ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

ΟΤΑΝ Η ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ

Όταν η Οσία Σοφία της Κλεισούρας συνάντησε την Γερόντισσα Μακρίνα

 - Μιά φορά πήγαμε σε μία άσκήτρια,στά μέρη τής Κλεισούρας,στήν Καστοριά. Είχε τό προορατικό χάρισμα.Δέν ξέρω,αν έχετε άκούσει γι’ αυτήν.Ήταν ψηλή γυναίκα καί συγκύπτουσα.

Είχε άλουσία περίπου σαράντα χρόνια καί είχε μία πλεξούδα , δέν ξέρω πόσες οκάδες ζύγιζε!Πώς τήν σήκωνε αύτή τήν πλεξούδα ! Εκανε κρύο , είχε παγωνιά καί τό νερό ήταν κρύο. Ρίγος σ’ έπιανε στο μέρος πού ζούσε - καί κοιμόταν μέσα σε ένα τζάκι.

Αναβε άπό τήν Χάρη τού Θεού πού είχε μέσα της . Είχε τέτοια φλόγα,τέτοιο έρωτα Χριστού στήν καρδιά της ,πού δέν μπορώ νά σάς περιγράφω .Τά μαγουλάκια της ήταν κόκκινα,παρ’ όλο πού ήταν γερόντισσα .Είχε σφυγμό μικρού παιδιού · πήγαιναν οί γιατροί καί τήν έβλεπαν καί θαύμαζαν. Ετρωγε μόνο χόρτα ,τίποτε άλλο.

Μόλις πήγα,μου λέει :

-Έσύ έχεις Μοναστήρι ,καί κοίταξε , θά δώσης λόγο ,αν έρχονται οί άνθρωποι καί δέν τούς μιλάς ,γιά νά γνωρίσουν τον Χριστό .Τά βλέπεις αύτά τά δένδρα ;

Ήταν τό ένα όλο κισσό έπάνω , τ’ άλλο είχε ένα φύλλο εδώ καί ένα εκεί.

-Αύτή είναι ή αρετή, εδώ καί ’κεΐ βρίσκεται ή αρετή , τό άλλο πού είναι πυκνωμένο είναι ή αμαρτία ,ή μεγάλη αμαρτία πού γίνεται.Αμα έρχεται κανείς θά τούς λές όπως καθαρίζουν τά σπίτια τους ,τις γωνιές καί τις τρυπούλες καί βγάζουν τά σκουπίδια ,έτσι νά καθαρίζουν καί τήν ψυχή τους . Νά κάνουν καθαρή εξομολόγηση νά τά βγάζουν , νά καθαρίζουν τό σπίτι τής ψυχής τους . Καί νά μή στενοχωριέσαι , όταν έρχονται στο Μοναστήρι γιά μοναχές καί μετά φεύγουν,γιατί τά σώματά τους είναι στο Μοναστήρι , άλλά τό πνεύμα τους είναι στον κόσμο.Εντρυφούν σε κοσμικά πράγματα καί δεν εντρυφούν στά ούράνια μεγαλεία.Στή θέση τής μοναχής πού φεύγει , ό Θεός στέλνει άγιο Άγγελο .

Ούτε τήν ήξερα ούτε με ήξερε ούτε μέ σύστησε κανείς . Καί πολλά άλλα μου είπε . Είχα μία σαλπούλα καί τήν έρριξα στήν πλατούλα της . Πολύ τήν χάρηκε ! 

«Όπως μέ σκέπασες , μου λέει , έτσι νά σέ σκεπάσει ό Άγγελός σου καί ή Παναγία μέ τήν σκέπη Της».

Είχε πάει ένας ιερέας πού ήθελε νά τή γνωρίσει , άλλά καί αύτή δεν τον γνώριζε . Σκέφτηκε ό ιερέας : «Αφού είναι στήν έρημο , ας πάρω Άγιο Άρτο νά τήν κοινωνήσω . Άς κάνω καί ένα Εύχέλαιο». Μόλις τον βλέπει τού λέει :

-Καλώς τον παπα - Γιάννη.Ήρθες νά μου κάνεις Εύχέλαιο καί νά μέ κοινωνήσεις ;

-Ναί , Γερόντισσα , ήρθα νά σέ κοινωνήσω και νά σου κάνω Εύχέλαιο .

-Σ’ ένα πράγμα σφάλλεις.

Αύτός στάθηκε ό καημένος , «μέ αποκαλεί μέ τό όνομά μου καί σφάλλω !», σκέφτηκε μέ άπορία.

-Έρχονται στήν εκκλησία μερικές γυναίκες καί τά φορέματά τους είναι πάνω άπό τά γόνατα καί σύ τίς ανέχεσαι καί δεν παίρνεις τήν βέργα νά τις βγάλεις έξω . Δεν τις νουθετείς , νά μή τά φορούν.

Γονάτισε ό καημένος ό ιερέας καί δεν μίλησε.

 Μετά τήν έπισκέφθηκε κάποιος άλλος καί είπε σ’ αυτόν : «Νά πλύνεις καλά τό πιάτο σου . Τό πρόσωπό σου έχει πολλή μαυρίλα . Κοίταξε τήν ψυχή σου νά πλύνης». Είχε άποκαλύψει πολλά πράγματα.

’Έπειτα ψάλλαμε τό «Αξιόν Έστι» καί ’κείνη μάς έψαλλε τό «Θεοτόκε Παρθένε». Αυτή είχε καρκίνο καί τήν είχε χειρουργήσει ή άγια Αναστασία ή Φαρμακολύτρια καί ό Αρχάγγελος Μιχαήλ .Είδα τον σταυρό τού είχε σχηματίσει ή τομή πού τής είχαν κάνει . Εκείνοι τήν είχαν ράψει . Δεν θά τό ξεχάσω αύτό τό πράγμα ! Σήκωσε τά ρουχάκια της καί βλέπω έτσι σταυροειδώς τήν ουλή.

 Μάς είπε ότι βγήκε ένα ζωύφιο μέσα άπό τήν κοιλιά της καί αισθάνθηκε σάν νά έφυγε ό καρκίνος. Καί όταν κοιμήθηκε,μάς έλεγε μιά κυρία πού ειχε πάει στήν νεκρώσιμη Ακολουθία της :«Δεν μπορώ νά σάς περιγράφω τί κόσμος παραβρέθηκε,σάν κηδεία υπουργού».Οι άνθρωποι άπό εύλάβεια έπαιρναν πετρούλες από τό τζάκι .Σαράντα πέντε χρόνια μέσα στό τζάκι άσκήτευε , ούτε κελλί είχε ούτε τίποτε.

Τώρα τελευταία ήρθαν κάποιοι προσκυνητές πού είχαν πάει στο Αγιον Όρος και μου έλεγαν γιά τις άγιες καταστάσεις πού έχει ό π. Έφραιμ ό Κατουνακιώτης , όταν λειτουργεί . Γονατίζει κάτω άκουμπώντας τό κεφαλάκι του στήν Αγία Τράπεζα.

Δεν σηκώνεται από την Αγία Τράπεζα από τά δάκρυα πού χύνει ! Μέ κλαυθμό λειτουργεί . Στο σημείο τής Θείας Λειτουργίας όπου εκφωνεί : «Τά σα εκ των σων…» δεν μπορεί νά σηκώσει τό κεφάλι από την κατάνυξη καί τά δάκρυα πού έχει.:

(Σεπτέμβριος 1983

Από το βιβλίο ''Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου-Λόγια Καρδιάς'')

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΗΡΘΕ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Ήρθε κάποτε ένα άτομο και μου είπε, ότι δεν πιστεύει πως υπάρχει αιώνια ζωή. Ξαφνικά μια μέρα πέθανε ο καλύτερός του φίλος, πολύ νέος άνθρωπος, από τον πόνο που αισθάνθηκε, ήρθε μια μέρα, με βρήκε, μιλήσαμε και του είπα να του κάνει κάθε μέρα ένα κομποσχοινάκι τριαντατριάρι και ας μην πιστεύει. Μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να κάνει το κομποσχοίνι. Παρουσιάστηκε τότε ο φίλος του και του λέει: «Γιατί σταμάτησες να μου κάνεις κομποσχοίνι; Κάθε μέρα όσο ζεις, θα μου κάνεις το κομποσχοινάκι, γιατί κάθε μέρα λαμβάνω το δώρο σου».

ΓΕΡΟΝΤΙΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ: "ΕΜΕΙΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΜΕΝΗ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ".

Σήμερα ήρθε ένας κύριος πού μόλις μπήκε μέσα στο Μοναστήρι, είπα: 

«Αύτός ό άνθρωπος κάτι καλό έχει μέσα στήν ψυχή του». 

Δέν ξέρω, μιά αλλοίωσι ήρθε μέσα στήν ψυχή μου. Είχε ένα προσωπάκι πού έλαμπε. Πριν έρθη στο αρχονταρίκι, μιλούσα μέ λαϊκούς γιά τήν προσευχή, τί δύναμι έχει ή προσευχή καί τί σοβαρό είναι όταν ό άνθρωπος προσέχη στο θέμα τής ψυχής.

Όχι προσευχή νά τελειώσουμε μόνο τα κομποσχοίνια μας -και αυτό βέβαια τό δέχεται- άλλα να νοιώσουμε τον Δεσπότη μας Χριστό, νά Τον νοιώσουμε στην καρδιά μας, αύτή είναι πραγματική προσευχή.

Καθώς λοιπόν συζητούσαμε τί είναι ή προσευχή, ό άνθρωπος αύτός άκούγοντας προσευχή, μέσα του αλλοιώθηκε. 

Τό πρόσωπό του έλαμψε περισσότερο- είδα σάν μία ακτίνα στο πρόσωπό του, καί μου είπε:

«Γερόντισσα, μπορώ νά σάς μιλήσω;». «Ευχαρίστως, νά μου μιλήσετε», είπα.

«Έγώ ήμουν δέκα χρόνων παιδάκι- ή μητέρα μου ήταν εύσεβεστάτη, πολύ άγια γυναίκα, τέτοια άκρίβεια πού είχε στή ζωή της, σάν νά ήταν μία κατά κόσμον μοναχή. Καί αν δεν ζούσε στο Μοναστήρι, πολιτευόταν σάν νά ήταν μοναχή- τόσο ευλάβεια είχε. 

Καί μου λέει μιά μέρα: 

“Παιδάκι μου, νά πάμε στον Εσπερινό, νά πάμε στήν εκκλησία νά άνάψουμε ένα κεράκι;”.

“Νά πάμε, μαννούλα”.

Αφού φθάσαμε, μόλις μπήκαμε στήν έκκλησία, σάν νά μέ τράβηξε μία δύναμι στο παγκάρι. 

Καί βλέπω μία πανύψηλη μοναχή μέ κάλυμμα πού είχε ένα κόκκινο σταυρό. 

Έγώ Τήν κοίταζα, αύτή μέ κοίταζε- η μητέρα πήγε νά προσκυνήση τις εικόνες.

Κάτι ανεξήγητο μέ τραβούσε νά Τήν κοιτάζω όλο καί περισσότερο. Άμα τό σκεφτώ σαλεύεται ο νους μου. Τέτοια ομορφιά, τέτοια ώραία μορφή, τέτοιο κάλλος, άστραφτε τό πρόσωπό Της- κι έγώ Τήν κοίταζα καί Αύτή μέ κοίταζε καί μου χαμογελούσε καί έγώ Τήν κοίταζα, Τήν κοίταζα καί δεν Τήν χόρταινα. Έλαμπε τό πρόσωπό Της! 

Κι αύτή ή άκτινοβολία πού έλαμπε στο πρόσωπό Της ήρθε στήν καρδιά μου. 

“Μαμά, μαμά, μαμά!”, φώναξα εκείνη τήν ώρα. 

“Τί είναι παιδάκι μου, τί έπαθες;”.

“Μία γυναίκα πού μοιάζει μέ τήν Παναγία κάθεται εδώ στο παγκάρι”. 

Καί μέ ρωτάει: 

«Πού είναι, παιδί μου; Πού είναι, παιδάκι μου;”, δέν τήν έβλεπε ή μητέρα μου. 

“Νά καλέ μαμά, εδώ στο παγκάρι, δέν Τήν βλέπεις; Κοίταξε τί άνάστημα, τί όμορφη πού είναι, πολύ ωραία, λάμπει, μαμά, λάμπει!”.

Η γυναίκα αύτή, μόλις φώναξα, βάδισε σιγά-σιγά, άνοιξε τήν Ωραία Πύλη καί μπήκε μέσα στο Ιερό. Αυτό δέν μπορώ νά τό ξεχάσω, όπου πάω κι όπου σταθώ, αύτό τό πρόσωπο βλέπω μπροστά μου. Κι άπό τότε άρχισα νά κάνω τήν Παράκλησι τής Παναγίας.

Πολύ τήν αγαπώ. Τέτοια αγάπη πού έχω στήν Παναγία, Γερόντισσα, μά δέν λέγεται».

«’Έ, είπα, αφού Τήν αγαπάς νά εύχεσαι καί γιά μένα». 

«Πολύ Τήν άγαπάω. 

Αλήθεια, δέν μπορώ νά σάς τό περιγράφω». 

Καί τού είπα: 

«Αφού τόσο Τήν άγαπάς άντί γιά μία φορά, τρεις φορές τήν ήμέρα νά Τής κάνης Παράκλησι».

«Ναί; μέ ρώτησε, μπορώ;». 

«Πώς δέν μπορείς, τού απάντησα, τρεις φορές τήν ήμέρα Παράκλησι νά κάνης». 

Τί μεγαλείο, τί πίστι πού έχουμε!

Σκεφτείτε, αφού καί τώρα πού είναι μεγάλος άνθρωπος, Τήν βλέπει μπροστά του, μετά από τόσα χρόνια! Δέν μπορεί νά τού φύγη αυτή ή μορφή! Καί λέω, γιά κοίταξε τί κάνει ό Θεός. Τί εμφυτεύτηκε στήν ψυχή αυτού τού άνθρώπου άπό τήν παιδική του ήλικία. Κι όταν τά διηγείτο άστραφτε τό πρόσωπό του, κι έβλεπες τό θειο χορτασμό στήν καρδιά του.

Έμεινα άναλογιζομένη τί μπορεί νά συναντήση κανείς σ’ ένα κοσμικό άνθρωπο! Τα ματάκια του μέσα δάκρυζαν αφού μου ήρθε μέσα στην ψυχή μου ένα άλλο πράγμα- τόσο πολύ άντανάκλασε ή Χάρις τής Παναγίας μέσα στήν ψυχή μου.

Τόση ευλάβεια αίσθάνθηκα, τόσο πολύ αλλοιώθηκα, πού, κατά κάποιον τρόπο, ή ψυχή μου ήθελε νά τον άγκαλιάση. Και ήθελα νά καταλήξω, τί ωραίο πράγμα ή Κυρία Θεοτόκος νά παρουσιάζεται σέ ώρισμένους άνθρώπους, γιά νά μάς δείξη τά μεγαλεία πού έχει ετοιμάσει ό Θεός στον ούρανό καί τήν άγάπη πού έχει προς έμάς!  Τί σπουδαίο, πολύ σπουδαίο!

Γερόντισσα Μακρίνα Βασιλοπούλου

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ: "ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΛΥΠΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΑΣ".

Την Κυρία Θεοτόκο, να μην Την λυπούμε, να Την έχουμε αδιαλείπτως στο στόμα μας. Το ''Θεοτόκε Παρθένε'' και το ''Θεοτόκε Παρθένε Χαίρε και Κεχαριτωμένη Μαρία...'', να μην λείπει από το στόμα μας. Έτσι να Την ικετεύουμε, να Την παρακαλούμε, γιατί χαίρεται η Παναγία, χαίρεται και ο Χριστός, όταν υμνολογούμε την Κυρία Θεοτόκο.      

                                                     Γεροντίσσης Μακρίνας Βασσοπούλου.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ: "ΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ".

🌺Την ώρα που θα λέει ο Ιερεύς τό “εξαιρέτως” να σταυρώσεις τον πόνο σου.... 

......................................... 

🌷🌻💮🌹🌼🥀💐🕊️🌺

......................................... 

🕊️  Θέλω κάτι να επισημάνω για την Θεία Λειτουργία, για τη στιγμή τού «Άξιόν εστί». 

💐Εκείνη την ώρα να προσέχουμε τον λογισμό μας και να σταυρώνουμε όλο το σώμα μας, διότι είναι παρών ο Θεός. 

🥀Εκείνη την ώρα αποκαλύπτει πολλά πράγματα ο Θεός και πολύ μάς ενισχύει.

🌼 Εκείνη την ώρα επισκιάζει ή Χάρις τού Παναγίου Πνεύματος.

🌹 Η δε Παναγία όλα τα εξορκίζει, είτε πειρασμό είτε αρρώστια.

💮 Στο «εξαιρέτως τής Παναγίας Αχράντου» να σταυρώνουμε τον νου μας, όπου πονάμε και να μνημονεύουμε ονόματα αρρώστων, αμαρτωλών, φυλακισμένων και όσων ανθρώπων έχουν ανάγκη. 

........................................ 

🌷🌻🥀💐🌺💮🕊️🌹🌼

......................................... 

🌻Την ώρα πού εύχεται ό Ιερεύς και λέει:

🌷«Μνήσθητι Κύριε… ζώντων και τεθνεώτων» να γονατίζουμε, αν μπορούμε -και οι εκκλησιαστικές- και να προσευχόμαστε για όλους τούς ανθρώπους.

🌺 Κάποτε είχε έρθει ό κύριος, πού χάρισε στο Μοναστήρι τα βιβλία τού αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου.

🕊️Είχε ένα επίμονο πονοκέφαλο και είχε ξοδέψει πολλά χρήματα στους γιατρούς, χωρίς να βρει θεραπεία. Άκουσε λοιπόν σε μία Θεία Λειτουργία φωνή που τού είπε:

💐«Την ώρα πού θα λέει ό Ιερεύς το “εξαιρέτως”, να σταυρώσεις τον πόνο σου».

🥀 Αυτό ήταν, σταυρώθηκε και πέρασε.

🌼 Έρχεται και ή Μεγάλη Τεσσαρακοστή!

🌹 Να τη διέλθουμε με πίστη, με πολλή αγάπη, με υπομονές, με πολύ αγώνα πνευματικό, για να φθάσουμε και στην αγία Ανάσταση.

🌺+ Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου

......................................... 

🌷🌻💮🌹🌼🥀💐🕊️🌺

.........................................

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΘΑ ΕΡΘΗ ΚΑΙΡΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΝΤΙΔΩΡΑΚΙ ΤΟΣΟ ΔΑ ΜΙΚΡΟ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Θά έρθη καιρός, πού δέν θά βρίσκουμε ένα άντιδωράκι τόσο δα μικρό καί θά λέμε: «Πού είσαι, άντιδωράκι μου, να σέ φάω, πού σέ είχα κάθε μέρα, σέ έπαιρνα καί σέ έτρωγα μέ τίς χούφτες!». Θά έρθη έποχή πού δέν θά έχουμε ούτε άντίδωρο ούτε αγιασμό να πάρουμε. Τώρα είναι μιά μεγάλη ευλογία τής Παναγίας μας να έχουμε κάθε μέρα Θεία Λειτουργία. Ξέρετε πόσο μάς φρουρεί; 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΛΟΓΙΑ ΨΥΧΡΑ ΚΑΙ ΠΙΚΡΑ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Τα πάθη μας είναι τόσο ζωντανά, τόσο σκληρά, γι’ αυτό για μια στιγμή γινόμαστε έκτος εαυτών, γιατί δεν κυνηγάμε την προσευχή. Αν την κυνηγούσαμε, δεν θα ήταν δυνατόν το στόμα να μεταδίδει λόγια ψυχρά και πικρά.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΑΜΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΒΛΕΠΕΙ ΕΝΑ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Άμα ο άνθρωπος βρίσκεται συνέχεια στην προσευχή βλέπει ένα φως μέσα στην ψυχή του, βλέπει μία λάμψη, ένα μεγαλείο, του έρχονται άφθονα δάκρυα, γλυκά και νόστιμα, αισθάνεται ένα χορτασμό, που δεν μπορεί να τον συλλάβει ο νους του. Η προσευχή είναι ένας παράδεισος επίγειος, η οποία παρηγορεί και λαμπρύνει την ψυχή. Η προσευχή έχει πολλή χαρά, ομορφιά και αγαλλίαση. Δια της προσευχής θα θεραπεύσουμε και του αδελφού μας την πληγή και κάθε κατάσταση. 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΑΜΑ ΑΓΑΠΑΣ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Άμα αγαπάς πολύ τον Θεό και Τον έχεις στην καρδιά σου, έρχεται μια λεπτότητα, μια ευγένεια μέσα στην ψυχή, δηλαδή διδάσκεσαι πως θα φερθείς, πως θα μιλήσεις και όλη την πνευματική συμπεριφορά. Γίνεται ο Χριστός διδάσκαλος, καθηγητής, πρύτανης μέσα στην ψυχή και σου διδάσκει, τόσα ωραία πράγματα, σαν να έχεις πάει στο Πανεπιστήμιο. 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ! ΤΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΘΕΙΑ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ!

Έρχεται Η Εποχή Πού Ούτε Αντίδωρο Ούτε Αγιασμό Θα Έχουμε

Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε καί πόσο πρέπει αυτές τίς μέρες να τίς εκτιμούμε καί να τις σεβώμαστε! Πρέπει να σκεφτώμαστε, τό βράδυ πού πηγαίνουμε να κοιμηθούμε: «Θά τήν ξαναβρούμε αυτή τή ζεστασιά, αύτό τό ζεστό φαγητό πού τρώμε;

Θά ξαναβρούμε αύτά τά καλά πού έχουμε, αυτή τήν ήσυχία;». Δέν ξέρουμε τί ξημερώνει- αύτά έρχονται έν ριπή οφθαλμού. Γι’ αύτό αύτές τίς μέρες πρέπει να τίς έκτιμούμε καί να τίς σεβώμαστε.

Λέω, οί Σέρβοι μέ τόση πίστι καί εύλάβεια, τέτοιο μαρτύριο! Άλλα πάλι, λέω, καί στήν Ιερουσαλήμ στη Μονή Χοζεβά, ήταν χιλιάδες οί Πατέρες πού σφαγιάσθηκαν μέσα στο σπήλαιο- οί Χοζεβΐτες δέν ήταν άγιοι Πατέρες; Όταν πήγαμε εκεί στο σπήλαιο, βάλαμε χώμα μέσα στο μαντήλι καί μάτωσε τό μαντήλι- ευωδίαζε τό χώμα, ένδειξh μαρτυρίου. Τό ίδιο καί στον Άγιο Θεοδόσιο καί στά ρωσικά Μοναστήρια παντού αίματα. Πήγαμε καί στο χωριό τών Ποιμένων καί λέμε, κάτι εύωδιάζει- έβγαινε άρρητος ευωδία.

Καί στον άγιο Μηνά στή Χίο σφαγιάσθηκαν δεκατέσσερις χιλιάδες τήν ήμέρα τού Πάσχα. Τί μαρτύριο ήταν αύτό, δεκατέσσερις χιλιάδες! Γιατί έπέτρεψε ό Θεός καί τούς άποκεφάλισαν; Δέν ήταν εκείνοι άγιοι Πατέρες; Σύμφωνα μέ τήν πίστι μας, θά δώση καί σ’ εμάς ό Θεός. Ή Χάρις τού Θεού θά μάς σκεπάση. Να λέμε τούς Χαιρετισμούς- «τείχος εί τών παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε», καί τί θά κάνη ό Θεός δέν ξέρουμε.

Λέω, πώς πρέπει να είμαστε καί στο θέμα τής προσευχής! Όταν έκκλησιαζώμαστε, να είμαστε πολυόμματα Χερουβείμ. Εκεί πού στεκόμαστε, εκεί να μένουμε, εκτός έάν ύπάρχη σωματική άνάγκη.

Τί μεγάλη ευλογία είναι να έχουμε κάθε μέρα Θεία Μυσταγωγία! Πολύ μεγάλη ευλογία είναι αύτή. Θά έρθη καιρός, πού δέν θά βρίσκουμε ένα άντιδωράκι τόσο δα μικρό καί θά λέμε: «Πού είσαι, άντιδωράκι μου, να σέ φάω, πού σέ είχα κάθε μέρα, σέ έπαιρνα καί σέ έτρωγα μέ τίς χούφτες!». Θά έρθη έποχή πού δέν θά έχουμε ούτε άντίδωρο ούτε αγιασμό να πάρουμε. Τώρα είναι μιά μεγάλη ευλογία τής Παναγίας μας να έχουμε κάθε μέρα Θεία Λειτουργία. Ξέρετε πόσο μάς φρουρεί; Μάς έλεγε ένας Γέροντας παλαιότερα ότι, όταν μια αδελφή έχη επάνω της ένα Τετραευάγγελο, φυλάει σαράντα γειτονιές.

Σκεφτήτε τώρα να γίνεται κάθε μέρα μία Θυσία τοΰ Χριστού, πόση ευλογία έχουμε! Αυτό είναι άφάνταστο’ να κατεβαίνουν κάθε μέρα μύριες μυριάδων Αγγέλων και Αρχαγγέλων, τά πολυόμματα Χερουβείμ, τά έξαπτέρυγα Σεραφείμ, να μάς περικυκλώνουν καί να γίνεται ή Θεία Μυσταγωγία. Περισσότεροι είναι οί άγιοι Άγγελοι άπό την άναπνοή μας πού βγαίνει.

Σκεφθήτε τί μεγάλο πράγμα είναι να είναι γεμάτη ή έκκλησία άπό αγίους Αγγέλους! Δέν ξέρω, έγώ έτσι τό νοιώθω, έτσι τό βλέπω και έτσι σάς τό λέω. Πολλές φορές σκέφτομαι, τί μεγάλη δωρεά του Θεού είναι αυτό, και ξενυχτώ, δέν μέ πιάνει ό ύπνος. Κάθε μέρα Θεία Μυσταγωγία! Να μνημονεύουμε τά ονόματα όλων αύτών των άνθρώπων! Ή κάθε ψυχούλα πού είναι τόσο πονεμένη και διψασμένη θέλει μιά βοήθεια και μιά ένίσχυσι, έκτος άπό τούς κεκοιμημένους πού είναι μέσα στήν Κόλασι καί άλλος είναι μέσα στο πυρ καί άλλος στο βρυγμό των όδόντων, πού καί αύτοί έχουν ανάγκη να μνημονευθούν.

Εις δόξαν Θεού σάς λέω, ότι στον κόσμο πού ήμουν καί εργαζόμουν εννιά καί δέκα ώρες την ήμέρα, σηκωνόμουν στις τρεις ή ώρα καί πήγαινα στήν έκκλησία, στήν άλλη άκρη, μέ βροχές καί χιονοθύελλες. Θυμάμαι στήν Κατοχή μιά μέρα μέ σταμάτησε ένας Γερμανός καί μου είπε «άλτ»- πήγε να μέ σκοτώση. Κάνω τό σταυρό μου τρεις φορές καί του λέω: «πηγαίνω στήν εκκλησία». Μόλις μέ είδε να κάνω τό σταυρό μου, μ’ άφησε.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ- ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΗΡΘΕ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Θυμάστε, σάς είπα κάποτε γιά ένα άτομο, πού ήρθε και μου είπε ότι δέν πιστεύει πώς υπάρχει αιώνιος ζωή;

Ξαφνικά μιά μέρα πέθανε ο καλύτερός του φίλος, πολύ νέος άνθρωπος. Από τον πόνο πού αισθάνθηκε, ήρθε μιά μέρα, μέ βρήκε, μιλήσαμε καί τού είπα να του κάνη κάθε μέρα ένα κομποσχοινάκι τριαντα- τριάρι κι ας μή πιστεύη.

Μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να κάνη τό κομποσχοίνι.

Παρουσιάστηκε τότε ο φίλος του καί του λέει:

«Γιατί σταμάτησες να μου κάνης κομποσχοίνι; Κάθε μέρα, όσο ζής, θά μου κάνης τό κομποσχοινάκι, γιατί κάθε μέρα λαβαίνω τό δώρο σου». Ας χάσουμε καί λίγο ύπνο. Είναι τέτοιες οί καταστάσεις τώρα, πού πρέπει να χάνουμε λίγο ύπνο, να εγκρατευώμαστε στο φαγητό μας καί σ’ όλα μας.

Πρέπει να κάνουμε μιά θυσία γιά τήν άγάπη του Χριστού μας, γιατί οι καιροί έφτασαν, οι μέρες μας έφτασαν.

Όλη η φύσις μιλά, κλαίει καί οδύρεται, γιατί η άμαρτία είναι μεγάλη κι όπου είναι μεγάλη η αμαρτία, εκεί έρχεται καί η οργή του Θεού.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: Η ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΣΑΝ ΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Η ευσπλαχνία του Θεού είναι ατέλειωτη σαν το πέλαγος, σαν τον ουρανό. Ο Θεός δεν λέει «γιατί αμάρτησες, αλλά γιατί δεν σηκώνεσαι;» Όλα μας τα συγχωρεί, αρκεί να μετανοούμε μόλις καταλαβαίνουμε ότι κάναμε ένα σφάλμα.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΣ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΕΥΧΗ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Να κυνηγάς πολύ την “ευχή” σαν αυτούς που ψάχνουν να βρουν ένα μαργαριτάρι. Χωρίς “ευχή” δεν έχει Χριστό στην καρδιά. Αυτή θα σε μάθει να αγαπάς τον Χριστό. Οποιος κυνηγάει την “ευχή” σαν το χρυσάφι και εκμεταλλεύεται και το λεπτό όλα τα υπερπηδά, τα δεχεται και τα υπομένει. Τοτε ο Θεός και η Παναγία τον σκεπάζουν.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΔΙΑΘΕΣΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Όταν μάς έρχεται διάθεσις γιά συζήτηση, όταν μάς πιάνει πλήξη, μάς πιάνει στενοχώρια, νά ξέρετε είναι γιατί δέν κυνηγάμε τήν "ευχή". Νά τήν κυνηγήσουμε, όπως τήν κυνηγούσαν οι Πατέρες οι άγιοι, όπως την κυνήγησαν πνευματικοί άνθρωποι στόν κόσμο καί αισθάνθηκαν τήν Χάρι του Θεού. Γιορτές καί Κυριακές πού έχουμε περισσότερο χρόνο νά λέμε τήν "ευχή" (Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με), νά τόν εκμεταλευώμαστε τόν χρόνο.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΝΑ ΛΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Να λέτε την ευχή και θα σας φύγουν οι λογισμοί,θα σας φύγουν τα πάντα. Θα δείτε ένα μεγαλείο,θα βλέπετε τους δαίμονες απ’ έξω να χαλάνε τον κόσμο και εμείς μέσα θα λέμε ατάραχα την ευχή.... Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΩΝΑ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Μέχρι να πεθάνουμε θα έχουμε αγώνα επειδή τα πάθη είναι ζυμωμένα με το αίμα μας... Δίχως κόπο κανείς δεν σώζεται... Όσο κοπιάζει κανείς τόσο χάρη παίρνει. Όλα ο Θεός τα πληρώνει. Τίποτε δεν πάει χαμένο.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΟΠΟΙΟΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ!

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, ΤΗΣ ΑΕΙΜΝΗΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΜΑΚΡΙΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ: «ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΤΕ»!

Έχουμε μια προσωπική μαρτυρία, της αείμνηστης γερόντισσας Μακρίνας, μοναχής, από την Πορταριά του Βόλου, που την διηγείτο τακτικά. Την άκουσα και γω, προσωπικά, παρουσία και άλλων χριστιανών.

Μια νεαρά σχετικώς κυρία, είχε υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να παραλύσει τελείως από τη μέση και κάτω, έμεινε παράλυτη από τη μέση και κάτω, και ελαφρά από τη δεξιά της πλευρά. Το μυαλό της, όμως, και η ομιλία της δεν πειράχτηκαν καθόλου… Από τη γερόντισσα Μακρίνα, αυτή η συγκεκριμένη κυρία είχε μάθει, πριν από τέσσερα – πέντε χρόνια, την ευχή και επικαλείτο συνεχώς, όχι μόνο το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά και της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έτσι, κατάκοιτη και ακίνητη, όπως ήταν, με το ελεύθερο αριστερό της χέρι, έκαμε συνέχεια κομποσχοίνι στο όνομα της Παναγίας, λέγοντας και φωνάζοντας με πόνο και θέρμη «Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι».

«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με».

«Παναγία μου, σώσε με, είμαι αμαρτωλή».

Ύστερα από αρκετές ημέρες συνεχών επικλήσεων, ω του θαύματος θα ανακράζαμε όλοι μαζί, παρουσιάστηκε ένα βράδυ την ώρα που ήτο ξυπνητή, και απευθυνόταν προς την Παναγία με το κομποσχοινάκι της, παρουσιάστηκε Εκείνη ολόλαμπρη μπροστά της. Φωτεινή σαν τον ήλιο. Και είχε τέτοια ομορφιά που θαμπώθηκε, όχι μόνον από την θεϊκή ακτινοβολία της, αλλά και από την απερίγραπτη ωραιότητά της. Το ανάστημά της ήτο μεγαλοπρεπέστατο, ουράνιο και ακατάληπτο. Ενώ πίσω της εφαίνοντο πολύ καθαρά ένα πλήθος από τάγματα αγγέλων και αρχαγγέλων. Ταυτόχρονα είχε την ορατή αίσθηση ότι με τη θεία της παρουσία η Παναγία σκέπαζε ολόκληρο τον κόσμο.

Και μέσα στο ιερό δέος της, τον θαυμασμό και την κατάπληξή της, άκουσε την ουράνια φωνή Της να την ρωτάει.

- Τι θέλεις να σου κάνω, Μαρία, παιδί μου; – Μαρία την λέγανε.

Και η άρρωστη αλλά η ευλαβής εκείνη χριστιανή, χωρίς δισταγμό, Της απάντησε:

Θέλω να γυρίζω από το ένα πλευρό στο άλλο, γιατί είμαι παράλυτη απ’ τη μέση και κάτω, και δεν μπορώ. Κουράστηκε η πλάτη μου απ’ την ακινησία. Ιδιαιτέρως, όμως, θέλω να σωθώ. Τη σωτηρία μου ποθώ, γι’ αυτό και Σε φωνάζω.

Και η Υπεραγία Θεοτόκος, η γλυκυτάτη Παναγία μας, που συμπονάει με τους πόνους μας και τα βάσανά μας, της απάντησε:

- Αυτά θα σου τα δώσω. Και, γι’ αυτό ήλθα, επειδή με φωνάζεις κάθε μέρα, απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Γιατί θέλω να με φωνάζετε! Να με φωνάζετε συνεχώς. Και γω ακούω και έρχομαι. Θέλω να με φωνάζεις, της είπε. Θέλω να με φωνάζετε όλοι σας, όλοι οι χριστιανοί, αυτό εννοούσε τώρα.

Πλημμύρισε, όχι μόνον το δωμάτιο από την υπέρλαμπρη φωτοχυσία της, και το ουράνιο άρωμά της, αλλά και ολόκληρο το σπίτι της. Όλα τα μέλη της οικογένειάς της, κατά την μαρτυρία της αείμνηστης γερόντισσας, έζησαν αυτό το ολοζώντανο θαύμα. Η δε ουράνια αυτή ευωδία παρέμεινε διάχυτη για μέρες μέσα στο σπίτι, και ιδιαίτερα στο δωμάτιο της άρρωστης. Το πρόσωπο της Μαρίας έλαμπε από την πολλή χάρη που έλαβε. Και όχι μόνον άρχιζε να κινεί το σώμα της, και να γυρίζει πλευρό με ευκολία, αλλά σε λίγες μέρες έγινε τελείως καλά και σηκώθηκε υγιεστάτη.

Εγώ όμως δεν θα μείνω στο καταπληκτικό αυτό θαύμα της θείας παρουσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου, ούτε στο θαύμα της θεραπείας της άρρωστης. Αλλά θα παραμείνω σ’ αυτά που είπε η Παναγία μας, η Μητέρα όλων μας. Τι είπε; «Θέλω να με φωνάζετε». «Θέλω να με επικαλείσθε. Και ’γω ακούω και έρχομαι. Θέλω να με φωνάζετε. » 

«Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ με»,

«Υπεραγία Θεοτόκε σώσε με»,

«Υπεραγία Θεοτόκε σώσε το παιδί μου», και ό,τι άλλο νομίζετε ότι μπορείτε να φωνάξτε απ’ το βάθος της καρδιάς σας, αυτό που μας πονάει συνήθως περισσότερο.