ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟ Η ΣΤΗ ΝΟΣΗΡΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 15η  Οκτωβρίου  2017

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟ Ή ΣΤΗΝ ΝΟΣΗΡΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ;

     

Ένα από τα χαρακτηριστικότερα γνωρίσματα της ανθρωπίνης φύσεως, για να την ξεχωρίζει από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, είναι η έμφυτη στροφή και κλίση προς το θείον, ο πόθος δηλαδή του ανθρώπου να στραφεί να επικοινωνήσει και να λατρεύσει κάποιο υπέρτατο όν, το Θεό, από τον Οποίο προέρχονται τα πάντα, ορατά και αόρατα και στον οποίο οφείλει την ύπαρξή του.

Το φαινόμενο της θρησκευτικότητας στον άνθρωπο το συναντούμε από αρχαιοτάτων χρόνων, ακόμη και στους πιο πρωτόγονους και απολίτιστους λαούς, καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορικής πορείας της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα. Φυσικά από την έμφυτη αυτή νομοτελειακή πραγματικότητα, δεν εξαιρείται ο σύγχρονος άνθρωπος, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως κατ’ εξοχήν θρησκευόμενος, ανεξάρτητα από τη μορφή της θρησκευτικότητας που βιώνει. Βεβαίως αυτή η έντονη απροσδόκητη στροφή στη θρησκευτικότητα του συγχρόνου ανθρώπου προκαλεί την έκπληξη και την απορία πολλών άθεων και υλιστών της εποχής μας, οι οποίοι αδυνατούν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα: Πως είναι δυνατόν να υπάρχει σήμερα αναβίωση της θρησκευτικότητας μετά την σαρωτική κυριαρχία πλήθους υλιστικών και αντιθρησκευτικών ιδεολογιών και κοσμοθεωριών, όπως ο Άθεος υπαρξισμός, ο μηδενισμός, ο ιδεαλισμός, ο μαρξισμός, ο νιτσεϊσμός, ο φροϋδισμός, ο δαρβινισμός, κλπ., καθ’ όλη τη διάρκεια του 20^ου αιώνος; Και κάτι ακόμη. Πως συμβαίνει αυτό το παράδοξο: Ο σύγχρονος άνθρωπος να γίνεται όλο και πιο θρησκευόμενος,  ενώ όλες οι παρά πάνω ιδεολογίες και φιλοσοφικά συστήματα, προοδευτικά, να εκμηδενίζονται και σήμερα να ανήκουν πλέον στο παρελθόν; Να έχουν τεθεί στο περιθώριο της ιστορίας και χρήσιμες μόνον για τη μελέτη των ειδικών, μη έχοντας να προσφέρουν πλέον τίποτε το ουσιαστικό στον σύγχρονο κόσμο;

       Ωστόσο, είναι γεγονός ότι η κατάρρευσή τους άφησε ένα τεράστιο υπαρξιακό κενό, μια χαώδη άβυσσο, στον σύγχρονο άνθρωπο, την οποία φιλοδοξεί να αναπληρώσει μια νέα «κυρίαρχη» ιδεολογία σε παγκόσμιο επίπεδο, η ιδεολογία της «Νέας Εποχής», ή μάλλον η «νέα πνευματικότητα», όπως την χαρακτηρίζουν κάποιοι, της οποίας κύριο γνώρισμα είναι το δόγμα του θρησκευτικού συγκρητισμού. Μέσα στα πλαίσια αυτής της νέας κοσμοθεωρίας,  καμία θρησκεία και καμία φιλοσοφική θεωρία δεν έχει ολόκληρη την αλήθεια, αλλά μόνο ένα μέρος της. Όλες οι θρησκείες καλούνται να συνεισφέρουν το «μερίδιό» τους για να βρεθεί ολόκληρη την αλήθεια. Ο σύγχρονος άνθρωπος, βλέποντας έκθαμβος να συγκλίνουν όλες οι θρησκείες στην δημιουργία ενός νέου θρησκευτικού μορφώματος, αυτού της Πανθρησκείας, δεν φαίνεται πρόθυμος να αναπτύξει και να διατυπώσει μια νέα φιλοσοφική κοσμοθεωρία περί Θεού, ανθρώπου και κόσμου, διότι καταλαβαίνει ότι αυτό είναι μια ματαιοπονία.

     Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα στην εφημερίδα «Εποχή» (21-5-2017), του κ. Δημήτρη Παπανικολάου, με τίτλο: «Έξι λόγοι για την στροφή στον θρησκευτικό συντηρητισμό». Ο αρθρογράφος επιχειρεί σ’ αυτό να ερευνήσει την απροσδόκητη και ακαταλαβίστικη για τους σύγχρονους αθέους διανοητές ανάπτυξη της θρησκευτικότητας, την οποία βλέπει ως στροφή προς τον θρησκευτικό συντηρητισμό. Γράφει: «Η Νεωτερικότητα χαρακτηρίστηκε από την εμπεδωμένη πίστη των ανθρώπων ότι η ζωή τους μπορεί να αλλάξει και ότι πλέον είναι στα χέρια τους. Ωστόσο, στην εποχή της νεοφιλελεύθερης μετανεωτερικότητας καλλιεργήθηκε η ιδέα πως η ζωή μας δεν μπορεί να αλλάξει, παρόλο που συνεχίζει να είναι στα χέρια μας. Ή μήπως μπορεί να αλλάξει, αλλά είναι στο αόρατο χέρι της Αγοράς να αποφασίσει γι αυτό;». Και συνεχίζει: «Σήμερα την Ιστορία διεκδικούν τρεις διεκδικητές: νεοφιλελεύθεροι, «συντηρητικοί» οπαδοί της Νεωτερικότητας, και θρησκευόμενοι οπαδοί της προνεωτερικότητας (φορείς της μεσαιωνικής ιδέας ότι «η ζωή μας μπορεί να αλλάξει, αλλά είναι στο χέρι του Θεού»)». Είναι ολοφάνερο πως ο αρθρογράφος βλέπει τα πράγματα από την σκοπιά της αθέου κοινωνιολογίας και της οικονομικής επιστήμης. Προφανώς κατανοεί την χρεωκοπία των ανθρώπινων ιδεολογιών, αλλά την αποδίδει σε οικονομικούς παράγοντες, δηλαδή στην επικράτηση τουΝεοφιλελευθερισμού, στο κυρίαρχο σήμερα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, με τις γνωστές και οδυνηρές κοινωνικές και πολιτικές του προεκτάσεις. Δεν θα διαφωνήσουμε απόλυτα μαζί του, αλλά θα προσθέσουμε πως ο Νεοφιλελευθερισμός πήγασε από την ακόρεστη δίψα του σύγχρονου ανθρώπου για συσσώρευση υλικού πλούτου. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στους μεγιστάνες των μεγάλων πολυεθνικών τραστ, αλλά και στον απλό άνθρωπο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έθεσε ως ύψιστο ιδανικό του την απόκτηση όσο το δυνατόν περισσότερου πλούτου, δύναμης, ηδονής, κοινωνικής προβολής και επιβολής.

      Προφανώς δε διαφωνούμε μαζί του για τους τρεις «διεκδικητές» της Ιστορίας, τους θιασώτες του Νεοφιλελευθερισμού, του Συντηρητισμού και της θρησκευτικότητας. Μόνο που αυτοί οι «διεκδικητές» είναι «μπερδεμένοι» στην σύγχρονη κοινωνική Βαβέλ και ιδίως στο δυτικό κόσμο. Βλέπουμε για παράδειγμα στην Αμερική νεοφιλελεύθερους και συντηρητικούς να στηρίζονται από θρησκευόμενους και οι ίδιοι να στηρίζουν την ιδεολογία τους σε θρησκευτικές δοξασίες. Αναφερόμαστε στις χιλιάδες προτεσταντικές «εκκλησίες», οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στους ηγέτες αυτών των ρευμάτων. Ακόμα και στο Λευκό Οίκο: θυμίζουμε πως ο προ προηγούμενος Πρόεδρος των Η.Π.Α. μελετούσε την Αγία Γραφή και την συμβουλεύονταν, ενώ παράλληλα κήρυσσε τον πόλεμο στο Ιράκ, με βάση την «μελέτη» των αγίων Γραφών! Αμέτρητοι προτεστάντες πάστορες και «εκκλησίες» κηρύσσουν τις πιο απίθανες «μεσσιανικές» επαγγελίες για την «μετατροπή της γης σε παράδεισο», όπως λ.χ. η Εταιρεία Σκοπιά, των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ή των Μορμόνων. Χιλιάδες άνθρωποι παρασύρονται και εναποθέτουν τις ελπίδες τους σ’ αυτές.

     Παράλληλα το ρεύμα της «Νέας Εποχής  του Υδροχόου», τείνει να συμπεριλάβει ολόκληρη την ανθρωπότητα στη νέα θρησκεία, την Πανθρησκεία, η οποία θα λύσει, κατά τους προωθητές της, τα μεγάλα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου. Επαγγέλλεται ένα νέο ευαγγέλιο το  «ευαγγέλιο» του αρχαικάκου Όφεως, του διαβόλου, ο οποίος υπέβαλε στο πρωτόπλαστο ζεύγος την ιδέα της αυτοθεώσεως, (Γεν.3,5). Πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα χρειάζονται πια το Θεό, για να γίνουν θεοί κατά χάριν, όπως ήταν προορισμένοι, αλλά θεοί με τις δικές τους δυνάμεις. Αυτό άλλωστε αποτελεί ένα από τα θεμελιώδη δόγματα της «Νέας Εποχής»: «Θεός προσωπικός δεν υπάρχει, Θεός είσαι εσύ», φτάνει να το συνειδητοποιήσεις! Και πως θα το πραγματοποιήσεις; Με τη μαγεία και τις«απόκρυφες δυνάμεις της φύσεως», δηλαδή μέσω του διαβόλου και των αγγέλων αυτού! Αλλά πως θα φτάσουμε στο «ποθούμενο», δηλαδή στη «μαγευτική» θρησκεία της «Νέας Εποχής»; Με την συνένωση όλων των θρησκειών και θρησκευτικών δοξασιών σε ένα παγκόσμιο σχήμα, την Πανθρησκεία! Μεγάλη απόδειξη αυτού του στόχου οι σύγχρονοι πυρετώδειςΔιαχριστιανικοί και Διαθρησκειακοί διάλογοι και συναντήσεις!

        Αυτή είναι δυστυχώς η θρησκευτικότητα του σύγχρονου ανθρώπου, η οποία «στοιβάζεται» αόρατα και αθόρυβα στην ψυχή του, για να καλύψει τα τρομερά και αβυσσώδη πνευματικά του κενά. Γράφει ο αρθρογράφος: «Η αλήθεια είναι ότι άνθρωποι και συλλογικότητες που αντιμετώπιζαν υπέρτερες δυνάμεις, καθώς και ένα ζοφερό παρόν και μέλλον, δύσκολα αντιστάθηκαν στις αποκαλυψιακές ιδέες». Συμφωνούμε πως το σημερινό ζοφερό παρόν και μέλλον ευνοεί την υιοθέτηση τέτοιων «αποκαλυψιακών ιδεών», οι οποίες θωπεύουν τον ατομισμό, τον ηδονισμό και τον ευδαιμονισμό του σύγχρονου ανθρώπου.

     Στη συνέχεια τονίζει: «Ο Νίτσε στα τέλη του 19ου αιώνα έγραψε ότι η ανθρωπότητα τους δύο επόμενους αιώνες θα προσπαθεί να βρει ένα νόημα που να πηγάζει από αυτή την ίδια, όχι από Θεούς και άλλα δαιμόνια. Από ό, τι φαίνεται δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά». Ο αρθρογράφος είναι ειλικρινής. Ομολογεί την παταγώδη αποτυχία του αθεϊσμού να «αλλάξει τον κόσμο». Μάλιστα εμείς θα προσθέταμε ότι, αντί να τον καλυτερεύσει, τον οδήγησε σε χειρότερες καταστάσεις. Φτάνει να αναφέρουμε τα εγκλήματα του διαφωτισμού στη Γαλλική Επανάσταση, τους δύο φονικούς παγκοσμίους πολέμους και τα εκατομμύρια των θυμάτων του «μαρξιστικού παραδείσου», τα οποία έγιναν εν ονόματι της επιστήμης και βέβαια ερήμην του Θεού!

     Στη συνέχεια προσθέτει: «Η επιστροφή της θρησκευτικότητας συμβαδίζει με την αδυναμία της Δύσης να παράξει νέες σημασίες, γεγονός που είχε εντοπίσει ο Καστοριάδης ήδη από τη δεκαετία του ‘80». Συμφωνούμε πως ο σημερινός δυτικός άνθρωπος είναι αδύναμος να παράξει νέες ιδέες, διότι είναι εγκλωβισμένος σε αδιαπέραστα στεγανά πνευματικής αφασίας, τα οποία αναλύσαμε παραπάνω. Σήμερα. κυρίαρχο λόγο έχει η νοσηρή θρησκευτικότητα, η οποία πνίγει κάθε δυνατότητα του συγχρόνου ανθρώπου να απεγκλωβιστεί από αυτή. Κι’ αυτό, διότι έτσι το θέλουν εκείνοι, οι οποίοι κινούν τα νήματα της πολιτικής και της οικονομίας και χαράσσουν το μέλλον της «νέας ανθρωπότητας». Το ομολογεί και ο αρθρογράφος: «Η πολυπλοκότητα της σύγχρονης ζωής και η επίταση αυτής στην εποχή του πολλαπλασιασμού της πληροφορίας γιγάντωσε το γνωστικό χάος στο οποίο ζούμε, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να νιώθουν ότι δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε στοιχειωδώς την πραγματικότητα μέσα στην οποία καλούνται να δράσουν. Η ύπαρξη ενός κέντρου ή μιας αρχής που να συγκροτεί (και άρα να απλοποιεί) τη χαοτική πραγματικότητα φαντάζει βολική λύση. Ο Θεός αναμφίβολα μπορεί να παίξει, να ξαναπαίξει ή να συνεχίσει να παίζει αυτό το ρόλο. Το ίδιο και κάθε λογής θεωρίες συνωμοσίας». Μόνο που εδώ ο Θεός, δεν είναι ο αληθινός Τριαδικός Θεός, αλλά η παραφθαρμένη εικόνα του Θεού από τον δυτικό αιρετικό Χριστιανισμό, Παπισμό και Προτεσταντισμό και ο απρόσωπος «θεός», η χρηστικότητα της «Νέας Εποχής», πολύ βολικές εικόνες του Θεού για τον σύγχρονο άνθρωπο.

     Στη συνέχεια ο αρθογράφος αναφέρεται στο φαινόμενο Ισλάμ και στην αλματώδη διείσδυσή του στις σύγχρονες κοινωνίες, με το γνωστό βίαιο τρόπο. Το αποδίδει στους οικονομικούς πόρους των ισλαμικών κοινωνιών, οι οποίοι χρηματοδοτούν το εξτρεμιστικό Ισλάμ, στην πτώση του αραβικού εθνικισμού και στις αμαθείς μάζες των αραβικών λαών. Νομίζουμε ότι είναι πολύ επιφανειακή αυτή η προσέγγιση, η οποία δε μπορεί να εξηγήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο των δυτικών κυβερνήσεων στην πτώση του αραβικού εθνικισμού και στην αρωγή τους για την ανάπτυξη του ισλαμικού εξτρεμισμού. Δε μπορεί να εξηγήσει το πρωτόγνωρο στην ανθρώπινη ιστορία φαινόμενο της μετανάστευσης αποκλειστικά μουσουλμάνων στις δυτικές χώρες και από χώρες, όπου δεν υπάρχει πόλεμος και εμφύλιες διαμάχες, όπως η περιοχή του Μαγκρέπ. Δε μπορεί να εξηγήσει επίσης τη φρικιαστική πρόβλεψη ότι σε λιγότερο από τρεις δεκαετίες οι χριστιανοί θα είναι μειοψηφία στην Ευρώπη!   

     Και καταλήγει: «Όπου επιτρέπεται στο λαό να εκφραστεί ελεύθερα, αυτός το κάνει μέσα από τη δική του γλώσσα: τη θρησκεία». Όντως σωστή παρατήρηση, από έναν προφανώς μη θρησκευόμενο, αλλά ειλικρινή άνθρωπο. Η ανελευθερία που εφάρμοσαν οι διάφορες εκδοχές και  μορφές του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και αθέου ουμανισμού, κατέπνιξαν κυρίως το δικαίωμα του ανθρώπου να πιστεύει και να λατρεύει ελεύθερα τον Θεό του. Ομολογεί σαφέστατα πως αυτό που ονομάζουμε «πρόοδο», υπήρξε και είναι (όπου είναι), συνώνυμο με την τυραννία. Βλέπε διώξεις των μαρξιστικών καθεστώτων κατά της Εκκλησίας και των πιστών, με εκατομμύρια θύματα τον 20^ο αιώνα. Μέσα από τους ποταμούς των αιμάτων και τις σύγχρονες κατακόμβες, μετά την κατάρρευση των κόκκινων μαρξιστικών τυραννικών καθεστώτων αναδύθηκε ένας νέος κόσμος, η εύρωστη Ορθοδοξία, η οποία κυριαρχεί στις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού».

      Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι μαζί με τη στροφή προς τη νοσηρή θρησκευτικότητα, υπάρχει και η στροφή προς την υγιή θρησκευτικότητα και μάλιστα προς την Ορθοδοξία, την μόνη σώζουσα πίστη. Όπως αναφέραμε, στις χώρες των πρώην μαρξιστικών καθεστώτων, η Ορθόδοξη Εκκλησία ζει ημέρες θριάμβου. Αλλά και σε άλλες χώρες, ακόμα και σε κατ’ όνομα «χριστιανικές» η δίψα για την Ορθοδοξία μας είναι μεγάλη. Με χαρά και αγαλλίαση πληροφορηθήκαμε πως στην «παπική» Λατινική Αμερική, ολόκληρες επαρχίες ασπάζονται την Ορθοδοξία μας. Ας μην ξεχνάμε την πρόρρηση του σύγχρονου αμερικανού οσίου Σεραφείμ Ρόουζ, πως η«θρησκεία του μέλλοντος θα είναι η Ορθοδοξία» και του μακαριστού μεγάλου άγγλου βυζαντινολόγου Στήβεν Ράνσιμαν πως «η θρησκεία του 21^ου αιώνα θα είναι η Ορθοδοξία»! 

      Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας συνοψίζουμε τα εξής: Συμφωνούμε με τον αρθρογράφο ότι στην ταραγμένη εποχή μας έχει αποτύχει η προσπάθεια του ανθρώπου να αυτοπραγματωθεί με τις δικές του δυνάμεις. Ιδιαίτερα έχει καταρρεύσει ο ουτοπικός αθεϊστικός «μεσσιανισμός», φέρνοντας τα αντίθετα αποτελέσματα: οδηγώντας το σημερινό άνθρωπο στην θρησκευτική πίστη και την εναπόθεση της ελπίδας του στο Θεό! Επισημάναμε ότι  αυτή η στροφή προς τη θρησκευτικότητα δεν είναι υγιής, αλλά νοσηρή, διότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με στροφή προς τον αληθινό Τριαδικό Θεό, που μας αποκάλυψε ο Σαρκωμένος Λόγος Του, αλλά με στροφή προς τον θρησκευτικό κυκεώνα του συγκρητισμού της «Νέας Εποχής». Για μας ο Ιησούς Χριστός είναι, (πρέπει να είναι), ο μοναδικός σωτήρας και λυτρωτής μας και η αγία Του Εκκλησία, το πνευματικό θεραπευτήριο των ψυχών μας. Δεν έχουμε ανάγκη από θρησκείες, αλλά από σωτηρία, την οποία μας χαρίζει ο Θεάνθρωπος Χριστός μας, ο Οποίος είναι «χθές και σήμερον, ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ.13,8) και ως εκ τούτου οι όροι: συντήρηση, προνεωτερικότητα, προοδευτισμός, νεωτερικότητα, μετανεωτερικότητα, νεοφιλελευθερισμός, κλπ είναι εγκόσμια σχήματα, με ημερομηνία λήξεως, τα οποία δεν μπορούν να καθορίσουν, ούτε την πίστη μας, ούτε την πορεία μας. Ο κόσμος δεν θα αλλάξει με τοιούτου είδους πεπερασμένα σχήματα, ούτε με μαγικούς τρόπους και ευχολόγια, αλλά με τον αγώνα το δικό μας και τη χάρη του Θεού! 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ: ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΗΧΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΘΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Προς  τούς γονείς των μαθητών και  μαθητριών

των Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων

της καθ’ ημάς Ἱ. Μητροπόλεως

Αγαπητοί συμπρεσβύτεροι και αγαπητοί αδελφοί,

Χαίρετε εν Κυρίῳ!

Με την εγκύκλιό μου αυτή θέλω με καρδιακή ειλικρίνεια, με αγάπη Χριστού και με πόνο ψυχής να απευθυνθώ στους καλούς μας και αγωνιστές γονείς.

Σήμερα, κατά την Θεία Λειτουργία, ακούσαμε την γνωστή Παραβολή του Σπορέως. Η Εκκλησία μας ώρισε αυτή την Κυριακή να αρχίζει στις λατρευτικές και τις κατηχητικές της συνάξεις, στα θεία κηρύγματα και στους αγιογραφικούς κύκλους της Αγίας Γραφής πυκνότερη πνευματική σπορά. Από σήμερα ιδιαιτέρως ο μεγάλος ουράνιος Γεωργός έρχεται να σπείρη τον άγιό Του Σπόρο.

Με πίστι, ταπείνωσι και πνεύμα μαθητείας υποδεχώμαστε τον μεγάλο και θείο Σπορέα. Δεν είναι ένας σοφός και ικανώτατος κοσμικός γεωργός. Είναι ο αιώνιος, ο πάνσοφος, ο παντοδύναμος και παντογνώστης Κύριος, ο Ένας της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος, «το φως το αληθινόν το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Είναι ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός.

Έρχεται να σπείρη, όχι σε γήινα χωράφια, αλλά στις ψυχές τις αθάνατες τις δικές μας. Και ο σπόρος Του;

«Τα ιερά γράμματα τα δυνάμενα σοφίσαι εις σωτηρίαν…» (Β’ Τιμ. γ’, 15).

Χωρίς προκατάληψι και με αγνό λογισμό ας σκεφθούμε αυτή τη στιγμή, αγαπητοί γονείς, τι προσέφερε σε όλο τον κόσμο το Ευαγγέλιο του Χριστού μας.

Το εκήρυξε, το προσέφερε ο αιώνιος Διδάσκαλος και Κατηχητής, το έγραψαν και μας το χάρισαν, το εκήρυξαν οι Άγιοι Απόστολοι, το εδίδαξαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας και μόνο, μόνο το Ευαγγέλιο ανέδειξε Αγίους, μετέστρεψε αγρίους και σκληρούς ανθρώπους και τους έκανε αναγεννημένους, μεταμορφωμένους, ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

«Στο άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον εύρον μέσα πολλά και διάφορα νοήματα τα οποία είναι όλα μαργαριτάρια, διαμάντια, θησαυρός, πλούτος, χαρά, ευφροσύνη, ζωή αιώνιος» λέει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (Α’ Διδαχή).

Τώρα, στην αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, θέλει ο πανάγιος γεωργός των ψυχών να προσφέρει τον αναμορφωτικό του λόγο, ιδιαιτέρως θα λέγαμε στα παιδιά μας. Τα αγαπά πολύ ο Κύριος τα παιδιά και για αυτό είπε στους μαθητές Του «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με» (Ματθ. 10, 14).

Η Εκκλησία μας, παρά την συκοφαντία, τον πόλεμο, την ειρωνεία, την περιφρόνησι και την υποτίμησι των κατηχητικών της σχολείων από τον κόσμο του σκότους, άνοιξε τις πύλες των κατηχητικών της σχολείων για να σπαρή στις παιδικές, στις νεανικές ψυχές ο καθαρός λόγος του Κυρίου.

Και η Ιερά Μητρόπολί μας με υπακοή στη φωνή του Χριστού μας και με πολλή αγάπη προσφέρει κι εφέτος την ορθόδοξο κατήχησι στα παιδιά μας.

Η κατήχησι των ψυχών μας είναι εντολή του Αναστάντος Χριστού μας. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» είπε στους μαθητές του. Και η Εκκλησία μας πάντοτε προσέφερε τον κατηχητικό λόγο στα παιδιά μας καθαρό, αγνό, αποστολικό, πατερικό, ομολογιακό για να τους γνωρίση τον μόνο αληθινό Θεό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, το φως που φωτίζει άπλετα τη ζωή του νέου, τον αιώνιο και αλάθητο οδηγό των νέων, τον Χριστό.

Αυτά βεβαιώνει ο Άγιος μας Κοσμάς ο Αιτωλός όταν λέει «Εφώτισε το Πανάγιον Πνεύμα τους αγίους προφήτας, τους αγίους Αποστόλους και μας έγραψαν την Αγία Γραφή, εφώτισε τους αγίους πατέρας και μας εξήγησαν τα βιβλία της Εκκλησίας μας δια να ηξεύρωμεν να περιπατώμεν» (Διδαχή Γ’).

Στην εποχή μας, εποχή συγχύσεως, αποστασίας, αποπροσανατολισμού, των πολλών σειρήνων και πειρασμών της νεότητος, δεν θέλει φως ανέσπερο η νεότης, δεν θέλει τέλεια πρότυπα για να αντιγράψη;

Ποιός άλλος έδωσε και ποιός άλλος μπορεί να δώση όλα αυτά τα ανωτέρω, παρά ο Χριστός; Ποιός όμως θα γνωρίση στη νεότητα καθαρά και αληθινά τον Χριστό;

Ίσως κάποιοι γονείς να απαντήσουν: «εμείς οι γονείς τους».

Ναι, καλοί μου γονείς αλλά σεις εργάζεσθε, κουράζεσθε, έχετε τη φροντίδα της διατροφής. Πως θα βρήτε χρόνο να προσφέρετε και την κατήχησι;

Άλλοι μπορεί να απαντήσουν: «το σχολείο τους, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο».

Ναι, υπάρχουν πολλοί, καλοί και αγωνισταί εκπαιδευτικοί που μας διδάσκουν, μας ενισχύουν και μας χαροποιούν με την ομολογία τους και την προσφορά τους. Τους συγχαίρουμε και προσευχώμαστε για τη διακονία τους.

Όμως, μη κρύψουμε την αλήθεια. Τα μηνύματα που έρχονται σήμερα για τις προθέσεις της Ελληνικής Εκπαιδεύσεως μας αποκαρδιώνουν και μας φοβίζουν.

Όταν στα σχολεία μας προσφέρονται άθεα γράμματα! Όταν η λεγομένη σήμερα και προσφερομένη παιδεία της μαρτυρικής, της αγιοτόκου και ηρωοτόκου πατρίδος μας είναι αντιχριστιανική, αντιπνευματική, άθεη, ανιστόρητη, αρνησίπατρις. Όταν π.χ. μέσα στα ελληνικά μας σχολείαεξισώνεται ο μόνος αληθινός Θεός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός με τον Μωάμεθ και τον Βούδα, τότε τι φως θα πάρη το παιδί μας, ποιόν Θεό θα επιλέξη, πως θα βρη τον δρόμο του φωτός, της αρετής, του αγιασμού;

Αγαπητοί γονείς, μέχρι πρότινος γινόταν σωστή διδασκαλία στα σχολεία, η οποία περιελάμβανε κάποια, έστω, Κατήχησι. Τώρα γίνεται από τα επίσημα προγράμματα αντικατήχηση και προσπάθεια να ξεριζωθεί ο Χριστός από τις καρδιές της νέας γενιάς μας.

Πονάμε όλοι μας γιατί κυκλώνουν τα παιδιά μας πολλοί κοσμικοί πειρασμοί, π.χ. με τα ηλεκτρονικά μέσα και τόσα άλλα. Τώρα πλέον μεγάλο καταστροφικό πειρασμό έχουμε: την επίσημη αντικατήχησι στα σχολεία μας.

Ακούσαμε σήμερα τι είπε ο Κύριος; «Συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό». Όταν τα αγκάθια φύτρωσαν και μεγάλωσαν έπνιξαν τους καλούς βλαστούς.

Αυτό θέλουν να κάνουν με τα άγρια και αιματοφόρα αγκάθια που σπείρουν στις καρδιές των νέων σήμερα, όλοι οι χωρίς Χριστόν τάχα παιδαγωγοί. Να καταπνίξουν και να αφανίσουν ο,τι καλό έχουν τα νέα μας βλαστάρια, τα παιδιά μας.

Αγαπητοί, αγαπούμε ειλικρινά τα παιδιά μας και δεν θέλουμε να χάσουν τον δρόμο τους, να πονέσουν, να θερίσουν πικρούς καρπούς.

Τώρα, στην αρχή του νέου σχολικού έτους, γονατίζω και σας παρακαλώ.

Παρά την αναξιότητά μου, σαράντα χρόνια διακονώ την νεότητα και έζησα τους καλούς καρπούς που χαρίζει ο Χριστός μας στον νέο και τη νέα, που Τον δέχονται στην καρδιά τους και τη ζωή τους.

Αναλάβετε ανύστακτο αγώνα για την κατήχησι των παιδιών σας.Βοηθήστε τα να εγγραφούν και να παρακολουθούν χωρίς απουσίες τα μαθήματα των Κατηχητικών της Ενορίας σας.

Παρακολουθήστε με αγάπη την τακτική φοίτησι των παιδιών σας.

Σήμερα σε εποχή κατά την οποία με κάθε τρόπο επιδιώκεται ο Χριστιανικός, ο Εκκλησιαστικός και Ελληνικός αποχρωματισμός από τη νεότητα, σε εποχή που επιδιώκεται η νέα γενιά να απογυμνωθή από αιώνιες αλήθειες, από αξίες, από ιδανικά, ο ρόλος του κατηχητικού σχολείου, κατωτέρου, μέσου, ανωτέρου και των χριστιανικών ομάδων είναι καθοριστικός.

Όπως στην εποχή της Τουρκοκρατίας - εποχή γενιτσαρισμού και εξισλαμισμού - το βάρος της αγωγής των παιδιών μας έπεφτε στο κρυφό σχολειό, έτσι και σήμερα - εποχή πρωτοφανούς αποστασίας, αθεΐας, σαρκολατρείας, διαστροφής, εποχή Σοδόμων και Γομόρρων - το βάρος της αληθινής αγωγής των παιδιών μας πέφτει στα κατηχητικά μας σχολεία.

Τα παιδιά μας τα κρατάει ο Θεός μας. Μη φοβώμαστε. Η νίκη είναι δική Του. «Εξήλθε νικών και ίνα νικήση». Ας δώσουμε στον Χριστό τα παιδιά μας συνειδητά και καμία ανησυχία δεν θα μας πλησιάζη.

Αγαπητοί αδελφοί ιερείς, αγαπητοί γονείς, εκπαιδευτικοί, σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, όλοι όσοι αγαπούμε τα νειάτα ας εξεγερθούμε, ας υψώσουμε τα ιερά και πνευματικά λάβαρα της κατηχήσεως της νεότητος, ας αναλάβουμε τον αγώνα για την αληθινή κατήχησι της νεότητός μας.

Ας γονατίζουμε και με την θερμή προσευχή μας ας στηρίζουμε τα νειάτα.

Στην προσευχή μας ας προσευχώμαστε και για όλους εκείνους που θέλουν να αποχριστιανοποιήσουν και να απογυμνώσουν από άγια οράματα την χρυσή νεότητά μας. Να τους φωτίσει ο Κύριος να μετανοήσουν. Να ξαναφέρουν την Ελλάδα στη δόξα της και στο μεγαλείο της.

Και αυτοί να μη μείνουν στην ιστορία ως οι καταστροφείς της νεότητος αλλά και τα ελληνόπουλα, χάριτι Θεού να σωθούν, να προοδεύσουν, να ανδρωθούν, να γίνουν επιτυχημένοι Έλληνες άξιοι της ορθοδόξου Πίστεως και της Πατρίδος μας.

Με πατρικές ευχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΣΕ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΥΣ ΗΘΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

«οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν, καλόν, καί τό καλόν, πονηρόν,

οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς, καί τό φῶς σκότος,

οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ, καί τό γλυκύ πικρόν!» (Ἡσ.ε’19).

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

(ὑπ’ ἀριθ. 160/2017)

Πρός

Τούς Πανοσ/τους καί Αἰδεσιμ/τους Ἱερεῖς καί

τούς ἀγαπητούς Γονεῖς, Διδασκάλους

καί Κηδεμόνας τῶν μαθητῶν καί μαθητριῶν τῶν Σχολείων

τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Ἄν ἐκ πρώτης ἡλικίας ὅρους αὐτῇ (τῇ νεολαίᾳ) πήξωμεν καλούς,

οὐ δεησόμεθα πολλῶν μετά ταῦτα πόνων,

ἀλλ΄ἡ συνήθεια νόμος αὐτοῖς (τοῖς νέοις) ἔσται λοιπόν».

(Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ε.Π.Ε. 23,266).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀγαπητοί Γονεῖς, Κηδεμόνες καί Διδάσκαλοι τῶν παιδιῶν μας,

Μέ τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τήν ἀνάγνωσι τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς τοῦ σπορέως ἀρχίζει σήμερα ἐπίσημα ἡ περίοδος τῆς νέας Κατηχητικῆς καί πνευματικῆς σπορᾶς καί διακονίας εἰς τόν ἀγρόν τοῦ Θεοῦ, τό Θεῖο Γεώργιο τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Γεωργός τῶν καλῶν καί φυτουργός τῶν ἀγαθῶν εἶναι πρωτίστως καί κυρίως ὁ αἰώνιος καί ἀπαράμιλλος Θεῖος Διδάσκαλος Ἰησοῦς Χριστός. Καί μετά ἀπό Αὐτόν ἀκολουθοῦν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ ἅγιοι Πατέρες (τήν ἱεράν μνήμην τῶν ὁποίων ἑορτάζομεν σήμερον), οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ λοιποί πνευματικοί σκαπανεῖς τῆς Ἐκκλησίας (Ἱεροκήρυκες, Ἱερεῖς, Κατηχηταί κ.ἄ).

Γεώργιο Θεοῦ καί πνευματικός ἀγρός εἶναι ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μέ τίς κατά τόπους Ἐπισκοπές καί τίς Ἐνορίες των. Καί ὁ σπόρος, πού γονιμοποιεῖ τό πνευματικό χωράφι, τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, πού μέ κριτήριο τήν πνευματική τους γονιμότητα διακρίνονται σέ 4 κατηγορίες, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι ἀνάγκη, μεγάλη καί ἐπιτακτική ἀνάγκη, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ νά προσφέρεται δαψιλῶς εἰς ὅλους τούς συνανθρώπους μας, μικρούς καί μεγάλους, νέους καί γέροντες, μεσήλικες καί οἰκογενειάρχες, ἐγγραμάτους καί ἀγραμμάτους. Ὁ ἁγνός, ὁ καθαρός, ὁ ἀπερίτμητος καί ἀσυμβίβαστος λόγος τοῦ Θεοῦ πρέπει νά προσεγγίζη καί νά διαποτίζη τίς ψυχές τῶν πιστῶν μέσα στήν ἀνήσυχη , ταραγμένη καί συγκεχυμένη ἐποχή πού διαβιοῦμε.

Ἰδιαίτερα, καθῆκον ἐπιβεβλημένο τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ ὀρθή διαποίμανσις καί διαπαιδαγώγησις τῆς νεολαίας μας, τῆς μαθητιώσης, σπουδαζούσης καί ἐργαζομένης νεότητος. Ἡ λατρευτική καί μυστηριακή ζωή, ἡ λειτουργική ἀγωγή καί ἡ Κατήχησις τῶν παιδιῶν, τῶν νέων καί τῶν νεανίδων μας, εἶναι ἕνα ἀπό τά κύρια καί πρωταρχικά μελήματα καί ἔργα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Ἄς ἀκούσωμε στό σημεῖο αὐτό, σέ ἁπλῆ γλῶσσα, τόν ἄριστο ποιμένα καί παιδαγωγό, τόν μελίρρυτο ποταμό τῆς σοφίας, τόν χρυσορρήμονα Πατέρα καί Οἰκουμενικό Διδάσκαλο ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος τονίζει τά ἑξῆς: «Εἶναι δύσκολο πρᾶγμα ἡ νεότητα. Ἔχει ἀνάγκη μεγάλης προσοχῆς, καλῶν δασκάλων, παιδαγωγῶν, συνοδῶν, γονέων. Διότι εἶναι εὐχάριστο ὕστερα ἀπό προσπάθεια νά τήν δαμάσης. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα ζῶο ἀδάμαστο, ὅπως ἕνα θηρίο ἀτίθασο ἔτσι εἶναι ἡ νεότητα... Ἄν ἀπό τήν μικρή ἡλικία θέσωμε στούς νέους καλούς νόμους, δέν θά κουρασθοῦμε πολύ μετά ἀπό αὐτούς. Στό ἑξῆς ἡ ἱερή συνήθεια θά εἶναι νόμος γι΄αὐτούς. Ἄς μήν ἐπιτρέπωμε νά κάνουν τίποτα τό ἡδονικό, πού εἶναι καί βλαβερό, οὔτε νά τούς κάμωμε ὅλα τά χατήρια, ἐπειδή τάχα εἶναι παιδιά. Πρό παντός ἄς τά κρατᾶμε σέ σωφροσύνη. Γιατί ἡ ἀκράτεια εἶναι πού καταστρέφει ἐπάνω ἀπό ὅλα τήν νεότητα... Τά παιδιά ἄς εἶναι ἔτσι σεμνά, ὥστε νά διακρίνωνται ἀπό τήν σεμνότητα τους καί τήν σωφροσύνη τους, γιά νά ἐπαινοῦνται καί ἀπό τούς ἀνθρώπους καί ἀπό τόν Θεό. Ἄς μάθουν νά ἐξουσιάζουν τό στομάχι, νά ἀπέχουν ἀπό τήν πολυτέλεια, νά μήν σπαταλοῦν, νά εἶναι φιλόστοργοι. Νά μάθουν νά ἄρχωνται» (Ε.Π.Ε.23,266-270).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀγαπητοί Γονεῖς, Κηδεμόνες καί Διδάσκαλοι τῶν παιδιῶν,

Ὁ ἄριστος χειραγωγός καί παιδαγωγός τῶν νέων, «ὁ χρυσοῦς τήν γλῶσσαν καί τήν καρδίαν» ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ βαθύς αὐτός γνώστης καί ὁδηγός τῶν νεανικῶν ψυχῶν, ἰδού πῶς μέ ὀλίγες καί ἐμπνευσμένες ὁδηγίες καί κατευθύνσεις ἔθεσε τίς ἀδιάσειστες βάσεις τῆς ὀρθῆς διαποιμάνσεως καί διαπαιδαγωγήσεως τῆς νεολαίας μας.

Ὅμως, εἶναι ἀλήθεια ὅτι τά παιδιά μας, οἱ νέοι μας σήμερα στροβιλίζονται μέσα στόν κυκεῶνα τῶν παράξενων καί ψυχοφθόρων συνθημάτων, ἰδεολογιῶν καί ἰδεοληψιῶν τῆς σύγχρονης ἐκρηκτικῆς ἐποχῆς μας καί ἀνεμοδέρνονται μέσα στή δίνη τοῦ ἀμοραλισμοῦ καί τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς ἀποστασίας ἀπό τό Πανάγιο θέλημα τοῦ Τρισαγίου Κυρίου καί Θεοῦ μας. Ἐκκλησία, Οἰκογένεια , Σχολεῖο: οἱ τρεῖς βασικοί πόλοι ἕλξεως καί τά τρία πνευματικά ὀχυρά τῶν παιδιῶν μας, τῶν νέων ἀνθρώπων, ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὅτι ἡ Οἰκογένεια καί τό Σχολεῖο θά ἀποτελοῦν πνευματικές ὀάσεις καί θά ἐμπνέωνται καί θά καθοδηγοῦνται ἀπό τήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσι καί τά Ἑλληνοχριστιανικά ἰδεώδη.

Ἀλλ΄ὅμως εἶναι λυπηρόν ὅτι ἡ πολιτική ἡγεσία τῆς Ἑλληνορθόδοξης Πατρίδας μας μέ τούς ἀντιχριστιανικούς καί ἀσύμβατους πρός τό Σύνταγμα νόμους, πού ψηφίζει, (τό Σύνταγμα, ὡς γνωστόν, προστατεύει τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας καί προασπίζεται τά χρηστά ἤθη), ἀποπροσανατολίζει καί σπρώχνει σέ περιπέτειες καί ἀπρόβλεπτους ἠθικούς καί πνευματικούς κινδύνους τούς νέους καί τίς νεάνιδες τῆς πατρίδος μας. Πότε μέ τό «σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης» μεταξύ ἑτερόφυλων καί ὁμόφυλων, πότε μέ τίς «ἔμφυλες ταυτότητες» καί τώρα μέ τό «δικαίωμα» ἐπιλογῆς φύλου... Οἱ νομοθετοῦντες, δυστυχῶς, ἐπικαλούμενοι δῆθεν ἀνθρώπινα δικαιώματα, δέν διακρίνουν ἤ δέν θέλουν νά διακρίνουν τό φυσικό ἀπό τό ἀφύσικο, τήν ὁμαλότητα ἀπό τήν ἀνωμαλία, τήν ἡμέρα ἀπό τήν νύκτα. «Πᾶς οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δέ τά πάντα κατασκευάσας Θεός» (Ἀπόστολος Παῦλος).

Ἐθελοτυφλοῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί καί δέν βλέπουν τήν ἁρμονία καί τήν νομοτέλεια στή φύσι; Δέν παρατηροῦν πῶς διαδέχεται ἡ ἡμέρα τήν νύκτα καί ὅτι δέν ἔχουμε ἀβράδυαστες ἡμέρες καί ἀξημέρωτες νύκτες; Δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός ἐδημιούργησε «τόν ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας, τήν σελήνην καί τούς ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν τῆς νυκτός» καί ἡ φορά καί ἡ κίνησίς τους εἶναι ἀπό τήν ἀνατολή πρός τή δύσι καί ὄχι ἀντίστροφα; Δέν διακρίνουν τήν σοφία τοῦ Θεοῦ στίς 4 διαφορετικές ἐποχές τοῦ χρόνου, πού ἡ μία διαδέχεται τήν ἄλλη, τήν δημιουργία τοῦ σύμπαντος κόσμου, τῶν ζώων, τῶν ἐντόμων καί τῶν πτηνῶν, πού ἀνήκουν σέ δύο γένη: τό ἀρσενικό καί τό θηλυκό; Δέν ἀναγνωρίζουν τήν ἀσύγκριτη ὑπεροχή τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ τελειοτέρου δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ, τοῦ «Βασιλέως τῆς κτίσεως», πού ἀποτελεῖ μία ψυχοσωματική ὀντότητα; Εἶναι δύσκολο νά κατανοήσουν τήν διάκρισι τῶν δύο φύλων καί τό γεγονός ὅτι τό καθένα φῦλο (ἀρσενικό καί θηλυκό) ἔχει τήν ἰδιαίτερη ψυχοσωματική ἰδιοσυγκρασία καί σύνθεσι; Ἀγνοοῦν τούς βιολογικούς ὅρους τῆς φύσεως (γέννησις-ἀνάπτυξις-θάνατος) καί ὅτι, ὅπως αὐτοί οἱ ὅροι δέν ἀναστέλλονται, οὔτε ἀνατρέπονται, ἔτσι καί στήν περίπτωσι τοῦ φύλου, πού εἶναι θεία παρακαταθήκη καί δῶρο Θεοῦ, δέν ἔχουμε προτίμηση ἤ ἐπιλογή, ἀλλά μόνον ἀποδοχή; Δέν γνωρίζουν ὅτι κάθε ἄνθρωπος γεννιέται μέ συγκεκριμένο τύπο φυλετικῶν χρωματοσωμάτων καί τό χαρακτηριστικό αὐτό εἶναι ἀναλλοίωτο διά βίου καί δέν ἀλλάζει ποτέ ὅσες ἐγχειρήσεις δῆθεν «ἀλλαγῆς φύλου» καί ὅσες -ὅποιες ἐπιλογές κι ἄν κάνουν διεστραμμένα μερικοί;

Ἀπό αὐτή τήν περιδίνησι καί παραπλάνησι κινδυνεύουν οἱ νέοι μας σήμερα, πού ἰσχύει ἰδιαίτερα ὁ βιβλικός λόγος: «οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν, καλόν, καί τό καλόν, πονηρόν, οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς, καί τό φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ, καί τό γλυκύ πικρόν!» (Ἡσ.ε’19)

Ἄς σταθοῦμε στό πλευρό τῶν παιδιῶν μας, τῶν νέων καί τῶν νεανίδων, μέ ἰδιαίτερη φροντίδα, στοργή καί ἀγάπη, ἅγιοι Πατέρες καί ἀγαπητοί μας Γονεῖς, Κηδεμόνες καί Διδάσκαλοι. Ἄς τά παρακινοῦμε γιά τόν Ἐκκλησιασμό, τό Κατηχητικό Σχολεῖο, τήν ἀκρόαση μιᾶς ἐποικοδομητικῆς ὁμιλίας, τήν συμμετοχή σέ μία χριστιανική ὁμάδα ἤ συγκέντρωσι, τήν ἀνάγνωση ἑνός ψυχωφελοῦς βιβλίου καί γενικώτερα ἄς τά χειραγωγοῦμε στόν δρόμο τῆς ἀρετῆς.

Εὐχόμενος ἀπό καρδίας νά ἔχετε πλούσια τήν Εὐλογία καί τήν Χάρι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στή νέα Κατηχητική χρονιά καί τήν ἐκπλήρωσι κάθε εὐσεβοῦς καί εὐγενοῦς πόθου σας, διατελῶ

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης σας

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

«ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ...»

Ὁ ὕμνος «Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα» εἶναι ἕνας μὴ λειτουργικὸς ὕμνος, ποὺ συνέθεσε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Αἰγίνης τὸν 19ο αἰώνα μ.Χ., κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θητείας του ὡς διευθυντὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς στὴν Ριζάρειο τῆς Ἀθήνας.

Ἡ παράδοση θέλει τὴν Παρθένο νὰ ἐμφανίζεται ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στὸ μοναστήρι τῆς Αἴγινας καὶ νὰ τοῦ ζητάει νὰ καταγράψει σὲ χαρτὶ ἕναν ἰδιαίτερο ὕμνο, ὅπου οἱ ἀγγελικὲς χορωδίες ἦταν ἔτοιμες νὰ τὸ ψάλλουν. Αὐτός ὁ Ὕμνος ἦταν ὁ «Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα».

ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Γιατί επιστρέφονται τα βιβλία Θρησκευτικών

Γράφει ο Βασίλειος Χ. Στεργιούλης, θεολόγος

Μεγάλο προβληματισμό και αναστάτωση προκαλούν τα νέα βιβλία Θρησκευτικών μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων. Οι τελευταίοι αντιδρούν επιστρέφοντες τα βιβλία ή ζητούντες να απαλλαγούν τα παιδιά τους από το πολυθρησκειακό μάθημα.

Θορυβημένο το Υπουργείο από τις αντιδράσεις, για να μην πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδος, προβαίνει σε καθησυχαστικές τις κοινής γνώμης δηλώσεις. Συγκεκριμένα ο αρμόδιος Υπουργός κ. Κώστας Γαβρόγλου δήλωσε από την Πάτρα ότι οι αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών έγιναν «μετά από συζητήσεις με την Εκκλησία… και τις δέχθηκε. Έχουμε φθάσει σε ένα σημείο συνύπαρξης, παρά τις διαφορές μας»! 

Φαίνεται πως δεν λέει όλη την αλήθεια ο κ. Υπουργός. Ομιλεί για συζητήσεις με την Εκκλησία, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος κάνει λόγο για τετελεσμένο γεγονός. Λέει επακριβώς: «Υπήρχε η αίσθηση ότι, ενώ μιλούσαμε για μηδενική βάση, στην ουσία υπήρχε τετελεσμένο».

Είχε συμφωνηθεί στη συνάντηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό να γίνει διάλογος για τα θρησκευτικά από μηδενική βάση. Γι’ αυτό και αποπέμφθηκε ο κ. Φίλης από το Υπουργείο. Όμως δεν έγινε βασικός και ουσιαστικός διάλογος. Και παρέμενε το ίδιο πρόγραμμα, το οποίο κατά τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο «από τη βάση του είναι προβληματικό, θα μπορούσα δε να πω εκθεμελιωτικό, διότι αποδομεί τα πάντα». Ελάχιστες επουσιώδεις αλλαγές έγιναν, «αφαιρέθηκαν δύο - τρία τραγουδάκια». Το πρόβλημα όμως δεν ήταν τα τραγουδάκια, αλλά ο όλος χαρακτήρας και το περιεχόμενο του μαθήματος. Η όλη φιλοσοφία και κατεύθυνσή του. Με άλλα λόγια, το μάθημα αλλάζει εκ βάθρων και δεν προσφέρει ορθόδοξη αγωγή, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και οι νόμοι του Κράτους. Σχετικοποιεί την Ορθόδοξη Πίστη, εξισώνει την αλήθεια του Ευαγγελίου με το Κοράνιο και τα άλλα βιβλία θρησκειών, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό με τον Μωάμεθ και τους λοιπούς ιδρυτές θρησκειών και γενικά την ορθόδοξη πίστη με τις διάφορες θρησκευτικές δοξασίες. 

Ότι το πρόγραμμα δεν άλλαξε ουσιαστικά, το βεβαιώνουν οι δηλώσεις του κ. Φίλη: «Η ουσία δεν αλλάζει: Το νέο μάθημα ήρθε για να μείνει»!
Επιβεβαιωτική των θέσεων του κ. Φίλη είναι και η ωμή ομολογία αρμοδίου υπηρεσιακού παράγοντος του Υπουργείου Παιδείας, του κ. Γεράσιμου Κουζέλη, Προέδρου του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής: «Τα προγράμματα σπουδών, λέει, έμειναν αυτά που ήταν… Βέβαια το αποτέλεσμα δίνει τη δυνατότητα στην Εκκλησία να πει ότι έδωσε μία μάχη και άλλαξε τα προγράμματα. Δίνει τη δυνατότητα σε άλλους να πουν ότι η Πολιτεία υποχώρησε απέναντι σε μια πίεση που δέχθηκε. Οποιοσδήποτε όμως συγκρίνει τα δύο προγράμματα, θα καταλάβει ότι δεν άλλαξε κάτι». 

Προσχηματικός, λοιπόν, υπήρξε ο διάλογος. Με απολυταρχικό τρόπο και τη δύναμη της εξουσίας επιβλήθηκε ένα θρησκευτικό μάθημα απαράδεκτο από κάθε άποψη. Ένα μάθημα που οδηγεί τους μικρούς μαθητές στη σύγχυση, στο μηδενισμό και στην αθεΐα. Ένα μάθημα κατηχητικό της Πανθρησκείας και αντικατηχητικό της Ορθοδοξίας. Ένα μάθημα σύμφωνο με τις επιταγές της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης και της πανθρησκείας. Αυτή την κατήχηση επιδίωκαν, οι «εκσυγχρονιστές» του μαθήματος, που εξαπέλυαν μύδρους και ειρωνείες κατά της ορθοδόξου κατηχήσεως. 

Το αξιοσημείωτο είναι ότι εμφανίζεται το νέο πρόγραμμα ως προοδευτικό με τις γελοίες ποσοστώσεις στη διδασκαλία των θρησκειών: 60% ορθόδοξη, 30% ισλαμική, 10% βουδιστική και άλλων θρησκειών. Αλλά, αφού αυτή η ποσοστιαία διδασκαλία αποτελεί πρόοδο και εκσυγχρονισμό, γιατί δεν την εφαρμόζουν και στους Μουσουλμάνους, στους Εβραίους, στους Ρωμαιοκαθολικούς μαθητές; Φαίνεται καθαρά πλέον πως άλλη είναι η επιδίωξη των κυβερνώντων. Θέλουν να αποορθοδοξοποιήσουν τη νέα γενιά. Να αλλάξουν τον πνευματικό και ιδεολογικό της προσανατολισμό. Να την «ξεβαφτίσουν». Γι’ αυτό και επιμένουν ανυποχώρητα σ’ αυτό το πρόγραμμα, το «συμβατό με το σύγχρονο ορθολογισμό και ανεκτό στις σύγχρονες αθεϊστικές και συγκρητιστικές αντιλήψεις».

Είναι βασικότατο το θέμα του χαρακτήρος και του περιεχομένου του μαθήματος των θρησκευτικών. Δεν αποτελεί παρονυχίδα. Σχετίζεται με τη φιλοσοφία και τον γενικό προσανατολισμό της παιδείας. Με την πνευματική και ιδεολογική της στοχοθεσία. Ή απλούστερα, με το τι ανθρώπους πρέπει αυτή να διαπλάσσει. Ετοιμοπόλεμους στρατιώτες κατά το ιδεώδες των μιλιταριστών, «καλούς καγαθούς» κατά το ιδεώδες των Αρχαίων Αθηνών και του αληθινού ανθρωπισμού, μάλιστα δε του Χριστιανισμού, που είναι ο κατεξοχή ανθρωπισμός; Ή άλλου είδους ανθρώπους κατά τα ιδεώδη της φυσιοκρατίας, του υλισμού και της αθεΐας;

Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι η κατ’ εξοχήν ανθρωποποιός δύναμις. Το ομολογούν κορυφαίοι φιλόσοφοι, παιδαγωγοί και λοιποί διανοητές, παλαιότεροι και νεώτεροι. Ακόμη και οι «πατριάρχες» της αθεΐας. Και είναι έγκλημα η σχετικοποίηση και η εξίσωση του Ευαγγελίου με τα λοιπά βιβλία των διαφόρων θρησκευμάτων. Ακόμη δε περισσότερο ο περιορισμός της διδασκαλίας του, προκειμένου να διδαχθούν οι μαθητές τα διδάγματα και τα πιστεύματα των άλλων θρησκειών. Οι κυβερνώντες αυτό τον τόπο επιχειρούν να περιορίσουν το αστραπηβόλο φως του Ευαγγελίου και να το εξισώσουν με τις πυγολαμπίδες των λοιπών θρησκευμάτων. Θέλουν, με άλλα λόγια, να μας φωτίσουν με το … «γκαζούλι» της πανθρησκείας.

Αυτή την τελείως απαράδεκτη και άκρως επιζήμια μεθόδευση αντιλαμβάνεται ο λαός μας, γι’ αυτό και αντιδρά με την επιστροφή των νέων βιβλίων και τις αιτήσεις απαλλαγής των παιδιών του από το νέο πολυθρησκειακό πρόγραμμα σπουδών. Δίνει μάθημα σε όλους τους αρμοδίους.

http://aktines.blogspot.gr 

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΑΓΑΛΛΙΑΝΟΣ

Άγιος Ιγνάτιος ο Αγαλλιανός, 

Αρχιεπίσκοπος Μηθύμνης, ο Θαυματουργός

Εορτάζει στις 14 Οκτωβρίου

Ο άγιος Ιγνάτιος, ο οποίος πριν γίνει μοναχός ονομαζόταν Ιωάννης Αγαλλιανός, είναι μία από τις σημαντικότερες μορφές της Λέσβου κατά το 16ο αιώνα. Oι πληροφορίες για τη ζωή του δεν είναι σαφείς. Φαίνεται πάντως ότι γεννήθηκε περίπου το 1480 στο χωριό Φάραγγας της Καλλονής.

Παιδί ιερέα, υπηρέτησε και ο ίδιος το χωριό του ως έγγαμος ιερέας. Ο αγιογράφος που συνέταξε το κείμενο του Βίου του τον παρουσιάζει να έχει από την παιδική του ηλικία κλίση προς το μοναχικό βίο. Ακολουθώντας όμως το θέλημα του πατέρα του νυμφεύθηκε την ευσεβή Μαρία. Λίγο αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας και διορίστηκε εφημέριος στο Φάραγγα. Όταν η σύζυγός του και όλα τα παιδιά του, πλην ενός, του Μεθοδίου (τον οποίο γνωρίζουμε επειδή ακολούθησε και αυτός το μοναχικό βίο στη Μονή Λειμώνος), πέθαναν απο λοιμό αποφάσισε να ασκητεύσει.

Σε πολύ μικρή απόσταση απο το Φάραγγα βρισκόταν μια ερειπωμένη εκκλησία, το κατά την παράδοση καθολικό της βυζαντινής Mονής «Παναγίας της Mυρσίνης», όπως αναφέρεται σε πατριαρχικό έγγραφο του 1331 μ.X.. Ανοικοδόμησε το ναό, ο οποίος βρισκόταν στην ιδιοκτησία της οικογένειάς του και εγκαταστάθηκε εκεί, μαζί με τον γέροντα πλέον πατέρα του Μανουήλ και το γιό του Μεθόδιο. Έχτισαν νέα κτίρια και ίδρυσαν ένα μικρό μοναστήρι.

Όταν στη μονή συγκεντρώθηκαν πολλοί φιλομόναχοι χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες, ο άγιος αποφάσισε να ιδρύσει στη "Μυρσινιώτισσα" γυναικείο μοναστήρι και να εγκαταστήσει τους μοναχούς σε άλλο σημείο, όπου βρισκόταν ναός αφιερωμένος στον Ταξιάρχη Μιχαήλ, σε οικόπεδο που ανήκε επίσης στην οικογένεια των Αγαλλιανών. Iδρύθηκε έτσι η Mονή Λειμώνος, με ηγούμενο τον ίδιο τον άγιο.

Tο Mάρτιο του 1530 ο Ιγνάτιος συνέταξε τη Διαθήκη του, η οποία σώζεται σε δύο χειρόγραφα της μονής. Η Διαθήκη του –συμπληρωμένη και από τρεις ακόμη μεταγενέστερες επιστολές του αγίου προς την ηγουμένη και τις μοναχές της Mονής Mυρσινιωτίσσης– απετέλεσε κατ’ ουσίαν το Τυπικό, βάσει του οποίου λειτούργησαν οι δύο μονές, τις οποίες ίδρυσε ο άγιος. Λίγο μετά τη σύνταξη της Διαθήκης του, ο άγιος ταξίδεψε στην Kωνσταντινούπολη. Eνώ βρισκόταν στή Bασιλεύουσα, απεβίωσε ο τότε Mητροπολίτης Mηθύμνης Mακάριος και ο άγιος εξελέγη απο την Iερά Σύνοδο του Πατριαρχείου διάδοχός του.

ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΕΡΕΙΣΜΑ ΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΕΡΕΙΣΜΑ ΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ!

Ἀγγελική Εὐθ. Ζώη, Νομικός

Στήν ἐκπνοή τῆς σχολικῆς χρονιᾶς, τόν περασμένο Ἰούνιο, δημοσιεύτηκαν στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως τά νέα Προγράμματα Σπουδῶν (στό ἑξῆς ΠΣ) γιά τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν (στό ἑξῆς ΜτΘ), τόσο στήν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση, δηλαδή τό Δημοτικό, ὅσο καί στή δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση, δηλαδή τό Γυμνάσιο καί τό Λύκειο. Συγκεκριμένα, τό ΠΣ τοῦ ΜτΘ στό Δημοτικό καί στό Γυμνάσιο περιλαμβάνεται στήν Ὑπουργική Ἀπόφαση ὑπ’ ἀριθμόν 101470/Δ2/19.06.2017 (ΦΕΚ Β/2104/19.06.2017), ἐνῶ τό ΠΣ τοῦ ΜτΘ στό Λύκειο περιλαμβάνεται στήν Ὑπουργική Ἀπόφαση ὑπ’ ἀριθμόν 99058/Δ2/19.06.2017 (ΦΕΚ Β/2105/19.06.2017).

Α. Ἡ διδασκαλία τοῦ ΜτΘ κατά τό Ἑλληνικό δίκαιο

Ἀπό μιά ἁπλή ἀνάγνωση τῶν ΠΣ μπορεῖ εὔκολα νά διαπιστωθεῖ, ὅτι εἰσάγουν στή θρησκευτική ἐκπαίδευση τό θρησκειολογικό μοντέλο διδασκαλίας τοῦ ΜτΘ, δηλαδή μία μίξη διαφορετικῶν θρησκειῶν, δογμάτων, κοινωνικοηθικῶν καί φιλοσοφικῶν ἀντιλήψεων, πού μάλιστα θά διδάσκονται μέ ποσόστωση! Θά πρέπει εὐθύς ἐξ ἀρχῆς νά σημειωθεῖ, ὅτι ἡ ὡς ἄνω θρησκειολογική διδασκαλία τοῦ ΜτΘ στή χώρα μας δέν ἔχει κανένα νομοθετικό ἔρεισμα, παρά τό ὅτι στήν Ὑπουργική Ἀπόφαση ὑπ’ ἀριθμόν 99058/Δ2 γιά τό ΠΣ στό Λύκειο παραπλανητικά ἀναφέρεται ὅτι: «Ὁ σχεδιασμός τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν (ΠΣ) στά Θρησκευτικά Λυκείου λαμβάνει ὑπόψη: –Τή γενική καί τήν εἰδική σκοποθεσία τῆς Ἐκπαίδευσης, σύμφωνα μέ τό ὑφιστάμενο νομικό πλαίσιο, τό ὁποῖο ἀπορρέει ἀπό τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδας καί τούς βασικούς νόμους γιά τήν Ἐκπαίδευση καί εἰδικότερα τό Λύκειο. (...)»

Πρωτίστως ἀντιτίθεται αὐτή (ἡ θρησκειολογική διδασκαλία) στό ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματος τό ὁποῖο, ὡς ἔχει ἑρμηνευθεῖ ἀπό τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας (στό ἑξῆς ΣτΕ), ἐπιβάλλει τήν ὑποχρεωτική διδασκαλία τοῦ ΜτΘ κατά τό ὀρθόδοξο χριστιανικό δόγμα (βλ. ΣτΕ 3356/1995 καί 2176/1998). Ἀναλυτικότερα, τό ἄρθρο 16 παράγραφος 2 τοῦ Συντάγματος προβλέπει τά ἑξῆς: «2. Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολῖτες». Παραθέτουμε ἐδῶ το σχετικό ἀπόσπασμα τῆς ἀπόφασης τοῦ ΣτΕ 3356/1995: 

«3. Ἐπειδή, τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος ὁρίζει τά ἑξῆς: «1. Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη. Ἡ ἀπόλαυση τῶν ἀτομικῶν καί πολιτικῶν δικαιωμάτων δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός. 2. Κάθε γνωστή θρησκεία εἶναι ἐλεύθερη καί τά σχετικά μέ τήν λατρεία της τελοῦνται ἀνεμπόδιστα ὑπό τήν προστασία τῶν νόμων ...». Ἐξ ἄλλου, τό ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματος ὁρίζει στήν παράγραφο 2, ὅτι: «Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολῖτες». Τέλος, ἡ Διεθνής Σύμβαση τῆς Ρώμης τῆς 4ης Νοεμβρίου 1950 «περί προασπίσεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν», πού κυρώθηκε τό πρῶτον μέ τόν νόμο 2329/1953 (φ. 68, Α) καί ἐκ νέου μέ τό Ν.Δ. 53/1974 (φ. 256, Α) καί ἔχει, ὡς ἐκ τούτου, σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 28 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, αὐξημένη τυπική ἰσχύ, μέ τό μέν ἄρθρο 9 κατοχυρώνει τό ἀτομικό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, μέ τό ἄρθρο δέ 2 τοῦ Α΄ προσθέτου πρωτοκόλλου, ὁρίζει εἰδικότερα τά ἑξῆς: «Οὐδείς δύναται νά στερηθεῖ τοῦ δικαιώματος ὅπως ἐκπαιδευθῆ. Πᾶν Κράτος ἐν τῇ ἀσκήσει τῶν ἀναλαμβανομένων ὑπ’ αὐτοῦ καθηκόντων ἐπί τοῦ πεδίου τῆς μορφώσεως καί τῆς ἐκπαιδεύσεως θά σέβεται τό δικαίωμα τῶν γονέων ὅπως ἑξασφαλίζωσιν τήν μόρφωσιν καί ἐκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως πρός τάς ἰδίας αὐτῶν θρησκευτικάς καί φιλοσοφικάς πεποιθήσεις». 

4. Ἐπειδή, ἀπό τίς πιό πάνω διατάξεις, ἑρμηνευόμενες σέ συνδυασμό μεταξύ τους, ἐν ὄψει τοῦ γνωστοῦ τοῖς πᾶσιν γεγονότος, ὅτι ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ πρεσβεύει τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία, (ΣτΕ 3533/1986) ὡς τοῦτο ἄλλωστε μαρτυρεῖται καί ἀπό τήν γενομένην στήν κεφαλίδα τοῦ Συντάγματος, ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος, σέ συνδυασμό μέ τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος, μέ τό ὁποῖον τό Ὀρθόδοξο Χριστιανικό Δόγμα χαρακτηρίζεται ὡς: «Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα», συνάγεται, ὅτι σκοπός τῆς παρεχμένης στά σχολεῖα παιδείας εἶναι, μεταξύ τῶν ἄλλων, καί ἡ «ἀνάπτυξη» τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλληνοπαίδων σύμφωνα μέ τίς ἀρχές τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς διδασκαλίας, στήν ὁποίαν, κατά τεμήριο, ἐν ὄψει τῶν ἐκτεθέντων, ἀποβλέπουν οἱ γονεῖς των ἀντλῶντας ἀπό τό πιό πάνω ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος, τό δικαίωμα πού εἶναι, ὡς ἀναφέρθηκε, καί διεθνῶς κατοχυρωμένο, μέ τίς ὡς ἄνω διατάξεις τῆς Συμβάσεως τῆς Ρώμης νά καθορίζουν οἱ ἴδιοι τήν θρησκευτική ἀγωγή τῶν τέκνων τους, σύμφωνα μέ τίς δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ὑπό τήν ἔννοια αὐτή καί προκειμένου νά τύχει ἐφαρμογῆς ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, προκειμένου δηλαδή νά «ἀναπτυχθεῖ» ἡ θρησκευτική συνείδηση τῶν μαθητῶν, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστης, οἱ μαθητές εἶναι ὑποχρεωμένοι νά μετέχουν στίς σχολικές θρησκευτικές ἐκδηλώσεις, ὅπως εἶναι ἡ καθημερινή προσευχή καί ὁ ἐκκλησιασμός καί νά παρακολουθοῦν τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, τό ὁποῖον, ὅπως εἶναι αὐτονόητο, «ἐν ὄψει τῶν ἐκτεθέντων» πρέπει νά διδάσκεται στά σχολεῖα σύμφωνα μέ τίς ἀρχές τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς θρησκείας (βλ. ΣτΕ 3533/86) καί ἐπί ἱκανόν ἀριθμόν ὡρῶν διδασκαλίας ἑβδομαδιαίως. (…)»

Δέχεται τό ΣτΕ, ὅτι εἶναι δυνατή ἡ ἀπαλλαγή τῶν μαθητῶν ἀπό τό ΜτΘ καί ἀπό τή συμμετοχή τους σέ θρησκευτικές ἐκδηλώσεις «ἐάν ἕνας ἤ περισσότεροι μαθητές, ἄλλως οἱ γονεῖς τους, ἀσκῶντας τό κατοχυρωμένο μέ τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος καί τίς ὡς ἄνω διατάξεις τῆς Συμβάσεως τῆς Ρώμης δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, δηλώσουν καθ’ οἱονδήποτε τρόπον, πρός τόν Διευθυντή τοῦ Σχολείου, ὅτι γιά λόγους θρησκευτικῆς συνείδησης, ἤτοι διότι εἶναι ἑτερόδοξοι, ἑτερόθρησκοι ἤ ἄθεοι, δέν ἐπιθυμοῦν νά παρακολουθήσουν (οἱ ὡς ἄνω μαθητές) τήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἤ νά μετάσχουν στίς ἄλλες θρησκευτικές ἐκδηλώσεις (…)». Ἀπό κανένα ὅμως σημεῖο τῆς ἀπόφασης τοῦ Δικαστηρίου δέν προκύπτει, ὅτι εἶναι ἐπιτρεπτή ἀπό τό Σύνταγμα ἡ θρησκειολογική διδασκαλία τοῦ ΜτΘ, ἤ, ἡ ἀπαλλαγή τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν ἀπό τήν παρακολούθηση τοῦ μαθήματος. Τό ὡς ἄνω σκεπτικό ἀκολούθησε καί ἡ ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ 2176/1998. 

Τό ἀνωτέρω ἄρθρο 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος τό σχετικό μέ τή θρησκευτική ἀγωγή ἐξειδικεύεται ἀπό τό νόμο 1566/1985, ὅπως ἰσχύει σήμερα. Ὁ νόμος 1566/1985 θέτει ὡς κύριο σκοπό τῆς ἐκπαίδευσης τή διαμόρφωση ἑνός ὁλοκληρωμένου καί καθολικοῦ ἀνθρώπου σέ σχέση, μεταξύ ἄλλων, καί μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική παράδοση.
Στό ἄρθρο 1 παρ. 1 τοῦ νόμου, ὁ σκοπός τῆς πρωτοβάθμιας καί δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης ἐξειδικεύεται ἔτσι, ὥστε οἱ μαθητές «νά διακατέχονται ἀπό πίστη πρός τήν πατρίδα καί τά γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης. Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς τους συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη». Εἰδικότερα στό ἄρθρο 6 παρ. 2, ἐπισημαίνεται ὅτι τό λύκειο ἐπιδιώκει τήν ὁλοκλήρωση τῶν σκοπῶν τῆς ἐκπαίδευσης. Ἰδιαίτερα βοηθᾶ τούς μαθητές, μεταξύ ἄλλων, «νά συνειδητοποιοῦν τή βαθύτερη σημασία τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ ἤθους καί τῆς σταθερῆς προσήλωσης στίς πανανθρώπινες ἀξίες». Παρ’ ὅτι ὁ νόμος 1566/1985 δέν κάνει εὐθέως λόγο γιά ἀπολογητικό χαρακτῆρα τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης, οἱ στόχοι πού θέτει ὡς πρός αὐτήν (τή θρησκευτική ἐκπαίδευση) καί ἀφοροῦν τήν καλλιέργεια τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης καί παράδοσης, ἀλλά καί τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ ἤθους εἶναι πρακτικά ἀδύνατο νά ἐπιτευχθοῦν μέσῳ τῶν νέων ΠΣ γιά τό ΜτΘ. Ἑπομένως, τά Προγράμματα αὐτά εἶναι κατ’ οὐσίαν παράνομα ἀφοῦ καταργοῦν τό θεολογικό χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος, μετατρέποντάς το σέ μάθημα ἠθικῆς καί φιλοσοφίας.

Β. Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης
καί τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Στό σημεῖο αὐτό τίθεται τό καίριο ἐρώτημα, μήπως ἰσχύει κάποια Ὁδηγία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ἡ ὁποία νά ἀπαγορεύει τόν ἀπολογητικό χαρακτῆρα ἤ ἔστω νά προκρίνει τόν θρησκειολογικό χαρακτῆρα τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης. Ἡ ὕπαρξη μιᾶς τέτοιας Ὁδηγίας θά παρεῖχε νομικό ἔρεισμα στά νέα ΠτΔ. Ἡ ἀπάντηση ὅμως στό ἐρώτημα εἶναι ἀρνητική. Δέν ὑφίσταται κανένα νομοθετικό κείμενο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης σχετικό μέ τό ΜτΘ. Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση τονίζει ἀπό τήν Συνθήκη τοῦ Ἄμστερνταμ τοῦ 1997 καί μέχρι σήμερα μέ ὅλα τά ἐπίσημα κείμενά της ὅτι τά ζητήματα πού ἀφοροῦν στίς σχέσεις Ἐκκλησίας –Πολιτείας καθώς καί στήν διδακτέα ὕλη τῆς παιδείας δέν εἶναι ζητήματα δικῆς της ἁρμοδιότητος, ἀλλά τοῦ κάθε κράτους–μέλους ξεχωριστά. 

Ἄλλωστε καί στήν ἴδια τήν Ὑπουργική Ἀπόφαση πού θεσπίζει τό ΠΣ στό Δημοτικό καί στό Γυμνάσιο, ἀναφέρεται ὅτι ὡς πρός τή διδασκαλία τοῦ ΜτΘ διεθνῶς «δέν εἶναι ἐφικτές ἑνιαῖες καί ὁμοιόμορφες λύσεις, ἀφοῦ κάθε χώρα ἐπιλέγει ἐλεύθερα τόν χαρακτῆρα καί τίς κατευθύνσεις τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης (ζήτημα, ὅμως, πού σχετίζεται στενότατα μέ τήν ἰδιαίτερη ἱστορική καί πολιτισμική της συνάφεια)(…)»

Στό παρελθόν παρερμηνεῖες προκάλεσε ἡ θέσπιση τῆς Σύστασης ὑπ’ ἀριθμόν 1720/2005 μέ τίτλο «Θρησκεία καί Ἐκπαίδευση» ἀπό τήν Κοινοβουλευτική Συνέλευση τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης, οἱ διατάξεις τῆς ὁποίας παρέχουν ἐπιχειρήματα ὑπέρ τοῦ θρησκειολογικοῦ χαρακτῆρα τῆς διδασκαλίας τῶν θρησκευτικῶν. Γιά παράδειγμα στήν παράγραφο 7 τῆς Σύστασης ἀναφέρεται, ὅτι «Τό σχολεῖο ἀποτελεῖ μείζονα παράγοντα ἐκπαιδεύσεως, ὅσον ἀφορᾶ τή θρησκεία καί πρέπει νά διδάσκεται εἰς αὐτό ἡ ἱστορία καί ἡ φιλοσοφία τῶν κυριοτέρων θρησκειῶν μετ’ οἰκονομίας, ἀντικειμενικότητος καί σεβασμοῦ πρός τίς ἀξίες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης γιά τά Ἀνθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ)». 

Οἱ ὑποστηρικτές τοῦ θρησκειολογικοῦ χαρακτῆρα τοῦ ΜτΘ, πιθανόν χωρίς νά ἀντιλαμβάνονται ἀκριβῶς περί τίνος ἐπρόκειτο ἔσπευσαν νά κάνουν λόγο γιά «Ὁδηγία» καί γιά τό «Συμβούλιο Ὑπουργῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης» δημιουργῶντας ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις καί σύγχυση. Ὅμως, τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης εἶναι Διεθνής Ὀργανισμός διαφορετικός ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, οἱ δέ Συστάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης συνιστοῦν πολιτικές διακηρύξεις καί δέν εἶναι ὑποχρεωτικές γιά τά κράτη μέλη! 

Ἀντιθέτως, ὑποχρεωτική γιά τά κράτη μέλη τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Ἑλλάδας, εἶναι ἡ Εὐρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΣΔΑ), ἡ ὁποία μάλιστα ὑπερισχύει ἀπό κάθε ἄλλη ἀντίθετη διάταξη νόμου, δυνάμει τοῦ ἄρθρου 28 παράγραφος 1 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος. Τό ἄρθρο 2 τοῦ Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου τῆς ΕΣΔΑ μέ τίτλο «Δικαίωμα στήν Ἐκπαίδευση», ὁρίζει τά ἑξῆς: «Οὐδείς δύναται νά στερηθῆ τοῦ δικαιώματος ὅπως ἐκπαιδευθῆ. Πᾶν Κράτος ἐν τῇ ἀσκήσει τῶν ἀναλαμβανομένων ὑπ’ αὐτοῦ καθηκόντων ἐπί τοῦ πεδίου τῆς μορφώσεως καί τῆς ἐκπαιδεύσεως θά σέβεται τό δικαίωμα τῶν γονεῶν ὅπως ἐξασφαλίζωσι τήν μόρφωσιν καί ἐκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως πρός τάς ἰδίας αὐτῶν θρησκευτικάς καί φιλοσοφικάς πεποιθήσεις».

Τό δικαίωμα αὐτό τῶν γονέων εἶναι ἐκδήλωση τῆς θρησκευτικῆς τους ἐλευθερίας. Εἶναι μάλιστα ἀποκλειστικό δικαίωμα, μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀποκλείει τή δυνατότητα σέ κάθε ἄλλο πρόσωπο ἤ τό ἴδιο τό Κράτος νά ἐπέμβει στή θρησκευτική συνείδηση τοῦ ἀνηλίκου τέκνου, γιά παράδειγμα διδάσκοντάς το θρησκεία τήν ὁποία δέν ἐγκρίνουν οἱ γονεῖς ἤ ἐπιβάλλοντας τήν θρησκειολογική διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα, ἔστω καί ἐάν μεταξύ τῶν διδασκομένων θρησκειῶν εἶναι καί ἡ θρησκεία τήν ὁποίαν ἐγκρίνουν οἱ γονεῖς. Τό Ἑλληνικό Κράτος φαίνεται νά ξεχνάει, ὅτι τό δικαίωμα νά ἀπολαμβάνουν τά παιδιά τους μόρφωση καί ἐκπαίδευση σύμφωνα μέ τίς θρησκευτικές τους πεποιθήσεις τό ἀπολαμβάνουν ὄχι μόνο οἱ ἄθεοι ἤ ἀλλόδοξοι, ἀλλά καί οἱ ὀρθόδοξοι γονεῖς, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ἀπαρτίζουν τή συντριπτική πλειοψηφία τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας. 

Τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἔχει ἑρμηνεύσει τό ἀνωτέρω ἄρθρο 2 τοῦ Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου τῆς ΕΣΔΑ, στή μείζονα σύνθεσή του στήν ὑπόθεση Lautsi κατά Ἰταλίας, ἡ ὁποία ἀφορᾶ τήν παρουσία τοῦ Ἐσταυρωμένου στίς Ἰταλικές αἴθουσες διδασκαλίας καί τή θέση τῆς θρησκείας στό σχολεῖο. 

Τό Δικαστήριο ἔκρινε στήν ὑπόθεση αὐτή, ὅτι «ἡ διαμόρφωση καί ὁ σχεδιασμός τοῦ προγράμματος σπουδῶν ἐμπίπτουν στήν ἁρμοδιότητα τῶν Συμβαλλομένων Κρατῶν. Κατ’ ἀρχήν δέν ἐναπόκειται στό Δικαστήριο νά ἀποφανθεῖ ἐπί τέτοιου εἴδους ἐρωτημάτων, καθώς οἱ λύσεις μποροῦν, νομίμως, νά διαφέρουν ἀνάλογα μέ τή χώρα καί τήν ἱστορική περίοδο. (…)

Τό Κράτος ἀπαγορεύεται νά ἐπιδιώκει σκοπούς κατήχησης οἱ ὁποῖοι μπορεῖ νά θεωρηθοῦν ὅτι δέ σέβονται τίς θρησκευτικές καί φιλοσοφικές πεποιθήσεις τῶν γονέων. Αὐτό εἶναι τό ὅριο πού δέν πρέπει νά ὑπερβαίνουν τά Κράτη (Σκέψη 62 τῆς Ἀπόφασης)».

Ὅμως, μέ λανθασμένη νομική καθοδήγηση καί μέ τήν Κυβερνητική “νομομαγειρική”, ἡ Ἱερά Σύνοδος παρασύρθηκε νά ἀποδεχθεῖ, ὅτι τό ὑπάρχον ΜτΘ δέν πρέπει νά εἶναι «Κατηχητικό», καί ὡς ἐκ τούτου δέν πρέπει νά ἀποσκοπεῖ στή δημιουργία πιστῶν! 

Τό ἴδιο τό Δικαστήριο στήν ὑπόθεση Lautsi κατά Ἰταλίας τόνισε, ὅτι ἡ κυρίαρχη προβολή τῆς πλειοψηφούσης θρησκείας δέν ἀρκεῖ προκειμένου νά ὑποδηλώσει μιά διαδικασία κατήχησης ἐκ μέρους τοῦ Κράτους καί νά ἀποδείξει μιά παραβίαση τῶν προϋποθέσεων τοῦ ἄρθρου 2 τοῦ Πρώτου Πρωτοκόλλου τά ΕΣΔΑ. Ἀντίθετα, ἡ ἐπίσημη προώθηση τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας καί ἐκκοσμίκευσης τοῦ Κράτους, ὅπως ὀρθά ὑποστήριξε ἡ Ἰταλική κυβέρνηση, δέν εἶναι λιγότερο προβληματική ἀπό τήν κατήχηση καί τόν προσηλυτισμό ἐκ μέρους τοῦ Κράτους. Ἡ ΕΣΔΑ ἐπιβάλλει τήν ἐλευθερία τῆς θρησκείας καί τῆς συνείδησης, ἀλλά δέν καταπιέζει τά Κράτη πρός τήν κατεύθυνση τοῦ κοσμικοῦ χαρακτῆρα ἤ τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας.
Μετά ἀπό ὅλα τά παραπάνω, γίνεται σαφές, ὅτι μέ τά νέα Προγράμματα Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν θίγεται ὁ πυρήνας τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καί τοῦ δικαιώματος ἐκπαίδευσης καί ἀνάπτυξης τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν νέων σύμφωνα μέ τήν Ὀρθοδοξία. Δέ μπορεῖ, λοιπόν, τό Κράτος, νά ἐμπαίζει τούς Ἕλληνες πολῖτες καί μάλιστα τούς Ἕλληνες γονεῖς, διακηρύσσοντας ὅτι δῆθεν τά νέα ΠΣ γιά τά θρησκευτικά σέβονται τό ὑφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο!

Ἀγγελική Εὐθ. Ζώη, Νομικός
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 180-181
Αὔγουστος – Σεπτέμβριος 2017

http://aktines.blogspot.gr 

ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟ (ΑΘΕΪΣΜΟ),ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΞΕΣΗΚΩΝΕΙ ΓΟΝΕΙΣ, ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Πλύση εγκεφάλου στον Πανθεϊσμό (αθεϊσμό),που επιχειρεί

το Υπουργείο Παιδείας σε βάρος της αγωγής των μαθητών,  ξεσηκώνει Γονείς, Θεολόγους και Άγιον Όρος

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Καταπατώντας το Σύνταγμα, τον ισχύοντα εκπαιδευτικό νόμο, την ελληνική νομολογία και το ευρωπαϊκό δίκαιο (απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

της 20ής Ιουλ. 2007  -υπόθεση Folgero κατά Νορβηγίας- η οποία καταδικάζει τη Νορβηγία, διότι εισήγαγε στα δημόσια σχολεία ύλη μαθήματος θρησκευτικών, όμοια με την του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας, δηλαδή ύλη πολυθρησκευτική), συνεχίζει το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας να ασελγεί πνευματικά εναντίον των ελλήνων ορθοδόξων μαθητών και των γονέων τους και, φυσικά, εναντίον του Ορθόδοξου Πολιτισμού της χώρας.

 Με βάση αφενός, όχι παιδαγωγικά κριτήρια, αλλά αναχρονιστικές ιδεοληψίες, που είναι αντίθετες με τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό και, αφετέρου, ένα προσχηματικό ενδιαφέρον για τους μαθητές, προκειμένου να μην έχουν δήθεν μονομερείς γνώσεις διδασκόμενοι αποκλειστικά την Ορθοδοξία, οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Παιδείας και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, επιστρέφουν την ελληνική παιδεία 2000 χρόνια πίσω, στην εποχή του πανθεϊστικού συγκρητισμού των Ρωμαίων, επιβάλλοντας στους μαθητές από την ηλικία των 8-9 ετών να διδάσκονται, παράλληλα στις πλείστες διδακτικές ενότητες, όλες μαζί τις θρησκείες.

Με αυτήν την μεθόδευση παραμερίζουν την ορθόδοξη παράδοση, ως κύρια και βασική διδασκαλία των Θρησκευτικών και επιβάλλουν μια ανάμεικτη διδασκαλία, που πολτοποιεί και εξισώνει την πίστη τους με την πίστη των θρησκειών του κόσμου. Διότι είναι βέβαιο, από παιδαγωγικής πλευράς, ότι μια τέτοια μεικτή και πολυθρησκειακή διδασκαλία, αποτελούμενη από πολλές ισόκυρες και ισοδύναμες θρησκευτικές πίστεις, σημαίνει, για τη συνείδηση των μικρών παιδιών, μια διδασκαλία, που στοχεύει στην καλλιέργεια μιας πολλαπλής και ποικίλης θρησκευτικής συνείδησης, ταυτότητας και πίστης, αντίθετης με την ορθόδοξη πίστη στον Ένα και μοναδικό Τριαδικό Θεό.

Δυστυχώς, αυτό, που με αγανάκτηση, αντικρίζουν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς, διαβάζοντας τα αναχρονιστικά πολυθρησκειακά βιβλία που εφηύρε, ενέκρινε και επιβάλλει για διδασκαλία το Υπουργείο Παιδείας είναι ένας ενιαίος διδακτικός κορμός που τον ονομάζουν «κόσμο της θρησκείας», με πολλούς κλάδους πίστεων και Θεών (θεωρία των κλάδων) και, επομένως, μια διδασκαλία πανθεϊσμού και πανθρησκείας, που περιφρονεί και μηδενίζει την ορθόδοξη πίστη των παιδιών τους στον ένα μοναδικό Τριαδικό Θεό, γεμίζει τον πνευματικό τους κόσμο με σύγχυση και τα καθοδηγεί προς τον μηδενισμό και την αθεΐα.

 Βλέπουν δηλαδή και καταλαβαίνουν οι γονείς ότι η επιλεγμένη -με ιδιαίτερη προπαγανδιστική και προσηλυτιστική μαεστρία και μεθόδευση- ύλη των σχολικών βιβλίων χρησιμοποιείται, πλέον, ως εργαλείο πνευματικής προπαγάνδας και παραπλάνησης, προκειμένου να οδηγηθούν οι μαθητές, αφενός, στην αποορθοδοξοποίησή τους και, αφετέρου, στον εμποτισμό τους με το διαθρησκειακό «πνεύμα», που οδηγεί στην εκκοσμίκευση και στον πανθεϊσμό.

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, με αγανάκτηση διαμαρτύρεται και απευθύνεται στον Υπουργό Παιδείας, ζητώντας του να απολογηθεί υπεύθυνα στους γονείς και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, διότι εφαρμόζει και επιβάλλει ένα πρωτόγνωρο και αντιπαιδαγωγικό και μη ορθόδοξο μάθημα Θρησκευτικών, προκαλώντας «τη συνείδηση των ορθοδόξων γονέων, οι οποίοι, ως μέλη της επικρατούσας στη χώρα μας Ορθόδοξης Εκκλησίας, γνωρίζουν καλώς ότι η Ορθόδοξη Πίστη ορίζει σαφώς το περιεχόμενό της και κάθε τι αλλότριο αυτής της πίστης, είναι αντίθετο με την πίστη των παιδιών τους, διότι, ιδιαίτερα για την ηλικία και την κρίση που διαθέτουν, εγκυμονεί τον κίνδυνο άρνησης της οικείας πίστεως και προσχώρησης σε άλλη δοξασία».

Οι γονείς των μαθητών, επίσης, διαβάζοντας αυτά τα βιβλία – φακέλους, που εξέδωσε και χορήγησε στα παιδιά τους το Υπουργείο Παιδείας, αποφάσισαν να τα επιστρέψουν στο Υπουργείο, διαμαρτυρόμενοι έντονα, με επιστολή τους προς τον Υπουργό Παιδείας, διότι θεωρούν πως «με τα παρόντα βιβλία θρησκευτικών δεν μαθαίνουν οι μαθητές ούτε τα στοιχειώδη για την ορθόδοξη χριστιανική ζωή. 

Αντίθετα, μάλιστα, παρέχεται με αυτά πληθώρα υλικού, που αφορά σε άλλες θρησκείες και δόγματα και επιφέρουν γνωσιολογική σύγχυση στους μαθητές, καθώς δεν εμβαθύνουν και δεν εμπνέουν προς την Ορθόδοξη Πίστη. Κρίνονται λοιπόν ανεπαρκή και ακατάλληλα προς την επίτευξη της νόμιμης αποστολής τους».

Σημειώνουν, επίσης, ότι «σε αυτά παρουσιάζονται μονόπλευρα θρησκείες ή θρησκευτικές ομάδες, αποκρύπτοντας επιμελημένα διδασκαλίες τους, που ωθούν σε φανατισμό, ρατσισμό και μίσος και έρχονται σε αντίθεση με τα χρηστά ήθη μας και τον πολιτισμό μας».

Επισημαίνουν, ακόμη, «την άνιση μεταχείριση των Ορθοδόξων Χριστιανών, σε σχέση με τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες στη Ελλάδα, όπως των μουσουλμάνων, καθολικών και Ιουδαίων Ελλήνων πολιτών, που έχουν την ευχέρεια, βάσει των νόμων 4235/2014, άρθρο 68 και 4386/2016, άρθρο 55, να επιλέγουν τα θρησκευτικά τους εγχειρίδια για την ομολογιακή διδασκαλία τους στα σχολεία, τακτική που αντίκειται στην Αρχή της Ισότητας, κατά το άρθρο 4, παρ.1 του Συντάγματος».

Καταλήγοντας, επικαλούνται την «Ευρωπαϊκή Σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου, που ορίζει ρητά ότι κάθε Κράτος οφείλει να παρέχει στους μαθητές του παιδεία σύμφωνη με τις θρησκευτικές -φιλοσοφικές πεποιθήσεις των γονέων τους». Υπογραμμίζουν επίσης ότι επικροτούν και στηρίζουν «την επιστροφή των ακατάλληλων και παράνομων φακέλων μαθητών στο Υπουργείο», ζητώντας, ταυτόχρονα, «την απόσυρσή τους από το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας και την επιστροφή στην διδασκαλία των παλαιών θρησκευτικών εγχειριδίων, δοκιμασμένων και αποδεκτών από τους Ορθοδόξους Χριστιανούς».

Η Αγιορείτικη Κοινότητα επίσης, παρατηρώντας, μεταξύ άλλων, τον πνευματικό κατήφορο, στον οποίον οδηγούνται τα ελληνόπουλα από την συνεχή αποδόμηση, που υφίσταται η ελληνορθόδοξη παιδεία των νέων μας, με τις επικίνδυνες αποφάσεις και ενέργειες του ίδιου του Υπουργείου Παιδείας, δεν δέχτηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου τον Πρωθυπουργό, με αυτήν φυσικά την ιδιότητά του, στο Άγιον Όρος.

Στην ίδια κατεύθυνση, επίσης, απέστειλε επιστολή προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Παιδείας αλλά και τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου τόσο για τον πολυθρησκεικό προσανατολισμό του μαθήματος των Θρησκευτικών όσο και για τον τεράστιας ηθικοπνευματικής και κοινωνικής σημασίας νόμο για την αλλαγή φύλου, που επέλεξε να θεσπίσει η πολιτεία. Στην επιστολή αυτή, αφενός επισημαίνεται ότι με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου για την αλλαγή φύλου «καταστρατηγείται απροκαλύπτως εις την ορθόδοξον πατρίδα μας ο νόμος του Θεού: “και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπονκατ΄εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς”».

Ως προς το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών,η Αγιορείτικη Κοινότητα επισημαίνει ότι, με τους φακέλους των μαθητών, «οι ορθόδοξοι μαθητές θα διδάσκονται ένα πανθρησκειακόν μάθημα, το οποίον, εντέχνως, θα ενσταλάζη εις τας ψυχάς των την ιδέαν ότι “όλες οι θρησκείες είναι λίγο-πολύ το ίδιο” και, εν τέλει, θα τους οδηγεί εις τον αγνωστικισμόν και την αθεϊα. Μάλιστα, η ανωτέρω υποχρέωσις ισχύει μόνον διά τους πλειοψηφούντας ορθόδοξους μαθητάς, ενώ οι μειοψηφούντες θα έχουν το δικαίωμα να διδάσκωνται ομολογιακόν μάθημα, συμφώνως με την πίστιν των. Κατόπιν τούτου, πώς είναι δυνατόν να μην σταθώμεν εις το πλευρόν των γονέων, οι οποίοι, συναισθανόμενοι τον κίνδυνον διά την μόλυνσιν της ψυχής των τέκνων τους, αναγκάζονται να επιτρέψουν ως απαραδέκτους τους “φακέλους Μαθήματος Θρησκευτικών”.

Η Ιερά Κοινότητα παρακαλεί, τέλος, για την απόσυρση των ανωτέρω φακέλων και την επιστροφή και προσωρινή χρήση των υπαρχόντων βιβλίων που είχαν οι μαθητές από το 2006. Τι θα πράξει το Υπουργείο Παιδείας; Θα κωφεύει, ως συνήθως, στη φωνή της συνειδήσεως του λαού και του έθνους ή θα συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι δεν μπορεί πλέον να παίζει εν ου παικτοίς;

Ορθόδοξη Αλήθεια, 11.10.2017

http://thriskeftika.blogspot.gr