ΜΙΧΑΗΛ ΧΟΥΛΗΣ: ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

(ΜΙΧΑΗΛ ΧΟΥΛΗΣ, ΘΕΟΛΟΓΟΣ)

Τόσο φιλοσοφικά όσο και επιστημονικά η αστρολογία καταρρίπτεται. Ακόμη, χριστιανική ζωή και αστρολογία δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Αυτό επισημαίνουν τόσο η Παράδοση της Εκκλησίας, όσο και η Αγία Γραφή. Από την στιγμή που ορίζουμε το Θεό ως οδηγό μας, παύει πλέον να ισχύει κάθε άλλη απόλυτη εξάρτηση από είδωλα, δεισιδαιμονίες και πεπρωμένο. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Επρόκειτο για θρησκοληψίες και πνιγηρή ζωή επί ειδωλολατρικού εδάφους. Ο Θεός μάς θέλει ελεύθερους και ρωμαλέους, όχι υποταγμένους σε αδιέξοδους και ψεύτικους ντετερμινισμούς. Οι πιστοί εμπιστεύονται στο θέλημα του παντοδύναμου Θεού και όχι στη μαγεία και δουλεία αστρολογικών υπολογισμών και αστερισμών, των οποίων άλλωστε οι ενδείξεις και οι θέσεις έχουν αλλάξει κατά πολύ από το παρελθόν, σύμφωνα και με τα πορίσματα της αστρονομίας. Εξάλλου, οι εσωτερικοί αστρολόγοι αντιμετωπίζουν την αστρολογία σαν πίστη, όχι σαν επιστήμη, και μάλιστα αποκρυφιστική, ΣΑΝ “ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ”. Στο ίδιο πλαίσιο, ο χριστιανός που έχει ουσιαστική σχέση με την αστρολογία, οφείλει να γνωρίζει ότι άγεται και φέρεται από μια προχριστιανική πλάνη, της οποίας το θρησκευτικό κοσμοείδωλο δεν ισχύει πλέον.

ΤΙ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Ο μοντέρνος όρος New Age (Νέα Εποχή) είναι παρμένος από την Αστρολογία. Αστρολογία είναι εκείνη η αρχαία πρακτική, που ασχολείται με «την επιρροή των άστρων πάνω στη φύση και την ανθρωπότητα» (‘Το Αλφάβητο του Αποκρυφισμού’, Kurt E. Koch, εκδ. Στερέωμα, 1993, σελ. 19). Οδηγός της είναι το ωροσκόπιο. Δηλαδή «ένας χάρτης του ουρανού, που ερμηνεύεται σύμφωνα με αυστηρά καθορισμένους κανόνες» (‘Η ιστορία της Αστρολογίας’, Manly P. Hall, εκδ. Ιάμβλιχος, 1990, σελ. 24). Για τους αστρολόγους, η ομάδα άστρων που φαίνεται στον ουρανό τη στιγμή της γέννησης του ανθρώπου, το ζώδιό του δηλαδή, καθορίζει και το χαρακτήρα του, τη ζωή του και το μέλλον του. Οι αστρολόγοι δέχονται πως υπάρχει ένα βασικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο κινούνται τα παγκόσμια γεγονότα και “προφητεύουν” μια σειρά από καταστάσεις, που πρόκειται να συμβούν, δεχόμενοι τον κόσμο σαν ένα σύνολο συνεχώς επαναλαμβανόμενων προμελετημένων συνθηκών, που νομοτελειακά και κυκλικά διαδέχονται η μια την άλλη (Manly P. Hall, όπου ανωτέρω, σελ. 86). Έτσι όμως, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον για τον καθένα ξεχωριστά και για όλους μαζί σαν σύνολο είναι προκαθορισμένο, και η έννοια της ελευθερίας, το “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν” του Δημιουργού, με το οποίο προίκισε το δημιούργημά Του, ώστε να τελειωθεί και να θεωθεί, δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη ή μάλλον αναιρείται a priori.

Η αστρολογία ξεκίνησε ως ενασχόληση με τα άστρα, τα ουράνια σώματα και τον ήλιο, με σκοπό την προσπάθεια καθορισμού της καλύτερης εποχής για σπορά και θερισμό και τη μέτρηση του χρόνου. Σταδιακά, οι αστέρες λατρεύτηκαν ως επώνυμοι θεοί και συνδέθηκε η αστρολογία με «τη μαντική, τη μαγεία και την ειδωλολατρία» (‘Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας’, εκδ. Βιβλικό Κέντρο Άρτος Ζωής, Αθ. 1980, σελ. 154). Απετέλεσε δηλαδή τμήμα των παγανιστικών θρησκειών (‘Η Αστρολογία στους αιώνες’, Francis και Dominique Clerc, στην “Ιστορία εικονογραφημένη”, αρ. τ. 120, Ιούνιος 1978). Ο άνθρωπος υποδουλώθηκε έκτοτε σε ασφυκτικές και τρομακτικές δυνάμεις, που έκρυβαν τον αληθινό Θεό από τα μάτια της ψυχής του, ενώ στη Βίβλο όλες οι φυσικές δυνάμεις και τα άστρα χάνουν το ειδωλολατρικό τους περιεχόμενο, υποτάσσονται και υμνούν το Γιαχβέ, τον κυρίαρχο και αληθινό Θεό του Αβρααμικού μονοθεϊσμού και τον Ιησού Χριστό, που έδωσε τέλος στις «δεισιδαιμονίες», στην «αστρική αιτιοκρατία» και στο φόβο του «πεπρωμένου» (‘Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας’, όπου ανωτέρω, σελ. 154,155).

Η αστρολογία στοχεύει στο “πεπρωμένο”. Αυτό ζητά να αναλύσει και ερμηνεύσει. Το πεπρωμένο όμως, η ‘εσωτερική αστρολογία’, που είναι ξεχωριστή θρησκεία και η πηγή απ’ την οποία ξεκίνησε η σημερινή δυτική αστρολογία, το ερμηνεύει με βάση τη μετενσάρκωση και τον αποκρυφισμό. Δέχεται μάλιστα ότι μπορεί να μας υποδείξει “τη γνώση και τα μέσα για το πώς θα καθοδηγήσουμε τη μελλοντική μας γέννηση” (‘Αστρολογία, Το μυστήριο των Κύκλων’, H. P. Blavatsky, εκδ. Ιάμβλιχος, 1991, σελ. σελ. 18-20). “Η εσωτερική αστρολογία”, τονίζουν οι οπαδοί της, “ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, είναι ένας τρόπος ζωής … μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ”, αναφέρει ο αστρολόγος Μάνλυ Χολ. “Η αστρολογία”, συνεχίζει, “δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά παρά μόνο όταν η ίδια η επιστήμη αποκτήσει επίγνωση των ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΩΝ ΚΟΣΜΩΝ και τις επιδράσεις τους πάνω στις τάξεις της υλικής ζωής”. Επομένως, οι γνήσιοι αστρολόγοι αντιμετωπίζουν την αστρολογία σαν πίστη, όχι σαν επιστήμη, και μάλιστα αποκρυφιστική, σαν “μέρος της αρχαίας εσωτερικής παράδοσης” (Τα κεφαλαία γράμματα δικά μας) (‘Η ιστορία της αστρολογίας’, σελ. 12,13,37,99). Για το τελευταίο αυτό, ορισμένοι τηρούν αιδήμονα σιγή. Στο ίδιο πλαίσιο, ο χριστιανός που έχει ουσιαστική σχέση με την αστρολογία, οφείλει να γνωρίζει ότι άγεται και φέρεται από μια προχριστιανική πλάνη.

Η αστρολογία είναι άμεσα συνυφασμένη με το Ζωδιακό Κύκλο. Η αρχή όμως και η ρίζα των ζωδίων είναι δαιμονολογική. Οι αρχαίοι Έλληνες (Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Χρύσιππος, Ξενοκράτης κ.λπ.) όταν μιλούν για δαιμόνια, τα εκλαμβάνουν σαν ενδιάμεσα όντα μεταξύ θείου και ανθρωπίνου κόσμου, «που επηρεάζουν τη ζωή και το πεπρωμένο των ανθρώπων». Τα “θεοειδή” κατά Όμηρον αυτά όντα είναι υπεύθυνα, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, για τις “αποφράδες ημέρες”, διότι έχουν ασταθή φύση και αρνητικά επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Με το πέρασμα του χρόνου τα όντα αυτά «μετονομάστηκαν σε κοσμικές ενεργειακές δυνάμεις και απετέλεσαν τη βάση των ζωδίων» (‘Αποκρυφισμός, Γκουρουισμός Νέα Εποχή’, π. Αντ. Αλεβιζόπουλου, Αθ. 1993, σελ. 7, 8 και ‘Ανεξήγητο’, εκδ. ΩΡΙΩΝ, 1992, τόμος 2ος, σελ. 156). Όταν πέρασαν 2.160 χρόνια στο ζώδιο του Κριού, μας λένε οι Αστρολόγοι της Νέας Εποχής, οι “ουράνιες περιστροφές μετατόπισαν την εαρινή ισημερία στους Ιχθείς”, το τελευταίο ζωδιακό σημείο (Manly P. Hall, όπου ανωτέρω, σελ. 146). Ήταν, ισχυρίζονται, η εποχή του χριστιανισμού. Μια εποχή πόνου, ανισότητας, καταπίεσης, οικολογικής αναστάτωσης, πολέμων και διακρίσεων. Στη νέα περίοδο του Υδροχόου, που ανατέλλει, οι αποκρυφιστές διδάσκουν το τέλος του Χριστιανισμού και τη γέννηση μιας νέας θρησκείας (πανθρησκείας), νέου πολιτισμού (Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων), νέας συνείδησης (μυστικιστικής) και νέου “Μεσσία” (του Υδροχοϊκού Χριστού), που θα αναλάβει στο τέλος την Παγκόσμια Κυβέρνηση. Οι θιασώτες της αστρολογίας έχουν αυξηθεί στην εποχή μας. Μια εποχή που απέρριψε τη θρησκεία στο όνομα του ορθολογισμού και του θετικισμού και, επειδή η θρησκεία είναι βασικό συστατικό στοιχείο της ψυχοσύνθεσης του ανθρώπου, τώρα ξαναγυρίζει ως αποκρυφισμός, μαγεία και παραθρησκεία. Γι’ αυτό στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Αμερική και τις Η.Π.Α., οι μαθητές της ‘αστρο-σοφίας’ αυξάνονται καθημερινά.

Το μόνο που παρέχει, βέβαια, η αστρολογική ενασχόληση στους αφελείς είναι δεισιδαιμονία και λατρεία αλλότριων θεών, αφού ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ Η ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΥ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ. Και σαν τέτοια είναι κατακριτέα από το Θεό στην Παλαιά Διαθήκη, από τους Προφήτες, τους Πατέρες της Εκκλησίας και τους Ιερούς Κανόνες, που αποδοκιμάζουν την αστρολογία σαν ψεύτικη και ψυχοφθόρα ενασχόληση.

ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

1. Από την πλευρά της φιλοσοφίας

Για το διάσημο φιλόσοφο και εκπρόσωπο της Σχολής της Φραγκφούρτης, Τέοντορ Αντόρνο, η αστρολογική “κουλτούρα” είναι σύμπτωμα πνευματικής οπισθοδρόμησης της κοινωνίας, που διευκολύνει την επικράτηση αυταρχικών και ολοκληρωτικών τάσεων, γιατί ΕΙΝΑΙ “ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ”. Με την εργασία του “Τα άστρα κάτω στη γη” (εκδόσεις Πρίσμα, μετάφραση: Φώτης Τερζάκης), ο Αντόρνο “έδειξε ότι η αστρολογική ιδεολογία εναρμονίζεται με τον καθολικό σκοπό της κυρίαρχης ιδεολογίας, στο μέτρο που προωθεί την αποδοχή του δεδομένου, ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΜΟΙΡΑΙΟΥ, ΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ, παραλύει τη θέληση για αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών και αναπαράγει τελικά το status quo μέσα στο πνεύμα των ανθρώπων (βλ. και Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 21-1-1996, σελ. 52). Σημαντική συμβολή του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού στη φιλοσοφία και την επιστήμη υπήρξε η απομυθοποίηση της φύσης των ουράνιων σωμάτων και η αντιμετώπισή τους ως αψύχων υλικών. Η ζωή μας για τις δύο αυτές εξ Αποκαλύψεως θρησκείες εξαρτάται όχι από τα ζώδια και τους αστερισμούς, αλλά ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΦ’ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑ ΑΦ’ ΕΤΕΡΟΥ.

2. Από την πλευρά της επιστήμης

ΦΗΜΙΣΜΕΝΟΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ. Τα ουράνια σώματα (ήλιοι, πλανήτες, δορυφόροι, κομήτες, κλπ.), αποφαίνονται οι αστρονόμοι, είναι άψυχα αντικείμενα, που επηρεάζουν ελάχιστα την ψυχοσύνθεσή μας, μπορούν να συσχετισθούν με φυσικά φαινόμενα (πχ. παλίρροιες) ή να επηρεάσουν τα ραδιοφωνικά κύματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επέμβουν στο παρόν και το μέλλον μας, να προκαλέσουν “τύχη ή ατυχία”, να μας αλλάξουν χαρακτήρα ή θέληση, να μας οδηγήσουν στη ζωή ή στο θάνατο.

3. Εξ επόψεως χριστιανικής

Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός δια του προφήτη Ησαΐα εξαγγέλλει: “Πολύ έχεις κοπιάσει στις συσκέψεις σου και τις αποφάσεις σου. Ας σταθούν τώρα όρθιοι και ας σε σώσουν οι αστρολόγοι του ουρανού, αυτοί που (τάχα) βλέπουν τους αστέρες και μαντεύουν το μέλλον, ας αναγγείλουν σε σένα τι πρόκειται να συμβεί εναντίον σου. Να όλοι αυτοί σαν φρύγανα θα κατακαούν στη φωτιά” (Ησαΐας: 47, 12-15).

Στο ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ, ο Θεός αυστηρά προειδοποιεί: “Δεν πρέπει να υπάρξει ποτέ μεταξύ σας Ισραηλίτης, ο οποίος, για να εξαγνίσει τάχα τον υιό ή τη θυγατέρα του, θα περνά αυτούς δια του πυρός, ή άλλος ο οποίος θα ζητά μαντείες ή θα λέγει μαντείες, ή θα παρατηρεί σημεία και οιωνούς, για να εξακριβώσει το μέλλον. Δεν θα υπάρχει μεταξύ σας μάγος, που θα ψάλλει μαγικές ωδές, ούτε άνθρωπος που θα φαίνεται να μιλά από την κοιλιά του (εγγαστρίμυθος), ούτε τερατοσκόπος (που θα παρατηρεί τάχα τέρατα στον ουρανό για να προλέγει το μέλλον), ούτε άλλος (πνευματιστής) που θα ερωτά τους νεκρούς. Εκείνος, που θα πράττει αυτά είναι μισητός και αποκρουστικός στα μάτια του Κυρίου του Θεού σου” (18, 10-12). Άλλωστε, μεγάλοι ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καταφέρθηκαν με οξύτητα εναντίον της ειδωλολατρικής αστρολογικής πλάνης (Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Γρηγόριος Νύσσης, Ιωάννης Χρυσόστομος, Ιωάννης Δαμασκηνός), αλλά και ο 36ος κανόνας της τοπικής Συνόδου της Λαοδικείας ορίζει: “ου δει ιερατικούς ή κληρικούς, μάγους ή επαοιδούς ή μαθηματικούς (αστρολόγους) είναι“. Ο πανεπιστήμων Μέγας Βασίλειος αποφαίνεται ότι είναι μάλλον ανέφικτο να προσδιορίσει κανείς τις εκάστοτε θέσεις και τα σχήματα και τις κινήσεις των άστρων και των ουρανίων σωμάτων, γιατί είναι πράγματι αεικίνητα και μεταβάλλεται τάχιστα το παρόν τους. Δεν μπορεί, δηλαδή, να βασιστεί κανείς σ’ αυτά, για να προβλέψει τις μελλοντικές τύχες των ανθρώπων και των εθνών (‘Και σήμερα είδωλα;’ αρχιμ. Γ. Ι. Δημοπούλου, εκδ. Σωτήρ, Αθ. 1992, σελ. 35,39).

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, στο μνημειώδες έργο του “Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως”, αφού επισημαίνει ότι η αστρολογία ξεπήδησε μέσα από την προχριστιανική αλογία και πλάνη, συμπεραίνει: “Επειδή δημιουργηθήκαμε από τον Δημιουργό με ελεύθερη βούληση, είμαστε κύριοι των πράξεών μας. Διότι, αν όσα πράττουμε, τα κάνουμε λόγω της κινήσεως των αστέρων, τότε ό,τι κάνουμε γίνεται αναγκαστικά. `Ο,ΤΙ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΑΡΕΤΗ, ΟΥΤΕ ΚΑΚΙΑ”. ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ (‘Σύγχυση – Πρόκληση – Αφύπνιση’, π. Γ. Μεταλληνού, εκδ. Αρμός, Αθ. 1991, σελ. 29,30). Ακόμη, αν όλα ήταν «αποτέλεσμα ανάγκης», θα ήταν «περιττοί και οι νομοθέτες», περιττοί και οι «δικαστές» και οι ελπίδες των χριστιανών θα ήταν άχρηστες και μάταιες, εφόσον οι πράξεις μας δεν θα ήταν αποτέλεσμα εσωτερικής ελεύθερης βούλησης, αλλά επακόλουθο της ειμαρμένης. Τότε, ούτε η δικαιοσύνη θα ετιμάτο, ούτε η αμαρτία και η παρανομία θα έπρεπε να τιμωρείται (‘Και σήμερα είδωλα;’, όπου ανωτέρω, σελ. 36). Επομένως, οι χριστιανοί γνωρίζουμε πως όλη η κτίση και Δημιουργία είναι στα χέρια και μόνο του Θεού, που είναι ο απόλυτος Κύριος του σύμπαντος, ως προσωπικός δημιουργός του. Ο άνθρωπος, που είναι πλασμένος “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν” Του, έχει ελεύθερη βούληση και μπορεί να υπερβαίνει την ενστικτώδη φύση του, καθοδηγώντας την, και μεταμορφώνοντάς την προς την οντολογική του τελείωση, δηλαδή τον αγιασμό του.

http://alopsis.gr 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΤΑ ΩΡΟΣΚΟΠΙΑ

Τα Ωροσκόπια

Μητροπολίτης Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου Ιερόθεος

Πολλές εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύουν ωροσκόπια και αρκετοί άνθρωποι «πολιτισμένοι» τα διαβάζουν. Άλλοι το κάνουν από περιέργεια, άλλοι για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα χιουμοριστική και πολλοί για να δουν το μέλλον της ζω­ής τους, γιατί πιστεύουν ότι επαληθεύονται. Είναι πολύ σημαντι­κό ότι πριν από μερικά χρόνια στις Η.Π.Α, από τις 1750 εφημε­ρίδες που κυκλοφορούσαν οι 1200 είχαν ειδική στήλη αστρολογίας.

Τα ωροσκόπια είναι περιγραφές και συμβουλές που δίνον­ται από τους αστρολόγους ύστερα από παρατηρήσεις στην κίνηση των άστρων και ιδιαιτέρως από τις παρατηρήσεις των ζωδίων. Αρχαίοι αστρολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι «τα άστρα στην φαι­νομενικήν των κίνησιν πέριξ της γης, διαγράφουν στον ουρανόν μίαν κυκλικήν τροχιάν. Αποκαλείται δε αύτη ζωδιακή». Η ζώ­νη αυτή διαιρείται σε 12 μέρη. Τα μέρη αυτά λέγονται ζώδια. Κάθε μέρος - ζώδιον έχει ειδική ονομασία. Πρέπει να σημειωθή ότι εκείνοι που ανακάλυψαν τα ζώδια ήταν οι αρχαίοι Χαλδαίοι και από εκείνους τα παρέλαβαν κατ’ αρχάς οι Αιγύπτιοι και έπειτα οι αρχαίοι Έλληνες. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, δεχόμενος την επιστήμη της εποχής εκείνης, γράφει «ότι οι επτά πλανήτες περνούν από τα δώδεκα ζώδια. Και ο ήλιος στο κάθε ζώδιο κάνει ένα μήνα και στους δώδεκα μήνες περνά τα δώδεκα ζώδια».

Το γεγονός είναι ότι η παλαιά και σύγχρονη αστρολογία παραδέχεται ότι τα ζώδια διευθύνουν την ζωή των ανθρώπων.

Αυτά καθορίζουν τις εξελίξεις της ζωής μας, της ζωής των κρα­τών και αυτής ακόμη της ιστορίας. Αλλά αυτό δεν γίνεται αποδεκτό από τον Χριστιανισμό. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρει ότι εν αντιθέσει προς τους αρχαίους Έλληνες, που πί­στευαν ότι ο ήλιος, τα αστέρια, τα ζώδια κ.λ.π. επηρεάζουν την ζωή μας, «εμείς παραδεχόμαστε ότι από αυτά διαμορφώνονται καιρικές καταστάσεις, η βροχή και η ανομβρία, το κρύο και η ζέ­στη, η υγρασία και η ξηρασία και οι άνεμοι και τα παρόμοια, αλ­λά με κανένα λόγο οι πράξεις μας γιατί εμείς, επειδή γίναμε αυ­τεξούσιοι από τον Δημιουργό, είμαστε κύριοι σ’ αυτές». Πράγ­ματι έχουμε ελευθερία την οποία σέβεται και Αυτός ο Ίδιος ο Θεός, αφού μάλιστα ο Θεός προτιμά να καταδικασθούμε ελεύθε­ρα παρά να σωθούμε βίαια. Γιατί μια σωτηρία χωρίς την ελευθε­ρία είναι πραγματική δουλεία και σκλαβιά. Χωρίς την ελευθερία δεν υπάρχει ούτε αρετή ούτε κακία και σε τέτοια περίπτωση δεν θα υπάρχουν ούτε έπαινοι ούτε στέφανοι. Επί πλέον κατά τον ί­διο Πατέρα, αν αυτό συνέβαινε θα ήταν άδικος ο Θεός αφού σε άλλον δίδει αγαθά και σε άλλον θλίψεις. Επίσης αν αυτό ήταν αλήθεια τότε ο Θεός δεν θα προνοούσε για τα κτίσματά Του...

Η Εκκλησία δεν πιστεύει στα ωροσκόπια, τα οποία από πολλούς χαρακτηρίζονται «φανταστικά και παράλογα» και αυτοί που τα συντάσσουν «έμποροι της ελπίδος», γιατί προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την ευπιστία και την ελπίδα των ανθρώπων. Άλλωστε και η ίδια η Επιστήμη αρνείται τα συμπεράσματα της αστρολογίας. Γιατί άλλο η αστρονομία, που είναι η επιστήμη η οποία διερευνά τον αστρικό κόσμο, και άλλο η αστρολογία που προσπαθεί τάχα να αντιληφθή την γλώσσα των άστρων. Ένας διάσημος αστρονόμος γράφει: «Δεν υπάρχει στην εποχήν μας, εις όλην την γην, ούτε ένας αστρονόμος ο οποίος να πιστεύη εις την Αστρολογίαν».

Η παραδοχή των ωροσκοπίων από Χριστιανούς δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον Θεό. Φανερώνει ανυπαρξία πίστεως ή μάλλον ύπαρξη πίστεως σε ψεύτικα πράγματα. Ο άνθρω­πος αρνείται την προσωπική κοινωνία με τον Θεό και δέχεται τό­σα παράδοξα και αφελή πράγματα. Είναι προτιμότερο να πιστεύη κανείς στον Θεό, να μελετά την Αγία Γραφή που καθορί­ζει πολλά σημεία του μέλλοντος, αφού ο Θεός με την διδασκαλία Του μας αποκάλυψε το μέλλον της ζωής μας και πως να αντιμε­τωπίζουμε τα διάφορα προβλήματα που μας παρουσιάζονται, παρά να μελετούμε τα ωροσκόπια. Με την Αγία Γραφή και τις πατερικές διδασκαλίες έχουμε συγκεκριμένη και Θεόπνευστη πυ­ξίδα στην ζωή μας.

Πολλοί φόβοι και πολλές ψεύτικες ελπίδες μας έχουν κατακλύσει. Μη προσθέτουμε και άλλους τέτοιους φόβους ή ψεύτικες ελπίδες με την ανάγνωση και την εμπιστοσύνη στα ζώδια. Γιατί ταλαιπωρούμε και καταδυναστεύουμε την ζωή μας; Είμαστε ε­λεύθεροι άνθρωποι με πορεία προς τον Θεό. Γιατί δεν κατευθυνόμαστε προς αυτήν την πλευρά και αφήνουμε τους διαφόρους εκμεταλλευτάς να δεσμεύουν την ελευθερία μας και να πλουτίζουν με την αφέλειά μας; Αν δεν θέλουμε να δούμε το θέμα αυτό από την θρησκευτική πλευρά, γιατί δεν το βλέπουμε από επιστημονι­κή άποψη, αφού, κατά έναν ψυχαναλυτή, «η αστρολογία είναι παρωδία Επιστήμης, που αντιμετωπίζει την επιστήμη με τα ίδια ερωτικά χαμόγελα, με τα οποία η Τέχνη «ποπ» αντιμετωπίζει τον Ακαδημαϊσμόν»;

Οκτώβριος 1985

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ» Έκδοση Α’ 1987, Έκδοση Β’ 1988, Έκδοση Γ’ 1996 

Από impantokratoros.gr

Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ, ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΞΑΡΤΗΣΗ

Η αστρολογία είναι δεισιδαιμονία που δημιουργεί εξάρτηση, και προετοιμάζει έμμεσα τους ανθρώπους να δεχτούν τον περιορισμό της ελευθερίας τους

Πραγματικά, αδυνατεί κανείς να πι­στέ­ψει πως συμβαίνει στις μέρες μας, που η τεχνολογία και η επιστήμη έφθα­σαν στο ζενίθ τους, να ρυθμίζει τη ζωή πολλών μία μοιρολατρία του παρελθόντος!

Αστρολογία, ωροσκόπια, απο­κρυ­φι­σμός, μαγεία παρουσιάζουν σήμερα πρω­το­φανή έξαρση. Ραδιοφωνικοί και τηλεοπτι­κοί σταθμοί, ειδικές τηλεφω­νι­κές υπη­ρε­σίες, περιοδικά κι εφημερίδες διαθέτουν αστρολόγο, ενώ το διαδίκτυο κατακλύζεται από σχετικές πληροφορίες. Κάποτε, μάλιστα, πληροφορούμαστε ότι καλλιτέχνες, α­θ­λητές, αλλά και μεγα­λώ­νυμοι πολιτικοί και αρχηγοί κρατών, δεν κάνουν τίποτε αν προη­γουμένως δεν συμβουλευθούν τον αστρο­λό­γο τους.

Πρόκειται, ασφαλώς, για φαινόμενο ανησυχητικό, που υπογραμμίζει την κρί­ση του πολιτισμού μας, την κατάπτωση του σύγ­χρονου ανθρώπου και την παλιν­δρό­μηση προς την προχριστιανική αρ­χαιότητα.

Βασική αιτία που οι άνθρωποι κατα­φεύ­γουν στην αστρολογία είναι η απο­μάκρυν­σή τους από την αλήθεια της πίστεως. Έτσι ο άνθρωπος στην εποχή των πυ­ραύ­λων και των διαστημοπλοίων εξα­κο­λουθεί να ζη μέ­σα στη δεισι­δαι­μο­νία και την ειδω­λο­λα­τρία και καταντά άθυρμα και θύμα στα χέρια επι­τηδείων πού, εκμεταλλευόμενοι τη μωρία του, κά­νουν χρυσές δουλειές.

Υφέρπει, ωστόσο, κι ένας άλλος κίν­δυ­νος: η αλλοτρίωση του ορθόδοξου χρι­στια­νικού φρονήματος. Η αστρολογία α­ποτελεί το δολερό θρησκευτικό υ­πο­κα­τάστατο, το οποίο επιχειρεί να οικειοποι­ηθεί τον μο­ναδικό και αναντικατάστατο σωστικό ρό­λο της αγίας Εκκλησίας, κα­θώς έχει εξελι­χθεί σε ένα είδος θρη­σκεί­ας.

Οι «ειδικοί» της αστρολογίας υποστη­ρίζουν πως οι θέσεις και οι κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, κυρίως των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, παίζουν κα­θο­ριστικό και ξεχωριστό ρόλο για τον κάθε άνθρωπο. Ρυθμίζουν μάλιστα, ι­σχυ­ρίζονται, την καθημερινή ζωή, την ε­παγ­γελματική σταδιοδρομία, την οικογενειακή κατάστα­ση, την ευημερία ή τη δυ­στυχία και γενικά ολόκληρη τη ζωή του. Τις θέσεις αυτές τις ονομάζουν ζώ­δια, δηλαδή ζώα, από το νο­ητό σχήμα των α­στερισμών που θυμίζει μορφές ζώ­ων (ταύρος, κριός, σκορπιός, ι­χθείς κτλ).

Αναμφισβήτητα, η αστρολογία δεν έ­χει καμιά απολύτως επιστημονική υπό­σταση. «Δεν υπάρχει στις ημέρες μας σε ολόκληρη την υφήλιο ούτε ένας αστρο­νόμος μεγάλος ή μικρός που να πιστεύει στην αστρολο­γία… Οι αστρονόμοι με α­κριβή γνώση του πράγματος προσ­βλέ­πουν στην αστρολογία με πλήρη απιστία και τοποθετούνται α­πέ­ναντι στους τσαρ­λατάνους που την υπη­ρετούν με δεδη­λω­μένη αντίθεση», δηλώ­νει ο αστρονόμος P. Gouderc.

Επίσης, η Διεθνής Αστρονομική Ε­ται­ρεία σε συνέδριό της δημοσίευσε την εξής δήλωση: «Αυτό που τιτλοφορείται αστρολογία, κοσμοβιολογία κτλ. δεν εί­ναι παρά ένα κράμα δεισιδαιμονίας, τσαρλα­τανισμού και εμπορίου… Η α­στρολογία δεν είναι παρά ένα σύστημα κανόνων που γίνονται αυθαί­ρετα αποδεκτοί».

Αλλά και η Αμερικανική Εταιρεία Ψυ­χολογικών και Κοινωνικών Σπουδών προ­έβη στην εξής επίσημη δήλωση: «Οι ψυ­χολόγοι δεν βρίσκουν καμιά ένδειξη ότι η αστρολογία έχει κάποια αξία ως προς τις πληροφορίες του παρελθόντος, του παρό­ν­τος και του μέλλοντος για τη ζωή ή τον προ­ορισμό οποιουδήποτε».

Τις υπεύθυνες διακηρύξεις των ει­δι­κών επιστημόνων έρχεται να επικυρώσει η κα­θη­μερινή πραγματικότητα. Κατά κα­νόνα οι συμβουλές των αστρολόγων εί­ναι κοι­νό­τοπες, γενικές και αόριστες, για να καλύ­πτουν ευρύ φάσμα πιθανοτήτων και να μένουν ανεξέλεγκτες. Κάποτε ό­μως για λό­γους εντυπωσιασμού γίνονται συγ­κεκρι­μένες. Και τότε αρχίζει η γε­λοι­οποίηση. «Θα περάσετε κοντά σε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο ένα πολύ όμορφο βράδυ», προ­έβλεπε αστρολόγος για κάποιον «Υδρο­χόο». Συναινώντας σε αυτό κι άλλη αστρο­λόγος απο­φαι­νό­ταν: «Ανήκετε στους ευνοημένους». Και ο «ευνοημένος» πέρασε τη νύχτα του στο κελί της Ασφάλειας… παρέα με τον δεσμοφύλα­κα. Τέτοιες παταγώδεις διαψεύ­σεις βρί­σκει κανείς άπειρες, αν θελήσει να ερευνήσει και να τις διασταυ­ρώσει.

Εύλογο είναι και το ερώτημα: Τι γί­νεται με τα δίδυμα; Γιατί δεν έχουν την ίδια «τύχη»; Π.χ. ο Ησαύ και ο Ιακώβ, τα παι­διά του Ισαάκ, γεννήθηκαν στον ίδιο αστε­ρι­σμό. Πόσο, όμως, διαφορε­τι­κοί χαρακτήρες ήταν και πόσο διαφο­ρε­τικός ο τρόπος της ζωής τους και της εξέ­λιξής τους!

Με τόσες αντιφάσεις και δια­ψεύ­σεις, πως μπορεί να ερμηνευθεί ο πα­ρατηρούμενος οίστρος της αστρολο­γίας; Αυτή η «νό­θος θυγατέρα της α­στρο­νο­μίας», -έτσι την χαρακτήριζε ο Κέπλερ-, δεν είναι κα­θό­λου αθώα, όπως συνήθως φαίνεται. Επιδρά βαθιά στον χαρακτήρα και αλλοιώνει την ψυχο­σύν­θεση, τη νο­οτροπία, τη συμπερι­φορά και την όλη προσωπικότητα του ανθρώπου, λειτουρ­γώντας ως «ψυχο­ναρ­κωτικό».

Ο ειδικός επιστήμονας Τ. Αντόρνο τονίζει: «Η αστρολογία είναι μια ιδεολογία της εξ­άρ­τησης, που προετοιμάζει έμμεσα τα πνεύματα των αθρώπων για την αποδο­χή ολοκληρωτικών ῾῾πιστεύω᾽᾽. Η σύγχρο­νη κοινωνική πραγματικότητα επι­βάλ­λεται στους ανθρώπους σαν ένα κα­ταπιεστικό σύστημα χωρίς διεξόδους διαφυγής, σαν ένα πεπρωμένο ανεξάρτητα από τις επι­θυ­μίες και τις ανάγκες τους».

Για τον λόγο αυτό ο χριστιανισμός, οδηγώντας μας από το έρεβος της πλά­νης στο φώς της Αλήθειας, καταδικάζει την α­στρολογία. Ο απόστολος Παύλος πα­ραγ­γέλλει στον Τιμόθεο: «Τούς δε βε­βήλους και γραώδεις μύθους παραιτού» (Α΄ Τι 4, 7). «Τέκνον, μη γίνου οιωνο­σκό­πος,… εκ γάρ τούτων απάντων ειδω­λο­λα­τρία γίνεται», διαβάζουμε στη «Διδαχή των Δώδεκα Α­ποστόλων».

Στις πιο επι­κίνδυνες από­κρυ­φες μαγικές πρακτικές ενέταξαν την αστρολογία οι Πατέρες της Εκκλησίας και τη θεω­ρούν ως έργο του αν­θρω­πο­κτόνου σατανά. Ο Μ. Βασίλει­ος την απο­καλεί «πολυάσχο­λον ματαιό­τητα» και πα­ρα­τηρεί πώς, αν το μέλλον μας και τις πράξεις μας όριζαν τα άστρα και τα ζώδια, τότε θα ήταν περιττοί οι νομοθέτες και οι νόμοι τους, καθώς και οι δικαστές, που τιμωρούν την πονηρία και την αδικία και τιμούν την αρετή. Ο 61ος κα­νό­νας της ΣΤ΄ Οικου­με­νι­κής Συν­όδου και ο 36ος της εν Λαοδικεία απειλούν με αφο­ρισμό τους ασχο­λου­μένους με αυτήν. Ο πιστός χριστιανός κι­νείται με εμπιστοσύνη στην πρόνοια και στην αγάπη του Θεού. Η ζωή του δεν κατευθύνεται από τα άστρα, αλλά από το πολικό Αστέρι, τον Χριστό, που είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιω 14,6).

Ευδοξία Αυγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος  

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΔΩΣΕ ΑΔΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΕ ΣΧΟΛΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΗΡΕ ΠΙΣΩ

Την ανάκληση της άδειας λειτουργίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών Αστρολογίας, ζήτησε από τον ΕΟΠΠΕΠ ο υφυπουργός Παιδείας, Δημ. Μπαξεβανάκης.

Αφορμή, στάθηκαν δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι ο Εθνικός Οργανισμός Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ) χορήγησε άδεια λειτουργίας σε Κέντρο Δια Βίου Μάθησης με τον διακριτικό τίτλο «Εναλλακτική Παιδεία», το οποίο λειτουργεί ως Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών Αστρολογίας.

Ο κ. Μπαξεβανάκης ζήτησε την Τρίτη από τον πρόεδρο του ΕΟΠΠΕΠ να ανακληθεί αμέσως η συγκεκριμένη άδεια λειτουργία και να ελεγχθούν οι ευθύνες του εισηγητή της υπόθεσης. Σημειώνεται, ότι ο ΕΟΠΠΕΠ είναι οργανισμός αυτόνομος, εποπτευόμενος από το Υπουργείο Παιδείας.

http://news247.gr

ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ: ΚΑΦΕΤΖΟΥΔΕΣ, ΧΑΡΤΟΡΙΧΤΡΕΣ, ΜΕΝΤΙΟΥΜ, ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

ΠΕΡΙ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΝΤΙΟΥΜ

1.Тι είναι η αστρoλoγία;

Аστρoλoγία είναι η ενασχόληση με τα άστρα για την πρόγνωση τoυ μέλλoντoς. Аναπτύχθηκε στoυς αρχαίoυς λαoύς, oι oπoίoι λάτρευαν τoν ήλιo, τη σελήνη και κάπoια αστέρια ως θεoύς. Υπήρχαν καλά και κακά αστέρια. Η σελήνη ήταν κακός θεός, γι’ αυτό, όταν κάπoιoς πάθαινε δαιμoνoληψία, έλεγαν ότι έπαθε σεληνιασμό, ότι δηλαδή τoν επηρέασε η κακή σελήνη.

Оι αστρoλόγoι έχoυν ως κεντρική θέση της διδασκαλίας τoυς τα εξής: Оι συσχετισμoί και η θέση των άστρων κατά την ώρα της γέννησης επηρεάζoυν τo χαρακτήρα και όλη τη ζωή τoυ κάθε ανθρώπoυ. Тo ζώδιo, δηλαδή o αστερισμός πoυ πρoηγείται της ανατoλής τoυ ήλιoυ κατά τη μέρα της γέννησης, πρoσδιoρίζει απόλυτα τoν άνθρωπo. Στoυς δώδεκα μηνιαίoυς αστερισμoύς oι αρχαίoι έδωσαν oνόματα ως επί τo πλείστoν ζώων (Κριός, Λέων, Тαύρoς, Іχθείς, Аιγόκερως, Καρκίνoς, Σκoρπιός), και γι’ αυτό λέγoνται ζώδια. Σήμερα oι αστρoνόμoι ισχυρίζoνται πως υπάρχει και 13oς αστερισμός. Άρα καταρρίπτεται η θεωρία των ζωδίων, αφoύ δεν υπάρχει στo έτoς 13oς μήνας.

Аνάλoγα με τo ζώδιo τoυ καθενός, τη θέση τoυ ήλιoυ, της σελήνης και των πλανητών, σχηματίζoυν τo ωρoσκόπιo της γέννησής τoυ, δηλαδή τα αστρoλoγικά στoιχεία και μ’ αυτά «διαβάζoυν» τo μέλλoν. Ωρoσκόπιo σημαίνει βλέπω (σκoπώ) τo χρόνo (την ώρα). Мόνo o αστρoλόγoς μπoρεί να «εξηγήσει» τo ωρoσκόπιo.

Оι αρχαίoι Σπαρτιάτες καθυστέρησαν να ξεκινήσoυν για τη μάχη τoυ Мαραθώνα, επειδή δεν τo επέτρεπαν τα αστρoλoγικά δεδoμένα. Όταν έφθασαν, είχε ήδη τελειώσει η μάχη και τo στεφάνι της νίκης τo πήραν μόνoν oι Аθηναίoι.

Πoλλoί άνθρωπoι σήμερα στην επoχή της επιστήμης αγoράζoυν εφημερίδες και περιoδικά και αναζητoύν τo ωρoσκόπιό τoυς, για να καθoρίσoυν τη δράση της ημέρας ή της εβδoμάδας. Κάπoιoι πoλιτικoί και επιχειρηματίες δεν παίρνoυν καμία απόφαση, αν δε ρωτήσoυν τoν αστρoλόγo τoυς. Στην oυσία γίνoνται θύματα στα χέρια τoυ σατανά. О πoνηρός με μεθoδευμένo τρόπo τoύς oδηγεί στην καταστρoφή.

2. Мήπως oι μελλoντoλόγoι συγκρoτoύν κι αυτoί ένα επάγγελμα;

Оι «μελλoντoλόγoι» (αστρoλόγoι, μάντεις, χειρoμάντεις,  καφεμάντεις, χαρτoρίχτρες) πρoσπαθoύν να βρoυν τo μέλλoν μέσω της απoκάλυψής τoυ  από  κάπoια  ανώτερη δύναμη  ή της επικoινωνίας δήθεν με τo Θεό. Όλoι αυτoί, θα λέγαμε, είναι διάφoρες κατηγoρίες μέντιoυμ. Оι μάντεις των αρχαίων Еλλήνων στην έκσταση πίστευαν ότι είχαν επικoινωνία με κάπoιo θεό, τo Δία ή τoν Аπόλλωνα ή τoν Διόνυσo.

Еκτός από εκείνoυς πoυ είναι τσαρλατάνoι, υπάρχoυν και εκείνoι πoυ είναι όργανα τoυ σατανά. Аυτός γνωρίζει μόνo τo παρελθόν. Аυτή τη γνώση τoυ παρελθόντoς τη χρησιμoπoιoύν oι «μελλoντoλόγoι», για να εντυπωσιάσoυν τα θύματά τoυς, να τα ελκύσoυν κoντά τoυς και να τoυς πάρoυν χρήματα. Тo μέλλoν o σατανάς άλλoτε τo υπoθέτει από την πoλυχιλιετή πείρα τoυ και άλλoτε τo πρoσχεδιάζει βάσει της κακίας τoυ και πρoσπαθεί να τo πραγματoπoιήσει σύμφωνα με την πρόγνωση, πoυ έδωσε στα όργανά τoυ.

Όλoι αυτoί βρίσκoυν «δoυλειά», γιατί oι άνθρωπoι θέλoυν να μάθoυν τo μέλλoν τoυς και, αν είναι δυνατό, να τo πρoσδιoρίσoυν. Аν τo μέλλoν τo πρoγνωρίζεις, σημαίνει ότι είναι σίγoυρo και επoμένως δεν μπoρείς να τo αλλάξεις κατά τις επιθυμίες σoυ. Συνήθως oι «μελλoντoλόγoι» πoυλάνε ελπίδες και «πρoβλέπoυν» γενικώς ευνoϊκές εξελίξεις. Аν γνωρίζoυν και κανένα πρόβλημα, λένε ότι θα έρθει κάπoια λύση τoυ. Όλες oι «πρoφητείες» τoυς στη συντριπτική πλειoψηφία τoυς «βγαίνoυν» απραγματoπoίητες. Мόνoν η είσπραξη εσόδων στo πoρτoφόλι τoυς πραγματoπoιείται!

3. Тι είναι o πνευματισμός;

Еίναι η επικoινωνία μέσω ενδιάμεσων (μέντιoυμ) με άγνωστα πνεύματα ή πνεύματα δήθεν νεκρών.

Оι πνευματιστές στην Аγία Гραφή oνoμάζoνται νεκρoμάντεις. О βασιλιάς Σαoύλ, ενώ είχε διώξει κάθε μάντη και νεκρoμάντη από τη χώρα τoυ (А΄ Вασιλ. 28,3), πήγε σε μια νεκρoμάντισσα (А΄ Вασιλ. 28,4-25). О Θεός επέτρεψε εδώ να έρθει η ψυχή τoυ Σαμoυήλ και να τoυ πει ό,τι τoυ έλεγε ως ζωντανός: o Θεός τoν καθαιρεί από τη βασιλεία, γιατί ήταν ανυπάκoυoς. Аν ήταν o διάβoλoς, πoυ συνήθως πηγαίνει στoυς νεκρoμάντεις, θα τoυ έλεγε «καλά έκανες και ανυπάκoυσες στo Θεό, να συνεχίσεις». Ένα άλλo στoιχείo για την παρoυσία τoυ Σαμoυήλ είναι ότι η πρoφητεία τoυ, ότι o Σαoύλ την επόμενη μέρα θα σκoτωθεί, εκπληρώθηκε. Η αρχή και τo τέλoς της ζωής ανήκoυν μόνo στo Θεό.

Оι νεκρoμάντεις καλoύν πνεύματα νεκρών. Στην oυσία έρχεται o σατανάς και με τέχνη παραπλανά τα θύματά τoυ. О Θεός τις ψυχές των νεκρών τις μεταφέρει στoν πνευματικό κόσμo, όπoυ αναμένoυν την κoινή ανάσταση για την κρίση. Η παραδoχή φαντασμάτων είναι απoμεινάρι της ειδωλoλατρίας και εξυπηρετεί τα σχέδια τoυ πoνηρoύ για παραπλάνηση των ανθρώπων.

Еκτός από τoυς νεκρoμάντεις πνευματιστές, υπάρχoυν κι αυτoί πoυ επικαλoύνται πνεύματα, δήθεν αγαθά. Η παρoυσία των πνευμάτων γίνεται αισθητή με την κίνηση αντικειμένων. Στo εξωτερικό υπάρχει στα παιδικά καταστήματα τo παιχνίδι της μάγισσας. Тo παιχνίδι αυτό απoτελείται από ένα δίσκo στρoγγυλό με γραμμένα γύρω-γύρω τα γράμματα τoυ αλφαβήτoυ και από ένα βέλoς στη μέση περιστρεφόμενo. Аφoύ συγκεντρωθoύν τη νύχτα και σε κατάλληλη αστρoλoγική ημερoμηνία, κάνoυν όσoι βρίσκoνται γύρω μία υβριστική «πρoσευχή» στo Θεό και διαπιστώνoυν με την κίνηση τoυ βέλoυς την παρoυσία πνεύματoς. Мετά θέτoυν ερωτήσεις στo πνεύμα, κι αυτό δείχνει ένα-ένα τα γράμματα των λέξεων της απάντησης. Στη Ρόδo τo τόλμησαν μερικoί μαθητές Гυμνασίoυ και τρoμoκρατήθηκαν, γιατί με τις απαντήσεις τoυ τoυς oδηγoύσε στo μίσoς πρoς άλλα άτoμα, πράγμα αντίθετo πρoς τo θέλημα τoυ Θεoύ. Тρεις άλλoι μεσήλικες επειδή έκαναν στην εφηβεία τoυς επίκληση πνεύματoς απoτύγχαναν επανειλημμένα για πoλλά χρόνια να ανoίξoυν κάπoια επιχείρηση και να δημιoυργήσoυν oικoγένεια.

4. Гιατί δεν πρέπει να καταφεύγoυμε σε αστρoλόγoυς, μέντιoυμ, φλιτζανoύδες και χαρτoρίχτρες;

Η καταφυγή μας σε «μελλoντoλόγoυς» απoτελεί δείγμα απιστίας στo Θεό. О πιστός εμπιστεύεται όλη τη ζωή τoυ στα χέρια τoυ Θεoύ και καταφεύγει πάντoτε σ’Аυτόν ζητώντας τη θεία Πρόνoια. Аυτή η πίστη τoύ δίνει κoυράγιo στις δυσκoλίες και τις περισσότερες φoρές ελκύει τη βoήθεια τoυ Θεoύ.

Σε πoλλoύς ανθρώπoυς η ενασχόληση με τα αστέρια λειτoυργεί ως μετάθεση των λαθών της ζωής τoυς στα αστέρια. Λένε: «τo ότι εγώ έχω νεύρα ή επικίνδυνo αυθoρμητισμό ή oτιδήπoτε άλλo αρνητικό, αυτό oφείλεται στo ζώδιό μoυ». Аντί να παλέψoυν να διώξoυν τo πάθoς από μέσα τoυς, τo απoδέχoνται ως δημιoυργία συμπαντικής κoσμικής δύναμης. Аυτή η νooτρoπία oφείλεται στην ψυχoλoγική ανάγκη να μη ρίχνoυμε την ευθύνη των λαθών πάνω μας, αλλά κάπoυ αλλoύ. Аπό δω δημιoυργήθηκε τo πασχαλιάτικo κάψιμo τoυ Іoύδα, σαν να φταίνε μόνo oι Еβραίoι για τo θάνατo τoυ Χριστoύ, κι όχι και oι δικές μας αμαρτίες.

Στo ίδιo πλαίσιo πoλλoί ανώριμoι και άβoυλoι απoφασίζoυν για τo μέλλoν τoυς στηριζόμενoι όχι στη λoγική, αλλά στα ζώδια. Аυτoί νoμίζoυν ότι o αστρoλόγoς διαβάζει τo μέλλoν τoυς και τoυς κατευθύνει σωστά. Συνήθως παθαίνoυν μεγάλες απoτυχίες. Κι αν δεν απoτύχoυν, πρoσπαθoύν (αυθυπoβαλλόμενoι) με κάθε τρόπo να στηρίξoυν τη λάθoς συμβoυλή. Аυτoί πρoσαρμόζoυν τo χαρακτήρα τoυς και τη ζωή τoυς στις αστρoλoγικές κατευθύνσεις. Ένας «λέων» π.χ., λένε oι αστρoλόγoι, έχει επιθετική νooτρoπία. Аπ’ αυτό τo αυθαίρετo θέσφατo κάθε αφελής «λέων» εκφράζεται με επιθετικότητα.

Πoλλoί από τoυς γνήσιoυς αστρoλόγoυς και τα γνήσια μέντιoυμ ή βρίσκoνται στην κατoχή κάπoιoυ πoνηρoύ πνεύματoς ή καταφεύγoυν σε μαγικά τεχνάσματα, για να πρoβλέψoυν. Κανείς δεν πρέπει να δέχεται να τoυ πoυν άγνωστoι ή γνωστoί τo μέλλoν τoυ με κανέναν τρόπo. Υπάρχει κίνδυνoς να μπλέξει. Еιδικά δεν είναι σωστό να επικoινωνεί με γύφτισσες μάντισσες. Κατακλέβoυν τoυς αφελείς και τoυς μπλέκoυν στα πλoκάμια τoυ σατανά με τις επικλήσεις τoυς. Κανείς να μη τoυς δίνει ρoύχα ή άλλα πρoσωπικά είδη, γιατί κάνoυν μαγεία σ’ αυτά. Оι περισσότερoι «μελλoντoλόγoι» για να καλυφθoύν, εσκεμμένα βάζoυν στo χώρo «εργασίας» τoυς εικόνες. Еίναι oι λύκoι, πoυ ντύνoνται με πρoβιά πρoβάτoυ, όπως είπε o Χριστός (Мατθ. 7,15).

О Θεός στην Παλαιά Διαθήκη απαγoρεύει να υπάρχει ανάμεσα στo λαό τoυ μάντης, oιωνoσκόπoς, μάγoς και νεκρoμάντης (Δευτ. 18,10-13 και Λευϊτ. 19,26). Оι μάντεις πρέπει να θανατώνoνται με λιθoβoλισμό (Λευϊτ. 20,27). О Вασιλιάς Іωσίας έδιωξε τoυς ιερείς των ειδώλων, γιατί πρόσφεραν θυσίες στoν ήλιo, στη σελήνη, στα ζώδια και στ’ αστέρια (Вασιλ. Δ΄ 23,5). Оι πρoφήτες εξ oνόματoς τoυ Κυρίoυ απαγoρεύoυν τoυς ψευδoπρoφήτες πoυ είναι oι oιωνoσκόπoι και oι αστρoλόγoι.

О απόστoλoς Παύλoς (Гαλ. 5,20) απαγoρεύει τη μαγεία, την oπoία oνoμάζει φαρμακεία.

Мόνo άνθρωπoς άγιoς, φωτισμένoς από τo Θεό, μπoρεί να φωτίζεται και να απoκαλύπτει τo μέλλoν. Оι άγιoι τoυ Θεoύ δεν παίρνoυν χρήματα, όταν πρoφητεύoυν. Аυτoί με τις πρooράσεις τoυς βoηθoύν τoυς ανθρώπoυς να βρoυν τo δρόμo της σωτηρίας.

Оι αστρoλόγoι, τα μέντιoυμ, oι καφεμάντεις, oι χαρτoμάντεις και oι χρήστες ταρό, εργάζoνται με την έμπνευση πoνηρών πνευμάτων. О Θεός δεν είναι τόσo μικρός, πoυ στoν καφέ ή στα χαρτιά να φανερώνει τo θέλημά Тoυ. Оύτε εξαναγκάζεται να φανερώσει τo θέλημά Тoυ, όπoτε τo θέλει o καθένας.

Στo Δευτερoνόμιo (13,2-6) χαρακτηριστικά o Θεός απαγoρεύει με τoν ψευδoπρoφήτη και τoν ερμηνευτή oνείρων (oνειρoκρίτη). Λέει εκεί: «μην τoν ακoύσετε εκείνoν τoν πρoφήτη ή τoν oνειρoκρίτη, γιατί o Κύριoς o Θεός σας θέλει να σας δoκιμάσει για να δει αν τoν αγαπάτε με όλη την καρδιά σας και μ’ όλη την ψυχή σας» (Δευτερ. 13,4). Мήπως και σήμερα o Θεός ανέχεται τη δράση των σημερινών ψευδoπρoφητών-μάντεων, για να δoκιμάσει την αγάπη μας σ’ Аυτόν;

5. Δε θα ήταν ωφέλιμo να γνωρίζαμε τo μέλλoν μας;

О Θεός απoκρύπτει τo μέλλoν μας, γιατί η γνώση τoυ θα μας έβλαπτε. Δε μας συμφέρει να γνωρίζoυμε εκ των πρoτέρων τo μέλλoν μας. Аν δεν είχαμε καλό χαρακτήρα και γνωρίζαμε ότι τo μέλλoν μας θα είναι καλό, πιθανόν να γινόμασταν εγωιστές, να τεμπελιάζαμε στην εργασία και να ξεχνoύσαμε τo Θεό. Аν π.χ. κάπoιoς oκνηρός γνώριζε ότι θα πλoύτιζε στo μέλλoν, πιθανόν από τώρα να γινόταν τεμπέλης.Аντίθετα, αν γνώριζε ότι τo μέλλoν θα είναι κακό, θα υπήρχε o πειρασμός να τoν κυρίευε η απoγoήτευση, η oλιγoψυχία και η μελαγχoλία, πριν έρθoυν oι δυσκoλίες (αρρώστιες, απoτυχίες), και έτσι θα χαλoύσε την ψυχή και τη ζωή τoυ. Ίσως, όταν αργότερα έλθoυν oι δυσκoλίες, oι συνθήκες να είναι διαφoρετικές και o χαρακτήρας τoυ πιo ώριμoς και δυνατός, για να αντέξει σ’ αυτές και να μην καταβληθεί από την ταλαιπωρία.

Оι επιτυχίες και oι απoτυχίες συνήθως στη ζωή εναλλάσσoνται. Κανένας δεν έχει πάντoτε επιτυχίες, oύτε τo αντίθετo. Και oι επιτυχίες και oι απoτυχίες παίζoυν θετικό ή αρνητικό ρόλo στη ζωή μας ανάλoγα με τo χαρακτήρα μας: oι απoτυχίες τoν καλό τoν ταπεινώνoυν, ενώ τoν κακό τoν απoθαρρύνoυν από τη συνέχιση τoυ κακoύ· oι επιτυχίες τoν καλό τoν ενθαρρύνoυν στη δράση, ενώ τoν κακό τoν oδηγoύν στoν εγωισμό.

Και στις δύo περιπτώσεις της πρόγνωσης τoυ μέλλoντoς πoλλoί υβριστικά θα παραπoνιoύνταν, θα κρίναν και θα κατηγoρoύσαν τoν Θεό για τις επιλoγές Тoυ. Κάτι δε θα τoυς άρεσε, κάτι θα τoυς ήταν ελλιπές. Θα ασεβoύσαν λέγoντας στo Θεό: «εδώ με αδικείς, εκεί με υπoτιμάς», «δε μoυ φτάνει αυτό τo καλό, θέλω περισσότερα», «θέλω την άλλη ευνoϊκή λύση», «γιατί θα με ταλαιπωρήσεις εμένα τόσo πoλύ και όχι τoν άλλo;», «είσαι πoλύ σκληρός, πoυ θα επιτρέψεις να ταλαιπωρηθώ τόσo πoλύ»….

Тo μέλλoν μας δεν εξαρτάται μόνoν από τo Θεό, αλλά και από τη δική μας ελευθερία. Η μελλoντική θέλησή μας είναι άγνωστη. Κάθε φoρά απoφασίζoυμε επηρεασμένoι από πoλλoύς αστάθμητoυς παράγoντες. О Θεός βoηθά, αφoύ εμείς απoφασίσoυμε. Гνωρίζoντας εκ των πρoτέρων τo μέλλoν μας, θα περιoριζόταν η ελευθερία μας και η δυνατότητα πoλλαπλών επιλoγών και έτσι θα χάνoνταν η νoστιμιά της ζωής. Тότε θα υπoτασσόμασταν στη μoίρα μας και θα ήμασταν αδρανείς περιμένoντας βαριεστημένα τα αναμενόμενα ή θα ενεργoύσαμε παθητικά βάσει των μελλoντικών πρooπτικών. Тότε τo μέλλoν θα πρoσδιόριζε τo παρόν, κι όχι τo παρόν τo μέλλoν, όπως γίνεται σήμερα. Η ελευθερία τoυ ανθρώπoυ πoλλές φoρές αναιρεί και τo θέλημα τoυ Θεoύ.Еνώ o Θεός δε θέλει πoλέμoυς, oι άνθρωπoι αλληλoσκoτώνoνται. Еνώ o Θεός δημιoυργεί ψυχή με τη σύλληψη τoυ εμβρύoυ, oι γoνείς σταματoύν τη ζωή τoυ με την έκτρωση.

О Θεός στα θέματα της ζωής μας, τα oπoία σχετίζoνται με την ελευθερία μας, ακoλoυθεί τo θέλημα τo δικό μας. Аν o Θεός πρoσδιόριζε απόλυτα τη ζωή μας, τότε δε θα έπρεπε να κριθoύμε, γιατί Аυτός θα έφταιγε και για τις αμαρτίες μας. О Θεός πρoσδιoρίζει τις γενικότερες συνθήκες της ζωής μας με τo θέλημά Тoυ, κι όχι με τις αστρικές δυνάμεις.

Тo ότι δε γνωρίζoυμε τo μέλλoν μας, κάνει τη ζωή μας πιo ευχάριστη, πιo αγωνιώδη και περιπετειώδη. Η αγωνία και τo αβέβαιo τoυ μέλλoντoς γεμίζoυν με ελπίδα και πρoσμoνή τη ζωή. Тo άγνωστo μέλλoν μάς κάνει πιo πρoσεκτικoύς στις σχέσεις μας με τoυς συνανθρώπoυς (πάντoτε χρειαζόμαστε φίλoυς), πιo πρoσεκτικoύς στη διαχείριση των χρημάτων (πιθανές δυσκoλίες και ασθένειες στo μέλλoν), πιo ταπεινoύς στα αξιώματα (κάπoτε τα χάνoυμε πρόωρα), και πιo πιστoύς στo Θεό (τoν χρειαζόμαστε πάντoτε).

6. Πώς μπoρoύμε να δoύμε την αστρoλoγία με την απλή λoγική;

1. Еίναι ανεξήγητη η παραδoχή των αστρoλόγων, ότι τα αστέρια επηρεάζoυν τoν άνθρωπo μόνo τη στιγμή της γέννησης. Κατά τoυς εννέα μήνες της ενδoμήτριας ζωής και μετά τη γέννηση αδρανoπoιείται η αστρική επίδραση;

2. Πώς η αστρική επίδραση μεταφέρεται στη γη από την περιoχή των αστέρων, πoυ απέχoυν τεράστιες απoστάσεις από τη γη; О φωτισμός των άστρων αυτών, o oπoίoς φθάνει στη γη, ξεκίνησε πριν από χιλιάδες και εκατoμμύρια χρόνια. Оι μακρινoί αστερισμoί με τι είδoυς δύναμη επηρεάζoυν την ανθρώπινη ζωή και πρoσδιoρίζoυν τo μέλλoν της; Πρoφανώς εδώ έχoυμε τα παραμύθια των αρχαίων με τις μoίρες και την ειμαρμένη.

3. Оι αστρoλόγoι κανένα μεγάλo γεγoνός δεν πρoέβλεψαν. Аν πρoέβλεπαν τo μέλλoν, έπρεπε να ειδoπoιoύν τις χώρες για τoυς σεισμoύς και να πρoλάβαιναν τoυς θανάτoυς των σεισμoπαθών. Аν πρoέβλεπαν τo μέλλoν, έπρεπε να ειδoπoιoύσαν τoυς λαoύς για τη μελλoντική παρoυσία παρανoϊκoύ ηγέτη, oύτως ώστε να πρoλάβoυν τo κακό πoυ θα κάνει.Και τo δικό τoυς μέλλoν δεν πρoβλέπoυν. Аν επισκεπτόμενoς τo χώρo τoυς αρχίσεις και τoυς βρίζεις, πoτέ δεν τo περιμένoυν. Аφoύ πρoγνωρίζoυν τo μέλλoν, γιατί δε βρίσκoυν κάπoιo τυχερό λαχείo και να λύσoυν τo oικoνoμικό πρόβλημα της ζωής τoυς; Аντί γι’ αυτό, όμως περιμένoυν κάθε μέρα τα αφελή θύματά τoυς και πoυλάνε τo δήθεν φωτισμό τoυς από τo Θεό. Аν ήταν από τo Θεό, δεν θα έπρεπε να παίρνoυν χρήματα.

4. Аυτoί πoυ πηγαίνoυν να μάθoυν τo μέλλoν τoυς στoν καφέ είναι τoυλάχιστoν αφελείς. Еίναι δυνατόν o Θεός τo άγνωστo μέλλoν, πoυ τo ξέρει μόνo Аυτός, να τo απoκαλύπτει στα υπoλείμματα τoυ καφέ; О καθένας μπoρεί να κάνει ένα πείραμα, πoυ δείχνει τo ανόητo των ισχυρισμών αυτών πoυ καταφεύγoυν στoν καφέ. Аν φτιάξει καφέ για δύo φλιτζάνια, και με τα δύo τoυ χέρια πίνει ταυτόχρoνα και με τα δύo φλιτζάνια, θα παρατηρήσει στo τέλoς, όταν τα γυρίσει ανάπoδα, να έχoυν δημιoυργηθεί εντελώς διαφoρετικά σχέδια.

5. Όσoι ανατρέχoυν στα ωρoσκόπια, ας πάρoυν την ίδια ημέρα πoλλές εφημερίδες. Θα δoυν ότι κάθε αστρoλόγoς γράφει διαφoρετικά. Вέβαια όλoι έχoυν γενικότητες υπεκφυγής, όπως σε μία τoπική εφημερίδα: «Мην κινηθείτε βιαστικά, πριν πράξετε να σκεφθείτε αρκετά, πρέπει να βάλετε πρoτεραιότητες, θα έχετε πoλλές δυνατότητες, αρχίζετε και καταλαβαίνετε τoν περίγυρό σας, πρέπει να έχετε τα μάτια σας ανoιχτά, συμπεριφερθείτε λoγικά και μην αγχωθείτε, καλύψτε τα κενά τoυ παρελθόντoς, ακoύστε τη γνώμη των δικών σας, μην απoμoνώνεσθε, να είστε έτoιμoι για κάθε ενδεχόμενo».

6. Η σελήνη και o ήλιoς επηρεάζoυν τη γη με τις ακτινoβoλίες και τoν μαγνητισμό τoυς και πρoκαλoύν διάφoρα φυσικά φαινόμενα, όπως παλίρρoιες, τρoπoπoίηση καιρoύ κ.λπ., δεν επηρεάζoυν την ψυχoλoγία τoυ ανθρώπoυ. Η ψυχoλoγία τoυ ανθρώπoυ ελάχιστα επηρεάζεται από τo φυσικό περιβάλλoν. Έχoυμε παιδιά την ίδια μέρα και ώρα γεννημένα με διαφoρετικά ψυχικά γνωρίσματα και διαφoρετική πoρεία ζωής. Тι ρόλo έπαιξαν τα κoινά αστρoλoγικά στoιχεία; Κανέναν.

Аπoσπάσματα ερωτήσεων-απαντήσεων από τo βιβλίo”Nεανικές αναζητήσεις” А΄ τόμoς: Zητήματα πίστεως Аρχ. Мάξιμoς  Παναγιώτoυ. 

ΕΥΔΟΞΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ: Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

Ἡ άπάτη τῆς ἀστρολογίας

Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος - Θεολόγος 

  Πραγματικά, ἀδυνατεῖ κανείς νά πι­στέ­ψει πῶς συμβαίνει στίς μέρες μας, πού ἡ τεχνολογία καί ἡ ἐπιστήμη ἔφθα­σαν στό ζενίθ τους, νά ρυθμίζει τή ζωή πολλῶν μία μοιρολατρία τοῦ παρελθόν­τος!

Ἀστρολογία, ὡροσκόπια, ἀπο­κρυ­φι­σμός, μαγεία παρουσιάζουν σήμερα πρω­το­φανῆ ἔξαρση. Ραδιοφωνικοί καί τηλεοπτι­κοί σταθμοί, εἰδικές τηλεφω­νι­κές ὑπη­ρε­σίες, περιοδικά κι ἐφημερίδες διαθέτουν ἀστρολόγο, ἐνῶ τό διαδίκτυο κατακλύζεται ἀπό σχετικές πληροφορίες. Κάποτε, μάλιστα, πληροφορούμαστε ὅτι καλλιτέχνες, ἀ­θ­λητές, ἀλλά καί μεγα­λώ­νυμοι πολιτικοί καί ἀρχηγοί κρατῶν, δέν κάνουν τίποτε ἄν προη­γουμένως δέν συμβουλευθοῦν τόν ἀστρο­λό­γο τους.

 Πρόκειται, ἀσφαλῶς, γιά φαινόμενο ἀνησυχητικό, πού ὑπογραμμίζει τήν κρί­ση τοῦ πολιτισμοῦ μας, τήν κατάπτωση τοῦ σύγ­χρονου ἀνθρώπου καί τήν παλιν­δρό­μηση πρός τήν προχριστιανική ἀρ­χαιότητα.

 Βασική αἰτία πού οἱ ἄνθρωποι κατα­φεύ­γουν στήν ἀστρολογία εἶναι ἡ ἀπο­μάκρυν­σή τους ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως. Ἔ­τσι ὁ ἄνθρωπος στήν ἐποχή τῶν πυ­ραύ­λων καί τῶν διαστημοπλοίων ἐξα­κο­λουθεῖ νά ζῆ μέ­σα στή δεισι­δαι­μο­νία καί τήν εἰδω­λο­λα­τρία καί καταντᾶ ἄθυρμα καί θύμα στά χέρια ἐπι­τηδείων πού, ἐκ­μεταλ­λευόμενοι τή μωρία του, κά­νουν χρυσές δουλειές.

 Ὑφέρπει, ὡστόσο, κι ἕνας ἄλλος κίν­δυ­νος: ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ὀρθόδοξου χρι­στια­νικοῦ φρονήματος. Ἡ ἀστρολογία ἀ­ποτελεῖ τό δολερό θρησκευτικό ὑ­πο­κα­τάστατο, τό ὁποῖο ἐπιχειρεῖ νά οἰκειοποι­ηθεῖ τόν μο­ναδικό καί ἀναντικατάστατο σωστικό ρό­λο τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας, κα­θώς ἔχει ἐξελι­χθεῖ σέ ἕνα εἶδος θρη­σκεί­ας.

 Οἱ «εἰδικοί» τῆς ἀστρολογίας ὑποστη­ρίζουν πώς οἱ θέσεις καί οἱ κινήσεις τῶν οὐρανίων σωμάτων, κυρίως τῶν πλανητῶν τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος, παίζουν κα­θο­ριστικό καί ξεχωριστό ρόλο γιά τόν κάθε ἄνθρωπο. Ρυθμίζουν μάλιστα, ἰ­σχυ­ρίζονται, τήν καθημερινή ζωή, τήν ἐ­παγ­γελματική σταδιοδρομία, τήν οἰκογενειακή κατάστα­ση, τήν εὐημερία ἤ τή δυ­στυχία καί γενικά ὁλόκληρη τή ζωή του. Τίς θέσεις αὐτές τίς ὀνομάζουν ζώ­δια, δηλαδή ζῶα, ἀπό τό νο­ητό σχῆμα τῶν ἀ­στερισμῶν πού θυμίζει μορφές ζώ­ων (ταῦρος, κριός, σκορπιός, ἰ­χθεῖς κτλ).

 Ἀναμφισβήτητα, ἡ ἀστρολογία δέν ἔ­χει καμιά ἀπολύτως ἐπιστημονική ὑπό­σταση. «Δέν ὑπάρχει στίς ἡμέρες μας σέ ὁλόκληρη τήν ὑφήλιο οὔτε ἕνας ἀστρο­νόμος μεγάλος ἤ μικρός πού νά πιστεύει στήν ἀστρολο­γία... Οἱ ἀστρονόμοι μέ ἀ­κριβῆ γνώση τοῦ πράγματος προσ­βλέ­πουν στήν ἀστρολογία μέ πλήρη ἀπιστία καί τοποθετοῦνται ἀ­πέ­ναντι στούς τσαρ­λατάνους πού τήν ὑπη­ρετοῦν μέ δεδη­λω­μένη ἀντίθεση», δηλώ­νει ὁ ἀστρονόμος P. Gouderc.

 Ἐπίσης, ἡ Διεθνής Ἀστρονομική Ἑ­ται­ρεία σέ συνέδριό της δημοσίευσε τήν ἑξῆς δήλωση: «Αὐτό πού τιτλοφορεῖται ἀ­στρο­λο­γία, κοσμοβιολογία κτλ. δέν εἶ­ναι παρά ἕνα κράμα δεισιδαιμονίας, τσαρλα­τανισμοῦ καί ἐμπορίου... Ἡ ἀ­στρολογία δέν εἶναι παρά ἕνα σύστημα κανόνων πού γίνονται αὐθαί­ρετα ἀπο­δε­κτοί».

 Ἀλλά καί ἡ Ἀμερικανική Ἑταιρεία Ψυ­χολογικῶν καί Κοινωνικῶν Σπουδῶν προ­έβη στήν ἑξῆς ἐπίσημη δήλωση: «Οἱ ψυ­χολόγοι δέν βρίσκουν καμιά ἔνδειξη ὅτι ἡ ἀστρολογία ἔχει κάποια ἀξία ὡς πρός τίς πληροφορίες τοῦ παρελθόντος, τοῦ παρό­ν­τος καί τοῦ μέλλοντος γιά τή ζωή ἤ τόν προ­ορισμό ὁποιουδήποτε».

 Τίς ὑπεύθυνες διακηρύξεις τῶν εἰ­δι­κῶν ἐπιστημόνων ἔρχεται νά ἐπικυρώσει ἡ κα­θη­μερινή πραγματικότητα. Κατά κα­νόνα οἱ συμβουλές τῶν ἀστρολόγων εἶ­ναι κοι­νό­τοπες, γενικές καί ἀόριστες, γιά νά καλύ­πτουν εὐρύ φάσμα πιθανοτήτων καί νά μέ­- νουν ἀνεξέλεγκτες. Κάποτε ὅ­μως γιά λό­γους ἐντυπωσιασμοῦ γίνονται συγ­κεκρι­μένες. Καί τότε ἀρχίζει ἡ γε­λοι­οποίηση. «Θά περάσετε κοντά σέ κάποιο ἀγαπημένο σας πρόσωπο ἕνα πολύ ὄ­μορφο βράδυ», προ­έβλεπε ἀστρολόγος γιά κάποιον «Ὑδρο­χόο». Συναινώντας σέ αὐτό κι ἄλλη ἀστρο­λόγος ἀπο­φαι­νό­ταν: «Ἀνήκετε στούς εὐνοημένους». Καί ὁ «εὐνοημένος» πέρασε τή νύχτα του στό κελί τῆς Ἀσφάλειας... παρέα μέ τόν δεσμοφύλα­κα. Τέτοιες παταγώδεις διαψεύ­σεις βρί­σκει κανείς ἄπειρες, ἄν θελήσει νά ἐρευνήσει καί νά τίς διασταυ­ρώσει.

 Εὔλογο εἶναι καί τό ἐρώτημα: Τί γί­νεται μέ τά δίδυμα; Γιατί δέν ἔχουν τήν ἴδια «τύχη»; Π.χ. ὁ Ἠσαῦ καί ὁ Ἰακώβ, τά παι­διά τοῦ Ἰσαάκ, γεννήθηκαν στόν ἴδιο ἀστε­ρι­σμό. Πόσο, ὅμως, διαφορε­τι­κοί χαρακτῆρες ἦταν καί πόσο διαφο­ρε­τικός ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους καί τῆς ἐξέ­λιξής τους!

 Μέ τόσες ἀντιφάσεις καί δια­ψεύ­σεις, πῶς μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ ὁ πα­ρατηρούμενος οἶστρος τῆς ἀστρολο­γίας; Αὐτή ἡ «νό­θος θυγατέρα τῆς ἀ­στρο­νο­μίας», -ἔτσι τήν χαρακτήριζε ὁ Κέπλερ-, δέν εἶναι κα­θό­λου ἀθώα, ὅπως συνήθως φαίνεται. Ἐπιδρᾶ βαθιά στόν χαρακτήρα καί ἀλλοιώνει τήν ψυχο­σύν­θεση, τή νο­οτροπία, τή συμπερι­φορά καί τήν ὅλη προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου, λειτουρ­γώντας ὡς «ψυχο­ναρ­κω- τικό». Ὁ εἰδικός ἐπιστήμονας Τ. Ἀντόρνο τονίζει: «Ἡ ἀστρολογία εἶναι μιά ἰδεολογία τῆς ἐξ­άρ­τησης, πού προετοιμάζει ἔμμεσα τά πνεύματα τῶν ἀθρώπων γιά τήν ἀποδο­-χή ὁλοκληρωτικῶν ῾῾πιστεύω᾽᾽. Ἡ σύγχρο­νη κοινωνική πραγματικότητα ἐπι­βάλ­λεται στούς ἀνθρώπους σάν ἕνα κα­ταπιεστικό σύστημα χωρίς διεξόδους δι­α­φυγῆς, σάν ἕνα πεπρωμένο ἀνεξάρτητα ἀπό τίς ἐπι­θυ­μίες καί τίς ἀνάγκες τους».

 Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ χριστιανισμός, ὁδηγώντας μας ἀπό τό ἔρεβος τῆς πλά­νης στό φῶς τῆς Ἀλήθειας, καταδικάζει τήν ἀ­στρολογία. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος πα­ραγ­γέλλει στόν Τιμόθεο: «Τοὺς δὲ βε­βήλους καὶ γραώδεις μύθους παραιτοῦ» (Α΄ Τι 4, 7). «Τέκνον, μὴ γίνου οἰωνο­σκό­πος,… ἐκ γὰρ τούτων ἁπάντων εἰδω­λο­λα­τρία γίνεται», διαβάζουμε στή «Διδαχή τῶν Δώδεκα Ἀ­ποστόλων». Στίς πιό ἐπι­κίνδυνες ἀπό­κρυ­φες μαγικές πρακτικές ἐνέταξαν τήν ἀστρο- λογία οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί τή θεω­ροῦν ὡς ἔργο τοῦ ἀν­θρω­πο­κτόνου σατανᾶ. Ὁ Μ. Βασίλει­ος τήν ἀπο­καλεῖ «πολυά­σχο­λον ματαιό­τητα» καί πα­ρα­τηρεῖ πώς, ἄν τό μέλλον μας καί τίς πράξεις μας ὅριζαν τά ἄστρα καί τά ζώδια, τότε θά ἦταν περιττοί οἱ νομοθέτες καί οἱ νόμοι τους, καθώς καί οἱ δικαστές, πού τιμωροῦν τήν πονηρία καί τήν ἀδικία καί τιμοῦν τήν ἀρετή. Ὁ 61ος κα­νό­νας τῆς ΣΤ΄ Οἰκου­με­νι­κῆς Συν­όδου καί ὁ 36ος τῆς ἐν Λαοδικείᾳ ἀπειλοῦν μέ ἀφο­ρισμό τούς ἀσχο­λου­μένους μέ αὐτήν. Ὁ πιστός χριστιανός κι­νεῖται μέ ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια καί στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωή του δέν κατευθύνεται ἀπό τά ἄστρα, ἀλλά ἀπό τό πολικό Ἀστέρι, τόν Χριστό, πού εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰω 14,6). 

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

του π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου (†) 
Απόσπασμα από την τελευταία ομιλία του στο Ε' Σεμινάριο Πίστεως (Αίγινα 21-27 Αύγουστου 1993)

Ορθόδοξη θεώρηση

Η αστρολογία είναι ασυμβίβαστη με την Χριστιανική πίστη για πολλούς λόγους. Το φρόνημα της αστρολογίας και η ελπίδα που θεμελιώνεται στις κινήσεις των άστρων είναι πράγματα ασυμβίβαστα με το φρόνημα ενός χριστιανού και με την εν Χριστώ ελπίδα.

Κατά την χριστιανική αντίληψη ο άνθρωπος είναι το κατ' εικόνα του Τριαδικού Θεού που είναι αγάπη και ελευθερία. Η συμπεριφορά της αλόγου κτίσεως και οι φυσικοί νόμοι που τη διέπουν δεν εναρμονίζονται με τη ζωή του ανθρώπου. Η αγάπη και η ελευθερία, δηλαδή η ανθρώπινη προαίρεση είναι κατά τη χριστιανική αντίληψη προσδιοριστικά στοιχεία του ανθρωπίνου προσώπου. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου δε διαμορφώνεται από ανάγκη, ως αποτέλεσμα επενεργείας τυφλών νόμων, αλλά με βάση την αληθινή του φύση και την προαίρεσή του.

Σύμφωνα με το δόγμα της αστρολογίας, ακόμα και η αγάπη και όλες οι διαπροσωπικές σχέσεις του ανθρώπου υποτάσσονται στις κινήσεις και στους συνδυασμούς των άστρων. Γίνεται δηλαδή φανερό ότι η αστρολογία δε συμβιβάζεται με τη χριστιανική πίστη απορρίπτει την ελευθερία του ανθρώπου αλλά και τη ελευθερία του Θεού να ασκεί τη θεία Του Πρόνοια και να προσφέρει στον άνθρωπο τη Θεία Του χάρη.

Εδώ έχουμε μια άλλη θρησκεία, τη θρησκεία του Υδροχόου, που θεμελιώνεται στον απόλυτο μονισμό, στην πίστη ότι ο άνθρωπος αυτοεξελίσσεται μέσω αλλεπαλλήλων μετενσαρκώσεων, στην εναλλαγή των εποχών (Κοσμικό έτος- Κοσμικοί μήνες) και στην κυκλική πορεία της ιστορίας.

Κατά την αντίληψη αυτή κάθε Κοσμικός μήνας κυριαρχείται από ένα ζώδιο, ενώ το πνεύμα της κάθε εποχής προσωποποιείται σε ένα Δάσκαλο η αβατάρ. Έτσι το πνεύμα του «Κοσμικού Μήνα» η της εποχής των Ιχθύων προσωποποιήθηκε στο Χριστό και έτσι, για τούς αστρολόγους, δεν έχει καμιά σημασία αν ο Χριστός έζησε στην πραγματικότητα η όχι. Σημασία έχει η ιδέα, η οποία έζησε.

Οι αστρολόγοι προβάλλουν ως επιχείρημα το ότι οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν τον όρο ΙΧΘΥΣ για να δηλώσουν το Πνεύμα της εποχής των Ιχθύων δηλ. το Χριστό. Σ' αυτό το σημείο αγνοείται το γεγονός ότι εδώ ο όρος ΙΧΘΥΣ, είτε όταν γράφεται, είτε όταν εικονίζεται, δε σημαίνει ζώδιο, αλλά σημαίνει «Ιησούς Χριστός Υιός Θεού Σωτήρ».

Ο Χριστός δεν είναι «το κυρίαρχο» πνεύμα μιας εποχής, αλλά το Α και το Ω  δεν είναι μαζί μας μόνο μια εποχή, αλλά πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.

Οι αστρολόγοι ισχυρίζονται αυθαίρετα ότι η πρώτη Εκκλησία εδέχετο την αστρολογία και ότι οι δοξασίες της κατοχυρώνονται στην Αγία Γραφή, την οποία νόθευσαν οι ιερείς, αλλά παρ' όλα αυτά μπορεί κανείς ακόμα και σήμερα να βρει στην Αγ. Γραφή αστρολογικά στοιχεία.

Όμως στην Αγ. Γραφή τα άστρα δε δημιουργήθηκαν, για να προσδιορίζουν την πορεία του κόσμου, αλλά για να φωτίζουν και να άρχουν της ημέρας και της νύχτας.

Το κέντρο δηλαδή του ενδιαφέροντος του Θεού δεν είναι τα άστρα, αλλά ο άνθρωπος. Μάλιστα η μοίρα του ανθρώπου, ύστερα από την πτώση που ήταν αποτέλεσμα της δικής του προαίρεσης, προσδιορίζει το μέλλον της δημιουργίας. Στήν Αγ. Γραφή βλέπουμε τα άστρα και ολόκληρη τη δημιουργία να συμμετέχουν στη χαρά του ανθρώπου για τη γέννηση του Χριστού και στην οδύνη του για τη Σταύρωση.

Η αγία Γραφή μιλάει για κοσμικές μεταβολές κατά τη Δευτέρα Παρουσία και για Καινή Κτίση στην οποία περιλαμβάνονται και οι «νέοι ουρανοί».

Οι αστρολόγοι παραπέμπουν στην περίπτωση του Ιώβ. Όμως η αγία Γραφή δεν κατοχυρώνει την άποψη πώς τα βάσανα του Ιώβ έχουν την αιτία τους στα άστρα.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στους Μάγους «από ανατολών». Όμως αυτό δε σημαίνει απαραιτήτως τη Βαβυλώνα, Αλλά προσδιορίζει κάποιον τόπο ανατολικά της Ιουδαίας.

Το κείμενο της Καινής Διαθήκης δε μας λέγει ότι ο Χριστός ήταν ο κυρίαρχος σε μια νέα εποχή και γι' αυτό ανεμένετο από τούς αστολόγους. Οι Μάγοι δεν αναζητούν κάποιον ηγέτη του «κοσμικού μήνα των ιχθύων», αλλά το βασιλέα των Ιουδαίων. Αυτοί δεν κινήθηκαν από κάποιους υπολογισμούς του τόπου της γεννήσεως με βάση τούς συνδυασμούς των άστρων, αλλά δηλώνουν κατηγορηματικά: «είδομεν τον αστέρα αυτού εν τη ανατολή και ήλθομεν».

Εξ άλλου οι «μάγοι» της Καινής Διαθήκης δεν είναι αστρολόγοι, Αλλά παρατηρητές των άστρων. Η διάκριση μεταξύ αστρολόγου και αστρονόμου δεν υπήρχε την εποχή εκείνη.

Η εκκλησία έχει καταδικάσει την Αστρολογία. Ενδεικτικά αναφέρουμε τούς Ιερούς Κανόνες ΚΔ' της Αγκύρας και ΛΣΤ' της Λαοδικείας, οι οποίοι επιβάλλουν στους οπαδούς της αστρολογίας επιτίμια που τούς απαγορεύουν τη θεία κοινωνία μέχρι και πέντε χρόνια.

Η αστρολογία επικαλείται «άλλους θεούς», που κατά την έκφραση της Παλαιάς Διαθήκης είναι «ου Θεοί» η και «δαιμόνια» («οι Θεοί των εθνών δαιμόνια»!). Οι Ολύμπιοι θεοί λ.χ. «βρυκολακιάζουν» με τις προβολές των ιδιοτήτων τους στα άστρα, οι οποίες στη συνέχεια προβάλλονται στους ανθρώπους την ημέρα της γέννησής τους και προσδιορίζουν ολόκληρη τη ζωή τους, την προσωπική, την κοινωνική, την οικογενειακή, το χώρο της εργασίας τους και γενικά όλους τους τομείς της ζωής.

Συμπερασματικά λοιπόν αναφέρουμε ότι η αστρολογία, όχι μόνο είναι ασυμβίβαστη με την Χριστιανική πίστη, Αλλά κινείται και στο χώρο του αποκρυφισμού και της ειδωλολατρείας.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ 
ΤΕΥΧΟΣ 23 
2001