ΑΓΙΕ ΣΤΕΦΑΝΕ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

ΛΑΜΠΡΟΣ ΣΚΟΝΤΖΟΣ: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΧΡΙΣΤΟ Ή ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ;

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ Ή ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ;

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

        

Σύμπασα η ανθρωπότητα θα εορτάσει και εφέτος το μέγα και κοσμοσωτήριο γεγονός της Ενανθρωπήσεως του Θεού. Την κατά σάρκα Γέννηση του Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου Χριστού, ο Οποίος καταδέχτηκε να απεκδυθεί την άφατη μεγαλοπρέπειά Του και δόξα Του, να ενδυθεί την ταπεινή ανθρώπινη φύση, ώστε να είναι η σωτηρία του κόσμου πραγματική. 

Ενδύθηκε την πτωτική μας φύση, ενώθηκε μαζί μας για να μπορέσει, μέσω αυτής της ενότητας, να μας σώσει. Δεν είναι η σωτηρία μας κάποιο αφηρημένο λεκτικό σχήμα, μια θεωρία, μια ιδεολογία, ένας φιλοσοφικός στοχασμός, αλλά μια απτή πραγματικότητα. Ο Θεός έγινε άνθρωπος, ενώθηκε μαζί μας για να ενωθούμε μαζί Του. Μέσα από το μυστήριο της αυτής της ενώσεως διοχετεύτηκε η θεότητα στην ανθρωπότητα. Μέσω του Χριστού μπορούμε να μετέχουμε στη θεότητα.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι το κυριαρχούν θείο Πρόσωπο της μεγάλης εορτής. Αυτόν ανυμνούμε και ευχαριστούμε οι πιστοί για την υπέρτατη ευεργεσία Του προς το ανθρώπινο γένος και ολόκληρη τη δημιουργία. Η αγία μας Εκκλησία ετοίμασε μια υπέροχη πνευματική πανδαισία, να μπορούμε να βιώνουμε με το μεγαλύτεροι δυνατό τρόπο το μεγάλο αυτό γεγονός. Οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες στόλισαν τη μεγάλη εορτή με λόγους και υμνολογικά κείμενα άφθαστης αξίας. Συμμετέχοντες συνειδητά στις ιερές ακολουθίες των Χριστουγέννων και των άλλων εορτών Αγίου Δωδεκαημέρου, απολαμβάνουμε τον πλούτο της χάριτος του Θεού, την οποία λαμβάνουμε μέσα στην Εκκλησία. Γεμίζει η ολόκληρη η ύπαρξή μας από υπερκόσμια αγαλλίαση, συνειδητοποιώντας το μέγεθος της αγάπης του Θεού για το ανθρώπινο γένος και το κάθε πρόσωπο χωριστά, καθ ότι δεν βρισκόμαστε πια εγκαταλειμμένοι στη δίνη του πλάνου μας και χειρίστου εχθρού μας διαβόλου, ο οποίος πασχίζει για την καταστροφή μας, αλλά είμαστε παραδομένοι στην δωρεά της χάριτος του Θεού, του ουράνιου Πατέρα μας, ο Οποίος, μας αγαπά τόσο πολύ ώστε δε λυπήθηκε το Υιό Του το Μονογενή, δίνοντάς Τον ως σωτήρα και λυτρωτή μας.

Δεν χαιρόμαστε μόνο οι άνθρωποι, αλλά και ολόκληρη η δημιουργία. Εορτάζουν στον ουρανό οι αγγελικές νοερές δυνάμεις, διότι η θεία Ενανθρώπηση αποτελεί την απαρχή της νίκης του Θεού κατά του διαβόλου, την κατάλυση του δαιμονικού του βασιλείου, την έξωσή του από την θεοδημιούργητη κτίση. Εορτάζει επίσης η άλογη και άψυχη πλάση, διότι η σάρκωση του Θεού σήμανε και τη δική της απελευθέρωση από τη δουλεία της αμαρτίας, η οποία επήλθε από την πτώση του ανθρώπου και η οποία αποζητά τη δική της απολύτρωση.

Όλα λοιπόν εορτάζουν αυτή την αγία ημέρα, τα ουράνια, τα επίγεια και τα καταχθόνια, τα έμψυχα και τα άψυχα, ολόκληρος ο κόσμος, ο ορατός και ο αόρατος, την αναδημιουργία του. Καθότι εν τω Χριστώ συντελέστηκε η ανακεφαλαίωση της δημιουργίας και η απελευθέρωση από τη δουλεία της αμαρτίας και τη νομοτέλεια της φθοράς και του θανάτου. 

Θλιβερή εξαίρεση αποτελεί η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, οι οποίοι εορτάζουν τα δικά τους «Χριστούγεννα», από τα οποία λείπει ο μεγάλος πρωταγωνιστής της εορτής, ο Χριστός! Ο άνθρωπος, το έλλογο και εκλεκτότερο ον, χάρις του οποίου έγινε η Ενανθρώπηση του Θεού, έστρεψε το πρόσωπό του από Αυτόν. Τον εξέβαλε από τη ζωή του. Αυτό φαίνεται καθαρά αυτές τις γιορτινές ημέρες. Ολόκληρος ο πλανήτης θα φορέσει τα γιορτινά του. Εκτός από τις χριστιανικές χώρες, θα εορτάσουν και χώρες μη χριστιανικές.  Εκατομμύρια στολίδια, χριστουγεννιάτικα δένδρα, φάτνες, λαμπιόνια θα στολίσουν δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, τα οποία κατασκευάστηκαν (κατά κανόνα) από χέρια μη χριστιανικά, όπως κινέζων, μπακλαντέζων και ινδών. Θα στολιστούν οι βιτρίνες των καταστημάτων για να κάνουν πιο δελεαστικά τα προϊόντα τους. Τα κέντρα διασκεδάσεως και οι λέσχες θα ετοιμαστούν για να προσφέρουν λαμπρό και πλουσιοπάροχο «ρεβεγιόν» στους αδηφάγους πελάτες τους. Τηλεοπτικές διαφημίσεις θα κάνουν δελεαστικές προτάσεις, εορταστικών αγορών. Τα ταξιδιωτικά γραφεία θα διοργανώσουν κοντινές ή μακρινές, σε εξωτικά μέρη, εκδρομές για όσους «έχουν τον τρόπο», για να «ξεδώσουν».

Τη γαλήνια μορφή του μειλίχιου Χριστού θα πάρει το αστείο ξωτικό, το οποίο του έδωσαν το όνομα του Αγίου Βασιλείου (στη Δύση του Αγίου Νικολάου). Αυτός ο χαζοχαρούμενος «άγιος» κυριαρχεί όλες αυτές τις γιορτινές ημέρες, για να προωθείται η καταναλωτική μανία και να σκεπάζει την εικόνα του δι’ ημάς Ενανθρωπήσαντος Θεού. 

Αυτές οι ημέρες θα είναι εξουθενωτικές για τους πολλούς. Θα τους κυριεύσει η καταναλωτική μανία. Θα σπεύσουν να κάνουν τα ψώνια τους εν μέσω συνωστισμού και άγχους. Οι νοικοκυρές θα δεινοπαθήσουν στις κουζίνες για να ετοιμάσουν το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, το οποίο πρέπει να είναι πλούσιο, αντάξιο της μεγάλης εορτής, όπως και τα λογίς γλυκίσματα, τα οποία είναι απαραίτητα να συνοδεύσουν το χριστουγεννιάτικο φαγοπότι.  Όλα θα πρέπει να είναι έτοιμα, πλούσια και λαμπερά, για να δώσουν χαρά και να «ξεχωρίσουν τη μέρα». Τη χαρά θα συμπληρώσουν οι επισκέψεις συγγενών και φίλων, με τους οποίους ανταλλάξουν ευχές, για «χρόνια πολλά», τα οποία θα χαρίζουν υλική ευδαιμονία.     

Για πνευματική όμως προετοιμασία, νηστεία, εξομολόγηση, θεία κοινωνία, περίσκεψη, φιλανθρωπία, ούτε λόγος. Ποιος έχει χρόνο για τέτοιες «λεπτομέρειες»; Φυσικά ούτε λόγος και για εκκλησιασμό την μεγάλη κυριώνυμη ημέρα των Χριστουγέννων. Το «ρεβεγιόν» θα κρατήσει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και μετά από ένα βαρύ και πλούσιο δείπνο χρειάζεται χαλάρωση και αδιατάραχτος βαθύς και πολύωρος ύπνος!

Στην αποχριστιανισμένη Ευρώπη, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Για να μη θιχτούν οι ορδές των αλλοθρήσκων και κυρίως των μουσουλμάνων προσφύγων και μεταναστών (νομίμων και παρανόμων), φρόντισαν κάποιοι να απαλείψουν το χριστιανικό περιεχόμενο των Χριστουγέννων.  Στη Γερμανία αφαίρεσαν από τους δημόσιους στολισμούς κάθε τι που θα δίνει μονομερή θρησκευτικό «χρώμα» στις εορτές, για την αποφυγή προκλήσεως των φανατικών μουσουλμάνων, οι οποίοι ερεθίζονται από τη θέα των χριστιανικών συμβόλων! Στο Βέλγιο αφαίρεσαν το σταυρό από το καπέλο του «Σάντα Κλάους»! Στην Αγγλία πρόσθεσαν στους στολισμούς των δρόμων θρησκευτικά σύμβολα όλων των θρησκειών για να μη θεωρείται η εορτή των Χριστουγέννων κτήμα καμιάς θρησκείας! Προτεστάντες πάστορες καλούν και αλλόθρησκους στους ναούς τους να συμπροσευχηθούν στο νεογέννητο Χριστό, που δεν πιστεύουν!

Όψιμοι λάτρεις των  αρχαίων ξεχασμένων εδώ και αιώνες παγανιστών θρησκευμάτων, μη μπορώντας να απαγκιστρωθούν από την αίγλη των Χριστουγέννων, δημιούργησαν τα δικά τους «Χριστούγεννα». Αντικατέστησαν τη Γέννηση του Χριστού με την ανάμνηση «γέννησης» ανύπαρκτων μυθικών «θεοτήτων», όπως οι έλληνες «αρχαιολάτρες» τα «Ηλιούγεννα», δηλαδή τη «γέννηση» του ηλιακού δίσκου κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο! Οι παγανιστές της Ευρώπης θα μεταβούν στο μεγαλιθικό μνημείο  Στόουνχεντς στην Αγγλία, για να εορτάσουν τη «γέννηση» του ήλιου! Δεν τους ταιριάζει η λατρεία του Δημιουργού του κτιστού ηλίου, αλλά η λατρεία του δημιουργήματος! 

Ο μεγάλος απών από τη μεγάλη και λαμπρή εορτή είναι ο Χριστός! Αυτός, που με την θαυμαστή Του Ενανθρώπηση σημάδεψε ανεξίτηλα την ανθρώπινη ιστορία, χωρίζοντας την σε δύο μέρη, Στην προ της Γεννήσεώς Του εποχή και στην μετά τη Γέννησή Του! Απών από τους εορτασμούς της Γεννήσεώς Του! Προκλητική περιθωριοποίησή Του  από τη ζωή μας! Του δείχνουμε με τον πλέον σαφή τρόπο ότι δεν Τον χρειαζόμαστε πια, δεν Τον έχουμε ανάγκη. Δεν έχουμε ανάγκη από σωτήρα και σωτηρία. Δεν μας απασχολεί τι θα γίνει όταν πεθάνουμε, όπου κατά πάσα πιθανότητα, όπως πιτύουμε, εκμηδενιζόμαστε. Μας απασχολεί το πως θα απολαύσουμε τη ζωή μας. Σύνθημά μας το αρχαιοελληνικό σύνθημα των ηδονιστών: «φάγωμεν, πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκομεν»! Μέλημά μας το πως θα ευχαριστήσουμε τη σάρκα μας, διότι μόνο αυτή αναγνωρίζουμε ως τη μόνη πραγματικότητα του εαυτού μας!

Αλλά ο Χριστός δεν είναι πραγματικά απών. Είναι αιωνίως παρών, είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, διότι είναι ο δημιουργός του χώρου και του χρόνου και ο κύριος της ιστορίας. Είναι παρών και παραστέκει πλάι μας, γεμάτος θλίψη για το κατάντημά μας, διότι μας εξαγόρασε από τη δουλεία της αμαρτίας και τον όλεθρο του θανάτου δια του τιμίου αίματός Του. Δεν μας εξαναγκάζει να Τον δεχτούμε, διότι έτσι θα κατέλυε την ελευθερία μας, η οποία συνιστά και την ουσία μας ως ανθρώπων. Μας καλεί μυστικά, μέσω της Εκκλησίας Του, των αγίων Γραφών και των ιερών υμνογραφιών να ξυπνήσουμε από το θανατερό ύπνο μας. Να εγερθούμε από την νωθρότητά μας. Να αποκολληθούμε από τα γήινα και φθαρτά πράγματα, τα οποία μας δίνουν την ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας και να επιζητήσουμε τα πνευματικά και άφθαρτα, τα οποία θα μας οδηγήσουν στην σωτηρία και την όντως ευδαιμονία. Ο Χριστός δεν είναι μακριά μας, μπορούμε να Τον δούμε, αν καθαρίσουμε και διώξουμε από τα πνευματικά μας μάτια την αχλή της αμαρτίας. Μπορούμε να Τον ακούσουμε αν κλείσουμε τα αφτιά μας στις πλάνες σειρήνες του κόσμου και συντονιστούμε στη δική Του σωτήρια συχνότητα, που είναι το γλυκό Του κάλεσμα για σωτηρία. Ως φιλότιμος Δεσπότης, δεν απορρίπτει κανέναν, όλοι είμαστε προσκεκλημένοι στο μεγάλο Δείπνο Του, έχοντας την επιθυμία και λαχτάρα να γεμίσει ο οίκος Του. Ο μόνος αποκλεισμένος είναι εκείνος που αρνείται την πρόσκληση. Δεν υπάρχει αποκλεισμός από το Χριστό, αλλά από τη δική μας άρνηση.

Είναι λοιπόν ανάγκη και υπέρτατο συμφέρον μας, όσοι θέλουμε να λογιζόμαστε χριστιανοί, αυτά τα Χριστούγεννα να μην τα γιορτάσουμε χωρίς το Χριστό. Να γίνει Εκείνος το κέντρο και το σημείο αναφοράς μας. Να θέσουμε ως πρώτη προτεραιότητά μας την προσκύνηση, τη δοξολογία και την τιμή προς τον δι’ ημάς νηπιάσαντα Θεό μας. Να φτιάξουμε μια ζεστή νοητή φάτνη στην καρδιά μας, όπου θα Τον υποδεχτούμε και θα Τον κρατήσουμε για πάντα, να μας αγιάζει και να μας οδηγεί στη σωτηρία και στη θέωση. Να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει εμάς θεούς! Ότι «ετέχθη ημίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» (Λουκ.2,11). Ότι έχουμε τώρα μαζί μας τον Εμμανουήλ «ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ.1,23), που σημαίνει ότι ο Θεός είναι για πάντα μαζί  μας, και άρα έχουμε την ύψιστη ευλογία να γευόμαστε τις σωτήριες δωρεές Του και να«υπερικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς» (Ρωμ.8,37), κάθε αντιξοότητα και δύναμη, που επιβουλεύεται τη σωτήρια πορεία μας στη ζωή μας. Μόνο έτσι θα εορτάσουμε τα ωραιότερα Χριστούγεννα της ζωής μας!

http://aktines.blogspot.gr 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΙΑ ΦΑΤΝΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Εὔχομαι ἡ καρδιά σας νὰ γίνη Ἁγία Φάτνη καὶ τὸ Πανάγιο Βρέφος τῆς Βηθλεὲμ νὰ σᾶς δώση ὅλες τὶς εὐλογίες Του.

ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Ο ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΑΣ ΘΕΟΣ: ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΩΤΗΡΑΣ, ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΣΑΞΙΟΣ ΜΕ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ!

Ο ενανθρωπήσας Θεός: Στην Εκκλησία Σωτήρας,

στο σχολείο ισάξιος με τα είδωλα!

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Ο Χριστός γεννάται, όπως μαρτυρεί ο Μέγας Αθανάσιος, ως Σωτήρας του κόσμου, με σκοπό «να βοηθήσει στην ανάπλαση του ανθρώπου, που ο ίδιος έπλασε».

Οι Απόστολοι του Χριστού έλαβαν εντολή να διαδώσουν το Ευαγγέλιο της σωτηρίας σε όλα τα έθνη. Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος ήλθε στην Ελλάδα εδώ και 20 αιώνες περίπου, κηρύττοντας τον Χριστό, ως Σωτήρα και Λυτρωτή, βοηθώντας έτσι τον Ελληνισμό να αρνηθεί, σταδιακά και εν ελευθερία, τους ψεύτικους Θεούς - είδωλα και να υιοθετήσει τη νέα πίστη του Ιησού Χριστού, που αποτέλεσε, έκτοτε για τους Έλληνες, την πνευματική πυξίδα καθοδήγησής τους προς τη αληθινή σωτηρία και λύτρωση. 

Ο Απόστολος Παύλος, όργωσε την Ελλάδα, διδάσκοντας στην ελληνική γλώσσα, και σε αυτήν έστειλε πολλές από τις Επιστολές του προς Έλληνες. Στην ελληνική γλώσσα, επίσης, γράφτηκαν και τα άλλα βιβλία της Καινής Διαθήκης καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των έργων των Πατέρων της Εκκλησίας και σε αυτήν έγιναν οι συζητήσεις και διατυπώθηκαν οι αποφάσεις των Μεγάλων και καθοριστικών για την χριστιανική πίστη Οικουμενικών Συνόδων της Εκκλησίας.

Η Ελλάδα υποδέχτηκε και φιλοξένησε επίσης Αποστόλους, όπως ο Ιωάννης ο Θεολόγος, ο Απόστολος Ανδρέας, ο Πρωτόκλητος, ενώ σε αυτήν γεννήθηκαν και αγίασαν χιλιάδες άγιοι και αγίες, όσιοι και οσίες, μάρτυρες και νεομάρτυρες. Στην Ελλάδα, επίσης, υπάρχει και ακμάζει, εδώ και αιώνες, ο Μοναχισμός (Άγιον Όρος, Μετέωρα και τόσες άλλες Μονές και Ασκητήρια), που διακονεί και προβάλλει σε όλη την οικουμένη την ορθόδοξη χριστιανική πίστη.

Όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω και πολλά άλλα αποτελούν χαρακτηριστικά της θρησκευτικής ταυτότητας και της πολιτισμικής κληρονομιάς και αυτοσυνειδησίας του ελληνικού λαού αλλά, παράλληλα, παρακαταθήκες υψηλής πνευματικής αξίας, με παγκόσμιες διαστάσεις. Γι αυτό η χριστιανική πίστη, σε όλες τις εποχές, ακόμη και στους αιώνες της αιχμαλωσίας του Ελληνισμού σε αλλόδοξους και αλλόθρησκους κατακτητές, φυλασσόταν ως κόρη οφθαλμού, προβαλλόταν και διατηρείτο, μέσω της διδασκαλίας της, ως στοιχείο ταυτότητας, ενώ τυχόν απώλεια ή αλλοίωσή της, σήμαινε τραυματισμό της πολιτισμικής συνείδησης με άμεσες πνευματικές και ηθικοκοινωνικές συνέπειες.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ως πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, εκτιμώντας τον ρόλο της Ορθόδοξης χριστιανικής αγωγής στα σχολεία, μέσα στο γενικότερο εκπαιδευτικό και πολιτικό του έργο, τόνιζε, σε οδηγίες του προς τους δασκάλους της χώρας: «Θέλετε καταβάλει θεμέλιον της παιδείας εις τας απλάς ψυχάς των παίδων τον φόβον του Θεού, που είναι η αρχή της σοφίας, και στοιχειούντες αυτούς εις την αληθινή παιδεία, την ευσέβειαν, θέλετε τους διδάσκει τα αληθινά του χριστιανού χρέη και τα του αγαθού πολίτου καθήκοντα δια της ηθικής προσαρμοζόμενης εις τον ουράνιον νόμον του ιερού Ευαγγελίου».

Ωστόσο, 190 χρόνια, αργότερα, εορτάζοντας, στην Ελλάδα του Καποδίστρια, τη Θεία Γέννηση, διαπιστώνουμε, δυστυχώς, ότι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, περιφρονώντας αυτό που παραδοσιακά πιστεύει εδώ και 2000 χρόνια η ελληνική ψυχή, προσπαθεί, με την ισχύ της εξουσίας, να μεθοδεύσει το ξερίζωμα της πίστης που μας έφερε ο Θεάνθρωπος, μέσω της αλλοίωσης και της υποτίμησης της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας και ζωής, που προγραμματίζει και εφαρμόζει στα ελληνικά σχολεία.

Τα νέα Θρησκευτικά, που ισχύουν από το 2016, διδάσκουν στους ορθόδοξους μαθητές, ισότιμα, ισάξια και παράλληλα με την πίστη τους, όλες τις θρησκείες, ως να είναι αβάπτιστοι και χωρίς πίστη και πρόκειται να επιλέξουν μία από τις διδασκόμενες θρησκείες. Πρόκειται για προπαγάνδα στην πολυθρησκεία ή πολυθεϊα, που σημαίνει προσηλυτισμό και μάλιστα μικρών παιδιών σε άλλες πίστεις και σε άλλους Θεούς, μια αντιχριστιανική επομένως διδασκαλία, που θεωρήθηκε ανέκαθεν από τους Αποστόλους, τους Πατέρες και τους Αγίους, αντίθετη και επικίνδυνη για όλους τους Χριστιανούς μικρούς και μεγάλους.

Είναι αποκαλυπτικά, μάλιστα, όσα έγραψε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, απευθυνόμενος προς την πολιτική ηγεσία, τον Σεπτέμβριο του 2016, μόλις είδε όλα όσα διδάσκονται στα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα και Βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών. Διαπιστώνοντας ότι η διδασκαλία των θρησκειών σε ορθόδοξους μαθητές, αφενός δεν γίνεται επιστημονικά, δηλαδή μία - μία ξεχωριστά, αλλά όλες μαζί, ως συνονθύλευμα και, αφετέρου, ότι δεν γίνεται πλέον προς πληροφόρηση, όπως γινόταν πάντοτε, αλλά προς βίωση και πίστη, έγραψε μεταξύ άλλων ότι τα νέα θρησκευτικά είναι «απαράδεκτα και επικίνδυνα», ότι «δεν θα αποδώσουν καρπούς, αλλά μεγάλη ζημιά στην παιδεία και στην κοινωνία», «θα προκαλέσουν σύγχυση και αμφιβολία» και ότι «πρόκειται, όχι για θρησκευτικά, αλλά για επιχείρηση αλλοιώσεως της πίστεώς μας». Σημειώνουμε ότι τα Προγράμματα και τα Βιβλία, από τότε έως σήμερα, παραμένουν σχεδόν τα ίδια και ότι ο Μακαριώτατος δεν έχει ανακαλέσει τίποτα από αυτά που είχε γράψει.

Βέβαια, είναι γνωστό ότι στο χώρο της πολιτικής και στο όνομα μιας δήθεν προόδου, κυριαρχεί ένα εκκοσμικευμένο μεταχριστιανικό και μετανεωτερικό πλαίσιο αποδόμησης ή σχετικοποίησης και άρνησης όλων των ελληνορθόδοξων αρετών, προτύπων και αξιών, μέσω των οποίων δομούνταν, βιώνονταν και διατηρούνταν, διαχρονικά, τα πιστεύω και τα οράματα του ελληνικού λαού.

Στο πλαίσιο αυτό, σχεδιάζεται, καθώς φαίνεται, από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας μια πνευματική μετάλλαξη της χώρας, βασισμένη σε μια μετανεωτερική αντίληψη, που υποτιμά, περιφρονεί και αποδομεί κάθε τι που σχετίζεται με την παράδοση και επιδιώκει να επιβάλει, ως νέο, αυτό που στην ουσία, δεν ανανεώνει και δεν αναπλάθει τον άνθρωπο. Έτσι, ο Θεάνθρωπος Χριστός και όλο το σωτηριακό του έργο, δεν αντιμετωπίζεται, πλέον, ως πρόταση αναγέννησης, ανακαίνισης και πνευματικής ελευθερίας, αλλά ως παρότρυνση προς οπισθοδρόμηση, συντήρηση ή αναπαλαίωση.

Στο πλαίσιο αυτό, επιχειρείται στο ελληνικό σχολείο μια έμμεση και μεθοδευμένη δίωξη και αποπομπή της διδασκαλίας και της ζωής του Ευαγγελίου της σωτηρίας. Είναι εμφανές ότι τα νέα θρησκευτικά στοχεύουν, αφενός, στην αλλοιωμένη και ελλιπή διδασκαλία της ορθόδοξης πίστης και, αφετέρου, στη σταδιακή διάβρωσή της, μέσω της παράλληλης και ισότιμης με αυτήν διδασκαλίας των Θρησκειών. Οι επίδοξοι αποδομητες ελπίζουν ότι βήμα – βήμα, μέσω της πολυθρησκείας, θα επιτευχθεί η σύγχυση, ο συγκρητισμός, ο μηδενισμός και, τελικά, η θρησκειοποίηση ή αποορθοδοξοποίηση της Ορθοδοξίας και της ελληνικής κοινωνίας και η επιβολή και επικράτηση μιας διαθρησκειακής θρησκευτικότητας, με σταδιακή εξίσωση και ομογενοποίηση όλων των θρησκειών.

Στην πραγματικότητα, όμως, όλες οι θρησκείες και οι Θεοί, που προσπαθούν να επιβάλουν στους ορθόδοξους μαθητές, ως ισότιμους με τον Χριστό, είναι είδωλα, αφού ένας είναι ο αληθινός Θεός, ο Τριαδικός Θεός. Τα Χριστούγεννα είναι μοναδικό φαινόμενο στην ανθρώπινη Ιστορία, διότι μία και μοναδική φορά εορτάζει η ανθρωπότητα τη μοναδική ενσάρκωση και φανέρωση Θεού στον κόσμο, στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Όλοι οι Θεοί, εκτός από τον Τριαδικό, εφευρέθηκαν (δημιουργήθηκαν), από τη φαντασία, το φόβο ή τη διανόηση των ανθρώπων και δεν υπάρχει κανείς, πλην του Θεανθρώπου Χριστού, που να έχει φανερωθεί στην ανθρώπινη Ιστορία, ως ιστορικό πρόσωπο και αληθινός Θεός, ταυτόχρονα.

Κατά συνέπεια, οι Ορθόδοξοι Έλληνες πιστεύουν και θα πιστεύουν στον ενανθρωπήσαντα αληθινό Θεό της ορθόδοξης πίστεώς τους και Αυτόν μόνο θεωρούν ως αληθινό Θεό, οποιαδήποτε μέσα και αν εφαρμόζουν οι όποιοι έσωθεν και έξωθεν διώκτες των ιερών και των οσίων της πίστεως του ελληνορθόδοξου λαού.

Για τον λόγο αυτό, μάλιστα, οι ορθόδοξοι γονείς επιστρέφουν, ως απαράδεκτα, τα βιβλία-φακέλους των Θρησκευτικών στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, που αμφισβητούν και αλλοιώνουν την πίστη των παιδιών τους.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 20.12.2017

http://thriskeftika.blogspot.gr 

Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΜΑΓΟΣ (ΑΡΤΑΒΑΝ)

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Το μάθημα των Θρησκευτικών μέσα και έξω από τα σχολεία

του Ιωάννη Τάτση, θεολόγου

Καθώς η φετινή σχολική χρονιά κυλά, στις τάξεις των ελληνικών σχολείων δίνεται ένας άγνωστος στους πολλούς αγώνας από θεολόγους και δασκάλους.

Για πρώτη φορά φέτος οι μαθητές δεν έχουν βιβλία Θρησκευτικών στα χέρια τους αλλά τους Φακέλους Μαθήματος, που δεν αποτελούν παρά συλλογές κειμένων με περιεχόμενο σύμφωνο με όσα προβλέπει το νέο Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά. Το υλικό των βιβλίων - Φακέλων έχει επιλεγεί με τέτοιο τρόπο που εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι πέραν του πανθρησκειακού σκοπού που υπηρετεί είναι μια «δουλειά του ποδαριού».

Οι θεολόγοι στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και οι δάσκαλοι στα δημοτικά σχολεία χρησιμοποιούν από τους Φακέλους αυτούς ελάχιστα αποσπάσματα που προέρχονται από την Αγία Γραφή, τους βίους των Αγίων και τα παλιά βιβλία Θρησκευτικών. Τις πολλές σελίδες με αναφορές στους ετεροδόξους και τις ξένες θρησκείες, τα αποσπάσματα κοσμικών κειμένων καθώς και τις άσχετες με τη θεολογία φωτογραφίες και ζωγραφιές προσπερνούν χωρίς κανένα σχόλιο. Οι μαθητές έκπληκτοι πολλές φορές ρωτούν για το περίεργο περιεχόμενο που ανακαλύπτουν στους Φακέλους και πώς αυτό σχετίζεται με τα Θρησκευτικά! Αντί άλλης απάντησης κρίνεται απαραίτητη μια γενική διευκρίνιση προς τους μαθητές, κυρίως της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ότι τα νέα βιβλία - φάκελοι περιέχουν πολύ υλικό που δεν θα μας απασχολήσει επειδή ουδεμία σχέση έχει με το μάθημα των Θρησκευτικών.

Μείζον πρόβλημα αποτελεί η ταξινόμηση της ύλης στους Φακέλους. Η εγκατάλειψη της ιστορικής θεώρησης των θείων γεγονότων και προσώπων που υπήρχε στα παλιά βιβλία Θρησκευτικών, η διαδοχική δηλαδή μελέτη Παλαιάς Διαθήκης, Καινής Διαθήκης, Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Ορθόδοξης Λατρείας, Δογματικής και Ηθικής και η αντικατάστασή τους με Θεματικές Ενότητες χωρίς δομή και συνέχεια, ανατρέπει πλήρως τον επιστημονικό και παιδαγωγικό χαρακτήρα του μαθήματος. Αν κανείς συνυπολογίσει την παράθεση στοιχείων όλων των θρησκειών ταυτόχρονα και συγκρητιστικά και την προσέγγιση θεολογικών ζητημάτων από την οπτική γωνία όλων των θρησκειών μαζί, μπορεί να αντιληφθεί τον σημαντικό ρόλο που έχουν να διαδραματίσουν οι διδάσκοντες. Καλούνται να διασώσουν τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος κόντρα στα νομοθετήματα «αναβάθμισής» του, τα νέα Προγράμματα Σπουδών και στους Φακέλους που τα συνοδεύουν, τα οποία μεθοδικά προώθησαν οι εκσυγχρονιστές θεολόγοι. Η ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των μαθητών βρίσκεται στα χέρια όσων εισέρχονται στις τάξεις των ελληνικών σχολείων και ασφαλώς στην παρούσα δύσκολη φάση οφείλουν να κινηθούν με τρόπο έξυπνο επικεντρώνοντας στην ουσία της ορθόδοξης θεολογίας μέσα από την καθημερινή διδασκαλία του μαθήματός τους.

Το μέλλον της θρησκευτικής εκπαίδευσης στα ελληνικά σχολεία διαγράφεται ζοφερό. Η Διοικούσα Εκκλησία, τα μέλη της Ιεραρχίας, υποχρεώνονται άμεσα ή έμμεσα σε υπακοή στην αρχιεπισκοπική διπλωματική θέση της διατήρησης χαμηλών τόνων και καλών σχέσεων με την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Με δεδομένη την έλλειψη σθεναρής αντίδρασης της Ιεραρχίας το Υπουργείο Παιδείας διατρανώνει σε κάθε ευκαιρία ότι το θέμα έχει ρυθμιστεί και ότι οι αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών έγιναν με τη σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας!

Μόνη υγιής αντίδραση η στάση των γονέων που για πρώτη φορά στα χρονικά των τελευταίων ετών της εκπαίδευσης οργανώνονται και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για ένα θέμα που αφορά την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Συγκαλούν έκτακτες συνελεύσεις Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, οργανώνουν ενημερωτικές ημερίδες, εκδίδουν ψηφίσματα, απευθύνουν επιστολές διαμαρτυρίας για τα νέα Θρησκευτικά, επιστρέφουν τους Φακέλους Μαθήματος στο Υπουργείο ως απαράδεκτους, κινητοποιούν τις τοπικές Εκκλησίες και τους Μητροπολίτες, σχεδιάζουν δικαστικές προσφυγές και συμβουλεύονται νομικούς για τα περαιτέρω. Το Υπουργείο Παιδείας ανήσυχο προσπαθεί να υποβαθμίσει την αντίδραση αυτή των γονέων, αναγκάστηκε όμως να αποστείλει στα σχολεία μία γενικόλογη εγκύκλιο που υπενθυμίζει τα αυτονόητα δηλ. την υποχρεωτικότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών και το δικαίωμα απαλλαγής μόνο των ετεροδόξων και αλλοθρήσκων μαθητών.

Ο ουσιαστικός αγώνας δίνεται καθημερινά μέσα στις τάξεις. Οι διδάσκοντες οργανώνουν αξιόλογες διδακτικές παρεμβάσεις στηριζόμενοι στον πλούτο της αγιογραφικής και πατερικής παράδοσής μας και μεταδίδουν στους μαθητές ορθόδοξη θεολογία. Αυτοί αποτελούν τη ζωντανή ελπίδα ότι τα ορθόδοξα Θρησκευτικά μπορούν να παραμείνουν στο πρόγραμμα των μαθημάτων των ελληνικών σχολείων προσφέροντας στους μαθητές τον πολύτιμο θησαυρό της ορθόδοξης εμπειρίας, πίστης και ζωής.

Ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για σταδιακή υποβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών, που αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην πλήρη κατάργησή του, προχωράει από την πλευρά των κυβερνώντων όλων των αποχρώσεων με συνοδοιπόρους πρόθυμους θεολόγους της μεταπατερικότητας, του κοσμικού βίου και της εκσυγχρονιστικής οικουμενιστικής ψευτο-θεολογίας. Ποτέ δεν έλειψαν άλλωστε στην εκκλησιαστική μας ιστορία οι αποκλίνοντες της οδού των αγίων Πατέρων αιρετικοί και αιρετίζοντες σύμμαχοι των εκάστοτε πολιτικών αρχόντων. Η αντίσταση των δασκάλων και θεολόγων της τάξης αλλά και των γονέων των μαθητών αποτρέπει προς το παρόν την ολοκλήρωση της υλοποίησης του σχεδίου. Για πόσο όμως;

Ορθόδοξος Τύπος, 22.12.2017

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ 23ΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ ΣΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΟΝΕΩΝ

ΤΟΥ 23ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

Αντιδρούν στα νέα βιβλία των Θρησκευτικών

* «Οι ορθόδοξοι μαθητές στερούνται την αγωγή της πίστεώς τους» καταγγέλλουν

Γονείς του 23ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, καταγγέλλουν ότι «η ύλη των νέων βιβλίων των Θρησκευτικών εξοβελίζει την Ορθόδοξη πίστη», υποστηρίζουν ότι πρόκειται για «έγκλημα που γίνεται στο σχολείο» και συγκεντρώνουν υπογραφές γονέων να στηρίξουν την πρότασή τους για «επιστροφή των βιβλίων με έγγραφη διαμαρτυρία προς το αρμόδιο Υπουργείο».

Αναλυτικότερα, σε ανακοίνωση, που υπογράφουν πενήντα γονείς, αναφέρουν: «Εκκινώντας την αναφορά μας στο μείζον αυτό θέμα, οφείλουμε να καταθέσουμε το θεμέλιο των συλλογισμών μας: το μάθημα των θρησκευτικών μεταλλάχτηκε πλέον σε μάθημα θρησκειολογίας, το οποίο δεν έχει στόχο την εξάλειψη «φαινομένων εξαίρεσης από την παρακολούθηση του μαθήματος» αλλά την υποβάθμιση και απαξίωσή του, καθώς μια μειοψηφία μαθητών έχει τη δυνατότητα θρησκειολογικής αγωγής, ενώ η πλειονότητα στερείται την αγωγή της Πίστεώς της! Απώτερος σκοπός; Ο εξοβελισμός της Ορθοδόξου Πίστεως από τα αρμόδια βιβλία και συνεπώς από τις καρδιές των παιδιών… Τώρα που αποκαλύψαμε το συντελούμενο έγκλημα ας εξετάσουμε τις επιμέρους παραμέτρους ενισχύοντας τις εξ’ ορισμού θέσεις μας.

Το ισχύον Σύνταγμα (άρθρο 3) ορίζει (στην κεφαλίδα γίνεται ρητή επίκληση της «Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», δυστυχώς ακόμα για κάποιους…) ξεκάθαρα: «Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού». Συγχρόνως σε άλλο άρθρο του (16, παρ. 2) υπογραμμίζει: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της Εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Όμως και τα δύο παραβιάζονται κατάφορα, καθώς η νέα μορφή του μαθήματος ουσιαστικά ακυρώνει το αναμφισβήτητο δικαίωμα των γονέων και των μαθητών για παροχή θρησκευτικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με τις δικές τους πεποιθήσεις. Ο «χώρος» που δίδεται στην Ορθόδοξη Πίστη δεν είναι ούτε πρωτεύων αλλά ούτε και επαρκής, ενώ η συγκριτική συνύπαρξη στοιχείων διαφόρων θρησκειών στα διδασκόμενα κεφάλαια δημιουργεί μια άνευ προηγουμένου σύγχυση στους μαθητές, «εκτρέφοντας» παράλληλα απορίες, όχι ασφαλώς δημιουργικές, αλλά εκείνες που «εγκυμονούν» κινδύνους για την άκριτη υιοθέτηση παραδοχών και συμπεριφορών ξένων προς την πίστη τους.

Κάποιοι, λοιπόν, ασκώντας έναν «πνευματικό βιασμό», μεταβάλλουν τη θρησκευτική συνείδηση της μαθητιώσας νεολαίας, καθώς μιλούν για αφύπνιση «του μαθητή, ώστε να συνειδητοποιήσει τις θρησκευτικές του προκατανοήσεις, δηλαδή τη λανθάνουσα μερικώς αρθρωμένη θρησκευτική του παράδοση. Να τον βοηθήσει να μετακινηθεί από τις προκατανοήσεις του και να διαλεχτεί με τις αφηγήσεις και τον λόγο βασικών θρησκευτικών αλλά και κοσμικών παραδόσεων που αρνούνται τη θρησκευτική αλήθεια». Σε άλλο σημείο γίνεται λόγος για το ότι «οι μαθητές είναι ανάγκη, να μην διαποτίζονται σε μια θρησκευτική άποψη, οπότε το προτεινόμενο πρόγραμμα σπουδών να τους προσφέρει ευκαιρίες να μελετήσουν και να στοχαστούν πάνω σε διαφορετικές θρησκευτικές και φιλοσοφικές θεωρήσεις». Έτσι απλά και με συνοπτικές διαδικασίες, άνθρωποι ανεύθυνοι σε υπεύθυνες θέσεις, μη έχοντες βιωματική γνώση του μεγαλείου της Ορθόδοξης Αλήθειας (ο Πλάτων, έλεγε, πως αυτός που δεν έχει γνώση δεν δικαιούται να έχει και γνώμη), υποβαθμίζουν το μάθημα των θρησκευτικών, καθώς καθίσταται μη λειτουργικό, αναποτελεσματικό, αφού οι διδασκόμενοι πλουτίζουν σε απορίες και διλλήματα, οικτρή σχολική προίκα για το υπόλοιπο της ζωής τους…

Αποκαλύπτεται, λοιπόν, ξεκάθαρα ο σκοπός των εκπονούντων το νέο πρόγραμμα διδασκαλίας: η αποδόμηση της Ορθοδόξου Πίστεως. Παράλληλα συντελείται μια εξόφθαλμη αδικία και ανισότητα σε βάρος των Ορθοδόξων μαθητών, βλέποντας να επικρατεί, όχι το κατοχυρωμένο συνταγματικά δικαίωμα διδασκαλίας της Πίστεώς τους, αλλά η «εκ παραλλήλου» προσέγγισή της υπό τη μορφή θρησκευτικού συγκρητισμού. Η ΠΕΘ, σε σχετική της εγκύκλιο, αναφέρει πως το νέο πρόγραμμα καθίσταται «πανθρησκειακό μάθημα που ενσταλάζει στις ψυχές των μαθητών την πεποίθηση, ότι όλες οι θρησκείες είναι λίγο-πολύ το ίδιο». Να λοιπόν, που η Ορθόδοξη Πίστη, με ιδρυτή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, εξομοιώνεται για άλλη μια φορά με διάφορες αιρέσεις αλλά και με θρησκείες επινοημένες και κατασκευασμένες από ανθρώπους, πλήττοντας καίρια πνευματικά το σύνολο της νεολαίας.

Ποια πρέπει να είναι τα αντίμετρά μας απέναντι στη συστηματική αλλοίωση και απαξίωση της Πίστεώς μας, ιδιαιτέρως στον τομέα της νεότητας που «κυοφορεί» το μέλλον του χριστιανισμού και του ελληνισμού; Η επιστροφή με έγγραφη διαμαρτυρία των εν λόγω βιβλίων, προς το αρμόδιο Υπουργείο, ενέργεια η κατά πάντα περικλείουσα δικαία οργή και αγανάκτηση, η «απαξίωση» εκ μέρους των Ορθοδόξων γονέων και μαθητών της παρούσης διδακτικής μορφής του, ίσως επιταχύνει τις ενέργειες για την παντελή εξάλειψή του… Τέλος ας κατανοήσουμε όλοι, Εκκλησία και λαός πως σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο, η παιδεία δεν έχει σκοπό τη μονομερή παροχή γνώσεων αλλά «μετάληψις αγιότητος εστί». Έτσι διαπαιδαγωγείται αρμονικά η ευαίσθητη νεανική φύση, η οποία δέχεται ευχάριστα και δημιουργικά την αλήθεια και τον προβληματισμό, ενώ διαφορετικά καταδικάζεται εγκληματικά στην αμφιβολία και τη σύγχυση για την υπόλοιπη ζωή!

Ευελπιστώντας στην κατανόηση και την εφαρμογή των προτάσεών μας και προσευχόμενοι δια την εξ’ ύψους δύναμη παρά του Δωρεοδότου Θεού, ευχόμαστε εν κατακλείδι υγεία και πνευματική κατανόηση του μυστηρίου της επερχομένης Γεννήσεως και Σαρκώσεως του Θεανθρώπου Ιησού».

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ CHRISTMAS ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

"...μήπως να ξανακοιταχτούμε στον καθρέπτη της πίστης και να αναρωτηθούμε αν βλέπουμε πουθενά το Χριστό;

Το τοπίο θυμίζει έντονα αυτό της Αμερικής μετά το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1929. Η μουδιασμένη τότε και απελπισμένη κοινωνία δεχόταν ασμένως την προ τριών ετών (1926) ανακάλυψη της Coca Cola ως παυσίπονο στα δεινά της. Αναφέρομαι στον Santa Claus (τον ψευδεπίγραφο Άη Βασίλη), ο οποίος προβλήθηκε – κυρίως στα παιδιά, το καλύτερο αγοραστικό κοινό – ως η ελπίδα μέσα στις δυσκολίες, ως το αμυδρό φως μέσα στο σκοτάδι της οικονομικής κατάρρευσης με τα υλικά δωράκια που έφερνε μέσα από τις καμινάδες. Εμπόριο με ισχυρές δόσεις καπήλευσης της θρησκείας: το καλύτερο όπιο για το λαό. Πόσο δίκιο είχες, Κάρολε!!

Περνώντας τα χρόνια, η χαζοχαρούμενη φυσιογνωμία του Santa επιβλήθηκε ως σήμα κατατεθέν της εορταστικής περιόδου ακόμη και σε αυτούς που είναι αντίθετοι με τον καπιταλισμό, ακόμη και σε αυτούς που αντιτίθενται στον οδοστρωτήρα των πολυεθνικών. Βάλαμε κι άλλα εμπορικά και διανοητικά κατασκευάσματα για να «εμπλουτίσουμε» τις άγιες ημέρες. Έτσι φτάσαμε σήμερα σε μια γλυκανάλατη γιορτή, με κούφιες και μηχανικές ευχές για αγάπη, ειρήνη και υγεία. Φτάσαμε στον ωραίο μύθο περί Χριστού και στη μαγική νύχτα των Χριστουγέννων. Έτσι, η θρησκεία που φοράει «τα γιορτινά της» είναι μόνο μια ωραία ιστορία δίπλα στο τζάκι, ο Χριστούλης είναι απλά ένα ροδοκόκκινο πλαστικό μωράκι, η καρδιά μας γίνεται πρόσκαιρα γλυκιά και απλόχερη (προς φίλους και συγγενείς βέβαια…). Ως συνέπεια, το συμπέρασμα ότι οι γιορτές είναι για τα παιδιά με τη βασική έννοια ότι σε αυτά αρέσουν τα παραμυθάκια, είναι αναπόφευκτο.

Ο οίκτος μας για τα παιδάκια που πεινάνε, εύκολα παραμερίζεται μετά από δυό μπουκιές ροδοψημένη γαλοπούλα. Μπορεί να αγοράσαμε και ευχετήριες κάρτεςαπό φιλανθρωπικούς συλλόγους ή να δώσαμε κατιτίς στον ταλαίπωρο που μας καθάρισε το τζάμι του αυτοκινήτου στο φανάρι, χωρίς βέβαια να καταφέρουμε να απωθήσουμε αρκετά βαθιά την αμφιβολία μήπως δεν έχει πραγματική ανάγκη. Ε, αυτές τις μέρες η φιλανθρωπική μας διάθεση φουντώνει, άσχετα αν λίγο πριν αναστενάξαμε όταν πληροφορηθήκαμε πόσο κοστίζει το καλάθι της νοικοκυράς. Χαρήκαμε που θα γίνουν (...) από τους δήμους εορταστικά συσσίτια για τους απόρους και άστεγους, λες και τις άλλες ημέρες του χρόνου έχουν πού να φάνε και να μείνουν. (Ας είναι καλά κάποιες ενορίες)…

Όλα αυτά τα συναισθήματα λίγες ημέρες μετά την Πρωτοχρονιά θα τα κλείσουμε στο κουτί με τα Χριστουγεννιάτικα για να τα βάλουμε στο πατάρι ή θα τα αποθέσουμε στον κάδο απορριμμάτων μαζί με το πλαστικό δεντράκι και τις στιμμένες λεμονόκουπες για το ψητό, εφόσον του χρόνου θα αγοράσουμε καινούρια.

 Δυστυχώς, αυτή τη γιορτή στην «ορθόδοξη» Ελλάδα την έχουμε καταντήσει αγνώριστη. Μια ματιά να ρίξει κανείς γύρω του, ελάχιστα θυμίζουν την παράδοσή μας και την ορθόδοξη θεολογία περί της γέννησης του Χριστού. Ακόμη και τα λόγια από τα κάλαντα αντί να γίνονται αντικείμενο προσοχής συχνά χάνονται στον αέρα, καθώς έχουμε άλλα πιο σημαντικά να κάνουμε. Αλήθεια, ποιος επιλέγει να διαβάσει τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Παπαδιαμάντη από το να δει τα «Μαγικά Χριστούγεννα» της Disney;

Προσωπικά, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με το κοσμικό – εορταστικό περιτύλιγμα των Χριστουγέννων (που δεν είναι απαραίτητα κακό), εάν ήταν έντονη και η εκκλησιαστική και ορθόδοξη διάσταση της γιορτής. Μήπως όμως και εμείς οι «εκκλησιαστικοί» (κληρικοί, θεολόγοι, πιστός λαός) χάσκουμε αποβλακωμένοι ενώπιον των ψεύτικων λαμπιονιών που αναβοσβήνουν;

Είναι ο Χριστός ο αληθινός Θεός μας που γίνεται άνθρωπος για να διώξει το σκοτάδι της αμαρτίας και να μας οδηγήσει πάλι στη ζωή του Παραδείσου; Λέει κάτι στην προσωπική μας ζωή η γέννησή Του; Στη γέννησή Του συγκλονίζεται κανένας ή οι προετοιμασίες μας περιορίζονται στην ετοιμασία των μελομακάρονων, στην προμήθεια του άφθονου κρέατος και στην αγορά των ρούχων που θα κάνουν εντύπωση; Λίγο να προσεγγίζαμε το μυστήριο της γέννησης του Θεανθρώπου μέσα από την υμνολογία της Εκκλησίας θα κατανοούσαμε πόσο κενό είναι το περίφημο «πνεύμα των Χριστουγέννων» μπροστά στην αληθινά χριστουγεννιάτικη φράση ότι «ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό».

Τι έχουμε κάνει και ως διοικούσα Εκκλησία και ως χριστιανικό πλήρωμα, ώστε να προβάλουμε την προσωπικότητα, το έργο και τη διδασκαλία του ασκητή επισκόπου Μεγάλου Βασιλείου απέναντι στο χαζοχαρούμενο κατασκεύασμα των πολυεθνικών κερδοσκοπικών εταιριών; Ενοχλείται κανείς από την πλαστογράφηση του ονόματος του σπουδαίου αυτού Πατέρα της Εκκλησίας, του μεγάλου θεολόγου και σπουδαίου κοινωνικού αγωνιστή, στον οποίο αποδίδονται ιδιότητες προσβλητικές και αντιχριστιανικές;

  

Ρώτησαν κάποιον τι σημαίνουν γι’ αυτόν τα Χριστούγεννα. Και είπε: «Στα παιδικά μου χρόνια ένα ωραίο παραμύθι για να κοιμάμαι γλυκά, αργότερα άγχος και τρέξιμο για να προλάβω να αγοράσω, να στολίσω, να φάω και να διασκεδάσω και τώρα… τίποτα». Τελικά, μήπως να ξανακοιταχτούμε στον καθρέπτη της πίστης και να αναρωτηθούμε αν βλέπουμε πουθενά το Χριστό; Φανταστείτε στο σπίτι μας να πηγαίναμε στο παιδικό δωμάτιο, να κοιτάζαμε την κούνια και… το μωρό μας να έλειπε. Να μην βρίσκαμε τίποτα. Άραγε, τι θα κάναμε; Έχει το Χριστό μέσα η φάτνη της καρδιάς μας ή είναι άδεια; Σε λίγο η περιλάλητη «μαγεία των ημερών» θα φύγει. Ο Χριστός θα μείνει; Θα Τον ακολουθήσει κανείς μας μετά τη φάτνη ξέροντας ότι τον περιμένει σταυρός; Έχουμε κατανοήσει ότι η χριστιανική ζωή για όσους την επιλέγουν δεν είναι μια μαγική θρησκευτική υπόθεση, αλλά συνοδοιπόρευση με το Χριστό, μια σταυροαναστάσιμη πορεία; Θα φορτώσουμε πάλι στην πλάτη του Χριστού τα λάθη των Χριστιανών ώστε να έχουμε ένα ωραίο πρόσχημα για να Του κλείσουμε την πόρτα; Θα κάνουμε και τα φετινά Χριστούγεννα άλλο ένα αποπροσανατολιστικό ψυχοναρκωτικό ή θα γίνουμε πραγματικοί μαθητές Αυτού που είπε ότι η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας;

                                                                      

Καλά Χριστούγεννα μαζί με το Χριστό. Ας μην είναι τα Χρόνια μας Πολλά (*είτε είναι είτε δεν είναι), αρκεί να είμαστε μαζί Του…

Του θεολόγου Παναγιώτη Ασημακόπουλου

https://kaini-ktisis.blogspot.gr

Ο ΠΟΥΤΙΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΔΕΝ ΒΓΑΖΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ

«…Η μητέρα μου, μου έδωσε τον Σταυρό για να πάρω ευλογία 

εκεί στον τάφο του Κυρίου. Πήρα και τώρα τον έχω μαζί μου πάντα…»

https://ellasnafs.blogspot.gr