ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΜΗΝ ΜΙΛΑΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ!

Πατριάρχης Σερβίας Παύλος: Μην μιλάτε στους ανθρώπους για τον Θεό, εάν δεν θέλουν να ακούσουν για Αυτόν. Ζήστε όπως ο Κύριος και τότε οι ίδιοι θα σας ερωτήσουν για να μάθουν! 

Ο ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ

Ο ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ
 
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε:
«Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό».
Και κάποιος βιολιστής του απάντησε:
«Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική».

Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: Ο ΤΕΛΩΝΗΣ ΕΝΝΟΗΣΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Ο τύπος αυτός του τελώνου, έχει βάθος υπαρξιακό και θεολογικό. Εννόησε ότι είναι εικόνα του Θεού που την προσέβαλε και ζητά την αποκατάστασή της. Στον λόγο του Θεού διψά· ποτέ δεν ξεδιψά στον λόγο του Θεού, θέλει πάντα να ακούει λόγο Θεού. Ποτέ δεν αισθάνεται ηθική και πνευματική αυτάρκεια. Είναι ο άγιος που στολίζει την εκκλησία και δοξάζεται ο Θεός. Είναι θησαυρός ασύλητος!

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ ΑΝΤΩΝΙΟΣ BLOOM: "ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ".

 Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου (†Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Δύο εβδομάδες πρὶν ἀκούσαμε στὸ Εὐαγγέλιο τὴν ἱστορία τοῦ Βαρτίμαιου καὶ τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα τὴν ἱστορία τοῦ Ζακχαίου.

Ὁ Βαρτίμαιος ἦταν τυφλός, ἴσως ὅλη του τὴ ζωή, ἤ ἴσως κάποια συγκεκριμένη στιγμὴ εἶχε εἰκόνα ὅλης τῆς ὀμορφιᾶς τοῦ κόσμου, τῶν ἀνθρώπινων προσώπων, τὴν ὀμορφιὰ ἀπὸ κάθε τι ποὺ τὸν συνέδεε κατευθείαν μέσω τῆς κτίσης μὲ τὸν Θεὸ ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα. Ἦταν ἕνας τυφλὸς ἄνθρωπος.

Μιὰν ἡμέρα ἕνα πλῆθος πέρασε δίπλα του, ἕνα παράξενο πλῆθος – ὄχι ἁπλὰ ἕνα θορυβῶδες πλῆθος περαστικῶν, ἀλλὰ ἕνα πλῆθος ποὺ εἶχε ἕναν πυρήνα, καὶ ὁ πυρήνας αὐτὸς ἦταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ Βαρτίμαιος ἀντιλήφθηκε τὴν ἰδιαιτερότητα αὐτοῦ τοῦ πλήθους καὶ ρώτησε ποιὸς ἦταν ἐκεῖνος ποὺ τὸ ἕνωνε σὲ ἕνα σύνολο· καὶ τότε ἄρχισε νὰ κραυγάζει γιὰ βοήθεια, γιὰ νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν τυφλότητά του.

Πόσες φορὲς δὲν εἴμασταν τυφλοί, ἤ πόσα πολλὰ χρόνια δὲν ζήσαμε ὅλοι σὰν τυφλοί; Τυφλοὶ στὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς προσφέρει ὁ κόσμος· τυφλοὶ στὴν ὀμορφιά, ὄχι στὴν ἐξωτερική της ποιότητα ἀλλὰ στὴν λάμψη τῆς θεϊκῆς λάμψης καὶ ὀμορφιᾶς ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτεται. Πόσο συχνὰ δὲν κοιτάξαμε πρόσωπα δίχως ποτὲ νὰ δοῦμε ὅτι εἶναι είκόνες τοῦ Θεοῦ ποὺ θὰ πρέπει νὰ μᾶς φέρνουν σ’ ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό, καὶ νὰ μὴν στέκουν ἀνάμεσα σὲ μᾶς καὶ τὸν Θεὸ σὰν πειρασμός. Πόσο συχνὰ πέρασε ὁ Χριστὸς δίπλα μας καὶ ποτὲ δὲν προσέξαμε τὴν παρουσία Του;

Ἄς προβληματιστοῦμε καὶ ἄς ἀναρωτηθοῦμε ὄχι μόνο πόσο συχνὰ εἴμασταν τυφλοὶ στὸ παρελθόν, ἀλλὰ πόσο εἴμαστε τὴν παροῦσα στιγμὴ. Ό Χριστὸς βρίσκεται ἀνάμεσα μας. Τὸ ἀντιλαμβανόμαστε; Ἕνας Πατέρας τῆς Ἐρήμου εἶχε πεῖ : «Ὅποιος εἶδε τὸν πλησίον του ἔχει δεῖ τὸν Θεό». Ναὶ μιὰ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, μιὰ ἀληθινὴ εἰκόνα. Κατεστραμμένη στὴν πραγματικότητα, ὅπως τόσες πολλὲς εἰκόνες εἶναι βεβηλωμένες ἤ κατεστραμμένες· κατεστραμμένες σὲ βαθμό ποὺ, κάποιες φορὲς δὲν ἀναγνωρίζονται, καὶ ὅμως εἶναι μιὰ θεία εἰκόνα.

Τὴν προηγούμενη ἑβδομαδα ἀκούσαμε γιὰ τὸν Ζακχαῖο. Ὁ Ζακχαῖος ξεπέρασε ἕναν ἄλλον πειρασμὸ ποὺ μᾶς εἶναι πολὺ γνωστός, αὐτὸν τῆς ματαιότητας· ἡ ματαιότητα ποὺ σημαίνει τὴν προσκόλλησή μας σὲ πράγματα ἀσήμαντα καὶ ἡ προσπάθειά μας νὰ προκαλέσουμε μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὸν θαυμασμὸ ἄλλων ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἔχουν δικαίωμα νὰ κρίνουν, ἐπειδὴ εἶναι ἐπίσης δέσμιοι στὴν ἴδια μικρότητα τῆς καρδιᾶς καὶ τοῦ νοῦ. Ἡ ματαιότητα, κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακας, εἶναι ὑπερηφάνεια ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ δειλία ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων· μιὰ ἐπιθυμία νὰ μὴν κριθοῦμε, νὰ μὴν καταδικαστοῦμε, ἀλλὰ νὰ μᾶς θαυμάζουν, νὰ μᾶς ἐπαινοῦν, νὰ μᾶς ἐπιδοκιμάζουν ἀκόμα γιὰ πράγματα ποὺ δὲν ἔχουν κάποια ἀξία, ἁπλὰ καὶ μόνο νὰ μᾶς ἐπιδοκιμάζουν.

Πρότεινα τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα ὅτι πρέπει να ἑστιάσουμε τὴν προσοχή μας σὲ αὐτὴν τὴν ἰδιαίτερη γιὰ μᾶς ἁμαρτία καὶ νὰ ἀναρωτηθοῦμε πόσο εἴμαστε ἀνεξάρτητοι ἀπὸ τὴν κρίση τῶν ἀνθρώπων, πόσο εἴμαστε ἀδιάφοροι στὴν κρίση τῆς δικῆς μας συνείδησης καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὴν, στὴν κρίση τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ;

Σήμερα ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ μιὰ τρίτη εἰκόνα· μὲ τὴν ἱστορία τοῦ Φαρισαίου καὶ τοῦ Τελώνη. Ὁ Τελώνης εἶχε συναίσθηση τῆς ἀναξιότητάς του, ὅτι ἦταν ἀνάξιος νὰ παρουσιαστεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἐπίσης ὅτι ἦταν εὐπρόσδεκτος στὴν συντροφιὰ ἀξιοσέβαστων ἀνθρώπων, ποὺ ὁ Θεὸς θὰ ἀποδεχόταν. Ἦλθε στὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ καὶ δὲν μποροῦσε νὰ διασχίσει τὸ κατώφλι γιατὶ γνώριζε ὅτι σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο τὸν ἀκάθαρτο, τὸν μολυσμένο, τὸν βεβηλωμένο ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ αἷμα καὶ τὸ κακό σὲ ὅλες του τὶς μορφὲς, ὁ Ναὸς ἦταν ἕνας τόπος ἀφιερωμένος μόνο στὸν Θεό. Ὅλος ὁ ὑπόλοιπος κόσμος, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω μιὰ φράση τοῦ Σατανᾶ ποὺ πείραξε τον Κύριο, ὅλο τὸν ὑπόλοιπο κόσμο «τὸν παρέδωσε ὁ ἄνθρωπος σ’ ἐμένα». Ἀλλὰ ὁ ναὸς εἶναι ἕνας χῶρος ὅπου ἄνθρωποι τῆς πίστης, ἀδύναμοι ἀλλὰ μὲ πίστη στὸν Θεὀ, εἶναι ἀποκομμένοι ἀπὸ τοῦτο τὸ βασίλειο τοῦ τρόμου ποὺ εἶναι τὸ δράμα τῆς Θεϊκῆς ὀμορφιᾶς, τῆς κατοικίας τοῦ Ἑνὸς ποὺ δὲν ἔχει τόπο νὰ «κλίνει τὴν κεφαλή», σ’ ἕναν κόσμο ποὺ τὸν ἔκλεψαν ἀπ’ Αὐτὸν καὶ παραδόθηκε στὰ χέρια τοῦ ἀντιπάλου.

Ὁ Τελώνης στάθηκε στὴν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ, γνώριζε ὅτι ἀνῆκε στὸ βασίλειο τοῦ κακοῦ, καὶ δὲν μποροῦσε νὰ εἰσέλθει στὸν ἱερὸ χῶρο τοῦ Θεοῦ· καὶ ὅμως, ἔνοιωσε τὴ διαφορά, ὁ τρόμος τὸν συνεῖχε καὶ μιὰ αἴσθηση λατρείας γιὰ τὸ βασίλειο τοῦ Θεοῦ. Χτυποῦσε τὸ στῆθος του ζητώντας ἔλεος γιατὶ δὲν μποροῦσε νὰ ἐλπίζει καὶ νὰ ὑπολογίζει σὲ τίποτα ἄλλο.

Καὶ ὁ Φαρισαῖος στάθηκε στὸ μέσον τῆς Ἐκκλησίας· εἶχε μπεῖ στὸ ναὸ καὶ εἶχε πάρει τὴ θέση του ἐκεῖ σὰν κάποιος ποὺ εἶχε τὸ δικαίωμα νὰ βρίσκεται ἐκεῖ. Γιατί; Ὄχι ἐπειδὴ ἦταν ἕνας ἄνθρωπος μὲ ἁγνὴ καρδιά, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἦταν πιστὸς στὸν κάθε τυπικὸ κανόνα ποὺ εἶχε καθιερωθεῖ ἀπὸ τὴ Συναγωγή, ὄπως ἕνας ἀριθμὸς ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι πιστὸς στοὺς ἐξωτερικοὺς τύπους τῆς ζωῆς ποὺ δὲν μᾶς ἀγγίζουν κἄν, ποὺ δὲν φτάνουν στὴν καρδιά μας, ποὺ δὲν δίνουν νέο σχῆμα καὶ νόημα στὶς σκέψεις μας.

Ἔτσι πάλι, βρισκόμαστε ἐνώπιον δύο ἀνδρῶν καὶ ὁ Χριστὸς μᾶς ρωτᾶ: ποιὸς εἶσαι; Εἶσαι κάποιος ποὺ συναισθάνεται τόσο βαθιὰ τῆν ἱερότητα τοῦ Θεοῦ, ποὺ γνωρίζει ὅτι, ἐκτὸς ἀπὸ ἕναν Θεὸ ποὺ θὰ κατέβαινε στὴ γῆ γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύσει καὶ νὰ μᾶς σώσει, δὲν θὰ ὑπῆρχε τρόπος νὰ Τὸν προσεγγίσουμε. Ἤ εἴμαστε σὰν τὸν Φαρισαῖο ποὺ θὰ ἔλεγε στὸν Θεό, ποὺ θὰ Τοῦ ἔλεγε κατάμουτρα: Ἔκανα ὅ,τι ἦταν γραμμένο νὰ γίνει. Δὲν ἔχεις κάτι νὰ μοῦ ζητήσεις! … Δὲν εἴμαστε τόσο ὑπερήφανοι ὅπως ὁ Φαρισαῖος, οὔτε ἔχουμε τὸ σταθερὸ θάρρος νὰ εἴμαστε τόσο πιστοὶ ὅσο ἦταν ἐκεῖνος στὴν πλήρη τήρηση τοῦ γράμματος τοῦ νόμου.

Ἄς ἀναρωτηθοῦμε λοιπὸν: μιμούμαστε τὸν Φαρισαῖο στὰ ἔργα του, ἐξωτερικὰ πιστοὶ στὰ δόγματα τῆς Χριστιανικῆς μας πίστης; Καὶ πέρα ἀπὸ αὐτὸ, ἐπιτρέπουμε στὴν πίστη μας νὰ μεταστρέψει τὴν καρδιά μας, νὰ κυβερνᾶ τὴν θέληση μας, καὶ νὰ φωτίζει τὸ νοῦ μας;

Αὐτὴν τὴν ἐργασία μᾶς προσφέρει τὸ σημερινό Εὐαγγέλιο. Σκεφτεῖτε το. Θὰ εἶναι ἕνα ἀκόμα βῆμα γιὰ νὰ πάρουμε μιὰν ἀπόφαση ὥστε νὰ μὴν καταδικαστοῦμε. Ἀμήν. 

 

(Πηγή καί Ἀπόδοση Κειμένου: agiazoni.gr)

ΔΕΝ ΣΟΥ ΖΗΤΩ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΒΑΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΜΟΥ!

Δεν Σου ζητώ Παναγιά μου να σηκώσεις κανένα βάρος από τους ώμους μου. Σου ζητώ μονάχα να με στηρίξεις και να με κρατήσεις γερά να μην λυγίσω υπό το όποιο βάρος αποφασίσει ο Υιός Σου να εναποθέσει στους ώμους μου. Και να με αφήσεις να σε κρατώ απ' τον Άγιο Χιτώνα Σου για να παραμείνω κοντά Σου υπό την Άγια Σκέπη Σου σε όλη την πορεία της ζωής μου. 

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ!

Οι Άγγελοι υπάρχουν! Είναι δώρα του Θεού για τις ψυχές μας!

Άγιε Άγγελε, διαφύλαξον και οδήγησον ημάς εις οδόν σωτηρίας!

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ

Ἀπολυτίκιον

Ήχος γ΄.
Μέγας γέγονας ποιμήν θεόφρον και τα πρόβατα τα εν ερήμω, τα λογικάτους οσίους εποίμανας, καθοδηγήσας εις μάνδραν ουράνιον και διαθρέψας αυτούς τροφή θείας πίστεως, Πατερ όσιε Ισίδωρε Θεοδόξαστε, ικέτευε Χριστόν υπερ των δούλων Σου.

ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΣΟΥ ΕΞ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ!

ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. Αὕτη πρώτη ἐντολή. Καὶ δευτέρα ὁμοία, αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν. Μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι. (Κατά Μάρκον 12,30-31) 

Καί νά ἀγαπᾶς τόν Κύριο τόν Θεό σου μέ ὅλη τήν καρδιά σου, ὥστε αὐτόν ὁλοκληρωτικά νά ποθεῖς, καί μέ ὅλη τήν ψυχή σου, ὥστε ὁλόκληρο τό ἐσωτερικό σου σ’ αὐτόν νά εἶναι παραδομένο, καί μέ τό νοῦ σου ὁλόκληρο, ὥστε αὐτόν πάντοτε νά σκέφτεσαι, καί μέ ὅλη τή δύναμη τῆς θελήσεώς σου. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή. 31 Καί δεύτερη ἐντολή ὅμοια καί στενά συνδεδεμένη μ’ αὐτήν εἶναι ἡ ἑξῆς: Νά ἀγαπᾶς τό συνάνθρωπό σου σάν τόν ἑαυτό σου. Ἄλλη ἐντολή μεγαλύτερη ἀπ’ αὐτές τίς δύο δέν ὑπάρχει.

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΑΘΟΥΝΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: ΓΕΜΙΣΕ ΑΛΗΘΙΝΑ, ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, Ο ΓΗΡΑΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ!

Επίσκοπος  Αμαθούντος Νικόλαος: Γέμισε αληθινά, από την χάρη του Αγίου Πνεύματος, ο γηραιός Συμεών, αφού η καρδιά του είχε ξεχειλίσει από την χάρη Εκείνου, τον οποίο κρατούσε στα χέρια του. Αρχικά, αναγνωρίζοντας την Πηγή της χρηστότητος, απέδωσε ευχαριστία. Και συμπλήρωσε προφητεύοντας την έξοδο του από ετούτο τον κόσμο, διότι οι οφθαλμοί του είδαν πραγματικά τον Σωτήρα Χριστό, τον οποίο μέχρι τώρα έβλεπε νοερά. Αυτόν, του οποίου το όνομα είχε προκαθοριστεί προ των αιώνων.

ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ Ο ΒΟΥΚΟΛΟΣ

Άγιος Βλάσιος ο Βουκόλος

 

Ο Άγιος Μάρτυς Βλάσιος καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και γεννήθηκε από πλούσιους και φιλάνθρωπους γονείς. Οι επαγγελματικές ανάγκες της οικογένειάς του τον ανάγκασαν να απομακρυνθεί για λίγο από την Καισάρεια. Όταν έγινε διωγμός εναντίων των Χριστιανών, οι ειδωλολάτρες τον καταζητούσαν ως Χριστιανό, αλλά δεν τον εύρισκαν. Η μητέρα του, που ποθούσε τη σωτηρία του, του συνέστησε να ακολουθήσει τον δρόμο της φυγής. Αλλά ο Άγιος αρνήθηκε. Τόσοι άλλοι μαρτυρούσαν. Γιατί, λοιπόν, αυτός να δραπετεύσει; Έτσι, προσήλθε με προθυμία και παραδόθηκε στους διώκτες του, τους οποίους και φιλοξένησε και περιποιήθηκε σαν να ήταν ευεργέτες του.
Τον συνέλαβαν και αφού τον μαστίγωσαν τον έριξαν μέσα σε κοχλαζόμενο λέβητα, όπου διέμεινε πέντε ημέρες χωρίς να πάθει τίποτα. Η χάρη του Θεού διαφύλαξε τον Άγιο σώο και αβλαβή. Έτσι, πολλοί στρατιώτες, που είδαν το θαύμα, πίστεψαν στον Χριστό και βαπτίσθηκαν από τον Άγιο με το νερό του λέβητα.
Μόλις πληροφορήθηκε ο ηγεμόνας το γεγονός αυτό, έστειλε εκεί άλλους στρατιώτες να βγάλουν το Άγιο Βλάσιο από τον λέβητα. Όταν όμως και αυτοί έφθασαν εκεί και είδαν το θαύμα, πίστεψαν στον Χριστό. Έπειτα πήγε εκεί και ο ίδιος ο ηγεμόνας, για να δει τον Άγιο μέσα στον λέβητα με το βρασμένο νερό. Επειδή δε, νόμιζε ότι το νερό είχε κρυώσει, ζήτησε να αντλήσουν από αυτό, για να νίψει τα μάτια του. Μόλις όμως έκανε αυτή την ενέργεια, αμέσως τυφλώθηκε και συγχρόνως ξεψύχησε.
Έτσι, ο Άγιος αφέθηκε ελεύθερος. Αμέσως επισκέφθηκε την οικογένειά του και στη συνέχεια παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό. Εκείνοι δε που κατά τύχη παρευρίσκονταν εκεί, κατά την τελείωσή του, είδαν τη μακαρία του ψυχή, που βγήκε από το στόμα του, σαν περιστερά λευκή και απαστράπτουσα, και πέταξε στον ουρανό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου την 3 Φεβρουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΙΟΡΔΑΝΗΣ Ο ΕΚ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ

Άγιος Ιορδάνης ο εκ Τραπεζούντας

 

Ο Άγιος Ιορδάνης καταγόταν από την Τραπεζούντα και όταν παντρεύτηκε εγκαταστάθηκε στον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης. Τότε ήταν 40 χρονών.
Κάποτε λοιπόν, διασκέδαζε με κάποιους Οθωμανούς συμπατριώτες του, παίζοντας μαζί τους ένα παιγνίδι. Σε κάποια στιγμή, ένας συμπαίκτης του, είπε κοροϊδευτικά στα ελληνικά: «Άγιε Νικόλα ψωριάρη, βοήθησε με να νικήσω». Ο Ιορδάνης τότε, απάντησε παρόμοια εις βάρος όμως του Μωάμεθ. Την επόμενη μέρα, ένας από την παρέα του τον κατηγόρησε σαν υβριστή της θρησκείας του Μωάμεθ.
Οδηγήθηκε λοιπόν στον Βεζίρη και πιέστηκε να δεχθεί τον μουσουλμανισμό για να αποφύγει την τιμωρία του θανάτου. Ο Ιορδάνης, όμως, παρέμεινε σταθερός στην αγάπη του προς τον «γλυκύτατο Ιησού» και έτσι οδηγήθηκε από τον έπαρχο στο Κουτζούκ Καραμάνι, τον τόπο της εκτέλεσης. Ενώ ήταν έτοιμος ο δήμιος να αποκεφαλίσει τον μάρτυρα, έφθασε αγγελιοφόρος του Βεζίρη και είπε μυστικά στον Ιορδάνη: «Ο Βεζίρης σε συμβουλεύει να λυπηθείς τη ζωή σου και πες φανερά ότι τουρκεύεις και έπειτα πήγαινε όπου θέλεις να ζήσεις χριστιανικά». Ο Ιορδάνης απάντησε: «Ευχαριστώ τον Βεζίρη, αλλά αυτό δεν θα το κάνω ποτέ». Έτσι ο δήμιος έκοψε το κεφάλι του ένδοξου αυτού μάρτυρα, στην Κωνσταντινούπολη στις 2 Φεβρουαρίου του 1650 μ.Χ. (κατ' άλλους το 1651 μ.Χ.). Τη νύκτα πήγαν οι συγγενείς και οι φίλοι του στον έπαρχο, και αφού του έδωσαν αρκετά χρήματα, πήραν το ιερό λείψανο του και το έθαψαν ευλαβικά στην τοποθεσία Μπέγιογλου.
Το μαρτύριο του Αγίου συνέγραψαν ο Ι. Καρυοφύλλης, Μέγας Λογοθέτης της Μεγάλης Εκκλησίας και ο Μελέτιος Συρίγου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου στις 2 Φεβρουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

Άγιος Γαβριήλ ο Οσιομάρτυρας ο εν Κωνσταντινουπόλει

Ο Άγιος Γαβριήλ καταγόταν από την Αλλώνη της Προικονήσου. Έγινε μοναχός και υπηρετούσε σαν κήρυκας της ενορίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Κατηγορήθηκε σαν υβριστής της μουσουλμανικής θρησκείας, φυλακίστηκε και βασανίστηκε στην Κωνσταντινούπολη. Παρέμεινε όμως σταθερός στην πίστη του και επειδή δεν δέχτηκε να γίνει μουσουλμάνος, αποκεφαλίστηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1676 μ.Χ. Το λείψανο του Αγίου ρίχτηκε στη θάλασσα από τους Τούρκους. Το μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ο Ιωάννης Καρυοφύλλης. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου την 2 Φεβρουαρίου.

Ο Άγιος Νικόδημος γράφει στο «Νέον Μαρτυρολόγιον» (1799 μ.Χ.):

«Οὗτος ὁ Ἀγγελώνυμος Μάρτυς Γαβριήλ, ἦν ἐκ χώρας λεγομένης Ἀλλώνης, τῆς ἐπαρχίας Προκοννήσου. Ἐγένετο δὲ Μοναχὸς ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας, καὶ διάγων σωφρόνως, καὶ ἐναρέτως πολιτευόμενος, ἔφθασεν εἰς ἔφεσιν καὶ πόθον Μαρτυρικοῦ Στεφάνου· ὅθεν ἐλθὼν ἐν τῇ Βασιλευούσῃ, ἔγινε κῆρυξ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας· πλησιαζούσης οὖν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, διελογίζετο καθ᾿ ἑαυτόν, μὲ τὶ τρόπο νὰ τύχῃ τοῦ ποθουμένου Μαρτυρίου, καὶ διανυκτερεύων, καὶ ἀγρυπνῶν ἔνδον τοῦ Πατριαρχικοῦ ναοῦ, ἐπεκαλεῖτο τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ὁποῖον ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας, ἐκ νεότητος ἐπόθει διὰ νὰ φωτίσῃ τὸν τρόπον· μεταλαβὼν οὖν τῶν ἀχράντων μυστηρίων, ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἐξῆλθε στοχαζόμενος κατὰ τὴν ὁδὸν καὶ περιερχόμενος ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ὥσπερ ἡ ᾀσματικὴ νύμφη ἴσως νὰ εὕρῃ ὃν ἐπόθει Νυμφίον Χριστόν. Ἀπαντήσας δὲ αὐτὸν ἕνας Ἀγαρηνός, κατὰ τὴν συνηθισμένην των θρασύτητα, ἔσπρωξε τὸν μάρτυρα, ὡς τάχα μὴ παραμερίσαντα ἀπὸ τὸν δρόμον διὰ νὰ τοῦ κάμῃ τόπον νὰ περάσῃ· ὁ δὲ Μάρτυς ἀντέσπρωξεν αὐτὸν καὶ τὴν θρησκείαν του ὕβρισε· οἱ δὲ ἐκεῖσε παρόντες Ἀγαρηνοὶ ἀκούσαντες τὰς ὕβρεις τοῦ Μάρτυρος, καὶ τὰς φωνὰς τοῦ ὁμοπίστου των, ὁποὺ τοὺς ἐκάλει εἰς ἐκδίκησιν, ἔτρεξαν καταπάνω τοῦ Μάρτυρος, καὶ πιάνοντες αὐτόν, καὶ δέρνοντες, καὶ σπρώχνοντες ἀνηλεῶς, τὸν ἔφεραν εἰς τὸν κριτήν· καὶ ὁ μὲν εἷς Ἀγαρηνὸς ἐβόα, καὶ ἐζήτει δίκην κατὰ τοῦ Μάρτυρος, διατὶ ὕβρισε τὴν πίστιν τους, οἱ δὲ λοιποὶ ἐμαρτύρουν δεινοπαθοῦντες· ὁ δὲ κριτὴς ἐπρόσταξε νὰ βάλλουν τὸν Μάρτυρα εἰς τὴν φυλακήν, δίδοντας καὶ τὴν κατ᾿ αὐτοῦ δίκην ἔγγραφον· τὸ ταχὺ ἐβγάνοντές τον ἀπὸ τὴν φυλακήν, τὸν ἔφεραν εἰς τὸν καϊμακάμη· (ὅτι ὁ Βασιλεὺς ἦτον μὲ τὸν Βεζύρην εἰς τὴν Ἀδριανούπολιν)· καὶ ἔδειξαν εἰς αὐτὸν τὸ τοῦ κριτοῦ γράμμα. Ὁ δὲ καϊμακάμης τὸν ἠρώτησεν ἀνίσως καὶ ἦναι ἀληθινὰ τὰ γραφόμενα, καὶ λεγόμενα κατ᾿ αὐτοῦ; ὁ δὲ Μάρτυς ἔλεγε, ναί, ἀληθινὰ εἶναι· τότε τοῦ λέγει ὁ καϊμακάμης, ἄφες ἄνθρωπε τὴν πίστιν ταύτην, καὶ ἔλα εἰς τὴν ἐδικήν μας· δὲν βλέπεις πόσην δόξαν, καὶ τὶ Βασίλειον ἔχει ἡ τοῦ Μωάμεθ θρησκεία; Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπεκρίθη· μή μοι γένοιτο νὰ ἔλθω εἰς τόσην τρέλλαν, καὶ ἀγνωσίαν, ὥστε νὰ εἰπῶ ψιλὸν ἄνθρωπον τὸν Κύριόν μου Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ἀληθινὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀληθινὸν Θεόν· τὸν τέλειον Θεόν, καὶ τέλειον ἄνθρωπον· τὸν δὲ ἐδικόν σας τὸν Μωάμεθ νὰ ὀνομάσω ὅλως προφήτην! ἀλλὰ τὸν μὲν Ἰησοῦν μου ὁμολογῶ, καὶ πιστεύω πὼς εἶναι Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, τὸν δὲ ἐδικόν σας Μωάμεθ κηρύττω πὼς δὲν εἶναι προφήτης, ἀλλὰ ἄνθρωπος ἰδιώτης, ἀγράμματος, πλαστολόγος, καὶ πολέμιος τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἑπομένως τὸν ἐξουθενῶ, καὶ ἀποστρέφομαι καὶ αὐτόν, καὶ τὴν πίστιν του. Τοῦ λέγει ὁ καϊμακάμης, μήπως εἶσαι μεθυσμένος ἄνθρωπε, ἢ ἐβγῆκες ἀπὸ τὰς φρένας σου; καὶ ὁ Μάρτυς· οὔτε μεθύω, οὔτε τῶν φρενῶν μου ἐξίσταμαι, ἀλλὰ χάριτι τοῦ Χριστοῦ μου ὑγιεῖς ἔχω τὰς φρένας, ὡσὰν καὶ τὴν ψυχήν. Τότε ὁ καϊμακάμης τὸ ἥμερον τρέψας εἰς ἀγριότητα καὶ θυμοῦ ἔμπλεως γενόμενος ἅμα δὲ καὶ βλέπων τὸ ἀμετάθετον τοῦ Μάρτυρος, εἶπεν ὀργίλως, καὶ μανιωδῶς πρὸς τὸν ἔπαρχον, λάβε τὸν παρόντα, καὶ δὸς εἰς αὺτὸν τὸν θάνατον διὰ ξίφους. Λαβὼν δὲ τὸν Ἅγιον ὁ ἔπαρχος, παρέδωκε τῷ τζελάτῃ ὅστις δένοντάς τον τὸν ἐπῆγε εἰς τόπον λεγόμενον Παχτζὲ Καπισί, πλησίον τοῦ κουμερκίου· καὶ ἐκεῖ γονατίζοντας ὁ Ἅγιος καὶ προσευχόμενος χαριέστατα, καὶ κλίνοντας τὴν μακαρίαν αὐτοῦ κεφαλήν, ἀπετμήθη· καὶ ἡ μὲν Ἁγία, καὶ ὁλόφωτος αὐτοῦ ψυχή, ἀπῆλθεν εἰς τὸν ποθούμενον καὶ πολυέραστον νυμφίον της, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἵνα λάβῃ τὸν ἡτοιμασμένον παρ᾿ αὐτοῦ τρίπλοκον στέφανον, τῆς τε παρθενίας, τῆς ἀσκήσεως, καὶ τοῦ Μαρτυρίου, διὰ νὰ χαίρεται, καὶ νὰ ἀγάλλεται ἐν τῷ χορῷ τῶν παρθένων, καὶ ἀσκητῶν, καὶ Μαρτύρων· τὸ δὲ Μαρτυρικὸν αὐτοῦ καὶ σεβάσμιον λείψανον, μετὰ τρεῖς ἡμέρας οἱ ἐκεῖσε Ἀγαρηνοί, τὸ ἔρριψαν εἰς τὴν θάλασσαν, ὅτι οὐ ἴσχυσαν οἱ εὐσεβεῖς νὰ τὸ πάρουν διὰ χρημάτων· οὕτως ἐν ὀλίγῳ τελειωθεὶς ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς, καὶ ὀλίγον κοπιάσας μὲ πολλὴν ζέσιν, καὶ προθυμίαν ἤρπασεν ὅλους τοὺς αἰῶνας, μὲ τὰ ἐν ἐκείνοις αἰώνια ἀγαθά· οὗ ταῖς πρεσβείαις ῥυσθείημεν τῆς κολάσεως, καὶ ἀξιωθείημεν τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν».  

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝ Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ- ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ!

Άγιος Τρύφων ο Μάρτυρας

 
O Άγιος Τρύφων καταγόταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Γορδιανού (238-244), Φιλίππου (244-249) και Δεκίου (249-251). Προερχόταν από φτωχή οικογένεια και στη παιδική του ηλικία, έβοσκε χήνες για να ζήσει. Συγχρόνως όμως μελετούσε με ζήλο την Αγία Γραφή και εκτελούσε με ευλάβεια τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Έτσι, σιγά-σιγά ο Τρύφων με την ευσεβή φιλομάθεια του, κατόρθωσε όχι μόνο να διδαχθεί ο ίδιος, αλλά και να διδάσκει τις αιώνιες αλήθειες της πίστεως του. Γρήγορα η ευσεβής ψυχή του δέχθηκε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και ο Θεός αξίωσε τον Τρύφωνα να θαυματουργεί.
Όμως ο Άγιος θεράπευε όχι μόνο κάθε ασθένεια, αλλά και εξάγνιζε τις μολυσμένες από τα δαιμόνια ψυχές. Όταν ο αυτοκράτορας Γορδιανός, πληροφορήθηκε για τις θαυματουργικές ικανότητες τού Τρύφωνα, τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. O αυτοκράτορας προσπάθησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, προσφέροντας στον Άγιο αξιώματα και χρήματα, τα οποία όμως ο Τρύφων ευγενικά αρνήθηκε.

Όταν αυτοκράτορας έγινε ο Δέκιος, εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των Χριστιανών. Το 250 μ.Χ. ο Άγιος, επειδή δεν λάτρευε τους θεούς της ειδωλολατρικής θρησκείας και ήταν Χριστιανός, συνελήφθη από κάποιον στρατιωτικό που ονομαζόταν Φρόντων (ή Φόρτων) και οδηγήθηκε ενώπιον των επάρχων της Ανατολής, Τιβέριου Γράγχου και Κλαυδίου Ακυλίνου στη Νίκαια της Βιθυνίας. Ο μάντης Πομπηϊανός τον παρουσίασε στους ηγεμόνες. Ο Άγιος Τρύφων ομολόγησε με θάρρος την πίστη του. Τότε υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Του κατατρύπησαν με σπαθιά όλο του το σώμα, έπειτα τον έδεσαν από τα πόδια σε άλογα και τον έσυραν, σε ώρες φοβερού ψύχους, σε δύσβατες και πετρώδεις τοποθεσίες. Εκείνος προσευχόταν και έλεγε: «Κύριε, μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία». Μετά το φρικτό μαρτύριο τον ρώτησαν αν σωφρονίσθηκε και ήθελε να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Μάρτυρας του Χριστού απάντησε τότε στον έπαρχο Ακυλίνο: «Ανόσιε και κακών αρχηγέ, είναι δυνατόν να είσαι σωφρονισμένος, όταν είσαι μεθυσμένος από τον διάβολο; Εγώ πάντοτε περνάω τον βίο μου με σωφροσύνη, γιατί έχω τον Χριστό βοηθό της ελπίδας μου». Ύστερα από αυτό τον έκλεισαν στο δεσμωτήριο με σκοπό να του δώσουν διορία, για να απαλλαγεί από την «άνοια» αυτού και να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστό. Λίγες ημέρες μετά ο έπαρχος κάλεσε τον Άγιο και τον ρώτησε εάν το διάστημα του χρόνου και τα βασανιστήρια τον έπεισαν να θυσιάσει στους θεούς. Ο Άγιος και πάλι ομολόγησε με πνευματική ανδρεία το Όνομα του Θεού. Τον έσυραν τότε γυμνό πάνω σε σιδερένια καρφιά, κατόπιν τον μαστίγωσαν και στη συνέχεια του έκαψαν με λαμπάδες τα πλευρά. Στο τέλος, μόλις ο Μάρτυρας παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό λέγοντας το «Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξαι το πνεύμα μου», απέκοψαν την τίμια κεφαλή αυτού.

Οι Χριστιανοί παρέλαβαν το τίμιο λείψανο του Μάρτυρος και αφού το έχρισαν με πολύτιμα μύρα και το τύλιξαν σε σινδόνα, το κατέθεσαν σε λάρνακα και το απέστειλαν στην πόλη της Λαμψάκου κατά την επιθυμία του.
Η Σύναξη του Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνος ετελείτο στο Μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν μέσα στο σεπτό Αποστολείο του Ιωάννου του Θεολόγου, πλησίον της Μεγάλης Εκκλησίας.
Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Τρύφωνα έκτισε ο μέγας Ιουστινιανός (527-565 μ.Χ.) στην τοποθεσία του Πελαργού Κωνσταντινουπόλεως. Μονή του Αγίου Τρύφωνος αναφέρεται και μετά τα μέσα του 9ου αιώνος μ.Χ., παρακείμενη στη Μητρόπολη Χαλκηδόνος, στην οποία εκάρη μοναχός ο μετέπειτα Πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός (901-907, 912-925 μ.Χ.).
 
Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους. Μέρη της Κάρας του Αγίου βρίσκονται στη Μητρόπολη Άρτης και τις Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων και Ζωοδόχου Πηγής Άνδρου. Η δεξιά (πλήν της παλάμης) του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους. Μέρος της δεξιάς του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους. Η δεξιά παλάμη του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Προυσού Εὐρυτανίας.
Τεμάχια της δεξιάς και 9 άλλα τεμάχια του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους. Ένας βραχίονας του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Φρασινέϊ Ρουμανίας. Μέρος χειρός του Αγίου βρίσκεται στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας. Μία πτέρνα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους. Μέρος του αριστερού ποδός του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Κορνοφωλιάς Έβρου, Γουμένισσας Κιλκίς, Οσίου Διονυσίου Λιτοχώρου, Θεοτοκιού Άρτης, Κορώνας Καρδίτσας, Κοιμ. Θεοτόκου Λιγοβιτσίου Αιτωλοακαρνανίας, Αμπελακιώτισσας Ναυπακτίας, Σαγματά Βοιωτίας, Πεντέλης Αττικής, Νταού Πεντέλης, Οσίου Θεοδοσίου Άργους, Χρυσοπηγής Δίβρης Ηλείας, Βουλκάνου Μεσσηνίας, καθώς και Κουτλουμουσίου, Καρακάλου και Δοχειαρίου Αγίου Όρους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Τρύφωνα στις 1 Φεβρουαρίου.

http://www.saint.gr 

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΟΣΟΙ ΝΕΚΡΩΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΥΤΟΙ ΥΠΟΜΕΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Όσοι νεκρώθηκαν για τον κόσμο, αυτοί υπομένουν τους πειρασμούς και τα δυσάρεστα με χαρά, ενώ αυτοί που ζουν κοσμικά δεν έχουν τη δύναμη να υποφέρουν την αδικία. Αυτοί ή νικιούνται από την κενοδοξία τους και οργίζονται και ταράσσονται, φερόμενοι με τρόπο παράλογο, ή κυριεύονται από τη λύπη και την απόγνωση. 

ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΜΟΝΟ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ ΜΑΣ!

Γέρων Γαβριήλ ο Αγιορείτης: Μόνο η Μετάνοια θα σώσει την Ελλαδίτσα μας!

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΗΡΑΜΕΝΑ!

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Θὰ ἔρθουν ὅμως, χρόνια κατηραμένα, ποὺ θὰ πέσῃ καὶ θὰ ἐξευτελισθῇ ὁ κλῆρος. Καὶ τότε, ὅταν οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς, οἱ λαϊκοὶ θὰ ζοῦν σὰν τὰ κτήνη· καὶ τότε θὰ ἔρθῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου.

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Άγιοι Τρεις Ιεράρχες

 
Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:
Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο, θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».

Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».

Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.

Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.

Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.
 
https://www.saint.gr 

ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

 ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ

ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

 

Συλλογή από αποφθέγματα Αγίων

 

"Γνώριζε ότι χωρίς πειρασμούς βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο του Θεού και δεν περπατάς στα ίχνη των αγίων", Ισαάκ ό Σύρος.

"Είτε τρώτε, είτε πίνετε, είτε κάνετε κάτι, όλα να τα κάνετε για τη δόξα του Θεού", (Α' Κορ. ι' 31).
 
“Είναι δύσκολο να υποψιασθεί το κακό εκείνος που με δυσκολία στρέφεται στην κακία”, Γρηγόριος Θεολόγος.

“Η νωθρότητα είναι σύζυγος του ύπνου, και η οκνηρία μητέρα της πείνας”, Γρηγόριος Θεολόγος.

“Να μη νικηθούμε από τον Σατανά διότι δεν αγνοούμε τα σχέδια του”, (Β’ Κορ. β’ 11).

“Ο φόβος του Θεού είναι απαθής’ γιατί φοβάται κανείς όχι το Θεό, αλλά το να εκπέσει από το Θεό”, Κλήμης Αλεξανδρείας.

“Είναι ανάγκη να προσεύχεται κανείς πάντοτε και ασταμάτητα, και εκείνος που βρίσκεται σε θλίψη και εκείνος που ζει με άνεση”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Οι απολαύσεις και οι αμαρτωλές ηδονές και τα αναρίθμητα κακά γεννιούνται από τα πολλά χρήματα”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
 
“Γι’ αυτό όλες τις εντολές σου εφάρμοσα, γιατί μίσησα κάθε οδό αδικίας”, (Ψαλμός ριή’ 104).

“Δεν πρέπει να μισούμε τους αιρετικούς, αλλά την αίρεση, όχι τον άνθρωπο, αλλά την πονηρή πράξη, την διεφθαρμένη γνώμη”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Μακάριοι είναι όσοι πεινούν και διψούν τον ενάρετο τρόπο ζωής διότι αυτοί θα χορτάσουν”, (Ματθ. ε’ 6).

“Φύλλα και σαπουνόφουσκες και καπνό και άχυρα και σκιά και σκόνη… χαρακτήρισα όλα τα λαμπρά αυτού του κόσμου”, Νείλος ο Ασκητής.
 
“Βλέποντας ο Θεός ότι αυτά που κατορθώνεις εσύ με τη δύναμη τ’ αποδίδεις στο Θεό, και Αυτός με τη σειρά Του σου χαρίζει τα δικά Του, τα πνευματικά, τα θεία”, Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος.

“Να μην γινόμαστε μικρόψυχοι για τα παιδιά μας ούτε να φοβηθούμε μήπως κοπιάσουν, αλλά να χαιρόμαστε, γιατί κοπιάζοντας θα δοξαστούν”, Μέγας Βασίλειος.

“Αλλοίμονο στον ένα, όταν πέσει και δεν θα είναι κανείς άλλος να τον σηκώσει”, (Εκκλ. δ’ 10).
 
“Αν ο άνθρωπος δεν έχει στην καρδιά του την πεποίθηση ότι είναι αμαρτωλός, ο Θεός δεν τον εισακούει”, Γεροντικό (Αββάς Μωυσής, 16).

“Όποιος λυπάται τον υιό του και δεν το τιμωρεί τον μισεί. Όποιος όμως τον αγαπά τον διαπαιδαγωγεί επιμελώς”, (Παρ. ιγ’ 24).
 
“Θα μας ζητηθεί να λογοδοτήσουμε όχι για κάθε λόγο και πράξη μας, αλλά και για κάθε χρόνο, ακόμη και για κάθε στιγμή και λεπτό της ώρας”, Γρηγόριος Θεολόγος.
 
“Να υπακούετε στους πνευματικούς σας πατέρες και προεστούς, διότι αυτοί αγρυπνούν για τις ψυχές σας σαν άνθρωποι που θα δώσουν λόγο για σας”, (Εβρ. ιγ’ 17).
 
“«Τίς δ’ ό Αντίχριστός; Πλήρες ιού θηρίον, άνήρ δυνάστης». («Ποιος είναι ο Αντίχριστος; Θηρίο όλο δηλητήριο, άνθρωπος δυναστής»)”, Γρηγόριος Θεολόγος.

“Εάν ένας τυφλός οδηγεί έναν άλλον τυφλό, θα πέσουν και οι δύο σε βαθύ λάκκο”, (Ματθ. ιε’ 14).
 
“Είναι μεγάλη ντροπή να σπαταλήσουμε το σήμερα και αργότερα να αναπολούμε το παρελθόν, όταν πια σε τίποτε δεν θα μας ωφελεί μια τέτοια λύπη”, Μέγας Βασίλειος.

“Μακάριος είναι ο άνδρας που δεν πορεύθηκε στη βουλή των ασεβών και δεν εστάθηκε στην οδό των αμαρτωλών”, (Ψαλμ. α’ 1).

“Οι άνθρωποι που ανήκουν στην Εκκλησία του Χριστού, ανήκουν στην αλήθεια και όσοι δεν ανήκουν στην αλήθεια δεν ανήκουν στην Εκκλησία του Χριστού”, Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς.

“Ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίο μου ελαφρύ”, (Ματθ. ια’ 30).
 
“Η αγάπη είναι σύζυγος των αγγέλων, σύντροφος των πατέρων, ομοτράπεζη των προφητών, συναθλήτρια των μαρτήρων”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Αν δεν υπήρχαν αντίπαλοι, δε θα υπήρχαν αγώνες. Κι αν δεν υπήρχαν αγώνες, δεν θα υπήρχαν στεφάνια”, Άγιος Θεοφύλακτος.
 
“Πρέπει κανείς να βαδίζει στη μέση, πιο φιλοσοφικά από τους εντελώς άσχετους και πιο ανθρώπινα από όσους φιλοσοφούν δίχως μέτρο”, Γρηγόριος Θεολόγος.

“Το στόμα του άφρονος είναι η καταστροφή του και τα λόγια των χειλέων του είναι παγίδα, όπου συλλαμβάνεται και καταστρέφεται η ζωή του”, (Παρ. ιη’ 7).
“Η αποκοπή του εαυτού μας από το σύνδεσμο με τους αδελφούς δεν είναι γνώρισμα ανθρώπου που ζει σύμφωνα με την εντολή της αγάπης”, Μέγας Βασίλειος.

“Θα μελετήσω τα προστάγματα Σου, δεν θα λησμονήσω τα λόγια Σου”, (Ψαλμ. ριη’ 15).

“Όποιος υποφέρει με χαρά την αδικία, αυτός έχει παρηγοριά από το Θεό”, Ισαάκ ο Σύρος.
 
“Εκείνο που σπέρνει ο άνθρωπος σ’ αυτή τη ζωή, αυτό και θα θερίσει κατά την ημέρα της Κρίσεως”, Μέγας Βασίλειος.

“Ο σοφός επιδιώκει την ηρεμία και την απραγμοσύνη και τη σχολή, για να βυθιστεί με ησυχία στη σκέψη του Θεού”, Ιωάννης Δαμασκηνός.

“«Με έργα και θεία δύναμη», λέγει, «εγκαθίσταται η βασιλεία του Θεού στις ψυχές»”, Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος.

“Όσο τα εμπόδια είναι μεγαλύτερα, τόσο πιο πολλή αξία έχει ο θρίαμβος της αρετής”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
 
“Να προσέχεις τον εαυτό σου, για να γνωρίσεις την υγεία και την αρρώστια της ψυχής σου”, Μέγας Βασίλειος.

“Είσαι σκεύος πλασμένο από τον Θεό. Δόξασε, λοιπόν, Εκείνον που σε έφτιαξε”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Να γίνετε αγαθοί και εύσπλαχνοι όπως και ο Πατέρας σας είναι πολυεύσπλαχνος προς όλους”, (Ματθ. ε’ 48, Λουκ. στ’ 36).

“Όταν δίνει ο Θεός, δεν έχει δύναμη ο φθόνος και όταν δεν δίνει, δεν έχει δύναμη ο κόπος”, Γρηγόριος Θεολόγος.

“Έχουμε ανάγκη από όπλα, και είναι μεγάλο όπλο η προσευχή”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
 
“Όπου αποφασίζει ο Θεός, υποχωρεί η φυσική τάξη, γιατί εφόσον αποφάσισε, μπόρεσε και το έκανε”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Στους ευθείς και ειλικρινείς αρμόζει να υμνούν και να δοξολογούν τον Θεό”, (Ψαλμ. λβ’ 1).
 
“Όταν μνησικακείς, πρέπει να καταλάβεις ότι μνησικακείς εναντίον του εαυτού σου, όχι εναντίον άλλου. Ότι σφιχτοδένεις τα δικά σου αμαρτήματα κι όχι του αδελφού σου”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Να εξετάζεις την εργασία κάθε ημέρας, σύγκρινε την με την προηγούμενη εργασία και βιάσου να βελτιωθείς. Να προοδεύεις στις αρετές, ώστε να πλησιάζεις τη ζωή των αγγέλων”, Μέγας Βασίλειος.

“Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Πολλές φορές πετυχαίνει τα μεγάλα, ενώ αποτυχαίνει στα μικρά”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Όπως όλα τα άλλα, έτσι και οι γάμοι των χριστιανών πρέπει να έχουν και την κοσμιότητα, και κοσμιότητα είναι η σεμνότητα”, Γρηγόριος Θεολόγος.

“Και ο πονηρός πειράζει και ταλαιπωρεί την ψυχή όσο θέλει αλλά όσο του επιτρέπει ο Θεός”, Άγιος Εφραίμ ο Σύρος.
 
“Πρέπει να είμαστε άνθρωποι της χάρης, ώστε όποιος μας πλησιάζει να ξεκουράζεται”, Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής.

“Εξέταζε τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά σου εάν είναι ευσεβείς και αξιόπιστοι. Και να ζητείς συμβουλή μόνο από τους σοφούς”, (Σοφ. Σειρ. θ’ 14).

“Η άτακτη πολυλογία είναι γέννημα της άτακτης σκέψης. Σπάνια βρίσκουμε πολύ νόημα κάτω από τα πολλά λόγια”, Γνώμες Αγίων Πατέρων.

“Μη ζητήσεις να πάρεις γνώμη από κάποιον που δεν είναι στον ίδιο δρόμο μ’ εσένα, ακόμη και αν είναι πολύ σοφός”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

“Οι αρρώστιες παραχωρούνται από το Θεό για την υγεία της ψυχής στους ράθυμους και αμελείς, που αγαπούν τον Θεό”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

“Ο μεγαλύτερος ανάμεσα μας ας γίνει όπως ο μικρότερος και ο αρχηγός σαν τον υπηρέτη”, (Λουκ. κβ’ 24-27).
 
“Οι Άγιοι πάντοτε εσκέπτοντο την άλλη ζωή. Είναι πνευματικό χάρισμα η μνήμη του Θανάτου”, Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής.

“Διότι η αφθονία και ο κορεσμός, που είναι πηγή και ρίζα των ασθενειών, είναι επίσης και πηγή και ρίζα της αηδίας”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Να σέβεσαι το Θεό με έργα σεμνά, να Τον υμνείς με λόγια και να Τον τιμάς με τη σκέψη”, Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.

“Τα υγιή μάτια επιθυμούν το φως, έτσι και τη νηστεία που γίνεται με διάκριση την ακολουθεί η επιθυμία της προσευχής”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

“Σας παρακαλώ πρώτα να διαπλάσετε τις ψυχές των παιδιών σας, που βαδίζουν προς το γάμο, ώστε να μη ζητούν υλικά αγαθά, αλλά σωφροσύνη”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Πρόσεχε να μη σε παραπλανήσουν προς το κακό ασεβείς άνθρωποι και ποτέ μη συγκατατεθείς στις αμαρτωλές τους σκέψεις”, (Παρ. α’ 10).

“Η γενναιότητα της καρδιάς αποκτάται από την πολλή πίστη στο Θεό και η πίστη από την ταπεινή καρδιά”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

“Κύριε, ελέησε με, γιάτρεψε την ψυχή μου που είναι βαριά τραυματισμένη, διότι αμάρτησα σε Σένα”, Μέγας Βασίλειος.

“Ας κερδίσουμε τις ψυχές με τις ελεημοσύνες, ας δώσουμε από τα υπάρχοντα μας στους φτωχούς, για να γίνουμε πλούσιοι σε ουράνια αγαθά”, Γρηγόριος Θεολόγος.

“Να ζητάς με πίστη χωρίς να αμφιβάλλεις καθόλου, διότι εκείνος που αμφιβάλλει είναι άνθρωπος δίγνωμος ακατάστατος σε όλη τη διαγωγή του”, (Ιακ. α’ 6-7).

“Μακάριος ο νους που αποξενώνεται από κάθε αντίληψη υλικών πραγμάτων κατά την ώρα της προσευχής”, Όσιος Νείλος ο Ασκητής.

“Χαίρω για τα παθήματα που υποφέρω”, (Κολ. α’ 24).

“Να ευλογείς πάντα και να μην καταριέσαι, γιατί η ευλογία γεννά ευλογία και η κατηγορία, κατηγορία”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

“Κάθε αθλητής εγκρατεύτεται από όλα”, (Α’ Κορ. θ’ 25).

“Ούτε η δικαιοσύνη σου να είναι άκαμπτη, ούτε η φρόνηση σου περίπλοκη. Παντού το μέτρο είναι το άριστο”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Αντισταθείτε στον Διάβολο στερεοί στην πίστη. Και ο Θεός αφού υποφέρετε λίγο, θα σας κρατήσει, θα σας στηρίξει”, (Α’ Πέτρ. ε’ 9-10).
 
“Η εξομολόγηση είναι ένας τρόπος, για να έλθει ο άνθρωπος στο Θεό. Είναι προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο”, Γέροντας Πορφύριος Μπαϊρακτάρης.

“Μόλις δει ο εχθρός διάβολος το όπλο της νηστείας σε κάποιον άνθρωπο, αμέσως φοβάται, καθώς θυμάται την ήττα του από τον Σωτήρα στην έρημο”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

“Η παρρησία προς τον Θεό αποκτάται από την καθαρή συνείδηση και τα έργα της αρετής”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.
 
“Μην πάψεις να διερευνάς τον εαυτό σου, αν δηλαδή η ζωή σου προχωρεί σύμφωνα με τις εντολές του Θεού”, Μέγας Βασίλειος.

“Όσο πνευματικός άνθρωπος είναι κάποιος, τόσο λιγότερα δικαιώματα έχει σ’ αυτή τη ζωή”, Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης.
 
“Δεν είναι δυνατόν, εκείνος που είναι προσηλωμένος στα παρόντα, να δεχθεί κάποτε και να γεμίσει από τον πόθο των μελλοντικών αγαθών”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Κανείς ας μην προβάλλει αδυναμία στην εκτέλεση των εντολών του Ευαγγελίου, γιατί υπήρξαν άνθρωποι που έπραξαν και παραπάνω από αυτές”, Ιωάννης Σιναΐτης
.
“Να μην έχεις άλλο στο στόμα σου και άλλο στην καρδιά σου, διότι ο Θεός δεν εμπαίζεται, αλλά όλα τα βλέπει, και τα κρυφά και τα φανερά”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

“Δεν πρέπει να διατηρούμε τους λογισμούς που αρέσουν στο διάβολο, αλλά να τους καταστρέφουμε με το μαχαίρι του θείου λόγου”, Ιωάννης Δαμασκηνός.
 
“Τα θεμέλια κάθε αρετής είναι η νηστεία και η αγρυπνία. Αυτές, όταν γίνονται με διάκριση, βοηθούν τον άνθρωπο σε κάθε καλό”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

“Με την υπομονή φθάνουμε στην ταπείνωση και στη συνέχεια απολαμβάνουμε τη χάρη του Θεού”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.
 
“Κανείς και τίποτα να μη σε φοβίζει. Κι αν ακόμη είναι αναρίθμητοι οι εχθροί, δαίμονες και ασεβείς άνθρωποι, ο δικός μας υπερασπιστής είναι ισχυρότερος”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Μη ζητάς υπεροχή, αλλά να αναγνωρίζεις την ισότητα της φύσης και να αγαπάς να είσαι ισότιμος προς εκείνους που φαίνονται ότι υστερούν κάπως απέναντι σου”, Μέγας Βασίλειος.

“Όταν τελειώσει η ημέρα, ευχαριστούμε το Θεό για όσα αγαθά μας έδωσε ή για όσο επιτύχαμε και εξομολογούμαστε τις παραλείψεις μας”, Μέγας Βασίλειος.

“Δαμάζουμε με τη νηστεία τη σάρκα μας, που είναι το υποζύγιον της ψυχής μας, για να βαδίσουμε με ασφάλεια προς την Άνω Ιερουσαλήμ”, Ιερός Αυγουστίνος.

“Το χρόνο της δευτέρας παρουσίας κανένας δεν τον ξέρει, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά μόνο ο Πατέρας μου”, (Ματθ. κδ’ 36).

“Ο Κύριος είναι φωτισμός μου και σωτήρας μου, ποιον θα φοβηθώ;”, (Ψαλμ. κς’ 1).

“Όποιος έχει το Θεό μαζί του, είναι ο πιο ισχυρός απ’ όλους”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
 
“Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης να είσαι, αν δεν εξομολογείσαι, δεν σέβεσαι”, Γέροντας Πορφύριος Μπαϊρακτάρης.
 
“Πήγαινε κοντά στους δίκαιους, και δια μέσου αυτών θα πλησιάσεις το Θεό. Να συναναστρέφεται αυτούς που έχουν ταπείνωση και θα μάθεις τους τρόπους τους”, Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.
 
“Η διδασκαλία της Αγίας Γραφής είναι πάντοτε χρήσιμη, περισσότερο όμως στις περιστάσεις που χάνουμε προσφιλή πρόσωπα”, Μέγας Βασίλειος.
 
“Δεν μετανόησα ειλικρινά και απέφυγα να εξομολογηθώ την αμαρτία μου σε Σένα. Γι’ αυτό συνετρίβησαν τα οστά μου και εκλονίσθη ολόκληρος ο εγωισμός μου”, (Ψαλμ. λα’ 3).

“Εκείνος που πρόκειται να προσευχηθεί, δεν τολμάει να πει τίποτε το άπρεπο, ούτε κατά τη διάρκεια του φαγητού”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
 
“Ο σώφρων περνάει ολόκληρη τη ζωή του με άνεση και με μεγάλη πνευματική ελευθερία”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Είναι γνώρισμα της ψυχής που αγαπά τον Θεό να υποτάσσει στα θεία καθετί το ανθρώπινο”, Γρηγόριος Θεολόγος.

“Όταν πέσετε, αδελφοί μου, σε ποικίλους πειρασμούς να το θεωρείτε ως μεγάλη χαρά”, Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής.
 
“Η μητέρα όλων των αγαθών και το γνώρισμα των μαθητών του Ιησού και η δύναμη που συγκρατεί όλη μας την ζωή είναι πάνω απ’ όλα η αγάπη”, Άγιο Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Και αυτός ο νους μας, που βλέπει με πολλή ακρίβεια και γρήγορα το ξένο αμάρτημα, είναι βραδυκίνητος στο να αντιληφθεί τα δικά μας ελαττώματα”, Μέγας Βασίλειος.
 
“Κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει την αδυναμία του, αν δεν πέσει σε σωματικούς πειρασμούς. Τότε προσεύχεται και συντρίβεται και ταπεινώνεται”, Ισαάκ ο Σύρος.

“Η χαρα του Θεού δεν γεννιέται σε οποιαδήποτε ψυχή, αλλά, εάν κάποιος έκλαψε πολύ για την αμαρτία του”, Μέγας Βασίλειος.
 
“Η αδιαντροπιά είναι ιδιαίτερο γνώρισμα του κακού και τιποτένιου ανθρώπου και η ντροπή του σπουδαίου”, Μέγας Φώτιος.

“Είναι πολύ κοντά ο Κύριος σε όλους όσοι τον επικαλούνται. Όσοι τον επικαλούνται με ειλικρίνεια και αγνά ελατήρια”, (Ψαλμ. ρμδ’ 18).

“Κάθε αμαρτία είναι φοβερή, όμως τίποτε δεν είναι μεγαλύτερο από τη μνησικακία και την πλεονεξία”, Ευσέβιος.

“Ο δίκαιος πρώτος ο ίδιος κατηγορεί τον εαυτού του”, (Παρ. ιη’ 17).
 
“Αναθέστε όλα τα προβλήματα σας στον Θεό… Μην κάνετε τίποτε που να αποβλέπει στη δόξα των ανθρώπων, αλλά μόνον ότι είναι ευάρεστο στο Θεό”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

“Πρέπει κανείς να φροντίζει να μένει μαζί ή τουλάχιστο να συνομιλεί συχνά με ανθρώπους που έχουν πνευματική γνώση”, Άγιος Μάρκος ο Ασκητής.

“Πέφτουμε σε μεγάλες αμαρτίες, γιατί δεν φροντίσαμε όσο πρέπει, για να κόψουμε τα μικρότερα ελαττώματα μας”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
 
“Δεν γνωρίζουμε πως πρέπει να προσευχόμαστε, αλλ’ αυτό το Πνεύμα μεσιτεύει για μας με στεναγμούς που δεν μπορούν να εκφρασθούν με λόγια”, (Ρωμ. η’ 26).

“Εδώ δεν θέλουμε να κάνουμε κάποια απρέπεια μπροστά σε έναν’ τι θα κάνουμε εκεί (κατά τη μέλλουσα κρίση) μπροστά σε τόσες μυριάδες;”, Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
 
“Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα”, Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος.

“Κι αν ακόμη έχεις ανέβει όλη την κλίμακα των αρετών, και τότε να προσεύχεσαι για την άφεση των αμαρτιών σου”, Ιωάννης Σιναΐτης της Κλίμακος.

“Μη ζητάς πνευματικό δάσκαλο που να ανέχεται τα πάθη σου διότι οδηγείσαι από αυτόν σε βαθύ λάκκο”, Μέγας Βασίλειος.
 
“Αν θέλεις να κυβερνάσαι από το Θεό, να μη θέλεις να αμαρτάνεις. Γιατί αν αμαρτάνεις, πως θα κυβερνηθείς από το Θεό;”, Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός.

“Εμπαίχτηκαν και μαστιγώθηκαν, ενώ άλλοι πριονίστηκαν και άλλοι εσφάγησαν με μαχαίρι”, (Εβρ. ια’ 36).
 
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ON LINE