Αυτές τις ημέρες
λαμβάνουμε ανώνυμες προσκλήσεις για να συμμετάσχουμε στην ετήσια «Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού» από
τους Μάρτυρες του Ιεχωβά (εφεξής ΜτΙ).
Η θρησκεία των ΜτΙ έχει τις απαρχές της στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα, ως ακραία
παραφυάδα μίας νέας προτεσταντικής κίνησης με εσχατολογικές εμμονές και
χιλιαστικές αντιλήψεις. (Αντβεντισμός: ανέμεναν στις μέρες τους τη Δευτέρα
Παρουσία του Χριστού).
Βασικό κληροδότημα του προτεσταντικού υποβάθρου των ΜτΙ είναι,
μεταξύ άλλων, η κακόδοξη θέση απέναντι στα Μυστήρια της Εκκλησίας, ιδιαίτερα
της ιερωσύνης και της Θ. Ευχαριστίας. Θα σταθούμε εδώ, με την ευκαιρία της
αναφερόμενης σύναξης των ΜτΙ.
Σε αντίθεση με τους
Διαμαρτυρόμενους, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τη δωρεά του Χριστού μας διατηρώντας αναλλοίωτη
τη συνείδηση και πίστη ότι μεταλαμβάνουμε
το ίδιο το Σώμα και Αίμα Του, όπως μεταβάλλονται κατά την κάθοδο του Αγίου
Πνεύματος στη Θ. Λειτουργία που τελεί ο Ιερέας με την δοθείσα σ’
αυτόν Χάρη της ιερωσύνης. Τούτο το πράττουμε καθ’ υπόδειξη και εντολή του
Κυρίου «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν
ἑμὴν ἀνάμνησιν»[1].
Η ανάμνηση όμως της σταυρικής Του θυσίας και Ανάστασης σφραγίζεται ως Θ.
Ευχαριστία με τη διαβεβαίωση: «ἐὰν
μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε
ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς»[2]·
και «ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι
βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις»[3].
Επομένως η Εκκλησία
του Χριστού ανέκαθεν παρέλαβε και τηρεί τη φρικτή αυτή παρακαταθήκη της Θ.
Ευχαριστίας, α) ως ανάμνηση του Κυριακού Δείπνου, της μετ’ αυτό σταυρώσεως και
Αναστάσεως του Χριστού και όλης εν γένει της ενσάρκου οικονομίας του και β) για
να μετέχει στη ζωή του ενανθρωπήσαντος Χριστού δια της αληθούς βρώσεως και
πόσεως της σαρκός και αίματός Του.
Είναι γνωστό ότι
ο Προτεσταντισμός γεννήθηκε
ως η οργισμένη απάντηση, το “όχι”, στη σκαιότητα και τις ωμότητες του αιρετικού
- παπικού ιερατείου. Ο προτεστάντης δεν θέλει πια να ακούει για ιερωσύνη.
Προσάρμοσε την πίστη του χωρίς αυτήν. Η πεισματική άρνηση της ιερωσύνης αλλοιώνει την εκκλησιαστική του
συνείδηση και συνεπιφέρει αυτομάτως την απόρριψη του μυστηριακού χαρακτήρα των λιγοστών τελετών του,
αφήνοντας αυτές εσκεμμένα “κούφιες” από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και
θεωρώντας τις ως απλές συμβολικές πράξεις ή αναμνηστικές τελετουργίες (όπως η
Θ. Ευχαριστία). Θεωρούν ότι ο Θεός ενεργεί απευθείας στον πιστό και όχι δια των
καθαγιασμένων προσφερομένων δώρων. Τελικά τα προσφερόμενα -ψωμί και κρασί- δε
διαφέρουν από οποιοδήποτε άλλο γεύμα αφού εύκολα μπορούν να βρεθούν σε κάθε
τραπέζι, όπου συνδυάζοντας κάποιος λίγη προσευχή και ανάγνωση μπορεί να τελέσει
μία προτεσταντικού τύπου «ανάμνηση». Τί το ιδιαίτερο ζήτησε επομένως ο Χριστός
μας στο Μυστικό Δείπνο; Να τρώμε, μόνο για να θυμόμαστε; Δεν μπορούμε να
θυμόμαστε και χωρίς να τρώμε; Αυτά για τον προτεσταντισμό.
Οι ΜτΙ βυθίζονται πέραν του
προτεσταντικού σκοτασμού. Όχι
μόνον απορρίπτουν την ιερωσύνη και τη μεταβολή των δώρων σε Σώμα και Αίμα
Χριστού, αλλά αποκλείουν τους περισσότερους πιστούς από το δικαίωμα να
μεταλάβουν! Συνεπώς ούτε ανάμνηση του Κυριακού Δείπνου τελούν.
Θα πρέπει να
γνωρίζουμε ότι οι ΜτΙ χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: α) Το «Μικρό
Ποίμνιο», στο οποίο συμμετέχουν μόνο 144.000 χριστιανοί και προορίζονται να συμβασιλεύσουν με τον Ιησού στον ουρανό από το 1914, οπότε και πραγματοποιήθηκε η Β’ Παρουσία του! Μόνο
αυτοί είναι οι μέτοχοι της Καινής Διαθήκης του Θεού με τον άνθρωπο[4]! Για τους υπόλοιπους ΜτΙ δεν ισχύει η
Καινή Διαθήκη, ως συμφωνία, με βάση τα κείμενά τους[5].
Η γενιά του ’14 μάλιστα, σύμφωνα με τις ψευδοπροφητείες τους, θα ήταν και η
τελευταία πριν από τον Αρμαγεδδώνα (δηλαδή την καταστροφή από τον Θεό όλων των
απίστων, μη μαρτύρων) και κανείς από εκείνη τη γενιά δε θα γνώριζε θάνατο. Όπως
ήταν αναμενόμενο οι περισσότεροι πέθαναν. Μόνον όσοι ολίγιστοι από αυτούς βρίσκονται ακόμη εν ζωή έχουν δικαίωμα να
κοινωνούν! «Σήμερα», λένε,
«υπάρχει μόνο ένα υπόλοιπο από τους 144.000 πιστούς ακολούθους του Χριστού, οι
οποίοι “έχουν χρίσμα από τον άγιο”, τον Ιεχωβά»[6].
β) Οι υπόλοιποι απαρτίζουν
τον «πολύ όχλο», που δεν
έχει καμία απολύτως ουράνια
προοπτική αλλά ανταμείβεται με την υπόσχεση ενός αιωνίου και επιγείου παραδείσου αφθονίας,
ευδαιμονίας και χαράς, χωρίς ασθένειες, θάνατο και κακία. Αυτοί, η συντριπτική πλειονότητα
δηλαδή, δεν κοινωνούν ποτέ[7].
Ο Κύριος προσκαλεί
όλους τους πιστούς «λάβετε,
φάγετε.. πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες»[8],
εντούτοις οι ΜτΙ έχουν εκπαιδευτεί από τα έντυπά τους “Ξύπνα”, “Σκοπιά” κλπ να
αποδέχονται ότι η κοινωνία δεν προορίζεται γι’ αυτούς. Εύλογα θα ρωτήσει
κάποιος: “Από τη μία μας στερείτε τη συμμετοχή στο Δείπνο, από την άλλη μας
προσκαλείτε στην Ανάμνηση. Η Ανάμνηση όμως προϋποθέτει Δείπνο, λέει η Γραφή.
Γιατί τελικά να παρευρεθούμε στη σύναξή σας”; «Από ευγνωμοσύνη», απαντά εμπαικτικά το “Κυβερνών Σώμα” στα
επίσημα κείμενά του![9]
Οι ΜτΙ απορρίπτουν κι
αυτήν ακόμα τη θεότητα του Χριστού. Αρνούνται την Αγία Τριάδα. Η αποκάλυψη του
Τριαδικού Θεού από τον ίδιο τον σαρκωθέντα Θεό Λόγο, το κέντρο της Αγίας
γραφής, είναι “ειδωλολατρία” για τους ΜτΙ[10].
Και τι απομένει λοιπόν να κάνουν στην σύναξή τους; Απομένει ο θάνατος…. ο θάνατος του Ιησού! Αποκλείεται ακόμα και η εν
σώματι πραγματική Του Ανάσταση!
Ο Ιησούς Χριστός μας,
ο Νυμφίος της Εκκλησίας, πρέπει να
μείνει σωματικά νεκρός για τους ΜτΙ! Δεν επιτρέπεται να
αναστηθεί διότι «αν ανασταινόταν με το ίδιο σάρκινο σώμα, θα
ακύρωνε τη λυτρωτική θυσία»[11] του!
Εξηγούμε: Διδάσκουν ότι ο Ιησούς που προϋπήρχε των ανθρώπων, ως το πρώτο
δημιούργημα του Ιεχωβά με το όνομα ‘αρχάγγελος Μιχαήλ’[12],
έπρεπε να πάρει ανθρώπινο σώμα για να εξαγοράσει με τη θυσία του -σαν λύτρο-
την ανθρωπότητα από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου. Δεν μπορούσε να
ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Ιεχωβά με άλλο τρόπο, διότι μετά την πτώση των
πρωτοπλάστων «οι κανόνες
δικαιοσύνης του Θεού απαιτούσαν να μην παραβλέψει ούτε να συγχωρήσει απλώς τις
αμαρτίες τους»[13].
Έπρεπε λοιπόν να τους «προμηθεύσει
το απαραίτητο νομικό μέσο για
να εξαλειφθούν οι αμαρτίες τους»[14]!
Αυτό το λύτρο είναι η ζωή του Ιησού και «αποτελεί τη νομική βάση»[15],
για να λυθεί και νομικά η παρεξήγηση… Για να το πούμε διαφορετικά, το σώμα του Χριστού είναι το πρόστιμο που
χρωστάμε στον Ιεχωβά! Αν αναστηθεί σωματικά είναι σαν παίρνει πίσω
το καταβληθέν...
Δυστυχώς όμως το λύτρο
του Ιησού είναι ατελές καθώς δεν εξασφαλίζει, όπως θα περιμέναμε, καθολική
ανάσταση -όλης δηλαδή- της ανθρωπότητας, αλλά μόνο μερική διότι θα αναστηθούν εδώ στη γη μόνο όσοι δέχονται τον Ιεχωβά ή
θα τον δεχτούν, ενώ οι πονηροί δεν
θα αναστηθούν ποτέ· απλά έχουν σβήσει[16].
Ακόμα κι ο θάνατος του
Ιησού λοιπόν, μισή δουλειά έκανε! Αλλά έστω κι έτσι, προς χάριν των λεγομένων,
πώς να τιμήσουμε τον θάνατό Του στη σύναξη των ΜτΙ; Περιμένει κανείς να γίνει
αναφορά τουλάχιστον στο πιο χαρακτηριστικό σημείο αυτού, δηλαδή τον Τίμιο
Σταυρό, αλλά και πάλι οι ΜτΙ έχουν εκπαιδευτεί να βλασφημούν τον
Σταυρό του Χριστού μας, κακοποιώντας τα κείμενα της Αγ. Γραφής.
Θάνατος του Ιησού
χωρίς Σταυρό, χωρίς Ανάστασή Του, χωρίς ανάσταση όλων των ανθρώπων, χωρίς
Μυστικό Δείπνο, χωρίς Σώμα και Αίμα, χωρίς Θεό… Τι να κάνουμε τότε σ’ αυτήν την
θολή και θλιβερή σύναξη; Καλύτερα να μη γινόταν. Καλύτερα να μην παρέδιδε
τίποτε ο Χριστός, αν τα πράγματα ήταν όπως τα παρουσιάζει η εταιρεία «Σκοπιά».
Αντιλαμβανόμαστε πως ό, τι παραλαμβάνουμε από την Εκκλησία μας δύο χιλιάδες
χρόνια τώρα, παραδίδεται εντελώς αντεστραμμένο
και διεστραμμένο από τους ΜτΙ, οι οποίοι αφού εβλασφήμησαν το όνομα
του Χριστού και της Αγίας Τριάδος με κάθε τρόπο -περισσότερο κι από τον
αιρεσιάρχη Άρειο (τον οποίο εθαύμαζε ο ιδρυτής τους)- αξιώνουν να ονομάζονται
χριστιανοί.
Η έκθεση αυτή δεν έχει
σκοπό να αναιρέσει συστηματικά τις αναρίθμητες κακοδοξίες των Μαρτύρων του
Ιεχωβά, αλλά να ενημερώσει τους ορθοδόξους αδελφούς που δέχονται αυτόν τον
καιρό τις διαρκείς ενοχλήσεις των επιμόνων γειτόνων μας. Για περισσότερες
πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στην ενορία σας, όπου διατίθεται πλούσιο
υλικό για μελέτη και αρχείο με πολύτιμες μαρτυρίες αδελφών που κατάφεραν με
τραγικό κόστος να ξεφύγουν από την μάλλον τρομοκρατική και όχι “του Θεού”
οργάνωση της Σκοπιάς.
Καλό και ευλογημένο το υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής! Με
τη χάρη του Τριαδικού Θεού να ζήσουμε τα Άγια Πάθη του Χριστού μας και να
εορτάσουμε τη λαμπροφόρο Του Ανάσταση!
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΨΑΛΙΔΙΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
_________________________________
[1] Λκ. 22,19
[2]Ιω. 6, 53
[3]Ιω. 6, 55
[4]«Αυτή η διαθήκη,
αυτό το συμβόλαιο σαν να λέγαμε, δίνει σε 144.000 πιστούς Χριστιανούς τη
δυνατότητα να πάνε στον ουρανό. Εκεί θα υπηρετήσουν ως βασιλιάδες και ιερείς»,
Τι διδάσκει πράγματι η Αγία Γραφή;, 2005, σ. 207
[5]Τι διδάσκει...,
ό.π. . The Watchtower, 15-3-2010, σσ. 26-27
[6]Σκοπιά, 15-1-2015,
σ. 17
[7]«Υπακούοντας στην
εντολή του Ιησού παρακολουθούν το Δείπνο του Κυρίου, αλλά μόνο ως γεμάτοι
σεβασμό παρατηρητές, χωρίς να συμμετέχουν», Τι διδάσκει…, ό.π.
[8]Μτθ 26, 26-28
[9]Σκοπιά, ό.π.
[10]Πραγματική πίστη,
2016, σ. 24
[11]
https://bit.ly/2UBo5SM
[12]«...ο αρχάγγελος
Μιχαήλ είναι ο Ιησούς στην προανθρώπινη ύπαρξή του. Μετά την ανάσταση και την
επάνοδό του στον ουρανό, ο Ιησούς ανέλαβε και πάλι την υπηρεσία του ως ο
Μιχαήλ», Σκοπιά, 1-4-2010, σ. 19
[13]
https://bit.ly/2D8kd0P
[14]Ό.π.
[15]Ό.π.
[16] Τι Μπορεί να μας
Διδάξει η Αγία Γραφή;, σσ.77-79
