Π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ: ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΑΙ ΚΟΥΡΑΙ!

 Ἀπερίσκεπται χειροτονίαι κληρικῶν καί μοναχικαί κουραί
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 

Στὴν ἐγκαταλελειμμένη ἐπαρχία, ποὺ μοιάζει μὲ ἔρημη χώρα, ἀφοῦ ὁ πληθυσμὸς ἔχει λιγοστέψει ἀνησυχητικά, οἱ κατὰ τόπους μητροπολίτες ἀντιμετωπίζουν δυσεπίλυτα προβλήματα, ὅπως εἶναι τὰ ἐφημεριακὰ κενά, ἡ συντήρηση τῶν ναῶν καὶ ἡ διαφύλαξη τῶν κειμηλίων ποὺ ὑπάρχουν, ἡ προστασία τῶν ἐξωκκλησίων καὶ τῶν ἐρειπωμένων μοναστηριῶν. Ἡ λύση αὐτῶν τῶν προβλημάτων σὲ μερικὲς ἀκριτικὲς περιοχὲς εἶναι σχεδὸν ἀδύνατη. Παρήγορο σημάδι εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ ἐκδηλώνουν μερικοὶ περιφερειάρχες, ποὺ ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν κατάσταση τῶν διατηρητέων ἐκκλησιαστικῶν μνημείων καὶ ἐγκρίνουν προγράμματα γιὰ τὴν συντήρησή τους καὶ τὴν ἀνάδειξή τους. Οἱ ἀξιέπαινοι αὐτοὶ τοπικοὶ ἄρχοντες ἐργάζονται μὲ ζῆλο, χωρὶς ὅμως νὰ βρίσκουν τὸ ἀνάλογο ἐνδιαφέρον ἀπὸ τοὺς οἰκείους μητροπολίτες. Δυστυχῶς ἡ ἀδιαφορία τους εἶναι παροιμιώδης. Εὐτυχῶς ποὺ ὑπάρχουν μερικοὶ ζηλωτὲς καὶ ἐνάρετοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἐνθουσιάζονται ἀπὸ τὶς καλὲς προσπάθειες τῶν περιφερειαρχῶν καὶ διευκολύνουν τὸ κατὰ δύναμη. Εἶναι ὅμως λίγοι καὶ δὲν ἐπαρκοῦν. Εἶναι χαρακτηριστικὸς ὁ λόγος τοῦ περιφερειάρχη τῆς περιοχῆς μας ποὺ μᾶς εἶπε, μὲ ἀφορμὴ μία σχετικὴ συζήτηση γιὰ τὴν προστασία τῶν ναῶν καὶ τῶν μοναστηριῶν: «Πάτερ, ἐμεῖς φροντίζουμε πολύ, ἀλλά, ὅταν τελειώνουν οἱ ἐργασίες καὶ ὁλοκληρώνονται τὰ ἔργα, δὲν ἔχουμε ποῦ νὰ δώσουμε τὰ κλειδιά!». Συναντοῦν τὴν ἀδιαφορία τῶν ὑπευθύνων, δηλαδὴ τῶν μητροπολιτῶν, τῶν κληρικῶν καὶ τῶν ἐπιτρόπων!

 Τὸ πρῶτο καὶ κύριο ἔργο τῶν μητροπολιτῶν εἶναι ἡ χειροτονία ἄξιων ὑποψηφίων κληρικῶν καὶ οἱ μοναχικὲς κουρὲς σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν τὴν κλίση γιὰ τὴν ἀφιέρωση στὸ Θεό. Δυστυχῶς, μερικοὶ μητροπολίτες δὲν προσέχουν καὶ εὔκολα, μὲ κλειστὰ μάτια θὰ λέγαμε, χειροτονοῦν ἀκατάλληλα πρόσωπα, ποὺ εἶναι ἱκανοὶ μόνο γιὰ σκάνδαλα. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καταδικάζονται οἱ ἐνορίες σὲ πνευματικὸ μαρασμὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τὴν Ἐκκλησία.

  Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς μοναχοὺς ποὺ δὲν τιμοῦν τὸ σχῆμα τους. Οἱ μητροπολίτες χωρὶς ἐπικοινωνία καὶ ἐνημέρωση κάνουν τὶς μοναχικὲς κουρὲς καὶ τοὺς ἐμπιστεύονται μοναστήρια ποὺ ἔχουν ἱστορία καὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς περιοχῆς δείχνουν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γι’ αὐτά, μὲ τὴν παρουσία ὅμως μοναχῶν ποὺ δὲν ἔχουν παρθενία, ἀκτημοσύνη καὶ ὑπακοή, προκαλεῖται σκανδαλισμὸς ἀπὸ τὴν ὅλη διαγωγή τους καὶ τὶς ποικίλες δραστηριότητες ποὺ ἀναπτύσσουν. Εὔκολα διαπιστώνει κανεὶς ὅτι στὰ πρόσωπα αὐτὰ δὲν ὑπάρχει οὔτε ἴχνος εὐσέβειας.

  Οἱ συγκεκριμένοι μητροπολίτες ἔχουν μεγάλη εὐθύνη. Εἶναι ἀσεβὲς νὰ παραθεωροῦν τὰ κωλύματα τῆς ἱερωσύνης καὶ νὰ χειροτονοῦν ἄσχετους μὲ τὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἐπιλέγουν τὴν ἱερωσύνη, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὸ ψωμὶ τῆς οἰκογένειάς τους καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἐργαστοῦν πνευματικὰ πρὸς δόξαν Θεοῦ. Οἱ μητροπολίτες πιεζόμενοι ἀπὸ τὰ πολλὰ ἐφημεριακὰ κενὰ τῶν μητροπόλεών τους χειροτονοῦν χωρὶς νὰ βλέπουν καὶ χωρὶς νὰ ἐξετάζουν τὶς προθέσεις τῶν ὑποψηφίων. Ἀγνοοῦν ὅτι εἶναι καλύτερα νὰ ὑπάρχουν ἐφημεριακὰ κενά, παρὰ νὰ ὑπάρχουν ἀνάξιοι κληρικοί, μὲ βίο ἁμαρτωλό, μὲ θρασύτητα καὶ πλήρη ἄγνοια τῶν Ἱερατικῶν τους καθηκόντων. Μιλᾶμε γιὰ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι παρομοιάζονται μὲ βαρεῖς λύκους ποὺ κατασπαράσσουν τὸ ποίμνιο. Ἀλίμονο στὶς ἐνορίες ποὺ ἔχουν ἀνάξιους ἱερεῖς. Τὰ σκάνδαλα εἶναι καθημερινὰ καὶ οἱ ναοὶ παραμένουν καὶ χωρὶς ἐκκλησίασμα. Ἔχουμε πολλὰ τέτοια παραδείγματα σὲ πολλὲς περιοχές. Ὅμως οἱ συγκεκριμένοι μητροπολίτες μένουν ἀδιάφοροι. Καθησυχάζουν τὴ συνείδησή τους ὅτι δὲν ἔχουν ἐφημεριακὰ κενὰ ἢ ὅτι τὰ λιγόστεψαν μὲ τὶς χειροτονίες ποὺ ἀπερίσκεπτα ἔκαναν. Εἶναι ἀποκαρδιωτικὸ νὰ ἔχει ἐφαρμογὴ καὶ στὴν ἐποχή μας τὸ γνωστό: «οἱ τοῦ βίου ναυαγοί τοῦ Ὑψίστου λειτουργοί». Ἐπίσης οἱ ἀρχιερεῖς αὐτοὶ μένουν ἀδιάφοροι ἀπὸ τὶς διαμαρτυρίες καὶ καταγγελίες τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὴ συμπεριφορὰ τῶν ἀνάξιων κληρικῶν τους. Μάλιστα ἐκνευρίζονται, γιατί οἱ ἴδιοι εἶναι αὐτουργοὶ καὶ δική τους εἶναι ἡ εὐθύνη. Ἀλλὰ ποῦ εὐαισθησία! Ἔχουν τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ἐνεργοῦν ὀρθά, γιατί ὡς ἀρχιερεῖς ἔχουν τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ εἶναι ἀσεβὲς νὰ κρίνονται ἀπὸ ἁπλοὺς πιστούς, ποὺ ὑπερβάλλουν καὶ ζητοῦν πράγματα ποὺ εἶναι ἐκτὸς τῆς σύγχρονης πραγματικότητας! Οἱ ἄνθρωποι τελικὰ ἀπογοητεύονται καὶ δὲν βρίσκουν κάποιον νὰ τοὺς συμπαρασταθεῖ στὸ πνευματικὸ θέμα ποὺ τοὺς ἀπασχολεῖ κι ἔχει ἄμεση ἐπίδραση στὴν κατὰ Χριστὸν πορεία τους. Καὶ δικαίως συμπεραίνουν ὅτι εἶναι ἄτυχοι γιὰ τὸν ἱερέα τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν μητροπολίτη τους! Βαρὺς ὁ λόγος, ἀλλὰ ὀρθὸς καὶ δίκαιος.

  Τὸ ἴδιο ἀρνητικὸ φαινόμενο παρατηροῦμε καὶ μὲ τὶς μοναχικὲς κουρές. Οἱ μητροπολίτες θέλουν νὰ ἔχουν μοναχούς, σὲ ὅλα τὰ μοναστήρια τῆς περιοχῆς τους, χωρὶς νὰ ἐξετάζουν τὶς προθέσεις τῶν ἀνθρώπων ποὺ θέλουν νὰ μονάσουν. Ἔτσι βλέπουμε μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν κοσμικὸ φρόνημα, νὰ διαφεντεύουν σὲ μοναστήρια ποὺ ἔχουν ἱστορία, εἶναι γνωστά καὶ προσελκύουν πολλοὺς προσκυνητές. Σὲ αὐτοὺς τοὺς μοναχοὺς εἶναι μάταιο νὰ τοὺς ὑπενθυμίσεις τὶς μοναχικὲς ἀρετές, γιατί τὶς θεωροῦν ξεπερασμένες. Θέλουν ὅμως νὰ φέρουν ὅλα τὰ διακριτικὰ τῶν μοναχῶν, νὰ τοὺς προσφωνοῦν «γέροντες» καὶ νὰ τοὺς ἀναγνωρίζουν οἱ ἀνυποψίαστοι ἐπισκέπτες ἀρετὲς ποὺ δέν ἔχουν καὶ πνευματικὰ κατορθώματα ποὺ οὔτε στὰ ὄνειρά τους δὲν εἶδαν πατέ. Γι’ αὐτοὺς τὸ μοναστήρι δὲν εἶναι τόπος μετάνοιας, ἀλλὰ τόπος ἀνάπαυσης καὶ ρᾳθυμίας!

  Στὴν ἀρχὴ οἱ μοναχοὶ αὐτοὶ ἐντυπωσιάζουν τοὺς κατοίκους τῆς γύρω περιοχῆς καὶ χαίρονται ποὺ ζωντάνεψε τὸ μοναστήρι τους. Γρήγορα ὅμως ἀπογοητεύονται, γιατί οἱ μοναχοὶ συνεχῶς περιφέρονται ἐδῶ κι ἐκεῖ, ἀπαιτοῦν παράλογα πράγματα, ἐπαιτοῦν, ἔχουν ἡγεμονικὸ θάρρος, τὰ ξέρουν ὅλα καὶ φυσικὰ πιστεύουν ὅτι ὑπερέχουν. Δὲν εἶναι «ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων»! Τελικὰ οἱ ἄνθρωποι δὲν τοὺς συμπαθοῦν καὶ λυποῦνται ποὺ σὲ ἱεροὺς τόπους ἐγκαταβιοῦν ἰδιόρρυθμοι καὶ προβληματικοὶ μοναχοὶ ποὺ ἀπογοητεύουν μὲ τὶς ἐκδηλώσεις τους καὶ τὴ συμπεριφορά τους. Ὁ λαὸς ποὺ συντηροῦσε τὰ μοναστήρια καὶ τὰ ἐπισκεπτόταν, παρόλο ποὺ ἦταν ἔρημα, τώρα μὲ τοὺς μοναχοὺς νιώθει ὅτι ἔχασε κάτι ποὺ ἔνιωθε δικό του, ἐνῷ θὰ ἔπρεπε οἱ μοναχοί, νὰ ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ νὰ προκαλοῦσαν χαρὰ μὲ τὴν παρουσία τους.

  Σὲ μερικὲς περιπτώσεις οἱ μητροπολίτες μετανοοῦν γιὰ τὶς ἐπιλογές τους, χωρὶς ὡστόσο νὰ εἶναι εὔκολη ἡ διόρθωση τῶν δυσάρεστων καταστάσεων, γιατί ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε οἱ… μητροπολίτες ἀλλὰ πολὺ δύσκολα μπορεῖ νὰ τοῦ τὸ ἀφαιρέσει. Ἀπαιτοῦνται πολλὲς διαδικασίες.

  Ἕνας ἐνάρετος γέροντας, ποὺ εἶχε δεῖ πολλὰ στὴ ζωή του, ἔλεγε μὲ βαθὺ πόνο: «Προσοχή, σεβασμιώτατοι ἀρχιερεῖς! Ἡ Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ ταλαιπωρεῖται ἀπὸ ἀνάξιους κληρικοὺς καὶ ἀθεόφοβους μοναχούς. Ἡ εὐθύνη σας εἶναι μεγάλη καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος δὲν πρόκειται νὰ σᾶς ἐπιτρέψει τὴν εἴσοδο στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».

  [Διευκρίνιση: Τὸ ἀνωτέρω ἄρθρο στηρίζεται σὲ συγκεκριμένα γεγονότα καὶ δὲν εἶναι συκοφαντικό. Εἶναι δὲ ἄδικο νὰ γενικεύεται τὸ περιεχόμενό του. Σχολιάζουμε τὰ σκάνδαλα ποὺ πληγώνουν τοὺς συνειδητοὺς χριστιανούς, καὶ εἶναι περιττὸ νὰ δηλώσουμε τὸ σεβασμό μας πρὸς τοὺς μητροπολίτες ποὺ ἐργάζονται θεοφιλῶς, τὴν εἰλικρινῆ ἀγάπη καὶ πρὸς τοὺς ἄξιους ἀδελφοὺς καὶ συλλειτουργοὺς καὶ τὸ θαυμασμὸ καὶ πρὸς τοὺς ἀληθινοὺς μοναχούς, οἱ ὁποῖοι διατηροῦν ἀναμμένο τὸ λυχνάρι τῆς πευματικῆς ζωῆς, μὲ τὸν ἀσκητικό τους ἀγώνα, καὶ φωτίζουν κι ἐμᾶς ποὺ κοπιάζουμε, γιὰ νὰ σπείρουμε στὴν ἀγαθὴ γῆ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ]. 

Ορθόδοξος Τύπος

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΤΖΕΒΕΛΕΚΑΣ: ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΛΟΥΚΑ "ΑΦΡΟΝ"!

 
«Άφρον…» – Κυριακή Θ’ Λουκά
Αρχιμανδρίτης Δωρόθεος Τζεβελέκας (†)

Το να λησμονεί κανείς τον Θεό και να πορεύεται με βάση το στενό ατομικό συμφέρον είναι πράξη εναντίον του εαυτού του. Με την αμαρτία ο άνθρωπος στρέφεται κατά του δικού του συμφέροντος, εναντίον του εαυτού του. Για τον λόγο αυτό οι Πατέρες της Έκκλησίας δεν θεωρούν την αμαρτία παράβαση αλλά ασθένεια και την Εκκλησία θεραπευτήριο.

Στην σημερινή παραβολή ο Θεός αποκαλεί άφρονα, δηλαδή παράφρονα, αυτόν που στηρίζει την ασφάλειά του στον πλούτο του. Αυτόν που θησαυρίζει για τον εαυτό του και όχι προς τον Θεό. Το «πλουτείν εις Θεόν» είναι η βοήθεια προς τους άλλους ανθρώπους. «Ποιήσατε εαυτοίς βαλάντια μη παλαιούμενα, θησαυρόν ανέκλειπτον εν τοις ουρανοίς» (Λουκ. 12:33). «Ο ελεών πτωχόν δανείζει τον Θεόν» και αυτός που δεν πολλαπλασιάζει το τάλαντό του και ό,τι έχει θα του αφαιρεθεί. Ο άνθρωπος καλείται να ενηλικιωθεί πνευματικά και να αναχθεί στην αλήθεια του Ευαγγελίου, όπου δεν κυριαρχεί το ταπεινό προσωπικό μας συμφέρον και το εγώ, αλλά η μεγαλωσύνη του Θεού και η μέριμνα και αγάπη του προς την κτίση. Ο άνθρωπος καλείται να αισθανθεί μέλος του ανθρώπινου γένους μέσα από τον σύνδεσμο της αγάπης, της μίας ποίμνης υπό ένα ποιμένα, τον Χριστό. Με κάθε προσπάθεια να οχυρωθεί κανείς πίσω από τον πλούτο του και έτσι να αισθανθεί αυτάρκης ή να επιδιώξει μία προσωπική ευημερία, λησμονεί τον Θεό, πλάθει μία ουτοπία, ένα κόσμο που δεν υπάρχει, δηλαδή ένα κόσμο χωρίς Θεό.

Ο πλούτος είναι μεταπτωτικό φαινόμενο. Αποτέλεσμα της πτώσης των πρωτοπλάστων είναι η εσωτερική διάσπαση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος επιθυμεί κατά του εαυτού του, κατά των άλλων ανθρώπων, κατά της κτίσης, κατά του Θεού. Η μακαριότητα του παραδείσου συνίστατο στην ασφάλεια και θαλπωρή που είχε ο άνθρωπος που συνομιλούσε με τον Θεό, ονομάτιζε τα ζώα, ετρέφετο και εφρόντιζε τον κήπο του Παραδείσου. Αυτή την εικονική πραγματικότητα της Δημιουργίας διετάραξε η επιθυμία των πρώτων ανθρώπων να γίνουν θεοί.

Σήμερα ο άνθρωπος πρέπει να αγωνισθεί προκειμένου να φύγει από την τυραννία των κτισμάτων και να αναχθεί στον κτίστη. Αυτό γίνεται μέσα στην Εκκλησία, με την ενεργοποίηση των χαρισμάτων που λαμβάνουμε στην βάπτιση-μύρωμα, την αποδοχή της σταυρικής δωρεάς του Χριστού. Ο άνθρωπος καλείται να μεταμορφωθεί. Κανένας ψυχολογικός λόγος δεν έχει εφαρμογή σαν δικαιολογία.

Ο Θεός έχει ένα προσωπικό σχέδιο για τον καθένα μας, δεν είναι προσωπολήπτης, μας αγαπά εξ ίσου και μας προορίζει για συνθρόνους και συμβασιλείς του Χριστού. Με την ενσάρκωση, την Ανάσταση και Ανάληψη του Λόγου μας δώρισε την θέωση. Ο Θεός στην παραβολή του πτωχού Λαζάρου λέγει ότι αρκεί η παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο για το φωτισμό και τη σωτηρία των ανθρώπων. Δεν ισχύει η δικαιολογία ότι ο άνθρωπος παγιδεύτηκε από τα πονηρά πνεύματα. Ο άνθρωπος εκούσια αμαρτάνει, διαλέγει τον δρόμο χωρίς τον Θεό.

Η ενηλικίωση του ανθρώπου είναι μία διαδικασία χριστοποίησης της ζωής του, εξόδου από τον εγωκεντρισμό και πορείας προς την κάθαρση εκ των παθών. Ο άνθρωπος που απαλλάσσεται από την αγάπη του εαυτού του, στρέφεται με αγάπη προς τον Θεό, τους άλλους ανθρώπους, προς όλη την κτίση. Αρχίζει να βλέπει τους «λόγους των όντων». Συνειδητοποιεί το μέγεθος της αγάπης του Θεού και αυτή η αγάπη τον ελευθερώνει. Κομμάτι της ενηλικίωσης είναι ότι ο άνθρωπος νοιάζεται για τους άλλους, προσεύχεται για τον πλησίον, κάνει το «ξένο» πρόβλημα δικό του. Όπου δεν αντιδρά κατά Χριστόν συνειδητοποιεί την ανεπάρκειά του και φροντίζει να χριστοποιήσει κάθε γωνιά στον χαρακτήρα του. Κατά τον μεγάλο Παύλο: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2:20).

Η πρόοδος αυτή δεν είναι εγκεφαλική αλλά κίνηση ολοκλήρου του ανθρώπου προς τον Χριστό. Το τριμερές της ψυχής: λογικό, επιθυμικό και θυμοειδές έχει ανάγκη μεταμόρφωσης. Αυτό γίνεται με την βοήθεια του πνευματικού πατέρα. Κάθε προσπάθεια να κινηθεί κανείς με βάση την λογική μόνο είναι ανεπαρκής. Η αποκλειστική χρήση της λογικής, που είναι κύριο γνώρισμα του δυτικού πολιτισμού, είναι στην ουσία άρνηση του Χριστού, προσπάθεια του ανθρώπου να σωθεί δια των ιδίων δυνάμεων. Γι’ αυτό οι Πατέρες θεωρούν την καρδιά κέντρο της ζωής του ανθρώπου και την λογική μέρος του νου. Η εν Χριστώ μεταμόρφωση του ανθρώπου είναι η αναγωγή του σε πρόσωπο, στην μοναδικότητα του οποίου επαναπαύεται ο Θεός. Το πρόσωπο είναι ένα χριστοποιημένο μόριο στο ενιαίο σώμα Θεού και κτίσης που ακτινοβολεί αγάπη παντού: προς τον Θεό, τους άλλους ανθρώπους, όλη την κτίση. Ο άνθρωπος βρίσκει δικαίωση της ύπαρξής του μόνο στην θέωση, στην ένωσή του με τον Θεό.

Η Εκκλησία, λοιπόν, δεν πολεμά τον πλούτο. Προειδοποιεί όμως ότι η χρήση του ως προσωπική άμυνα κατά της ανασφάλειας είναι σύμπτωμα ασθενείας. Οι χριστιανοί που έχουν καθαρισθεί από τα πάθη της ψυχής και έχουν φωτισμένο τον νου είναι οι αληθινά πλούσιοι: «οι πτωχοί, πολλούς δε πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες» (Β’ Κορ. 6:10).

Από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Δωροθέου Τζεβελέκα, ΔΙΗΓΗΣΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΣΟΥ (η αγάπη του Θεού στα κυριακάτικα Eυαγγέλια). Θεσσαλονίκη 2015.

ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΛΕΥΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

 H μαύρη και λευκή μαγεία
Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλόπουλου

Μα υπάρχει μαγεία; Και βεβαιότατα υπάρχει. Υποφέρουν μάλιστα πολλοί από τη μαγεία και τα μάγια. Σε τι διαφέρουν η μαύρη από τη λευκή; 

Η Μαύρη μαγεία χρησιμοποιεί ανθρώπινο αίμα και προπαντός παιδικό. Θα διαβάσατε στις εφημερίδες για το εμπόριο βρεφών. Μεταπολεμικώς, έχουν φύγει από την Ελλάδα εκατοντάδες, χιλιάδες βρέφη. Πολλά από αυτά αδήλωτα τα διατηρούν σαν τα ινδικά χοιρίδια και τα σφάζουν για να κάνουν με το αίμα τους τις σατανικές «ιερουργίες» τους. Πρό ετών κατετάραξε την ανθρωπότητα η υπόθεσις Μοντέζι και κατόπιν της Σάρον Τέιντ την οποία έσφαξαν στη βίλλα Πολάνσκι σε τελετή μαύρης μαγείας. 

Στη λευκή μαγεία τα μάγια γίνονται «διά μελάνης, δι’ ονύχων ανθρώπων, ζώων, πτηνών, ερπετών (ζώντων ή τεθνεώτων), διά χώματος τεθνεώτων, διά πασσάλου, ή καρφιού ή βελόνης κ.λπ.» όπως λέγει ο πρώην μεγάλος μάγος, ο Άγιος Κυπριανός.

Ποιοι τα κάνουν τα μάγια; Κάτι γεροκολασμένα γραΐδια και διάφοροι άλλοι, που έχουν παραδώσει την ψυχή τους στο διάβολο. Αυτοί τα κάνουν με τη βοήθεια του Σατανά. Κάνουν δε χρυσές δουλειές. Εισπράττουν δεκάδες χιλιάδες δρχ. την ημέρα. Το ακούς; Την ημέρα! Είναι δε πάρα πολλοί. Φθάνουν, καθώς έγραψαν οι εφημερίδες, τις 12 χιλιάδες στην Αθήνα και τον Πειραιά. Αυξήθηκαν μεταπολεμηκώς κατά 2.000% περίπου. 

Και από ποιους τα εισπράττουν; Από κάτι μαυρόψυχους και φθονερούς, που από εκδίκησι, ή φθόνο τρέχουν στα μάγια για να κάνουν κακό σε άλλους. Και τι κάνουν; Τους δένουν το στεφάνι, τους εμποδίζουν, χαλούν συνοικέσια, φέρουν αρρώστιες, χωρίς οι γιατροί να τους βρίσκουν τίποτε, φέρνουν γκρίνιες στην οικογένεια και σε άλλους. Κάμνουν χωρίς καμμιά αιτία να μη μπορεί να δει ο άντρας τη γυναίκα και τα’ ανάπαλιν. Αναπτύσσουν σατανικό έρωτα. Φέρουν ζημιές στις δουλειές και τις επιχειρήσεις και τόσα άλλα κακά. Κάνουν χρυσές δουλειές, διότι υπάρχουν και άλλοι ανόητοι, που καταφεύγουν σ’ αυτούς για να λύσουν δήθεν τα μάγια. Και που να ξέρουν οι δυστυχείς, ότι εκεί δένονται από τον Σατανά χειρότερα. Ο Σατανάς δεν κάνει ποτέ καλό. Δεν γίνεται ποτέ άγιος και πονόψυχος. Είναι κακούργος και όλο το κακό κάνει.

Μα θα πεις πιάνουν τα μάγια; Βεβαιότατα πιάνουν, εκείνους όμως, που δεν πάνε με τον Θεό, τους αλειτούργητους, τους μη εκκλησιαζόμενους, τους ακοινώνητους, τους ανεξομολόγητους, τους βλάσφημους, τους άδικους, τους ανήθικους και ακόλαστους αμαρτωλούς, και τους αδιάφορους θρησκευτικώς. Αυτούς τους πιάνουν και τους παραπιάνουν. Τον άνθρωπον όμως του Θεού ποτέ δεν τον πιάνουν. 

Ας μαζευτούν, έλεγε ένας Ιεροκήρυξ, όλοι οι μάγοι και οι μάγισσες να μου κάμουν μάγια. Δεν με πιάνουν, γιατί προσπαθώ και πηγαίνω με το δρόμο του Θεού. Αυτό φαίνεται καθαρά από το εξής θαύμα του Αγίου Ευθυμίου.  

Ένας, ονόματι Ρωμανός, ζούσε θρησκευτικώς αδιάφορος και κοσμική ζωή. Κάποιος γείτονάς του όμως έβαλε στο μάτι την περιουσία του Ρωμανού. Μεταχειρίσθηκε παν μέσον για να του την πάρει. Τέλος πλήρωσε αδρά ένα μάγο, για να τον εξοντώσει με τις μαγείες του.
Ο Ρωμανός δεν ήξευρε τίποτε! Τον έπιασαν όμως τα μάγια. Κατελήφθη στην εξοχή που έμενε, από ένα είδος νάρκης. Τον μετέφεραν στο σπίτι του. Το κακό προχωρούσε. Εμάζεψε στην κοιλιά του υγρό. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν και οι δικοί του περίμεναν το θάνατο. Έκαμε νόημα να φύγουν όλοι από το δωμάτιο. Κατόπιν παρεκάλεσε τον Άγιο Ευθύμιο να τον βοηθήσει. Σε λίγο έπεσε σε έκσταση και βλέπει καλόγηρον ασπρομάλλην, που ήλθε και του είπε: Τι θέλεις να σου κάμω; Είμαι ο Ευθύμιος, που με φώναξες. Να εδώ πονώ του λέγει ο Ρωμανός και του έδειξε την κοιλιά του. Τότε ο Άγιος τέντωσε την παλάμη του και με αυτή, σαν με μαχαίρι άνοιξε την διογκωμένη κοιλιά. Από την τομή έτρεξε υγρό. Έπειτα ο Άγιος ένωσε με τα δάκτυλά του την τομή, έκλεισε την πληγή και θεραπεύτηκε τελείως.
Κατόπιν του εξήγησε ο Άγιος, πως τον φθονούσε ο γείτονάς του, πως πληρώθηκε ο μάγος και ότι κάλεσε τον δαίμονα για την καταστροφή του. Του προσέθεσε δε ο Άγιος και τα εξής: Παρ’ όλα αυτά δεν θα σε έβλαπταν καθόλου τα τεχνάσματα του Σατανά, εάν εσύ ο ίδιος δεν του έδινες λαβή. Διότι έχεις τόσο καιρό να πας στην Εκκλησία και να κοινωνήσεις. Αλλά ζούσες με αμέλεια και αδιαφορία, για την ψυχή σου. τώρα, που σε λυπήθηκε ο Θεός πρόσεχε, να μην αμελείς καθόλου για την ψυχικής σου σωτηρία. Ο Ρωμανός αμέσως σηκώθηκε υγιέστατος. Από τότε έβαλε σειρά και γιόρταζε την ημέρα που έγινε το θαύμα. 

Από το βιβλίο «Κατά Αντιχρίστων» Αρχιμ. Χαραλ. Βασιλόπουλου, εκδ. Ορθοδόξου Τύπου (σελ. 19-24)

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ: ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

Τά εἴδη τῆς μαγείας
Ἱερ. Σάββας

Τα είδη της μαγείας είναι πάρα πολλά και το καθένα έχει τον αντικειμενικό σκοπό του. Τα βασικά όμως είδη είναι η λευκή μαγεία και η μαύρη μαγεία.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονιστεί ότι και τα δύο βασικά είδη της μαγείας προέρχονται από τον σατανά και έχουν στόχο τον άνθρωπο και την Δημιουργία. Τα παρακλάδια των βασικών ειδών της μαγείας είναι πολλά και το κάθε ένα κάνει κάτι το διαφορετικό.

Τα κυριότερα παρακλάδια της μαγείας είναι:

1. Γητεία, 2. Μελλοντολογία, 3. Επαοιδία, 4. Γοητεία, 5. Οιωνοσκοπεία, 6.Φαρμακεία, 7. Δαιμονικά Φυλακτά, 8. Νεφοδιωκτική, 9. Νεκρομαντεία, 10. Υποχθονιωτική ή Αντικειμενοποιητική.
Το χειρότερο από τα ανωτέρω είδη είναι αυτό της " αντικειμενοποιητικής" το οποίο μάλιστα είναι καί ευρέως διαδεδομένο στην Ελλάδα.

1. ΓΗΤΕΙΑ: Οι μάγοι που ασχολούνται με αυτό το είδος της μαγείας ονομάζονται γητευτές. Γνωρίζουν μυστικές δαιμονικές επικλήσεις τις οποίες ανακατεύουν με διάφορους ψαλμούς του Δαυίδ διαβάζοντάς τους αντίστροφα. Κατά την διάρκεια των επικλήσεων χασμουριούνται συνεχώς και ενίοτε τα μάτια τους κοκκινίζουν.
Μερικές φορές μέσα στις ακατανόητες για τους προστρεχάμενους σε αυτούς επικλήσεις τους, ανακατεύουν ονόματα Αγίων του Χριστού και της Παναγίας. Πριν όμως από την εκφώνηση κάποιου ονόματος Αγίου ή του Χριστού ή της Παναγίας υπάρχει μια ακαταλαβίστικη έκφραση που είναι βρισιά ή χλευασμός. 

2. ΜΕΛΛΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ή ΜΑΝΤΕΙΑ: Αυτοί που ασχολούνται με αυτό το είδος της μαγείας ονομάζονται μελλοντολόγοι ή μάντεις. Αυτοί έχουν στην σκοτεινή υπηρεσία τους ένα τελώνιο που είναι δαίμονας κατώτερης βαθμίδας ή ένα δαίμονα μεσαίας βαθμίδας. Βλέποντας λοιπόν την παλάμη κάποιου ανθρώπου ή το φλυτζάνι ενός καταναλωμένου καφέ ή τα χαρτιά της τράπουλας καλούν το υπηρετούν δαιμόνιο και μαζί προσπαθούν να προβλέψουν το μέλλον.
Επειδή όμως τα δαιμόνια γνωρίζουν μόνο το παρόν και όχι το μέλλον και επειδή είναι ταγμένα να υπηρετούν τον μάγο για να λέει τα μέλλοντα τι κάνουν τα πονηρά: Εισέρχονται στο υποσυνείδητο του πελάτη του μάγου από όπου αντλούν διάφορες πληροφορίες, τις συγκρίνουν και κατά προσέγγιση δίνουν πληροφορίες στον μάγο για τον πελάτη.

3. ΕΠΑΟΙΔΙΑ: Οι ενασχολούμενοι με αυτό το είδος της μαγείας ονομάζονται επαοιδοί. Οι κατέχοντες την μαγική τέχνη της επαοιδίας χρησιμοποιούν διάφορες μαγικές ωδές (άσματα) μέσο των οποίων καλούν τους δαίμονες προς επιτέλεση καταχθόνιων σκοπών. Με τη βοήθεια των καλουμένων δαιμόνων προκαλούν το φόβο στους ανθρώπους, δένουν τα αγρίμια για να μην κατασπαράζουν τα κατοικίδια, προκαλούν συμφορές στα ανδρόγυνα, δαιμονίζουν τους ανθρώπους και τους στέλνουν στα ψυχιατρεία και τέλος προξενούν καταστροφές στα σπαρτά (ξεραίνουν τα φυτά).

4. ΓΟΗΤΕΙΑ: Όσοι ασχολούνται με αυτό το είδος της μαγείας ονομάζονται γόητες. Αυτοί χρησιμοποιώντας επικλητικούς θρήνους μαζί με άναρθρες κραυγές, κυρίως πάνω σε τάφους και μετά την δωδεκάτη νυκτερινή, καλούν τους δαίμονες για να επιφέρουν στους ανθρώπους ανίατες αρρώστιες. Πολλές φορές με τα τελετουργικά τους βασανίζουν τις ψυχές των νεκρών, ενώ παράλληλα δεν διστάζουν να μαγαρίσουν ιερούς χώρους.
Παίρνουν χώμα από τάφους και οστά από τα οστεοφυλάκια τα οποία κονιορτοποιούν, τα ανακατεύουν και τα ρίχνουν στο κατώφλι αυτού που θέλουν να προξενήσουν ζημία. Πολλές φορές ανακατεύουν τα χώματα του τάφου με βρομόνερα από βυρσοδεψεία ή με λάδι που παίρνουν από τα κανδήλια των τάφων και έπειτα ραντίζουν τα κατώφλια αυτών που θέλουν να βλάψουν.

5. ΟΙΩΝΟΣΚΟΠΙΑ: Αυτοί που ασχολούνται με αυτό το είδος της μαγείας ονομάζονται οιωνιστές ή οιωνοσκόποι. Κατά την αρχαιότητα ο οιωνός ήταν ένα μαντικό όρνεο που από την πτήση του ή τις κραυγές του οι αρχαίοι Έλληνες μάντευαν το μέλλον. Σήμερα η λέξη οιωνός σημαίνει προφητικό σημάδι.
Οι οιωνοσκόποι λοιπόν προσπαθούν να μαντέψουν το μέλλον από διάφορα σημάδια που παρατηρούν όπως π.χ. ανάλογα με το πέταγμα των πουλιών λένε θα βρέξει ή δεν θα βρέξει. Παράλληλα πολλοί άνθρωποι οι αποκαλούμενοι προληπτικοί, πιστεύουν πως θα τους συμβούν διάφορες καταστάσεις ανάλογες με τους οιωνούς που θα συναντήσουν. Έτσι ορισμένοι όταν δούνε να περνάει από μπροστά τους μαύρη γάτα πιστεύουν πως θα τους συμβεί κάποιο κακό.
Άλλοι όταν συναντήσουν κάποιον άνθρωπο που τον θεωρούν γρουσούζη πιστεύουν πως θα τους βρει κάποια κακοτυχία. Όλα αυτά όμως είναι προλήψεις και τίποτα περισσότερο. Ελάχιστοι έχουν μείνει που συνεργάζονται με δαίμονες προσπαθώντας να ανιχνεύσουν τα μέλλοντα με οιωνούς και αυτά τα άτομα είναι κυρίως αθίγγανες γυναίκες οι οποίες παρατηρώντας τις γραμμές κάποιας παλάμης ανθρώπου προσπαθούν να πούνε τα μέλλοντα.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ: Αυτό το είδος της μαγείας κάνει κυριολεκτικά θραύση στις μέρες μας και οι ενασχολούμενοι μάγοι ονομάζονται φαρμακοί ή θολωτές. Αυτοί κατασκευάζουν κάποια υγρά χρησιμοποιώντας ακάθαρτα νερά, λάδια από κανδήλια τάφων, περίοδο γυναικών και ανθρώπινα ούρα.
Μουρμουρίζουν διάφορες επικλήσεις προς τον σατανά για να ενεργήσει, ώστε τα κατασκευάσματά τους να έχουν επίδραση στο άτομο που θα τα πιει. Ανάλογα με το κατασκεύασμα και την επίκληση μπορεί να επέλθει ο θάνατος, να σαλευτεί κάποιος, να προκληθεί σφοδρός έρωτας, να επέλθει στείρωση σε ανδρόγυνα και πολλές φορές να χωρίσουν ανδρόγυνα.
Οι κανονικοί μάγοι αυτού του είδους είναι αρκετοί και οι συμφορές που προκαλούν είναι αμέτρητες. Υπάρχει βέβαια και ένας μεγάλος αριθμός που ασχολούνται με την φαρμακεία χωρίς να είναι κανονικοί μάγοι και οι οποίοι χειριζόμενοι κάποια βιβλία που κυκλοφορούν στην αγορά κατασκευάζουν διάφορα σκευάσματα άνευ σημασίας. Αυτοί οι δεύτεροι χαρακτηρίζονται τσαρλατάνοι.

7. ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ ΦΥΛΑΚΤΑ: Και αυτό το είδος της μαγείας βρίσκεται σε έξαρση στις μέρες μας, ενώ όσοι ασχολούνται με αυτό το είδος της μαγείας ονομάζονται φυλακτήριοι. Αυτοί γράφουν σε κάποιο χαρτί ή δέρμα μικρού μεγέθους διάφορες δαιμονικές επικλήσεις και σχηματίζουν διάφορα δαιμονικά σύμβολα και κατόπιν τα ράβουν μέσα σε άλλο ύφασμα με μεταξωτή κυρίως κλωστή και τα δίνουν στους ανυποψίαστους για να τους «προστατεύει» ο δαίμονας.
Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσονται και αυτοί που κατασκευάζουν ματόχαντρες αλλά και αυτοί που διαβάζουν τα σκόρδα για να κρεμαστούν μετά στους τοίχους για να μην πιάνει το μάτι.

8. ΝΕΦΟΔΙΩΚΤΙΚΗ: Οι ασχολούμενοι με αυτό το είδος της μαγείας ονομάζονται νεφοδιώκτες ή νεφομάντεις. Αυτοί παρατηρούν τις κινήσεις και τα σχήματα των νεφών και βάση αυτών προλέγουν τα μέλλοντα. Επίσης με διάφορες επικλήσεις καλούν τους δαίμονες και προξενούν βροχή ή αποτρέπουν αυτή. Στις μέρες μας αυτό το είδος της μαγείας τείνει να εξαφανιστεί.

9. ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΑ: Άλλο ένα διαδεδομένο είδος μαγείας στις μέρες μας και οι ενασχολούμενοι με αυτό καλούνται νεκρομάντεις. Υπάρχουν αρκετοί μάγοι που χρησιμοποιούν την νεκρομαντεία σπέρνοντας την πλάνη και τη συμφορά στους ανθρώπους. Οι ανίδεοι πιστεύουν πως οι νεκρομάντεις έρχονται σε επαφή με αγαπημένους τους νεκρούς ενώ στην πραγματικότητα επικοινωνούν με τον διάβολο. Σε αυτή την περίπτωση ο διάβολος παίρνει τη θέση του νεκρού και για να πείσει μιμείται τη φωνή του νεκρού και μιλάει για διάφορα πραγματικά περιστατικά της εγκόσμιας ζωής του νεκρού.
Πολλοί άνθρωποι έχουν πέσει θύματα των νεκρομαντών και έκαναν πράγματα που δήθεν ζητούσαν οι νεκροί τους με αποτέλεσμα να χάσουν την ψυχική τους ηρεμία αλλά πολλές φορές και την περιουσία τους. Δεν θα πρέπει να παραλείψω να τονίσω πως υπάρχουν και πολλοί απατεώνες οι οποίοι με διάφορα τεχνάσματα πείθουν τους αφελείς πως επικοινωνούν με τους νεκρούς αποσπώντας από την αφέλειά τους σημαντικά χρηματικά ποσά.

10. ΥΠΟΧΘΟΝΙΩΤΙΚΗ: Η υποχθονιωτική είναι ένα από τα χειρότερα είδη μαγείας που υπάρχουν. Οι μάγοι που ασχολούνται με αυτό το είδος ονομάζονται υποχθόνιοι ή αντικειμενοποιοί. Η πλειονότητα των κανονικών μάγων που υπάρχουν γνωρίζουν αυτό το είδος της μαγείας μέσο της οποίας προξενούν στους ανθρώπους τις χειρότερες καταστροφές.
Σε αυτό το είδος της μαγείας χρησιμοποιούνται διάφορα αντικείμενα όπως καρφιά, καρφίτσες, σαπούνια, τρίχες, νύχια, διάφορα προσωπικά είδη, κεριά, κομμάτια από ύφασμα, οστά νεκρών, διάφορες σκόνες και ένα πλήθος από άλλα.
Οι μάγοι κατασκευάζουν το αντικείμενο ανάλογα με το αποτέλεσμα που θέλουν να πετύχουν. Οι διαστάσεις του αντικειμένου, όταν πρόκειται για σφαιρικό μέγεθος, έχει διάμετρο από 2cm έως 5cm ή αν έχει μακρόστενο σχήμα οι διαστάσεις του είναι από 3cm x 1,5cm έως 7cm x 2cm ή πολύ ελάχιστα μεγαλύτερο. Το αντικείμενο για να κατασκευαστεί χρειάζονται σαράντα μέρες.
Ο μάγος επί σαράντα μέρες κάνει επικλήσεις στο σατανά και συγχρόνως ονοματίζει το αντικείμενο με το όνομα του ανθρώπου ή των ανθρώπων που θέλει να βλάψει. Μετά κερώνει το αντικείμενο με λειωμένο κερί που έχει πάρει από τάφο. Κατόπιν ρίχνει το αντικείμενο στο χώρο του ατόμου που θέλει να βλάψει σε σημείο που να μη φαίνεται. Τις περισσότερες φορές το θάβει για περισσότερη ασφάλεια. Το αντικείμενο είναι το σημάδι που καλεί το δαίμονα ο οποίος προξενεί τη συμφορά.
Αυτό το είδος της μαγείας είναι πολύ διαδιδόμενο στην Ελλάδα, σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, Βόρειο Αφρική, Τουρκία και Μέση Ανατολή.

Πηγή: Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
Ἄς νήφουμε καί ἄς ἐξομολογούμαστε- κοινωνοῦμε συνεχῶς ὁπότε τίποτε ἀπό τά εἴδη αὐτά τῆς μαγείας δέν μπορεῖ νά μᾶς βλάψει.

Π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ: Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΣ, ΟΙ ΕΡΓΑΤΑΙ ΟΛΙΓΟΙ!

Ὁ θερισμὸς πολύς, οἱ ἐργάται ὀλίγοι
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση  

Οἱ κληρικοὶ πρέπει νὰ εἶναι εὐαίσθητοι καὶ σπλαγχνικοὶ ἀπέναντι στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ ποίμνιό τους, τὸ ὁποῖο ἄλλοτε εἶναι κοντὰ στὴν Ἐκκλησία καὶ ἄλλοτε μακριά. Ὑπάρχει πάντα μεγάλη ἀνάγκη οἱ ἄνθρωποι νὰ δέχονται τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προπαντὸς νὰ τὸν τηροῦν. Ὅμως λείπουν οἱ ἀποτελεσματικοὶ κληρικοί. Ἰσχύει ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἡ διαπίστωση τοῦ Κυρίου ὅτι «ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι» (Ματθ. θ΄ 37).

  Οἱ Μητροπολίτες γνωρίζουν τὸ μεγάλο πρόβλημα καὶ προσπαθοῦν, στὴν ἀπελπισία τους, νὰ τὸ λύσουν, χειροτονώντας κληρικοὺς ἀνθρώπους, ποὺ δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ ἱεραποστολικὸ ζῆλο. Οἱ κληρικοὶ αὐτοὶ δὲν πρόκειται νὰ θερίσουν. Ἀντίθετα, θὰ κάψουν τοὺς καρποὺς μὲ τὴ διαγωγή τους! Δὲν φτάνει νὰ γνωρίζεις τὸ πρόβλημα, ἀλλὰ πρέπει καὶ νὰ τὸ λύσεις, χωρὶς ἀπερισκεψίες καὶ ἐπιπολαιότητες.

  Ὁ κληρικὸς πρέπει νὰ πονάει γιὰ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ ποιμνίου του. Καὶ γιὰ τοὺς τακτικὰ ἐκκλησιαζόμενους καὶ γιὰ τοὺς ἀδιάφορους, ποὺ ἐμφανίζονται στὸ ναὸ μόνο μία- δύο φορὲς τὸ χρόνο καὶ μερικοὶ ποτέ. Ὅλοι ὅμως εἶναι τὸ ποίμνιό του.

  Στὶς μικρὲς καὶ ὀλιγάνθρωπες ἐνορίες ὁ κληρικὸς εὔκολα ἀδιαφορεῖ, γιατί χάνει τὴν ἐλπίδα τῆς ἐπιτυχίας. Στὶς μεγάλες ἐνορίες ἐπίσης ὁ κληρικὸς βλέπει στὸ ναὸ μερικὲς δεκάδες ἢ καὶ κάτι παραπάνω ἀνθρώπους καὶ αἰσθάνεται ἄνετα, χωρὶς νὰ ἀνησυχεῖ. Ἂν ὅμως ἀναλογιστεῖ ὅτι στὴν ἐνορία του ἀνήκουν εἴκοσι καὶ τριάντα χιλιάδες ἄνθρωποι, ποὺ βρίσκονται μονίμως μακριὰ ἀπὸ τὸν ἐνοριακὸ ναό, πρέπει νὰ ἀλλάξει τὴν ποιμαντική του τακτικὴ καὶ νὰ ἀνησυχεῖ συνεχῶς γιὰ τὴν κατάσταση τοῦ ποιμνίου του.

  Οἱ ἄξιοι θεριστὲς λείπουν. Ὅμως δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητευόμαστε. Μπορεῖ νὰ εἶναι λίγοι καὶ ἀφανεῖς, ἀλλὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο τους. Ἰσχύει πάντα ὅτι ἕνας ἐνάρετος κληρικὸς πετυχαίνει περισσότερο ἀπὸ ὅσα πετυχαίνουν δεκάδες ἐπαγγελματίες συνάδελφοί του.

  Τὸ ἐνδιαφέρον τῶν Μητροπολιτῶν πρωτίστως πρέπει νὰ στρέφεται στὴν πνευματικὴ καλλιέργεια τῶν κληρικῶν τους, γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουν τὴν ἱερή τους ἀποστολή. Αὐτό, βέβαια, δὲν γίνεται μὲ μερικὲς τυποποιημένες ἐγκυκλίους καὶ συνάξεις ὅπου τὰ θέματα, ποὺ συζητοῦνται εἶναι ὑπηρεσιακὰ καὶ μόνο. Εἶναι σπουδαῖο πρᾶγμα οἱ Μητροπολίτες νὰ ἀποτελοῦν τὸ φωτεινὸ παράδειγμα τῆς ταπεινῆς διακονίας, μακριὰ ἀπὸ τὸ κοσμικὸ φρόνημα, τὸ φοβερὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας καὶ τὴν ἀνικανοποίητη πλεονεξία.

  Ὅταν οἱ κληρικοὶ βλέπουν τὸ συνετὸ καὶ ταπεινὸ μητροπολίτη τους νὰ ἐργάζεται χωρὶς ὑποκριτικὲς ἐκδηλώσεις καὶ δεσποτισμό, οἱ περισσότεροι θὰ ἀνησυχήσουν καὶ θὰ θελήσουν νὰ τὸν μιμηθοῦν. Ἡ παρουσία ἐπίσης διαφόρων ὁσίων γερόντων βοηθάει γενικὰ κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, προκειμένου ν’ ἀγαπήσουν τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὸ δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ἔχουμε πολλὰ παραδείγματα καὶ στὴν ἐποχή μας. Εἶναι ὄντως τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ στὸ σύγχρονο κόσμο.

  Τοὺς ἐναρέτους γέροντες, ἀλλὰ καὶ τοὺς παραδοσιακοὺς κληρικούς, ποὺ ἐργάζονται ἀποδοτικὰ στὴν Ἐκκλησία, μερικοὶ Μητροπολίτες δὲν τοὺς θέλουν κοντά τους, γιατί φοβοῦνται μήπως οἱ ἴδιοι χάσουν τὴν καλὴ φήμη ποὺ ἔχουν ἀποκτήσει μὲ διάφορες μεθοδευμένες ὑποκριτικὲς ἐκδηλώσεις καὶ πράξεις. Οἱ πιστοὶ ὅμως ἔχουν ὀρθόδοξο κριτήριο καὶ τοὺς ἐμπιστεύονται, τρέχουν στὰ ταπεινὰ κελλιά τους καὶ τρέφονται πνευματικὰ μὲ τὶς βιωματικές τους διδαχές. Δὲν βρίσκουν ἀνάπαυση στὰ ὅσα λένε καὶ πράττουν οἱ ἐκκοσμικευμένοι Μητροπολίτες. Τοὺς ἀφήνουν ἀδιάφορους τὰ προγράμματα, τὰ χρήματα, οἱ ἐπιχειρήσεις, οἱ κοσμικοὶ τρόποι προσέγγισης τῶν ἀνθρώπων, ὁ ἐκσυγχρονισμὸς τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἐπιδιώκουν καὶ πολλὰ ἄλλα παράδοξα καὶ ἀντιπαραδοσιακά. Γνωρίζουν οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ ὅτι ὅλα αὐτὰ δὲν ἔχουν καμιὰ οὐσιαστικὴ ἀπόδοση. Εἶναι σχέδια καὶ πράξεις ποὺ δὲν ἔχουν πνευματικὸ περιεχόμενο.

  Καθῆκον ἱερὸ ἔχουν οἱ γρηγοροῦντες κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ νὰ προσεύχονται, γιὰ νὰ ἐμφανίσει ὁ οὐράνιος Πατέρας ἄξιους θεριστές, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐργάζονται στὸν ἀγρὸ τῆς Ἐκκλησίας μὲ ζῆλο καὶ ταπείνωση, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς ποικίλες ἀντιδράσεις τῶν συγχρόνων εἰδωλολατρῶν, ποὺ αὐξάνονται διαρκῶς καὶ πολεμοῦν τὴν πίστη στὸ Χριστό. 

Ορθόδοξος Τύπος 

thriskeftika.blogspot.com

Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ: ΟΙ ΕΣΧΑΤΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ!

π. Σεραφείμ Ρόουζ: Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ. Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου.

Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!

Π. ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: ΟΤΑΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ!

Π. ΣΥΜΕΩΝ ΚΡΑΓΙΟΠΟΥΛΟΣ: ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΛΕΣ "ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ", ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ!

Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΡΟΚΟΠΗ!

–          Πως θα βελτιωθούμε, Γέροντα; Όλο στα ίδια και στα ίδια μένουμε.

–          Παιδί μου, πολλή προσευχή και θα δεις τη βελτίωση. Πώς να το κάνουμε; Δεν υπάρχει κανένα μαγικό ραβδί να το χτυπήσουμε και να έλθει αυτόματα η χριστιανική προκοπή.