ΑΒΒΑΣ ΑΓΑΘΩΝ: ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

 Αββάς Αγάθων: Δοκιμασία

Ήρθε κάποτε ο αββάς Αγάθων στην πόλη να πουλήσει τα σκεύη του και βρίσκει κάποιο λεπρό κοντά στην οδό.

Τον ρώτησε ο λεπρός «πού πηγαίνεις;» και του απαντά ο αββάς Αγάθων «στην πόλη για να πουλήσω σκεύη». Τότε του λέει ο λεπρός «κάνε αγάπη και πήγαινέ με εκεί».

Τον σήκωσε ο αββάς και τον έφερε στην πόλη και του λέει ο λεπρός «Εκεί που πουλάς τα πράγματά σου, εκεί να με βάλεις».

Ο αββάς έκανε όπως του είπε. Τότε, όταν πουλούσε κάποιο σκεύος, του έλεγε ο λεπρός «Πόσο το πούλησες;». «Τόσο», του έλεγε. «Αγόρασέ μου πίτες». Και του αγόραζε. Και πάλι πουλούσε ο αββάς άλλο σκεύος, και του έλεγε ο λεπρός «Κι αυτό πόσο το πούλησες;». «Τόσο». Και έλεγε «αγόρασέ μου το τάδε». Και του το αγόραζε.

Αφού λοιπόν ο αββάς πούλησε όλα του τα σκεύη και σκόπευε να φύγει, του λέει ο λεπρός «Φεύγεις;» Του λέει «Ναι». «Κάνε πάλι αγάπη και πήγαινέ με εκεί που με βρήκες».

Ο αββάς τον σήκωσε και τον έφερε στον τόπο του. Τότε του λέει ο λεπρός «Είσαι ευλογημένος, Αγάθων, από τον Κύριο στον ουρανό και στη γη».

Σήκωσε ο αββάς τα μάτια του και δεν είδε κανένα γιατί ήταν άγγελος Κυρίου που είχε έλθει να τον δοκιμάσει.

Ο ΙΕΡΕΑΣ, Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ

 Ο Ιερέας, ο Άγγελος και το λάθος!

Κάποιος γέροντας, καθαρός και άγιος, κάθε φορά πού λειτουργούσε, έβλεπε αγγέλους δεξιά κι αριστερά του.

Αυτός είχε παραλάβει την τάξη της λειτουργίας από τούς αιρετικούς, κι επειδή ήταν άπειρος στα θεία δόγματα, έλεγε τις ευχές της αναφοράς με απλότητα και ακακία, χωρίς να ξέρει ότι τις λέει εσφαλμένα.

Κάποτε όμως, από οικονομία Θεού, τον επισκέφθηκε ένας αδελφός πού γνώριζε καλά τα θεία δόγματα. 

Ο αδελφός ήταν διάκονος, κι έτυχε να παρευρεθεί την ώρα πού ο γέροντας λειτουργούσε.

Διαπίστωσε λοιπόν το λάθος και του είπε: Αυτά πού λες, πάτερ, στη λειτουργία δεν είναι της ορθοδόξου πίστεως.

Ο γέροντας όμως, επειδή έβλεπε την ώρα εκείνη αγγέλους, δεν έδωσε προσοχή στα λόγια του. Μα ο διάκονος επέμενε νά ελέγχει την κακοδοξία: Σφάλλεις, καλόγερε. Η Εκκλησία δεν τα παραδέχεται αυτά.

Τότε ο γέροντας, βλέποντας την επιμονή του διακόνου, ρώτησε σε κάποια λειτουργία τούς αγγέλους πού τον παράστεκαν: Τι είναι αυτά πού μου λέει ο διάκονος;

Καλά σου λέει, απάντησαν εκείνοι, να τα παραδεχθείς.

και γιατί τόσον καιρό δεν μου το λέγατε εσείς; – Γιατί ο Θεός έτσι οικονόμησε: ο άνθρωπος να διορθώνεται από ανθρώπους.

Από τότε ο γέροντας διορθώθηκε, ευχαριστώντας το Θεό και το διάκονο.

Ο ΑΠΕΙΘΑΡΧΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Ο απείθαρχος μοναχός και ο φύλακας Άγγελος της οικογένειας 

Ο μακαριστός γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιότης (†1959), προσπαθώντας να στηρίξει ένα νέο μοναχό, που τον πολεμούσαν λογισμοί φυγής κι επιστροφής στους γονείς του, διηγήθηκε το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός:

Έτυχε κάποιος στις ημέρες μας εδώ στα Κατουνάκια, που εγώ δεν τον πρόφθασα, γιατί πριν από λίγο καιρό είχε πεθάνει. Αυτός ήταν υποτακτικός σε ένα Γέροντα τυφλό. Λοιπόν μία ημέρα ήλθε ένας πτωχός κοσμικός, περαστικός από το Κελλί του. Και τον ρωτά ο νέος μοναχός: 

- Από πού είσαι;

Και αυτός ήταν χωριανός του. 

Λοιπόν δεν του έδωκε γνωριμία, μόνον του είπε τί κάμνει ο τάδε - για τον πατέρα του. Του λέει ο ξένος, ότι αυτός πέθανε και άφησε τη γυναίκα του και τρία κορίτσια στους δρόμους ορφανά και πτωχά. Είχαν και έναν υιό, λέει, που έφυγε από χρόνια και δεν γνωρίζουν τι έγινε. 

Λοιπόν σαν να τον κτύπησε κεραυνός τον μοναχό. Και αμέσως τον προσέβαλε η πάλη των λογισμών. 

- Θα φύγω, λέει στο Γέροντά του. Θα φύγω να πάω να τους προστατεύσω! 

Ζητά ευλογία. Δεν του δίνει ο Γέροντας. Αυτός συνεχώς επιμένει. Και συμβουλεύοντάς τον ο Γέροντας κλαίει για τον εαυτό του, κλαίει και για εκείνον. Αλλά στάθηκε αδύνατον να τον μεταπείσει. Τέλος τον άφησε στο θέλημά του, και έφυγε ο υποτακτικός. 

Αφού βγήκε έξω από το Όρος κάθισε να συνέλθει κάτω από τη σκιά ενός δένδρου. Εν τω μεταξύ έφθασε εκεί ιδρωμένος και ένας άλλος μοναχός κάθισε και αυτός κάτω από την ιδία σκιά. Και άρχισε να του λέει: 

- Σε βλέπω, αδελφέ, ταραγμένο. Δεν μου λες τί έχεις;

- Άφησε, Πάτερ, του λέει· έπαθα μεγάλο δυστύχημα. Και του διηγείται με λεπτομέρεια όλη την ιστορία του, Ο δε αγαθός οδοιπόρος του λέει:

- Αν θέλεις, αγαπητέ αδελφέ, άκουσέ με· γύρισε πίσω στο Γέροντά σου και ο Θεός θα προστατεύσει το σπίτι σου. Συ να υπηρετείς το Γέροντά σου, αφού μάλιστα είναι και τυφλός. 

Αλλ’ αυτός δεν τον άκουε. Κυριευμένος από τους λογισμούς του φαίνονταν σαν παραλήρημα τα λόγια του άλλου. Και, αφού του έφερε πολλά παραδείγματα, σηκώθηκε ο ανυπάκουος μοναχός να συνεχίσει το δρόμο του προς τον κόσμο. Ο μοναχός εν τέλει του λέει: 

- Λοιπόν δεν με ακούς να γυρίσεις πίσω;

-Όχι! αντιλέγει εκείνος.

- Ε τότε λέει ο μοναχός. Εγώ είμαι Άγγελος Κυρίου και εμένα πρόσταξε ο Θεός, αμέσως όταν πέθανε ο πατέρας σου να πάω κοντά τους να τους φυλάω και να γίνω προστάτης τους. Αφού λοιπόν τώρα εσύ πηγαίνεις αντί για μένα, εγώ τους αφήνω και φεύγω, εφ’ όσον δεν με ακούς. Και έγινε άφαντος. Τότε λοιπόν συνήλθε ο μοναχός και γύρισε αμέσως στο Γέροντα και τον βρήκε γονατιστό, να προσεύχεται γι’ αυτόν. 

- Κατάλαβες, τέκνο μου; Έτσι γίνεται, όταν εμείς τα αφήνουμε όλα στο Θεό. Αφού πολύ καλά τα οικονομεί Εκείνος ως αγαθός κυβερνήτης και κανένα σφάλμα δεν υπάρχει στο θέλημά του. Αλλά χρειάζεται να έχει υπομονή εκείνος που ζητά να σωθεί. Αν δε ζητούμε εμείς να τα κάνει ο Θεός, όπως αρέσουν στη δική μας διάκριση, τότε αλλοίμονο στο χάλι μας. 

Γέροντος Ιωσήφ, «Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας»
«Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων»

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ ΤΟ ΘΕΟ ΣΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΜΑΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Μη νομίσεις ότι μόνον οι άγιοι μεσολαβούν για μας, αλλά και οι άγγελοι παρακαλούν τον Θεό στις θλίψεις μας.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΥΓΚΡΙΝΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Οι άνθρωποι συγκρινόμενοι με τους αγγέλους είναι αμαρτωλοί, ακόμα και όταν είναι ενάρετοι.

ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

 ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

 

Όταν βασίλευε ο ευσεβής αυτοκράτορας Μαυρίκιος (6ος αι.), ζούσε στην περιοχή της Θράκης ένας αρχιληστής. Αυτός είχε τρομοκρατήσει τόσο πολύ τους κατοίκους, ώστε οι δρόμοι κατάντησαν αδιάβατοι. Πολλοί στρατιώτες και ληστοδιώκτες προσπάθησαν να τον συλλάβουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Το έμαθε ο Μαυρίκιος και αποφάσισε να στείλει στον αρχιληστή τα προσωπικά του φυλαχτά. Αυτή η βασιλική χειρονομία, μαζί με όσα καλά του μήνυσε, έφεραν το ληστή, με τη συνέργεια και του Θεού, σε ντροπή και μετάνοια. Άφησε την παλιά του ζωή, κατέβηκε από τα βουνά και πρόσπεσε στα πόδια του βασιλιά μετανοημένος.
 
Δεν πέρασαν πολλές μέρες, και ο ληστής αρρώστησε με πυρετό. Τον δέχθηκαν και τον περιέθαλψαν στο νοσοκομείο του αγίου Σαμψών. Μια νύχτα ένιωσε να βαραίνει και βλέποντας ότι φεύγει απ' αυτή τη ζωή, εξομολογήθηκε με δάκρυα στο Θεό τα αμαρτήματά του, ζητώντας άφεση και λέγοντας:
-Δεν σου ζητάω, Φιλάνθρωπε τίποτα άλλο: Μόνο ελέησέ με το ληστή, όπως ελέησες και άλλους σαν κι εμένα. Δέξου τούτο το κλάμα της τελευταίας μου ώρας, όπως δέχθηκες και του αποστόλου σου Πέτρου. Πότισε με τα δάκρυά μου το σπόγγο της ευσπλαχνίας Σου, και σβήσε μ' αυτό τις αμαρτίες μου...

Τον άκουγαν τη νύχτα εκείνη οι άρρωστοι από τα πλαϊνά κρεβάτια να λέει και να ξαναλέει τα λόγια αυτά ώρα πολλή, σφογγίζοντας με το μαντήλι τα δάκρυά του, ώσπου παρέδωσε το πνεύμα του.
Την ώρα εκείνη, ο αρχίατρος του νοσοκομείου, ενώ κοιμόταν στο σπίτι του, βλέπει σε όνειρο πολλούς δαίμονες να πλησιάζουν στο κρεβάτι του ληστή με τα χαρτιά των αμαρτιών του. Ύστερα βλέπει και δύο φωτεινούς άνδρες. Οι δαίμονες έφεραν ζυγαριά κι έβαλαν στον ένα δίσκο τις αρετές του και στον άλλον τα χαρτιά με τις αμαρτίες του. Ο δίσκος αυτός κατέβηκε πολύ χαμηλά, ενώ ο άλλος ανέβηκε στα ύψη.

-Εμείς δεν έχουμε να βάλουμε τίποτα, είπαν μεταξύ τους οι δυο άγγελοι. Τι θα πούμε; Δεν έχει ούτε δέκα μέρες που έπαψε τους φόνους και τις ληστείες. Τι καλό ζητάμε να βρούμε σ' αυτόν; Ενώ μιλούσαν έτσι, έψαχναν στο κρεβάτι μήπως βρουν κάτι καλό. Κάποια στιγμή, ο ένας άγγελος βρήκε το μαντήλι του ληστή, με το οποίο σφόγγιζε τα δάκρυά του.
-Κοίτα λέει τότε στον άλλο άγγελο, αυτό είναι το μαντήλι των δακρύων του. Ας το βάλουμε στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς μαζί με τη φιλανθρωπία του Θεού, και κάτι μπορεί να γίνει.

Μόλις το τοποθέτησαν στον υψωμένο δίσκο, εκείνος βάρυνε περισσότερο από τον άλλο και τα χαρτιά σκορπίστηκαν.
-Νίκησε η φιλανθρωπία του Κυρίου μας! Φώναξαν τότε με μια φωνή οι άγγελοι.

Και παίρνοντας την ψυχή του ληστή, την ανέβασαν στον ουρανό, ενώ οι δαίμονες έφυγαν ντροπιασμένοι. Αυτά είδε ο γιατρός στον ύπνο του και μόλις ξύπνησε έτρεξε στο νοσοκομείο, όπου βρήκε το ληστή νεκρό. Το σώμα του ήταν ζεστό και πάνω στα μάτια του ήταν απλωμένο το μαντήλι του, μουσκεμένο στα δάκρυα. Αφού από τους άλλους ασθενείς πληροφορήθηκε όλα τα σχετικά με τις τελευταίες του στιγμές πήρε το μαντήλι του και πήγε στο Μαυρίκιο. Του το έδειξε κι αφού διηγήθηκε όλη την υπόθεση του είπε:
-Ας δοξάσουμε το Θεό, ευσεβέστατε βασιλιά. Είχαμε ακούσει για το ληστή που σώθηκε με τη μετάνοια από τον σταυρωμένο Βασιλιά. Και τώρα γνωρίσαμε έναν άλλο ληστή, που σώθηκε πάλι με τη μετάνοια, στα χρόνια της δικής σου βασιλείας.

Πηγή: «Εμφανίσεις και θαύματα των αγγέλων»