ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος

Ο λαοφιλής Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς. Ο πατέρας του, μάλιστα, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών. Η μητέρα του τότε τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της. Όταν έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια. Όλοι τον θαύμαζαν για το παράστημα του. Γι' αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη και ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.

Ομολογητής

Από την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου μέχρι την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο ο Διοκλητιανός, το 283 μ.χ., η Χριστιανική Εκκλησία μεγάλωσε πάρα πολύ, γιατί επικρατούσε ειρήνη. Οι Χριστιανοί πήραν πολλές δημόσιες θέσεις, έκτισαν πολλούς και μεγάλους ναούς, διάφορα σχολεία και οργάνωσαν την διοίκηση και τη διαχείριση των εκκλησιών και της φιλανθρωπίας.

Ο Διοκλητιανός αρχικά εργάστηκε για την οργάνωση του κράτους του. Προσέλαβε στρατηγούς για βοηθούς του που τους ονόμασε αυτοκράτορες και Καίσαρες κι αφού πέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του κράτους και να σταθεροποιήσει τα σύνορα του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα. Δυστυχώς, στράφηκε εναντίον της Χριστιανικής Θρησκείας για να ανορθώσει την ειδωλολατρία. Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, κάλεσε τους βοηθούς του Καίσαρες το 303 μ.χ. και τους στρατηγούς στην πρωτεύουσα του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Ανάμεσα τους βρισκότανε και ο 28χρονος Γεώργιος, που διακρίθηκε πολλές φορές στους πολέμους.

Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της Χριστιανικής πίστης. Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός και επέβαλε σε όλους ν' αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού. Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν την Χριστιανική Θρησκεία από το Ρωμαϊκό κράτος. Τότε ο γενναίος Γεώργιος σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά και άρχοντες, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους Χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα»; Και διακήρυξε την αλήθεια της Χριστιανικής Θρησκείας και την Θεότητα του Χριστού.

Μόλις τέλειωσε, όλοι συγχυστήκανε μ' αυτή την ομολογία του και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε, καταπραΰνοντας έτσι και τον Διοκλητιανό. Αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυσσε την Χριστιανική του πίστη.

Στη φυλακή

Οργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή κα να του περισφίγξουν τα πόδια στο ξύλο και αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα, να βάλουν πάνω στο στήθος του μεγάλη και βαριά πέτρα.

Το άλλο πρωί ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιο για να τον ανακρίνει . Και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρ' όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε τους δήμιους να δέσουν τον Άγιο σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του. Μάλιστα ειρωνεύτηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα. Ο Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχτηκε με ευχαρίστησε να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, που χώριζε σε μικρά λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του, επειδή γύρω γύρω από τον τροχό υπήρχαν μπηγμένα κοφτερά σίδερα, που μοιάζανε με μαχαίρια. Πραγματικά μόλις ο τροχός κινήθηκε τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του. Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε : «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο, λύνοντας τον από τον τροχό και θεραπεύτηκε όλο το καταπληγωμένο σώμα του.
Ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημα του, με όψη αγγελική, παρουσιάστηκε στον Διοκλητιανό που είχε πάει με άλλους να κάνει θυσία. Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. Μερικοί δε ισχυριζόντουσαν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει και άλλοι ότι είναι φάντασμα. Καθώς όμως σχολιάζανε το γεγονός, εμφανίστηκαν μπροστά στον βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος (βλέπε 23 Απριλίου) με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε αμέσως.
Έπειτα διέταξε να γεμίσουν αμέσως ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και αφού ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, να τον αφήσουν μέσα τρεις μέρες και τρεις νύχτες έτσι που να διαλυθούν και τα κόκκαλα του.
Πραγματικά οι δήμιοι ρίξανε τον Άγιο στον ζεματιστό ασβέστη και κλείσανε το στόμα του λάκκου. Μετά από τρεις μέρες ο Διοκλητιανός έστειλε στρατιώτες να ανοίξουν το λάκκο. Με μεγάλη τους έκπληξη όμως βρήκαν τον Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν. Το γεγονός εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό, που φώναζε: «Ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος». Ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιο, που έμαθε τις μαντικές τέχνες και πως τις χρησιμοποιεί. Ο Γεώργιος τότε του απάντησε ότι τα γεγονότα ήταν αποτέλεσμα της θείας χάρης και δύναμης και όχι μαγείας και γοητείας.
Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά. Ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα. Πάλι διέταξε να τον φυλακίσουν και σκέφτηκε να φωνάξει του άρχοντες για να συσκεφτούν τι έπρεπε να κάμουν στον Γεώργιο. Και αφού τον δείρανε τόσο πολύ με μαστίγια και καταπλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του Αγίου, τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό, που έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιο να λάμπει σαν Άγγελος. Σκέφτηκε, λοιπόν, ότι το φαινόμενο αυτό οφειλόταν στις μαγικές του ικανότητες. Γι' αυτό κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο (βλέπε 23 Απριλίου), για να λύσει τα μάγια του Γεωργίου.

Αβλαβής από το δηλητήριο

Ήλθε, λοιπόν ο μάγος Αθανάσιος, κρατώντας στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία, όπου υπήρχε δηλητήριο. Στο πρώτο αγγείο το δηλητήριο προξενούσε τρέλα, ενώ στο δεύτερο τον θάνατο.
Αμέσως οδήγησαν τον Άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο. Ο βασιλιάς διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτο δηλητήριο. Ο Άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε , λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμον τι πίωτιν, ου μη αυτούς βλάψει, θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου». Και δεν έπαθε απολύτως τίποτα!
Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερο αγγείο. Το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό. Τότε όλοι έμειναν έκπληκτοι από αυτό το θαύμα. Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επειμένει ότι για να μην πεθάνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια. Ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό. Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και φόνευσαν τον Αθανάσιο αμέσως. Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα (βλέπε 21 Απριλίου), που ομολόγησε την πίστη της στον αληθινό Θεό. Και ο σκληρός και άκαρδος Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη να της κόψουν το κεφάλι. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.

Το μαρτυρικό τέλος του Αγίου

Ο Άγιος Γεώργιος κλείστηκε στην φυλακή και την νύκτα είδε στ' όνειρο του τον Χριστό, που του ανάγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Σαν ξημέρωσε διατάχτηκαν οι στρατιώτες από τον ο Διοκλητιανό να παρουσιάσουν μπροστά του τον Άγιο. Πραγματικά ο Άγιος βάδιζε γεμάτος χαρά προς τον βασιλέα, επειδή προγνώριζε ότι έφτασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στον ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλο του. Όταν μπήκε ο Άγιος στον ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως τούτο έπεσε και έγινε κομμάτια.

Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσο πολύ θύμωσαν, που φώναζαν στον βασιλέα να θανατώσει τον Γεώργιο. Ο Διοκλητιανός έβγαλε διαταγή και του έκοψε το κεφάλι.
Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το Άγιο λείψανο του Μάρτυρα μαζί με αυτό της μητέρας του Αγίας Πολυχρονίας (βλέπε 23 Απριλίου) και το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση.
Κατά την Εκκλησία μας, ο ένδοξος αυτός μεγαλομάρτυρας είναι ο μαργαρίτης ο πολύτιμος, ο αριστεύς ο θείος, ο λέων ο ένδοξος, ο αστήρ ο πολύφωτος, του Χριστού οπλίτης, της ουρανίου στρατιάς ο συνόμιλος. 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου. Εάν όμως το Πάσχα πέφτει μετά τις 23 Απρίλη, τότε η μνήμη του Αγίου εορτάζεται την επόμενη μέρα του Πάσχα (Δευτέρα της Διακαινησίμου).

http://www.saint.gr 

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ- ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ!

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ- ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ!

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος

Ο λαοφιλής Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς. Ο πατέρας του, μάλιστα, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών. Η μητέρα του τότε τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της. Όταν έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια. Όλοι τον θαύμαζαν για το παράστημα του. Γι' αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη και ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.

Ομολογητής

Από την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου μέχρι την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο ο Διοκλητιανός, το 283 μ.χ., η Χριστιανική Εκκλησία μεγάλωσε πάρα πολύ, γιατί επικρατούσε ειρήνη. Οι Χριστιανοί πήραν πολλές δημόσιες θέσεις, έκτισαν πολλούς και μεγάλους ναούς, διάφορα σχολεία και οργάνωσαν την διοίκηση και τη διαχείριση των εκκλησιών και της φιλανθρωπίας.

Ο Διοκλητιανός αρχικά εργάστηκε για την οργάνωση του κράτους του. Προσέλαβε στρατηγούς για βοηθούς του που τους ονόμασε αυτοκράτορες και Καίσαρες κι αφού πέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του κράτους και να σταθεροποιήσει τα σύνορα του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα. Δυστυχώς, στράφηκε εναντίον της Χριστιανικής Θρησκείας για να ανορθώσει την ειδωλολατρία. Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, κάλεσε τους βοηθούς του Καίσαρες το 303 μ.χ. και τους στρατηγούς στην πρωτεύουσα του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Ανάμεσα τους βρισκότανε και ο 28χρονος Γεώργιος, που διακρίθηκε πολλές φορές στους πολέμους.

Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της Χριστιανικής πίστης. Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός και επέβαλε σε όλους ν' αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού. Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν την Χριστιανική Θρησκεία από το Ρωμαϊκό κράτος. Τότε ο γενναίος Γεώργιος σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά και άρχοντες, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους Χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα»; Και διακήρυξε την αλήθεια της Χριστιανικής Θρησκείας και την Θεότητα του Χριστού.

Μόλις τέλειωσε, όλοι συγχυστήκανε μ' αυτή την ομολογία του και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε, καταπραΰνοντας έτσι και τον Διοκλητιανό. Αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυσσε την Χριστιανική του πίστη.

Στη φυλακή

Οργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή κα να του περισφίγξουν τα πόδια στο ξύλο και αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα, να βάλουν πάνω στο στήθος του μεγάλη και βαριά πέτρα.

Το άλλο πρωί ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιο για να τον ανακρίνει . Και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρ' όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε τους δήμιους να δέσουν τον Άγιο σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του. Μάλιστα ειρωνεύτηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα. Ο Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχτηκε με ευχαρίστησε να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, που χώριζε σε μικρά λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του, επειδή γύρω γύρω από τον τροχό υπήρχαν μπηγμένα κοφτερά σίδερα, που μοιάζανε με μαχαίρια. Πραγματικά μόλις ο τροχός κινήθηκε τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του. Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε : «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο, λύνοντας τον από τον τροχό και θεραπεύτηκε όλο το καταπληγωμένο σώμα του.
Ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημα του, με όψη αγγελική, παρουσιάστηκε στον Διοκλητιανό που είχε πάει με άλλους να κάνει θυσία. Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. Μερικοί δε ισχυριζόντουσαν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει και άλλοι ότι είναι φάντασμα. Καθώς όμως σχολιάζανε το γεγονός, εμφανίστηκαν μπροστά στον βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος (βλέπε 23 Απριλίου) με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε αμέσως.
Έπειτα διέταξε να γεμίσουν αμέσως ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και αφού ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, να τον αφήσουν μέσα τρεις μέρες και τρεις νύχτες έτσι που να διαλυθούν και τα κόκκαλα του.
Πραγματικά οι δήμιοι ρίξανε τον Άγιο στον ζεματιστό ασβέστη και κλείσανε το στόμα του λάκκου. Μετά από τρεις μέρες ο Διοκλητιανός έστειλε στρατιώτες να ανοίξουν το λάκκο. Με μεγάλη τους έκπληξη όμως βρήκαν τον Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν. Το γεγονός εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό, που φώναζε: «Ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος». Ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιο, που έμαθε τις μαντικές τέχνες και πως τις χρησιμοποιεί. Ο Γεώργιος τότε του απάντησε ότι τα γεγονότα ήταν αποτέλεσμα της θείας χάρης και δύναμης και όχι μαγείας και γοητείας.
Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά. Ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα. Πάλι διέταξε να τον φυλακίσουν και σκέφτηκε να φωνάξει του άρχοντες για να συσκεφτούν τι έπρεπε να κάμουν στον Γεώργιο. Και αφού τον δείρανε τόσο πολύ με μαστίγια και καταπλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του Αγίου, τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό, που έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιο να λάμπει σαν Άγγελος. Σκέφτηκε, λοιπόν, ότι το φαινόμενο αυτό οφειλόταν στις μαγικές του ικανότητες. Γι' αυτό κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο (βλέπε 23 Απριλίου), για να λύσει τα μάγια του Γεωργίου.

Αβλαβής από το δηλητήριο

Ήλθε, λοιπόν ο μάγος Αθανάσιος, κρατώντας στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία, όπου υπήρχε δηλητήριο. Στο πρώτο αγγείο το δηλητήριο προξενούσε τρέλα, ενώ στο δεύτερο τον θάνατο.
Αμέσως οδήγησαν τον Άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο. Ο βασιλιάς διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτο δηλητήριο. Ο Άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε , λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμον τι πίωτιν, ου μη αυτούς βλάψει, θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου». Και δεν έπαθε απολύτως τίποτα!
Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερο αγγείο. Το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό. Τότε όλοι έμειναν έκπληκτοι από αυτό το θαύμα. Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επειμένει ότι για να μην πεθάνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια. Ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό. Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και φόνευσαν τον Αθανάσιο αμέσως. Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα (βλέπε 21 Απριλίου), που ομολόγησε την πίστη της στον αληθινό Θεό. Και ο σκληρός και άκαρδος Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη να της κόψουν το κεφάλι. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.

Το μαρτυρικό τέλος του Αγίου

Ο Άγιος Γεώργιος κλείστηκε στην φυλακή και την νύκτα είδε στ' όνειρο του τον Χριστό, που του ανάγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Σαν ξημέρωσε διατάχτηκαν οι στρατιώτες από τον ο Διοκλητιανό να παρουσιάσουν μπροστά του τον Άγιο. Πραγματικά ο Άγιος βάδιζε γεμάτος χαρά προς τον βασιλέα, επειδή προγνώριζε ότι έφτασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στον ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλο του. Όταν μπήκε ο Άγιος στον ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως τούτο έπεσε και έγινε κομμάτια.

Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσο πολύ θύμωσαν, που φώναζαν στον βασιλέα να θανατώσει τον Γεώργιο. Ο Διοκλητιανός έβγαλε διαταγή και του έκοψε το κεφάλι.
Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το Άγιο λείψανο του Μάρτυρα μαζί με αυτό της μητέρας του Αγίας Πολυχρονίας (βλέπε 23 Απριλίου) και το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση.
Κατά την Εκκλησία μας, ο ένδοξος αυτός μεγαλομάρτυρας είναι ο μαργαρίτης ο πολύτιμος, ο αριστεύς ο θείος, ο λέων ο ένδοξος, ο αστήρ ο πολύφωτος, του Χριστού οπλίτης, της ουρανίου στρατιάς ο συνόμιλος. 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου. Εάν όμως το Πάσχα πέφτει μετά τις 23 Απρίλη, τότε η μνήμη του Αγίου εορτάζεται την επόμενη μέρα του Πάσχα (Δευτέρα της Διακαινησίμου).

http://www.saint.gr 

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΛΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ;

Μια μέρα, ένα αγοράκι ρώτησε έναν ηλικιωμένο: Κύριε, ποια είναι η πιο καλή μέρα για προσευχή;

Ο σοφός γέρος του απάντησε: αγόρι μου, η καλύτερη μέρα για προσευχή είναι η προηγούμενη του θανάτου σου.

Το αγόρι έμεινε έκπληκτο και είπε: Κύριε, πως μπορώ να ξέρω την ημέρα του θανάτου μου;

Ο ηλικιωμένος του απάντησε: κανείς δεν ξέρει πότε θα πεθάνει, γι' αυτό πρέπει να προσευχόμαστε κάθε μέρα. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΗ ΤΟ ΚΑΚΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η μετάνοια βοηθάει να εξαφανισθή το κακό.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Η ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό. Αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού!

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΝΑ ΕΥΧΕΣΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ, ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Να εύχεσαι έτσι απλά, απλά και ταπεινά, με πίστη απλή, χωρίς να περιμένεις να σου απαντήσει ο Θεός. Χωρίς να δεις το χέρι Του ή το πρόσωπό Του ή το φωτισμό Του. Τίποτα! Να πιστεύεις! Εφ’ όσον μιλάς με το Θεό, μιλάς πραγματικά με το Θεό.

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Αληθινός φιλόσοφος μπροστά στον Θεό είναι εκείνος, ο οποίος αντιστέκεται πάντοτε στις δικές του κακές επιθυμίες.

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΤΟ ΠΩΣ ΣΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΤΕ!

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Το πώς σας βλέπουν οι άλλοι να μην το λογαριάζετε. Μόνο του Θεού η κρίση έχει βαρύτητα, ως αλάθητη. Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε καλά-καλά ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό, πολύ περισσότερο τον πλησίον. 

ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΪΤΑΝΟΣ: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΡΚΑΡΗΣ

Κάποια μέρα, ένας από τους μεγαλύτερους πανεπιστημιακούς καθηγητές και υποψήφιος του βραβείου Νόμπελ, διάσημος σε όλο τον κόσμο, έφθασε στις όχθες μια λίμνης.

Ζήτησε από τον βαρκάρη να του κάνει το γύρο της λίμνης για να ξεκουραστεί και να απολαύσει τη σπάνια ομορφιά της. Ο βαρκάρης ανταποκρίθηκε με πολύ προθυμία. Όταν απομακρύνθηκαν από την ακτή, ο καθηγητής άρχισε τις πειρακτικές ερωτήσεις του.

-Φίλε μου, γνωρίζεις μαθηματικά, τον ρώτησε.

-Όχι, απάντησε συνεσταλμένα ο βαρκάρης.

-Έχεις χάσει το ένα τέταρτο της ζωής σου, ήταν η απάντηση του καθηγητή.

-Μήπως ξέρεις αστρονομία; συνέχισε το πείραγμα.

-Όχι, απάντησε ο βαρκάρης.

-Έχεις χάσει τα δύο τρίτα της ζωής σου. Τότε θα γνωρίζεις φιλοσοφία.

-Όχι, απάντησε και στην τρίτη ερώτηση ο βαρκάρης.

-Κρίμα! Έχεις χάσει τα τρία τέταρτα της ζωής σου, αποφάνθηκε ο σοφός καθηγητής.

Ξαφνικά μια καλοκαιριάτικη καταιγίδα ξέσπασε. Η βάρκα, καταμεσής της λίμνης, χοροπηδούσε σαν καρυδότσουφλο. Ο αγέρας σφύριζε δαιμονισμένα. Απεγνωσμένα προσπαθούσε ο βαρκάρης να κρατήσει τη βάρκα του. Γύρισε τότε προς τον καθηγητή και τον ρώτησε:

-Καθηγητά μου, ξέρετε να κολυμπάτε;

-Όχι, απάντησε εκείνος ξέψυχα.

-Λυπάμαι, αλλά εσείς χάσατε όλη σας τη ζωή!

Ένα δυνατό κύμα αναποδογύρισε τη βάρκα…

«Μεριμνάς και τυρβάζει περί πολλά∙ ενός δε εστί χρεία» (Λουκ.10,41).

Μάθε να κολυμπάς…

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕΙ ΑΜΕΡΙΜΝΟΣ, ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ ΠΑΘΗ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΛΕΘΡΙΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΤΟΥ

Ὁ κόσμος μας φλέγεται. Φλέγεται ἀπὸ πλῆθος τοπικῶν πολέμων. Φλέγεται ἀπὸ καθημερινὲς τρομοκρατικὲς ἐνέργειες. Φλέγεται ἀπὸ τὶς πυρκαγιὲς ποὺ κατατρώγουν ἀχόρταγα τὰ δάση του. Φλέγεται ταυτόχρονα ἀπὸ τὴν πύρινη λαίλαπα τῆς ἁμαρτίας.

Λαίλαπα! Σαρώνει ὅλο τὸν πλανήτη. Καταστρέφει τὴν οἰκογένεια, ἀποσαθρώ­νει τὴν κοινωνία. Παντοῦ. Σὲ ὅλα τὰ ἔ­θνη, σὲ ὅλους τοὺς λαούς, σὲ ὅλες τὶς ἠ­πείρους. Ἀπὸ τὸν Βόρειο μέχρι τὸ Νότιο Πόλο. Ἀπὸ τὴν Αὐστραλία μέχρι τὴν Ἀμερική. Ἀπὸ τὴν Εὐρώπη μέχρι τὴν Ἀφρικὴ καὶ τὴν Ἀσία. Ἀπὸ τὴ Σιβηρία μέχρι τὴ ζούγκλα τοῦ Ἀμαζονίου.

Τραγικὸς κόσμος. Παραδομένος στὴ σαρκολατρία. Οἱ φλόγες τῆς φιληδονίας τὸν ἀφανίζουν. Ξεπηδοῦν μανιασμένες ἀπὸ τὶς ὀθόνες τῶν τηλεοράσεων, τῶν ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν, τῶν ἔξυπνων κινητῶν τηλεφώνων. Μαίνον­ται σὲ κάθε γωνιὰ τοῦ δρόμου. Πυρπολοῦν μικροὺς καὶ μεγάλους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἀκόμη καὶ νήπια καὶ γέροντες. Ἰδιαιτέρως φλέγουν τὴ νέα γενιά – αὐτὴν τῆς ἐφηβικῆς κυρίως ἡλικίας.

Ἀποκορύφωμα τούτης τῆς πύρινης κο­­λάσεως εἶναι ἡ ἐξάπλωση κάθε εἴ­δους σαρκολατρικῆς διαστροφῆς. Καὶ τὸ χειρότερο, ἡ νομιμοποίησή τους. Καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερο, ἡ ἐπιβολή τους ὡς «φυσιολογικῶν» καὶ ἡ διὰ νόμου τιμωρία ὅλων ὅσοι τολμοῦν νὰ ἐκφράσουν ἀντίθετη γνώμη.

Μπροστὰ σ᾿ αὐτὴ τὴ θλιβερὴ μοίρα τοῦ κόσμου ποιὰ εἶναι, ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση τῶν πιστῶν ποὺ ὁ Θεὸς τοὺς ἔταξε νὰ ζοῦν σὲ τέτοιους δίσεκτους καιρούς;

Περίπου 15 αἰῶνες πρίν, σὲ περίοδο κρίσιμη, τότε ποὺ βαρβαρικὲς ἐπιδρομὲς σάρωναν τὴν Αὐτοκρατορία, ἕνας μεγάλος ἀσκητὴς τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὅσιος Βαρσανούφιος ὁ μέγας, ὅταν δέχθηκε τὴν ἀγωνιώδη παράκληση κάποιων μοναχῶν νὰ προσευχηθεῖ γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τοῦ μεγάλου κινδύνου ποὺ τοὺς ἀπειλοῦσε, ἀπάντησε: «Ἀδελφοί, ἐν πένθει εἰμὶ καὶ ὀδυρμῷ διὰ τὴν ἐπικειμένην ὀργήν· καὶ γὰρ πάντα πράττομεν ἐναντία... καὶ ἐπερίσσευσεν ἡ παρανομία ἡμῶν πλέον τῶν ἀλλοεθνῶν»· πενθῶ καὶ ὀδύρομαι, ἀδελφοί, γιὰ τὴν ὀργὴ ποὺ εἶναι ἕτοιμη νὰ ξεσπάσει. Διότι ὅλα τὰ κάνουμε ἀντίθετα πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ… καὶ ἡ παρανομία μας τῶν πιστῶν Χριστιανῶν ξεπέρασε κατὰ πολὺ αὐτὴν τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθνῶν.

Συμπλήρωσε μάλιστα ὅτι εἶναι πολλοὶ ποὺ παρακαλοῦν τὸν Θεὸ νὰ σταματήσει τὴν ὀργὴ ἀπὸ τὸν κόσμο – καὶ βέβαια κανένας δὲν εἶναι πιὸ φιλάνθρωπος ἀπὸ τὸν Θεό – ἀλλὰ δὲν θέλει νὰ δείξει ἔλεος. Καὶ δὲν θέλει, διότι Τοῦ ἀντιστέκεται τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν ποὺ γίνονται στὸν κόσμο: «Καὶ εἰσὶ πολλοὶ οἱ παρακαλοῦντες τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ παῦσαι τὴν ὀργὴν ἀπὸ τοῦ κόσμου καὶ οὐδεὶς φιλανθρωπότερος τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ οὐ θέλει ἐλεῆσαι· ἀντιστήκει γὰρ τὸ πλῆθος τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γινομένων ἁμαρτιῶν» (ἀπόκριση φξθ΄ [569]).

Βεβαίωσε ὅμως στὸ τέλος ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς σύγχρονοί τους Ἅγιοι: «Ἰωάννης ἐν Ρώμῃ καὶ Ἠλίας ἐν Κορίνθῳ καὶ ἄλλος ἐν τῇ Ἐπαρχίᾳ Ἱεροσολύμων» (δηλαδὴ ὁ ἴδιος ὁ ὅσιος Βαρσανούφιος, ποὺ ἀπὸ ταπείνωση ἀποφεύγει νὰ ἀναφέρει τὸ ὄνομά του), οἱ ὁποῖοι ἔχοντας ξεπεράσει «τὸ μέτρον τῆς ἀνθρωπότητος» προσεύχονται «καὶ διὰ τῶν εὐχῶν αὐτῶν» ὁ Θεὸς «μετ᾿ ἐλέους παιδεύει».

Αὐτοὶ «συγχαίρουσιν ἀλλήλοις καὶ συναγάλλονται», ὅταν συναντῶνται προσευχόμενοι ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως στρέφουν τὸ βλέμμα τους στὴ γῆ, «συμπενθοῦσι καὶ συγκλαίουσι καὶ συνοδύρονται διὰ τὰ κακὰ τὰ γινόμενα».

«Σὺν αὐτοῖς οὖν εὔξασθε»· μαζὶ μ᾿ αὐ­τοὺς προσευχηθεῖτε καὶ σεῖς, προτρέπει τοὺς μοναχοὺς ἐκείνους ὁ Ὅσιος.

Αὐτὴ ἂς εἶναι ἡ στάση καὶ τῶν σημερινῶν πιστῶν: προσευχὴ μαζὶ μὲ τοὺς σύγχρονους γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους Ἁγίους.

Προσευχὴ «ἐν πένθει». Αὐτὴ ὀφείλει νὰ εἶναι ἡ ἀτμόσφαιρα ὅλης τῆς Ἐκ­κλησίας σήμερα. «Ἐν πένθει» γιὰ τὴ φρικτὴ κατάπτωση, γιὰ τὴν ἀνομολόγητη δια­­σ­τροφὴ τῶν ἀνθρώπων.

Τὴν ὥρα ποὺ ὁ κόσμος διασκεδάζει ἀμέριμνος, βυθίζεται στὰ δαιμονικὰ πάθη χορεύοντας καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὶς ὀλέθριες συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν του, οἱ πιστοὶ ἂς γονατίζουμε πενθώντας γιὰ τὴν κατάπτωσή του. Ἂς πενθοῦμε ἐκζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ μόνου φιλευσπλάχνου καὶ ἐλεήμονος. Πένθος γιὰ τὸν δαιμονοκρατούμενο κόσμο. Πένθος γιὰ τὴν κατάσταση τῆς ἐκκοσμικευόμενης Ἐκκλησίας μας. Πένθος γιὰ τὴ δική μας πνευματικὴ πτωχεία, γιὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτημάτων μας, ἑκουσίων καὶ ἀκουσίων, γνωστῶν καὶ ἀγνώστων.

Αὐτὸ τὸ προσευχητικὸ πένθος εἶναι ζωογόνο. Δὲν καταβάλλει τὴ ψυχή, δὲν τὴν ἀποθαρρύνει, δὲν τὴν γεμίζει ἄγχος καὶ μελαγχολία. Εἶναι πένθος χαροποιό. Διότι στηρίζεται στὴ μεγάλη εὐσπλα­χνία τοῦ Θεοῦ. Ἐμπιστεύεται τὴν ἀγαθὴ πρόνοιά Του, τὸ σοφὸ σχέδιό Του γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Εἶναι πένθος ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸ ἅγιο πένθος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος πορευόμενος πρὸς τὸ Πάθος Του, «ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ᾿ αὐτῇ» (Λουκ. ιθ΄ [19] 41). Ἔκλαψε γιὰ τὴν Ἱερουσαλήμ, γιὰ τὴν τύφλωσή της μὲ τὴν ὁποία ἀπέρριπτε τὸν Λυτρωτή της, γιὰ τὴν ἀναπόφευκτη καταστροφή της, ἀποτέλεσμα τῶν παράφρονων ἐπιλογῶν της.

Πόσο σκληρύνθηκε ἡ καρδιά μας τῶν πιστῶν! Θύματα συχνὰ κι ἐμεῖς τῆς δηλητηριασμένης ἀτμόσφαιρας τοῦ κόσμου, ποὺ μᾶς περιβάλλει καὶ ποὺ συ­χνὰ εἰσέρχεται βίαια μέσα μας, δηλητηριάζοντας τὴν ψυχή μας.

Γι᾿ αὐτὸ τούτη ἡ Μεγάλη Τεσσαρακο­στὴ ἂς μᾶς ἀφυπνίσει. Νὰ ξεφύγουμε ἀ­πὸ τὴ μολυσμένη ἀτμόσφαιρα τοῦ κόσμου. Νὰ εἰσέλθουμε στὸ γαλήνιο κόσμο τοῦ ζωογόνου πένθους.

Γιὰ μᾶς. Γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας.

Γιὰ τὴν πατρίδα μας.

Γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ κόσμου.

https://www.osotir.org

1.500 ΣΟΥΗΔΟΙ «ΦΥΤΕΨΑΝ» ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ ΤΟΥΣ!

Περιέχουν προσωπικά δεδομένα της υγείας τους και τους δίνουν πρόσβαση σε e-συσκευές χωρίς κωδικούς!

Ρεπορτάζ Ελενα Στάθου – Ελευθερόγλου

Ο «Μεγάλος αδερφός» συναντά τον Αντίχριστο; Ή απλά πρόκειται για μια εικόνα από το μέλλον που είναι πλέον εδώ; Ο λόγος για τη νέα «μόδα» στη Σουηδία, που θέλει τους πολίτες να αποκτούν ψηφιακά εμφυτεύματα, με τα οποία μπορούν να παρακολουθούν τα προσωπικά δεδομένα της υγείας τους, ενώ παράλληλα αποκτούν άμεση πρόσβαση στις ηλεκτρονικές συσκευές τους χωρίς την ανάγκη κωδικών.

Μέχρι σήμερα περισσότεροι από 1.500 Σουηδοί έχουν τοποθετήσει εθελοντικά τα ειδικά μικροτσίπ κάτω από το δέρμα τους, που θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τα αντίστοιχα που χρησιμοποιούνται για τους σκύλους και τις γάτες. Χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής, το μικροτσίπ -η τοποθέτηση του οποίου διαρκεί κλάσματα του δευτερολέπτου- μπορεί να «διαβαστεί» από απόσταση μερικών εκατοστών και το περιεχόμενό του να μεταβληθεί χρησιμοποιώντας ένα κινητό τηλέφωνο. Επιπλέον, το ψηφιακό μικροτσίπ μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αρκετές κοινές εφαρμογές της Σκανδιναβίας, όπως ανοίγματα και ξεκλειδώματα θυρών, πληρωμή αγαθών και υπηρεσιών και αποθήκευση δεδομένων, παρακάμπτοντας τα κινητά και τα τάμπλετ.

Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο Γιόβαν Εστερλουντ, ο οποίος από το κατάστημα piercing που διατηρούσε στην πόλη Λίνκεπινγκ έγινε ο μεγαλύτερος «βιοχάκερ» του κόσμου, μετατρέποντας τους απλούς ανθρώπους σε «υπερανθρώπους», χρησιμοποιώντας τα ψηφιακά εμφυτεύματα. Μάλιστα, η εταιρία του Biohax κέρδισε το προβάδισμα μέσω της απόκτησης ισχυρών πελατών.

dimokratianews,20.04.2017

ΑΓΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

Αγία Αλεξάνδρα η βασίλισσα

και οι ακόλουθοι της Απολλώς, Ισαάκιος και Κοδράτος 

Η Αγία Αλεξάνδρα ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.). Εντελώς διαφορετική από εκείνον, που ήταν τραχύς στα αισθήματα και φίλος της βίας και του αίματος, διακρινόταν για την ήρεμη ψυχική της διάθεση, την ευσπλαχνία και την φιλάνθρωπη ζωή της. Και η Χάρη του Κυρίου αύξανε μέσα της τον φωτισμό. Και το θείο έλεος την καταξίωσε κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου να αισθανθεί μέσα της την πνοή και την ορμή της πίστεως στον Χριστό. Τότε, αφού στράφηκε προς τον αυτοκράτορα, τον παρακάλεσε να διατάξει την παύση των μαρτυρικών βασανιστηρίων. Εκείνος υπέθεσε ότι η αυτοκράτειρα, ασυνήθιστη σε τέτοιου είδους θεάματα, κατελήφθη από οίκτο ασυνείδητο και απερίσκεπτο. Της είπε λοιπόν να αποσυρθεί. Αλλά έλαβε μεγαλόφωνη την απάντηση ότι μια τέτοιου είδους σκηνή είναι απάνθρωπη και ανάξια του στέμματος.

Και όταν ο αυτοκράτορας καθύβρισε το Όνομα του Χριστού, εκείνη με ανδρεία φωνή διακήρυξε ότι καταγγέλλει ενώπιον του αληθινού Θεού τους διώκτες των Χριστιανών και ομολογεί και αυτή την πίστη της στον Ιησού Χριστού.

Ο αυτοκράτορας θέλησε να ερμηνεύσει τη δήλωση της ως διανοητική διατάραξη. Αλλά εκείνη διαμαρτυρήθηκε και επανέλαβε την ομολογία της. Ο Διοκλητιανός τότε εξεμάνη. Ενώ αυτός ζητούσε να εξοντώσει τους Χριστιανούς, η κατάκτησή τους εισήλθε και στα ανάκτορα και η ίδια η βασίλισσα προέβαλε φανερά την ίδια πίστη και ήταν συνήγορός τους. Διέταξε λοιπόν την απαγωγή και την φυλάκισή της.

Στη φυλακή η Αγία πέρασε τη νύχτα με προσευχή για τον εαυτό της και παρακαλώντας τον Κύριο για την Εκκλησία Του, η οποία τόσο σφοδρά κλυδωνιζόταν. Για την ζωή της δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου. Επιθυμούσε μάλιστα να λάβει μαρτυρικό θάνατο, αλλά δίσταζε. Γνώριζε ότι για τον σύζυγό της δεν υπήρχε έλεος ενώπιον του Θεού που ήταν δίκαιος κριτής, δεν ήθελε όμως να επιβαρυνθεί η ενοχή του για το έγκλημα με το δικό της φόνο, και δεήθηκε προς τον Ύψιστο να παραλάβει την ψυχή της από την φυλακή εκείνη και να φανεί ευσπλαχνικός προς αυτή, για το ότι επί τόσο καιρό εκείνη παρακολουθούσε απαθής τους διωγμούς των Χριστιανών κοντά στο πλευρό του διώκτη αυτών.

Η δέησή της εισακούσθηκε. Δυο μέρες πριν από τη θανάτωση του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, το 303 μ.Χ., παρέδιδε την τελευταία της πνοή στη φυλακή. Το παράδειγμα της βασίλισσας ακολούθησαν και τρεις από τους ακολούθους της, ο Απολλώ, ο Ισαάκιος και ο Κοδράτος. Τίμιοι και ενάρετοι υπηρέτες, αφοσιωμένοι από καρδιά στην αυτοκράτειρά τους, της οποίας γνώριζαν την αγαθότητα, σκέφθηκαν ότι η απόφασή της και η πίστη της στον Χριστό έπρεπε να τους κάνει να εξετάσουν και αυτοί χωρίς προκατάληψη την πίστη στον αληθινό Θεό και να κανονίσουν αναλόγως τη διαγωγή τους στο μέλλον. Πήγαν λοιπόν σε ένα Χριστιανό ιερέα, τον άκουσαν και αποχώρησαν από το σπίτι του ένθερμοι πιστοί, φωτισμένοι από τη Χάρη του παρακλήτου, με την απόφαση να ακολουθήσουν το παράδειγμα της βασίλισσάς τους. Και κάποια μέρα ομολόγησαν και αυτοί την πίστη τους.

Ο Διοκλητιανός διέταξε την θανάτωσή τους. Και τον μεν Κοδράτο τον αποκεφάλισαν, τους δε Απολλώ και Ισαάκιο τους υπέβαλαν στο θάνατο δια της πείνας και της δίψας. Το βασανιστήριο αυτό υπήρξε οδυνηρότατο. Αλλά το αντιμετώπισαν με ανδρεία, παρηγορούμενοι από την ελπίδα ότι επρόκειτο να συναντηθούν στα σκηνώματα της δικαιοσύνης και της μακαριότητας μαζί με την Αγία βασίλισσα. Η ελπίδα τους ικανοποιήθηκε. Η Εκκλησία τιμώντας τη μνήμη τους συνεορτάζει μαζί της την ίδια ημέρα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη τους στις 21 Απριλίου.

https://www.saint.gr