Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΗΠΙΝΑΣ

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΗΠΙΝΑΣ

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά μοναστήρια της Ηπείρου βρίσκεται χτισμένο κοντά στους Καλαρρύτες, επάνω από το φαράγγι του Καλαρρύτικου ποταμού, στην είσοδο της σπηλιάς του κατακόρυφου βράχου. 

Πρόκειται για τη Μονή της Κηπίνας, που λέγεται ότι ονομάσθηκε έτσι από τους κήπους που καλλιεργούσαν οι μοναχοί της στη γύρω περιοχή.

Σε κείμενα αναφέρεται ότι ιδρύθηκε το 1212 από τον Αρχιεπίσκοπο Γρηγόριο, αν και υπάρχει η άποψη ότι ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα από μοναχούς της γειτονικής Μονής Βύλιζας.

Η μονή γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση κατά τον 18ο αιώνα και οι μοναχοί της διακρίθηκαν για το κοινωνικό τους έργο. Μάλιστα είναι γνωστό ότι το 1760 ο ηγούμενός της Καλλίνικος προσέφερε χρήματα για την κατασκευή γεφυριού.

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, σύμφωνα με την παράδοση, στη μονή λειτουργούσε κρυφό σχολειό, ενώ η σπηλιά που βρίσκεται στον βράχο χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο από τους κατοίκους της περιοχής. Τον 19ο αιώνα η μονή εγκαταλείφθηκε και το 1931 έγινε μετόχι της μονής Τσούκας.

Η πρόσβαση στη μονή γίνεται από ένα μονοπάτι που είναι λαξευμένο στον βράχο και μια κρεμαστή ξύλινη γέφυρα, την οποία σήκωναν οι μοναχοί για να αποκόπτουν την πρόσβαση.

Το καθολικό έχει ως στέγη τον φυσικό βράχο, που έχει λαξευτεί έτσι ώστε να σχηματίζει θόλο. Είναι μικρή μονόκλιτη βασιλική με νάρθηκα και στο εσωτερικό σώζονται τοιχογραφίες που χρονολογούνται στα τέλη του 17ου ή στις αρχές του 18ου αιώνα. Το επιχρυσωμένο ξύλινο τέμπλο και οι εικόνες του Ιωάννη από την Σαγιάδα είναι έργα του 18ου αιώνα.

Από τον πρόναο του ναού ξεκινά η σπηλιά με τους σταλαγμίτες και σταλακτίτες, που φθάνει σε μήκος 240 μέτρων, αλλά δεν είναι επισκέψιμη.

Τα κελιά είναι πλήρως ανακαινισμένα, διαμορφωμένα με ξύλινες προεκτάσεις και δημιουργούν εξαιρετικό αρχιτεκτονικό συγκρότημα δύο επιπέδων, απόλυτα εναρμονισμένο με τον βράχο.

Η μονή είναι ανδρική, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου αλλά εορτάζει την Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής.

www.pronews.gr

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΗ

 Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΗ

 

Κοντά στο χωριό Γούμερο του Δήμου Ωλένης στο Νομό Ηλείας μέσα σε ένα καταπράσινο φαράγγι που έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως μνημείο φυσικής ομορφιάς, βρίσκεται η εγκαταλελειμμένη σήμερα σπηλαιώδη Μονή του «Ασκητή».
 
Η Ιερά Μονή Ασκητή Γουμέρου είναι ένα από τα μεγαλειώδη μνημεία Βυζαντινής πιθανότατα προέλευσης, με απίστευτη φυσική ομορφιά.
 
Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, στο φαράγγι του Γούμερου ζούσε ένας ερημίτης.
Οι κάτοικοι της περιοχής Γούμερου και Ωλένης, αφού τον κυνήγησαν νομίζοντας πως είναι αγριογούρουνο, κατέληξαν στον σημερινό χώρο της Μονής.
Εκεί όμως βρήκαν μόνο μία εικόνα της Παναγίας να κρατά ένα βρέφος. Εκεί λοιπόν, που σμίγουν δυο βουνά, στο φυσικό κοίλωμα δυο σπηλαίων, χτίστηκε η μονή και για χρόνια πολλά αποτελούσε μοναστικό κέντρο.
Πριν αρκετά χρόνια η Μονή φιλοξενούσε περισσότερους από 50 μοναχούς ενώ τον τελευταίο μισό αιώνα έχει εγκαταλειφθεί.
 
Συγγραφικές πηγές αναφέρουν επίσης ότι όταν απεβίωσε ο Ασκητής ενταφιάστηκε μέσα στον χώρο της Μονής.
Αναφέρουν επίσης ότι ο χώρος πιθανότατα, ήτανε πρότερα αρχαίο ιερό, το καλντερίμι προϋπήρχε κατά πολύ της Μονής και ότι ο χώρος συνδεόταν στενά με τον χώρο με τις αρχαίες ελιές στην ίδια περιοχή αλλά και με την διαδρομή των αθλητών για την αρχαία Ολυμπία.
 
Ηλειακά Νέα

ΦΑΡΑΓΓΙ ΛΟΥΣΙΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ: ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

 Φαράγγι Λούσιου ποταμού:

Το Μικρό Άγιο Όρος της Πελοποννήσου

 

Ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Αρκαδίας στην Πελοπόννησο είναι, αναμφίβολα, το φαράγγι του Λούσιου ποταμού. Ο Λούσιος, όπως αποκαλύπτει και το όνομά του, θεωρείτο το ποτάμι όπου οι νύμφες Θεισόα, Νέδα και Αγνώ έλουσαν το νεογέννητο Δία.
Είναι ένα μικρό ποτάμι μήκους 23 χλμ., που πηγάζει κυρίως από το οροπέδιο της Καρκαλούς (μικρό χωριό πάνω στον οδικό άξονα Τρίπολης – Πύργου, μεταξύ Βυτίνας και Λαγκαδίων) και βορειότερα από την περιοχή του χωριού Καλονέρι.
Το φαράγγι εκτός από την απαράμιλλη ομορφιά έχει και έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα, αφού στην γύρω περιοχή βρίσκονται Μονές λαξεμένες πάνω στους βράχους, εκκλησίες και ασκηταριά.
Συγκεκριμένα, στις δύο πλευρές του φαραγγιού βρίσκονται δύο ιστορικές μονές, η Μονή Φιλοσόφου και η Μονή Προδρόμου που προσφέρουν απόλυτη γαλήνη και μαγευτική θέα. Δεν είναι τυχαίο ότι η περιοχή αποκαλείται το «Άγιον Όρος» της Πελοποννήσου.
Η Μονή Αγίου Ιωάννου Προδρόμου ή Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Στεμνίτσας είναι ιστορικό μοναστήρι της Αρκαδίας, χτισμένο σε απόσταση 14 χλμ. νότια της Δημητσάνας (έδρα του δήμου) και 47 χλμ. βορειοδυτικά της Τρίπολης σε κοντινή απόσταση από την Στεμνίτσα. Η Μονή βρίσκεται σφηνωμένη μέσα σε βράχο και μοιάζει λες και αιωρείται στο χείλος του γκρεμού της ανατολικής όχθης του φαραγγιού του ποταμού Λούσιου, σε υψόμετρο 520 μέτρων. Από το μπαλκόνι της Μονής, οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν την μαγευτική θέα στην άγρια ομορφιά του φαραγγιού.
Το ιστορικό μοναστήρι απoτελείται από δύο κτίρια, τo αρχικό στα ανατολικά και τo vεώτερo στα βόρεια, το οποίο χρονολογείται τo 1860. Ιδρύθηκε από μοναχούς που ζούσαν σε κοντινά ασκητήρια από τov 12o αιώνα και τα οποία με την πάροδο των χρόνων συvεvώθηκαν (στα τέλη περίπoυ τoυ 16oυ αιώvα, 1500-1600) και σχημάτισαν τo κoιvόβιo της Μονής. Κατά την επανάσταση του 1821 η Μονή αποτέλεσε καταφύγιο και ιατρείο για τους αγωνιστές.
Από το μονοπάτι που κατεβαίνει στον Λούσιο και διασχίζει το φαράγγι μπορείτε να φτάσετε στη Μονή Φιλοσόφου, νότια της Δημητσάνας. Η Μονή είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και γιορτάζει στην απόδοση της εορτής, στις 23 Αυγούστου. Είναι χτισμένη στη δυτική πλευρά του φαραγγιού του Λούσιου, 11 χλμ. νοτιοδυτικά της Δημητσάνας και περίπου 86 χλμ. από την Τρίπολη. Η Μονή αποτελείται από δύο μοναστηριακά συγκροτήματα, ένα παλαιό και ένα νέο, τα οποία βρίσκονται σε μικρή απόσταση μεταξύ τους.
Η παλαιά Μονή Φιλοσόφου είναι η πιο ιστορική και παλαιά μονή της Αρκαδίας και από τα παλαιότερα βυζαντινά μνημεία της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 963 από τον Ιωάννη Λαμπαρδόπουλο από τη Δημητσάνα, τον επονομαζόμενο «φιλόσοφο», ο οποίος ήταν γραμματέας («Πρωτοκρίτης») του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά. Από το προσωνύμιό του πήρε και η Μονή το όνομά της. Είχε χαρακτηριστεί σταυροπηγιακή. Ήταν χτισμένη στο εσωτερικό μιας σπηλιάς, πάνω από μια απόκρημνη χαράδρα και σήμερα διατηρείται μόνο ένα μικρό εκκλησάκι Βυζαντινής τεχνοτροπίας του 10ου αιώνα με τις αξιόλογες τοιχογραφίες του. Είναι ναός εγγεγραμμένος τετράστηλος σταυροειδής με οκτάπλευρο τρούλο. Από την υπόλοιπη μονή σώζονται μόνο ερείπια κελλιών και άλλων κτισμάτων, καθώς και μια στέρνα.
Η παλαιά μονή είναι γνωστή και ως «Κρυφό Σχολειό», γιατί κατά την παράδοση λειτουργούσε εκεί στα χρόνια της Τουρκοκρατίας σχολείο που αργότερα εξελίχθηκε σε σπουδαία ιερατική σχολή που λειτούργησε στη Νέα Μονή. Στη Σχολή αυτή φοίτησε πλήθος δασκάλων, ιερέων, μοναχών, ανωτέρων κληρικών, καθώς και ηγετικές μορφές της Εκκλησίας. Από αυτήν αναδείχτηκαν τέσσερις πατριάρχες Ιεροσολύμων, δύο Οικουμενικοί Πατριάρχες και πολλοί ανώτατοι εκκλησιαστικοί άνδρες (Γρηγόριος ο Ε΄, Παλαιών Πατρών Γερμανός).
Η νέα Μονή Φιλοσόφου ιδρύθηκε μετά τα μέσα του 17ου αιώνα (λειτουργούσε ήδη το 1691). Βρίσκεται σε απόσταση τετρακοσίων περίπου μέτρων από την παλαιά Μονή, σε ομαλότερη θέση. Το καθολικό της κτίστηκε το 1661, και κατόπιν κτίσθηκαν και αρκετά κελιά, χωρίς όμως να εγκαταλειφθεί η παλαιά μονή. Το τέμπλο του καθολικού είναι ξυλόγλυπτο με εξαιρετική διακόσμηση και φέρει εικόνες κρητικής τεχνοτροπίας που αποδίδονται στο ζωγράφο Βίκτωρα (1663). Ο ναός αγιογραφήθηκε το 1693 με δαπάνη του «Μαυραηδή-πασά Φαρμάκη» από τη Στεμνίτσα, ο οποίος είχε εξισλαμισθεί, αλλά επανήλθε στο Χριστιανισμό επί Ενετοκρατίας. Απεικόνιση του χορηγού υπάρχει στη δυτική πλευρά του ναού (υπό τη μορφή τυπικού Ανατολίτη με βλοσυρό ύφος, πολυτελές ένδυμα και κομπολόι) δίπλα στην Αγία Ελένη.
Μεταξύ των ετών 1834-1836 η Μονή διαλύθηκε με απόφαση της Βαυαρικής Αντιβασιλείας, με τη δικαιολογία ότι είχε κάτω από έξι μοναχούς. Η περιουσία της δημεύθηκε και πωλήθηκε σε ιδιώτες. Μετά τη διάλυση, η Μονή ερήμωσε και σταδιακά κατέρρευσε. Σήμερα λειτουργεί ως ανδρική Μονή, μετόχι (με βασιλικό διάταγμα, από τις 14 Απριλίου 1922) της γειτονικής Μονής Τιμίου Προδρόμου Στεμνίτσας. Το 1955 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο και από το 1992 άρχισε να ανακαινίζεται ριζικά με την επίβλεψη του Υπουργείου Πολιτισμού.
Τέλος, να σημειωθεί ότι το φαράγγι εκτός από τόπο υψηλής οικολογικής σημασίας, έχει κηρυχθεί και αρχαιολογικός χώρος και τελεί υπό την προστασία του Υπουργείου Πολιτισμού.
 
ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ

 

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ 400 ΕΤΩΝ

 Το μυστήριο με το ναό φάντασμα 400 ετών

 

Είναι αναμφίβολα ο πιο παράξενος ναός του κόσμου και περιμένει στωικά την επόμενη ξηρασία για να μπορέσει να αναδυθεί στο φως της μέρας.
 
Ένας ναός –  φάντασμα ετών 400 αναδύεται, κάθε φορά που  η στάθμη του νερού του ποταμού Grijalva, στη νότια πολιτεία Τσιάπας του Μεξικού, είναι πολύ χαμηλή λόγω της έντονης ξηρασίας. Μάλιστα, ψαράδες της περιοχής σχολιάζουν, πως όταν η στάθμη του νερού χαμηλώνει δραματικά, οι επισκέπτες μπορούν και να περπατήσουν με ασφάλεια μέσα στην εκκλησία.
 
Ο ναός αναδύθηκε για πρώτη φορά το 2002 και ύστερα ξανά το 2015, προκαλώντας έκπληξη όχι μόνο στους κατοίκους της περιοχής, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς το θέαμα που προσφέρει είναι σίγουρα μοναδικό.
Το καμπαναριό υψώνεται εγκαταλελειμμένο από μνήμες 48 ολόκληρα μέτρα πάνω από το έδαφος παραδίδοντας μαθήματα ιστορίας αλλά και οικολογίας…
 
Λόγος της εμφάνισης του ναού, δεν είναι άλλος από την ξηρασία, η οποία μάλιστα την τελευταία φορά προκάλεσε την πτώση της στάθμης του ποταμού Grijalva μέχρι και είκοσι πέντε μέτρα.
 
Ο ναός λέγεται ότι  κατασκευάστηκε από μια ομάδα μοναχών που κατέφθασαν στην περιοχή περίπου στα μέσα του 16ου αιώνα. Ωστόσο, εγκαταλείφθηκε, όμως, πλήρως μεταξύ του 1773 και 1776, εξαιτίας των μαζικών επιδημιών που έπληξαν την περιοχή εκείνο το διάστημα, σύμφωνα με τις πληροφορίες του αρχιτέκτονα Carlos Navarete ο οποίος μελέτησε σε βάθος το ίδιο το οικοδόμημα και την ιστορία του. Οι επιδημίες αποτελούσαν συχνό φαινόμενο στην Αμερική από τα τέλη του 15ου αιώνα όταν εξερευνητές, άποικοι και έμποροι μετέφεραν από τα εδάφη της Ευρώπης στο Νέο Κόσμο, άγνωστα μέχρι τότε, βακτήρια και ιούς.
 
Το 1966, οπότε και ολοκληρώθηκε το κοντινό φράγμα, ο ναός  πλημμύρισε και το νερό τον σκέπασε ολοκληρωτικά για τα επόμενα σαράντα χρόνια.
 
https://www.dogma.gr

Ο ΑΗ ΓΙΩΡΓΗΣ Ο ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ

Άγιος Γεώργιος– Το μοναστήρι του βρίσκεται στην Πρίγκηπο και το πρόσωπό του ενώνει Ρωμιούς και Τούρκους σ΄ένα κοινό τόπο λατρείας. Είναι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, όπου οι μουσουλμάνοι πάνε στην εκκλησιά μαζί με τους χριστιανούς στην εορτή του Αγίου.

Το μοναστήρι του Άη Γιώργη του Κουδουνά βρίσκεται στο νότιο λόφο της Πριγκήπου, στον Μαρμαρά.

Κάθε χρόνο το επισκέπτονται 250.000 άτομα, κυρίως Τούρκοι, γυναίκες, άντρες και παιδιά που ανεβαίνουν προς το μοναστήρι κρατώντας στα χέρια τους καρουλάκια. Ξετυλίγουν την κλωστή μέχρι να φτάσουν στην είσοδο της εκκλησίας. Δεν επιτρέπεται να μιλάνε όσο ανεβαίνουν.

Μπορούν να μιλήσουν μόνο στην επιστροφή όταν θα έχουν αφήσει την ευχή τους στον Άγιο. Μόνο έτσι θα τους ακούσει ο Άγιος και θα πραγματοποιήσει την ευχή τους. Ο καθένας γράφει ό,τι θέλει σε ένα χαρτάκι και το αφήνει στον Άγιο. Πολλοί θα επιστρέψουν σε σύντομο χρονικό διάστημα για να ευχαριστήσουν τον Άη Γιώργη που άκουσε την προσευχή τους και ικανοποίησε την επιθυμία τους ή βρήκε λύση στο πρόβλημά τους.

Όπως λένε χιλιάδες Τούρκοι που έρχονται κάθε χρόνο στον Άγιο Γεώργιο, «ο άγιος δεν ξεχωρίζει Ρωμιούς από αλλόθρησκους και τους φροντίζει όλους». Γι’ αυτό και του ζητούν καλύτερη δουλειά, να τους φέρει το κατάλληλο ταίρι, να τους βοηθήσει να αγοράσουν σπίτι ή να κρατήσει το κακό μακριά από την οικογένειά τους.

Η ιστορία της μονής

Η παράδοση λέει ότι το μοναστήρι ιδρύθηκε το 963, επί αυτοκράτορος Νικηφόρου Β΄ Φωκά. Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά δόθηκε ως δώρο από τη γυναικεία μονή της Ειρήνης της Αθηναίας. Αργότερα, το 1204, δέχθηκε επιδρομή από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας, και το 1302 καταστράφηκε από φωτιά. Οι μοναχοί κατάφεραν να διασώσουν κειμήλια και την εικόνα του Αγίου, τα οποία στη συνέχεια τα έκρυψαν σε δυσπρόσιτη περιοχή. Η εικόνα βρέθηκε από έναν βοσκό, ο οποίος είδε λέει όνειρο τον άγιο που του είπε ότι η εικόνα είναι εκεί όπου θα ακούσει να χτυπούν τα κουδούνια. Έτσι κι έγινε. Από τότε, δίνονται στους προσκυνητές που φθάνουν στη μονή κουδουνάκια ως ευλογία.

https://www.vimaorthodoxias.gr

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

Η θλιμμένη Παναγιά, η Παναγιά της ελπίδας, η Παναγιά της χαρμολύπης, η Παναγιά της Πατρίδας μας…

Στο γέρμα του καλοκαιριού στέκει η Μαυροφόρα, με βλέμμα αγέρωχο, εδώ στην άνω Ήπειρο, να θυμίζει τις παλαιές κυράδες της Δερόπολης, τις αδούλωτες Χιμαριώτισσες, τις λυγερόκορμες Βουρκιώτισσες των Αγίων Σαράντα, τις ξακουστές Κορυτσαίες του Μοράβα.

Κι έτσι όλοι οι Βορειοηπειρώτες έχοντας πότε ακούσια και πότε εκούσια τη σκέψη μας σ’ Εκείνη, λαμβάνουμε θάρρος από τις πρεσβείες Της. Εξάλλου δεν είναι λίγες οι δικές μας «Παναγίες», εδώ στην πολύπαθη γη των Δωριέων και του Πατροκοσμά.

Κάθε χωριό και εκκλησιά αφιερωμένη στην Αρχόντισσα των Ορθοδόξων, στη Μητέρα του Θεανθρώπου, της οποίας την Κοίμηση εορτάζουμε. Ναι, εορτάζουμε, διότι είμαστε πεποισμένοι πως με την Μετάστασή Της, έλαβε εξολοκλήρου τη Χάρη να στέκει παρούσα ανάμεσα σε όλους όσοι Την έχουμε ανάγκη και όχι μόνο…

Παναγιά «Η Κωσταρίτισσα» πλησίον των Αγίων Σαράντα, μέσα στο σπήλαιο όπου και πολλοί καταφεύγουν προς όφελος του σώματος και της ψυχής τους.

Παναγιά «Η Ραβενιώτισσα», στην ξακουστή Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Καλογοραντζή της Δερόπολης.

Παναγιά η λεγόμενη «Βαγγελίστρα της Βάνιστας» όπου και η Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο χωριό Βάνιστα της Δερόπολης. Πολλές οι μαρτυρίες για εμφανίσεις Της στην πλατεία του εν λόγω χωριού και όχι μόνο.

Παναγιά «Η Λαμποβίτισσα» εντός του Λαμπόβου του Σταύρου. Παναγιά «Η Ζερβατινή», Παναγιά «Του Δρϋάνου» στην ομώνυμη Μονή των Ζερβατών.

Παναγιά «Η Αθαλιώτισσα» στα όρη της Χιμάρας…

Παναγιά στην Άνω Επισκοπή, Παναγιά στη Δερβιτσάνη!

Με περισσή χαρά η ιερή μας παράδοση συμβαδίζει με το βίωμα, συμπάσχει με το μαρτύριο και αναστένεταισε κάθε ευκαιρία για συνέχεια στον τόπο μας!

Είθε οι μέρες που διανύουμε να συνεισφέρουν στο μέγιστο στηνεδραίωση του ελληνισμού στον τόπο!

Γεώργιος Γκοτζιάς, Εκπαιδευτικός 

https://www.pemptousia.gr

"ΚΡΑΣΟΠΑΝΑΓΙΑ": ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΧΩΜΑ

Το πανέμορφο, γραφικό εκκλησάκι της «Κρασοπαναγιάς», που βρίσκεται στο δυτικότερο άκρο των Μεθάνων. Το μικρό αυτό εκκλησάκι είναι χτισμένο πάνω σε απότομα γκρίζα βράχια, που τα δέρνουν τα κύματα εδώ και χρόνια.

Ο μύθος της «Κρασοπαναγιάς» λέει, πως πριν πολλά, πολλά χρόνια, ένας ναυτικός, είχε φορτώσει τη βάρκα του με βαρέλια κρασί και πήγαινε στον Πειραιά για να τα πουλήσει. Στο δρόμο τον έπιασε φουρτούνα και παρακάλεσε την Παναγία να τον βοηθήσει να πάει καλά στον προορισμό του και θα έφτιαχνε ένα εκκλησάκι από κρασί. Πραγματικά η Παναγία τον βοήθησε και, όταν γύρισε, έφτιαξε το πολύ μικρό αυτό εκκλησάκι. Για το χτίσιμο του, ανακάτεψε χώμα με κρασί αντί για νερό και, γι’ αυτό, το μέρος που έχτισε το εκκλησάκι ονομάστηκε Κρασοπαναγιά.

Σε άλλη παραλλαγή ο άνθρωπος αυτός είναι έμπορος, δεν φτάνει στον προορισμό του αλλά, αφού σώθηκε με τη βοήθεια της Παναγίας, στη συνέχεια έχτισε το εκκλησάκι χρησιμοποιώντας το λίγο κρασί που του είχε απομείνει.

Η «Κρασοπαναγιά» παραμένει άγνωστη και παρθένα περιοχή. Αρκετοί Ποριώτες αγνοούν την ύπαρξη της και πολλοί λίγοι είναι αυτοί που την έχουν επισκεφτεί. Ωστόσο το εκκλησάκι της «Κρασοπαναγιάς», συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα αξιοθέατα της χερσονήσου των Μεθάνων, τόσο για τους «σκαφάτους» του θαλάσσιου τουρισμού, όσο και για τους τολμηρούς του φυσιολατρικού τουρισμού, που το επισκέπτονται κάθε χρόνο από την ξηρά, για να θαυμάσουν την αρμονία του ανθρώπινου παράγοντα με την άγρια ομορφιά των Μεθάνων.

Υπάρχουν δυο τρόποι για να επισκεφτεί κάποιος το εκκλησάκι. Ο πρώτος είναι και ο ευκολότερος, από τη θάλασσα. Μπορείτε να το επισκεφτείτε με σκάφος ή καΐκι, με αφετηρία ή τερματισμό, το γραφικό Βαθύ για ουζάκι.

Ο άλλος τρόπος, για τους πιο ριψοκίνδυνους, είναι από τη στεριά, με τα πόδια, σε μία πορεία 3,8χμ από την Καμένη Χώρα, όπου η υψομετρική διαφορά κατάβασης είναι 200 μ. Η διαδρομή χαρακτηρίζεται ως αρκετά κουραστική, αφού το τελευταίο μέρος της διαδρομής γίνεται όχι από το μονοπάτι αλλά ακολουθώντας περάσματα (εν μέρει αναρριχητικά) σε απόκρημνα βράχια.

Το εκκλησάκι της «Κρασοπαναγιάς» μας περιμένει να μας… κεράσει, όχι κρασί – όπως λέει το όνομα του – αλλά γαλήνη, δέος, οξυγόνο και ιώδιο, από το πάντρεμα της θάλασσας με τον ηφαιστειακό παράδεισο των Μεθάνων.

https://www.news247.gr

ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 100 ΧΡΟΝΙΑ- Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ «ΛΙΚΝΟ» ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Πώς ήταν το Άγιο Όρος πριν από έναν αιώνα, ποιά ήταν τα διακονήματα των μοναχών και ποιά η καθημερινότητα στην Αθωνική Πολιτεία, στο «λίκνο» της Ορθοδοξίας, περιγράφει με μαγνητοσκόπηση της εποχής του 1917, ένα κινηματογραφικό συνεργείο λήψεων.

Όλες οι απαντήσεις  βρίσκονται σε αυτό το εξαιρετικά σπάνιο υλικό από το Άγιο Όρος, που κινηματογραφήθηκε κατά τα έτη 1917 και 1918 και δείχνει τη λειτουργική ζωή και όλα όσα βρήκαν παρακαταθήκη οι σημερινοί μοναχοί που διακονούν σήμερα το Περιβόλι της Παναγίας, αλλά και από τα Μετέωρα.

Το πρώτο μέρος του βίντεο γαλλικής παραγωγής που φιλοξενείται από την «Αγιορειτική Ταινιοθήκη»,  περιέχει υλικό από τα Μετέωρα με θέα τις πεδιάδες της Θεσσαλίας.

Το μεγαλύτερο μέρος του βίντεο, ωστόσο, είναι αφιερωμένο στο Άγιο Όρος, και περιλαμβάνει ιερές πομπές από την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου προς στις Καρυές και από την Ιερά Μονή Ιβήρων προς το Βατοπαίδι καθώς και σπάνια πλάνα από τις Ιερές Μονές.

Διακριτό είναι επίσης το Μοναστήρι της Σιμωνόπετρας, που κρέμεται στην αρχαία πλαγιά με θέα στη θάλασσα.

Το συγκεκριμένο υλικό αποτελεί παράθυρο στο παρελθόν και κάνει τον θεατή να ταξιδεύει στην καθημερινότητα των μοναχών, των αρχών του περασμένου αιώνα.

Δείτε το συγκλονιστικό από κάθε άποψη βίντεο

http://www.sophia-ntrekou.gr

ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ: «ΚΟΣΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ»

Η Μονή της Ζωοδόχου Πηγής «Ελεούσης» στο 20ο χλμ της Εθνικής Οδού Μεσολογγίου- Αγρινίου θυμίζει μετεωρίτικο μοναστήρι έτσι «καρφωμένη» που είναι στο βουνό στην αρχή του περάσματος Κλεισούρας του βουνού Αράκυνθος ή Ζυγός. Ανάμεσα στους θεόρατους βράχους με το αιώνιο κάλλος και το μεγαλείο τους είναι σκαλισμένο το βυζαντινό μοναστήρι της Κλεισούρας, που αναδεικνύεται μέσα από την σπηλιά.
Το εκκλησάκι της Παναγίας της Ελεούσας, που είναι ένα από τα ωραιότερα μοναστήρια της πατρίδος μας, αποτελεί σπουδαίο προσκυνηματικό κέντρο και σημείο αναφοράς της θρησκευτικής ζωής του τόπου.

Οι χιλιάδες των περαστικών μέρα και νύχτα στρέφουν το βλέμμα τους ψηλά στη μορφή της Παρθένου Αγίας Ελεούσας σχηματίζουν ταπεινά το σχήμα του σταυρού και απευθύνουν μυστικές προσευχές, επικοινωνώντας με μοναδικό τρόπο με την Παναγιά. Η Αγία Ελεούσα φρουρός άγρυπνος παραστέκει στο μόχθο και την ψυχική κούραση του οδοιπόρου, που διασχίζει τον Αράκυνθο. Πολλοί επισκέπτες ανηφορίζουν για να προσεγγίσουν στον υποβλητικό χώρο της σπηλιάς, που βρίσκεται η θαυματουργός εικόνα, υποκλινόμενοι μπροστά της και διακατεχόμενοι από την ειρήνη της καρδιάς, του πνεύματος και της ψυχής, που μόνο εκείνη δύναται να τους προσφέρει με την Χάρη και την ευλογία της Θεοτόκου Αγίας Ελεούσας.

ΣΙΝΑ, ΤΟ ΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ)

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ

Συνεχίζεται στο παρεκκλήσι της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου σε οικισμό (Σχοινάς) της Αλεξανδρείας Ημαθίας ευωδιαζει σε συγκεκριμένο σημείο του προαυλίου χώρου που περιεφραξαν για να μην πατά ο κόσμος, όπως μπορείτε να δείτε στα παρακάτω βίντεο και το οποίο σύμφωνα με τις μαρτυρίες μόνιμα πλέον ευωδιαζει.

Πλήθος πιστών από την ευρύτερη περιοχή έρχονται να προσκυνήσουν και να νοιώσουν την ευωδιά που προέρχεται στο εξωτερικό πίσω μέρος του Ιερού Ναού.

pentapostagma, http://www.ieramonopatia.gr

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΙΤΗ

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΡΟΤΟΝΤΑ

Η Ροτόντα της Θεσσαλονίκης αποδόθηκε στο κοινό το Δεκέμβριο του 2015, μετά από πολύχρονες εργασίες συντήρησης που απαιτήθηκαν εξαιτίας των σεισμών του 1978 που έπληξαν τη Θεσσαλονίκη και το μεγαλύτερο μέρος των μνημείων της. Η ταινία που μπορείτε να παρακολουθήσετε είναι μοναδική, καθώς το γύρισμά της έγινε στο επίπεδο του θόλου πριν από την αφαίρεση των ικριωμάτων, με σκοπό να αναδείξει τα μοναδικής τέχνης πρωτοχριστιανικά ψηφιδωτά της.

Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα των φεστιβάλ:

Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, 2016,

Rassegna del Cinema Archeologico, Ροβερέτο, Ιταλία, 2016,

FICAB, Ισπανία, 2016,

Συνάντηση Αρχαιολογικού Κινηματογράφου Βελιγραδίου, 2017.

Τη Γενική επιμέλειά της είχε ο κ. Ιωάννης Κανονίδης, Αναπληρωτής Προϊστάμενος Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης

Την Επιστημονική επιμέλεια ανέλαβε ο κ.  Σταμάτιος Θ. Χονδρογιάννης, τέως Αναπλ. Προϊστάμενος Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης

Η Σκηνοθεσία-Λήψη-Συναρμογή εικόνας έγινε από την κ. Ελένη Στούμπου-Κατσαμούρη, Αρχαιολόγο-σκηνοθέτρια στην Εφορεία Χαλκιδικής & Αγίου Όρους.

http://www.pemptousia.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΛΗΣΤΗΣ- Ο ΠΡΩΤΟΣ ΝΑΟΣ ΕΙΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ

Είναι ο πρώτος άγιος που πέρασε στον Παράδεισο. Ο ληστής κρεμόταν πάνω στον σταυρό, μόλις λίγα μέτρα μακριά από το Σταυρό του Χριστού, πάνω στον Γολγοθά. Βαθιά μετανιωμένος είπε προς τον Θεάνθρωπο: "Κύριε, μνήσθητί μου, όταν έλθεις εν τη Βασιλεία σου". Ο Χριστός ανταποκρίθηκε στην ειλικρινή μεταμέλειά του και του είπε: "Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ' εμού έση εν τω παραδείσω".

Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά τιμάται από την ορθόδοξη εκκλησία αλλά ουδέποτε Ιερός Ναός είχε αφιερωθεί σε αυτόν! Πρόσφατα ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά απέκτησε το πρώτο του ναΰδριο (εκκλησάκι) σε όλο τον κόσμο! Βρίσκεται στην "αγκαλιά" της Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Φιλοπτώχου Αδελφότητας "Η Οσία Ξένη", στη Θεσσαλονίκη και πλέον αποτελεί τον προστάτη άγιο της Διακονίας Αποφυλάκισης Απόρων Κρατουμένων. "Ψυχή" τόσο της Αδελφότητας όσο και της Διακονίας είναι ο αρχιμανδρίτης πατέρας Γερβάσιος Ραπτόπουλος.

Τι εντυπωσίασε το ληστή;

Τούτες τις μέρες της Μεγάλης βδομάδας ο νους μου επίμονα σκάλωσε στην περίπτωση του ληστή, πάνω στο σταυρό. Οι Ευαγγελιστές δεν μας έχουν διασώσει το όνομά ή την καταγωγή του. Αγνοούμε τα πάντα γι’ αυτόν! Οι Πατέρες και οι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας τον εγκωμιάζουν ανώνυμα και τον προβάλλουν ως παράδειγμα! Οι αγιογράφοι τον παριστάνουν εντός του Παραδείσου κουβαλώντας στην πλάτη το σταυρό του και γύρω από το φωτοστέφανο σημειώνουν: «Ο Άγιος Ληστής»! Ήταν «κακούργος» (Λουκ. 23, 39) κι έγινε Άγιος, πρώτος πολίτης του Παραδείσου!

Ο ληστής ήταν μέλος συμμορίας που δρούσε στην ύπαιθρο. Λήστευε τους περαστικούς. Δεν ήταν ένας επαναστάτης που αγωνιζόταν ενάντια στη ρωμαϊκή κυριαρχία - τέτοιος ήταν ο Βαραββάς. Ήταν κακοποιός! Στο ενεργητικό του είχε φόνους και ληστείες. Ο ίδιος ομολόγησε πως είχε διαπράξει σωρό άτοπα και απρεπή. Την ύστατη στιγμή ξεφύτρωσε μέσα του ο φόβος του Θεού. Πίστεψε στη μέλλουσα ζωή! Πιθανότατα να είχε ιουδαϊκή καταγωγή, γιατί αναγνώρισε τη μεσσιανική ιδιότητα του Ιησού και γνώριζε την προφητεία του Ησαΐα, πως ο Μεσσίας θα ανάσταινε τους άξιους Ισραηλίτες, για να λάβουν μέρος μαζί με τους Πατριάρχες στη μεσσιανική πανήγυρη (Ησ. 26, 19 και Δαν. 12, 2), γι’ αυτό ζήτησε από τον εσταυρωμένο Χριστό να τον συγχωρήσει. Κι Εκείνος απλόχερα χάρισε στον αφυδατωμένο από την αιμορραγία και πνιγμένο στην αμαρτία ληστή τη συμπάθεια και την αιωνιότητα!

Τι στάθηκε, αλήθεια, ικανό να μεταστρέψει την πονηρή διάθεση του ληστή, αφού δεν ήταν παρών σε νεκραναστάσεις και σε θαύματα του Ιησού; Αυτή την ώρα εμπρός του είχε έναν Ιησού εγκαταλελειμμένο, εξευτελισμένο, σταυρωμένο, πικραμένο. Έναν Ιησού φαινομενικά αδύναμο. Τι τον εντυπωσίασε;

Κάτω από τους τρεις σταυρούς έβλεπε ένα πλήθος να βρίζει και να περιγελά το σταυρωμένο Δάσκαλο της Γαλιλαίας κι ενώ περίμενε να δει σ’ Αυτόν έστω έναν ελάχιστο θυμό, Τον άκουσε να λέει: «Πατέρα, συγχώρησέ τους, διότι δεν ξέρουν τι κάνουν» (Λουκ. 23, 34)! Στο άκουσμα αυτό, ο ληστής αναλογίστηκε: Ο Ιησούς έχει αγάπη, συγχωρεί και τους σταυρωτές Του, άρα θα συγχωρήσει και θ’ αποδεχθεί κι εμένα, όποιος κι αν είμαι, ό,τι κι αν έχω διαπράξει. Και δε διαψεύστηκε.

Ο ληστής εξομολογήθηκε σωστά πάνω στο σταυρό. Μετάνιωσε. Κατηγόρησε τον εαυτό του. Ομολόγησε τις αμαρτίες του. Δεν προέβαλε δικαιολογίες. Πεθύμησε την αιωνιότητα. Κι ο Θεός της αγάπης και της συγγνώμης, ο Ιησούς, ξεψυχώντας ως άνθρωπος, ως Θεός πήρε για συνοδό Του στη Βασιλεία Του ένα διάσημο κακούργο! Ο ληστής «αυθημερόν» στον Παράδεισο!

Η αθωότητα και η ανεξικακία του Θεού μας, συγκλόνισε και ράγισε την πέτρινη καρδιά του ληστή! Εμείς, αλήθεια, ως πότε θα παραμένουμε ασυγκίνητοι κι αμετανόητοι μπροστά στο πέλαγος της αγάπης Του;

Του π. Αθανασίου Γιουσμά

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Μακριά από το θόρυβο των μεγάλων πόλεων της Ρωσίας, σε ένα σκηνικό που θυμίζει έντονα παραμύθι, βρίσκεται ένα πανέμορφο εκκλησάκι.

Το εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο  στον Άγιο Ανδρέα στέκεται επιβλητικό στο εσωτερικό της λίμνης Βουόκσα πάνω σε έναν μικρό σωρό από βράχια, σε σημείο που μοιάζει απίθανο να συναντήσεις εκκλησία.

Ο ορθόδοξος ναός κατασκευάστηκε το 2000 από έναν αρχιτέκτονα και καθηγητή πανεπιστημίου που ονομάζονταν Αντρέι και έχει μπει στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως η μοναδική εκκλησία στον κόσμο χτισμένη σε ένα τόσο μικρό νησί.

Και πράγματι το «νησί» είναι τόσο μικρό που η Εκκλησία μοιάζει σαν να επιπλέει στο νερό της λίμνης!

Στο μικρό εκκλησάκι δεν γίνονται οργανωμένες χριστιανικές τελετές. Περισσότερο αποτελεί καταφύγιο ανθρώπων που θέλουν να ξεφύγουν για λίγο από την καθημερινότητα τους και μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα να προσευχηθούν και να χαλαρώσουν. Η πρόσβαση στο εκκλησάκι είναι εφικτή μόνο με βάρκα.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΝΑΟΥ ΤΟΥ AΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΣΤΗ ΔΑΜΑΣΚΟ

Στην ιερή ελεύθερη Δαμασκό έγιναν τα εγκαίνια του ναού του Αγίου γέροντος Παϊσίου του Έλληνα.Ο μεγαλοπρεπής ναός που του αφιερώθηκε στη Δαμασκό στην πρωτεύουσα της αντίστασης κατά της νέας τάξης δεν έχει όμοιό του ούτε στην Ελλάδα για την οποία ακόμη αποτελεί σημείο αμφιλεγόμενο. Ανηγέρθηκε στην περιοχή της Jaramana. Παρόντες κατά τα εγκαίνια πλήθος κόσμου o πατριάρχης Αντιοχείας και πάσης Ανατολής Ιωάννης ο 10ος και σύσσωμη σχεδόν η ιεραρχία  των ελληνορθόδοξων μητροπόλεων της ιστορικής Συρίας τοποτηρητές άλλων εκκλησιών πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι.

Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος από τα Φάρασα της Καππαδοκίας με απήχηση και αποδοχή τεράστια από τη Ρωσία τα Βαλκάνια ως και τη Μέση Ανατολή Συρία Λίβανο τιμάται επί προεδρίας Bashar al Assad μ’ έναν ναό αντάξιο του έργου του της φήμης του και της απήχησής.

http://www.pronews.gr- Περισσότερες φωτογραφίες

ΜΕΤΕΩΡΑ: ΟΙ ΒΡΑΧΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Στο δυτικό άκρο των Μετεώρων, στο υψηλότερο σημείο τους, βρίσκεται το μοναστήρι που η ίδρυσή του σηματοδότησε την αφετηρία του οργανωμένου μετεωρικού μοναχισμού. Η Ιερά μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή Μεγάλου Μετεώρου, όπως είναι γνωστή, δεσπόζει σε έκταση 50 στρεμμάτων εκφράζοντας το μεγαλείο και την ιστορία της μοναχικής ζωής στην περιοχή.

Είναι το παλαιότερο μοναστήρι με ιστορία που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα, χάρη στον όσιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη.

Τα σκαλοπάτια προς τη μονή- είναι χτισμένη σε ύψος 613 μέτρων- λαξεύτηκαν τον 20ο αιώνα. Όταν ανέβηκαν στον βράχο οι πρώτο μοναχοί, αιώνες πριν, η ανάβαση γινόταν με δοκάρια και σκαλωσιές που αργότερα έδωσαν τη θέση τους σε ανεμόσκαλες και δίχτυ.

Το Μοναστήρι του Μεγάλου Μετεώρου είναι το μεγαλύτερο από τα έξι που συνεχίζουν να είναι ενεργά και υποδέχεται τον επισκέπτη εντείνοντας το αίσθημα κατάνυξης και δέους που κυριαρχεί στα Μετέωρα. Στον βράχο όπου είναι χτισμένο υπάρχουν πολλά κτίσματα που εντυπωσιάζουν με τη σπάνια ομορφιά τους.

Στα αριστερά ανεβαίνοντας, πριν την είσοδο της μονής, ξεχωρίζει το ασκητήριο του Όσιου Αθανασίου, μέσα στον βράχο, ενώ η θέα κόβει την ανάσα.

Η μονή έχει πολλές εικόνες με μεγάλο ενδιαφέρον και καλλιτεχνική σημασία και η βιβλιοθήκη της είναι από τις πλουσιότερες. Το κελάρι της μονής λειτουργεί σήμερα ως μουσείο αντικειμένων καθημερινής ζωής.

Το μοναστήρι διαθέτει έξι παρεκκλήσια και σε αυτό του Τιμίου Προδρόμου οι αγιογραφίες του χρονολογούνται από το 1682.

Φεύγοντας από τη μονή, αξίζει κανείς να περιηγηθεί και στον προαύλιο χώρο της μονής, από όπου η θέα φτάνει μέχρι τον Πηνειό και το βουνό Κόζιακας.

http://www.pronews.gr

Ο ΝΑΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ!

Έχει όμως και ο Θεός τον «οίκο» του, που είναι ο ναός. Όταν κτυπά η καμπάνα και τρέχουμε σ' αυτόν, ανταποκρινόμαστε στην πρόσκληση του Θεού. Εκεί τον συναντάμε, όταν πηγαίνουμε να λειτουργηθούμε. Δεν είμαστε σ' αυτή τη σύναξη μια ανομοιογενής μάζα ανθρώπων, όπως εκ πρώτης όψεως φαίνεται. 

Στη θεία λατρεία οι οποιεσδήποτε ανομοιότητες που έχουμε εξαφανίζονται. Κοινό μας στοιχείο, αλλά και συνδετικός κρίκος, είναι πως είμαστε πιστοί, δηλαδή άνθρωποι που μας ενώνει το Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτός, ο αναστημένος Κύριος, είναι ανάμεσά μας στη Θεία Λειτουργία. Αυτός είναι Θεός κι εμείς είμαστε λαός του, η Εκκλησία του. Γι' αυτό οι Πατέρες ονόμασαν το ναό «επίγειο ουρανό». Το λέει κι ένα τροπάριο: «Ενώ στεκόμαστε στο ναό της δόξας σου, νομίζουμε πως είμαστε στον ουρανό».