ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΑΠΙΟΥ 1563 ΕΤΩΝ ΚΑΙ Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ

Ο Όσιος Πατάπιος υπήρξε πρότυπο της αρετής και αφού κόσμησε τη ζωή του με τα στολίδια της προσευχής, της νηστείας, των καλών έργων και των πολλών θαυμάτων, έφτασε η ώρα που θα έφευγε από την παρούσα ζωή, για να μεταβεί με το έλεος του Θεού στην ουράνια και αιώνια «άνω Ιερουσαλήμ», και να κληρονομήσει την ητοιμασμένην βασιλεία από καταβολής κόσμου (Ματθ.25, 34).

Συνάχθηκαν λοιπόν κοντά του οι αδελφοί της «Μονής των Αιγυπτίων», άλλοι συνασκητές από τα γύρω μοναστήρια και πολλοί «φίλοι της αρετής, λυπημένοι και δακρυσμένοι» και θεωρώντας τον αποχωρισμό τους ως ορφάνια, του έλεγαν: Γιατί, πατέρα μας πολυσέβαστε, δείχνεις ότι δεν αγαπάς τα πνευματικά σου παιδιά, αφού επιταχύνεις την εκδημία σου;

Γιατί μας αφήνεις έρημους; Γιατί δεν μας παίρνεις μαζί σου; Ποιος μετά από σένα θα σταματήσει τη λύπη μας, θα γιάνει το σώμα και θα θεραπεύσει την ψυχή μας με το λόγο, το παράδειγμα, τα θαύματα; Πως θα αντέξουμε τον αποχωρισμό;

Κι ενώ όλοι αυτοί έδειχναν με τη στάση και τα λόγια πως είχαν χάσει την ψυχραιμία τους, ο άγιος αντίθετα, χωρίς φόβο μπροστά στον επερχόμενο θάνατο, με μακάρια ιλαρότητα και στοργή τους είπε: «Μη κατευοδώνετε τον πατέρα σας έτσι με θρήνους και οδυρμούς.

Είναι καλύτερο να με προπέμψετε με ευχές. Διότι ενώ τα δάκρυα ζημιώνουν κι εσάς κι εμένα, οι ευχές βοηθούν όλους μας. Ιδιαίτερα εμένα για να βρω συγχώρεση των παραπτωμάτων μου και θάρρος όταν θα παρασταθώ ενώπιον του Ιησού Χριστού. Μη κλαίτε λοιπόν, παιδιά μου, διότι εγώ πηγαίνω σ’ Αυτόν που με καλεί. Εσείς πάλι προσέχετε τον εαυτό σας. Τη συμπεριφορά μου απέναντι σας την γνωρίζετε. Όλους σας αγάπησα και σας υπηρέτησα. Σας δέχθηκα και σας διακόνησα…»

Ύστερα έδωσε συμβουλές προσωπικά στον καθένα, ανάλογες με την ηλικία και την πνευματική του κατάσταση στους γέροντες άλλες, στους νεότερους διαφορετικές.

Και στο τέλος, αφού έκανε θερμή προσευχή, έκλεισε οριστικά τα μάτια του και παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή του στα χέρια των αγγέλων.

Το έθαψαν στον ιερό ναό του αγίου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, δηλαδή μες στο ίδιο το ξακουστό μοναστήρι των Αιγυπτίων, με ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές τον προέπεμψαν και τον έστειλαν στους ουρανούς, προς Εκείνον που έχει την εξουσία ζωής και θανάτου, δοξολογίας, επαίνου και ευχαριστίας.

Το ιερό Λείψανο από την Κωνσταντινούπολη στα Γεράνεια όρη

Το σκήνωμά του ήταν μια ανεξάντλητη πηγή των θαυμάτων για πολλούς ανθρώπους. Και είναι ακόμα!

Το μοναστήρι των Αιγυπτίων καταστράφηκε το 536 μ.Χ. Τότε ο πνευματικός αδελφός του Αγίου Παταπίου, ο άγιος Βάρας, μετέφερε το Άγιο λείψανο του Αγίου Παταπίου στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας’ το οποίο ήταν υπό την προστασία της βασιλικής οικογένειας της Κωνσταντινούπολης, των Παλαιολόγων, και ειδικά της Αγίας Υπομονής η οποία ήταν η μητέρα του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453, ο Αγγελής Νοταράς, συγγενής του αυτοκράτορα (ανιψιός της Αγίας Υπομονής), προκειμένου να προστατευθεί το λείψανο του Αγίου Παταπίου από τους Τούρκους, το μετέφερε στο βουνό Γεράνεια στη Νότια Ελλάδα (κοντά στην Αθήνα) και έκρυψε το λείψανο σε μια σπηλιά, κοντά στην πόλη «Θέρμαι» (που σήμερα ονομάζεται Λουτράκι).

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σπήλαιο στο οποίο μετεφέρθη το σκήνωμα του Αγίου Παταπίου ήταν ήδη ασκητήριο μοναχών από τον 11ο αιώνα μ.Χ.

Η ανεύρεση του Λειψάνου και η νέα Μονή

Το έτος 1904 υπηρετούσε στο Λουτράκι ως εφημέριος ο ευλαβής ιερέας Κωνσταντίνος Σουσάνης. Κάπου – κάπου ανέβαινε και λειτουργούσε και στο ναΐσκο Σπήλαιο, στην πλαγιά πάνω από την πόλη.

Καθώς ο ίδιος ήταν ψηλός, δυσκολευόταν κατά την ιερουργία, γιατί η οροφή του Σπηλαίου και τα πλαϊνά του ήταν χαμηλά. Έτσι ανέθεσε στον Βασ. Πρωτοπαπά να διευρύνει, λαξεύοντας, το χώρο.

Καθώς εκείνος λάξευε προς το δυτικό σημείο του Σπηλαίου διαπίστωσε ότι εκεί δεν υπήρχε βράχος αλλά τοιχίο.

Με ιδιαίτερη προσοχή και δέος συνέχισε την καθαίρεση του τοιχίου, όποτε με ευχάριστη έκπληξη και θαυμασμό απεκάλυψε «άφθορον και ευωδιάζον» το ιερό Σκήνωμα του Οσίου, τη μεμβράνη με το όνομά του, τον ξύλινο Σταυρό, τα βυζαντινά νομίσματα, μικρά οστά και τρεις κάρες, προφανώς άγνωστων ασκητών, που είχαν ασκηθεί προγενέστερα στο Σπήλαιο.

Το ιερό Σκήνωμα, για λόγους ασφαλείας, φυλάχθηκε προσωρινά στο σπίτι του ιερέα Κωνσταντίνου Σουσάνη, στο Λουτράκι.

Το 1936, με πρόνοια του τότε μητροπολίτου Κορίνθου Δαμασκηνού μετέπειτα αρχιεπισκόπου Αθηνών τοποθετήθηκε σε καλλιτεχνική ξυλόγλυπτη λειψανοθήκη, στην οποία και αναπαύεται μέχρι σήμερα, εναποτεθειμένη στο Σπήλαιο ασκητήριο, όπου και δέχεται τις τιμές, τις προσευχές, τις δεήσεις και τις ευχαριστίες όλων των ευλαβών προσκυνητών της Μονής και εκείνων τους οποίους παντοιοτρόπως ευεργετεί θαυματουργικά με τις θεοπειθείς πρεσβείες του στο θρόνο του ελεήμονος Θεού! Η εύρεση του ιερού Λειψάνου πανηγυρίζεται στη Μονή την Τρίτη του Πάσχα (Διακαινησίμου), οι δε μοναχές και οι συρρέοντες πιστοί ψάλλουν χαρμόσυνα: «…Νυν ημείς κεκτημένοι το ιερόν σον λείψανον ως θησαυρόν θεόσδοτον, πολλώ μάλλον αγαλλόμεθα, την προς ημάς σου κηρύττοντες, πολλήν κηδεμονίαν εξ αυτού γάρλαμβάνομεν αγιασμού τας δωρεάς, και πάσαν όνησιν σωτήριον και δυσχερών απαλλαγήν…».

dogma.gr

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΚΑΝΙΒΑΛΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΤΩΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Αντώνης Λαμπίδης.

Σε μέρες παρακμής των πάντων, έρχονται στιγμές που ο νους αδυνατεί πλέον να παρακολουθήσει και να επεξεργαστεί τα τεκταινόμενα. Ο ορυμαγδός των γεγονότων, ο ανελέητος βομβαρδισμός αλλοπρόσαλλων ειδήσεων και απρόσμενων εξελίξεων εκτροχιάζει το λογισμό του ανθρώπου, οδηγώντας τον μοιραία σε αδυναμία κριτικής σκέψης. Ο ευτελισμός των αξιών με την  παντελή έλλειψη οράματος στην ελληνική κοινωνία δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα που δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια ανάτασης, πνευματικής και ηθικής.

Εδώ στον τόπο μας, όλα έχουν αφετηρία στην Προστασία που επιβλήθηκε με τη ίδρυση του ελληνικού κράτους. Οξυδερκείς και φωτισμένοι μελετητές ανέλυσαν εκτενώς την πνευματική ένδεια που μαστίζει το νεότερο Ελληνισμό, και για το λόγο αυτό παραπέμπουμε στο πολύτιμο έργο τους, από το οποίο αντλούνται σημαντικά συμπεράσματα πέραν από αγκυλώσεις και ιδεοληψίες.

Σε αυτό το άρθρο θα σταθούμε σε κάποιες καίριες επισημάνσεις με την πρόθεση να καταδείξουμε ότι ο πολιτισμός στην Ελλάδα, με ότι αυτός περικλείει, κινούμενος σε ετερόφωτα πεδία έχει χάσει παντελώς την αυθεντικότητά του.

 Από τα μέσα του 19ου αιώνα ιδιαίτερα, η ευρωπαϊκή διπλωματία δημιουργώντας το «γλωσσικό ζήτημα» επεδίωξε να εκτρέψει την διαφαινόμενη πνευματική αναγέννηση σε ανούσιες γλωσσολογικές και φιλολογικές διαμάχες. Έτσι, κάθε έννοια καλλιέργειας και ωριμότητας κατέστη εξ ορισμού ανέφικτη. Η απουσία γνήσιας εθνικής συνείδησης και η έλλειψη πνευματικότητας διαχέεται στα κοινωνικά στρώματα. Οι μικροκομματικές διαμάχες και οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, το ατομικό συμφέρον και η συντεχνιακή ιδιοτέλεια οδηγούν στον φατριασμό, δημιουργώντας ένα εμφυλιοπολεμικό σκηνικό διαρκείας με διαφορετικές σε κάθε ιστορική στιγμή εκφάνσεις.

Σε προηγούμενο άρθρο μας, με τον τίτλο «Εξουσία και αλλοτρίωση», είχαμε επισημάνει ότι «η φαυλοκρατία που διέπει την πολιτική μας ζωή εδώ και 180 χρόνια βρίσκει την ύπαρξη της μέσα σε ένα άνυδρο πνευματικό τοπίο. Αρκετοί στοχαστές, ελεύθερα πνεύματα αυτού του τόπου διέσωσαν την πυξίδα ώστε να φτάσουμε στον προορισμό μας. Κατέδειξαν την εικόνα του «έλληνος ανθρώπου», του δημιουργού πολιτισμού, ανεξάρτητα αν αυτός είναι ξωμάχος της φύσης ή αστός των πόλεων. Όμως εμείς, αγνοώντας ή απορρίπτοντας τα γνήσια δημιουργήματα κατασκευάσαμε είδωλα, πλασματικά και εφήμερα στο βωμό της ευκολίας και των ανέσεων».

Πράγματι, η τυφλή μίμηση και η άκριτη υιοθέτηση ξενόφερτων προτύπων, ως υποκατάστατα ελληνικών πνευματικών αξιών, παραγκώνισε και εν τέλει ενταφίασε την γνήσια ελληνική δημιουργία στο  θέατρο, τον κινηματογράφο, τη ζωγραφική, την γλυπτική και πολύ περισσότερο στη μουσική.

Είναι γεγονός ότι η εξουσία για να διαιωνίσει την κυριαρχία της και να ευνουχίσει τις μάζες -γιατί, φευ, έτσι θεωρεί το λαό-  στρατολογεί επ΄αμοιβή στην υπηρεσία της «διανοουμένους», «καλλιτέχνες», εξωνημένους δηλαδή υποτακτικούς και κομματικούς θεράποντες -ένα είδος μαφίας του πολιτισμού. «Συχνά εμφανίζεται πνευματική τρομοκρατία, κατευθυνόμενη υμνολογία, αποθέωση των προσφιλών της εξουσίας, καταποντισμός των δύστροπων και αντιφρονούντων και των ευαίσθητων στις αναθυμιάσεις του βόθρου της πνευματικής αγοράς», όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο αείμνηστος Κυριάκος Σιμόπουλος. 1

Δεν είναι παράδοξο ότι το υπουργείο Πολιτισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας διαχρονικά στρέφεται εναντίον του πολιτισμού. Τα Διοικητικά Συμβούλια των οργανισμών και φορέων του απαρτίζονται κυρίως από ένα ερμητικά κλειστό σύστημα κομματικών ημετέρων και ευνοουμένων, αυτοαποκαλούμενων ως πρωτοποριακών, νεωτεριστών, μεταμοντερνιστών και άλλων ηχηρά παρόμοιων χαρακτηρισμών. Κοινός παρονομαστής όλων η αυτοπροβολή, η ιδιοτέλεια και η κολακεία αλλήλων.

Ειδικότερα, εάν παρακολουθήσει κανείς την πορεία και τα πεπραγμένα του Φεστιβάλ Αθηνών, από τη θεσμοθέτηση του το 1955 μέχρι σήμερα, θα διαπιστώσει με θλίψη -πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων- μια διολίσθηση σε πειραματισμούς, συχνά απαράδεκτους και αδόκιμους. Ο επιδιωκόμενος εντυπωσιασμός του ανυποψίαστου κοινού από σκηνοθέτες και ερμηνευτές των έργων καλύπτει μια συστηματικά σκοπούμενη διαστροφή εννοιών και αντίληψης των πραγμάτων. Ο εκφυλισμός της Δύσης μεταγγίζεται στα καθ΄ημάς δρώμενα, δηλητηριάζοντας πρωτίστως την Τέχνη.

Τις χρονιές 2015 – 2016, το Φεστιβάλ Αθηνών, κορυφαίος πολιτιστικός θεσμός του κράτους, δοκίμασε την μεγαλύτερη κρίση του. Περαιτέρω, οι αλλαγές στην ηγεσία του υπουργείου, οι παραιτήσεις, αντικαταστάσεις και διορισμοί νέων Δ.Σ., ως απότοκες εσωτερικών ερίδων και αντιπαλοτήτων, τραυμάτισαν το όποιο κύρος είχε απομείνει στο θεσμό.2

Ας μη αναφερθούμε εδώ στον επιεικώς ατυχέστατο διορισμό του κυριολεκτικά διεστραμμένου Βέλγου  Γιαν Φαμπρ ως διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ από τον απελθόντα υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά και την άμεση παραίτηση του πρώτου μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε.

Εάν παρακολουθήσουμε τα έργα και τις ημέρες ατόμων που απαρτίζουν το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, με απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου, θα διαπιστώσουμε με λύπη αν όχι με οργή ότι συνεχίζεται η ολίσθηση των καλλιτεχνικών πραγμάτων προς την έσχατη παρακμή υπό τον μανδύα της διαβόητης πολυπολιτισμικότητας. 3-4

Συμπερασματικά, στραγγαλισμός της σύγχρονης ελληνικής δημιουργίας και αποθέωση της εκφυλισμένης κουλτούρας της Ευρώπης είναι το διαχρονικώς αιτούμενο από μια διαβρωμένη κλίκα που εχθρεύεται και μισεί τον πολιτισμό μας.

Κυριάκου Σιμόπουλου. Η διαφθορά της εξουσίας, σ. 458, υποσημείωση. Αθήνα 1992.

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28.11.2016. Η κρίση στο Ελληνικό Φεστιβάλ συνεχίζεται. http://www.kathimerini.gr/885544/article/epikairothta/ellada/h-krish-sto-ellhniko-festival-synexizetai

Σύνθεση νέου Δ.Σ. Ελληνικού Φεστιβάλ Α.Ε.: https://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/neo-ds-sto-festival-athinon-epidayroy-o-giannis-milios-proedros .Χαρακτηριστικό της αβελτηρίας του Φεστιβάλ Αθηνών είναι και το γεγονός ότι η ενημέρωση του επίσημου ιστοτόπου του http://www.greekfestival.gr έχει σταματήσει στις 19 Οκτωβρίου 2016, η δε σελίδα του στο facebook https://www.facebook.com/athepfestival/ στις …20 Σεπτεμβρίου 2016 ! (Ημ. αναφοράς: 5 Δεκεμβρίου 2016).

Το Φεστιβάλ Αθηνών επισήμως παραδέχεται (!) την αμφιλεγόμενη πορεία του, αν διαβάσει κανείς την Ιστορία του στην ιστοσελίδα του http://greekfestival.gr/gr/content/page/i-istoria

Αντώνης Χ. Λαμπίδης

http://www.antibaro.gr

ΤΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Πολὺς λόγος γίνεται τὸν τελευταῖο καιρὸ στὴν Πατρίδα μας γιὰ τὸ μεῖζον θέμα τῆς Παιδείας. Ἀκούγον­ται διάφορες ἀπόψεις γιὰ τὸ ποιὸς θὰ πρέπει νὰ εἶναι ὁ προσανατολισμός της, τί θὰ παρέχει στὰ παιδιά μας. Κα­θὼς ἐπικρατεῖ πολλὴ σύγχυση γύρω ἀπὸ τὰ ζητήματα αὐτά, ἂς προσπαθήσουμε νὰ ξεδιαλύνουμε κάπως τὰ πράγματα. Νὰ δοῦμε τελικὰ τί σχολεῖο θέλουμε γιὰ τὰ παιδιά μας, ποιὸ χαρακτήρα πρέπει νὰ ἔχει ἡ Παιδεία μας.

Πρῶτα ἀπ’ ὅλα στόχος καὶ ἐπιδίωξή της θὰ πρέπει νὰ εἶναι νὰ μεταδίδει στὰ βλαστάρια τοῦ τόπου μας ἦθος. Νὰ ἀναδεικνύει «καλοὺς κἀγαθοὺς» πολίτες, ποὺ θὰ σέβονται τὸν συνάνθρωπό τους, ποὺ θὰ ἔχουν τιμιότητα, εἰλικρίνεια, ἀρετή. Ὄχι Παιδεία ποὺ θὰ παράγει παραμορφωμένους ἀνθρώπους, μὲ γνώσεις πολλές, ἀλλὰ ξερές.

Παιδεία ποὺ θὰ παρέχει στὰ παιδιά μας σωστὴ θρησκευτικὴ ἀγωγή. Ὄχι ἕνα θρησκευτικὸ συγκρητισμό, βάζον­τας στὴν ἴδια θέση τὸν Χριστό μας μὲ τὸν Βούδα ἢ τὸν Μωάμεθ, ἐξομοιώνον­τας τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὰ ψεύδη τῶν ποικίλων θρησκειῶν. Ἀλλὰ Παιδεία τέτοια ποὺ ὁραματιζόταν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ὁ ἄρι­στος ὅρος καὶ σκοπὸς τῆς διδασκαλίας εἶναι αὐτός, τὸ νὰ ὁδηγοῦν οἱ δάσκαλοι τοὺς μαθητὲς μὲ ὅσα πράττουν καὶ μὲ ὅσα λένε, στὸν εὐτυχισμένο βίο ποὺ ὅρισε ὁ Χριστός». Ἔτσι ὅπως τὸ καλεῖ διαχρονικὰ ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου μας: «Ἄφετε τὰ παιδία ἐλθεῖν πρός με», ἀφῆστε τὰ παιδιὰ νὰ ἔρθουν κοντά μου. Σὲ Μένα θὰ βροῦν τὴν ἀλήθεια, τὴ Χάρι, τὴ χαρά, τὴν ἐλευθερία.

Ἀπαραίτητος ὅρος τῆς σωστῆς Παιδείας εἶναι ἀσφαλῶς ἡ παρουσία δασκάλων, παιδαγωγῶν, ποὺ θὰ ἀποτελοῦν πρότυπα γιὰ τὰ παιδιά μας, ποὺ θὰ τὰ ἐμπνέουν. Ὅπως ἐκεῖνες οἱ νεαρὲς διδασκάλισσες τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, ποὺ στὰ δίσεκτα χρόνια τῆς βουλγαρικῆς προπαγάνδας στὰ μέρη τῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας μας ἐπιδίωκαν νὰ διορισθοῦν σ’ ἐκεῖνα τὰ ἀκριτοχώρια γιὰ νὰ μεταδώσουν στὰ Ἑλληνόπουλα «ψυχὴ καὶ Χριστό», κατὰ τὴ ρήση τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Τέτοια ἦταν – γιὰ νὰ φέρουμε ἕνα παράδειγμα – ἡ δασκάλα Ἀγγελικὴ Φιλιππίδου, ποὺ ὑπηρετοῦσε στὴν Ἀγριανὴ Σερρῶν τὸ 1906. Ἡ ὁποία, μετὰ ἀπὸ ἄνανδρη ἐπίθεση τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων, κι ἐνῶ μεταφερόταν τραυματισμένη στὸ νοσοκομεῖο τῶν Σερρῶν πάνω σ’ ἕνα πρόχειρο φορεῖο, ζητοῦσε νὰ σταματοῦν γιὰ λίγο σ’ ὅλα τὰ χωριά. Καὶ ἀπὸ τὸ κρεβάτι τοῦ πόνου βροντοφώναζε ὅτι ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλλάδα. Ἀλλὰ καὶ πρὶν ἀπὸ λίγες μόνο δεκαετίες ἕνας ἄλλος δάσκαλος, Μακεδόνας κι αὐτός, Κωνσταντῖνος Βαλσαμόπουλος τὸ ὄνομά του, διορισμένος σὲ ἀκριτικὸ σχολεῖο τῆς Ἑλλάδος μας, στὸ Βρον­τερὸ Φλωρίνης, στὰ σύνορα μὲ τὴν Ἀλ­βανία, δὲν δεχόταν μετάθεσή του σὲ κάποιο σχολεῖο τῶν ἀστικῶν κέντρων. Γιατί; Γιὰ νὰ κατορθώσει νὰ τελειώσει τὴν ἐκπαίδευση καὶ τὴ διδασκαλία τῆς σχολικῆς ὕλης ὄχι μόνο στὰ παιδιά του μέσα στὴ σχολικὴ αἴθουσα, ἀλλὰ καὶ στοὺς μαθητές του πέρα ἀπὸ τὰ συρματοπλέγματα, στὰ Ἑλληνόπουλα τῆς Βορείου Ἡπείρου. Καὶ σ’ αὐτὰ τὰ παιδιὰ δίδασκε καὶ τοὺς μάθαινε ἱστορία, χαράζοντας τὸν χάρτη τῆς Ἑλλάδος μας πάνω στὸ χῶμα!

Τέτοιους δασκάλους ἔχει ἀνάγκη ἡ Παιδεία μας! Ποὺ θὰ ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ θὰ συναισθάνονται τὴν ἱερότητα τῆς ἀποστολῆς τους. Ποὺ δὲν θὰ διδάσκουν στοὺς νέους μας ἄθεες ἰδεολογίες. Ποὺ δὲν θὰ σκέφτονται μόνο τὸ ὡράριο καὶ τὸν μισθό. Ἀλλὰ ποὺ θὰ προσφέρουν τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν ἱστορία, τὴν ἑλληνοχριστιανικὴ Παράδοση, τὴ γεμάτη χάρη γλώσσα μας, ἀρχαία καὶ νέα, καὶ θὰ θυσιάζονται γιὰ τὴν προκοπὴ τῶν παιδιῶν!

Δασκάλους ποὺ θὰ ἀναδεικνύουν μαθητὲς μὲ ἡρωικὸ φρόνημα σὰν τὸν Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, ποὺ σὲ ἐφηβικὴ ἡλικία ἄφησε τὸ θρανίο καὶ ἀνέβηκε στὸ βουνὸ γιὰ νὰ ἀγωνιστεῖ γιὰ τὴ λευτεριὰ τῆς Κύπρου, ἀφήνοντας ἀποχαιρετισμὸ στοὺς συμμαθητές του τὸ περίφημο ποίημά του: «Θὰ πάρω μιὰν ἀνηφοριά, θὰ πάρω μονοπάτια, νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια, ποὺ πᾶν στὴ λευτεριά...».

Γιὰ νὰ ξαναβρεῖ καὶ σήμερα τὸν σωστὸ προσανατολισμὸ ἡ Παιδεία μας, ὀφείλει νὰ ἀνατρέξει στὶς ρίζες της, στὸ παρελθόν μας, στὰ «Κρυφὰ Σχολειὰ», ὅπου μὲ λαχτάρα ὁ παπα-δάσκαλος μετάγγιζε στὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν τῶν ὑπόδουλων ραγιάδων τὴν ἀγάπη στὴν Ἑλλάδα, τούς μεταλαμπάδευε τὸ πνεῦμα, τὴ γνώση, τὸν πολιτισμὸ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, τὸ χριστιανικὸ φρόνημα καὶ τὴ δόξα τῶν Βυζαντινῶν προγόνων μας.

Δὲν χρειάζεται σήμερα ἡ πατρίδα μας σχολεῖο οὐδετερόθρησκο, πολυπολιτισμικό, βορὰ τῶν λεόντων τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἀλλὰ σχολεῖο πού, μαζὶ μὲ τὶς ἀπαραίτητες γνώσεις γιὰ τὸν σύγχρονο κόσμο, θὰ ἔχει ξεκάθαρο ἑλληνοχριστιανικὸ προσανατολισμό, ὅπως τὸ ζητοῦσε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Νὰ μοῦ χαρίσετε ἕνα σχολεῖο γιὰ τὰ γράμματα τοῦ Χριστοῦ»!

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr

ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠ΄ ΑΥΤΟΝ

Ἀκοῦστε τὸν πατέρα Θεόδωρο Ζήση, σὲ ἀποκλειστικὴ συνέντευξη στὸ «Ρωμαίικο Οδοιπορικό», ἀποκαλύπτει τὰ ὅσα ἔζησε καὶ βίωσε κοντὰ στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, χωρὶς ὁ ἴδιος νὰ εἶναι ποτὲ οἰκουμενιστής. Ἀναφέρει ἐπίσης, ὅτι ὅταν συνηδειτοποίησε τὴν σκληρὴ ἀντιπατερικὴ οἰκουμενιστικὴ πραγματικότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διέκοψε ἀμέσως κάθε ἐπαφή, καὶ τὸ Φανάρι μονομιᾶς ξεκίνησε διωγμούς…

Σύμφωνα μὲ πληροφορίες τοῦ ἰστολογίου Κατάνυξις, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐπανέρχεται καὶ ζητᾶ μὲ ἐπιστολή του ἀπὸ τὴν ΔΙΣ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (7-9 Δεκεμβρίου 2016), τὴν καθαίρεση τοῦ πατρὸς Θεοδώρου Ζήση καὶ τῶν ὑπ΄ αὐτόν, τὴν ὁποία φέρεται νὰ ἀπαιτεῖ προσωπικὰ ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο. Ἐπιθυμεῖ νὰ φιμώσει δηλαδή, ὅλους ὅσοι ἀντιστρατεύονται τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου.

Νὰ γνωρίζει ὅμως ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ οἱ ὑπ΄ αὐτὸν, καθὼς καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ὅτι ὁ πατὴρ Θεόδωρος Ζήσης καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ μαθητές του μὲ τὴν εὐρύτερη καὶ στενότερη ἔννοια τοῦ ὄρου, δὲν φοβόμαστε τὶς ποικίλες διώξεις ποὺ ἐκσφενδονίζουν, ἀλλὰ οὔτε θὰ μπορέσουν νὰ καταφέρουν τὸ παραμικρὸ, διότι ὅποιος κατέχει τὴν Ἀλήθεια δὲν ὑπολογίζει τὶς ἀπειλὲς τους. Πλησίον στὸν πατέρα Θεόδωρο αἰσθανόμαστε «ὡς ἡ ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς»! Στῶμεν καλῶς Ἀρχιερεῖς!

http://aktines.blogspot.gr

ΣΧΟΛΙΟ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΑ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΘΕΟΔΩΡΟ ΖΗΣΗ, ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ Θ' ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟΥΣ ΑΣΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΗΠΙΩΝ ΤΟΝΩΝ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ!

Δυστυχώς ο δυτικός ορθολογισμός έχει επιδράσει  και σε ανατολικούς ορθόδοξους άρχοντες και έτσι βρίσκονται σωματικά μόνο στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, ενώ όλο το είναι τους βρίσκεται στη Δύση που τη βλέπουν να βασιλεύη κοσμικά.

Εάν έβλεπαν τη Δύση πνευματικά, με το φως της Ανατολής, με το φως του Χριστού τότε θα έβλεπαν το πνευματικό ηλιοβασίλεμα της Δύσης, που χάνει σιγά-σιγά το φως του νοητού ήλιου, του Χριστού, και προχωρεί για το βαθύ σκοτάδι. Μαζεύονται και συνεδριάζουν* και κάνουν συζητήσεις ατελείωτες για πράγματα που δεν χωράει συζήτηση, που ούτε οι Άγιοι Πατέρες συζήτησαν εδώ και τόσα χρόνια. 

Όλες αυτές οι ενέργειες είναι του πονηρού, για να ζαλίζουν και να σκανδαλίζουν τους πιστούς, και να τους σπρώχνουν άλλους στην αίρεση και άλλους σε σχίσματα, και να κερδίζει έδαφος ο διάβολος.  Πα, πα… βασανίζουν και μπερδεύουν τον κόσμο αυτοί οι άνθρωποι!

 Εκ του βιβλίου Λόγοι Αγίου Παϊσίου τόμος Ά

Ο ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ, ΠΟΥ ΑΣΚΟΥΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ο ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ,

ΠΟΥ ΑΣΚΟΥΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑ  ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Η παρατήρηση του Αρχιμανδρίτη Γεωργίου Καψάνη, για τη διαφορότροπη απαξίωση κατά των θεολόγων που ασκούν με ορθόδοξη σοβαρότητα κριτική του συγκρητιστικού Οικουμενισμού, αποτελεί παρακαταθήκη ορθόδοξης έγνοιας, γι’ αυτά που πολλές φορές τεκταίνονται και λυπούν το πλήρωμα της Εκκλησίας. 

 Ως γνωστό ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης, υπερασπίστηκε πολλές φορές την Ορθόδοξη Πίστη, ιδιαιτέρως έναντι των παπικών πλανών.  Ιδιαιτέρως από τη θέση του, ως Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, διεδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στον αντιαιρετικό αγώνα της Εκκλησίας μας και ειδικότερα σε αυτά που αφορούσαν την ανασκευή των παπικών πλανών.  Κατέδειξε ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, ότι το κάλλος της ομολογίας, έχει ευεργετική επίδραση όχι μόνο στο Ορθόδοξο λαό αλλά και σε όσους ταλαιπωρούνται από κακοδοξίες.  Για τούτο έγραφε για την Εκκλησία ότι «ησθάνετο πάντοτε βαρύτατο χρέος να διατηρήση ακαινοτόμητον και ανόθευτον την Αποστολικήν πίστιν και παράδοσιν».  

 Ιδού τι έγραφε ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης για τη μεταχείριση των θεολόγων που ασκούν με ορθόδοξη σοβαρότητα κριτική κατά του συγκρητιστικού Οικουμενισμού : «Σπανίως ή ουδέποτε Ορθόδοξος θεολόγος διαφωνών προς τον τρόπον καθ’ ον διεξάγονται σήμερον οι διάλογοι καλείται να συμμετάσχη εις αυτούς και εάν κατά λάθος συμμετάσχη θα φροντίσουν δια την αντικατάστασίν του.  Διοργανούνται  επίσης οικουμενιστικά σεμινάρια, εις τα οποία εν συνεργασία μετά Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών θεολόγων επιχειρείται ο επηρεασμός των νέων θεολόγων και κληρικών και η οικουμενιστική των μόρφωσις.  Από τα επίσημα εκκλησιαστικά περιοδικά αποκλείονται θεολογικά κείμενα κριτικά του συγκρητιστικού Οικουμενισμού»*.

Η παρατήρηση του Αρχιμανδρίτη Γεωργίου Καψάνη, για τους θεολόγους που ασκούν σοβαρή κριτική του συγκρητιστικού Οικουμενισμού, δεν προβληματίζει τους οικουμενιστές;  Αυτά τα λόγια Γέροντα Γεωργίου Καψάνη, ας προβληματίσουν και όσους απαξιωτικά συμπεριφόρονται προς εγκρίτους θεολόγους, όπως το πρόσφατο παράδειγμα  απαξίωσης εγκρίτου δογματολόγου καθηγητή και όχι μόνο.  

 Αναπολόγητοι και χωρίς Ορθόδοξη επιχειρηματολογία εξαπολύουν μύδρους εμπάθειας κατά των θεολόγων που επιμένουν με ορθόδοξη σοβαρότητα στην ακρίβεια των αληθειών της Ορθόδοξης Πίστης μας.  Απόδειξη της εμπάθειας αυτής, είναι και το ‘’εύρος’’ του υβρεολογίου που χρησιμοποιούν κάποιοι από αυτούς, που απαξιωτικά αναφέρονται στους θεολόγους αυτούς (είτε ιερωμένους, είτε λαϊκούς).  

 Καθ’ ημέραν αυξάνονται οι αντίθεοι αρνητές και υβριστές της Πίστης μας.  Κι όμως κανένας από αυτούς που απαξιώνουν τους θεολόγους, που ασκούν σοβαρή κριτική του συγκρητιστικού Οικουμενισμού, δεν έχει εκζητήσει τον αφορισμό των ή απλά την καταδίκη των.  Τουναντίον τα χαμόγελα ‘’ανοχής’’ σε προσωπικές συναντήσεις, με αυτούς τους αντίθεους αρνητές και υβριστές της Πίστης μας, κάνουν τη στάση τους ακόμα πιο προκλητική.  Παρουσιαστής για παράδειγμα παλαιότερα εξύβρισε δημόσια τον Χριστό, Μεγάλη Εβδομάδα με αντιχριστιανικό μένος, αλλά κανένας από αυτούς που ζητούν «την κεφαλήν επί πίνακι» των θεολόγων που ασκούν με ορθόδοξη σοβαρότητα κριτική του συγκρητιστικού Οικουμενισμού (κυρίως των ιερωμένων), αναφέρθηκε έστω και ακροθιγώς γι’ αυτό.   Όχι μόνο καταδίκη δεν υπήρξε, αλλ’ ούτε και ο παραμικρός σχολιασμός.  Κρίμα.

 Θα επαναλάβομε αντί άλλου επιλόγου, τα λόγια του Γέροντα Γεωργίου Καψάνη : «Σπανίως ή ουδέποτε Ορθόδοξος θεολόγος διαφωνών προς τον τρόπον καθ’ ον διεξάγονται σήμερον οι διάλογοι καλείται να συμμετάσχη εις αυτούς και εάν κατά λάθος συμμετάσχη θα φροντίσουν δια την αντικατάστασίν του». 

*Περιοδικό ‘’Όσιος Γρηγόριος’’- ετήσια έκδοσις Της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους- αρ. 38. (Σκέψεις περί της συμμετοχής των Ορθοδόξων εις την Οικουμενικήν Κίνησιν και το Π.Σ.Ε. -  Αρχιμ. Γεωργίου Καθηγουμένου Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους).

http://aktines.blogspot.gr

ΟΤΑΝ ΦΑΝΕΡΩΘΗΚΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΗΘΟΠΟΙΟ

Ονομάζεται Λιούμποβ Σοκόλοβα. Παρότι είναι γνωστή για δευτερεύοντες κυρίως ρόλους θεωρείται μία από τις μεγάλες ηθοποιούς του σοβιετικού και ρωσικού κινηματογράφου.

Γεννήθηκε σε μία οικογένεια εργατών στο Ιβάνοβο το 1921. Κοινωνική, γενναιόδωρη και ασυμβίβαστη, η Λιούμπον Σοκόλοβα κατάφερνε πάντα να εισάγει ακτίδες ειλικρίνειας και αλήθειας ακόμη και στις ταινίες που υπόκεινταν στους κομμουνιστικούς κανόνες. Είναι αλήθεια πως οι μεγάλοι κινηματογραφιστές της ρωσικής σχολής την υποστήριξαν στους ελιγμούς της ανάμεσα στους σκοπέλους της λογοκρισίας, αποδεικνύοντας πως το ταλέντο είναι ανώτερο από τους ιδεολογικούς περιορισμούς.
Μέχρι το 2001- ημερομηνία του θανάτου της- έπαιξε σε πάνω από 370 ταινίες.
Εδώ όμως δεν θα μιλήσουμε για την νίκη του ταλέντου επί της ιδεολογίας, αλλά για το πως η Θεία Πρόνοια οδήγησε τα βήματά της σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Αλλά και για την ευτυχία..

Ήταν το 1941 και μόλις είχε παντρευτεί στο Λένινγκραντ. Ο σύζυγός της ήταν τόσο ερωτευμένος που την ανέβαζε αγκαλιά μέχρι τον 6ο όροφο, σε μία πολυκατοικία χωρίς ανελκυστήρα, θυμάται η Λιούμποβ. Εδώ τους βρήκε ο πόλεμος. Για να συντηρηθεί εργάζονταν σ' ένα εργοστάσιο μαζί με την πεθερά της. Η πολιορκία της πόλης δεν είχε αρχίσει αλλά υπήρχαν πολλές δυσκολίες.

Ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων της, στις 31 Ιουλίου 1941, ενώ περπατούσε στον δρόμο μαζί με την πεθερά της, την πλησίασε ένας γέρος με καστανά μάτια και κοντό μούσι και της είπε:«Θα φας τόσο ψωμί (και της έδειξε το χέρι του, εννοώντας  ψίχουλα) αλλά θα ζήσεις πολύ και θα είσαι ευτυχισμένη. Εμένα με λένε Νικόλαο. Εάν θα έχεις κάποια ανάγκη να μου ζητήσεις. Ο καθένας ξέρει να σου πει που μπορείς να με βρεις. Να μάθεις όμως το ''Πάτερ Ημών''... και μερικές ακόμη λέξεις»

Μου ψιθύρισε τότε κάποιες λέξεις στα γερμανικά. Έπειτα απομακρύνθηκε και χάθηκε σαν να έλιωσε! διηγείται η ηθοποιός στην Όλγα Σουμεάτσκαια, η οποία το 2011 επιμελήθηκε ένα ντοκυμαντέρ με θέμα την ζωή της Σοκόλοβα.

«Είσαι τυχερή Λιούμπα! Σου φανερώθηκε ο Άγιος Νικόλαος ο θαυματουργός» μου είπε η πεθερά μου. Εγώ δεν ήξερα από τέτοια πράγματα, ήμουν είκοσι ετών. Την φράση στα γερμανικά όμως την συγκράτησα. Έπειτα ήλθε ο αποκλεισμός της πόλης, η πείνα. Άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους... ήταν φρικιαστικό. Κοντά στο Λένινγκραντ όμως έμεναν Γερμανοί. Όχι φασίστες. Από τους δικούς μας. Άρχισα να πηγαίνω σε αυτούς. Τους έλεγα εκείνες τις λέξεις, μου έδιναν ένα φτυάρι και εγώ έσκαβα τον κήπο τους. Σε αντάλλαγμα μου έδιναν πατάτες, κρεμμύδια, γάλα... Τα έφερνα σπίτι και η πεθερά μου έλεγε: «Λιούμπα, εσύ έγινες η τροφέας μας». Έπειτα ο σύζυγός μου και η πεθερά μου πέθαναν από την πείνα.

 Η Λιούμποβ θα είχε την ίδια τύχη αλλά ως εκ θαύματος κατάφερε να ξεφύγει από τον αποκλεισμό, πιάνοντας έναν διάδρομο εκκένωσης. Έπειτα τελείωσε τις σπουδές της στην ηθοποιία. Έκανε ντεμπούτο με την πολεμική ταινία ''Διήγηση για έναν αληθινό άνθρωπο''(1948) και ακολούθησαν προτάσεις από πολλούς μεγάλους σκηνοθέτες.

Εξαιτίας των τραυμάτων από τον πόλεμο δεν επιθυμεί να ξαναπαντρευτεί. Το 1958 γνωρίζει τον μεγάλο έρωτα και παντρεύεται τον σκηνοθέτη Γκεόργκι Ντανέλια, ο οποίος βρισκόνταν στην αρχή της καριέρας του. Στα 38 της χρόνια γέννησε έναν γιό, τον Νικόλαο, ο οποίος θα γίνει και αυτός ηθοποιός. Αρνήθηκε πολλούς μεγάλους ρόλους για να αφιερωθεί στην ανατροφή του γιού της. Ο Νικόλαος πέθανε στα 26 του χρόνια κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, αφήνοντας πίσω του την σύζυγο και δύο κόρες. Για να ξεχάσει τον πόνο της αφιερώνεται στην δουλειά της. Μετά από λίγο καιρό την εγκαταλείπει και ο σύζυγός της για μία άλλη γυναίκα. Συνέχισε να δουλεύει ασταμάτητα στο θέατρο, στο ραδιόφωνο στον κινηματογράφο.

Παρότι ήταν το αντίθετο του βεντετισμού, το κοινό ήταν το μόνο που έμεινε κοντά της πιστό. Την λάτρευε. Ποτέ δεν δέχονταν αρνητικούς ρόλους, θέλοντας να μεταδίδει μόνο αισθήματα θετικά. Οι ερμηνείες της ήταν πάντοτε συγκλονιστικές. Πολλοί θεωρούν ότι είχε μία μοίρα τραγική. Ο Άγιος Νικόλαος όμως την ονόμασε ευτυχή...

Απόδοση στα ελληνικά π. Γεώργιος Κονισπολιάτης

proskynitis.blogspot.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Όλο και περισσότερο στο χώρο της παιδείας γινόμαστε μάρτυρες μιας ακατάπαυστης προσπάθειας να εισαχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα προγράμματα και μεταρρυθμίσεις αμφιβόλου παιδαγωγικής αξίας. Οι αντιδράσεις των ευαισθητοποιημένων πολιτών, ομάδων και φορέων πυκνώνουν. 

Μάλιστα,  σφοδρή κριτική για τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία τρία χρόνια στο χώρο της εκπαίδευσης και προσωπικά στους υπουργούς Παιδείας που χρημάτισαν στο νευραλγικό πόστο ασκεί η Κομισιόν με την «Έκθεση παρακολούθησης της εκπαίδευσης και της κατάρτισης του 2016»[1], καταρρίπτοντας ουσιαστικά τους ισχυρισμούς του πρώην Υπουργού κ. Νίκου Φίλη ότι οι αλλαγές που προωθούσε θα έφερναν την επανάσταση στην Παιδεία.

Στο πλαίσιο της αντίδρασης αυτής, ως γονείς που ανησυχούμε και προβληματιζόμαστε, παρουσιάζουμε συνοπτικά, ορισμένα από τα πιο προβληματικά ζητήματα, που άπτονται της λειτουργίας του εκπαιδευτικού μας (και όχι μόνο) συστήματος.

1. Αρχαία Ελληνικά - Ιστορία: Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων καταγγέλλει «μεθοδική και συστηματική προσπάθεια συρρίκνωσης και υποβάθμισης της διδασκαλίας των ανθρωπιστικών μαθημάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση[2]. Με την αφαίρεση σημαντικών κεφαλαίων από την Ιστορία, χάνεται η συνέχεια των ιστορικών γεγονότων, δε γίνεται κατανοητή η μετάβαση από τη μία ιστορική περίοδο στην επόμενη και δε συνδέονται τα αίτια με τα αποτελέσματα. Η αφαίρεση των σημαντικών γεγονότων που συνδέονται με την ιστορική πορεία του Ελληνισμού, δε συντελεί στη διαμόρφωση Ιστορικής και εθνικής συνείδησης των μαθητών»[3].  

Από την άλλη πλευρά, είναι τεράστια τα οφέλη, που προσφέρει η διδασκαλία των θησαυρών της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και γραμματείας σε όλους τους νέους, ανεξάρτητα από τους μελλοντικούς τους προσανατολισμούς. Η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών βοηθά στην ορθογραφική ικανότητα, ανάγνωση, αναγνώριση προφορικού λόγου, απόδοση εννοιών-ορισμό λέξεων, μνημονική ικανότητα και μορφολογική και σημασιολογική επεξεργασία σύνθετων λέξεων[4]. Θεραπεύει τη δυσλεξία. Κάνει ευφυέστερα τα παιδιά [5]. 

2. Γιόγκα: Η γιόγκα παρουσιάζεται ως ωφέλιμη και χαλαρωτική  γυμναστική, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι[6] [7] . Η γιόγκα είναι ένα υπαρξιακό σύστημα, που βασίζεται στη φιλοσοφία της Ανατολικής πνευματικότητας, συμπλέκεται με τον Δυτικό αποκρυφισμό, τη μαγεία, την αστρολογία. Είναι επίσης λατρευτική πρακτική με σκοπό την ένωση του ασκούμενου με τους Ινδικούς θεούς[8].

Επίσης, βάσει επιστημονικών δεδομένων καταρρίπτεται ο μύθος ότι η γιόγκα είναι ακίνδυνη για την υγεία του ανθρώπου. Μερικοί από τους κινδύνους που έχουν καταγραφεί παγκοσμίως από την άσκηση γιόγκα είναι οι  ακόλουθοι: διανοητική σύγχυση, ψύχωση, επιληψία και άλλες ακούσιες σωματικές κινήσεις, στρες, κατάθλιψη, ακανόνιστη αναπνοή, μυοσκελετικά προβλήματα[9].

Η Αμερικανική Ένωση Γιόγκα, αποτρέπει από τη γιόγκα τις εγκύους και θηλάζουσες μητέρες, επισημαίνοντας ότι «είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνο για τις εγκύους να κάνουν ασκήσεις γιόγκα, εξαιτίας της πιθανότητας εμβολισμού αγγείων με αέρα». Επίσης, πολλοί δάσκαλοι γιόγκα, αλλά και η Αμερικανική Ένωση Γιόγκα τονίζουν τους σωματικούς κινδύνους που συνεπάγεται η γιόγκα, ιδιαίτερα για τα παιδιά κάτω των 16 ετών, καθώς μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στην νοητική και σωματική τους ανάπτυξη[10].

3. Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση: Θεωρούμε άκαιρη και αντιπαιδαγωγική την πρόωρη ενημέρωση των παιδιών του δημοτικού σχολείου για θέματα πού δεν αντιστοιχούν στην κλίμακα της ψυχοσωματικής τους ωριμότητας. Ο σοφός παιδαγωγός Ευάγγελος Παπανούτσος, μιλώντας κάποτε γι’ αυτό το θέμα, είχε πει: “Δεν είναι εύκολο πράγμα να μιλήσεις στα παιδιά για το σεξ, χωρίς τον κίνδυνο να τα φοβίσεις, να τα γεμίσεις με αηδία ή το χειρότερο να τα οδηγήσεις σε εκτραχηλισμούς”. 

Οι χώρες που έβαλαν πριν από εμάς σε εφαρμογή την εισαγωγή του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής στο δημοτικό σχολείο, ομολογούν ότι όχι μόνο δεν πέτυχαν περιορισμό, αλλά αντιθέτως εισέπραξαν άνοδο των δεικτών πολλαπλασιασμού των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων και αυξήθηκαν ραγδαία οι εκτρώσεις στις μαθήτριες, λόγω της αυξημένης περιέργειας[11]. Δε μπορεί μια τόσο λεπτή και σοβαρή διαπαιδαγώγηση, να φύγει από τα χέρια των κατ’ εξοχήν αρμοδίων, των γονέων, και να περάσει στα χέρια σεξολόγων ή ακατάρτιστων εκπαιδευτικών.

4.  Μάθημα θρησκευτικών: Το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου, αποτελεί πιστή εφαρμογή και αντιγραφή του προγράμματος του «Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειών για παιδιά» της νεοβουδιστικής κίνησης Arigatou. Καταργεί τη μοναδικότητα της εν Χριστώ διδασκαλίας και σωτηρίας, συγχέοντας ή εξισώνοντας την ορθόδοξη διδασκαλία  με τις ιδέες ετερόκλητων θρησκειακών χώρων.

Η παραπάνω προσπάθεια, αποτελεί πράξη αντίθετη με το Σύνταγμα[12],το οποίο υποχρεώνει την πολιτεία, να προσφέρει Ελληνορθόδοξη εκπαίδευση στους Έλληνες Ορθόδοξους μαθητές. Επιπλέον, το πρόγραμμα αυτό, επιβάλλεται ρατσιστικά μόνο στους Ορθόδοξους μαθητές, ενώ αναγνωρίζεται το έννομο δικαίωμα[13] στους Μουσουλμάνους Μουφτήδες, στους Ρωμαιοκαθολικούς Επισκόπους και στα μέλη του Κεντρικού Ισραηλητικού Συμβουλίου, όχι μόνο να επιλέγουν το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών, αλλά και τους καθηγητές και δασκάλους των Μουσουλμάνων, Ρωμαιοκαθολικών και Εβραίων Ελλήνων μαθητών αντίστοιχα, κατά παρέκκλιση των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών. 

5. Πολεμικές τέχνες: η ένταξη «Πολεμικών Τεχνών», οι οποίες βασίζονται στην πλειοψηφία τους σε ανατολικές φιλοσοφίες ή θρησκείες[14], ως σχολικής δραστηριότητας δε συνάδει με το χώρο και το πνεύμα του σχολείου. Διότι, αντί να καλλιεργείται πρωτίστως η αδελφική συνεργασία μέσα σε έναν χώρο καθημερινής συναναστροφής και συνύπαρξης των μικρών παιδιών που αναμένουν να μάθουν έμπρακτα τι σημαίνει συνεργασία και φιλία, οι πολεμικές τέχνες, τα διδάσκουν να επιλύουν τις υποθέσεις τους, με βίαιο και επιθετικό τρόπο.Πολλοί γονείς στην αγωνία τους να προστατεύσουν τα παιδιά τους από ενδεχόμενο bullying, θεωρούν τις πολεμικές τέχνες ως μέσο προστασίας. Έχουμε, όμως, αντιληφθεί ότι διαχρονικά η αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων είναι θέμα παιδείας και δεν στηρίζεται στην εκμάθηση τεχνικών πάλης; 

Τα παιδιά μας δεν ανήκουν σε καμία κυβέρνηση. Mας ανήκουν και οφείλουμε να έχουμε λόγο και γνώση για τα ζωτικά θέματα που αφορούν την εκπαίδευσή τους και την υγεία τους, σωματική και ψυχική.

logosgiagnosi.forumgreek.com

---

[1] https://ec.europa.eu/education/sites/education/files/monitor2016-el_el.pdf

[2] http://www.iefimerida.gr/news/292737/orgi-filologon-gia-tis-allages-fili-sto-mathima-tis-istorias

[3] http://www.p-e-f.gr/docs/620.pdf

[4] Άννα Γραβάνη, πτυχιούχος ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπ. Αθηνών, πρωτοποριακή μεταπτυχιακή έρευνα «Υπάρχουν οφέλη από την εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών για τη γλωσσική- γνωστική ανάπτυξη των παιδιών;», που έγινε δεκτή από τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπ. Dundee (Σκωτία).

[5] http://www.pronews.gr/portal/o/41795

[6] H Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος υπενθυμίζει στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι: η «Γιόγκα» αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουϊσμού, έχει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ «είδος γυμναστικής». Ως εκ τούτου η «Γιόγκα» τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας και δεν έχει καμία θέση στη ζωή των Χριστιανών.(Aνακοίνωση 16/6/2015).

[7] Χρηστος Ταγαρακης,ερευνητής αθλητιατρικής,με ειδικότητα στην αθλητιατρική και καρδιολογία,του Γερμανικού Πανεπιστημίου Αθλητισμού της Κολωνίας  : «Είναι η Γιόγκα σωματικη άσκηση-γυμναστικη;Είναι η γιόγκα ως μυική άσκηση,κατάλληλη για τη βελτίωση της υγείας;”,εκδ. «ΔΙΑΛΟΓΟΣ».

[8] Πορίσματα ημερίδας με θέμα: «Yoga;Ευχαριστώ,δεν θα πάρω!» της Εστίας Πατερικών Μελετών ,υπό την αιγίδα της Ι.Μητρ.Κηφισίας Αμαρουσίου και  Ωρωπού.

[9] Matsushita, T. Oka, A large-scale survey of adverse events experienced in yoga classes, BioPsychoSocial Medicine 2015.

[10] http://www.americanyogaassociation.org/general.html: “We believe it is our duty to point out that it is extremely dangerous for pregnant women to do any inverted poses because of the possibility of air embolism. In fact, we strongly discourage pregnant women from performing most Yoga poses during pregnancy.”  "Yoga exercises are not recommended for children under 16 because their bodies’ nervous and glandular systems are still growing, and the effect of Yoga exercises on these systems may interfere with natural growth."

[11]   Του Φωτίου Μιχαήλ, Ιατρού - πολύτεκνου γονέα:“ Έχουμε τουλάχιστον δώδεκα λόγους για να αρνηθούμε την εισαγωγή του μαθήματος «σεξουαλικής αγωγής» στις σχολικές αίθουσες του δημοτικού σχολείου.”

[12] Αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας, των 3356/1995 και των2176/1998 καθώς και τη γνωστή τελεσίδικη απόφαση 115/2012 του Δοιηκητικού Εφετείου Χανίων.

[13] 11 Μαΐου 2016 , Νόμος 4386 «Ρυθμίσεις γιά τήν ἔρευνα καί ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11-5-2016, τ. Α΄) ἄρθρο 55 παρ. 5

[14] http://www.iefimerida.gr/news/247743/mitropoli-glyfadas-antihristianiko-zioy-zitsoy-karate-kai-oles-oi-polemikes-tehnes

http://aktines.blogspot.gr

ΣΕΝΤΛΕΚ ΤΣΕΧΙΑΣ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΚΟΣΜΗΜΕΝΗ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΣΤΑ

Ένας ναός που έχει διακοσμηθεί από 70.000 σκελετούς. Ακόμα και η Αγία Τράπεζα είναι κατασκευασμένη από οστά. Το οστεοφυλάκιο του Σεντλέκ, είναι μια μικρή εκκλησία που βρίσκεται κάτω από το κοιμητήριο της πόλης της Τσεχίας. Από τα ταβάνια του κρέμονται 4 μεγάλοι πολυέλαιοι που αποτελούνται από ανθρώπινα οστά κάθε μεγέθους.

Αποτελεί το μεγαλύτερο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης. Συγκεντρώνει περίπου 200.000 επισκέπτες κάθε χρόνο. Όλα ξεκίνησαν τον 14 ο αιώνα, όταν ο βασιλιάς Οτοκάρ Β’ της Βοημίας έστειλε τον ηγούμενο της μονής των Αγίων Πάντων (όπου στεγάζεται σήμερα το οστεοφυλάκιο) στους Αγίους Τόπους. Ο Χένρι, όπως έλεγαν τον ιερωμένο, κατά την επιστροφή του έφερε χώμα από τον Γολγοθά και το σκόρπισε στο νεκροταφείο της μονής.

Η κίνηση αυτή θεωρήθηκε σημαντική και διαδόθηκε παντού. Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα να επιθυμούν να ενταφιάζονται όλο και περισσότεροι στα «άγια χώματα» του Σεντλέκ. Τον 14ο και 15ο αιώνα, στο νεκροταφείο γινόταν το αδιαχώρητο, παρά τις συνεχείς επεκτάσεις. Περίπου το 1400, κτίστηκε στη μέση του νεκροταφείου μια γοτθική εκκλησία, στο εσωτερικό της οποίας υπήρχε ένα παρεκκλήσι. Ξεκίνησαν να το χρησιμοποιούν σαν οστεοφυλάκιο. Το 1511, τη μονή διαχειριζόταν μια τυφλή μοναχή, που ήταν υπεύθυνη για τις εκταφές και την φύλαξη των οστών.

Η μακάβρια εικόνα του ναού, είναι δημιούργημα του ξυλογλύπτη Φράντισεκ Ριντ.  Τον επέλεξε η οικογένεια Σβάρτσερνμπεργκ, που ήθελε να «τακτοποιήσει» οριστικά τα χιλιάδες οστά που φυλάσσονταν στο σημείο για εκατοντάδες χρόνια. Πρόκειτο για την πιο αριστοκρατική οικογένεια της Βοημίας, που ασκούσε μεγάλη επιρροή σε όλους τους τομείς.

http://news247.gr

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ

του Θεολογου Ιωαννου Πελιτη

Ὡς πεδίο ἀναμέτρησης Ὀρθοδοξίας καί οἰκουμενισμοῦ, ἡ «σύνοδος» Κρήτης δέν ἀπέδωσε ὅλα τά ἀναμενόμενα στούς ἐνδιαφερόμενους γιά μιά ψευδένωση ὡς προστάδιο συγκερασμοῦ τῶν θρησκειῶν μέ κεφαλή ἀντι-μεσσία.

Παρά τήν ἀδιαφάνεια καί τούς ἀποκλεισμούς πού καταλογίζονται στούς φιλοοικουμενιστές, γύρω στά δύο τρίτα ὑπολογίζονται οἱ ἀντιπροσωπεῖες τῶν Ἐκκλησιῶν πού ἀρνήθηκαν συμμετοχή, ἤ τήν ἀποκήρυξαν ἤ ἐπιφυλάχθηκαν νά τήν δεχτοῦν, ἐνῶ πληθαίνουν οἱ ἀντιδράσεις μειώνοντας τήν στήριξη τοῦ Πατριάρχη. Ἡ ἀνακοίνωση ὅτι ὅσοι δέν ἀποδεχόμαστε τήν «σύνοδο» εἴμαστε αἱρετικοί, ὅπως καί οἱ προτάσεις ὁρισμένων γιά καθαίρεση καί ἀφορισμό, ἐκτός τῆς ταραχῆς τους δείχνουν καί ἔνδεια ἐπιχειρημάτων ἔναντι τῆς ἄρτια θεολογικῆς θεμελίωσης τῆς καταδίκης τῆς «συνόδου», πού κανένας Ἅγιος δέν θά τήν ὑπέγραφε.

Ἐρωτήματα πού προκαλοῦν: Εἶναι σέ θέση νά ἀφορίσει κάποιος πού ἐκκλίνει ἀπό θεμελιώδεις ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας; Ἀκόμη κι ἀπό ὄργανο ἀδιάβλητο; Ἔχει ἰσχύ ὁ ἀφορισμός κάποιων ἐπειδή συντάσσονται μέ τούς Ἁγίους, ἤ μακαρίζονται πού διώκονται γιά τήν μόνη πίστη πού ἁγιάζει; (Λουκ. στ΄, 22, ΛΒ΄ Ἀποστολικός). Θά ἀφορίσουν ἆραγε καί τούς Ἁγίους ὡς αὐτουργούς ἀντίστασης στήν καθυπόταξη τῆς Ἐκκλησίας μέσα ἀπό προσχηματικούς ἀτέλειωτους διαλόγους «ἀγάπης»; Τί μαρτυρεῖ ἡ ἀγάπη γιά τούς αἱρετικούς πού γίνεται ἔχθρα γιά τούς Ὀρθοδόξους; Ἔχει σχέση μέ τήν ἄκτιστη ἀγάπη πού εἶναι ὁ Θεός, ἤ εἶναι προϊόν κτιστοῦ, θνητοῦ ἐγώ, ἐξαρτημένη ἀπό ἄτομα καί περιστάσεις; Θύματα τοῦ ἀρχέκακου δέν εἶναι ὅσοι κράτησαν τήν πίστη ἀνόθευτη ὅπως δόθηκε ἀπ᾿ τόν Θεό, ἀλλά ὅσοι ἀνοίγουν σάν Κερκόπορτα τίς πύλες τῶν Ἱερῶν σέ προβατόσχημους, ἀπομακρύνοντας κάθε εὐλογία, γιά νά ἐπέλθει θάνατος πνευματικός καί συμφορές στά βιοτικά.

Δέν ἀγνοοῦν ὅτι ἡ αἵρεση, ὅπως καί ἡ ἄρνηση ἀναγνώρισης Ἁγίων, εἶναι βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Καί γνωρίζουν καί τόν λόγο πού ἀπορρίπτουμε τήν τακτική τους, ἕτοιμοι νά τούς τιμήσουμε ἄν, ὀρθοτομώντας, ἐπανέλθουν στήν εἰρήνη πού ὑπερέχει κάθε νοῦ. Ἀντί γι᾿ αὐτό ὅμως, προβάλλεται ἡ ἀντίληψη ὅτι ὁ πιστός ὡς πρόβατο εἶναι ἐκτεθειμένος στήν αὐθαιρεσία κάθε παπίστου γιά νά μένει ὁ λαός παθητικός στήν προσπάθειά τους νά τόν ἀλλοτριώσουν. Σάν νά μήν εἶναι λογικό πρόβατο μέ γνώση, γνώμη καί ὑποχρέωση νά ἐλέγχει καί τίς ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων γιά νά τίς ἐπαληθεύει ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι στήν συνείδησή του πρίν τίς παραδώσει ἀναλλοίωτες στήν ἑπόμενη γενιά. Σάν νά μήν εἶναι ὁ λαός πού ἐπικυρώνει ἤ ἀκυρώνει μιά χειροτονία, πού συντελεῖ σέ ὅλα τά Μυστήρια, ταγμένος καί ὡς φρουρός τῆς ἀληθείας. Ἡ ὑπακοή καλλιεργεῖται μέ διάκριση (γιά νά μήν ἐκτρέπεται κανείς σέ οἴηση ὑπεροχῆς ἤ σέ δουλικότητα). Στόχος ἡ παραίτηση ἀπ᾿ τήν κτιστή ἐλευθερία, γιά συμμετοχή στήν ἐλευθερία τοῦ Ἀκτίστου. Ἀσκεῖται ἀμφίδρομα, καί ἀπ᾿ τόν ποιμένα, δίχως στεγανά ἐξουσιαστικά ἐνάντια σέ λαό πού συσταυρούμενος θριαμβεύει καί στόν θάνατο. Χρέος τοῦ κλήρου ἡ διακονία τοῦ λαοῦ καί ἡ φύλαξή του ἀπ᾿ τά δηλητήρια τῶν αἱρέσεων καί τό σφράγισμα πού ἑτοιμάζουν μέσα ἀπό πείνα καί πολέμους πού ἔρχονται ἀπ᾿ τούς ἀσκούς πού λύσαμε.

Θεσμικό ἀλάθητο ἀπό καθέδρας δέν στεριώνει σέ Θεανθρώπινο ὀργανισμό, πού ἔχει πολίτευμα Συνοδικό: ἡ σύμφωνη μέ τόν Θεό γνώμη ἑνός Ἁγίου, ὑπερισχύει τῶν πολλῶν χωρίς νά ἐξαναγκάζονται. Ἐπιστροφή στόν μεσαιωνικό σκοταδισμό πού ἐπέβαλε τόν παπισμό μέ βία, δέν βρίσκει ἔδαφος ἐδῶ. Οὔτε «προοδευτικές» ἰδεοληψίες ὅτι ὁ Θεός προοδεύει (!) σάν νά ἦταν ἀτελής («πρόοδος» στήν ἀπιστία). Θεολογία εἶναι μόνο ἡ Θεόπνευστη, πού δέν ἐκτρέπεται σέ πρόοδο ἤ συντήρηση, ἀφοῦ δέν ὑπόκειται ἡ ἀλήθειά της σέ χρόνο ὅπως οἱ ἰδέες. Σῶμα Χριστοῦ ἡ Ἐκκλησία, ἄφθαρτη καί ἀφθαρτοποιός, δέν προσαρμόζει τό αἰώνιο στό χρονικό, ἀλλά εἰσάγει αἰώνια ζωή στόν χρόνο τοῦ θνητοῦ καί ξεδοντιάζεται ὁ θάνατος. Πρόοδος, ἀπρόσβλητη ἀπ᾿ τή φθορά, ἡ προαγωγή στό καθ᾿ ὁμοίωσιν, τήν θέωση. Ὡς μέλη αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐπιδιώκοντας κοινή πορεία μέ ὅσους ὁμοφωνοῦν, ἀρνούμαστε νά «ἐκσυγχρονιστοῦμε» μέ ἀρχαίους σκοταδισμούς, ὡς ἀνδράποδα μιᾶς παγκόσμιας δικτατορίας πού οὔτε στή συνείδηση θά ἐπιτρέπει ἐλευθερία. Μέ Ὀρθόδοξη τήν μία ὑπερδύναμη καί συνεργάσιμη σέ λίγο καί τήν ἄλλη διαφαίνεται ἡ καταιγίδα πού θά ἀναστείλει τήν ἐφαρμογή ἀντίχριστης δικτατορίας, ἀπαλλάσσοντας τήν Ἐκκλησία ἀπό συμβιβασμένους πού λησμόνησαν ὅτι «καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς».

Ἔτσι κι ἀλλιῶς ἀνένδοτη ἡ Ὀρθοδοξία ἕως συντελείας. Τῆς ἀνήκουμε, δέν μᾶς ἀνήκει, ἄν καί προσφέρεται ἀδαπάνητα ὁλόκληρη σ᾿ ὅποιον ἀξιώνεται νά τῆς δοθεῖ ὁλόκληρος, μύστης τοῦ γάμου κτίσης καί Ἀκτίστου, σέ ἀλληλοπεριχώρηση πού δέν τελειώνει.

http://ellasnafs.blogspot.gr

ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;

Τελειωμένη υπόθεση είναι για τον νέο Υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Αλλά και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση για το θέμα αρκούμενος στις εργασίες που υποτίθεται ότι θα γίνουν μεταξύ των επιτροπών της Εκκλησίας και του ΙΕΠ για το θέμα. Ούτε καν συζήτηση δεν έγινε για τα Θρησκευτικά στην πρόσφατη συνάντηση Υπουργού Παιδείας και Αρχιεπισκόπου όπως ρητά διαβεβαίωσε ο Κώστας Γαβρόγλου.

Την ίδια στιγμή δεν ξεκίνησε ακόμη η επιμόρφωση Θεολόγων και Δασκάλων που προγραμμάτιζε το ΙΕΠ για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο. Ασαφής παραμένει και ο χρονικός ορίζοντας για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων Θρησκευτικών. Ωστόσο εντολή εκτύπωσης των σημερινών βιβλίων για την επόμενη σχολική χρονιά δεν έχει δοθεί ούτε για το Δημοτικό σχολείο για το οποίο τα βιβλία των άλλων μαθημάτων έχουν αποσταλεί για παραγωγή στον Διόφαντο. Το Υπουργείο Παιδείας μετά την αλλαγή της ηγεσίας του υιοθέτησε στάση χαμηλών τόνων για το ζήτημα. Έτσι κι αλλιώς οι δημόσιες εμφανίσεις και συνεντεύξεις του νέου Υπουργού είναι ελάχιστες. Με τον τρόπο αυτό το Υπουργείο κατάφερε να «βάλει στον ύπνο» την Διοικούσα Εκκλησία που πλέον δεν ασχολείται με το ζήτημα. Η Ιεραρχία στην πρόσφατη έκτακτη σύγκληση της στα τέλη Νοεμβρίου ουδέν σχετικό συζήτησε ούτε καμία ανακοίνωση επί του θέματος έκανε.

Οι Θεολόγοι στα σχολεία πορεύονται καθένας όπως προαιρείται. Κάποιοι εξ αρχής αρνήθηκαν την εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών και συνεχίζουν να διδάσκουν τα Θρησκευτικά όπως πέρυσι και με βάση τα βιβλία που έχουν στα χέρια τους οι μαθητές. Οι άμεσες και έμμεσες απειλές κάποιων Συμβούλων Θεολόγων πέφτουν στο κενό. Αλλά και κάποιοι από εκείνους που αρχικά ξεκίνησαν να διδάσκουν επί τη βάσει των νέων Προγραμμάτων Σπουδών τώρα τα εγκαταλείπουν, πιάνουν ξανά τα βιβλία γιατί πρέπει να υπάρχει και συγκεκριμένη ύλη για διαγωνίσματα και εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς στα Λύκεια. Επιπλέον οι φωτοτυπίες των θεολόγων στα σχολεία δεν μπορούν να είναι καθημερινό φαινόμενο διότι ούτε χρήματα υπάρχουν ούτε η ανοχή από τους Διευθυντές των σχολείων είναι ατελείωτη. Τέλος κάποιοι λίγοι κυριευμένοι από φόβο ή εμφορούμενοι από πνεύμα προσαρμογής στα κελεύσματα του καιρού (και του ΚΑΙΡΟΥ) συνεχίζουν με κάθε τρόπο την εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων καταντώντας πλέον γραφικοί…

Οι Σχολικοί Σύμβουλοι Θεολόγων στην συντριπτική τους πλειονότητα –υπάρχουν και εξαιρέσεις είτε φανατικών υποστηρικτών των νέων Προγραμμάτων είτε εκείνων που ασκούν εμπεριστατωμένη κριτική -τηρούν σιγήν ιχθύος. Έτσι κι αλλιώς όλα τα τελευταία χρόνια ήταν εξαφανισμένοι από τα σχολεία. Γιατί να εμφανιστούν τώρα;

Εκκρεμεί η προσφυγή της ΠΕΘ αλλά και γονέων στο ΣτΕ για το περιεχόμενο των νέων Προγραμμάτων Σπουδών. Δεν λείπουν και οι φωνές χριστιανών γονέων που σκέφτονται την αίτηση απαλλαγής των παιδιών τους από ένα πολυθρησκευτικό μάθημα όπως αυτό που περιέχεται στα νέα Προγράμματα.

Είναι διάχυτη μια αίσθηση ότι το τέλος του ορθόδοξου χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών πλησιάζει με ευθύνη των Θεολόγων που σχεδίασαν τα νέα Προγράμματα, με την πολιτική απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με την ανοχή και την επαμφοτερίζουσα στάση του Αρχιεπισκόπου, με την υποχωρητικότητα των Μητροπολιτών, με την αδράνεια της μεγάλης πλειονότητας των Θεολόγων που διδάσκουν στα ελληνικά σχολεία. Άπαντες βέβαια υπολογίζουν σε πιθανές πολιτικές εξελίξεις όπως οι βουλευτικές εκλογές, σε μία απόφαση του ΣτΕ που θα ανατρέπει τα δεδομένα, σε καθυστερήσεις του ΙΕΠ που είναι γνωστές λόγω προβλημάτων χρηματοδότησης και απορρόφησης κονδυλίων του ΕΣΠΑ ή λόγω άλλων παραγόντων που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει τη στιγμή αυτή.

Η μόνη σταθερή παράμετρος που δεν αλλάζει εύκολα είναι ότι μέσα στην τάξη την πρώτη και τελευταία ευθύνη για όσα διδάσκονται οι μαθητές έχει ο Θεολόγος, όπως και κάθε άλλος εκπαιδευτικός. Σε αυτόν βρίσκεται τελικά το κλειδί για τη διάσωση ενός μαθήματος χριστιανικής παιδείας. Αρκεί να αρθεί και ο ίδιος στο ύψος της αποστολής του.

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΣΧΟΛΙΟ 

ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ!