ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ: ΦΥΛΑΞΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ, ΜΗΠΩΣ ΜΕ ΤΗ ΛΥΠΗ ΣΕ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Όταν σε προσβάλλει κανένας ή σ’ εξευτελίσει σε κάτι, τότε φυλάξου από τους λογισμούς της οργής, μήπως με τη λύπη σε χωρίσουν από την αγάπη και σε μεταφέρουν στη χώρα του μίσους. 

ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ: ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ!

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Ὅπως το έργο της παρακοῆς εἶναι η ἁμαρτία ἔτσι το ἔργο της ὐπακοής εΐναι η ἀρετή. Καί ὅπως στήν παρακοή ἀκολουθεῖ η παράβαση των ἐντολῶν καί ο χωρισμός ἀπό Έκείνον ποῦ τις ἔδωσε, ἔτσι στήν ὐπακοή ἀκολουθεί η τήρηση των ἐντολῶν καί η ἔνωση με Έκείνον ποῦ τις ἔδωσε.

Εὐεργετινός Α', Σελ. 346

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΓΓΕΛΟ!

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγγελο.  Αυτός ο άγγελος έχει κατονομασθεί την ημέρα της βαπτίσεώς σου. Από την ημέρα της βαπτίσεώς σου σε συνοδεύει και δεν πρέπει να φεύγει από κοντά σου. Είναι αυτός, ο οποίος τελικά θα πάρει την ψυχή σου στα χέρια του και θα την οδηγήσει την ημέρα της Κρίσεως. Κι όταν θα έρχονται οι δαίμονες και θα λένε «αυτός έκανε εκείνο, έκανε το άλλο, διέπραξε αυτή την αμαρτία και την άλλη», τότε ο άγγελος σου θα λέει «ναι, τα έκανε αυτά, αλλά ταυτόχρονα έκανε κι αυτό το καλό, έκανε και το άλλο καλό». Αυτός είναι ο δικηγόρος, πού θα σε υποστηρίξει. Πρόσεξε, λοιπόν, να μην τον απομακρύνεις. Αυτό είναι ένα μέγα μήνυμα χαράς προς όλους όσους βαπτιστήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο άνθρωπος που έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό χαίρεται τα πάντα. Είτε είναι άρρωστος, είτε μένει νηστικός, είτε τον αδικούν, είτε…, είτε…, πιστεύει ότι ο Θεός τα έχει επιτρέψει, ελπίζει στον Θεό και είναι πάντα ασφαλισμένος στο λιμάνι της ελπίδος του Θεού. 

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΟΤΑΝ Η ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ!

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Η ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΔΕ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΙΕΡΕΙΣ!

ΟΣΙΟΣ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ ΚΟΡΚΟΛΙΑΚΟΣ, Ο ΑΓΑΘΩΝΙΤΗΣ

Όσιος Βησσαρίων Κορκολιάκος, ο Αγαθωνίτης

 

Ο Όσιος Βησσαρίων Κορκολιάκος, ο Αγαθωνίτης, γεννήθηκε στο Πεταλίδι Μεσσηνίας το έτος 1908 μ.Χ., όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας. Στα 18 του χρόνια πήγε στην Καλαμάτα, όπου συνδέθηκε με πνευματικούς ανθρώπους και αποφάσισε να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Έγινε Μοναχός και πήρε το όνομα Βησσαρίων. Έπειτα χειροτονήθηκε Διάκονος, Ιερέας και έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.
Ανώτερες σπουδές του ήταν το Σχολαρχείο. Ωστόσο η συνεχής μελέτη των ιερών βιβλίων, των κειμένων της Εκκλησίας μας, των βιβλίων του αναλογίου, είχαν κάνει τον Όσιο Βησσαρίωνα άνθρωπο ευρύτατα και βαθύτατα μορφωμένο θεολογικά.
Γεμάτος πνευματικά εφόδια το έτος 1935 μ.Χ., ύστερα από πρόσκληση του επίσης Μεσσήνιου Μητροπολίτη Καρδίτσας Ιεζεκιήλ, ο Όσιος Βησσαρίων πήγε στην Καρδίτσα, όπου αφοσιώθηκε στο έργο της διακονίας του Κυρίου μας. Εκεί ασκήθηκε στο έργο της φιλανθρωπίας και μέσα σε αυτό ανάλωσε ολόκληρη τη ζωή του σε σημείο που ευρισκόμενος στο Νοσοκομείο «Σωτηρία», λίγο πριν το θάνατό του, να ρωτάει από το κρεβάτι του πόνου με ακαταπόνητη έγνοια για τα παιδιά, τους φτωχούς, για τα πράγματα της Εκκλησίας και της κοινωνίας.
Ανέλαβε πολλές και δύσκολες αποστολές. Μεταξύ αυτών έπαιξε σημαντικό ρόλο στη γερμανική κατοχή, κατά την οποία αναφέρεται ότι βοήθησε πολλούς πατριώτες και έσωσε με προσωπικές παρεμβάσεις του παιδιά που είχαν συλλάβει οι Γερμανοί.
Μετά την Απελευθέρωση και τον Εμφύλιο ο Όσιος Βησσαρίων έφυγε από την Καρδίτσα. Ήδη Αρχιμανδρίτης με πολύχρονο ασκητικό βίο και πλούσιο πνευματικό και κοινωνικό έργο, ήρθε στην Ιερά Μονή Αγάθωνος μετά το 1955 μ.Χ., επηρεασμένος από τον επίσης Πελοποννήσιο π. Γερμανό Δημάκο. Εκεί ανέλαβε να διακονεί τον πνευματικό τομέα του Μοναστηριού. Είχε εσωτερικό διακόνημα μέσα στο Μοναστήρι, αλλά είχε και εξωτερική υπηρεσία στον κόσμο. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη πήγαινε στα Νοσοκομεία της Λαμίας, έβλεπε τους ασθενείς, τους παρηγορούσε και τους εξομολογούσε. Με τη χαρισματική προσωπικότητά του, την αγάπη του για τον άνθρωπο και τον γλυκύ και απλό τρόπο του κατάφερνε να ανακουφίζει τις πονεμένες ψυχές. Τις λοιπές ημέρες καθόταν στο Μοναστήρι, μπροστά στην Εκκλησία, υποδεχόταν με το ευπροσήγορο χαμόγελό του τον κόσμο και άκουγε τα προβλήματά του. Οι άνθρωποι που έρχονταν φορτωμένοι με πόνο, βάσανα και άγχος, έφευγαν από τον Όσιο Γέροντα ανακουφισμένοι. Πολλούς από αυτούς τους βοηθούσε και οικονομικά. Όσα πράγματα και χρήματα του έφερναν πολλοί άνθρωποι που τον εμπιστεύονταν, ο παππούλης τα μοίραζε στους φτωχούς και όσους είχαν ανάγκη. Έλεγε συνεχώς: «Έξω οι άνθρωποι είναι φτωχοί, έξω πεινάνε, πρέπει να τους βοηθήσουμε».
Κάθε Σαρακοστή έφευγε από το Μοναστήρι με την ευχή του Γέροντα Γερμανού και έφτανε από τη μια άκρη του Νομού Φθιώτιδος στην άλλη. Πήγαινε σε όλα τα σπίτια και βοηθούσε. Πολλές φορές κοιμόταν και εκεί. Η περιοδεία του περιλάμβανε κατ' αρχήν την εξομολόγηση, για την οποία τον ανέμεναν με αδημονία σε όλα τα χωριά. Ο Όσιος Βησσαρίων εξομολογούσε και τα παιδιά στο Εκκλησιαστικό Λύκειο της Λαμίας και ήταν ο πνευματικός τους. Εξομολογούσε τα παιδιά και στο τέλος πάντοτε τους έβαζε «κάτι» στο χέρι, για να τα ενισχύσει.
Όταν λειτουργούσε ο Όσιος Βησσαρίων, έλαμπε ολόκληρος, καθώς τελούσε τη Θεία Λειτουργία με όλο το σεβασμό και την ιεροπρέπεια που αρμόζει. Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούσε να μιλήσει καλά, καθώς η φωνή του ήταν φθίνουσα, εξαιτίας ενός περιστατικού με τους Γερμανούς, δεν παραιτήθηκε από το Άγιο Θυσιαστήριο. Έλεγε πως: «ο δε έχω, Κύριε, τούτο σοι δίδωμι» (Πρ. γ', 6). Με συμβουλές που η Θεία Χάρις παραχωρούσε στην προσευχή του, με εμπνευσμένη κατήχηση, με μυστική εξομολόγηση, φιλοτεχνούσε το έργο του ο λειτουργός του Θεού. Ήταν Μέγας Εξομολόγος. Τον έβλεπαν οι άνθρωποι ευπροσήγορο, απλό, ταπεινό, με την αδύναμη φωνούλα του και έλκονταν.
Ο Όσιος Βησσαρίων ήταν και ο «κουβαλητής» του Μοναστηριού. Έβγαινε με την εικόνα της Παναγία στα χωριά, όπου με λαχτάρα τον περίμεναν στους δρόμους οι πιστοί. Τελούσαν ακολουθίες, ο παππούλης τους εξομολογούσε, τους μιλούσε με λόγους πνευματικούς και οικοδομητικούς και εκείνοι έδιναν ευλογίες από τα προϊόντα τους. Ο Όσιος Βησσαρίων όσα μάζευε τα μοίραζε σε δύο «σακιά». Ένα σακί έφερνε στο Μοναστήρι για τις ανάγκες του, καθώς τότε λειτουργούσε εδώ η Γεωργοτεχνική Σχολή και η Ιερά Μονή φιλοξενούσε 82 άπορα παιδιά. Όσα περιείχε το άλλο σακί τα μοίραζε κατευθείαν στους φτωχούς. Γνώριζε ποιες ήταν οι ανάγκες κάθε οικογένειας και ανάλογα έκανε τη διανομή.
Ο Όσιος Γέρων Βησσαρίων πέρασε τη ζωή του νουθετώντας, συμβουλεύοντας, διακονώντας με παντοειδείς τρόπους το ποίμνιο του Θεού. Ήταν ο καλός ποιμήν, που θυσίασε τη ζωή του υπέρ των προβάτων. Τα του κόσμου όλα τα θεωρούσε σκύβαλα, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «ίνα Χριστόν κερδήσει». Και τον κέρδισε το Χριστό. Ο Όσιος Βησσαρίων είναι σήμερα κοντά στον Κύριο, ο οποίος οικονόμησε εξαιρετικά να του δώσει ιδιαίτερη τιμή. Δεν τον αγίασε απλά, του κράτησε το σώμα σε αφθαρσία, για να το δούμε όλοι εμείς ιδίοις όμμασι και να πιστέψουμε, να δυναμωθούμε, να συνετιστούμε, να συγκλονιστούμε.
Ο Όσιος Βησσαρίων ήταν καλά στην υγεία του σε γενικές γραμμές. Δεν είχε μεγάλα προβλήματα. Προς το τέλος της ζωής του ήρθαν η κόπωση και τα γεράματα. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» στην Αθήνα, όπου κοιμήθηκε από πνευμονικό οίδημα την 22 Ιανουαρίου 1991 μ.Χ.
Η πρόσβαση στο Μοναστήρι εκείνες τις ημέρες ήταν δύσκολη λόγω έντονης χιονόπτωσης. Με δυσκολία ανέβηκε η νεκροφόρα. Για δύο ημέρες τοποθετήθηκε στην Εκκλησία, όπου πολύς κόσμος περνούσε για να χαιρετήσει το Γέροντα και να κλάψει. Έλαμπε το πρόσωπό του μέσα στο φέρετρο και το σώμα του ευωδίαζε. Το σώμα του δεν μπορούσε να ενταφιαστεί στο κοιμητήριο λόγω των καιρικών συνθηκών και ως εκ τούτου κηδεύτηκε στα Βαπτιστήρια, όπου υπήρχαν δωμάτια προορισμένα για την εξομολόγηση. Πολλοί άνθρωποι για χρόνια κατέβαιναν για να προσκυνήσουν το σκήνωμα, δείχνοντας την ευσέβειά τους. Μάλιστα πολλοί του έφερναν αφιερώματα, σαν να τα προσέφεραν σε Άγιο, χωρίς να περιμένουν οποιοδήποτε σημείο για να αποδείξει την αγιότητά του. Μάλιστα υπάρχουν αναφορές των θαυμαστών εμπειριών και των βιωμάτων που είχαν στον τάφο του Γέροντα. Πολλοί είχαν ταραχή μέσα στο σπίτι τους, μα όταν είδαν τον Όσιο Βησσαρίωνα στον ύπνο τους, ήρθε η γαλήνη πάλι στην οικογένεια, και άλλα παρόμοια. Αποφασίστηκε να μη γίνει εκταφή, αλλά αναβάθμιση του χώρου των Βαπτιστηρίων. Ωστόσο η καθίζηση που παρουσιάστηκε στην ανατολική πλευρά του Μοναστηριού απαιτούσε το γκρέμισμα και την ανοικοδόμηση αυτής με νέα στηρίγματα. Επομένως η εκταφή ήταν απαραίτητο να γίνει. Αφού τελέστηκε Τρισάγιο, ξεκίνησε η αφαίρεση των τούβλων. Φάνηκε το φέρετρο σε άριστη κατάσταση. Αφού μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο, άνοιξαν οι Μοναχοί το φέρετρο για να αφαιρέσουν τα οστά. Όταν όμως το άνοιξαν, διαπίστωσαν με έκπληξη ότι το σώμα του κάτω από το σάβανο ήταν άφθαρτο.
Αυτό αποτελούσε θαυμαστό γεγονός και θεία οικονομία. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι Μοναχοί πίστευαν στην αγιότητά του, η Αγία Εκκλησία έπρεπε να επιληφθεί της υπόθεσης. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ.κ. Νικόλαος, όταν το έμαθε συγκλονίστηκε, επισκέφθηκε το Μοναστήρι και προσκύνησε συγκινημένος το ιερό σκήνωμα. Το άφθαρτο σώμα του Όσιου Γέροντα μεταφέρθηκε στο παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδας για να προστατεύεται και έκτοτε εκεί βρίσκεται προς προσκύνηση από χιλιάδες πιστούς.
Ο ήσυχος παππούλης με τη χάρη του Θεού τάραξε το πανελλήνιο. Μετά από δεκαπέντε χρόνια βρέθηκε το σκήνωμα αυτού του ανθρώπου σε πλήρη συνοχή, απλώς συρρικνωμένο, αφυδατωμένο, να κρατά μάλιστα το Ιερό Ευαγγέλιο και να μην είναι εύκολο να του το αποσπάσει κανείς. Σαν να θέλει να μας πει ότι ξεφύγαμε από το Ευαγγέλιο και να μας προτρέπει, κυρίως τους Ιερείς: «Γυρίστε πάλι στις γάργαρες πληγές της Πίστεώς μας, στην Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. Πάψτε να ασχολείστε με τις κοσμικότητες και τα κοινωνικά ζητήματα, είναι άλλοι αρμόδιοι για αυτά τα θέματα. Εσείς έχετε χρέος να οδηγήσετε τις ψυχές εις νομάς σωτηρίους, να ανεβάσετε τον άνθρωπο από τη Γη στον Ουρανό!...».
Στις 14 Ιουνίου 2022 μ.Χ. το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον κατέταξε στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 22 Ιανουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ!

Γερόντισσα Γαλακτία: Ο Θεός να γλυτώσει τον κόσμο από τις παγίδες του σατανά. Κάθε βράδυ έρχεται με παράουρες μούρες και βρώμες να ξεράσεις. Χθες βράδυ ήρθε με κοστούμι και κυριλέδικο τρόπο. Στην αρχή νόμισα πως ήτανε κανείς γνωστός μου και ξαφνιάστηκα. Τον ρώτησα: (ποιός είσαι; Πώς μπήκες μέσα τέτοια ώρα;). Βρωμούσε σαν το σαπισμένο κρέας των δεκαέξι ημερών! Έπρεπε να καταλάβω αμέσως ποιος είναι αλλά καμιά φορά, βγάνουνε και άνθρωποι που τους κυριεύει αυτός, αυτή τη βρώμα… Έπειτα κατάλαβα ότι ήταν η μούρη του μασκαρεμένη. Απάντησε:”όλος ο κόσμος με γνωρίζει. Εσύ δε με γνωρίζεις;” “μωρέ εγνώρισά σε εγώ εδά αλλά δε γατέχω ποιο μου παριστάνεις” απάντησε εκείνη. Και το δαιμόνιο αποκαλύφθηκε. Είπε τίνος τη μορφή επήρε:
“Είμαι ο τάδε σεξολόγος”
“Και τί δουλειά κάνεις;”
“Διαστρέφω τους ανθρώπους από την τηλεόραση. Ό,τι και να τους βάλω να κάνουνε, άμα δε σκοτώσουνε παιδιά και δεν κάνουνε ανωμαλίες, δεν το μπαταίρνω (δεν ευχαριστιέμαι).
Και στση ευλοημένους τση δικούς σας με τα στεφάνια τα κάνω αυτά (στους παντρεμένους με παπά και στεφάνι). Εκιά μου αρέσει πλια καλά. Γιατί βγάνω τσι κορώνες από την κεφαλή τους (την ευλογία του γάμου, τα στέφανα) και τοσε βάνω απ’ αυτά που έχω πάνω στη δική μου κεφαλή…”
Άλλαξε μούρη και έγινε σα χοίρος. Χοντρές αδρές τρίχες είχε η κεφαλή του και ήταν γεμάτη κόπρανα! “Να! Σ’ αυτά τση βάνω και ανακατώνουνται. (Στις ακαθαρσίες). Και κάνω δικούς μου κι αυτούς και τα κοπέλια τους”! Θύμωσα πολύ, είπε η Γερόντισσα!
Τον έφτυσα:”φτου σου, βρωμιάρη, του είπα. Φτου σου βρωμόλογο και κατρουλόλογο”;. Πέταξα πάνω του αγιασμό. Πήρε φωτιά και πήγε κι έσκασε έξω στο απέναντι μπεντένι. Όμως, κατάλαβα ότι έχει μεγάλη εξουσία μέσω αυτών των σιχαμάτων πάνω στους ανθρώπους. Όποιος πει τα αντίθετα θα τονε βγάνει τρελό. Αυτά θα φέρουνε καταστροφή μεγάλη… και οι φόνοι των παιδιών.
Ένα βράδυ τον είδα και πατούσε σ’ ένα δρόμο με μανία ένα μικρό μικρό παιδάκι.Ήταν μικρούλη, τόσο δα…το ζούλιζε, το βασάνιζε, το τυρράνα. Φώναζε το καημένο, ούρλιαζε, ζητούσε βοήθεια. Πήγα να το σώσω…μου είπε: “έτσι τση βάζω και σκοτώνουν τα κοπέλια. Το ίδιο νοιώθουνε στην κοιλιά τση μάνας τος όταν τση βάζω και τα σκοτώνουν…” 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΑ!

Γερόντισσα Γαλακτία: Τα καλύτερα παιδιά του Θεού είναι τα μετανοημένα.  Αυτά που γλυκάθηκαν στην αμαρτία και μετά έκαναν αγώνα και την σιχάθηκαν. 

Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΙΩΛΗΣ: ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΝΑ ΣΥΝΑΠΤΟΥΝ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Π. Παναγιώτης Τσιώλης: Σήμερα οἱ νέοι έχουν τὴν τάση νὰ συνάπτουν συμφωνίες μὲ τὸν Θεό. Τοὺς ἀκούω νὰ λένε:
“Θὰ φτιάξουμε πρῶτα τὴ ζωή μας, θὰ γλεντήσουμε, θὰ περάσουμε καλὰ καὶ μετὰ θὰ κάνουμε ἕνα παιδάκι”.
Ἄλλοι πάλι λένε: “Θὰ κάνουμε δύο παιδιά γιατί οἰκονομικά θὰ εἶναι δύσκολα νὰ τὰ μεγαλώσουμε καὶ νὰ τοὺς δώσουμε τὴν ἀνάλογη μόρφωση”.
Μάλιστα ἂν χαλάσει τὸ σχέδιο καὶ μείνει ἔγκυος ή γυναίκα πρὶν ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔχουν ἀποφασίσει μὲ τὸν ἄνδρα της τότε νὰ δεῖτε μὲ πόση ευκολία γίνονται δολοφόνοι καὶ σκοτώνουν τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ κάνοντας ἔκτρωση. Ὁ Θεὸς δὲν τὰ θέλει αὐτά. Θλίβεται ὁ Χριστός μας καὶ κλαῖνε ἡ Παναγία μας καὶ οἱ Ἅγιοί μας».
 
Πηγή: “Στύλος Ορθοδοξίας”, αρ. φύλλου 260, σελ. 15