ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΔΕΚΑΠΟΛΙΤΗΣ

Όσιος Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης 

Ο Όσιος Γρηγόριος έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από την Ειρηνόπολη της Δεκαπόλεως. Τη χριστιανική ανατροφή του όφειλε πρώτα στη μητέρα του Μαρία, η οποία, με τη ζωντανή της πίστη στο Χριστό, ανέθρεψε το γιο της σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου.

Ο Γρηγόριος έγινε μοναχός και αγωνιζόταν έντονα για ηθική τελειοποίηση. Εκείνο που ιδιαίτερα τον διέκρινε, ήταν η καλλιέργεια της εγκράτειας στον εαυτό του. Τη θεωρούσε απαραίτητη για την καθαρότητα του νου και την ηθική κυριαρχία στη σάρκα. Και σε όσους τον ρωτούσαν γιατί δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σ' αυτή την αρετή, απαντούσε με τον αιώνιο λόγο της Αγίας Γραφής: «Πᾷς ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται, ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖς δὲ ἄφθαρτον» (Α' προς Κορινθίους, θ' 25). Καθένας, δηλαδή, που αγωνίζεται, εγκρατεύεται σε όλα, ακόμα και στην τροφή και στο ποτό. Και εκείνοι μεν, οι αθλητές του κόσμου, αγωνίζονται και εγκρατεύονται για να πάρουν στεφάνι που φθείρεται. Εμείς όμως, οι αθλητές του Χριστού, αγωνιζόμαστε για άφθαρτο στεφάνι.

Ο Γρηγόριος όμως δεν αρκέσθηκε μόνο στη μοναχική ζωή. Μετείχε από κοντά στους σκληρούς αγώνες κατά των εικονομάχων βασιλέων. Έκανε πολλά ταξίδια και τελικά εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, στη Μονή του Αγίου Μηνά. Επιδόθηκε σε συγγραφές και πέθανε από βαριά αρρώστια στην Κωνσταντινούπολη το 816 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 20 Νοεμβρίου.

https://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΟΔΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Ν' ΑΓΑΠΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ!

Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ: Η μεγαλύτερη οδύνη είναι ν’ αγαπά μέχρι τέλους. Ο Χριστός αγάπησε τόσο πολύ, ώστε παραδόθηκε σε φρικτό θάνατο. Οι Άγιοι το ίδιο. Ο παράδεισος έχει πάντοτε αυτό το τίμημα. Η προσευχή για τον κόσμο είναι καρπός εξαιρετικά βαθιάς και οξείας οδύνης. 

ΟΣΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΑΣ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Ἂς ἀποφεύγουμε ὅσους μᾶς βλάπτουν, ἔστω κι ἂν εἶναι φίλοι ἢ γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο ἀπαραίτητοι. Σὰν πρότυπα νὰ ἔχουμε αὐτοὺς ποὺ ἀσκοῦν τὴν ἀρετή. Φίλος ἄμυαλος καὶ ἐπιπόλαιος εἶναι πηγὴ βλάβης, ἐνῷ ἡ συναναστροφὴ μὲ συνετοὺς εἶναι πηγὴ γλυκύτητας. Τσακίζει τὴν καρδιὰ ἡ συντροφιὰ μὲ ἀσύνετους. Καλύτερα νὰ κατοικήσεις μαζὶ μὲ θηρία, παρὰ μὲ ἀνθρώπους κακότροπους. Κάθισε μαζὶ μὲ γύπες, παρὰ μὲ πλεονέκτη καὶ ἀχόρταγο. Γίνε φίλος μὲ φονιά, παρὰ μὲ φιλόνικο. Κάθισε ἀνάμεσα σὲ λεπρούς, παρὰ ἀνάμεσα σὲ ὑπερήφανους. 

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΚΟ ΝΑ ΜΗ ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη αυτά να μεταδίδομε. 

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ!

Γέροντας Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης: Υπάρχει ένας κίνδυνος κρυμμένος. Ποιος είναι αυτός; Το στόμα του άλλου ή ο τρόπος του σπέρνει μέσα μου τους λογισμούς. Οι λογισμοί στη συνέχεια γίνονται φαντασία, γίνονται μορφές και η κάθε μορφή είναι μία διαρκής ανάμνηση, θρονιάζεται δηλαδή μέσα μου. Και όπως η υγρασία, που μπαίνει σιγά σιγά, σαπίζει τα σωθικά μου, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με αυτά τα πράγματα. Γι’ αυτό χρειάζεται πνευματική σοφία, να ξέρουμε πώς μπορούμε να σωθούμε και να περάσουμε την ζωή μας «ἀβρόχοις ποσί», χωρίς να πάθουμε κακό.
Ας είμαστε βέβαιοι πως, όταν επιτρέπουμε στους αδελφούς μας να μας συμπεριφέρονται όπως θέλουν και να μας λένε ό,τι θέλουν, δεν αγαπούμε τον Θεό. Είναι αναγκαίο δηλαδή να είμαστε αξιοσέβαστοι, να μας νοιώθουν έντιμους, ανώτερους. Ακόμα και αμαρτωλός και κακός και πόρνος να είμαι, πρέπει για τον άλλον να είμαι τίμιος, να μην του δίνω το δικαίωμα να μου συμπεριφέρεται κατά υποτιμητικό τρόπο, που σκάβει τα θεμέλια της πνευματικής μου ζωής.

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: ΤΑ ΑΠΡΟΟΠΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!

Γέροντας Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης: Τα απρόοπτα στην ζωή μας....

Διαρκῶς συμβαίνουν στὴν ζωὴ μας ἀπρόοπτα. Ἔρχεσαι στὸ μοναστήρι γιὰ νὰ βρὴς πνευματικὴ ζωή, καὶ συναντᾶς κακούς. Εἶναι ἀπρόοπτο.... Ζητὰς κελλὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ μοναστηριοῦ ποὺ δὲν ἔχει ὑγρασία, τὸ ἀποκτᾶς, διαπιστώνεις ὅμως ὅτι ἡ θάλασσα σοῦ προκαλεῖ ἀλλεργία, ὁπότε δὲν μπορεῖς νὰ χαρῆς οὔτε τὴν ἡμέρα οὔτε τὴν νύχτα. Ἀμέσως θὰ σοῦ πῆ ὁ λογισμός, σήκω νὰ φύγης. Εἶναι ἀπρόοπτο.... Σὲ πλησιάζω μὲ τὴν ἰδέα ὅτι εἶσαι καλὸς ἄνθρωπος καὶ βλέπω ὅτι εἶσαι ἀνάποδος. Ἀπρόοπτο.
Παρουσιάζονται συνεχῶς ἀπρόοπτα ἐνώπιόν μας, διότι ἔχομε θέλημα καὶ ἐπιθυμίες.
Τὰ ἀπρόοπτα εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὸ θέλημα καὶ τὴν ἐπιθυμία μας, γι' αὐτὸ καὶ μᾶς φαίνονται ἀπρόοπτα, στὴν οὐσία ὅμως δὲν εἶναι. Διότι ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸν προσδοκᾶ τὰ πάντα καὶ λέγει πάντοτε «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου». Θὰ ἔρθη βροχή, λαίλαπα, χαλάζι, κεραυνός; «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον».
Ἐπειδὴ αὐτὰ κοστίζουν στὴν σαρκικότητά μας, γι' αὐτὸ ἐμεῖς τὰ βλέπομε ὡς ἀπρόοπτα. Γιὰ νὰ μὴν ταράσσεσαι λοιπὸν κάθε φορᾶ καὶ στεναχωριέσαι, γιὰ νὰ μὴν ἀγωνιᾶς καὶ προβληματίζεσαι, νὰ τὰ περιμένης ὅλα, νὰ μπορῆς νὰ ὑπομένης ὅτι ἔρχεται. Πάντα νὰ λές, καλῶς ἦλθες ἀρρώστια, καλῶς ἦλθες ἀποτυχία, καλῶς ἦλθες μαρτύριο. Αὐτὸ φέρνει τὴν πραότητα, ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχη καμία πνευματικὴ ζωή.

Π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΣ: Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΕΡΔΙΖΕΙ!

π. Διονύσιος ο Βατοπεδινός: Η υπομονή πάντοτε κερδίζει. Τίποτε καλό δεν γίνεται γρήγορα. Γι’ αυτό, πάντοτε υπομονή.Όταν έχης υπομονή, οπωσδήποτε κερδίζεις. 

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΕΥΣΕΒΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΛΕΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΔΙΚΕΙ ΚΑΝΕΝΑ!

Μέγας Βασίλειος: Ευσεβής είναι όχι εκείνος που ελεεί πολλούς, αλλά εκείνος που δεν αδικεί κανένα.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Πίσω από την δοκιμασία κρύβεται η δοκιμασία του Θεού. 

ΝΑΙ! ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΕΟ!

Ναι! Πιστεύω στα θαύματα, γιατί πιστεύω σε ένα ζωντανό Θεό.