείς;  

Για να μη λέτε πως τα λέω εγώ αυτά, ακούστε τον 143ο Ψαλμό: «ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με ἐκ χειρὸς υἱῶν ἀλλοτρίων, ὧν τὸ στόμα ἐλάλησε ματαιότητα καὶ ἡ δεξιὰ αὐτῶν δεξιὰ ἀδικίας». Δηλαδή: «απάλλαξέ με, γλύτωσέ με από τα χέρια ξένων, που το στόμα τους μιλάει ματαιόδοξα, ειδωλολατρικά- στην Παλαιά Διαθήκη «μάταιον» εννοείται η ειδωλολατρία- και το δεξί τους χέρι είναι χέρι αδικίας, ό,τι κάνουν είναι άδικο».

Οι μεγάλοι της γης είναι άδικοι. Έχει αποδειχθεί αυτό τρανά και επανειλημμένα. Οι μεγάλοι της γης, για τους μικρούς, είναι πάντοτε άδικοι. Μην ξεχνάτε ότι ποτέ, μα ποτέ, κανένας μεγάλος δεν αγάπησε την Ελλάδα. Αυτό να το ξέρετε πάντοτε. Και για μη νομισθεί πάλι ότι μιλάω εγώ, κάποτε ο Ησαΐας το είπε αυτό και τόνισε ιδιαίτερα να μη συμμαχήσει ο Ισραήλ ούτε με τους Ασσυρίους, ούτε με τους Αιγυπτίους: «Θα μείνετε στις δικές σας δυνάμεις, γιατί εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας[Ησ.31,1-3]». Δεν άκουσαν οι Εβραίοι και στράφηκαν σε συμμαχίες. Ο Θεός τους ελέγχει, αλλά τελικά τους αφήνει και συμμαχούν με τους Αιγυπτίους. Και έρχονται μετά οι Ασσύριοι και τους διαλύουν. Είναι φοβερό!

Σας έχω πει κι άλλη φορά τι έκανε κάποτε ο Δαβίδ; Μέτρησε τον στρατό, έκανε δηλαδή απογραφή. Θα μου πείτε: Είναι κακό πράγμα να κάνει κανείς απογραφή; Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε πολλές περιπτώσεις απογραφής. Όταν μάλιστα έφυγαν οι Εβραίοι από την Αίγυπτο και βρέθηκαν στην έρημο, ο Μωυσής έκανε απογραφή. Και μας λέει και τους αρθιμούς, που περιέχονται σε ένα βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, και  γι' αυτό το βιβλίο αυτό πήρε το όνομα «Αριθμοί». Ο Θεός τώρα εδώ θυμώνει με τον Φαβρίδ που κάνει απογραφή, γιατί ο Δαβίδ αναρωτήθηκε μέσα του αν μπορεί να κατατροπώσει τους εχθρούς του με τον στρατό που έχει. Αυτό ήταν το λάθος. Η αμαρτία δεν ήταν ότι έκανε απογραφή, αλλά ότι στήριζε τις νίκες του στο πλήθος του στρατού[βλ. Β’Βασ.24,1-10]. Το καταλάβατε;

Αλλά κι εμείς σήμερα αυτό κάνουμε. Νομίζουμε ότι όταν θα τρέξουμε να κάνουμε συμμαχίες με τους μεγάλους και τα λοιπά, τότε οι εχθροί μας δεν θα μας πειράξουν. Τι φοβερό είναι! Αλλά είναι αδύνατο να γίνει κάτι διαφορετικό·  γι' αυτό τραβάμε τη μοίρα μας, τραβάμε την πορεία της μοίρας μας.

Τώρα ακούστε μία ωραία περιγραφή αυτών των ξένων λαών που κάνει ο Ψαλμωδός, στους στίχους 12-15(Ψαλμός 143): «ὧν οἱ υἱοὶ ὡς νεόφυτα ἱδρυμένα ἐν τῇ νεότητι αὐτῶν, αἱ θυγατέρες αὐτῶν κεκαλλωπισμέναι, περικεκοσμημέναι ὡς ὁμοίωμα ναοῦ, τὰ ταμιεῖα αὐτῶν πλήρη, ἐξερευγόμενα ἐκ τούτου εἰς τοῦτο, τὰ πρόβατα αὐτῶν πολύτοκα, πληθύνοντα ἐν ταῖς ἐξόδοις αὐτῶν, οἱ βόες αὐτῶν παχεῖς, οὐκ ἔστι κατάπτωμα φραγμοῦ, οὐδὲ διέξοδος, οὐδὲ κραυγὴ ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῶν, ἐμακάρισαν τὸν λαόν, ᾧ ταῦτά ἐστι· μακάριος ὁ λαός, οὗ Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ».

Δηλαδή «μακάρισαν αυτούς των οποίων τα παλικάρια, πάνω στη νιότη τους μοιάζουν με βλαστάρια ριζωμένα, οι κόρες τους είναι ωραίες, στολισμένες με διάφορα στολίδια, σαν ομοίωμα ναού, οι αποθήκες τους είναι γεμάτες από αγαθά που ξεχειλίζουν, τα πρόβατά τους είναι πολυτόκα…-και με τεχνητή γονιμοποίηση!- και πολλαπλασιάζονται έξω στις βοσκές τους, τα βόδια τους είναι παχιά, δεν υπάρχει κανένας τοίχος των οικοδομών τους γκρεμισμένος ούτε ρωγμή- δηλαδή έχουν πόλεις ωραιότατα οικοδομημένες· δεν υπάρχουν χαλάσματα και ερείπια-ούτε ακούγονται κλάματα και φωνές στις πλατείες τους. Μακάρισαν τον λαό αυτόν που έχει όλα αυτά· όμως ευτυχισμένος ο λαός εκείνος που Κύριός του είναι ο Θεός!».

Μακάρισαν λοιπόν τον λαό που είχε όλα τα υλικά αγαθά! Πραγματικά: «Τι ευτυχισμένος λαός που είναι αυτός! Ταμεία, αποθήκες; Γεμάτες! Πρόβατα; Πολυτόκα! Παλικάρια; Λαμπρά! Κορίτσια; Ωραιότατα! Πόνος και θλίψη; Αναπτυγμένη η Ιατρική, αναπτυγμένη η Τεχνική, αναπτυγμένη η Επιστήμη! Όλα ωραιότατα!...». Μακάρισαν τον λαό αυτό, όπως μακαρίζουμε σήμερα την Ευρώπη, την Αμερική,άλλους λαούς πλούσιους και λέμε: «Θα μπούμε κι εμείς μέσα στον συνασπισμό τους!».

Πραγματικά ευτυχισμένος όμως είναι ο λαός εκείνος που Κύριο έχει τον Θεό Του. Αυτός είναι ο μακάριος λαός· όχι αυτός που έχει ευδαιμονία και πληθώρα αγαθών. Ευτυχισμένος είναι αυτός που έχει κύριο και κυβερνήτη του τον Θεό. Και πάλι ξαναρωτάω, αγαπητοί μου: έχουμε σήμερα στην Ελλάδα κύριο, αφεντικό, τον Θεό μας; Δεν Τον έχουμε!

Θα κλείσω με ένα αλίμονό μας!... Τίποτα άλλο δεν έχω να προσθέσω. Κι αν δεν έχω τίποτα να προσθέσω στο «αλίμονό μας», θα μου πείτε: «Τότε γιατί μας τα είπατε όλα αυτά απόψε;». Πρώτα πρώτα γιατί είναι κατατεθειμένα στην Αγία Γραφή· και ύστερα για να δοθεί μία μαρτυρία. Μπορούμε να μη δώσουμε αυτήν τη μαρτυρία; Πρέπει να δοθεί η μαρτυρία για να επικυρωθεί το αλίμονο. Τίποτα άλλο δεν έχω να σας πω, τίποτα άλλο δεν μπορούμε να κάνουμε· η πορεία μας, ως χώρα, είναι παρμένη. Αλίμονό μας! Τίποτα άλλο…

  

Δευτέρα, 14-11-1977

                             ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητμακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο

επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΗ:

Π. Αθανασίου Μυτιληναίου, Επιλογή Ψαλμών, τόμος Α΄, Ομιλίες απομαγνητοφωνημένες, Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, Μάιος 2014, σελ. 180-188[ ομιλία 5η, Ψαλμός 32ος]’

https://aktines.blogspot.com

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 

ΚΑΙ Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Βλέποντας τον από Ανατολάς κίνδυνο για την Θράκη, μετέβη στην Κομοτηνή για να στηρίξη εκχριστιανισθέντες Μουσουλμάνους. Ήθελε να παραμείνη μαζί τους για ενα διάστημα για να βοηθήση.

Στα θέματα της Πατρίδος δεν ήθελε οι Χριστιανοί να είναι αδιάφοροι. Πολύ λυπόταν που έβλεπε πνευματικούς ανθρώπους να επιζητούν να βολευθούν οι ίδιοι και να μην ενδιαφέρωνται για την Πατρίδα. Ο καημός του και η απορία του ήταν πως οι υπεύθυνοι δεν αντιλαμβάνονται που οδηγούμαστε. Ο ίδιος από παλαιά διέβλεπε την σημερινή κατάσταση και ανησυχούσε, αλλά δεν διέσπειρε τις ανησυχίες του στον κόσμο. Έλεγε: «Από το κακό που επικρατεί σήμερα θα βγει μεγάλο καλό».

Λυπόταν για την πνευματική κατάπτωση των πολιτών. Μιλούσε αυστηρά γι΄ αυτούς που ψήφιζαν αντιχριστιανικούς νόμους. Λυπήθηκε για την αλλαγή της γλώσσας και είπε: «Η επόμενη γενεά θα φέρει Γερμανούς να μας μάθουν την γλώσσα μας, και τα παιδιά μας θα μας φτύνουν». Έγραφε σε επιστολή του: «Αυτοί που κατάργησαν τα Αρχαία πάλι θα τα ξαναφέρουν».

Δημοσίευσε ένα σύντομο κείμενο υποστηρίζοντας τον αγνότατο πατριώτη και ευλαβέστατο ήρωα Μακρυγιάννη από τις εναντίον του άδικες και ψευδείς κατηγορίες. Πέρα από την αποκατάσταση της αληθείας, υπήρχε τότε, όπως και σήμερα, επιτακτική ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου προς μίμηση για τους πολιτικούς ηγέτες, αλλά και για υποβοήθηση του λαού να απόκτηση ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των κυβερνητών του Έθνους μας.

Κάποιος Πρωθυπουργός, του οποίου κατέκρινε δημοσίως ενέργειες επιζήμιες για το Έθνος και την Εκκλησία, ζήτησε να τον συνάντηση στην Σουρωτή. Ο Γέροντας απάντησε: «Ας έρθη, θα του τα ψάλω και μπροστά του». Είχε το ψυχικό σθένος αυτός ο πτωχός καλυβίτης να υψώνη την φωνή του άφοβα μπροστά στους ισχυρούς της ημέρας.

Όταν κάποιος πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφθηκε το Άγιον Όρος, ο Γέροντας συνέστησε στα μοναστήρια να μην τον δεχθούν, γιατί είχε υπογράψει τον νόμο περί των αμβλώσεων.

Από Υπουργό που θέλησε να βοηθήση γνωστό του Μοναστήρι δεν δέχθηκε τίποτε, γιατί άνηκε σε κόμμα που είχε υπογράψει αντιχριστιανικούς νόμους.

Ο Γέροντας ήταν άνθρωπος της ειρήνης και της ενότητος. Δεν άνηκε σε κανένα κόμμα. Ήταν υπεράνω κομμάτων. Απέρριπτε άθεα πολιτικά κόμματα και πολιτικούς που είχαν σχέση με την Μασωνία, για την αθεΐα τους και την πολεμική τους προς την Εκκλησία. Έλεγε: «Τι να το κάνω το δεξί ή το αριστερό χέρι, αν δεν κάνη σταυρό;», απορρίπτοντας έτσι τους άθεους πολιτικούς ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση. Κάποια κόμματα, γνωρίζοντας την επιρροή του στον λαό, ζήτησαν να τον προσεταιρισθούν χάριν ψηφοθηρίας, αλλά ματαίως.

Τον επισκέπτονταν πολιτικά πρόσωπα, βουλευτές, υπουργοί, γερουσιαστές από τις Η.Π.Α. και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος του έστελνε κάρτες. Από κανέναν όμως δεν ζήτησε τίποτε για τον εαυτό του ή για γνωστά του μοναστήρια. Μόνο ζητούσε να ενεργούν για το καλό της Πατρίδος και της Εκκλησίας.

Ακόμη βοήθησε πολλούς κρατικούς υπαλλήλους με τις συμβουλές του να είναι τίμιοι και ευσυνείδητοι στην εργασία τους. Εκτιμούσε τους καλούς παιδαγωγούς για το ουσιαστικό έργο που προσφέρουν, και τους ευλαβείς στρατιωτικούς, που έχουν ιδανικά.

Πολλούς νέους αναρχικούς τους έπεισε να υπηρετήσουν στρατιώτες.

Γενικώς συμβούλευε όλους να έχουν σεβασμό και αγάπη προς την Πατρίδα, να ενεργούν για το κοινό καλό ευσυνείδητα και να μην παρασύρωνται από το γενικό πνεύμα της αδιαφορίας, της ισοπεδώσεως των πάντων, του βολέματος και της καταχρήσεως.

Κυρίως όμως ο Γέροντας βοήθησε την Πατρίδα αφανώς με την προσευχή του. Αυτό φαίνεται από το τυπικό που αναφέρθηκε, αλλά και από το ποίημα που έστειλε στην μητέρα του. Στο τέλος γράφει ότι γίνεται καλόγηρος, για να προσεύχεται «και για όλη την Πολιτεία». Έδινε πρώτος το παράδειγμα και παρακινούσε, λέγοντας: «Να κάνουμε προσευχή ο Θεός να φωτίζη τους υπευθύνους που έχουν θέσεις μεγάλες στην Πολιτεία, γιατί αυτοί μπορούν να κάνουν μεγάλο καλό».

Όταν υπήρχε ένταση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, έλεγε: «Πολλά σύννεφα μαζεύτηκαν. Αν μπορέσουμε να τα διώξουμε» (με την προσευχή).

Σε παρόμοια περίπτωση έκανε Θεία Λειτουργία στο Καλύβι του. Στους Μακαρισμούς δεν έψαλλε ό,τι προέβλεπε το τυπικό, αλλά από τον κανόνα του οσίου Νικολάου του Κατασκεπηνού, γιατί ήταν κατάλληλο για την περίπτωση αυτή: «Αθέων Αγαρηνών τα βέλη σύντριψον Δέσποινα, και πάσαν επιβουλήν δαιμόνων ματαίωσον, λαόν χριστεπώνυμον σκέπων και φυλάττων, ίνα πόθω σε δοξάζωμεν».

Πηγή: Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Έκδοσις Ιεράς Καλύβης Αναστάσεως, Καψάλα, Άγιον Όρος 2004, Μέρος Β΄, Γ΄Κεφάλαιο, § ϛ΄ Υπέρ του γένους και της Πατρίδος, σελ.: 700-703.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΘΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 12η Σεπτεμβρίου 2019

ΘΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;

Η απελθούσα μαρξίζουσα κυβέρνηση του κομματικού συνδυασμού του ΣΥΡΙΖΑ μας κληροδότησε πολλά προβλήματα, με τις αντιχριστιανικές πολιτικές της επιλογές.

Μεταξύ αυτών είναι και οι νομοθετικές ρυθμίσεις της κατά της Εκκλησίας μας, μέσω των οποίων επεχείρησε να πλήξει την ελληνορθόδοξη ταυτότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας, διαπνεόμενη από ένα σαφές αντιχριστιανικό και αντιεκκλησιαστικό πνεύμα. Όπως είναι γνωστό, με μια σειρά από νομοθετικές παρεμβάσεις της, προσπάθησε να θέσει στο περιθώριο την Εκκλησία μας και να περιορίσει την επιρροή της στο δημόσιο βίο της χώρας. Προσπάθησε να εγκαθιδρύσει ένα «άθεο κοσμικό κράτος», άχρωμο θρησκευτικά, με αναιμικές και πολύ περιορισμένες δραστηριότητες της  Ορθοδόξου Εκκλησία μας στη δημόσια ζωή. Κλασικό παράδειγμα οι προταθείσες αναθεωρήσεις και τροποποιήσεις των άρθρων 3 και 21 και για τον όρκο του ισχύοντος Συντάγματος, τα οποία καθορίζουν την ακατάλυτη ενότητα του λαού μας με την Ορθόδοξη Εκκλησία, ως την αέναη τροφό και σώτειρα του Γένους μας, εδώ και αιώνες.

Μια σοβαρή πτυχή του αντιεκκλησιαστικού μένους της ήταν και το μάθημα των Θρησκευτικών. Την ενοχλούσε σοβαρά ο Ορθόδοξος προσανατολισμός του μαθήματος, εκφράζοντας παράλληλα και την «Ένωση Αθέων Ελλάδας», τις διάφορες ομάδες του νεοπαγανιστικού πλέγματος και τους αιρετικούς και αλλοθρήσκους της χώρας, οι οποίοι δεν ξεπερνούν το 5% των πολιτών. Παραβιάζοντας βασικά άρθρα του Συντάγματος που καθορίζουν τον ελληνορθόδοξο προσανατολισμό της παιδείας, κατόρθωσε να μεταλάξει το μάθημα σε θρησκειολογικό, δηλαδή σε ένα «άχρωμο» και ανούσιο μάθημα σπουδής του φαινομένου της θρησκείας και γνώσης των διαφόρων θρησκειών, χωρίς να δίνεται η απαιτούμενη έμφαση στην διάπλαση του ελληνορθοδόξου χαρακτήρα της συντριπτικής πλειοψηφίας των μαθητών, οι οποίοι δηλώνουν Ορθόδοξοι. Και το χειρότερο: Η θρησκειολογική μετάλλαξη του μαθήματος προβλεπόταν μόνο για τους Ορθοδόξους μαθητές, ενώ για τους ετεροδόξους και αλλοθρήσκους δόθηκε πλήρης νομική ελευθερία να διδάσκεται ως ομολογιακό – κατηχητικό από εκπαιδευτικούς δικούς τους και με διδακτικά βιβλία δικά τους! Αυτό έγινε με καταφανή καταπάτηση της συνταγματικής επιταγής περί ισονομίας των πολιτών!

Οι σφοδρές αντιδράσεις της μαθητικής κοινότητας (καθηγητών, μαθητών), της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων, των γονέων, διαφόρων οργανώσεων και κυρίως οι σημαντικότατες δικαστικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, (που έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα), δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την απόφαση της κυβέρνησης να εφαρμόσει τις αποφάσεις της.

Μετά τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουλίου η νέα κυβέρνηση είχε ήδη προαναγγείλει ότι θα σεβασθεί τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, θα καταργήσει τους φακέλλους του μαθήματος των θρησκευτικών, που καθιερώθηκαν επί Υπουργών Φίλη και Γαβρόγλου, και θα αποκαταστήσει το μάθημα στην μορφή που αυτό είχε πριν από το 2016. Επίσης είχε δηλώσει ότι δεν θα ψήφιζε την αναθεώρηση των άρθρων του Συντάγματος, που αφορούσαν την Εκκλησία. Ωστόσο με θλίψη διαπιστώσαμε ότι και η νέα σχολική χρονιά αρχίζει χωρίς να έχουν ανακληθεί οι σχετικές εγκύκλιοι της προηγουμένης κυβερνήσεως για το μάθημα των Θρησκευτικών, που σημαίνει ότι και σ’ αυτή τη σχολική χρονιά θα συνεχιστεί η διδασκαλία του μαθήματος σύμφωνα με αυτές, δηλαδή θα συνεχιστεί να διδάσκεται το μάθημα ως διαθρησκειακό. Το γεγονός αυτό ξεσήκωσε, όπως ήταν αναμενόμενο, εύλογες και σφοδρές αντιδράσεις, τόσο στη μαθητική κοινότητα, όσο και στους γονείς, οι οποίοι είδαν για μια ακόμη φορά την νέα κυβέρνηση να αθετεί τις προεκλογικές δεσμεύσεις της.

Μεταξύ των δικαιολογημένων, κατά τη γνώμη μας, αντιδράσεων, υπήρξε και μια εμπεριστατωμένη ανοιχτή επιστολή του κ. Δημητρίου Μερτζεμέκη, τέως Επιθεωρητού του Υπουργείου Οικονομικών, προς την Υπουργό Παιδείας κ. Ν. Κεραμέως η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», (4-9-2019). Την παρακαλεί να πράξει τα αυτονόητα στο θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών, εφαρμόζοντας την αρχή της ισονομίας και εκδηλώνοντας έμπρακτα το σεβασμό της προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, ως μια ελάχιστη ενέργεια και προσφορά προς Αυτήν, η οποία τόσο επιδεικτικά περιφρονήθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση. Μεταξύ των άλλων τόνισε: «Με αγωνία περιμέναμε επιτέλους την ανάληψη των νέων καθηκόντων σας και σας ευχόμαστε ολόψυχα κάθε επιτυχία στο δύσκολο, αλλά θεάρεστο έργο που αναλάβατε στον τομέα της Παιδείας. Γράφω ότι σας περιμέναμε με μεγάλη αγωνία, γιατί όσα συνέβαιναν τον τελευταίο καιρό, κυρίως στον πολύπαθο χώρο του υπουργείου που προΐστασθε, ήταν πρωτοφανή και πρωτάκουστα από κάθε πλευρά, σε ό, τι αφορά τουλάχιστον τον τομέα των θρησκευτικών μαθημάτων στη Στοιχειώδη και τη Μέση Εκπαίδευση. Γι' αυτό με την παρούσα θα θέλαμε, όχι μόνο ο υποφαινόμενος αλλά και πληθώρα άλλων ελληνορθόδοξων πολιτών, να αποκαταστήσετε τα αυτονόητα και τη νομιμότητα στο πολύ σπουδαίο αυτό θέμα που προέκυψε, ως μη όφειλε, λόγω της ιδεοληψίας και της εμπάθειας που επέδειξαν οι προκάτοχοι σας υπουργοί (κ. Φίλης και Γαβρόγλου) σε βάρος της ορθοδόξου πίστεως μας. […] Αυτό που σας καλούμε σήμερα να κάνετε είναι μία αυτονόητη απλή ενέργεια με μία ελάχιστη προσφορά στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, την τροφό του Γένους μας, της οποίας η πολύτιμη γνώμη δυστυχώς έως σήμερα περιφρονείται, αφού σχεδιάζουν ερήμην αυτής. Η υπόθεση αυτή έχει εξελιχθεί σε έναν γόρδιο δεσμό αναίτια, μέσα στην καρδιά του υπουργείου σας, και ταλαιπωρεί, όπως είναι επόμενο, την εκπαιδευτική κοινότητα, τους καθηγητές, τους δασκάλους, τους γονείς, τους μαθητές και κυρίως την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος. Και γι' αυτό λοιπόν, τύχη αγαθή, έλαχε σε σας ο κλήρος να τον κόψετε, αφού εδώ και αρκετά χρόνια ταλαιπωρεί όλους αυτούς λόγω των ιδεοληψιών και της εμπάθειας των προηγούμενων υπουργών». Και καταλήγει: «Σας παρακαλούμε να αναθέσετε απευθείας και χωρίς κανέναν διάλογο τη σύνταξη των βιβλίων των Θρησκευτικών στον κύριο και πλέον αρμόδιο φορέα, που δεν είναι άλλος από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ώστε να προβεί με δική της επιτροπή (και όχι του Ι. Εκπ. Πολιτικής), δηλαδή να γίνει κάτι ανάλογο που έγινε και για τις άλλες τρεις θρησκείες των ετεροδόξων και αλλοδόξων. Να προσθέσουμε επιπλέον και κάτι ακόμη, πολύ χρηστικό. Επειδή για τη νέα σχολική χρονιά 2019-2020 προφανώς δεν προλαβαίνουν τα νέα βιβλία να συνταχθούν και να εκτυπωθούν, γι΄  αυτό γνώμη μας είναι ότι θα πρέπει να ορίσετε με εγκύκλιο σας η διδασκαλία των γνήσιων ορθόδοξων θρησκευτικών να γίνει από βιβλία παλαιά, των προ των κ. Φίλη και Γαβρόγλου περιόδων, που ίσως να βρίσκονται στις αποθήκες του υπουργείου σας, ή έστω, αν δεν υπάρχουν, να γίνει άμεσα η ανατύπωση τους, ώστε να είναι έτοιμα για τον προσεχή Σεπτέμβριο. Τελικά, πιστεύουμε ότι και η δική σας δυναμική και στοχευμένη παρέμβαση θα αποκαταστήσει πλήρως το δίκαιο και θα φέρει το αναμενόμενο αποτέλεσμα, καθώς και τη γαλήνη στο υπουργείο σας».

Νομίζουμε ότι το περιεχόμενο της επιστολής του κ. Μεντζεμέκη μας καλύπτει, διότι οι δικοί του προβληματισμοί και η ευχή να αποκατασταθεί ο Ορθόδοξος χαρακτήρας του μαθήματος των Θρησκευτικών, είναι και δικοί μας, όπως και όλων των συνειδητών πιστών, των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονέων. Ελπίζουμε οι καθυστερήσεις του Υπουργείου να οφείλονται σε αντικειμενικές δυσκολίες και όχι σε εσκεμμένη τακτική. Ο χρόνος θα δείξει.  Φυσικά δεν κρύβουμε και την δυσφορία μας και τον προβληματισμό μας διότι, απ’ ότι πληροφορούμαστε, τις θέσεις λήψης αποφάσεων στο Υπουργείο Παιδείας έχουν καταλάβει δυστυχώς (και) πρόσωπα, τα οποία είχαν πρωτοστατήσει στην προηγούμενη κυβέρνηση για την μετάλλαξη του μαθήματος των Θρησκευτικών σε θρησκειολογικό.

Μεγάλο προβληματισμό προκάλεσε επίσης η πρόσφατη απόφαση που εξέδωσε στις 4 Σεπτεμβρίου 2019 η Αρχή Προστασίας Δεδομένων κατά της αναγραφής της ιθαγένειας και του θρησκεύματος στα απολυτήρια και τα αρχεία που τηρούνται στα σχολεία, καθώς επίσης και για την απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών, που είναι προδήλως παράνομη, διότι όφειλε η «Αρχή» να θέσει στο αρχείο τις αιτήσεις των Ενώσεων Αθέων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και όχι να εκφέρει κρίσιν επ’ αυτών. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της «Αρχής» οι συγκεκριμένες διαδικασίες για την αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στα στοιχεία που τηρούνται στο σχολείο, στους τίτλους και πιστοποιητικά σπουδών της δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης και στο πληροφοριακό σύστηµα «myschool», αλλά και στη δήλωση ότι ο µαθητής δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος προκειμένου να απαλλαγεί από το µάθηµα των Θρησκευτικών αντιβαίνουν «τις διατάξεις του άρθρου 13 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος, οι οποίες κατοχυρώνουν την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και τη θρησκευτική ελευθερία, ως συνταγµατική αρχή και ως ατοµικό δικαίωµα και µε το άρθρο 9 της ΕΣ∆Α, διότι αντιβαίνει στην αρνητική θρησκευτική ελευθερία των µαθητών και των γονέων τους, οι οποίοι έχουν και το ειδικότερο δικαίωµα να διαπαιδαγωγήσουν ελευθέρως τα παιδιά τους µε βάση τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις, σύµφωνα µε το άρθρο 2 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣ∆Α, καθώς και µε το άρθρο 9 της ΕΣ∆Α και το άρθρο 2 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣ∆Α». Επίσης αντιβαίνουν προς τη θεµελιώδη αρχή της αναγκαιότητας της επεξεργασίας δεδοµένων προσωπικού χαρακτήρα.     Ωστόσο οι παρά πάνω ισχυρισμοί, πέραν των ανωτέρω, όπως αναφέρει πολύ εύστοχα πρόσφατο δημοσίευμα, (https://www.inewsgr.com/0/dyo-dikastikes-apofaseis-adeiazoun-tin-archi-prostasias-gia-ta-thr), δεν έχουν κανένα νομικό έρεισμα, διότι έρχονται σε ευθεία αντίθεση με δυο δικαστικές αποφάσεις, όπως θα δούμε παρά κάτω, προκαλώντας το εύλογο ερώτημα, γιατί οι αρμόδιοι νομικοί της Αρχής δεν τις έλαβαν υπόψη τους κατά την έκδοση της απόφασής τους.

Η πρώτη είναι η  απόφαση 115/2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων που αφορούσε στο ζήτημα της απαλλαγής μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών. Η απόφαση τόνιζε ότι «οι άθρησκοι, οι αλλόθρησκοι και οι ετερόδοξοι μαθητές έχουν δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά μόνον όταν συντρέχουν στο πρόσωπό τους λόγοι θρησκευτικής συνείδησης, τους οποίους οφείλουν να επικαλούνται οι ίδιοι, ή οι γονείς τους (ότι δηλαδή είναι άθεοι, αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι)». Συνεπώς τεκμηριωμένα θα έπρεπε να υπάρξει αιτιολόγηση του λόγου απαλλαγής. Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια απόφαση «οι διευθυντές των σχολικών μονάδων, οφείλουν να ελέγχουν τη συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων (λόγων) απαλλαγής, ότι δηλαδή πρόκειται για άθεο, ή αλλόδοξο, ή ετερόθρησκο μαθητή, προκειμένου να διαπιστωθεί η τήρηση του προεκτεθέντος συνταγματικού κανόνα του ειδικού σκοπού του μαθήματος των Θρησκευτικών, που πραγματώνεται με την υποχρεωτική παρακολούθηση από τους Ορθόδοξους μαθητές και για να τηρηθεί ο συνταγματικός κανόνας του άρθρου 13 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος, ώστε να διευκολυνθεί ο άθρησκος, αλλόθρησκος, ή ετερόδοξος μαθητής, στην άσκηση του δικαιώματός του να απολαύσει “ανεμπόδιστα” την ελευθερία της θρησκευτικής του συνείδησης. Απορρίπτεται η χρήση του δικαιώματος της απαλλαγής με το πρόσχημα ότι υπάρχουν λόγοι συνείδησης».

Η δεύτερη είναι  η απόφαση 660/2018 του Συμβουλίου της Επικρατείας για το πρόγραμμα σπουδών επί Νίκου Φίλη για το μάθημα των Θρησκευτικών, η οποία ανατρέπει πλήρως  το κύρος της απόφασης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που λοιδωρήθηκε από τον δήθεν προοδευτικό χώρο ως «σκοταδιστική», έκρινε ότι «ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι, άθεοι μαθητές έχουν δικαίωμα πλήρους απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών χωρίς καμμία δυσμενή συνέπεια, εφ’ όσον οι γονείς τους υποβάλουν αξιόπιστη δήλωση ότι δεν επιθυμούν, για λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως, ήτοι διότι είναι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθεοι, να παρακολουθήσουν τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών».

Κλείνοντας, δεν κρύβουμε την αγωνία μας για την επαναφορά στην νομιμότητα, την αποκατάσταση μιας άδικης μεταχειρίσεως της Εκκλησίας μας σε σχέση με τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες και ομολογίες, αλλά και την καταφανή περιφρονήση της θελήσεως της συντριπτικής πλειοψηφίας του πιστού λαού μας. Για μας τους Ορθοδόξους Έλληνες η Εκκλησία μας δεν εξυπηρετεί απλά «θρησκευτικές ανάγκες», αλλά είναι τρόπος ζωής, απόλυτα συνυφασμένη με την μακραίωνη εθνική μας πορεία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού, δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση με τις αιρετικές «εκκλησίες», τις οποίες ο δυτικός άνθρωπος πασχίζει να «ξεφορτωθεί» στις τραγικές ημέρες μας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι η τροφός του Γένους μας και η σώζουσα διδασκαλία της είναι η αληθινή ζωή και ο τρόπος πραγματώσεως του πιστού λαού μας. Γι’ αυτό και απαιτούμε να είναι υποχρέωση του Κράτους μας να μορφώνει τα παιδιά μας «εν Χριστώ», καθιστώντας αυτά «σύμμορφους της εικόνας» Αυτού. Χωρίς να παραγνωρίζουμε την αξία της κατά κόσμον γνώσεως και σοφίας, προτάσσουμε την εν Χριστώ «μόρφωση», διότι όπως τονίζει ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας: «και νους και επιθυμία προς εκείνον (τον Χριστόν) κατεσκευάσθη, και λογισμόν ελάβομεν, ίνα τον Χριστόν γινώσκωμεν, επιθυμίαν, ίνα προς εκείνον τρέχομεν, μνήμην έσχομεν, ιν’ εκείνον φέρωμεν, επεί και δημιουργημένοις αυτός αρχέτυπον ην» (Νικολάου Καβάσιλα, Περί της εν Χριστώ ζωής 6, PG 150,680A). Για μας πρότυπο δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος και ως εκ τούτου, ο εκπαιδευτικός προσανατολισμός μας είναι η Εκείνου προσοικείωση. Καλούμε λοιπόν και εμείς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να αφουγκραστεί και να συνειδητοποιήσει αυτή την πραγματικότητα και να προχωρήσει στην αληθινά επωφελή διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα παιδιά μας, στους αυριανούς πολίτες της πατρίδας μας.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://thriskeftika.blogspot.com

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ Η ΑΠΟΑΣΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ

Εθνική ανάγκη η αποασυλοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Μία από τις «κατακτήσεις» ορισμένων  πολιτικών και παραπολιτικών οργανώσεων υπήρξε η μετατροπή του ασύλου, από άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών σε άσυλο καταφυγής, προστασίας και δράσης παράνομων, παραβατικών και κακοποιών στοιχείων.

 Όλοι οι λογικοί  Έλληνες και προπαντός οι  Ακαδημαϊκοί αγανακτούν, βλέποντας τα Ανώτατα Ιδρύματα της χώρας, τα τελευταία 30 χρόνια, να λειτουργούν ως κέντρα βίας, αναρχίας, παρανομίας και τρομοκρατίας, διότι το φαινόμενο αυτό είναι μοναδικό σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο.

 Ομάδες εισβολέων, άγνωστης ταυτότητας, εισέρχονται  καθημερινά στα ΑΕΙ και χρησιμοποιούν το άσυλο ιδεών ως  άσυλο παρανομίας, ασυδοσίας και παραβατικότητας και ως χώρο στέγασης, κρυψώνα, προστασίας και οργάνωσης κακοποιών δράσεων, ανεξέλεγκτου από την αστυνόμευση.

  Η κατάσταση αυτή δεν επιτρέπει στα ΑΕΙ να εκπληρώσουν το ερευνητικό, διδακτικό και διοικητικό τους έργο, με αποτέλεσμα να λειτουργούν με πολύ μεγάλη δυσχέρεια οι εκπαιδευτικοί και μορφωτικοί τους στόχοι.

Δεν είναι δυνατό και συνετό, όμως, στην Ελλάδα του 2019, να μην μπορούν κάποιοι να κατανοήσουν τι είναι πρόοδος και τι δεν είναι, τι είναι δημοκρατία και τι δεν είναι, τι είναι άσυλο ιδεών και τι είναι άσυλο παρανόμων και παρανομιών.

Δεν είναι δυνατό να επιβάλει μια ισχνή μειοψηφία σε όλους τους πολίτες της χώρας μια άποψη για τη δημοκρατία και την πρόοδο, που να εκθέτει τον διαχρονικό πολιτισμό της χώρας και να επιβάλει ένα παράλογο και  φασιστικό καθεστώς, ως δημοκρατικό μέσα από την απειλή, τη βία, την αναρχία και την τρομοκρατία, όπως ακριβώς τα έχουμε γνωρίσει τα τελευταία χρόνια.

Υπάρχει άμεση ανάγκη να επιστρέψει η χώρα στην αποασυλοποίηση των ασύλων που επέβαλαν ορισμένοι. Η ορατή πλέον σταδιακή κατάλυση του Συντάγματος, των Νόμων και της Δημοκρατίας στα ΑΕΙ της χώρας, με την έκνομη δράση των γνωστών παράνομων εισβολέων και την κατάχρηση του ασύλου που ακολουθεί, ωθεί σε ένα συναγερμό συνειδήσεων, που αφορά σε όλους τους αληθινά δημοκράτες πολίτες αυτές της χώρας και πιέζει στην ανάγκη επιστροφής στην κανονικότητα.

 Είναι επίσης απαραίτητο, όλοι οι λογικοί πολιτικοί να σταματήσουν άμεσα την ανοχή σε δράσεις που οδηγούν στις παρανομίες, στην κατάπτωση και στον διεθνή ευτελισμό της χώρας και σχετίζεται με το αντιδημοκρατικό άσυλο, με την έλλειψη ασφάλειας και τάξεως, με τα άσυλα της οικονομικής παρανομίας και με τόσα άλλα που αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας και εμποδίζουν την ανάπτυξή της.

Και τούτο διότι τα διάφορα άσυλα είναι εκείνα που δίνουν εδώ και αρκετά χρόνια την εντύπωση στους εκτός Ελλάδος παρατηρητές ότι πρόκειται για μια χώρα, όπου ακμάζει η αναρχία, η αυτοδικία, η ισχύς των οργανωμένων μειοψηφιών, που φρενάρει τους ρυθμούς της χώρας προς τα εμπρός.

Είναι βέβαιο ότι εάν δεν αποασυλοποιηθεί η χώρα από τα αντιδημοκρατικά άσυλα της ανομίας, που προξενούν μια χρόνια αρρωστημένη κατάσταση, όχι μόνον δεν θα μπορέσει να ελπίζει σε εξυγίανση, αλλά, παράλληλα, θα συνεχίσουν να εκτρέφονται οι προϋποθέσεις για επέκταση παρόμοιων ασύλων σε όλους τους κρατικούς χώρους.

Στα ΑΕΙ της χώρας, η ελληνική πολιτεία οφείλει να βοηθήσει ουσιαστικά την Ακαδημαϊκή κοινότητα να επανέλθει στην ασφάλεια, στην ακαδημαϊκή ειρήνη και τάξη, για να μπορούν διδάσκοντες και διδασκόμενοι να λειτουργούν ανεμπόδιστα, χωρίς την απειλή και τον φόβο των όποιων επίδοξων κακοποιών.

Τα ΑΕΙ θα πρέπει να αποτελούν υποδείγματα προς μίμηση υψηλού επιπέδου νομιμότητας, δικαιοσύνης, ειρήνης, ασφάλειας και όχι υποδείγματα παραβατικότητας προς αποφυγή.

Κανένα άσυλο ελεύθερης και ανεμπόδιστης διακίνησης των ιδεών, δεν απειλείται με την κατάργηση του ασύλου της βίας και της τρομοκρατίας. Το αντίθετο, μάλιστα, αφού η παιδεία είναι ανάγκη να λειτουργεί σε συνθήκες ελευθερίας και όχι ελευθεριότητας και ασυδοσίας.

Η ελευθερία, η δημοκρατία και η πρόοδος, για να υπάρξουν σε συγκεκριμένο πολιτειακό τόπο και χρόνο είναι ανάγκη να λειτουργούν οι θεμελιώδεις κανόνες και οι νόμοι της δημοκρατίας, που ορίζονται πρωταρχικά με βάση τον Συνταγματικό χάρτη της χώρας και όχι οι κανόνες που επιβάλουν οι ιδιοτελείς μειοψηφίες και οι ομάδες. 

 Δεν μπορεί να υπάρχουν, από τη μια πλευρά, τα ΑΕΙ, η λειτουργία και ο σκοπός των οποίων βασίζεται στην τήρηση του Συντάγματος και των νόμων και, από την άλλη, να υπάρχουν εντός του Πανεπιστημίου, οι ποικίλες ομάδες αναρχικών και παράνομων που τις αντιστρατεύονται και τις περιφρονούν χωρίς να εμποδίζονται.

 Δεν είναι δυνατό σε μια Δημοκρατία να δίνεται χώρος σε κάποιες μειοψηφίες να επιβουλεύονται, στον υψηλού συμβολισμού χώρο των ΑΕΙ, τη δημοκρατική και νόμιμη λειτουργία του κράτους και των Πανεπιστημίων.

 Δεν είναι δυνατό να δίνονται ευκαιρίες σε κάποιους να οργανώνουν, με το πρόσχημα αυτοφυών μη συνταγματικών, ψευτοπροοδευτικών ιδεών, την αποξένωση των Πανεπιστημίων και των φοιτητών από το δημοκρατικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τοπίο αυτής της χώρας και από τις πατροπαράδοτες δημοκρατικές της αξίες.

 Δεν είναι δυνατό να δίνεται η δυνατότητα σε έκνομες μειοψηφίες να ακυρώνουν όσα δημιουργικά διδάσκονται και επιτελούνται στα πανεπιστήμια υπέρ της συνταγματικής νομιμότητας, της δημοκρατίας και της ελευθερίας του ανθρώπου και υπέρ της καλλιέργειας των αρετών, των προτύπων και των αρχών της χώρας και να εμποδίζουν ή να αλλοιώνουν το έργο ευθύνης των  ΑΕΙ που είναι να καλλιεργούν τις συνειδήσεις  των νέων υπό εκκόλαψη επιστημόνων, που θα αποτελέσουν τα στελέχη της αυριανής κοινωνίας.

 Μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα τις ιδέες τους εντός της κοινότητας των ΑΕΙ, εφόσον είναι μέλη της, αλλά δεν είναι δυνατό εξωπανεπιστμιακοί παράγοντες να επιβάλουν με αυτόν τον παράνομο και βίαιο τρόπο, που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, μια ιδεολογία παραποιημένης ελευθερίας και δημοκρατίας, εθίζοντας την ακαδημαϊκή κοινότητα σε έναν αντισυνταγματικό και αντεθνικό προσανατολισμό «εκτραχηλισμού», «εθνομηδενισμού», «αυθάδειας» και αποπνευματοποιημένου  μαρξιστικού  ή καπιταλιστικού Υλισμού.

Το άσυλο της παρανομίας, ως όργανο επιβολής των λίγων έναντι των πολλών, των φασιστικών ιδεοληψιών έναντι της δημοκρατικής συνειδήσεως, αποτελεί ένα πλαίσιο κυριαρχίας και αποδόμησης των ελληνικών αξιών.

Είναι φανερό ότι οι γνωστές κολώνες στήριξης του ασύλου της ανομίας, που υπάρχουν εντός και εκτός των ΑΕΙ έχουν μια δική τους θεωρητική άποψη περί δημοκρατίας, η οποία αντιτίθεται σε αυτά που ορίζει το ελληνικό Συνταγματικό δίκαιο.

Είναι επίσης φανερό ότι αυτή η άποψη ουδεμία συγγένεια ή σχέση έχει με την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια δημοκρατία.

Είναι κρίμα που κάποιοι, υπολογίζοντας σε στενά μικροπολιτικά οφέλη, φλερτάρουν με εκείνους που επιβουλεύονται στα πανεπιστήμια –και όχι μόνον- τους συνταγματικούς δημοκρατικούς θεσμούς.

 Η διατήρηση εντός των ανωτάτων ιδρυμάτων της χώρας τέτοιων μορφών παραβατικότητας και συμφερόντων, όσες κρύβονται πίσω από το άσυλο, οδηγεί σταδιακά σε μορφές ολοκληρωτισμού.

Ολοκληρωτισμός δεν είναι απλώς η επιβολή μιας ιδεολογίας, αλλά η οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, που παρακάμπτει τη λαϊκή δημοκρατική βούληση, προβάλλοντας και συντηρώντας προσχήματα δημοκρατικότητας, με παράλληλη λειτουργία αυθαίρετων πράξεων και λειτουργιών, που στην ουσία φθείρουν,  πληγώνουν και, σταδιακά, σχεδιάζουν την κατάλυση της Δημοκρατίας.

Είναι γεγονός ότι σήμερα στη χώρα μας  εκείνοι που καταχρώνται τη δημοκρατία στο χώρο της Παιδείας και των ΑΕΙ , προκειμένου να προωθήσουν την ιδεοληψία του ριζοσπαστικού μαρξιστικού ολιγαρχικού ολοκληρωτισμού ή της νέας Τάξης, είναι οι ίδιοι με εκείνους, που στηρίζουν και τη διατήρηση του ασύλου, με τη μορφή που οι πλείστοι Έλληνες απεχθάνονται. Πρόκειται, όπως ήδη έχει ήδη ειπωθεί, για έναν «προοδευτικό Καρνάβαλο» ή έναν «προοδευτικό εμπαιγμό», που το μόνο που πετυχαίνει είναι η χρόνια οπισθοδρόμηση της χώρας.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 14-08-2019

http://thriskeftika.blogspot.com

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΪΔΗΣ: ΔΕ ΜΑΣ ΣΩΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΛΛΑ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!

Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας – οι Ιταλοί, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι – μάς πρόδωσαν καί μάς κατέστρεψαν. Εξαιτίας τούς χάσαμε τήν Πόλη αλλά καί τή Μ. Ασία.

Εξαιτίας τους είχαμε τουρκοκρατία γιά πεντακόσια χρόνια. Αλλά αντέξαμε κι ο λαός έμεινε πιστός στή ρωμιοσύνη καί τήν ορθοδοξία καί τά κρυφά σχολεία όπου τά ελληνόπουλα διδάσκονταν τά γράμματα από τό ψαλτήρι κι άλλα ιερά βιβλία.

Μάς κατατρέχουν καί μάς φθονούν γιατί δέν μπορούν νά χωνέψουν πώς ένα μικρό κράτος έχει τόση χάρη από τό Θεό. Αυτοί μπορεί νά έχουν τή δύναμη καί τά όπλα, εμείς έχουμε τήν πίστη καί τήν ελπίδα μας στό Θεό.

Τούς δώσαμε τόν πολιτισμό. Οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν προφήτες γιά τόν ερχομό τού Χριστού μας. Τό Άγιο Πνεύμα διαλέγει τήν ελληνική γλώσσα γιά τή διάδοση τής χριστιανικής θρησκείας.

Τά Ευαγγέλια γράφονται στά ελληνικά. Τό Άγιο Φώς πηγαίνει μόνο σέ Έλληνα Πατριάρχη καθώς όταν τό προσπάθησαν οι Παπικοί (Σταυροφόροι) καί οι Αρμένηδες, τότε έσπασε τήν κολώνα τής εισόδου τού Παναγίου Τάφου καί βγήκε στόν Έλληνα Πατριάρχη πού ήταν απ’ έξω. Τά περισσότερα Πανάγια προσκυνήματα στά Ιεροσόλυμα είναι ελληνικά.

Τά θαυμαστά αυτά τούς ταράζουν καί θέλουν νά μάς χτυπήσουν, νά μήν έχουμε ούτε θρησκεία ούτε γλώσσα ούτε πατρίδα. Θέλουν νά αφαιρέσουν από….τίς ταυτότητές μας τό Έλληνας Χριστιανός.

Η ταυτότητα δέν είναι απλό έγγραφο αλλά είναι ο ίδιος μας ο εαυτός μας. Ομολογούμε τήν πίστη μας όταν ζητάμε νά αναγράφεται. Καί δέν μπορούν μέ τό ζόρι νά μάς τό αφαιρέσουν γιατί αυτό δέν είναι δημοκρατία αλλά δικτατορία. Άς ζητήσουν προαιρετικά κάποιος νά αφαιρέσει τό θρήσκευμα από τήν ταυτότητά του άν θέλει καί όχι αποφασίζοντας γιά όλους. Δυστυχώς, μάς κυβερνάει Εβραίος αλλά καί οι ξένοι. Η Εκκλησία πού ξεσήκωσε τρία εκατομμύρια κόσμο στούς δρόμους έπρεπε νά τό απαιτήσει, έτσι ώστε όποιος θέλει νά αναγράψει τό Χριστιανός Ορθόδοξος (Χ.Ο.) στήν ταυτότητά του κι έχω μία πίκρα γι’ αυτό τό θέμα όσον αφορά τή στάση τών αρμοδίων.

Δηλαδή οι βάρβαροι Τούρκοι πεντακόσια χρόνια δεν  μπόρεσαν νά μάς κάνουν Τούρκους καί τώρα οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας θά μάς αλλαξοπιστήσουν. Εγώ υπηρέτησα σαράντα μήνες στό στρατό σέ περίοδο πολέμου καί πονάω γιά τήν πατρίδα όπως πονάω καί γιά τήν Ορθοδοξία. Δέν τούς εκλέγει ο κόσμος γιά νά κάνουν ό,τι θέλουν αλλά ό,τι θέλει ο Λαός. Δέ μάς σώζουν τά κόμματα αλλά η πίστη μας στό Θεό καί στήν πατρίδα. Νά κάνουμε προσευχή μέ πίστη καί αγάπη ώστε νά φωτίσει ο Θεός τούς κυβερνώντες, τόν Αρχιεπίσκοπο, τόν Πατριάρχη κι όλους γιά νά κάνουν ό,τι καλύτερο γιά τό έθνος καί τήν πίστη μας.

Πηγή : «ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΪΔΗΣ (ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ), (1925-2009), Σέλ. 140-141

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Τα πνευματικά ελλείμματα της πολιτικής και των πολιτικών

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Εκείνος που δηλώνει ότι θέλει να είναι πολιτικός εκπρόσωπος του λαού σημαίνει ότι είναι έτοιμος να εγκαταλείψει τα ίδια συμφέροντα και να κάνει θυσίες για τον λαό.

Σημαίνει ότι αισθάνεται την ανάγκη να προσφέρει στους άλλους τον εαυτό του, τον λόγο του, τον κόπο του, τον χρόνο του, τα πνευματικά και σωματικά του προσόντα, ολόκληρη τη ζωή του, την αγάπη, το ενδιαφέρον του, τις αρετές που διαθέτει, για να βοηθήσει την κοινότητα που θέλει να εκπροσωπήσει.

Σημαίνει επίσης ότι νοιάζεται τους άλλους,  λυπάται και πονάει για τη διαιώνιση των προβλημάτων τους και αισθάνεται την ανάγκη να γίνει ένας νέος Κυρηναίος για να σηκώσει ένα μέρους του βάρους του Σταυρού που σηκώνει έκαστος πολίτης, προσφέροντας λύσεις και ταυτόχρονα ψυχική χαρά, ικανοποίηση και ευφορία  σε όσους τη στερούνται. 

Με άλλα λόγια, όλοι χαίρονται για την απόφαση που παίρνει ένας άνθρωπος να μπει ή να συνεχίσει στον στίβο της πολιτικής, διότι την ερμηνεύουν, ως απόφαση προσφοράς στη βελτίωση του κοινού για όλους επιπέδου ζωής, τον ίδιο δε ως πνευματικό και χαρισματικό άνθρωπο, επειδή θεωρούν ότι υπερβαίνει το ατομικό έναντι του συλλογικού συμφέροντος.

 Προϋπόθεση ενός πνευματικού πολιτικού είναι να γνωρίζει και να σέβεται αυτούς που εκπροσωπεί, τα πιστεύω τους,  τις οντολογικές τους δομές, τις ανάγκες και τις προσδοκίες τους. Στο πλαίσιο της τήρησης αυτών των κανόνων είναι να εκλαμβάνει και να υπηρετεί τους Έλληνες πολίτες όπως είναι, με την πίστη και τον πολιτισμό που έχουν, με τις αρετές που πιστεύουν και ακολουθούν, με την αφοσίωσή τους στα εθνικά, ηθικά, πολιτισμικά, οικογενειακά και προσωπικά σύμβολα.

Ο βουλευτής, άλλωστε, αναλαμβάνει την ευθύνη να τηρεί τους κανόνες που έχει ήδη θέσει η δημοκρατική πολιτεία. Γι’ αυτό, μάλιστα, πριν αναλάβει τις υποχρεώσεις και το έργο του, ορκίζεται «να είναι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούει στο Σύνταγμα και τους Νόμους και να εκπληρώνει ευσυνείδητα τα καθήκοντά του».

Κανείς πολίτης δεν ελπίζει ότι ένας ευσυνείδητος πολιτικός επιδιώκει να εκλεγεί για να ανατρέψει στη συνέχεια τα πνευματικά  πιστεύω του λαού που τον εμπιστεύτηκε ή να μην εφαρμόσει τα λοιπά καθήκοντα που αναλαμβάνει, ως προς τη νομοθεσία, την παιδεία, την υγεία, τη δικαιοσύνη, την ασφάλεια, προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του για χρηστή και δημοκρατική διοίκηση έναντι του λαού που εκπροσωπεί. Δυστυχώς, όμως, πολύ συχνά παρατηρούμε ανατροπές, που γίνονται από επίορκους και αναξιοπρεπείς πολιτικούς, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την εμπιστοσύνη που τους έδειξε ο λαός με την ψήφο τους. Ένα σημείο από εκείνα που προβληματίζουν κάθε πολίτη είναι ο τρόπος ανάγνωσης και χειρισμού των προς επίλυση προβλημάτων, από την πλευρά των πολιτικών.

 Παρατηρούμε, για παράδειγμα, ότι, συνήθως, αυτά που συζητούνται καθημερινά είναι τα προβλήματα της οικονομίας (ανεργία, θέσεις εργασίας, επενδύσεις, μισθοί, φορολογία κ. ά.), που προσδιορίζονται ως οικονομική κρίση. Όλες οι συζητήσεις, οι αναλύσεις και οι διαξιφισμοί   διεξάγονται γύρω από τους οικονομικούς δείκτες και τα μέτρα για την οικονομία.

Έτσι, δεν υπάρχει καμιά σοβαρή αναφορά ή ανάλυση για τα αίτια και τους λόγους που δημιουργούν αυτά τα προβλήματα, για τις πνευματικές, ηθικές και κοινωνικές δομές που προσανατολίζουν κάποιους πολιτικούς σε αποφάσεις, προθέσεις και πράξεις οι οποίες οδηγούν σε δυσμενείς για τον λαό οικονομικές συνέπειες, φθορές και διαφθορές καταλήγοντας σταδιακά στη διόγκωση και διαιώνιση των οικονομικών δεικτών και προβλημάτων.

Με άλλα λόγια, η οικονομική κρίση δεν είναι αυτοφυής, δεν δημιουργείται από μόνη της, αλλά από πράξεις ανθρώπων, που δεν τηρούν τόσο τις συνταγματικές διατάξεις όσο και τους πνευματικούς και κοινωνικούς νόμους και κανόνες που έχουν ορκιστεί ότι θα τηρούν ευσυνείδητα.

Αποτελεί δηλαδή συνέπεια της πνευματικής πτώσης και της ασυνειδησίας κάποιων επίορκων πολιτικών. Με βάση τα ανωτέρω, η αποσύνδεση της οικονομικής κρίσης από την πνευματική και ηθικοκοινωνική δομή της ανθρώπινης ύπαρξης και δράσης δείχνει ότι αποδεχόμαστε πως ο άνθρωπος είναι ένα αυτονομημένο και αποπνευματοποιημένο οικονομικό ον (Homo Economikus).

Εάν όμως θεωρούμε ή ότι η κρίση είναι αποκλειστικά οικονομική, ενώ στην ουσία δεν είναι, τότε οι αποκλειστικά οικονομικού περιεχομένου λύσεις που προτείνονται για την έξοδο από την κρίση, δεν πρόκειται να ευδοκιμήσουν, διότι δεν έχουν ως αφετηρία την επίλυση των κατ’ εξοχήν και κύριων λόγων που προκάλεσαν την κρίση, που είναι καθαρά πνευματικοί, ηθικοί και κοινωνικοί.

Δεν αμφισβητεί κανείς ότι, όντως, τα  καθημερινά προβλήματα, που φαίνονται και απασχολούν έντονα τη ζωή των Ελλήνων πολιτών, είναι κυρίως οικονομικά.

Οι κύριοι λόγοι, όμως, που οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν τη χώρα στην κρίση, δεν είναι αυτοί που φαίνονται, αλλά αυτοί που δεν φαίνονται και έχουν άμεση σχέση με την πνευματική, ηθική και κοινωνική πτώχευση των ανθρώπων του τόπου μας και κυρίως των «δοκούντων στύλοι είναι» πολιτικών.

Γι’ αυτό χρήσιμο και εποικοδομητικό είναι να διερωτηθούν κάποιοι, μήπως οδηγήθηκε η χώρα στην άθλια αυτή οικονομική κατάσταση, από την παραβίαση των πνευματικών νόμων και κανόνων οι οποίοι, ωστόσο, υπάρχουν, ακόμη και όταν κάποιοι από τους υπεύθυνους πολιτικούς τους αρνούνται ή τους παραβαίνουν;

Οι πνευματικοί αυτοί κανόνες εμπνέονται και απορρέουν μέσα από την  πνευματική, θρησκευτική, πολιτισμική και κοινωνική παράδοση του τόπου μας και προσφέρουν σε όλους, όσους θέλουν να τους ακολουθούν, τα κριτήρια και τις εμπειρίες για να μπορούν να ερμηνεύουν τα γεγονότα.

Έτσι, είναι σαφές ότι για να είναι κάποιος πολιτικός συνεπής, ευσυνείδητος και αποτελεσματικός είναι ανάγκη, πρώτα από όλα, να είναι πνευματικός άνθρωπος και να έχει πνευματική διάκριση, για να μπορεί να βλέπει, να θεωρεί και να διατηρεί αρμονικά ισορροπημένη την ψυχή με το σώμα, το πνεύμα με την ύλη, τα υλικά με τα πνευματικά και να μην δέχεται την καταστροφική αποσύνδεσή τους.

Οι αρετές δεν αποτελούν υλικά, αλλά πνευματικά αγαθά. Για να είναι κάποιος ενάρετος άνθρωπος και ωφέλιμος συνάνθρωπος, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, παρά να δεχθεί τα άνωθεν χορηγούμενα πνευματικά αγαθά του Αγίου Πνεύματος, που είναι τα μόνα, που ωθούν και οδηγούν τον κάθε άνθρωπο σε σκέψεις, επιθυμίες και πράξεις αληθινής αγάπης και προσφοράς στους άλλους.

Διότι στον ελληνορθόδοξο πολιτισμό, μόνον ο άνθρωπος που έχει Πνεύμα Θεού, που βρίσκεται σε μια θεανθρώπινη πορεία ζωής, μπορεί να είναι υγιής πνευματικά και ενάρετος στη συμπεριφορά του άνθρωπος.

Άλλωστε, το πρότυπο του τέλειου ανθρώπου το έδωσε στην ανθρωπότητα ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, διότι Εκείνος είναι ο αληθινός Θεός, ο οποίος ήλθε στον κόσμο, ως άνθρωπος, μένοντας, ταυτόχρονα Θεός, φανερώνοντας έτσι, στην πράξη, τόσο τον το μυστήριο του αληθινού Θεού, όσο και το μυστήριο του αληθινού και τέλειου ανθρώπου.

Έλληνες πολιτικοί, που αρνούνται τον αληθινό Θεό και δηλώνουν άθεοι, είναι ελεύθεροι να το κάνουν, αλλά είναι βέβαιο –και το είδαμε και το βιώσαμε- ότι, λόγω ιδεοληψίας, αρνούμενοι το πνεύμα του Θεού, αρνούνται ταυτόχρονα και το πνεύμα που οδηγεί στον αληθινό, πνευματικό και κοινωνικό άνθρωπο και συνάνθρωπο. Τέτοιοι πολιτικοί, μάλιστα, είναι πολύ δύσκολο να σκεφτούν, να αποφασίσουν και να εφαρμόσουν λύσεις ενάρετες, σωστές και σωτήριες για τα όποια προβλήματα του λαού.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 03.07.2019

http://thriskeftika.blogspot.com

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΣΙΧΑΘΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ!

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

“Αργότερα, ἐπισκέφθηκα τόν Γέροντα μαζί μέ ἕναν φίλο μου σμήναρχο, γύρω στά τέλη Ὀκτωβρίου 1993 καί τοῦ ἐξέφρασα τήν ἀνησυχία μου γι’ αὐτά πού συμβαίνουν ἀπό τούς κυβερνῶντες στήν πατρίδα μας.
Ὁ Γέροντας ἀπάντησε:  Μή φοβᾶσαι. Ὁ Θεός δέν θά ἐπιτρέψει νά γίνει κακό, ἀλλά θά γίνουν ὅμως πράματα καί θάματα πού δέν θά ἐξηγοῦνται μέ τή λογική. Ὁ κόσμος θά τούς σιχαθεῖ καί θά τούς κυνηγήσει. Ὅπως ἕνα μπαλόνι φουσκώνει καί ξαφνικά σκάει, ἔτσι θά... σκάσουν κι αὐτοί! Δέν μπορῶ νά σού πῶ πιό πολλά.” 

(Βιβλίο “Μαρτυρίες Προσκυνητῶν – Γέροντας Παΐσιος 1924-1994, σέλ. 425-426)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: Η ΒΟΥΛΗ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΓΙΑΣΜΟ, ΘΕΛΕΙ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟ!

Μητροπολίτης Φλώρινας π. Αυγουστίνος Καντιώτης: Η Βουλή δεν θέλει αγιασμό, θέλει εξορκισμό!