ΟΤΑΝ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΣΤΑ ΚΑΡΟΥΛΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΚΑΡΙΟ ΤΟΝ ΣΠΗΛΑΙΩΤΗ

Όταν ο Καζαντζάκης συνάντησε στα Καρούλια

τον Γέροντα Μακάριο τον Σπηλαιώτη

Ἀπὸ τὴν «Ἀναφορὰ στὸν Γκρέκο», ἐκδ. Ἑλ. Καζαντζάκη, 1964

Τελείωνε πιὰ τὸ προσκύνημά μας. Τὶς παραμονὲς τοῦ μισεμοῦ πῆρα τὸν ἀνήφορο μοναχός, ν᾿ ἀνέβω στ᾿ ἄγρια ἡσυχαστήρια, ἀνάμεσα στοὺς βράχους ἀψηλὰ ἀπάνω ἀπὸ τὴ θάλασσα, στὰ Καρούλια. Τρυπωμένοι μέσα σὲ σπηλιές, ζοῦν ἐκεῖ καὶ προσεύχουνται γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου, καθένας μακριὰ ἀπὸ τὸν ἄλλο, γιὰ νὰ μὴν ἔχουν καὶ τὴν παρηγοριὰ νὰ βλέπουν ἀνθρώπους, οἱ πιὸ ἄγριοι, οἱ πιὸ ἅγιοι ἀσκητὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἕνα καλαθάκι ἔχουν κρεμασμένο στὴ θάλασσα, κι οἱ βάρκες ποὺ τυχαίνει κάποτε νὰ περνοῦν ζυγώνουν καὶ ρίχνουν μέσα λίγο ψωμί, ἐλιές, ὅ,τι ἔχουν, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουν τοὺς ἀσκητὲς νὰ πεθάνουν τῆς πείνας. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἄγριους αὐτοὺς ἀσκητὲς τρελαίνουνται· θαρροῦν πὼς ἔκαμαν φτερά, πετοῦν ἀπάνω ἀπὸ τὸν γκρεμὸ καὶ γκρεμίζουνται· κάτω ὁ γιαλὸς εἶναι γεμάτος κόκκαλα.

Ἀνάμεσα στοὺς ἐρημίτες τούτους ζοῦσε τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ξακουστὸς γιὰ τὴν ἁγιοσύνη του, ὁ Μακάριος ὁ Σπηλαιώτης. Αὐτὸν κίνησα νὰ δῶ· ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πάτησα στὸ ἱερὸ βουνό, εἶχα πάρει τὴν ἀπόφαση νὰ πάω νὰ τὸν δῶ, νὰ σκύψω νὰ τοῦ φιλήσω τὸ χέρι καὶ νὰ τοῦ ξομολογηθῶ. Ὄχι τὰ κρίματά μου, δὲν πίστευα νά ῾χα κάμει ὡς τότε πολλά, ὄχι τὰ κρίματά μου παρὰ τὴν ἑωσφορικὴ ἀλαζονεία ποὺ συχνὰ μ᾿ ἔσπρωχνε νὰ μιλῶ μὲ ἀναίδεια γιὰ τὰ ἑφτὰ μυστήρια καὶ τὶς δέκα ἐντολὲς καὶ νὰ θέλω νὰ χαράξω δικό μου δεκάλογο.

Ἔφτασα κατὰ τὸ μεσημέρι στ᾿ ἀσκηταριά· τρῦπες μαῦρες στὸν γκρεμό, σιδερένιοι σταυροὶ καρφωμένοι στοὺς βράχους, ἕνας σκελετὸς πρόβαλε ἀπὸ μιὰ σπηλιά, τρόμαξα· σὰ νὰ ῾χε φτάσει κιόλας ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ξεπρόβαλε ὁ σκελετὸς αὐτὸς ἀπὸ τὴ γῆς καὶ δὲν εἶχε ἀκόμα προφτάσει νὰ ντυθεῖ ὅλες τὶς σάρκες του. Φόβος κι ἀηδία μὲ κυρίεψε, καὶ συνάμα κρυφὸς ἀνομολόγητος θαμασμός· δὲν τόλμησα νὰ τὸν ζυγώσω, τὸν ρώτησα ἀπὸ μακριά· ἅπλωσε τὸ ξεραμένο μπράτσο, ἀμίλητος, καὶ μοῦ ῾δειξε μιὰ μαύρη σπηλιὰ ἀψηλὰ στὰ χείλια τοῦ γκρεμοῦ.

Πῆρα ν᾿ ἀνεβαίνω πάλι τοὺς βράχους, μὲ καταξέσκισαν τ᾿ ἀγκρίφια τους, ἔφτασα στὴ σπηλιά. Ἔσκυψα νὰ δῶ μέσα· μυρωδιὰ χωματίλα καὶ λιβάνι, σκοτάδι βαθύ· σιγὰ-σιγὰ διέκρινα ἕνα σταμνάκι δεξά, σὲ μιὰ σκισμάδα τοῦ βράχου, τίποτα ἄλλο· ἔκαμα νὰ φωνάξω, μὰ ἡ σιωπὴ μέσα στὸ σκοτάδι ἐτοῦτο μοῦ φάνηκε τόσο ἱερή, τόσο ἀνησυχαστική, ποὺ δὲν τόλμησα· σὰν ἁμαρτία, σὰν ἱεροσυλία μοῦ φάνηκε ἐδῶ ἡ φωνὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Εἶχαν πιὰ συνηθίσει τὰ μάτια μου στὸ σκοτάδι, κι ὡς τὰ γούρλωνα καὶ κοίταζα, ἕνας φωσφορισμὸς ἁπαλός, ἕνα πρόσωπο χλωμό, δυὸ χέρια σκελεθρωμένα κουνήθηκαν στὸ βάθος τῆς σπηλιᾶς κι ἀκούστηκε γλυκιὰ ξεπνεμένη φωνή:

— Καλῶς τον!

Ἔκαμα κουράγιο, μπῆκα στὴ σπηλιά, προχώρησα κατὰ τὴ φωνή. Κουλουριασμένος χάμω, εἶχε σηκώσει τὸ κεφάλι ὁ ἀσκητής, καὶ διέκρινα στὸ μεσόφωτο τὸ πρόσωπό του ἄτριχο, φαγωμένο ἀπὸ τὶς ἀγρύπνιες καὶ τὴν πείνα, μὲ ἀδειανοὺς βολβούς, νὰ γυαλίζει βυθισμένο σὲ ἀνείπωτη μακαριότητα· τὰ μαλλιά του εἶχαν πέσει, ἔλαμπε τὸ κεφάλι του σὰν κρανίο.

— Εὐλόγησον, πάτερ, εἶπα κι ἔσκυψα νὰ τοῦ φιλήσω τὸ κοκαλιασμένο χέρι.

Κάμποση ὥρα σωπαίναμε· κοίταζα μὲ ἀπληστία τὴν ψυχὴ τούτη ποὺ εἶχε ἐξαφανίσει τὸ κορμί της, αὐτὸ βάραινε τὶς φτεροῦγες της καὶ δὲν τὴν ἄφηνε ν᾿ ἀνέβει στὸν οὐρανό. Ἀνήλεο, ἀνθρωποφάγο θεριὸ ἡ ψυχὴ ποὺ πιστεύει· κρέατα, μάτια, μαλλιά, ὅλα τοῦ τά ῾χε φάει.

Δὲν ἤξερα τί νὰ πῶ, ἀπὸ ποῦ ν᾿ ἀρχίσω. Σὰν ἕνα στρατόπεδο ὕστερα ἀπὸ φοβερὴ σφαγή μοῦ φάνταζε τὸ σαράβαλο κορμὶ μπροστά μου· ξέκρινα ἀπάνω του τὶς νυχιὲς καὶ τὶς δαγκωματιὲς τοῦ Πειρασμοῦ.

Ἀποκότησα τέλος:

— Παλεύεις ἀκόμα μὲ τὸ Διάβολο, πάτερ Μακάριε; τὸν ρώτησα.
— Ὄχι πιά, παιδί μου· τώρα γέρασα, γέρασε κι αὐτὸς μαζί μου· δὲν ἔχει δύναμη· παλεύω μὲ τὸ Θεό.
— Μὲ τὸ Θεό! ἔκαμα ξαφνιασμένος· κι ἐλπίζεις νὰ νικήσεις;
— Ἐλπίζω νὰ νικηθῶ, παιδί μου· μοῦ ἀπόμειναν ἀκόμα τὰ κόκαλα· αὐτὰ ἀντιστέκουνται.
— Βαριὰ ἡ ζωή σου, γέροντά μου· θέλω κι ἐγὼ νὰ σωθῶ, δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος;
— Πιὸ βολικός; ἔκαμε ὁ ἀσκητὴς καὶ χαμογέλασε μὲ συμπόνια.
— Πιὸ ἀνθρώπινος, γέροντά μου.
— Ἕνας μονάχα δρόμος. 
— Πῶς τὸν λέν;
— Ἀνήφορο· ν᾿ ἀνεβαίνεις ἕνα σκαλί· ἀπὸ τὸ χορτασμὸ στὴν πείνα, ἀπὸ τὸν ξεδιψασμὸ στὴ δίψα, ἀπὸ τὴ χαρὰ στὸν πόνο· στὴν κορφὴ τῆς πείνας, τῆς δίψας, τοῦ πόνου κάθεται ὁ Θεός. Στὴν κορφὴ τῆς καλοπέρασης κάθεται ὁ Διάβολος· διάλεξε.
— Εἶμαι ἀκόμα νέος· καλή ῾ναι ἡ γῆς, ἔχω καιρὸ νὰ διαλέξω.
Ἅπλωσε ὁ ἀσκητὴς τὰ πέντε, κόκαλα τοῦ χεριοῦ του, ἄγγιξε τὸ γόνατό μου, μὲ σκούντηξε:
— Ξύπνα, παιδί μου, ξύπνα, πρὶν σὲ ξυπνήσει ὁ Χάρος.
Ἀνατρίχιασα.
— Εἶμαι νέος, ξανάπα γιὰ νὰ κάμω κουράγιο.
— Ὁ Χάρος ἀγαπάει τοὺς νέους· ἡ Κόλαση ἀγαπάει τοὺς νέους· ἡ ζωή ῾ναι ἕνα μικρὸ κεράκι ἀναμμένο, εὔκολα σβήνει, ἔχε τὸ νοῦ σου, ξύπνα!

Σώπασε μιὰ στιγμή, καὶ σὲ λίγο:
— Εἶσαι ἕτοιμος; μοῦ κάνει. 
Ἀγανάχτηση μὲ κυρίεψε καὶ πεῖσμα.
— Ὄχι! φώναξα.
— Αὐθάδεια τῆς νιότης! Τὸ λὲς καὶ καυχιέσαι, μὴ φωνάζεις· δὲ φοβᾶσαι;
— Ποιὸς δὲ φοβᾶται; Φοβοῦμαι. Κι ἐλόγου σου, πάτερ ἅγιε, δὲ φοβᾶσαι; Πείνασες, δίψασες, πόνεσες, κοντεύει νὰ φτάσεις στὴν κορφὴ τῆς σκάλας, φάνηκε ἡ πόρτα τῆς Παράδεισος· μὰ θ᾿ ἀνοίξει ἡ πόρτα αὐτὴ νὰ μπεῖς; θ᾿ ἀνοίξει; εἶσαι σίγουρος;

Δυὸ δάκρυα κύλησαν ἀπὸ τὶς κόχες τῶν ματιῶν του· ἀναστέναξε· καὶ σὲ λίγο:
— Εἶμαι σίγουρος γιὰ τὴν καλοσύνη τοῦ Θεοῦ· αὐτὴ νικάει καὶ συχωρνάει τὶς ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου.
— Κι ἐγὼ εἶμαι σίγουρος γιὰ τὴν καλοσύνη τοῦ Θεοῦ· αὐτὴ λοιπὸν μπορεῖ νὰ συχωρέσει καὶ τὴν αὐθάδεια της νιότης.
— Ἀλίμονο νὰ κρεμόμαστε μονάχα ἀπὸ τὴν καλοσύνη τοῦ Θεοῦ· ἡ κακία τότε κι ἡ ἀρετὴ θὰ μπαῖναν ἀγκαλιασμένες στὴν Παράδεισο.
— Δὲν εἶναι, θαρρεῖς, γέροντά μου, ἡ καλοσύνη τοῦ Θεοῦ τόσο μεγάλη;

Κι ὡς τό ῾πα, ἄστραψε στὸ νοῦ μου ὁ ἀνόσιος, μπορεῖ, μά, ποιὸς ξέρει, μπορεῖ ὁ τρισάγιος στοχασμός, πὼς θά ῾ρθει καιρὸς τῆς τέλειας λύτρωσης, τῆς τέλειας φίλιωσης, θὰ σβήσουν οἱ φωτιὲς τῆς Κόλασης, κι ὁ Ἄσωτος Υἱός, ὁ Σατανᾶς, θ᾿ ἀνέβει στὸν οὐρανό, θὰ φιλήσει τὸ χέρι τοῦ Πατέρα καὶ δάκρυα θὰ κυλήσουν ἀπὸ τὰ μάτια του: «Ἥμαρτον!» θὰ φωνάξει, κι ὁ Πατέρας θ᾿ ἀνοίξει τὴν ἀγκάλη του: «Καλῶς ἦρθες» θὰ τοῦ πεῖ «καλῶς ἦρθες, γιὲ μου· συχώρεσέ με ποὺ σὲ τυράννησα τόσο πολύ!».

Μὰ δὲν τόλμησα νὰ ξεστομίσω τὸ στοχασμό μου· πῆρα ἕνα πλάγιο μονοπάτι νὰ τοῦ τὸ πῶ.

— Ἔχω ἀκουστά, γέροντά μου, πὼς ἕνας ἅγιος, δὲ θυμᾶμαι τώρα ποιός, δὲν μποροῦσε νὰ βρεῖ ἀνάπαψη στὴν Παράδεισο. Ἄκουσε ὁ Θεὸς τοὺς στεναγμούς του, τὸν κάλεσε: «Τί ἔχεις κι ἀναστενάζεις;» τὸν ρώτησε· «δὲν εἶσαι εὐτυχής;—Πῶς νά ῾μαι εὐτυχής, Κύριε;» τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ ἅγιος. Στὴ μέση μέση τῆς Παράδεισος ἕνα συντριβάνι καὶ κλαίει. —Τί συντριβάνι;—Τα δάκρυα τῶν κολασμένων».

Ὁ ἀσκητὴς ἔκαμε τὸ σημάδι τοῦ σταυροῦ, τὰ χέρια του ἔτρεμαν.
— Ποιὸς εἶσαι; ἔκαμε μὲ φωνὴ ξεψυχισμένη· ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ!
Ἔκαμε πάλι τὸ σταυρὸ του τρεῖς φορές, ἔφτυσε στὸν ἀέρα:
— Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ, ξανάπε, κι ἡ φωνή του τώρα εἶχε στερεώσει.

Ἄγγιξα τὸ γόνατό του ποὺ γυάλιζε γυμνὸ στὸ μεσόφωτο· τὸ χέρι μου πάγωσε.

— Γέροντά μου, τοῦ κάνω, δὲν ἦρθα ἐδῶ νὰ σὲ πειράξω, δὲν εἶμαι ὁ Πειρασμός· εἶμαι ἕνας νέος ποὺ θέλει νὰ πιστέψει ἁπλοϊκά, χωρὶς νὰ ρωτάει, ὅπως πίστευε ὁ παππούς μου ὁ χωριάτης· θέλω, μὰ δὲν μπορῶ.
—Ἀλίμονό σου, ἀλίμονό σου, δυστυχισμένε· τὸ μυαλὸ θὰ σὲ φάει, τὸ ἐγὼ θὰ σὲ φάει. Ὁ ἀρχάγγελος Ἑωσφόρος, ποὺ ἐσὺ ὑπερασπίζεσαι καὶ θὲς νὰ τὸν σώσεις, ξέρεις πότε γκρεμίστηκε στὴν Κόλαση; Ὅταν στράφηκε στὸ Θεὸ κι εἶπε: Ἐγώ. Ναὶ ναί, ἄκου, νεαρέ, καὶ βάλ᾿ το καλὰ στὸ νοῦ σου: 
Ἕνα μονάχα πράμα κολάζεται στὴν Κόλαση, τὸ ἐγώ. Τὸ ἐγώ, ἀνάθεμά το! 
Τίναξα τὸ κεφάλι πεισματωμένος:
— Μὲ τὸ ἐγὼ αὐτὸ ξεχώρισε ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ ζῷο, μὴν τὸ κακολογᾶς, πάτερ Μακάριε.
— Μὲ τὸ ἐγὼ αὐτὸ ξεχώρισε ἀπὸ τὸ Θεό. Πρῶτα ὅλα ἦταν ἕνα μὲ τὸ Θεό, εὐτυχισμένα στὸν κόρφο του. Δὲν ὑπῆρχε ἐγὼ καὶ σὺ κι ἐκεῖνος· δὲν ὑπῆρχε δικό σου καὶ δικὸ μου, δὲν ὑπῆρχαν δυό, ὑπῆρχε ἕνα· τὸ Ἕνα, ὁ Ἕνας. Αὐτὸς εἶναι ὁ Παράδεισος ποὺ ἀκοῦς, κανένας ἄλλος· ἀπὸ κεῖ ξεκινήσαμε, αὐτὸν θυμᾶται καὶ λαχταρίζει ἡ ψυχὴ νὰ γυρίσει· βλογημένος ὁ θάνατος! τί ‘ναι ὁ θάνατος, θαρρεῖς; Ἕνα μουλάρι, τὸ καβαλικεύουμε καὶ πᾶμε.

Μιλοῦσε, κι ὅσο μιλοῦσε τὸ πρόσωπό του φωτίζουνταν· γλυκό, εὐτυχισμένο χαμόγελο ζεχύνουνταν άπὸ τὰ χείλια του κι ἔπιανε ὅλο του τὸ πρόσωπο. Ἔνιωθες βυθίζουνταν στὴν Παράδεισο.
— Γιατί χαμογελᾶς, γέροντά μου;
— Εἶναι νὰ μὴ χαμογελῶ; μοῦ ἀποκρίθηκε· εἶμαι εὐτυχής, παιδί μου· κάθε μέρα, κάθε ὥρα, γρικῶ τὰ πέταλα τοῦ μουλαριοῦ, γρικῶ τὸ Χάρο νὰ ζυγώνει.

Εἶχα σκαρφαλώσει τὰ βράχια γιὰ νὰ ξομολογηθῶ στὸν ἄγριο τοῦτον ἀπαρνητὴ τῆς ζωής· μὰ εἶδα ἦταν ἀκόμα πολὺ ἐνωρίς· ἡ ζωὴ μέσα μου δὲν εἶχε ξεθυμάνει, ἀγαποῦσα πολὺ τὸν ὁρατὸ κόσμο, ἔλαμπε ὁ Ἑωσφόρος στὸ μυαλό μου, δὲν εἶχε ἀφανιστεῖ μέσα στὴν τυφλωτικὴ λάμψη τοῦ Θεοῦ. Ἀργότερα, συλλογίστηκα, σὰ γεράσω, σὰν ξεθυμάνω, σὰν ξεθυμάνει μέσα μου κι ὁ Ἑωσφόρος.

Σηκώθηκα. Ἄσκωσε ὁ γέροντας τὸ κεφάλι.
— Φεύγεις; ἔκαμε· ἄε στὸ καλό· ὁ Θεὸς μαζί σου. 
Καὶ σὲ λίγο, περιπαιχτικά:
— Χαιρετίσματα στὸν κόσμο.
— Χαιρετίσματα στὸν οὐρανό, ἀντιμίλησα· καὶ πὲς στὸ Θεὸ, δὲ φταῖμε ἐμεῖς, φταίει αὐτὸς ποὺ ἔκαμε τὸν κόσμο τόσο ὡραῖο.

Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Εἶναι 92 χρονῶν. Ὁ γνωστὸς σὲ ὅλους μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης. Μὲ παγ­κόσμια ἀναγνώριση γιὰ τὸ μουσικό του ἔργο. Μιὰ ὁλόκληρη ἱστορία γιὰ τὸν τόπο, ἀνεξαρτήτως τοῦ πολιτικοῦ χώρου στὸν ὁποῖο ἀνῆκε. Μὲ τὴ συνέντευξή του στὴν ἐφημερίδα «Realnews» τῆς 14ης Μαΐου διδάσκει ἱστορία. Δηλαδὴ ἐπαναφέρει στὴ σωστή της θέση τὴ διαστρεβλωμένη ἀπὸ τοὺς ποικίλους ἀναμορφωτὲς ἱστορία. Μίλησε μὲ τρόπο ποὺ ἀπογυμνώνει ὅλες τὶς ἀρρωστημένες ἰδεοληψίες τους. Τί εἶπε;

Στὸ ἐρώτημα «Γιατί κινδυνεύουμε μὲ πυρηνικὸ πόλεμο;» ἀπάντησε: «Εἶναι ὁ ἐγκληματικὸς χαρακτήρας ποὺ ἔχουμε ὅλοι μέσα μας. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα σύνολο λογικῆς καὶ ὑπερλογικῆς καὶ ἐνίοτε κτηνωδίας. Ὁ Μὰρξ ἔπεσε ἔξω, γιατί πίστευε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι μόνο “λογικὸ ὄν”. Ἔπεσε ἔξω, ὅταν καταργοῦσε τὴ θρησκεία. Τὸ μέγα ἐρώτημα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι: ‘‘Ἀπὸ ποῦ ἦρθα καὶ ποῦ πάω;’’ Κι αὐτὸ τὸ καλύπτει ἡ θρησκεία».

Δημοσιογράφος: «Ἦταν λάθος αὐτὸ τοῦ Μάρξ;»

Μ. Θεοδωράκης: «Ναί, ἀσφαλῶς. Θεώρησε τὸν πολιτισμὸ ἐποικοδόμημα. Γιὰ μένα, ἡ βασικὴ ταξικὴ διαφορὰ δὲν εἶναι οἰκονομική. Εἶναι πολιτισμική... Τὸν Μεσαίωνα στὶς μεγάλες εὐρωπαϊκὲς χῶ­ρες, Γαλλία, Ἱσπανία, ὑπῆρχε βάραθρο ποὺ χώριζε τὸν λαό. Τοὺς πλούσιους καὶ ἔ­χοντες ἀπὸ τοὺς φτωχούς, τοὺς δουλοπάροικους. Στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπῆρχε ποτὲ ἄβυσσος ἀνάμεσα σὲ Ἕλληνα μὲ Ἕλληνα. Ὁ πόλεμος ποὺ κάναμε ἐναντίον τῶν Τούρκων ἦ­ταν ἐθνικοαπελευθερωτικός. Ὁ λαός μας ἑνώθηκε καὶ ἡ ἕνωση αὐτὴ ἦταν ἀκόμα πιὸ ἰσχυρή, γιατὶ οἱ Τοῦρκοι ἦταν ἀλλόθρησκοι. Ὁ δικός μας πόλεμος ἦταν Ἕλληνες ἐναντίον ἐχθροῦ. Δὲν ἦταν Γάλλος ἐναντίον Γάλλου καὶ Ἱσπανὸς ἐναντίον Ἱσπανοῦ... Ὁ λαὸς δὲν εἶναι ποσοτικὴ ὑπόθεση, εἶναι ποιοτική. Αὐτὸς γράφει τὴν Ἱστορία. Ὁ λαός μας δημιούργησε τὸ Ἀλβανικὸ Ἔπος ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἀπὸ μίσος γιὰ τὸν Μουσολίνι. Κι αὐτὸ τὸ θαῦμα ἔγινε μέσα σὲ λίγες ὧρες».

Λόγια ξεκάθαρα, ποὺ διαλύουν κάθε ψευδοεπιχείρημα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἐπὶ σειρὰ δεκαετιῶν ἡ ἰδεολογικὴ τύφλωση δημοσιογράφων, δῆθεν ἱστορικῶν καὶ ἄνευ παιδείας ὑ­πουργῶν Παιδείας ἐξαπολύει ἐναντίον τῆς Πίστεως καὶ εἰς βάρος τῆς Ἱστορίας τοῦ τόπου μας. Λόγια ποὺ ἐπανατοποθετοῦν τὴν Ἱστορία στὸ σωστό της βάθρο, ἀπ᾿ ὅπου ἡ ἀμάθεια ἢ μᾶλλον ἡ ἐμπάθεια τῶν ἐχθρῶν της τὴν εἶχε ἐξορίσει.

Ὁ Μίκης Θεοδωράκης δι­δά­σκει ἱστορία. Στὴ δύση τῆς ζωῆς του ὁ Μίκης Θεοδωράκης δείχνει τὸν δρόμο.

Ο ΣΩΤΗΡ

ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΕΪΑ ΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Οδηγός στην αθεΐα τα νέα θρησκευτικά

Βασίλειος Χ. Στεργιούλης, Θεολόγος

Υπουργείο Παιδείας και Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) επείγονται να επιβάλουν τα νέα προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών, τα ακατάλληλα και ασύμβατα προς το Σύνταγμα, τους Νόμους του Κράτους και τις αποφάσεις του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (Σ.τ.Ε.). Αλλά και προς το καθιερωμένο από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση δικαίωμα των γονέων να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους αγωγή και παιδεία «σύμφωνη με τις δικές τους θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις».

Δημιουργούν τετελεσμένα ενώ διαρκεί, υποτίθεται, ο διάλογος με την Εκκλησία για την αναμόρφωση αυτών των προγραμμάτων, όπως είχε συμφωνηθεί κατά τη συνάντηση του Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό και τον αρμόδιο τότε Υπουργό. Εκτύπωσαν τα νέα βιβλία των Θρησκευτικών και κάλεσαν εσπευσμένα τους Θεολόγους σε επιμόρφωση στα νέα προγράμματα. Σε πρόχειρη και βιαστική, όπως-όπως επιμόρφωση, σε δυο απογεύματα πάνω σε ύλη 250 σελίδων, εκτός του υποστηρικτικού υλικού (του Οδηγού Εκπαιδευτικών και του Διδακτικού Υλικού). Αν είναι ποτέ δυνατόν να επιτευχθεί πλήρης και σωστή επιμόρφωση σε τόση ύλη μέσα σε δυο απογευματινές συναντήσεις.

Με αυτό τον τρόπο πιστεύουν, φαίνεται, οι κυβερνώντες ότι θα δημιουργήσουν τετελεσμένα και θα αναγκάσουν την Εκκλησία να αποδεχθεί τα νέα προγράμματα λέγοντάς της ότι τα βιβλία τυπώθηκαν, οι Θεολόγοι έχουν επιμορφωθεί, συνεπώς δεν μπορούν να αλλάξουν τα προγράμματα. Ή, ας τα εφαρμόσουμε τώρα και βλέπουμε τυχόν αλλαγές στην πορεία εφαρμογής τους. Έχουν άλλωστε και τη συνδρομή της καιρικής ομάδας των Θεολόγων, που συμπλέουν μαζί τους, ενώ η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, που εκπροσωπεί την πλειονότητα των Θεολόγων, διαμαρτύρεται εντονότατα και προσφεύγει στη δικαιοσύνη.

Έτσι επιχειρείται να επιβληθεί η ιδεολογία των κυβερνώντων στο μάθημα των Θρησκευτικών. Εκτός και έχουν εξασφαλίσει τη συγκατάθεση μελών της επιτροπής διαλόγου της Εκκλησίας, πριν καν αποφασίσει η Ιεραρχία, που είναι αδιανόητο. Και καθιστά υπεύθυνους έναντι της κοινωνίας και της ιστορίας όσους τυχόν ενέχονται σ’ αυτή την απαράδεκτη μεθόδευση. Ομιλούμε υποθετικά, γιατί αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι είναι δυνατό να συνέβη κάτι τέτοιο.

Με τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών επιχειρείται στην παρούσα φάση, η μεταβολή του χαρακτήρος και του περιεχομένου του μαθήματος. Η μετάλλαξή του από ορθόδοξη αγωγή σε θρησκειολογία. Σε διδασκαλία όλων των θρησκειών. Και μάλιστα εξισωτικά. Χωρίς κανένα τονισμό της Θεανθρώπινης προσωπικότητος του Ιησού Χριστού και της ασύγκριτης υπεροχής της διδασκαλίας Του έναντι του Μωάμεθ και του Κορανίου κ. λπ. Ο Χριστός δεν είναι απλώς ένα ιστορικό πρόσωπο, ο ιστορικός Ιησούς. Αλλά το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο Κύριος ουρανού και γης.

Το θέμα δεν είναι ο θρησκευτικός εγγραμματισμός. Να αποκτήσουν δηλαδή οι νέοι γνώσεις γύρω από τις θρησκείες, αλλά να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το Χριστό. Έτσι, θα νιώσουν ψυχική πληρότητα και ασφάλεια και δε θα εκκλίνουν στην παραβατικότητα, στη βία, στο έγκλημα, στο σατανισμό, στην παραθρησκεία και σε άλλες φθοροποιές διεξόδους.

Όπως επανειλημμένως τονίσαμε, με τον σχετικισμό που χαρακτηρίζει τα νέα προγράμματα, θα υπάρξει θρησκευτικό συνονθύλευμα. Σύγκραση και αχταρμάς, με συνέπεια οι μικροί μαθητές του Δημοτικού και του Γυμνασίου να μπερδευτούν, εφόσον δεν έχουν γνωρίσει προηγουμένως πλήρως την ορθόδοξη πίστη και ζωή. Θα χάσουν το θρησκευτικό τους προσανατολισμό και θα καταλήξουν στην θρησκευτική αδιαφορία και στην αθεΐα. Εκεί οδηγεί ο σχετικισμός. Η αντίληψη δηλαδή ότι δεν υπάρχει πλήρης και απόλυτη αλήθεια, στην επιστήμη και στη θρησκεία. Αλλά και ο συγκρητισμός. Η ανάμειξη δηλαδή στοιχείων διαφορετικής προελεύσεως θρησκειών και τύπων λατρείας τους. Εύστοχα παρατηρήθηκε πως η αντίληψη ότι «η θρησκεία είναι ένας χώρος όπου δεν κυριαρχεί η αλήθεια, αλλά η αυθαιρεσία ή το γούστο, είναι ένας χώρος, όπου τελικά anything goes». Κατά τον Grace Davie «μία επονομαζομένη πολυθρησκευτική (multifaith) εκπαίδευση μπορεί να καταλήξει στο να μην σέβεται την πίστη κανενός· και στο να υποβαθμίζει εντελώς την έννοια της Θρησκείας». Εκεί οδηγούνται οι νέοι μας από τους κυβερνήτες, που υπόσχονται δημοκρατικό διάλογο αλλά εφαρμόζουν, ως φαίνεται, την αρχή του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Αυθαιρετούν, παρανομούν και τρομοκρατούν. Απειλούν με απολύσεις τους θεολόγους, εάν δεν εφαρμόσουν τα νέα προγράμματα.

Συμβαίνουν δε όλα αυτά, δηλαδή αλλάζει ο χαρακτήρας και το περιεχόμενο της αγωγής των ορθοδόξων μαθητών, ενώ κατοχυρώνεται με νόμο, που εισηγήθηκε πέρυσι ο κ. Φίλης, η αμιγής θρησκευτική αγωγή των Μουσουλμάνων, των Εβραίων και των Ρωμαιοκαθολικών. Γιατί; Για να αλλάξει θρησκευτικώς και εθνολογικώς η σύσταση του πληθυσμού μας; Δεν αναγνωρίζονται δικαιώματα στην πλειοψηφία των πολιτών; Το ερώτημα είναι: Η Εκκλησία θα απεμπολήσει το δικαίωμα να διδάσκονται οι νέοι μας την πίστη των πατέρων τους, όπως τουλάχιστον συμβαίνει με τους αλλόθρησκους και αλλόδοξους;

Το θέμα της αλλαγής των προγραμμάτων των θρησκευτικών είναι σοβαρό. Η ορθόδοξη πίστη είναι το πλέον απαραίτητο και αναγκαίο στήριγμα των παιδιών μας στη σύγχρονη κοινωνία, όπου αντιμετωπίζουν ποικίλα αρνητικά ερεθίσματα. Όπως σωστά έχει παρατηρηθεί, «η μεγαλύτερη απειλή για τα παιδιά στις σύγχρονες κοινωνίες δεν είναι ότι θα πιστέψουν σε κάτι πολύ βαθιά, αλλά ότι δεν θα πιστέψουν καθόλου βαθιά σε τίποτα».

Ας σταματήσουν λοιπόν τα φληναφήματα περί κατηχητισμού. Και τα περί εκσυγχρονισμού των Θρησκευτικών με τα νέα προγράμματα. Το εντελώς αντίθετο συμβαίνει. Και ας μην επιμένουν αυτοί που μας διαφεντεύουν. Ας γίνει πάγωμα των προγραμμάτων, ας εκτυπωθούν και διανεμηθούν τα υπάρχοντα βιβλία του 2006, ώσπου να γραφούν νέα με την σύμφωνη γνώμη όλων των πλευρών, ύστερα από σοβαρό και αξιόπιστο διάλογο.

Άλλωστε το θρησκευτικό μάθημα ως ομολογιακό διδάσκεται σε 26 από τις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί στην Ελλάδα πρέπει να γίνει θρησκειολογικό; Ας σταματήσει να είναι η αντιμετώπιση του θρησκευτικού μαθήματος των ορθόδοξων κατώτερη από εκείνη των άλλων θρησκειών και δογμάτων. Ας προβάλλουμε την εικόνα του Χριστού, του μόνου Θεού, στις καρδιές των παιδιών μας. «Η μορφή του η αγία και τα λόγια του τα θεία, ας ρίχνουν φως κι αθανασία στις αγνές καρδιές» των παιδιών μας. Αρκετά τα πληγώσαμε ως τώρα με τα μνημόνια και το γενικό χάλι της κοινωνίας που δημιουργήσαμε. Ας μην τα στερήσουμε την ψυχική δύναμη και υποστήριξη που δίνει η πίστη στον Χριστό, οδηγώντας τα στην αθεϊα. Εκκλησία και κοινωνία οφείλουμε να εμποδίσουμε τα σχέδια να πάψει η παιδεία μας να είναι ελληνική και ορθόδοξη.

Ελευθερία

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΦΙΛΙΑΣ ΑΠΟ 22 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ, ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

Διάγγελμα φιλίας από 22 θρησκευτικούς ηγέτες,

ανάμεσα τους ο Οικουμενικός Πατριάρχης

Η θρησκεία συχνά αντιμετωπίζεται ως μια δύναμη η οποία προκαλεί διχασμό ανάμεσα στους ανθρώπους. Ωστόσο, οι κορυφαίοι θρησκευτικοί ηγέτες του κόσμου ενώθηκαν για να παρουσιάσουν ένα διαφορετικό όραμα σχετικά με το πώς θα μπορούσε να λειτουργεί στον κόσμο η θρησκεία.

 Σε μια σπάνια κίνηση, 22 θρησκευτικοί ηγέτες- από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Πάπα Φραγκίσκο μέχρι τον Δαλάι Λάμα- απηύθυναν μια κοινή έκκληση την Τετάρτη, ζητώντας από τους ανθρώπους να ακολουθήσουν μια απλή συμβουλή: Να γίνουν φίλοι με ανθρώπους άλλων θρησκειών.

«Η συμβουλή μας είναι να κάνετε φίλους πιστούς όλων των θρησκειών» είπε ο αγιατολάχ Σαγίντ Φαντέλ αλ Μιλανί, ένας από τους πιο υψηλόβαθμους σιίτες μουσουλμάνους κληρικούς της Μ. Βρετανίας, σε βίντεο.

«Προσωπικές επαφές, προσωπικές φιλίες, τότε μπορούμε να ανταλλάξουμε ένα βαθύτερο επίπεδο εμπειριών» είπε ο Δαλάι Λάμα.

Ο Πάπας Φραγκίσκος επέλεξε να μιλήσει για τη μακρά του φιλία με τον Αργεντινό ραββίνο Άμπραχαμ Σκόρκα, που επίσης εμφανίστηκε στο βίντεο.

«Η θρησκευτική μου ζωή εμπλουτίστηκε με τις εξηγήσεις του, έγινε πολύ πιο πλούσια» είπε ο Φραγκίσκος για τον Σκόρκα. «Και φαντάζομαι πως το ίδιο συνέβη και σε αυτόν».

Από την πλευρά του ο κ. Βαρθολομαίος είπε πως "καλούμαστε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον στα μάτια ώστε να δούμε πιο βαθιά και να να αναγνωρίσουμε την ομορφιά του Θεού σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα".

Το «Κάνετε Φίλους» (Make Friends) είναι μια πρωτοβουλία του Elijah Interfaith Institute, ενός διαθρησκευτικού οργανισμού με γραφεία στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Σε ανακοίνωση, οι διοργανωτές είπαν πως η αποστολή του εγχειρήματος είναι να αντιμετωπίσει την ιδέα πως οι άνθρωποι βλέπουν τις θρησκείες των άλλων με έλλειψη εμπιστοσύνης ή αποστροφή- και εν δυνάμει να μειώσει τη βία που ασκείται στο όνομα της θρησκείας.

Ο ραββίνος Dr. Άλον Γκόσεν- Γκότσταϊν, διευθυντής του ινστιτούτου, είπε πως το εγχείρημα παρουσιάζει μια νέα θεολογική οπτική, μία η οποία υπογραμμίζει την ανάγκη για φιλία ανάμεσα στις θρησκείες.

«Δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως στα βιβλία πολλών θρησκειών μπορείς να βρεις κείμενα τα οποία δεν είναι πολύ ανοιχτά, ακόμα και εχθρικά, απέναντι σε ανθρώπους άλλων θρησκειών» αναφέρει σε ανακοίνωση. «Οπότε, όταν οι πιο σημαντικοί ηγέτες του κόσμου ζητούν φιλία, πρακτικά αγκαλιάζουν έναν τρόπο πίστης και απορρίπτουν έναν άλλο».

Οι 22 ηγέτες που συμμετέχουν στην έκκληση αντικατοπτρίζουν ένα μεγάλο φάσμα θρησκευτικών πεποιθήσεων- Σιχ, Βουδισμό, Ινδουϊσμό, Ισλάμ, Ιουδαϊσμό και Χριστιανισμό. Ο κάθε ηγέτης συνεισέφερε με μια προσωπική δήλωση, ειδικά για τους σκοπούς του εγχειρήματος αυτού.

Περισσότερα βίντεο από τους ηγέτες, με υποτίτλους σε διαφορετικές γλώσσες, είναι διαθέσιμα στον λογαριασμό YouTube του Make Friends.

«Ένα από τα πιο ωραία του να περνάς χρόνο με ανθρώπους που διαφέρουν από εσένα είναι ότι ανακαλύπτεις πόσα κοινά έχεις. Οι ίδιοι φόβοι, οι ίδιες ελπίδες, οι ίδιοι προβληματισμοί» είπε ο ραββίνος Λόρδος Τζόναθαν Σακς, πρώην ανώτατος ραββίνος του Ηνωμένου Βασιλείου.

Από ikivotos.gr

ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Όσοι δεν είναι Χριστιανοί βρίσκουν δύσκολο να πιστέψουν πως ζούμε στις έσχατες μέρες…

Η Αγία Γραφή αναφέρει: «…για να θυμηθείτε τα λόγια… γνωρίζοντας πρώτα τούτο, ότι στις έσχατες μέρες θα έρθουν εμπαίκτες, που θα περπατούν σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και λέγοντας: Πού είναι η υπόσχεση της παρουσίας του; Δεδομένου ότι από την ημέρα που οι πατέρες κοιμήθηκαν, όλα παραμένουν έτσι από την αρχή της κτίσης.» (Επιστολή Πέτρου Β΄ 3: 2, 3 – 4)

Ο ερχομός του Αντιχρίστου είναι ένα σημάδι του τέλους. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Παιδάκια μου, είναι έσχατη ώρα· και καθώς ακούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουν· γι’ αυτό γνωρίζουμε ότι είναι έσχατη ώρα.» (Επιστολή Α΄ Ιωάννη 2: 18)

Είπε ο Ιησούς πότε θα ερχόταν το τέλος; Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Και τούτο το Ευαγγέλιο της βασιλείας θα κηρυχθεί σε ολόκληρη την οικουμένη, για μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Και τότε θα έρθει το τέλος.» (Ματθαίος 24: 14)

Οι άνθρωποι που θα προσποιούνται πως είναι ο Ιησούς θα προσπαθήσουν να εξαπατήσουν τους ανθρώπους στους έσχατους καιρούς. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Τότε, αν κάποιος σας πει: Να, εδώ είναι ο Χριστός ή εδώ, μην πιστέψετε. Επειδή, θα σηκωθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες, και θα δείξουν μεγάλα σημεία και τέρατα, ώστε να πλανήσουν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς.» (Ματθαίος 24: 23 – 24)

Θα υπάρξουν σημάδια στον ήλιο, το φεγγάρι και τα αστέρια. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Κι αμέσως ύστερα από τη θλίψη εκείνων των ημερών ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και το φεγγάρι δεν θα δώσει το φως του και τα αστέρια θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν. Και τότε θα φανεί το σημείο του Υιού του ανθρώπου στον ουρανό. Και τότε θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης και θα δουν τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται επάνω στα σύννεφα του ουρανού με δύναμη και πολλή δόξα.» (Ματθαίος 24: 29 – 30)

Ποιά ηθική κατάσταση θα χαρακτηρίζει την κοινωνία των εσχάτων ημερών; Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Γνώριζε μάλιστα τούτο: ότι στις έσχατες ημέρες θα έρθουν κακοί καιροί, επειδή οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, συκοφάντες, ακρατείς, άγριοι, αφιλάγαθοι, προδότες, προπετείς, τυφλωμένοι από εγωισμό, περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι, ενώ μεν έχουν μορφή ευσέβειας, όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμή της. Και αυτούς απόφευγέ τους.» (Επιστολή προς Τιμόθεο Β΄ 3: 1 – 5)

Μια αύξηση της γνώσης και των ταξιδίων είναι ένα σημάδι των τελευταίων ημερών. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Κι εσύ Δανιήλ, κλείσε με ασφαλή τρόπο αυτά τα λόγια και σφράγισε το βιβλίο μέχρι τον έσχατο καιρό. Τότε πολλοί θα περιτρέχουν και η γνώση θα πληθυνθεί.» (Δανιήλ 12: 4)

Τι άλλα σημάδια των τελευταίων ημερών αναφέρει η Αγία Γραφή; Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Και θα υπάρχουν σημεία στον ήλιο και στο φεγγάρι και στα αστέρια. Κι επάνω στη γη στενοχώρια των εθνών με απορία και θα ηχεί η θάλασσα και τα κύματα. Οι άνθρωποι θα λιποψυχούν από τον φόβο και την προσδοκία των δεινών που επέρχονται στην οικουμένη, επειδή οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν.» (Λουκάς 21: 25 – 26)

Οι συζητήσεις για την ειρήνη και την ασφάλεια είναι ένα σημάδι των τελευταίων ημερών. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «…δεδομένου ότι εσείς ξέρετε ακριβώς πως η ημέρα του Κυρίου, σαν κλέφτης μέσα στην νύχτα, έτσι έρχεται. Επειδή, όταν λένε: Ειρήνη και ασφάλεια, τότε έρχεται επάνω τους αιφνίδιος όλεθρος, όπως οι πόνοι της γέννας στην έγκυο γυναίκα και δεν θα ξεφύγουν.» (Επιστολή προς Θεσσαλονικείς Α΄ 5: 2 – 3)

Τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι, όταν βλέπουν να γίνονται όλα αυτά; Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Αγρυπνείτε, λοιπόν, επειδή δε ξέρετε ποια ώρα έρχεται ο Κύριός σας. Να γνωρίζετε όμως τούτο, ότι αν ο οικοδεσπότης ήξερε σε ποια φυλακή της νύχτας έρχεται ο κλέφτης, θα αγρυπνούσε και δεν θα άφηνε να διαρρηχθεί το σπίτι του. Γι’ αυτό κι εσείς γίνεστε έτοιμοι, επειδή κατά την ώρα που δεν στοχάζεστε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου.» (Ματθαίος 24: 42 – 44)…

ΠΗΓΗ: Ορθόδοξη Χριστιανική Ομάδα Έβρου

Ο ΑΠΟΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΗΘΟΣ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΡΟΠΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Από επίσημη «έκθεση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την παγκόσμια κατάσταση των ναρκωτικών» που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» πληροφορούμαστε μεταξύ άλλων τα εξής: «Παγκοσμίως υπάρχουν 29 εκατομμύρια χρήστες ναρκωτικών, εκ των οποίων τα 17 εκατομμύρια είναι εξαρτημένα από οπιοειδή, δηλαδή ουσίες όπως η ηρωίνη, το όπιο και η μορφίνη. Η Ασία (...) εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη αγορά για οπιοειδή σκευάσματα, ενώ εκεί ζουν τα δύο τρίτα του συνόλου των χρηστών. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας (2014-2015) παρατηρήθηκε θεαματική αύξηση των θανάτων εξαιτίας της ηρωίνης, οι οποίοι (...) διπλασιάστηκαν από 5.925 το 2012 σε 10.800 το 2014 – και αυτό αποκλειστικά και μόνο στις ΗΠΑ. Πρόκειται για επιδημία, επισημαίνουν οι υπεύθυνοι του προγράμματος του ΟΗΕ, μια επιδημία που δεν δείχνει σημάδια ότι πρόκειται να χαλιναγωγηθεί. Η έκθεση του ΟΗΕ αναφέρει ότι αυξητικές τάσεις καταγράφηκαν και στα φορτία ηρωίνης προς την Ευρώπη με κατασχέσεις - μαμούθ σε Ιταλία και Γαλλία».

Αλλά και σε προηγούμενη έκθεση του ΟΗΕ διαβάσαμε τη συγκλονιστική πληροφορία: «Έως και 200.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω της χρήσης παράνομων ναρκωτικών» σε παγκόσμια κλίμακα.

Η μάστιγα των ναρκωτικών έχει πλήξει καίρια και τη μικρή μας Πατρίδα. Ενώ πριν από μερικές δεκαετίες ακούγαμε σποραδικές πληροφορίες για περιπτώσεις ναρκομανών, σήμερα δυστυχώς το μεγάλο αυτό κακό έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τραγικά θύματα των ναρκωτικών μπορεί να είναι τα παιδιά «τής διπλανής πόρτας». Και οι δύσμοιροι γονείς τους φθάνουν κάποτε σε απόγνωση, μην κατορθώνοντας να βρουν λύση στο δράμα της οικογένειάς τους. Βέβαια αξιόλογες υπηρεσίες προσφέρουν διάφοροι φορείς που δραστηριοποιούνται στον τομέα της απεξαρτήσεως κυρίως νέων προσώπων «εθισμένων σε παράνομες ουσίες». Όμως η ρίζα του κακού έγκειται στην απουσία ανώτερων ιδανικών από την ψυχική συγκρότηση της σημερινής νεολαίας. Ο σταδιακός αποχρωματισμός της Παιδείας από το ελληνορθόδοξο ήθος και τις μακραίωνες παραδόσεις της Φυλής μας έχει φέρει μαζί με άλλα θλιβερά και τη ροπή προς τα ναρκωτικά. Επομένως είναι ανάγκη επείγουσα να επιστρέψουμε στα πατροπαράδοτα όσια και ιερά μας, προπαντός στη θερμή πίστη προς τον παντοδύναμο Κύριό μας και στη ζωή που διδάσκει το άγιο Ευαγγέλιό Του διά της Εκκλησίας μας.

Πηγή: osotir.org

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΑΤΜΙΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Προς πάσα αρμόδια Αρχή

Από το Θεοβάδιστο, Αποστολοβάδιστο και Ιερό νησί της Πάτμου.

Από το νησί της Αποκάλυψης.

Από το ακριτικό νησί των Δωδεκανήσων.

Πάτμιοι, Έλληνες, Ορθόδοξοι,

Κληρικοί, Μοναχές και Μοναχοί, Εκπαιδευτικοί, Γονείς και Μαθητές,

Καταγγέλλουμε :

Τα ψέματα του Υπουργού Παιδείας και τον εμπαιγμό της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Τις αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές πρωτοβουλίες της έκδοσης «φακέλων του μαθητή» για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Την Κυβέρνηση για χριστιανοφοβία -  ορθοδοξοφοβία.

Επιμένουμε :

Στην κατάργηση του παρόντος πολυθρησκειακού Προγράμματος Σπουδών και στη σύνταξη ενός νέου.

Ζητούμε :

§  Την έκδοση άμεσα νέας απόφασης αναφορικά με την εκτύπωση του διδακτικού υλικού, με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους της ελληνικής Πολιτείας αλλά και τα προτάγματα της δημοκρατίας.

Προτείνουμε :

§  Ως έσχατη λύση την εκτύπωση και διανομή των ήδη υπαρχόντων βιβλίων του 2006, μέχρι να γραφούν, με τη συναίνεση όλων των ενδιαφερόμενων πλευρών, νέα βιβλία.

§  Αν το Υπουργείο δεν αποδεχθεί τις παραπάνω δημοκρατικές και αξιοπρεπείς προτάσεις για την άρση του αδιεξόδου, τότε αυτό θα είναι έμπρακτη απόδειξη ότι:

§  1. Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται για τον εκσυγχρονισμό της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών αλλά στοχεύει στην πνευματική αποδόμηση της ορθόδοξης πίστης των παιδιών των Ελλήνων,

§  2. Το συγκυβερνών κόμμα των ΑΝΕΛ εξαπατά τον Ορθόδοξο ελληνικό λαό, προφασιζόμενο θρησκευτική ευλάβεια, αλλά στην πραγματικότητα συνταυτίζεται με τις επιλογές του κομματικού «κράτους» του ΣΥΡΙΖΑ.

§  3. Βρίσκεται σε εξέλιξη η γκεμπελική και φασιστική προσπάθεια ενός ιδεοληπτικού, ορθοδοξου-χριστιανοφοβικού καθεστώτος, που έχει στο στόχαστρό του την πίστη του Ορθόδοξου χριστιανικού λαού.

Παραπομπές

1.      Δελτίο τύπου Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων 02/06/2017, http://www.petheol.gr/nea

Σημείωση: 

Έπονται οι υπογραφές. Η συλλογή των υπογραφών συνεχίζεται…

http://agiosmakariospatmios.blogspot.gr

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Πανελλήνια Έκκληση Γονέων για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

Η χώρα βασανίζεται από μια ατέρμονη κρίση από την οποία έξοδος δεν φαίνεται. Η ψυχολογική και σωματική κούραση τσακίζει την καθημερινότητα μας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα παιδιά μας, θύματα και αυτά της ψυχολογικής κατάρρευσης, που προέρχεται από την αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και την αναζήτηση της μετανάστευσης, σαν λύση απελπισίας,  αντί να βλέπουν στο σχολείο μια πυξίδα για το μέλλον τους και χώρο για αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής, μπερδεύονται σε ένα χάος ανθρώπινων θεωριών που το κεντρικό τους νόημα είναι ότι αλήθεια δεν υπάρχει. 

Θέλουν να μάθουν στο παιδί ότι όλα είναι σχετικά και ανθρώπινες κατασκευές. Άρα το μόνο νόημα της ζωής είναι το τίποτα. Τι νόημα λοιπόν έχει μέσα σε αυτό το νοητικό κλίμα η παρακολούθηση έστω και μιας ώρας ζωής υποχρεωτικής εκπαίδευσης;

Η επίθεση στο μάθημα των θρησκευτικών, όπως αποδεικνύεται με τη δημοσίευση στο διαδίκτυο του πλήρους περιεχομένου του φακέλου σπουδών (για όλες τις τάξεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), ύπουλα προσπαθεί να παρασύρει αθώες ανήλικες ψυχές μέσω της παιδοκολακείας σε συμμετοχή σε θεατρικά δρώμενα μέσα στην τάξη, όπου ο κάθε μαθητής θα φτιάχνει τη δική του αλήθεια βάσει της φαντασίας του. Αυτές οι μεθοδεύσεις το μόνο που θα καταφέρουν, είναι να οδηγήσουν στη δημιουργία εγωπαθών και ανερμάτιστων προσωπικοτήτων, για τις οποίες το κέντρο θα είναι το εγώ τους και όχι η κοινωνική αλληλεγγύη. Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ως τελεσιουργός του μυστηρίου της σωτηρίας μας δια του Σταυρού και της Αναστάσεως απουσιάζει και επανεμφανίζεται σαν ένας συνήθης ηθικοδιδάσκαλος που συμπαρατίθεται με κοσμικές και θρησκευτικές θυμοσοφίες του Μωάμεθ, του Βούδα, του Κομφουκίου και άλλων ηθικολόγων.  Αυτό οδηγεί τελικά στη δημιουργία απνευμάτιστων ανθρωποτύπων που άλλοτε ιδεολογικοποιούν ή ηθικοποιούν συγχυτικά τα πάντα ανάλογα με τις συναισθηματικές ροπές και τις εξαρτήσεις τους. Είναι δηλαδή τα τελικά άριστα υποψήφια θύματα  των διαφημίσεων και των κάθε λογής εξουσιαστών.

Εάν το παιδί μπολιαστεί με ένα τέτοιου είδους μηδενιστικό φρόνημα, γιατί να αγωνιστεί να χτίσει κάτι για την πατρίδα του ή και για την Ευρώπη ολόκληρη, αν όλα αυτά που ζούμε δεν είναι παρά παιχνίδια της φαντασίας μας; Η εικονική πραγματικότητα μπορεί να είναι καλή για παιχνίδια διασκέδασης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλλά εάν μεταφερθεί στον πραγματικό χώρο όλα μετατρέπονται σε χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου και μάλιστα εν ζωή. Εάν το σχολείο είναι όργανο αντικατήχησης στην αποδόμηση και στο τίποτα, τότε ο λόγος υπάρξεώς του παύει να υπάρχει.

Είναι απύθμενα ανόητο γονείς να θυσιάζουν όλο τους το είναι, για να μάθουν τα παιδιά τους λίγα γράμματα, σαν στήριγμα στη ζωής τους, όταν κάθε μορφής αξία πριονίζεται τόσο ριζικά μέσα στην απροστάτευτη παιδική ψυχή.

Με την παρούσα επιστολή μεταφέρουμε την έντονη διαμαρτυρία της γρηγορούσας συνείδησης του πληρώματος της Εκκλησίας στην Ιεραρχία και ζητούμε, έστω και εκ των υστέρων, να μη συναινέσει σε αυτό το ανοσιούργημα που προσπαθεί να επιβληθεί στα παιδιά μας με υπουργικές αποφάσεις και φακέλους μαθημάτων.

Το ελληνικό σύνταγμα θέτει όρια στην παρεμβατικότητα του κράτους και μάλιστα όταν θίγονται ανθρώπινα δικαιώματα. Ο σχετικισμός μπορεί να είναι μια θεωρία των αποδομιστών, μια ιδιαίτερη ερμηνεία του μεταμοντερνισμού, αλλά ούτε πλουραλιστικό, ούτε κριτικό, ούτε αντικειμενικό είναι να παρουσιάζεται ως η μόνη αλήθεια. Η επιβολή με υπουργικές αποφάσεις φιλοσοφικών δοξασιών, ως της μόνης νομικά επιτρεπτής στο δημόσιο εκπαιδευτικό χώρο αλήθειας, συνιστά φασισμό της χειρότερης μορφής.

Οι ιεράρχες της Εκκλησίας μας καλούνται να μην υποκύψουν σε γελοίες ποσοστώσεις περί την ορθόδοξη πίστη, π.χ. 60% ορθοδοξία, 30% Ισλάμ, 10% βουδισμός και άλλα τινά φαιδρά. Ούτε να υποκύψουν στην αποδοχή του σχετικισμού ως της επίσημης φιλοσοφίας του νέου προγράμματος σπουδών για τα θρησκευτικά. Γιατί, αν και η ορθόδοξη πίστη είναι κάτι σχετικό μέσα σε ένα φαντασιακό συνονθύλευμα  απόψεων, τι νόημα έχει να πάρουμε στα σοβαρά την έννοια της Εκκλησίας και τι νόημα έχει να συζητάμε περί σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, όταν αυτά είναι απλά ένα φαντασιώδες τίποτα. Το περίεργο είναι ότι όλοι αυτοί οι οπαδοί του πνευματικού σχετικισμού, όταν αναφέρονται στο χρήμα και στον υλισμό γίνονται απολυτοκράτες. Όταν μιλούν για οικονομικά, είτε αυτά λέγονται υποχρεώσεις έναντι των δανειστών ή υποχρεώσεις οικονομικές έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, εκεί δεν ισχύει ο σχετικισμός; Γιατί για το χρήμα ισχύει η απόλυτη και ανελέητη σπάθη του νόμου; Είναι τυχαία αυτή η αντεστραμμένη αντικατήχηση;

Ό,τι και να συμβεί οι γονείς και τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους στα σχολεία, που δεν κάνουν εκπτώσεις συνειδήσεως, δηλώνουν ότι θα αρνηθούν οποιαδήποτε ενεργητική ή παθητική συμμετοχή μέσα στις τάξεις σε αυτό το εκκολαπτόμενο έκτρωμα. Η ομόφωνη -ει δυνατόν- αρνητική ψήφος όλων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών θα αποδείξει ότι οι Έλληνες Ιεράρχες ξέρουν να ιεραρχούν το πνευματικό συμφέρον ενάμιση εκατομμυρίων ανηλίκων παιδιών που φοιτούν στα σχολεία πάνω από οποιεσδήποτε άλλες σκοπιμότητες με τις οποίες ο καίσαρας θέλει να διαιρέσει την Εκκλησία.

 Ζητώντας τις Πατρικές Ευχές σας     

 O  ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ – Η ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΣΑ

Ορθόδοξος Τύπος

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΥΚΟΛΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΕΣΑΙ

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Κατακρίνεις τους άλλους δικαιολογώντας τον σκανδαλισμό σου, τους λογισμούς σου ως “αναμενόμενους”.

Εύκολα σκανδαλίζεσαι γιατί δεν έχεις δει ποτέ

κατάματα την αμαρτία σου, γιατί ποτέ δεν βλέπεις τα λάθη σου. 

Υπεραμύνεσαι του δίκιου σου, του ήθους σου, της αρετής σου, της γνώμης σου.

-------------------

Σκανδαλίζεσαι εύκολα με τις ζωές των άλλων. Τους κουνάς επιδεικτικά το δάκτυλο, προς συμμόρφωσή τους. 

Μα πώς θα διορθώσεις τα πράγματα; Νομίζεις ότι θα καταφέρεις να πάψεις τα σκάνδαλα με τον σκανδαλισμό σου;

-------------------

Εύκολα σκανδαλίζεσαι γιατί έμαθες να ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων και όχι με την δική σου. Δεν σε συμφέρει να δεις την δική σου ζωή γιατί μάλλον θα απογοητευτείς, γι’αυτό και έχεις βρεις την λύση στο να εξετάζεις τις ζωές των άλλων στο μικροσκόπιο του μυαλού σου. Σκανδαλίζεσαι κιόλας με αυτά που ποθείς να έχεις και δεν μπορείς. Σε πειράζουν, όχι γιατί γίνονται αλλά γιατί δεν συμμετέχεις κι εσύ σε αυτά.

-------------------

Εύκολα σκανδαλίζεσαι ειδικά με τους ανθρώπους της Εκκλησίας. Ειδικότερα με τους ιερείς. Σκανδαλίζεσαι με τα μαλλιά και τα γένια τους (άλλος μακρυά, άλλος κοντά), με το αμάξι τους (να μην αναφέρω μηχανή γιατί είναι “απαγορευμένο” μεταφορικό μέσο), με τα άμφιά τους, με το φαγητό τους, με τις κινήσεις τους, με το ψάλσιμό τους.

Από την μία τους θέλεις κοντά στον λαό, και από την άλλη τους θέλεις ερημίτες, από την μία τους θέλεις καταδεκτικούς και γλυκομίλητους και από την άλλη τους θέλεις αυστηρούς και φανατικούς, από την μία θέλεις νέους ιερείς που πιάνουν τον σφιγμό της εποχής και από την άλλη προτιμάς τους ηλικιωμένους που είναι πιο “σοφοί”. Τους θέλεις δηλαδή κομμένους και ραμμένους στα δικά σου μέτρα και σταθμά, σύμφωνα με την διάθεση που έχεις ανάλογα την ημέρα. 

Σου λέει ο λογισμός, "εγώ εάν ήμουν ιερέας θα έκανε εκείνο ή το άλλο" όμως δεν είσαι! Είναι εύκολο να το "παίζεις" ιερέας χωρίς να είσαι, είναι εύκολο και δεν στοιχίζει να το "παίζεις" ρασοφόρος φορώντας κοντομάνικα το καλοκαιράκι.

-------------------

Σκανδαλίζεσαι γιατί δεν ξέρεις τί θέλεις, δηλαδή δεν ξέρεις ποιος είσαι. Εύκολα θα καταδικάσεις κάποιον ιερέα που ίσως έσφαλε ως άνθρωπος. Ξεχνάς τα δικά σου, μάλλον ποτέ σου δεν είδες τα δικά σου που γίνονται σε καθημερινό βαθμό. Θα σκανδαλιστείς όμως με τον ιερέα που μία φορά φώναξε και όχι με τον εαυτό σου που καθημερινά βρίζεις τον/την σύζηγό σου, που χειροδικείς στο παιδί σου, που ψεύδεσαι στο αφεντικό σου, που κλέβεις τον συνεταίρο σου, που κοροϊδεύεις τον φίλο σου. 

Και δικαιολογείς τον σκανδαλισμό σου γιατί λες ότι οι ιερείς θα πρέπει να είναι το παράδειγμά μας. Σκέφτηκες όμως ποτέ πως κι αυτοί είναι άνθρωποι; 

-------------------

Ο ιερέας είναι παράδειγμα ανθρώπου που αγωνίζεται, δεν είναι ένα είδωλο αμόλυντου, άμεμπτου, αναμάρτητου ανθρώπου. 

-------------------

Δυστυχώς όμως παραμονεύεις να δεις τον ιερέα να πέφτει για να δικαιολογήσεις την δική σου ανομία. Να πεις “είδες ο ιερέας το έκανε, εγώ δεν θα το κάνω”; Δηλαδή και τον κατακρίνεις και δικαιολογείς την αμαρτία σου. Διπλό το κακό.

-------------------

Όντως μερικές φορές οι ιερείς “ξεφεύγουν” και ο σκανδαλισμός έρχεται ως φυσικό επακόλουθο, εάν λοιπόν πέσει κάτι στην αντίληψή σου αντί να καλλιεργείς κακούς λογισμούς, αντί να αφήσεις την κατάκριση να κυριεύση την καρδιά σου, προσευχήσου για τον αδελφό σου -για τον ιερέα- γιατί κι αυτός είναι άνθρωπος. Τις περισσότερες όμως φορές θέλεις να σκανδαλιστείς, παραμονεύεις να δεις, να ακούσεις κάτι ώστε να επιβεβαιώσεις τις ήδη υπάρχουσες κακές σκέψεις που κατακλύζουν την καρδιά σου.

-------------------

Και εγώ σκανδαλίζομαι. Και πάρα πολύ.

Σκανδαλίζομαι με τον σκανδαλισμό σου. Ούτε αυτό θα έπρεπε να γίνει, όμως να που γίνεται. Εγώ όμως είμαι ιερέας και “δεν μου επιτρέπεται” να σκανδαλίζομαι. Εσένα όμως γιατί να σου επιτρέπεται; Δεν περιμένω απάντηση…

Το θέμα δεν είναι ποιος έχει δίκαιο ή άδικο. Δεν είναι το ζητούμενο ποιανού ο σκανδαλισμός είναι αναμενόμενος ή όχι. Το θέμα είναι να καταλάβουμε επιτέλους ότι ο μοναδικός σκανδαλισμός που είναι ωφέλιμος είναι αυτός με τον εαυτό μας, που κάνει τόσα πολλά λάθη, τόσες πολλές αμαρτίες και όμως μένει αμετανόητος. Να σκανδαλιστούμε με την αμετανοησία μας και επιτέλους να βάλουμε αρχή μετανοίας, να δούμε τα βαθιά μας, αναζητώντας την Χάρη του Θεού ώστε να φωτιστούμε και να ξυπνήσουμε από την πνευματική λήθη στην οποία έχουμε περιπέσει.

-------------------

Ο Ιούδας σκανδαλίστηκε με τον Χριστό και τον πρόδωσε, το ίδιο και οι Φαρισαίοι. Εάν καταφέραμε να σκανδαλιστούμε εμείς οι άνθρωποι με τον Αναμάρτητο φανταστείτε τι γίνεται με τους αμαρτωλούς. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία για τον σκανδαλισμό μας, αλλά αιτία προβληματισμού.

-------------------

Μας σκανδαλίζει λοιπόν ακόμα και ο Θεός. Αυτός κι αν είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο! Κι όμως ο Θεός δεν σκανδαλίζεται από εμάς. Όχι γιατί δεν ξέρει ποιοι είμαστε αλλά διότι ενώ ξέρει ποιοι είμαστε συνεχίζει να μας αγαπά. Εμείς σκανδαλιζόμαστε μαζί Του διότι δεν τον γνωρίζουμε, δεν Τον καταλαβαίνουμε. Και συνήθως έτσι γίνεται. Σκανδαλιζόμαστε μ’αυτό που δεν κατανοούμε. Όπως π.χ. πολλοί άνθρωποι της Εκκλησίας σκανδαλίζονται με το διαδίκτυο, γιατί δεν το κατανοούν.

-------------------

Το σκάνδαλο εμφανίζεται μέσα στην καρδιά μας, όταν πάψει να υπάρχει αγάπη και πλέον κυριαρχούν τα πάθη, η αμετανοησία, η εγωπάθεια, ο καθωσπρεπισμός, ο ηθικισμός, ο νόμος.

-------------------

Ο Χριστός "σκανδαλίστηκε" μόνο με εκείνους που σκανδαλιζόντουσαν ακόμα και με το τίποτα και ουσιαστικά δημιουργούσαν τα σκάνδαλα· και γι'αυτό τους έλεγξε. Να το θυμάσαι κι αυτό.

-------------------

Ο Χριστός όταν είπε "αλοίμονο στον άνθρωπο από τον οποίο έρχονται τα σκάνδαλα", αναφερόταν στον άνθρωπο που γεννά μέσα του το σκάνδαλο, δηλαδή στον σκανδαλιζόμενο· διότι ο άνθρωπος αυτός -που σκανδαλίζεται- επιλέγει το σκάνδαλο και την κατάκριση. 

 -------------------

Γίνεται ένα γεγονός μπροστά μας. Ο ένας το βλέπει και δεν σκανδαλίζεται, το βλέπει ο άλλος και σκανδαλίζεται. Ο καθένας με το τί έχει μέσα του, με το πόση εγωπάθεια κρύβει τόσο και θα σκανδαλιστεί. Ο ταπεινός άνθρωπος δεν σκανδαλίζεται με κανέναν και με τίποτα.

------------------- 

Ελπίζω να μην σε σκανδάλισα. Ελπίζω… 

ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΑΛΑΚΤΟΤΡΟΦΟΥΣΑΣ

ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΣΤΗΝ «ΓΚΙΑΟΥΡ» - ΣΜΥΡΝΗ ΤΟ… ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΑΛΑΚΤΟΤΡΟΦΟΥΣΑΣ!

Ένα ακόμα θαύμα αποκάλυψης ελληνορθόδοξων ιερών τόπων της Μικράς Ασίας έγιναν μάρτυρες οι Τούρκοι, καθώς, όπως αναφέρει σε αποκλειστικό της δημοσίευμα η τουρκική εφημερίδα, Vatan, στα υπόγεια τούνελ που ερευνώνται στην παλιά αγορά της Σμύρνης ανακαλύφθηκε η μυθική, όπως χαρακτηρίστηκε, «πηγή άγιασμα» της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας, (Ana Meryem Sütveren).

Όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, ανάμεσα στην παλιά αγορά της Σμύρνης και στο κάστρο του Kadifekale, υπήρχε εδώ και αιώνες ένα σύστημα υπογείων τούνελ που συνδέανε τα δυο αυτά μέρη. Σε ένα από αυτά τα τούνελ και κάτω από ένα σπίτι, βρέθηκε μια πηγή από ένα κανάλι που όπως αναφέρεται πρέπει να είναι η μυθική πηγή της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας. Η πηγή αυτή σύμφωνα με κάποια παράδοση ανέβλυσε το γάλα της Παναγίας και στα μετέπειτα χρόνια δεν άφησε να διψάσουν οι κάτοικοι καθώς πάντα τους προσέφερε το αγιασμένο νερό της. Οι Τούρκοι αρχαιολόγοι που διενεργούν τις ανασκαφές στο σημείο αυτό έχουν μείνει, όπως αναφέρεται, έκπληκτοι από αυτό το υπόγειο σύστημα των τούνελ που βρίσκεται κάτω από την παλιά αγορά της Σμύρνης αλλά και από την διαπίστωση ότι βρεθήκαν μπροστά στην μυθική αυτή πηγή.

Ο δήμαρχος του Konak της Σμύρνης, Hakan Tartan, που επισκέφτηκε το μέρος αναφέρει ότι κάτω από ένα gecekondu, δηλαδή μια αυθαίρετη οικία, υπάρχει μια πηγή που σύμφωνα με την παράδοση πρέπει να είναι η μυθική πηγή της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας, ένα μέρος με μεγάλη θρησκευτική αξία. Ο δήμαρχος του Konak υποσχέθηκε ότι θα δοθεί μεγάλη μερίμνα στο να μην καταστραφεί το μέρος αυτό της πηγής, ενώ όλη η περιοχή που έχει και αρχαιολογική αξία, θα δοθεί μετά από τις απαραίτητες εργασίες ανακαινίσης για επίσκεψη στο κοινό και στους τουρίστες που θα θελήσουν να επισκεφτούν το μέρος αυτό. Προφανώς η νέα ανακάλυψη αυτή των Τούρκων με ελληνορθόδοξο χαρακτήρα, αναφέρεται σε κάποια πολύ παλιά πηγή-αγίασμα της Παναγίας, με την επωνυμία της Γαλακτοτροφούσας, που ήταν θαμμένη ανά τους αιώνες σε κάποιο υπόγειο τούνελ της παλιάς αγοράς της Σμύρνης στην περιοχή του Basmane.

Να σημειωθεί ότι ο εικονιστικός τύπος της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας συναντάται μόνο στην ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και είναι πολύ γνωστός και πολύ αγαπητός στους Ορθοδόξους. Ο αγιογράφος που πρώτος τον αγιογράφησε, όπως αναφέρεται, εμπνεύστηκε από την ευαγγελική διήγηση της Γέννησης του Χριστού, (Ματθ. β΄ 1-15, Λουκ. β΄ 1-20) και από το ευαγγελικό εδάφιο: «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας, (Λουκ. ια΄ 27). Οι εικόνες της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας παρουσιάζουν τη Θεοτόκο να κρατάει στην αγκαλιά της τον νεογέννητο Χριστό και να Τον τρέφει με το γάλα της, (να Τον θηλάζει). Από το παρελθόν οι εικόνες αυτές είναι πολύ αγαπητές στις νέες μητέρες και ιδιαίτερα στις λεχώνες που έχουν λίγο γάλα.

Η σημαντικότερη από τις υπάρχουσες εικόνες της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους. Η εικόνα αυτή αγιογραφήθηκε στην Παλαιστίνη και ανήκε αρχικώς στη Λαύρα του οσίου Σάββα του Ηγιασμένου. Επάνω της είναι γραμμένο το ομοθεματικό της τροπάριο: «Χρυσοπλοκώτατε πύργε και δωδεκάτειχε πόλις, ηλιοστάλακτε θρόνε καθέδρα του βασιλέως, ακατανόητον θαύμα πώς γαλουχείς τον Δεσπότη;».

Το ιστορικό αναφέρει ότι πριν πεθάνει ο όσιος Σάββας είπε στους συνασκητές του που ήταν γύρω από το κρεβάτι του, ότι κάποτε θα επισκεφθεί τη Λαύρα κάποιος πρίγκιπας που θα έχει το ίδιο όνομα με αυτόν, δηλαδή θα λέγεται και αυτός Σάββας. Σε αυτόν, έδωσε την εντολή, να του δοθεί λοιπόν η εικόνα της Παναγίας Γαλακτοτροφούσης σαν ευλογία. Το Γεγονός αυτό σύμφωνα με την παράδοση, δηλαδή η επίσκεψη του πρίγκιπα στην Λαύρα έγινε τον 13ο αιώνα, όταν τη Λαύρα επισκέφθηκε ο άγιος Σάββας ο Σέρβος, (Αρχιεπίσκοπος Σερβίας), κτήτορας της Ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου του Αγίου Όρους. Αυτός μετέφερε την αγία αυτή εικόνα στο Άγιο Όρος, και συγκεκριμένα στη μονή την οποία ο ίδιος ίδρυσε.

Εικόνες της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας υπάρχουν και σε άλλα μέρη στην κυρίως Ελλάδα όπως στα Τρίκαλα, στην αγία Κυριακή της Θεσσαλονίκης, στο εκκλησάκι των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, στο χωριό Καψαλιανά στην Κρήτη, στην Λεμεσό της Κύπρου και αλλού.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

nikosxeiladakis.gr

ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΕΒΓΑΛΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ

Του Χρήστου Μιχαηλίδη | Romfea.gr

Ένα θαυματό και ασυνήθιστο γεγονός που μας θυμίζει Συναξάρια, συνέβη στο Σότσι της Ρωσίας.

Συγκεκριμένα ένα κοπάδι δελφινιών έβγαλε στην ακτή μία εικόνα της Παναγίας μπροστά στα έκπληκτα μάτια ανθρώπων που βρισκόντουσαν στην παραλία.

Το γεγονός έφερε στην δημοσιότητα ένας συνταγματάρχης του Ρωσικού Στρατού και η σύζυγός του, οι οποίοι έκπληκτοι είδαν τα δελφίνια να κολυμπάνε πολύ κοντά στην ακτή και να βγάζουν ένα αντικείμενο.

Όταν τα δελφίνια απομακρύνθηκαν προς το πέλαγος, το ζευγάρι πλησίασε το σημείο όπου είδαν το αντικείμενο καλυμμένο από λάσπη.

Τότε η σύζυγος του συνταγματάρχη καθαρίζοντας το αντικείμενο αντίκρυσε μια εικόνα της Παναγίας, δοξάζοντας τον Θεό για αυτό το θαυμαστό γεγονός.

Να αναφερθεί ότι κανείς δεν γνωρίζει πως η εικόνα κατέληξε στον βυθό της Μαύρης θάλασσας, αλλά και πως τα δελφίνια την μετέφεραν μέχρι την ακτή, παραμένει ανεξήγητο.

Τέλος να σημειωθεί πως ο συνταγματάρχης μετέφερε την εικόνα στην Μόσχα, με την ελπίδα να την δείξει στον Πατριάρχη Κύριλλο και να του διηγηθεί το θαυμαστό γεγονός.

http://www.romfea.gr, http://epanastasilae.blogspot.gr

ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΕΜΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΜΕ ΗΛΙΟ ΚΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΛΑΘΟΣ ΣΟΥ!

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΣΕ ΕΦΤΑΣΕ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙΣ!

ΟΣΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΓΙΑΤΡΕΨΕΙ!

ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣΕ!

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Η ΛΕΞΗ "Σ' ΑΓΑΠΩ" ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΤΗΝ ΛΕΣ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Ἡ λέξη «σ΄ ἀγαπῶ» εἶναι ταπεινό πρᾶγμα νά τήν λές. Δέν λέγεται. Κερδίζεται σιωπηλά μέ τήν προσωπικότητα πού φτιάνεις.
Φτιάνεσαι κι ὁ ἄλλος τρελαίνεται μαζί σου. Καλλιεργεῖσαι καί κοιτᾶς νά τό κρύψεις κιόλας. Ἀλλά ὁ ἄλλος τό νιώθει καί ἑλκύεται. Ἃμα ἀγαπᾶς καί δέ ζητᾶς τήν ἀγάπη τῶν ἄλλων, ὃλοι θά ἔρχονται κοντά σου. Εἶναι μυστικό. Μυστικά θά τούς ἀγαπᾶς καί ἐκεῖνοι θά τό καταλαβαίνουν καί θά σοῦ στέλνουν κι ἀπό μακριά ἀκόμη τά καλά τους αἰσθήματα. Κατάλαβες;

– Τί νά καταλάβω; Πῶς ὄρη μετακινοῦνται;

– Αὐτό πού ἐσύ λές φυσιολογικό, εἶναι ἀφύσικο. Φυσιολογικό εἶναι τοῦτο πού σοῦ λέω ἐγώ: Ν΄ ἀγαπᾶς ἀνιδιοτελῶς!