ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΑ ΛΗΞΟΥΝ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Τα βάσανα της ζωής μια μέρα θα λήξουν, διότι ο κόσμος παρέρχεται. Μόνον ό,τι πράξη κανείς για την ψυχή, εκείνο αιώνια θα μείνη ή προς ύψος ή προς βάθος και απώλεια. 

ΑΓΙΟΣ ΤΡΟΦΙΜΟΣ, ΣΑΒΒΑΤΙΟΣ ΚΑΙ ΔΟΡΥΜΕΔΩΝ

Άγιοι Τρόφιμος, Σαββάτιος και Δορυμέδων

 
Και οι τρεις, μαρτύρησαν επί βασιλέως Πρόβου και διοικητού Αντιοχείας Ηλιοδώρου (278 μ.Χ.). Όταν λοιπόν ο Τρόφιμος με το Σαββάτιο βρέθηκαν στην Αντιόχεια και είδαν τα πολυποίκιλα αμαρτωλά όργια που γίνονταν προς τιμήν του Απόλλωνα, δε συγκρατήθηκαν και αποδοκίμασαν δημόσια την αμαρτωλή αυτή παραφροσύνη.
Βέβαια, γρήγορα συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Θαρραλέα δήλωσαν πως είναι χριστιανοί. Τότε ο ηγεμόνας Ηλιόδωρος διέταξε και τους μαστίγωσαν ανελέητα. Τόσο, που οι σάρκες τους κόβονταν κομμάτια. Εκεί ο Σαββάτιος άφησε την τελευταία του πνοή. Ο δε Τρόφιμος οδηγήθηκε σε άλλο σκληρότερο ηγεμόνα, το Διονύσιο Περώννιο. Αυτός, αφού τον έγδαρε με σιδερένια νύχια, μισοπεθαμένο τον έριξε στη φυλακή. Εκεί τον επισκέφθηκε κάποιος, βουλευτής, ο Δορυμέδων, που είδε το μαρτύριό του και στερεώθηκε στην πίστη του Χρίστου. Όταν το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, βασάνισε σκληρά το Δορυμέδοντα.
Έπειτα, έριξε και τους δύο τροφή στα θηρία, μέσα στο αμφιθέατρο. Αλλά η πεινασμένη αρκούδα και η αιμοβόρα λεοπάρδαλη στάθηκαν στα πόδια τους σαν ήμερα αρνιά. Το ίδιο και το αγριεμένο λιοντάρι που ελευθέρωσαν αργότερα. Όταν λοιπόν είδαν ότι δεν τους άγγιξαν τα θηρία, αμέσως οι δήμιοι τους αποκεφάλισαν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 19 Σεπτεμβρίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΣΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΟΥ!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Να χαίρεσαι στις θλίψεις σου, να πλουτίζεις στη φτώχεια σου, να παρηγορείσαι στις ασθένειες σου.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΩΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΟΡΙΖΕΤΑΙ Η ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Ως μετάνοια ορίζεται η επάνοδος από το παρά φύση στο κατά φύση και όδευση προς το υπερ φύση. Είναι πορεία από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση. 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΚΡΙΝΕΙ ΚΙ ΕΣΑΣ Ο ΘΕΟΣ!

Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας

 
Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Με το κριτήριο που κρίνετε θα κριθείτε, και με το μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε. Πώς μπορείς και βλέπεις το σκουπιδάκι στο μάτι του αδερφού σου και δε νιώθεις ένα ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Ή πώς θα πεις στον αδερφό σου “άφησέ με να σου βγάλω το σκουπιδάκι από το μάτι σου”, όταν έχεις ένα ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή! Βγάλε πρώτα από το μάτι σου το δοκάρι, και τότε θα δεις καθαρά και θα μπορέσεις να βγάλεις το σκουπιδάκι από το μάτι του αδερφού σου.
 
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο 7,1-5 

ΑΓΙΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ ΚΑΙ ΜΥΡΩΝ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΑΜΑΣΟΥ

       Άγιοι Ηρακλείδης και Μύρων, Επίσκοποι Ταμάσου της Κύπρου

 

Ο Άγιος Ηρακλείδης γεννήθηκε στη Λαμπαδού (ή Λαμπαδιστό,) ένα χωριό κοντά στο σημερινό Μιτσερό, κι ήταν γιος ειδωλολάτρη ιερέα του Ιεροκλέα. Ο ιερέας διακρινόταν για τα φιλόξενα αισθήματα του και γι' αυτό δεν δίστασε να φιλοξενήσει τον Παύλο και τον Βαρνάβα και τον Μάρκο, όταν αυτοί βρέθηκαν στο έδαφος της Κύπρου. Τότε είλκυσαν στον Χριστό τον γιο του Ηρακλείδη και αυτός στη συνέχεια έφερε στον Χριστό τους γονείς του.
Τον Ηρακλείδη ο Παύλος διόρισε επίσκοπο Ταμασίων της Κύπρου. Εργάστηκε με πολύ ζήλο, έχοντας συνεργάτη του τον Μύρωνα. Μπόρεσαν και οι δύο να φέρουν κοντά στον Χριστό πολλούς ειδωλολάτρες. Οι επιτυχίες τους όμως αυτές, προκάλεσαν τη μανία των απίστων. Και έτσι κάποια μέρα, όρμησαν οπλισμένοι επάνω τους και αφού τους θανάτωσαν, στη συνέχεια τους έριξαν στη φωτιά. Και έτσι έλαβαν το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου.
Μέρος των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ηρακλειδίου βρίσκονται στην ομώνυμη Μονή Κύπρου. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ηρακλειδίου βρίσκεται στη Μονή Κύκκου Κύπρου. Μέρος των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Μύρωνος βρίσκονται στην Ιερά Μονή Αγίου Ηρακλειδίου Κύπρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων Ηρακλείδη και Μύρων στις 17 Σεπτεμβρίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΑΓΑΘΟΚΛΕΙΑ

 Αγία Αγαθόκλεια

 

Η Αγία Αγαθόκλεια, με τη μεγάλη της υπομονή στο μαρτύριο, στόλισε και αυτή τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Αν και από τη γέννησή της δούλα, έλαμψε δια Ιησού Χριστού ελεύθερη στην ψυχή.
Ο κύριός της, που ονομαζόταν Νικόλαος, είχε γίνει χριστιανός και φερόταν προς την Αγαθόκλεια με πολλή φιλανθρωπία και αγαθότητα. Αλλά η κυρία της, Παυλίνα, γυναίκα σκληρόκαρδη, επέμενε στην ειδωλολατρία. Και όπως ήταν θυμώδης και μέθυσος βασάνιζε πολλές φορές την Αγαθόκλεια και προσπαθούσε με πείσμα να την επαναφέρει στη θρησκεία των ειδώλων. Επί οκτώ χρόνια έτσι, η ταλαίπωρη και συγχρόνως μακάρια δούλα, υπέφερε καθημερινή ζωή μαρτυρίου. Την έβριζε, τη χτυπούσε, κένταγε με πιρούνια το σώμα της και την πλήγωνε με αλύπητο μαστίγωμα. Και επειδή όλα αυτά δεν νικούσαν τη γνώμη της ευσεβέστατης χριστιανής, κάποια μέρα, άναψε φωτιά και την έσπρωξε μέσα σ' αυτή. Έτσι η Αγαθόκλεια λυτρώθηκε από την ασεβή και κακούργο ειδωλολάτρισσα κυρία της, και αποδήμησε στα μακάρια και ελεύθερα σκηνώματα των δικαίων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Αγαθόκλειας στις 17 Σεπτεμβρίου.
 
Σημείωση: Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι η Αγία Αγαθόκλεια ήταν κόρη του Νικόλαου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΜΕΛΙΤΙΝΗ Η ΜΑΡΤΥΣ

         Αγία Μελιτίνη η Μάρτυς

Η Αγία Μελιτίνη έζησε κατά το έτος 160 μ.Χ., όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος ο επονομαζόμενος ευσεβής. Ο τότε λοιπόν ηγεμόνας της Θράκης Αντίοχος, σκληρός πολέμιος των χριστιανών, διέταξε να συλληφθεί και η Μελιτίνη από τη Μαρκιανούπολη, που καταγγέλθηκε ότι εργαζόταν δραστήρια για τη διάδοση του Ευαγγελίου.

Επειδή οι απειλές δεν μπόρεσαν να τη φοβίσουν, ανέλαβε η ίδια η σύζυγος του ηγεμόνα να την αλλαξοπιστήσει. Γι' αυτό τη δέχτηκε στο σπίτι της και χρησιμοποίησε επιδέξια όλα τα σαγηνευτικά και ύπουλα γυναικεία μέσα. Αλλά αυτή που ανέλαβε να νικήσει, νικήθηκε. Υπέστη όμως μια ήττα, από 'κείνες που συγχρόνως είναι και ένδοξη νίκη. Θέλησε δηλαδή να κάνει ειδωλολάτρισσα τη Μελιτίνη, και κατέληξε στο να γίνει η ίδια χριστιανή. Κατόπιν και οι δυο γυναίκες μαζί, αφού απέκρυψαν το γεγονός από τον Αντίοχο, συνεργάστηκαν και έφεραν πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Μανιώδης ο Αντίοχος, όταν έμαθε την αλήθεια, αποκεφάλισε τη Μελιτίνη, η οποία βάδισε με θάρρος στο θάνατο και συγχρόνως στην αιώνια τρυφή και δόξα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Μελιτίνης στις 16 Σεπτεμβρίου. 

https://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

Αγία Ευφημία η Μεγαλομάρτυς

 
Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε.
Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η ευφημία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τους λόγους, τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, η Αγία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια. Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Ευφημία βρήκε το θάνατο από μία αρκούδα.
Το Λείψανο της Αγίας βρίσκεται αδιάφθορο στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Φαναρίου Κωνσταντινουπόλεως. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Ευφημίας στις 16 Σεπτεμβρίου.
 
https://www.saint.gr 

ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

 Όσιος Φιλόθεος ο Πρεσβύτερος και θαυματουργός

 

Ο Όσιος Φιλόθεος υπήρξε άοκνος αγωνιστής της αρετής σ' όλη του τη ζωή, η οποία τελικά τον έκανε Άγιο. Ήταν από το χωριό Μύρμηξ της επαρχίας Οψικίου. Παντρεύτηκε γυναίκα, που προίκα είχε τη μεγάλη και αθάνατη ευσέβεια. Απόκτησε παιδιά, τα όποια ανατράφηκαν κάτω από την άγρυπνη επιμέλεια των γονιών τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Έτσι, υπόδειγμα από την όλη του διαγωγή και από τη χριστιανικότατη ανατροφή των παιδιών του, χειροτονήθηκε Ιερέας μετά από επίμονη παράκληση των συγχωριανών του.

Απέναντι στο ποίμνιό του, φέρθηκε όπως και απέναντι της οικογενείας του. Δηλαδή με ευσέβεια, με αγάπη, με αγρυπνία και διδαχή. Πολλές φορές μάλιστα, μέσα στη βροχή και το κρύο, άφηνε το ίδιο του το σπίτι, για να πάει στα σπίτια των ενοριτών του για να τους ευεργετήσει με υλική βοήθεια ή με ηθική ενίσχυση και παρηγοριά. Ο Θεός, που έβλεπε την πνευματική προκοπή του Φιλόθεου, τον αξίωσε και να θαυματουργεί. Έτσι αυτός, ακόμα περισσότερο ευεργετούσε το ποίμνιο του και έτσι συνέχισε μέχρι που παρέδωσε στον Θεό την δίκαια ψυχή του.

Ένα χρόνο μετά την κοίμησή του, μετετέθη το ιερό λείψανο του σε κάποιο άλλο τόπο και έγινε το εξής θαύμα. Σαν να ήταν ζωντανός, άπλωσε τα δυο του χέρια και έπιασε από τους ώμους τους δυο Ιερείς που είχαν πάει να κάνουν την μετάθεση και σηκώθηκε όρθιος. Αφού περπάτησε τρία βήματα ξάπλωσε στον σημείο εκείνο που βρίσκεται το λείψανό του μέχρι και σήμερα, από το οποίο να σημειώσουμε ότι αναβλύζει και μύρο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Φιλοθέου στις 15 Σεπτεμβρίου.
 
https://www.saint.gr

ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Εύρεσις του Τιμίου Λειψάνου

του Αγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου

 
Το γεγονός αυτό συνέβη στα χρόνια που οι μεγάλοι διωγμοί των πρώτων χριστιανών είχαν κοπάσει και αυτοκράτωρ ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος. Τότε, ο Άγιος Στέφανος φανερώθηκε τρεις φορές σε κάποιον ευσεβή γέροντα Ιερέα, το Λουκιανό, και του αποκάλυψε τον τόπο, όπου ήταν κρυμμένο το λείψανό του. Αυτός αμέσως το ανέφερε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη, που με τη σειρά του πήγε στον υποδεικνυόμενο τόπο και πράγματι βρήκε το Ιερό λείψανο του Αγίου Στεφάνου.
Κατά την εύρεση έγινε μεγάλος σεισμός, και το λείψανο του Αγίου πλημμύρισε ευωδιά τους παρευρισκόμενους στον τόπο εκείνο. Λέγεται ότι από τον ουρανό ακούστηκαν αγγελικές φωνές, που έλεγαν «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Δηλαδή, δόξα ας είναι στο Θεό, στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στην ταραγμένη από την αμαρτία γη ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός φανέρωσε την ευαρέσκεια Του στους ανθρώπους, με την ενανθρώπιση του Υιού Του. Φανέρωναν, έτσι, οι άγγελοι περίτρανα ότι ο πρωτομάρτυρας Στέφανος μαρτύρησε για την αγάπη και τη δόξα του Θεού.
Αργότερα, τα λείψανα του Αγίου μεταφέρθηκαν από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη και εναποτέθηκαν στον - επ' ονόματι αυτού - ανεγερθέντα Ναό υπό του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
 
https://www.saint.gr 

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΣΤ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Μνήμη της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου 

Η ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος έγινε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 680 μ.Χ. επί της βασιλείας του Kωνσταντίνου Δ' και καταδίκασε τον Μονοθελητισμό. Ο αριθμός των Πατέρων που έλαβαν μέρος στην Σύνοδο ανέρχεται στους 150.

Το Συναξάρι αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος «Ἠθροίσθη δὲ ἐν τῷ Τρούλλῳ τοῦ Παλατίου, τῷ λεγομένῳ, Ὠάτῳ, ἀναθέματι καθυποβαλοῦσα Σέργιον, καὶ Πύρρον, καὶ Πέτρον, καὶ Παῦλον, Ἐπισκόπους γενομένους Κωνσταντινουπόλεως· Μακρόβιόν τε τὸν Ἀντιοχείας, καὶ Κῦρον τὸν Αλεξανδρείας, καὶ Ὁνώριον τὸν Ῥώμης, Στέφανόν τε καὶ Πολυχρόνιον, καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς».

Η ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος, υπήρξε η κατάληξη πεντηκονταετών θεολογικών και εκκλησιαστικών ερίδων (7ος αιώνας μ.Χ.) περί το θέμα αν ο Θεάνθρωπος Χριστός, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, σε μία Υπόσταση (ένα πρόσωπο), έχει δύο ενέργειες και θελήσεις ή μία. Η Σύνοδος των Αγίων Πατέρων καταδίκασε τη χριστολογία των μονοθελητών, όσων δηλαδή υποστήριζαν, ότι ο Χριστός έχει μόνον μία θέληση και ενέργεια, διότι αυτή η χριστολογία δεν ήταν παρά «μεταμφιεσμένη» επανεμφάνιση της ήδη απερριμμένης και καταδικασμένης αιρέσεως του μονοφυσιτισμού (στην Αγία Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, 451 μ.Χ.). Η ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος ουσιαστικώς δικαίωσε τη χριστολογία και τους αγώνες των Αγίων Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων και Μαξίμου του Ομολογητού κατά της αιρέσεως του μονοθελητισμού και δογμάτισε, ότι επειδή ο Χριστός έχει τέλειες τις δύο φύσεις, θεία και ανθρώπινη, έχει και δύο φυσικές θελήσεις και δύο ενέργειες (θεία και ανθρώπινη), όπως προκύπτει και από τις ίδιες τις Ευαγγελικές διηγήσεις.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (580 - 662 μ.Χ.), πρώτα Ηγούμενος της Μονής Χρυσουπόλεως κοντά στην Κωνσταντινούπολη, αγωνίσθηκε για πολλά χρόνια χωρίς «ανώτερη» εκκλησιαστική υποστήριξη, ενώ τα Πατριαρχεία της Ανατολής και η Ρώμη είχαν αποδεχθεί την αίρεση κάτω από επίδραση του μονοθελήτου Αυτοκράτορος Κώνσταντος Β΄ (641 - 668 μ.Χ.). Ο Άγιος Μάξιμος περιήλθε γη και θάλασσα από την Κωνσταντινούπολη μέχρι τη Ρώμη, όπου και βοήθησε στη Σύνοδο του Λατερανού (649 μ.Χ.) κατά του μονοθελητισμού, υπό τον ορθόδοξο Πάπα Μαρτίνο. Ο Άγιος Μάξιμος συνελήφθη και πέθανε στην εξορία στη Λαζική. Όταν σε ανάκριση ο αιρετικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Πέτρος του είπε να ενωθεί με την καθολική (παγκόσμια) εκκλησία που είχε δεχθεί την αίρεση, ο Άγιος Μάξιμος απάντησε: «Ο Θεός των όλων (Χριστός), μακαρίζοντας τον Πέτρο για όσα είπε, ομολογώντας Αυτόν καλώς, είπε ότι Καθολική Εκκλησία είναι η ορθή και σωτήριος ομολογία της πίστεως σ' Αυτόν» (και όχι η ενότητα μέσα στην αίρεση, μέσα στην ψευδή πίστη).

Οι αντίπαλοι της Ορθοδοξίας, αιρετικοί Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος (610 - 638 μ.Χ.), Πύρρος (638 - 641, 654 μ.Χ.), Παύλος Β΄ (641 - 653 μ.Χ.) και Πέτρος (654 - 666 μ.Χ.), οι αιρετικοί Πατριάρχες Αντιοχείας Μακάριος (650 - 685 μ.Χ.) και Αλεξανδρείας Κύρος (630 - 642 μ.Χ.), ο αιρετικός Πάπας Ρώμης Ονώριος (625 - 638 μ.Χ.) και οι Στέφανος, Πολυχρόνιος και Κωνσταντίνος αναθεματίσθηκαν από την ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδο.

Σήμερα ο μονοθελητισμός και ο μονοενεργητισμός αποτελούν συστατικά της χριστολογίας των «μετριοπαθών» (σεβηριανών) μονοφυσιτών, δηλ. των μονοφυσιτών Κοπτών (της Αιγύπτου), των Αρμενίων, των Αιθιόπων, των Συροϊακωβιτών και των Ινδών του Μαλαμπάρ. Δυστυχώς, ο σύγχρονος θεολογικός διάλογος από το 1990 μ.Χ. και εξής, αποφαίνεται, αντιθέτως προς τις Άγιες Οικουμενικές Συνόδους, ότι δήθεν οι προαναφερθέντες μονοφυσίτες είναι Ορθόδοξοι και ότι οι Άγιοι Πατέρες δήθεν τους παρεξήγησαν.

Η διακήρυξη του δόγματος περί δύο φυσικών θελήσεων και ενεργειών στο Χριστό από την ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο, ελέγχει επίσης και τους αιρετικούς Λατίνους (την παπική-ρωμαιοκαθολική «εκκλησία»), οι οποίοι μερικούς αιώνες αργότερα δια του στόματος των σχολαστικών τους μεσαιωνικών θεολόγων και κυρίως τον 14ον αιώνα μ.Χ. δια των αντι-παλαμικών και αντι-ησυχαστών φιλοσόφων στην Ανατολή, αρνήθηκαν τη διάκριση φύσεως και φυσικής ενεργείας στο Θεό, αντίθετα με τους Αγίους Πατέρες της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου και σύνολη την εκκλησιαστική διδασκαλία.

Η καταδίκη του Πάπα Ονωρίου από την ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο, τρανώς αποδεικνύει ότι είναι εκκλησιολογικά ψευδής και απαράδεκτος ο θεολογικός μύθος των παπικών περί «αλαθήτου» του Πάπα.

Το νομοθετικό έργο (την έκδοση ιερών Κανόνων) της ΣΤ', καθώς και της προηγηθείσης Ε΄ Οικουμενικής Συνόδου (553 μ.Χ.) συμπλήρωσε η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος (Κωνσταντινούπολη, 691 μ.Χ.). 

https://www.saint.gr

ΤΟΝ ΖΩΟΠΟΙΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΤΗΣ ΣΗΣ ΑΓΑΘΟΤΗΤΟΣ!

Ἀπολυτίκιον Προεόρτια Υψώσεως 

Τόν ζωοποιόν Σταυρόν τής σής αγαθότητος, όν εδωρήσω ημίν τοίς αναξίοις Κύριε, σοί προσάγομεν εις πρεσβείαν, Σώζε τούς βασιλείς καί τήν πόλιν σου, ειρηνεύοντας διά τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε. 

ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Άγιος Αριστείδης ο Μάρτυρας

 
Ο Άγιος Αριστείδης ήταν Αθηναίος ευπατρίδης, φιλόσοφος εξ ενδόξου αθηναϊκού γένους, και έζησε κατά τον 2ο μ.Χ. αιώνα επί αυτοκρατορίας Αδριανού. Έγινε Χριστιανός από τον Άγιο Διονύσιο και τον Άγιο Ιερόθεο και έγραψε στον Αδριανό απολογία υπέρ των διωκόμενων Χριστιανών. Στην συνέχεια εκδιώχθηκε και επειδή έλειπε ο Αδριανός μετέβη στην Ρώμη όπου και απολογήθηκε. Κατόπιν μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου μαρτύρησε, αφού τον κρέμασαν στην αγορά των Αθηνών, την 13η Σεπτεμβρίου του 120 μ.Χ. Ο Ιερώνυμος έγραψε εγκώμιο για τον Άγιο και τον χαρακτηρίζει Ισαπόστολο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Αριστείδη στις 13 Σεπτεμβρίου.
 
https://www.saint.gr 

ΑΓΙΟΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ

Άγιος Κορνήλιος ο Εκατόνταρχος

 
Για τον Άγιο Κορνήλιο αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων (Ι, 1-13). Ήταν θεοσεβούμενος Ρωμαίος Εκατόνταρχος. Άγγελος Κυρίου του υπέδειξε να συναντήσει τον Απόστολο Πέτρο. Ο Κορνήλιος μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό και δίδαξε την διδασκαλία του Χριστού στην Φοινίκη, την Κύπρο, την Αντιόχεια και την Έφεσο. Εξελέγη Επίσκοπος Σκήψης της Μυσίας. Ο ιεραποστολικός του ζήλος απέφερε πλούσιους καρπούς και πολλοί ήσαν οι ειδωλολάτρες που πίστεψαν στο Ευαγγέλιο.
Κάποιοι κατήγγειλαν τον Κορνήλιο στον Έπαρχο Δημήτριο, ο οποίος τον συνέλαβε και τον οδήγησε σε ειδωλολατρικό ναό ενώπιον πλήθους, προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Κορνήλιος όχι μόνο έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του αλλά κατάφερε με την ομολογία του να κάνει να πιστέψουν στη διδασκαλία του Ευαγγελίου η σύζυγος και ο υιός του Επάρχου. Είπε μάλιστα στο Δημήτριο ότι η οικογένειά του δεν θα πάθει κανένα κακό. Ο Έπαρχος κατάλαβε λίγο αργότερα το νόημα των λόγων αυτών, όταν έγινε μεγάλος σεισμός που ισοπέδωσε το ναό και η σύζυγος με τον υιό του βγήκαν ανέπαφοι από τα ερείπια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Κορνήλιου στις 13 Σεπτεμβρίου.
 
https://www.saint.gr 

ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ Ο ΘΑΣΙΟΣ

 Όσιος Δανιήλ ο Θάσιος

 

Ο Όσιος Δανιήλ ο Θάσιος υπήρξε ευσεβής από την παιδική του ηλικία, αμέσως από τη νεότητα του έγινε πρόθυμος κήρυκας του Ευαγγελίου, πρόμαχος και συνήγορος της Ορθοδοξίας.
Ο όσιος και θεοφόρος Δανιήλ, έζησε τον 9ο μ.Χ. αιώνα όταν αυτοκράτορας ήταν ο Λέων ο Αρμένιος ο εικονομάχος. Όταν πλέον έγινε άντρας ο Δανιήλ, ίδρυσε μοναστήρι στο νησίδιο Κραμβούσα, που βρίσκεται δίπλα στη νήσο Θάσο. Η φήμη της μεγάλης αρετής του ιδρυτή έφερε εκεί πολλούς μοναχούς από τη Θάσο και απ' άλλου.
Ο όσιος Δανιήλ αγαπούσε τόσο την πνευματική ζωή και ήταν τόσο πολύ ταπεινόφρων ώστε όταν στη Θάσο ήλθε ο μέγας Ιωαννίκιος, ο Δανιήλ εγκατέλειψε την ηγουμενική του θέση και έτρεξε κοντά στον φημισμένο εκείνο όσιο άντρα, για να πάρει διδάγματα από την τόσο προσεκτική και ενάρετη ζωή του. Ο Ιωαννίκιος προσπάθησε να τον εμποδίσει λέγοντας του, ότι μπορούσε και μόνος του να τελειοποιεί τον εαυτό του με την προσευχή, τη μελέτη και τη χάρη του αγίου Πνεύματος. Ο Δανιήλ όμως επέμενε και ο Ιωαννίκιος υποχώρησε. Μετά από καιρό ο Ιωαννίκιος, υποχρέωσε τον Δανιήλ να επιστρέψει στη μονή του διότι οι μοναχοί της τον ζητούσαν επίμονα, επειδή δεν έβρισκαν άξιο αντικαταστάτη του. Ο Δανιήλ υπέκυψε και επανήλθε στη μονή του.
Σε βαθιά γεράματα αποδήμησε στον Κύριο και τάφηκε, κατά την επιθυμία του, στο νησίδιο του κοντά στα κύματα, δίπλα στα όποια πρωί και βράδυ πολλές φορές έστελνε την προσευχή του και ύμνους στο Θεό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου και στις 12 Σεπτεμβρίου.
 
https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΚΟΥΡΝΟΥΤΟΣ Ο ΕΝ ΚΥΠΡΩ

Όσιος Κουρνούτoς ο εν Κύπρω 

Ὁ ὅσιος Κορνοῦτος (κατὰ τὴ λαϊκὴ ἐκφορά, Κουρνοῦτος ἢ Κουρνοῦτας) ἔζησε κατὰ τὴ βυζαντινὴ γιὰ τὴν Κύπρο περίοδο (πρὶν τὸν 12ο αἰῶνα). Ἀπὸ τοὺς Κυπρίους μεσαιωνικοὺς χρονογράφους ποὺ κάνουν ἀναφορὰ στὸ πρόσωπό του, ἀποκαλῶντας τον Κουρνοῦτα, ἐντάσσεται στοὺς ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν στὴν Κύπρο ἀπὸ ἄλλες παραμεσόγειες χῶρες (Συρία, Παλαιστίνη, Λίβανο κ.ἀ.) καὶ τελειώθηκαν ὁσιακῶς στὸ νησί.
 
Ὁ ὅσιός ἀσκήτευσε σὲ σπήλαιο στὴν ἐρημικὴ περιοχὴ τῆς Ἀχερᾶς, μεταξὺ τῶν χωριῶν Ἀγροκηπιᾶς καὶ Ἁγίου Ἰωάννου Λευκωσίας, περιοχή, ὅπου ἄκμασε ἰδιαίτερα ὁ μοναστικὸς-ἐρημητικὸς βίος κατὰ τοὺς βυζαντινοὺς χρόνους, μὲ πρώτους ἴσως οἰκήτορες τοὺς ἁγίους Ἡλιόφωτο καὶ τὴ συνοδία του  (5ος αἰῶνας). Τὸ σπήλαιο τοῦ ἁγίου Κορνούτου σώζεται σήμερα ἡμικατεστραμμένο. Μέχρι πρὶν μερικὰ χρόνια σωζόταν ὁλόκληρο μαζὶ μὲ τὰ κατάλοιπα τοῦ παλαιοῦ του ναοῦ, ποὺ δυστυχῶς καταστράφηκαν κατὰ τὴ διάρκεια προσφάτων χωματουργικῶν ἐργασιῶν. Ἡ συνύπαρξη τοῦ ἀσκητηρίου καὶ τοῦ παλαιοῦ ἐκείνου ναοῦ τοῦ ὁσίου συνηγορεῖ στὸ ὅτι ἐκεῖ ἐτελειώθη ἐν Χριστῷ ὁ ὅσιος, ἐκεῖ καὶ ἐτάφη.
Τοῦ ἀγροτικοῦ καὶ ποιμενικοῦ τούτου ἁγίου ἡ τιμή, ἕνεκα τῶν θαυματουργικῶν-θεραπευτικῶν του χαρισμάτων, ἐξαπλώθηκε ἐνωρὶς σὲ πολλὰ μέρη τῆς Κύπρου: Πολλοὶ ναοὶ -ἀρκετοὶ τῶν ὁποίων ἐρειπωμένοι-  καὶ ἰκανὰ τοπωνύμια φέρουν τὸ ὄνομά του, ἰδιαίτερα στὴν ἐπαρχία τῆς Πάφου. Οἱ θεοσημεῖες καὶ ἐμφάνειες τοῦ ὁσίου Κορνούτου συνεχίζονται μέχρι καὶ τὶς ἡμέρες μας.
Σὲ τρεῖς σωζόμενες παλαιὲς φορητὲς εἰκόνες στὴν Κύπρο, χρονολογούμενες ἀπὸ τὸν 16ο/17ο αἰῶνα κ.ἑξ., ἀπεικονίζεται ἅγιος Κουρνοῦτος ὡς ἐπίσκοπος. Ἐπίσης, ἐπίσκοπος ἅγιος Κουρνοῦτος ἀπεικονίζεται καὶ σὲ τοιχογραφία τοῦ ἔτους 1495 στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Μάμαντος τοῦ χωριοῦ Λουβαρᾶς Λεμεσοῦ. Δὲν γνωρίζουμε μὲ βεβαιότητα ἐὰν πρόθεση τῆς ἁγιογράφησής τους σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώσεις ἦταν πράγματι ἡ ἀπεικόνιση τοῦ ἐν Κύπρῳ τιμωμένου ἁγίου. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ γνωστὲς μεσαιωνικὲς πηγὲς (ἐγχώριοι χρονογράφοι) δὲν χαρακτηρίζουν ὡς ἱεράρχη τὸν ὡς ἄνω ἐν Κύπρῳ ἅγιο Κορνοῦτο, ὅπως χαρακτηρίζουν σαφῶς ἄλλους τοπικοὺς ἀσκητὲς ἐπισκόπους, εἶναι πολὺ πιθανόν, λόγῳ ἀγνοίας περαιτέρω βιογραφικῶν στοιχείων τοῦ ἐν λόγῳ ὁσίου, νὰ ὑπῆρξε σύγχυση ἐν προκειμένῳ πρὸς τὸν ὁμώνυμο ἱερομάρτυρα Κορνοῦτο, ἐπίσκοπο Ἰκονίου, μὲ τὸν ὁποῖο καὶ συνεορτάζεται στὶς 12 Σεπτεμβρίου. Ἀναφορικῶς πρὸς τὸ γεγονὸς συνεορτασμοῦ τῶν δύο τούτων ὁμωνύμων ἁγίων, πρέπει νὰ σημειώσουμε ὅτι ἀποτελεῖ πάγια ὀρθόδοξη λειτουργικὴ πρακτική, τόσο στὴν Κύπρο, ὅσο καὶ ἀλλοῦ, τὸ ὅτι, ὅταν ἐλησμονεῖτο ἡ ἀρχικὴ ἡμέρα μνήμης τοπικοῦ ἁγίου, νὰ συνεορτάζεται μὲ ὁμώνυμο μεγάλο ἢ εὐρύτερα γνωστὸ ἅγιο.
 
Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

 Οσία Θεοδώρα η εν Αλεξάνδρεια

 

Η Οσία Θεοδώρα καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ζήνωνος (474 - 490 μ.Χ.) και ήταν συνεζευγμένη με ευσεβή άνδρα, τον Παφνούτιο. Η ζωή της Θεοδώρας ήταν τίμια, ενάρετη και αφοσιωμένη στο σύζυγο της. Όμως, ο μισόκαλος διάβολος, σε κάποια στιγμή αδυναμίας της Θεοδώρας, την έσπρωξε κρυφά στη μοιχεία. Κανείς δεν την είδε. Κανείς δεν το έμαθε. Μπορούσε, επομένως, να συνεχίσει αρμονικά τη ζωή της με το σύζυγο της. Όταν, όμως, άκουσε τα λόγια του Ευαγγελίου, με τα όποια ο Κύριος διδάσκει ότι «οὐκ ἐστὶ κρυπτόν, ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται» (Λουκά, η' 17), δεν υπάρχει, δηλαδή, κρυφό, το όποιο δε θα γίνει φανερό στο μέλλον, σκέφθηκε το βάθος της αμαρτίας της και έκλαψε πικρά. Ντύθηκε έπειτα ανδρικά, πήγε σε μοναστήρι και εκάρη μοναχός με το όνομα Θεόδωρος. Εκεί, μέρα - νύκτα μετανοούσε και έκλαιγε την αμαρτία της.
 
Μετά από δύο χρόνια, συκοφαντήθηκε ότι πόρνευσε με γυναίκα, όταν έφεραν ένα νεογέννητο μωράκι έξω από την πόρτα του μοναστηριού. Τότε η Θεοδώρα πήρε το βρέφος και για επτά ολόκληρα χρόνια, έξω από το μοναστήρι με διάφορες κακουχίες, το ανέθρεψε σαν δικό της. Όταν επανήλθε στο μοναστήρι, το ταλαιπωρημένο σώμα της μετά από λίγο καιρό ξεψύχησε. Τότε οι μοναχοί, όταν διαπίστωσαν το φύλο της, θαύμασαν και όλοι μαζί δόξασαν το Θεό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Οσίας Θεοδώρας στις 11 Σεπτεμβρίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ Η ΕΝ ΒΑΣΤΑ

Η Αγία Θεοδώρα η Οσιομάρτυς η εν Βάστα

 
Η Αγία Θεοδώρα καταγόταν από την Αγιοτόκο και Ηρωοτόκο Πελοπόννησο γι’ αυτό και από κάποιους ονομάζεται Αγία Θεοδώρα η «Πελοποννήσια». Ως προς την καταγωγή της πιθανότερες περιοχές φαίνεται να είναι η Αρκαδία και η Μεσσηνία. Έζησε κατά τον 9ον αιώνα μ.Χ. (κατά άλλους τον 10ο αιώνα μ.Χ.) δηλαδή στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι γονείς της υπήρξαν άνθρωποι πτωχοί και άσημοι αλλά αγαπούσαν τον Θεό και μετέδωσαν στα παιδιά τους την πίστη στο Χριστό. Από μικρή ηλικία η Θεοδώρα, σε σχέση με τα άλλα της αδέλφια, είχε μία ιδιαίτερη αγάπη και κλίση προς τα θεία. Αγαπούσε τον Θεό σε τέτοιο βαθμό που επιθύμησε να αφιερώσει όλη της την ζωή Σ’ αυτόν. Αποκτούσε μέρα με τη μέρα αυτό που οι Άγιοι Πατέρες ονομάζουν «Ἔρωτα Χριστοῦ».

Μεγαλώνοντας αποφασίζει να εγκαταβιώσει σε μοναστήρι και εκεί να καλλιεργήσει τον έρωτά της για τον Χριστό. Το παράδοξο όμως είναι ότι δεν προτίμησε ένα γυναικείο μοναστήρι αλλά ένα ανδρικό! Παρουσιάστηκε στην μονή της «Παναΐτσας», μία μονή που βρίσκεται στα όρια των Νόμων Αρκαδίας – Μεσσηνίας, ως άνδρας με το όνομα «Θεόδωρος». Δεν μπορούμε με σιγουριά να υποστηρίξουμε για πoιo λόγο το έκανε αυτό. Πιθανόν ήθελε να εξαφανιστεί εντελώς από τους γνωστούς της.
Στην ανδρώα μονή που εγκαταβίωσε δεν άργησε να καταστεί παράδειγμα υπομονής, υπακοής και ταπείνωσης. Οι αρετές αυτές την οδηγούσαν σταδιακά σε μεγάλη πνευματική πρόοδο που αναγνωριζόταν από τον Ηγούμενο και τους συνμοναστές της. Οι Πατέρες της Μονής, θαυμάζοντας την προσωπικότητα και τα χαρίσματα που τον διέκριναν, του εμπιστεύτηκαν τις εξωτερικές εργασίες της Μονής. Πράγματι, στο διακόνημα αυτό βρίσκονται πάντα μοναχοί ή μοναχές με εμπειρία στην πνευματική ζωή.
Την ίδια χρονική περίοδο συνέβει στην ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου φοβερός λιμός, έτσι που ο κόσμος και η Μονή κινδύνευσαν από ασιτία. Όλοι οι Πατέρες έστρεψαν τα βλέμματά τους στον «Θεόδωρο» ως τον μοναδικό που μπορούσε να βοηθήσει σ’ αυτήν την τόσο δύσκολη κατάσταση. Πράγματι, ο «Θεόδωρος» επισκέφτηκε πολλά σπίτια Χριστιανών προκειμένου να τους στηρίξει και αν ήταν δυνατόν να εξοικονομήσει κάτι και για την μοναστική αδελφότητα.

Συνέβη όμως κάτι φοβερό! Μία γυναίκα ξεστόμισε εναντίον του μία βαριά κατηγορία. «Ο καλόγερος, είπε, με άφησε έγκυο!». Η είδηση αυτή διαδόθηκε γρήγορα! Μία δεινή συκοφαντία είχε ήδη στηθεί. Οι γονείς της εγκυμονούσας γυναίκας θυμωμένοι ανέβηκαν στο μοναστήρι και βίαια πρόσταξαν τον «Θεόδωρο» να τους ακολουθήσει. Ο «μοναχός» αν και αρνήθηκε την κατηγορία δεν αρνήθηκε να τους ακολουθήσει. Στη συνέχεια τον δίκασαν με συνοπτικές διαδικασίες και τoν έκριναν ένοχο. Έλαβε την εσχάτη των ποινών, «θάνατον δια αποκεφαλισμού». Αν και μπορούσε με την αποκάλυψη του σώματός του να αποδείξει την αθωότητά του, προτίμησε να «σηκώσει» το βάρος της συκοφαντίας! Ως τόπος του μαρτυρίου ορίστηκε το χωριό Βάστα στην περιοχή της Αρκαδίας. Ο δήμιος τον οδήγησε μέχρι εκεί ενώ ο «Θεόδωρος» ακολουθούσε «ὡς ἀμνός ἄφωνος». Μετά από λίγη ώρα η ψυχή της Αγίας Θεοδώρας φτερούγισε προς τον ουρανό, στην ετοιμασμένη θέση των οσιοπαρθενομαρτύρων της Εκκλησίας μας. Ο δήμιος και οι συνεργάτες του, που αποκεφάλισαν την μάρτυρα, διέκριναν το σώμα της γυμνό και μεταμεληθέντες ζήτησαν συγχώρεση από τον Θεό.

Το θαυμαστό γεγονός έγινε γνωστό παντού! Ο Ηγούμενος και οι συμμοναστές θρηνολογώντας έφθασαν στον τόπο του μαρτυρίου και δοξάζοντας τον Θεό ενεταφίασαν το σώμα της στην Ιερά Μονή τους ή κατά την γνώμη άλλων στον ίδιο τόπο του μαρτυρίου της. Λέγεται, ότι πριν τον αποκεφαλισμό της, η Αγία ζήτησε από τον Θεό το σώμα της να γίνει ναός, οι τρίχες της κεφαλής της να γίνουν δένδρα και το αίμα της ποτάμι. Πράγματι, στην στέγη του ιδρυθέντος ναού που βρίσκεται στη Βάστα της Αρκαδίας ανεφύησαν 17 δένδρα, τα οποία παραδόξως στέκονται στην στέγη και ομολογούν ότι «ὅπου ὁ Θεὸς δὲ βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις».

Λεπτομερή βιογραφία της Αγίας, έγραψε ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος. Να παρατηρήσουμε, τέλος, ότι η βιογραφία της Αγίας αυτής, έχει αρκετά κοινά στοιχεία, μ' αυτά της Αγίας Θεοδώρας της Αλεξανδρινής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας στις 11 Σεπτεμβρίου.

https://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ: Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ!

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Η Γραφή είναι μία και αιώνια και αληθινή. Δεν μπορούμε να παίρνουμε κομμάτια και να τη χρησιμοποιούμε όπως μας βολεύει. Έχουμε κάνει τον δικό μας Θεό. Κόβουμε και ράβουμε ότι μας συμφέρει.